هنر برتر

Swing Lynn - Harmless

🎬 «در جستجوی خوشبختی»🎞

(The Pursuit of Happyness)،

"هیچ‌وقت به کسی اجازه نده که بهت بگه نمی‌تونی کاری رو انجام بدی، حتی به من.

اگه رؤیایی داری، باید ازش محافظت کنی. وقتی مردم نمی‌تونن کاری رو خودشون انجام بدن، بهت می‌گن تو هم نمی‌تونی.
اگه چیزی رو می‌خوای، برو و به دستش بیار. تمام."

@HONARBARTTAR

Dead Poets Society🎞

جامعه شاعران مرده 🎞

@HONARBARTTAR

The Art of Cinema 🎬

هنر سینما 🎬

@HONARBARTTAR

Opposite page: LIBYAN SIBYL,
Vaticaan City, Musei Vaticani, Sistine Chapel , Ceiling

@HONARBARTTAR

به درخواست پاپ پل سوم فارنزه، میکل‌آنژ به‌طور انحصاری روی فرسکوی عظیم داوری نهایی بر دیوار پشتی کلیسای سیستین (1536-1541) کار کرد. این نقاشی با نمادگرایی پیچیده‌ای که داشت، بازتابی از ایده‌های گروه روحانیان بود؛ گروهی که میکل‌آنژ از طریق الهام‌بخش خود، ویکتوریا کولونا، شاعر و بانوی نجیب‌زاده، با آن‌ها آشنا شد.

@HONARBARTTAR

The Last Judgement
BY : Michelangelo

@HONARBARTTAR

"اگر می‌دانستند چقدر سخت کار کردم تا به مهارتم برسم، دیگر مرا چنین نابغه‌ای نمی‌دانستند."
– میکل‌آنژ

@HONARBARTTAR

به یاد داشته باش هیچ‌کس نمی‌تواند
بدون رضایت تو
باعث شود که احساس حقارت کنی.

النور روزولت

@HONARBARTTAR

فونتانا به‌سادگی یک ناظر فوق‌العاده از مردم زمانه خود است، چه در حالت برهنه و چه پوشیده، از منجمان و هنرمندان گرفته تا کوتوله‌ای که در بازدید ملکه سبا به زنان خدمت می‌کند. او با جسارت تمام خودش است، وقتی به جمع زنان نگاه می‌کند، دستش را با حالتی از اعتمادبه‌نفس و غرور مغرورانه در کمربند خود پشت سرش گذاشته است. مردان رنسانسی که توسط زنی از عصر رنسانس به تصویر کشیده شده است.

@HONARBARTTAR

Lavinia Fontana

@HONARBARTTAR

او کودکان را با همان همدلی که نسبت به بزرگسالان دارد به تصویر می‌کشد، از نوزادی در یک گهواره شبیه به مقبره گرفته تا پدر و پسری که حضور بزرگ و کوچک‌شان به شکلی طنزآمیز در کنار هم قرار گرفته است. در پرجاذبه‌ترین نقاشی‌اش – همان شاهکاری که گالری دوبلین نتوانست برای نمایشگاه قرض بگیرد، اما یک طراحی از آن را به نمایش خواهد گذاشت – فونتانا آنتونیتا گونزالس، کودکی با چهره‌ای پرمو را به تصویر می‌کشد. این اثر سندی شگفت‌انگیز از عصر اوست، زمانی که انسان‌هایی که به نظر می‌رسید قوانین طبیعت را به چالش می‌کشند، در نمایشگاه‌ها به نمایش گذاشته می‌شدند یا مانند آنتونیتا و خانواده پرمویش، در دربارهای اروپایی گردش داده می‌شدند.

زن بودن و هنرمند بودن پنج قرن پیش بسیار نادر بود، اما فونتانا با چنان اعتمادبه‌نفس و خونسردی این مسیر را طی کرد که این امر برای هم‌عصرانش کاملاً طبیعی به نظر می‌رسید.

@HONARBARTTAR

فونتانا خود را در میان این مردان رنسانس قرار می‌دهد و عقل و دستاوردهای خود را به نمایش می‌گذارد. در یکی از خودنگاره‌هایش، فونتانا در حال نواختن ویرجینال دیده می‌شود و مهارت‌های موسیقیایی‌اش را که حتی در رمان‌های جین آستن، یک "هنر" معمول برای زنان اشرافی محسوب می‌شد، به رخ می‌کشد. اما در خودنگاره در استودیو، او به جای تأکید بر ادب، خود را به‌عنوان یک هنرمند حرفه‌ای به تصویر می‌کشد که در میان مجموعه‌ای از مجسمه‌های کوچک مشغول طراحی است.

@HONARBARTTAR

@HONARBARTTAR

Tomb-like … Portrait of a Newborn in a Cradle, c.1583

@HONARBARTTAR

"کودکان در قفس‌هایی کنار پنجره"

در نیمه اول قرن بیستم، زمانی که مادران شهرنشین مشغول کارهای خانه بودند، می‌توانستند کودکانشان را در قفس‌هایی که به پنجره وصل شده بودند، به هوای تازه بفرستند.

ایده‌ای فوری برای یک مشکل شهری
در آغاز قرن بیستم، پزشکان معتقد بودند که هوای تازه بهترین چیزی است که یک مادر می‌تواند به نوزادش بدهد. گفته می‌شد که هوای تازه سیستم ایمنی کودکان را تقویت می‌کند، چیزی که در شهرهای صنعتی با هوای آلوده ضروری به نظر می‌رسید.

اما بسیاری از خانواده‌ها در آپارتمان‌هایی بدون بالکن یا حیاط زندگی می‌کردند و مادران اغلب وقت نداشتند تا کودکان را به پارک ببرند. در این شرایط، یک زن آمریکایی به نام اما رید از اسپوکین، یک راه‌حل خلاقانه ارائه داد:

ابداع قفس کودک
اما رید قفسی را طراحی و ثبت اختراع کرد که به دیوار بیرونی ساختمان و در کنار پنجره نصب می‌شد. این قفس به نوزادان امکان می‌داد هوای تازه تنفس کنند، بدون اینکه مادر مجبور باشد خانه را ترک کند. یکی از اولین افرادی که از این قفس استفاده کرد، النور روزولت، بانوی اول آینده آمریکا بود.

با این حال، همسایگان النور این ایده را خطرناک دانستند و آن را به پلیس گزارش دادند. با وجود این، ایده قفس کودک به سرعت در سراسر اقیانوس اطلس، به ویژه در لندن، محبوب شد.

رواج قفس‌های کودک در لندن
در برخی شهرها، حتی سازمان‌های بهداشت عمومی قفس‌هایی را برای مادرانی که توان مالی نداشتند، تهیه می‌کردند. قفس‌های کودک آن‌قدر رایج شدند که دیدن کودکانی که در این قفس‌ها آویزان بودند، کاملاً عادی به نظر می‌رسید.

اما این روند با آغاز جنگ جهانی دوم و بمباران شهرهای بریتانیا توسط لوفت‌وافه متوقف شد. پس از جنگ، قفس‌های کودک دوباره ظاهر شدند اما دیگر هرگز به محبوبیت قبلی خود نرسیدند. نگرانی‌های ایمنی و افزایش آلودگی هوا به دلیل رشد سریع تعداد خودروها در شهرها، این ایده را به تدریج منسوخ کرد.

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️

@HONARBARTTAR

یوسف و همسر پوتیفار
حدود ۱۵۲۶، پنل مرمرین، ۵۴٫۵ × ۵۹ سانتی‌متر
موزه سان پترونیو، بولونیا، ایتالیا

هنرمند : پروپرزیا ده روسی

PROPERZIA DE' ROSSI
متولد حدود ۱۴۹۰، بولونیا
وفات ۱۵۳۰، بولونیا، ایتالیا

@HONARBARTTAR

پروپرزیا ده روسی

ده روسی، تنها زنی که در نسخه اول کتاب "زندگی نقاشان، پیکرتراشان و معماران برجسته" (۱۵۵۰) نوشته جورجو وازاری نامش آورده شده است، موانع اضافی بسیاری را پشت سر گذاشت. او از خانواده‌ای غیرهنری برخاسته بود، در دورانی که معمولاً هنرمندان زن آموزش‌های خود را از پدرانشان می‌گرفتند. اما او مسیر متفاوتی را انتخاب کرد و به سراغ رشته «مردانه» پیکرتراشی رفت.

ده روسی به‌ویژه به خاطر مجسمه‌های کوچکی که از هسته هلو و دیگر میوه‌ها می‌ساخت، مشهور بود. 🔻وازاری این آثار را نه تنها به دلیل ظرافت‌شان، بلکه به خاطر زنده بودن پیکره‌ها تحسین می‌کرد.

بعدها او از سنگ مرمر استفاده کرد و این نقش برجسته – یکی از معدود آثار باقی‌مانده از او – به‌عنوان بخشی از نمای کلیسای سان پترونیو در بولونیا ساخته شد. این پنل داستان کتاب مقدس درباره فرار یوسف از وسوسه‌های همسر پوتیفار را روایت می‌کند. وازاری ادعا کرده بود که این داستان بازتابی از رد شدن ده روسی توسط یک مرد جوان بوده است.

در این اثر، بدن ظریف و «رافائلی‌گونه» یوسف در تضاد با بدن قدرتمند و استوار، تقریباً «میکل‌آنجلویی» اغواگر (همسر ژنرال مصری) قرار دارد. گرفتن محکم و شکارگونه او می‌تواند به‌عنوان بیانی از نیت خود هنرمند خوانده شود:

به تصویر کشیدن اراده زن به‌عنوان محور مطلق اثر.

با این حال، پروپرزیا ده روسی شهرت بزرگی نیز در هنر حکاکی کسب کرد. او با مهارت فراوان هسته‌های میوه‌ها (هلو، زردآلو، آلو و حتی گیلاس) را حکاکی کرده و صحنه‌هایی پر از شخصیت‌ها و انبوهی از سرهای ظریف و با جزئیات دقیق خلق می‌کرد. این میکرو‌مجسمه‌های بی‌سابقه سپس بر روی فلزات گران‌بها نصب می‌شدند و با سنگ‌های قیمتی ترکیب می‌شدند تا جواهرات شخصی متنوعی مانند سنجاق‌ها، مدال‌ها، نشان‌ها و گردنبندها ساخته شوند.

@HONARBARTTAR

“Spilla dalle cento teste” Properzia De Rossi – Cornice a guisa di corona d’alloro (in oro e diamanti), nocciolo di ciliegia scolpito, pendente di perla – Firenze, Museo degli argenti/ Palazzo Pitti.

@HONARBARTTAR

Louis Ducis- Properzia de Rossi finishing her last bas-relief (1822, Musée de l’Évêché de Limoges)

@HONARBARTTAR

Stemma della famiglia Grassi, in forma di gioiello: aquila bicipite sormontata da una corona (in filigrana d’argento e diamanti), 11 noccioli di pesco incastonati a giorno e scolpiti da un lato con la figura di un apostolo e dall’altro lato con la figura di una santa – Bologna, Museo Civico e Medioevale.

@HONARBARTTAR

با وجود گرایش به سوی مدرنیته در قرن شانزدهم (با کشف‌های جغرافیایی، رنسانس فرهنگی و ...)، این قرن برای زنان سخاوتمندانه نبود. زنان عمدتاً به حوزه‌های خانگی محدود می‌شدند یا در موارد استثنایی تنها به عنوان حامیان هنر و خلاقیت دیگران می‌توانستند شخصیت خود را به اثبات برسانند.

هیچ گونه شایستگی فکری برای زنان به رسمیت شناخته نمی‌شد، اجازه بیان خلاقانه (به جز در هنرهایی مانند گلدوزی یا بافتن فرش) به آنان داده نمی‌شد، و از یک زندگی عمومی یا حرفه‌ای معتبر محروم بودند، چرا که این موارد به عنوان امتیازات مردان در نظر گرفته می‌شد، مردانی که از دوران اومانیسم قرن پانزدهم در مرکز جهان قرار گرفته بودند.

با این حال، درست در همین دوران سخت و سرکوبگر، و بسیار پیش از ظهور هنرمندانی همچون آرتمیزیا جنتیلسکی، لاوینیا فونتانا یا سوفونیسبا آنگویسولا، زنی موفق شد از «پرده آهنین» مردسالاری انسان‌محور عبور کند و با هنر خود به عنوان یک شخصیت عمومی به شهرت برسد... آن‌قدر که مورد ستایش تاریخ‌نگار معروف، جورجو وازاری، در کتاب "زندگی‌ها" (۱۵۵۰) قرار گیرد.

@HONARBARTTAR

By : Properzia De Rossi

@HONARBARTTAR

🎶 Lejos de Ti
🎙The Marías

" آلدوس هاکسلی"
نویسنده انگلیسی

شاید این دنیا جهنم سیاره‌ای دیگر باشد.

@HONARBARTTAR

"هرگز زندگی نخواهی کرد اگر در جستجوی معنای زندگی باشی."

آلبر کامو

@HONARBARTTAR

«من از خودم خجالت کشیدم وقتی متوجه شدم زندگی یک مهمانی لباس مبدل است و من با چهره واقعی‌ام شرکت کرده‌ام»

فرانتس کافکا

@HONARBARTTAR

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️

@HONARBARTTAR

Enya - White Is In The Winter Night

@HONARBARTTAR

Palazzo Barbarini in Rome

خب... می‌خواهید جزئیاتی را نقاشی کنید؟

@HONARBARTTAR

"Christ Falling on the Way to Calvary"
یا «سقوط مسیح در مسیر به سوی جلجتا»

است که توسط هنرمند رنسانس ایتالیایی رافائل سانتی (Raffaello Sanzio)، یکی از برجسته‌ترین نقاشان دوره رنسانس، خلق شده است.


این اثر یکی از صحنه‌های مذهبی از زندگی مسیح است که لحظه‌ای از راه رفتن او به سوی مکان مصلوب شدن (جلجتا) را به تصویر می‌کشد.
مسیح زیر بار صلیب سنگین افتاده و اطرافیان او، شامل سربازان رومی، افراد نزدیک به مسیح، و تماشاگران، در صحنه دیده می‌شوند.

ترکیب‌بندی پیچیده، نمایش عواطف انسانی، و جزئیات غنی از ویژگی‌های بارز این اثر است.

این اثر نمادی از رنج، عشق الهی، و فداکاری است و در سنت مسیحیت اهمیت زیادی دارد.

@HONARBARTTAR

@HONARBARTTAR

دست نمی‌دهد مرا بی تو نفس زدن دمی
زانکه دمی که با توام قوت من است عالمی
صبح به یک نفس جهان روشن از آن همی کند
کر سر صدق هر نفس با تو درآورد دمی

عطار

🎞Meet Joe Black

@HONARBARTTAR

@HONARBARTTAR

@HONARBARTTAR

🎶 Don't Come Crying To Me Now - 🎙Jasper Steverlinck

@HONARBARTTAR

@HONARBARTTAR

🔺
〰️
18 hands, 1 piano, 1 incredible performance (Pianified on YouTube)

@HONARBARTTAR

@HONARBARTTAR

«هنرمند سیاتلی، تری فورچگات، زنانی را نقاشی می‌کند که مستقل و آگاه به هویت خود هستند... هر کاری که انجام می‌دهند، برای خودشان انجام می‌دهند و نه برای دیگران. هر یک از آنها قدرت درونی‌ای دارند که شخصیتشان را روشن می‌کند... حتی آن‌هایی که در حال استراحت یا نشستن آرام هستند، درون خود روحی رام‌نشدنی دارند... بوم‌های او با رنگ‌های اشباع‌شده‌ای می‌درخشند؛ رنگ‌هایی که با دقت انتخاب شده و با ظرافت کنار یکدیگر چیده شده‌اند، به‌گونه‌ای که حذف حتی یکی از آن‌ها قدرت تصویر را کاهش می‌دهد... فورچگات به بیننده اجازه می‌دهد چیزی به اثر اضافه کند... داستان کامل این نقاشی‌ها مشارکت شما را طلب می‌کند، و همین است که آن‌ها را چنین جذاب می‌سازد.»

— نانسی ورسام، ویژه‌نامه Seattle Times،

@HONARBARTTAR

بیورک در ریکیاویک متولد و بزرگ شد و فعالیت موسیقی خود را از ۱۱ سالگی آغاز کرد. او برای اولین بار به‌عنوان خواننده اصلی گروه آلترناتیو راک The Sugarcubes به شهرت بین‌المللی دست یافت. تک‌آهنگ "Birthday" از این گروه در سال ۱۹۸۷ در ایستگاه‌های مستقل بریتانیا و آمریکا محبوبیت یافت و مورد تحسین منتقدان موسیقی قرار گرفت.

پس از انحلال گروه، بیورک از سال ۱۹۹۳ فعالیت انفرادی خود را آغاز کرد. آلبوم‌هایی چون Debut (1993)، Post (1995) و Homogenic (1997) او را به‌عنوان یک هنرمند انفرادی برجسته معرفی کردند. او با هنرمندان مختلف همکاری کرده و پروژه‌های چندرسانه‌ای متنوعی را دنبال کرده است. چندین آلبوم او، از جمله Vulnicura (2015)، در جمع ۲۰ آلبوم برتر بیلبورد ۲۰۰ آمریکا قرار گرفته‌اند.

آلبوم چهارم بیورک، Vespertine، در آگوست ۲۰۰۱ منتشر شد. او تاکنون ۳۱ تک‌آهنگ داشته که در جدول‌های پاپ جهانی به جمع ۴۰ آهنگ برتر رسیده‌اند. در بریتانیا، ۲۲ آهنگ او به جدول ۴۰ آهنگ برتر راه یافته‌اند، از جمله آهنگ‌های محبوبی مانند "It's Oh So Quiet"، "Army of Me"، و "Hyperballad".

بیورک در سال ۲۰۰۴ آلبوم Medúlla و در ماه می ۲۰۰۷ آلبوم ششم خود Volta را منتشر کرد. تخمین زده می‌شود که او تا سال ۲۰۱۵ بین ۲۰ تا ۴۰ میلیون نسخه از آثار خود را در سراسر جهان به فروش رسانده باشد.

او در سال ۲۰۱۰ جایزه موسیقی پولار از آکادمی سلطنتی موسیقی سوئد را برای «موسیقی و اشعار عمیقاً شخصی، تنظیمات دقیق، و صدای منحصربه‌فردش» دریافت کرد. بیورک در فهرست ۱۰۰ فرد تأثیرگذار مجله Time در سال ۲۰۱۵ قرار گرفت. همچنین، او در فهرست ۱۰۰ خواننده و ترانه‌سرای برتر مجله Rolling Stone رتبه‌های ۶۰ و ۸۱ را کسب کرده است.

او برنده ۵ جایزه بریت و نامزد ۱۵ جایزه گرمی شده است. آلبوم نهم بیورک، Utopia، در نوامبر ۲۰۱۷ منتشر شد.

فعالیت‌های غیرموسیقایی

بیورک در فیلم Dancer in the Dark اثر لارس فون تریه (۲۰۰۰) نقش‌آفرینی کرد و جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره فیلم کن را دریافت کرد. او همچنین برای آهنگ "I've Seen It All" نامزد جایزه اسکار بهترین آهنگ اورجینال شد.

آلبوم Biophilia او در سال ۲۰۱۱ به‌عنوان یک آلبوم اپلیکیشن تعاملی عرضه شد و برنامه آموزشی مختص به خود را داشت. بیورک همچنین در کشورش ایسلند به حمایت از مسائل محیط‌زیستی پرداخته است.

در سال ۲۰۱۵، نمایشگاه بزرگی با محوریت آثار بیورک در موزه هنر مدرن نیویورک برگزار شد.
@HONARBARTTAR

@HONARBARTTAR

بیورک گودموندسدوتیر (Björk)

، متولد ۲۱ نوامبر ۱۹۶۵، خواننده، ترانه‌سرا، تهیه‌کننده موسیقی، بازیگر و دی‌جی ایسلندی است.
در طول چهار دهه فعالیت هنری خود، او سبک موسیقایی متنوعی را توسعه داده که از طیف گسترده‌ای از تأثیرات و ژانرها شامل الکترونیک، پاپ، تجربی، کلاسیک، تریپ‌هاپ، IDM و موسیقی آوانگارد الهام گرفته است.

@HONARBARTTAR

🔺
〰️〰️〰️The Angel of the Gap...〰️〰️〰️

@HONARBARTTAR

Daniel Sabater y Salabert (1888-1951) - La Cocaína, 1932

دانیل ساباتر (والنسیا، ۱۸۸۸ – بارسلونا، ۱۹۵۱) با اثر خود "کاکائین" از زبانی خام در نقاشی‌اش استفاده کرده تا ریاکاری فراگیر در جهان را به تصویر بکشد. او نقاشی با شهرت جهانی است که در وطنش فراموش شده و تقریباً برای نسل‌های جدید ناشناخته است. او دوست داشت در نقاشی‌اش، طعنه و شعر ملانکولیک را ترکیب کند. اگر زندگی یک دویدن به سوی آزادی، اشتیاق‌ها و آرزوها باشد، نیرویی رازآلود و غیرقابل کنترل آن را متوقف می‌کند. "کاکائین" نمایانگر پایان یک بازی پرشور و پرخطر است، در مرزی که آسیب‌پذیری انسانی انبوه می‌شود.

@HONARBARTTAR

نمی‌توانم قلبم را بیدار کنم...
و هرچه عشق ورزیدم، به تنهایی بود...
از خورشیدی غلتان ، که با رنگ زرد و طلاییش به دور من می‌چرخد.
از برق آسمان ، هنگامی که از کنارم پرواز می‌کند....
به شکل دیو درآمده است.

"ادکار آلن پو "

@HONARBARTTAR

By : Carolus-Duran,
🖼 l'homme endormi, 1861,
🏛Musée des beaux-arts de Lille

▪️پیوسته در تنهایی به همان معمای ناگشودنی می‌اندیشید. «یعنی چه؟ آیا به‌راستی باید مرد؟» و ندای درونش جواب می‌داد:
«بله، حقیقت است و باید مرد.»
می‌پرسید: «ولی آخر این‌همه رنج برای چیست؟» و ندا جواب می‌داد:
«دلیلی نیست! برای هیچ!» و همین.

📓مرگ ایوان ایلیچ
"تولستوی "

@HONARBARTTAR

@HONARBARTTAR

او یکی از مهم‌ترین و پرکارترین چهره‌های صحنه عکاسی مکزیک است. او در بیش از شصت نمایشگاه گروهی و انفرادی در کشورهای مختلفی از جمله مکزیک، ایالات متحده، فرانسه، اکوادور، کوبا، اتریش، سوئیس، ایتالیا، اسپانیا، آلمان، سوئد، لهستان، نیکاراگوئه و ژاپن شرکت کرده است. او در اولین بی‌ینال عکاسی مؤسسه ملی هنرهای زیبا (۱۹۸۰) برنده جایزه شد. بین سال‌های ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۱ جوایز زیر را دریافت کرد: جایزه W. Eugene Smith؛ جایزه بزرگ ماه عکاسی (پاریس، فرانسه)؛ جایزه هوگو-ارفورت (لورکوزن، آلمان)؛ جایزه بزرگ هوکایدو (ژاپن) و جایزه دیدارهای عکاسی (آرل، فرانسه). همچنین جایزه زن مونبلان (۲۰۰۵)؛ جایزه اعطا شده به یک زن عکاس برای کارنامه (بنه‌ونتو، ایتالیا، ۲۰۰۵)؛ جایزه هاسلبلاد (گوتنبرگ، سوئد، ۲۰۰۸)؛ جایزه ملی علوم و هنر (مکزیک، ۲۰۰۸) و جایزه PHotoEspaña Baume Mercier (مادرید، اسپانیا، ۲۰۰۹) را نیز دریافت کرده است. او به عنوان هنرمند در اقامتگاه‌های Beaux-Arts (پاریس، فرانسه، ۱۹۹۵)؛ بنیاد کلیبرگ (سن آنتونیو، تگزاس، ایالات متحده)؛ سیویتلا رانیری (ایتالیا، ۲۰۰۱)؛ مرکز هنری آتلانتیک (فلوریدا، ایالات متحده، ۲۰۰۲) فعالیت کرده و همچنین عضو هیئت داوران Czech Press Photo (۲۰۰۵) و جایزه روزنامه‌نگاری نوین CEMEX+FNPI (۲۰۰۶) بوده است. او جایزه میراث (مرکز لاتین اسمیتسونیان، واشنگتن، ایالات متحده، ۲۰۰۷) و دکترای افتخاری هنر (مؤسسه هنر سان فرانسیسکو، ایالات متحده، ۲۰۰۹) را نیز دریافت کرده است.
@HONARBARTTAR

@HONARBARTTAR

@HONARBARTTAR

@HONARBARTTAR

@HONARBARTTAR

Concierto de Aranjuez: II. Adagio - Daniel Barenboim, John Williams, English Chamber Orchestra & James Brown

@HONARBARTTAR

@HONARBARTTAR

🎼I Found (I O Bootleg)
🎙 Amber Run

@HONARBARTTAR

@HONARBARTTAR

@HONARBARTTAR

گروه 4 Non Blondes یک گروه آلترناتیو راک آمریکایی بود که در سال 1989 در سان فرانسیسکو شکل گرفت. این گروه به ویژه با تک‌آهنگ "What's Up?" که در سال 1993 منتشر شد، به شهرت جهانی رسید. این آهنگ از آلبوم Bigger, Better, Faster, More! بود و به سرعت در چارت‌های موسیقی جهان به موفقیت دست یافت.

لیدر و خواننده اصلی گروه، لیندا پری بود که با صدای منحصربه‌فرد و اجرای پرانرژی خود، به یکی از چهره‌های محبوب آلترناتیو راک دهه 90 تبدیل شد. متن آهنگ "What's Up?" درباره جستجوی هویت، درگیری‌های درونی و سوالات وجودی است. این آهنگ با بازتاب احساسات عمیق و صدای محکم پری، به ویژه بین مخاطبان جوان به شدت محبوب شد و همچنان یکی از آثار کلاسیک آلترناتیو راک به شمار می‌آید.

پس از موفقیت این تک‌آهنگ، لیندا پری گروه را ترک کرد و به عنوان ترانه‌نویس و تهیه‌کننده فعالیتش را ادامه داد. او برای هنرمندان مشهوری مانند پینک، گوئن استفانی، و کریستینا آگیلرا آهنگ نوشت و به یکی از ترانه‌سرایان و تهیه‌کنندگان برجسته تبدیل شد.

@HONARBARTTAR

@HONARBARTTAR

@HONARBARTTAR

اگر یک روز، یک ساعت، ناگهان همه چیز بخواهد به یک چیز تبدیل شود، برترین آنها مهر ورزیدن است.

" داستایوفسکی "

@HONARBARTTAR

خندیدن یعنی عمیقاً زندگی کردن.

"میلان کوندرا"

@HONARBARTTAR

Perfect timing Photograph

@HONARBARTTAR

➖دریچه ای رو به هنر:

😀سینما  |  🎵موسیقی

😀نقاشی |  😀عکاسی

😀فلسفه  |  😀ادبیات
⬇️

📎https://t.me/addlist/AkjsV6--yvMwZjk8

📌هماهنگ کننده: @Filmsofun

"همه چیز بر زمین در اکتبر کهن به خانه اشاره می‌کند: ملوانان به دریا، مسافران به دیوارها و حصارها، شکارچیان به دشت و دره و صدای طولانی سگ‌های شکار، عاشق به عشقی که از آن چشم پوشیده است."

— توماس وولف
از کتاب "زمان و رودخانه"

همه ما دو زندگی داریم:
زندگی واقعی‌مان همان است كه در كودكی رویایش را بافته‌ایم، رویایی كه در جوانی و میانسالی توی ابرها همچنان به پرداختنش ادامه می‌دهیم.
زندگی جعلی‌مان همینی است كه در روابط‌مان با دیگران از سر گرفته‌ایم. رفتاری كاربردی كه به نفع‌مان است، زندگی‌ای كه با خوابیدن توی تابوت تمام می‌شود.


"فرناندو_پسوآ"

@HONARBARTTAR

این مجسمه به عنوان ادای احترام به گوته، شاعر، نویسنده و فیلسوف بزرگ آلمانی، ساخته شده و جمله‌ای بر روی آن حک شده که به جاودانگی و تأثیر او بر فرهنگ و ادبیات آلمانی اشاره می‌کند.

By : Hans Encke

متن زیر مجسمه:

"EWIG WIRD ER EUCH SEIN DER EINE"
"او همیشه برای شما یگانه خواهد بود."

"هر چیزی که می‌توانی انجام دهی، یا رویایش را داری، شروع کن. جسارت، نبوغ، قدرت و جادو در آغاز کردن نهفته است."
~گوته ~

@HONARBARTTAR

@HONARBARTTAR

@HONARBARTTAR

پرادیه، جیمز (ژان-ژاک) - مجسمه‌ساز، متولد ۲۳ می ۱۷۹۲ در ژنو، و درگذشته در ۴ ژوئن ۱۸۵۲ در پاریس. او برادر حکاک شارل-سیمون پرادیه بود و به عنوان برجسته‌ترین نماینده مجسمه‌سازی فرانسه در دوره پادشاهی بورژوا شناخته می‌شود.

پرادیه آموزش‌های خود را نزد مجسمه‌ساز ژان ژاکه در ژنو دریافت کرد و سپس در سال ۱۸۰۹ وارد کارگاه لِمو در پاریس شد. او تابعیت فرانسه را گرفت، در سال ۱۸۱۳ جایزه بزرگ مدرسه هنرهای زیبا را به دست آورد و تا سال ۱۸۱۹ در رم اقامت داشت. پس از بازگشت به پاریس، آثارش را به طور موفقیت‌آمیزی در سالن‌های هنری به نمایش گذاشت. او در سال ۱۸۲۴ به نشان لژیون دونور دست یافت و در سال ۱۸۲۷ به عنوان عضو مؤسسه و استاد در مدرسه هنرهای زیبا منصوب شد.

از معروف‌ترین آثار پرادیه می‌توان به پیکره‌های زنانه با ابعاد عظیم در میدان کنکورد پاریس، دوازده مجسمه "پیروزی" بر روی مقبره ناپلئون اول در اینولید، دو تندیس در تالار جلسات مجلس نمایندگان (۱۸۳۲)، تزئین پلاستیکی پیشانی طاق نصرت اِتوال (۱۸۳۳) و فواره مولیر (۱۸۴۲) در خیابان ریشلیو اشاره کرد. در ژنو نیز مجسمه برنزی ژان ژاک روسو و مدل‌های گلی فوق‌العاده‌اش در موزه موجود است.

عشق
گاه چون ماری در دل می‌خزد
و زهر خود را آرام در آن می‌ریزد
گاه یک روز تمام چون کبوتری
بر هرّه‌ی پنجره‌ات کز می‌کند
و خرده نان می‌چیند

گاه از درون گلی خواب آلود بیرون می‌جهد
و چون یخ ، نمی ، بر گلبرگ آن می‌درخشد
و گاه حیله گرانه تو را
از هر آنچه شاد است و آرام
دور می‌کند

گاه در آرشه‌ی ویولونی می‌نشیند
و در نغمه غمگین آن هق‌هق می‌کند
و گاه زمانی که حتی نمی‌خواهی باورش کنی
در لبخند یک نفر جا خوش می‌کند


"آنا_آخماتووا"

@HONARBARTTAR

آیا هنوز نمی‌دانی؟ این نور توست که جهان را روشن می‌کند.

مولانا

@HONARBARTTAR

Van Gogh and the Characters in His Paintings

@HONARBARTTAR

Greg Goya, a street artist from Turin, Italy, has gained considerable recognition for his ‘fast art’, a unique blend of street installations and viral social media moments. Starting out with customised sneaker designs, he soon began making street art. One of his standout pieces, ‘Kiss Stop’, featured a heart on the pavement with the message ‘kiss here’. Goya's work is designed to motivate the public, often revolving around themes of love and human connection

@HONARBARTTAR

@HONARBARTTAR

@HONARBARTTAR

🎙Leonard Cohen 🇨🇦
🎼Folk Rock

@HONARBARTTAR

@HONARBARTTAR

🎙DEUS 🇧🇪
🎼Alternative Rock

@HONARBARTTAR

مجسمه‌ای که در تصویر مشاهده می‌شود، نسخه‌ای از مجسمه‌ی مشهور «فائون باربرینی» (Barberini Faun) یا همان «ساتیر خوابیده یا مست» است.
این مجسمه نسخه‌ای رومی از یک اثر باستانی یونانی است و امروزه نسخه اصلی آن در گلیپتوتک مونیخ (Glyptothek of Munich) نگهداری می‌شود.

ساتیرها در اساطیر یونان، موجوداتی نیمه‌انسان و نیمه‌بز بودند که اغلب با طبیعت، شادی و موسیقی مرتبط بودند و همراه دیونیسوس، خدای شراب و جشن، ظاهر می‌شدند.
مجسمه‌ی «ساتیر خوابیده» یکی از آثار کلاسیک در زمینه نمایش بدن انسان و بیانگر قدرت هنری یونان باستان در ترکیب حرکت و احساسات است.

در این مجسمه، ساتیر در حالتی نیمه‌خوابیده به تصویر کشیده شده است.
او به حالت رها و بدون نظم خاصی روی تخته‌سنگی خوابیده و چهره‌اش نشان از حالتی است که گویا در خواب است.
با توجه به نمایش عضلات و حرکات بدن، این مجسمه نمونه‌ای از سبک هلنیستی است که بر نمایش واقع‌گرایانه و دینامیک بدن انسان تمرکز دارد.

این مجسمه در چندین پارک عمومی از جمله پارک مونسو و باغ‌های لوکزامبورگ به نمایش گذاشته شده است.
به دلیل قرارگیری طولانی‌مدت در فضای باز، وضعیت مرمر این اثر آسیب دیده است.
مجسمه «ساتیر خوابیده» یا «فائون باربرینی» هنرمند مشخصی ندارد که نامش در تاریخ ثبت شده باشد، زیرا این اثر یکی از نسخه‌های مجسمه‌سازی دوران هلنیستی یونان باستان است.
با این حال، نسخه رومی که در مونیخ نگهداری می‌شود، به دوره‌ای بعدتر بازمی‌گردد.
نام آن نیز از خاندان باربرینی گرفته شده است، چرا که نسخه مشهور آن در تملک این خانواده ایتالیایی قرار داشت.

@HONARBARTTAR

@HONARBARTTAR