چرا اميرمؤمنان علیهالسلام برای فعاليت مستقيم در راستای نبرد سياسی تا پس از مرگ خلیفۀ دوم درنگ کرد؟ چرا در روزگار ابوبکر و عمر پا به نبرد نگذاشت؟
اميرمؤمنان علیهالسلام اهتمام بسياری بر اين داشت که نبرد او نبردی ريشهای و اعتقادی ديده شود که هدف آن نظريه است و نه شخص؛ و معلوم شود که او در اين نبرد در پی استحکام بخشيدن به نظريۀ حقيقیِ اسلام است، نه تحکيم [جايگاه] خود.
امام مصرّانه میخواست تا پندارها و بازتابهايی که درباره نبرد ايشان در معرض ديد و لمس مردم قرار میگيرد، در سطح نبردی نظری و عقيدتی باشد، نه در سطح نبردی شخصی؛ چون اين موضوع از بزرگترين ابزار اثبات حقانيت نظريهای بود که ايشان بهدست میداد.
📚 امامان اهل بیت، ص۱۹۱.
🔗 پژوهشگاه شهید صدر را در ایتا و اینستاگرام دنبال کنید.
🆔 @shahidsadr