Cinemagic

موسیقی جان ویک

#موسیقی_متن

@cineemagic

کوئنتین تارانتینو یکی از برجسته‌ترین فیلمسازان معاصر است. در اینجا چند فکت جالب درباره او را با هم میخوانیم :

1. سینما ، رشته تحصیلی او در دانشگاه نیست . تارانتینو به جای تحصیل در سینما، در یک فروشگاه اجاره فیلم کار می‌کرد و از آنجا سینما را یاد گرفت.


2. سبک خاص دیالوگ‌نویسی دارد .
دیالوگ‌های طولانی، پر از ارجاعات فرهنگی و گاهی بدون ارتباط مستقیم با داستان، از ویژگی‌های فیلم‌های اوست.


3. طرفدار خشونت سینمایی است.
او معتقد است خشونت در فیلم‌هایش بیشتر جنبه سرگرمی دارد و نباید آن را جدی گرفت.


4. از تروما در کودکی‌اش الهام گرفته است. تارانتینو در کودکی دچار مشکلاتی شد که باعث شد به دنیای فیلم و داستان‌گویی پناه ببرد.


5. به بازیگرانش آزادی عمل می‌دهد.
مثلاً جان تراولتا در Pulp Fiction برای سکانس رقصیدن با اوما تورمن آزادی داشت که سبک خودش را اجرا کند.


6. عاشق استفاده از موسیقی‌های قدیمی است.
به جای آهنگسازی اختصاصی، معمولاً از موسیقی‌های کمتر شنیده‌شده دهه‌های گذشته استفاده می‌کند.


7. نقش‌های کوچکی در فیلم‌های خودش بازی می‌کند.
او معمولاً در هر فیلمش حضوری کوتاه دارد، مثل کاراکتر جیمی در Pulp Fiction.


8. فقط ۱۰ فیلم خواهد ساخت.
او گفته است که پس از دهمین فیلمش از کارگردانی کناره‌گیری می‌کند.


9. علاقه زیادی به سینمای آسیایی دارد.
فیلم‌هایی مانند Kill Bill تحت تأثیر سینمای ژاپن و هنگ‌کنگ ساخته شده‌اند.


10. دست‌نوشته‌های فیلم‌نامه‌هایش را با دست می‌نویسد.
برخلاف بسیاری از فیلمسازان امروزی، او ترجیح می‌دهد فیلم‌نامه‌هایش را با خودکار روی کاغذ بنویسد.

فیلم مورد علاقه شما از تارانتینو ؟؟؟
#گوشه_و_کنار_سینما
@cineemagic

فیلم «هویت»، می‌تواند در بینندگان طیف وسیعی از احساسات، از ترس و اضطراب تا هیجان، را برانگیزد. این واکنش‌ها ناشی از فضای پرتنش و داستان پیچیده فیلم است. برای برخی، به‌ویژه کسانی که با مشکلات روانی مانند اختلال هویت یا اضطراب دست و پنجه نرم می‌کنند، فیلم می‌تواند در یک محیط درمانی مفید باشد. تماشای فیلم می‌تواند به بیماران کمک کند تا احساسات و تجربیات خود را بهتر درک کرده و با استفاده از تکنیک‌هایی مانند مواجهه‌درمانی، آن‌ها را پردازش کنند.

«هویت»، به کارگردانی جیمز منگولد، اثری پیچیده و پرتنش است که اختلال هویت تجزیه‌ای را به‌خوبی به تصویر می‌کشد. این فیلم با داستانی مهیج و تکنیک‌های سینمایی منحصر به فرد، مخاطب را به دنیای پیچیده ذهن انسان برده و تعاملات درونی شخصیت‌ها را بررسی می‌کند.
#معرفی_فیلم
@cineemagic

در فیلم «هویت»، پالت رنگی سرد و تیره حاکم، بستری از ترس و ناامنی را برای تماشاگر فراهم می‌آورد. نورپردازی مینیمال و استفاده‌ی هوشمندانه از سایه‌های عمیق، ابهامی روانشناختی پیرامون شخصیت‌ها ایجاد کرده و پیچیدگی‌های درونی آن‌ها را منعکس می‌کند. تغییرات تدریجی نور، از فضاهای روشن به تاریک، به موازات تحولات روحی و عاطفی کاراکترها پیش می‌رود.

تکنیک‌های نورپردازی، به ویژه خلق سیلوئت و بازی با سایه‌ها، به شکلی موثر بر احساسات و مضامین کلیدی فیلم تاکید دارند. این رویکرد، به زیبایی تضادهای درونی شخصیت‌ها و جستجوی بی‌پایان آن‌ها برای یافتن هویتی اصیل را به تصویر می‌کشد
#معرفی_فیلم
@cineemagic

فیلم به طرز چشمگیری از نمادگرایی برای تجسم مضامین روانشناختی خود استفاده می‌کند. یکی از نمادهای کلیدی در این اثر، کلیدهای اتاق‌های متل است که به تدریج کاهش می‌یابند و نمایانگر حذف شخصیت‌ها و کاهش تعداد آن‌ها می‌باشد. این کلیدها نمادی از کنترل و قدرتی هستند که در دستان قاتل ناشناس قرار دارد. همچنین، متل دورافتاده در دل طوفان می‌تواند نمایانگر ذهن پیچیده و آشفته مالکوم باشد که در جستجوی ثبات و هویت است.

نحوهٔ به تصویر کشیدن اختلال هویت تجزیه‌ای در فیلم تا حدی با واقعیت‌های بالینی سازگار است. شخصیت‌های مختلف مالکوم به وضوح به نمایش درآمده و تعاملات آن‌ها به خوبی پیچیدگی‌های این اختلال را نشان می‌دهد. با این حال، به تصویر کشیدن این اختلال به عنوان یک پدیده جنایی و مرتبط با قتل می‌تواند به بروز تصورات نادرست درباره آن منجر شود، زیرا در واقعیت، افراد مبتلا به این اختلال به ندرت به رفتارهای خشونت‌آمیز دست می‌زنند.

#معرفی_فیلم
@cineemagic

هویت 2003

داستان این فیلم درباره‌ی ۱۰ غریبه‌ است که در یک شب بارانی و طوفانی، در متلی پرت و دورافتاده در دل صحرای نوادا گیر می‌افتند. هر کدام از این افراد به دلیلی خاص در آنجا حضور دارند، اما چیزی که سرنوشت آن‌ها را به هم گره می‌زند، حضور یک قاتل مرموز است که یکی پس از دیگری، آن‌ها را به کام مرگ می‌کشاند. همزمان، در صحن دادگاه، دکتر مالک، روانپزشک، با ارائه مدارک تازه‌ای از دفترچه خاطرات مالکوم ریورز، یک قاتل روانی که منتظر اجرای حکم اعدام است، سعی می‌کند قاضی را متقاعد کند که حکم اعدام را لغو کند. این مدارک نشان می‌دهند که مالکوم از اختلال چند شخصیتی شدید رنج می‌برد و ده شخصیت متفاوت در وجود او زندگی می‌کنند

#معرفی_فیلم
@cineemagic

_Darjeeling limited

#معرفی_فیلم
@cineemagic

امروز ۱۲ فوریه، سالروز تولد دارن آرنوفسکی، کارگردان برجسته‌ی نیویورکی است. سبک فیلم‌سازی آرنوفسکی بیشتر درام تاریک و روان‌شناختی است. او شاهکارهای زیبایی برای ما عاشقان سینما خلق کرده، از جمله:

مرثیه‌ای برای یک رویا (Requiem for a Dream)
مادر! (Mother)
نهنگ (The Whale)
قوی سیاه (Black Swan)

آرنوفسکی در آثارش به موضوعاتی مانند اعتیاد، مذهب و جنون با دقت و مهارت می‌پردازد. یکی از نکات کلیدی در فیلم‌های او موسیقی متن است که در بیشتر آثارش با همکاری کلینت منسل ساخته شده.

با وجود اینکه آرنوفسکی تاکنون برنده‌ی اسکار نشده، فیلم‌هایش بارها در این رقابت نامزد شده‌اند.

نامزدی اسکار بهترین کارگردانی:
قوی سیاه (Black Swan) – 2010 → نامزد بهترین کارگردانی شد، اما جایزه را تام هوپر برای سخنرانی پادشاه برد.

فیلم‌هایی که بازیگرانشان برنده‌ی اسکار شدند:
قوی سیاه (Black Swan) → ناتالی پورتمن برنده‌ی بهترین بازیگر زن شد.
نهنگ (The Whale) – 2022 → برندان فریزر برنده‌ی بهترین بازیگر مرد شد.

دیگر نامزدی‌های مهم:
مرثیه‌ای برای یک رویا (Requiem for a Dream) – 2000 → الن برستین نامزد بهترین بازیگر زن شد، اما جایزه را نبرد.
نهنگ (The Whale) – 2022 → نامزد بهترین گریم و چهره‌پردازی شد و برنده شد.
به نظر شما، بهترین فیلم آرنوفسکی کدام است؟

#گوشه_و_کنار_سینما

@cineemagic

_Colours in cinema

#گوشه_و_کنار_سینما
@cineemagic

به همین مناسبت، از مخاطبان سینمجیک می پرسیم که چه فیلم هایی در زندگی شما جایگاه ویژه ای داشته اند؟ فیلم هایی که با آن ها خاطرات ماندگاری داشته اید یا تاثیر مهمی در زندگی شما داشته اند را با ما در میان بگذارید.


@cineemagic

از آنجایی که برجسته ترین جزء یک فیلم تصویر است، می توان گفت که احتمالا فیلم هایی که توانسته اند با زبان تصویر بهتر از سایرین با مخاطبان خود سخن بگویند موفق به کسب جایگاهی ویژه تر در تاریخ صنعت فیلمسازی و همچنین میان مخاطبان خود شوند. به همین دلیل است که برخی فیلم ها به واسطه ی تعدادی از پلان ها یا قاب های خود بسیار ماندگار شده اند چه بسا در بسیاری از مواقع در آن قاب یا پلان سخنی به زبان نیامده باشد.


#گوشه_و_کنار_سینما


@cineemagic

علاوه بر این فیلم ها یکی از مهم ترین ابزارهای سرگرمی جوامع نیز بوده اند و به شیوه های مختلف از قبیل ساختن فضاهای طنز و کمدی با به خنده آوردن بینندگان خود یا با تهییج و حتی ترساندن مردم، خود را به عنوان یک شیوه رایج و برجسته سرگرمی معرفی کرده اند.


#گوشه_و_کنار_سینما


@cineemagic

«اوه کانادا» فیلمی درباره خاطرات یک مستندساز به نام لئونارد فایف است که با بیماری سرطان دست‌وپنجه نرم می‌کند. خاطراتی که گاه آشفته و پراکنده‌اند و پل شرایدر آن‌ها را به‌صورت غیرخطی برای مخاطب روایت می‌کند.

فیلم درباره پایان زندگی و رویارویی با حقیقت است. ممکن است ریتم کند آن برای برخی مخاطبان خسته‌کننده باشد، اما اثری تفکربرانگیز است. وقتی به زندگی لئونارد نگاه می‌کنیم—که پر از خیانت، تصمیم‌های اشتباه و لحظات دردناک بوده—متوجه می‌شویم که حتی در لحظات پایانی زندگی نیز تأثیر این انتخاب‌ها باقی مانده است.

پل شرایدر در این فیلم هم مثل آثار قبلی‌اش، روی درگیری‌های درونی شخصیت‌ها تمرکز دارد. روایت غیرخطی و استفاده از فلش‌بک‌ها باعث می‌شود که مرز بین گذشته و حال کم‌رنگ شود و تماشاگر احساس کند در ذهن شخصیت اصلی سفر می‌کند.

شاید پیام فیلم این باشد که ، پیش از آنکه دیر شود، با خودتان صادق باشید و ببینید با زندگی‌تان چه کرده‌اید.
#معرفی_فیلم
#گوشه_و_کنار_سینما
@cineemagic

❔❓ انسان و ابهام (حاوی اسپویل)

انسان ها از گذشته های دور سعی بر آن داشته اند تا برای ابهامات خود پاسخی بیابند. این تلاش انسان جهت رهایی از ابهام و حل آن می تواند ریشه در فرگشت انسان و شیوه زندگی اجداد ما داشته باشد. انسانی که در میان درختان در حال قدم زدن است از پشت درختان صدایی می شنود و همینجا آغاز ابهام است. پرسش ها یکی پس از دیگری در ذهن او شکل می گیرند؛اینکه عامل این صدا چیست؟ آیا بادی وزیده یا جانوری شکارچی در آنجاست. اگر پاسخ وجود جانوری درنده باشد انسان تلاش می کند تا از خود محافظت کرده و برای بقای خود مبارزه کند. این تلاش انسان برای رهایی از ابهام تا به امروز با ما مانده. لباس ها و ظاهر ما عوض شده ولی هچنان برخی تمایلات و رفتارهای ما به مانند اجدادمان هستند.

در The vanishing رکس هر قدر که سعی می کند نمی تواند از ابهام بگریزد. این پرسش سال ها برای او مانده که چه بلایی سر ساسکیا آمده؟ او با وجود آنکه می داند ساسکیا به قتل رسیده ولی وجود ابهام در جزییات آزارش می دهد. تمایل انسان به رهایی از ابهام که در حقیقت باید راه انسان برای بقا و شناخت خطرات باشد حالا در اینجا بلای جان او می شود و رکس با انتخاب خودش جان خود را می گیرد. شاید اگر او می دانست که چگونه با این حس ابهام گریزی خود مواجه شود سرنوشت بهتری می توانست در پیش داشته باشد.


#تحلیل_فیلم


@cineemagic

اطلاعاتی از فیلم که تا اینجا با یکدیگر مرور کرده ایم را کنار یکدیگر قرار دهید. در این فیلم با انسان هایی معمولی سر و کار داریم که کارهای ترسناکی انجام می دهند. The vanishing برخلاف بسیاری از فیلم های دیگر سعی نمی کند مرزی بزرگ میان قربانیان و مجرمین قرار دهد قربانیان داستان را انسان های بی نقصی نشان دهد. The vanishing به ما هشدار می دهد که انسان هایی در محیط های عادی و معمولی نیز زندگی می کنند و ظاهری صمیمانه دارند هم می توانند به گناهان بزرگ آلوده شوند و حتی آن ها هم باید مراقب اعمالشان باشند.

در حقیقت از دید سازنده فیلم، جورج اسلویزر، قربانی بودن افراد به معنای بی نقص بودن آن ها نیست. اگر از دید اسلویزر موضوع را نگاه کنیم، در اطراف ما انسان هایی وجود دارند که خانواده دارند، طرد شده نیستند و در میان ما زندگی می کنند و ظاهری معمولی یا شاید حتی مهربان هم داشته باشند اما برخی از همین افراد ممکن است رفتارها و اعمالی داشته باشند که از آن ها انتظار نمی رود.


#تحلیل_فیلم


@cineemagic

وقتی نگاهی به زندگی لمورن در این فیلم می اندازیم متوجه نکته ای برجسته در آن می شویم که فیلم تلاش زیادی کرده تا به مخاطب منتقل کند. اینکه او یک زندگی معمولی دارد، خانواده، همسر و فرزندانی دارد که اتفاقا رفتار بدی هم با آن ها ندارد. او یک مدرس شیمی ست و از نظر شأن و جایگاه اجتماعی هم شرایط بدی ندارد. فرزندان و همسرش نیز او را بسیار دوست دارند.

( این بخش حاوی اسپویل)

اما قدری جلوتر، فیلم به ما نشان می دهد که ساسکیا چگونه ربوده می شود. ساسکیا برای گرفتن یک شئ زینتی به سراغ ماشین لمورن می رود. اما در اینجا توجهمان به نکته ای جلب می شود. ساسکیا هنگام سوار شدن به ماشین لمورن عکسی از او به همراه همسر و فرزندانش می بینید. به زبانی دیگر متوجه متاهل بودن او می شود. سپس لبخندی دقیقا مشابه با لبخند شیطنت آمیز رکس که پیش تر در مورد آن سخن گفتیم بر لب ساسکیا می نشیند. پس از آن است که ساسکیا به دام لمورن می افتد.


#تحلیل_فیلم


@cineemagic

پس از جر و بحثی که صحبتش را کرده بودیم رکس و ساسکیا به یکدیگر بازگشته و زندگی را با همان شور و نشاط قبلی با هم از سر می گیرند. ساسکیا از رکس می خواد که دیگر هرگز او را رها نکند. اما لحظاتی بعد روزگار ساسکیا را از رکس می گیرد.

ساسکیا توسط یک فرد سایکوپات (روانپریش) ربوده می شود. برخلاف بسیاری از فیلم های دیگر که مجرم داستان را پنهان کرده تا در انتها به ما معرفی کنند، The vanishing تمایلی برای ایجاد تعلیق به این واسطه نشان نمی دهد و ترجیح می دهد به طور مفصل به زندگی سایکوپات داستان که فردی به نام "لمورن" می باشد، بپردازد.


#تحلیل_فیلم


@cineemagic

کمی بعدتر اتومبیل رکس و ساسکیا در تونل متوقف می شود. جر و بحثی بین این دو شکل می گیرد و در نتیجه آن رکس ماشین را رها می کند تا سوخت بیاورد ولی ساسکیا بسیار ترسیده و به رکس التماس می کند که ماشین را رها نکند اما رکس بی توجه به او ماشین را رها می کند و ساسکیا به گریه می افتد. در پایان این سکانس نیشخندی بر لب رکس می بینیم. این لبخند طعنه آمیز رکس را داشته باشید جلوتر به آن می پردازیم.


#تحلیل_فیلم


@cineemagic

The vanishing 1988

فیلمی هلندی فرانسوی که داستان زوجی به نام های رکس و ساسکیا را روایت می کند که برای تعطیلات به جایی در فرانسه سفر کرده اند. قاب های ابتدایی فیلم حکایت از رابطه صمیمانه این زوج دارد؛ یک رابطه پرنشاط، گرم و صمیمانه و یک زندگی پر از شور و لبخند.


#تحلیل_فیلم


@cineemagic

اندری تارکوفسکی استادی است که شعر سینما را می سراید
فیلم های او نه از صحنه های دیده نشده بلکه از احساساتاحساس شده،حقایق زیر سوال رفته و اعماق روح انسان ساخته شده اند .
هر قاب یه نقاشی است و هر دیالوگی یک درس فلسفه..
تارکوفسکی تماشاگر را از تماشاچی منفعل بودن دور میکند و به یک متفکر فعال تبدیل میکند .
فیلم هاش رو نگاه میکنی از خودت میپرسی: "من کی هستم؟" معنی زندگی چیست؟ و من در این سفر دنبال چی هستم ؟
#گوشه_و_کنار_سینما
@Cineemagic

"Emilia perez (2024)"

#نقد_فیلم
@cineemagic

موسیقی تیتراژ سریال
"True detective "

#موسیقی_متن


@Cineemagic

بدرود دیوید 🖤🖤

#معرفی_فیلم

@Cineemagic

🏛🎨 تبادلاتِ فرهنگ و هنر

💎 فولدری از کانال‌های مرجع در حوزۀ فلسفه، هنر و ساینس

🔻تنها کافی‌ست لینک را لمس کنید و دکمۀ Add را بزنید و این فولدر ارزشمند را در تلگرام خود ذخیره کنید:

🔗 t.me/addlist/IoZ4u85IYRBmNmE0

🔻آیدی هماهنگی برای پیوستن به جمع ما:

@hume1711

The Twilight Samurai (2002) Soundtrack (OST) - 16. Reborn Samurai

#موسیقی_متن

@Cineemagic

در پس زمینه نیز، ماریا را مشاهده میکنیم که به تمام ارزش‌های اخلاقی و اجتماعی پشت کرده است تا بتواند زرق و برق جهان منحط و فاسد خود را حفظ کند.

و در نهایت، چشم انداز سرد و لخت و گرفته‌یی به چشم می‌خورد که از همه چیز تهی شده است و در حکم چشم اندازی از واقعیت موجود جامعه‌ی اسپانیا در دوران حکومت دیکتاتوری فرانکو عمل می‌کند. جامعه‌یی که از اخلاق، تعهد،عدالت و آزادی بیان خالی شده است و ره به ناکجا دارد.

از اینجا درباره‌ی این فیلم بیشتر بخوانید.

#یک_فیلم_یک_قاب

@Cineemagic

مرگ یک دوچرخه‌سوار، با یک تصادف آغاز می‌شود. ماریا و خوان که به دور از چشم شوهر ماریا، درگیر رابطه‌یی پنهانی هستند، دوچرخه سواری را زیر می‌گیرند و برای جلوگیری از افشای رابطه‌شان، بی آنکه اهمیتی به دوچرخه‌سوار بدهند، صحنه را ترک می‌کنند. شاید بتوان گفت که این قاب از مرگ یک دوچرخه‌سوار، نسخه‌ی فشرده‌ایی از مضامین اصلی فیلم را ارائه می‌دهد.

در پیش‌زمینه، بی آنکه دوچرخه‌سوار را ببینیم، دوچرخه‌ایی واژگون را می‌بینم. استعاره‌یی از سانسور و اختناق اجتماعی در دستگاه پروپاگاندای دیکتاتوری فاشیستی ژنرال فرانکو و استعاره‌یی از وخامت حال طبقات کارگر.

در میانه‌ی قاب، خوان، استادیار هندسه دانشگاه و معشوق ماریا را مشاهده میکنیم که به عنوان نماینده قشر نیمه روشنفکر اسپانیا، در گیر‌ و دار عذاب وجدان و تنشی درونی، بی آنکه بداند به کدام سو باید رو بگرداند، مردد ایستاده است.

Blind Chance 1987
Directed by Krzysztof Kieslowski

#موسیقی_متن

@Cineemagic

🎲 Quiz 'تشخیص فیلم سینمجیک'
🖊 8 questions · ⏱ 45 sec

موسیقی متن فیلم نارنگی ها

Tangerines 2013

#موسیقی_متن

@Cineemagic

➖برای ورود به مجموعه‌ای جامع از هنر، کلیک کنید

📼سینما  |  💬 فلسفه

🎵موسیقی |  📖ادبیات

👩‍🎨نقاشی  |  👤 روانشناسی
⬇️

📎https://t.me/addlist/RBBgmzOenydiMTg0

📌هماهنگ کننده: @Filmsofun

دوست‌داشتی و بی‌نقص!

شمایل کلی داستان، پیرامون یک پسر جوونه که بعد از اتمام دوره دبیرستان دنبال شغل می‌گرده و تو این راه، اتفاقاتی رو پشت سر می‌گذاره که به شکلی واقع‌گرایانه و هنرمندانه توسط اولمی روایت می‌شه. نقد به وضعیت کارمندی در ایتالیای دهه شصت، و به‌طور جزئی‌تر وضعیت کار در میلان، چنان در داستان فیلم حل شده که چیزی جز تشویق باقی نمی‌گذاره :))

Il Posto, 1961.
Dir. Ermanno Olmi
@Latayelat

فیلم ساده است، تکه هایی از دوران کودکی تامی و جیمی که از یک مادرند اما از دو پدر متفاوت و با مادربزرگشان زندگی می‌کنند، در حالی که مادرشان در یک آسایشگاه روانی بستری است. یک فیلم سیاه و سفید کم دیالوگ که در آن همه چیز رو به موت است. مادربزرگی رو به موت، مادری رو به موت، دهکده‌ایی رو به موت و در نهایت دوران کودکی رو به موت.

در فیلم داگلاس نقاط روشن کمی وجود دارند، اما همانها هم به سرعت در نطفه خفه می‌شوند. همه چیز تیره و تار است. بیل داگلاس، اثری خلق کرده است که تجربه‌ی تماشای آن، تجربه‌ی بغرنجی است که یقه احساسات مخاطب را می‌گیرد و به شدت تکانش می‌ دهد. تجربه ایی که در ذهن خواهد ماند.

#معرفی_فیلم

@Cineemagic

کودکیِ مرده
نگاهی به فیلم My Childhood 1972

کودکی من، اولین فیلم در کارنامه کوتاه فیلمسازی بیل داگلاس است که تنها چهار فیلم ساخت، یک سه‌گانه اتوبیوگرافیک که کودکی من اولین آنهاست و یک فیلم بلند دیگر. اما تنها با همین چهار فیلم او تاثیر بزرگی بر سینمای رئالیستی دهه هفتاد بریتانیا داشت.

در نگاه اول، میتوان عناصری از نئورئالیسم ایتالیایی و سینمای صامت را در فیلم مشاهده کرد، اما اثر نیمه بلند داگلاس، پا را فراتر می گذارد و مصائب تلخ و گزنده زندگی در یک دهکده اسکاتلندی در دوران جنگ جهانی دوم را با مینیمالیسمی شاعرانه و اندوه‌زا ترکیب می کند تا شاهد اثری باشیم که همه‌ی اینهاست و هیچ یک نیست.

مولفه‌های تکرارشونده در سینمای پل توماس اندرسون

#هایلایت

@Cineemagic

در راستای تفکر عدالت طلب اثر، تلاش آن برای جلوگیری از تقلیل به تریلری جنایت محور است، به نحوی که کاملا سرزنش و انگشت اتهام خود را متوجه سیستم می‌کند و بازتاب آن مرگ یکی از قضات با دست هایی آلوده به خون و شنیدن بانگ بی عدالتی از کلیسا پس از تشیع جنازه ی قاضیِ ابتدای فیلم است. چه کنایه آمیز که رئیس دیوان عالی _که خود مسئول قتل ها بوده _ نیز گرفتار این بازی تاریخی می‌شود و توسط قدرتی بزرگتر ترور می شود؛ در سکانس پایانی، چشم ناظر تاریخ، «روگاس» را در موزه ای تعقیب کرده و بدون اینکه از محتوای آخرین گفت و گوی او مطلع شویم، شلیک تاریخی اش را انجام می دهد و به نقطه ی اول فیلم و جسد هایی مدفون در دالان زمان، ردیفی دیگر اضافه می کند...

از «فرانچسکو رزی» در کانال ما بخوانید:
• نگاهی به سینمای «فرانچسکو رزی»؛ قسمت اول
• نگاهی به سینمای «فرانچسکو رزی»؛ قسمت دوم

#معرفی_فیلم
#سینمای_اروپا
#سینمای_ایتالیا

@cineemagic

به گونه ای که بازی قدرت و وارونگی مفهوم عدالت و خدمت آن به مجریان قدرت _نه مردم _ از کلیشه گویی و چندین شعار نخ نما شده، فاصله گرفته و اوج آن ائتلاف نمایندگان حزب چپ و بورژوازی کلاسیک و تصویر نفرت انگیز آن مهمانی، از سوسیالیسمی که در دهه 70، دیگر پایگاه مردمی ندارد و به شکل کاسبی درآمده، که همراه می شود با سکانسِ بازتاب کج و معوج آینه آن مهمانی در چشم «روگاس» و در ادامه ناپدید شدن آن، همگی حکایت از فاجعه ی سیستماتیک و باتلاق عمیقی که سرچشمه آن «دست ها روی شهر» و «سالواتوره جولیانو» بوده، دارد و حال همچون آیاتی شیطانی توسط هر کس با هر جایگاهی تکرار می شود به شکلی که رییس دیوان عالی کشور _با بازی قدرتمند «ماکس فان سیدو»_ ضعف سیستم قضایی و بی کفایتی قضات را با اجرای مراسم عشای ربانی توسط کشیشی فاسد قیاس می کند و بی اعتنا به صحت و سقم آن، تنها اجرای قانون و مناسک مذهبی _چه درست و چه غلط_ را ارزشمند می شمارد.
@cineemagic

دایره ی قدرت

نگاهی به سینمای «فرانچسکو رزی»
قسمت سوم

همانگونه که در این یادداشت اشاره شد، در فیلم «دست ها روی شهر»، «رزی» با نگاهی بیرونی به نقد جامعه ی دهقانی_فئودالی در آستانه ی فروپاشی می پردازد و در راستایِ همین نگاه بی واسطه و غیر ژورنالیستی، در دقایق آغازین «جسد های سرشناس» کارکتر اصلی فیلم، بازرس «روگاس»، همراه با قطاری که تمثیلی از گذر فکری کارگردان و حرکت چشم ناظر تاریخ به سویی دیگر است، لحظاتی با نمای لانگ شات از آن عبور می کند و با تکثر گرایی مخصوص خود، موضع فکری اش را بسط می دهد.
در سکانس آغازین شاهد عبور یکی از قضات شهر، از دالانی مملو از اجساد مومیایی شده در عمق میدان هستیم و این گذر از دالان تاریخ، همراه با قرینه پردازی دهان و چشم این اجساد با اجزای صورت قاضی ست و به نوعی چشم ناظر تاریخ، خبر از قتل قریب الوقوع قاضی و جلوتر از آن، گناهکار بودن چشم و زبان او می دهد؛ این قرینه پردازی و دایره ی بسته ای که در آغاز اثر وجود دارد، در تک تک عناصر آن جاری ست و به نوعی به فرم سینمایی آن بدل شده و مفهوم «دور باطل» را در تمامی حواس ما حک میکند؛

@cineemagic

توماس وینتربرگ، پیش از این فیلم نیز، در فیلم جشن، دست به بررسی بحران‌های کودکی، نهاد خانواده ناکارآمد و تاثیر آنها در دوران بزرگسالی پرداخته است، اما اگر جشن، نوعی فوران خشم و عقده‌های فروخورده بود، سابمارینو زخم‌هایی را نشانمان می‌دهد که در خفا و به تدریج، آدمهایش را در چنبره خود گرفتار کرده است و به آنها اجازه نفس کشیدن نمی‌دهد، آدمهایی که در چرخه‌ایی از خودنابودگری گیر افتاده‌اند.

اما با اینهمه، فیلمساز، در انتها بارقه‌ایی از نور را نیز نشانمان می‌دهد، رگه‌ی محوی از امید، امیدی که در قالب آینده‌ایی بهتر برای فرزند برادر کوچکتر، خود را می‌نمایاند. همه چیز از دست رفته است، اما نه کاملا!

#معرفی_فیلم

@Cineemagic

تنه‌ی اصلی فیلم، شرح‌حال نیک و برادر کوچکترش است که از همدیگر دورند و هریک در آستانه فروپاشی کامل قرار دارند. وینتربرگ با قراردادن دوران کودکی آنها در سکانس آغازین و پایانی فیلم، ریشه بیشتر مشکلات این دو برادر را به دوران کودکی آسیب‌زننده و زخم‌های روانی ناشی از آن ارجاع می‌دهد. پدری غائب، مادری الکلی که کف اشپزخانه خوابش می‌برد و در خواب کنترل ادرارش را ندارد، برادر نوزادشان که مسئولیت نگهداری‌اش به دوش این دو افتاده است و... . برهه‌ایی غم‌انگیز که به حادثه‌ایی تراژیک ختم می‌شود و از آن پس همه‌چیز در سایه این تجربه تروماتیک قرار می‌گیرد.
در جایی از فیلم، نیک، برادر بزرگتر، که پزشکان مجبور به قطع دستش شده‌اند، رو به وکیل خود می‌گوید که هنوز دستش را حس می‌کند. موقعیتی که یادآور حادثه دوران کودکی آنهاست، دورانی که از دست رفته است اما کماکان حس می‌شود.

حسرت یک دم
نگاهی به فیلم سابمارینو ۲۰۱۰

پیش از هر چیز، می‌توان از عنوان فیلم تشخیص داد که در این اثر توماس وینتربرگ با چه چیزی روبرو خواهیم شد. سابمارینو، به نوعی شکنجه متداول اطلاق می‌شود که طی آن، سر فرد شکنجه‌دیده به زیر آب فروبرده می‌شود و اندکی مانده به مرگ ناشی از خفگی، بیرون آورده می‌شود. سابمارینو نیز روایت غرق شدن است، روایت دست و پا زدن شخصیت هایی که این تقلا، تنها آنها را بیشتر زیر آب فرو‌‌ می‌برد. روایتی که به آسانی پتانسیل فروغلطیدن در ورطه نمایش بی سروتهی از فلاکت‌های متوالی را دارد، بی آنکه حسی را برانگیزاند، اما کارگردان، با ظرافت در این مرز باریک گام برمی‌دارد و درامی تیره‌وتار خلق می کند که به شدت درگیرکننده، آزاردهنده و نفسگیر است.

در پایان فیلم چشمه باکره، شخصیت اصلی که از درک اعمال و مقاصد خداوند عاجز است، از درگاه او طلب بخشش و مغفرت میکند و کارگردانی تئاتروار برگمان به گونه ایی است که از خلال ژست ها و حرکات اینگونه القا می شود که هرچند ایمان و شک در هم آمیخته اند، اما کمان این ایمان است که میچربد.

اما در نور زمستانی، این رخنه یاس در ایمان، شکلی شدیدتر و برگشت ناپدیرتر به خود می‌ گیرد. کشیش فیلم نور زمستانی نیز، در انتها دعای شکرگذاری می‌خواند، اما برای مخاطب آشکار است که این کلمات برای کشیش تنها پوسته ایی خالی از معنا هستند. اکنون دیگر چشمه خشک شده است و نور بی رمق زمستانی، گرمایی در بر ندارد.

#هایلایت

@Cineemagic

Richard Wagner - "Tristan und Isolde", Prelude

اپرای موسیقی تریستان و ایزولد ، موسیقی متن فیلم مالیخولیا_ اثر فون تریه
#موسیقی_متن
@cineemagic

Parallel Shots

Left: Apocalypse Now 1979

Right: Dune 2021

#هایلایت

@Cineemagic

💎مجموعه ای کامل برای هنردوستان :

📼سینما  |  🎵موسیقی

👩‍🎨نقاشی |  📸عکاسی

💬فلسفه  |  📖ادبیات
⬇️

😀https://t.me/addlist/kU9-Z-VVgaZjNjNk

📌هماهنگ کننده: @Filmsofun

اما در نهایت، بیش از هر چیز دیگری، انیمیشن به یاد ماندنی را می‌توان فیلمی کوتاه درباره عشق دانست. درباره استقامت و پایداری عشق به هنگام شکل‌گیری موقعیتی بحرانی. اینکه بدون آمادگی برای ایثار، عشق را نمی‌توان عشقی به یادماندنی نامید.

** این نسخه از انیمیشن دارای سافت ساب انگلیسی می باشد.
** نسخه زیرنویس چسبیده فارسی در کامنت همین پست قرار گرفته است.

#انیمیشن_کوتاه
#فیلم_کوتاه
#تحلیل_فیلم

@Cineemagic

رویکرد بصری کلی فیلمساز نیز پس از بروز نشانه های اولیه بیماری، یادآور جهان واقع‌گرایانه‌تر و پست امپرسیونیستی ون گوگ است که رفته رفته و با پیشروی بیماری لوئیس، با اشکال مغشوش و از ریخت افتاده جاکومتی درهم می‌آمیزد.

یکی دیگر از نکات قابل تامل فیلم، شیوه اجرای آن است. تکنیک استاپ موشن، در بطن خود، اختلالی را در بهم پیوستگی و سیالیت تصویری اثر به وجود می‌آورد که با محتوای آن در یک راستا قرار می‌گیرد و از این دریچه، شکاف و فاصله‌ایی که لوئیس در مواجهه با جهان پیرامونش تجربه می‌کند را به شکل موثرتری به نمایش می‌گذارد.

موسیقی متن فیلم
A tale of two sisters

#موسیقی_متن
@cineemagic

از آغاز تا پایان سریال و شروع معمای قتلِ «لورا پالمر»، «کوپر» با وسواس و اراده ی ناشی از تلخیِ مستمری که مبارزه با شیاطین برای او و اطرافیانش به وجود آورده، با روشی غیر معمول، به حل معمای این قتل و حتی فراتر، در جست و جوی راهی برای تغییر گذشته و نجات این دختر در قلب دالان تو در توی زمان پرداخته و بارها بابت آن بهای سنگینی پرداخت می کند؛ در اپیزود هفتم فصل دوم، با عنوان «Lonley Souls»، سر انجام پرده از راز قاتل برداشته می شود اما نه به شیوه ی معمول؛ «لینچ» در این سکانس، با تدوینی موازی از کافه ی «رُدهاوس» که کوپر و عده ای از اهالی شهر در آن حضور دارند و منزل خانواده ی «پالمر»، به کمک اصوات اغراق‌آمیز، پالت های رنگی آزار دهنده، اجرای فراموش نشدنی «جولی کروز» و اتمسفری مالیخولیایی، بمباران حسی و زنجیره ی ارتباط ناخودآگاهی میان بیننده، کارگردان و کارکترهای فیلم را میسر ساخته و تمام احساسات شومی را که متوجه «کوپر» و دیگر اهالی، از اتفاق وحشتناکی که در حال رخ دادن است را به صورت شهودی به زیرپوستشان رسانده و قتل و تجاوز به «مدی فرگوسن»_دختر عموی «لورا»_را به آینه ای از وحشت و غرامتی که بهای درگیری «کوپر» با ارواح جنگل های توئین پیکس است، بدل می کند...

از «دیوید لینچ» در کانال ما بخوانید:
• تولد شیطان؛ نگاهی به اپیزود هشتم از فصل 3 سریال توئین پیکس
• مروری بر «داستان استریت»

#یک_فیلم_یک_سکانس
#معرفی_فیلم
@cineemagic

به نام ارواح

هشدار اسپویل!!
عمده ی آثار یکی از مطرح ترین کارگردان سورئالیست سینما، «دیوید لینچ»، همچون منبع الهامش «بلوار سانست»، راوی زندگی انسان هاییست که تابع جهانی غیر از جهان معمولند؛ گویی زمان، در جهانی که این افراد زندگی می کنند، از حرکت ایستاده و لینچ با تمام توان در این جهان موهوم، اخلال ایجاد می کند و کارکترهای بی نوای خود را هدف ضربات پی در پی قرار داده تا در نهایت با عقوبتِ انتخاب های خود در جهان حقیقی مواجه شوند؛ او دائماً مرزهای گذشته، حال، حقیقت و ماوراء را از بین برده تا با احضار گذشته و گذشتگان، میل بیمارگونه ی خود به بازگشت را ارضا کرده و به تبع مخلوقات او پیرو همین مسیر گام بر می دارند و یکی از برجسته ترینشان، مامور ویژه «دیل کوپر»، از سریال «توئین پیکس» است.

@cineemagic

"Pew Pew"

Pink Flamingos (1972)

Dobermann (1997)

Goodfellas (1990)

Man Bites Dog (1992)

The House That Jack Built (2018)

The Great Train Robbery (1903)

Goodfellas (1990)

La Haine (1995)

Taxi Driver (1976)

The Manchurian Candidate (1962)

Natural Born Killers (1994)

#گوشه_و_کنار_سینما
@cineemagic

تنها در قاب

#هایلایت

@Cineemagic

In memory of James Gandolfini 🖤

⚫️September 18, 1961– June 19, 2013 ⚫️

#تقویم_سینما

@cineemagic

+5_ پنجمی را شما مخاطبان سینمجیک بگویید !

4_ فیلمی دیگر از میشائیل هانکه؛ چهارمین فیلم به نام "بازی های مسخره". این فیلم در دو نسخه آلمانی زبان و سال ها بعدتر انگلیسی زبان تهیه شده. بازی های مسخره راوی داستان خانواده ای ست که برای تعطیلاتشان در ویلایی مستقر می شوند. در این مدت پای دو جوان به زندگی این خانواده باز می شود که به مرور، از مرزها فراتر رفته و دردسر ساز می شوند.

#معرفی_فیلم

@cineemagic

3_ سومین فیلم در ژانر جنگی ست. "بیا و ببین" اثر الم کلیموف؛ بیا و ببین، به معنای واقعی کلمه خود جنگ است. این فیلم فضای وحشتناک و مملو از جنایت جنگ جهانی دوم را به صراحت به تصویر می کشد. نوجوانی به نام فلیورا به جنگ با ارتش آلمان در دفاع از بلاروس می رود. او در طی این مدت فجایعی را به چشم می بیند که رفته رفته او را از نوجوانی شاداب به پیرمردی در نوجوانی تبدیل می کنند.

#معرفی_فیلم

@cineemagic

2_ "قاره هفتم" از میشائل هانکه، فیلمسازی که در ساختن فیلم های منزجر کننده مهارت بسیار بالایی دارد. او در این فیلم خانواده ای سه نفره متشکل از یک مرد، یک زن و یک دختر بچه را نمایش می دهد که با وجود برخورداری از امکانات رفاهی با کیفیت، سبک زندگی عجیب و غیر معمولی دارند. از همان لحظه آغاز فیلم، این حس غیر عادی بودن در فیلم قابل ملاحظه است؛ گویی از همان ابتدا یک جای کار می لنگد.
پس از تماشای فیلم می توانید در اینجا تحلیل فیلم را در سینمجیک بخوانید.

#معرفی_فیلم

@cineemagic