Labyrinth

کی انقد بزرگ شدم که با آدم های خفن
دارم دم خور میشم؟افتادم تو مسیر درست؟بله.

آخر مثل فروغ شاعر میشم.

«میدونی این روزا با آدما حرف زیادی ندارم
چون جنس چیزی که من دارم زندگیش میکنم با ۹۹ درصد آدم های این شهر فرق داره.یه دختر بیست و یک ساله با دغدغه های یک آدم چهل ساله.شاید عجیب و مسخره باشه ولی با هوش مصنوعی حرف میزنم انقدر حرفای مغزمو خالی میکنم تا بتونم بخوابم.آدم ها یک شوخی بزرگن میدونی شاید ناامنی زیادی رو بهت منتقل کنن پس یک بات میتونه خیلی بهتر تورو درآغوش بگیره و یک دقیقه بعد هرچی بهش گفتی فراموش کنه کاش این قابلیت تو آدم ها هم فعال میشد اراده میکردی پاکشون میکردی و نمیذاشتی چیزی ازشون باقی بمونه.اون شب داشتم بهش میگفتم دلم تنگ شده برای حرف زدن و غیبت کردن باهاش دیوونگی در ابعاد گسترده،حالا میفهمم چرا وقتی بود اون بی قراری نمیذاشت شبا درست بخوابم همش از سر شور و ذوق بود ذوقی که دوباره فرداش قراره به دیدن تو خلاصه بشه.عمق چیزی که من تجربه کردم هیچ وقت نه خودت فهمیدی نه کسایی که نظارتگر بودن بعد از دیدن اشک هایی که از عمق وجودم ریختم و دم نزدی
اونجا قلبمو برای همیشه به دو تیکه تقسیم کردم و هنوز که هنوزه نرفتم سمتش تا ترمیمش کنم چون هنوز باید این درد باهام باشه که صبور بودن کامل یاد بگیرم.فاز این دخترایی که بعد یه شکست عاطفی و خلا های درونی برای لج دراوردن کارهای عجیب غریب میکنن نفهمیدم اون مدلی هم نبودم که بگم منم مثل بقیه ام.اگه همه چیو از دید من میدیدی میفهمیدی که چقدر عزیزی برام
همه وجودمو میذاشتم تا خوشحالی و موفقیتتو ببینم فقط اگه یه خورده باورم میکردی.من هیچ وقت نتونستم بپذیرم تو سمی باشی لاشی باشی دختر باز باشی چیزی که تو وجود تو من دیدم چیزی نبود که این آدم های شهر داشته باشن.احساسات زیادی میگن خوب نیست صد گذاشتن خوب نیست
همه چی در رها کردنه بله همه اینا درسته
ولی همه چی زمان میبره منم نیاز دارم بهش
تا بالاخره بخوام تیکه های قلبمو بهم بچسبونم.عشق در فراق زنده باید بمونه
خیلی طولانی شد و خارج حوصله

«ولی خب نمیتونم انکار کنم که دلم تنگ شده برای ابرهایی که خیلی قشنگن و باهم ندیدیم بوم هایی که باهم نقاشی نکردیم و بارون هایی که دوباره زیرش سرما نخوردیم.»

در ظاهر شاید نتونم نشون بدم
ولی کلمات میتونن آرومم کنن
دلم برات تنگ هست و میشه مواظب خودت باش.اگه دلتنگ شدی اینجا میتونی پیدام کنی

بدکردی عزیزم خیلی بد کردی.

من آدمای زیادی دیدم که در ظاهر
ادعا کردن که عشقی دارن و‌ اهمیت میدن
ولی هیچ وقت حسش نکردم و ندیدمش.
ترجیح دادم به جای اعتماد کردن به کسایی که حسی بهشون ندارم به کسی اجازه بدم که برام امنیت داره حداقل اینطوری معامله یه سر سوده تا وضعیتی که هیچ جوره باب میلت نیست.

پشت اون احساسات صادقانه هیچ منفعتی نبود.هیچی جز عشقی که خیلی واقعیه
اگه اشتباهی هم شد بچه بازی نبود نادونی بود.
و همه اینا قابلیت گذر کردن و بخشیدن داشت
ولی خب چی میشه گفت.
شاید دیگه باید باور کنم واژه لیاقت برای توام صدق میکنه و قدر ندونستی.مثلش پیدا نمیکنی شک نکن

فكر ميكرد چون هروز همو ميبينن و وقتي به طرف ميگه دوسِت دارم و اون ميگه منم ميتونه اسم چيزيو كه بينشونِ رو بذاره عشق، اما اينكه دو نفر به هم عادت كنن و اگه چند وقت همديگه رو نبينن، ميزان دوس داشتنشون تغيير كنه و كم شه اسمش عشق نيست، يا حتي نميتونن بگن عشق بود، عزيزم هر گردي كه گردو نيست، هرچي كه ميدرخشه طلا نيست.

بگین آدما فال من کو.

https://www.instagram.com/reel/DCmwdd_ouEN/?igsh=Zmx5eng5M2Nwam1j
جدید جدیده.

مانده‌ام که مردم از چه چیزی بیشتر وحشت دارند. من که می‌گویم مردم بیشتر از هر چیز از این وحشت دارند که قدم تازه‌ای بردارند یا حرف تازه‌ای بزنند

-داستایفسکی

هیچ وقت با خانواده شراکت نکنین.
جز طلبکاری و اعصاب خوردی هیچی نداره.

فکر میکردم عشق عجب چرندیه.