•Գրքասեր•🕊

🤍
- Վախենում եմ, որ ում վստահում եմ, նորից սիրտս կկոտրի։

- Ես հասկանում եմ Ձեզ։
Ես հրաշալի չմուշկներ ունեի։ Այնքան էի վախենում դրանք կոտրելուց, որ չհագա ու պահեցի տուփի մեջ։ Բայց գիտե՞ս, թե ինչ պատահեց, ես մեծացա ու այդպես էլ չկարողացա սահել այդ փոքր չմուշկներով։ Թաքցնել սիրտը կամ թույլ տալ, որ այն կոտրվի, ո՞րն է դրանց տարբերությունը։ Եթե ​​դու թաքցնես քո սիրտը, երբ որոշես, որ ոչինչ չի ստացվի, կլինի այնպես, ինչպես եղավ իմ չմուշկների դեպքում։

Գուցե և Ձեր սիրտը կոտրված է, բայց կարևորն այն է, որ այն կա:

|Տանը մենակ 2. Նյու Յորքում կորածը։

🧡
Մյուս հարցերին կպատասխանեմ այս գրառման մեկնաբանություններում։

🔸Աբբա Պրևո «Մանոն Լեսկո»
🔸Շարլոթ Բրոնթե «Ջեյն Էյր»
🔸Ջոջո Մոյես «Ես մինչ քեզ»
🔸Ալեքսանդր Դյումա որդի «Կամելիազարդ տիկինը»
🔸Ջեյն Օսթին «Հպարտություն և նախապաշարմունք»
🔸Ջեյն Օսթին «զգացմունք և բանականություն»

Մարդու ֆինանսական վիճակը, անշուշտ, կարևոր գործոններից մեկն է, սակայն դա միայն մեկ ասպեկտ է։ Անձնական որակները ևս մեծ նշանակություն ունեն, և չենք կարող միայն ֆինանսական շրջանակում գնահատել մարդուն։ Եթե միայն ֆինանսական վիճակը հաշվի առնենք, ապա կարող է թվալ, թե մեր ընտրությունը հիմնված է հաշվարկված մոտեցումների վրա։

Կարևոր է, որ երկու կողմերը պատրաստ լինեն աշխատել միասին, աջակցել միմյանց և աճել՝ անկախ ֆինանսական իրավիճակից։

🧐Դուք էլ կարող եք գրել Ձեր կարծիքները

🤍
Եկեք զրուցենք։
Անանուն հարցերի համար հղում եմ թողնում։

https://ngl.link/_grqaser__37234

…դարձա 25 տարեկան🤍

Նախկինում ես նախանձում էի բոլոր այն մարդկանց, որ հստակ գիտեին՝ կյանքում ինչ էին ուզում։
Երեխաներին, որ մեծացել են ստատոսկոպը պարանոցին,
Իսկ հիմա հիվանդանոցում են աշխատում։
Նրանք, ովքեր հպարտորեն և առանց կասկածի էին խոսում իրենց երազանքներից։
Ինձ համար երբեք այդպես չի եղել։
Երբ ես հինգ տարեկան էի, ուզում էի կրկեսում լինել։
Երբ 10 տարեկան էի, ես հետախույզ էի։
Երբ 11 տարեկան էի, արդեն երազում էի տիեզերանավով լուսին հասնելու մասին։
13-ում՝ երգչուհի էի։
15-ում՝ ճարտարապետ էի։
17-ում՝ իրավաբան էի։
Ես 25 եմ հիմա։
Եվ դեռ ձեզ հստակ չկարողացա ասել, թե ինչ եմ ուզում լինել։
Բայց ես այլևս չեմ կարծում, որ միլիոնավոր տարբեր երազանքներն ունենալն անեծք է։
Եվ գուցե այս երազանքներն իմ ստատոսկոպն էին այս բոլոր տարիներին։
Գուցե ոմանք չեն ծնվել մի բան լինելու համար։
Մենք ծնվել ենք, որ երազենք։

Ուիթնի Հանսոն
Թարգմ.՝ Է. Դամիան

🤍
... ու թեև ձմեռ կլինի, բայց թեյը կտաքացնի... ձեռքերս:
... անձրև չի սկսվի ու ոչ էլ ձյուն կգա: Ոչինչ տեղի չի ունենա: Պարզապես մոլորակի վրա երկու հոգի կթեյեն: Հետո նորից կբաժանվեն՝ սառած, ցրտահար, մի քիչ կոտրված...
... այսօրվա ցուրտը ինչի՞ մասին է, եթե ոչ ձմռան...

| Անի Առաքելյան

…
Թողեք ինչ լինելու է լինի… 🫂

♥️
Դու կա՞ս հիմա, թե՞ հորինված ես: Արի, համոզիր, որ իրական ես, ամենաիրական առավոտվա պես, անձևրների պես, որոնք գալիս են անհարմար պահին…

|Անի Առաքելյան

✨
Եթե ինքներդ ձեր տեղը չթողնեք, այն ոչ ոք չի զբաղեցնի:

|Շառլ Ազնավուր

♥️
Ես ծեր եմ: Հիվանդ:
Ցերեկը քնկոտ, գիշերը հոգնած:
Եթե ուզում ես, կարող ես մնալ:
Եթե կարող ես, փորձիր չգնալ...

|Անի Առաքելյան

♥️
Բարձրագույն կրթություն, չորս գիրք, հարյուրավոր հոդվածներ և այս ամենով հանդերձ դեռ սխալներ եմ անում կարդալիս.
դու գրում ես «բարի լույս», իսկ ես կարդում եմ «սիրում եմ քեզ»։

|Մահմուդ Դարվիշ

✨
Նա, ով իրապես քոնն է, աշնան գիշերներին իր հետ անձրևանոց կբերի...

Հովիկ Չարխչյան

❤️‍🩹
...Եվ անարդար է, որ իրարից սառած մարդկանց միայն թեյն է տաքացնում...

|Անի Առաքելյան

❤️
Ես դուրս եմ եկել պատերազմելու տարիքից...
Հիմա ինձ բավական է առավոտվա սուրճը, գիշերային Երևանի դատարկությունը, անշտապ շպարվելը, մի բաժակ գինին ու էն մի քանի հոգին, ում հետ ծիծաղում եմ:

Ես հազար ու ավել պատերազմներ եմ պարտվել ինքս ինձ... ու հազար ու ավել պատերազմներ դեռ չեմ ավարտել: Բայց հիմա շունչ քաշելու ու նահանջելու ժամանակներ են...

Թող խաղաղ լինի Ձեր հոգին, որովհետև ես ճաքերիս հետ այլևս խաղաղ եմ:
Ես նույն մի բուռն եմ, նույն հոգնած ու ծեր, երբեմն ժպտացող ու անվերջ սիրող մոլորյալը: Բայց ես դուրս եմ եկել պատերազմելու տարիքից:

|Անի Առաքելյան

~
Սիրում եմ քեզ:
Սա ասում եմ, որովհետև ես միայն սա գիտեմ
աշխարհում, որտեղ շատ են կեղծվում օծանելիքներն ու բառերը,
ես ուզում եմ անգիր իմանալ գոնե մի բան,
որը չկեղծեց աշխարհը`

Սերը`
Իմ սերը,
Իմ սեր...

| Ջեմմա Նուրիջանյան

Այս քաղաքում հավերժական ամառ է Քո խոսքերի պես` տաք, քո հայացքի պես` մեղմ…

|Լիլիթ Բլեյան

🎁Մրցույթ🎁

Անցի հղումով👇

https://www.instagram.com/reel/C8ATVHFIHe3/?igsh=MTVwcWdlM2U1eW44bg==

Ես չեմ ուզում հորինել քեզ,
սարքել քեզնից մի բան,
որը չկա,
ես չեմ ուզում հորինել,
թե ինչպես ես գրկում ինձ
իմ լույս եւ մութ օրերին,
եւ ինչպես եմ մեջքիս զգում
քո տաք ձեռքերը,
ինչպես կարող է մեզ բաժանել մի գրադարանի պատ,
եւ ինչպես կարող է չբաժանել, ասենք, 3600 կմ֊ը։

Ես չեմ ուզում հորինել իդեալական մի բան,
ինչը, չգիտեմ էլ, լինում է, թե չէ,
ես քո՝ ինձ հասկանալն եմ ուզում նախ,
իմ՝ քեզ սիրելը,
սիրահարված լինելը նաեւ,
մոտ լինելը քո հոգուն
եւ քո՝ մոտ լինելը սրտիս։
իմ մերկ լինելն եմ ուզում քեզ հետ,
շատ֊շատ մերկ հոգով,
որ կճանաչես,
որ կճանաչեմ,
որ կլինեմ խոցելի շատ եւ չեմ վախենա,
որ իրար հետ նստած մենակ կզգանք մեզ երբեմն,
եւ կփարատենք իրար այդ մենակության առթիվ…

…չեմ ուզում երկար զրույցներ ապագայի մասին,
միայն մի հոգեթով խոսք,
որ ինձ հասկանում ես։

Իսկ ես ուզում եմ տաք թեյ խմել երեկոյան
կամ գինի
ու լսել՝ ինչպես ես բացում պատշգամբի դուռը,
որ մի շիշ էլ բերես,
որ խոսենք մարդկանց մասին
եւ նրա, թե ինչքան են սիրուն մարդիկ,
երբ թաքնված չեն,
երբ մերկ են ու խոցելի…

| Վիկտորիա Սամուել

🎁Մրցույթ🎁

Կարող եք մասնակցել😊

https://www.instagram.com/reel/C6B8UomoMx3/?igsh=YTlnNnRscGU4MjRo

🤍
Ես ապրում եմ առավոտվա այդ առաջին վայրկյանի համար,
երբ դեռ կիսաանգիտակից եմ,
ես լսում եմ թռչունների երգը,
որոնք սիրաշահում են ծաղիկներին,
լսում եմ ծաղիկների քրքջոցը,
և խանդող մեղուներին,
երբ շրջվում եմ, որ քեզ արթնացնեմ,
ամեն ինչ նորից է սկսվում.
շնչարգելությունը,
ողբը,
ցնցումը,
երբ հասկանում եմ, որ հեռացել ես։

|Ռուփի Քաուր
Թարգմանությունը՝ Էվելինա Դամիանի

❤️‍🩹

ես հազար անգամ մտածել եմ ինչ ասել քեզ վերադարձիդ պահին,
Դու հազար անգամ չես եկել...

Ես հորինել եմ բառեր,տառեր
Հորինել եմ վիճակ,մարմնի դիրք,դեմքի ավելացած կնճիռ ու սրտխբոց
որ պիտի լիներ
բայց ՉԵՂԱՐ...

ես մեքենա եմ հորինել,
որով վերադառնում են սիրելիները,
տուն եմ կառուցել, որտեղ ապրում են սիրելիի հետ
ջրել եմ ծաղիկները սիրելիին սպասող կնոջ պես
որ գաս
որ գոնե գաս...

ես հազար անգամ դասավորել եմ կյանքս,
հետո նոր տողից եմ սկսել մտածել քո մասին,
Դու այս անգամ
ե՞րբ կգաս...

աշխարհում ոչմի պոետ չգրեց կնոջ մասին,
ով կանգնած է նույն կետում
ու ապրում է նույն կյանքը
հազար անգամ,
և բոլոր այդ անգամներում կորցնում է նույն մարդուն
հազար անգամ...
հազար անգամ...

ես մտածել եմ ինչ ասել քեզ վերադարձիդ պահին
բայց
էլ չգաս...

|Ջեմմա Նուրիջանյան

🤍
Ինչո՞ւ է այդքան անհնար քեզ հանդիպելը, եթե ես էլ դու էլ նայում ենք նույն արևին, նույն լուսնին, երկուսիս ժամացույցն էլ նույն ժամն է ցույց տալիս ու երկուսիս մութն էլ նույն ժամին է ընկնում:

Ախր մենք նույն կյանքն ենք ապրում,
Ինչո՞ւ ես այսքան անհնար հիմա...