drfarideh_kolahi

آدم‌های موفقی که سه سال دیگه قراره ببینی، اونایین که الان وظایفِشون رو هر روز با حالِ بد، با بی‌حسی، با بی‌انگیزگی، با مودِ بد، با دلِ شکسته، با بی‌حوصلگی، با درد، با استرس، با مریضی، با سردرگمی انجام میدن.

اونا منتظرِ حالِ خوب نمی‌مونن!!!

در هرصورت رشد سالم کنار آمدن با فرایندی دردناک است. درک این‌که مادر و پدر تنها برای کودک‌ نیست.

گذر موفق از این مرحله سبب می‌شود آدمی وارد فضای روابط دیگر شود. به‌جز ارتباط با مادر و پدر، بتواند در مدرسهٔ و مهدکودک و گروه‌ها دوست پیدا کند و بتواند عشق را تجربه کند.

خانواده داشتن اینجوری‌ست که؛ تو آنجا نیستی! به طور کامل هم از موضوع اطلاعی نداری و معمولا هم کاری از دست تو ساخته نیست! اما نشسته‌ای این‌سوی دنیا و داری حرص می‌خوری و نگرانی می‌کشی و به کارهات نمی‌رسی!
خانواده یعنی تو قلب‌های ناسازگار و سرکش و مستقلی بیرون و خارج از کنترل خودت داری که متصلی به آنان اما نه فرصت و توان کافی برای مراقبت و محافظت از آنان داری، نه مجازی به تعیین و تغییر مسیرشان!
خانواده یعنی تو محکومی به تحمل رنج‌هایی که هم رنج تو نیست، هم رنج توست‌...
تو تا آخر دنیا و تا دورترین فاصله‌ها هم که بروی، ساقه‌هات را با خودت برده‌ای و ریشه‌هات را همان‌جا میان خانواده‌ات جا گذاشته‌ای.
مگر می‌توان بدون ریشه، ادامه‌ داد و احساس فقدان نداشت و سبز ماند؟!

نرگس_صرافیان_طوفان

برای نظارت و مدیریت استفاده فرزندان از دستگاه‌های هوشمند، برنامه‌های متعددی وجود دارد که به والدین کمک می‌کنند تا محیطی امن برای کودکان خود فراهم کنند. در ادامه، چند نمونه از این برنامه‌ها را معرفی می‌کنیم:

Qustodio
این برنامه امکاناتی مانند فیلتر وب‌سایت‌های نامناسب، محدودیت زمانی برای استفاده از برنامه‌ها و دستگاه، و نظارت بر تماس‌ها و پیامک‌ها را ارائه می‌دهد. نسخه رایگان آن محدود به یک دستگاه است، اما نسخه پریمیوم امکانات بیشتری دارد. MMGuardian
این برنامه تقریباً تمامی ویژگی‌های مورد نیاز برای کنترل والدین را در دستگاه‌های اندرویدی ارائه می‌دهد، از جمله ردیابی موقعیت مکانی، فیلتر وب، خواندن پیام‌ها و مسدود کردن شماره‌ها. در دستگاه‌های iOS، امکانات محدودتری دارد. Safe Lagoon
این برنامه به والدین امکان می‌دهد تا بر فعالیت‌های آنلاین فرزندان نظارت داشته باشند، محتوای نامناسب را مسدود کنند، زمان استفاده از دستگاه را محدود کنند و موقعیت مکانی کودک را ردیابی کنند. FamilyTime
این برنامه به والدین امکان می‌دهد تا با مسدود کردن برنامه‌ها و بازی‌ها، به راحتی زمان استفاده فرزندشان از دستگاه را مدیریت کنند. Google Family Link
این برنامه به والدین اجازه می‌دهد تا حساب گوگل فرزندشان را مدیریت کنند، برنامه‌های مناسب را انتخاب کنند، زمان استفاده از دستگاه را تنظیم کنند و موقعیت مکانی فرزند را مشاهده کنند. با استفاده از این برنامه‌ها، می‌توانید نظارت و کنترل بهتری بر فعالیت‌های دیجیتال فرزندان خود داشته باشید و از دسترسی آن‌ها به محتوای نامناسب جلوگیری کنید.

« اجتماعی بودن؛ با همه صحبت کردن و بگو بخند کردن نیست!
اجتماعی بودن یعنی بدونید کجا و با چه کسی از چه کلام و لفظی استفاده کنید! »چ

برخی آدم ها شما را ترک خواهند کرد.
اما این پایان داستان شما نیست،
این پایان نقش آنها در داستان شماست.

چشم و دل سیر بودن خیلی مهمه!

این‌جوری تا یه آدم خوشگل‌تر از پارتنرت ببینی، وسوسه نمی‌شی.
تا یه خونه‌ی بزرگتر از خونه‌ی خودتون ببینی‌، غبطه نمی‌خوری.
تا یه آدم ثروتمندتر از خودت ببینی‌، حسرت نمی‌خوری!
تو زندگی‌تون قبل از هر معیاری، دنبال آدم‌های چشم و دل سیر باشین..‌.

3. کارها را به مراحل کوچک تقسیم کنید
به جای گفتن «اتاقت را تمیز کن» بگویید:
لباس‌ها را در کمد بگذار.
اسباب‌بازی‌ها را جمع کن.
کتاب‌ها را روی قفسه بگذار.
اگر فرزندتان دچار حواس‌پرتی می‌شود، از او بخواهید کارها را با شما یا در حضور شما انجام دهد.

4. از سیستم تشویق و پیامد استفاده کنید
اگر فرزندتان کارهایش را به‌موقع و درست انجام داد، او را تشویق کنید (با کلمات محبت‌آمیز، برچسب‌های تشویقی، یا اجازه دادن به فعالیت موردعلاقه‌اش).
در صورت بی‌توجهی به نظم، پیامدهای مشخص و منطقی تعیین کنید (مثلاً اگر لباس‌هایش را جمع نکرد، روز بعد نمی‌تواند لباس موردعلاقه‌اش را بپوشد).

5. الگوی خوبی باشید
اگر خودتان منظم باشید، فرزندتان از شما یاد می‌گیرد.
کارهای خود را با صدای بلند توضیح دهید: «من ظرف‌ها را شستم، حالا نوبت خشک کردنشان است».
6. درک کنید که تغییر زمان‌بر است
انتظار نداشته باشید که فرزندتان یک‌شبه منظم شود.
صبور باشید و رفتارهای مثبت را مداوم تقویت کنید.

موضوع نظم

بی‌نظمی فرزندان می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد، از جمله عدم آموزش مهارت‌های نظم، حواس‌پرتی، ویژگی‌های شخصیتی، یا حتی مقاومت در برابر قوانین. برای کمک به فرزندتان در ایجاد نظم، می‌توانید از روش‌های زیر استفاده کنید:

1. قوانین روشن و پایدار بگذارید
انتظارات خود را شفاف و ساده بیان کنید. مثلاً: «بعد از بازی، اسباب‌بازی‌ها را جمع کن» یا «لباس‌هایت را بعد از مدرسه در جای مخصوص بگذار»
قوانین را روی یک کاغذ بنویسید و در جایی قابل مشاهده نصب کنید.

2. روتین و برنامه مشخصی داشته باشید
نظم دادن به روز فرزند با برنامه‌ریزی ثابت (مثلاً ساعت مشخص برای خواب، تکالیف، بازی و غذا) به او کمک می‌کند عادت کند.
برای انجام کارها از تایمر یا ساعت استفاده کنید تا بداند چقدر زمان دارد.

2. مشکل را با او حل کنید، نه برای او
🔹 آنچه کتاب می‌گوید:
وقتی کودکان درگیر حل مشکل شوند، کمتر لجبازی می‌کنند. گرین تاکید دارد که با کودک کار کنید، نه علیه او.

🔹 راهکار عملی:
📌 به جای: «تو باید همین حالا بخوابی!»
✅ بگویید: «می‌فهمم که دوست داری بیشتر بیدار بمانی. به نظرت چه راهی هست که هم تو خوشحال باشی، هم زمان خواب رعایت شود؟»
⏳ مثال: اگر فرزندتان در برابر جمع‌کردن اسباب‌بازی‌ها مقاومت می‌کند، بگویید: «چطور می‌توانیم این کار را راحت‌تر کنیم؟ دوست داری مسابقه بدهیم؟»

🔹 چرا کار می‌کند؟ این روش حس اختیار را به کودک می‌دهد و او را از فاز جنگیدن خارج می‌کند.

لجبازی در کودکان اغلب نشانه‌ای از تلاش آن‌ها برای کسب استقلال است. دکتر راس گرین در کتاب "کودک عصبانی" (The Explosive Child) توضیح می‌دهد که بسیاری از رفتارهای مقاومتی و لجبازی ناشی از کمبود مهارت‌های حل مسئله، انعطاف‌پذیری شناختی، و تنظیم هیجانی است. او به جای تنبیه یا زورگویی، مدل مشارکتی حل مشکل (Collaborative Problem Solving) را پیشنهاد می‌کند.

راهکارهایی برای مدیریت لجبازی کودک
1. مشکل را با او شفاف کنید (به جای مقابله، همدلی کنید)
🔹 آنچه کتاب می‌گوید:
گرین پیشنهاد می‌دهد که احساسات و نیازهای کودک را بشناسیم و بعد راه‌حلی مشترک پیدا کنیم. او تاکید دارد که بسیاری از مشکلات کودک ناشی از درک نشدن احساساتش است.

🔹 راهکار عملی:
📌 به جای گفتن: «تو همیشه لجبازی می‌کنی!»
✅ بگویید: «می‌بینم که از این موضوع ناراحت شدی، دوست دارم بفهمم چرا.»
⏳ مثال: اگر فرزندتان نمی‌خواهد لباسش را بپوشد، بگویید: «به نظر میاد این لباس را دوست نداری. چه چیزی اذیتت می‌کند؟»
🔹 چرا کار می‌کند؟ این روش کمک می‌کند کودک احساس امنیت کند و راحت‌تر همکاری کند.

3. الگوی مناسبی باشید
اگر شما هم زیاد از گوشی استفاده می‌کنید، احتمالاً فرزندتان این رفتار را تقلید می‌کند. سعی کنید زمان استفاده خود را مدیریت کنید و در لحظاتی که کنار او هستید، گوشی را کنار بگذارید.


4. فضای مجازی را مدیریت کنید
🔹 اپلیکیشن‌های کنترل والدین نصب کنید تا میزان استفاده را کنترل کرده و دسترسی به محتوای نامناسب را محدود کنید.
🔹 با فرزندتان درباره محتوای فضای مجازی صحبت کنید و او را نسبت به خطرات احتمالی آگاه کنید.


5. مشارکت فعال در دنیای دیجیتال او داشته باشید
به جای اینکه صرفاً استفاده از گوشی را محدود کنید، سعی کنید ببینید به چه چیزی علاقه دارد و آن را به شکل مفیدی هدایت کنید. مثلاً:
📱 اگر به بازی‌های ویدیویی علاقه دارد، درباره بازی‌های آموزشی یا استراتژیک تحقیق کنید.
📷 اگر به شبکه‌های اجتماعی علاقه دارد، درباره تولید محتوای مفید و خلاقانه با او صحبت کنید.

استفاده زیاد از گوشی و فضای مجازی یکی از دغدغه‌های رایج والدین امروزی است. برای کاهش این وابستگی، باید رویکردی متعادل، قاطع و در عین حال همدلانه داشته باشید. در اینجا چند راهکار مؤثر پیشنهاد می‌کنم:


1. تعیین قوانین و محدودیت‌های مشخص
📌 زمان مشخص برای استفاده از گوشی: مثلا یک ساعت بعد از انجام تکالیف یا کارهای روزانه.
📌 محدودیت در ساعات خاص: مثلا ممنوعیت استفاده قبل از خواب، هنگام غذا خوردن یا در جمع خانوادگی.
📌 عدم استفاده در شرایط خاص: مثل هنگام درس خواندن، بازی با دوستان یا فعالیت‌های بیرون از خانه.


2. جایگزین‌های جذاب ارائه دهید
فرزند شما نیاز به سرگرمی دارد، پس بهتر است گزینه‌های دیگری را جایگزین کنید:
🎨 فعالیت‌های هنری و خلاقانه (نقاشی، موسیقی، کاردستی)
⚽ ورزش و بازی‌های فیزیکی (باشگاه، پارک، دوچرخه‌سواری)
📚 کتاب و داستان‌های جذاب (متناسب با علایق فرزندتان)
👨‍👩‍👧‍👦 تفریحات خانوادگی (بازی‌های گروهی، گردش، آشپزی مشترک)

برای برای دریافت اطلاعات
به آیدی زیر پیام دهید
👇👇👇

https://t.me/drkolahi_support

📌هفت نشونه‌ای که افسردگی تو بچه‌ها می‌تونه خودش رو نشون بده

۱. انفجارهای عصبی:
افسردگی تو بچه‌ها همیشه به شکل غم و ناراحتی دیده نمی‌شه. گاهی خودش رو به شکل عصبانیت یا قهر نشون می‌ده، مخصوصاً وقتی به خاطر اشتباه‌های کوچیک از کوره در می‌رن. این عصبانیت ممکنه تلاشی باشه برای پوشوندن احساساتی مثل ناامیدی یا دلخوری که بچه‌ها نمی‌دونن چطوری بیانش کنن.

۲. خودگویی‌های منفی:
بچه‌هایی که افسرده‌ان ممکنه مدام بگن: «من تو هیچ‌چیز خوب نیستم» یا فکر کنن بقیه نظر بدی درباره‌شون دارن. این نوع حرف زدن با خودشون می‌تونه خیلی سریع به یه چرخه منفی تبدیل بشه اگه حمایت و توجه لازم رو نگیرن.

۳. بی‌علاقه شدن به فعالیت‌ها:
اگه بچه‌ای یهو دیگه علاقه‌ای به بازی با دوست‌ها، دنبال کردن سرگرمی‌ها یا کارهایی که قبلاً دوست داشته نشون نداد، ممکنه نشونه افسردگی باشه. این کناره‌گیری معمولاً به خاطر کمبود انرژی یا از دست دادن لذت از اون کارهاست.

۴. مشکلات خواب:
افسردگی فقط روی احساسات تاثیر نمی‌ذاره، بلکه بدن رو هم درگیر می‌کنه. زیاد خوابیدن یا مشکل داشتن تو خوابیدن و بیدار موندن می‌تونه یه هشدار جدی باشه، چون خواب برای رشد و حال خوب بچه‌ها خیلی مهمه.

۵. شکایت‌های جسمی بدون دلیل مشخص:
وقتی بچه‌ها نمی‌تونن دردهای عاطفی‌شون رو بیان کنن، این دردها ممکنه به شکل جسمی ظاهر بشه. دل‌درد، سردرد یا علائم دیگه‌ای که دلیل مشخصی ندارن، شاید راهی باشه که بچه‌ها می‌خوان بگن حالشون خوب نیست.

۶. مشکل تو تمرکز:
اگه بچه‌ای که قبلاً تمرکز خوبی داشته، حالا مدام حواسش پرت می‌شه، ممکنه افسرده باشه. ولی اگه این مشکل از قبل وجود داشته، بهتره احتمال اختلالی مثل ADHD رو هم در نظر بگیریم.

۷. تغییرات در اشتها:
افسردگی می‌تونه روی رابطه بچه‌ها با غذا هم تاثیر بذاره. بعضی‌ها ممکنه اشتهاشون رو از دست بدن و کمتر بخورن، که می‌تونه باعث کاهش وزن یا کند شدن رشد بشه. بعضی دیگه ممکنه بیشتر بخورن تا یه خلاء عاطفی رو پر کنن.

🔸 حواسمون به این نشونه‌ها باشه. افسردگی تو بچه‌ها گاهی پنهانه، ولی اگه به موقع متوجه بشیم، می‌تونیم کمک کنیم احساس بهتری داشته باشن.

📌تمام احساسات شما معتبرند،
اما تمام رفتارها نه!

احساس خشم داشتن کاملاً طبیعی و قابل‌قبوله.
اما ناسزا گفتن، فریاد زدن یا رفتارهای پرخاشگرانه؟ نه!

احساس کلافگی و نیاز به فضای شخصی کاملاً حق شماست.
اما قهر کردن یا بی‌محلی کردن؟ نه!

احساس سردرگمی یا تردید نسبت به پارتنری که تازه باهاش آشنا شدیم، طبیعیه.
اما یه‌دفعه غیب شدن و بدون هیچ توضیحی رابطه رو قطع کردن؟ نه!

اگه توی یه رابطه دوستی احساس ناراحتی یا اذیت شدن دارید، کاملاً منطقیه.
اما نادیده گرفتن اون موضوع و اجازه دادن به شکل‌گیری خشم؟ نه!

مخالفت با یه نظر یا دیدگاه کاملاً پذیرفته‌شده است.
اما حمله کردن به شخصیت یه نفر به‌خاطر اون نظر؟ نه!

«احساساتتون رو بپذیرید، اما توی انتخاب رفتارهاتون آگاه باشید.»

| خاطرات بد و ناگوار کودکی به چهار طریق هنگام بزرگسالی روی ما تاثیر می‌گذارد |

چه اینکه در کودکی شاهد یا مفعول خشونت باشید، یا اینکه از نظر فیزیکی یا روانی مورد بی‌توجهی سرپرست خود قرار گیرید، در هنگام بزرگسالی احتمال زیادی هست که نشانه‌های آن خاطرات بد را بروز دهید. بچه‌ها از اتفاقاتی که می‌بینند یا برایشان رخ می‌دهد برداشتی می‌کنند و بر آن اساس در دنیای درون خود نقشه‌ای از جهان ترسیم می‌کنند. سپس این نقشه به آن‌ها کمک می‌کند تا بتوانند با دنیا همراهی کنند. ولی اگر آن‌ها نتوانند این تصور را هنگام بزرگ‌تر شدن تغییر دهند این می‌تواند توانایی عملکرد آن‌ها را به عنوان یک بالغ تخریب کند. این تاثیرات منفی به طور کلی در چهار حالت می‌توانند روی ما تاثیر بد بگذارند.

۱. هویت اشتباه
به عنوان یک آسیب‌شناس کودک، خیلی از بزرگسالان را دیده‌ام که ناگواری‌های کودکی را با خود در بزرگسالی مانند زخم احساسی حمل می‌کنند. یکی از طُرُقی که این زخم‌ها خود را نشان می‌دهند هویت اشتباه است. به عنوان بچه، ما دوست داریم که والدین، ما را دوست بدارند و از ما مراقبت کنند. وقتی آن‌ها مراقبت نمی‌کنند، ما سعی می‌کنیم آدمی بشویم که آن‌ها دوست دارند و به او توجه می‌کنند.

برای همین یک سری از احساساتمان را که سر راه این خواسته قرار دارند، پنهان می‌کنیم و در واقع شخص دیگری را از خود به دنیا ارائه می‌دهیم. وقتی ما احساساتمان را مخفی کنیم پس از مدتی یادمان می‌رود که چه کسی بوده‌ایم زیرا اصل شخصیت ما همان احساسات ما است. ما تمام عمر احساس می‌کنیم که، وای اگر ماسک ما از چهره بیفتد دیگر کسی من را نمی‌پذیرد و دوست نخواهد داشت. بهترین کار این است که به روانشناس مراجعه کنید تا به شما کمک کند چطور این ترس را کنار بگذارید و به خود حقیقیتان بازگردید.

۲. تفکر قربانی‌وار
تصوری که ما از خودمان داریم سخنگوی درونی ما را هدایت می‌کند. طوری که ما با خودمان حرف می‌زنیم، می‌تواند ما را قوی یا ضعیف کند. حرف‌های منفی می‌تواند این حس را القا کند که ضعیف هستیم و قدرت کنترل زندگی خود را نداریم، مانند قربانی‌ها! ممکن است در کودکی قربانی بوده باشیم، ولی این نباید در بزرگسالی ادامه پیدا کند. در کودکی ما قدرت زیادی در کنترل محیط اطراف خود نداریم ولی ما دیگر کودک نیستیم و بزرگ شده‌ایم. در تمام جوانب زندگی، ما همیشه قدرت انتخاب داریم، حتی در اینکه چگونه در مورد زندگی خود بیاندیشیم. خیلی بیشتر از آنچه فکر کنید می‌توانید موقعیتتان را تغییر دهید، به جای اینکه فکر کنید قربانی بوده‌اید فکر کنید نجات یافته بوده‌اید. دفعه‌ی بعد که در مخمصه‌ای بودید و انتخاب نازلی کردید به خودتان یاد آوری کنید که شما بیشتر از آنچه فکر کنید قدرت کنترل دارید.

۳. پرخاشگری بالقوه
اگر کودک در محیطی بزرگ شود که هر گونه پرخاش غیرقابل قبول بوده، او با این باور بزرگ می‌شود که خشونت غیرقابل قبول است. پس او در هنگام بزرگسالی اگر یک حرکت پرخاشگرانه ببیند فکر می‌کند که این حس باید سرکوب شود. یا اگر در خانواده‌ای بزرگ شود که هر نوع خشونت را سرکوب می‌کنند او نیز در بزرگسالی به همان شیوه عمل خواهد کرد و از ابراز خشمی که می‌تواند برای او مفید باشد، خودداری می‌کند.

حالا چه اتفاقی می افتد اگر نتوانید خشم خود را پنهان کنید؟ اگر شما خودتان از آن دسته افراد باشید، پاسخ این سوال را می‌دانید و احتمالا شما همچنان عصبانی می‌مانید. وقتی عصبانیت که یک احساس سالم و طبیعی است را سرکوب کنید و به جای اینکه عامل ایجاد آن را از بین ببرید عصبانیت را مخفی کنید، این عصبانیت از بین نمی‌رود و باقی می‌ماند. پس از گذر زمان این عصبانیت به پرخاشگری بالقوه تبدیل می‌شود.

۴. بی‌تفاوتی
اگر شما در زمان کودکی از طرف والدین خود نادیده گرفته می‌شدید ممکن است خشم و ترس خود را در آرزوی اینکه دیگر هیچوقت نادیده گرفته نشوید دفن کرده باشید. در واقع اتفاقی که می‌افتد مثل این است که ما خودمان را ترک کرده‌ایم. ما همیشه خود را کنار می‌کشیم و از پتانسیل خود استفاده نمی‌کنیم و بی‌تقاوتی را برمی‌گزینیم. آدم بی‌تفاوت می‌گوید من میدانم باید چه کاری انجام دهم ولی انجام نمی‌دهم.

خودارضایی در نوجوانی:
خودارضایی رفتاری طبیعی است که در دوران بلوغ و نوجوانی ممکن است در هر دو جنس رخ دهد. اما نحوه تجربه و دلایل آن در دختران و پسران به دلیل تفاوت‌های زیستی، روانی و اجتماعی، متفاوت است. در این متن، به بررسی این تفاوت‌ها و ارائه راهکارهایی برای برخورد مناسب والدین می‌پردازیم.

1. تفاوت‌های زیستی و جسمی

• پسران: در دوران بلوغ، افزایش سطح هورمون تستوسترون و تجربه اولین انزال، انگیزه جنسی پسران را به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌دهد. خودارضایی در پسران معمولاً با تمرکز بر تحریک مستقیم آلت تناسلی همراه است.
• دختران: در دختران، خودارضایی معمولاً شامل تحریک نواحی خارجی دستگاه تناسلی (مانند کلیتوریس) است. با اینکه دختران ممکن است در سنین پایین‌تر بدن خود را کشف کنند، این رفتار در دوران بلوغ با احساسات و کنجکاوی‌های جدید همراه می‌شود.

2. تفاوت‌های روانی

• پسران: خودارضایی بیشتر به‌عنوان روشی برای تخلیه انرژی جنسی و فیزیکی تجربه می‌شود.
• دختران: در بسیاری از موارد، خودارضایی در دختران می‌تواند با کاهش تنش روانی، کنجکاوی درباره بدن، یا حتی جست‌وجوی آرامش مرتبط باشد.

3. تفاوت‌های اجتماعی و فرهنگی

• آموزش جنسی و پذیرش: پسران معمولاً در جامعه پذیرش بیشتری نسبت به رفتارهای جنسی خود دریافت می‌کنند. این در حالی است که دختران ممکن است با محدودیت‌ها، قضاوت‌ها، یا تابوهای بیشتری مواجه شوند.
• احساس گناه و شرم: دختران معمولاً به دلیل انتظارات فرهنگی و اجتماعی، پس از خودارضایی احساس گناه بیشتری را تجربه می‌کنند، در حالی که پسران ممکن است این رفتار را طبیعی‌تر بدانند.

4. فراوانی و تکرار

تحقیقات نشان می‌دهد که پسران به دلیل افزایش هورمون تستوسترون و نیاز فیزیولوژیک بیشتر، معمولاً بیشتر و با فراوانی بالاتری خودارضایی می‌کنند. دختران ممکن است دفعات کمتری این رفتار را انجام دهند، اما دلایل عاطفی و روانی ممکن است برای آن‌ها پررنگ‌تر باشد.

5. نکات آموزشی و راهکارها برای والدین

1. طبیعی‌سازی رفتار:
برای هر دو جنس، خودارضایی بخشی از رشد طبیعی است و والدین باید این رفتار را بدون قضاوت و سرزنش بپذیرند.
2. آموزش مناسب:
• برای پسران: تأکید بر مدیریت انرژی جنسی، احترام به بدن خود و دیگران، و استفاده درست از حریم خصوصی.
• برای دختران: اهمیت شناخت بدن، احترام به احساسات، و مواجهه مثبت با کنجکاوی‌های طبیعی.
3. اجتناب از مقایسه یا قضاوت:
والدین باید از هر گونه قضاوت یا مقایسه بین دختر و پسر در این زمینه خودداری کنند و به نیازها و شرایط هر کودک توجه داشته باشند.
4. ایجاد فضای گفتگو:
با فرزندان خود درباره تغییرات دوران بلوغ، مسائل جنسی و حریم خصوصی صحبت کنید. این گفتگو باید به‌گونه‌ای باشد که فرزند شما احساس امنیت و پذیرش کند.
5. حمایت روانی:
اگر فرزندتان پس از خودارضایی احساس گناه یا شرم شدیدی دارد، به او کمک کنید تا این احساسات را مدیریت کند. در مواردی که احساسات منفی مکرر هستند، بهتر است از یک مشاور متخصص کمک بگیرید.

چه زمانی باید نگران باشیم؟

اگر رفتار خودارضایی:
• به صورت مداوم و وسواسی انجام می‌شود.
• باعث انزوا یا دوری از فعالیت‌های اجتماعی می‌شود.
• ناشی از مواجهه با محتوای نامناسب یا تجربه‌های ناخوشایند است.
• با احساسات شدید گناه یا شرم همراه است.

در این شرایط بهتر است با یک متخصص روان‌شناسی کودک و نوجوان مشورت کنید.

نتیجه‌گیری:
تفاوت‌های خودارضایی در دختران و پسران عمدتاً به دلیل عوامل زیستی و فرهنگی است. برخورد مثبت و آگاهانه والدین می‌تواند به نوجوانان کمک کند تا این رفتار را به‌عنوان بخشی طبیعی از رشد خود بشناسند و با احساسات و تغییرات جدیدشان سازگار شوند.

منابع علمی:
1. Bancroft, J. (2009). Human Sexuality and Its Problems.
2. Levine, S. B. (2003). Adolescents and sex: The role of parents. Pediatrics, 111(Supplement 3), 651-657.
3. World Health Organization (WHO). Adolescent sexual and reproductive health.

والدین ممکن است در مواجهه با خودارضایی نوجوانان با سوالات و چالش‌های مختلفی روبرو شوند. این مسائل معمولاً ناشی از نگرانی‌های طبیعی درباره سلامت جسمی، روانی، و آینده فرزندانشان است. در زیر به برخی از رایج‌ترین سوالات و چالش‌ها اشاره شده است:

سوالات رایج والدین درباره خودارضایی نوجوانان

1. آیا این رفتار طبیعی است؟
والدین معمولاً نمی‌دانند که خودارضایی در دوران نوجوانی یک رفتار طبیعی و بخشی از فرآیند رشد است یا نشانه‌ای از مشکل.
2. چرا فرزندم این کار را می‌کند؟
این سوال ناشی از عدم آگاهی در مورد تغییرات دوران بلوغ، افزایش هورمون‌ها، و کنجکاوی طبیعی نوجوانان است.
3. آیا خودارضایی مضر است؟
بسیاری از والدین نگران تأثیرات جسمی (مانند ضعف جسمانی یا مشکلات جنسی آینده) یا روانی (مانند اعتیاد یا احساس گناه) خودارضایی هستند.
4. آیا این رفتار نشان‌دهنده مشکل جنسی یا اخلاقی است؟
برخی والدین فکر می‌کنند که خودارضایی ممکن است نشانه انحراف جنسی یا ناهنجاری باشد و به آینده اخلاقی یا اجتماعی فرزندشان آسیب بزند.
5. چگونه باید با فرزندم صحبت کنم؟
بسیاری از والدین نمی‌دانند چگونه بدون ایجاد احساس گناه یا شرم، درباره این موضوع با نوجوان خود گفتگو کنند.
6. چگونه می‌توانم این رفتار را متوقف کنم؟
والدین ممکن است بخواهند این رفتار را کنترل یا متوقف کنند، زیرا فکر می‌کنند که این کار اشتباه است یا به عادت تبدیل می‌شود.
7. آیا این رفتار می‌تواند نشان‌دهنده مشکل بزرگتری باشد؟
اگر خودارضایی با رفتارهای دیگری مانند انزوا، افت تحصیلی، یا نشانه‌های اضطراب همراه باشد، والدین ممکن است فکر کنند که موضوع فراتر از کنجکاوی طبیعی است.
8. آیا این رفتار در دختران/پسران متفاوت است؟
والدین اغلب درک درستی از تفاوت‌های جنسیتی در خودارضایی ندارند و نمی‌دانند آیا این رفتار در دختران و پسران پیامدهای متفاوتی دارد یا خیر.

چالش‌های رایج والدین در مواجهه با خودارضایی نوجوانان

1. احساس شرم یا گناه خود والدین:
برخی والدین به دلیل تربیت یا باورهای شخصی خود، نمی‌توانند موضوعات جنسی را راحت مدیریت کنند و ممکن است به نوجوان احساس گناه منتقل کنند.
2. تعارض با باورهای فرهنگی یا مذهبی:
باورهای مذهبی یا فرهنگی ممکن است این رفتار را به شدت ممنوع کنند، که باعث می‌شود والدین نتوانند به شکلی منطقی و واقع‌بینانه به موضوع نگاه کنند.
3. ترس از تاثیرات آینده:
والدین ممکن است نگران باشند که خودارضایی باعث مشکلاتی در روابط جنسی آینده فرزندشان شود.
4. مدیریت احساسات خود در لحظه:
والدین در مواجهه با این رفتار ممکن است دچار شوک، خشم یا اضطراب شوند و ندانند چگونه باید واکنش نشان دهند.
5. فقدان اطلاعات علمی:
کمبود آموزش و اطلاعات در مورد رشد جنسی نوجوانان، باعث می‌شود والدین تصمیم‌گیری مناسبی در این زمینه نداشته باشند.
6. ایجاد ارتباط موثر با فرزند:
بسیاری از والدین نمی‌دانند چگونه این موضوع را بدون قضاوت و سرزنش مطرح کنند و به فرزندشان کمک کنند تا احساس امنیت و اعتماد داشته باشد.
7. کنترل محتوای جنسی در رسانه‌ها:
والدین اغلب نمی‌توانند به طور کامل دسترسی فرزندشان به محتوای جنسی در اینترنت یا رسانه‌های دیگر را کنترل کنند، که این موضوع نگرانی‌هایی را درباره تأثیر این محتوا بر رفتار فرزندشان ایجاد می‌کند.
8. ترس از اعتیاد به خودارضایی:
والدین ممکن است فکر کنند که این رفتار به عادت مداوم و آسیب‌زا تبدیل شود و تأثیر منفی بر تحصیل یا روابط اجتماعی نوجوان داشته باشد.

چگونه می‌توان به این سوالات و چالش‌ها پاسخ داد؟

1. افزایش آگاهی علمی: والدین باید بدانند که خودارضایی در دوران نوجوانی بخش طبیعی از رشد است و به خودی خود مضر نیست.
2. تشویق به گفتگو: والدین باید فضایی فراهم کنند که نوجوان بتواند بدون ترس درباره احساسات و تغییراتش صحبت کند.
3. آموزش مهارت‌های خودمدیریتی: به جای کنترل یا سرزنش، به فرزندتان کمک کنید تا یاد بگیرد احساسات و رفتارهایش را مدیریت کند.
4. درک تفاوت‌ها: والدین باید بدانند که خودارضایی در دختران و پسران به دلایل و روش‌های مختلفی رخ می‌دهد و هر دو حالت طبیعی است.
5. حفظ حریم خصوصی: به نوجوانان بیاموزید که این رفتار بخشی خصوصی از زندگی است و باید در محیط مناسب انجام شود.
6. مشاوره حرفه‌ای: اگر نگرانی والدین یا رفتار نوجوان از حالت طبیعی فراتر رفت، مشورت با یک متخصص روان‌شناسی کودک و نوجوان می‌تواند کمک‌کننده باشد.

اینستاگرام الگوریتم خاص خودشو داره و چیزهایی که بهشون علاقه داری رو بیشتر نشون می‌ده،
جهان هستی هم الگوریتم خاص خودشو داره و بیشتر چیزهایی رو بهت نشون می‌ده که :
بهشون فکر می‌کنی،
احساسشون می‌کنی،
بهشون ایمان داری،
و روی اون‌ها تمرکز می‌ کنی.

با سلام و احترام

جهت تعیین وقت مشاوره آنلاین یا دوره
به این شماره در تلگرام پیام بدید👇
09307410014

یا به این آیدی در تلگرام پیام دهید👇
https://t.me/drkolahi_support

عجیب است که هیچگاه بحران‌های زندگی‌ام مرا از پای نیانداخت.
آنچه مرا همواره به سمت نابودی کشاند، چالش‌های زندگی نبود، بلکه رویاهای خودم بود!
.
.
.
در رابطه‌ها آنچه ما را به سمت نابودی میکشاند، شخصیت طرف مقابل نیست بلکه رویاهای ما از آن شخص است.
رویاهایی که اندازه‌ی واقعیت آن فرد نیست.
و من عمیقا باور دارم هر وقت کسی میگوید «ولی او ناگهان تغییر کرد، ناگهان یکی دیگر شد، ناگهان رفت. ناگهان از این رو به این رو شد. ناگهان خیانت کرد، ناگهان تمام کرد»؛ کودکی ناپخته و ناتوان است در درون آدمی بزرگسال که طاقتِ تاب آوردنِ واقعیت را ندارد به همین علت به جای دیدن شواهد و الگوهای رفتاری بسیاری زیادی که قبل از «ناگهان‌ها» وجود داشته مجبور است به «رویاهای نامرتبط و یک نابودی یک‌شبه» پناه ببرد.
چون در دنیای یک کودک، رویاساختن در مورد یک ادم، ناگهانی نابود شدن آن رابطه و بعد سالها در سوگ بودن، راحت ترین راه فرار از درد است.
تمام هدف کودک این است که درد نکشد و اگر آن کودک در یک بستر خانوادگی پخته بزرگ نشود و یاد نگیرد چطور با دردها و اضطراب‌ها کنار بیاید و چطور واقعیت‌ها را ببیند، همچنان کودکی درمانده در مقابل دردها باقی خواهد ماند حتی اگر پنجاه سال داشته باشد.
پس اگر احساس میکنیم، کودکی در درونمان همچنان ما را در یکی از این سه مرحله نگه داشته:
یک: رویاهایی در مورد فردی یا موقعیتی که با واقعیتش تطابق ندارد،
دو: داستان ناگهان تغییر کردن و تمام شدن
سه: سوگی که سالها بعد از تمام شدن یک رابطه یا موقعیت همچنان باقی‌ست؛ به خودمان کمک کنیم تا بتوانیم از کودکی‌ بی‌تاب به بزرگسالی تاب‌آور تبدیل شویم.
اکنون ما میتوانیم همان بزرگسالی شویم که در کودکی از داشتنش محروم بودیم. بزرگسالی که بر روی بدنش و اضطراب‌هایش کار‌ میکند و یاد میگیرد چطور با واقعیت‌ها و دردها کنار بیاید.
چه هدیه‌ای از این باارزش‌تر میتوانید به خودتان بدهید که بدانید «میتوانید» با واقعیت‌ها تنظیم شوید و با دردهای واقعیت رو به رو شوید و «تمام شدن‌ها» را تاب بیاورید بدون اینکه به مرزفروپاشی برسید؟
چه توانمندی بزرگتر از این که بتوانید رویاهایتان را «تمام کنید» قبل از آنکه آنها شما را «تمام کنند»؟
متن #پونه_مقیمی

در این دنیا چیزی که ارزش به دست آوردن داشته باشد آسان به دست نمی آید
هاروکی موراکامی

عزیزان همراه
ادامه این آموزش را بزودی براتون میذارم🙏🤍

#نقد_فیلم
ربات وحشی (The Wild Robot)

این انیمیشن زیبا درباه یک ربات است که به اشتباه در جزیره جنگلی فرود میاید و با زندگی با حیوانات، عشق و دوستی را تجربه می‌کند.

داستان به طور زیبایی رابطه‌ی یک ربات سرد و بی‌روح با موجودات زنده و پر احساس را به تصویر می‌کشد و به مرور زمان نشان می‌دهد که چگونه این ربات با مهربانی و از خودگذشتگی، به قهرمان این داستان تبدیل می‌شود.

نقاط مثبت:
یکی از ویژگی‌های برجسته این انیمیشن، پرداختن به مفهوم پذیرش تفاوت‌ها و آشنا کردن بچه‌ها با مفهوم تفاوت است.

در این داستان، رباتی که کاملاً با سایر موجودات متفاوت است و پرنده‌ای که بال‌های ضعیفی دارد و توسط بقیه نادیده گرفته میشود, هر دو در نهایت قهرمان داستان می‌شوند. این فیلم با تاکید بر این‌ که تفاوت‌ها می‌توانند به قدرت تبدیل شوند، پیام‌های مثبتی را به کودکان منتقل می‌کند.

این فیلم همچنین به زیبایی قدرت عشق و مهربانی را به تصویر می‌کشد؛ حتی زمانی که شخصیت‌ها از هم جدا هستند یا به دلیل تفاوت‌هایشان با چالش‌هایی روبرو می‌شوند، عشق بر تمامی این موانع غلبه می‌کند.

مفاهیمی مانند مهاجرت و جدایی نیز در فیلم وجود دارند، که در نهایت به پیروزی عشق ختم می‌شوند.

نقاط ضعف:

در عین حال، برخی صحنه‌ها می‌توانند برای کودکان پر احساس و کم سن ترسناک یا آزاردهنده باشند.

آغاز فیلم با صحنه‌هایی از نزاع حیوانات در جنگل همراه است که شامل صداهای بلند و تصاویر سریع می‌شود. این ممکن است برای بعضی از کودکان دلهره‌آور باشد.

در بخش‌های پایانی فیلم، صحنه‌هایی از جنگ میان ربات‌ها و حیوانات و همچنین آتش‌سوزی جنگل دیده می‌شود که ممکن است برای برخی از کودکان ناراحت‌کننده باشد.

این فیلم برای کودکانی که همدلی بسیار بالایی دارند یا به راحتی تحت تاثیر احساسات دیگران قرار میگیرند ممکن است سنگین باشد.

این انیمیشن زیبا میتواند هم خنده و هم اشک را به بزرگسالان هدیه کند. پس تعجب نکنید اگر با گونه‌های خیس و چشمانی اشک آلود فیلم را به پایان برسانید مخصوصا اگر از جمله کسانی هستید که با دوری از عزیزانتان یا مهاجرت مواجه شده‌اید، این فیلم ممکن است شما را تحت تأثیر عمیقی قرار دهد.

این فیلم مناسب کودکان ۸ سال به بالا است، اما توصیه می‌شود والدین قبل از نمایش فیلم، از محتوای آن آگاهی داشته باشند تا بتوانند بهتر تصمیم بگیرند که آیا برای فرزندشان مناسب است یا خیر.

تاثیر والدین بر نگرش فرزندان👆👆

https://youtu.be/VnxgLk_7j_Y?si=CE6hHgiB5h3oIntc

روانکاوری راه مناسبی برای خلاصی از جهل است؛
اما در مورد بیشعوری، کاری از آن ساخته نیست!
ژاک لاکان

خنده اش عشق است و روح است و جان است…

💢 کارهایی که به مغز آسیب میرسونه:

1⃣ نداشتن تحرک کافی در طول روز(کاهش اندورفین)

2⃣ روتین خواب نامناسب(کاهش اکسی توسین)

3⃣ در معرض اخبار منفی بودن(کاهش اکسی توسین)

4⃣ مصرف بیش از حد شکر(کاهش دوپامین)

5⃣ گوشه گیری اجتماعی(کاهش اکسی توسین)

6⃣ در تاریکی ماندن(کاهش سروتونین)

7⃣ استفاده مفرط از وسایل الکترونیکی(کاهش دوپامین)

8⃣ صدای بلند هدفون و...(کاهش سروتونین)

‍ ما در ابتدای #کودکی، دوران #بلوغ، بعد از به دنیا آمدن نوزادی دیگر، تغییر #شغل، #جدایی، سنین #پیری و از دست دادن ناگهانی حیوانی، در معرض #آسیب روانی شدید هستیم.

اما در هیچ دوره‌ای از زندگی ذهن آدمی به آسیب‌پذیری دوران کودکی نیست. در #بزرگسالی ترک کردن خانه توسط #والدین برای ما عادی است، اما در کودکی و #نوزادی چنین تجربه‌ای فاجعه است.

برای نوزاد جهان به‌صورت بالقوه تهدیدکننده است. هر فقدانی، هر نبودنی یک موقعیت کاملا خارج از ادراک است.

کودک دائما در معرض خطر گرسنگی، تشنگی، نبود مراقب و حمایت کافی است. او به جهانی سرشار از ناشناخته‌ها آماده است که از درون و بیرون او را تهدید و تحریک می‌کند.

#روان کودک هم مثل یک پوست ظریف است که به راحتی می‌تواند زخم شود. اگر کودک به اندازه کافی #عشق دریافت کند کم‌کم شروع به ساختن پوستی روان‌شناختی برای خود می‌کند که در طی زمان مقاوم و امن می‌شود.

این ساختار روان‌شناختی، پوست روان است که آن را #ایگو می‌نامیم. ما را منسجم نگه می‌دارد مثل پوست بدن که همه اندام‌های ما را منسجم نگه می‌دارد.


اگر این پوست به اندازه کافی قوی نشده باشد و آسیب ببیند، شکل‌گیری ذهنی سالم و منسجم در کودک به مشکل خواهد خورد. اگر والدین برای او محافظت، عشق، #امنیت و پیوند مناسب فراهم کنند، این تلاش سبب شکل‌گیری ایگو سالم می‌شود.



جهت تعیین وقت مشاوره آنلاین یا دوره
به این شماره در تلگرام پیام بدید👇
09307410014

یا به این آیدی در تلگرام پیام دهید👇
https://t.me/drkolahi_support

بیا باهم تکرار کنیم:
+ ببخشید من الآن در شرایط دوستی نیستم
+ از رفتار یا حرفت (دقیقاً اسم ببر) ناراحتم
+ نیاز دارم که الآن در سکوت باشم ولی بعداً درباره‌اش حرف می‌زنیم
+ به این دلیل (دقیق بگو) عصبانی هستم
+ خوابم میاد یا خسته هستم و نمی‌تونم چت کنم
دیدی نیازی به فلسفه بافی نیست؟

🧘🏽‍♀️💫

•https://t.me/mazho_yoga

وایت نویز برای خواب نوزادان

تحقیق سال2024 برای استفاده از صدای سفید برای نوزادان

کارشناسان توصیه می‌کنند دستگاه را در حجم صدای پایین (کمتر از ۷۰ دسی‌بل) تنظیم کرده، آن را حداقل در فاصله دو متری از تخت نوزاد قرار دهید و پس از خوابیدن نوزاد، آن را خاموش کنید.

Experts recommend keeping the machine at low volumes (less than 70 dB), placing it at least seven feet from the crib, and turning it off once the infant is asleep. Monitoring volume with a sound level app can help ensure safety while reaping the sleep benefits of white noise.
https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1389945724001588?via%3Dihub

The American Academy of Pediatrics (AAP) has updated its policy statement on the risks of excessive noise, particularly in relation to children’s vulnerability. Prolonged noise exposure, especially above 70 decibels, is associated with permanent damage, and noise above 120 decibels can cause immediate, irreversible harm.
The AAP recommends specific steps for parents, such as using protective earmuffs in loud environments and keeping the volume on personal devices low enough that children can still hear others around them. These measures can help mitigate the cumulative risk of hearing loss as children grow up, contributing to lifelong auditory health.
https://publications.aap.org/pediatrics/article/152/5/e2023063753/194472/Preventing-Excessive-Noise-Exposure-in-Infants