بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن)

@bidaademooriyanehaa

@bidaademooriyanehaa
ارتباط با ادمین
@farhoudnegin1360

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن) (Persian)

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن) یک کانال تلگرامی است که به طرفداران شعر زن اختصاص دارد. با ورود به این کانال، شما با دنیایی از شعر زنانه، احساسی و زیبا روبرو خواهید شد که شامل آثار مختلف شاعران زن از سراسر جهان می‌باشد. از شعرهای عاشقانه گرفته تا قطعاتی که به زن و زندگی او اختصاص دارد، در این کانال همه چیز پیدا خواهید کرد. اگر علاقه‌مند به شنیدن و خواندن شعرهای زنانه هستید، بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن) بهترین انتخاب برای شماست. از زیبایی و اعماق شعر زنانه لذت ببرید و به دنیایی از احساسات و اندیشه‌های نیکو قدم بگذارید. برای ارتباط با ادمین، می‌توانید به آیدی @farhoudnegin1360 در تلگرام مراجعه کنید.

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن)

08 Nov, 06:49

به جبران پریدن از اسب
و امکان گسستن از اصل
مهیا کن فرصتی
تا در احیای ریشه‌هات
شهامتی یابی
به‌‌ دریدن پوستِ حیوان
که سال
سالِ حزن بود‌ و
خون بند نمی‌آمد از شقیقه‌ی درخت.

ما که از شکلِ حجیمِ فاجعه
رجعتی بلند داشتیم
و آشوبِ رمه‌های حصر
گلوی کودک‌مان می‌فشرد
فرزندِ طاغیِ عصر خویش بودیم‌ و
شتابِ پیشی‌گرفتن بر سلامتِ سنی که جوان می‌نمود

در توالی جریده‌های عصر
صبح دیگری می‌جستیم‌ و
بدن‌هامان در رنجشی تحمیل شده
به بعد مطرودتری مایل می‌شد

نه اراده‌ی معطوفِ تن
نه اشاره‌ی چشم و پلکی که در استیصالِ برهنگی
مشروطِ بریدگی از تن‌های دیگر باشد

یک قابِ بلیغ از تنهایی بشر!
تعارضِ جنسیتی مبلغ
در شهودِ گریختن از اذهانِ پرنخوت
پیچیدگی کن، ای دختر
نافرمانی کن، ای دختر
و در تمایلِ چشم‌های مترصد
تمامیتِ منفردِت را
بر اراده‌ی محتومِ قرن بتابان
چون رسوایی بلندِ آفتاب که دف می‌زند
می‌رقصد و می‌رقصاند

جهانِ منفردِ ایستاده بر هیجانِ نظاره‌گرت باش.
ایستادگی کن، ای دختر

به افکارِ ملهجِ جمعیتت
اشتیاق بنوشان
دریدگی کن، ای دختر
که سال سالِ تو بود‌ و
خشونتِ محیط بر اضطرابِ صورت
شتاب کن، ای دختر

تزریقِ خون باش در رگ کبوتر
میلِ براندازیِ شب‌های نقاهت
تکفیرگوی مؤذن
الست* از ازل همچنان‌شان به‌گوشِ روایت‌های خونی
با سرها بریده بینی بی‌جرم و بی‌جنایتِ* داستان‌های معاصر

اما این جسارت محترم است
این جنون مبارک است
اما ما بسیار راه به‌دره‌ها برده بودیم
با دخترانِ کبوتر و آهو
با دو بال و دو رانِ وحشی
به‌رفتارِِ دویدنشان با گرگ
در عصیانِ آب و سنگ

ای مبارزه‌ی عزیز که از تو گفتن
جدالِ زبان بود در دهانِ معترض
و ما همواره زندگی را
درآغوشِ روز می‌یافتیم
به آن انکارِ مضطرب از جریانِ نور، بگو

چرا بدن‌هامان به اعتراضِ خویش خرسندند
و پاشنه‌ی آشیلمان از حدقه‌ی تاریخ بیرون زده؟!

*سعدی:
الست از ازل همچنانشان به گوش
به فریاد قالوا بلی در خروش

*حافظ:
در زلفِ چون کمندش، ای دل مپیچ کآنجا
سرها بریده بینی، بی‌جرم و بی‌جنایت

#سمیه_جلالی
بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن):
@bidaademooriyanehaa

668

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن)

06 Nov, 14:31

چه کنم با آن دو چشم پُر همه تخس؟
با یک جفت دستِ مست چه کنم؟
با ناز و نحو و انحنات
خندیدنی که دلم را
دلم را
مست که می‌شوی را
که لطیف از دایره بیرون می‌افتی را چه کنم؟
خوابیدنت را ندیده‌ای
خوابیدنت را آن‌همه شوخ آن‌همه پُر آن‌همه شنگ
با خواب با بی‌خواب با خوابیدنت شوخت شنگت چه کنم؟
سر تا پات
شیوه‌ی سر تا پات
میوه‌ی سر تا پات
نحوِ سراپات صرفِ سراپات
سر تا پات یک طرف
من با له‌لهِ دو طفلِ معصوم لب‌هات
آب اگر ندهم چه کنم؟

#متین_عابدی
بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن):
@bidaademooriyanehaa

352

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن)

06 Nov, 04:48

به خاطر «آرزو»...

غازهای یک‌دست سفید
در نظم صفی که نمی‌بینی
روی موج‌ها
سفیدی را نگه‌ داشته‌اند
باد می‌آید.
پوشش شما مناسب نیست.
زیر لباس‌تان پرنده پنهان کرده‌اید.
ناخن‌هاتان را ببینم!
بنفشه‌ها
رازقی‌ها
رزهای وحشی
زرد
سرخابی
از جلو نظام...
غازها دیگر نمی‌خوانند.
شما پوشیده‌اید؟
تن شما را پوشانده‌اند؟
شما مناسب نیستید.
بدن شما زیادی‌ زنده است.
زیادی زنده‌اید!
موج بعدی که بیاید
آب غازها را خواهد برد
رنگ‌ها را خواهد برد
دریایی از گل‌های شکسته
به خیابانی که عمود می‌ایستد.

#افسانه_نجم‌آبادی
بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن):
@bidaademooriyanehaa

366

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن)

03 Nov, 14:37

مرگ
بر استخوانیِ گل‌برگ
به می‌میرد باشی و نیست

کنار زوزه‌ی توت
سیگارِ نشسته‌ای
بازو به گل‌برگِ استخوانت بکش باش
شط استخوان‌ست خاک
رقصیده باشی باش و فریادْ آخته باشی باز
شط استخوان‌ست این خاک
دریده می‌گذاردت آرام مرده باشی
تل ماهی‌ست به گل‌برگ شانه‌هات
کنار پوکه‌ی برگ
رقصیده بودی باش
بی‌که استخوان پرسیده باشی
پولک به گونه‌هاش

شط استخوان بوده‌ست خاک
تل پولک به شانه‌هاش و
زوزه به گل‌ولاش

#بهار_علیزاده
بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن):
@bidaademooriyanehaa

427

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن)

02 Nov, 03:12

همیشه پای یک پرنده در میان است

چشم را اگر پرنده بدانیم
دو بالِ سنگینش را که باز کنیم با دو شَستِ بلاتکلیف
دوایرِ سنگینِ توی هم – تو بگو شب‌کور-
کجا معلّق باشند که مرگ مسجّل شود؟

پلک اگر پرنده باشد
در فواصلِ چقدر گشاد از هم بپرد خوب است
که نشستن‌اش روی سیمِ برق
محرز شود در مَراثیِ موزونِ بی‌نقص؟
-تو بگو مینا-

تنش را فرض کن کبوترخانه‌ی مِیبُد
زمین دهن وا کند
گلاب بشوید جوجه‌های سفیدِ کاکلی‌اش را تا آبراه
چقدر بذرِ کبوتر و بغ‌بغویِ الفاتِحَه
پروازِ بی‌برگشتش را اثبات می‌کند؟
-مرحومه‌ی باستانی-

می‌شود کک‌مکی‌های صورتش را کبک تصور کرد
علت مرگ: پرسه‌ی عصرگاهی در دامنه‌ی کوهی در کلِیبَر
شکلِ غریبِ چمباتمه زدنش روی تخت
قوی گردن‌تابیده دور خودش در تالاب اگر باشد
علت مرگ تنهایی‌ست
انگشت‌هایش را
منقار تیز مرغ مگس‌خوار اگر فرض کنیم
علت مرگ: نامعلوم
می‌شود سرش را مثلاً دارکوب دانست
که علت مرگش را معلوم تصور کنیم
یا لک و پیسِ روی ساق‌هایش را
به جای اسامیِ غریب پرندگانِ رأس‌السرطان
بچپانیم در گواهیِ فوت
علت مرگ: پیشروی در مناطقِ ممنوعه.

قاب را اما اگر پرنده بدانیم
می‌شود طوطی
به زبانِ مرغ‌های دریایی
پرواز صامتش بالای تمامِ لبخندها در عکس‌های یادگاری
به زبان پرستوها می‌رود که هرسال بهار برگردد
به زبان کلاغ، همیشه هست
وَ خودش را هم که مطابق آدابِ معمول
می‌کارند توی خاک.

خاک را اگر پرنده بدانیم
بلوطِ بی‌بدیلِ مرا
در فاصله‌ی چقدر دور از زمین بقاپَد خوب است
که دلایلِ مرگ
به وضوح مکتوب شود در مدارکِ مربوطه؟

#بنفشه_فربس_آبادی
بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن):
@bidaademooriyanehaa

477

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن)

29 Oct, 17:25

چه بسا که روز بود
و فقرات پدر
از چهار ستون خانه بیرون زده بود
و فقرات پدر
جای امنی بود برای گریستن
شانه کردن موها با ناخن
و خون که هروله می‌کند از پوست
یقیناً شب است
گمانم من آخرین پرنده باشم
که نه گلوله می‌خورد
نه زنده می‌ماند
پس ریختم به جانب کوه
و از امکانات قوس قزح
طنابی خواستم برای مرگ
مرگْ مرد نبود
زن نبود
گریه نمی‌دانست یعنی چه
دستم را گرفت
و آن‌قدر بوسیدم
که در میدان شریعتی باران گرفت...
من از بیمارستان تا خانه
به چشم‌هایت فکر کردم
و کمربند ایمنی‌ات را بستم
من از بیمارستان تا خانه
تخته‌سنگ‌ها را شمردم
دیوار کشیدم
نامه نوشتم به روزنامه‌ها
و اصرار کردم که چای بنوشند
سیگار بکشند
و بمیرند
می‌شنوی پدر؟!
بیمارستان
پر از لغات دردناک فارسی‌ست.

#معصومه_داوود_آبادی
بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن):
@bidaademooriyanehaa

671

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن)

29 Oct, 12:50

جایی اگر هست همین‌جاست
غباری میانِ دست‌ها
آن منم
قبیله‌ای در باطنِ بی‌تن

رجوع کن به اجزای تن
به عکسِ بی‌عَین

روی پوست
بردار کمی اَمان
از پاره‌های مو
هوی منی
ای لمسِ برآب‌ریخته
آن کودکِ در محاق منم
که اجدادش در چاک درخت شدند!

جایی اگر هست همین‌جاست
حَمزِه‌پُورد
میانِ پریشانیِ چند گیسو‌
و غاری ملتهب

تپشی می‌ایستد در سینه
به احترامِ جوانی
بنشان بوسه بر بی‌نشانی‌ام
با من بیا با آهو
باید بِبَرَم حجله‌ی زلیخا را
به اولین میدانِ دیلمان
پنجه بر پنجه‌ی دو شیرِ خفته

#م‌_ب_آهو
بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن):
@bidaademooriyanehaa

475

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن)

29 Oct, 12:48

آن بندِ بدنم را
از کدام انگشتت بریده‌اند
که بوسه‌اش بر حَبّه‌ی سبابه
بضاعتِ قلبم را اندازه می‌گیرد؟

ای که به بوی غنچه‌ات
ظرفِ فراموش‌کارِ سینه را
صیقل می‌دهی
فکر نمی‌کنی تو خود که می‌شکُفی
گنجایشِ منی؟

ای صحتِ دایره‌ی زهدان!
با توام، ای نخستین بلورِ عریان!
بگو شیشه‌ات را با کدام پوستم
پوشانده‌اند
که نگاهم را در تنَم می‌گردانی؟

آن بندِ میانِ ما را که بریدند
تو در غربت دریاها به دنبال امواجِ معالج بودی
که آیا آبی‌ات می‌کنند؟

اما تو باید حُقه‌ی آب‌ها را
از انگیزه‌ی ظروف بخوانی
آری، هر اقیانوس که جنینی می‌پروَراند
قادر است اجسادِ بالغ را در گالُن‌های کوچک
از هم بشکافد

قسم به آن بندِ بالنده
که دست‌های بُرّان
از سیاهیِ قحط‌سال آمده بودند
وگرنه اشک‌های من بر فلس‌های ساحل
به حجمِ دریا نمی‌افزود

قسم به آهنگِ انگشتانت
که بوسه‌ی سَبابه بر سازها اسبابِ سفر است
که در سیاحتِ ماسه‌ها فهمیدم
آن از ریسه‌ی وابسته آویزان
من بودم

#زهرا_جهانی
بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن):
@bidaademooriyanehaa

464

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن)

28 Oct, 05:26

پرت شدن
از ارتفاعِ تو افتادن
روی فریادی که سُر می‌خورد از صورتم
که همه‌چیز ربط دارد به همه‌چیز
به لیوان‌های بعدِ غروب
به آستین‌های بالازده قبل از کار
به چشم‌های شهری که جا مانده‌ای در آن
که همه‌چیز زیرِ سرِ چشم‌هاست
سری به زیر بارانی که برعکس می‌بارد به آسمان
ربط دارد همه‌چیز به
چریک‌های زندانی در سینه‌ات
به سرباز‌های مفقودالاثر توی سلول‌هات
به جنگی که هر بار می‌روی
هر بار از آن بر‌می‌گردی
در من یک نفر بیوه می‌شود
حالا صفحه سفید شده است
سیب‌های زرد به تعداد نفرات روی میز
جاذبه
اسامی را به جایی دور تبعید کرده است
تیتراژ
و این پایان
می‌تواند همیشه تو را
یاد همین پایان بیندازد.

#شبنم_سلطانی
۱۳۶۲-۱۳۹۷

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن):
@bidaademooriyanehaa

416

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن)

26 Oct, 16:56

خواب‌ها سر از شانه‌های تو سبز می‌برند
دورتر از وسعت آب‌های مرجانی
راست در سرم    طی
در سرم داشتنت    در پی
دوست داشتنت    راست در سرم     هی‌هی

شب از دهان کوسه‌ها دورتر
لب‌ریزِ آب‌های تو
ریزِ قرینه‌ی لب‌های درشتش
در برهنگی کابوس بیداری

آببازِ کنار دریابارِ پهلویت
ساق بر ساقِ آرمیدگی
بر نوسان درازنای چوب    آب می‌برند    نای‌نای
پریده ساحل از کف      بریده‌ی بی‌گمان
نوبتِ لکنتِ نفس‌خوارگی
در خواب‌های متمرّد را می‌خیساند

هان! رمنده‌ی شب
شب در دهان کوسه
سپیده‌های بی‌مقدمه   های‌های
ای مسیر هال بادها

رام می‌رود بادبان
کابوس روزهای کور
در نای‌نای بوسه‌های تو دور و
ناگهان
لب‌ریزِ لاشه‌ی شب بر شانه‌هام
رونده باد نام تو از نای لبان من
اسباب تازیانه

#معصومه_فتحی
بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن):
@bidaademooriyanehaa

449

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن)

25 Oct, 18:47

«الا دختر! که موهای تو بور» بود و شش گلوله به جانت
ابواب آن خزائن پنهان را
تو با حدیث گشودی
که مایه بگیرد از تو پرنده بودنم
                                         بودنم.
چیزی بگو
که از حدیث شکافد حدیث* و خون از خون
بگو که پشتِ دری
تا «آتشی که بر دلُم مثل تنوره» سرد شود.
بگو این دو گونه‌ی گل‌انداخته
از حمام خون نیامده‌اند،
                   نیامده‌اند،
                    نیامده‌اند،
«مجنون نبودُم، مجنونُم کِردی».

چگونه علف برآمده از استخوان سرت
در روزگار تنگی آب؟
چگونه دست می‌افشانی
در تنگنای گور؟
و به تناول مقصودی
در خشک‌سال مرگ؟

تو راه دوری نرفته‌ای
و هرچه «کوه و کمر بوی تو داره» هنوز
و ماه
«نشان از طاق ابروی تو ...»

ببین که از حدیث شکافد ترانه و از خونْ گل!
چیزی بگو
موهایت را به‌ آن اشارت روشن ببند
و رها نکن این شهر را به حال خودش!

*از حدیث حدیث شکافد، تاریخ بیهقی
آن‌چه در گیومه آمده از ترانه‌ای خراسانی است.

#زهرا_حیدری
بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن):
@bidaademooriyanehaa

491

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن)

25 Oct, 06:17

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن):
@bidaademooriyanehaa

459

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن)

25 Oct, 06:17

این‌جا خاورمیانه است
و زیر چشم‌های مردم تشنه
از هفت‌تپه تا کوه‌های شنگال
تیر می‌بارد
و خدایی که در شش روز جهان را آفرید
قرن‌هاست که در روز هفتم به خواب رفته است.
این‌جا خاورمیانه است
و تمام خاک‌ها دچار عادت ماهانه‌اند
و هر بار خون‌مردگی تازه‌ای
از شرم‌گاه معابد سقط می‌شود
تفنگ‌ها تکبیر می‌گویند
و گلوله‌ها با ایمانی راسخ
اسلام می‌آورند

رادیو روی موج‌های سرخ تنظیم می‌شود
و اژدهای موسی
از چشم‌های زیتونی زنی بیرون می‌زند
که عشق را حتی در بستر اینترنت تجربه نکرده است.
اینجا خاورمیانه است
هر قدر هم گوش‌هایت را بگیری
دهان این زخم کهنه بسته نمی‌شود.

#آیدا_مجیدآبادی
بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن):
@bidaademooriyanehaa

534

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن)

19 Oct, 04:25

شب‌پا با همراهی بیداد موریانه‌ها
بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن):
@bidaademooriyanehaa

594

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن)

16 Oct, 18:02

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن):
@bidaademooriyanehaa

1,327

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن)

09 Oct, 02:31

شعر و صدای رز فضلی
در پروژه مشترک بیداد موریانه‌ها و نویزپوئم
@bidaademooriyanehaa

نویزپوئم @noisepoem

819

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن)

09 Oct, 02:31

رز فضلی در پروژه مشترک بیداد موریانه‌ها و نویزپوئم
@bidaademooriyanehaa

نویزپوئم @noisepoem

769

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن)

08 Oct, 05:24

نهنگی‌ست كه خوابش كرده‌ام
تار و پودش را به اقيانوس ريخته‌ام
و از مرزهای لوط گذشته‌ام!
اينجا اسكلتی بود كه بر فقراتم كِبره بسته بود
بر دريايی كه همخوابه‌ام بود
و جلبک‌ها كه به موهايم وفادار بودند
ماديانی‌ست مست كه پيچيده است لای موهايم
و اين مارها كه سراسيمه بر شانه‌هايم روييده‌اند!
اسب‌هايش از مرزهای خوابم گذشته‌اند
بر آبهای خليجش سال‌هاست كه دويده‌ام
مارها بر گوشه‌های دريايی مرده‌اند
و اسكلتی كه رو به ديوار نقش بسته است!
وحشی‌ترين اسب زمينم!
كه با نهنگی خوابيده‌ام
و در بادهای مغربی پيچيده‌ام
كه بر خواب‌های نهنگی لنگر كشيده‌ام
و از راه ابريشم گذشته‌ام
و در آب‌های خليج ساكنم!
عروسِ زمينم!
عروس جهان است
كه به تسخير دنيا آمده است.
با دستی كه به جهان آلوده است
و اسب‌هايی كه بر زمين رانده است...
كه تمام آب‌های جهان من بودم!…

#رزا_جمالی
بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن):
@bidaademooriyanehaa

767

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن)

08 Oct, 05:19

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن):
@bidaademooriyanehaa

538

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن)

08 Oct, 05:18

افرا،
        ایستاده، برهنه، تنها
                     در فراموشیِ برگ!
زمین،
       خش‌خش، زیر پا
               در آشوب زرد!
و برگ
       آشفته، رنگ‌رنگ
               در کشاکش زمین و آسمان
                            مرگ و زندگی!
دست‌هایم
          بر آسمانْ تنها
                 کشیده در بوران
                  کشیده تا فردا
                                 تا کی بهار…


#پریسا_کرد
بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن):
@bidaademooriyanehaa

622

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن)

03 Oct, 10:54

پروژه‌ی مشترک نویزپوئم و بیداد موریانه‌ها با همراهی نام‌ و صدا‌ی:
• فیروزه میزانی
• کیانا برومند
• طیبه شنبه‌زاده
• انسیه اکبری
• افسانه مرادی
• پریماه اعوانی
• مهناز یوسفی
• فرزانه مرادی
• وحیده سیستانی
• صنم احمدزاده
• پروشات کلامی
• مونا زاهدی
• افسانه نجم‌آبادی
• طیبه کردمیر
• راضیه خشنود
• هلیا رهنمایی
• رز فضلی

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن):
@bidaademooriyanehaa
@noisepoem

519

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن)

03 Oct, 10:47

که در آغاز کلمه بود...

بیداد موریانه‌ها، ضمن قدردانی از کانال تلگرامی نویزپوئم و آرش الله‌وردی گرامی، از همه‌ی زنان شاعر دعوت می‌کند آثار خود را به آی‌دی درزیرآمده ارسال کنند.

@farhoudnegin1360

بیداد موریانه‌ها (ویژه‌ی شعر زن):
@bidaademooriyanehaa

489