Inside_the_Psyche टेलीग्राम पोस्ट

‍ ما در ابتدای کودکی، دوران بلوغ، بعد از به دنیا آمدن نوزادی دیگر، تغییر شغل، جدایی، سنین پیری و از دست دادن ناگهانی حیوانی، در معرض آسیب روانی شدید هستیم.

اما در هیچ دوره‌ای از زندگی ذهن آدمی به آسیب‌پذیری دوران کودکی نیست. در بزرگسالی ترک کردن خانه توسط والدین برای ما عادی است، اما در کودکی و نوزادی چنین تجربه‌ای فاجعه است.

برای نوزاد جهان به‌صورت بالقوه تهدیدکننده است. هر فقدانی، هر نبودنی یک موقعیت کاملا خارج از ادراک است.

کودک دائما در معرض خطر گرسنگی، تشنگی، نبود مراقب و حمایت کافی است. او به جهانی سرشار از ناشناخته‌ها آماده است که از درون و بیرون او را تهدید و تحریک می‌کند.

روان کودک هم مثل یک پوست ظریف است که به راحتی می‌تواند زخم شود. اگر کودک به اندازه کافی عشق دریافت کند کم‌کم شروع به ساختن پوستی روان‌شناختی برای خود می‌کند که در طی زمان مقاوم و امن می‌شود.

این ساختار روان‌شناختی، پوست روان است که آن را ایگو می‌نامیم. ما را منسجم نگه می‌دارد مثل پوست بدن که همه اندام‌های ما را منسجم نگه می‌دارد.


اگر این پوست به اندازه کافی قوی نشده باشد و آسیب ببیند، شکل‌گیری ذهنی سالم و منسجم در کودک به مشکل خواهد خورد. اگر والدین برای او محافظت، عشق، امنیت و پیوند مناسب فراهم کنند، این تلاش سبب شکل‌گیری ایگو سالم می‌شود.


https://t.me/inside_the_psyche

‍ ‍ معنای نهفته در رویا

تا به حال برایتان پیش آمده که رویای عجیبی دیده باشید و گمان کنید که پیام پنهانی در پس آن است؟ تاویل_رویا فرض را بر این اساس در نظر می‌گیرد که ساختار­های دخیل در رویا­بینی معنای واقعی رویا یا محتوای نهفته را پنهان می‌­کند.

محتوای نهفته معنای نمادین رویا است. که در پس محتوای آشکار رویا نهفته است. معنای پنهان رویا نقش مهمی در نظریه روان‌کاوی زیگموند فروید بر عهده داشت. او معتقد بود که به هشیاری رساندن معنای پنهان رویا، آشفتگی روانی را تسکین می‌­دهد.

از نظر فروید، محتوای نهفته، معنای روان‌شناختی پنهان موجود در رویا می­‌باشد. این محتوی در ظاهری سمبولیک و نمادین خود را نشان می‌دهد و به دلیل اینکه بیشتر ناراحت­‌کننده و تروماتیک هستند، از حیطه هشیاری خارج می‌­باشند. یکی از اهداف روان‌کاوی نیز بررسی این نمادها در جهت کشف نیازها و آرزوهای ذهن ناهشیار بود. زیرا روان‌کاوی معتقد بود که با آگاهی از این اطلاعات، افراد می‌توانند روش‌هایی پیدا کنند تا با آن­ها کنار بیایند. فروید معتقد بود که محتوای رویاها مبتنی بر تحقق آرزو است و او به دو نوع محتوا رویا‌ها اشاره کرد: محتوای آشکار و محتوای پنهان. به عقیده او، محتوای آشکار ظاهر رویا و محتوای پنهان معنای زیرین این نمادها می­‌باشد.

از نظر فروید و دیگر روان‌کاوان، اهمیت محتوای پنهان به مراتب بیشتر از محتوای آشکار است. فروید معتقد بود که ذهن به مثابه کوه­‌ یخ است. تنها بخش کوچکی از کوه یخ (ذهن هشیار) از آب بیرون است و قابل مشاهده است و بخش عظیم آن (ذهن ناهشیار) در زیر آب پنهان است. به همین جهت رویاها یکی از راه‌ های رسیدن به آن‌چه از حیطه آگاهی پنهان است، می‌باشند.


https://t.me/inside_the_psyche

https://t.me/inside_the_psyche

"سیمپتوم مثل علف هرز دوباره رشد
می کند: اجبار به تکرار."
-ژک لکان

https://t.me/inside_the_psyche

"What the unconscious doesn't know and which Freud pointed out in his reference to linguistic archaism is the opposition of opposites."
—Jacques Lacan, Ornicar

"آنچه ناخودآگاه نمی داند و فروید در ارجاعش به باستان‌ گرایی زبانی به آن اشاره کرده است، تضاد متضادها است."
-ژک لکان، اورنیکار

https://t.me/inside_the_psyche

پادکست مدرسه زندگی - چرا باید درباره خودشیفتگی یادبگیریم؟
بر خلاف بسیاری از مشکلات روانی که فرد رو کم اثر و منزوی میکنن، نور صحنه روی خودشیفته ها هست و به خاطر بعضی ویژگی ها تشویق میشن

https://t.me/inside_the_psyche

Inside_the_Psyche pinned «‍ پیرامون عقده ادیپ رابطه کودک و مادر بی‌نظیر است. اما برای کودک پدر اضافی است! ارتباط نزدیک کودک با مادر، جای کمی را برای دیگران باقی می‌گذارد. برای کودک، تصور مادری مستقل و جدا از او غیرممکن است. اما با هم بودن مادر و کودک خیلی زود شکست می‌خورد، چرا که…»

‍ پیرامون عقده ادیپ

رابطه کودک و مادر بی‌نظیر است. اما برای کودک پدر اضافی است!
ارتباط نزدیک کودک با مادر، جای کمی را برای دیگران باقی می‌گذارد.
برای کودک، تصور مادری مستقل و جدا از او غیرممکن است.

اما با هم بودن مادر و کودک خیلی زود شکست می‌خورد، چرا که نفر سوم از راه می‌رسد و آن‌ها را جدا می‌کند.

تغییر رابطه دونفره به سه‌نفره، در جهان ذهنی کودک بسیار تهدیدکننده است.
تصور این‌که مادر تنها نیست و موضوعات دیگری هم دارد، مانند عشق به دیگری، علایق شخصی یا هر چیزی غیر از او برایش تروماتیک است.

کودکانی که در این مرحله رشد متوقف می‌شوند بیشتر تفکر دوبعدی دارند تا سه‌بعدی. این‌جا از مشکلاتی صحبت می‌کنیم که به آن پیش‌ادیپی یا دونفره می‌گوییم.

در بزرگسالی این افراد نمی‌توانند مشکلات را از دیدگاهی غیر از خودشان ببینند، بیشتر از خودشان صحبت می‌کنند. یا می‌توان گفت از دیدگاه منطقی تنها می‌توانند به موضوعات نگاه کنند، از بعد احساسی و هیجانی نقص دارند.

این افراد در ارتباط با مادر در هر سنی هنوز با مشکل مواجه‌اند. نتوانسته‌اند به لحاظ روانی یا فیزیکی جدا شوند.

https://t.me/inside_the_psyche

📝عشق از نظر اروین یالوم

اروین یالوم، درمانگر رویکرد وجودی معتقد است عشق نوعی از خود بی‌خودی وسواس‌گونه و ذهنیتی افسون‌شده است که تمامی زندگی فرد را در تصرف خود در می‌آورد. معمولا تجربه‌ی چنین حالتی باشکوه است، اما به عقیده‌ی او انسان بیش‌تر دلباخته‌ی اشتیاق خویش است تا آنچه اشتیاقش را برانگیخته است؛ ولی در مواقعی شیدایی و از خود بی‌خودی، بیش از آنکه لذت بیافریند، پریشانی می‌آورد. عاشق صورتی خیالی و شاعرانه به معشوق می‌دهد، ذهنش درگیر وسوسه‌ی او می‌شود، اما اگر عشق تنها یک ویژگی حقیقی داشته باشد، این است که هرگز نمی‌ماند، ناپایداری بخشی از ماهیت شیدایی عشق است. از نظر یالوم وسواسِ عشق، اغلب به نوعی توجه فرد را از افکار دردناک‌تر دیگر دور می‌کند.

از نظر او تجربه‌ی تنهایی اگزیستانسیال، مانند هر نوع ملال، وضعیت ذهنی بسیار ناخوشایندی پدید می‌آورد و به مدت طولانی برای فرد قابل تحمل نیست. از نظر وی هیچ رابطه‌ای قادر به از میان بردن تنهایی نیست و هر یک از ما در هستی تنهاییم. ولی می‌توانیم در تنهایی یکدیگر شریک شویم، همان‌طور که عشق درد تنهایی را جبران می‌کند. مارتین بوبر، فیلسوف یهودی می‌گوید: یک رابطه‌ی خوب و صمیمی، بر دیواره‌های سربه فلک کشیده‌ی تنهایی آدمی رخنه می‌کند، بر قانون بی‌چون و چرای آن فائق می‌شود و بر فراز مغاک وحشت‌انگیز عالم، از وجود خود به وجود دیگری پل می‌زند.

از نظر اروین یالوم، عشق نوعی منش است. خیلی پیش می‌آید که به اشتباه، پیوند انحصاری با یک انسان را دلیل شدت و اصالت عشق فرض می‌کنیم. ولی چنین عشقی به اصطلاحِ اریک فروم، عشق نمادین یا خودپرستی بیش از اندازه است و در فقدان توجه و علاقه‌ی دیگران، محکوم به فروپاشی در درون خویش‌ست. در عوض عشق عاری از نیاز، شیوه‌ی فرد برای ارتباط با دنیاست. رابطه در بهترین شرایط، افرادی را شامل می‌شود که به شیوه‌ای عاری از نیاز با هم ارتباط دارند. عشق بالغانه یا رشد یافته علاوه بر بخشیدن، سایر اجزای اساسی را نیز داراست: توجه، پاسخگویی، احترام و درک. دوست داشتن یعنی توجه فعال به زندگی و رشد دیگری. فرد باید پاسخگوی نیازهای دیگری (چه جسمانی، چه روانی) باشد. فرد باید به یگانگی و منحصر به فرد بودن آن دیگری احترام بگذارد، او را همان‌طور که هست ببیند و به وی کمک کند تا رشد کند و راه خویش را بیابد، آن هم فقط به خاطر خودش، نه با هدف خدمت به او.

https://t.me/inside_the_psyche

همواره زمانی فرا می‌رسد که باید میان تماشاگر بودن و عمل یکی را برگزید. این معیارِ انسان شدن است. ازهم‌گسیختگی‌ها دهشتبارند و قلب بی‌باک گرفتار تردید نمی‌شود. آفریدگار، زمان، چلیپا و شمشیر وجود دارد. یا دنیا مفهمومی والاتر از آشفتگی‌ها دارد و یا اینکه به راستی هیچ چیز حقیقی‌تر از آشفتگی‌ها نیست. یا باید با زمان زندگی کرد و با آن مرد، یا برای دستیابی به زندگیِ والاتر خود را از آن رهانید. می‌دانم که می‌توان آشتی‌جویانه در سده‌ی حاضر زندگی کرد و ابدیت را پذیرفت و این همان نهادن است. اما دوست ندارم اینگونه باشم و دلم می‌خواهد یا هیچ باشم، یا همه‌چیز.

افسانه سیزیف
#آلبر_کامو

https://t.me/inside_the_psyche