‌‎‌‌‌‎‌‌‌𖣦 ⃘⃔⃟ٜٖٜٖ༺♥️تودلیا♥️༻⃘⃕⃟ٜٖٜٖ 𖣦‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

مرغ دل در قفس سینه ز شوق

می‌کند قصد به پرواز امشب

دانه از مرغ دلم باز مگیر

که شد از بانگ تو دمساز امشب


#عطار

🍁 🍁

زندگی رو...
خیلی جدی نگیر...
به خدایی اعتماد کن که..
در هر سختی دستت رو میگیره

آدما زمانے ترسناڪ میشن ڪہ رازهاتو بهشون گفتے !)

𝄢.

حامد همایون
وقتی بارون.....

☆‿K⁀☆

ِ

چکیدهٔ حکمت ایرانی
در شعر حکیم فردوسی


ز روز گذر کردن اندیشه کن!
پرستیدن دادگر پیشه کن!

به نیکی گرای و میازار کس!
ره رستگاری همین است و بس

دکتر_الهی_قمشه_ای

خـداونــدا
دوستانم را از چشم
بد محفوظشان دار
و روزشان راپر از اتفاقات
خوش رقم بزن آمـــیـن🙏

شـــــبتون ناااااب


    🦋🧿 ‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎
🍁🍁🖋
‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎

💫شب را بدون
⭐️افسوس امروز رفته
💫بدون آهِ گذشتہ تمام ڪن

⭐️بہ فردا فڪر ڪن ڪه
💫روزِ دیگرے است

⭐️دنیاتون بدون غم
💫فرداتون مملو ازخبرهاے خوش

⭐️ شبتون سرشار از آرامش
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

🍁🍁🖋

‏سطح انتظارت رو از آدما کمتر کن؛
خود به خود سطح آرامشت بالا میره...

کاش میشد آدمی ، گاهی ...
فقط گاهی
به اندازه نیاز بمیرد بعد بلند شود !
خاک هایش را بتکاند ؛
اگر دلش خواست برگردد به زندگی ...
دلش نخواست بخوابد تا ابد !🥀

چقدر عشقی چقدر خوبی...🕺

سکوتم را به معنای فراموشی ندان ای یار
که در پشت سکوتم مثل قبلا عاشقم بسیار

اگر چیزی نگفتم، دور ماندم، مصلحت این بود
برای حال خوب تو کشیدم بینمان دیوار

کنار من تلاطم بود و غم بود و شکستن بود
تو اما مثل گلبرگ و به دور از طاقت آزار

میان بدتر و بد بوده تنها انتخاب من
کنار من تلاطم یا بدون من رهی هموار

گذشتم از تو تا سختی نبینی شادمان باشی
برای دیدن خوشبختی تو می‌کنم هر کار

تو خوشحالی و من از دیدن خوشحالی‌ات شادم
فدای تار موهایت اگر از حسرتم سرشار

صدایم کن که دنیا را به هم می‌ریزم از عشقت
نبودم را به پای بی‌خیالی از خودت نگذار

نماندن معنی اش در باور من بی‌وفایی نیست
نماندن از سر عشقت که باشد می شود ایثار

هنوزم قلب من در هر تپش درگیر یاد توست
تو باشی یا نباشی عاشقت هستم چه بی‌مقدار

نمی‌دانی که دوری از تو با قلبم چه ها کرده
شبیه آنچه کرده با بخارا حمله‌ی تاتار

#حمیدرضا_گلشن

این روزا همه ما یه جورایی حالمون خرابه
یه روزی حوصله داریم و یه روزی بی حوصله
یه روز سرخوشیم و یه روزی ناخوش
اما همین رو بهت بگم که تو تا تهش رو بخونی
تو اگر خودت باعث خوب شدن حال دلت نشی
هیچ کسی دیگه این کار رو برات نمی کنه
تا تو خودت دستات رو زانوهات نذاری و
بلند نشی هیچ کسی دستت رو نمی گیره
تا کی چه کنم و نمی تونم
باید خودت به خودت انگیزه بدی
با کارایی که دوست داری انجامش بدی
با کسایی که دوست داری باهاشون
هم صحبت بشی
این هم صحبتی ها کلی بهت انرژی و انگیزه میده
یهو توی خونه واسه خودت نشستی
می بیتی که یه لبخندی گوشه لبت جا خوش کرده
می بینی قلبت اکلیلی شده و داری
به حرف های همون هم صحبتت فکر می کنی
مي بینی پر از انگیزه و انرژی شدی
اون قدری که می خوای یه کوه رو از جا بکنی
و این رو هم بهت بگم اول تو بودی که خواستی
که اون آدم توی فکر و ذهنت حضور
داشته باشی و با حضورش در ذهنت
تمام روح و قلبت رو تسخیر کنه
پس یادت بمونه وقتی تو بخوای
همه چیز می تونه امکان پذیر بشه و
همه چیز می تونه اونجوری اتفاق بیفته که
تو می خوای
تو تکه ای از خداوندی که می تونی
مثل خودش باشی و
دوست داشته بشی و دوستت داشته باشن
پس بی خیال غصه هایی که
جز تباهی واست سودی نداشته
بی خیال نمیشه هایی که شدن ها رو برات
برعکس جلوه دادند
باید خودت پاشی و به خودت کمک کنی...



#زهرا_اسلامی

که با اون قشون چشمات؛
منو تار و مار کردی....

❤️❤️

❤️❤️

همونجا‌ که‌ معین میخونه :
«من‌ و این‌ احوال‌ آشفته،
که‌ دریا با دلم‌ جفته،
پُرم‌ از‌ حرف‌ ناگفته،
همینجوری نمیمونه !

صبر کن رعدو برق آخرُ ببینا

شب بخیر از زبان کسی که دوستش داری
فقط یک کلمه ی ساده نیست!

شب بخیر یعنی:
یک روز دیگر همراهت بودم،
یک روز دیگر دوستت داشتم،
یک روز دیگر حواسم به تو بود،
یک روز دیگر جز تو کسی برایم مهم نبود...!

خلاصه...
شب بخیر مهم ترین مکالمه‌ی کوتاه در آخر شب است...

هیچ وقت از کسی که می دانی منتظر این کلمه است، دریغ نکن!

#شب_بخیر
❤❤

واسه همدیگه خوب بخوایم، خدا همیشه به دل آدم نگاه میکنه:)

شبتون بخیر✨
❤❤

اگه نمیتونید،
اگه عرضه‌شو ندارید
آدما رو حیف نکنید!
احساساتشونو، عشقشونو، حوصلشونو، ذوق و اعصابشونو کور نکنید!
بذارید یکی که بلده و لیاقتشونو داره کنارشون باشه




❤️❤️

دخترا براشون مهم نیست ساعت چنده !
هر وقت از دستت ناراحت بشن
شَبِت بخیره !
❤❤

روزی می‌رسید که دیگر نسبت به خیلی چیزا
بی تفاوت میشوی نه از بد گویی دیگران میرنجی و نه دلخوشی به حرف های عاشقانه اطرافت به آن روز می‌گویند پختگی.

❤❤

هر لحظه می کشانی با خود مرا به اجبار
مهرت حراج و ما را کردی به خود بدهکار

از نقطه ی شروعت با دست و پا دویدم
پیوسته و شتابان ، سرگشته مثل پرگار

هر بار با تو گفتم ، عاشق شدم به رویت
از تو همیشه انکار از من دوباره اصرار

پروانه بودم و شمع ، دورِ گل وجودت
چون مادری به طفلش بودم تو را هوادار

سایه شدم سرت را ، بوران سخت و گرما
آخِر شدم برایت ، خاری میان گلزار

با تو همیشه آرام مثل نسیم بودم
من موج و صخره بودی دائم به قصد پیکار

زندانیِ تو بودم ،در بند و میله ی دل !
پشتِ سر آتشِ هجر ، در پیشِ روی ، دیوار

با غیرِ ما نشستی ، در روی دیده بستی
بر گوشِ ما رسیده از نارفیق اخبار

در سر هوای تازه ، داری و  می سِپاری
قلب شکسته ام را آسان به دستِ معمار

دردی به جان من شد قدِ دلم کمان شد
بر هیچ کوی و برزن ،دل را نشد خریدار

چشمم به راه مانده از لحظه ی جدایی
یک عمر عاشقی را ، هستم ز تو طلبکار

مشتاقِ ماهِ رویت ، دیوانه ام به کویت
از روی "پونه" بیزار ، تکرار کردی آزار


#افسانه_احمدی_پونه

─┅─═ঊঈ🍃🌸🍃ঊঈ═─┅─


#شماره_ثبت۱۳۲۶۹۰

تمام شعرهایم را به چشمانت بدهکارم
نمی‌دانی، نمی آئی ولی تا صبح بیدارم

چه ها دادی؟ چه ها کردی؟ چرا با آشنا سردی!
بجز دردی که آوردی، ندارد جنس، بازارم

خیالت میکنم در تب، به آتش میکشد هر شب
نگاه مست و گیرائی که می آید به دیدارم

به پایت مانده آوارم، گرفتارم به آزارت
نمی‌دانند مردم که، برای چیست می بارم!

کسی در من صدایت کرد، کسی که خوب می‌داند
محال است اینکه از پای خیالت دست بردارم

خیابان، خیس و بارانی، جهانم سرد و بورانی
اهالی خوب می دانند، منِ اهلی! گرفتارم

گناهم دیدن رویت، پر از آهم، به گیسویت!
کنارِ پنجره جائیست که می آید به سیگارم

درست اینکه، دلآزاری! به جانم درد می کاری
برای روز و شبهایم، توئی تو مهر و معیارم! 

من عادت کرده ام، باشد! ولی مردم چه می‌گویند؟!
نمیخواهی کنی رحمی به این وضع اَسَفبارم؟!


ابراهیم_حسینی

یه جوری میرم دوباره دیدنمو ارزو کنی...!🖤

این همه پات موندم که خودتو اینجوری از چشم بندآزی؟!

تقدیم عاشقان

❤️❤️:❤️❤️

این که دلتنگ ِ تو ام اقــرار می خواهد مگر
این که از من دلخــوری انکار می خواهد مگر

وقت دل کندن به فــکر باز پیوستن مباش
دل بــریدن وعده ی دیدار می خواهد مگر

عقل اگـر غیرت کند یک بار عاشق می شویم
اشــتباه ِ ناگهـان تکرار می خواهد مگر

من چــرا رسوا شوم ؟ یک شهر مشتاق تو اند
لشـکر عشاق پــرچم دار می خواهد مگر

با زبان ِ بی زبانــی بارهـا گفتی بــرو
من که دارم مــی روم ؛ اصرار می خواهد مگر

روح ســرگردان من هر جــا بخواهد می رود
خــانه ی دیوانگان دیــوار می خواهد مگــر

#علی_مظاهری

بهش میگم : بشین حرف بزنیم
نگام میکنه و حرفی نمیزنه
انگار منتظره تا بشنوه
میگم : میدونی سخت ترین قسمت یه رابطه کجاست؟ اینکه اونی که همیشه تلاش میکنه یکنفر باشه
که فقط یکنفر رکاب بزنه تو زندگی
میگم: میدونی من خستم؟
بازم ساکت نگام میکنه ...
پس میدونی
میدونی، عشق شبیه جای کش روی تنته
هی میخاره هی میخارونیش
هی میخاره و تو هی میخارونیش
اولش لذت داره اما بعدش دردت میاد
جاش میسوزه ...
تو میدونی چیشد که دیگه عشقمون لذت نداشت درد داشت؟
چیشد که دیگه رکاب نزدی؟
چیشد که فقط  من تلاش کردم بهت برسم؟
چیشد که فهمیدی ولی به روی خودت نیاوردی؟
نگا میکنم تو چشماش با بغض
بهش لبخند میزنم و
به لیوان چایی جلوش اشاره میکنم ...
سرمو بلند میکنم و به چشماش نگاه میکنم
راستی چیشد که دیگه با بغض چشمات من نمردم؟


#جوادی_فاطمه

به یاد ناز چشمت چای را دم می‌کنم هر صبح
تو باشی پرتوِ خورشید را کم میکنم هر صبح

به روی آتش دل می‌زند قل قل غم قوری
بساط عشق صبحانه فراهم میکنم هر صبح

به بال کفتر سجاده می‌بندم دعایم را
سرم را در کف دستان خود خم می‌کنم هر صبح 

به یادت گونه هایم را شبیه قطره ی باران
که روی صورت گل می‌چکد، نم می‌کنم هر صبح

هميشه کوچه ها را آب جارو میزنم شاید
بیایی، باغ دل را غرق شبنم می‌کنم هر صبح

همین‌ که چای می‌نوشم به طعم قند لبخندت
دلم را خالی از دلشوره ی غم می‌کنم هر صبح

به طعم سیب لبخندم حریر موی حوا را
نثار شانه های کوه آدم می‌کنم هر صبح

پیامک می‌دهی،، صبحت بخیر و مملو از شادی 
هوایت در میان خانه هردم می‌کنم، هر صبح

هميشه دوستت دارم کسی این را نمی‌داند
خودم این قصه را خورشید عالم می‌کنم هر صبح

#مهناز_آقایی_اردکانی

‍ تو در جانِ منی... دوری نکن دردت به جانِ من!
به پایان گرچه نزدیک است دیگر داستان من

تو را چون زخم‌های دیگرم در یاد خواهم داشت
مرا از یاد خواهی بُرد بانوی جوانِ من...

زمینی ساکتم... در سینه‌ام جوش و خروشی نیست
که یخ کرده‌ست بی‌آغوشِ تو آتشفشان من

اگر صد سالِ نوری دور هم باشی خدا را شکر!
همین خوب است... سوسو می‌زنی در آسمانِ من

دلم ترسیده... قصد بردنِ جفتِ مرا دارند
عقابانی که می‌چرخند دُورِ آشیان من

تَرَک دارم ولی جانم به جانت بند خواهد ماند
فقط همرنگِ عاقل‌ها نشو دیوانه‌جانِ من!


به هرسو می‌دوم جادوگری نو! اژدهایی نو!
که در خود هفت‌خوانی تازه دارد هفت‌خوانِ من!

حلالم کن وطن! بر آرشت دیگر امیدی نیست
غرورم مرده در لرزیدنِ تیر و کمان من

امید تازه‌ای در خونِ این خلقِ هراسان نیست
که‌ صدها دیو دارد کشور بی‌قهرمانِ من!

خودم را با تمام خاطراتم دوست می‌دارم
اگرچه دشمنی کردند با من دوستانِ من!

آری به پایان میرسد این عمر هر چه هست
ای داد از احساس و دلهایی که بد شکست

با تو کنارت زندگی را هم چشیدم و ...
طعنه کنایه از همه عالم شنیدم و ..

گوشم نبود اصلا بدهکارِ اتل متل...
در من فقط تو بودی و شعر و شب و غزل

هر لحظه شعر تازه ای با واژه های بکر
شب تا سحر بیخوابی و دنیای درد و فکر

کم کم شدی جاری میانِ شعرهای من
باران شدی بر رویش و سرسبزیِ چمن

من ماندم اما تو به قصد رفتن آمدی
حرفی که آخر بر زبانت بود را ، زدی!

یادش بخیر آن حادثه آن لحظهٔ سپید
یادت بخیر  یارِ قدیمی ، دشمنِ جدید

من با تو ما شدم تو خود را پس گرفتی و ..
تقدیر تنهایی برای من نوشتی و ...

از ذوق روز اولت ،  دیگر خبر نشد
پایت شریک راه پر پیچ و خطر نشد

رفتار سرد تو مرا بد در خودم شکاند
زخمی عمیق و تازه روی قلب من نشاند

بلعیدم از ناچاریِ دل ،  رنجِ حاصلت
خاموش شد احساسم از سَردابه ی دلت

گفتی به من آرام ، حتما خوب می شویم
داریم به سنگِ دشمنی سرکوب می شویم

حساسیت هایم زیاد آری ، ولی چرا؟
هر روز با بهانه ای تازه شدی جدا ؟

گفتی بمان اما نگاهت دستِ رد به من
زد آتشی بی دود بر ، سلول های تن

حق باتو بود دیوانه ات بودم ولی چه سود
قلبی که می مُردم برایش مالِ من نبود

هر بار جانم را گرفتی و ، دوباره باز
می کردم التماسِ تو با گریه در نماز

خواب از دو چشمم رفت تا شعری برای تو..
تو غرق شعر و من فقط ، غرقِ صدای تو

اصلا مرا حس میکنی در لابلای شعر؟
دیگر نبر نام مرا ، در انتهای شعر !

با من کشیدی قد ،  کنار دارِ مثنوی
از جنسِ بغض و خنده با اشعار مُنزوی

باید که اشعارِ جدیدی رو کنم ، نخوان
حالا رها کردم تو را بی گفتگو ، نمان

دیگر غزل ها را به دست باد می دهم
دل را به زخمِ شانه های یاد می دهم

اصلا من و شعرم درَک احساسمان چه شد
آن خاطرات و غیرت و وسواسمان چه شد

یعنی برایت این روانی تا همیشه مرد؟
یعنی که آمد؟قلبمان را این چنین فشرد!

نفرین نمی کنم تو را اما خدا کند ؛
آنکه تو را از من گرفت از تو جدا کند

یا کاش طوری عاشقش گردی و بینوا
او را کسی دیگر بگیرد از تو بی هوا

آن وقت میفهمی چه دردی داده ای مرا
هر ثانیه می میری از قلبی که شد دوتا

با هر نگاه سرد تو ، من لال می شدم
شاهد به مرگم بی پر و بی بال میشدم

دارم سکوتی جای یک فریاد می خرم
نعش دلم را روی بغضی تازه می برم

حتما نبودم آنچنان باید سزای تو
حتما نبودی لایقم ، بودم گدای تو

من میروم دیگر نباشم زیر دست و پا
با ماندنم دردی نشد از رنجِ تو دوا

اصلا بمان با هر که بودی و هر آنکه هست
عشقی که داری بیخ ریش سرخوشانِ پست

بردار و با خودت ببر هر آنچه دادی ام
در عشق متهّم به جرمِ بی سوادی ام

از روی سینه جمع کن ضرْبان مانده را
رگهای احساسم بریدی تا به انتها

در لا بلای هر نفس قلبم تو را شنید
بارِ غمت بر گُرده ی زخمی خود کشید

هرگز ندادی گوشِ دل ، بر نبض و خواهشش
با بی محلی ها شدی باعث به کاهشش

چیزی نمانده از نفس هایم به پای تو
چشم و نگاه و نبض آخِر هم فدای تو

هر طور شد واکردی از بارِ دلت مرا
تلخم ولی تو شاد باش از ختمِ ماجرا

یک مشت شعر نصفه نیمه مانده روی دست
نووش دلت باشد رفیقِ شعرِ غم پرست

در را که میروی ببند و گِل بزن به آن
تا روزنی نباشد از ، یک نور یا نشان

میترسم این دل جان بگیرد با نوازشی
باید بمیرد نیست دیگر ، تابِ سازشی

قدری بمان تا سیر دل بنوشمت ، وَ بعد...
شعری بخوان تا بیکران بگوشمت ، وَ بعد ..

با دست های خود ببند این چشم نیمه باز
با من نشد باشی پس از این با خودت بساز

آرام بگذارم در این ، گوری که کنده ای
دورم کن از هر طعنه و حرف کشنده ای

هر آنچه غم داری به من بسپار وَ ، برو
از روی من نامِ خودت بردار وَ ، برو

آویز کن تا خرخره از خنده کوله ات
شلیک کن بر بیکسی تنها گلوله ات

سنگت به سینه ام زدم آخر سرم شکست
شد سنگ قبر من به روی نعش دل نشست

دنیا نداشت آنقدْرها هم ، ارزش تلاش
دیگر برو از اشک خود برخاک من نپاش

قبل از وداعت "پونه"ای در خاک من بکار
من را به دستِ همدمِ تنهایی ام سپار !

#افسانه_احمدی_پونه

─┅─═ঊঈ🍃🌸🍃ঊঈ═─┅─

#شماره_ثبت۱۳۳۱۵۳

https://t.me/bchcdgb

آمدی وقتی که دیگر بی نهایت دیر شد
آن جوانی که رهایش کرده بودی پیر شد

آفتاب انتظارت آنقدَر تابید که
پهنه ی دریای عشقم عاقبت تبخیر شد

من همانم که پر از شور رسیدن بود؟ نه
از تمام زندگی چشم و دل من سیر شد

شور و شوق زندگی بعد از تو افتاد از سرم
روزهای جمعه نه, هر روز من دلگیر شد

بد شدی با من, منم با کل دنیا بد شدم
بد شدن بعد از تو راحت, مسری و واگیر شد

گریه می کردم نشد جوری که باید خوب دید
چهره ای تار و پریشان آخرین تصویر شد

دورهایت را زدی و بعد از آن برگشته ای؟
جا ندارد قلب من, با بی کسی تسخیر شد

با ببخشید و غلط کردم چه جبران می شود؟
عمر من رفت و غرورم له شد و تحقیر شد

خارج از وقتش که باشد عشق هم بی ارزش است
نوش دارویی که آوردی تو بی تاثیر شد

حرف آخر... جانِ دل برگشتنت بی فایده ست
آمدی وقتی که دیگر بی نهایت دیر شد

از صبح تا شب دنبال بهترین شعر بهترین متن بهترین آهنگ بعد یه زحمت نمیکشین ری اکشن بزارید و خوشحالمون کنین 😳😳فقط یه نفر راضیه از متن ها 😐😐

من احترام به شعورِ آدما میزارم ، نه به سن...

‌⇢