" هوشنگ ابتهاج "

زیباست
آری زندگی زیباست ای عشق...


#هوشنگ_ابتهاج
@hoshang_ebtehhaj

فتنه ی چشم تو چندان پی بیداد گرفت
که شکیب دل من دامن فریاد گرفت

آن که آیینه صبح و قدح لاله شکست
خاک شب در دهن سوسن آزاد گرفت

آه از شوخی چشم تو ، که خونریز فلک
دید این شیوه مردم کشی و یاد گرفت!

منم و شمع دل سوخته ، یارب مددی
که دگر باره شب آشفته شد و باد گرفت

شعرم از ناله عشاق غم انگیز تر است
داد از آن زخمه که دیگر ره بیداد گرفت

سایه! ما کشته عشقیم ، که این شیرین کار
مصلحت را ، مدد از تیشه فرهاد گرفت...

#هوشنگ_ابتهاج
@hoshang_ebtehhaj

برای اینکه با کثافت کنار بیای
باید خودت کثیف بشی!

#هوشنگ_ابتهاج
@hoshang_ebtehhaj

دل چون توان بریدن ازو مشکل است این
آهن که نیست جان من آخر دل است این!

من می شناسم این دل مجنون خویش را
 پندش دگر مگوی که بی حاصل است این 

جز بند نیست چاره ی دیوانه و حکیم
پندش دهد هنوز ، عجب عاقل است این

گفتم طبیب این دل بیمار آمده ست
ای وای بر من و دل من ، قاتل است این

 منت چرا نهیم که بر خاک پای یار 
جانی نثار کردم و ناقابل است این

اشک مرا بدید و بخندید مدعی
عیبش مکن که از دل ما غافل است این

پندم دهد که سایه درین غم صبور باش
در بحر غرقه ام من و بر ساحل است این

#هوشنگ_ابتهاج
@hoshang_ebtehhaj

وقت است که بنشینی و گیسو بگشایی
تا با تو بگویم غم شب های جدایی

بزم تو مرا می طلبد ، آمدم ای جان
من عودم و از سوختنم نیست رهایی

تا در قفس بال و پر خویش اسیرست
بیگانه ی پرواز بود مرغ هوایی

با شوق سرانگشت تو لبریز نواهاست
تا خود به کنارت چه کند چنگ نوایی

عمری ست که ما منتظر باد صباییم
تا بو که چه پیغام دهد باد صبایی

ای وای بر آن گوش که بس نغمه ی این نای
بشنید و نشد آگه از اندیشه ی نایی

افسوس بر آن چشم که با پرتو صد شمع
در اینه ات دید و ندانست کجایی

آواز بلندی تو و کس نشنودت باز
بیرونی ازین پرده ی تنگ شنوایی


در آینه بندان پریخانه ی چشمم
بنشین که به مهمانی دیدار خود آیی

بینی که دری از تو به روی تو گشایند
هر در که براین خانه ی آیینه گشایی


چون سایه مرا تنگ در آغوش گرفته ست
خوش باد مرا صحبت این یار سرایی

#هوشنگ_ابتهاج
@hoshang_ebtehhaj

با سلام و عرض ادب خدمت شما شرکت کننده گرامی 
به اطلاع شما می رسانیم، این پرسشنامه برای انجام یک طرح پژوهشی در حوزه روانشناسی و به جهت سنجش کیفیت زندگی فردی و زناشویی زوجین تهیه گشته است. 
از شما خواهشمندیم با قبول زحمت و صرف وقت گرانبهای خود، صبورانه تمامی سوالات را به دقت خوانده و پاسخی را که بیشترین تناسب را با شما دارد انتخاب نمایید. بدیهی است که دقت شما در پاسخگویی، موجب کشف یافته های نوین در این زمینه می گردد.


https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSdTnwSBsZapU6SeYfmjIiN_uwBPYcN9Lk0ymPloQ0eA0sfiRw/viewform

تا نپنداری ز یادت غافلم
گریه می جوشد شب و روز از دلم

 
#هوشنگ_ابتهاج
@hoshang_ebtehhaj

باز طوفان شب است
هول بر پنجره می‌کوبد مشت
شعله، می‌لرزد در تنهایی
باد
فانوس مرا
خواهد کشت ...؟


#هوشنگ_ابتهاج
@hoshang_ebtehhaj

‌
بسوخت جان من این دیده‌ی جمال پرست
ز دست رفت دل هرزه‌گرد حال پرست
‌
چگونه زین همه حسرت بود امید نجات
مرا که هست همین چشم ِ خط و خال پرست
‌
نوازش نـَـفَـست با من است در همه حال
چه می‌گریزی از این شاعر محال پرست
‌
شبی خیال تو از دشت خواب من بگذشت
دگر به خواب نرفت این دل خیال پرست
‌
شکوه حزن تو را نازم ای بهار ملول
که الفتی‌ست تو را با من ملال پرست
‌‌
بهار من به خموشی کنار سایه گذشت
چمن سپرده به مرغان قیل و قال پرست
‌‌
#فریدون_مشیری
با یاد سفری با #هوشنگ_ابتهاج

@hoshang_ebtehhaj

ابری آهسته به چشمم لغزید!
@hoshang_ebtehhaj

.
دیدم و می آمد از مقابل من دوش
خنده تلخی نهاده بر لب پر نوش
آه کز آن خنده آشکار شکفتم
بنگر رفتم دگر ز دست تو رفتم
ناله فرو ماند در پس لب خاموش
غم زده چون ماهتاب آخر پاییز
دوخته بر روی من نگاه غم انگیز
دیگر در خنده اش امید و صفا نیست
راحت جان نیست عشق نیست وفا نیست
دیگر این خنده نیست نغز و دلاویز
می نگرم در خیال و می شنوم باز
می رود و می دهد به گوش من آواز
بنگر رفتم دگر ز دست تو رفتم

#هوشنگ_ابتهاج
@hoshang_ebtehhaj

صنما
گر بدی
و گر نیکی
تو
شبی
بی چراغ
تاریکی ...

#هوشنگ_ابتهاج
@hoshang_ebtehhaj

تصنیف غریبانه از غزل زیبای استاد ابتهاج
با صدای همایون شجریان تقدیم شما همراهان گرامی

@hoshang_ebtehhaj 🌹🌹🌹

امروز نه آغاز و نه انجام جهان است
ای بس غم و شادی که پس پرده نهان است

گر مرد رهی غم مخور از دوری و دیری
دانی که رسیدن هنر گام زمان است

آبی که بر آسود زمینش بخورد زود
دریا شود آن رود که پیوسته روان است

باشد که یکی هم به نشانی بنشیند
بس تیر که در چله این کهنه کمان است

از روی تو دل کندنم آموخت زمانه
این دیده از آن روست که خونابه فشان است

ای کوه تو فریاد من امروز شنیدی
دردیست در این سینه که همزاد جهان است

از داد و وداد آن همه گفتند و نکردند
یارب چقدر فاصله ی دست و زبان است

خون می چکد از دیده در این کنج صبوری
این صبر که من می کن افشردن جان است

از راه مرو سایه که آن گوهر مقصود
گنجی است که اندر قدم راهروان است


#هوشنگ_ابتهاج
@hoshang_ebtehhaj

ذاتِ این عبارت محرمانه‌ست ...

#هوشنگ_ابتهاج
@hoshang_ebtehhaj

ندیدی تو آن درد بیدادگر
پسر غرق خون روی دست پدر

از آن نعرهٔ درد و فریاد کین
بلرزد دل کوه و پشت زمین

همه تن نباشم چرا گریه ناک
که صد شاخه از من جدا شود چو تاک

چرا خون نبارد از این سرگذشت
که یک عمر در خون و خنجر گذشت

#هوشنگ_ابتهاج
@hoshang_ebtehhaj

صومعه‌سرا،
منزل پروین ابتهاج، خواهر سایه، 1386

@hoshang_ebtehhaj

مرغ شَبخوان که با دلم میخواند
رفت و این آشیانه خالی ماند
آهوان گم شده اند در شب دشت
آه از آن رفتگانِ بی برگشت ...

#هوشنگ_ابتهاج

@hoshang_ebtehhaj

[عظیمی]:
امشب سایه به یاد مادرش افتاد.
اینکه وقتی از تهران برمی‌گشت،مادرش با هیجان و شوق وصف‌ناشدنی آغوش می‌گشود و «امیر جان»،«امیر جان»گویان به سوی او می‌دوید.
پیرمرد هشتاد و چند ساله مثل کودک می‌گریست.
عاطفه هم به یاد مادرش افتاده بود و یواشکی اشک می‌ریخت؛ هر دو به درد می‌گریستند.
[عاطفه]: خیلی دلتنگِ مادرتون می‌شین؟
[سایه]: خیلی... خیلی زیاد!
[عظیمی]: درد و گریه و خنده در صورت سایه به هم آمیخته شده است. در توان من نیست که حال و حالت این پیر پرنیان اندیش را توصیف کنم.
[سایه]: مادرم می‌مرد واسه‌ی من. منو با نذر و نیاز بزرگ کرد... من تو اون بیت که در خطاب به مادرم گفتم:

درین جهانِ غریبم ازآن رها کردی
که با هزار غم و درد آشنام کنی

واقعاً مادرم اگه تصوّر می‌کرد که چه بلاهایی قراره به سرم بیاد،‌ بیچاره همون روزها از وحشت می‌مرد.
[عظیمی]: گریه و گریه و گریه...

نمی‌رود ز دل من صفای صورت عشق
وگر بر آینه،بارانِ گَرد می‌آید

📖پیرپرنیان اندیش - در صحبت سایه
در خطاب به مادر - ص 32
@hoshang_ebtehhaj

‌‌
بر سنگ گوری تازه نامی هست...
‌
دارنده این نام را هرگز ندیدم من
اینجا میان سوگواران آشنایانند و خویشانند
و مردمانی هم که چون من
دارنده‌ٔ این نام را هرگز ندیدند و نمی‌دانند
اما
هر کس که اینجا هست
با خشم و فریادی گره در مشت
می‌داند که او را کشت…
‌
بر گرد گور تازه جمع سوگواران است
دیگر کسی اینجا نمی‌پرسد
این خفته در خاک از کجا و از کدامان است!؟…
می‌دانند او «فرزند ایران» است...
‌‌
#‌هوشنگ_ابتهاج
@hoshang_ebtehhaj

روزی که تو بازآیی
من قلب جوانم را
چون پرچم پیروزی
برخواهم داشت
وین بیرق خونین را
بر بام بلند تو
خواهم افراشت

#هوشنگ_ابتهاج
@hoshang_ebtehhaj

آسمان زیر بال اوج تو بود،

چون شد ای دل که خاکسار شدی؟

سر به خورشید داشتی و،دریغ

زیر پای ستم غبار شدی!

ترسم ای دلنشین دیرینه

سرگذشت تو هم ز یاد رود!

آرزومند را غم جان نیست

آه، اگر آرزو به باد رود!

#هوشنگ_ابتهاج
@hoshang_ebtehhaj

#با_نی_کسایی

دلم گرفته خدا را تو دلگشایی کن
 من آمدم به امیدت تو هم خدایی کن

 به بوی دلکش زلفت که این گره بگشای
 دل گرفته ی ما بین و دلگشایی کن

 دلی چو آینه دارم نهاده بر سر دست
 ببین به گوشه ی چشمی و خودنمایی کن

ز روزگار میاموز بی وفایی را
 خدای را که دگر ترک بی وفایی کن

 بلای کینه ی دشمن کشیده ام ای دوست
 تو نیز با دل من طاقت آزمایی کن

 شکایت شب هجران که می تواند گفت
 حکایت دل ما با نی کسایی کن

بگو به حضرت استاد ما به یاد توایم
تو نیز یادی از آن عهد آشنایی کن

 نوای مجلس عشّاق نغمه ی دل ماست
 بیا و با غزل سایه همنوایی کن

#هوشنگ_ابتهاج

این همه رنج کشیدیم و نمی‌دانستیم
که بلاهای وصال تو کم از هجران نیست

#هوشنگ_ابتهاج
@hoshang_ebtehhaj

از نگاهِ آب تابیدم به گُل
وز رخِ خود رتگ بخشیدم به گُل

پر زدم از گُل به خونابِ شفق
ناله گشتم در گلوی مرغِ حق

پر شدم از خونِ بلبل لب به لب
رفتم از جامِ شفق در کامِ شب

آذرخش از سینهٔ من روشن است
تندرِ توفنده فریادِ من است

هر کجا مشتی گره شد مشتِ من
زخمیِ هر تازیانه پشتِ من

هر کجا فریادِ آزادی منم
من در این فریادها دم می‌زنم

#هوشنگ_ابتهاج
@hoshang_ebtehhaj