278

علامه محمد اقبال لاهوری

15 Jan, 06:00

پیر رومی آن امام راستان
آشنای هر مقام راستان

هر کجا رومی بَرد آنجا برو
یک دو دم ازغیر او بیگانه شو

توکه دانی ازمقام پیر روم
می ندانی از کلام پیر روم

✍اقبال‌لاهوری

381

علامه محمد اقبال لاهوری

11 Jan, 16:03

هرکه بر خود نیست فرمانش روان

می‌شود فرمان پذیـــر از دیگران

✍حکیم‌محمداقبال

574

علامه محمد اقبال لاهوری

11 Jan, 16:02

من آن پروانه را پروانه دانم:

که جانش سخت کوش و شعله نوش است

✍حکیم‌محمداقبال

542

علامه محمد اقبال لاهوری

11 Jan, 07:32

نی حریفِ هرکه از یاری بُرید
پَرده‌هایَش پَرده‌هایِ ما دَرید

هَمچو نِیْ زَهریّ و تَریاقی که دید؟
هَمچو نِیْ دَمساز و مشتاقی که دید؟

📚مثنوی
✍مولانا

582

علامه محمد اقبال لاهوری

09 Jan, 02:46

جز صورت عشق حق،
     هر چیز که من دیدم

       نیمیش دروغ آمد
       نیمیش دغل دارد

✍مولانا

553

علامه محمد اقبال لاهوری

09 Jan, 02:45

30 Dec, 16:16

‌
آنجا که دلت آرام گرفت
مقصد است...

✍شیخ عطار

87

علامه محمد اقبال لاهوری

30 Dec, 13:24

20 Dec, 16:04

22 Nov, 13:04

05 Nov, 05:37

ساقی بده آن شراب گلرنگ
مطرب بزن آن نوای بر چنگ
کز زهد ندیده ام فتوحی
تا کی زنم آبگینه بر سنگ
خون شد دل من ندیده کامی
الا که برفت نام با ننگ
عشق آمد و عقل همچو بادی
رفت از بر من هزار فرسنگ
ای زاهد خرقه پوش تا کی
با عاشق خسته دل کنی جنگ
گرد دو جهان بگشته عاشق
زاهد بنگر نشسته دلتنگ
من خرقه فکنده ام ز عشقت
باشد که به وصل تو زنم چنگ
سعدی همه روز عشق می باز
تا در دو جهان شوی به یک رنگ

✍شیخ سعدی

125

علامه محمد اقبال لاهوری

04 Nov, 11:09

جهان یارب چه خوش هنگامه دارد
همه را مست یک پیمانه کردی !

نگه را با نگه آمیــــــــــز دادی !
دل از دل جان ز جان بیگانه کردی

✍حکیم‌محمداقبال

@iqballahoriafg

196

علامه محمد اقبال لاهوری

04 Nov, 05:34

دما دم نقش های تازه ریــــــزد
به یک صورت قرار زندگی نیست

اگر امروز تو تصویر دوش است
به خاک تو شـرار زندگی نیست

✍حکیم‌محمداقبال

198

علامه محمد اقبال لاهوری

04 Nov, 05:34

خداوندا به احسانت ، به حق نور تابانت
مگیر آشفته میگویم که دل بی‌تو پریشانست

تو مستان را نمی‌گیری پریشان را نمی‌گیری
خُنُک آن را که میگیری که جانم مست ایشانست

اگر گیری ور اندازی چه غم داری چه کم داری
که عاشق چون گیا این جا بیابان در بیابانست

بخندد چشم مریخش مرا گوید نمی‌ترسی
نگارا بوی خون آید اگر مریخ خندانست

دلم با خویشتن آمد شکایت را رها کردم
هزاران جان همی‌بخشد چشد گر خصم یک جانست

منم قاضی خشم آلود و هر دو خصم خشنودند
که جانان طالب جانست و جان جویای جانانست

✍حضرت‌مولانا

196

علامه محمد اقبال لاهوری

03 Nov, 11:53

بیا این خاکدان را گلستان ساز
جهان پیر را دیگر جوان ساز

بیا یک ذره از درد دلم گیر
ته گردون بهشت جاودان ساز

ز روز آفرینش همدم هستیم
همان یک نغمه را زیر و بم هستیم

✍حکیم‌محمداقبال

@iqballahoriafg

231

علامه محمد اقبال لاهوری

02 Nov, 17:30

از مشت غبار ما صد ناله بر انگیزی
نزدیک تر از جانی با خوی کم آمیزی

در موج صبا پنهان دزدیده بباغ آئی
در بوی گل آمیزی با غنچه در آویزی

مغرب ز تو بیگانه مشرق همه افسانه
وقت است که در عالم نقش دگر انگیزی

آنکس که بسر دارد سودای جهانگیری
تسکین جنونش کن با نشتر چنگیزی

من بنده بی قیدم شاید که گریزم باز
این طـــره پیچان را در گردنم آویزی

جز ناله نمی دانم گویند غزل خوانم
این چیست که چون شبنم بر سینهٔ من ریزی

✍حکیم محمداقبال

@iqballahoriafg

237

علامه محمد اقبال لاهوری

02 Nov, 17:20

همه‌چیز را تا نجویی نیابی،
جز این دوست را‌، تا نیابی نجویی

طلبِ آدمی آن باشد که چیزی نایافته طلب کند و شب و روز در جست و جوی آن باشد‌، الّا طلبی که یافته باشد و مقصود حاصل بوَد و طالبِ آن چیز باشد‌؛ این عجب است

این چنین طلب در وهم آدمی نگنجد و بشر نتواند آن را تصوّر کردن زیرا طلب او از برای چیز نویست که نیافته است و این طلب چیزی که یافته باشد و طلب کند این طلب‌ِ حقّ است زیرا که حقّ تعالی همه چیز را یافته است و همه چیز در قدرت او موجود است که کُنْ فَیَکُوْنْ اَلْواحِدُ الْمَاجِدُ

واجد آن باشد که همه‌چیز را یافته باشد و مع هذا حق تعالی طالب است که هُوَ الطاّلِبُ وَالْغَالِبُ

📚 فیه_ما_فیه
✍ مولوی

@iqballahoriafg

217

علامه محمد اقبال لاهوری

02 Nov, 17:20

به قَدَم چو آفتابم، به خرابه‌ها بتابم

بگریزم از عمارت، سخن خراب گویم

✍مولوی

@iqballahoriafg

212

علامه محمد اقبال لاهوری

02 Nov, 17:18

01 Nov, 04:55

اگر ز رمز حیات آگهی مجوی و مگیر
دلی که از خلش خار آرزو پاک است

به خود خزیده و محکم چو کوهساران زی
چو خش مزی که هوا تیز و شعله بی‌باک است

✍حکیم‌محمداقبال

👉@iqballahoriafg

278

علامه محمد اقبال لاهوری

01 Nov, 04:53

گرفـــــتار کمند روزگاریم
خوشا آنکس که محروم وجود است

کس این بار گران را برنتابد
ز بود ما نبود جاودان به

فضای نیلگونم خوش نیاید
ز اوجش پستی آن خاکدان به

خُنُک انسان که جانش بیقرار است
سوار راهوار روزگار است

قبای زندگی بر قامتش راست
که او نو آفرین و تازه کار است

✍حکیم‌محمداقبال

251

علامه محمد اقبال لاهوری

01 Nov, 04:53

ز رمـز زنـــــــدگی بیگانه تر باد

کسی کو عشق را گوید جنون است

✍حکیم‌محمداقبال

247

علامه محمد اقبال لاهوری

31 Oct, 18:03

25 Oct, 15:53

شرح چند بیت زیبا از مثنوی حضرت مولانا به زبان ساده:

"صد هزاران فضل داند از علوم
جان خود را می‌نداند آن ظلوم"

صدهزاران فضیلت از شاخه های مختلف علوم گوناگون آموخته است اما جان خود را و حقیقت وجودی خویشتن را نمیداند
فضیلت یک امر درونی است اما در اینجا به یک جنبه دیگر آن اشاره شده و آن هم فضیلت بیرونی است که با فراگیری علوم مختلف در نزد دیگران زبانزد خاص و عام شده است
و حال از قیمت جان و بهای زمان برای خود غافل شده است ظالم کسی است که به دیگری ظلم میکند و ظلوم به معنی و مفهوم ظلم کردن در حق خویشتن است و چه بسیارند کسانی که نمیدانند در حق خود ظلم میکنند و به واسطه آشنایی و یا آگاهی از یک یا چند علوم تصور میکنند که فاضل هستند.

"داند او خاصیت هر جوهری
در بیان جوهر خود چون خری"

او خواص همه ماده و عناصر مختلف را میداند و همیشه سعی در دانستن میکند حتی اگر نداند شهامت اقرار به ندانستن ندارد و سعی میکند که با
صرف گوهر زمان در پی کشف خواص مواد و جوابها باشد

و از آن سو درباره جوهر وجودی خودش درباره ماهیت واقعی خودش در بیشعوری و نفهمی خود که از نگاه حضرت مولانا به خریت تشبیه کرده است همانند یک خر میماند چرا که آنقدر مرکز توجه او به بیرون از خود بوده و در پی علوم مختلف رفته از خود غافل گردیده است.

"که همی‌دانم یجوز و لایجوز
خود ندانی تو یجوزی یا عجوز"

او پر ادعا و با تکبر میگوید من میدانم که چه چیزهای جایز و چه چیزهایی غیر مجاز هستند یعنی به خوبی دریافته ام که خوب و بد را از همدیگر تمیز نمایم و دانش من بر همه سؤالات محیط است
در حالی که تو نمیدانی اصل وجودی خودت شخصیت خودت جایز و صحیح است یا غیر جایز و غلط به عبارتی یعنی اینکه تو حساب خودت را با خودت نمیدانی چند چند است (یجوز و لایجوز از اصطلاحات فقهی میباشد)

"این روا و آن ناروا دانی ولیک
تو روا یا ناروایی بین تو نیک"

او میداند چه چیزهایی روا و درست است و چه چیزهایی ناروا و غلط هستند یعنی به واسطه کسب فضیلت بیرونی دریافته که درست و غلط چیست و کجاست اما
اینکه خود و شخصیتش راهش طریقتش درست است یا غلط این را نمیداند به واسطه همان ظلوم بودن و در حق خویشتن ظلم روا داشتن از تشخیص درست و غلط بودن تفکرات و عقاید خود غافل و بی خبر مانده فلذا حضرت مولانا میخواهد بگوید که تو در احوالات درونی خودت نیک و با دقت و تفکر بنگر

"قیمت هر کاله میدانی که چیست
قیمت خود را ندانی احمقیست"

او میگوید که تو با قیمت هر کالا و جنسی واقف و آشنا شده ای و همه را خوب میدانی

خب حالا که همه قیمتها را میدانی و ارزش تمام اجناس را میشناسی

آیا اگر قیمت و ارزش خودت را ندانی و از آن غافل بشوی ناشی از احمق بودن تو نیست و در اینجا از تو این سؤال را میپرسد تا باز هم تفکر کنی

"سعدها و نحسها دانسته‌ای
ننگری سعدی تو یا ناشسته‌ای"

او میگوید تو حتی میدانی چه روز و ساعتهایی خوب و چه روز و ساعتهایی بد هستند
نباید به خودت توجه کنی به عملت گفتارت منشت و... که آیا در حقیقت آدم خوبی هستی یا بدی در اینجا هم میگوید به درون خودت رجوع کن چرا که انسان شاید دیگری را راحت بفریبد اما خودش را هرگز تو بهتر میدانی که در این لحظه سعد هستی یا نحس

"جان جمله علمها اینست این
که بدانی من کیم در یوم دین"

او در انتها میگوید که مبدأ و مقصد
شروع و پایان و هدف نهایی و بزرگترین دانشها و علمها این است که تو سرزمین ناشناخته وجودی خودت را بشناسی و بدانی من کیستم عصاره همه علمها جان و شیره همه علوم گوناگون شناساندن تو به خودت است که در عالم ملکوت و روحانی دریابی چه جایگاهی خواهی داشت اگر به تمام علوم اشراف داشته باشی ولی با ماهیت و جوهره حقیقی خود آشنا نشده باشی هیچ ارزشی ندارد.

174

علامه محمد اقبال لاهوری

25 Oct, 15:27

25 Oct, 06:49

اهل دین را باز دان از اهل کین

همنشین حق بجو با او نشین

مثنوی/مولوی

191

علامه محمد اقبال لاهوری

24 Oct, 16:36

16 Oct, 17:38

ساقیا جام می‌ام ده که نگارنده غیب

نیست معلوم که در پرده اسرار چه کرد

✍حافظ

339

علامه محمد اقبال لاهوری