قانونگذار در قانون مدنی، تبدیل تعهد را از اسباب سقوط تعهد معرفی کرده است. در این زمینه نکات زیر قابل توجه است:
۱. تبدیل تعهد از اسباب سقوط تعهد است: به همین دلیل، به محض تحقق تبدیل تعهد، تعهد قبلی بهطور خودکار و قهری ساقط میشود.
۲. تبدیل تعهد با سقوط قرارداد تفاوت دارد: تبدیل تعهد به معنای انحلال قرارداد نیست. به عبارت دیگر، تبدیل تعهد فقط منجر به تغییر در تعهدات مندرج در قرارداد میشود، اما قرارداد قبلی همچنان معتبر و پابرجا خواهد ماند.
۳. تمامی شروط قرارداد قبلی پابرجا باقی میماند: از آنجا که در تبدیل تعهد، اصل قرارداد باقی میماند، تمامی شروط قرارداد قبلی نیز به قوت خود باقی خواهند ماند و در روابط طرفین جاری خواهند بود.
۴. توافق قبلی شرط ضروری است:
تبدیل تعهد نیازمند توافق طرفین است. بنابراین، اگر متعهد مال دیگری را در مقام اجرای تعهد پرداخت کند و متعهد له آن را قبول نماید، این عمل وفای به عهد است و نه تبدیل تعهد، زیرا تغییر در موضوع تعهد نیازمند توافق بهویژه در راستای تبدیل است.
۵. ابطال قرارداد قبلی مانع تبدیل تعهد است: چون تبدیل تعهد فرع بر وجود یک قرارداد صحیح است، در صورتی که قرارداد قبلی باطل باشد، تبدیل تعهد نیز باطل خواهد بود.
۶. ابطال تعهد جدید: در صورتی که تعهد جدید که جایگزین تعهد قبلی شده، به هر دلیلی باطل باشد، تعهد قبلی همچنان برقرار خواهد ماند و همچنان معتبر است.
۷. تضمینات تعهد قبلی به تعهد جدید تعلق نمیگیرد: تضمیناتی همچون رهن یا ضمانت که برای تعهد قبلی مقرر شدهاند، به تعهد جدید تعلق نخواهند گرفت. شروط و اعراض تعهد قبلی متفاوت از رهن و ضمان بوده و تعهد جدید از هر حیث مانند تعهد سابق خواهد بود.
۸. صدور چک به عنوان وسیله پرداخت: صدور چک جهت پرداخت ثمن یا اجارهبها صرفاً بهعنوان وسیله پرداخت تلقی میشود و به منزله تبدیل تعهد نخواهد بود و تأثیری در شروط و مفاد تعهد نخواهد داشت.
۹. تغییر زمان تعهد، تعدیل است نه تبدیل: صرف تغییر زمان انجام تعهد، از مصادیق تعدیل تعهد است و به هیچ وجه تبدیل تعهد محسوب نمیشود.
۱۰. انتقال قسمتی از تعهد:
در یک قرارداد، ممکن است قسمتی از تعهد به دیگران منتقل شود و متعهد له تغییر یابد، اما رابطه اصلی و پایه قرارداد همچنان بین طرفین عقد اصلی باقی خواهد ماند.
حسن ابراهیمی_ وکیل دادگستری
@hasanebrahimi58