🌪تُرنِه🌪

@ttorneh

روزی خواهی فهمید که تمام هستی ، وسیله ای برای امتحان و رشد روح تو بوده است ... و تو چه حقیرانه به دنبال خواسته هایی بودی که در شآن روح تو نبود


@ttorneh

متاسفانه واقعیت اینه که دو نفر هیچ وقت همدیگه رو تو یه زمان به یه اندازه دوست ندارن..
یکیشون همیشه وقتی به خودش میاد که اون یکی یا حسش وجود نداره ، یا خودش.

@ttorneh

پیروی کورکورانه از عقاید
و رسم و رسومات گذشتگان ،
این معنی را تداعی نخواهد کرد
که آنها زنده اند ...

بلکه بدان معناست که زنده های
آن جامعه در واقع مرده اند ...!

@ttorneh

خیانت هرگز از سمت دشمن نیست!

@ttorneh

.

ضروری‌ترین آدم‌های دنیا آن‌هایی‌اند که جزئیاتت را می‌بینند. آن‌ها همیشه روی قسمتی از وجودت نور می‌تابانند که به نظرت عادی، ساده و حتی پیش پا افتاد است‌.
توجه آن‌ها به جزئیات به ‌دور از چاپلوسی، اغراق و وانمود کردن است و ابرازش آن‌قدر صادقانه است که بدبین‌ترین آدم‌ها هم نمی‌توانند باورش نکنند. شیوه بیان آن‌ها متعلق به خودشان است؛
شبیه شاعری که می‌داند چطور تمام آن‌چه می‌خواهد را به سبک خودش در شعری بریزد.
این آدم‌ها رد روشنی روی گذشته‌ات می‌اندازند و با وجودشان احساس می‌کنی زیباتری.
گمانم این آدم‌ها در اقلیت‌اند و تعدادشان در زندگی هر کسی کم‌تر از انگشتان یک دست باشد؛ اما کیفیت حضورشان و معنایی که به تو و زندگی‌ات می‌دهند همیشه با تو می‌ماند....

@ttorneh

علت #فیلترینگ به زبان ساده

@ttorneh

آیا سمی خطاب کردن دیگری درست است؟


#کولت_سولر روان‌کاو می‌گوید: «سمی خطاب کردن دیگری، نفی نقش خود در رابطه و نفی نیازمندی خود به دیگری و ریختن تمام زشتی‌ها بر سر اوست. اما چه کسی سمی نگریسته می‌شود؟ آن‌که شبیه من نمی‌اندیشد، آن‌که به شکلی که من خواسته‌ام عمل نمی‌کند.»

○ چرا دیگری را سمی خطاب می‌کنیم؟

سولر در این عبارت به یکی از مکانیسم‌های روانی رایج در روابط انسانی اشاره دارد: فرافکنی تمام مشکلات و زشتی‌ها بر روی دیگری و برچسب «سمی» زدن به او. منظور او این است که وقتی فردی، دیگری را «سمی» تلقی می‌کند، در واقع نقش و مسوولیت خود را در آن رابطه نادیده می‌گیرد و به نحوی نیازمندی خود به دیگری را انکار می‌کند. به این ترتیب، او دیگری را به مثابه‌ی منبع مشکلات معرفی می‌کند و تمامی نارضایتی‌ها و ناکامی‌هایش را بر سر او می‌ریزد.

○ اما چه کسی از نظر ما سمی است؟

کسی که مشابه ما نمی‌اندیشد و به شیوه‌ای که ما انتظار داریم، عمل نمی‌کند. از این منظر، دیگری به تهدیدی برای تصویر ذهنی ما از خودمان تبدیل می‌شود، چرا که او به ما شباهت ندارد و از خواسته‌ها یا باورهای ما پیروی نمی‌کند. این اختلاف‌ها و ناهم‌خوانی‌ها در ذهن فرد به شکل خصومت و دشمنی ظاهر می‌شوند، به‌طوری که فرد به جای مواجهه با اختلافات یا پذیرش آن‌ها، ترجیح می‌دهد دیگری را مظهر تمام زشتی‌ها بداند.

○ سمی خطاب کردن دیگری به چه چیزی می‌انجامد؟

از دیدگاه او، «سمی خطاب کردن دیگری» اشاره به فرایند پیچیده‌ای دارد که در آن فرد تلاش می‌کند با خطاب قرار دادن دیگری، جایگاه یا هویت خاصی برای او تعریف کند.
این فرایند به‌نوعی از قدرت یا نفوذ نیز اشاره دارد؛ زیرا به فرد امکان می‌دهد تا به واسطه‌ی زبان، دیگری را به‌نحوی مشخص بازنمایی و جایگاهی به او تحمیل کند.

○ چه نتیجه‌ای می‌توانیم بگیریم؟

این عمل نه‌تنها موجب می‌شود که فرد از پذیرش مسوولیتِ خود در رابطه شانه خالی کند، بلکه مانعی برای ارتباط واقعی و شناختی درست از دیگری ایجاد می‌کند. به این شکل هرگز متوجه نقصان و کمبود خود نمی‌شویم.

در نهایت، این وضعیت در حقیقت به فقدان تحمل تفاوت‌ها و دیگری بودنِ دیگری اشاره دارد. سمی خطاب کردن دیگری، به نوعی انکار نیاز به پذیرش، تعامل و رشد متقابل است؛ زیرا فرد ترجیح می‌دهد به‌جای پذیرش تفاوت‌ها، تمام تقصیرها را به گردن دیگری
بیندازد.


@ttorneh

شصت سال پیش همه چیز را می‌دانستم اما امروز هیچ‌چیز نمی‌دانم ... کتاب خواندن یک کشف پیش‌رونده است تا به نادانی‌ات پی ببری ...!


#ویل_دورانت
@ttorneh

همیشه از دست نمیدی که بهترشو به‌دست بیاری! گاهی لایقش نیستی، خدا ازت میگیرتش...

@ttorneh

یه روزی هم به نکرده‌هات افتخار میکنی، همه چی ارزش تجربه کردن نداره...


@ttorneh

تصور مرگ یک نفر سخت ‌تر است
تا مرگ صد نفر یا هزار نفر.
مصیبت وقتی تکثیر شود
انتزاعی می‌شود
آدم از چیزهای انتزاعی
کمتر ناراحت می‌شود ...

#ماریو_بارگاس_یوسا

@ttorneh

کتاب‌‌های خوب را جدی بگیریم!
کتاب‌خوانی چیزی بسیار فراتر از یک ژست اجتماعی است.

«کتاب‌ها، که می‌توان با هزینه‌ای اندک خریدشان، به ما اجازه می‌دهند با صحّت بالا از گذشته اطلاعات کسب کنیم؛ حکمت گونه‌ی ما را به‌دست آوریم؛ دیدگاه دیگران را بفهمیم، نه فقط آن‌هایی که در قدرت هستند؛ همراه بهترین معلمان درباره‌ی بینش‌هایی بیاندیشیم که به‌دشواری از طبیعت، از تمام سیاره‌ی زمین و از تمام تاریخمان، گرفته شده است و آن‌ها را مدیون بهترین اذهانی هستیم که تاکنون زیسته‌اند. کتاب‌ها اجازه می‌دهند انسان‌هایی که مدت‌ها پیش مرده‌اند درون سرهای ما صحبت کنند. کتاب‌ها می‌توانند همه‌جا ما را همراهی کنند. وقتی سرعت فهمیدنمان کم است، کتاب‌ها صبور اند، و اجازه می‌دهند بخش‌های دشوار را هر تعداد بار که می‌خواهیم بخوانیم... کتاب‌ها کلید فهمیدن جهان و مشارکت در یک جامعه‌ی دموکراتیک اند.»

#کارل_سیگن
@ttorneh

اینها پدر و مادرهای اندونزیایی هستند که بچه‌هاشون را درب مدرسه پیاده می‌کنند

نیاز به توضیح بیشتر نیست ما کجای راه را اشتباہ رفتہ ایم

@ttorneh

هر بار که به قضاوت دیگران می نشینیم در حال آشکار ساختن بخشهای شفا نیافته ی خویشتن هستیم

#فریدریش نیچه

@ttorneh

غیراخلاقی‌ترین عادت بشر این است که مدام و بی‌وقفه، درباره‌ی هر کس و پیش از آنکه بفهمد و درک کند قضاوت می‌کند. این آمادگی پُرشور برای قضاوت کردن، نفرت‌انگیزترین حماقت و مخرب‌ترین شرارت‌هاست.

میلان_کوندرا
@ttorneh

حرف حق …..

@ttorneh

آدم های زیبا و دوست‌ داشتنی، به صورت تصادفی به وجود نمی‌‌آیند.

زیباترین و دوست ‌داشتنی ‌ترین انسانهایی که می‌شناسیم،
آنهایی هستند که با شکست آشنا شده‌اند،
آنهایی که رنج را تجربه کرده‌اند،
آنهایی که از دست دادن را تجربه کرده‌اند،
آنهایی که پس از این رویدادهای دشوار دوباره مسیر خود را به سمت زندگی پیدا کرده‌اند،

این افراد، زندگی را به شکل متفاوتی می‌فهمند،
آن را به شکل متفاوتی تحسین می‌کنند
و نیز به شکل متفاوتی حس می‌کنند
به همین دلیل ،
آرامترند و دوست داشتن و محبت به دغدغه‌شان تبدیل می‌شود.

#وین دایر

‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌@ttorneh

در این هیاهوی روزگار مبادا زندگی را فراموش کنی 🌱

@ttorneh

پادشاهی وزيری داشت كه هر اتفاقی می‌افتاد می‌گفت: خير است!
روزی دست پادشاه در سنگلاخ‌ها گير كرد و مجبور شدند انگشتش را قطع كنند، وزير در صحنه حاضر بود و گفت: خير است!
پادشاه از درد به خود می‌پيچيد، از رفتار وزير عصبی شد و او را به زندان انداخت.
یک هفته بعد پادشاه كه برای شكار به كوه رفته بود، در دام قبيله‌ای گرفتار شد كه بنا بر رسم خود، هر سال یک غریبه را سر می‌بریدند و لازمه‌ی اعدام آن شخص اين بود كه بدنش سالم باشد. وقتی ديدند اسير يكی از انگشتانش قطع شده است، وی را رها كردند، آن‌جا بود كه پادشاه به ياد حرف وزير افتاد كه زمان قطع انگشتش گفته بود: خير است!
پادشاه بعد از برگشت دستور آزادی وزير را داد. وقتی وزير آزاد شد و ماجرای اسارت پادشاه را از زبان او شنيد، گفت: خير بود! پادشاه گفت: ديگر چرا؟! وزير گفت: از اين جهت خير بود كه اگر من را به زندان نينداخته بودی و زمان اسارت به همراهت بودم، من را به جای تو اعدام می‌كردند!
@ttorneh