وحشی بافقی

این زمان یارب مه محمل نشین من کجاست؟
آرزو بخش دل اندوهگین من کجاست!؟

جانم از غم بر لب آمد آه از این غم چون کنم؟
باعث خوشحالی جان غمین من کجاست؟

ای صبا یاری نما اشک نیاز من ببین
رنجه شو بنگر که یار نازنین من کجاست؟

دور از آن آشوب جان و دل دگر صبرم نماند
آفت صبر و دل و آشوب دین من کجاست؟

محنت و اندوه هجران کشت چون وحشی مرا
مایه‌ی عیش دل اندوهگین من کجاست؟

#وحشی_بافقی
@Wahshi_Bafghi

ز شبهای دگر دارم تب غم بیشتر امشب
وصیت میکنم باشید از من با خبر امشب

مباشید ای رفیقان امشب دیگر ز من غافل
که از بزم شما خواهیم بردن درد سر امشب

مگر در من نشان مرگ ظاهر شد که میبینم
رفیقان را نهانی آستین بر چشم تر امشب

مکن دوری خدا را از سر بالینم ای همدم
که من خود را نمیبینم چو شبهای دگر امشب

شرر در جان وحشی زد غم آن یار سیمین تن
ز وی غافل مباشید ای رفیقان تا سحر امشب

#وحشی_بافقی
@Wahshi_Bafghi

بر بوی همدمی که بیابم یگانه رنگ
عمرم در آرزو شد و در انتظار هم

کس را پناه چون کنم و راز چون دهم
کز اهل بی‌نصیبم و از راز دار هم

امروز مردمی و وفا کیمیا شده است
ای مرد کیمیا چه؟ که سیمرغ‌وار هم

بر مردم اعتماد نمانده است در جهان
گفتی که اعتماد، مگو زینهار هم !

#خاقانی
@Wahshi_Bafghi

گر تو نبینی دگری کور نیست😁😁

اگر باورت نمیشود که ترکی و عربی کامل نیستند و از دیگر زبان‌ها واژه وام نگرفته پس تا بیا برای تو بنمایانم😩😅

♥️✨

همان ترکی و عربی و فرانسوی هم کم و بیش از واژگان دیگر زبان‌ها پیروی کرده‌اند مانند واژه‌ی پردیس پارسی که در زبان عربی فردوس شده که در قران هم امدست😅😅

♥️✨

پس با این رویکرد واژه‌ی زمان یا زروان یک واژه پارسی‌ست و خواهشانه کسی گمان بیجای با خویش نکند که این واژه عرب است،

حالا گیرم که پارسی گاهی بگونه کم و بیش از زبان عرب واژه وام گرفته،،، گویی که چندی از کسان نمیداند که این یک هنجار "قاعده"ست در میان همه‌ی زبانها که با یکدیگر داد و بستان دارند و همه زبان‌های جهان پاک از این در پیروی میکنند😅😅😅

🍀پالایش زبان پارسی:


"زمان" واژه‌ای پارسی است که تازیان آن را از پارسی وام گرفته و واژه‌هایی چون "ازمنه" و "مزمن" را از آن برساخته‌اند.

زمان = پارسی تازی‌شده، زروان(اوستایی)، هنگام، گاه، روزگار، اُوام
آخرالزمان = پایان روزگار، سرانجام، پسین زمان
به مرور زمان = با گذشت زمان
زمان طولانی = زمان دراز، درنگ زمان
زمان قدیم = زمان پیشتر، گذشته

ازمنه = زمان‌ها، هنگام‌ها، گاه‌ها، روزگاران
در ازمنه‌ی بعید = در زمان‌های دور، در روزگاران دور

مزمن = کهنه، دیرینه، دیرپا، ریشه‌دار، دیرنده
مرض مزمن = بیماری دیرپا، بیماری دیرنده

★ "زمان" به چم "رسیدن مرگ" نیز بوده است:

همانا که او را زمان آمده‌ست
که ایدر به جنگم دمان آمده‌ست
#فردوسی

زمان من اینک رسد بی‌گمان
رها کن به خواب خوشم یک زمان
#نظامی

زمان چون تو را از جهان کرد دور
پس از تو جهان را چه ماتم، چه سور
#فردوسی

📝📝📝

پارسی را پاس بداریم
@Istga_Parsi

دلم را بود از آن پیمان گسل امید یاریها
به نومیدی کشید آخر همه امیدواریها

رقیبان را ز وصل خویش تا کی معتبر سازی
مکن جانا که هست این موجب بی‌اعتباریها

به اغیار از تو این گرم اختلاطیها که من دیدم
عجب نبود اگر چون شمع دارم اشکباریها

به سد خواری مرا کُشتی وفاداری همین باشد!؟
نکردی هیچ تقصیر ، از تو دارم شرمساریها

شب غم کُشت ما را یاد باد آن روز خوش وحشی
که می‌کرد از طریق مهر ما را غمگساریها

#وحشی_بافقی
@Wahshi_Bafghi

سد حیف از محبت بیش از قیاس ما
با بی‌وفای حق وفا ناشناس ما

بودی به راه سیل بسی به که راه او
طرح بنای عشق محبت اساس ما

عیبش کنند ناگه و باشد به جای خویش
گو دور دار اطلس خویش از پلاس ما

ما را به دست رشک مده خود بکش به جور
اینست از مروت تو التماس ما

کفران نعمتش سبب قطع وصل شد
زینش بتر سزاست دل ناسپاس ما

ترسم که نایدش به نظر بند پاره نیز
دارد اگر نگاه تو زینگونه پاس ما

وحشی ازین عزا بدر آییم، تا به کی
باشد کهن پلاس مصیبت لباس ما

#وحشی_بافقی
@Wahshi_Bafghi

کس نزد هرگز در غمخانه‌ی اهل وفا !
گر بدو گویند بر در کیست گوید آشنا

چیست باز این زود رفتن یا چنین دیر آمدن
بعد عمری کامدی بنشین زمانی پیش ما

چون نمی‌آید به ساحل غرقه‌ی دریای عشق
میزند بیهوده از بهر چه چندین دست و پا

گفته‌ای هر جا که میبینم فلان را میکشم
خوش نویدی داده‌ای اما نمی‌آری بجا

چهره خاک آلود وحشی میرسد چون گرد باد
از کجا می‌آید این دیوانه‌ی سر در هوا

#وحشی_بافقی
@Wahshi_Bafghi

بسی شب با مهی بودم کجا شد آن همه شبها
کنون هم هشت شب لیکن سیاه از دود یاربها

خوش آن شبها که پیشش بودمی
گه مست و گه سرخوش
جهانم می‌شود تاریک چون یاد آرم آن شبها

#امیرخسرو
@Wahshi_Bafghi

عاشق من و دیوانه من و شیدا من
شهره من و افسانه من و رسوا من

کافر من و بت پرست من ترسا من
این‌ها من و صد بار بتر زین‌ها من

#ابوسعید_ابوالخیر
@Wahshi_Bafghi

بر قول مدعی مَکُش ای فتنه گر مرا
گر می‌کُشی بُکُش به گناه دگر مرا

پیشت به قدر غیر مرا اعتبار نیست
بی اعتبار کرده فلک اینقدر مرا

شوقم چنان فزود که هرگه نهان شوی
باید دوید بر سر سد رهگذر مرا

برگردنم ز تیغ تو سد بار منت است
زیرا که وارهاند ز سد درد سر مرا

وحشی صفت ز عیب کسان دیده بسته‌ام
ای عیبجو برو که بس است این هنر مرا

#وحشی_بافقی
@Wahshi_Bafghi

عزیز بودی چون عمر و همچو عمر برفتی
چو عمر رفته ز دستم نداند آنکه کی آیی

مرا چو عمر جوانی فریب دادی رفتی
تو همچو عمر جوانی، برو نه اهل وفایی

دلم تو را و جهان را وداع کرد به عمری
که او به ترک سزا بود و تو به هجر سزایی

چو عمر نفس‌پرستان که بر محال گذشت آن
برفتی از سر غفلت نپرسمت که کجایی

تو را به سلسله‌ی صبر خواستم که ببندم
ولی تو شیفته چون عمر بیش بند نپایی

ز دست عمر سبک پای سرگران به تو نالم
که عمر من ز تو آموخت این گریخته پایی

مرا ز تو همه عمر است ماتم همه روزه
که هم‌چو عید به سالی دوبار روی نمایی

چو عمر رفته به محنت که غم فزاید یادش
به یاد نارمت ایرا که یادگار بلایی

چو روز فرقت یاران که نشمرند ز عمرش
ز عمر نشمرم آن ساعتی که پیش من آیی

من از غم تو و از عمر سیر گشتم ازیرا
چو غم نتیجه‌ی عمری چو عمر دام بلایی

به عمرم از تو چه اندوختم جزین زر چهره
به زر مرا چه فریبی که کیمیای جفایی

برو که تشنه‌ی دیرینه‌ای به خون من آری
نپرسم از تو که چون عمر زود سیر چرایی

تنم ببندی و کارم به عمرها نگشایی
که کم عیاری اگرچه چو عمر بیش بهایی

#خاقانی
@Wahshi_Bafghi

برو ای باد و پیش دیگران ده جلوه بُستان را
مرا بگذار تا می‌بینم آن سرو خرامان را

به این مقدار هم رنجی برای خاطر نمیخواهم
که از خونم پشیمانی بوَد آن ناپشیمان را

مپرس ای دل که چون میباشد آخر جان غمناکت
که من دیریست کز یادت فراموش کرده‌ام جان را

ورت بدنامی است از من به یک غمزه بُکُش زارم
چرا بر خویش مشکل میکنی این کار آسان را؟

#امیرخسرو
@Wahshi_Bafghi

سر و زر و دل و جانم فدای آن یاری
که حق صحبت و عهد وفا نگه دارد

#حافظ
@Wahshi_Bafghi

گنج صبری بیش ازین در دل بقدر خویش بود
لشکر غم کرد غارت نقد این گنجینه را

روز مُردن درد دل بر خاک می‌سازم رقم
چون کنم کس نیست تا گویم غم دیرینه را

گر به کشتن کین وحشی میرود از سینه‌ات
کرد خون خود بحل ، بردار تیغ کینه را

#وحشی_بافقی
@Wahshi_Bafghi

با عزیزان درنیامیزد دل دیوانه‌ام
در میان آشنایانم ولی بیگانه‌ام

از سبک روحی گران آیم به طبع روزگار
در سرای اهل ماتم خنده‌ی مستانه‌ام

نیست در این خاکدانم آبروی شبنمی
گر چه بحر مردمی را گوهر یکدانه‌ام

از چو من آزاده‌ای الفت بریدن سهل نیست
می‌رود با چشم گریان سیل از ویرانه‌ام

آفتاب آهسته بگذارد در این غمخانه پای
تا مبادا چون حباب از هم بریزد خانه‌ام

بار خاطر نیستم روشندلان را چون غبار
بر بساط سبزه و گل سایه‌ی پروانه‌ام

گرمی دلها بود از ناله جانسوز من
خنده‌ی گلها بود از گریه‌ی مستانه‌ام

هم عنانم با صبا سرگشته‌ام سرگشته‌ام
همزبانم با پری دیوانه‌ام دیوانه‌ام

مشت خاکی چیست تا راه مرا بندد رهی؟
گرد از گردون برآرد همت مردانه‌ام

#رهی‌معیری
@Wahshi_Bafghi

هر چه گویی آخری دارد به غیر از حرف عشق
کاین همه گفتند و آخر نیست این افسانه را

می ز رطل عشق خوردن کار هر بی‌ظرف نیست
وحشی‌ای باید که بر لب گیرد این پیمانه را

#وحشی_بافقی
@Wahshi_Bafghi

غمت شود به دل من فزون، دقیقه دقیقه
دلم ز هجر شود پر ز خون، دقیقه دقیقه

هر آنچه خون به دلم شد ز اشتیاق جمالت
شد از دو دیدۀ زارم برون، دقیقه دقیقه

هر آن دلی که به دام کمند زلف تو افتد
ز غم، فتد به سر او جنون دقیقه دقیقه

هلاک می‌شدم از تیر ناز او، به نگاهی
اگر لب تو نمی‌شد مصون، دقیقه دقیقه

چه فتنه‌ایست به چشم سیاهکار تو ای مه؟
به یک نظر کند عالم فسون دقیقه دقیقه

که را شهید نمودی به رهگذار، که ریزد
ز تیغ ناز تو پیوسته خون، دقیقه دقیقه

ز ضرب تیشۀ فرهاد و تیر غمزۀ شیرین
هنوز ناله کشد بیستون، دقیقه دقیقه

پس از حکایت مجنون ز عشق و از غم لیلی
کسی ندیده چو من تاکنون دقیقه دقیقه

ز کلک نغز صبوحی شکر ز خامه بریزد
ز وصف آن لب یاقوت گون، دقیقه دقیقه

#صبوحی
@Wahshi_Bafghi

گو جان سِتان از من که من تن در بلای او دهم
پیکر به خون اندر کشم جان خونبهای او دهم

بزم فراغ آراست دل کو بی محابا غمزه‌ای
کش من ز راه چشم خود سر در سرای او دهم

جانی به حسرت می‌کنم بهرعیادت گو میا
کی بهر حفظ جان خود تشویش پای او دهم

ماخولیا گر نیست این جویم چرا خونخواره‌ای
کو قصد جان من کند من جان برای او دهم

چون عشق خواهم دشمنی این جان ایمن خفته را
تا باز سد ره هر شبی تغییر جای او دهم

وحشی شکایت تا به کی از روزگار عافیت
ایام رشک عشق کو تا من سزای او دهم

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

من که چون شمع از تَف دل جانگدازی می‌کنم
گر سرم برداری از تن سرفرازی می‌کنم

با چنین تندی و بیباکی که آن عاشق کشست
آه اگر داند که با او عشقبازی می‌کنم

میکشد آنم که خنجر می‌زند وانگه به ناز
باز می پرسد که چون عاشق نوازی می‌کنم

ای عزیزان بار خواهم بست یار من کجاست
حاضرش سازید تا من کار سازی می‌کنم

همچو وحشی نیم بسمل در میان خاک و خون
می‌تپم و آن شوخ پندارد که بازی می‌کنم

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

جانا چه واقعست بگو تا چه کرده‌ایم
با ما چشد که بد شده‌ای ما چه کرده ایم

آیا چه شد که پهلوی ما جا نمی‌کنی
از ما چه کار سرزده بیجا چه کرده‌ایم

بندد کمر به کشتن ما هر که بنگریم
چون است ما به مردم دنیا چه کرده‌ایم

وحشی به پای دار چو ما را برند خلق
از بهرچیست این همه غوغا چه کرده‌ایم


#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

آتش به جگر زان رخ افروخته دارم
وین گریه‌ی تلخ از جگرسوخته دارم

گفتی تو چه اندوخته‌ای ز آتش دوری
این داغ که بر جان غم اندوخته دارم

انداخته‌ام صید مراد از نظر خویش
یعنی صفت باز نظر دوخته دارم

در دام غمت تازه فتادم نگهم دار
من عادت مرغان نو آموخته دارم

وحشی به دل این آتش سوزنده‌چو فانوس
از پرتو آن شمع بر افروخته دارم

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

دوستانم همگی رای بدهید ، بیش سپاسگزارم🙏

چه‌ها با جان خود دور از رخ جانان خود کردم
مگر دشمن کند اینها که من با جان خود کردم

طبیبم گفت درمانی ندارد درد مهجوری
غلط میگفت خود را کُشتم و درمان خود کردم

مگو وقتی دل سد پاره‌ای بودت کجا بردی
کجا بردم ز راه دیده در دامان خود کردم

ز سر بگذشت آب دیده‌اش از سر گذشت من
به هرکس شرح آب دیده‌ی گریان خود کردم

ز حرف گرم وحشی آتشی در سینه افکندم
باو اظهار سوز سینه‌ی سوزان خود کردم

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

♥️✨
👌👌👌

شعر دانی چیست؟ مرواریدی از دریای عقل
شاعر آن‌ افسونگری کاین ‌طُرفه‌ مُروارید سُفت

صنعت‌ و سجع‌ و قوافی‌ هست‌ نظم‌ و نیست شعر
ای بسا ناظم که نظمش نیست اِلا حرف مُفت

شعر آن باشد که خیزد از دل و جوشد ز لب
باز در دل‌ها نشیند هر کجا گوشی شنفت

ای ‌بسا شاعرکه ‌او در عمرخود نظمی نساخت
وی بسا ناظم که ‌او در عمر خود شعری نگفت

#ملک‌الشعرای‌بهار
@Molana_EqbalLahori

دلی و طاقت ســــــد آه آتشین دارم
همین منم که دل و طاقت چنین دارم

نعوذباله اگر بگذری به جانب غیر
تو می‌خرامی و من رشک بر زمین دارم

به راندن از تو شکایت کنم خدا مکناد
شکایت ار کنم آزار بیش ازین دارم

محیط جانب من بین و عذر رفته بخواه
که سخت رخش گریزی به زیر زین دارم

مکن تغافل و مگذارم از کمند برون
که صید بیشه‌ی بسیار در کمین دارم

بیا بیا که تو از عافیت گریزانی
که من گمان یکی عشق آفرین دارم

کدام صبر و چه طاقت چه دین و دل وحشی
ازو نه صبر و نه طاقت نه دل نه دین دارم

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

دیریست که رندانه شرابی نکشیدیم
در گوشه‌ی باغی می نابی نکشیدیم

چون سبزه قدم بر لب جویی ننهادیم
چون لاله قدح بر لب آبی نکشیدیم

بر چهره کشیدیم نقاب کفن افسوس
کز چهره‌ی مقصود نقابی نکشیدیم

بسیار عذابی که کشیدیم ولیکن
دشوارتر از هجر عذابی نکشیدیم

وحشی به رخ ما در فیضی نگشودند
تا پای طلب از همه بابی نکشیدیم

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

کی بود کز تو جان فکاری نداشتم
درد دلی و ناله‌ی زاری نداشتم !

تا بود نقد جان به کف من نیامدی
آن روز آمدی که نثاری نداشتم

گفتم ز کار برد مرا خنده کردنت
خندید و گفت من به تو کاری ندشتم

شد مانع نشستنم از خاک راه خویش
خاکم به سر که قدر غباری نداشتم

پیوسته دست بر سرم از عشق بود کار
هرگز به دست دست نگاری نداشتم

در مجلسی میانه جمعی نبود یار
کانجا پی نظاره کناری نداشتم

وحشی مرا به هیچ گلستان گذر نبود
کز نوگلی فغان هزاری نداشتم

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

صبرم نماند و نیست دگر تاب فُرقَتم
خوش بر سر بهانه نشسته‌ست طاقتم

من مرد حمله‌ی سپه هجر نیستم
گیرم که استوار بود پای جرأتم

زندان بی در است کدورتسرای هجر
من چون درین طلسم فتادم به حیرتم

جایز نداشته‌ست کسی هجر دائمی
من مفتی مسائل کیش محبتم

وحشی منم مورخ زندانیان هجر
زیرا که دیر ساله‌ی زندان حسرتم

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

هیچکس چشم به سوی من بیمار نکرد
که به جان‌دادن من گریه‌ی بسیار نکرد

که مرا در نظر آورد که از غایت ناز؟
چین بر ابرو نزد و روی به دیوار نکرد

هیچ سنگین دل بی‌رحم به غیر از تو نبود
که سرود غم من در دل او کار نکرد

روح آن کشته‌ی غم شاد که تا بود دمی
یار غم بود و شکایت ز غم یار نکرد

روز مردن ز تو وحشی گله‌ها داشت ولی
رفت از کار زبان وی و اظهار نکرد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

در راه عشق با دل شیدا فتاده‌ایم
چندان دویده‌ایم که از پا فتاده‌ایم

عاشق بسی به کوی تو افتاده است لیک
ما در میانه‌ی همه رسوا فتاده‌ایم

پشت رقیب را همه قربست و منزلت
مردود درگه تو همین ما فتاده‌ایم

ما بیکسیم و ساکن ویرانه‌ی غمت
دیوانه‌های طرفه به یک جا فتاده ایم

وحشی نکرده‌ایم قد از بار فتنه راست
تا در هوای آن قد رعنا فتاده‌ایم

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

برو که با دل پر درد و روی زرد بیایم
اگر چو باد روی تند همچو گرد بیایم

هزار مرحله دورم فکند چرخ ز کویت
به جستجوی تو چون گرد باد فرد بیایم

مکن مکن که پشیمان شوی چو بر سر راهت
به عزم داد دل پر ز داغ و درد بیایم

به سوی ملک عدم گر چه از جفای تو رفتم
اگر به لطف بگویی که باز گرد بیایم

مگو نیامده‌ای سوی ما بگو که چگونه
به صحبتی که مراکس طلب نکرد بیایم

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

جان رفت و ما به آرزوی دل نمی‌رسیم
هر چند می‌رویم به منزل نمی‌رسیم

برقیم و بلکه تندتر از برق و رعد نیز
وین طُرفه‌تر که هیچ به محمل نمی‌رسیم

لطف خدا مدد کند از ناخدا چه سود
تا باد شرطه نیست به ساحل نمی‌رسیم

در اصل حل مسأله عشق کس نکرد
یا ما بدین دقیقه‌ی مشکل نمی‌رسیم

وحشی نمی‌رسد ز رهی آن سوار تند
کش از ره دگر ز مقابل نمی رسیم


#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

در آن مجلس که او را همدم اغیار می‌دیدم
اگر خود را نمی‌کُشتم بسی آزار می‌دیدم

چه بودی گر من بیمار چندان زنده می‌بودم
که او را بر سر بالین خود یکبار می‌دیدم

به من لطفی نداری ورنه می‌کردی سد آزارم
که می‌ماندم بسی تا من ترا بسیار می‌دیدم

به مجلس کاش از من غیر می‌شد آنقدر غافل
که یک ره بر مراد خویش روی یار می‌دیدم

عجب گر زنده ماند شمع سان تا صبحدم وحشی
که امشب ز آتش دل کار او دشوار می‌دیدم

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

بُکُش زارم چه دایم حرف از آزار می‌گویی
تو خود آزار من کن از چه با اغیار می‌گویی

رقیبان سد سخن گویند و یک یک را کنی تحسین
چو من یک حرف گویم، گوییَم بسیار می‌گویی

تغافل می‌زنی گر یک سخن سد بار می‌گویم
و گر گویی جوابی روی بر دیوار می‌گویی

حدیث غیر گویی تا ز غیرت زودتر میرم
پس از عمری که حرفی با من بیمار می‌گویی

نگفتی حال خود تا بود یارای سخن وحشی
مگر وقتی که نبود قوت گفتار می‌گویی

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

تو پاک دامن نوگلی من بلبل نالان تو
پاک از همه آلایشی عشق من و دامان تو

زینسان متاز ای سنگدل ترسم بلغزد توسنت
کز خون ناحق کشتگان گل شد سر میدان تو

از جا بجنبد لشکری کز فتنه عالم پرشود
گر غمزه را فرمان دهد جنبیدن مژگان تو

تو خوش بیا جولان کنان گو جان ما بر باد رو
ای خاک جان عالمی در عرصه جولان تو

سهلست قتل عالمی بنشین تو و نظاره کن
کز عهد می‌آید برون یک دیدن پنهان تو

بردل اگر خنجر خورد بر دیده گر نشتر خلد
آگه نگردم بسکه شد چشم و دلم حیران تو

وحشی چه پرهیزی برو خود را بزن بر تیغ او
آخر تو را چون می‌کشد این درد بی درمان تو

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

سرت از غرور خوبی به کسی فرو نیاید
سر این غرور کردم که کمی در او نیاید

بحلی ز من اگر چه همه باد برد نامم
که کسی به کوی خوبان پی آبرو نیاید

دل رشک پرور من همه سوخت چون نسوزد
که به غیر داغ کاری ز تو تند خو نیاید

ز بلای چشم شوخت نگریختم ز خود هم
به نگاه کن سفارش که به جستجو نیاید

تو بگوی مردی است این به کجا رود اسیری
سر راه تو نگیرد به طواف کو نیاید

تو به من گذار وحشی که غم تو من بگویم
که تو در حجاب عشقی ز تو گفتگو نیاید

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

کی اهل دل به کام خود از دوستان بُرند؟
تا کار شان به جان نرسد کی ز جان بُرند؟

از ما بُرید یار به اندک حکایتی !
چندان نبود این که ز هم دوستان برند

شد گرم تا شنید ز ما سوز دل چو شمع
آه این چه حرف بود که ما را زبان برند

آن کس که گشت باعث سوز فراق ما
یارب سرش به مجلس او شمعسان برند

وحشی مبر به تیغ ز جانان که اهل دل
از هم نمی‌برند اگر از جهان برند

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

خونخواره راهی میروم تا خود به پایان کی رسد
پایی که این ره سر کند دیگر به دامان کی رسد

سهل است کار پای من گو در طلب فرسوده شو
این سر که من می‌بینمش لیکن به سامان کی رسد

گر چه توانی چاره‌ام سهل است گو دردم بکش
نتوان نهادن بدعتی عاشق به درمان کی رسد

جانی که پرسیدی از و کرده وداع کالبد
بر لب ستاده منتظر تا از تو فرمان کی رسد

داور دلم در تربیت شاخی برش نادیده کس
تا چون گلی زو بشکفد یا میوه‌ی آن کی رسد

نازم مشام شوق را ورنه صبا گر بگذرد
در مصر بر پیراهنی بویش به کنعان کی رسد

موری بجد بندد میان بزم سلیمان جا کند
تو سعی کن وحشی مگو کاین جان به جانان کی رسد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

جنونی داشتم زین پیش بازم آن جنون آمد
مرا تا چون برون آرد که پر غوغا درون آمد

که دارد باطل السحری که بر بازوی جان بندم
که جادوی قدیمی بر سر سحر و فسون آمد

ندانم چون شود انجام مجلس کان حریف افکن
میی افکند در ساغر کزان می بوی خون آمد

سپر انداختیم اینست اگر چین خم ابرو
که زور این کمان از بازوی طاقت فزون آمد

مرا خوانی و من دوری کنم با یک جهان رغبت
چنین باشد بلی‌آن کس که بختش واژگون آمد

مگو وحشی چگونه آمدت این مهر در سینه
همی‌دانم که خوب آمد نمی‌دانم که چون آمد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

دلم خود را به نیش غمزه‌ای افکار می‌خواهد
شکایت دارد از آسودگی، آزار می‌خواهد

بلا اینست کاین دل بهر ناز و عشوه می‌میرد
ز نیکویان نه تنها خوبی رخسار می‌خواهد

دل از دستی بدر بردن نباشد کار هر چشمی
نگاه پر تصرف غمزه پر کار می‌خواهد

بود آهو که صیادش به یک تیر افکند در خون
دلی را صید کردن کوشش بسیار می‌خواهد

غلامی هست وحشی نام و میخواهد خریداری
به بازار نکو رویان که خدمتکار می‌خواهد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

درون دل به غیر از یار و فکر یار کی گنجد
خیال روی او اینجا در او اغیار کی گنجد

ز حرف و صوت بیرونست راز عشق من با او
رموز عشق وجدانیست در گفتار کی گنجد

من و آزردگی از عشق او حاشا معاذلله
دلی کز مهر پر باشد در او آزار کی گنجد

به رطل بخت یک خمخانه می ساقی که بر لب نه
به ظرف تنگ من این باده‌ی بسیار کی گنجد

چه جای مرهم راحت دل بیمار وحشی را
بجز حسرت در آن دل کز تو شد افکار کی گنجد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

ما را دو روزه دوری دیدار می‌کُشد
زهریست اینکه اندک و بسیار می‌کُشد

عمرت دراز باد که ما را فراق تو
خوش میبرد به زاری و خوش زار می‌کُشد

مجروح را جراحت و بیمار را مرض
عُشاق را مفارقت یار می‌کُشد

آنجا که حسن دست به تیغ کرشمه برد
اول جفا کشان وفادار می‌کشد

وحشی چنین کشنده بلایی که هجر اوست
ما را هزار بار نه یک بار می‌کشد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

کسی از دور تا کی چین ابروی کسی بیند؟
سراپا چشم حسرت گردد و سوی کسی بیند؟

ز روی خویشتن هم شرم می‌آید مرا تا کی
کسی بنشیند و از دور در روی کسی بیند

نه مغروری چنانم کشت کز دل چون کشد خنجر
سری پیش افکند در چاک پهلوی کسی بیند

فلک گو استخوان پیش سگ افکن ناتوانی را
که فرساید ز حسرت چون سگ کوی کسی بیند

کسی داند که وحشی را چه برق افتاد در خرمن
که داغی بر جگر از تندی خوی کسی بیند

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

میکِشم زان تُندخو گر صد تغافل می‌کند
دیگری باشد کجا چندین تحمل می‌کند؟

می‌کند فریاد بلبل از کمال شوق باد
غنچه گویا خنده‌ای در کار بلبل می‌کند

بر رخ چون زر سرشک همچو سیمم دید و گفت
این گدا را بین که اظهار تجمُل می‌کند

زلف او دل برد و کاکل در پی جانست وای
کانچه با جانم نکرد آن زلف کاکل می‌کند

می‌کند بی نوگلی خونابه‌ی دل در کنار
در چمن وحشی چنین دامن پر از گل می‌کند

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

دلی کز عشق گردد گرم، افسُردن نمیداند
چراغی را که این آتش بود مُردن نمیداند

دلی دارم که هر چندش بیازاری نیازارد
نه دل سنگست پنداری که آزردن نمیداند

خسک در زیر پا دارد مقیم کوی مشتاقی
عجب نبود که پای صبر افشردن نمیداند

عنان کمتر کش اینجا چون رسی کز ما وفاکیشان
کسی دست تظلم بر عنان بردن نمیداند

میی در کاسه دارم مایه‌ی سد گونه بد مستی
هنوز او مستی خون جگر خوردن نمیداند

بخند، ای گل کز آب چشم وحشی پرورش داری
که هر گل کو به بار آورد پژمردن نمیداند

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

اظهار محبت به سگ کوی تو کردیم
گفتیم مگر دوست شود دشمن ما شد

دل خون شد و از دیده‌ی خونابه فشان رفت
تا رفته‌ای از دیده چه گویم که چه‌ها شد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

در آن دیار که هجران بود حیات نباشد
اساس زندگی خضر را ثبات نباشد

مُنادیست ز هجران که هر که بندی شد
ز بند خانه ما دیگرش نجات نباشد

مبین به ظاهر بی‌لطفیش که هست بتان را
تغافلی که کم از هیچ التفات نباشد

متاعهای وفا هست در دکانچه‌ی عشقم
که در سراسر بازار کاینات نباشد

به مذهب که عمل میکنی و کیش که داری
که گفته است که حسن ترا زکات نباشد؟

بساط دوری و شترنج غایبانه به خوبان
بخود فرو شده وحشی عجب که مات نباشد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

ما را بسوی خود خم موی تو می‌کَشد
زنجیر کرده بر سر کوی تو می‌کَشد

ای باغ خوش بخند که خلقی ز هر طرف
چون سبزه رخت بر لب جوی تو می‌کشد

ای سبزه بخت سبز تو داری که لاله سان
هر سو کسی پیاله بر روی تو می‌کشد

ای بوستان شکفته شو اکنون که خلق را
دل همچو غنچه باز به سوی تو می‌کشد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

هر که یار ماست میل کُشتن ما می‌کند
جرم یاران چیست دوران این تقاضا می‌کند

می‌کند افشای درد عشق داغ تازه‌ام
این سیه‌رو دردمندان را چه رسوا می‌کند

اشک هر دم پیش مردم آبرویم می‌برد
چون توان گفتن که طفلی با من اینها می‌کند

از جنون ما تماشای خوشی خواهد شدن
هر که می‌آید به کوی ما تماشا می‌کند

دم به دم از درد وحشی سنگ بر دل میزند
هر زمان درد دلی از سنگ پیدا می‌کند

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

کسی که عاشق باشد اینچنین است👌


مرگ اگر مَرد است گو نزد من آی
تا در آغـــوشش بگیرم تنگ تنگ


#حکیم‌خداوندگارحضرت‌مولانا
@Molana_EqbalLahori

غلام عشق؟ حاشا کز جفای یار بگریزد
نه عاشق بلهوس باشد که از آزار بگریزد

ببر، گر بلبلی درد سر بیهوده از گلشن
که گوید عاشق روی گلم و ز خار بگریزد

نباشد بیوفا گل بلکه مرغی بیوفا باشد
که چون گل را نماند خوبی رخسار بگریزد

بس است این طعنه از پروانه تا جاوید بلبل را
که رنگ و بوی گل چون رفت از گلزار بگریزد

چرا از نسبت خود عشق را تهمت نهد وحشی
کسی کز جور یار و طعنه‌ی اغیار بگریزد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

هیچکس چشم به سوی من بیمار نکرد
که به جان‌دادن من گریه‌ی بسیار نکرد

که مرا در نظر آورد که از غایت ناز؟
چین برابر و نزد و روی به دیوار نکرد

هیچ سنگین دل بیرحم به غیر از تو نبود
که سرود غم من در دل او کار نکرد

روح آن کشته‌ی غم شاد که تا بود دمی
یار غم بود و شکایت ز غم یار نکرد

روز مردن ز تو وحشی گله‌ها داشت ولی
رفت از کار زبان وی و اظهار نکرد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

کسی کز رشک من محروم از آن پیمان شکن گرید
اگر در بزم او بیند مرا، بر حال من گرید

به بزم عیش بی‌دردان به جانم کو غم آبادی
که سوزد یکطرف مجنون و یکسو کوهکن گرید

چه میپرسی حدیث درد پروردی که احوالش
کسی هرگز نفهمد بس که هنگام سخن گرید

نشینم من هم از اندوه و دور از کوی او گریم
غریب و دردمندی هر کجا دور از وطن گرید

برو ای پند گو بگذار وحشی را که این مسکین
دمی بنشیند و بر روزگار خویشتن گرید


#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

پی وصلش نخواهم زود یاری در میان افتد
که شوق افزون شود چون روزگاری در میان افتد

به خود دادم قرار صبر بی او یک دو روز اما
از آن ترسم که ناگه روزگاری در میان افتد

فغان کز دست شد کارم ز هجر و کار سازان را
ز ضعف طالعم هر روز کاری در میان افتد

خوش آن روزیکه چون گویند پیشت حرف مشتاقان
حدیث درد من هم از کناری در میان افتد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

عشق گو بی‌عزتم کن عشق و خواری گفته‌اند
عاشقی را مایه‌ی بی اعتباری گفته‌اند

کوه محنت بر دلم نهِ منتت بر جان من
عاشقی را رکن اعظم بردباری گفته‌اند

پای تا سر بیم و امیدم که طور عشق را
غایت نومیدی و امیدواری گفته‌اند

پیش منست احتراز از چشم و دل از غیر دوست
آنچه اهل تقویش پرهیزکاری گفته‌اند

راست شد دل با رضای یار و رست از هجر و وصل
آری آری راستی و رستگاری گفته‌اند

من مرید عشق گر ارشاد آن شد حاصلم
آن صفت‌کش نام موت اختیاری گفته‌اند

زیستن فرعست وحشی اصل پاس دوستیست
جان و سر سهلست اول حفظ یاری گفته‌اند

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

کجا در بزم او جای چو من دیوانه‌ای باشد
مقام همچو من دیوانه ای ، ویرانه‌ای باشد

چو مجنون تازه سازم داستان عشق و رسوایی
که اینهم در میان مردمان افسانه‌ای باشد

من و شمعی که باشد قدر عاشق آنقدر پیشش
که چون خود را بسوزد کمتر از پروانه‌ای باشد

میان آشنایان هر چه می‌خواهی بکن با من
ولی خوارم مکن چندین اگر بیگانه‌ای باشد

مگو وحشی کجا می‌باشد ای سلطان مهرویان
کجا باشد مقامش گوشه‌ی میخانه‌ای باشد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

نشانم پیش تیرش کاش تیرش بر نشان آید
که پیشم از پی تیر خود آن ابرو کمان آید

مگوییدش حدیث کوه درد من که می‌ترسم
چو گویید این سخن ناگه برآن خاطر گران آید

از آنم کس نمیپرسد که چون پرسد کسی حالم
به او گویم غم دل آنقدر کز من به جان آید

بیا ای باد خاکم بر سر هر رهگذر افکن
که دامانش بگیرم هر کجا دامن کشان آید

ز شوق او نرفتم سوی بستان بهر آن رفتم
که شاید نخل من روزی به سوی بوستان آید

تو دمساز رقیبانی چنین معلوم می‌گردد
که چون خوانی مرا نام رقیبت بر زبان آید

صبوحی کرده میآمد، بسی خون کرده رفتارش
بلی خونها شود جایی که مستی آنچنان آید

مگو وحشی چرا از بزم او غمناک می‌آیی
کسی کز بزم او بیرون رود چون شادمان آید

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

غم هجوم آورده میدانم که زارم می‌کُشد
وین غم دیگر که دور از روی یارم می‌کُشد

می‌کشد سد بار هر ساعت من بد روز را
من نمی‌دانم که روزی چند بارم می‌کشد

گریه کن بر حسرت و درد من ای ابر بهار
کاینچنین فصلی غم آن گلعذارم می‌کشد

شب هلاکم میکند اندیشه‌ی غمهای روز
روز فکر محنت شبهای تارم می‌کشد

گفته خواهد کشت وحشی را به سد بیداد زود
دیر می‌آید مگر از انتظارم می‌کشد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

در اول عشق و جنون آهم ز گردون بگذرد
آغاز کردم اینچنین، انجام آن چون بگذرد

لیلی که شد مجنون ازو دور از خرد سد مرحله
کو تا ز عشق روی تو سد ره ز مجنون بگذرد

ای آنکه پرسی حال من وه چون بود حال کسی
کزدیده هر دم بر رخش سد جدول خون بگذرد

از دل برآید شعله‌ای کاتش به عالم در زند
هر گه که در خاطر مرا آن جامه گلگون بگذرد

وحشی که شد گوهرفشان در وصف عقد گوهرش
نبود عجب کز نظم او از در مکنون بگذرد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

خوش آن روزی که زنجیر جنون بر پای من باشد
به هر جا پا نهم از بیخودی غوغای من باشد

خوش آن عشقی‌که درکوی جنونم خسروی بخشد
جهان پر لشکر از اشک جهان پیمای من باشد

هوس دارم دگر در عشق آن شب زنده‌داری ها
که در هر گوشه‌ای افسانه‌ی سودای من باشد

خوش آن کز خار خار داغ عشق لاله رخساری
جهانی لاله زار چشم خون پالای من باشد

مرا دیوانه سازد این هوس وحشی که از یاری
مهی را گوش بر افسانه‌ی شبهای من باشد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

اغیار را آسان کُشد عاشق چو تَرک جان کند
هر کس که از جان بگذرد بسیار خون آسان کند

ای دل به راه سیل غم جان را چه غمخواری کنی
این خانه‌ی اندوه را بگذار تا ویران کند

جان صرف پرکاری که او چون رو به بازار آورد
بازار خوبان بشکند نرخ بلا ارزان کند

از بی سر و سامانیم یاران نصیحت تا به کی
او می‌گذارد تا کسی فکر سرو سامان کند

شد کعبه‌ی دل از بتان بتخانه وحشی چون کنم
داغ رقیبانش اگر آتشگه گبران کنم

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

بازم غم بیهوده به همخانگی آمد
عشق آمد و با نشئه‌ی دیوانگی آمد

ای عقل همانا که نداری خبر از عشق
بگریز که او دشمن فرزانگی آمد

خوش باشد اگر کنج غمت هست که این دل
با رخنه‌ی دیرینه به ویرانگی آمد

دارد خبری آن نگه خاص که سویم
مخصوص به سد شیوه‌ی بیگانگی آمد

ای شمع به هر شعله که خواهیش بسوزان
مرغ دل وحشی که به پروانگی آمد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

یار دور افتاده مان حل مراد ما نکرد
مدتی رفتیم و او یک بار یاد ما نکرد!

مجلس ما هر دم از یادش بهشتی دیگرست
گر چه هرگز یاد ما حوری نژاد ما نکرد

بر سر سد راه داد ما به گوش او رسید
یک ره آن بیداد گر گوشی به داد ما نکرد

دل به خاک رهگذارش عمرها پهلو نهاد
او گذاری بر دل خاکی نهاد ما نکرد

اعتماد ما یکی سد شد به وحشی زین غزل
کیست کو سد آفرین بر اعتقاد ما نکرد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

این دل که دوستی به تو خون‌خواره می‌کند
خصمی به خود نه ، با من بیچاره می‌کند

بد خوییت به آخر دیدن گذاشته است
حالا نظر به خوبی رخساره می‌کند

این صید بی ملاحظه غافل از کمند
گردن دراز کرده چه نظاره می‌کند

این شیشه‌ی ظریف که صد جا شکسته بیش
این اختلاط چیست که با خاره می‌کند

فردا نمایمش که سوی جیب جان رود
وحشی که جیب عاریتی پاره می‌کند

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

ترسم در این دلهای شب از سینه آهی سرزند
برقی ز دل بیرون جهد آتش به جایی درزند

از عهده چون آید برون گر بر زمین آمد سری
آن نیمه‌های شب که او با مدعی ساغر زند

کوس نبرد ما مزن اندیشه کن کز خیل ما
گر یک دعا تازد برون بر یک جهان لشکر زند

آتشفشانست این هوا ، پیرامن ما نگذری
خصمی به بال خود کند مرغی که اینجا پرزند

می بی صفا، نی بی نوا ، وقتست اگر در بزم ما
ساقی می دیگر دهد مطرب رهی دیگر زند

ما را درین زندان غم من بعد نتوان داشتن
بندی مگر بر پانهد، قفلی مگر بر در زند

وحشی ز بس آزردگی زهر از زبانم میچکد
خواهم دلیری کاین زمان خود را بر این خنجر زند

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

امروز ناز را به نیازم نظر نبود
زان شیوه‌های خاص یکی جلوه‌گر نبود

چشم از غرور اگر چه نمی‌گشت ملتفت
عجز نگاه حسرت من بی اثر نبود

بس شیوه‌های ناز که در پرده داشت حسن
اما تبسمی که شود پرده در نبود

آن خنده‌ها که غنچه‌ی سیراب می‌نهفت
بیرون ز زیر پرده‌ی گلبرگ تر نبود

من کشته کرشمه مژگان که بر جگر
خنجر زد آنچنان که نگه را خبر نبود

دل را که نومقید زندان حسرت است
جز عرض عشق هیچ گناه دگر نبود

وحشی نگفتمت که غرور آورد نیاز
این سرکشی و ناز چرا بیشتر نبود

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

دوشم از آغاز شب جا بر در جانانه بود
تا به روزم چشم بربام و در آن خانه بود

دی که می‌آمد ز جولانگاه شوخی مست ناز
نرگسش بر گوشه‌ی دستار خوش ترکانه بود

بهر آن نا آشنا می‌رم که فرد از همرهان
آنچنان میشد که گویا از همه بیگانه بود

آن نصیحتها که می‌کردیم اهل عشق را
این زمان معلوم ما شد کان همه افسانه بود

قرب تا حاصل نشد دودم ز خرمن برنخاست
اتحاد شمع برق خرمن پروانه بود

سوختن با آتش است و عشق با دیوانگی
عشق بر هر دل که زد آتش چو من دیوانه شد

وحشی از خون خوردن شب دوش نتوانست خاست
کاین می مرد افکن امشب تا لب پیمانه بود


#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

به راز عشق زبان در میان نمی‌باشد
زبان ببند که آنجا بیان نمی‌باشد

میان عاشق و معشوق یک کرشمه بس‌ست
بیان حال به کام و زبان نمی‌باشد

دل رمیده‌ی من زخم دار صید گهیست
که زخم صید به تیر و کمان نمی‌باشد

از آن روایی بازار کم عیارانست
که در میان محک امتحان نمی‌باشد

اگر به من نشوی مهربان درین غرضیست
کسی به خلق تو نامهربان نمی‌باشد

به عالمی که منم منتهای غصه مپرس
که قطع مدت و طی زمان نمی‌باشد

زبان به کام مکش وحشی از فسانه‌ی عشق
بگو که خوشتر ازین داستان نمی‌باشد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

زینسان که تُند میگذرد خوشخرام من
کی مُلتفت شود به جواب سلام من؟

گفتم بگو از آن لب شیرین حکایتی
سد تلخ گفت دلبر شیرین کلام من

آن شمع گر ز سوز دل من خبر نداشت
بهر چه بر فروخت چو بشنید نام من

کامی نیافتم ز لب او به بوسه ای
هرگز نبود آن لب شیرین به کام من

وحشی غزال من که به من آرمیده بود
وحشی چنان نشد که شود باز رام من

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

ما را میازار این همه چندین جفا بر ما مکن
آغاز عشق است ای پسر اینها مکن اینها مکن

ول یاری بدان رسمی‌ست خوبان را کهن
ای از همه بی رحم تر رسم نوی پیدا مکن

گاهی نگاهی میکنی آن هم به چندین خشم و ناز
گو کارها یکباره شو این چشم هم بالا مکن

مشهور شهری گشته‌ای وحشی چه رسواییست این
چندین به کوی او مرو خود را دگر رسوا مکن

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

خوش آن کو غنچه سان با گلعذاری همنشین باشد
صراحی در بغل جام میش در آستین باشد

ز دستت هرچه می‌آمد به ارباب وفا کردی
نکردی هیچ تقصیری وفاداری همین باشد

رقیبا میدهی بیمم که دارد قصد خون ریزیت
ازین بهتر چه خواهد بود یا رب اینچنین باشد

کجا گفتن توان شرح غم محمل نشین خود
اگر همچون جرس ما را زبان آهنین باشد

به هر ویرانه کانجا وحشی دیوانه جا گیرد
ز هر سو دامنی پرسنگ طفلی در کمین دارد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

اینست کز او رخنه به کاشانه‌ی من شد
تاراجگر خانه‌ی ویرانه من شد

اینست که می‌ریخت به پیمانه‌ی اغیار
خون ریخت چو دور من و پیمانه‌ی من رشد

اینست که چشم تر من ابر بلا ساخت
سیل آمد و بنیاد کن خانه‌ی من شد

اینست که چون دید پریشانی من گفت
وحشی مگر اینست که دیوانه‌ی من شد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

گُل چیست اگر دل ز غم آزاد نباشد؟
از گل چه گشاید چو دلی شاد نباشد

خواهم که ز بیداد تو فریاد برآرم
چندان که دگر طاقت فریاد نباشد

شهری که در او همچو تو بیدادگری هست
بیداد کشان را طمع داد نباشد

پروانه که او محرمی خلوت فانوس
چون در حرم شمع ره باد نباشد

سنگی به ره توسن شیرین نتوان یافت
کاتش به دلش از غم فرهاد نباشد

وحشی چه کنی ناله که معمور نشد دل
بگذار که این غمکده آباد نباشد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

✅❤️✅ ۱۵۰ ﻧﺎﻡ پارسی ﻛﻪ از ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ و پرکاربردترین ﻧﺎﻡ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﺮﻛﻴﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ؛

۱- Firuze - ﻓﻴﺮﻭﺯﻩ - ﺯ
۲- Dilara - ﺩﻝ ﺁﺭﺍ - ﺯ
۳- Cihan - ﺟﻬﺎﻥ - ﻡ , ﺯ
۴- Can - ﺟﺎﻥ - ﻡ
۵- Suzan - ﺳﻮﺯﺍﻥ - ﺯ
۶- Simten - ﺳﻴﻤﺘﻦ - ﺯ
۷- Polat - ﭘﻮﻻﺩ - ﻡ
۸- Pervin - ﭘﺮﻭﻳﻦ - ﺯ
۹- Gonca - ﻏﻨﭽﻪ - ﺯ
۱۰- Hazan - ﺧﺰﺍﻥ - ﺯ
۱۱- Mehtap - ﻣﻬﺘﺎﺏ - ﺯ
۱۲- Feridun - ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ - ﻡ
۱۳- Cihangir - ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮ - ﻡ
۱۴- Didem - ﺩﻳﺪﻩ - ﺯ
۱۵- Derya - ﺩﺭﻳﺎ - ﻡ , ﺯ
۱۶- Fusun - ﻓﺴﻮﻥ - ﺯ
۱۷- Bihter - ﺑﻬﺘﺮ - ﺯ
۱۸- Berna - ﺑﺮﻧﺎ - ﺯ
۱۹- Asuman - ﺁﺳﻤﺎﻥ - ﺯ
۲۰- Arzu - ﺁﺭﺯﻭ - ﺯ
۲۱- Cenk - ﺟﻨﮓ - ﻡ
۲۲- Agah - ﺁﮔﺎﻩ - ﻡ
۲۳- Civan - ﺟﻮﺍﻥ - ﻡ
۲۴- Serap - ﺳﺮﺍﺏ - ﺯ
۲۵- Rengin - ﺭﻧﮕﻴﻦ - ﺯ
۲۶- Pertev - ﭘﺮﺗﻮ - ﺯ
۲۷- Nihan - ﻧﻬﺎﻥ - ﺯ
۲۸- Nigar - ﻧﮕﺎﺭ - ﺯ
۲۹- Ferhat - ﻓﺮﻫﺎﺩ - ﻡ
۳۰- Bahtiyar - ﺑﺨﺘﻴﺎﺭ - ﻡ
۳۱- Mehpare - ﻣﻬﭙﺎﺭﻩ - ﺯ
۳۲- Pakize - ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ - ﺯ
۳۳- Serdar - ﺳﺮﺩﺍﺭ - ﻡ
۳۴- Cem - جَم که مخفف جمشید است - م
۳۵- Cavidan - ﺟﺎﻭﻳﺪﺍﻥ - ﺯ
۳۶- Arash - ﺁﺭﺵ - ﻡ
۳۷- Taze - ﺗﺎﺯﻩ - ﺯ
۳۸- Zerdali - ﺯﺭﺩﺁﻟﻮ - ﺯ
۳۹- Nermin - ﻧﺮﻣﻴﻦ - ﺯ
۴۰- Mine - ﻣﻴﻨﺎ - ﺯ
۴۱- Güzide - ﮔﺰﻳﺪﻩ - ﺯ
۴۲- Jülide - ﮊﻭﻟﻴﺪﻩ - ﺯ
۴۳- Gülriz - ﮔﻠﺮﻳﺰ - ﺯ
۴۴- Gülgün - ﮔﻮﻟﮕﻮﻥ - ﺯ
۴۵- Çinar - ﭼﻨﺎﺭ - ﻡ
۴۶- Ercüment - ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ - ﻡ
۴۷- Firdevs - ﻓﺮﺩﻭﺱ - ﺯ
۴۸- Güldem - ﮔﻠﺪﻡ - ﺯ
۴۹- Güldeste - ﮔﻠﺪﺳﺘﻪ - ﺯ
۵۰- Gülçin - ﮔﻠﭽﻴﻦ - ﺯ
۵۱- Mihriban - ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ - ﺯ
۵۲- Nevin - ﻧﻮﻳﻦ - ﺯ
۵۳- Nevcivan - ﻧﻮﺟﻮﺍﻥ - ﺯ
۵۴- Nazan - ﻧﺎﺯﺍﻥ - ﺯ
۵۵- Nadide - ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ - ﺯ
۵۶- Gülfem - ﮔﻞ ﻓﺎﻡ - ﺯ
۵۷- Dilaver - ﺩﻻﻭﺭ - ﻡ
۵۸- Güher - ﮔﻮﻫﺮ - ﺯ
۵۹- Mehveç - ﻣﻬﻮﺵ - ﺯ
۶۰- Naz - ﻧﺎﺯ - ﺯ
۶۱- Mehr - ﻣﻬﺮ ( ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ) - ﻡ
۶۲- Zerrin - ﺯﺭﻳﻦ - ﺯ
۶۳- Rüstem - ﺭﺳﺘﻢ - ﻡ
۶۴- Rüşen - ﺭﻭﺷﻦ - ﻡ , ﺯ
۶۵- Nilüfer - ﻧﻴﻠﻮﻓﺮ - ﺯ
۶۶- Dilşad - ﺩﻟﺸﺎﺩ - ﺯ
۶۷- Canan - ﺟﺎﻧﺎﻥ - ﺯ
۶۸- Bülent - ﺑﻠﻨﺪ - ﻡ
۶۹- Behram - ﺑﻬﺮﺍﻡ - ﻡ
۷۰- Babür - ﺑﺒﺮ - ﻡ
۷۱- Şahin - ﺷﺎﻫﻴﻦ - ﻡ
۷۲- Hurşit - ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ - ﻡ
۷۳- Gülten - ﮔﻞ ﺗﻦ - ﺯ
۷۴- Gülşen - ﮔﻠﺸﻦ - ﺯ
۷۵- Gülizar - ﮔﻠﺰﺍﺭ - ﺯ
۷۶- Gül - ﮔﻞ - ﺯ
۷۷- Şehzade - ﺷﻬﺰﺍﺩﻩ - ﻡ
۷۸- Ümit - ﺍﻣﻴﺪ - ﻡ / Umut - ﺍﻣﻴﺪ - ﻡ , ﺯ
۷۹- Şirin - ﺷﻴﺮﻳﻦ - ﺯ
۸۰- Şebnem - ﺷﺒﻨﻢ - ﺯ
۸۱- Şahnaz , Şehnaz - ﺷﻬﻨﺎﺯ - ﺯ
۸۲- Elmas - الماس - ز
۸۳- Azad , Azat - ﺁﺯﺍﺩ - ﻡ
۸۴- Bahar - ﺑﻬﺎﺭ - ﺯ
۸۵- Banu - ﺑﺎﻧﻮ - ﺯ
۸۶- Peri - ﭘﺮﻱ - ﺯ
۸۷- Mert - ﻣﺮﺩ - ﻡ
۸۸- Gülnaz - ﮔﻠﻨﺎﺯ - ﺯ
۸۹- Gülistan - ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ - ﺯ
۹۰- Gülbahar - ﮔﻠﺒﻬﺎﺭ - ﺯ
۹۱- Şadan - ﺷﺎﺩﺍﻥ - ﻡ
۹۲- Şehrazad (t ) - ﺷﻬﺮﺯﺍﺩ - ﺯ
۹۳- Kahraman - ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ , ﻛﻬﺮﻣﺎﻥ - ﻡ
۹۴- Ateş , Ates - ﺁﺗﺶ - ﻡ
۹۵- Berfu - ﺑﺮﻑ - ﺯ
۹۶- Dilruba - ﺩﻝ ﺭﺑﺎ - ﺯ
۹۷- Dürdane - ﺩﺭﺩﺍﻧﻪ - ﺯ
۹۸- Hürmüz - ﻫﺮﻣﺰ - ﺯ ؟
۹۹- Perran - ﭘﺮﺍﻥ ( ﭘﺮﻳﺪﻥ ) - ﺯ
۱۰۰- Nihal - ﻧﻬﺎﻝ - ﺯ
۱۰۱- Neriman - ﻧﺮﻳﻤﺎﻥ - ﺯ ؟
۱۰۲- Güzin - ﮔﺰﻳﻦ - ﺯ
۱۰۳- Hüner - ﻫﻨﺮ - ﺯ
۱۰۴- Hürrem - ﺧﺮﻡ - ﺯ
۱۰۵- Kamuran , kamran - ﻛﺎﻣﺮﺍﻥ - ﻡ , ﺯ
۱۰۶- Kent - ﻛﻨﺪ - م
۱۰۷- Lale - ﻻﻟﻪ - ﺯ
۱۰۸- Müjde - ﻣﮋﺩﻩ - ﺯ
۱۰۹- Derviş - درویش - ﻡ
۱۱۰- Mestan - ﻣﺴﺘﺎﻥ - ﻡ
۱۱۱- Nergis - ﻧﺮﮔﺲ - ﺯ
۱۱۲- Lalegün - ﻻﻟﻪ ﮔﻮﻥ - ﺯ
۱۱۳- Müjdat - ﻣﮋﺩﻩ - ﻡ
۱۱۴- Ferda - ﻓﺮﺩﺍ ( ﺁﻳﻨﺪﻩ ) - ﻡ , ﺯ
۱۱۵- Ejder - ﺍﮊﺩﺭ - ﻡ
۱۱۶- Dervışe - ﺩﺭﻭﻳﺸﻪ - ﺯ
۱۱۷- Destan - ﺩﺳﺘﺎﻥ ﻳﺎ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ - ﺯ
۱۱۸- Deste - ﺩﺳﺘﻪ - ﺯ
۱۱۹- Sim - ﺳﻴﻢ ( ﻧﻘﺮﻩ / ﭘﻬﻠﻮﻱ : ﺍﺳﻴﻢ ) - ﺯ
۱۲۰- Pehlivan - ﭘﻬﻠﻮﺍﻥ - ﻡ
۱۲۱- Piruz - ﭘﻴﺮﻭﺯ - ﻡ
۱۲۲- Serbülent - ﺳﺮﺑﻠﻨﺪ - ﻡ
۱۲۳- Şehsuvar - ﺷﻬﺴﻮﺍﺭ - ﻡ
۱۲۴- Şadi - ﺷﺎﺩﻱ - ﻡ
۱۲۵- Yekta - ﻳﻜﺘﺎ - ﻡ
۱۲۶- Avi - ﺁﺑﻲ - ﺯ
۱۲۷- Aşina - ﺁﺷﻨﺎ - ﺯ
۱۲۸- Ahu - ﺁﻫﻮ - ﺯ
۱۲۹- Ahter - ﺍﺧﺘﺮ - ﺯ
۱۳۰- Afitab - ﺁﻓﺘﺎﺏ - ﺯ
۱۳۱- Yaren - ﻳﺎﺭ - ﺯ
۱۳۲- Baran - ﺑﺎﺭﺍﻥ - ﻡ
۱۳۳- Hüsrev - ﺧﺴﺮﻭ - ﻡ
۱۳۴- Deryace - ﺩﺭﻳﺎﭼﻪ - ﺯ
۱۳۵- Dibace - ﺩﻳﺒﺎﭼﻪ - ﺯ
۱۳۶- Didar - ﺩﻳﺪﺍﺭ - ﺯ
۱۳۷- Dildade - ﺩﻝ ﺩﺍﺩﻩ - ﺯ
۱۳۸- Duhter - ﺩﺧﺘﺮ - ﺯ
۱۳۹- Ferzane - ﻓﺮﺯﺍﻧﻪ - ﺯ
۱۴۰- Füruzan - ﻓﺮﻭﺯﺍﻥ - ﺯ
۱۴۱- Efruz - ﺍﻓﺮﻭﺯ - ﻡ
۱۴۲- Çimen - ﭼﻤﻦ - ﺯ
۱۴۳- Çeşman - ﭼﺸﻤﺎﻥ - ﺯ
۱۴۴- Kardide - ﻛﺎﺭﺩﻳﺪﻩ - ﺯ
۱۴۵- Jale - ﮊﺍﻟﻪ - ﺯ
۱۴۶- Gülberk - ﮔﻠﺒﺮﮒ - ﺯ
۱۴۷- Rahşan - ﺭﺧﺸﺎﻥ - ﺯ
۱۴۸- Ruhsar - ﺭﺧﺴﺎﺭ - ﺯ
۱۴۹- Beha - ﺑﻬﺎ - ﻡ
۱۵۰- Cavit - ﺟﺎﻭﻳﺪ - ﻡ

📘📗📒 شماری از بن مایه ها :
behindthename.com
Turkishculture.org

"پارسی را پاس بداریم"

📝📝📝

@Istga_Parsi

ملول از زُهد خویشم ساکن میخانه خواهم شد
حریف ساغر و هم مشرب پیمانه خواهم شد

اگر بیند مرا طفلی به این آشفتگی داند
که از عشق پری رخساره‌ای دیوانه خواهم شد

شدم چون رشته‌ی‌ای از ضعف و دارم شادمانیها
که روزی یار با آن گوهر یکدانه خواهم شد

به هر جا میرسم افسانه‌ی عشق تو میگویم
به این افسانه گفتن عاقبت افسانه خواهم شد

مگو وحشی کجا میباشد و منزل کجا دارد
کجا باشم مقیم گوشه‌ی ویرانه خواهم شد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

مهرم ز حرمان شد فزون شوقی ز حسرت کم نشد
هر چند حسرت بیش شد شوق و محبت کم نشد

تخم امید ما از او نارسته ماند از بی‌ نمی
اما به کشت دیگران باران رحمت کم نشد

خوش بخت تو ای مدعی کاینجا که من خوارم چنین
با یک جهان بی‌حرمتی هیچت ز حرمت کم نشد

عمری زدم لاف سگی اما چه حاصل چون مرا
با این همه حق وفا خواری و ذلت کم نشد

وحشی از و بر خاطرم پیوسته بود این گرد غم
ز آیینه‌ی من هیچگه گرد کدورت کم نشد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

هلاکم ساز گر بر خاطرت باری ز من باشد
که باشم من که بار خاطر یاری ز من باشد

گذاریدم همانجایی که میرم بر مداریدم
نمیخواهم که بر دوش کسی باری ز من باشد

حلالی خواستم از جمله یاران قاتل من کو
که خواهم عذر او گر گاهش آزاری ز من باشد

ز اشک ناامیدی برد مژگان آب و میترسم
که ناگه بر سر راه کسی خاری ز من باشد

به کویش گر ندارم صوت عشرت غم مخور وحشی
مرا این بس که آنجا ناله‌ی زاری ز من باشد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

هر چند ناز کردی ، نیازم زیاده شد
دردم فزود و سوز و گدازم زیاده شد

هر چند بیش کشت به ناز و کرشمه‌ام
رغبت به آن کرشمه و نازم زیاده شد

باز آمدی و شعله‌ی شوقم به جان زدی
کم گشته بود سوز تو بازم زیاده شد

درد تو کم نشد ز سفر بلکه سد الم
از رنج راه دور و درازم زیاده شد

وحشی به فکر چشم غزالی به هر غزل
انگیز طبع سحر طرازم زیاده شد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

تاب رخ او مهـــر جهانتاب ندارد !
جز زلف کسی پیش رخش تاب ندارد

خواب آورد افسانه و افسانه‌ی عاشق
هر کس که کند گوش دگر خواب ندارد

پهلوی من و تکیه‌ی خاکستر گلخن
دیوانه سر بستر سنجاب ندارد

سیل مژه ترسم که تن از پای در آرد
کاین سست بنا طاقت سیلاب ندارد

گر سجده کند پیش تو چندان عجبی نیست
وحشی که جز ابروی تو محراب ندارد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

دگر آن شبست امشب که ز پی سحر ندارد
من و باز آن دعاها که یکی اثر ندارد

من و زخم تیز دستی که زد آنچنان به تیغم
که سرم فتاده برخاک و تنم خبر ندارد

همه زهر خورده پیکان خورم و رطب شمارم
چه کنم که نخل حرمان به ازین ثمر ندارد

ز لبی چنان که بارد شکرش ز شکرستان
همه زهر دارد اما چه کند شکر ندارد

به هوای باغ مرغان همه بالها گشاده
به شکنج دام مرغی چه کند که پر ندارد

بکش و بسوز و بگذر منگر به اینکه عاشق
بجز این که مهر ورزد گنهی دگر ندارد

می وصل نیست وحشی به خمار هجر خو کن
که شراب ناامیدی غم درد سر ندارد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

چه گویمت که چه با جانم اشتیاق نکرد
چه کارها که به فرموده‌ی فراق نکرد

زمانه وصل ترا سد سبب مهیا ساخت
ولی چه سود که اقبالم اتفاق نکرد

هزار نقش وفاقم نمود ظاهر بخت
ولیک باطن خود ساده از نفاق نکرد

کلید دار عنایت وسیله‌ها انگیخت
ولیک بخت بدم با تو هم وثاق نکرد

چه ذوق ازین همه تنگ شکر که بخت گشود
چو دفع تلخی هجر تو از مذاق نکرد

شد از فراق به یک ذره صبر راضی و نیست
کسی که طاقت او را غم تو طاق نکرد

مذاق وحشی و این درد و غم که ساقی وقت
نصیب ساغر ما باده‌ی رواق نکرد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

ای اجل از قید زندان غمم آزاد کن
سعی دارد محنت هجران تو هم امداد کن

عیش خسرو چیست با شیرین به طرف جوی شیر
رحم گو بر جان محنت دیده‌ی فرهاد کن

ناقه‌ی لیلی به سرعت رفت و از آشفتگی
راه گم کردست مجنون ای جرس فریاد کن

ای که یک دم فارغ از یاد رقیبان نیستی
هیچ عیبی نیست ما را نیز گاهی یاد کن

غافلی وحشی ز ترک چشم تیر انداز او
تیر جست ای صید غافل چشم برصیاد کن

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

آمدم سر تا قدم در بند سودا همچنان
طوق در گردن همان زنجیر در پا همچنان

رفته بودم ز آتش امید در دل شعله‌ها
آمدم دل گرم از سوز تمنا همچنان

یار خسرو گشت شیرین و برید از کوهکن
کوهکن ره می‌برد در کوه خارا همچنان

پیش لیلی کیست تاگوید ز استیلای عشق
بازگشت از کعبه مجنون رند و رسوا همچنان

رو به شهر و ملک خویش آورد هر آواره‌ای
وحشی بی خان و مان در کوه و صحرا همچنان

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

کی دیدمش که قصد دل زار من نکرد؟
ننشست با رقیبی و آزار من نکرد !؟

یک شمه کار در فن ناز و کرشمه نیست
کز یک نگاه چشم تو در کار من نکرد

گفتم مرنج و گوش کن از من حکایتی
رنجش نمود و گوش به گفتار من نکرد

خندان نشست و شمع شبستان غیر شد
رحمی به گریه‌های شب تار من نکرد

وحشی نماند هیچ سیاست که هجر یار
با جان خسته و دل افکار من نکرد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

پیش تو بسی از همه کس خوارترم من
زان روی که از جمله گرفتارترم من

روزی که نماند دگری بر سر کویت
دانی که ز اغیار وفادار ترم من؟

بر بی کسی من نگر و چاره‌ی من کن
زان کز همه کس بی‌کس و بی‌یارترم من

بیداد کنی پیشه و چون از تو کنم داد
زارم بکشی کز که ستمکار ترم من

وحشی به طبیب من بیچاره که گوید
که امروز ز دیروز بسی زارترم من

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

سخنان فرهاد کوهکن:

چو سرخوش گشت از جام پیاپی
بزد آهی و گفت ای بخت تا کی؟

اسیر محنت ایام بودن !
به کام دشمنان ناکام بودن!

کجا شیرین کجا آن دشت و وادی؟
کجا شیرین و کوی نامردای؟

کجا شیرین و زهر غم چشیدن؟
کجا شیرین و بار غم کشیدن؟

کجا شیرین کجا این درد و این سوز؟
کجا شیرین کجا این صبح و این روز؟

نه از کس آتشم در خرمن افتاد
که این آتش هم از من در من افتاد

گرفتم دشمنی را دوست داری
شمردم خود سری را حق گزاری

محبت خواستم از خودپرستی
نهادم نام هشیاری به مستی

وفا کردم طلب از بی‌وفایی
سزای من که جستم ناسزایی

چو از وی مفلسی کامــی برآرد
پیشمان گر شوی سودی ندارد

#شاهکار_ادب_دراماتیک
#فرهاد_و_شیرین
#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

جانان نظری کو ز وفا داشت ندارد
لطفی که از این پیش به ما داشت ندارد

رحمی که به این غمزده‌اش بود نماندست
لطفی که به این بی‌سر و پا داشت ندارد

آن پادشه‌ی حُسن ندانم چه خطا دید؟
کان لطف که نسبت به گدا داشت ندارد

گر یار خبردار شود از غم عاشق
جوری که به این قوم روا داشت ندارد

وحشی اگر از دیده رود خون عجبی نیست
کان گوشه‌ی چشمی که به ما داشت ندارد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

شد صرف عمرم در وفا بیداد جانان همچنان
جان باختم در دوستی او دشمن جان همچنان

هرکس که آمد غیر ما در بزم وصلش یافت جا
ما بر سر راه فنا با خاک یکسان همچنان

عمریست کز پیش نظر بگذشت آن بیدادگر
ما بر سر آن رهگذر افتاده حیران همچنان

حالم مپرس ای همنشین بی طره‌ی آن نازنین
آشفته بودم پیش ازین هستم پریشان همچنان

وحشی بسی شب تا سحر بودم پریشان دیده تر
باقی‌ست آن سوز جگر وان چشم گریان همچنان

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

اینچنین گر جانب اغیار خواهی داشتن؟
بعد ازین خوش عاشق بسیار خواهی داشتن

یک خریدار دگر ماندست و گر اینست وضع
بیش ازین هم گرمی بازار خواهی داشتن

بنده‌ی بسیار خواهی داشت در فرمان خویش
گر چنین پروای خدمتکار خواهی داشتن

باغبانا خار در راه تماشاچی منه
دایم این گلها مگر بر بار خواهی داشتن

ضبط خود کن وحشی این گستاخ گویی تابه کی
باز می‌دانم که با او کار خواهی داشتن

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

چرا خود را کسی در دام سد بی‌نسبت اندازد؟
رود با یک جهان نا اهل طرح صحبت اندازد!

حذر از صحبت او باش اگر خود یک نفس باشد
که گر خود پادشاهی کثرت اندر حرمت اندازد

نگه دار آب و رنگ خویش ای یاقوت پر قیمت
که بی آبی و بی رنگی خلل در قیمت اندازد

چو باشد باده در خم تلخی و حالی دگر دارد
تصرف کردن بادیش از کیفیت اندازد

خلاف عقل باشد می نخورده جامه آلود
برد خود را کسی در شاهراه تهمت اندازد

تو و مارا وداع حسن و عشق اولاست کاین صحبت
نه تنها حسن را ، سد عشق را از حالت اندازد

مجال گفتگو تنگ است گو وحشی زبان درکش
همان به کاین نصیحتها به وقت فرصت اندازد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

مرا با خار غم بگذار و گشت باغ و گلشن کن
پی آرایش بزم حریفان گل به دامن کن

تو شمع مجلس افروزی، من سرگشته پروانه
مرا آتش به جان زن دیگران را خانه روشن کن

مکن نادیده وز من تند چون بیگانگان مگذر
مرا شاید که جایی دیده باشی چشم بر من کن

چو کار من نخواهد شد به کام دوستان از تو
هلاکم ساز باری فارغم از طعن دشمن کن

ببین وحشی که چون سویت به زهر چشم میبیند
ترا زان پیش کز مجلس براند عزم رفتن کن

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

رَشک می‌بَردند شهری بر من و احوال من
کرد ضایع کار من این بخت بی اقبال من

طایری بودم من و غوغای بال افشانی‌ای
چشم زخمی آمد و بشکست بر هم بال من

بخت بد این رسم بد بنهاد و رنجاند از منت
ورنه کس هرگز نمی‌رنجیده از افعال من

گشته‌ام آواره سد منزل ز ملک عافیت
می‌دواند همچنان بخت بد از دنبال من

ساده رو وحشی که میخواهد به عرض او رسید
آنچه هرگز شرح نتوان کرد یعنی حال من

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

مکن مکن لب ما را به شکوه باز مکن
زبان کوته‌ی ما را به خود دراز مکن

مکن مباد که عادت کند طبیعت تو
بد است این همه عادت به خشم و ناز مکن

پر است شهر ز ناز بتان نیاز کم است
مکن چنانکه شوم از تو بی نیاز، مکن

من آن نیم که بدی سر زند ز یاری من
درآ خوش از در یاری و احتراز مکن

به حال وحشی خود چشم رحمتی بگشای
در امید به رویش چنین فراز مکن

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

╭┅──  ─  ---  ─  ──┅╮
🆔 @Wahshi_Bafghi ☜🌹💛
╰┅──  ─  ---  ─  ──┅╯
♥️✨

پیوستن دوستان به هم آسان است
دشوار بریدن است و آخر آن است

شیرینی وصل را نمی‌دارم دوست
از غایت تلخی‌ای که در هجران است

#وحشی‌بافقی

❀࿐❁💙❤💛❁࿐❀

هجران رفیق بخت زبون کسی مباد
خصمی چنین دلیر به خون کسی مباد

این شعله‌های ظاهر و باطن گداز هجر
پیراهن درون و برون کسی مباد

آن گریه‌های شوق که غلتید کوه از او
سیل بنای صبر و سکون کسی مباد

سد بند شــــــوق پاره کند زور آرزو
یارب که بخت شور و جنون کسی مباد

وحشی هزار بادیه دورم ز کعبه کرد
این بخت بد که راهنمون کسی مباد

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

ای قامت تو جلوه ده شیوه‌های حُسن
در هر کرشمه‌ی تو نهان سد ادای حُسن

خواهی بدار و خواه بکش، ناپسند نیست
مستحسن است‌هر چه بود اقتضای حسن

سلطان حسن هرچه کند حکم حکم اوست
بگذار کار حسن به تدبیر و رای حسن

این حسن پنج روز به یوسف وفا نکرد
زنهار اعتماد مکن بر وفای حسن

دانی که گل ز باغ چرا زود می‌رود
یعنی که اندکیست زمان بقای حسن

گویی بزن که حال جهان برقرار نیست
حالا که در رکاب مراد است پای حسن

وحشی من و گدایی خوبان که این گروه
سلطان عالمند ز فر همای حسن

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

یا صاحب ننگ و نام می‌باید بود
یا شهره‌ی خاص و عام می‌باید بود

القصه کمال جهد می‌باید کرد
در وادی خود تمام می‌باید بود

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

من اگر این بار رفتم ، رفتم آزارم مکن
این تغافلهای بیش از پیش در کارم مکن

پای برگشتن نخواهم داشت خواهم رفت و ماند
در تماشا گاه دیگر نقش دیوارم مکن

بنده میخواهی ز خدمتکار خود غافل مباش
می‌شود ناگه کسی دیگر خریدارم مکن

من که مستم مجلست گر هست و میر مجلسی
بزم خود افسرده خواهی کرد هشیارم مکن

عزت سگ هست درکوی تو وحشی خود چه کرد
گر چه عاشق خوار می‌باید، چنین خوارم مکن

#وحشی_بافقی
@Wahshi_Bafghi

هست هنوز ماه من چشم و چراغ دیگران
سبزه‌ی او هنوز به از گل باغ دیگران

خلق روان به هر طرف بهر سراغ یار من
بیهده من چرا روم بهر سراغ دیگران

رسته گلم ز بام و در جای دگر چرا روم
با گل خود چه میکنم سبزه‌ی باغ دیگران

من که میسرم شود صافی جام او چرا
در دل خود کنم گره درد ایاغ دیگران

وحشی از او علاج کن سوز درون خویش را
فایده چیست سوختن از تف داغ دیگران

#وحشی_بافقی
@Wahshi_Bafghi

دلت گر به راه خطا مایل است !؟
ترا دشمن اندر جهان خود دل است

#فردوسی_بزرگ
@Molana_EqbalLahori

به دل دیرین بنایی بود کندم
به جای او ز نو طرحی فکندم

خریدارانه چشمی دید سویم
نگفت اما هنوز از چون و چندم

قبولی زان نگه می‌یابم ای بخت
بسوزان بهر چشم بد سپندم

نگهبانت به سوی فتنه و ناز
فریبم می‌دهند و می‌برندم

ره پر تیغ و تیر غمزه پیش است
خداوندا نگه دار از گزندم

برو وحشی تو صید زلف او باش
که من جای دگر سر در کمندم

#وحشی_بافقی
@Wahshi_Bafghi

در بزم وصل اگر چه همین در میان منم
چون نیک بنگری ز همه بر کران منم

رنگی ز گل ندارم و بویی ز یاسمن
آری کلیددار در بوستان منم

خار وخس زیاده بر آتش نهاد نیست
گر بوستان حسن ترا باغبان منم

معلوم مهربانی اهل هوس که چیست
بشنو سخن که عاشقم و مهربان منم

ای گل اگر به گفته‌ی وحشی عمل کنی
سد ساله نو بهار خزان را ضمان منم

#وحشی_بافقی
@Wahshi_Bafghi

دل پر حسرت از کوی تو برگردیدم و رفتم
نشد پابوس روزی آستان بوسیدم و رفتم

ز گرد راه خود را بر سر کوی تو افکندم
رخ پر گرد بر خاک درت مالیدم و رفتم

اگر منزل به منزل چون جرس نالم عجب نبود
که آواز درایی از درت نشنیدم و رفتم

نیامد سرو من بیرون که بر گرد سرش گردم
به سان گرد باد از غم به خود پیچیدم و رفتم

میسر چون نشد وحشی که بینم خلوت وصلش
به حسرت بر در و دیوار کویش دیدم و رفتم

#وحشی_بافقی
@Wahshi_Bafghi

نگارا وقت دمسازیست بازآ
مرا هنگام جانبازیست بازآ

که از جان طاقت از تن تاب رفته
در این جو مانده ماهی آب رفته

بر این کهسار تاب ای ماهتابم
فرو نارفته از کوه آفتابم

همی ترسم که ای جان جهانم
نیایی ور رود بر باد جانم

گر از جان دادنم بیمی‌ست زان است
که جان بهر نثار دلستان است

به سختی با اجل زان می‌ستیزم
که باز آیی و جان بر پات ریزم

به هجران سخت باشد زندگانی
به امید تو کردم سخت جانی

اجل را می‌دهم هر دم فریبی
مگر یابم ز دیدارت نصیبی

به حیلت روزگاری می‌گذارم
که جان در پای دلداری سپارم

چه بودی طالعم دمساز گشتی
که جان رفته از تن بازگشتی

زمانی روی گلگون کن بدین سوی
ز گردش بخت را گلگونه کن روی

#شاهکار_ادب_دراماتیک
#فرهاد_و_شیرین
#وحشی_بافقی

@Wahshi_Bafghi

دلی و طاقت سد آه آتشیــــن دارم
همین منم که دل و طاقت چنین دارم

نعوذباله اگر بگذری به جانب غیر
تو می‌خرامی و من رشک بر زمین دارم

به راندن از تو شکایت کنم خدا مکناد
شکایت ار کنم آزار بیش ازین دارم

محیط جانب من بین و عذر رفته بخواه
که سخت رخش گریزی به زیر زین دارم

مکن تغافل و مگذارم از کمند برون
که صید بیشه‌ی بسیار در کمین دارم

بیا بیا که تو از عافیت گریزانی
که من گمان یکی عشق آفرین دارم

کدام صبر و چه طاقت چه دین و دل وحشی
ازو نه صبر و نه طاقت نه دل نه دین دارم

#وحشی_بافقی
@Wahshi_Bafghi

گر ترک خانمان نکنم از برای تو
وحشی رند خانه برانداز نیستم

#وحشی_بافقی
@Wahshi_Bafghi

همخواب رقیبانی و من تاب ندارم
بی‌تابم و از غصه‌ی این خواب ندارم

زین درنتوان رفت و در آن کو نتوان بود
درمانده‌ام و چاره‌ی این باب ندارم

آزرده ز بخت بد خویشم نه ز احباب
دارم گله از خویش و ز احباب ندارم

ساقی می صافی به حریفان دگر ده
من درد کشم ذوق می ناب ندارم

وحشی صفتم این همه اسباب الم هست
غیر از چه زند طعنه که اسباب ندارم

#وحشی_بافقی
@Wahshi_Bafghi

سعـــــدیا نزدیک رای عاشقان
خَلق مجنونند و مجنون عاقل است

#استاد_سخن
#سعـدی‌شیـــرازی
@Molana_EqbalLahori

ز کمال ناتوانی به لب آمد است جانم
به طبیب من که گوید که چه زار و ناتوانم

به گمان این فکندم تن ناتوان به کویت
که سگ تو بر سر آید به امید استخوانم

اگر آنکه زهر باشد چو تو نوشخند بخشی
به خدا که خوشتر آید ز حیات جاودانم

ز غم تو میگریزم من ازین جهان و ترسم
که همان بلای خاطر شود اندر آن جهانم

نه قرار مانده وحشی ز غمش مرا نه طاقت
اثری نماند از من اگر اینچنین بمانم

#وحشی_بافقی
@Wahshi_Bafghi

از تندی خوی تو گهی یاد نکردم
کز درد ننالیدم و فریاد نکردم

پیش که رسیدم که ز اندوه جدائی
نگریستم و حرف تو بنیاد نکردم

با اینهمه بیداد که دیدم ز تو هرگز
دادی نزدم ناله ز بیداد نکردم

گفتی چه کس است این گ چه کسم آن که ز جورت
جان دادم و آه از دل ناشاد نکردم

وحشی منم آن صید که از پا ننشستم
تا جان هدف ناوک صیاد نکردم

#وحشی_بافقی
@Wahshi_Bafghi

دور از چمن وصل یکی مرغ اسیرم
ترسم که شوی غافل و در دام بمیرم

خواهم که شوم ازنظر لطف تو غایب
هر چند که پر دردم و بسیار حقیرم

گر آب فراموشی از این بیشتر آید
ترسم که فرو شوید از آن لوح ضمیرم

جان کرد وداع تن و برخاست که وحشی
بنشین تو که من در قدم موکب میرم

#وحشی_بافقی

@Wahshi_Bafghi

از آن تر شد به خون دیده دامانی که دارم
که با تردامنان یار است جانانی که من دارم

اگر با من چنین ماند پریشان اختلاط من
ازین بدتر شود حال پریشانی که من دارم

ز مردم گر چه میپوشم خراش سینه‌ی خود را
ولی پیداست از چاک گریبانی که من دارم

کشم تا کی غم هجران اجل گو قصد جانم کن
نمی‌ارزد به چندین درد سر جانی که من دارم

مپرس از من که ویران از چه شد غمخانه‌ات وحشی
جهان ویران کند این چشم گریانی که من دارم

#وحشی_بافقی

@Wahshi_Bafghi

آخرین اشعاری که حضرت وحشی بافقی در زندگی غمناک خودش به زبان راند:👌👌👌

خرد عشق و جنون را دید همدست
از آن هنگامه رخت خویش بر بست

ادب را رفت گستاخی به سر نیز
که گستاخی‌ست جا ننگ است برخیز

چه غم گر عشق داور پرده رو نیست
که خورشید است و چشم بد بر او نیست

ولی عشقی که نبود پرده‌اش پیش
زیان بیند هم از چشم بد خویش

که عاشق چون نظر پرورده نبود
همان بهتر که او بی‌پرده نبود

چو آتش عاشق آنگه رخ برافروخت
که اول خویش و آنگه پرده را سوخت

ولی گویم به پیشت مشکل خویش
به امیدی که بگشایی دل خویش

مگو از غم، ره غم چون توان بست
که می گویند خون با خون توان بست

نگویم کز غمم آزاد سازی
که از غم خاطر خود شاد سازی

#شاهکار_ادب_دراماتیک
#فرهاد_و_شیرین
#وحشی_بافقی

@Wahshi_Bafghi

سخنان حضرت وحشی درباره‌ی همت:

همت اگر پایه فزایی کند
پشه‌ی بی‌ بال هُمایی کند

همت اگر پای به میدان نهد
گوی فلک در خم چوگان نهد

شهپر همت چو بیابد مگس
کی کندش فرق ز سیمرغ کس

گر نبود همت ازین نه صدف
گوهر مقصود که آرد به کف

#خلد_برین
#شاهکار_ادب_دراماتیک
#فرهاد_و_شیرین
#وحشی‌بافقی

@Wahshi_Bafghi

خوشست آن مه به اغیار آزمودم
به من خوش نیست بسیار آزمودم

همان خوردم فریب وعده‌ی تو
تو را با آن که سد بار آزمودم

ز تو گفتم ستمکاری نیاید
تو را نیز ای ستمکار آزمودم

به مهجوری صبوری کار من نیست
بسی خود را در این کار آزمودم

به من یار است دشمن‌تر ز اغیار
که هم اغیار و هم یار آزمودم

کسی کز عمر بهتر بود پیشم
نبود او هم وفادار آزمودم

اجل نسبت به درد هجر وحشی
نه چندان بود دشوار ، آزمودم

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

ز کوی آن پری دیوانه رفتم
نکو کردم خردمندانه رفتم

بیا بشنو ز من افسانه عشق
که دیگر بر سر افسانه رفتم

ز من باور کند زاهد زهی عقل
که کردم تو به وز میخانه‌ی رفتم

سفر کردم ز کوی آشنایی
ز صبر و دین و دل بیگانه رفتم

چه می بود اینکه ساقی داد وحشی
که من از خود به یک پیمانه رفتم

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

دارد که چون تو پادشهی بنده‌ات شوم؟
قربان اخـــــتلاط فریبنده‌ات شوم

بیعانه‌ی هزار غلام است خنده‌ات
سد بار بنده‌ی لب پر خنده‌ات شوم

سد کس به یک نگه فکنی در کمان لطف
شیدایی نگاه پراکنده‌ات شوم

پروانه سوزد از پی سد گام پرتوت
سرگرم شمع عارض تابنده‌ات شوم

خوش اختریست اینکه برآمد به طالعت
وحشی غلام اختر تابنده‌ات شوم

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

چو خواهم کز ره شوقش دمی بر گرد سرگردم
به نزدیکش روم سد بار و باز از شرم برگردم

من بد روز را آن بخت بیدار از کجا باشد
که درکویش شبی چون پاسبانان تا سحر گردم

دلم سد پاره گشت از خنجرش و ز شوق هر زخمی
به خویش آیم دمی سد بار و از خود بیخبر گردم

اگر جز کعبه‌ی کوی تو باشد قبله گاه من
الاهی ناامید از سجده‌ی آن خاک در گردم

نه از سوز محبت بی نصیبم همچو پروانه
که در هر انجمن گرد سر شمع دگر گردم

به بزم عیش شبها تا سحر او را چه غم باشد
که بر گرد درش زاری کنان شب تا سحر گردم

به زخم خنجر بیداد او خو کرده‌ام وحشی
نمیخواهم که یک دم دور از آن بیدادگر گردم

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

نفروخته خود را ز غمت باز خریدیم
آن خط غلامی که ندادیم دریدیم

در دست نداریم به جز خار ملامت
زان دامن گل کز چمن وصل نچیدیم

این راه نه راهیست عنان بازکش ای دل
دیدیکه درین یک دو سه منزل چه کشیدیم

مانند سگ هرزه رو صید ندیده
بیهوده دویدیم و چه بیهود دویدیم

وحشی به فریب همه کس میروی از راه
بگذار که ما ساده دلی چون تو ندیدیم

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi

انقلاب انقلاب ای انقلاب

خواجه از خون رگ مزدور سازد لعل ناب
از جفای دهخدایان کِشت دهقانان خراب

انقلاب انقلاب ای انقلاب

#حکیم‌اقبال_لاهــــــوری
@Molana_EqbalLahori

مصلحت دیده چنین صبر که سویش نروم
ننشینم به رهش بر سر کویش نروم

هست خوش مصلحتی لیک دریغا کو تاب
که یک امروز به نظاره‌ی رویش نروم

آرزو نام یکی سلسله جنبانم هست
خود بخود من به شکن گیری مویش نروم

سد صلا میزند آن چشم و به این جرأت شوق
بر در وصل ز اندیشه‌ی خویش نروم

گر توان خواند فسونی که در آیند به دل
هرگز از پیش دل عربده جویش نروم

ساقی ما ز می خاص به بزم آورده است
نیست معلوم که از دست سبویش نروم

وحشی این عشق بد افتاد عجب گر آخر
در سر حسرت رخسار نکویش نروم

#وحشی‌بافقی
@Wahshi_Bafghi