سند رهنی، سندی است که در آن ملکی به عنوان وثیقه یا ضمانت برای تأمین مالی به رهن گذاشته میشود. این سند معمولاً بین مالک ملک (راهن) و شخص یا نهادی که پول یا وام را ارائه میدهد (مرتهن) تنظیم میشود.
به عبارت دیگر، مالک ملک، ملک خود را بهعنوان تضمین یا وثیقه در اختیار طلبکار قرار میدهد تا در صورت عدم پرداخت بدهی، طلبکار بتواند ملک را بهعنوان جبران خسارت تصرف کند یا آن را بفروشد.
در ایران، قانون مدنی در مواد ۷۷۱ تا ۷۹۴ به موضوع رهن پرداخته است. طبق این مواد، رهن قراردادی است که به موجب آن، مدیون مالی را برای وثیقه به دائن میدهد و مرتهن حق ندارد در مال مرهون تصرف کند مگر برای نگهداری و حفاظت آن.
به طور خلاصه، سند رهنی سندی است که ملک در مقابل وام یا تعهد مالی بهعنوان وثیقه نزد طلبکار قرار میگیرد و تا زمان بازپرداخت کامل بدهی در تصرف حقوقی طلبکار خواهد بود.
کانال مفاداجرای اسنادرسمی لازم الاجرا