Inside_the_Psyche

توانایی آرام ماندن...

توانایی آرام ماندن از جمله مهارت‌های بسیار مهم زندگی است که بسیار نادیده گرفته شده است. بدترین تصمیمات را هنگامی می‌گیریم که آرامشمان را از دست داده‌اییم یا دچار اضطراب و آشفتگی شده‌اییم.
ترس به‌طور کشنده‌ای می‌تواند توانایی ما را برای مقابله با مشکلات واقعی و زیربنایی از بین ببرد. آرام‌تر بودن اصلا به این معنا نیست که فکر کنیم همه چیز به خیر و خوشی تمام خواهد شد، بلکه صرفا بدین معناست که با وضعیت ذهنی بهتری با چالش‌های حقیقی زندگی‌مان روبه‌رو خواهیم شد...

آلن_دوباتن

https://t.me/inside_the_psyche

‍ ‍ رفتارهای اعتیادی از رایج ترین رنج های روانی ما هستند.
ممکن است که همه ما مستعد اعتیاد باشیم؛مثل اعتیاد به کار ،بازی ،شبکه های اجتماعی ،خرید، قمار ،پورنوگرافی ،تکرار روابط مخرب و مواد.
اعتیاد از نگاه روانکاوی ماندن در مرحله دهانی کودکی است :جذب چیزی خوب، بردن آنچه بیرون است و آرامش بخش است به درون.
مواد تنها قرار دادن چیزی درون بدن نیست، بلکه درباره تاثیر آن بر ذهن است.گاه کاهش تنش است گاه میل به افزایش خلق، گاه ردکردن افکار منفی و گاه به کنجی امن پناه بردن است.
هر اعتیادی تاثیر متفاوتی دارد برای نمونه مصرف حشیش در نارسی سیستیکها یافتن اعتماد به نفس است در شخصیت افسرده برای یافتن شادی است در هیستریک ها جنبه اغواگری و جذابیت بیشتر است.
اعتیاد اجبار به تکرار است. فکر نکردن است ،ناکامی را تحمل نکردن است، یک ماده یک حالت یک تجربه یا یک رابطه مخرب است مثل مرگ است.
رفتارهای اعتیادی احساس ناکامی شدید درونی است،تبدیل کردن این احساسات به یک حس واحد برای آدمی بسیار سخت است.با مواد است که میتواند غم را لذت را و خشم را تجربه کند.
از رایج ترین مکانیزمهای دفاعی افراد در دوران اعتیاد؛ انکار و بهانه آوردن است.
اعتیاد همواره جنبه مخربی دارد نه تنها به دلیل نادیده گرفتن ،خود بلکه ناتوانی در شکل دادن رابطه در کار با خانواده و دوستان.
به بیانی دیگر اعتیاد میل به بازگشت به بهشت گمشده است. به مرحله جنینی و یکی بودن با دیگری اما نابالغانه.

https://t.me/inside_the_psyche

📚معرفی #کتاب
#شازده_کوچولو
#آنتوان_دوسنت_اگزوپری
https://t.me/inside_the_psyche

چگونه عشق را به هم ابراز کنیم؟ لکان به سه شیوه علاقه‌مند بود: سخن گفتن، نوشتن و معاشقه.
در سمینار نوزدهم در سال ۱۹۷۲، لکان اصرار می‌ورزد که نمی‌توان درباره‌ی عشق سخن گفت «مگر به شیوه‌ای مبهم یا تنزل‌یافته». او معتقد است که بحران بنیادینی میان گفتار و عشق وجود دارد. اگر بخواهیم اظهار او دراین‌باره را جدی بگیریم، بایستی هر توصیه‌ای که مشوق ما به ابراز عشق با «دوستت دارم» است را زیر سؤال بریم.

بااین‌حال، تقریباً بلافاصله لکان پیچ‌وتاب دیگری را اضافه می‌کند: چنین درهم‌تنیدگی‌ای میان عشق و نوشتن یعنی میان عشق و حرف نیست. او در سال ۱۹۷۲ به مخاطبانش می‌گوید: «اینکه نمی‌توان درباره‌ی عشق سخن گفت، اما می‌توان درباره‌ی آن نوشت، باید شما را به تأمل واداشته باشد».

اما چرا به‌اصطلاح «نامه‌ی عاشقانه»، قدرتمندتر از ابراز عشق از طریق گفتار است؟ ایده‌ی لکان این است که نوشته دارای وجوهی مادی است که گفتار فاقد آن است. واقعیتی که لکان را در خواندن نامه‌ی ربوده‌شده‌ی ادگار الن پو مجذوب خود کرد. در این داستان نامه‌ای بین شخصیت‌ها ردوبدل می‌شود و تأثیراتی بر آن‌ها می‌گذارد بی‌آنکه هیچ‌یک از آن‌ها نامه را باز کرده باشند تا آنچه در آن نوشته‌شده را بخوانند.

اما اگر نتوانیم عشق را از طریق گفتار منتقل کنیم، ممکن است بتوانیم از گفتار برای معاشقه و خلق آن استفاده نماییم. بعداً در همان سال که لکان در مورد وضعیت روانکاوی صحبت می‌کرد گفت: «از طریق سخن گفتن است که آدمی عشق را می‌آفریند». این گزاره، ما را به یاد انتقال می‌اندازد، نمونه‌ی بارز خلق عشق از هیچ‌چیز.

در موقعیت انتقال یک اتفاق غیرعادی رخ می‌دهد: ما از عشق سخن می‌گوییم، اما نمی‌توانیم دقیقاً چیزی که مدنظر داریم را منتقل کنیم. بااین‌حال، صرفاً از طریق سخن گفتن درباره‌ی آن است که محققش می‌کنیم. این موضوع ما را به یکی از اظهارات رمزآلود لکان در مورد عشق بازمی‌گرداند که با آن شروع کردیم: «عشق چیزی بیش از بیان آن نیست، به همین طریق روی می‌دهد. رویدادی که هیچ ردی از خود باقی نمی‌گذارد». این «رویدادِ» صریحِ عشق ممکن است ما را به یاد توصیفی بیندازد که در کتاب «در ستایش عشق» اثر الن بدیو آمده است. عشق یک رویداد است - چیزی بی‌سابقه، چیزی که گویی از هیچ پدید می‌آید، اما باوجوداین حتمی و ضروری است.

بخش‌هایی از مقاله «لکان درباره عشق چه می‌گوید؟»
نویسنده: اون هویتسون

https://t.me/inside_the_psyche