کلمات

دکتر شریعتی در کتاب نیایش از چهار زندان سخن می‌گوید: طبیعت، تاریخ، جامعه و خویشتن. برای رهایی از طبیعت باید با علوم طبیعی آشنا شد. آزادی از زندان جبر اجتماعی و تاریخی با فلسفه تاریخ، علم کشف قوانین تاریخی و جامعه‌شناسی میسر می‌شود و برای رهایی از خویشتن، علم کافی نیست؛ تنها با عشق می‌توانیم از چهارمین زندان آزاد شویم. عشق چیست؟ شریعتی می‌گوید عشق همان شعله خدایی‌ست که درون هر انسانی قرار دارد. همان روح خداست که در کالبد آدمی دمیده شده. و من به حکم آنکه فرمود: «اِنَّ لِلْحُسَيْنِ مَحَبَّةً مَكْنُونَةً في قُلُوبِ الْمُؤْمِنين» فکر میکنم، بذر محبّت را خدا با سرانگشت سبز حسین‌ابن‌علی علیه‌السلام درون سینه‌ی آدمی کاشته و راه نجات از زندان تاریک و حقیر نفس، توسل به محبت ازلی‌ امام است و پروانه‌وار به دور شمع ولایت او چرخیدن. اینگونه است که همه‌ی احرار عالم، آزادی و آزادگی‌شان را مرهون او می‌دانند.

🔹️ سومین رویداد ملی ستاپ (سکوی تحول آموزش و پرورش)

🔹️محورهای رویداد:

-طراحی و پیاده‌سازی سامانه‌های یکپارچه سازی برای مدیریت محیط‌های تربیتی یادگیری مجازی و حقیقی

-طراحی و پیاده‌سازی سامانه‌های اعتبار بخش محتوای آموزشی شخصی‌سازی شونده

-طراحی و تولید دستگاه و ابزارک‌های خودآموز هوشمند مبتنی بر الگوی توسعه‌ مدارس آینده

-طراحی و تولید بسته‌های تربیت یادگیری مبتنی بر فناوری‌های نوین

-طراحی و پیاده سازی الگو‌های جامع استعداد‌یابی بومی

-محصولات و خدمات نوین حوزه کودک و خانواده مبتنی بر آموزش و سرگرمی

-برنامه‌های همیاری و کیفیت بخشی به مدارس دولتی با رویکرد‌های نوین و تحولی محور‌ها

- محور ویژه‌ی جایزه‌ی‌ حنظله
محصولات و خدمات با نگاه به محور مقاومت و اهمیت تعلیم و تربیت در این حوزه


🔹️برای ارسال آثار و اطلاعات بیشتر به سایت ستاپ سر بزنید:

www.eventsetup.ir

«عُمُرِک فِیمَا أَفْنَیت؟»

در جستجوی زندگی خوب، مرگ خوب، ابدیت خوب•

دنیای دیگری هست که در آنجا تعداد مقالات ISI اهمیتی ندارد. کسی درباره‌ی دانشگاه از من سؤال نمی‌پرسد و هیچ مهم نیست چه مدرکی دارم و در چه دوره‌هایی شرکت کرده‌ام. آگاهی و عمل مرا در آنجا می‌سنجند، ایمان درون قلب مرا در کفه‌ی ترازو می‌گذارند. دنیای دیگری هست که همه‌ی آنات‌ش به نحوه‌ی بودنم در اینجا بستگی دارد. مادامی که چیزی از بود من بر این عالم نتابد؛ از من فقط یک مقبره کوچک سفید باقی خواهد ماند که بر روی آن نوشته شده: «إِنَّما الدُنيا فَناءٌ». سوالات بزرگ‌تری در جهان دیگر وجود دارد که از من و جوانی‌ام خواهند پرسید؛ از تمام لحظات سپری شده‌ی عمرم. درباره خون از من خواهند پرسید. چه کرده‌ام برای گرامی‌داشت خون‌های به ناحق ریخته شده؟ مرا به امکاناتم بازخواست می‌کنند. به سعیِ دویده در ریشه‌های جانم. از من درباره مظلوم خواهند پرسید. ایستاده بر تپه‌ اهالی ندبه بوده‌ام یا ناصر دست‌های بلند شده به استغاثه؟ سؤال‌هایی هست که من پاسخ‌شان را نمیدانم و باید بیابم. برای یافتن پاسخ سؤالاتی که ابدیتم را می‌سازند باید با همه‌ی نمیدانم‌هایم، فرار کنم به سمت او که از من، به من آشنا‌تر است. باید پناه ببرم به درگاه آن حي لایزال و مقتدر حکیم که راه نشان می‌دهد به گمشدگان در تاریخ، دغدغه‌مندان و جستجوگران این عالم. راه نشان می‌دهد برای انسان شدن، برای علم‌آموزی، برای کسب معرفت، برای خدمت، برای جهاد، برای عاشق بودن، برای صبوری، برای سربلندی و عزت، برای کار، برای زندگی خوب، برای مرگ خوب، برای اثربخشی، برای تجربه‌های ناب کدح، برای خون‌خواهی، برای انتظار، برای بندگی.

«سَیِّـدِی عَـلَیْکَ مُـعَوَّلِی وَ مُـعْتَمَدِی
وَ رَجَائِی وَ تَوَکُّلِی وَ بِرَحْمَتِـکَ تَعَلُّقِی»

#سید_النصر

🔰 #جستار | دعا، سلاح امیدوارانه مبارزه

✏️ نویسنده: «زهره صابر»

🔹 دعا تجلی‌گاه عشق است به ذات مقدس اله و ابراز فقر است در پیشگاه غنی مطلق. در نگرش اسلامی #دعا تجلی حکمت است، آگاهی‌بخش است، سلاح مبارزه است، روح‌پرور است و به انسان مؤمن و واله می‌آموزد چگونه خواستن و چگونه شدن را.

🔸 در دوران اختناق‌های شدید، تحریم‌ها و محدودیت‌های شیعه، این انسان ۲۵۰ ساله بود که پیروان حقیقت و رهروان #ولایت را، با خزانه عظیمی به نام دعا، آشنا و مکتب نیایش را پایه‌گذاری کرد. مکتبی که در عالی‌ترین شکل‌ش توسط امام سجاد علیه‌السلام به مردمان همه اعصار معرفی شد و جاودانگی سرنوشت آن است؛ چراکه کلمه حق، باقی‌ست و گفتار باطل دچار فناء و فراموشی‌ است. دعا صعود میکند به عرش و اجابت، حکم محتوم دعای خالصانه بندگان است. چنانچه فرمود: تمنا مژده‌ای است از #حق به حصول.

🔹 «رابطه دعا، رابطه قلبی شما با خداست. دعا، یعنی خواستن و خدا را خواندن. خواستن، یعنی امیدواری.» ۱۳۶۹/۱/۱۰ دعا ریسمان‌ اتصال آدمی‌ست به آسمان، آویزان شده از طاق عرش؛ تلألؤ نور ازلی #امید است درون قلب، پیشرفته‌ترین سلاح معنوی است برای #جهاد و نیز وسیله‌ای برای بیان افکار اجتماعی و بینش اصیل پیروان یک آیین است. دعا رسانه‌ای است برای #تبلیغ نگرش و جهان‌بینی، ابرازگر #عاطفه و #حماسه است و همچنین سرنوشت خاص هر مکتبی را بر لوحی می‌نمایاند چرا که انگیزه‌ها، آرزوها، اراده‌ها، آرمان‌ها و اهداف را در بر دارد.

🔸 صحیفه سجادیه را که ورق میزنی؛ زیبایی تعبیر، موسیقی کلام، لطافت کلمات، بلندی معنا و #حقیقت نگری‌اش تو را به خود مجذوب می‌کند و اینچنین انسان را می‌شناسی و عوالم آفرینش را، جهان را می‌شناسی و حقیقت را، ظلم را می‌شناسی و #مظلومیت را؛ میخوانی، می‌آموزی، تربیت می‌شوی و برای اعتلای حق قیام می‌کنی چراکه میدانی تقدیر بلند حق‌طلبان تاریخ به قیام و #مقاومت و مبارزه گره خورده است و پیروان راستین حقیقت، قیام‌کنندگان بر علیه ظلم‌اند.

🔹 در منظومه فکری و اعتقادی #شیعه، دعا قانون دارد. آغشته به #صبر است، قرین امیدواری است و توأم با سعی و جهد. دعا تمنا و خواستن است و امروز اگر انسان مقاوم و مظلوم فلسطینی در حال مبارزه‌ای تمام‌عیار با جنایتکارانِ خونخوارِ صهیونی است؛ ما حق سکوت و انفعال نداریم و باید با خواستن و تلاش کردن، بایستیم در برابر هر ستمگر جبار و جنایتکاری؛ خواه رژیم صهیونیستی باشد یا #شیطان_بزرگ.

🔸 دعا در چهره مردانی مثل امام سجاد علیه‌السلام زیباست. در چهره همه کسانی که به خداوند معتقدند و راه جهاد و #مبارزه را برای اعتلای حق و نابودی باطل پیش گرفته‌اند. دعا در اندیشه خمینیون، در دستان مقاوم اسماعیل‌ها، در چشمان پرنفوذ یحیی سنوارها، در لحن و ادبیات با صلابت و امیدوارانه‌ی نصرالله‌ها زیباست. بیایید در عصری که به ابتلائات عظیم آزموده می‌شویم و در قاموس باورمان #مرگ_سرخ معنا دارد، به دعا و کلمه و تفکّر پناه ببریم. دل‌بسپریم به خدایی که در #میدان است و مؤمنانه نفس کشیدن را تمرین کنیم؛ شجاع و با صلابت و مقاوم و صبور. آنچه جبهه‌ی مقاومت از ما می‌خواهد، #تقویت_ایمان است و تلاش است و دعا و توکل، و البته فراموش نکنیم که «بر همه‌ی مسلمانان فرض است که با امکانات خود در کنار مردم لبنان و حزب‌الله سرافراز بایستند.» ۱۴۰۳/۷/۷

@rahbari_plus

وَ هِيَ فِي السَّمَاءِ الْمَنْصُورَةُ•

اکنون ما در عصری زندگی می‌کنیم که هر ثانیه‌اش، تک‌تک انسان‌ها و همه‌ی ابعادش، نیازمند درک شئون وجودی سرور زنان أهل عالم‌ است؛ بلندمرتبه زنی که ایستاده است بین دو دنیا. او در برزخ عالم قدیم (جاهلیت) و عالم جدید قیام کرده و انسان را از جاهلیت مدرن نجات می‌دهد. هر روحی که قیام می‌کند، هر قلب سلیمی که آگاهانه می‌تپد، هر دستی که مشت می‌شود بر علیه‌ظلم، هر انسانی که مشق مقاومت می‌کند، هر نصر، هر آزادی، هر رهایی و رها‌بخشی به دست مادر أمت است. به اذن اوست و به نگاه روشن او رقم می‌خورد. يَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ به دعای اوست. او لبخند رضایت خداست که بر جان‌ها می‌نشیند. او میزان است. بِنَصْرِ اللَّهِ يَنْصُرُ مَنْ يَشاءُ به یمن وجود او، محقق می‌شود و منظور از این یاری، همان نصرتی است که خداوند به منصوره، اعطاء می‌کند برای دوستدارانش. نصرتی که حتمی‌ست، امیدوار‌کننده است و آزادی‌بخش.

«در آسمان‌ها نام‌ش منصوره است و در زمین نام‌ش فاطمه.» این جمله را جبرئیل در معراج به پیامبر‌ عزیز ما، فرموده بود. «فاطمه» نامیده شد، زیرا که شیعیان خود را از جهنم رهایی می‌بخشد، و دشمنانش از محبّت وی بی‏‌بهره خواهند بود. در آسمان اما او را به «منصوره» می‌شناسند؛ چراکه مورد نصرت خدا قرار گرفته است.

سلامُ فؤادي و روحِـي و عَقلي
و لَحمي و دَمـي لكِ يا زهــراء
@Ahaat_ir

جبرئیل گفت: ‌ای رسول خدا، فاطمه سلام‌الله علیها وجودی از نور است و انوار او تا ابد آفاق زندگی بشریت را روشن می‌سازد.

#کتاب | عوالم العلوم ، ج۶، ص۳۵.

به یاد دعای روح‌پرور أمیر عالم که فرمود: «فَدُلَّنِي عَلَى مَصَالِحِي و خُذْ بِقَلْبِي إِلَى مَرَاشِدِي»

0:48

درباره‌ی حقیقت بلندی به‌نام وُدّ•

ما آدم‌ها کارکرد قلب را اشتباه متوجه شدیم. فکر می‌کنیم، قلب فقط معدن میل و خواهش نفس است. غافل از اینکه با قلب است که میشود، مسلمان بود و مؤمن شد. با قلب است که می‌شود کلمه‌ی مقدسی به نام شوق را زندگی کرد. می‌شود تأمل و تعقل کرد. ما فکر میکنیم قلب فقط جایگاه محبت است؛ و مودّت، که نوع والاتری از دوست‌داشتن است را نادیده میگیریم. بسیار‌ند کسانی که محبت را درک کرده و ابراز می‌کنند، ولی کم‌اند قلب‌هایی که در فضای ملکوتی خود، حقیقت بلندی به‌نام «وُدّ» را پرورش می‌دهند و مؤدب‌اند به آداب‌ش و دل‌سپرده‌اند به محبوب. مودّت، شهادت سلول‌سلول وجود انسان‌ است به دوست‌داشتن و مُهری‌ست بر صداقت کلمه؛ قرین اطاعت و تبعیت است. موّدت، عهدی‌ست که محمد عربی صلوات‌الله‌علیه و علی‌ آله‌الکرام با أمتش دارد. اگر پیروان آیین محمد‌یم دوست داشتن عملی أهل ولاء را تمرین کنیم پیش‌از آنکه قلب‌مان بایستد و فراموش نکنیم مودّت، نیایش قلب است. چه‌ روح‌ها که پژمردند و چه قلب‌ها که شمع‌شان خاموش شد و دچار نسیان شدند، بی‌آنکه لطافت حضور حضرت ودود را بچشند، بی‌آنکه درکی از مودّت فِی‌القُرْبیٰ داشته باشند و بی‌آنکه آرزویش کنند.

«السَّلامُ عَلَى مَحَالِّ مَعْرِفَةِ‌اللَّهِ»

آسمان هیچگاه از ستاره، زمین هیچگاه از سرسبزی و خرّمی، دریا هیچگاه از موج و میدان هیچگاه از سرباز خالی نمی‌شود. انسان اگر مقاوم و مؤمن باشد، در افق جاودانه شب می‌درخشد و اگر خونش بر زمین جاری شود، به برکت و اعجاز آن اندیشمندان مجاهد دیگری می‌رویند، موج می‌شوند و می‌کوبند به صخره‌ی سنگی ظلم و هیمنه پوشالی باطل؛ این رسم تاریخ است. روح انسان مجاهد را جاودانه می‌کند و قدرت افلاک است که راه قبله و حق را با درخشان‌ترین ستارگان‌ش می‌نمایاند و عظمت روح انسان قیام کرده است که در خاک می‌روید و هزاران هزار سرباز شجاع در میدان، تربیت می‌کند.

@kalamat_ir

روحَه و نَهجه و‌ صَوته الصادح
سَـيبـقـى حـــاضِـرًا فـينا أبَــدا

#سید_النصر

نحیط: [نَ]
زفیر برآوردن و بانگ کردن. تردد گریه در سینه بی‌آنکه ظاهر گردد.

#کلمه

«شگفتا از صلابت و عظمت عقیلۀ بنی‌هاشم و شگفتا از ایمان و باوری که جان‌های باورمندان را طاقتی فراتر از تصور بشر عطا می‌کند.»

• «نیمی از قلبم» به روایت پروفسور کریستوفر پاول کلوهسی

أيا زيـنَب الطُّـهر مُـدّي يديكِ
فكُل الحـيَارى ظـمايـا إلــيكِ

سفر باید به پایان برسد تا نام‌ش مسافرت باشد، وگرنه اقامت دائمی‌ست؛ تکرار بی‌هیجان روزهاست. شب باید به روز ختم شود وگرنه یک تاریکی بلند و بی‌معناست. قلب باید با تعلق خاطر به کسی یا چیزی، یا جایی یا زمان و شوقی بتپد و ایمان را در خود پرورش دهد وگرنه ماهیچه‌ای‌ست با قابلیت دویدن مداوم و محکم کوبیدن به قفسه سینه. انسان باید رنج بکشد، آغاز شود با درد، و تأمل کند و شکوفایی‌اش را جشن بگیرد، وگرنه حیوان ناطقی است که توانایی همیشه گریستن دارد و گاهی خندیدن. این چکیده‌ای‌‌ست از تفکرات أخیر من. شما اینطور فکر نمی‌کنید؟

@kalamat_ir

إنا على حفظ الوفاء لكم تعلمنا
@Ahaat_ir

در رثای آن بزرگمرد عرب‌تبار شریف•

در روزگاری که فرعون سرمست بود از کشتن موسا و سرخوش بود از نابودی کابوس‌ سلطنت‌ش، تو مبعوث شدی. تو تجسد روح قیام‌کرده‌ی انسان انقلاب اسلامی بودی برای ما؛ شاهد مثال همه‌ی مبارزان پیشین خودت. تو در تمام این سال‌ها با همان رأفت و شجاعت پیامبرگونه، ثبات و استقامت را در گوش جهان خواندی و آن‌چنان به مقاومت باور داشتی که گویی شهادتین بر زبانت جاری‌ست. تو واژه به واژه، ما را مؤمن کردی، قدم به قدم، خودت هم‌راه ما، گام برداشتی و چگونه ایستادن را همانگونه که از سیدعلی آموخته بودی، برایمان تفسیر کردی. از تو چه بگوییم درحالیکه چهل روز است؛ کلمه‌ در برابر پروردگارت زانو زده و اشک می‌ریزد؟ چگونه از تو بنویسیم، درحالیکه خودت نویسنده‌ و مترجم مقاومت بودی؛ ناشر ادبیات مقاومت اسلامی در جهان. منطق و اندیشه‌ی امامین انقلاب را در جهان عرب تکثیر می‌کردی. تو در سخت‌ترین سال‌های جنگ سوریه، با آن شجاعت جاری در رگ‌های محمدی‌ات و صلابت و اقتدار جوشیده از قلب مؤمن‌ات نگذاشتی که محور مقاومت را، به عنوان محور مسلمان‌کش و سنی‌کش معرفی کنند. در جنگ یمن، با موضع‌گیری‌ روشنگرانه‌ات، خط قرمزی کشید دور فتنه‌ در جهان اسلام. تو گرد و غبار حاصل از تاخت و تاز اسبان بنی أمیه را، از اندیشه‌‌ها می‌زدودی. تو با درایت و تدبیرت برای ما مریدان مرام و مسلک علی علیه‌السلام، هم پرچمداری کردی. تو شریک همه‌ی غم‌ها‌ی ما بودی. در هیچ ابتلائی پشت ما را خالی نکردی. به وقت شادی، تو اولین کسی بودی که در جهان برایمان جشن می‌گرفتی و شادی می‌کردی و تبریک می‌گفتی. حامی بودی سید. تکیه‌گاه بودی. برادر بودی. أمین بودی. رفیق بودی. قوّت بازو بودی. قرة‌العین بودی. حلقه‌ی وصل بودی. دار و ندار بودی. افتخار بودی. ناصر بودی. الگوی بصیرت بودی. نذیر دشمن بودی. تو مایه‌ی امید بودی برای محاصره‌شدگان غزه و در راه قدس تمام لحظات عمر شریف و گران‌بهایت را سپری کردی. تو در سخت‌ترین روزهای لبنان، در جنگ هفتادو دو ملّت وفاق را به هنرمندانه‌ترین شکل ممکن معنا کردی. تو هیچ‌گاه اهل شعار نبودی. صداقت پر رنگ‌ترین خصلت‌ت بود‌. اندیشه‌ی انقلابی‌ات و دل‌ در گرو ولایت داشتن‌ت، حجت تمام کرده بود برای ما. ما ولایت‌مداری را از تو و حاج قاسم آموخته بودیم. تو فقط فرمانده‌ی یک گروه چریکی در غرب آسیا نبودی. تو فقط در میدان جنگ مبارزه نمی‌کردی. تو قلّه بودی، مرتفع و انگیزه‌بخش و چشمه‌سار بودی، جاری و جریان‌ساز. با کدامین واژه تو را روایت کنیم و پاره‌ی قلب‌مان چگونه در عزای تو تسلی یابند؟

قسم به خون جوشیده در رگ‌هایمان پس از شهادت تو: مادامی که فلسطین و انسان قدسی از بند اسارت آزاد نشود؛ آرام نخواهیم گرفت. عهد ما اکنون با دستان همیشه‌ فاتح توست. عهد ما با تو ولایت‌مداری‌ست، امتداد مسیر حق‌طلبی پیامبران و موحدان تاریخ است. عهد ما با تو، مقاومت است. ایستادگی تا آخرین قطره‌ی سرخی که از قلبمان بر زمین جاری می‌شود. عهد ما با تو جهاد برای قوی شدن است. ما را در راهی که اینچنین شیفته و دل‌باخته‌اش بودی، یاری کن.

هرکه علی‌وار زندگی کند و علی‌وار کار کند و علی‌وار سخن بگوید و علی‌وار بیندیشد، نمی‌تواند از سرنوشتِ محتومِ علی‌وار بگُریزد.

- دکتر علی شریعتی -
@moobtala

🔰 #جستار | تاریخی که امام روح الله(ره) ساخت...

✏️ نویسنده: «زهره صابر»

🔸 در روزگاری برای بهتر به یاد آوردن گذشته، آلبوم‌های عکس را ورق می‌زدیم؛ این کار نماد «به یاد آوردن» بود. نماد به یاد آوردن کودکی، به یاد آوردن رفتگان بی‌بازگشت و جوانی‌های سپری شده. در تاریخ نیز روزهایی هست که نمادند برای همه عصرها. نماد #مبارزه، نماد استقامت یک ملت و شجاعت و دلیری جوانانی که جز در برابر #ولایت_الهی سر خم نکرده‌اند؛ و حادثه‌هایی بر جریده عالم ثبت است که حافظه تاریخی مردمان نمی‌تواند و نباید فراموش‌شان کند.

🔹 تاریخ را که مانند آلبوم‌های عکس ورق بزنی؛ تصویری میبینی، ثبت شده در سال ۱۳۴۲، از جهان‌مرد استکبارستیزی که با شجاعت تمام در جمع مردمی که گرد تا گردش نشسته‌اند، اعلام عزای عمومی میکند در مخالفت با لایحه ننگین #کاپیتولاسیون و سپس تصویری میبینی از همان مرد که در لحظه دستگیری و تبعید به ترکیه چشم دوخته به لنز دوربین و با صلابت در چشمانش، لرز می‌اندازد به تن دشمنان و بدخواهان و مستکبران؛ انگار نگاه نافذش درباره #عزت سخن میگوید با آیندگانی که در راه‌اند. و نیز تصویری از دانشجویان و دانش‌آموزانی را می‌بینی که عکس سیاه و سفید امام روح الله(ره) را به دست گرفته و شعار می‌دهند و سپس دود میبینی و خون و در صفحه بعد شقایق‌های روییده در دامنه دماوند را تماشا میکنی. همه تصاویر صدا دارند. صدای شلیک‌های پی در پی مرگبار سربازان #رژیم_پهلوی را می‌شنوی که بر سینه جوانان می‌نشیند و صدای فریادهای برخاسته از عرق پاکیزه مسلمانی و ملی آزادی‌خواهانه مردی را، که عزت می‌خواهد برای ملت‌ش. فریاد رهبری را میشنوی که متکی بر مردم است و به پشتوانه‌ی موذنان جامعه بلند شده، که سلطه استکبارگران را بر نمی‌تابند و قیام میکنند.

🔸 تاریخ پر از نماد است اگر خوب بنگری، پر از نشانه و آیه. آن روز اگر آن یگانه‌مرد انقلابی، #استقامت پیشه کرد و در تبعید تاب آورد؛ ۱۵ سال بعد مردم جان تازه گرفتند از ایستادگی‌اش و بیدار شدند و جوانان مشق مجاهدت کردند بدون هیچ ترس و واهمه‌ای، و به میدان آمدند و شاه سلطه پذیر را راندند و دست سلطه گران به این سرزمین را قطع کردند و تو بگو این #بصیرت و پایداری، این صبر و #مجاهدت و اعتقاد قلبی به مسیر روشن مقاومت در برابر ظلم اگر نبود؛ چه کسی لحظات جانکاه تاریخ را تاب می‌آورد و ما چطور میتوانستیم شاهد تحقق «وَ لَیَنصُرَنَّ اللَهُ ‌مَن یَنصُرُه» باشیم؟
تاریخ پر از نماد است و #ایام_الله در سراسر آن مشهود. سیزده آبان یا هفتم اکتبر؟ فرقی نمیکند. مقصود مقاومت است و دادخواهی و مبارزه تا هنگامه نابودی طاغوت. هر روزی که انسان در جستجوی حقیقت باشد و پرچم حزب‌الله را برافراشته کند؛ یوم الله است و هرجا که مجاهدی برخیزد و حلقوم‌های پاکیزه‌ای، فریاد آزادگی سر بدهد و خون مظلومی بر زمین جاری شود؛ مصارع عشاق است، بار دیگر کربلاست.

🔹 و خداوند پاداش جان‌های قیام کرده و عقل‌های سلیم و قلب‌های مطمئن به ایمان را خواهد داد؛ همانطور که موهبت کرد و صفت بلندی چون «قاصِمُ شَوْکَهِ الْمُعْتَدینَ» را در عالم و اگر استوار و مقاوم در این راه بمانیم؛ خواهیم دید که چه عزتی میدهد خدا به سرهای بلند شده بر نی، به موذنان جوان ایستاده بر ماذنه‌های علم و به پای‌مردان چشم‌دوخته به مناره‌های بلند مقاومت؛ و چه شکوهی می‌دهد به کلام و چه هیبتی می‌دهد به نگاه و چه برکتی می‌دهد به #خون، و چه قوتی می‌بخشد به قلب‌ها و اقدام طی کرده در مسیرهای سخت. چنین گفت که پاداش مجاهدان #نصر است و خداوند تنها ناصر هر روز و همیشه و هنوزهای ما: «سُنَّةَ اللهِ الَّتی قَدخَلَت مِن قَبلُ وَلَن تَجِـدَ لِسُنَّةِ اللهِ تَبدیلا؛ این سنّت الهی است؛ اگر مسلمانها بِایستند، بر همه‌ی سازوبرگ قدرتهای طاغوتی و مستکبر پیروز خواهند شد.» ۱۳۹۷/۰۹/۰۴

@rahbari_plus

.
مؤسسه زیتون با همکاری انجمن انسان‌شناسی ایران و حلقه شیعه‌پژوهی سرو برگزار می‌کند:

نشست آغازبه‌کار میز مطالعات مدارس اسلامی

👤جبار رحمانی | ابعاد و موضوعات مغفول در مطالعات مدارس اسلامی

👤محسن‌حسام مظاهری | ملاحظات روش‌شناسانه و اخلاقی در مطالعه‌ی مدارس اسلامی

👤سیدعلی باروتیان | ضرورت و مسیر پیش‌روی میز مطالعات مدارس اسلامی

🕓یکشنبه ۱۳ آبان ۱۴۰۳ | ساعت ۱۸:۳۰ تا ۲۰:۳۰

▪️این نشست فقط به صورت آنلاین در لینک زیر برگزار می‌شود:

http://lms.zeitoonacademy.com/rooms/nxm-c3r-orh-9x6

شرکت در این نشست برای همه رایگان و آزاد است

@SSISDesk

انسان قدسی نمی‌میرد•

همه‌ی ما می‌دانیم که هرچیزی در این عالم، انرژی‌ای دارد و انسان نیز سرشار از انرژی‌های زیستی‌ست؛ هر قدمش، هر تصمیم‌اش، هر کلمه و تفکرش و هر قطره‌ی خون‌ش آغشته به انرژی‌ست و نیز می‌دانیم (اصل بقاء انرژی) Conservation of energy قانونی‌ست در فیزیک. به این معنا که انرژی نابود نمی‌شود. تنها دو اتفاق می‌تواند برای آن رخ دهد: انتقال و تبدیل. پس هرکس به میزانی که درجات وجودی خود را ارتقاء بدهد، در مسیر شکوفایی گام بردارد، حقیقت را دریابد، به خیر متعهد باشد، صدق و یقین و ایمان را در خود پرورش بدهد و شجاعانه در برابر ظلم بایستد؛ آنگاه که چشم فروبست بر ظلام این دنیا، نمی‌میرد. روح‌ش را به خدا می‌سپارد و راه‌ش را به زندگان دیگر؛ پایان نمی‌پزیرد و انرژی کلام، قدرت خون، حرکت مجاهدانه و اندیشه‌‌ پر ثمرش در جهان باقی می‌ماند و منتقل میشود به باور و قلب دوست دارانش و سرسبز و بالنده می‌شود در نفوس و ذات آن‌ها. اینگونه‌ است که فریاد آزادگی حسین‌ ابن علی علیه‌السلام جاودانه‌ است و از میان اعصار عبور می‌کند تا به کمین‌گاه قلب من و ما بنشیند و مسافر فرودگاه بغداد، پس از شهادت‌ش زنده‌تر از قبل می‌شود، و اندیشه سیدالنصر در جهان تکثیر شده و «قطعا سنتصر» ریشه می‌دواند در باور مردمان دلبسته به مقاومت و یحیی، جان می‌بخشد و غرور می‌آفریند و روح مقاومت می‌دمد و خون سید هاشم نه بر زمین که بر سرخ‌رگ‌های لعل‌ شده می‌ریزد و می‌جوشد و بار دیگر به جریان حیات باز می‌گردد و پمپاژ می‌شود. این برداشت من است، از اصل بقاء انرژی: انسان قدسی نمی‌میرد.

در ستایش خون‌های اولوالعزم.

#رهوا

و شرافت در آتش سوخت•

انسان در قتلگاه است و انسانیّت‌ در مذبح تاریخ دست و پا می‌زند. فلسطین اما مبارزی‌ست نجیب که زیر لب، مردمان جهان را خطاب قرار می‌دهد که هان! زنده بمانید و نفس بکشید و آزاده باشید؛ ولی دریغا که عقل‌ها خاموش‌اند، نفوس در قتلگاه صهیون و شرافت‌ها سوخته در آتش، و سکوت مرگبار جهان از آن زبانه می‌کشد و دود می‌شود و سیاهی و ننگ‌ش بر جبین‌ها می‌نشیند. در تاریخ بنویسید: «انسان مدعی حقوق بشر مُرد؛ در آتش سکوت‌ سوخت.» امروز موعد سوگواری برای انسان مقاوم و جاودانه‌ی فلسطینی نیست. موسم سوگواری برای الاقصی و زنده سوختن بی‌گناهانِ رنجور در آتش نیست. هنگامه‌ی اشک‌ ریختن برای انسانیّت مرده‌ی میلیاردها انسان است؛ زمان سوگواری برای شرافت‌های سوخته و دود شده در هوا.

از خودت می‌پرسی چگونه شد که فرزند رسول خدا فریاد «هل من ناصر ینصرنی» بلند کرد و پاسخی نشنید؟ به دست‌های بلند شده در آتش چادرهای فلسطینی نگاه کن که چطور یاری نشده پایین می‌افتد.

فاطمه رایگانی نوشته بود.

به مناسبت روز حافظ:
او از جمله شریف‌آدم‌هایی‌ست که یقین دارم در رستاخیر کلمات نفس کشیده‌ است. رستاخیزی که من آرزویش می‌کنم.
https://ganjoor.net/hafez/ghazal/sh387

شایسته زیستن 🇵🇸

هبة ابو ندی عزیز، ۲۰ اکتبر سال گذشته در جریان حملات هوایی رژیم صهیونیستی به شهادت رسید. او پس از عملیات طوفان‌الاقصی در صفحه‌ی شخصی‌اش نوشته بود: «شب‌های غزه تاریک است مگر از روشنایی موشک‌ها، ساکت است مگر از صفیر بمب‌ها، ترسناک است مگر از تسلی دعا و سیاه است مگر از نور شهداء. شب خوش، غزه!»

هِبة ابو ندی - بانوی نویسنده و شاعر اهل غزه - در کتاب «اکسیژن برای مرده‌ها نیست» چنین می‌نویسد: «پنجه‌هایتان را از بدن ما بیرون بکشید، دست‌تان را از روی خوشه‌های گندم ما بردارید، بال‌های ما را آزاد کنید و سعی نکنید جلوی این انقلاب را بگیرید؛ چرا که شما محاصره شده‌اید، با جنازه‌های ما، با چشمان ما، با آرزوها و انقلاب ما.» انگار بهترین راهبرد برای خوب جنگیدن همین است: دشمن را با افق نگاه و آرزوهای بلند و سعی و کلمه محاصره کنیم.

رساله‌ای برای جهان‌مرد اسطوره‌ای تاریخ، سید علی خامنه‌ای•

جمعه‌ی نصر مثل روز کمان‌کشیدن آرش بود. شبیه همان روزی که ایستاد بر فراز دماوند، تیری در کمان گذاشت و تیرش در بلخ، در کرانهٔ جیحون بر بـُنِ درخت گردویی، نشست و مرز میان ایران و توران را معین کرد. آرش اگرچه افسانه بود، اما تو افسانه نیستی آقا. کاش فردوسی زنده بود و با تو ای دیرینه‌مرد آشنا می‌شد. آنگاه در شاهنامه، داستان خون دل لعل شده‌ی تو را می‌نوشت، داستان سلحشوری‌ روح قیام کرده‌ی انسان فاتح را. کاش می‌دید که چگونه به مانند همیشه، بر منبری از نور، بر آن جایگاه رفیع به مثابه قلب ما ایستاده‌ای، اسلحه بدست گرفته‌ای، خطبه می‌خوانی و جان‌پناه مردمانت شده‌ای. در آغوش أمن تو بودیم همه. عطر عطوفتت بین شاخ و برگ درختان زیتون پیچیده بود. دوستانت برای قامت ایستاده‌ مثل سروت «لاحول» می‌خواندند و دشمنانت با شگفتی و ترس، به مبارزه‌ات چشم دوخته بودند. ما نیز عشق تو را فریاد می‌زدیم؛ عشقی که ما را شجاع کرده. چنانکه یک عمر در هنگامه‌ی هر ملاقات با تو، در آن حسینیه‌ی باصفا و صمیمی، کف دستمان با خودکار آبی نوشتیم: «جانم فدای رهبر» و یک قلب کنارش کشیدیم تا شاید وقتی گره از مشت‌مان باز می‌کنیم، آن سه کلمه را از آن دور ببینی و در خیل سربازانت ما را بشناسی؛ و در هنگامه‌ی هر حضور ملّی در خیابان‌های اصلی شهر فریاد زدیم: «خونی که در رگ ماست...» تا عمق ارادت‌مان را نشانت بدهیم و یک روز شیشه‌ی سرخ عمرمان را تقدیم‌ت کنیم؛ اما تو با جمعه‌ی نصر و یک تصمیم شجاعانه، ورق را برگرداندی. در هنگامه‌ی جنگ، در هجوم هر احتمالی، به موقع تهدید و خطر، آمدی و در برابر جهانیان جانت را کف دست گرفتی تا پیام چندرسانه‌ای اقتدار و حماسه ایران را از نگاه پرصلابت تو دریافت کنند. مثل تمام این سال‌ها که در وسط میدان نبرد بودی، یکّه و تنها. صندلی گذاشتی زیر همان آفتاب درخشانی که گونه‌های ما را سرخ کرده بود، قرآن خواندی، تسبیح گفتی، رجز یارانت را شنیدی، اشک‌ ریختی و سپس برخاستی، خیبرشکنی کردی و با آن لحن عربی و لسان مبین‌ات خطبه‌ی غرّائی قرائت کردی. تو باز هم فرمانده‌ی کلمات بودی. وارث جلال و شکوه اعجاز محمد عربی، با همان فصاحت و بلاغت بیان. با کلمات تو، دلهای به تنگ‌ آمده‌ی احرار، غنچه شد، شکفت. ساقه‌ی نازک سربازان جوانت، آرزو کرد درخت شود؛ سروقامت و رشید. تو برای هزار و چندمین بار التیام بخشیدی و یقین و آرامش به دل سپاهیانت تزریق کردی. قلبت درون سینه‌ی ما می‌تپید. دستان فاتح‌ات به دفاع از جامعه‌ی اسلامی بر اسلحه قرار گرفته بود و بشارت نصر در کهکشان چشمان پر فروغ‌ت مثل ستاره می‌درخشید. تو در محراب، ما را به استعانت از صبر و نماز دعوت کردی و در آخر پیروزمندانه و با طمأنینه از میانه‌ی آن خارج شدی و این‌بار ایستادی در میان أحبائت، به احوال پرسی و گفت و شنود. تو بگو از تو جگردار تر در این زمانه کیست و سرزمین شریف‌زادگان نجیب چگونه شکر داشتن یل دلاور و فرمانده‌‌ای چون تو را به جا بیاورد؟ به شگفت آمدیم همه. سایه‌‌ی عزتمندت، بلند و مستدام ای از جان عزیزتر. رهبر عزم‌های راسخ، پیشوای حلیم امیدواران جهان و والی قلب‌های منتظر و مقاوم و لعل شده.

«وَجَــاءَ مِنْ أَقْـصَى الْمَـدِينَةِ رَجُـلٌ
يَسْعَىٰ قَالَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ.»

#جمعه_نصر

اگر فلسطین، مسئله‌‌ی شماست و دلداده به اندیشه‌ی مقاومت‌اید، اگر به دنبال کنش تربیتی و اجتماعی هستید و یا اگر برای سلامت روان خودتان ارزش قائلید؛ با افتخار از شما دعوت می‌کنم برای فهم سازه‌‌ی شگفت‌انگیزی به نام تولی و تبری این صوت رو بشنوید. حتماً بشنوید!

#تأملات

عزیزِ قلب مقاومت
برخیز که سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَىٰ بخوانیم.

وَلَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ اندیشه‌ی مقاومت است و ابناء‌ش. چراغ‌واره‌های آسمانی دنیا، خون‌ عزتمند احرار عالم است و جَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِّلشَّيَاطِين همین موشک‌های بالستیک جبهه‌ی مقاومت است که بر سر طاغوت فرود می‌آید. وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِير آتش سوزانی و نابودکننده‌ای‌ست که ما برای آنان تدارک دیده‌ایم؛ پیش از آنکه الله عزیز ذو انتقام حساب‌‌شان را برسد.

-برداشتی از سوره‌ مقتدر ملک برای این شب مبارک / آیه‌ی ۵

ما در عصر تحقق آرزوی مستضعفان زمین زندگی می‌کنیم. در عصر خون‌های اولوالعزمی که پیروزمندانه هیمنه‌ی پوشالی دشمن خون‌آشام را در هم می‌شکنند و هزاران هزار جوانه‌ی امیدوار از خاک‌سرخ‌شان می‌روید. ما در عصر خون‌هایی زندگی می‌کنیم که قوّت در روح مبارزان فاتح این عصر می‌دمند. «سلام الله علی سید النصر و علی شهدائنا الکرام فی الطريق القدس»

موشک‌های ایران جدا از قدرت‌نمایی و انتقام، در حکم دست نوازش برادری است بر سر برادران دیگرش یعنی غزه و لبنان، که بدانند اگر چه سختی می‌کشند و ظلم می‌بینند، اما تنها و بی‌پناه نیستند.

از بین فیلم‌های منتشر شده امشب، دیدن آن‌هایی که خوشحالی اهالی رنج‌دیده غزه هستند، از همه بیشتر لذت دارد.

در احکام عمل به وصیت‌نامه واجب است و وارثان باید آن را کلمه به کلمه اجرا کنند. اگر خودمان را اهل استقامت و وارث خون‌های مقدس بر هامون حقیقت می‌دانیم و در جبهه‌ی حزب‌الله نفس می‌کشیم؛ وصیت سید مقاومت این بود: «توصیه میکنم برای دستیابی به خیر دنیا و آخرت‌‌تان، ایمان‌تان به رهبری حضرت امام خامنه‌ای دام ظله الشریف محکم و قوی باشد.»