در طی سالهای اخیر، دانشگاهیان به شدت سرکوب شدهاند، اما دانشگاه هنوز زنده است.فراموش نمیکنیم بیانیه معروف دانشجویان دانشگاه هنر در تداوم ایستادگی را
«با خودتان فکر کردید دانشجو که زیر بار ممنوعالورودی و تعلیق و هزار حکمِ ناروا از بیدادگاهتان له شده،این هم تیر آخر است؛فکر کردید حالا دیگر دانشگاه مُرده. میان ما و شما دریایی خون فاصله است،ما، که حالا نزدیک یک سالی میشود که «ما» شدهایم، هیچ حرفی با شما نداریم الا یک کلمه: نه. پس از تاکید دوبارهتان بر آپارتاید جنسیتی و الزام حضور در دانشگاه با مقنعه،پس از بستن آب و خشونت تنها در جهت برابری در پردیس باغ ملی تحصن کرده بودند، ما هم دوباره تاکید میکنیم که چیزی به عقب برنمیگردد. این آسمان حتی بعد از تمام ستارههایی که هرروز به زمین کشیدهاید، هنوز غرق ستارهست. از زخمی که شهریور دهن باز کرد هنوز خون میچکد. و ما ایستادهایم، دست در دست هم، برای آزادی»
هم اینک دانشجویان زیادی در زندان هستند خشایار سفیدی، مطهره گونهای، امیرحسین مرادی، علی یونسی و ... و دانشجویان زیادی توسط حکومت کشته شدهاند.
یاد همه آنها گرامی باد
#دانشگاه_در_زنجیر