Inside_the_Psyche

سادیسم شکلی از پیوند‌ اُبژه است که در آن نفرت [برآشفتگی مالیخولیایی از اُبژه] به طرزی جدانشدنی با عشق شهوانی در هم تنیده می‌شود و در این حالت ترکیبی، می‌تواند نیروی الزام‌آوری (به‌نحوی خفقان‌آور، مطیع‌کننده و مستبدانه) قوی‌تر از پیوندهای عشق به تنهایی باشد.

سادیسم در مالیخولیا (که در پاسخ به فقدان اُبژه‌ی عشق یا ناامیدی از سوی او ایجاد شده) شکل خاصی از عذاب را هم برای سوژه و هم برای اُبژه ایجاد می‌کند ـ آن آمیزه‌ی خاص از عشق و نفرت که در حال تعقیب به هم برمی خورند. از این نظر، جنبه‌ی سادیستیک رابطه‌ی عاملیت انتقادی با ایگوی‌ همسان‌ شده‌ با اُبژه و جداشده ممکن است تعقیب بی‌امان و دیوانه‌وار بخش جداشده‌ای از ایگو توسط یک بخش دیگر تلقی شود.

تامس آگدن

https://t.me/inside_the_psyche

نگاهی به اثر مشهور فیلسوف و‌نویسنده طبیعت‌گرای آمریکایی، هنری دیوید تورو

Walden
📚Life in the Woods

https://t.me/inside_the_psyche

#زیگموند_فروید

اغلب عدم لذت هایی که ما احساس می کنیم، عدم لذتهای ادراکی "Perceptual" هستند.

این ادراک می تواند ادراک فشار غرایز ارضاء نشده باشد یا می تواند ادراکی خارجی باشد که یا فی نفسه رنج آلوده است یا انتظاراتی غیر لذت بخش در دستگاه ذهنی ایجاد می کند، به عبارت دیگر دستگاه ذهنی آن را به عنوان خطر تشخیص می دهد.

Most of the unpleasure that we experience is perceptual unpleasure. It may be perception
of pressure by unsatisfied instincts; or it may be external perception which is either distressing in itself or which excites
unpleasurable expectations in the mental apparatus—that is, which is recognized by it as a ‘danger’.

https://t.me/inside_the_psyche

‍ مادری که کودک لوسی دارد اغلب می‌توان گفت ارتباطی با کودک ندارد.
توجه بیش از حد، همواره به‌خاطر کودک نیست بلکه بخاطر والدین است.


رنه_اشپیتز

https://t.me/inside_the_psyche

◽این موضوع که دیگران ما را ببینند بخش قابل‌فهم و انسانی ماست، و حتی برای رشد ضروری است. منعکس شدن در چشم دیگران و معتبر شدن از سوی ایشان در جهت بلوغ روانی است. پرسش این است که ما برای دیده_شدن قرار است تا کجا پیش برویم و قرار است چقدر هزینه بپردازیم؟ هزینه‌ای به قیمت مبدل شدن خودمان؟

https://t.me/inside_the_psyche

https://t.me/inside_the_psyche

فقدان ظرفیت ذهنی‌سازی تحت استرس، نشانه‌ای از سیستم #دلبستگی آشفته است.


فوناگی

https://t.me/inside_the_psyche

به محض آنکه ذهن بشر موفق شد مفهوم گناه را خلق کند، انسان به پنهان کاری روانی یا به زبان روانکاوانه«سرکوب» متوسل شد.هرچیز پنهان شده‌ای رازی است و رازها مثل سم‌های روان عمل کرده و صاحب خود را با جماعت بیگانه می‌کنند.

🖋یونگ
📚روانشناسی در عمل

https://t.me/inside_the_psyche

از نظر لکان، بسیاری از روانکاوها مفهوم بی‌طرفی فروید را اشتباه درک کرده‌اند –که به موجب آن، روانکاو آشکارا (یا می‌توان امیدوار بود حتی در خفا) در مورد افکار، عقاید، آرزوها، و فانتزی‌های آنالیزان قضاوت نمی‌کند. اما همانطور که فروید می‌گوید، مسئولیت روانکاو، هدایت درمان است، با اطمینان از اینکه آنالیزان به مدت طولانی در مورد چیزهایی صحبت کند که بیشتر از همه در زندگی‌اش مانعی بر سر راه او بوده‌اند.

روانکاو با تشویق آنالیزان برای تأمل کردن در مورد امیال در رؤیاها و فانتزی‌ها، و توقف جلسات در جایی که روانکاو آن را مهم‌ترین، بحث‌برانگیزترین، یا حتی گیج‌کننده‌ترین بخش می‌داند، به دنبال آن است تا کار بر روی مطلب اصلی یا مهم‌ترین بخش مشکلات زندگی بیمار متمرکز باشد، به جای اینکه به او اجازه دهد که بخش عمده‌ای از یک جلسه –چه برسد به کل روانکاوی را– در مورد موضوعاتی صحبت کند که از نظر روانکاوی اهمیت کمی دارند.

اگرچه روانکاوان آشکارا نمی‌توانند از قبل بدانند که چه موضوعاتی از اهمیت بیشتری برخوردار خواهد بود، اما بدیهی است که می‌دانند تجربیات دوران کودکی، فانتزی‌های جنسی و رؤیاها اغلب بسیار بیشتر از گزارش‌های دقیق زندگی روزمره، با فراز و نشیب‌های اندک آن، که ممکن است گاهی برای آنالیزان دراماتیک و قابل توجه به نظر برسند، درمان را به جلو می‌برند.

بخش‌هایی از مقاله‌ی «چه چیزی در رویکرد لکان به روانکاوی بسیار متفاوت است؟»
نویسنده: بروس فینک

https://t.me/inside_the_psyche

نوروساینس و نقش محرومیت از خواب
در واکنشهای انفجاری عاطفی-هیجانی

https://t.me/inside_the_psyche

همه انسان‌ها در لحظاتی از زندگیشان خود را تنها احساس می‌كنند و تنها هم هستند. زیستن یعنی جدا شدن از آنچه بودیم برای رسیدن به آنچه در آینده مرموز خواهیم بود. تنهایی عمیق‌ترین واقعیت در وضع بشری است.

انسان یگانه موجودی است كه میداند تنهاست و یگانه موجودی است كه در پی یافتن دیگری است. طبیعت او، اگر بتوان این كلمه را در مورد بشر به كار برد كه با «نه» گفتن به طبیعت خود را «ساخته» است، میل و عطش تحقق بخشیدن خویش در دیگری را در خود نهفته دارد.

انسان خود دردِ غربت و بازجستن روزگارِ وصل است. بنابراین آنگاه كه او از خویشتن آگاه است از نبود آن دیگری، یعنی از تنهایی‌اش نیز آگاه است.


اکتاویوپاز
دیالکتیک تنهایی

https://t.me/inside_the_psyche

https://t.me/inside_the_psyche

https://t.me/inside_the_psyche

شجاعانه ترین حرفی که تو زندگیت زدی؟
یه جا تو زندگیم گفتم: "کمک"

درخواست کمک
به معنی تسلیم شدن نیست
به معنی اینه که حاضر نیستی تسلیم بشی.

https://t.me/inside_the_psyche

https://t.me/inside_the_psyche

حق‌شناسی به خاطر داشته‌های کوچک زندگی...

https://t.me/inside_the_psyche

◽اختلال شخصیت #کمال‌گرا شیوع زیادی دارد. نگاه "همه یا هیچ" این افراد به زندگی عملا مانع از بهره‌وری ایشان از توانمندی‌های بالذات می‌شود و زندگی را بسان مسابقه‌ای در می‌آورد که خط پایانی ندارد. معمولا افراد پرفکشنیست با وسواس‌های ذهنی و عملی هم دست و پنجه نرم می‌کنند. تشخیص زودهنگام و درمان نسبی این امر می‌تواند مانع از آسیب‌دیدگی عمیق افراد شود.

https://t.me/inside_the_psyche

https://t.me/inside_the_psyche

‍ ‍ ‍ ‍ 📌 سبک دلبستگی در اعتیاد عشق

✍🏻 Alexandra Katehakis

◽درباره‌ی این موضوع که آیا میتوان نام اعتیاد را برای الگوهای خاصی از روابط جنسی و عشق به کار برد یا نام‌گذاری درستی نیست، اختلاف نظرهایی وجود دارد. با این حال من در این نوشته از اصطلاح 'اعتیاد عشق'، و 'اعتیاد رابطه جنسی'، برای اشاره به رفتارهای جنسی و ارتباطی مشکل‌سازی استفاده میکنم که همچنان یافتن توضیح یا تشخیص‌گذاری دقیق برای آنها چالش‌برانگیز است.

علاوه بر ویژگی‌های مشترکی که بین اعتیاد عشق با انواع دیگر اعتیاد و رفتارهای اجبارگونه وجود دارد، اختلال در الگوی دلبستگی، با ابعادی مانند ناتوانی از خود-آرام‌بخشی یا ناممکن شدن دریافت احساس آرامش از دیگران، در بسیاری از مبتلایان به اعتیاد عشق و رابطه جنسی، قابل ردیابی است.

سبک‌ دلبستگی(attachment) با نحوه‌ی نگهداری از کودک و کیفیت توجه به او توسط مراقبان اولیه، بخصوص مادر، مرتبط است. در یک مراقبت به اندازه کافی خوب، مادر در لحظات آشفتگی کودک را آرام می‌کند و در نتیجه‌ی استمرار این توجه، ظرفیت خود-آرام‌بخشی(Self-Soothing) در کودک شکل می‌گیرد، به طوریکه قادر به تحمل استرس در عدم حضور مادر و مراحل بعدی زندگی خواهد بود. توانایی خود-آرام‌بخشی یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های افراد با سبک دلبستگی ایمن است. از آن‌سو، اگر مادر به طور مزمن آشفته، به طور مثال افسرده یا مضطرب باشد، قادر به آرام کردن کودک و کمک به شکل‌گیری توانایی آرام‌بخشی در او نخواهد بود.
آشفتگی مزمن در نتیجه‌ی دلبستگی مضطربانه به مراقبان اولیه میتواند باعث گرایش افراد به اعتیاد و استفاده اجبارگونه از مواد، الکل، غذا، عشق یا رابطه جنسی، برای آرام کردن خود شود. به عبارتی افراد مبتلا به اعتیاد، به دلیل عدم دسترسی به منابع تسکین‌دهنده‌ی بیرونی، که امکان الگوبرداری از آنها و ساخته شدن توانایی تسکین‌دهندگی درونی را فراهم کند، از مواد، الکل، یا  رفتارهای خاصی، برای آرام کردن گذرای تشویش و آشفتگی استفاده میکنند. در طول زمان این استفاده‌ی اجبارگونه از مواد، عشق، یا رابطه جنسی، تبدیل به یک الگوی رفتاری نامنعطف و مقاوم در برابر تغییر میشود.

در افراد با سبک دلبستگی "ناایمن-اجتنابی"، اضطراب و نیاز به اتکا، و در عین حال کناره‌گیری و دوری‌گزینی، به طور همزمان در روابط صمیمانه وجود دارد که یکی از نشانه‌های آن، ترس از متعهد شدن واجتناب از وارد شدن به صمیمیت عمیق، ‌و در نتیجه، گرایش به روابطی سطحی و زودگذر متعدد است.
در افراد با دلبستگی "ناایمن-دوسوگرا"، چسبندگی و در عین حال عدم تسکین اضطراب در هنگام اتصال به دیگری، باعث ایجاد پیام‌های متناقض در رابطه و دشوار شدن تعهد طولانی‌مدت به آن میشود.
در افراد با دلبستگی "ناایمن-آشفته"، وحشت گیرافتادگی و رهاشدگی به طور همزمان وجود دارد. نزدیک شدن به این افراد، باعث میل آنها به گریز، و بحث و اختلاف نظر باعث وحشت آنها از رهاشدگی میشود. وجود هر یک از این سبکهای دلبستگی ناایمن در یک فرد، میتواند باعث ناتوانی از حفظ صمیمیت درازمدت و رابطه متعهدانه با همه فراز و نشیب‌های آن، و استفاده از عشق و روابط متعدد گذرا برای تسکین موقت تنش شود.

میتوان امیدوار بود که این الگوها در طول زمان قابل‌تغییر باشند. درون‌نگری و یافتن ریشه‌های رفتار اعتیادگونه در سیر درمان، رها کردن آنها و یافتن راه‌های دیگری برای تسکین تشویشهای درونی را ممکن می‌کند. قرار گرفتن در روابطی مانند رابطه‌ی درمانی که دسترسی قابل‌اتکا برای تنظیم احساسات در آنها فراهم میشود، میتواند باعث الگوبرداری، همانندسازی و شکل‌گیری توانایی‌های درونی مانند خود-آرام‌بخشی و تنظیم هیجانات شود. توانایی‌هایی که اضافه شدن آنها به ساختار روانی، احتمال جستجو‌ برای تسکین‌دهنده‌های بیرونی مانند مواد، الکل و عشق اعتیادگونه‌ را کاهش می‌دهد.

https://t.me/inside_the_psyche

https://www.psychologytoday.com/us/blog/sex-lies-trauma/201109/the-link-between-adult-attachment-styles-and-sex-and-love-addiction

عشق نشانه‌ی سلامت روان است.

کسی که قادر به عاشق شدن نیست، در واقع به نوعی بیماری روانی مبتلاست.
زیرا هنوز نمی‌تواند نیروگذاری خود را به کسی غیر از خودش معطوف کند.

عشق نشانه‌ی سلامت روان است، یا به تعبیر #فروید: "برای بیمار نشدن باید عاشق شویم، و اگر بر اثر سرخوردگی عاجز از عاشق شدن باشیم، آن‌گاه حتما بیمار خواهیم شد".

https://t.me/inside_the_psyche

‍ ◽هیچ رابطه‌ای قادر به از میان بردن "تنهایی" نیست. 

هریک از ما در "هستی" تنهاییم. 
ولی میتوانیم در تنهایی یکدیگر شریک شویم.

اگر بتوانیم موقعیتهای "تنها" و "منفرد" خویش را در هستی بشناسیم و سرسختانه با آنها رویارو شویم و تنهایی خویش را در آغوش کشیم، قادر خواهیم بود رابطه‌ای مبتنی بر عشق و دوستی با دیگران برقرار کنیم.

📗 روان‌درمانی اگزیستانسیال
✍🏻 اروین یالوم

https://t.me/inside_the_psyche

https://t.me/inside_the_psyche

‍ #سوگ گاهی بسیار پیچیده است. #فقدان برای ما چنان دردناک بوده که به‌راحتی از پس آن بر نمی‌آییم. #درد چنان شدید است که تا مدت‌ها به کلام در نمی‌آید.

گاهی احساس #گناه چنان زیاد است که به‌راحتی نمی‌توان از آن عبور کرد. هفته‌ها، ماه‌ها و گاه سال‌ها می‌گذرد و رها شدن از #ماتم میسر نمی‌شود. #زمان گویی متوقف شده و شب‌ها بی‌پایان است.

سوگ حل‌وفصل نشده مشکلات تازه‌ای را برای آدمی به‌وجود می‌آورد مثلا؛ تمایلی به #کار کردن و #ارتباط ندارید. درد و دل کارساز نیست. امیدی هم به بازگشت #شادی نیست. نه تنها جهان، بلکه فرد هم تهی از معنا شده است.

https://t.me/inside_the_psyche

https://t.me/inside_the_psyche

‍ ‍ سازمان شخصیت سادیستی عمدتاً در سطح مرزی یا روان‌پریشانه دیده می‌شود و حول محور تسلط و کنترل شکل می‌گیرد. از درون، فرد سادیستی ممکن است تجربه‌ای از مردگی و ناتوانی عاطفی داشته باشد که با وارد کردن درد و تحقیر به دیگران، چه در خیال و چه در واقعیت، تخفیف می‌یابد.

افراد سادیستی عمدتاً در محیط‌های قضایی دیده می‌شوند، جایی که متخصصان ممکن است با تعداد زیادی از افرادی مواجه شوند که انگیزه اصلی‌شان کنترل، تحت سلطه قرار دادن، و وارد کردن درد و تحقیر به دیگران است. شخصیت سادیستی به راحتی قابل تشخیص است. مردی که با لبخندی فراخ و بی‌آنکه شرمی تجربه کند درباره ضرب و شتم همسرش صحبت می‌کند، و کودکی که «با عصبانیت حیوان خانگی را لگد نمی‌زند، بلکه با لذتی بی‌روح و بی‌احساس حیوانات را شکنجه می‌دهد» نمونه‌هایی از سادیسم هستند.

ویژگی بارز سادیسم، بی‌تفاوتی عاطفی یا شور و شوق معصومانه‌ای است که با آن تسلط و کنترل دنبال می‌شود. این بی‌تفاوتی، که ممکن است شامل آماده‌سازی سیستماتیک و مرحله‌به‌مرحله یک سناریوی سادیستی باشد، اثری دارد (و احتمالاً قصدی را بیان می‌کند) که دیگری را انسانیت‌زدایی کند.

شخصیت‌های سادیستی ,ویـتّوریـو لینـجـیـاردی و نانسی مک ویلیامز

https://t.me/inside_the_psyche

خودتخریبگری تنها تخریب خود نیست، بلکه تخریب افراد مهم نیز هست.
اگر رانۀ مرگ را به عنوان انگیزۀ ناآگاه غالبی در جهت خودتخریب‌گری شدید در شرایط آسیب‌شناسی شدید روانی در نظر بگیریم، این مفهوم کاملاً موجه است. پرخاشگری شدید خودتخریب‌گرانه، تا آنجا که می‌توان گفت، گرایشی اولیه نیست، بلکه سیستم انگیزشی سازمان یافته و خاصی است که صرفاً ثانویه و در اثر تروما شکل نمی‌گیرد، اگر چه می‌تواند تحت تاثیر تجربۀ آسیب‌شناسی روانی خاصی تحریک شود. کارکرد خودتخریب‌گریِ ناآگاه تنها تخریب خویشتن نیست، بلکه از اساس از بین بردن دیگرانِ مهم چه از روی گناه و چه از روی میل به غلبه، چه از انتقام و چه از روی حسادت نیز خواهد بود.

مفهوم رانۀ مرگ: | اُتو کرن‌برگ |
نقاشی:سهراب سپهری

https://t.me/inside_the_psyche