انسان- فهمیده- غلام- اجنبي -نمیشود🙂
افغان
افغان
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
@silence_come
ښه راغلاســــت هیله ده راسره پاتي شي 🥰دلته به تاسو ته
ليکني
💬
بیتونه🗨
او ګټور معلومات نشر شی💢💫
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي (Pashto)
هیڅکله کېدای شې نو د خپلواک څنګه کېدای شې؟ دا د 🥰 چاتالو پاژوېند برخه ده چې په خپلواک د هغوی په کړیو او اړه کې ښوونه وغواړي. هغه جمله که ښه حکایت یاست، یا کولی شي یوازې په برخه کې خبری، معلومات یا دوی په ورکړي. هغه په 💬 چات څخه خبروولی او تفصیلات په اړه کېږي 💢💫
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
09 Feb, 02:12
وایي، «د نړۍ تر ټولو بدبخته انسان هغه دی، چې قوي حافظه او نرم زړه لري...»
🥀🖤
#خاموشي
🥀🖤
#خاموشي
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
08 Feb, 05:46
دا په یاد ولرئ!
چې زه د تيږې په څیر سخت زړه لرم خو صبر نه لرم؛ حاضر يم ټولو عمر د یو کس یا یو څه حسرت وخورم خو بیا *هیڅکله هغه کس یا هغه شې ته نه نږدې کیږم چې زما صبر يې ازمایلئ
شاید ټول نارینه همداسي وې خو زه د ټولو له اړخه نظر نشم ورکولئ؛ نو که چیرته مو وغوښتل د یو نارینه صبر و ازمایئ لومړی هغې اړیکې ته د پای ټکئ کیږدئ `او بیا دا کار وکړئ.
ilhami✨
چې زه د تيږې په څیر سخت زړه لرم خو صبر نه لرم؛ حاضر يم ټولو عمر د یو کس یا یو څه حسرت وخورم خو بیا *هیڅکله هغه کس یا هغه شې ته نه نږدې کیږم چې زما صبر يې ازمایلئ
شاید ټول نارینه همداسي وې خو زه د ټولو له اړخه نظر نشم ورکولئ؛ نو که چیرته مو وغوښتل د یو نارینه صبر و ازمایئ لومړی هغې اړیکې ته د پای ټکئ کیږدئ `او بیا دا کار وکړئ.
ilhami✨
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
07 Feb, 16:47
Maturity is when you realize that a dark room isn't scary but peaceful
🦋✨
🦋✨
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
07 Feb, 12:44
چټ
لومړی برخه
له ډېرې مودې راهیسې مې یې پر فسبوک فعالیت څاره او خوند یې راکاوۀ؛ خو کمنټ مې نه ورته کوۀ.
یو مزدیګر یې پوسټ کړی و، لکه په چا پسې چې ارمان کوي.
ورته مې په کمنټ کې ولیکل: دا سخت زور غواړي، چې ستا یادیږي؛ خو هغه نه وي. نور افلاین شوم.
د شپې چې مې فسبوک خلاص کړ؛ نو کړنګ شو، چې مسنجر ته مې قطار مسېجونه راغلل.
ومې کتل: هماغه وه، چې ما له ډېر وخت راهیسې څارله او نن مې کمنټ ورته کړی و.
حیران شوم، زړه مې ناڅاپه ودرازېده، لکه کومه پېښه چې شوې، له ځان سره مې وویل چې ولې یې مسېج وکړ؟
لیکلي یې و: سلام او درناوی.
ځواب مې ورکړ: ع.سلام
مسېج یې ولیده.
بیا په څه لیکلو لګیا شوه، یوه/ دوه دقیقې به داسې وه، چې ټایپ یې کولو بیا به ورکه شوه، لکه څه چې لیکي او بېرته یې ورانوي.
زه هم منتظر وم.
بلاخره یې له ډېر وخت تېرولو وروسته ولیکل: وبخښئ، چې مزاحمت ونه کړم؟
په زړه کې مې پټ خوږ ټکان احساس کړ، ځواب مې ورکړ: نه خدای دې نه کړي، مهرباني.
غلې غوندې شوه، لږ وروسته یې مننه وکړه، څنګه یې؟
ورته مې ولیکل: شکر دی، ته څنګه یې؟
ښه یمه بس ژوند روان دی، یې ووې او زیاته یې کړۀ: نن دې کمنټ کړی و، د هغه اړوند مې مسېج وکړ؛ خو ته هغه وخت افلاین وې.
ښه ښه مې وکړل.
هغې بیا راولیکل: ستاسو کمنټ داسې خپه کوونکی و، کوم څوګ مو له لاسه ورکړي دي؟
ځوابي مسېج مې وکړ: خېر پریږدۀ یې، هغه مهمه نه ده، ما ستا پوسټ ته هسې ولیکل، چې نور څه مې وزیاتول، د هغې پیغام راغی: اممممم بیا خو ښه ده.
ورته مې ووې: زه څوګ لرم نه، نو څنګه به مې له لاسه ورکړي وي؟
شېبه وروسته له دغه😏 اېموجي سره زیاته کړه: څوګ شته نه، که ستا نه خوښي؟
ومې خندل هههههههههههــــ زه د چا نه خوښېږم او ورپسې مې دغه😁 هم ورولیږۀ.
لږ وروسته یې اوږد مسېج راغی، لیکلي یې وو: هسې مې شوخي درسره وکړۀ، ستا فعالیت مې خوښیږي، دغه مې څووم اکاونټ دی، چې جوړوم یې لومړۍ تا راسره ملګری کړم، ستا له لیکلو مې ډېر څه زده کړې، ډېره موده مې غوښتل مېسج درته وکړم؛ خو جرات مې نشو کولای، نن چې دې کمنټ راته وکړ؛ نو زیاته خوشاله شوم او دې مسېج زړه مې وکړ.
ورته مې ولیکل: ډېره مننه، بس فسبوک دی، هغه خپل د زړه بړاس پکې وباسم، نور خو مې داسې غر نه دی سوری کړی.
څو دقیقې پسې ورکه شوه، بیا یې مسېج راغی: وبخښۀ، زنګ و.
خدای دې وبخښۀ مې ولیکل او نور هغې زیاته کړه: ما ریښیا ووې، ته ډېر ښه فعالیت کوې، ما دې ډېرې لیکنې له ځان سره نوټ کې ساتلي دي.
مننه مې وکړۀ، زما د لیکلو له صفته وشرمېدم، موضوع مې بدله کړه: ته هم ډېر ښه لیکل کوې، زه دې ځینې لیکنې او له انګلیسي څخه پښتو ژباړې خوښوم.
هغې واووووو ولیکل او پسې ویې غځول: زما پوسټونه هم ګورې، ما فکر وکړ، چې نن دې کمنټ هسې په غلطۍ کې کړی دی.☺
له خنداهههههههههههــ سره مې ورته اضافه کړل: نه په غلطۍ کې نه و، لیکنه مې ولوسته.😁
هغې وخندل هههههههههههه
ما څه لیکل، چې د هغې بل مسېج راغی: نور دې وخت نه نیسم.
ما شوي لیکل ړنګ کړل او له مننې سره مې ورته زیاته کړه: خدای مو لرۀ، په مسېج مو خوښ شوم.
خدای پاماني مو وکړۀ او ما هم فسبوک بند کړ، ډوډۍ ته کېناستم.
شپې او ورځې په یو او بل اوښتې، یو سهار چې انلاین شوم، د هوسۍ سیند په نوم اکاونټ مسېج راغلی و: سلام ګاییز دې پخیر، دغه مې نوی اکاونټ دی، هغه بل څه ستونزه لرله، بلنه مې واخلۀ.
د سلام ځواب مې ورکړ، بیا یې وال ته لاړم، کاور ته یې د یوې خوږې ماشومې چې ګلان یې په لاس کې نیولې او تر څنګ اوزې ته یې خندلې و عکس لګولی و. په فروپیل کې د جینۍ عکس و، چې د غر خواته ګوري او سره خولۍ یې پر سر ایښي وه. بلنه مې یې ومنلۀ او په کوم څه مصروف شوم.
مزدیګر ناوخته یې د بلنې منلو له امله مننه کړې وه او بیا لیکلي و:…
لومړی برخه
له ډېرې مودې راهیسې مې یې پر فسبوک فعالیت څاره او خوند یې راکاوۀ؛ خو کمنټ مې نه ورته کوۀ.
یو مزدیګر یې پوسټ کړی و، لکه په چا پسې چې ارمان کوي.
ورته مې په کمنټ کې ولیکل: دا سخت زور غواړي، چې ستا یادیږي؛ خو هغه نه وي. نور افلاین شوم.
د شپې چې مې فسبوک خلاص کړ؛ نو کړنګ شو، چې مسنجر ته مې قطار مسېجونه راغلل.
ومې کتل: هماغه وه، چې ما له ډېر وخت راهیسې څارله او نن مې کمنټ ورته کړی و.
حیران شوم، زړه مې ناڅاپه ودرازېده، لکه کومه پېښه چې شوې، له ځان سره مې وویل چې ولې یې مسېج وکړ؟
لیکلي یې و: سلام او درناوی.
ځواب مې ورکړ: ع.سلام
مسېج یې ولیده.
بیا په څه لیکلو لګیا شوه، یوه/ دوه دقیقې به داسې وه، چې ټایپ یې کولو بیا به ورکه شوه، لکه څه چې لیکي او بېرته یې ورانوي.
زه هم منتظر وم.
بلاخره یې له ډېر وخت تېرولو وروسته ولیکل: وبخښئ، چې مزاحمت ونه کړم؟
په زړه کې مې پټ خوږ ټکان احساس کړ، ځواب مې ورکړ: نه خدای دې نه کړي، مهرباني.
غلې غوندې شوه، لږ وروسته یې مننه وکړه، څنګه یې؟
ورته مې ولیکل: شکر دی، ته څنګه یې؟
ښه یمه بس ژوند روان دی، یې ووې او زیاته یې کړۀ: نن دې کمنټ کړی و، د هغه اړوند مې مسېج وکړ؛ خو ته هغه وخت افلاین وې.
ښه ښه مې وکړل.
هغې بیا راولیکل: ستاسو کمنټ داسې خپه کوونکی و، کوم څوګ مو له لاسه ورکړي دي؟
ځوابي مسېج مې وکړ: خېر پریږدۀ یې، هغه مهمه نه ده، ما ستا پوسټ ته هسې ولیکل، چې نور څه مې وزیاتول، د هغې پیغام راغی: اممممم بیا خو ښه ده.
ورته مې ووې: زه څوګ لرم نه، نو څنګه به مې له لاسه ورکړي وي؟
شېبه وروسته له دغه😏 اېموجي سره زیاته کړه: څوګ شته نه، که ستا نه خوښي؟
ومې خندل هههههههههههــــ زه د چا نه خوښېږم او ورپسې مې دغه😁 هم ورولیږۀ.
لږ وروسته یې اوږد مسېج راغی، لیکلي یې وو: هسې مې شوخي درسره وکړۀ، ستا فعالیت مې خوښیږي، دغه مې څووم اکاونټ دی، چې جوړوم یې لومړۍ تا راسره ملګری کړم، ستا له لیکلو مې ډېر څه زده کړې، ډېره موده مې غوښتل مېسج درته وکړم؛ خو جرات مې نشو کولای، نن چې دې کمنټ راته وکړ؛ نو زیاته خوشاله شوم او دې مسېج زړه مې وکړ.
ورته مې ولیکل: ډېره مننه، بس فسبوک دی، هغه خپل د زړه بړاس پکې وباسم، نور خو مې داسې غر نه دی سوری کړی.
څو دقیقې پسې ورکه شوه، بیا یې مسېج راغی: وبخښۀ، زنګ و.
خدای دې وبخښۀ مې ولیکل او نور هغې زیاته کړه: ما ریښیا ووې، ته ډېر ښه فعالیت کوې، ما دې ډېرې لیکنې له ځان سره نوټ کې ساتلي دي.
مننه مې وکړۀ، زما د لیکلو له صفته وشرمېدم، موضوع مې بدله کړه: ته هم ډېر ښه لیکل کوې، زه دې ځینې لیکنې او له انګلیسي څخه پښتو ژباړې خوښوم.
هغې واووووو ولیکل او پسې ویې غځول: زما پوسټونه هم ګورې، ما فکر وکړ، چې نن دې کمنټ هسې په غلطۍ کې کړی دی.☺
له خنداهههههههههههــ سره مې ورته اضافه کړل: نه په غلطۍ کې نه و، لیکنه مې ولوسته.😁
هغې وخندل هههههههههههه
ما څه لیکل، چې د هغې بل مسېج راغی: نور دې وخت نه نیسم.
ما شوي لیکل ړنګ کړل او له مننې سره مې ورته زیاته کړه: خدای مو لرۀ، په مسېج مو خوښ شوم.
خدای پاماني مو وکړۀ او ما هم فسبوک بند کړ، ډوډۍ ته کېناستم.
شپې او ورځې په یو او بل اوښتې، یو سهار چې انلاین شوم، د هوسۍ سیند په نوم اکاونټ مسېج راغلی و: سلام ګاییز دې پخیر، دغه مې نوی اکاونټ دی، هغه بل څه ستونزه لرله، بلنه مې واخلۀ.
د سلام ځواب مې ورکړ، بیا یې وال ته لاړم، کاور ته یې د یوې خوږې ماشومې چې ګلان یې په لاس کې نیولې او تر څنګ اوزې ته یې خندلې و عکس لګولی و. په فروپیل کې د جینۍ عکس و، چې د غر خواته ګوري او سره خولۍ یې پر سر ایښي وه. بلنه مې یې ومنلۀ او په کوم څه مصروف شوم.
مزدیګر ناوخته یې د بلنې منلو له امله مننه کړې وه او بیا لیکلي و:…
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
07 Feb, 05:58
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ ♥ كَمَا صَلَّیْتَ عَلَى إِبْرَاهِیمَ وَعَلَى آلِ إِبْرَاهِیمَ إِنَّكَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ اللَّهُمَّ بَارِكْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ ♥ كَمَا بَارَكْتَ عَلَى إِبْرَاهِیمَ وَعَلَى آلِ إِبْرَاهِیمَ إِنَّكَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ .
🤍🌸
🤍🌸
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
07 Feb, 02:51
#پوښتنه
موږ په ژوند کې ګڼې تېروتنې کوو، خو بيا هم ځان راباندې ګران دى اما که بل يوه وړه یا کوچنۍ تېروتنه وکړه ولې مو بد ترې راځي؟
ځواب؟
موږ په ژوند کې ګڼې تېروتنې کوو، خو بيا هم ځان راباندې ګران دى اما که بل يوه وړه یا کوچنۍ تېروتنه وکړه ولې مو بد ترې راځي؟
ځواب؟
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
06 Feb, 15:47
اسانه ده چې په ساعتونو ساعتونو یو چاته نصیحت وکړو، ملامت یې کړو او ورته ووایو چې څنګه باید اووسي.
خو سخته ده چې درک یې کړو، ووایو؛ هغه هم زمونږ غوندې ځیني رنځونه او پېښې نه شي بدلولی.
اسانه ده چې خپل باورونه د نورو په اړه سم وګڼو.
خو سخته ده چې د خپل ذهن له چارچوب څخه بهر راووځو، بل ته غوږ ونیسو او هغه چې څنګه دی هغسې یې وګورو.
اسانه ده چې “باید” او “نه باید” خپل قانون وګڼو او په نورو یې تحمیل کړو.
خو سخته ده چې ومنو؛ هر څوک خپل مسیر، خپل منطق او خپله نړۍ لري.
سخته ده چې نور هغسې واورو، وګورو، په څنګ کې یې اووسو، څنګه چې دی.
اړیکې اسانیږي کله چې نورو ته فضا برابره کړو تر څو هغسې راشي څنګه چې دي، تېروتنه وکړي، شک وکړي، وژاړي…
اړینه نه ده چې د مور او پلار یا د اخلاقو د ښوونکي رول دې ولوبوو. بسنه کوي چې په سمه فاصله کې له خلکو سره مینه وکړو او اجازه ورکړو چې زمونږ په څنګ کې پرته له نقابه په خپله اووسي.
#خاموشي
🦋🥀
خو سخته ده چې درک یې کړو، ووایو؛ هغه هم زمونږ غوندې ځیني رنځونه او پېښې نه شي بدلولی.
اسانه ده چې خپل باورونه د نورو په اړه سم وګڼو.
خو سخته ده چې د خپل ذهن له چارچوب څخه بهر راووځو، بل ته غوږ ونیسو او هغه چې څنګه دی هغسې یې وګورو.
اسانه ده چې “باید” او “نه باید” خپل قانون وګڼو او په نورو یې تحمیل کړو.
خو سخته ده چې ومنو؛ هر څوک خپل مسیر، خپل منطق او خپله نړۍ لري.
سخته ده چې نور هغسې واورو، وګورو، په څنګ کې یې اووسو، څنګه چې دی.
اړیکې اسانیږي کله چې نورو ته فضا برابره کړو تر څو هغسې راشي څنګه چې دي، تېروتنه وکړي، شک وکړي، وژاړي…
اړینه نه ده چې د مور او پلار یا د اخلاقو د ښوونکي رول دې ولوبوو. بسنه کوي چې په سمه فاصله کې له خلکو سره مینه وکړو او اجازه ورکړو چې زمونږ په څنګ کې پرته له نقابه په خپله اووسي.
#خاموشي
🦋🥀
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
06 Feb, 15:32
“When something is not for you, it will hurt you until you understand it.” 👁️
#SILENCE
🦋🖤
#SILENCE
🦋🖤
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
05 Feb, 15:39
عجیبه ده کنه سل خبری زړه کی لری خو ویلی نشی!
سل دلیلونه د وړاندی کولو لپاره لری خو وړاندی کولی نشی"
غواړی د ژوند نژدی کسانو ته ووایی چی رانه لیری مه ځه خو ویلی نشی.
بس ننداره کوی چی څوک ځی او څوک پاتی کیږی.
او د خپل هغه زهری ضد په وړاندی دریږی چی ښه پوهیږی تا بربادوی.
ilhami✨
سل دلیلونه د وړاندی کولو لپاره لری خو وړاندی کولی نشی"
غواړی د ژوند نژدی کسانو ته ووایی چی رانه لیری مه ځه خو ویلی نشی.
بس ننداره کوی چی څوک ځی او څوک پاتی کیږی.
او د خپل هغه زهری ضد په وړاندی دریږی چی ښه پوهیږی تا بربادوی.
ilhami✨
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
23 Jan, 16:36
درود شریف. . 🌙 ✨ ٭ . . ★ . ٭ . . ✨ ٭ .... . . ★ . • ° ٭ °. ✨ ٭ . 🌙 . ✨ ٭ . •.♡.•ٍٍ 'الَلَـﮬﮧَـمﷺصََلَِّﷺوََسََـــلَِّـم
وََبََارَِكَ عََلََىَﷺمـَُحَـمـََّـــــدٍَ ﷺ◯وِأّلَهِ وِصٌحٌبِهِ أّجِمَعٌيِّنﷺِ ٭• ✨•🌙 . . ٭ . . . . ٭ ★ . .• ° ٭ . ★ . • ° ٭ °. ✨ ٭ . 🌙 . ✨٭ . . . ٭
﷽
ﺍﻟﻠَّﻬُﻢَّ ﺻَﻞِّ ﻋَﻠَﻰ ﻣُﺤَﻤﺪٍﷺ,ﻭَﻋَﻠَﻰ ﺁﻝِ ﻣُﺤَﻤَّﺪٍﷺ
وََبََارَِكَ عََلََىَﷺمـَُحَـمـََّـــــدٍَ ﷺ◯وِأّلَهِ وِصٌحٌبِهِ أّجِمَعٌيِّنﷺِ ٭• ✨•🌙 . . ٭ . . . . ٭ ★ . .• ° ٭ . ★ . • ° ٭ °. ✨ ٭ . 🌙 . ✨٭ . . . ٭
﷽
ﺍﻟﻠَّﻬُﻢَّ ﺻَﻞِّ ﻋَﻠَﻰ ﻣُﺤَﻤﺪٍﷺ,ﻭَﻋَﻠَﻰ ﺁﻝِ ﻣُﺤَﻤَّﺪٍﷺ
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
23 Jan, 13:40
تلويزيون ته ورغلم، سويچ مې کړ، په ګوته مې څو چاينلونه واړول، ملایان غږېدل.
کړکۍ ته ورنږدې شوم، پله مې خلاصه کړه، د چرسو بوی راغی، لاندې مې وکتل، دوه تنه پر پلاستيکي څوکیو
ناست ول، د مېز پر سر په سګريټ دانۍ کې سور سوکی ښکارېده.
پله مې وتړله، بلې کړکۍ ته ورغلم، پرده مې چوله کړه، لیرې زرګونه ګروپونه بل ول.
د دروازې کړپ شو، پالر مې تشناب ته ننوت.
مور ته مې وکتل، پر کټ اوږده پرته وه.
ورغلم، د هغې پر ورانه مې سر ولګاوه، ګوتې يې زما پر ويښتو کې تېرې کړې.
چوپه چوپتیا وه، کله کله به د څنګ له کوټې د خندا دپ اواز راغی.
دروازه وټکېده، ورور مې ورغی، د لسو، يوولسو کالو په عمر وچه کلکه نجلۍ کوټې ته راننوته، لوی پتنوس
ورسره و، د پیالو د رېږدېدو غږ راته.
ور ولاړه شوم، پتنوس مې يې له لاسونو ونیو.
نجلۍ غلې له کوټې ووته.
مېز ته ور نږدې شوم، دواړه دېګ برغولی مې لیرې کړ، مستې وې.
د پالر غږ مې واورېد:
_اوبه يې رانه وړې؟
مستو ته يې وکتل، په خوند يې وويل:
_هلی نو، لاسونه پرېمنځئ.
مور مې تشناب ته ننوته، خو ورور مې په خپل ځای ناست و. ويل يې چې زړه ته يې نه کیږي.
د ډوډۍ له خوړلو وروسته مې د چايو پیاله راډکه کړه، ريموټ مې تلويزيون ته ونیو، خو کار يې نه کاوه.
مور مې په قبله پسې ګرځېده، يوه ته هم نه وه مالومه.
ټول ستړي وو، ورور مې له مور سره پرېووت، پالر او ماته بېل بېل کټ راورسېد.
چوپه چوپتیاوه، په سطل کې د څاڅکو د تويېدو غږ راته، وروسته مې سترګې درنې شوې.
يو وخت مې اوږو ټکان وخوړ، ور ومې کتل، مور مې وه، ويل يې چې په لمانځه کې لټه شوې يې.
سترګې مې وموښلې، د پردې پورتنۍ برخه د لمر رڼا ژېړه کړې وه. کړکۍ ته ور نږدې شوم. پرده مې چوله کړه، لېرې،
تر هسکو تامیرونو تېر اسمان ژېړ ښکارېده.
د تشناب وره ته مې الس ور وغځاوه، اودس مې وکړ، په لمانځه کې مې د پالر خرهاری اورېده.
ختلی لمر، دروازه وټکېده، بېګانی نجلۍ وه، د اوبو وړی جګ يې راپه زړه کړ. غوسه راغله، پتناسه ته ور والړه
نه شوم.
مور مې پتنوس ور نه واخیست، نجلۍ په وېره وويل:
_اوبه مې هېرې شوې.
پالر مې وخندل:
_پروا نه کوي.
نجلۍ هماغسې په وېره وويل.
کړکۍ ته ورنږدې شوم، پله مې خلاصه کړه، د چرسو بوی راغی، لاندې مې وکتل، دوه تنه پر پلاستيکي څوکیو
ناست ول، د مېز پر سر په سګريټ دانۍ کې سور سوکی ښکارېده.
پله مې وتړله، بلې کړکۍ ته ورغلم، پرده مې چوله کړه، لیرې زرګونه ګروپونه بل ول.
د دروازې کړپ شو، پالر مې تشناب ته ننوت.
مور ته مې وکتل، پر کټ اوږده پرته وه.
ورغلم، د هغې پر ورانه مې سر ولګاوه، ګوتې يې زما پر ويښتو کې تېرې کړې.
چوپه چوپتیا وه، کله کله به د څنګ له کوټې د خندا دپ اواز راغی.
دروازه وټکېده، ورور مې ورغی، د لسو، يوولسو کالو په عمر وچه کلکه نجلۍ کوټې ته راننوته، لوی پتنوس
ورسره و، د پیالو د رېږدېدو غږ راته.
ور ولاړه شوم، پتنوس مې يې له لاسونو ونیو.
نجلۍ غلې له کوټې ووته.
مېز ته ور نږدې شوم، دواړه دېګ برغولی مې لیرې کړ، مستې وې.
د پالر غږ مې واورېد:
_اوبه يې رانه وړې؟
مستو ته يې وکتل، په خوند يې وويل:
_هلی نو، لاسونه پرېمنځئ.
مور مې تشناب ته ننوته، خو ورور مې په خپل ځای ناست و. ويل يې چې زړه ته يې نه کیږي.
د ډوډۍ له خوړلو وروسته مې د چايو پیاله راډکه کړه، ريموټ مې تلويزيون ته ونیو، خو کار يې نه کاوه.
مور مې په قبله پسې ګرځېده، يوه ته هم نه وه مالومه.
ټول ستړي وو، ورور مې له مور سره پرېووت، پالر او ماته بېل بېل کټ راورسېد.
چوپه چوپتیاوه، په سطل کې د څاڅکو د تويېدو غږ راته، وروسته مې سترګې درنې شوې.
يو وخت مې اوږو ټکان وخوړ، ور ومې کتل، مور مې وه، ويل يې چې په لمانځه کې لټه شوې يې.
سترګې مې وموښلې، د پردې پورتنۍ برخه د لمر رڼا ژېړه کړې وه. کړکۍ ته ور نږدې شوم. پرده مې چوله کړه، لېرې،
تر هسکو تامیرونو تېر اسمان ژېړ ښکارېده.
د تشناب وره ته مې الس ور وغځاوه، اودس مې وکړ، په لمانځه کې مې د پالر خرهاری اورېده.
ختلی لمر، دروازه وټکېده، بېګانی نجلۍ وه، د اوبو وړی جګ يې راپه زړه کړ. غوسه راغله، پتناسه ته ور والړه
نه شوم.
مور مې پتنوس ور نه واخیست، نجلۍ په وېره وويل:
_اوبه مې هېرې شوې.
پالر مې وخندل:
_پروا نه کوي.
نجلۍ هماغسې په وېره وويل.
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
23 Jan, 13:40
خو موټر لنډ راتاو شو، خامه وه، کله کله به د موټر ژېړه رڼا د ونو په سپېرو څانګو ولګېده.
پاو ووت، د ېوې ټیټې غونډۍ سر ته وختو، لاندې زرګونه رنګارنګ ګروپونه بل وو.
پالر مې موټروان ته تر څنګ وکتل، ورو يې وويل:
_تهران دی؟
ځواب مو وانه ورېد.
پاخه ته ور وختو، موټر په نورو سلګونو موټرو کې ګډ شو. وروسته ودرېد، مخې ته مې وکتل، ترافیکي اشاره
شنه وه.
شاوخوا مې سترګې واړولې، د مغازو له لويو ښېښو سپینې رڼاوې راوتلې وې. په پیاده رو کې واړه زاړه روان ول،
ټول پاک او پرېولې ښکارېدل، د نجونو له نريو ټکريو او تنګو پطلونونو پوه شوم چې اخوندانو ازادي ورکړې ده.
آينې ته مې پام شو، د موټروان پړسېدلې سترګې ښکارېدلې، زما مور ته يې کتل.
موټر حرکت وکړ، زړه مې ډاډه شو، آينه د موټر وان د ککری سپینو ويښتو نیولې وه.
غټ ښار و، سړکونه پاک ښکارېدل، د سړک دواړو غاړو ته غځېدلي ګلدانونه ال شنه وو. ځای ځای به هسک
تامیرونه په مخه راغلل، عمومي سړکونو ته پخې کوڅې راپرې وې، په هر څه کې نظم لیدل کېده.
هماغسې مخکې تلو، هسک تامیرونه کم شول، زراعتی ځمکې راغلې، خو ال هم ځای ځای ښکلي کورونه والړ ول.
موټر له عمومي سړکه ووت، تر ټیټ دېوال تېر شوو، مخکې الړو، يوې لويې دروازې ته ودرېدو، پر غټه لوحه د
برګو غواوو عکسونه ښکارېدل.
دروازه خالصه شوه، موټر حرکت وکړ، د خوشايو بوی ورو ورو ډېرېده.
موټر ودرېد، کښته شوو، د ونو په مینځ کې نرۍ الر پورته ختلې وه.
مخکې لاړو موټروان په يوه وړه دروازه ننوت، دوه منزله تامیر و، له يوې کوټې د خندا غږ راته.
دوهم منزل ته وختو.
د مريم خبرې مې ودرولې، د خرماقوطۍ مې راواخیسته او له ډکې پیالې چای سره بېرته کمپیوټر ته کېناستم.
مريم ويلي وو:
_ورور مې وار له واره کټ ته ور ټوپ کړل، ما په کوټه کې دوهمه دروازه خالصه کړه، نل ته مې لاس ور وغځاوه،
الندېپه سره سطل کې د اوبو د تويېدو غږ غلی شو.
آينې ته ودرېدم، مخ مې پاک و.
له تشنابه ووتم. مور مې سرتور سر ناسته وه، پالر مې د تلوېزيون د ريموټ بیطرۍ را ايستلې وې.
ورغلم، د مور پر ځنګانه مې سر کېښود.
شاوخوا مې سترګې ورغړولې، کوټه لويه وه، شیرچايي رنګ يې درلود، پر زړه غالۍ د لرګي درې اوسپنیز کټونه
والړ ول.
د مور غږ مې واورېد:
_مه يې څښه!
ورور ته مې وکتل، د کوچیني مېز له سره يې جګ ورپورته کړې و.
پالر مې د اوبو جګ ور واخیست، پزې ته يې ور نږدې کړ، ودرېد، ګروپ ته يې ونیو او له کوټې ووت.
پاو ووت، د ېوې ټیټې غونډۍ سر ته وختو، لاندې زرګونه رنګارنګ ګروپونه بل وو.
پالر مې موټروان ته تر څنګ وکتل، ورو يې وويل:
_تهران دی؟
ځواب مو وانه ورېد.
پاخه ته ور وختو، موټر په نورو سلګونو موټرو کې ګډ شو. وروسته ودرېد، مخې ته مې وکتل، ترافیکي اشاره
شنه وه.
شاوخوا مې سترګې واړولې، د مغازو له لويو ښېښو سپینې رڼاوې راوتلې وې. په پیاده رو کې واړه زاړه روان ول،
ټول پاک او پرېولې ښکارېدل، د نجونو له نريو ټکريو او تنګو پطلونونو پوه شوم چې اخوندانو ازادي ورکړې ده.
آينې ته مې پام شو، د موټروان پړسېدلې سترګې ښکارېدلې، زما مور ته يې کتل.
موټر حرکت وکړ، زړه مې ډاډه شو، آينه د موټر وان د ککری سپینو ويښتو نیولې وه.
غټ ښار و، سړکونه پاک ښکارېدل، د سړک دواړو غاړو ته غځېدلي ګلدانونه ال شنه وو. ځای ځای به هسک
تامیرونه په مخه راغلل، عمومي سړکونو ته پخې کوڅې راپرې وې، په هر څه کې نظم لیدل کېده.
هماغسې مخکې تلو، هسک تامیرونه کم شول، زراعتی ځمکې راغلې، خو ال هم ځای ځای ښکلي کورونه والړ ول.
موټر له عمومي سړکه ووت، تر ټیټ دېوال تېر شوو، مخکې الړو، يوې لويې دروازې ته ودرېدو، پر غټه لوحه د
برګو غواوو عکسونه ښکارېدل.
دروازه خالصه شوه، موټر حرکت وکړ، د خوشايو بوی ورو ورو ډېرېده.
موټر ودرېد، کښته شوو، د ونو په مینځ کې نرۍ الر پورته ختلې وه.
مخکې لاړو موټروان په يوه وړه دروازه ننوت، دوه منزله تامیر و، له يوې کوټې د خندا غږ راته.
دوهم منزل ته وختو.
د مريم خبرې مې ودرولې، د خرماقوطۍ مې راواخیسته او له ډکې پیالې چای سره بېرته کمپیوټر ته کېناستم.
مريم ويلي وو:
_ورور مې وار له واره کټ ته ور ټوپ کړل، ما په کوټه کې دوهمه دروازه خالصه کړه، نل ته مې لاس ور وغځاوه،
الندېپه سره سطل کې د اوبو د تويېدو غږ غلی شو.
آينې ته ودرېدم، مخ مې پاک و.
له تشنابه ووتم. مور مې سرتور سر ناسته وه، پالر مې د تلوېزيون د ريموټ بیطرۍ را ايستلې وې.
ورغلم، د مور پر ځنګانه مې سر کېښود.
شاوخوا مې سترګې ورغړولې، کوټه لويه وه، شیرچايي رنګ يې درلود، پر زړه غالۍ د لرګي درې اوسپنیز کټونه
والړ ول.
د مور غږ مې واورېد:
_مه يې څښه!
ورور ته مې وکتل، د کوچیني مېز له سره يې جګ ورپورته کړې و.
پالر مې د اوبو جګ ور واخیست، پزې ته يې ور نږدې کړ، ودرېد، ګروپ ته يې ونیو او له کوټې ووت.
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
23 Jan, 13:40
موټر حرکت وکړ، له دښتو او وړو ښارونو تېر شوو، يوه بجه مو په اصفهان کې ډوډۍ وخوړه، ماښام تیاره يې د
عمومي سړک پر غاړه له بسه کښته کړو.
د تېلو ټانک و، لیرې رنګارنګ رڼاوې ښکارېدلې.
يو خیرن ډنګر بوډا راغی، موسک و، له څه ويلو پرته يې بکس اوږې ته واچاوه.
په هغه پسې لاړو، د تېلو د ټانک شاته وړه حويلۍ وه، پر چمن کېناستو. شاوخوا مې وکتل، د يواځینۍ کوټې
سپین دېوالونه د ونو له ژېړو پاڼو ښکارېدل.
بوډا هماغه کوټې ته ننوت.
ورور مې منډه واخیسته، د هغه له تورو وېښتو ور هاخوا، له وچو بوټو د بتو ) قو ( سپینې غاړې راوتلې وې.
ورغلم، درې بتې د کوچیني حوض په رڼو اوبو کې ګرځېدې.
پالر مې راغږ کړ، ور ومې کتل، پیاله يې پورته نیولې وه.
ورور ته مې وويل:
_چای تیار دی.
راويې نه کتل، بتو ته يې د بسکېټ وړې ټوټې ور اچولې.
سر مې پسې ونه ګرځاوه، د پالر تر څنګ کېناستم. مور ته مې مخ ور واړاوه، د چايو له سورولو يې خوند اخیست.
بوډا يو غاب پر چمن کېښود، څو قند خیشتي پکې پرتې وې.
پیاله مې راډکه کړه.
بوډا په خواره خوله وويل:
_بل څه خو به مو نه وي په کار؟
پالر مې مننه ترې وکړه، خو بوډا ال په خپل ځای والړ و، د خولې د دواړو غاړو ګونځې يې ژورې وې، خندل يې.
پالر مې جېب ته لاس کړ، بوډا ته يې يو لوټ ونیو، خو بوډا الس ور ونه غځاوه.
پالر مې بل نوټ ورسره يو ځای کړ، بوډا هماغسي خندل.
خوښ مې شو، وږی نه و. خو يو دم يې وويل:
_ډالر غواړم.
پالر ته مې غوسه ورغله، لاس يې ور ټول کړ.
بوډا کېناست، په خواره خوله يې وويل:
_ښاغلیه. مه خفه کېږه، دلته يواځې هغه افغانان راوړي چې اروپا ته ځې، ډېر يې ډالر راکوي.
پالر مې وخندل، له پیسو سره يې يو بل لوټ هم يو ځای کړ، بوډا ته يې ونیو، هغه الس ور وغځاوه، خو هماغه
پخوانی خندا يې نه وه.
چمن خوند کاوه، سړه هوا لګېده، د لندو خاورو بوی ته، په ذهن کې مې د وحید څېره راګرځېدله.
بوډا د کوټې تر مخ ولاړو، پر پايپ يې ځمکه آبپاشي کوله.
نیم سات ووت، بوډا راغی، په لاس کې يې مبايل و، په غوسه يې وويل چې په ماپسې راځئ.
پالر مې بکس ور واخیست، د تېلو د ټانک تر مخ والړ ټکسي ته ور وختو.
موټر حرکت وکړ، مخکې لوحه راغله، لیکلي يې و، تهران، لس کیلومتره.
عمومي سړک پر غاړه له بسه کښته کړو.
د تېلو ټانک و، لیرې رنګارنګ رڼاوې ښکارېدلې.
يو خیرن ډنګر بوډا راغی، موسک و، له څه ويلو پرته يې بکس اوږې ته واچاوه.
په هغه پسې لاړو، د تېلو د ټانک شاته وړه حويلۍ وه، پر چمن کېناستو. شاوخوا مې وکتل، د يواځینۍ کوټې
سپین دېوالونه د ونو له ژېړو پاڼو ښکارېدل.
بوډا هماغه کوټې ته ننوت.
ورور مې منډه واخیسته، د هغه له تورو وېښتو ور هاخوا، له وچو بوټو د بتو ) قو ( سپینې غاړې راوتلې وې.
ورغلم، درې بتې د کوچیني حوض په رڼو اوبو کې ګرځېدې.
پالر مې راغږ کړ، ور ومې کتل، پیاله يې پورته نیولې وه.
ورور ته مې وويل:
_چای تیار دی.
راويې نه کتل، بتو ته يې د بسکېټ وړې ټوټې ور اچولې.
سر مې پسې ونه ګرځاوه، د پالر تر څنګ کېناستم. مور ته مې مخ ور واړاوه، د چايو له سورولو يې خوند اخیست.
بوډا يو غاب پر چمن کېښود، څو قند خیشتي پکې پرتې وې.
پیاله مې راډکه کړه.
بوډا په خواره خوله وويل:
_بل څه خو به مو نه وي په کار؟
پالر مې مننه ترې وکړه، خو بوډا ال په خپل ځای والړ و، د خولې د دواړو غاړو ګونځې يې ژورې وې، خندل يې.
پالر مې جېب ته لاس کړ، بوډا ته يې يو لوټ ونیو، خو بوډا الس ور ونه غځاوه.
پالر مې بل نوټ ورسره يو ځای کړ، بوډا هماغسي خندل.
خوښ مې شو، وږی نه و. خو يو دم يې وويل:
_ډالر غواړم.
پالر ته مې غوسه ورغله، لاس يې ور ټول کړ.
بوډا کېناست، په خواره خوله يې وويل:
_ښاغلیه. مه خفه کېږه، دلته يواځې هغه افغانان راوړي چې اروپا ته ځې، ډېر يې ډالر راکوي.
پالر مې وخندل، له پیسو سره يې يو بل لوټ هم يو ځای کړ، بوډا ته يې ونیو، هغه الس ور وغځاوه، خو هماغه
پخوانی خندا يې نه وه.
چمن خوند کاوه، سړه هوا لګېده، د لندو خاورو بوی ته، په ذهن کې مې د وحید څېره راګرځېدله.
بوډا د کوټې تر مخ ولاړو، پر پايپ يې ځمکه آبپاشي کوله.
نیم سات ووت، بوډا راغی، په لاس کې يې مبايل و، په غوسه يې وويل چې په ماپسې راځئ.
پالر مې بکس ور واخیست، د تېلو د ټانک تر مخ والړ ټکسي ته ور وختو.
موټر حرکت وکړ، مخکې لوحه راغله، لیکلي يې و، تهران، لس کیلومتره.
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
23 Jan, 12:44
🤍
یك عٌمـر گذشـت عاقبت فهمیدیم
از دل نرود آنـکه از دیده رود !🖤
♡✨♡
یك عٌمـر گذشـت عاقبت فهمیدیم
از دل نرود آنـکه از دیده رود !🖤
♡✨♡
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
23 Jan, 06:29
غواړم چی یو ناپیژنده کس ته د زړه ټول حال ووایم او بیا لکه یو نامعلومه لاروی په خپله مخه لاړشم او له هر هغه چا ځان پټ کم چې ما پیژنی..!
#ilhami ✨🤍
#ilhami ✨🤍
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
22 Jan, 17:49
تر لس او 45 دقیقو ادامه ورکوو نور بیا بله ورځ نورې پوښتنې هم شته موږ سره اوسی😊✨
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
22 Jan, 17:47
ستاسو :1 جواب: کله چی می د مور جانی او پلار جان د نشتون په اړه فکر لاهم وکړم دا ما ډیر درده وی او دا می دعا ده چی هیڅکله الله داسی وخت راونه ولي زما په ژوند کې " د مور جانی او پلار جان څخه می وروسته اوس ژوند کی یو بل څوک هم سته چی د الله څخه یی غواړم که می د لاسه ورکړی فکر کوم دا به می د ژوند یو لویه ضایع وی .
2جواب: کله چې کندهار کی طبی انسیتیتونه بند کیدو ته نیژدی وه زموږ 3 سمیستر وو ما ځنی اقتصادی مشکلات هم درلوده خو بیاهم غوښتل می قابله سم چی زموږ د انسیتیتوت ریس راغلی او ویی ویل هغه کسان چی د مکتب څه ندی پاریغه هغو ته اسناد نه ورکوو زه ډیره مایوسه سوم د انسیتیتوت څه تر کور پوری ټول لار ماوژړل او یوازی می داغه ویل چی خدایه ما خوو مکتب ویلی ولی زما مکتب بند سوو خدایه خوو تاا فرمایلی چی علم په هر نارینه او ښځینه فرض دی نو ولی زما څه دا حق واخیستل سی او خدایه دا حرام خورو خو باید هغه اوله ورځ چی ما انسیتیوت شروع کوی ماته ویلی وایی چی موږ تاسی ته اسناد نه درکوو تاسی د مکتب شهادت نامه او دری کلنی نمری نلری "
هغه وخت ماته دا فیصله بیخی سخته وه چی نور انستیتوت پریږدم او که یی پرینږدم نو اسناد نه راکوی هسی پالتو سوه بیاهم کوښښونه می خو خیر هغه وو چی 3 ورځی بعد انستیتوت بند سو "
د مکتب بند کیدل زما د ژوند تر ټولو بده او نه هیریدونکی ترخه خاطره ده🥲
زما ځواب:زموږ ژوند ته هرڅوک ګې راغلي او شته د الله تعالی له لوري دي او اخیستل به يي هم د الله تعالی پرېکړه وي موږ باید سختو شرایطو ته ځان چمتو کړو 😊او بله دا چې مخکې له مخکې د بدو شرایطو په اړه فکر ونکړو
😞💔دا غم متاسفانه زموږ د هیواد اکثریت خويندي لري زما په شمول بس خدای د نور زموږ سرنوشت معلوم کړي 😕
2جواب: کله چې کندهار کی طبی انسیتیتونه بند کیدو ته نیژدی وه زموږ 3 سمیستر وو ما ځنی اقتصادی مشکلات هم درلوده خو بیاهم غوښتل می قابله سم چی زموږ د انسیتیتوت ریس راغلی او ویی ویل هغه کسان چی د مکتب څه ندی پاریغه هغو ته اسناد نه ورکوو زه ډیره مایوسه سوم د انسیتیتوت څه تر کور پوری ټول لار ماوژړل او یوازی می داغه ویل چی خدایه ما خوو مکتب ویلی ولی زما مکتب بند سوو خدایه خوو تاا فرمایلی چی علم په هر نارینه او ښځینه فرض دی نو ولی زما څه دا حق واخیستل سی او خدایه دا حرام خورو خو باید هغه اوله ورځ چی ما انسیتیوت شروع کوی ماته ویلی وایی چی موږ تاسی ته اسناد نه درکوو تاسی د مکتب شهادت نامه او دری کلنی نمری نلری "
هغه وخت ماته دا فیصله بیخی سخته وه چی نور انستیتوت پریږدم او که یی پرینږدم نو اسناد نه راکوی هسی پالتو سوه بیاهم کوښښونه می خو خیر هغه وو چی 3 ورځی بعد انستیتوت بند سو "
د مکتب بند کیدل زما د ژوند تر ټولو بده او نه هیریدونکی ترخه خاطره ده🥲
زما ځواب:زموږ ژوند ته هرڅوک ګې راغلي او شته د الله تعالی له لوري دي او اخیستل به يي هم د الله تعالی پرېکړه وي موږ باید سختو شرایطو ته ځان چمتو کړو 😊او بله دا چې مخکې له مخکې د بدو شرایطو په اړه فکر ونکړو
😞💔دا غم متاسفانه زموږ د هیواد اکثریت خويندي لري زما په شمول بس خدای د نور زموږ سرنوشت معلوم کړي 😕
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
22 Jan, 17:40
ولی پوه نشوی...
تر ټولو بده پریکړه می دا وه چی ځان وژنه وه او دلیل یی هم یو کس وو چی ولاړوو
ځکه لومړی مینه خو لومړی مینه او الحمدلله بیا له هغې وخته تر اوسه پورې مې بیا د مئین توب چرت هم ندی وهلی...
😊🦋
زما ځواب:شکر دی چې له هغه حالت څخه تېر شوي یاست شاید په خیر به مو وو
😐شاید بیا هم مين شي تاسو سه خبر خو ښه ده چې نشی😂
ستاسو :قسم دی زړه یی را تور کی زه به بیا بد وکم مئین شم...🖤🙃
یو ځل وی چی هر څه وی...🥹
زما ځواب :ښه پریکړه دع😊✨
مننه له ځواب راکولو مو ♥️
تر ټولو بده پریکړه می دا وه چی ځان وژنه وه او دلیل یی هم یو کس وو چی ولاړوو
ځکه لومړی مینه خو لومړی مینه او الحمدلله بیا له هغې وخته تر اوسه پورې مې بیا د مئین توب چرت هم ندی وهلی...
😊🦋
زما ځواب:شکر دی چې له هغه حالت څخه تېر شوي یاست شاید په خیر به مو وو
😐شاید بیا هم مين شي تاسو سه خبر خو ښه ده چې نشی😂
ستاسو :قسم دی زړه یی را تور کی زه به بیا بد وکم مئین شم...🖤🙃
یو ځل وی چی هر څه وی...🥹
زما ځواب :ښه پریکړه دع😊✨
مننه له ځواب راکولو مو ♥️
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
22 Jan, 17:29
ستاسو نظر :۱. وابسته شوی یم مگر د ژوند د نکولو تصور می ندی کړی مگر د مرگ پریکړه می کړی وه خو اوس الحمدالله ښیم..😊
۲. پریکړه خو می پاس بیان کړه ځکه چې ولاړه..
#_بس...
زما:همدا چې تاسو ښه یاست هرڅه دي
په دوهم پوه نشوم خو خیر😐
۲. پریکړه خو می پاس بیان کړه ځکه چې ولاړه..
#_بس...
زما:همدا چې تاسو ښه یاست هرڅه دي
په دوهم پوه نشوم خو خیر😐
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
22 Jan, 17:24
ستاسو څخه د یو نفر ځواب :ته خو هسې هم خبره يې خو بيا مې هم غږوې 😒🙄
زما ځواب: 😐سمه ده
زما ځواب: 😐سمه ده
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
22 Jan, 17:02
ستاسو څخه د یو تن ځواب:سلام ما فقد معلومولو چي دا څنګه کیږی😐
زموږ ځواب🙂:ستاسو آيډي هيڅ نده راغلي بیغمه اوسی نظر مو شریک کړی🙄
زموږ ځواب🙂:ستاسو آيډي هيڅ نده راغلي بیغمه اوسی نظر مو شریک کړی🙄
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
22 Jan, 16:39
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي:
1تر اوسه چا ته دومره وابسته شوی یې چې پرته له هغه ژوند تصور نشې کولای؟
2په ژوند کې تر ټولو سخت پریکړه دې کومه وه، او ولې؟
ددی سوال نه یو یا دواړو ته ځواب ورکړي لاندي لینک کلیک کړئ ماته په نامعلوم ډول راځي
https://t.me/HarfinoBot?start=e93aa3291368f99
1تر اوسه چا ته دومره وابسته شوی یې چې پرته له هغه ژوند تصور نشې کولای؟
2په ژوند کې تر ټولو سخت پریکړه دې کومه وه، او ولې؟
ددی سوال نه یو یا دواړو ته ځواب ورکړي لاندي لینک کلیک کړئ ماته په نامعلوم ډول راځي
https://t.me/HarfinoBot?start=e93aa3291368f99
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
22 Jan, 14:30
دوه کاره د انسان خوښي او خوشالي وژني
ـ په تېر ژوند/وخت فکر کول
ـ د خلکو خبرو ته ارزښت ورکول
#خاموشي
✨🦋♥️
ـ په تېر ژوند/وخت فکر کول
ـ د خلکو خبرو ته ارزښت ورکول
#خاموشي
✨🦋♥️
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
22 Jan, 12:43
ورغلم، توپ د مرسل د بوټي په ژېړو لوېدلو پاڼو کې پروت و. الس مې ور وغځاوه، توپ مې له اغزنو
بوټوراويست.
ماشوم غبرګ، ټنډ السونه راته ونیول، توپ يې ور واخیست ، د بس خواته يې منډه کړه.
ګالنو ته مې وکتل، اخره يې وه، مړاويښکارېدل.
بېرته پر اوږده څوکۍ کېناستم.
پالرمې وويل:
_مننه درنه کوي.
مخامخ مې وکتل، له ماشوم سره نږدې والړې ښځې الس راته خوځاوه.
پر سړک يوه نجلۍ روانه وه، نری اندام يې درلود، له ټکري يې د ويښتانو څوکې راوتلې وې.
ومې ويل:
_ماليان څه نه ورته وايي؟
ځواب مې وانه ورېد.
پالر ته مې وکتل، رنګ يې ژېړ و، دوو راروانو عسکرو ته يې وچې سترګې نیولې وې.
په بېړه مې وويل:
_مه ورته ګوره!
سر يې وځړېد.
عسکر راغلل، د يوه په الس کې مخابره وه، د دوهم په کمربند پورې توپانچه ځړېدله.
يوه يې وويل:
_ښاغلیه، شاته دېکثافت دانۍ ده.
پالر مې موسک شو، پښو ته نږدې د پپسې خالي قوطۍ يې ور واخیسته او په سره ټوکرۍ کې يې واچاوله.
مخابره وچونګېده: وارخطا غږ ترې راووت:
_دوه افغانان رانه ورک شول، يو يې اوږده ږيره لري، له رنګه سپین دی، دېرش کلن ښکاري، د بل پر مخ د زخم چاپ
مالومیږي، دواړه د ترمینال شمالي دروازې ته الړل.
عسکرو منډه کړه.
پالر مې وويل:
_په موټر کې ناسته مو په خیر ده.
روان شوو، ورور مې له مور سره ناست و. زړې ښځې کتاب وايه.
پالر ته مې مخ ور واړاوه، د پولیسو والړ موټر ته يې کتل:
ومې ويل:
_ويې نه پېژندلو.
پالر مې يواځي موسک شو.
پاو ووت، د سهار چايو ته تللي خلک بېرته موټر ته راوختل، د زړې ښځې الس ته مې وکتل، ټیټه شوم، پاو کمې
اته بجې وې
بوټوراويست.
ماشوم غبرګ، ټنډ السونه راته ونیول، توپ يې ور واخیست ، د بس خواته يې منډه کړه.
ګالنو ته مې وکتل، اخره يې وه، مړاويښکارېدل.
بېرته پر اوږده څوکۍ کېناستم.
پالرمې وويل:
_مننه درنه کوي.
مخامخ مې وکتل، له ماشوم سره نږدې والړې ښځې الس راته خوځاوه.
پر سړک يوه نجلۍ روانه وه، نری اندام يې درلود، له ټکري يې د ويښتانو څوکې راوتلې وې.
ومې ويل:
_ماليان څه نه ورته وايي؟
ځواب مې وانه ورېد.
پالر ته مې وکتل، رنګ يې ژېړ و، دوو راروانو عسکرو ته يې وچې سترګې نیولې وې.
په بېړه مې وويل:
_مه ورته ګوره!
سر يې وځړېد.
عسکر راغلل، د يوه په الس کې مخابره وه، د دوهم په کمربند پورې توپانچه ځړېدله.
يوه يې وويل:
_ښاغلیه، شاته دېکثافت دانۍ ده.
پالر مې موسک شو، پښو ته نږدې د پپسې خالي قوطۍ يې ور واخیسته او په سره ټوکرۍ کې يې واچاوله.
مخابره وچونګېده: وارخطا غږ ترې راووت:
_دوه افغانان رانه ورک شول، يو يې اوږده ږيره لري، له رنګه سپین دی، دېرش کلن ښکاري، د بل پر مخ د زخم چاپ
مالومیږي، دواړه د ترمینال شمالي دروازې ته الړل.
عسکرو منډه کړه.
پالر مې وويل:
_په موټر کې ناسته مو په خیر ده.
روان شوو، ورور مې له مور سره ناست و. زړې ښځې کتاب وايه.
پالر ته مې مخ ور واړاوه، د پولیسو والړ موټر ته يې کتل:
ومې ويل:
_ويې نه پېژندلو.
پالر مې يواځي موسک شو.
پاو ووت، د سهار چايو ته تللي خلک بېرته موټر ته راوختل، د زړې ښځې الس ته مې وکتل، ټیټه شوم، پاو کمې
اته بجې وې
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
22 Jan, 12:43
په تومنو يې بدل کړئ!
ښځه د ) ډالرو ( په ټکي پوهېدلې وه.
پالر مې د ورور په الس کې د بیسکیټو نیولې قوطۍ ته وکتل.
مور مې وويل:
_ښځې ورکړ.
د باندې تیاره وه، ځای ځای به د بس د څراغونو تېزه ژېړه رڼا پر را روانو ترافیکي لوحو لګېدله، نور هیڅ هم نه
ښکارېدل.
سترګې مې درنې وې، د بس د چت سپین څراغونه ورو ورو کمرنګي کېدل، وروسته خوب وړې وم.
مريم وټوخل، ټوخی يې اوږد شو، بیا يې په کمزوري غږ وويل:
_شور او زوږ و، سترګې مې رڼې کړې، دواړو غاړو ته کتار بسونه والړ ول، خلک يوې بلې خواته ګرځېدل. مور ته
مې وکتل، له زړې ښځې سره يې خبرې کولې.
بس تش و، دوې څوکۍ ور هاخوا يوه بوډا کتاب وايه.
پالر ته مې پام شو، د مجلو او اخبارونو غرفې ته نږدې له موټروان سره والړ و
ورور مې راغی، له سرو شونډو يې د ګشنیزو نری ډکی راوتلی و، برګر يې خوړ.
والړه شوم، مور مې راوکتل، خو څه يې ونه ويل.
د بس له شاتنۍ زينې کښته شوم، مخکې الړم، يوه دوکان ته ودرېدم، ژاولو ته مې زړه وشو، خو ايرانۍ پیسې نه
وې.
د پالر غږ مې واورېد:
_څه غواړې؟
ور ومې کتل، په الس کې يې پالستیکې نازکه خلطه نیولې وه. د پیپسې بوتلي او برګر پکې پراته ول.
ومې پوښتل:
_تومن دېله کومه کړل؟
کیڼ لور ته يې اشاره وکړه، صرافي وه، د غرفې پر لويه ښېښه رنګارنګ لوټونه سرېښ ول.
له دوکانه مې دوه درجنه ژاولې راواخیستې، ورغلم، پالر ته نږدې د لرګي پر اوږده څوکۍ لمر ته کېناستم. مخې ته
مې وکتل، تر چمن ور هاخوا سیمټي نری سړک و، ډله خلک ګرځېدل، خو پر سړک يو کاغذ هم نه ښکارېده.
پالر مې په ډکه خوله وويل:
_تهران ته يو زرو دېرش کیلو متره الر پاتې ده، تر ماښامه به په بس کې يو.
د مخامخ دوه منزله تامیر پر سر لوی ساعت ته مې وکتل، د سهار اووه نیمې وې.
ومې پوښتل:
_دا کوم ځای دی؟
_د کرمان دبسونو اډه.
يو وړوکی توپ راورغړېد، د مرسل د ګالنو په بوټو کې ننوت. کوچیني ماشوم منډه پسې راواخیسته، بوټي ته
نږدې ودرېد.
ښځه د ) ډالرو ( په ټکي پوهېدلې وه.
پالر مې د ورور په الس کې د بیسکیټو نیولې قوطۍ ته وکتل.
مور مې وويل:
_ښځې ورکړ.
د باندې تیاره وه، ځای ځای به د بس د څراغونو تېزه ژېړه رڼا پر را روانو ترافیکي لوحو لګېدله، نور هیڅ هم نه
ښکارېدل.
سترګې مې درنې وې، د بس د چت سپین څراغونه ورو ورو کمرنګي کېدل، وروسته خوب وړې وم.
مريم وټوخل، ټوخی يې اوږد شو، بیا يې په کمزوري غږ وويل:
_شور او زوږ و، سترګې مې رڼې کړې، دواړو غاړو ته کتار بسونه والړ ول، خلک يوې بلې خواته ګرځېدل. مور ته
مې وکتل، له زړې ښځې سره يې خبرې کولې.
بس تش و، دوې څوکۍ ور هاخوا يوه بوډا کتاب وايه.
پالر ته مې پام شو، د مجلو او اخبارونو غرفې ته نږدې له موټروان سره والړ و
ورور مې راغی، له سرو شونډو يې د ګشنیزو نری ډکی راوتلی و، برګر يې خوړ.
والړه شوم، مور مې راوکتل، خو څه يې ونه ويل.
د بس له شاتنۍ زينې کښته شوم، مخکې الړم، يوه دوکان ته ودرېدم، ژاولو ته مې زړه وشو، خو ايرانۍ پیسې نه
وې.
د پالر غږ مې واورېد:
_څه غواړې؟
ور ومې کتل، په الس کې يې پالستیکې نازکه خلطه نیولې وه. د پیپسې بوتلي او برګر پکې پراته ول.
ومې پوښتل:
_تومن دېله کومه کړل؟
کیڼ لور ته يې اشاره وکړه، صرافي وه، د غرفې پر لويه ښېښه رنګارنګ لوټونه سرېښ ول.
له دوکانه مې دوه درجنه ژاولې راواخیستې، ورغلم، پالر ته نږدې د لرګي پر اوږده څوکۍ لمر ته کېناستم. مخې ته
مې وکتل، تر چمن ور هاخوا سیمټي نری سړک و، ډله خلک ګرځېدل، خو پر سړک يو کاغذ هم نه ښکارېده.
پالر مې په ډکه خوله وويل:
_تهران ته يو زرو دېرش کیلو متره الر پاتې ده، تر ماښامه به په بس کې يو.
د مخامخ دوه منزله تامیر پر سر لوی ساعت ته مې وکتل، د سهار اووه نیمې وې.
ومې پوښتل:
_دا کوم ځای دی؟
_د کرمان دبسونو اډه.
يو وړوکی توپ راورغړېد، د مرسل د ګالنو په بوټو کې ننوت. کوچیني ماشوم منډه پسې راواخیسته، بوټي ته
نږدې ودرېد.
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
22 Jan, 12:43
د بوډا تر څنګ ناستې ښځې څه ورته وويل.
. زړه مې ولړزېد، عسکر مخکې راغی ، مور ته مې وکتل، کارت يې پر ځنګانه ايښی و، له غروي يې مازې د کاغذ
څنډه مالومېدله، د پالر سترګې مې رډې راختلې وې، عسکر دوو_ دريو نورو ناستو کسانو ته هم مال کړوپه کړه.
کارتونو ته يې وکتل، بښنه يې وغوښته، پورته ېې پر څو وړو بکسونو ګوتې وتپولې، يو ناست ځوان يې والړ کړ،
د هغه جېبونه يې وکتل، زموږ مخې ته ودرېد. د کارت غوښتنه يې وکړه، پالر مې بې عکسه کارت ورته ونیو.
عسکر وخندل، پالر ته مې يې اشاره وکړه، دواړه د بس له شاتنۍ دروازې کښته شول.
مور مې والړه شوه، مټ ته مې يې الس ور وغځاوه، بېرته پر خپل ځای کېناسته.
ورور مې په وېره وويل:
_ابا يې چېرته بوت؟
ورو ښځینه غږ مې واورېد:
_ډېر ښکلی دی.
ورمیږ مې کوږ کړ.
تر مخې مو يوه زړه ښځه ناسته وه، په عینکو کې يې سترګې غټې ښکارېدلې، تر څنګ يې زما ورور ته کتل.
وروسته يې ماته مخ راواړاوه، ورو يې وويل:
_افغانان ياست؟
غلې وم.
ښځې وخندل:
_د ماشوم له خبرو پوه شوم چې ايرانیان نه ياست، خو پاکستانیان هم نه راته ښکارې، د هغوی رنګ مالوم دی. تک
تور دی.
مور مې وويل:
_افغانان يو.
ښځې له خپل بکسه د بسکیټ قوطۍ راويسته، ورو ته مې يې ونیوله. ورور مې مور ته وکتل، هغی اوږده باڼه سره
وروستل، ورور مې بسکیټ ور واخیست، ويې ويل:
_ابا ته خو به څه نه وايي؟
زړې ښځې وويل:
_څه وايي؟
مور مې سوړ اسويلی واېست:
_هیڅ ! پالر ته يې اندېښنه ده.
زړې ښځې وخندل، مخکیني غاښونه يې د زرو ول، ورو يې وويل:
_مه ويرېږئ، د الرو پولیس د څو تومنو سپي دي.
خبره يې سمه وه، پالر مې راغی، په خپل ځای کېناست، خو د تندي ګونځي يې ژورې وې. مور مې د غوسې علت
وپوښت، پالر ور ياده کړه چې سل ډالره يې ورنه يووړل.
موټر حرکت وکړ، ښه شېبه ووته، زړې ښځې وويل.
. زړه مې ولړزېد، عسکر مخکې راغی ، مور ته مې وکتل، کارت يې پر ځنګانه ايښی و، له غروي يې مازې د کاغذ
څنډه مالومېدله، د پالر سترګې مې رډې راختلې وې، عسکر دوو_ دريو نورو ناستو کسانو ته هم مال کړوپه کړه.
کارتونو ته يې وکتل، بښنه يې وغوښته، پورته ېې پر څو وړو بکسونو ګوتې وتپولې، يو ناست ځوان يې والړ کړ،
د هغه جېبونه يې وکتل، زموږ مخې ته ودرېد. د کارت غوښتنه يې وکړه، پالر مې بې عکسه کارت ورته ونیو.
عسکر وخندل، پالر ته مې يې اشاره وکړه، دواړه د بس له شاتنۍ دروازې کښته شول.
مور مې والړه شوه، مټ ته مې يې الس ور وغځاوه، بېرته پر خپل ځای کېناسته.
ورور مې په وېره وويل:
_ابا يې چېرته بوت؟
ورو ښځینه غږ مې واورېد:
_ډېر ښکلی دی.
ورمیږ مې کوږ کړ.
تر مخې مو يوه زړه ښځه ناسته وه، په عینکو کې يې سترګې غټې ښکارېدلې، تر څنګ يې زما ورور ته کتل.
وروسته يې ماته مخ راواړاوه، ورو يې وويل:
_افغانان ياست؟
غلې وم.
ښځې وخندل:
_د ماشوم له خبرو پوه شوم چې ايرانیان نه ياست، خو پاکستانیان هم نه راته ښکارې، د هغوی رنګ مالوم دی. تک
تور دی.
مور مې وويل:
_افغانان يو.
ښځې له خپل بکسه د بسکیټ قوطۍ راويسته، ورو ته مې يې ونیوله. ورور مې مور ته وکتل، هغی اوږده باڼه سره
وروستل، ورور مې بسکیټ ور واخیست، ويې ويل:
_ابا ته خو به څه نه وايي؟
زړې ښځې وويل:
_څه وايي؟
مور مې سوړ اسويلی واېست:
_هیڅ ! پالر ته يې اندېښنه ده.
زړې ښځې وخندل، مخکیني غاښونه يې د زرو ول، ورو يې وويل:
_مه ويرېږئ، د الرو پولیس د څو تومنو سپي دي.
خبره يې سمه وه، پالر مې راغی، په خپل ځای کېناست، خو د تندي ګونځي يې ژورې وې. مور مې د غوسې علت
وپوښت، پالر ور ياده کړه چې سل ډالره يې ورنه يووړل.
موټر حرکت وکړ، ښه شېبه ووته، زړې ښځې وويل.
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
22 Jan, 07:21
ارزش خودت رو بدون و وقتت رو برای کسی که اولویت زندگیش نیستی تلف نکن...
#ilhami ✨🤍
#ilhami ✨🤍
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
22 Jan, 05:01
"ایلف شفق" د خپل مشهور ناولThe Forty Rules of Love "د مینې څلویښت اصول" لیکواله وایي:
*"موږ هغه وخت نه لویېږو چې تاریخ یې زموږ د زېږېدو نېټه د یوه لرې ورځ په توګه رایاده وي،
نه هغه وخت چې زموږ ویښتان سپین شي،
نه هم هغه وخت چې د کلونو کار، هجرت او ستړیا زموږ غاښونه غورځوي.
موږ هغه وخت نه لویېږو، چې پرته له عینکو د نړۍ کتلو هنر زده کړو.
ـ موږ هغه وخت لویېږو؛ کله چې زموږ یو عزیز زموږ له ژوند څخه لاړ او مرګ یې زموږ څخه جلا کړي.
موږ هغه وخت لویېږو کله چې زموږ غوږونه یوازې د مینې لفظ اورېدو لپاره تږي وي،
کله چې د مني موسم زموږ اړیکې ټوټه کړي او زموږ د شاوخوا خلک ناڅاپي له موږ جلا شي.
موږ هغه وخت لویېږو کله چې د مصنوعي خندا تر سیوري لاندې، د یو پردي سره ناست یو، خو ځان یوازې احساسوو،
هغه وخت چې لمر راختونکی او لوېدونکی وي، خو زموږ ترڅنګ څوک نه وي چې زموږ وړې وړې خبرې واوري.
موږ هغه وخت لویېږو... کله چې زموږ زړه زموږ څخه ورک شي. *
✨🦋♥️
*"موږ هغه وخت نه لویېږو چې تاریخ یې زموږ د زېږېدو نېټه د یوه لرې ورځ په توګه رایاده وي،
نه هغه وخت چې زموږ ویښتان سپین شي،
نه هم هغه وخت چې د کلونو کار، هجرت او ستړیا زموږ غاښونه غورځوي.
موږ هغه وخت نه لویېږو، چې پرته له عینکو د نړۍ کتلو هنر زده کړو.
ـ موږ هغه وخت لویېږو؛ کله چې زموږ یو عزیز زموږ له ژوند څخه لاړ او مرګ یې زموږ څخه جلا کړي.
موږ هغه وخت لویېږو کله چې زموږ غوږونه یوازې د مینې لفظ اورېدو لپاره تږي وي،
کله چې د مني موسم زموږ اړیکې ټوټه کړي او زموږ د شاوخوا خلک ناڅاپي له موږ جلا شي.
موږ هغه وخت لویېږو کله چې د مصنوعي خندا تر سیوري لاندې، د یو پردي سره ناست یو، خو ځان یوازې احساسوو،
هغه وخت چې لمر راختونکی او لوېدونکی وي، خو زموږ ترڅنګ څوک نه وي چې زموږ وړې وړې خبرې واوري.
موږ هغه وخت لویېږو... کله چې زموږ زړه زموږ څخه ورک شي. *
✨🦋♥️
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
21 Jan, 11:14
د سړ ک دواړو غاړو ته تېز ژېړ ګروپان بل ول، رڼا يې تر هغو څانګو رارسېده چې موږ يې تر لاندې ناست وو.
موټروان ته مې وکتل، د موټر له مخکینې ټاېره يې هوا ايسته، شېبه وروسته د موټر پر بانټ کېناست.
چوپه چوپتیا وه، کله کله به يو_ يو موټر په تېزۍ سره تېر شو.
موټروان شېبه په شېبه خپل ساعت ته کتل.
يو موټر راغی، ټیوټا وه، پر سر يې سور څراغ تاوېده، پر دروازه يې سپاه پاسداران جمهوري اسلامي ايران لیکلي
و.
موټر برېک ونیو، يوعسکر له ښېښې سر راويست، موټروان د ټکسي خالي ټاېر ته ګوته نیولې وه.
وروسته يې ټلېفون ته اشاره وکړه، نه پوهېږم، خو دا مانا مې ترې واخیسته چې د بل ټاېر راوړلو ته انتظار باسم.
د پولیسوموټر حرکت وکړ، موټروان سګريټ ولګاوه، هماغسي پر بانټ ناست و.
وروسته يې ټلېفون غوږ ته ونیو، د لاس له خوځولو يې پوه شوم چې په غوسه دی.
پاو ووت، يو درې سوه درې بس ودرېد، موټروان راغږ کړل، ورغلو، بس ته ور وختو. شاتنۍ اوږده څوکۍ تشه وه.
لاړو او همالته کېناستو.
بس حرکت وکړ، دواړو غاړو ته واړه زاړه ناست ول، په تورو ويښتو کې د بس د چت د څراغونو کمزورې رڼا
ښکارېدله، سپین سرونه هم پاک ول، ځای ځای په تورو حجابونو پوښلې ککرۍ هم زنګېدلې. ټول غلي ول.
مخکی مې وکتل، د بس پر ماشین يو تنکی ځوان ناست و.
نیم ساعت ووت، ځوان ولاړشو، يو پلاستيکي سطل يې ور واخیست. مخکې راغی، يو ماشوم يې له بغوره کش
کړ، ويې خندل، له سطله يې يو جوس ورکړ.
ځوان دوو دريو نورو کسانوته د اوبو بوتلونه ونیول. وروستۍ څوکۍ ته راغی، سطل يې کېښود،يوې بلې خواته
يې وکتل، له جېبه يې درې کارتونه راوايستل، ورو يې وويل:
_مخکی پوسته ده، پولیس راخیژي. د شا سیټ ته نه راځي، له لیرې همدا کارتونه ورته پورته کړئ.
پالر مې يو کارت ور واخیست، سر يې وځړېد، بېرته يې ځوان ته وکتل. هغه پر خپلو شونډو ګوته اېښې وه، په
ټیټ غږ يې وويل : وارخطا نه شۍ، الر ورسره لرو، پیسې مو ورکړې دي.
ځوان يو دم وخندل، په لوړ غږ يې وويل:
_جوس غواړئ؟
د جوس پاکټ يې زما د ورور پر ځنګنو کېښود، مخ يې واړاوه، بېرته موټروان ته نږدې کېناست.
پالر مې کارت راکړ، کارت ته مې کتل، پورته يې شناسنامه لیکلي وه، الندې د يوه برېتور سړي عکس ښکارېده.
پالر ته مې اشاره وکړه، په شونډو کې موسکۍ شو، خپل کارت يې راوښود، عکس يې نه درلود.
مور ته مې وکتل، کارت يې په ګوتو کې سره اړاوه، په عکس کې يوه ږيرور بوډا سپینه لونګۍ تړلې وه.
يو وړوکی بازار راغی، بس ودرېد، دوکانونه بند ول، خو د هوټل تر لويو ښیښو ور هاخوا ګڼ خلک ښکارېدل،
ټولو په قاچوغو او پنجو خوراک کاوه.
بس ته يو وسله وال عسکر راوخوت، په لوړ غږ يې د اسنادو غوښتنه وکړه، لاسونه پورته شول، مور ته مې وکتل،
د عکس خوا يې ځانته نیولې وه.
عسکر له لومړۍ څوکۍ راتېر شو، په دوهمه څوکۍ کې يې د يوه بوډا اوږې وخوځولې.
موټروان ته مې وکتل، د موټر له مخکینې ټاېره يې هوا ايسته، شېبه وروسته د موټر پر بانټ کېناست.
چوپه چوپتیا وه، کله کله به يو_ يو موټر په تېزۍ سره تېر شو.
موټروان شېبه په شېبه خپل ساعت ته کتل.
يو موټر راغی، ټیوټا وه، پر سر يې سور څراغ تاوېده، پر دروازه يې سپاه پاسداران جمهوري اسلامي ايران لیکلي
و.
موټر برېک ونیو، يوعسکر له ښېښې سر راويست، موټروان د ټکسي خالي ټاېر ته ګوته نیولې وه.
وروسته يې ټلېفون ته اشاره وکړه، نه پوهېږم، خو دا مانا مې ترې واخیسته چې د بل ټاېر راوړلو ته انتظار باسم.
د پولیسوموټر حرکت وکړ، موټروان سګريټ ولګاوه، هماغسي پر بانټ ناست و.
وروسته يې ټلېفون غوږ ته ونیو، د لاس له خوځولو يې پوه شوم چې په غوسه دی.
پاو ووت، يو درې سوه درې بس ودرېد، موټروان راغږ کړل، ورغلو، بس ته ور وختو. شاتنۍ اوږده څوکۍ تشه وه.
لاړو او همالته کېناستو.
بس حرکت وکړ، دواړو غاړو ته واړه زاړه ناست ول، په تورو ويښتو کې د بس د چت د څراغونو کمزورې رڼا
ښکارېدله، سپین سرونه هم پاک ول، ځای ځای په تورو حجابونو پوښلې ککرۍ هم زنګېدلې. ټول غلي ول.
مخکی مې وکتل، د بس پر ماشین يو تنکی ځوان ناست و.
نیم ساعت ووت، ځوان ولاړشو، يو پلاستيکي سطل يې ور واخیست. مخکې راغی، يو ماشوم يې له بغوره کش
کړ، ويې خندل، له سطله يې يو جوس ورکړ.
ځوان دوو دريو نورو کسانوته د اوبو بوتلونه ونیول. وروستۍ څوکۍ ته راغی، سطل يې کېښود،يوې بلې خواته
يې وکتل، له جېبه يې درې کارتونه راوايستل، ورو يې وويل:
_مخکی پوسته ده، پولیس راخیژي. د شا سیټ ته نه راځي، له لیرې همدا کارتونه ورته پورته کړئ.
پالر مې يو کارت ور واخیست، سر يې وځړېد، بېرته يې ځوان ته وکتل. هغه پر خپلو شونډو ګوته اېښې وه، په
ټیټ غږ يې وويل : وارخطا نه شۍ، الر ورسره لرو، پیسې مو ورکړې دي.
ځوان يو دم وخندل، په لوړ غږ يې وويل:
_جوس غواړئ؟
د جوس پاکټ يې زما د ورور پر ځنګنو کېښود، مخ يې واړاوه، بېرته موټروان ته نږدې کېناست.
پالر مې کارت راکړ، کارت ته مې کتل، پورته يې شناسنامه لیکلي وه، الندې د يوه برېتور سړي عکس ښکارېده.
پالر ته مې اشاره وکړه، په شونډو کې موسکۍ شو، خپل کارت يې راوښود، عکس يې نه درلود.
مور ته مې وکتل، کارت يې په ګوتو کې سره اړاوه، په عکس کې يوه ږيرور بوډا سپینه لونګۍ تړلې وه.
يو وړوکی بازار راغی، بس ودرېد، دوکانونه بند ول، خو د هوټل تر لويو ښیښو ور هاخوا ګڼ خلک ښکارېدل،
ټولو په قاچوغو او پنجو خوراک کاوه.
بس ته يو وسله وال عسکر راوخوت، په لوړ غږ يې د اسنادو غوښتنه وکړه، لاسونه پورته شول، مور ته مې وکتل،
د عکس خوا يې ځانته نیولې وه.
عسکر له لومړۍ څوکۍ راتېر شو، په دوهمه څوکۍ کې يې د يوه بوډا اوږې وخوځولې.
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
21 Jan, 11:14
د نهنګلکۍ مې ولېده، له اوبو لويه خوله راووته، سپین تېره غاښونه يې زما د ورور سر ته سیخ شول، سپین
ځګونه سرو وينو ونیول.
چیغه مې کړه، پر خولې مې ترخې اوبه راواوښتې.
مور ته مې وکتل، نه وه، الندې الړم، الس او پښې مې له حرکته لوېدلي ول. پورته مې وکتل، په سپینو اوبو کې د
لمر رڼا ګډه وه.
مور ته مې مخ ور واړاوه، خالص غونچه ويښتان يې يوې بلې خواته کېدل، الندې روانه وه، له خولې يې حبابونه )
پوکڼۍ ( راوتل.
له سمندري شنو اوږدو پاڼو يو غټ نهنګراووت، په غاښ کې يې زما د ورور په وينو لړلی څیرېکمیس بند و، د
مور خواته مې ور وګرځېد، چیغه مې کړه، غږ مې نه راووت، واړه حبابونه مې تر سترګو تېر شول، حبابونه مخ
پورته روان ول.
نهنګورغی، غټه خوله يې خالصه کړه. سترګې مې پټې کړې، بېرته مې ورته وکتل، مور مې نه وه، د نهنګله
خولې راوتلې سرې وينې له اوبو سره ګډې وې، له تېرو غاښونو يې زما د مور اوږده ويښته راوتلي وو، اوبو يوې
بلې خواته وړل.
نهنګ زما خواته راغی، خوله يې خالصه وه، چیغې مې وهلې، پالر مې را روان و، نه شوای راتلی، اوبو بېرته
شاته ووړ.
غږ مې واورېد، اوږې مې وښورېدې، سترګې مې رڼې کړې. پالر مې په غېږ کې ټینګه نیولې وم، مور مې په
حیرانۍ راته کتل، ورور مې ال ويده و.
ومې ويل:
_ښه يم. خوب مې لید.
پالر مې بېرته پر سیمیټي کڅوړېکېناست. کیڼ الس مې راپورته کړ، دوه نیمې بجې وې.
سر مې درد کاوه، ټوک ټوک وم، د نهنګخالصه خوله مې له ذهنه نه وته.
غږ مې واورېد، يو چا زما د پالر نوم اخیست. پالر مې په بیړه پر زينو وخوت، لنډه شېبه وروسته بېرته راغی، ويې
ويل چې بايد الړ شو.
مور مې د ورور اوږې وښورولې، هغه خوبولې سترګې خالصې کړې، له څه ويلو پرته والړ شو.
د باندي راووتو، تیاره وه، سپوږمۍ نه ښکارېده.
کوڅې ته راغلو، يو کوچینۍ موټر والړ و، پر سر يې د ټکسي لوحه ټومبلې وه.
پالر مې له موټروان سره مخکې کېناست، موږ د شا سیټ ته ورپورته شوو.
شاوخوا مې وکتل، هسکه وه، الندېپه زرګونو سپین او ژېړ څراغونه بل ول، فکر راولوېد، موږ د زاهدان د ښار په
څنډه کې وو.
موټر حرکت وکړ، په يوه کوڅه کې راتاو شو، عمومي سړک ته وخوت، مخکې الړ، سړک ته نږدې په پیاده رو کې
ودرېد.
موټروان په بیړه دروازه خالصه کړه، له موږ څخه يې وغوښتل چې له موټره کښته شو، همداسې مو وکړل، سړک ته
نږدې په ګڼو ونو کې کېناستو.
ځګونه سرو وينو ونیول.
چیغه مې کړه، پر خولې مې ترخې اوبه راواوښتې.
مور ته مې وکتل، نه وه، الندې الړم، الس او پښې مې له حرکته لوېدلي ول. پورته مې وکتل، په سپینو اوبو کې د
لمر رڼا ګډه وه.
مور ته مې مخ ور واړاوه، خالص غونچه ويښتان يې يوې بلې خواته کېدل، الندې روانه وه، له خولې يې حبابونه )
پوکڼۍ ( راوتل.
له سمندري شنو اوږدو پاڼو يو غټ نهنګراووت، په غاښ کې يې زما د ورور په وينو لړلی څیرېکمیس بند و، د
مور خواته مې ور وګرځېد، چیغه مې کړه، غږ مې نه راووت، واړه حبابونه مې تر سترګو تېر شول، حبابونه مخ
پورته روان ول.
نهنګورغی، غټه خوله يې خالصه کړه. سترګې مې پټې کړې، بېرته مې ورته وکتل، مور مې نه وه، د نهنګله
خولې راوتلې سرې وينې له اوبو سره ګډې وې، له تېرو غاښونو يې زما د مور اوږده ويښته راوتلي وو، اوبو يوې
بلې خواته وړل.
نهنګ زما خواته راغی، خوله يې خالصه وه، چیغې مې وهلې، پالر مې را روان و، نه شوای راتلی، اوبو بېرته
شاته ووړ.
غږ مې واورېد، اوږې مې وښورېدې، سترګې مې رڼې کړې. پالر مې په غېږ کې ټینګه نیولې وم، مور مې په
حیرانۍ راته کتل، ورور مې ال ويده و.
ومې ويل:
_ښه يم. خوب مې لید.
پالر مې بېرته پر سیمیټي کڅوړېکېناست. کیڼ الس مې راپورته کړ، دوه نیمې بجې وې.
سر مې درد کاوه، ټوک ټوک وم، د نهنګخالصه خوله مې له ذهنه نه وته.
غږ مې واورېد، يو چا زما د پالر نوم اخیست. پالر مې په بیړه پر زينو وخوت، لنډه شېبه وروسته بېرته راغی، ويې
ويل چې بايد الړ شو.
مور مې د ورور اوږې وښورولې، هغه خوبولې سترګې خالصې کړې، له څه ويلو پرته والړ شو.
د باندي راووتو، تیاره وه، سپوږمۍ نه ښکارېده.
کوڅې ته راغلو، يو کوچینۍ موټر والړ و، پر سر يې د ټکسي لوحه ټومبلې وه.
پالر مې له موټروان سره مخکې کېناست، موږ د شا سیټ ته ورپورته شوو.
شاوخوا مې وکتل، هسکه وه، الندېپه زرګونو سپین او ژېړ څراغونه بل ول، فکر راولوېد، موږ د زاهدان د ښار په
څنډه کې وو.
موټر حرکت وکړ، په يوه کوڅه کې راتاو شو، عمومي سړک ته وخوت، مخکې الړ، سړک ته نږدې په پیاده رو کې
ودرېد.
موټروان په بیړه دروازه خالصه کړه، له موږ څخه يې وغوښتل چې له موټره کښته شو، همداسې مو وکړل، سړک ته
نږدې په ګڼو ونو کې کېناستو.
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
21 Jan, 11:14
پیاله مې له چايو ډکه کړه، المارۍ ته ودرېدم، د خرما قوطۍ رانه ورکه وه. برق الړ، بېرته په خپل ځای کېناستم، د
لندو وړيو بوی راغی. ګوتې مې وتپولې، تودې شوې، پیاله چپه وه.
کوټه سپینې رڼا ونیوله، تېزه وه، کمپیوټر ته ورغلم، چاالن شو، خو چونګا يې خته. همسايه ته مې زنګ وواهه،
ورياده مې کړه چې ضروري کار لرم، که مو ابګرمي بنده کړې وي، لیرې يې کړئ.
فکر مې سم وخوت، د کمپیوټر چونګا غلې شوه.
مريم ويلي ول:
_يوې زېرزمینۍ ته ور کښته شوو، ساهپکې بنديده، د روغنی رنګ بوی يې درلود. دوه ژېړ ګروپونه راځړېدل.
کړنګ شو، ټیمي قوطۍ ورغړېده، له دېوال سره ولګېده، پر النده سیمینټ د نخودي رنګ څاڅکي توی شول.
ورور ته مې وکتل، خپلو پښو ته يې وچې سترګې نیولې وې، د پطالنه شنه پايڅه يې په نخودي رنګ ککړه وه.
مور مې د هغه سر په خپل ټټر پورې ولګاوه، مخکې الړل.
زيرزمیني اوږده وه، د ناستې له پاره هیڅ هم نه ښکارېدل، پالر مې له سیمینټو څو ډکې بوجۍ دېوال ته پرېیستې.
پر بوجیو کېناستو، شاوخوا مې وکتل، د رنګ ډک او خالي ډبي پراته ول، ځای ځای د پخو خښتو لندې ټوټې
ښکارېدلې.
موټروان دروغ ويلي و، ساعت الره نه وه، پوره دوه نیم ساعته مو پر پخو او خامو الرو مزل کړی و، سر مې ګرځېده،
مال مې د موټر د اوسپنې له السه ټوک ټوک وه.
پر مخامخ دېوال يو سیوری راغی، په عمر پوخ سړی پر زينو راکښته شو، مال يې ختلې وه، له خولې يې د سګريټو
تېز بوی ته.
سړي يوه نکلي کاسه پر غولي کېښوده، بېرته چوپه خوله پورته وخوت.
پالر مې پر کاسه هواره وچه ډوډۍ ورپورته کړه، الندې سپېرې سپینې وريجې وې.
د ډوډۍ وړه ټوټه مې خولې ته واچوله، د ربړ غوندې وه، نه ژدويل کېده، د خاورو خوند پکې ګډ و.
مور ته مې وکتل، په رنګ ککړ برس ته يې وچې سترګې نیولې وې.
پوه شوم، له موټره لوېدلی ځوان يې له زړه نه ووت.
ورور مې ګروپ ته کتل....
پالر مې يو دم مخ واړاوه، ويې ټوخل، وريجې دانه دانه پر رنګ شوي دېوال ولګېدې.
بښنه يې وغوښته، بیا يې کاسې ته الس ور ونه غځاوه. مال يې دېوال ته ولګوله، پورته يې وکتل، له سترګو يې پوه
شوم چې په راتګ پښیمانه دی.
ټول غلي وو، ورور مې د مور پر اوږه سر ايښی و، سترګې يې پټې وې. له وريجو يواځې يوه ګوله پورته شوې وه.
ښه شېبه ووته، سترګې مې درنې شوې.
سمندر و، پراخ سمندر، ډوبه شوم، الندې تورې اوبه ښکارېدلې. السونو او پښو ته مې ټکان ورکړ، اوبه مې
ستونې ته راغلې، ترخې وې، ساه مې نه شوای اېستلی، د السونو او پښو حرکات مې ډېر شول، سر ته راوختم،
مور، پالر او ورور مې هم ځګنو څپو اخیستي ول.
ورور مې چیغې وهلې، مرسته يې غوښته...
لندو وړيو بوی راغی. ګوتې مې وتپولې، تودې شوې، پیاله چپه وه.
کوټه سپینې رڼا ونیوله، تېزه وه، کمپیوټر ته ورغلم، چاالن شو، خو چونګا يې خته. همسايه ته مې زنګ وواهه،
ورياده مې کړه چې ضروري کار لرم، که مو ابګرمي بنده کړې وي، لیرې يې کړئ.
فکر مې سم وخوت، د کمپیوټر چونګا غلې شوه.
مريم ويلي ول:
_يوې زېرزمینۍ ته ور کښته شوو، ساهپکې بنديده، د روغنی رنګ بوی يې درلود. دوه ژېړ ګروپونه راځړېدل.
کړنګ شو، ټیمي قوطۍ ورغړېده، له دېوال سره ولګېده، پر النده سیمینټ د نخودي رنګ څاڅکي توی شول.
ورور ته مې وکتل، خپلو پښو ته يې وچې سترګې نیولې وې، د پطالنه شنه پايڅه يې په نخودي رنګ ککړه وه.
مور مې د هغه سر په خپل ټټر پورې ولګاوه، مخکې الړل.
زيرزمیني اوږده وه، د ناستې له پاره هیڅ هم نه ښکارېدل، پالر مې له سیمینټو څو ډکې بوجۍ دېوال ته پرېیستې.
پر بوجیو کېناستو، شاوخوا مې وکتل، د رنګ ډک او خالي ډبي پراته ول، ځای ځای د پخو خښتو لندې ټوټې
ښکارېدلې.
موټروان دروغ ويلي و، ساعت الره نه وه، پوره دوه نیم ساعته مو پر پخو او خامو الرو مزل کړی و، سر مې ګرځېده،
مال مې د موټر د اوسپنې له السه ټوک ټوک وه.
پر مخامخ دېوال يو سیوری راغی، په عمر پوخ سړی پر زينو راکښته شو، مال يې ختلې وه، له خولې يې د سګريټو
تېز بوی ته.
سړي يوه نکلي کاسه پر غولي کېښوده، بېرته چوپه خوله پورته وخوت.
پالر مې پر کاسه هواره وچه ډوډۍ ورپورته کړه، الندې سپېرې سپینې وريجې وې.
د ډوډۍ وړه ټوټه مې خولې ته واچوله، د ربړ غوندې وه، نه ژدويل کېده، د خاورو خوند پکې ګډ و.
مور ته مې وکتل، په رنګ ککړ برس ته يې وچې سترګې نیولې وې.
پوه شوم، له موټره لوېدلی ځوان يې له زړه نه ووت.
ورور مې ګروپ ته کتل....
پالر مې يو دم مخ واړاوه، ويې ټوخل، وريجې دانه دانه پر رنګ شوي دېوال ولګېدې.
بښنه يې وغوښته، بیا يې کاسې ته الس ور ونه غځاوه. مال يې دېوال ته ولګوله، پورته يې وکتل، له سترګو يې پوه
شوم چې په راتګ پښیمانه دی.
ټول غلي وو، ورور مې د مور پر اوږه سر ايښی و، سترګې يې پټې وې. له وريجو يواځې يوه ګوله پورته شوې وه.
ښه شېبه ووته، سترګې مې درنې شوې.
سمندر و، پراخ سمندر، ډوبه شوم، الندې تورې اوبه ښکارېدلې. السونو او پښو ته مې ټکان ورکړ، اوبه مې
ستونې ته راغلې، ترخې وې، ساه مې نه شوای اېستلی، د السونو او پښو حرکات مې ډېر شول، سر ته راوختم،
مور، پالر او ورور مې هم ځګنو څپو اخیستي ول.
ورور مې چیغې وهلې، مرسته يې غوښته...
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
20 Jan, 16:34
دا د ریاست جمهوری یا پاچا کیدو به څنګه احساس وی🤭💔🤔
ټرمپ به يي لږ وروسته خوند وګوري 😞
ټرمپ به يي لږ وروسته خوند وګوري 😞
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
20 Jan, 13:31
که په دې تمه له خلکو سره ښه کوې چې ښه درسره وکړي، پوه شه چې په لوی لاس د ناهیلو او خپګان ډنډ ته ځان ټېل وهې...
🦋✨
#خاموشي
🦋✨
#خاموشي
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
19 Jan, 08:00
دوو ځوانانو په ټیټ غږ خبرې سره کولې، له غږېدا يې پوه شم چې روان موټر سیمرغ نومیږي، وروسته مې زړه
ولړزېد، يوه يې ويل چې تېره اونۍ په همدې ځای کې ډزې ورباندې وشوې.
موټر ودرېد. له موټروان سره ناست برېتور سړی راکښته شو، لیرې بل ګروپونه يې راوښودل، ويل يې چې ايرانۍ
پوسته ده، نه به خبرې کوئاو نه به هم سګرټ ته د اورلګیت دانه نیسئ.
وروسته يې ګامونه واخیستل، ما تر هغو پسې کتل چې په تیاره کې ورک شو.
موټر حرکت وکړ، ورو روان وو، بس، د بنیادم تګ يې کاوه، ناست کسان غلي ول، حرکت يې نه درلود، ان د ساه
ايستلو غږ يې هم نه راته.
ورور ته مې وکتل، په تورو غټو سترګو کې يې د سپوږمۍ رڼا ګډه وه.
مخکې الړو، بل ګروپونه رانږدې شول، يو سیوری راغی، هماغه برېتورسړی و، موټر ودرېد، سړي موټروان ته څه
وويل، ماشین مړ شو.
سړی باډۍ ته راغی، له ما، ورور مور او يوه بل کوچیني هلک پرته يې ټول له موټره کښته کړل. له ډلې يې اووه،
اته، پیاوړي کسان پرېښودل، پالر مې هم پکې و، پاتې مساپر له برېتور سړي سره په تیاره کې ورک شول.
والړو کسانو د موټر د باډۍ پر شاتنۍ برخې زور راووست، باډۍ جټکه وخوړه، ټاېرونه تاو شول، سیورو حرکت
وکړ.
موټروان د سیټ تر ښیښې سر را ايستلی و، مخکیني ټاېرونه يې هواري ته سیخول.
موټر په مړه ماشین روان و، ما بلو څراغونو ته کتل، نږدې ول، سپینه رڼا پر ايراني بیرغ لګېدله.
ناڅاپه موټر ودرېد، د باډۍ وروستۍ برخې ته مې وکتل، يو هم نه و، غړۍ مې اوږده کړه، ټول پرځمکه پراته ول. پر
اوږه مې فشار راغی، د موټروان الس و، پوه يې کړم چې سر ټیټ ونیسه.
پوستې ته مې وکتل، عسکر و، د السي بتۍ سپینه رڼا يې تر موږ نه رارسېدله. عسکر يوه شېبه والړ و، وروسته
کوټې ته ننوت.
پر ځمکه غځېدلي خلک پورته شول، السونه يې د موټر پر شاتنۍ برخه کیښودل، موټر حرکت وکړ.
له سرحدې پوستې واوښتو، موټر ګړندی شو، جمپونه نه احساسېدل، له باډۍ مې سر ور وايست، ټاېر پر توره
لیکه تاوېده. بل څراغونه ورو ورو لیرې کېدل. په ستړو کسانو کې مې د پالر د سا ايستلو غږ لوړ و
ښه شېېه ووته، موټر ودرېد، شاوخوا مې وکتل، د سپوږمۍ رڼا سپینه وه، خو نږدې غونډۍ تورې ښکارېدلې.
د موټروان ورو شپېلکی مې واورېد. د پله له الندې ډله کسان راووتل، ټول باډۍ ته را وختل، برېتور سړی له
موټروان سره کېناست.
موټر په مړو څراغونو ګړندی روان و، د باد پرهاری خوت، د حجاب ژۍ مې له بغور ) اننګي ( سره لګېدله.
پاو ووت، لیرې دوه څراغه ښکاره شول، رڼا زموږ خواته را روانه وه، موټر ورو شو، خامې ته ولوېد،مخکې الړ،
ودرېد، رڼا تر ټیټې غونډۍ پټه وه.
دوو مساپرو په يوه خوله وويل:
_ګزمه ده.
د موټر له سیټه خالصې ګوتې راووتې. ټول غلي شول.
رڼا د غونډۍ له بلې خوا راووته، نېغه د پوستې کمزورو څراغونو ته ور روانه وه.
ولړزېد، يوه يې ويل چې تېره اونۍ په همدې ځای کې ډزې ورباندې وشوې.
موټر ودرېد. له موټروان سره ناست برېتور سړی راکښته شو، لیرې بل ګروپونه يې راوښودل، ويل يې چې ايرانۍ
پوسته ده، نه به خبرې کوئاو نه به هم سګرټ ته د اورلګیت دانه نیسئ.
وروسته يې ګامونه واخیستل، ما تر هغو پسې کتل چې په تیاره کې ورک شو.
موټر حرکت وکړ، ورو روان وو، بس، د بنیادم تګ يې کاوه، ناست کسان غلي ول، حرکت يې نه درلود، ان د ساه
ايستلو غږ يې هم نه راته.
ورور ته مې وکتل، په تورو غټو سترګو کې يې د سپوږمۍ رڼا ګډه وه.
مخکې الړو، بل ګروپونه رانږدې شول، يو سیوری راغی، هماغه برېتورسړی و، موټر ودرېد، سړي موټروان ته څه
وويل، ماشین مړ شو.
سړی باډۍ ته راغی، له ما، ورور مور او يوه بل کوچیني هلک پرته يې ټول له موټره کښته کړل. له ډلې يې اووه،
اته، پیاوړي کسان پرېښودل، پالر مې هم پکې و، پاتې مساپر له برېتور سړي سره په تیاره کې ورک شول.
والړو کسانو د موټر د باډۍ پر شاتنۍ برخې زور راووست، باډۍ جټکه وخوړه، ټاېرونه تاو شول، سیورو حرکت
وکړ.
موټروان د سیټ تر ښیښې سر را ايستلی و، مخکیني ټاېرونه يې هواري ته سیخول.
موټر په مړه ماشین روان و، ما بلو څراغونو ته کتل، نږدې ول، سپینه رڼا پر ايراني بیرغ لګېدله.
ناڅاپه موټر ودرېد، د باډۍ وروستۍ برخې ته مې وکتل، يو هم نه و، غړۍ مې اوږده کړه، ټول پرځمکه پراته ول. پر
اوږه مې فشار راغی، د موټروان الس و، پوه يې کړم چې سر ټیټ ونیسه.
پوستې ته مې وکتل، عسکر و، د السي بتۍ سپینه رڼا يې تر موږ نه رارسېدله. عسکر يوه شېبه والړ و، وروسته
کوټې ته ننوت.
پر ځمکه غځېدلي خلک پورته شول، السونه يې د موټر پر شاتنۍ برخه کیښودل، موټر حرکت وکړ.
له سرحدې پوستې واوښتو، موټر ګړندی شو، جمپونه نه احساسېدل، له باډۍ مې سر ور وايست، ټاېر پر توره
لیکه تاوېده. بل څراغونه ورو ورو لیرې کېدل. په ستړو کسانو کې مې د پالر د سا ايستلو غږ لوړ و
ښه شېېه ووته، موټر ودرېد، شاوخوا مې وکتل، د سپوږمۍ رڼا سپینه وه، خو نږدې غونډۍ تورې ښکارېدلې.
د موټروان ورو شپېلکی مې واورېد. د پله له الندې ډله کسان راووتل، ټول باډۍ ته را وختل، برېتور سړی له
موټروان سره کېناست.
موټر په مړو څراغونو ګړندی روان و، د باد پرهاری خوت، د حجاب ژۍ مې له بغور ) اننګي ( سره لګېدله.
پاو ووت، لیرې دوه څراغه ښکاره شول، رڼا زموږ خواته را روانه وه، موټر ورو شو، خامې ته ولوېد،مخکې الړ،
ودرېد، رڼا تر ټیټې غونډۍ پټه وه.
دوو مساپرو په يوه خوله وويل:
_ګزمه ده.
د موټر له سیټه خالصې ګوتې راووتې. ټول غلي شول.
رڼا د غونډۍ له بلې خوا راووته، نېغه د پوستې کمزورو څراغونو ته ور روانه وه.
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
19 Jan, 08:00
پیشو ته مې الر ورکړه، دهلېز ته ووته، په وره کې يې نوک ونیو، را ويې کتل، پوه يې کړم چې د دهلېز دروازه
پورې کوه او ککړ لوښي سبا ته مه پرېږده.
غولي ته مې جارو ونیوه، د غاب ماتې ټوټې مې راټولې کړې. کله ، چې کوټې ته الړم، سندره ختمه وه. يخنۍ
واخیستم، ګروپ مې بل کړ، بخارۍ ته ور وګرځېدم، غټ، غوړ لرګي ته مې د اورلګیت دانه ووهله، وار له واره يې
پرررر شو، لمبه تر نورو نیمه سوځېدلو لرګو راتاوه شوه.
خوب نه راته، بېرته کمپیوټر ته کېناستم.
مريم ويلي ول:
_ماښام قضا دروازه وټکېده، پالر مې ور ووت، بېرته راغی، راياده يې کړه چې بايد الړ شو.
تیاري ته ضرورت نه و، بس، په حجابو کې مو ځانونه ونغاړل، پالر مې د اوږې بکس ور واخیست، همدا يو بکس
و، د ټولو کالي پکې پراته ول.
الندېکښته شوو، په يوه ډنګر ځوان پسې موګړندي ګامونه اخیستل، ساه مو ال نه وه سوځېدلې چې په يوه کور
ننوتو.
لويه حويلی وه، ډله خلک ښکارېدل، ډېری يې تنکي ځوانان ول، د غاړي له بکسونو يې پوه شوم چې د سفر نیت
لري.
يوه دېوال ته ودرېدو، شاوخوا مې وکتل، شیڼ ډکی نه تر سترګو کېده، ټوله ځمکه غوړه وه، ځای ځای د تېلو زړې
بوشکې پرتې وې.
لويه دروازه خالصه شوه، يو سیټه باډۍ لرونکی کوچینی موټر و، تېزه رڼا يې پر والړو خلکو لګېدله.
موټر ودرېد، ځوانانو منډه ور واخیسته، هر يوه هڅه کوله چې لومړی باډۍ ته ور وخیژي.
د موټر له سیټه دوه تنه راکښته شول، ايراني فارسي يې ويله، دوی په نرمه ژبه د نوبت غوښتنه کوله. باډۍ ډکه
شوه، د خلکو مالوېترې راوتلې وې.
موټروان زموږ خواته اشاره وکړه.
پالر ته مې وکتل، حیران و. ورغی، له خبرو يې پوه شوم چې زموږ ځای هم د موټر باډۍ ده.
پالر مې تر ډېره ورسره و، السونه يې خوځېدل، داسې راته واېسېد، چې ځای مناسب نه ورته ښکاري. وروسته
راغی، بله چاره مو نه درلوده.
ورغلو، موټروان د باډۍ په پورته سر کې ځای راته جوړ کړ، زه او مور مې په مینځ کې کېناستو، يوې خواته مې
پالر ځای ونیو او بل لور ته مې هم ورور. خو بیا مې هم له زنګنو سره د مخامخ ناست ځوان مال لګېدله.
موټر ته مې وکتل، په وړه باډۍ کې شپاړس تنه ناست ول. دوه نور راغلل، ځای نه و، د باډۍ په وروستۍ برخه کې
له موټره پر وتلو دړو کېناستل.
موټروان باډۍ ته نږدې ودرېد، مساپرو ته يې ډاډ ورکړ، ويې ويل چې ځانونه کلک ونیسی، ساعت وروسته به په
زاهدان کې يو.
موټر حرکت وکړ، څراغونه يې مړه ول، د سپوږمۍ په کمزورې رڼا کې يې الره پرې کوله. کله چې به د موټر ټاېر
کومې کندېته ور ولوېد، مال به مې په شدت شاته پر والړو اوسپنو ولګېده.
پورې کوه او ککړ لوښي سبا ته مه پرېږده.
غولي ته مې جارو ونیوه، د غاب ماتې ټوټې مې راټولې کړې. کله ، چې کوټې ته الړم، سندره ختمه وه. يخنۍ
واخیستم، ګروپ مې بل کړ، بخارۍ ته ور وګرځېدم، غټ، غوړ لرګي ته مې د اورلګیت دانه ووهله، وار له واره يې
پرررر شو، لمبه تر نورو نیمه سوځېدلو لرګو راتاوه شوه.
خوب نه راته، بېرته کمپیوټر ته کېناستم.
مريم ويلي ول:
_ماښام قضا دروازه وټکېده، پالر مې ور ووت، بېرته راغی، راياده يې کړه چې بايد الړ شو.
تیاري ته ضرورت نه و، بس، په حجابو کې مو ځانونه ونغاړل، پالر مې د اوږې بکس ور واخیست، همدا يو بکس
و، د ټولو کالي پکې پراته ول.
الندېکښته شوو، په يوه ډنګر ځوان پسې موګړندي ګامونه اخیستل، ساه مو ال نه وه سوځېدلې چې په يوه کور
ننوتو.
لويه حويلی وه، ډله خلک ښکارېدل، ډېری يې تنکي ځوانان ول، د غاړي له بکسونو يې پوه شوم چې د سفر نیت
لري.
يوه دېوال ته ودرېدو، شاوخوا مې وکتل، شیڼ ډکی نه تر سترګو کېده، ټوله ځمکه غوړه وه، ځای ځای د تېلو زړې
بوشکې پرتې وې.
لويه دروازه خالصه شوه، يو سیټه باډۍ لرونکی کوچینی موټر و، تېزه رڼا يې پر والړو خلکو لګېدله.
موټر ودرېد، ځوانانو منډه ور واخیسته، هر يوه هڅه کوله چې لومړی باډۍ ته ور وخیژي.
د موټر له سیټه دوه تنه راکښته شول، ايراني فارسي يې ويله، دوی په نرمه ژبه د نوبت غوښتنه کوله. باډۍ ډکه
شوه، د خلکو مالوېترې راوتلې وې.
موټروان زموږ خواته اشاره وکړه.
پالر ته مې وکتل، حیران و. ورغی، له خبرو يې پوه شوم چې زموږ ځای هم د موټر باډۍ ده.
پالر مې تر ډېره ورسره و، السونه يې خوځېدل، داسې راته واېسېد، چې ځای مناسب نه ورته ښکاري. وروسته
راغی، بله چاره مو نه درلوده.
ورغلو، موټروان د باډۍ په پورته سر کې ځای راته جوړ کړ، زه او مور مې په مینځ کې کېناستو، يوې خواته مې
پالر ځای ونیو او بل لور ته مې هم ورور. خو بیا مې هم له زنګنو سره د مخامخ ناست ځوان مال لګېدله.
موټر ته مې وکتل، په وړه باډۍ کې شپاړس تنه ناست ول. دوه نور راغلل، ځای نه و، د باډۍ په وروستۍ برخه کې
له موټره پر وتلو دړو کېناستل.
موټروان باډۍ ته نږدې ودرېد، مساپرو ته يې ډاډ ورکړ، ويې ويل چې ځانونه کلک ونیسی، ساعت وروسته به په
زاهدان کې يو.
موټر حرکت وکړ، څراغونه يې مړه ول، د سپوږمۍ په کمزورې رڼا کې يې الره پرې کوله. کله چې به د موټر ټاېر
کومې کندېته ور ولوېد، مال به مې په شدت شاته پر والړو اوسپنو ولګېده.
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
19 Jan, 08:00
په خندا يې وويل:
_خو زه يوه پوښتنه کوم.
وايه.
_هر څه په پښتو درته ووايم که نه، ايرانۍ پارسي او انګلیسي هم پکې ګډه کړم.
خندا راغله:
_پوه نه شوم.
ويې ويل:
_ګوره، په الره کې له ګڼو خلکو سره مخامخ شوم، ځینويې پارسي ويله، يو شمېر په انګلیسي پوهېدل، داسې
خلک هم ول چې په نا اشنا ژبو يې خبرې کولې، د هغوی ډېرې خبرې مې په ياد دي، اوس دېنو خپله خوښه، ددوی
خبرې هم په پښتو درته ووايم، که نه، په اصلي ژبه يې غواړې.
فکر مې وکړ، پښتو ښه راته ښکاره شوه. دوه علته وو، لومړی، که مې د مريم په خبرو کې نورې ژبې را اخیستی،
مجبور وم چې پښتو مانا هم ورسره ولیکم، دوهم داچي لیکنه بې خونده راتله، ځکه مې وويل:
_نه، هر څوک چې په هره ژبه غږېدلی دی، ماته يې په پښتو ووايه.
ويې خندل:
_سمه ده.
_ښه کومه بله پوښتنه؟
_نه، لوسي راته والړه ده، وايي چې خیرنه شوې يې، حمام تیار دی.
ټلېفون قطع شو.
کمپیوټر ته مې وکتل، د مريم خبرې ال پاتې وې، خو د لیکلو حوصله مې نه درلوده.
والړ شوم، په کمپیوټر کې مې يوه پخوانی هندي سندره راوسته.
ګروپ مې مړ کړ، اوږد پرېوتم، د سندرې نریساز راته.
کړپ، د پیشو کريژې او پر کاشیو د لوښو د لوېدو اواز راغی.
دهلېز ته مې منډه کړه، له اشپزخانې يوه خیرنه پیشو راووته، غولي ته مې وکتل، د دهلېز پر سره فرش داسې څه نه
وو، چې د پیشو ويشتلو ته جوړ وي. پیشو د دهلېز له خالص وره ښويه ووته.
د اشپزخانې وره ته ورسېدم، بله پیشو راووته، خو دا پیشو ورو تله، کیڼه پښه يې درنه پسې اخیسته.
تر پیشو مخکې د دهلېز وره ته ورسېدم، پیشو نوک ونیو، الر ورنه ورکه وه، بېرته اشپزخانې ته ننوته.
ور مې بند کړ، ورغلم، د اشپزخانې پر ګلداره کاشیو ماتي کوکۍ، د وريجو دانې او چیچل شوي هډوکي پراته ول.
لړمون مې اور واخیست. جارو ته مې الس ور وغځاوه، پیشو د ګاز د لويې ډبې تر شا غلې وه، وچې سترګې يې
راته نیولې وې، وارخطا ښکارېده.
ور مخته شوم، جارو مې تر سر پورته کړه، پیشو هماغسي راته کتل. په سترګو کې يې معصومیت پروت و.
يوه شېبه مې د پیشو سترګو ته وکتل، سترګو يې يوه خبره کوله:
_مالمت نه يوو، په دې واورو کې څه وخورو؟
نه پوهېږم، ماته يې په سترګو کې همدا ټکي ښکاره شول.
_خو زه يوه پوښتنه کوم.
وايه.
_هر څه په پښتو درته ووايم که نه، ايرانۍ پارسي او انګلیسي هم پکې ګډه کړم.
خندا راغله:
_پوه نه شوم.
ويې ويل:
_ګوره، په الره کې له ګڼو خلکو سره مخامخ شوم، ځینويې پارسي ويله، يو شمېر په انګلیسي پوهېدل، داسې
خلک هم ول چې په نا اشنا ژبو يې خبرې کولې، د هغوی ډېرې خبرې مې په ياد دي، اوس دېنو خپله خوښه، ددوی
خبرې هم په پښتو درته ووايم، که نه، په اصلي ژبه يې غواړې.
فکر مې وکړ، پښتو ښه راته ښکاره شوه. دوه علته وو، لومړی، که مې د مريم په خبرو کې نورې ژبې را اخیستی،
مجبور وم چې پښتو مانا هم ورسره ولیکم، دوهم داچي لیکنه بې خونده راتله، ځکه مې وويل:
_نه، هر څوک چې په هره ژبه غږېدلی دی، ماته يې په پښتو ووايه.
ويې خندل:
_سمه ده.
_ښه کومه بله پوښتنه؟
_نه، لوسي راته والړه ده، وايي چې خیرنه شوې يې، حمام تیار دی.
ټلېفون قطع شو.
کمپیوټر ته مې وکتل، د مريم خبرې ال پاتې وې، خو د لیکلو حوصله مې نه درلوده.
والړ شوم، په کمپیوټر کې مې يوه پخوانی هندي سندره راوسته.
ګروپ مې مړ کړ، اوږد پرېوتم، د سندرې نریساز راته.
کړپ، د پیشو کريژې او پر کاشیو د لوښو د لوېدو اواز راغی.
دهلېز ته مې منډه کړه، له اشپزخانې يوه خیرنه پیشو راووته، غولي ته مې وکتل، د دهلېز پر سره فرش داسې څه نه
وو، چې د پیشو ويشتلو ته جوړ وي. پیشو د دهلېز له خالص وره ښويه ووته.
د اشپزخانې وره ته ورسېدم، بله پیشو راووته، خو دا پیشو ورو تله، کیڼه پښه يې درنه پسې اخیسته.
تر پیشو مخکې د دهلېز وره ته ورسېدم، پیشو نوک ونیو، الر ورنه ورکه وه، بېرته اشپزخانې ته ننوته.
ور مې بند کړ، ورغلم، د اشپزخانې پر ګلداره کاشیو ماتي کوکۍ، د وريجو دانې او چیچل شوي هډوکي پراته ول.
لړمون مې اور واخیست. جارو ته مې الس ور وغځاوه، پیشو د ګاز د لويې ډبې تر شا غلې وه، وچې سترګې يې
راته نیولې وې، وارخطا ښکارېده.
ور مخته شوم، جارو مې تر سر پورته کړه، پیشو هماغسي راته کتل. په سترګو کې يې معصومیت پروت و.
يوه شېبه مې د پیشو سترګو ته وکتل، سترګو يې يوه خبره کوله:
_مالمت نه يوو، په دې واورو کې څه وخورو؟
نه پوهېږم، ماته يې په سترګو کې همدا ټکي ښکاره شول.
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
18 Jan, 10:13
د خوشالۍ علت مې وپوښت:
را ياده يې کړه چې له دوو میاشتو وروسته يې يو پښتون ولید.
په خبرو کې يې ور ولوېدم:
_څنګه دېوپېژاند؟
مريم سړهساه واخیسته:
_نه پوهېږم. لوسي مې څنګ ته والړه وه، سیروم يې تاړه. له دهلېزه د وطن د خاورې بوی راغی. له لوسي مې هیله
وکړه چې دهلېز وګوري.
د سر په ښورولو يې پوه کړم چې د سیروم له تړلو وروسته به احوال درته راوړم.
زما شک سم وخوت، يو چا په ټلېفون کې پښتو ويله.
په بیړه والړه شوم، د سیروم ستن مې له السه وخته، لوسي تر مټ ونیولم، چیغه مې کړه:
_پښتون دی.
لوسي په حیرانۍ راته کتل. له هغې مې وغوښتل چې دهلېز وګوري.
همداسې وشول، يو په ونه لوړ سړی کوټې ته راغی، تر پنځوسو اوښتی و، په څېره کې يې حیراني نه ښکارېدله.
سړی مې سر ته ودرېد، زما پر ککرۍ يې الس تېر کړ، پر شونډو يې خوږه موسکا پرته وه.
پوه شوم. لوسي په منډه پوه کړی و.
دی لنډ وغږېد، ويل يې چې پکتیاوال دی، خو اوس په امريکا کې اوسي، دی له خپلې ايټالیاوي مېرمنې سره په
چکر راغلی و، د سیل په وخت کې يې د مېرمنې پښه اوښتې وه، تر دې کوم بل نږدې روغتون يې نه و موندلی.
له ما يې کومه پوښتنه ونه کړه.
سړی يوه شېبه راسره کېناست، وروسته ټلېفون ورته راغی، له خبرو يې پوه شوم چې مېرمن يې ورته ماتله ده.
مريم وټوخل، غلې شوه. يودم يې وخندل:
_ښه ! کیسه دېڅنګه کړه؟
ومې ويل :
_اورم يې، د کار خبرې ترې را اخلم.
ويې خندل:
_د کار خبرې؟ .
پوه شوم، ښه خبره مې نه وه کړې، ومې ويل:
_هدف مې دا نه و، ته خو پوهېږې، ادبیات دېلوستي، لیکنه چاڼ غواړي.
ويې خندل:
_ټوکه وه.
زړه مې خپل ځای ته راغی.
ويې ويل: .
_کومه پوښتنه لرې؟
_نه
را ياده يې کړه چې له دوو میاشتو وروسته يې يو پښتون ولید.
په خبرو کې يې ور ولوېدم:
_څنګه دېوپېژاند؟
مريم سړهساه واخیسته:
_نه پوهېږم. لوسي مې څنګ ته والړه وه، سیروم يې تاړه. له دهلېزه د وطن د خاورې بوی راغی. له لوسي مې هیله
وکړه چې دهلېز وګوري.
د سر په ښورولو يې پوه کړم چې د سیروم له تړلو وروسته به احوال درته راوړم.
زما شک سم وخوت، يو چا په ټلېفون کې پښتو ويله.
په بیړه والړه شوم، د سیروم ستن مې له السه وخته، لوسي تر مټ ونیولم، چیغه مې کړه:
_پښتون دی.
لوسي په حیرانۍ راته کتل. له هغې مې وغوښتل چې دهلېز وګوري.
همداسې وشول، يو په ونه لوړ سړی کوټې ته راغی، تر پنځوسو اوښتی و، په څېره کې يې حیراني نه ښکارېدله.
سړی مې سر ته ودرېد، زما پر ککرۍ يې الس تېر کړ، پر شونډو يې خوږه موسکا پرته وه.
پوه شوم. لوسي په منډه پوه کړی و.
دی لنډ وغږېد، ويل يې چې پکتیاوال دی، خو اوس په امريکا کې اوسي، دی له خپلې ايټالیاوي مېرمنې سره په
چکر راغلی و، د سیل په وخت کې يې د مېرمنې پښه اوښتې وه، تر دې کوم بل نږدې روغتون يې نه و موندلی.
له ما يې کومه پوښتنه ونه کړه.
سړی يوه شېبه راسره کېناست، وروسته ټلېفون ورته راغی، له خبرو يې پوه شوم چې مېرمن يې ورته ماتله ده.
مريم وټوخل، غلې شوه. يودم يې وخندل:
_ښه ! کیسه دېڅنګه کړه؟
ومې ويل :
_اورم يې، د کار خبرې ترې را اخلم.
ويې خندل:
_د کار خبرې؟ .
پوه شوم، ښه خبره مې نه وه کړې، ومې ويل:
_هدف مې دا نه و، ته خو پوهېږې، ادبیات دېلوستي، لیکنه چاڼ غواړي.
ويې خندل:
_ټوکه وه.
زړه مې خپل ځای ته راغی.
ويې ويل: .
_کومه پوښتنه لرې؟
_نه
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
18 Jan, 10:13
_له نږدې غونډيو، تودې اوبه راوځي.
په خبره يې ونه پوهېدم.
ورور مې وويل:
_بازار ته نږدې غونډۍ دي، چینې لري، ما په خپله الس ورته ونیو، تودې اوبه راتويېدلې.
د مور غږ مې واورېد:
_دا څنګه اغوښتل کیږي؟
ور ومې کتل، توره اوږده ټوټه يې پر زنګنو پرته وه.
ودرېدم، ټوټه مې په ځان پورې ونیوله، بیډيو ته رسېده.
ومې ويل:
_اسانه ده، بس، د ټکري غوندې ځان پکې پټ کړه.
د پالر غږ مې واورېد:
_څنګه ده؟
ور ومې کتل، د تور پطلون له پاسه يې سپین يخن قاق اغوستی و.
دا لومړی ځل و چې ما په ملکي دريشي کې لید.
مور مې والړه شوه، د ابا د يخن قاق غاړه يې سمه کړه، ورو يې وويل:
_له کومه دېکړل؟
پالر مې کوچیني ورور ته اشاره وکړه، هغه تشناب ته ننوت. ويې ويل:
_سرحد دی، په دوکانونو کې هر څه پیداکیږي.
کور مې سترګو ته ودرېد، تلويزيون ته نږدې د ابا پخوانی عکس والړ و، عسکري دريشي يې کړې وه. په مخ کې
يې يوه ګونځه هم نه ښکارېده، خو اوس هم ښکلی راته وايسېد، په پطالنه کې ځوان مالومیده.
ورور مې راغی، په کاوبای پطلون کې ښکلی ښکارېده.
پالر مې د يخن قاق له پاسه کورتۍ واغوسته، ويې ويل:
_سفر مو ماښام ته شو.
د مريم خبرې مې ودرولې.
بخاری ته ورنږدې شوم. مړه وه، دروازه مې يې خالصه کړه، لرګي پوره نه ول سوځیدلي. ور پوه مې کړل، غوټه ايرې
مې سترګو ته راغلې. بخارۍ مې په خپل حال پرېښوده، الړم، تلويزيون مې ولګاوه او کمپله مې پر پښو راکش
کړه.
د کار وړ پروګرام مې ونه موند، يا به زما په ذوق نه ول برابر. بس، تلوېزيون مې بېرته مړ کړ. د ټلېفون چونګا شوه،
والړ شوم، د ټلېفون چارجر مې په ساکټ کې بند کړ.
بېرته په کمپله کې پرېوتم. د بخارۍ په نل کې د باد د تاوېدو غږ راته.
ټلېفون راغی، له کمپلې سره ور وښوېدم، مريم وه.
ساکټ ته نږدې ستوني ستغ اوږد وغځېدم، مال مې سړه ولګېده، تر غالۍ الندې سیمیټ وو.
مريم خوشاله ښکارېدله، خو تر اوسه يې ال په خبرو کې ټوخی ګډ و.
په خبره يې ونه پوهېدم.
ورور مې وويل:
_بازار ته نږدې غونډۍ دي، چینې لري، ما په خپله الس ورته ونیو، تودې اوبه راتويېدلې.
د مور غږ مې واورېد:
_دا څنګه اغوښتل کیږي؟
ور ومې کتل، توره اوږده ټوټه يې پر زنګنو پرته وه.
ودرېدم، ټوټه مې په ځان پورې ونیوله، بیډيو ته رسېده.
ومې ويل:
_اسانه ده، بس، د ټکري غوندې ځان پکې پټ کړه.
د پالر غږ مې واورېد:
_څنګه ده؟
ور ومې کتل، د تور پطلون له پاسه يې سپین يخن قاق اغوستی و.
دا لومړی ځل و چې ما په ملکي دريشي کې لید.
مور مې والړه شوه، د ابا د يخن قاق غاړه يې سمه کړه، ورو يې وويل:
_له کومه دېکړل؟
پالر مې کوچیني ورور ته اشاره وکړه، هغه تشناب ته ننوت. ويې ويل:
_سرحد دی، په دوکانونو کې هر څه پیداکیږي.
کور مې سترګو ته ودرېد، تلويزيون ته نږدې د ابا پخوانی عکس والړ و، عسکري دريشي يې کړې وه. په مخ کې
يې يوه ګونځه هم نه ښکارېده، خو اوس هم ښکلی راته وايسېد، په پطالنه کې ځوان مالومیده.
ورور مې راغی، په کاوبای پطلون کې ښکلی ښکارېده.
پالر مې د يخن قاق له پاسه کورتۍ واغوسته، ويې ويل:
_سفر مو ماښام ته شو.
د مريم خبرې مې ودرولې.
بخاری ته ورنږدې شوم. مړه وه، دروازه مې يې خالصه کړه، لرګي پوره نه ول سوځیدلي. ور پوه مې کړل، غوټه ايرې
مې سترګو ته راغلې. بخارۍ مې په خپل حال پرېښوده، الړم، تلويزيون مې ولګاوه او کمپله مې پر پښو راکش
کړه.
د کار وړ پروګرام مې ونه موند، يا به زما په ذوق نه ول برابر. بس، تلوېزيون مې بېرته مړ کړ. د ټلېفون چونګا شوه،
والړ شوم، د ټلېفون چارجر مې په ساکټ کې بند کړ.
بېرته په کمپله کې پرېوتم. د بخارۍ په نل کې د باد د تاوېدو غږ راته.
ټلېفون راغی، له کمپلې سره ور وښوېدم، مريم وه.
ساکټ ته نږدې ستوني ستغ اوږد وغځېدم، مال مې سړه ولګېده، تر غالۍ الندې سیمیټ وو.
مريم خوشاله ښکارېدله، خو تر اوسه يې ال په خبرو کې ټوخی ګډ و.
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
18 Jan, 10:13
ورسۍ ته مې وکتل، په بیړه شاته شوم، تر ښیښې الندې يو مړ ژواندی کربوړی پروت و.
پالر مې له ډکې پالستیکي خلطې سره کوټې ته راغۍ، کربوړي ته يې الس ور وغځاوه او د تشناب له کاغذ سره
يې يو ځای د ورسۍ تر خالصي پلې، الندې وغورزاوه.
پالر مې پر هواره خیرنه توشکه کېناست، خلطه يې خالصه کړه، شېبه وروسته د ټولو ژامې خوځېدلې. کیک مو له
پپسي سره خوړ، خوند يې نه راکاوه،خو پالر مې ويل چې د هوټل تر خوراکه پاک دی.
له ډوډۍ وروسته اوږده وغځېدو، ستړي وو، ورور ته مې مخ ور واړاوه، ال يې د کربوړي ځاې ته کتل، د توشکو له
سوړ بوی سره د تېلو غوړ بوی هم ګډ و.
له پالره مې وپوښتل:
_ابا: دلته د تېلو دوکانونه ډېر دي، ولې؟
ويې ويل:
_تر پولې ور هاخوا د ايران، زاهدان دی، تېل په بوشکو کې قاچاقي را اوړي.
پالر مې غلی شو، ور ومې کتل، له خپل سپین لستوڼي يې توره غټه سپږه ور واخیسته، والړ شو او الس يې تر
کړکی ويست.
ماته يې وکتل، ويې خندل، بېرته پر خپل ځای پرېووت، ورو يې وويل:
_خارج ته تګ، دا کیسې لرې.
مور مې ورته وکتل، نه وه پوه شوې.
ټلېفون راغی، خبرې مې ودرولې، مريم وه، د خبرو د رسېدو ډاډ يې غوښت.
ور ياده مې کړه چې کمپیوټر ته ناست يم.
بښنه يې وغوښته، ويې ويل چې ساعت وروسته به ټلېفون وکړي.
بېرته مې د کمپیوټر کېبورډ ته الس ور وغځاوه.
مريم ويلي ول:
_ماښام د کوټې دروازه وټکېده، پالر مې دهلېز ته ور ووت، پاو وروسته بېرته راغی، ويل يې چې سبا ورځ هم
همدلته يو.
ورور ته مې غوسه ورغله، خو مور مې له خدايه خیر غوښت.
د شپې تر ډېره خوب نه راته، ورور مې له پالر سره ويده و، نا ارامه ښکارېده، نه پوهېدم، سپږې وې ، که ورږې، زه
يې هم خوړلم، د کمپلې د بوی له السه مې مخ نه شو پټولی.
سبا، تر غرمې کړکۍ ته نږدې والړه وم، بازار ته مې کتل، په پټکو او خولیو کې به يو نیم سر تور سر هم تېر شو،
پسې وبه مې کتل، سر تور کسان پاک ښکارېدل، رنګونه يې هم ښه ول، ډېرو يې پر موډ برابر پطلونونه اغوستې
وو، داسې راته واېسېده، لکه له ايرانه چې يې را اړولي وي.
دروازه خالصه شوه، پالر او ورور مې ول، دوی دوې پالستیکي خلطې پر غولي کېښودې، مور مې په پوښتونکي
نظر ورته وکتل، پالر مې ور ياده کړه، چې په يوه خلطه کې حجابونه دي. دوهمه خلطه يې ور واخیسته او تشناب ته
ننوت.
ورور مې په خوند وويل.
پالر مې له ډکې پالستیکي خلطې سره کوټې ته راغۍ، کربوړي ته يې الس ور وغځاوه او د تشناب له کاغذ سره
يې يو ځای د ورسۍ تر خالصي پلې، الندې وغورزاوه.
پالر مې پر هواره خیرنه توشکه کېناست، خلطه يې خالصه کړه، شېبه وروسته د ټولو ژامې خوځېدلې. کیک مو له
پپسي سره خوړ، خوند يې نه راکاوه،خو پالر مې ويل چې د هوټل تر خوراکه پاک دی.
له ډوډۍ وروسته اوږده وغځېدو، ستړي وو، ورور ته مې مخ ور واړاوه، ال يې د کربوړي ځاې ته کتل، د توشکو له
سوړ بوی سره د تېلو غوړ بوی هم ګډ و.
له پالره مې وپوښتل:
_ابا: دلته د تېلو دوکانونه ډېر دي، ولې؟
ويې ويل:
_تر پولې ور هاخوا د ايران، زاهدان دی، تېل په بوشکو کې قاچاقي را اوړي.
پالر مې غلی شو، ور ومې کتل، له خپل سپین لستوڼي يې توره غټه سپږه ور واخیسته، والړ شو او الس يې تر
کړکی ويست.
ماته يې وکتل، ويې خندل، بېرته پر خپل ځای پرېووت، ورو يې وويل:
_خارج ته تګ، دا کیسې لرې.
مور مې ورته وکتل، نه وه پوه شوې.
ټلېفون راغی، خبرې مې ودرولې، مريم وه، د خبرو د رسېدو ډاډ يې غوښت.
ور ياده مې کړه چې کمپیوټر ته ناست يم.
بښنه يې وغوښته، ويې ويل چې ساعت وروسته به ټلېفون وکړي.
بېرته مې د کمپیوټر کېبورډ ته الس ور وغځاوه.
مريم ويلي ول:
_ماښام د کوټې دروازه وټکېده، پالر مې دهلېز ته ور ووت، پاو وروسته بېرته راغی، ويل يې چې سبا ورځ هم
همدلته يو.
ورور ته مې غوسه ورغله، خو مور مې له خدايه خیر غوښت.
د شپې تر ډېره خوب نه راته، ورور مې له پالر سره ويده و، نا ارامه ښکارېده، نه پوهېدم، سپږې وې ، که ورږې، زه
يې هم خوړلم، د کمپلې د بوی له السه مې مخ نه شو پټولی.
سبا، تر غرمې کړکۍ ته نږدې والړه وم، بازار ته مې کتل، په پټکو او خولیو کې به يو نیم سر تور سر هم تېر شو،
پسې وبه مې کتل، سر تور کسان پاک ښکارېدل، رنګونه يې هم ښه ول، ډېرو يې پر موډ برابر پطلونونه اغوستې
وو، داسې راته واېسېده، لکه له ايرانه چې يې را اړولي وي.
دروازه خالصه شوه، پالر او ورور مې ول، دوی دوې پالستیکي خلطې پر غولي کېښودې، مور مې په پوښتونکي
نظر ورته وکتل، پالر مې ور ياده کړه، چې په يوه خلطه کې حجابونه دي. دوهمه خلطه يې ور واخیسته او تشناب ته
ننوت.
ورور مې په خوند وويل.
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
17 Jan, 14:38
موږ په يوه کوچیني بازار کې له موټره کښته شوو، پلي روان وو، مور مې څو ځله په څنګ ووهلم، پوه يې کړم چې
چادرې په خاورو کې درپسې کرښي، خو وروسته خندا راغله، د چادری له وړو څلورکونجه سورويو مې ورته
کتل، دې په خپله دوه ځله ټوډه ووهله، د چادرې پیڅکې يې په پښو کې بنديدلې.
شېبه وروسته د تېلو د پلورلو يوه دوکان ته ودرېدو، پالر مې يوه کوچیني کاغذ ته وکتل، دوکاندار ته يې څه
وويل، هغه مخامخ ګوته ونیوله.
مور مې په بېړه کوچینی ورور تر ولیو ونیو ، د موټر سايکل د برېک کرښنده اواز پورته شو.
موږ په پالر پسې ګامونه واخیستل، يوه تنګه کوڅه مو په مخه ورکړه، کوڅه لنډه راتاو شوې وه، بېرته د يوه خړ
دوکان تر مخ ودرېدو.
پالر مې پر بايسکل سپور سړی ودراوه، سړي يوه هلک ته ورناره کړه، هغه ته يې څه وويل، نه پوهېدم، بلوچي ژبه
راته ښکاره شوه.
هلکروان شو، موږ هم ګامونه پسې واخیستل. يوه خیرنه پرده مې لیرې کړه، ټوخی راغی، لويه کوټه د چیلم له
لوګي ډکه وه. په بیړه مې دواړو خواوو ته وکتل، څو تنه پر غوړ تخت پراته ول، خرهاری يې خوت، څنګ ته يې پر
پالستیکي څوکیو دوه ځوانان ناست ول، د يوه له خولې سپین لوګی راووت، د چیلم سرخانه سره انګار نیولې وه.
په هلک پسې د لرګي پر زينو وختو، تنګ دهلېز و، دواړو غاړو ته يې غوړ ورونه راپرې ول.
همالته ودرېدو، هلک په منډه الندې کښته شو.
يو تور ، ډنګر سړی راغی، پالر مې کاغذ ورته ونیو، سړي هیڅ هم ونه ويل، له جېبه يې کونجي ) کیلي (
راويسته، دروازه خالصه شوه.
زه، مور او کوچینی ورور مې وړې کوټې ته ور ننوتو، پالر مې په دهلېز کې له سړي سره ودرېد.
ما دروازه پورې کړه، مور مې کړکۍ ته الس ور وغځاوه، په کوټه کې د خولو له پخواني تروش بوی سره پوست باد
ګډ شو.
مور ته مې وکتل، خندا راغله، سپین مخ يې د چادرۍ د سوريو په اندازه سپېره و. .
ما هم خپله چادريلیرې کړه، شاوخوا مې وکتل، له کاه ګلي دېواله، زنګن میخ راوتلی و، چادرې مې پر میخ
راوځړوله.
ورور مې ورسۍ ته والړ و، ورغلم، د هغه د ککرۍ پر ګڼو تورو ويښتو مې زنه ولګوله، الندې مې وکتل، يوه
دوکاندار وچي سترګې راته نیولې وې.
ګام شاته شوم. دوکاندار د ورسۍ د شنه چوکاټ تر الندينۍ برخې پټ شو.
مخامخ د دوکانونو خړ بامونه ښکارېدل، زاړه ټیمان، مات چوکاټونه، د تېلو غوړې بوشکې... پرې پرتې وې. تر
ټیټو غونډيو ور هاخوا د سمندر غوندې هواره دښته ښکارېدله.
کړپ شو. مورته مې وکتل، د اوږې لوی بکس خالصه خوله پروت و. مور مې مخ ته آيینه نیولې وه، پر يوه ټوټه يې
د سترګو شاوخوا دوړې پاکولې.
ورور مې يو دم چیغه کړه، منډه يې واخیسته، له وره سره ودرېد.
رنګ يې ژيړ و، په راوتلو رډو سترګو يې ورسۍ ته کتل.
مور مې چټکه والړه شوه. علت يې وپوښت،. هلک لړزې اخیستی و.
چادرې په خاورو کې درپسې کرښي، خو وروسته خندا راغله، د چادری له وړو څلورکونجه سورويو مې ورته
کتل، دې په خپله دوه ځله ټوډه ووهله، د چادرې پیڅکې يې په پښو کې بنديدلې.
شېبه وروسته د تېلو د پلورلو يوه دوکان ته ودرېدو، پالر مې يوه کوچیني کاغذ ته وکتل، دوکاندار ته يې څه
وويل، هغه مخامخ ګوته ونیوله.
مور مې په بېړه کوچینی ورور تر ولیو ونیو ، د موټر سايکل د برېک کرښنده اواز پورته شو.
موږ په پالر پسې ګامونه واخیستل، يوه تنګه کوڅه مو په مخه ورکړه، کوڅه لنډه راتاو شوې وه، بېرته د يوه خړ
دوکان تر مخ ودرېدو.
پالر مې پر بايسکل سپور سړی ودراوه، سړي يوه هلک ته ورناره کړه، هغه ته يې څه وويل، نه پوهېدم، بلوچي ژبه
راته ښکاره شوه.
هلکروان شو، موږ هم ګامونه پسې واخیستل. يوه خیرنه پرده مې لیرې کړه، ټوخی راغی، لويه کوټه د چیلم له
لوګي ډکه وه. په بیړه مې دواړو خواوو ته وکتل، څو تنه پر غوړ تخت پراته ول، خرهاری يې خوت، څنګ ته يې پر
پالستیکي څوکیو دوه ځوانان ناست ول، د يوه له خولې سپین لوګی راووت، د چیلم سرخانه سره انګار نیولې وه.
په هلک پسې د لرګي پر زينو وختو، تنګ دهلېز و، دواړو غاړو ته يې غوړ ورونه راپرې ول.
همالته ودرېدو، هلک په منډه الندې کښته شو.
يو تور ، ډنګر سړی راغی، پالر مې کاغذ ورته ونیو، سړي هیڅ هم ونه ويل، له جېبه يې کونجي ) کیلي (
راويسته، دروازه خالصه شوه.
زه، مور او کوچینی ورور مې وړې کوټې ته ور ننوتو، پالر مې په دهلېز کې له سړي سره ودرېد.
ما دروازه پورې کړه، مور مې کړکۍ ته الس ور وغځاوه، په کوټه کې د خولو له پخواني تروش بوی سره پوست باد
ګډ شو.
مور ته مې وکتل، خندا راغله، سپین مخ يې د چادرۍ د سوريو په اندازه سپېره و. .
ما هم خپله چادريلیرې کړه، شاوخوا مې وکتل، له کاه ګلي دېواله، زنګن میخ راوتلی و، چادرې مې پر میخ
راوځړوله.
ورور مې ورسۍ ته والړ و، ورغلم، د هغه د ککرۍ پر ګڼو تورو ويښتو مې زنه ولګوله، الندې مې وکتل، يوه
دوکاندار وچي سترګې راته نیولې وې.
ګام شاته شوم. دوکاندار د ورسۍ د شنه چوکاټ تر الندينۍ برخې پټ شو.
مخامخ د دوکانونو خړ بامونه ښکارېدل، زاړه ټیمان، مات چوکاټونه، د تېلو غوړې بوشکې... پرې پرتې وې. تر
ټیټو غونډيو ور هاخوا د سمندر غوندې هواره دښته ښکارېدله.
کړپ شو. مورته مې وکتل، د اوږې لوی بکس خالصه خوله پروت و. مور مې مخ ته آيینه نیولې وه، پر يوه ټوټه يې
د سترګو شاوخوا دوړې پاکولې.
ورور مې يو دم چیغه کړه، منډه يې واخیسته، له وره سره ودرېد.
رنګ يې ژيړ و، په راوتلو رډو سترګو يې ورسۍ ته کتل.
مور مې چټکه والړه شوه. علت يې وپوښت،. هلک لړزې اخیستی و.
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
17 Jan, 14:38
له مور سره کېناستم، د لندن په صفتونو مې خوله ستړې شوه، د هغې ځواب هم منفي و.
چاره نه وه. کوچیني ورور ته مې په غوږ کې ورپوه کړل، ذهن يې له خیالي دنیا ډک شو، ژر يې قناعت وکړ.
اوس نو په څلورو کې دوه تنه مخالف ول.
ورور او خور به هره ورځ د خیالي ژوند په اړه غږېدل، کیسې به يې کولې، خپل راتلونکی به يې په مزو کې لید.
دا خبرې مې په مور او پالر ښې نه لګېدې، اول يې نصیحت کاوه، واقعي ژوند ته يې راګرځولو، خو وروسته يې پر
دوی هم تاثیر وکړ، د لندن له خبرو يې خوند اخیست.
يوه ورځ مې مور د خپلوانو کره تللی وه، کله چې راغله، وار له واره يې د لندن کیسې راواخیستې. خبره مالومه
شوه، دې له لندن نه زموږ د خپلوانو رالیږلي عکسونه لیدلي ول. ويل يې چې اوالدونه يې په اسرات کې ول.
مور مې دا هم وويل چې د کورنیو د قبلیدو چانس ډېر دی.
بس! پالر مې هم راضي شو، په لومړي ځل يې د کابل له دوړو او د دوکان تر مخ د لښتي له بويناکه اوبو شکايت
کاوه.
ماته خدای راکړه، رنګ مې راوګرځېد، ژوند خوږ راته وايسېد، راتلونکې مې له وحید سره لیده. ډېر وخت به مې
د انګلیسي ويلي کتابونه له سره کتل.
پالر مې د خپلو ملګرو په مرسته يو قاچاقبر وموند، قاچاقبر د هر سړي پر سر اتلس زره امريکايي ډالره غوښتل،
خو معامله پاکه ښکارېدله، پیسې په کابل کې، له صراف سره اېښودل کېدلې. بس، لندن ته په رسېدو يې يو
ټلېفون غوښت. پالر مې صراف ته د رسېدو ډاډ ورکاوه او قاچاقبر خپلې پیسې اخیستې.
بل شرط دا و چې سفر زمیني دی.
همدومره.
مور ته مې پر ځمکه تګ خوند ورنه کړ، ويل يې چې سل خطره ورسره تړلي دي. خو د پالر د لیل مې دا و چې د
طیارې تګ ډېرې پیسې غواړې، ده د هر نفر پر سر ديرش زره ډالره ياد کړل، دا يې هم وويل چې له دې سره، بیا هم
ټول سفر په طیاره کې نه شې کوالی، ځینو ملکونو ته به پر ځمکه ور اوړې.
د پالر په خبرو کې ما هم يو څه مرچ او مساله ور ګډ کړل، د يوې کورنۍ کیسه مې ور ته تېره کړه، ومې ويل چې په
همدې الرو روان شول، خو اوس په اروپا کې دي.
درې نفره په يوه خوله ول، مور مې هم راواوښته.
زموږ کور بې نقشې و، پالر مې نفر ورته راووست، پنځه اويا زره ډالره يې جوړ کړل. د دوکان او کور وسايل هم خرڅ
شول، پالر مې لس لکه افغانۍ ډالرو ته واړولې، ورغی، د څو شاهدانو تر مخ يې دوه اويازره ډالره له صراف سره
کیښودل، پاتې پیسې مې ما او مور په خپلو زېرپیرانیو کې وګنډلې. په حويلۍ کې د مڼو د ونې پاڼې مخ په ژېړېدو
وې چې له کوره راووتو.
مريم غلې شوه، سوړ اسويلی يې ويست او خپلې خبرې يې وغځولې.
_تر نیمروزه کومه ستونزه نه وه، بس، شپه مو په کندهار کې تېره کړه او بله ورځ غرمه رباط ته ورسېدو.
رباط د افغانستان هغه کونج دی چې په ايران او پاکستان، دواړو پورې نښتی.
چاره نه وه. کوچیني ورور ته مې په غوږ کې ورپوه کړل، ذهن يې له خیالي دنیا ډک شو، ژر يې قناعت وکړ.
اوس نو په څلورو کې دوه تنه مخالف ول.
ورور او خور به هره ورځ د خیالي ژوند په اړه غږېدل، کیسې به يې کولې، خپل راتلونکی به يې په مزو کې لید.
دا خبرې مې په مور او پالر ښې نه لګېدې، اول يې نصیحت کاوه، واقعي ژوند ته يې راګرځولو، خو وروسته يې پر
دوی هم تاثیر وکړ، د لندن له خبرو يې خوند اخیست.
يوه ورځ مې مور د خپلوانو کره تللی وه، کله چې راغله، وار له واره يې د لندن کیسې راواخیستې. خبره مالومه
شوه، دې له لندن نه زموږ د خپلوانو رالیږلي عکسونه لیدلي ول. ويل يې چې اوالدونه يې په اسرات کې ول.
مور مې دا هم وويل چې د کورنیو د قبلیدو چانس ډېر دی.
بس! پالر مې هم راضي شو، په لومړي ځل يې د کابل له دوړو او د دوکان تر مخ د لښتي له بويناکه اوبو شکايت
کاوه.
ماته خدای راکړه، رنګ مې راوګرځېد، ژوند خوږ راته وايسېد، راتلونکې مې له وحید سره لیده. ډېر وخت به مې
د انګلیسي ويلي کتابونه له سره کتل.
پالر مې د خپلو ملګرو په مرسته يو قاچاقبر وموند، قاچاقبر د هر سړي پر سر اتلس زره امريکايي ډالره غوښتل،
خو معامله پاکه ښکارېدله، پیسې په کابل کې، له صراف سره اېښودل کېدلې. بس، لندن ته په رسېدو يې يو
ټلېفون غوښت. پالر مې صراف ته د رسېدو ډاډ ورکاوه او قاچاقبر خپلې پیسې اخیستې.
بل شرط دا و چې سفر زمیني دی.
همدومره.
مور ته مې پر ځمکه تګ خوند ورنه کړ، ويل يې چې سل خطره ورسره تړلي دي. خو د پالر د لیل مې دا و چې د
طیارې تګ ډېرې پیسې غواړې، ده د هر نفر پر سر ديرش زره ډالره ياد کړل، دا يې هم وويل چې له دې سره، بیا هم
ټول سفر په طیاره کې نه شې کوالی، ځینو ملکونو ته به پر ځمکه ور اوړې.
د پالر په خبرو کې ما هم يو څه مرچ او مساله ور ګډ کړل، د يوې کورنۍ کیسه مې ور ته تېره کړه، ومې ويل چې په
همدې الرو روان شول، خو اوس په اروپا کې دي.
درې نفره په يوه خوله ول، مور مې هم راواوښته.
زموږ کور بې نقشې و، پالر مې نفر ورته راووست، پنځه اويا زره ډالره يې جوړ کړل. د دوکان او کور وسايل هم خرڅ
شول، پالر مې لس لکه افغانۍ ډالرو ته واړولې، ورغی، د څو شاهدانو تر مخ يې دوه اويازره ډالره له صراف سره
کیښودل، پاتې پیسې مې ما او مور په خپلو زېرپیرانیو کې وګنډلې. په حويلۍ کې د مڼو د ونې پاڼې مخ په ژېړېدو
وې چې له کوره راووتو.
مريم غلې شوه، سوړ اسويلی يې ويست او خپلې خبرې يې وغځولې.
_تر نیمروزه کومه ستونزه نه وه، بس، شپه مو په کندهار کې تېره کړه او بله ورځ غرمه رباط ته ورسېدو.
رباط د افغانستان هغه کونج دی چې په ايران او پاکستان، دواړو پورې نښتی.
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
17 Jan, 14:38
د تخت پر سر يوې لويې ونې ته ودرېدم، وچه وه، نیمايي تنه يې سوځېدلې ښکارېدله.
يو غږ مې واورېد:
_از وقت های جنګ است.
مخ مې ور واړاوه، يو بوډا پیتاوی ته ناست و. د زړو ونو کیسه يې راته تېره کړه، ويل يې چې دا ونې يو نیم سل
کاله عمر لري، دا لګېدلې ونه مو د تیرو جګړو يادګار ساتلی دی.
شاوخوا مې سترګې ورغړولې، الندې په سپینو واورو کې د روانو اوبو تر څنګ له ګڼې ګوڼې ډک بازار و، په
دوکانونو کې استالفي لوښي ځلېدل.
د بوډا خبره سمه وه، د جنګ عالمې نه وې پاتې، ان په واورو پټ غرونه هم ژوندي ښکارېدل.
يوه همکار مې راغږ کړ، ورغلم، تر يوې ونې الندې څو ماشومان راغونډ ول، دوی يوه راډيويي خپرونه اورېدله.
ټول غلي ول، تر پايه يې يواځې ټايپ ته کتل.
همکار مې د خپرونې د ژبې او مالوماتو په اړه څو پوښتنې ورنه وکړې. ټول پوه ول.
له يوې دولس کلني نجلۍ مې وپوښتل:
_اوس خو مکتبونه هم رخصت دي، نو له کتابونو ډک بکس دې ولې غاړې ته اچولی دی؟
الندې بازار ته يې ګوته ونیوله، را ياده يې کړه چې هلته ژمني کورسونه دي، د شاوخوا کلیو نجوني او هلکان د
راتلونکې کال درسونو ته تیاری نیسي.
لويديځ ته مې وکتل، د اوږده غځېدلي غره سپینې څوکې لمر ځلولې، خو د همدې غره ور هاخوا ال اوس هم جګړه
وه، واورې يې تورې او پخڅې په وينو سرې وې، سپین ږيرو به ماشومانوته کیسې کولې ” وو، نه وو ، په پخوا
زمانه کې يو مکتب و....“ خو دلته، په دومره لنډه فاصله کې سپین ږيري وايي ” بود نبود، در زمانه های قديم جنګ
بود... جنګ، درخت تخت استالف راسوختاند...“
د ملګريغږ جټکه راباندې راوسته.
_راځه! الندې بازار ته ورکښته شو.
د هغه خبره سمه راته وايسېده، موږ تر يوې بجې په استالف کې وو. ملګرو مې له خلکو سره مرکې وکړې، د
خپرونو په اړه يې د دوی نظريات واخیستل، درې بجې دفتر ته راورسېدو.
وار له واره مې ايمېل وکوت، د مريم خبرې مې په فلش کې راواخیستې، تیاره ماښام په کور کې وم.
مريم ويلي ول:
_وخت لمر و او زه هم د يخ توټه. په لنډ وخت کې مې د اوږو هډوکي راوختل، تر سترګو مې تورېحلقې تاوې
شوې، د کور په دهلېز کې به له والړې هېندارې ښويه تېرېدم.
په درېیمه میاشت ټلېفون راغی، وحید و، لنډ وغږېد، ويل يې چې په همصنفیانو پسې خپه شوی يم.
سخته وه، په ډله کې يې راوستم، خو وروسته مې زړه سره راټول کړ، هېره يې نه وم. نومره مې تر اوسه ورسره وه.
غلې وم. سېک مې ختلی و. د قبرونو لیدو به ارامي رابښله.
خو څه موده وروسته مې ژوند ته تمه پیدا شوه. بس، يو لیرې خپل مو له کوچنیانو سره لندن ته ورسېد.
پالر ته مې وويل، د لندن خوبونه مې ورته تېر کړل، راتلونکې هوسايي مې يې سترګو ته ودروله. نه يې منله،
راياده يې کړه چې په خپل وطن کې ښه يو، وچه، لنده رارسیږي، پردي ملکونه څه کوو.
يو غږ مې واورېد:
_از وقت های جنګ است.
مخ مې ور واړاوه، يو بوډا پیتاوی ته ناست و. د زړو ونو کیسه يې راته تېره کړه، ويل يې چې دا ونې يو نیم سل
کاله عمر لري، دا لګېدلې ونه مو د تیرو جګړو يادګار ساتلی دی.
شاوخوا مې سترګې ورغړولې، الندې په سپینو واورو کې د روانو اوبو تر څنګ له ګڼې ګوڼې ډک بازار و، په
دوکانونو کې استالفي لوښي ځلېدل.
د بوډا خبره سمه وه، د جنګ عالمې نه وې پاتې، ان په واورو پټ غرونه هم ژوندي ښکارېدل.
يوه همکار مې راغږ کړ، ورغلم، تر يوې ونې الندې څو ماشومان راغونډ ول، دوی يوه راډيويي خپرونه اورېدله.
ټول غلي ول، تر پايه يې يواځې ټايپ ته کتل.
همکار مې د خپرونې د ژبې او مالوماتو په اړه څو پوښتنې ورنه وکړې. ټول پوه ول.
له يوې دولس کلني نجلۍ مې وپوښتل:
_اوس خو مکتبونه هم رخصت دي، نو له کتابونو ډک بکس دې ولې غاړې ته اچولی دی؟
الندې بازار ته يې ګوته ونیوله، را ياده يې کړه چې هلته ژمني کورسونه دي، د شاوخوا کلیو نجوني او هلکان د
راتلونکې کال درسونو ته تیاری نیسي.
لويديځ ته مې وکتل، د اوږده غځېدلي غره سپینې څوکې لمر ځلولې، خو د همدې غره ور هاخوا ال اوس هم جګړه
وه، واورې يې تورې او پخڅې په وينو سرې وې، سپین ږيرو به ماشومانوته کیسې کولې ” وو، نه وو ، په پخوا
زمانه کې يو مکتب و....“ خو دلته، په دومره لنډه فاصله کې سپین ږيري وايي ” بود نبود، در زمانه های قديم جنګ
بود... جنګ، درخت تخت استالف راسوختاند...“
د ملګريغږ جټکه راباندې راوسته.
_راځه! الندې بازار ته ورکښته شو.
د هغه خبره سمه راته وايسېده، موږ تر يوې بجې په استالف کې وو. ملګرو مې له خلکو سره مرکې وکړې، د
خپرونو په اړه يې د دوی نظريات واخیستل، درې بجې دفتر ته راورسېدو.
وار له واره مې ايمېل وکوت، د مريم خبرې مې په فلش کې راواخیستې، تیاره ماښام په کور کې وم.
مريم ويلي ول:
_وخت لمر و او زه هم د يخ توټه. په لنډ وخت کې مې د اوږو هډوکي راوختل، تر سترګو مې تورېحلقې تاوې
شوې، د کور په دهلېز کې به له والړې هېندارې ښويه تېرېدم.
په درېیمه میاشت ټلېفون راغی، وحید و، لنډ وغږېد، ويل يې چې په همصنفیانو پسې خپه شوی يم.
سخته وه، په ډله کې يې راوستم، خو وروسته مې زړه سره راټول کړ، هېره يې نه وم. نومره مې تر اوسه ورسره وه.
غلې وم. سېک مې ختلی و. د قبرونو لیدو به ارامي رابښله.
خو څه موده وروسته مې ژوند ته تمه پیدا شوه. بس، يو لیرې خپل مو له کوچنیانو سره لندن ته ورسېد.
پالر ته مې وويل، د لندن خوبونه مې ورته تېر کړل، راتلونکې هوسايي مې يې سترګو ته ودروله. نه يې منله،
راياده يې کړه چې په خپل وطن کې ښه يو، وچه، لنده رارسیږي، پردي ملکونه څه کوو.
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
17 Jan, 04:07
زه دومره نیمګړی نه یم
چې د یو چا له راتګ سره
به پوره (بشپړ) کېږم؛
زه خو آسمان یم،
که یو څوک
زما ژوند ته راځي،
نو د ستوري په څیر به
زما پراخوالي او وسعتونو ته
ښکلا ور بخښي،
او که هغه مې پریږدي
نو په یاد ولرئ چې
صاف او روښانه آسمان هم ډېر ښکلی ښکاري.
- نزار قباني
#ilhami ✨
چې د یو چا له راتګ سره
به پوره (بشپړ) کېږم؛
زه خو آسمان یم،
که یو څوک
زما ژوند ته راځي،
نو د ستوري په څیر به
زما پراخوالي او وسعتونو ته
ښکلا ور بخښي،
او که هغه مې پریږدي
نو په یاد ولرئ چې
صاف او روښانه آسمان هم ډېر ښکلی ښکاري.
- نزار قباني
#ilhami ✨
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
16 Jan, 16:06
لقمان حکیم وايي:
ما په خپل ژوند کې له خلکو سره د بېلابېلو درملو درملنه وکړه ،
خو له دې اوږدې تجربې وروسته پوه شوم
چې د انسان لپاره تر ټولو ښه درمل مينه او عزت دی.
چا ورنه تپوس اوکړو
که چرته دغه درمل اثر ونکړي نو بيا.........
لقمان حکیم ورته وخندل او ویې ویل: بیا د درملو اندازه زیاته کړه.
🦋✨
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
16 Jan, 14:09
ماخستن وختې پرېوتم.
* * *
سهار دفتر ته الړم، د مريم ايمېل نه و راغلی، ورځ تېره شوه، تر رخصتۍ مخکې بیا کمپیوټر ته کېناستم، هیڅ هم
نه وو.
ماخستن مې ديګ پخاوه چې د مريم ټلېفون راغی. غږ يې بېسېکه و، له هرې خبرې سره به يې ټوخل.
دې د خبرو د نه رالېږلو علت، د ټوخي ډېروالی ګاڼه .
مريم لنډه وغږېده، ژمنه يې وکړه چې سبا ته به نورې خبرې رالیږې.
ما هم غږېدا ونه غږوله، په غوړو کې د پرتو پیازو ټکا خته، رنګ يې مخ په ژېړېدو و.
خو ماخستن نهه بجې بیا ټلېفون وشرنګېد، مريم وه، ژړل يې...
د ) ولي ( ټکی مې خولې ته نه راته، هماغسې مې پرېښوده، دې تر ډېره وژړل، بیا يې په غريو کې بښنه وغوښته،
راياده يې کړه چې د زړه د تشولو له پاره بل څوک نه لري.
مريم يوه خبره کوله. ويل يې چې د کوچیني ورور په وينو لړلی غوږ يې له ذهنه نه وځي.
غلی وم کیسه نه وه رامالومه، هیڅ مې هم نه شوای ويالی.
ټلېفون قطع شو، سکرين ته مې وکتل، مريم، پینځه دقیقې ژړلي ول.
* * *
د خیرخانې په کوتل کې مې د موټر ښیښه خالصه کړه، يوه همکار په بیړه الس ور وغځاوه، په خندا يې وويل:
_يخني ده.
سوړ شمال مې له مخه لیرې شو.
موږ هره دوشنبې ساحې ته ځو، همکاران بايد جوړې کړې راډيويې خپرونې خلکو ته ور واوروي، د هغوی نظريات
واخلي او په راتلونکو خپرونو کې يې په پام کې ونیسې.
له موټروان سره اته تنه وو. په نیت کې مو د کابل د استالف ولسوالی نیولې وه.
د خیرخانې له کوتله ور هاخوا په سلګونو ښکلي، څو پوړيزه، پاخه کورونه په مخه راغلل، په واورو کې والړ ول،
هر يو يې په لکونو ډالرو ارزېدل.
مخکی الړو، نويښارګوټې په چټکی سره تېرېدل، پای يې نه و، د لیرو پرتو کلیو نیمايي کورونه پاخه وو. هر دوه،
درې سوه متره وروسته به د مکتب يا لیسې لوحه راغله. خلک تازه او پرېوللي ښکارېدل.
يوه اوونۍ مخکې سفر مې سترګو ته ودرېد، غزني ته تلم، د کابل له ښاره همدومره لیرې شوی وم، خو نه مې پوخ
دېوال ولېد او نه هم خوشاله څیره. بس يواځې تور سړک او روانې موټرې د يو ويشتمې پیړی نښې وی.
يو نیم ساعت مو مزل وکړ، لس بجې د استالف تخت ته ورسېدو، دروازه خالصه شوه، د موټر ټاېرونه تک تور او
سوتره ښکارېدل. ټوله الر پر پاخه سړک راغلی و.
د استالف تخت لوړه غونډۍ ده، د ناجو زړې ونې پرې والړې دي. دواړو لورو ته يې ګڼ کورونه ښکاريږي.
* * *
سهار دفتر ته الړم، د مريم ايمېل نه و راغلی، ورځ تېره شوه، تر رخصتۍ مخکې بیا کمپیوټر ته کېناستم، هیڅ هم
نه وو.
ماخستن مې ديګ پخاوه چې د مريم ټلېفون راغی. غږ يې بېسېکه و، له هرې خبرې سره به يې ټوخل.
دې د خبرو د نه رالېږلو علت، د ټوخي ډېروالی ګاڼه .
مريم لنډه وغږېده، ژمنه يې وکړه چې سبا ته به نورې خبرې رالیږې.
ما هم غږېدا ونه غږوله، په غوړو کې د پرتو پیازو ټکا خته، رنګ يې مخ په ژېړېدو و.
خو ماخستن نهه بجې بیا ټلېفون وشرنګېد، مريم وه، ژړل يې...
د ) ولي ( ټکی مې خولې ته نه راته، هماغسې مې پرېښوده، دې تر ډېره وژړل، بیا يې په غريو کې بښنه وغوښته،
راياده يې کړه چې د زړه د تشولو له پاره بل څوک نه لري.
مريم يوه خبره کوله. ويل يې چې د کوچیني ورور په وينو لړلی غوږ يې له ذهنه نه وځي.
غلی وم کیسه نه وه رامالومه، هیڅ مې هم نه شوای ويالی.
ټلېفون قطع شو، سکرين ته مې وکتل، مريم، پینځه دقیقې ژړلي ول.
* * *
د خیرخانې په کوتل کې مې د موټر ښیښه خالصه کړه، يوه همکار په بیړه الس ور وغځاوه، په خندا يې وويل:
_يخني ده.
سوړ شمال مې له مخه لیرې شو.
موږ هره دوشنبې ساحې ته ځو، همکاران بايد جوړې کړې راډيويې خپرونې خلکو ته ور واوروي، د هغوی نظريات
واخلي او په راتلونکو خپرونو کې يې په پام کې ونیسې.
له موټروان سره اته تنه وو. په نیت کې مو د کابل د استالف ولسوالی نیولې وه.
د خیرخانې له کوتله ور هاخوا په سلګونو ښکلي، څو پوړيزه، پاخه کورونه په مخه راغلل، په واورو کې والړ ول،
هر يو يې په لکونو ډالرو ارزېدل.
مخکی الړو، نويښارګوټې په چټکی سره تېرېدل، پای يې نه و، د لیرو پرتو کلیو نیمايي کورونه پاخه وو. هر دوه،
درې سوه متره وروسته به د مکتب يا لیسې لوحه راغله. خلک تازه او پرېوللي ښکارېدل.
يوه اوونۍ مخکې سفر مې سترګو ته ودرېد، غزني ته تلم، د کابل له ښاره همدومره لیرې شوی وم، خو نه مې پوخ
دېوال ولېد او نه هم خوشاله څیره. بس يواځې تور سړک او روانې موټرې د يو ويشتمې پیړی نښې وی.
يو نیم ساعت مو مزل وکړ، لس بجې د استالف تخت ته ورسېدو، دروازه خالصه شوه، د موټر ټاېرونه تک تور او
سوتره ښکارېدل. ټوله الر پر پاخه سړک راغلی و.
د استالف تخت لوړه غونډۍ ده، د ناجو زړې ونې پرې والړې دي. دواړو لورو ته يې ګڼ کورونه ښکاريږي.
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
16 Jan, 14:09
کله کله به يې ټلېفون هم راته وکړ، پوهېدم چې د هغه هم راسره جوړه وه، خو هیڅکله يې له خولې د مینې خبره راته
راونه وته.
يوه ورځ د تفريح په وخت کې له څو نجونو سره والړه وم، ګرمي وه، نجونې په يوه خوله وې چې ايسکريم اخلو. روان
شوو، وحید مې ولید، صنف ته ننوت، نجونو ته مې بانه وکړه، ورغلم، وحید پر مېز ناست و.
غټې تورې سترګې يې راواړولې، څیره يې نیولې وه. ورو يې وويل:
_مشوره راکه!
په حیرانۍ مې ورته وکتل، ده په خپلو تورو ويښتو کې ګوتې تېرې کړې، ويې وويل:
_وروڼه مې په لندن کې دي، غوښتی يې يم.
زنګنونه مې ولړځېدل، پر څوکۍ کېناستم.
د وحید غږ مې واورېد:
_دا يو کال راپسې ول، خپل هوټل لري، وايي چې کار ډېر دی، په بل چا باور نه شو کوالی.
غلی شو، سر يې وځړېد، ورو يې وويل:
_خو زه غواړم چې پوهنتون خالص کړم، له خپله وطنه مې زړه نه ځي.
د ژړا چیغه مې ستونې ته راغله، والړه شوم، وحید راپسې غږ کړ:
_چېرته ځې؟ څه پکې وايي؟
دهلېز ته راووتم، ګڼه ګوڼه وه، ځان مې نه شو کابو کولی، د مخامخ صنف دروازه مې خالصه کړه، څوک نه و،
کېناستم، سترګې مې ډکې وې، خوهڅه مې کوله چې له خولې مې کوکه راونه وځي.
ښه شېبه ووته، دروازه خالصه شوه، يو هلک و، په حیرانۍ يې راته کتل.
والړه شوم. له پوهنتونه ووتم، ټکسي ته مې الس وښوراوه، سات وروسته په کور کې وم. مور ته مې سردردي بانه
کړه.
خپلې کوټې ته الړم او پر کټ اوږده وغځېدم.
مور مې ډوډۍ راوړه، خو ګوله مې تر ستوني نه تېرېده.
ماسپښین مبايل وشرنګېد، وحید و، د ناڅاپي ورکېدو پوښتنه يې کوله.
څه به مې ورته ويل؟ بس! ده ته مې هم ناروغي پلمه کړه.
د سمستر امتحان يې واخیست، نتیجه راووته، په درېو مضمونونو کې پاتې وم.
وخت ووت، وحید ته وېزه راغله. د خدای په امانۍ جرات مې نه درلود، يوه اوونۍ درس رانه پاتې و، له وحید سره
مې په ټلېفون کې مخه ښه وکړه، دی الړ او زما روح يې هم ورسره يووړ.
د مريم له دېرشو د قیقو غږېدا مې همدومره خبرې راويستې
ورځ تېره شوه، ماخستن ته مې يو میلمه درلود. دی سپین ږيری و، له کلي يې د تدواۍ له پاره مخه رانیولې وه.
بوډا تر ناوخته ويښ و، پخوانی کیسې يې کولې، خبرې يې ښې وې، خو تکرار يې ډېر درلود، وړه کیسه به يې ټکي
په ټکي راته تېره کړه.
بله ورځ تر غرمې ورسره وم، تر دولسو بجو په ډاکټرانو وګرځېدو، يوه بجه د دوا له پنډې سره کلي ته روان شو، د
خدای په امانی پر وخت يې دعاوي راته کولې
راونه وته.
يوه ورځ د تفريح په وخت کې له څو نجونو سره والړه وم، ګرمي وه، نجونې په يوه خوله وې چې ايسکريم اخلو. روان
شوو، وحید مې ولید، صنف ته ننوت، نجونو ته مې بانه وکړه، ورغلم، وحید پر مېز ناست و.
غټې تورې سترګې يې راواړولې، څیره يې نیولې وه. ورو يې وويل:
_مشوره راکه!
په حیرانۍ مې ورته وکتل، ده په خپلو تورو ويښتو کې ګوتې تېرې کړې، ويې وويل:
_وروڼه مې په لندن کې دي، غوښتی يې يم.
زنګنونه مې ولړځېدل، پر څوکۍ کېناستم.
د وحید غږ مې واورېد:
_دا يو کال راپسې ول، خپل هوټل لري، وايي چې کار ډېر دی، په بل چا باور نه شو کوالی.
غلی شو، سر يې وځړېد، ورو يې وويل:
_خو زه غواړم چې پوهنتون خالص کړم، له خپله وطنه مې زړه نه ځي.
د ژړا چیغه مې ستونې ته راغله، والړه شوم، وحید راپسې غږ کړ:
_چېرته ځې؟ څه پکې وايي؟
دهلېز ته راووتم، ګڼه ګوڼه وه، ځان مې نه شو کابو کولی، د مخامخ صنف دروازه مې خالصه کړه، څوک نه و،
کېناستم، سترګې مې ډکې وې، خوهڅه مې کوله چې له خولې مې کوکه راونه وځي.
ښه شېبه ووته، دروازه خالصه شوه، يو هلک و، په حیرانۍ يې راته کتل.
والړه شوم. له پوهنتونه ووتم، ټکسي ته مې الس وښوراوه، سات وروسته په کور کې وم. مور ته مې سردردي بانه
کړه.
خپلې کوټې ته الړم او پر کټ اوږده وغځېدم.
مور مې ډوډۍ راوړه، خو ګوله مې تر ستوني نه تېرېده.
ماسپښین مبايل وشرنګېد، وحید و، د ناڅاپي ورکېدو پوښتنه يې کوله.
څه به مې ورته ويل؟ بس! ده ته مې هم ناروغي پلمه کړه.
د سمستر امتحان يې واخیست، نتیجه راووته، په درېو مضمونونو کې پاتې وم.
وخت ووت، وحید ته وېزه راغله. د خدای په امانۍ جرات مې نه درلود، يوه اوونۍ درس رانه پاتې و، له وحید سره
مې په ټلېفون کې مخه ښه وکړه، دی الړ او زما روح يې هم ورسره يووړ.
د مريم له دېرشو د قیقو غږېدا مې همدومره خبرې راويستې
ورځ تېره شوه، ماخستن ته مې يو میلمه درلود. دی سپین ږيری و، له کلي يې د تدواۍ له پاره مخه رانیولې وه.
بوډا تر ناوخته ويښ و، پخوانی کیسې يې کولې، خبرې يې ښې وې، خو تکرار يې ډېر درلود، وړه کیسه به يې ټکي
په ټکي راته تېره کړه.
بله ورځ تر غرمې ورسره وم، تر دولسو بجو په ډاکټرانو وګرځېدو، يوه بجه د دوا له پنډې سره کلي ته روان شو، د
خدای په امانی پر وخت يې دعاوي راته کولې
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
16 Jan, 14:09
وروسته ووېرېدم، په لمانځه کې به مې ال د وحید څېره تر مخې تېرېدله، د سهوې سجدې ډېرې شوې.
يو پردی انسان مې ژوند ته راغی، خپل رانه پردي شول.
د مريم خبرې مې ودرولې، غوږ مې ونیو، د کور دروازه ټکېده.
ورغلم، د ګاونډي زوې راته وويل چې غرمې ته څه مه پخوه، ډوډۍ درته راوړم.
زحمت مې نه پرې لورېده، خو دی شله و. ومې ومنله.
له چوترې مې دوه- درې وچ لرګي راواخیستل. کوټې ته راغلم، يو غټ لرګی مې پر سره انګار کېښود. بېرته
کمپیوټر ته کېناستم، خو بیا دروازه وټکېده. ورغلم، دوو وړو ماشومانو خیر غوښت. يوه ته مې لسګون ونیو، بل
مړې سترګې راته ونیولې، خو ماتې پیسې نه وې راپاتې، په سلګون مې زړه نه کېده. ورياده مې کړه چې په دې
لسګون کې دواړه حق لرئ، نیمي يې کړئ.
دروازه مې پورې کړه، چوترې ته ال نه وم ختلی چې له کوڅې شور او زوږ راغی. دوو ماشومانو د لسګون پر سر سره
خوړلي ول.
کمپیوټر ته کېناستم. مريم ويلي ول:
_نه مې له درسونو سره زړه تړلی شوای او نه هم د مور، پالر او کوچیني ورور خبرو خوند راکاوه. هر څه بدل شول. هر
څه.په ژوند کې مې يو لوی بدلون راغی، داسې بدلون چې خوشالي يې رانه واخیسته، خوراک مې هېر شو، د شپې
به تر ډېره ويښه وم.
مور ته مې اندېښنه ور ولوېده، روغتون ته يې بوتلم، ډاکټر رنګارنګ معاينات راته ولیکل، دوا يې راکړه، خو زه
پوهېدم چې کومه ګټه نه لري، د البراتوار ماشینونه په مینه څه پوهېدل.
ورځ په ورځ خوړل کېدم، خو علت يې له ما پرته بل چاته نه ومالوم. ان وحید ته هم نه.
بیا د دروازې د ټکېدا غږ راغی، پوهېدم چې سوالګر دي، ځکه جومه وه، د جومې په ورځ خیرات غوښتونکي ډېر
ول. ځان مې غلی ونیو، خو ددروازې ټکا ډېره شوه. د مريم خبرې مې ودرولې، کورتۍ ته ور والړ شوم، جېبونه مې
ولټول، ماتې روپۍ نه وې.
فکر مې سم وخوت، په دروازه کې دوې زړې ښځې او د اوو کالو په منګ يوماشوم والړ و. د ماشوم چاودې بغور د
يخنۍ له السه سره ښکارېدل.
نه مې په زړه کیږي چې کوم سوالګرته مې تر لسو ډېرې افغانۍ ورکړې وې، ځکه ډېر دي، په کوم يوه پسې به يې
ورسیږې، خو د دې ماشوم سترګو تاثیر راباندې وکړ، سترګې يې ژوندې نه راته وايسېدې، بې روحه وې، بس،
لکه د سترګو پر تور چې يې خړ پالستیک پروت وي، ما هیڅوخت د يو چا په سترګو کې دومره درد او نا امیدي نه
وه لیدلې.
سلګون مې ورته ونیو او دروازه مې پسې پورې کړه.
کوټې ته الړم، خو ال مې د ماشوم سترګې تر مخې تېرېدلې. وروسته مې يوه ټکي ته پام شو، هره ورځ مې په
لسګونو سوالګر لیدل، پښتانه پکې ډير ول.
يوه شېبه بخارۍ ته نږدې پرېوتم، بیا د مريم خبرې راپه زړه شوې، څوکۍ ته ور وښوېدم، ويلي يې و:
_وخت ووت، وحید مې يواځې په پوهنتون کې لید.
وحید به هم تر نورو له ماسره ډېرې خبرې کولې، خندل به يې، غږېدا يې له خونده ډکه وه.
يو پردی انسان مې ژوند ته راغی، خپل رانه پردي شول.
د مريم خبرې مې ودرولې، غوږ مې ونیو، د کور دروازه ټکېده.
ورغلم، د ګاونډي زوې راته وويل چې غرمې ته څه مه پخوه، ډوډۍ درته راوړم.
زحمت مې نه پرې لورېده، خو دی شله و. ومې ومنله.
له چوترې مې دوه- درې وچ لرګي راواخیستل. کوټې ته راغلم، يو غټ لرګی مې پر سره انګار کېښود. بېرته
کمپیوټر ته کېناستم، خو بیا دروازه وټکېده. ورغلم، دوو وړو ماشومانو خیر غوښت. يوه ته مې لسګون ونیو، بل
مړې سترګې راته ونیولې، خو ماتې پیسې نه وې راپاتې، په سلګون مې زړه نه کېده. ورياده مې کړه چې په دې
لسګون کې دواړه حق لرئ، نیمي يې کړئ.
دروازه مې پورې کړه، چوترې ته ال نه وم ختلی چې له کوڅې شور او زوږ راغی. دوو ماشومانو د لسګون پر سر سره
خوړلي ول.
کمپیوټر ته کېناستم. مريم ويلي ول:
_نه مې له درسونو سره زړه تړلی شوای او نه هم د مور، پالر او کوچیني ورور خبرو خوند راکاوه. هر څه بدل شول. هر
څه.په ژوند کې مې يو لوی بدلون راغی، داسې بدلون چې خوشالي يې رانه واخیسته، خوراک مې هېر شو، د شپې
به تر ډېره ويښه وم.
مور ته مې اندېښنه ور ولوېده، روغتون ته يې بوتلم، ډاکټر رنګارنګ معاينات راته ولیکل، دوا يې راکړه، خو زه
پوهېدم چې کومه ګټه نه لري، د البراتوار ماشینونه په مینه څه پوهېدل.
ورځ په ورځ خوړل کېدم، خو علت يې له ما پرته بل چاته نه ومالوم. ان وحید ته هم نه.
بیا د دروازې د ټکېدا غږ راغی، پوهېدم چې سوالګر دي، ځکه جومه وه، د جومې په ورځ خیرات غوښتونکي ډېر
ول. ځان مې غلی ونیو، خو ددروازې ټکا ډېره شوه. د مريم خبرې مې ودرولې، کورتۍ ته ور والړ شوم، جېبونه مې
ولټول، ماتې روپۍ نه وې.
فکر مې سم وخوت، په دروازه کې دوې زړې ښځې او د اوو کالو په منګ يوماشوم والړ و. د ماشوم چاودې بغور د
يخنۍ له السه سره ښکارېدل.
نه مې په زړه کیږي چې کوم سوالګرته مې تر لسو ډېرې افغانۍ ورکړې وې، ځکه ډېر دي، په کوم يوه پسې به يې
ورسیږې، خو د دې ماشوم سترګو تاثیر راباندې وکړ، سترګې يې ژوندې نه راته وايسېدې، بې روحه وې، بس،
لکه د سترګو پر تور چې يې خړ پالستیک پروت وي، ما هیڅوخت د يو چا په سترګو کې دومره درد او نا امیدي نه
وه لیدلې.
سلګون مې ورته ونیو او دروازه مې پسې پورې کړه.
کوټې ته الړم، خو ال مې د ماشوم سترګې تر مخې تېرېدلې. وروسته مې يوه ټکي ته پام شو، هره ورځ مې په
لسګونو سوالګر لیدل، پښتانه پکې ډير ول.
يوه شېبه بخارۍ ته نږدې پرېوتم، بیا د مريم خبرې راپه زړه شوې، څوکۍ ته ور وښوېدم، ويلي يې و:
_وخت ووت، وحید مې يواځې په پوهنتون کې لید.
وحید به هم تر نورو له ماسره ډېرې خبرې کولې، خندل به يې، غږېدا يې له خونده ډکه وه.
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
16 Jan, 13:29
*۞ بسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَنِ ٱلرَّحِيمِ ۞*
*اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ ۞َ و عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ ۞ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى إِبْرَاهيمَ ۞ وَ عَلَى آلَ إِبْرَاهِيمَ ۞ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ 🌸
اَللَّهُمَّ بَارِكَ عَلَى مُحَمَّدٍ ۞ وَ عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ ۞ كَمَا بَارَكْتَ عَلَى إبرَاهِيمَ ۞ وَ عَلَى آلِ إِبْرَاهَيمَ ۞ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيد🌺
🫧🦋
*اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ ۞َ و عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ ۞ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى إِبْرَاهيمَ ۞ وَ عَلَى آلَ إِبْرَاهِيمَ ۞ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ 🌸
اَللَّهُمَّ بَارِكَ عَلَى مُحَمَّدٍ ۞ وَ عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ ۞ كَمَا بَارَكْتَ عَلَى إبرَاهِيمَ ۞ وَ عَلَى آلِ إِبْرَاهَيمَ ۞ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيد🌺
🫧🦋
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
30 Dec, 17:35
کۀ ستړی شوې!
ووځه، لۀ هغه ځایه لرې لاړ شه چې بیا، بیا اوسېدلو پکې خفه کړی یې،هغه ټولې خبرې شاته پرېږده چې دریادول یې درد درکوي، هغه ټول خلک څو لمحې هېر کړه چې ورسره ستړی شوی یې!
لږ د غروب ننداره وکړه، لېرې ولاړ شه، لۀ شوره لېرې، لۀ خلکو،چغو،خبرو او وسوسو لېرې!
بیا ژوند وګوره😊
#ilhami ✨
ووځه، لۀ هغه ځایه لرې لاړ شه چې بیا، بیا اوسېدلو پکې خفه کړی یې،هغه ټولې خبرې شاته پرېږده چې دریادول یې درد درکوي، هغه ټول خلک څو لمحې هېر کړه چې ورسره ستړی شوی یې!
لږ د غروب ننداره وکړه، لېرې ولاړ شه، لۀ شوره لېرې، لۀ خلکو،چغو،خبرو او وسوسو لېرې!
بیا ژوند وګوره😊
#ilhami ✨
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
29 Dec, 13:52
او دوی دې لومړی احساس ووژني، بیا درنه وپوښتي،
چې ولې دومره بدل شوی يې.؟
_ژباړه
#خاموشي.
✨🦋
چې ولې دومره بدل شوی يې.؟
_ژباړه
#خاموشي.
✨🦋
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
28 Dec, 03:54
🫀:Do you have someone who deserve this message?
Allah’s gifts are beautiful and you are the most beautiful one💗
#ilhami
Allah’s gifts are beautiful and you are the most beautiful one💗
#ilhami
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
27 Dec, 15:38
#روانشناسی
ټول خلک تاسو ته له یویی زاویې نه ګوری!
د ځینو د خوښی وړ کس یی،د ځینو لپاره احمق یی،د ځینو لپاره بد اخلاقه یی،د ځینو لپاره ښکلی یی،د ځینو لپاره د هغوی ټول ژوند یی!
که چیرې غواړي د خلکو په خبرو او د هغوی د غوښتنو مطابق خپل شخصیت جوړ کړي نو باید انجینر،ډاکټر،ملا،ټوکې... ټول له ځانه جوړ کړی.
• خو موږ پوهیږو چې دا کار ناممکن دی او هیڅ امکان نه لری نو بیا ولې د هرچا د غوښتنو اړوند خپل شخصیت جوړ کړو،څه چې یی همداسې اوسه،هیڅکله هم د یو چا په غوښتنه په خپلو ارمانونو خاوری مه اړوه بلکی کوم شخصیت دی چې خوښیږي هماغه رقم دی ځان جوړ کړه!
#ilhami ✨
ټول خلک تاسو ته له یویی زاویې نه ګوری!
د ځینو د خوښی وړ کس یی،د ځینو لپاره احمق یی،د ځینو لپاره بد اخلاقه یی،د ځینو لپاره ښکلی یی،د ځینو لپاره د هغوی ټول ژوند یی!
که چیرې غواړي د خلکو په خبرو او د هغوی د غوښتنو مطابق خپل شخصیت جوړ کړي نو باید انجینر،ډاکټر،ملا،ټوکې... ټول له ځانه جوړ کړی.
• خو موږ پوهیږو چې دا کار ناممکن دی او هیڅ امکان نه لری نو بیا ولې د هرچا د غوښتنو اړوند خپل شخصیت جوړ کړو،څه چې یی همداسې اوسه،هیڅکله هم د یو چا په غوښتنه په خپلو ارمانونو خاوری مه اړوه بلکی کوم شخصیت دی چې خوښیږي هماغه رقم دی ځان جوړ کړه!
#ilhami ✨
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
26 Dec, 17:50
چې ته مې یاد ساتې زړه کي لکه بله ډیوه 🔥
زه به دې هیر نکړم قربان دومره بې ننګه نه یم ⚡️
زه به دې هیر نکړم قربان دومره بې ننګه نه یم ⚡️
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
26 Dec, 00:43
د دې پر ځای چې دې ته په تمه پاتې شی چې خلک ګلان درته ډالۍ کړي، تاسې خپله پورته شئ، د ګلانو بڼ جوړ کړئ.
🦋♥️
#خاموشي
🦋♥️
#خاموشي
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
26 Dec, 00:39
"کله چې انسان له "روح" او "بدن" څخه د یوه سره اړیکه پیدا کړي، نو بیا روح او بدن یو له بله نه جلا کېدونکي کېږي."
#خاموشي
🦋✨
#خاموشي
🦋✨
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
02 Dec, 15:38
نزار قباني وایي:
مینه د زړورو سړیو کار دی، ډارنو سړیو ته به میندې ودونه کوي!
تاسو سه نظر لری د دی په اړه؟
مینه د زړورو سړیو کار دی، ډارنو سړیو ته به میندې ودونه کوي!
تاسو سه نظر لری د دی په اړه؟
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
02 Dec, 10:22
دنیاۓ مجازۓ و واقعـــــــــــــــۓ ندارد
آدمی که بخواهد درســـــــــــــــت رفتار کند، میکــــــــــند
چون ذات آدم باید درســــــــــــــــــــت باشد
🦋
آدمی که بخواهد درســـــــــــــــت رفتار کند، میکــــــــــند
چون ذات آدم باید درســــــــــــــــــــت باشد
🦋
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
02 Dec, 04:39
که غواړئ چي دچينل ممبر مو ډير شي او له ډيرو تبادلو خلاص شئ، نو زموږ په ليست کي ګډون وکړئ🤗.
نوټ: ليست کي دګډون لپاره مو بايد دچينل ممبر له پنځه سوو (۵۰۰) کم نه وي.
ليست به ماخستن له لسو بجو بيا تر سهاره وي، چي ليست پسې بايد پوسټ، تبادله او يا هم بل ليست نشر نشي.
که موافق ياست نو په ليست کي دګډون لپاره ميسيج وکړئ👈
@nasir_ghaznavi9
نوټ: ليست کي دګډون لپاره مو بايد دچينل ممبر له پنځه سوو (۵۰۰) کم نه وي.
ليست به ماخستن له لسو بجو بيا تر سهاره وي، چي ليست پسې بايد پوسټ، تبادله او يا هم بل ليست نشر نشي.
که موافق ياست نو په ليست کي دګډون لپاره ميسيج وکړئ👈
@nasir_ghaznavi9
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
01 Dec, 13:52
څه اړتيا وه دروغجنو بهانو ته؟
سړی سپين ووايي، زړه مې شوی تلو ته
له تا پس مې شو په مينه باور ختم
او ما خپل خوبونه وښودل اوبو ته
څه د دوو روپيو خلک وو قسم دی
څه عبث مو پورته کړي وو اوږو ته
مونږ به ژوند کړو، غوږ پرې نه ګروو ياره
زمانه وزګاره شوې ده کيسو ته
له خپه یار غاړه تاو کړي، ور پخلا شي
کله کله سړی نه ګوري پښتو ته
مونږ د زړونو حق ادا نه کړ صميمه!
غورځولي مو د هر بدبخته پښو ته
شاعر ـ صمیم
سړی سپين ووايي، زړه مې شوی تلو ته
له تا پس مې شو په مينه باور ختم
او ما خپل خوبونه وښودل اوبو ته
څه د دوو روپيو خلک وو قسم دی
څه عبث مو پورته کړي وو اوږو ته
مونږ به ژوند کړو، غوږ پرې نه ګروو ياره
زمانه وزګاره شوې ده کيسو ته
له خپه یار غاړه تاو کړي، ور پخلا شي
کله کله سړی نه ګوري پښتو ته
مونږ د زړونو حق ادا نه کړ صميمه!
غورځولي مو د هر بدبخته پښو ته
شاعر ـ صمیم
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
01 Dec, 04:51
مه پریږدئ!
چی یوه شیبه !
اختلاف مو د کلونو!
مینه او ملګرتیا خرابه کړی..!!
ـــــــــــــــــــــــــــ
چی یوه شیبه !
اختلاف مو د کلونو!
مینه او ملګرتیا خرابه کړی..!!
ـــــــــــــــــــــــــــ
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
30 Nov, 14:57
هيڅ وخت خپل سفر د بل چا له سفر سره مه پرتله کوه...
ټول ګلان په یوه وخت کې نه غوړیږي.
د هر چا لپاره ټولې هيلي په یوه وخت کې نه تر لاسه کېږي.
کار ورته وکړه،
ایمان ولره،
او صبر وکړه...!!
🥀🦋
#خاموشي
ټول ګلان په یوه وخت کې نه غوړیږي.
د هر چا لپاره ټولې هيلي په یوه وخت کې نه تر لاسه کېږي.
کار ورته وکړه،
ایمان ولره،
او صبر وکړه...!!
🥀🦋
#خاموشي
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
26 Nov, 11:17
هره اړیکه په دوه دليله د ناکاميدو سره مخ کیږي.
یا مونږ ورته ارزښت نلرو-
یا مونږ د هغوی له ارزښته ډېر لوړ وو.
🥀🖤✨
#خاموشي
یا مونږ ورته ارزښت نلرو-
یا مونږ د هغوی له ارزښته ډېر لوړ وو.
🥀🖤✨
#خاموشي
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
26 Nov, 03:47
آرواپوهنه وايې:
کله چې کوم نر ژاړي؛
نو هغه د یوې ښځې په نسبت له لس چنده زیات ځورونې څخه تېریږي!
#ارواپوهنه
کله چې کوم نر ژاړي؛
نو هغه د یوې ښځې په نسبت له لس چنده زیات ځورونې څخه تېریږي!
#ارواپوهنه
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
24 Nov, 17:45
بنګړي د بې ننګۍ او بې غیرتۍ په معنا نه، بلکې د ښځو د زینت او ښکلا لپاره دي. زموږ په خلکو کې، چي د ننګ او بې غیرتۍ خبره راشي، نو د بنګړیو د په لاس کولو پشنهاد ورته وکړي، چې دا کار زما په اند ښه نه دی د غیرت او نه غیرت معلومولو لپاره نورې لارې هم شته، چې سره پر معلومولی شئ ګني، د ملالۍ ميوند هم بنګړي په لاس وو، خو غیرت یې ډېر برېتور نه لري!
🥀🖤
🥀🖤
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
23 Nov, 13:20
سر مې ستا پر اوږه ایښی و هستي مې زده کوله
ساه مې ورو ورو اخېستله زندګي مې زده کوله
مرور نه وم ګلابه! خو چې لرې ګرځېدمه
پوهیدم چې ته روان یې تنهایي مې زده کوله
#ilhami ✨
ساه مې ورو ورو اخېستله زندګي مې زده کوله
مرور نه وم ګلابه! خو چې لرې ګرځېدمه
پوهیدم چې ته روان یې تنهایي مې زده کوله
#ilhami ✨
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
23 Nov, 10:38
✍ کله کله له ځانه وپوښتئ چې که له ځانه سره مو ولیدل، ایا ته به خپل ځان خوښوې؟!
دې پوښتنې ته صادقانه ځواب ورکړئ
دې پوښتنې ته صادقانه ځواب ورکړئ
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
22 Nov, 10:56
دوستانو داهم زموږ د یو ملګري جواب دی چی هغه ونه چي تر څلويښتو کالو ميوه نه نیسي د پلاستیک ونه ده افرین د وي پرې يعني د معلماتو لرل دی ته وايي زموږ افتخار یاست 😊🦋جایزه به ستاسو تر کوره در رسول کیږي
😁💔
😁💔
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
22 Nov, 04:54
ته شايد د خپل مخ د بدلولو او ښکلو جامو اغوستلو وس ونلرې، خو ته کولای شې چې مهربانه زړه او ښکلی شخصیت ولرې. دا ستا په واک کې دي او ريښتوني ښکلا همدا ده.
د خلکو ښه والی د هغوی له جامو څخه نه معلوميږي، ښکلی شخصيت ممکن په ښکلي مخ کې نه وي.
او څوک چې په ښکليو مخونو او ښکلو جامو غلط شوي، ګټه يې نده کړې
♥️🦋✨
#KHAMOSHI
د خلکو ښه والی د هغوی له جامو څخه نه معلوميږي، ښکلی شخصيت ممکن په ښکلي مخ کې نه وي.
او څوک چې په ښکليو مخونو او ښکلو جامو غلط شوي، ګټه يې نده کړې
♥️🦋✨
#KHAMOSHI
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
21 Nov, 15:22
په ستر لارښود
محمد مصطفیٰ صل الله علیه وسلم
باندي یوځل درود ووایئ
چې الله ج په تاسو باندې لس ځله
درود ووایې!
صَلَّ اللهُ عَلی مُحمد 🤍
صَلَّ اللهُ عَلی مُحمد 🌸
صَلَّ اللهُ عَلی مُحمد ❤️
محمد مصطفیٰ صل الله علیه وسلم
باندي یوځل درود ووایئ
چې الله ج په تاسو باندې لس ځله
درود ووایې!
صَلَّ اللهُ عَلی مُحمد 🤍
صَلَّ اللهُ عَلی مُحمد 🌸
صَلَّ اللهُ عَلی مُحمد ❤️
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
20 Nov, 11:05
دا ومنئ!
په دې نړۍ کي اوسېدونکي انسانان ډير مطلب پرست دي، په وړاندي يي يار او په غياب کي يي اغیار يي.
په هيچا باور مکوئ، ځکه هيڅوک هم دپوره باور او اعتماد وړ نه دي.
ستاسي ښه والی همدا ده؛ چي دټولو په وړاندي له نرم چلند او ښې رويي نه کار واخلئ.
باقی چاته دنيژدې کيدو کوښښ مکوئ اوبل څوک هم مه پرېږدئ چي ستاسي خواته راشي.
#ilhami ✨
په دې نړۍ کي اوسېدونکي انسانان ډير مطلب پرست دي، په وړاندي يي يار او په غياب کي يي اغیار يي.
په هيچا باور مکوئ، ځکه هيڅوک هم دپوره باور او اعتماد وړ نه دي.
ستاسي ښه والی همدا ده؛ چي دټولو په وړاندي له نرم چلند او ښې رويي نه کار واخلئ.
باقی چاته دنيژدې کيدو کوښښ مکوئ اوبل څوک هم مه پرېږدئ چي ستاسي خواته راشي.
#ilhami ✨
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
19 Nov, 18:23
.
کاش؛ ځینې احساسات، شېبې، خوښۍ، موسکاوې، وچېدای شوای،
بیا مې د کتاب منځ کې اېښودلی او کلکې مو ساتلی!
🥀🖤🥀
#KHAMOSHI
کاش؛ ځینې احساسات، شېبې، خوښۍ، موسکاوې، وچېدای شوای،
بیا مې د کتاب منځ کې اېښودلی او کلکې مو ساتلی!
🥀🖤🥀
#KHAMOSHI
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
19 Nov, 07:28
پوښتنه: 🎄💜
هغه کومه ميوه داره ونه ده چې تر څلویښتو کلو مېوه نه نیسی؟ 🤔
هغه کومه ميوه داره ونه ده چې تر څلویښتو کلو مېوه نه نیسی؟ 🤔
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
19 Nov, 06:02
اسمان به هغسې له زیړو وړانګو ډک وي مګر
یؤ مازیګر به زۀ ددې نړۍ وګړی نه یم.
✨♥️🦋⚡️
#KHAMOSHI-
یؤ مازیګر به زۀ ددې نړۍ وګړی نه یم.
✨♥️🦋⚡️
#KHAMOSHI-
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
18 Nov, 07:18
د ځينو به ضرورت وې او له تا سره به د خپلې کومې ګټې لپاره اړيکه ساتي. او د ځينو انتخاب وې، ځکه به درسره اړيکه ساتي چې پرې ګران يې، ارزښت ورته لرې.
د دواړه ډله خلکو پيژندل اړين دي. څوک چې درته اړتيا لري، که په وس کې دې وي او مناسب کار وي، اړتيا يې پوره کړئ، او بيا يې پريږدئ چې ولاړ شي. شايد ځينې ستا د ښېګڼې وړتيا هم ونلري خو بيا هم ښه ورسره وکړئ، له دې وجې څخه نه چې هغوی ښه خلک دي، بلکه له دې وجې چې ته ښه انسان يې او ښېګڼه ستا زړه ته سکون وربخښي.
او هغه ډله خلک چې زړونو يې ته انتخاب کړی يې، او پرې ګران يې، هيڅلکه له لاسه مه ورکوه، احترام يې کوه، او په وړاندې يې ريښتونی اوسه. که نيمګړتياوې لري، مرسته ورسره وکړه تر څو بهتره انسان شي، خو قدر يې ضرور کوه، ځکه چې مخلص خلک کم پيدا کيږي، او ستا په ژوند کې به هم کم وي.
♥️🦋✨
#خاموشي
د دواړه ډله خلکو پيژندل اړين دي. څوک چې درته اړتيا لري، که په وس کې دې وي او مناسب کار وي، اړتيا يې پوره کړئ، او بيا يې پريږدئ چې ولاړ شي. شايد ځينې ستا د ښېګڼې وړتيا هم ونلري خو بيا هم ښه ورسره وکړئ، له دې وجې څخه نه چې هغوی ښه خلک دي، بلکه له دې وجې چې ته ښه انسان يې او ښېګڼه ستا زړه ته سکون وربخښي.
او هغه ډله خلک چې زړونو يې ته انتخاب کړی يې، او پرې ګران يې، هيڅلکه له لاسه مه ورکوه، احترام يې کوه، او په وړاندې يې ريښتونی اوسه. که نيمګړتياوې لري، مرسته ورسره وکړه تر څو بهتره انسان شي، خو قدر يې ضرور کوه، ځکه چې مخلص خلک کم پيدا کيږي، او ستا په ژوند کې به هم کم وي.
♥️🦋✨
#خاموشي
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
14 Nov, 13:25
ای خلکو دا څنکه ګشنه یی ته به وايي په ریکشن یا لایک دانه په ډالرو دی🙄💔خو فقت کلیک کول دي دومره نشی کولای موږ خو داسي غلط څه هم نه نشروو فکر کوم یو دلیل یی ډیر چینلونه دي مهرباني وکړئ ټول پریږدي يوازي زموږ په چينل کي اوسی دلته هر رقم موضوع نشریږی😁🤗
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
13 Nov, 15:03
.
د خپل ځان څخه پوښتنه کوي؟
زه ولې باید بل انسان يا کس ته اړتیا ولرم چې یو دوه کلمې خبرې ورسره وکړم یا زړه ورته تش کړم حال دا چې کولای شم له دوو کلمو څخه زیاتی ځان سره کولای شم او ښه پوهیدی شم پرې !
او کع څوک دې مرحلې ته ورسېږي ..
نه به ماتيږي اونه به انتظار وباسي_
✍✨🦋
#خاموشي
د خپل ځان څخه پوښتنه کوي؟
زه ولې باید بل انسان يا کس ته اړتیا ولرم چې یو دوه کلمې خبرې ورسره وکړم یا زړه ورته تش کړم حال دا چې کولای شم له دوو کلمو څخه زیاتی ځان سره کولای شم او ښه پوهیدی شم پرې !
او کع څوک دې مرحلې ته ورسېږي ..
نه به ماتيږي اونه به انتظار وباسي_
✍✨🦋
#خاموشي
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
12 Nov, 15:58
کیسه
یو ځل یې ولولي چې ژوند مو روحانه شې
یو ورځ یو انجلې له کاروان نه ورکه شوله
په یو بیابان کښې شپه راغله په انجلۍ
باندي سخته پریشانه هم وه چې زه به
اوس پدي توره شپه کښې څه کوم ژړل یې
چې یو ناڅاپه یې تر سترګو د بیابان د اخري
سر څخه د یو چراغ رڼا لیدل کښېدله انجلۍ
ډیره خوشحاله شوله چې د شپې د سباه
کښېدلو ځائ مې پیدا شو د چراغ په طرف
روان شوه کله چې ورسیدله در وازه یې
وټکه وله هلک غږ وکړو تاسو څوک یې
له هغي خوا ورته د یو انجلۍ غږ وشو چې
خیر دي در وازه خلاصه کړه د کاروان نه
ورکه شوې یم سخته یریږم یخنې همده
هلک در وازه خلاصه کړه انجلۍ ته یې
وویل چې هله زر زر را داخل شه انجلۍ
ته یې ځائ جوړ کړو تر څو استراحت وکړې
اور یې بل کړو چائ یې انجلۍ لپاره دم کړو
انجلۍ له دي تنکې ځوان څخه ډیره يریدله
چې هسې نه عزت ته مې لاس واچوې خو
بل اخره وخت د خوب شو انجلۍ ته هلک
خپل ځائ پریخودلو چې ته دلته اوده شه
زه به د جنګړئ په هغه بل اړخ کښې ویده شم
دواړه د خوب په ځائ کښې څمله ستل
انجلۍ ته خوب نه ورځې قسمه قسمه
تشویشونه یې ذهن ته لویږې چې هلک راویښ
نشې او زما څخه خپل خواهشات پوره نه کړې
بس انجلۍ همدا سوچونه کوې هلک هم فکر
کولو چې دا څومره ښکلې شیرینه انجلۍ ده
شیطان وسوسی وراچولي چې راشه همدا
ښه فرست دي خو هلک را پاڅیدلو د انجلۍ
ورته پام وو انجلۍ د هلک په جیګیدلو پریشانه
شوله چې اوس به څه کیږې خو انجلې د هغه
سیل کوې چې صبر دا څه کوې چې ګورې
هلک چراغ روشن کړو او یو ګوته د چراغ په
اور باندي ګدي چې هغه وسوزوي بله ګوته
ور باندي کیږدې چې بل اخره تر سهاره یې
ټولي ګوتۍ وسوزولۍ کله چې سهار شو
انجلۍ فکر کولو چې شاید پیریان وې
ورسره هغو سره به یې لوبی کولي لنډه دا
چې هلک انجلۍ ته وویل چې ستا کور
چرته دي چې ودي رسوم انجلۍ ورته
وویل چې د بیابان جنوب طرف ته هلک
انجلۍ روانه کړه بل اخره خپل کور ته یې
ورسوله چې کله ورسیدل کور ته انجلۍ
ننه وتله پلار ورته په غصه شو چې چرته
رانه پټه شوې وي خپلۍ لور ورته وویل
چې زه بیابان کښې له کاروان نه ورکه شوم
ژړل مې چې یو چراغ مې تر سترګو شو
هغی ته مې بیا ځان ورسولو نو هلته یو ځوان
اوسیدلو هغه د شپي لپاره ځائ راکړو او دا دی
اوس یې دلته هم راوستم د انجلۍ پلار په
لور شکې شو چې شاید زما عزت یې خاوري
کړې وې خو لور یې ورته وویل چې پلاره هغه ډیر
باعزته ځوان وو ټوله شپه یې خپلۍ ګوتۍ
سوزولی چې ولی بیا پلار خپلۍ لور ته
وایې هغه هلک اوس چرته دي لور ورته وویل چې هغه واپس شمال طرف ته روان شو پلار یې صبر ونه شو کولي هلک پسي یې ځان
ورسولو چې ګوري هغي جنګړۍ ته داخل شو
د انجلۍ پلار هم زان ور دننه کړو هلک حیران
شو د انجلۍ پلار ته یې وویل چې تاسو څوک
انجلۍ پلار ورته وویل مه ډاریږه زه لتانه یو
څو پښتنی لرم ځوان ورته وویل مهربانې وکړه
بابا جانه د انجلۍ پلار ورته وویل چې ستا
دا ګوتۍ ولي ټولی سوی او وینی ورنه راونی
دي هلک ورته وویل چې بیګاه شپه یو انجلۍ
راغله ماته یې ویل چې د کاروان نه ورکه شوې
یم ماته د شپئ ځائ راکړه ما هم ځائ ور کړو
بیا د شپۍ شیطان لمسولم چې له دي انجلۍ
سره بد اخلاقې وکړم خو بیا مې خپل چراغ
روشن کړو ځان ته به مې په اور سزا ور کوله
چې د جهنم اور را یاد کړې تر څو د دي مظلومۍ انجلې سره بد اخلاقې ونه کړم
خو بل اخره په شیطان غالبه شوم او خپل رب
ته مې پناه یو ړه دانجلۍ پلار ډیر خوشحاله
شولو او هغه هلک ته یې بلنه ور کړه چې
زما خیرات دي هلته راشه هلک وویل سمه ده
کله چې هلک لاړو ګورې چې یو ملاء ناست دي
هلک ته یي وویل دلته راشه انجلې هم
په پرده کښې ناسته ده انجلۍ ته ملاء وویل
تا دا هلک قبول کړې دي انجلې وویل هو
بیا هلک ته ملاء وویل تا دا انجلۍ قبوله
کړې ده هلک هغه انجلۍ پیژندله هم نه زکه
چې د پردي شاته وه خو بیا هم هلک هو وویل
کله چې شپه شوه هلک کوټی ته داخل شو
سلام یې وکړو خبری یې یو بل سره شروع
کړې انجلې ته یې وویل اجازه ده ټکړۍ
دي له سره لری کړم انجلۍ ورته مسکۍ شوه
چې هو زما شهزاده کله چې هلک ټکرۍ لری کړو
چې ګورې دا خو هغه انجلۍ ده چې ما سره
په بیابان کښې مخامخ شوې وه او زما زړه یې
اری اری کړې وو هلک ډیر خوشحاله شو
نوټ هغه هلک د خدائ د یری او د جهنم
د یری په هغې شپه د انجلۍ سره بد اخلاقې
ونه کړه نو د اللهﷻ شان پریکړه هم بیا
پریکړه ده همغي انجلۍ ته اللهﷻ سان ورسولو
کومي چې یې په هغی شپه په سینه کښې
اور بل کړئ وو خو هلک د خپل مهربانه رب
لپاره غلط کار ونه کړو
یو ځل یې ولولي چې ژوند مو روحانه شې
یو ورځ یو انجلې له کاروان نه ورکه شوله
په یو بیابان کښې شپه راغله په انجلۍ
باندي سخته پریشانه هم وه چې زه به
اوس پدي توره شپه کښې څه کوم ژړل یې
چې یو ناڅاپه یې تر سترګو د بیابان د اخري
سر څخه د یو چراغ رڼا لیدل کښېدله انجلۍ
ډیره خوشحاله شوله چې د شپې د سباه
کښېدلو ځائ مې پیدا شو د چراغ په طرف
روان شوه کله چې ورسیدله در وازه یې
وټکه وله هلک غږ وکړو تاسو څوک یې
له هغي خوا ورته د یو انجلۍ غږ وشو چې
خیر دي در وازه خلاصه کړه د کاروان نه
ورکه شوې یم سخته یریږم یخنې همده
هلک در وازه خلاصه کړه انجلۍ ته یې
وویل چې هله زر زر را داخل شه انجلۍ
ته یې ځائ جوړ کړو تر څو استراحت وکړې
اور یې بل کړو چائ یې انجلۍ لپاره دم کړو
انجلۍ له دي تنکې ځوان څخه ډیره يریدله
چې هسې نه عزت ته مې لاس واچوې خو
بل اخره وخت د خوب شو انجلۍ ته هلک
خپل ځائ پریخودلو چې ته دلته اوده شه
زه به د جنګړئ په هغه بل اړخ کښې ویده شم
دواړه د خوب په ځائ کښې څمله ستل
انجلۍ ته خوب نه ورځې قسمه قسمه
تشویشونه یې ذهن ته لویږې چې هلک راویښ
نشې او زما څخه خپل خواهشات پوره نه کړې
بس انجلۍ همدا سوچونه کوې هلک هم فکر
کولو چې دا څومره ښکلې شیرینه انجلۍ ده
شیطان وسوسی وراچولي چې راشه همدا
ښه فرست دي خو هلک را پاڅیدلو د انجلۍ
ورته پام وو انجلۍ د هلک په جیګیدلو پریشانه
شوله چې اوس به څه کیږې خو انجلې د هغه
سیل کوې چې صبر دا څه کوې چې ګورې
هلک چراغ روشن کړو او یو ګوته د چراغ په
اور باندي ګدي چې هغه وسوزوي بله ګوته
ور باندي کیږدې چې بل اخره تر سهاره یې
ټولي ګوتۍ وسوزولۍ کله چې سهار شو
انجلۍ فکر کولو چې شاید پیریان وې
ورسره هغو سره به یې لوبی کولي لنډه دا
چې هلک انجلۍ ته وویل چې ستا کور
چرته دي چې ودي رسوم انجلۍ ورته
وویل چې د بیابان جنوب طرف ته هلک
انجلۍ روانه کړه بل اخره خپل کور ته یې
ورسوله چې کله ورسیدل کور ته انجلۍ
ننه وتله پلار ورته په غصه شو چې چرته
رانه پټه شوې وي خپلۍ لور ورته وویل
چې زه بیابان کښې له کاروان نه ورکه شوم
ژړل مې چې یو چراغ مې تر سترګو شو
هغی ته مې بیا ځان ورسولو نو هلته یو ځوان
اوسیدلو هغه د شپي لپاره ځائ راکړو او دا دی
اوس یې دلته هم راوستم د انجلۍ پلار په
لور شکې شو چې شاید زما عزت یې خاوري
کړې وې خو لور یې ورته وویل چې پلاره هغه ډیر
باعزته ځوان وو ټوله شپه یې خپلۍ ګوتۍ
سوزولی چې ولی بیا پلار خپلۍ لور ته
وایې هغه هلک اوس چرته دي لور ورته وویل چې هغه واپس شمال طرف ته روان شو پلار یې صبر ونه شو کولي هلک پسي یې ځان
ورسولو چې ګوري هغي جنګړۍ ته داخل شو
د انجلۍ پلار هم زان ور دننه کړو هلک حیران
شو د انجلۍ پلار ته یې وویل چې تاسو څوک
انجلۍ پلار ورته وویل مه ډاریږه زه لتانه یو
څو پښتنی لرم ځوان ورته وویل مهربانې وکړه
بابا جانه د انجلۍ پلار ورته وویل چې ستا
دا ګوتۍ ولي ټولی سوی او وینی ورنه راونی
دي هلک ورته وویل چې بیګاه شپه یو انجلۍ
راغله ماته یې ویل چې د کاروان نه ورکه شوې
یم ماته د شپئ ځائ راکړه ما هم ځائ ور کړو
بیا د شپۍ شیطان لمسولم چې له دي انجلۍ
سره بد اخلاقې وکړم خو بیا مې خپل چراغ
روشن کړو ځان ته به مې په اور سزا ور کوله
چې د جهنم اور را یاد کړې تر څو د دي مظلومۍ انجلې سره بد اخلاقې ونه کړم
خو بل اخره په شیطان غالبه شوم او خپل رب
ته مې پناه یو ړه دانجلۍ پلار ډیر خوشحاله
شولو او هغه هلک ته یې بلنه ور کړه چې
زما خیرات دي هلته راشه هلک وویل سمه ده
کله چې هلک لاړو ګورې چې یو ملاء ناست دي
هلک ته یي وویل دلته راشه انجلې هم
په پرده کښې ناسته ده انجلۍ ته ملاء وویل
تا دا هلک قبول کړې دي انجلې وویل هو
بیا هلک ته ملاء وویل تا دا انجلۍ قبوله
کړې ده هلک هغه انجلۍ پیژندله هم نه زکه
چې د پردي شاته وه خو بیا هم هلک هو وویل
کله چې شپه شوه هلک کوټی ته داخل شو
سلام یې وکړو خبری یې یو بل سره شروع
کړې انجلې ته یې وویل اجازه ده ټکړۍ
دي له سره لری کړم انجلۍ ورته مسکۍ شوه
چې هو زما شهزاده کله چې هلک ټکرۍ لری کړو
چې ګورې دا خو هغه انجلۍ ده چې ما سره
په بیابان کښې مخامخ شوې وه او زما زړه یې
اری اری کړې وو هلک ډیر خوشحاله شو
نوټ هغه هلک د خدائ د یری او د جهنم
د یری په هغې شپه د انجلۍ سره بد اخلاقې
ونه کړه نو د اللهﷻ شان پریکړه هم بیا
پریکړه ده همغي انجلۍ ته اللهﷻ سان ورسولو
کومي چې یې په هغی شپه په سینه کښې
اور بل کړئ وو خو هلک د خپل مهربانه رب
لپاره غلط کار ونه کړو
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
12 Nov, 13:38
.
تاسو خپل ژوند ته ورځې نشې ور اضافه کولای، خو خپلو ورځو ته ژوند ور زياتولای شئ، هره شيبه په ارزښتناکو چارو مصرفولای شئ، د سبا ورځې تشويش پر ځای له نن ورځې خوند اخيستلای شئ.... دا کولای شئ چې د ورځې په پای کې له خپل ځان سره موسکی شئ.... او ووايئ چې: ښه ورځ وه، ښه مې وکړل پکې 🙂
#خاموشي
♥️✨🦋
تاسو خپل ژوند ته ورځې نشې ور اضافه کولای، خو خپلو ورځو ته ژوند ور زياتولای شئ، هره شيبه په ارزښتناکو چارو مصرفولای شئ، د سبا ورځې تشويش پر ځای له نن ورځې خوند اخيستلای شئ.... دا کولای شئ چې د ورځې په پای کې له خپل ځان سره موسکی شئ.... او ووايئ چې: ښه ورځ وه، ښه مې وکړل پکې 🙂
#خاموشي
♥️✨🦋
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
08 Nov, 05:44
که د يو داسي چينل په تلاش کې یاستئ،
چې له نورو مختلف او په زړه پوري وي.
نو روان چينل ته ښه راغلاست.
روان
د نيمګړو هيلو کاروان 🚶🏃♂
چې له نورو مختلف او په زړه پوري وي.
نو روان چينل ته ښه راغلاست.
روان
د نيمګړو هيلو کاروان 🚶🏃♂
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
07 Nov, 13:15
*۞ بسۡمِ ٱللهِ ٱلرَّحۡمَنِ ٱلرَّحِيمِ ۞*
*اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ ۞َ و عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ ۞ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى إِبْرَاهيمَ ۞ وَ عَلَى آلَ إِبْرَاهِيمَ ۞ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ 🌸
اَللَّهُمَّ بَارِكَ عَلَى مُحَمَّدٍ ۞ وَ عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ ۞ كَمَا بَارَكْتَ عَلَى إبرَاهِيمَ ۞ وَ عَلَى آلِ إِبْرَاهَيمَ ۞ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيد🌺
♥️🌿✨
*اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ ۞َ و عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ ۞ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى إِبْرَاهيمَ ۞ وَ عَلَى آلَ إِبْرَاهِيمَ ۞ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ 🌸
اَللَّهُمَّ بَارِكَ عَلَى مُحَمَّدٍ ۞ وَ عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ ۞ كَمَا بَارَكْتَ عَلَى إبرَاهِيمَ ۞ وَ عَلَى آلِ إِبْرَاهَيمَ ۞ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيد🌺
♥️🌿✨
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
05 Nov, 16:29
غزل
له مـودو څخه ملګری د بیلتون یمه خالقه
بدبخته بې قـراره بې ســــکون یمه خالقه
دنیا که وي ودانه که وېجاړه زه ېې څه کړم
غوږونو باندې کوڼ په سترګو ړوند یمه خالقه
اې خدایه! عزرایل ته اړتیا نلـــرمه ځـکـــــه
زه څو ځلې مړ شوی په ژوندون یمه خالقه
🫰🫠🌸✨
𝐍𝐚𝐬𝐢𝐫 𝐆𝐡𝐚𝐳𝐧𝐚𝐯𝐢✨
#خاموشي
له مـودو څخه ملګری د بیلتون یمه خالقه
بدبخته بې قـراره بې ســــکون یمه خالقه
دنیا که وي ودانه که وېجاړه زه ېې څه کړم
غوږونو باندې کوڼ په سترګو ړوند یمه خالقه
اې خدایه! عزرایل ته اړتیا نلـــرمه ځـکـــــه
زه څو ځلې مړ شوی په ژوندون یمه خالقه
🫰🫠🌸✨
𝐍𝐚𝐬𝐢𝐫 𝐆𝐡𝐚𝐳𝐧𝐚𝐯𝐢✨
#خاموشي
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
05 Nov, 13:17
زړه مې تنګ دی زخم مې اوبه کوي
خوښه یې چې خدای راسره څه کوي
څوک ورته زما د درد څه مه وایئ
پریدئ چې تپوس کوي که نه کوي
❤️🥀
خوښه یې چې خدای راسره څه کوي
څوک ورته زما د درد څه مه وایئ
پریدئ چې تپوس کوي که نه کوي
❤️🥀
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
05 Nov, 11:15
.
په زندګۍ مي د خپل رب سره وعده کړې ده
چې ګټه نه وي نو تاوان به چاته نه رسوم.♥️🦋
#خاموشي
په زندګۍ مي د خپل رب سره وعده کړې ده
چې ګټه نه وي نو تاوان به چاته نه رسوم.♥️🦋
#خاموشي
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
04 Nov, 17:28
🦋💜ܦ߭ܭر ټߊ߬ܠߺ 💜🦋
مخکي له جوين کيدو ښه سوچ وکړه
سلام د فکرټال ګروپ ته ښه راغلاست!
🌼↝✬پی وی❥
🌼↝✬مزاحمت❥
🌼↝✬قوم پرستی❥
🌼↝✬فوش وفحاشی❥
جداً ممنوع دي
https://t.me/joinchat/cmtdKX9ZqK0zMmFl
مخکي له جوين کيدو ښه سوچ وکړه
سلام د فکرټال ګروپ ته ښه راغلاست!
🌼↝✬پی وی❥
🌼↝✬مزاحمت❥
🌼↝✬قوم پرستی❥
🌼↝✬فوش وفحاشی❥
جداً ممنوع دي
https://t.me/joinchat/cmtdKX9ZqK0zMmFl
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
04 Nov, 12:07
په ټلګرام کی اکثرا که غواړئ هر کانال یا ګروپ کي جاین شئ نو هلته هر عکس او ویډیو خپله دانلود کیږی او انټرنټ مو هم مصرفیږي بیځایه نو که غواړئ بند یی ګړي که مو د تلګرام ژبه انګلیسی وي لمړی settings وروسته data and storage کلیک کړئ او دا دري آپشنه بند کړی که مو د تلګرام ژبه فارسي وي تنظیمات بیا داده ها و ذخیره سازي کي دا دري افشنه بند کړي نو بیل چې کوم عکس او ویډیو تاسو وغواړئ دانلود کیږي .
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
04 Nov, 01:43
له هغه دوښمنه زیات وډار شه چې
ستا په ذهن کښې شتون لري
او خلک ورته د ډار نوم ورکوي
سهار مو پخیر
🦋✨🌚♥️
ستا په ذهن کښې شتون لري
او خلک ورته د ډار نوم ورکوي
سهار مو پخیر
🦋✨🌚♥️
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
03 Nov, 08:41
که د صحابه کرامو له تګلارې او ژوند سـره خپل ژوند پرتله کړو، نو والله زموږ کړني او عمل مو د جنت پر ځای د جهنم مستحق ګرځوي.
😔✨😢
𝐍𝐚𝐬𝐢𝐫 𝐆𝐡𝐚𝐳𝐧𝐚𝐯𝐢✨
#خاموشي
😔✨😢
𝐍𝐚𝐬𝐢𝐫 𝐆𝐡𝐚𝐳𝐧𝐚𝐯𝐢✨
#خاموشي
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
02 Nov, 13:56
څوک دگلانو په پالنگ ویده شي
څوک په صحرا لکه ملنگ ویده شي
دا چي به راشي ارمانونه دزڔه
څوک دزڔگي په وینو رنگ ویده شي
څوک وي خوشحاله ددې خپله نصیب
څوک د تقدیر سره په جنگ ویده شي
🌸🫥🥀✨
𝐍𝐚𝐬𝐢𝐫 𝐆𝐡𝐚𝐳𝐧𝐚𝐯𝐢✨
#خاموشي
څوک په صحرا لکه ملنگ ویده شي
دا چي به راشي ارمانونه دزڔه
څوک دزڔگي په وینو رنگ ویده شي
څوک وي خوشحاله ددې خپله نصیب
څوک د تقدیر سره په جنگ ویده شي
🌸🫥🥀✨
𝐍𝐚𝐬𝐢𝐫 𝐆𝐡𝐚𝐳𝐧𝐚𝐯𝐢✨
#خاموشي
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
25 Oct, 19:20
د خپلې مينې امتحان اخلمه
د لېونتوب د تبــې تاب ګورم
نن به د زړه په سترګو ټکے ټکے
ستا د يادونــــو دا کتاب ګورم
🦋✨
#خاموشي
د لېونتوب د تبــې تاب ګورم
نن به د زړه په سترګو ټکے ټکے
ستا د يادونــــو دا کتاب ګورم
🦋✨
#خاموشي
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
24 Oct, 11:50
دا د لمبو شاته ولاړه جینۍ
غزل هم لیکي او پخلی هم کوي
اور د رڼا نڅاګري زده کړې
شغلې یې ناڅي او لوګی هم کوي
د تمبو مخې ته پرده زوړنده
او په کوڅه کې ماشومان په جنګ دي
نن په راډیو کې تبصرې کیدلې
چا سره بیا خپل ګاونډیان په جنګ دي
ناڅاپه مور په جینۍ غږ وکړلو
پخلي نه پسته بیا جامې ووینځه
اوس به څادر اوس به ټغر ګنده کړي
دغه ماشوم له لږې پښې ووینځه
دا سر خوړلې کتابچه دې پریګده
د دې د لاسه دې دنیا هیره وي
کله دې مالګه په ډوډۍ کې نه وي
کله کټوۍ کې مصالحه ډیره وي
دا د لمبو شاته ولاړه جینۍ
غزل هم لیګي او پخلی هم کوي
د اور لمبو نه هم مخ نه اړوي
او خپلې مور ته سپیناوی هم کوي
واي زما په کتابچه کې څه دي
بس خو امید او انتظار د سبا
بریږده چې اوښکې امیلونه کړمه
سترګې به و پییم په تار د سبا
بیا به زما پرده کې پټې هیلې
د دې لمبو غوندې سپرغۍ وساتي
بیا به د خپل وجود اعلان وکړمه
او دا غزل به مې ژوندۍ وساتي
❤️🩹🍁
#ILHAMI✨
غزل هم لیکي او پخلی هم کوي
اور د رڼا نڅاګري زده کړې
شغلې یې ناڅي او لوګی هم کوي
د تمبو مخې ته پرده زوړنده
او په کوڅه کې ماشومان په جنګ دي
نن په راډیو کې تبصرې کیدلې
چا سره بیا خپل ګاونډیان په جنګ دي
ناڅاپه مور په جینۍ غږ وکړلو
پخلي نه پسته بیا جامې ووینځه
اوس به څادر اوس به ټغر ګنده کړي
دغه ماشوم له لږې پښې ووینځه
دا سر خوړلې کتابچه دې پریګده
د دې د لاسه دې دنیا هیره وي
کله دې مالګه په ډوډۍ کې نه وي
کله کټوۍ کې مصالحه ډیره وي
دا د لمبو شاته ولاړه جینۍ
غزل هم لیګي او پخلی هم کوي
د اور لمبو نه هم مخ نه اړوي
او خپلې مور ته سپیناوی هم کوي
واي زما په کتابچه کې څه دي
بس خو امید او انتظار د سبا
بریږده چې اوښکې امیلونه کړمه
سترګې به و پییم په تار د سبا
بیا به زما پرده کې پټې هیلې
د دې لمبو غوندې سپرغۍ وساتي
بیا به د خپل وجود اعلان وکړمه
او دا غزل به مې ژوندۍ وساتي
❤️🩹🍁
#ILHAMI✨
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
24 Oct, 08:57
بدنيتي به دي دزړه ماحول خراب کړي
په کوم ځای کي چي ګند ډير شي بدبودار شي
دکتاب په لوستو هيڅوک هوښيار نشي
ګذارونه چي دوخت وخوري هوښيار شي
ما عاجز سره نور هيڅ نشته مورجاني!!!
دا زما ځواني دي ستا له نومه ځار شي
☺️🥀🫀✨
𝐍𝐚𝐬𝐢𝐫 𝐆𝐡𝐚𝐳𝐧𝐚𝐯𝐢✨
#خاموشي
په کوم ځای کي چي ګند ډير شي بدبودار شي
دکتاب په لوستو هيڅوک هوښيار نشي
ګذارونه چي دوخت وخوري هوښيار شي
ما عاجز سره نور هيڅ نشته مورجاني!!!
دا زما ځواني دي ستا له نومه ځار شي
☺️🥀🫀✨
𝐍𝐚𝐬𝐢𝐫 𝐆𝐡𝐚𝐳𝐧𝐚𝐯𝐢✨
#خاموشي
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
23 Oct, 13:15
#نظم
چا په فریب وخوړه
چا په دوکو وخوړه
چې حیا نه پېژني
دنیا هغو وخوړه
چا د ورورۍ په نامه
پردي کورونه لوټ کړه
چا د یارۍ په نامه
پردي مالونه لوټ کړه
چا په چل ول وخوړه
چا په نخرو وخوړه
چا د پیسو لپاره
خپل غیرتونه خرڅ کړه
دې ځينو، ځينو پکې
خپل ایمانونه خرڅ کړه
چا په شملو وخوړه
چا په پټکو وخوړه
څوک فرېبونه کوي
د فقیرۍ په جامه
پردي جېبونه وهي
د ملنګۍ په جامه
چا په پیرۍ وخوړه
چا په تسپو وخوړه
چې شي قربان په مینه
هاغه یاران چرته دي
وخت دی بدل #لایقه
اوس صادقان چرته دي
چا د پښتو په نامه
چا په پښتو وخوړه
چې حیا نه پېژني
دنیا هغو وخوړه
#نظم
چا په فریب وخوړه
چا په دوکو وخوړه
چې حیا نه پېژني
دنیا هغو وخوړه
چا د ورورۍ په نامه
پردي کورونه لوټ کړه
چا د یارۍ په نامه
پردي مالونه لوټ کړه
چا په چل ول وخوړه
چا په نخرو وخوړه
چا د پیسو لپاره
خپل غیرتونه خرڅ کړه
دې ځينو، ځينو پکې
خپل ایمانونه خرڅ کړه
چا په شملو وخوړه
چا په پټکو وخوړه
څوک فرېبونه کوي
د فقیرۍ په جامه
پردي جېبونه وهي
د ملنګۍ په جامه
چا په پیرۍ وخوړه
چا په تسپو وخوړه
چې شي قربان په مینه
هاغه یاران چرته دي
وخت دی بدل #لایقه
اوس صادقان چرته دي
چا د پښتو په نامه
چا په پښتو وخوړه
چې حیا نه پېژني
دنیا هغو وخوړه
#نظم
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
23 Oct, 06:13
لاچي لونګه خوښ مي نه شوې
يه غنمرنګه خوښ مي نه شوې
ياره بې ننګه خوښ مي نه شوې
د تورو جنګه خوښ مي نه شوې
دسترګو جنګه تا به ټول عمر کوومه
🫣😊🥀✨
𝐍𝐚𝐬𝐢𝐫 𝐆𝐡𝐚𝐳𝐧𝐚𝐯𝐢✨
#خاموشي
يه غنمرنګه خوښ مي نه شوې
ياره بې ننګه خوښ مي نه شوې
د تورو جنګه خوښ مي نه شوې
دسترګو جنګه تا به ټول عمر کوومه
🫣😊🥀✨
𝐍𝐚𝐬𝐢𝐫 𝐆𝐡𝐚𝐳𝐧𝐚𝐯𝐢✨
#خاموشي
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
21 Oct, 13:24
راشه زمـــزمه د محبت وڪـــــړه
ای د ملا لـــورې نن شاعــــره شه
خــلگ وایی میــنه خو حـرامه ده
زړه واخله او زړه راکه ڪافره شه
🫠❤️
ای د ملا لـــورې نن شاعــــره شه
خــلگ وایی میــنه خو حـرامه ده
زړه واخله او زړه راکه ڪافره شه
🫠❤️
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
21 Oct, 08:04
ما د قهر او غوسې په وخت کې داسي خلک او شیان له لاسه ورکړي چې که چیرته تا هغه لرلای
هیڅکله به غوسه شوئ هم نه وي.
🥀🙂🍁
هیڅکله به غوسه شوئ هم نه وي.
🥀🙂🍁
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
20 Oct, 13:02
که د یو قبر نه بل ته سړی تللی شوئ
خاورو لاندې دیدنونه که کیدلی شوئ
ما به ځان سره تصویر د جانان وړی وو
بې کفنه که چا ځان سره څه وړی شوئ
عاشقان به په لحد کې خفه نه وې
معشوقې یې که په څنګ کې خښیدلی شوئ
🥀♥️
خاورو لاندې دیدنونه که کیدلی شوئ
ما به ځان سره تصویر د جانان وړی وو
بې کفنه که چا ځان سره څه وړی شوئ
عاشقان به په لحد کې خفه نه وې
معشوقې یې که په څنګ کې خښیدلی شوئ
🥀♥️
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
19 Oct, 08:53
نعمت او امتحان!!
امام سلمة بن دينار رحمه الله ویلي:
هر هغه نعمت چي تاسو خدای تعالی ته نږدې نه کړي هغه نعمت نه، بلکي یو امتحان او مصیبت دی.
(تهذیب الکمال جــ۱۱ صــ۲۵)
🥀🫥✨
𝐍𝐚𝐬𝐢𝐫 𝐆𝐡𝐚𝐳𝐧𝐚𝐯𝐢✨
#خاموشي
امام سلمة بن دينار رحمه الله ویلي:
هر هغه نعمت چي تاسو خدای تعالی ته نږدې نه کړي هغه نعمت نه، بلکي یو امتحان او مصیبت دی.
(تهذیب الکمال جــ۱۱ صــ۲۵)
🥀🫥✨
𝐍𝐚𝐬𝐢𝐫 𝐆𝐡𝐚𝐳𝐧𝐚𝐯𝐢✨
#خاموشي
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
18 Oct, 04:34
تلم او راتلم آخر خالي مکان ته ودريدمه
زه چي له ځانه مرور وم ځان ته ودريدمه
دا شپه زموږ د بدبختۍ حالونه چاته وايي
يوه شيبه له ستورو ډک اسمان ته ودريدمه
❤️🥀
زه چي له ځانه مرور وم ځان ته ودريدمه
دا شپه زموږ د بدبختۍ حالونه چاته وايي
يوه شيبه له ستورو ډک اسمان ته ودريدمه
❤️🥀
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
17 Oct, 17:27
سل خبري سل کیسې لري دا خلک
د څیهرې تر شاه څیهرې لري دا خلک
نه زمونږ غوندي په زړه ارې ارې دي
نه زمونږ غـوندي طالع لري دا خلک
❤️🥀
د څیهرې تر شاه څیهرې لري دا خلک
نه زمونږ غوندي په زړه ارې ارې دي
نه زمونږ غـوندي طالع لري دا خلک
❤️🥀
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
16 Oct, 16:28
ستاسو په کلے کے می زړه پاتے دی...
ورباندے پام کوه میلمه پاتے دی...!
هر چا مزے وکرے د یار په څنګ کے...
زما قسمت څنګه اوده پاتے دی...!
🌸🫡🫀 :)
#ILHAMI
ورباندے پام کوه میلمه پاتے دی...!
هر چا مزے وکرے د یار په څنګ کے...
زما قسمت څنګه اوده پاتے دی...!
🌸🫡🫀 :)
#ILHAMI
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
16 Oct, 12:03
څوک دگلانو په پالنگ ویده شي
څوک په صحرا لکه ملنگ ویده شی
دا چي به راشي ارمانونه دزڔه
څوک دزڔگي په وینو رنگ ویده شي
څوک وي خوشحاله ددي خپله نصیب
څوک د تقدیر سره په جنگ ویده شي
❤️🥀
#ILHAMI
څوک په صحرا لکه ملنگ ویده شی
دا چي به راشي ارمانونه دزڔه
څوک دزڔگي په وینو رنگ ویده شي
څوک وي خوشحاله ددي خپله نصیب
څوک د تقدیر سره په جنگ ویده شي
❤️🥀
#ILHAMI
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
16 Oct, 06:52
چی د یار حُسن یی جوړ کړ اې رحمانه!
زه رحمــــان هغه رحمـــان ته فکر یوړم
🥀🌸🫠
𝐍𝐚𝐬𝐢𝐫 𝐆𝐡𝐚𝐳𝐧𝐚𝐯𝐢✨
#خاموشي
زه رحمــــان هغه رحمـــان ته فکر یوړم
🥀🌸🫠
𝐍𝐚𝐬𝐢𝐫 𝐆𝐡𝐚𝐳𝐧𝐚𝐯𝐢✨
#خاموشي
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
15 Oct, 15:57
غزل
خوږه اشنا بې وفايي مه کوه
د رقيبانو ريباري مه کوه
ماته يو ځوان د وطن داسې ووېل
په قام غمژنه شاعري مه کوه
چې په يارۍ پالو نه پوهېږی
د هغه خلکو سلامي مه کوه
چې د هر چا د نظر وغورځېږې
دومره بې خونده زندګي مه کوه
چې د دښمن په قدر نه پوهېږی
د هغه خلکو دښمني مه کوه
چې د زخمی زړه دعا نه شې ګټې
هسې د چا دل ازاري مه کوه
چې د انسان زړه جوړولے نه شې
بيا نو خپل رب بندګي مه کوه
څوک چې د مينې په درس نه پوهېږی
سلګۍ! د هغو دلبري مه کوه
#ILHAMI
خوږه اشنا بې وفايي مه کوه
د رقيبانو ريباري مه کوه
ماته يو ځوان د وطن داسې ووېل
په قام غمژنه شاعري مه کوه
چې په يارۍ پالو نه پوهېږی
د هغه خلکو سلامي مه کوه
چې د هر چا د نظر وغورځېږې
دومره بې خونده زندګي مه کوه
چې د دښمن په قدر نه پوهېږی
د هغه خلکو دښمني مه کوه
چې د زخمی زړه دعا نه شې ګټې
هسې د چا دل ازاري مه کوه
چې د انسان زړه جوړولے نه شې
بيا نو خپل رب بندګي مه کوه
څوک چې د مينې په درس نه پوهېږی
سلګۍ! د هغو دلبري مه کوه
#ILHAMI
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
14 Oct, 01:30
زړه غواړي بیا هغه خوشالي حس کړم
چې تر تا مخکې مې نه وه تصور کې
له تا وروسته مې هم بیا تر اوسه پورې
نصیب شوی نه دی هغسې سرور کې
هغه دوه دقيقې غواړم چې تکرار شي
چې ستا سترګو ته مې سترګې مخامخ وي
د خپل زړه درزا پخپلو غوږو واورم
په وجود مې لړزه ګډه ته وا یخ وي
ته غږېږې زه دې ډوب یم په ښايست کې
ته چې سوال وکړې ځواب راسره نه وي
غواړم وغږېږم، نه شم غږېدلای
لارې دوې وي انتخاب راسره نه وي
غواړم بیا راته هماغسې موسکۍ شې
راتفهیم کړې چې مې لاندې تر تاثیر کړې
لاس دې راکړې او رخصت راڅخه واخلې
او د بیا لیدو وعده کې مې اسیر کړې
د لومړي وار ملاقات په کیفیت دې
خورم قسم چې بې وزرو الوتمه
د هغه لذت په یاد همېشه وایم
که ممکنه وای زه بیا مینېدم
حافظ "همیم"
🫠🦋
چې تر تا مخکې مې نه وه تصور کې
له تا وروسته مې هم بیا تر اوسه پورې
نصیب شوی نه دی هغسې سرور کې
هغه دوه دقيقې غواړم چې تکرار شي
چې ستا سترګو ته مې سترګې مخامخ وي
د خپل زړه درزا پخپلو غوږو واورم
په وجود مې لړزه ګډه ته وا یخ وي
ته غږېږې زه دې ډوب یم په ښايست کې
ته چې سوال وکړې ځواب راسره نه وي
غواړم وغږېږم، نه شم غږېدلای
لارې دوې وي انتخاب راسره نه وي
غواړم بیا راته هماغسې موسکۍ شې
راتفهیم کړې چې مې لاندې تر تاثیر کړې
لاس دې راکړې او رخصت راڅخه واخلې
او د بیا لیدو وعده کې مې اسیر کړې
د لومړي وار ملاقات په کیفیت دې
خورم قسم چې بې وزرو الوتمه
د هغه لذت په یاد همېشه وایم
که ممکنه وای زه بیا مینېدم
حافظ "همیم"
🫠🦋
🤍🍃ܟ֗ߊ߬ܩࡐشي
13 Oct, 09:58
يه پښتنو! يه ليونو پشتنو!
يه تس نس شوو پرګنو پښتنو!
راځئ په کور کي مرکه شو سره
دسيالۍ وخت دی چي جرګه شو سره
دنيا بدليږي ورته ځان بدل کړو
دغه دظلم زوړ جهان بدل کړو
لوی افغانستان
دا ارمان به مي پوره نشي🥺
𝐍𝐚𝐬𝐢𝐫 𝐆𝐡𝐚𝐳𝐧𝐚𝐯𝐢✨
#خاموشي
يه تس نس شوو پرګنو پښتنو!
راځئ په کور کي مرکه شو سره
دسيالۍ وخت دی چي جرګه شو سره
دنيا بدليږي ورته ځان بدل کړو
دغه دظلم زوړ جهان بدل کړو
لوی افغانستان
دا ارمان به مي پوره نشي🥺
𝐍𝐚𝐬𝐢𝐫 𝐆𝐡𝐚𝐳𝐧𝐚𝐯𝐢✨
#خاموشي
3,308
subscribers
582
photos
87
videos
