Der idiot

خالق بعضی موسیقی‌ها[اکثر اوقات]، خالق بعضی آثار[گاهی اوقات] و خالق بعضی انسان‌ها [به ندرت اما امان از اون ندرت] رو باید بوسید.

گاثیک نیست این البته که شما فرستادی.

1:39

من در عمل طرفدار احساسات نیستم اما اینجا، شنیدن خالصانه اش ارضا کننده است.

همین یک ترک زیبایی هزارتا اهنگ رو داره.

نظرت چیه چند تا ترک هم شما بفرستی و ما لذت ببریم...؟‌ ‌ ‌‌‌ ‌

@idk_i_never_knew

در این چالش قصد دارم گالری کوچکی از نقاشی‌ها را طراحی کنم که با آثار هنرمندان بزرگ پر شود. اگر مایل هستید برای شما یک گالری ایجاد کنم، این پیام را به کانال خود انتقال دهید.

@idk_i_never_knew

انسان آن چنان که تصور می‌کند دارای ادراک مطلق و حتی بالا هم نبوده. وی تحرکات مغزی اش را در قالبی از صداها، حروف و تکانه ها برای ارتباط خلاصه کرده. این ارتباط شامل خود و دیگری می‌شود. در یک حالت آدمی ارتباطی با خود برقرار کرده و دیگری را دخیل نمی‌کند. در حالت دیگر اینطور است که هدف ارتباط، دیگری است. باید این مهم را در نظر داشت که خود برخلاف دیگران هیچگاه از دایره ی ارتباطی خارج نیست؛ حتی اگر در مرکز و هدف ارتباط نباشد.
در این صورت این مسئله مطرح است که آیا آن قالب های ایجاد شده (صدا، حروف و تکانه ها) تمام نیازهای ارتباطی افراد با خود و دیگری را بر طرف می‌کنند؟ شاید پاسخ بسیاری از افراد به این قضیه مثبت باشد. علت برمی‌گردد به درماندگی آموخته شده ای که افراد آن را به نام حقیقت، نظم و ذات می‌شناسند. شامپانزه ی مغروری که معتقد است آگاه بوده و تمام فعل و انفعالات کبیر را توانسته در این قالب های محدود، خلاصه کند.
تا جایی پیش می‌رود که حقیقت مطلقش را به درون همین قالب ها نسبت می‌دهد و حقایق خارجی را ناخوداگاه و یا به عمد، حذف می‌کند و نادیده می‌گیرد.
تکلیف ناگفته های مرموز، مشخص نیست حتی اگر نقش هایی اساسی داشته باشند.

شرق، غلیظ است.
از کرانه باختری تا خاور میانه.
شرق، سرشار از زندگی و مرگ، میان تراژدی های بی پایان است.
این شرق است که با زبان شعر، از چشمان معشوق سیاه‌موی خویش می‌گوید.
این شرق است که هزاران پیچ و تاب می‌دهد به هنر دست؛
و آنگاه شرق است که دست به دست افسانه های ملل می‌دهد و بوسه ای بر مرگ می‌زند و جلوی زندگی تعظیم می‌کند.
شرق را نمی‌شود آموخت.
شرق، وحشی است؛ در عین حال، متمدن ترین تاریخ را داراست.
اما وحش، از همین جا نشات می‌گیرد.
شرق، از شدت خامی، پخته و از پختگی، خام شده است.
آری. این شرق است که خون می‌گرید و آرزوی روزی آرام را دارد اما میداند که محال است.
محال است که شرق آرام باشد.
شرق یعنی شور زندگی.

I write on board pouring unknowns
X equal Birth, Y equal Death
Integrals rise like gallows pole
Abstract spaces against evil

@idk_i_never_knew

این دو رو بیشتر از مورتیشیا و گومز دوست دارم.

"Eyes dark as sin"

تلخی روحیه ام رو فقط فیلم های وینسنت پرایس از بین می‌بره.

یکی از بازیگرها هم به طرز عجیبی شبیه به جانی دپ بود.

چقدر این فیلم The bat whispers جذاب بود. هم از کمدی اش لذت بردم و هم سکانس های ترسناکش دلهره اور بود. عجب پلات توییستی هم داشت. در پایان هم یکی از بازیگران اصلی فیلم به بینندگان توصیه داشت که هویت خفاش رو برای دیگران مشخص نکنن.

#idk

anonymous, 1920.

2:08
@idk_i_never_knew

همه چیز بیش از پیش، تهوع آور هست. بوی گند گوشت فاسد همه جا رو فرا گرفته.

هر لحظه احساس می‌کنم قرار هست مایعی لزج و سیاه استفراغ کنم.

مثل بادام تلخ که حتی اگر تف هم بشه، باز هم تلخی اش در دهان باقی می‌مونه و بوی سیانور داره.

مثل قهوه ای که حد نداره؟‌ ‌ ‌‌‌ ‌

چقدر تلخ شده ام دوباره.

40 =)))

نیاز به هفتاد سهم صد تومنی داریم

٦٠٣٧٩٩٧٥٨١٣٩٤٧٢٤

Gott, ich bin tot, nicht wahr?

این نوشته را در کانال خود قرار دهید تا بنده براساس حس و حال دریافتی از کانال شما، نوعی ساز تقدیمتون کنم.

این پیام را در چنلتان بگذارید تا عکسی متناسب با دریافتی که از شما به دست می‌آورم،بگذارم.

فیزیک کوانتوم و ذهن انسان موضوعاتی هستند که به طور فزاینده‌ای در مباحث علمی و فلسفی مورد توجه قرار گرفته‌اند.
برخی از پژوهشگران و فیلسوفان معتقدند که ممکن است فیزیک کوانتوم نقش مهمی در فرآیندهای ذهنی و آگاهی انسان داشته باشد. به عنوان مثال، نظریه‌هایی وجود دارند که پیشنهاد می‌کنند آگاهی ممکن است به نوعی با رفتارهای کوانتومی ذرات مرتبط باشد.
برخی از محققان به بررسی این موضوع پرداخته‌اند که آیا فرآیندهای تصمیم‌گیری انسان می‌توانند تحت تأثیر پدیده‌های کوانتومی قرار بگیرند. این ایده به این معناست که ممکن است رفتارهای غیرقابل پیش‌بینی در ذهن انسان به نوعی با عدم قطعیت‌های کوانتومی مرتبط باشد
همچنین برخی از تجربیات انسانی، مانند تجارب نزدیک به مرگ یا حالت‌های خاص آگاهی، به عنوان پدیده‌هایی مطرح شده‌اند که ممکن است با اصول فیزیک کوانتوم مرتبط باشند. این موضوعات به شدت بحث‌برانگیز هستند و هنوز به طور کامل درک نشده‌اند.
فیزیک کوانتوم همچنین به مباحث فلسفی درباره ماهیت ذهن و آگاهی دامن می‌زند. سوالاتی مانند "آیا ذهن انسان می‌تواند به عنوان یک سیستم کوانتومی در نظر گرفته شود؟" و "چگونه آگاهی از ماده جدا می‌شود؟" از جمله مباحثی هستند که در این زمینه مطرح می‌شوند.

در نهایت، ارتباط بین فیزیک کوانتوم و ذهن انسان هنوز در مراحل ابتدایی تحقیق و بررسی قرار دارد و نیاز به مطالعات بیشتری دارد تا بتوان به درک بهتری از این موضوعات دست یافت.

1:04
@idk_i_never_knew

"O Solitude! If I Must With Thee Dwell By john keats "

O Solitude! if I must with thee dwell,
Let it not be among the jumbled heap
Of murky buildings: climb with me the steep,—
Nature's observatory—whence the dell,
In flowery slopes, its river's crystal swell,
May seem a span; let me thy vigils keep
'Mongst boughs pavilioned, where the deer's swift leap
Startles the wild bee from the foxglove bell.
But though I'll gladly trace these scenes with thee,
Yet the sweet converse of an innocent mind,
Whose words are images of thoughts refined,
Is my soul's pleasure; and it sure must be
Almost the highest bliss of human-kind,
When to thy haunts two kindred spirits flee.

Dear @idk_i_never_knew ♡

نخل عجب درخت غمگینی هست.

همون جایی هستم که خواننده می‌خوند: دو دقیقه خفه شو، پاشو برو چایی بذار.

"این پیام رو فوروارد کنید تا من بر اساس احساس شما، یک شعر انگلیسی تقدیمتون کنم."

https://t.me/xHelterSkelterx/13421

برای برخی پروردگار به مثابه یک مادر است. آفریدگاری دلسوز و لطیف با پستان های پر شیر و دستانی سنگین.
مرشدی عاشق با مقداری جنون نسبت به فرزند. برعکس، خداوند هیچوقت برای من هیبت مادرانه ای نداشته. او یک پدر بلند قد و چهار شانه با ریش تیره و چشمانی خسته بوده. طلب سلطه بر من می‌کند و من، میلی به تسلیم ندارم. در حقیقت، عمری است که فرزند ناخلف پدر بوده ام. با این وجود، او را تماشا می‌کنم. جیغ غرور را خاموش می‌کنم گاهی و بی رغبت، تقاضای حمایت می‌کنم. حمایتی در راستای نزدیکی.

این پیام‌ رو داخل چنلتون قرار بدید تا یکی از ویژگی های اخلاقیتون رو حدس بزنم.
صبور باشید.

Eyes full of sin.

@idk_i_never_knew

Agustí Villaronga - In a Glass Cage (1987)

@idk_i_never_knew

اگر بنا باشه موسیقی مصری رو تنها با یک کلمه توصیف کنم، اون کلمه "محزون" هست.

من می‌دانستم نومیدی هست؛اما نمی‌دانستم یعنی چه.من هم مثل همه خیال می‌کردم که نومیدی بیماری روح است.اما نه،بدن زجر می‌کشد.پوست تنم درد می‌کند،سینه‌ام،دست و پایم.سرم خالی است و دلم بهم میخورد.و از همه بدتر این طعمی است که در دهنم است.نه خون است ،نه مرگ ،نه تب،اما همه اینها باهم کافی است زبانم را تکان بدهم تا دنیا سیاه بشود و از همه موجودات نفرت کنم.چه سخت است، چه تلخ است انسان بودن!

چند روز پیش اینجا از من سوال شد که چرا افراد پرخور نزد من منفور هستن. امروزه که تفکراتم رو جمع و جور کردم، دوست دارم به این سوال پاسخ بدم.
فکر می‌کنم عبارت معروف "شما چیزی هستید که می‌خورید" رو شنیده باشید. من به این جمله باور دارم و خب، از جایی که فتوسنتز نمی‌کنم تجربه ای هم دارم. هر پدیده در جهان، به حداقل یک حامی نیاز داشته. این حامی یا محیطی هست و یا انعکاسی بوده از خود پدیده. نحوه ی انتقال این حامی و ذات خود این حامی به همراه وضعیت فعلی اش تاثیر مستقیم و یا غیر مستقیمی بر این پدیده خواهد داشت و از طرفی، پدیده به حامی وابسته خواهد موند.
یک مثال خیلی ساده می‌زنم. مرغ های دریایی به طمع معروف هستن. گزارش های بسیاری از دزدی خوراکی توسط این موجودات در دسترس هست. در محل زندگی خودم قبلا برخی کارکنان رستوران ها، اضافات مرغ رو به خورد این پرنده ها می‌دادن و اونها هم به شدت استقبال داشتن. بعد از مدتی، این پرنده ها از هویت اصیل خود دور شدن و تفاوتی با یک طوطی موذی نداشتن. شکار و دریا که قبلا حامی این پرنده ها بود، جای خودشون رو با انسانها عوض کردن. مشکل اینجا بود که این حامی جدید، یک حامی خالص نبوده و چنین هویتی نداشته. بعد از مدتی حمایت از پرنده ها (غذا رسانی) بابت همین قضیه قطع شد. اونها مجبور به برگشت به هویت اصلی خویش بودن. پرنده هایی چاق و فاقد مهارت زندگی.
انسانی که دست به پرخوری بزنه، به هرچیز اجازه ی حامی بودن رو داده. این حامی های قلابی انسان پرخور رو ضعیف خواهند کرد. یک فرد معتاد، دارای اضافه وزن و مشکلات روحی. اگر که دقت داشته باشید بعد از پرخوری و یا مصرف غذایی ناسالم، چندان احساس درونی خوبی ندارید؛ حتی اگر این غذا، غذای مورد علاقه ی شما بوده. این نشانه ای هست که شما از هویت اصیل خویش دور شدید. درواقع انسان هرچقدر در غرایز و احساسات طبیعی خودش افراط به عمل بیاره، بیش از پیش به یک حیوان مثل اون مرغ دریایی نزدیک میشه.
برعکس انسانی که مقابل امیال خودش بایسته، جهان درونی قدرتمندی داشته و از نظر روحیه، در وضعیت بهتری قرار خواهد داشت.
احتمالا از مرتاض و راهب هایی که ریاضت می‌کشن خبر داشته باشید. داستان هایی غیر معمول دارن.

@idk_i_never_knew

Because the world belongs to the devil, anna.