Ummat News

سلسله موضع گیری‌های قهرمانانه
قهرمان این بار حضرت عبدالله بن انیس رضی الله عنه

در غزه، کودکان نه به دنبال بازی و شادی اند، بلکه به دنبال یک لحظه زندگی بدون ترس هستند. هر صدای انفجار و‌ گلوله، امیدهای کوچک‌شان را خرد می‌کند. سؤالی که در ذهن این کودکان باقی مانده، نه از جنس کودکی است، بلکه پرسشی است که بزرگ‌ترها نیز برایش پاسخی ندارند. چرا برادران مان از اطفال گرفته تا زنان و غیرنظامیان همه در غزه و سراسر فلسطین و حتا فراتر از آن در لبنان، کشمیر، ترکستان شرقی، میانمار و غیره سرزمین‌های اسلامی به دلیل مسلمان بودن قتل‌عام می‌شوند؟

اگر امروز امت اسلامی از دولتِ خلافت برمنهج نبوت برخوردار می‌بود، و اگر جهاد و قتالِ لشکریان امت زیر چترِ امیر و خلیفه‌ی واحد برای دفاع از جان، مال و عزتِ مسلمانان به سراغ کفار...

برای خواندن کامل این دیدگاه بالای لینک زیر کلیک نمائید:
https://bit.ly/3U2L6uz

سلسله موضع گیری‌های قهرمانانه
قهرمان این بار حضرت ابوبکر صدیق رضی الله عنه
قسمت دوم: غالب شدن فکر بر احساسات

https://bit.ly/3BA98ad

سلسله موضع گیری‌های قهرمانانه
قهرمان این بار حضرت ابوبکر صدیق رضی الله عنه

https://bit.ly/4eOCkbS

سلسله موضع گیری‌های قهرمانانه
قهرمان این بار مؤمن آل یاسین

سلسله موضع گیری‌های قهرمانانه
قهرمان این بار طفیل بن عمرو الدَوسی علیه رضوان الله

از رد نماد تا رد اصل؛ ارج‌نگذاشتن به نمادهای ملی دولت‌ها!

در «دولت-ملت» نماد‌ها تقدیس می‌شوند؛ سرود ملی یکی از آن نمادهاست که پس از پرچم ملی، در حد تقدیس به آن  ارج گذاشته می‌شود، و این رسم است که در آغاز اجلاسِ دیپلوماتیک، مسابقات ورزشی و غیره سرود ملی نواخته شود و حاضران به احترام آن دست به سینه بایستند و سکوت اختیار کنند. این یک عرف متقابل است و گویا نمایندگان یک ملت به مقدسات (نمادهای ملی) دولت مقابل احترام می‌‌گزارند، و از آن‌ها هم توقع عمل بالمثل را دارند.
مسوولین نظام حاکم افغانستان هنوز با این رسم عادت نکرده‌اند، و نه هم سرودی را به عنوان سرود ملی افغانستان برگزیده‌اند. هرچند از دیدگاه برخی علماء، سرودِ آمیخته با موسیقی و ایستادن به احترام آن مشکل شرعی دارد، اما مسئله شرعی اینجا خیلی بزرگ‌تر است. شریعت اسلام نه تنها با این نمادها، بلکه با اصل نهفته در عقب آن تضاد دارد.
سرود ملی، بیرق ملی، رهبر ملی، ورزش ملی، مرزهای ملی، تابعیت ملی و غیره همه نمادهای هویتی، دولت-ملت هستند. نظم حاکم جهانی عصر ما متشکل از همین دولت-ملت‌هاست. وقتی نماد آن را نمی‌پذیریم، باید بدانیم که در حقیقت اصل آن قابل تردید است، و در مقابل آن باید مبارزه کنیم. همین نمادهای ملی و ارزش‌های نهفته در عقب آن‌هاست که باعث تفرقه در میان امت اسلامی شده است. گویا مسلمانان خود را با این رنگ‌های ملی، رنگ‌آمیزی کرده و بر اساس آن به طور نظام‌مند علیه یکدیگر به تبعیض و تفرقه می‌پردازند.
در این میان، راز وحدت امت برداشتن همین ارزش‌ها و قواعد است. زیرا این ارزش‌های‌ ملی است که برخی از آنان در دل‌ها جا گرفته‌ و تصور می‌شود که پامال کردن آن گناه و ملامتی بزرگ، و گاهی هم مجازات قانونی به بار می‌آورد، باید از ریشه برکنده شوند.
پس هرچند ما ایستاده نشدن نمایندگان افغانستان در مقابل سرودهای ملی ایران و پاکستان و هر کشور دیگر را یک اجتناب بجا می‌دانیم، اما هیچگاه آن را کافی نمی‌دانیم. در حال حاضر اصل روابطِ سیاسی میان امت اسلامی، بر اساس مرزهای ملی استوار است، که این بدعتِ معاصر در اسلام جای نداشته و مردود می‌باشد. اصل مراودات میان امت اسلامی، برمبنای اخوت اسلامی است که در آن تفکیک هویت‌ها فقط برای شناخت است و بس.
تبادل سفارت، امضای معاهدات دوجانبه و چند جانبه، میکانیزم‌های همگرایی منطقوی و غیره همه‌وهمه زاده‌ی روابط بین‌الملل معاصر کفری حاکم بر جهان است که میان مسلمانان مرز کشیده و آنان را از هم جدا کرده است. رعیت مسلمان به خاطر سیاحت، تداوی، تحصیل، تجارت و غیره با هزاران رنج از این مرزها می‌گزرند، در آن طرف مرز با تبعیض سیستماتیک مواجه می‌شوند و گاهی حتی پس از چندین دهه زندگی در یک سرزمین مسلمان، بازهم بیگانه پنداشته شده و بگونه‌ای ناشایست اخراج می‌شوند.
مسلمانان‌ اهل غزه بخاطر همین مرز ملی از غزه به سوی مصر، اردن و یا هیچ جای دیگر رفته نمی‌توانند، تا جان خود از بمباردمان‌های اشغالگران یهود نجات دهند. به عسکر مصری بر سر مرز و سایر مرزبانان مانند او فهمانده‌اند که این مرز مانند ناموس اوست، تا از آن حفاظت کند، و غیر مصری بیگانه پنداشته شوند، و سرکشی از این امر خیانت ملی و موجب مجازات سخت قلمداد شده است. تنش‌های اخیر در خط فرضی دیورند میان افغانستان و پاکستان هم از همین ارزش‌ها و قواعد سرچشمه می‌گیرد. این همه زاده دولت-ملت و ارزش‌های پیوسته به آن است‌.
پس بیائید نه تنها به نمادهای ملی، بلکه به اصول و ریشه‌های دولت‌های ملی نه بگوئیم. به نظام بین‌المللیِ که این نظام را پاسداری می‌کند نه بگوئیم. به سازمان‌ها و معاهدات بین‌المللیِ که این نظام را استحکام می‌بخشد نه بگوئیم. تحقق این امر فقط با تأسیس دوباره خلافت راشده‌ی دوم امکان پذیر است.
پس ای حکام مسلمان، ای وزیر و جنرال مسلمان، نظام الله متعال و بندگان او را نصرت دهید و خلافت را تأسیس کنید تا امت از این رنج و ذلت خلاص شود، و گردن خویش را در دنیا و آخرت خلاص کنید، ورنه دست امت دو میلیاردی و گریبان شما خواهد بود، و محاسبه الله متعال سخت و دشوار است. این راه حل است، بلکه یگانه راه حل می‌باشد. راه حلی که ۱۳ قرن تاریخچه‌ی عملکرد دارد. در یک قرن اخیر، هر راه دیگری امتحان شده که جز ذلت و وابستگی بیشتری برای مسلمانان نتیجه‌ی دیگری را در پی نداشته است. پس بیش از این فرصت را از دست ندهید و اقدام کنید تا مسلمانان هم با شما یکجا شده و الله متعال هم نصرت خویش را نصیب ما گرداند.

د ابوبکر صدیق رضی الله عنه په دریځ | دوهمه برخه

ولې ابوبکر صدیق رضی الله عنه له مرتدانو سره خبرې اترې ونکړې؟
آیا دا کړنه یې د دیموکراتیک نظام بنسټونه نه ویجاړوي؟
د اسامه د پوځ استول څه خطرونه درلودل؟

د ابوبکر صدیق رضی الله عنه په دریځ | لومړۍ برخه

داسې دریځونه شته
چې نه یوازې د افرادو او ډلو انحراف او نواقص سموي،
بلکې داسې دریځونه شته
چې الله سبحانه و تعالی په هغو سره د ټول امت انحراف او نواقص سموي...

د سپټمبر له ۱۱مې تر دوحې؛
افغان مجاهدینو ته درسونه
اسامه بن لادن د یووشتمې پېړۍ هغه اتل دی چې د ۲۰۰۱ کال د سپټمبر د ۱۱مې پېښې له لارې یې کفري حاکمیتونه ولړزول. خو امریکا له دغه برید څخه په افغانستان کې د لاسوهنې پلمه برابره کړه؛ د ترهګرۍ ضد مبارزې تر نامه لاندې یې مسلمانان او اسلام خپل نوی دښمن اعلان او خپل همسنګران (ناټو) یې پرې راټول کړل.
خو لسیزه وروسته امریکا متوجه شوه چې په نړۍ کې ځواکمن هېوادونه پر نړۍ د امریکا راج ګواښي او پر نورو هېوادونو د چاپې اچولو په لټه کې دي؛ نو امریکا اړ شوه چې مخه یې ونیسي. له بلې خوا امریکا پوهېده چې که له افغانستان څخه ووځي نو یوه استعماري تشه رامنځته کېږي او یا هم مجاهدین له دې ځایه امریکایانو او د هغوی غلامو کفري حاکمیتونو ته ګواښ رامنځته نه کړي. نو په دې لټه کې شوه چې باید د افغانستان مجاهدین له هغوی سره هوکړه‌لیک ولري؛ تر څو امریکا ته د لاسوهنې امکانات وي او افغانستان په بشپړه توګه د دوی له لاسوهنې او استعماره ارام نه شي.
د دوحې تړون د دوی دا هیله په حقیقت بدله کړه. دغه تړون هغه زولنې وې چې د افغان مجاهدینو لاسونه یې وتړل او د سپټمبر د ۱۱مې په څېر د کفري حاکمیت په زړه کې پر کفري حاکمیتونو د برید جرات او شجاعت یې ځینې واخیست؛ ان تر دې چې د ایمن الظواهري په څېر مجاهدین وروڼه یې د کابل په زړه کې د امریکا د ډرون بریدونو قرباني کړل. دغه تړون له افغان مجاهدینو هغه جرات او شجاعت سلب کړ چې اسلامي خاورې له استعمار، ګوډاګیانو، مزدورو حاکمانو او لوټولو وژغوري.
خو د سپټمبر ۱۱مه دا درس راکوي چې تل باید د کفري حاکمیت په زړه کې رعب ژوندی وساتو؛ د هغوی په زړه کې دا وېره هغه مهال ژوندۍ ساتلی شو چې د هغوی پر لاس جوړې ملي پولې ماتې کړو او د هغوی زړونو او قلمرونو ته ننوځو؛ د هغوی غلام حاکمان له حاکمیته لرې کړو او په هغو خاورو کې اسلام پلی کړو.
د سپټمبر ۱۱مه رایادوي چې د داعش د لوبو امت نه یو بلکې موږ د کفري ماڼیو د غرور ماتوونکي یو. موږ باید له دغه زندان څخه ووځو او د عرب او عجمو په ګډون خپلې ټولې خاورې بیا راخپلې کړو. افغان مجاهدین دې دا نه هېروي چې بخارا او سمرقند زموږ خاورې دي. مجاهدین باید د محمد بن قاسم فتوحات امریکايي او نورو کفري غلامانو ته پرې نه ږدي. دا مجاهدین باید د ملي پولو له زندانونو راووځي او اقصی ازاده کړي؛ باید د ملي پولو کفري مفکوره له منځه یوسي چې اسلام پر نړۍ حاکم شي:
«هُوَ الَّذي أَرسَلَ رَسولَهُ بِالهُدىٰ وَدينِ الحَقِّ لِيُظهِرَهُ عَلَى الدّينِ كُلِّهِ وَلَو كَرِهَ المُشرِكونَ» [توبه:۳۳]
ژباړه: «(الله) هغه (ذات) دى،  چې خپل استازی يې له لارښوونې او حق دين سره لېږلی دی،  چې پر ټولو اديانو يې لاسبرى كړي، كه څه هم مشركانو ته دا کرکجنه وبرېښي (او زړونه یې هم وچوي)»
الله سبحانه و تعالی دا فرصت د افغانستان مجاهدینو ته ورکړی چې د یوه پیاوړي دولت په توګه د پولو په ماتولو سره د یوه امیر تر قیادت لاندې د یوه پیاوړي پوځ له لارې غلام کفري حاکمیتونه له منځه یوسي؛ تر څو د سپټمبر ۱۱مې رعب بیا راژوندی شي او دا ځل به دا رعب له یوې اسلامي جهادي ډلې څخه نه، بلکې له یوه اسلامي دولت څخه وي. نو دا ځل به غربي کفار وس نه لري چې پر اسلامي حاکمیت برید وکړي؛ ځکه چې هغوی به له کومې ډلې سره نه بلکې له اسلامي دولت سره مخ وي. انشاءلله

https://bit.ly/4gfzo9o

https://bit.ly/3yW0hia

https://bit.ly/3ALUyfr

د اتلولۍ دریځونه سلسله:
داسې دریځونه شته چې استشهادي/فدایي عملیاتو ته ورته دي؛ هغه دریځونه چې
کسان ترجیح ورکوي د دعوت مصلحت او وجیبې ته پر خپل ژوند او مصلحت.
په قرآن کریم کې د اتلولۍ له دریځونو څخه، د آل یاسین دریځ دی. هغه کس چې پر پیغمبر او د الله سبحانه و تعالی پر دعوت یې ایمان راوړ په داسې ښار کې چې ټول اوسېدونکي یې کافران وو او له علم سره یې له حقه انکار کاوه؛ الله سبحانه و تعالی په پرله پسې توګه پیغمبران راواستول، دری پیغمبران ټول یې تکذیب او وګواښول شول له دې ټولو سره سره له سختې ناروغۍ او د دې سړي د لارې لرې والي سره سره د هغه هوډ دا و چې په دعوت کې خپل رول ولوبوي.
هغه د ښار له خورا لرې سیمې څخه خپل قوم ته راغئ او ویې ویل: اې زما قومه! د الله سبحانه و تعالی له رسولانو پیروي وکړئ. خو قوم یې هغه تکذیب کړ، ویې واهه او بالاخره یې په قتل ورساوه. هغه لوی فخر او عزت ترلاسه کړ ځکه الله سبحانه و تعالی جنت ورته وښود، او ویې ویل: دریغه چې قوم مې پوهېدلی!
اې زما مومنه وروره! د اتلولۍ له دې کیسې ډېر درسونه او عبرتونه اخلو....