زهرا عبدی

در سایه سرو»؛ افتخار انیمیشن ایران در اسکار

دیشب انیمیشن کوتاه «در سایه سرو» (به انگلیسی: In the Shadow of the Cypress) به کارگردانی مشترک شیرین سوهانی و حسین ملایمی را دیدم . این انیمیشن در نود و هفتمین دوره جوایز اسکار در رقابت با آثار مهمی از فرانسه و ژاپن توانست جایزه اسکار را از آن خود کند و برنده بهترین انیمیشن کوتاه شد تا نامی از هنر انیمیشن ایران، در جهان به جا بگذارد.

خلاصه داستان:
این انیمیشن داستان ناخدایی را روایت می‌کند که از اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) رنج می‌برد. او یک قربانی جنگ است و به همراه دخترش در خانه‌ای محقر در کنار دریا زندگی می‌کند.

این انیمیشن کوتاه به اندازه‌ی چند فیلم بلند برای من تاثیرگذار بود. چرا؟
چون نه‌تنها یک اثر هنری چشم‌نواز، بلکه یک تجربه احساسی به یقین‌ فراموش‌نشدنی را در کوتاه ترین زمان ممکن به من داد.

چرا دیدنش را توصیه می‌کنم؟
یک: داستان جهانی بسیار پراحساسی دارد و بسیار هنرمندانه به یک موضوع عمیق و جهانی، یعنی تأثیرات روانی جنگ، می‌پردازد. ناخدایی جامانده از یک جنگ ویرانگر می‌تواند نماینده‌ی هزاران نفری باشد که درگیر زخم‌های ناپیدای جنگ هستند. فیلم چنان روایت احساسی غنی و در عین حال مینیمالی دارد که نیاز به دیالوگ‌ را برطرف کرده و این در هنر قصه‌پردازی چیزی شبیه معجزه است برای همین هم توانسته با مخاطبان سراسر جهان ارتباطی چنین عمیق برقرار کند.

دو: سبک بصری بسیار منحصر‌به‌فردی دارد که در دنیای انیمیشن دیجیتالی امروز کمتر دیده می‌شود. ترکیب رنگ‌ها جادویی است. فضایی سرد اما پرالتهاب. ترکیب غم‌انگیز اندوه و نوستالژی در این اثر شاهکار درآمده و همه هنر ذهن خلاق این دو جوان ایرانی است.

سه: درباره‌ی اجرای فنی نمی‌توانم نظر کارشناسی بدهم اما می‌توانم بگویم طراحی شخصیت‌ها، فضاسازی دقیق و تدوین روانش باعث شده این اثر به لحاظ تکنیکی در سطح تاثیرگذاری بسیار قوی‌ای قرار بگیرد. خالقان اثر با دقتی هنرمندانه، احساسات را از طریق تصویر و موسیقی منتقل کرده اند.

چهار: پیام قدرتمند و انسانی
به نظر من اوج قدرت این فیلم در پیام عمیق انسانی‌اش است. «در سایه سرو» نه‌تنها به تأثیرات هولناک جنگ بر روح و روان انسان‌ها می‌پردازد، بلکه زیبایی دردناک رابطه‌ی پدر و دختری را در فضایی غم‌انگیز و در عین حال امیدبخش به تصویر می‌کشد.

پنج: تاثیر نگاه ایرانی در برنده‌شدن اثر
ترکیب فرم و محتوای قدرتمند، توجه داوران را به خود جلب کرد اما چیزی که هم در بطن فرم وجود دارد و هم محتوا، فرهنگ ایرانی است. «مهر» در این اثر بسیار ایرانی روایت شده که موجب تاثیرگذاری بیشتر اثر شده است.

حواشی اسکار؟ مهم نیست!
در مراسم، حسین ملایمی هنگام سخنرانی تلفن را از شیرین سوهانی گرفت که واکنش‌هایی در شبکه‌های اجتماعی داشت. اما بیایید حواشی را کنار بگذاریم و از جهانی شدن این شاهکار ایرانی لذت ببریم

https://t.me/Abdinovelist

از من، نویسنده‌ای که ایران جان و قلبش است، چه کاری برای نجات ایران برمی‌آید؟

بارها این سؤال را از خودم پرسیده‌ام. به‌عنوان کسی که سال‌هاست می‌نویسد، تدریس می‌کند و می‌داند قصه‌ها چگونه جهان را تغییر می‌دهند، چه نقشی می‌توانم در #کشف_دوباره_ایران داشته باشم؟

قدرتِ قصه، قدرتِ ملت‌هاست.

تاریخ را آن‌هایی می‌سازند که روایت بهتری برای گفتن دارند. آن‌که قصه‌ی باشکوه‌تری از خود تعریف کند، می‌ماند. آن‌که روایتش را تحریف‌شده یا تحمیل‌شده بپذیرد، محکوم به فراموشی است.
ما ایرانیان، کهن‌ترین تمدن زنده‌ی جهان را داریم. اما قصه‌ی ایران را چه کسی می‌نویسد؟

نسلی که از گذشته‌اش بی‌خبر است، چگونه می‌تواند آینده‌ای بسازد؟
پس باید روایت خودمان را بسازیم. باید قصه‌هایی بنویسیم که حقیقت را بازگو کنند، نه آنچه به ما تحمیل شده است.

در این مسیر، یک زوج ایران‌دوست که مرا از طریق جایزه‌ی ملی-فرهنگی ایرانویج می‌شناختند، گامی بزرگ برداشتند و بورسیه‌ای برای این دوره در نظر گرفتند—اما با یک شرط:
اینکه قصه‌هایی که در این دوره نوشته می‌شوند، درباره‌ی ایران، تاریخ آن و قهرمانان ایران‌دوست باشند.

قصه‌هایی درباره‌ی آنانی که در بزنگاه‌های تاریخی برای ایران جنگیدند، ایستادند و روایتی از ایران را زنده نگه داشتند:

از رستم شاهنامه گرفته تا بابک خرمدین، یعقوب لیث صفاری، مازیار و دیگر دلیرانی که در برابر فراموشی و تحریف ایستادگی کردند.
اما این فقط درباره‌ی افراد نیست.
ایران در سنگ‌های تخت جمشید نفس می‌کشد، در نقش رستم حک شده، در ارگ بم ایستاده و در پاسارگاد جاودانه است.

دژهای مستحکم و تاریخی‌اش—از قلعه‌ی بابک و قلعه‌ی الموت تا شهر تاریخی نیشابور، روزگاری قلب تپنده‌ی این تمدن بوده‌اند.

این دوره‌ی داستان‌نویسی، سفری است به دل تاریخ ایران.

رایگان برای ایرانیان داخل کشور طراحی شده و هزینه‌ی آن برای ۲۱ نفر، به‌طور کامل پرداخت شده است.
ایرانیان خارج از کشور در صورت تمایل، با پرداخت هزینه می‌توانند در دوره ثبت‌نام کنند.

اگر به روایت درست ایران باور دارید، این پست را هم‌رسانی کنید تا صدای این دوره به گوش آن‌هایی برسد که می‌توانند قصه‌نویسان فردای ایران باشند.
با مهر: #زهرا_عبدی

میزبان این پروژه #موسسه_ملی_فرهنگی_ایرانویج و #مدرسه_سینمایی_ماجرا است.
📌اطلاع از چگونگی ثبت‌نام
👇


⏳️ مهلت تکمیل پرسشنامه برای دریافت بورسیه: تا ۲۹ اسفند ۱۴۰۳
زمان اعلام برگزیدگان بورسیه: ۲۳ فروردین ۱۴۰۴
⚠️ ظرفیت: ۲۱ نفر

⬅️ اطلاعات بیشتر، نحوه شرکت در دوره، دریافت بورسیه و‌ طرح درس دوره در سایت ماجرا

برای ثبت نام به شماره پشتیبانی ماجرا در تلگرام پیام دهید:
09027304936

@MaajaraFilmSchool

https://t.me/Abdinovelist/1596

امروز جهان ویدئوی پرده‌برداری از پهباد جمهوری اسلامی در کنفرانس «CPAC» را دید.
( ویدئو به این متن پیوست شده👇)

امکان ندارد نمایش این پهباد یک نمایش معمولی باشد. آن هم در مهم‌ترین اجلاس حاکمان فعلی آمریکا که برای اولین‌بار در جهان اتفاق افتاده است.
و اما اجلاس CPAC که امروز در آمریکا در جریان است، چیست؟

اجلاس CPAC؛
‏ (Conservative Political Action Conference) ،
بزرگ‌ترین گردهمایی محافظه‌کاران در ایالات متحده است که طیف گسترده‌ای از جناح راست سیاسی را شامل می‌شود. این کنفرانس سالانه از سوی اتحادیه محافظه‌کاران آمریکا (ACU) برگزار می‌شود و مرکز بیان ایده‌ها، استراتژی‌ها و اهداف جناح راست؛ (جناح حاکم در آمریکا) است.
‏
اجلاس CPAC نقش مهمی در شکل‌دهی سیاست‌های کشور دارد حتا زمانی که جمهوری‌خواهان بر راس قدرت نباشند که اکنون هستند.
خب بسیار مشخص است که تصمیم و اجماع جهانی در جریان است. پیش‌درآمد آن هم هلیکوپتر رییسی و حسن‌حزب‌الله و... بود.
آینده چه خواهد شد؟ اگر با «ایران» باشیم، امکان ندارد آسیب ببینیم.
افراد ضد ایرانی و کلیه وابستگان حکومت ضدایرانی از بین خواهند رفت.
تا این انیران بر ایران حکومت می‌کنند، این نامش زندگی نیست. این حتی بدلِ زندگی هم نیست. زندگی زیر سایه‌ی وحشت تصمیمات نابخردانه جمهوری اسلامی، نامش زندگی نیست.
اگر زندگی دیگری می‌خواهیم باید متفاوت عمل و دیگرگونه فکر کنیم. متفاوت از جمهوری اسلامی یعنی بریدن از امت اسلامی و پیوستن به ملت بزرگ ایران.

من هم مانند شما در ذهنم مدام می‌چرخد:
آینده چه خواهد شد؟
به ردیف #گارد_جاویدان در پارسه نگاه می‌کنم. ( ورق بزنید👆) شک ندارم تا در راه عشق به ایران، یکی از افراد این گارد هستیم، هرگز از بین نخواهیم رفت. تا ابد هم پیروزیم و هم جاویدان. ایران، رمز جاودانگی ماست.
یک سرباز وطن؛ زهرا عبدی
#پاینده_ایران
#ما_ملت_کبیریم_ایران_را_پس_میگیریم

https://t.me/Abdinovelist