به جز خانواده؛ هر چیزی رو که از دست دادی
اگر درست زندگی کنی، بهترشو به دست میاری.
-درمینگ
اگر درست زندگی کنی، بهترشو به دست میاری.
-درمینگ
petrichor
@crpetrichor
petrichor: بوی خوشایند پس از باران
petrichor (Persian)
باور دارید یا نه، یکی از شناخته‌شده‌ترین و محبوب‌ترین بوها در جهان، بوی باران پس از خاک خیس شدن است. این عطر طبیعی و آرامش‌بخشی که از گلها، خاک و خورشید می‌آید، توانسته جاهای بیابانی را زنده و سرسبز کند. این بو علاوه بر زیبایی، حس آرامش و تازگی را به ما منتقل میکند.
اگر شما هم دوست دارید این حس آرامش‌بخش را در هر زمانی تجربه کنید، کانال تلگرامی petrichor منتظر شماست. در این کانال می‌توانید تصاویر زیبا و ویدیوهای دل‌نوازی از باران و بوی خوشایند پس از آن مشاهده کنید. همچنین مطالب جذابی در مورد تاثیر بوی باران بر روح و روان انسان‌ها و همچنین تأثیر آن بر طبیعت و گیاهان را نیز بخوانید.
با عضویت در این کانال، به یک سفر آرامش‌بخش و زیبا به دنیای بوهای طبیعی خواهید رفت. تجربه‌ای منحصربه‌فرد در میانه شهریت و زندگی روزمره خود داشته باشید. اگر شما هم در جستجوی سکوت و آرامش هستید، کانال petrichor گزینه‌ی ایده‌آلی برای شماست. بیا و به همراه خانواده بزرگ petrichor، این حس زیبا و شگفت‌انگیز را تجربه کنید.
petrichor
03 Jan, 17:52
فرزانه پروفایل چنل رو انتخاب کرد و منم همیشه سلیقه دخترمو بوس بوسی میکنم 😂😭✨.
ناناز شد.
ناناز شد.
petrichor
01 Jan, 12:38
با نگاهش داره بهم میگه خب توکه می‌ترسی ازم چه اجباریه عکس بگیری زنیکه!!
petrichor
01 Jan, 09:31
«گاهی به گذشته فکر میکنم و با خودم می‌گویم: من کجای این تصمیم های پوچ بودم؟ انگار که همه‌اش را شخص دیگری گرفته باشد و من صرفا برای تماشا آمده باشم»
petrichor
31 Dec, 06:54
کاش میشد صبح‌ها بیدار نشد. آدم میتونست بخوابه تا یکی دوسال بعد و وقتی بیدار میشه همه چیرو فراموش کرده باشه.
petrichor
28 Dec, 06:38
یه سری از اتفاقارو با تمام جزئیاتش یه‌جا نوشتم، هروقت میخوام دست به حماقت بزنم میرم اونارو می‌خونم کلا نظرم درمورد همه چیز عوض میشه.
petrichor
25 Dec, 16:57
«ما بار سنگینی از خاطرات و اندوہ را
روی دوش هم‌دیگر گذاشتیم، و سپس رفتیم.»
روی دوش هم‌دیگر گذاشتیم، و سپس رفتیم.»
petrichor
25 Dec, 09:21
مثل اینکه من اسم او را قبلاً می‌دانسته‌ام. شراره‌ی چشم‌هایش، رنگش، بویش، حرکاتش همه به نظر من آشنا می‌آمد، مثل اینکه روان من در زندگی پیشین در عالم مثال با روان او همجوار بوده از یک اصل و یک ماده بوده و بایستی که به هم ملحق شده باشیم، در‌این دنیای پست یا عشق او را می‌خواستم و یا عشق هیچ‌کس را.
بوف کور _صادق هدایت
بوف کور _صادق هدایت
petrichor
23 Dec, 05:20
کاش وقتی ابر غم به گلوی کوچکت می‌رسد،از یاد نبری شانه‌ای در کار نیست،و بهتر است بپذیری همیشه قرار است در آغوش باد گریه کنی.
زیرا رنج تنهاست و رنجور تنهاتر..
زیرا رنج تنهاست و رنجور تنهاتر..
petrichor
16 Dec, 06:22
دلم می‌خواست کسی را نشناسم.
یک گوشه‌یِ نیمه تاریکِ
خانه‌یِ شصت متری‌ام؛
درست همان گوشه که کاناپه‌یِ نارنجی
و گرامافونِ دوره‌یِ پهلوی دارد
در خودم مُچاله شوم
و پتو را تا گلویم بالا بکشم
و از دمنوشِ سیب و دارچین بنوشم
و همانطور که با آهنگِ اُستاد بنان همخوانی میکنم چند قطره اشکم را که
بخاطرِ خواندنِ هزارباره‌یِ کتابِ
رومئو و ژولیت است پاک کنم
و به هوایِ اَبری نگاه کنم
و چشمانم را ببندم و بخوابم،
آنقدر عمیق که هیچ کابوسی
دستش به من نرسد.
یک گوشه‌یِ نیمه تاریکِ
خانه‌یِ شصت متری‌ام؛
درست همان گوشه که کاناپه‌یِ نارنجی
و گرامافونِ دوره‌یِ پهلوی دارد
در خودم مُچاله شوم
و پتو را تا گلویم بالا بکشم
و از دمنوشِ سیب و دارچین بنوشم
و همانطور که با آهنگِ اُستاد بنان همخوانی میکنم چند قطره اشکم را که
بخاطرِ خواندنِ هزارباره‌یِ کتابِ
رومئو و ژولیت است پاک کنم
و به هوایِ اَبری نگاه کنم
و چشمانم را ببندم و بخوابم،
آنقدر عمیق که هیچ کابوسی
دستش به من نرسد.
petrichor
14 Dec, 20:24
داره برف میاد، پرده‌ی اتاقو دادم کنار، چراغارو کم کردم، صدای داریوش تو اتاق پیچیده و دونه‌های برف‌‌و که زیر نور ماه دارن می‌رقصن‌و نگاه میکنم. می‌تونم بمیرم برای این لحظه.
petrichor
13 Dec, 06:13
ترجیح می‌دادم در دنیای یک‌نفر، یک آدم متفاوت و ماندگار باشم تا در دنیای هزارنفر آدمی معمولی و موقتی.
petrichor
08 Dec, 17:13
از سوز و ساز و حسرت و از داغ دل پُرم
محزون تر از کمانچه ی کیهان کلهرم
داغم چنان که شعله ی فریاد و دودِ داد
پنهان نمی شود به قبای تظاهرم
آبم ولی به آتش خود نیستم جواب
نانم ولی به سفره ی خود، سخت آجرم
شعرم که جز به روز سرودن نمی‌رسم
بغضم که جز به درد شکستن نمی‌خورم
نفرین به من که خلق، مرا رشته‌های مهر
یک یک بریده اند، ولی من نمی برم
من مثل اشک، منتظر پلک هم زدن
مثل حباب منتظر یک تلنگرم !
محزون تر از کمانچه ی کیهان کلهرم
داغم چنان که شعله ی فریاد و دودِ داد
پنهان نمی شود به قبای تظاهرم
آبم ولی به آتش خود نیستم جواب
نانم ولی به سفره ی خود، سخت آجرم
شعرم که جز به روز سرودن نمی‌رسم
بغضم که جز به درد شکستن نمی‌خورم
نفرین به من که خلق، مرا رشته‌های مهر
یک یک بریده اند، ولی من نمی برم
من مثل اشک، منتظر پلک هم زدن
مثل حباب منتظر یک تلنگرم !
petrichor
05 Dec, 14:32
تو کل زندگیم یه بار غرورم و برای یه نفر گذاشتم کنار، و همون یه نفر بهم نشون داد که اشتباه‌ترین کاره.
petrichor
01 Dec, 13:26
ده بار بشکنم، دوباره گچ میگیرم، قوی تر از قبل ادامه می‌دم. به تو نمی‌رسه سَرِ زمین خوردن من جشن بگیری.
petrichor
29 Nov, 19:29
نمی‌توانست بخوابد، هر ساعت و هر دقیقه‌اش برای او مثل هم بودند. نور چشم‌هایش را اذیت میکرد، پاهایش درد می‌کردند و حس عذاب‌آوری در قلبش داشت. آن شب‌ها که به هزار زحمت خودش را خواب میکرد، بدترین لحظه، بی‌هیچ تردید، لحظه‌ی بیدار شدنش بود.
petrichor
22 Nov, 13:51
بیچاره‌ها...
از جانوران هم کمترند، آنچه که آنها را اداره میکند، اول شکم و بعد شهوت است با یک‌مشت غضب و یک‌مشت باید و نباید که کورکورانه بگوش آنها خوانده‌اند!
از جانوران هم کمترند، آنچه که آنها را اداره میکند، اول شکم و بعد شهوت است با یک‌مشت غضب و یک‌مشت باید و نباید که کورکورانه بگوش آنها خوانده‌اند!
petrichor
22 Nov, 10:55
احساس میکنم بیش از حد بودم و بیش از حد نوشتم و بیش از حد حرف زدم و بیش از حد دوست داشتم و بیش از حد احساس خرج کردم و بیش از حد انرژی گذاشتم و بیش از حد تلاش کردم و بیش از حد خواستم و بیش از حد اعتماد کردم و بیش از حد بغض کردم و بیش از حد غصه خوردم و بیش از حد گذشتم و بیش از حد تقلا کردم و بیش از حد نگران بودم و بیش از حد خسته‌ام.
petrichor
20 Nov, 09:28
من جایی فهمیدم فقط خودمو دارم که از کسایی آسیب دیدم که فکر میکردم قراره بیشتر از همه هوامو داشته باشن.
petrichor
17 Nov, 13:16
امروز دوباره مثل اون موقعه‌ها با صدای بابام بیدار شدم، چشامو که باز کردم دیدم نشسته کنارم و با خنده میگه یبار دیگم بچه که بودی خودت موهاتو با قیچی کوتاه کردی، الانم دقیقا شکل اون موقعه شدی. لبخند میزنم‌و هیچی نمیگم، هیچی نمیگم چون دلم میخواد هنوز حرف بزنه هنوز صداشو بشنوم و قلب بی قرارم آروم بشه هیچی نمیگم چون میترسم دوباره از خودم دورش کنم هیچی نمیگم چون بعد از حدود یکماه این اولین دقیقه‌ایه که آرومم و نمیخوام با حرف زدن و فکر کردن خرابش کنم هیچی نمیگم چون میترسم خواب باشمو اینا همش یه خواب باشه. ولی اینجا مینویسم که بعدا اومدم و خوندم یادم بیاد چقدر بودنشون این‌روزا بهم کمک کرد.
petrichor
15 Nov, 17:04
شرایط روحیم به قدری خرابه که در هر لحظه اون بغض ته گلوم باهام هست یعنی غذا میخورم اون بغضو حس میکنم می‌خندم باز حسش میکنم کلا در هر شرایطی همراهمه تو وقت‌های تنهایی و خواب که رسما میخواد خفم کنه. امروز یکی داشت باهام حرف می‌زد و اصلا حرف بدی بهم نگفت در شرایط عادی میشه گفت حرفش شوخی بود اما من انقدر دل نازک شدم که بعد شنیدن اون حرف فقط چند ثانیه سکوت کردم و بعدش طوری گریم گرفت که خودش ترسیده بود و همش داشت معذرت خواهی میکرد و دنبال این میگشت که چه حرف بدی بهم زده. این بغض علاوه بر خودم اطرافیانمم داره عذاب می‌ده.
کاش زودتر تموم بشه این روز ها.
کاش زودتر تموم بشه این روز ها.
petrichor
14 Nov, 12:56
.
اصلاً نمیخوام به این فکر کنم تو خوب بودی یا بد، من برات چی بودم و کجای زندگیت بودم، من فقط میخوام به حال خوبی که کنارت داشتم فکر کنم، حساب گریه‌ی بعد از رفتنت باشه برای بعد، الان فقط میخوام به خنده‌های لحظه‌های بودنت فکر کنم.مهم نیست که چی شد و چرا شد، مهم اینه که من دوسِت داشتم، به خاطر دوست داشتن خودم توی اون روزا میخوام فقط به لحظه‌هایی که به خوبی گذشت فکر کنم.
من می‌مونم با احساس دوست داشتنم نسبت به تو.و تو می‌مونی با از دست دادن کسی که دوست داشت.
حتی اگر بازی هم بود،بازی رو من بُردم..
اصلاً نمیخوام به این فکر کنم تو خوب بودی یا بد، من برات چی بودم و کجای زندگیت بودم، من فقط میخوام به حال خوبی که کنارت داشتم فکر کنم، حساب گریه‌ی بعد از رفتنت باشه برای بعد، الان فقط میخوام به خنده‌های لحظه‌های بودنت فکر کنم.مهم نیست که چی شد و چرا شد، مهم اینه که من دوسِت داشتم، به خاطر دوست داشتن خودم توی اون روزا میخوام فقط به لحظه‌هایی که به خوبی گذشت فکر کنم.
من می‌مونم با احساس دوست داشتنم نسبت به تو.و تو می‌مونی با از دست دادن کسی که دوست داشت.
حتی اگر بازی هم بود،بازی رو من بُردم..
petrichor
14 Nov, 11:28
این روزها تنها پناهم مامانمه، میخوام گریه کنم میرم پیشش میخوام بخوابم میرم پیشش میخوام درددل کنم میرم پیشش. دقیقا اون جمله‌ی "به زندگی وصلم میکنی مامان" رو دارم زندگی میکنم.
petrichor
13 Nov, 13:40
بدترین نوع غم اینه که مغزت شروع میکنه به سرزنش خودت و همش فکر میکنی آدم کامل و دوست داشتنی نیستی، فکر میکنی زشتی و تموم کارهات مسخرست.
petrichor
11 Nov, 19:20
قبلنا گریه حالمو خوب میکرد اما امروز از صبح دارم گریه میکنم ولی بازم الان تو بدترین حالت ممکنم.
petrichor
08 Nov, 17:12
من با آنکه انتقام‌جو و کینه‌توز نیستم، حافظه‌ام در مورد جراحات و تحقیرها، به رغم بزرگواری‌ام بسیار قوی است.
″داستایوفسکی″
″داستایوفسکی″
petrichor
07 Nov, 19:42
یه سری خاطرات هست که آدم خجالت می‌کشه حتا تو خلوت خودش مرورشون کنه چون از خودش خجالت می‌کشه. از حماقت زیاد، از خریتِ بی‌انتها، از اهمیت دادن پوچ.
petrichor
07 Nov, 09:11
«حالا خودمانیم، عشقی که با بدبختی مراقبش باشی، به چه درد می‌خورد؟ عشقی که با حصار و بند و غل و زنجير محافظت بشود، چه ارزشی دارد؟»
داستایفسکی
داستایفسکی
petrichor
06 Nov, 18:11
برای منم..
انگار اینطوریه که هردوطرف عاشق همن میخوان همو ولی یسری عوامل بیرونی نمیزاره🫠🫴🏻
انگار اینطوریه که هردوطرف عاشق همن میخوان همو ولی یسری عوامل بیرونی نمیزاره🫠🫴🏻
petrichor
01 Nov, 19:43
دردم از آن است که همیشه زخم را از جایی میخورم که فکر میکنم پناه من آنجاست.!
petrichor
01 Nov, 19:42
.
دردم از آن است که همیشه زخم را از جایی میخورم که فکر میکنم پناه من آنجاست. سرم را روی شانه‌‌های کاکتوس می‌گذارم، دستان عسل آلودم را در دهان توله‌های خرس میکنم، دردم از آن است که همیشه به اشتباه «باور» میکنم، و حالا در‌حال پوست‌انداختنم، در حال جانکندن، در حال تیمار ته‌مانده‌ی «باورم». که دیگر به هیچ‌کس و به هیچ‌چیز باورم ندارم. که دیگر همه چیز، پوچ، بی‌معنی، و بی‌اعتبارست.
که اگر این دانه‌های آخر باورم در خاک بپوسندو جوانه نزنندو ساقه نکِشَند، من می‌مانم‌و «هیچ».
که دیگر نوری از آن سیاهی «انکار» نمی‌تابد.
دردم از آن است که همیشه زخم را از جایی میخورم که فکر میکنم پناه من آنجاست.!
#فرزانه
دردم از آن است که همیشه زخم را از جایی میخورم که فکر میکنم پناه من آنجاست. سرم را روی شانه‌‌های کاکتوس می‌گذارم، دستان عسل آلودم را در دهان توله‌های خرس میکنم، دردم از آن است که همیشه به اشتباه «باور» میکنم، و حالا در‌حال پوست‌انداختنم، در حال جانکندن، در حال تیمار ته‌مانده‌ی «باورم». که دیگر به هیچ‌کس و به هیچ‌چیز باورم ندارم. که دیگر همه چیز، پوچ، بی‌معنی، و بی‌اعتبارست.
که اگر این دانه‌های آخر باورم در خاک بپوسندو جوانه نزنندو ساقه نکِشَند، من می‌مانم‌و «هیچ».
که دیگر نوری از آن سیاهی «انکار» نمی‌تابد.
دردم از آن است که همیشه زخم را از جایی میخورم که فکر میکنم پناه من آنجاست.!
#فرزانه
petrichor
01 Nov, 17:00
از چیزهای کمی که ازم باقی مونده مراقبت میکنم. با بی‌حوصلگی ولی متعهدانه.
petrichor
30 Oct, 19:36
چند سال پیش هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم انقدر تنها بشم و انقدر هیچکسو نداشته باشم.
petrichor
29 Oct, 12:42
دلش با من نیست، این را خوب می‌دانم.
تنها منم که بی او
خسته‌ام،
تکه‌تکه‌ام،
متلاشی‌ام…
تنها منم که بی او
خسته‌ام،
تکه‌تکه‌ام،
متلاشی‌ام…
petrichor
26 Oct, 10:21
یه حسی که خیلی امید به زندگیمو زیاد میکنه حمایتگر بودن بابامه. وقتی میگه نترس من پشتتم عتماد بنفسم صد برابر بیشتر میشه برای انجام هرکاری.
petrichor
25 Oct, 16:40
آدم یهو غریبه نمی‌شه، بعد از تمام دفعاتی که ازتون ناراحت شد و اجازه دادید ناراحت بمونه غریبه میشه.
petrichor
25 Oct, 07:34
هوای ابری
صدای سوختن چوب‌ها
صدای بادو بارون
یه موزیک از استاد شجریان
کاش زمان همین‌جا متوقف بشه
صدای سوختن چوب‌ها
صدای بادو بارون
یه موزیک از استاد شجریان
کاش زمان همین‌جا متوقف بشه
petrichor
25 Oct, 07:24
زندگی قشنگه، اما توی اتاق خودم. توی کتابایی که می‌خونم. فیلمایی که می‌بینم. دور از فضای گوشی و آدمای تو خیابون. زندگی قشنگه وقتی با کسی حرف نمی‌زنم. وقتی کسی کاری به کارم نداره. زندگی قشنگه وقتی دارم قهومو میخورم، موزیکامو گوش می‌دم، کارای مورد علاقمو بدون هیچ حرف اضافه ای انجام می‌دم. زندگی قشنگه بدون دخالت هیچ آدمی تو زندگیم.
petrichor
23 Oct, 12:26
زندگی چندباری زمینم زده،چیزهایی نشونم داده که هیچ وقت نمیخواستم ببینم.غم و شکست رو تجربه کردم اما از یک چیز مطمئنم؛ من همیشه بلند میشم.
petrichor
21 Oct, 07:41
+قشاع ینی چی؟
-تاحالا کسی توی زندگیت بوده که نه بشه تحملش کرد، نه بشه ازش کند، نه بشه فراموشش کرد، نه بشه واسه همیشه داشتش؟
+آره، چطور؟
-همین یعنی قشاع. دردی که درمان نداره. دردی که آدمو از درمان نا امید میکنه.
-تاحالا کسی توی زندگیت بوده که نه بشه تحملش کرد، نه بشه ازش کند، نه بشه فراموشش کرد، نه بشه واسه همیشه داشتش؟
+آره، چطور؟
-همین یعنی قشاع. دردی که درمان نداره. دردی که آدمو از درمان نا امید میکنه.
petrichor
04 Oct, 20:27
دلم با ماندن بود،
راه اما راهِ رفتن؛
و تو ندانستی چه رنجیست،
کشاندن تن خسته ای که خواهان ماندن بود.
راه اما راهِ رفتن؛
و تو ندانستی چه رنجیست،
کشاندن تن خسته ای که خواهان ماندن بود.
3,403
subscribers
21
photos
3
videos
