علی صاحب‌ الحواشی

‍ ‼️سخنرانی مهم جفری ساکس در پارلمان اروپا
جفری ساکس، یهودی و پرفسور اقتصاد در دانشگاه کلمبیا آمریکا است، در اوائل سال‌های 90 بعد از فروپاشی شوروی به نمایندگی آمریکا مشاور گورباچف و بعد یلسین شد، او مشاور اولین رئیس جمهور لهستان و بعد اولین رئیس‌جمهور اکراین بود، مشاور ویژه  کوفی عنان دبیرکل سازمان ملل، بانکیمون و حالا هم مشاور گوترش دبيرکل سازمان ملل است.
این سخنرانی قبل از دیدار زلنسکی و ترامپ صورت گرفته بود.
       ☆○═══════════════○☆

گفتمانِ بیمارِ چپ‌افراطی آمریکا که نه‌کم‌دل‌آشوبنده‌تر از گفتمان راست‌افراطی است

✍#علی‌صاحب‌الحواشی

برای من ایستادن و سخن‌گفتن روی سکوی "سیاست روزمره" از ناخوشایندترین کارهاست. آن دریا و طوفانی که جانفزای ستون‌نویس‌های سیاسی نیویورک‌تایمز و وال‌استریت جورنال است برایم از ناخوشایندترین کارهاست. اما وقتی پای سیاست ایران در میان باشد غالباً بر این ذوق منفی‌ چیره می‌شوم؛ مواردی دیرودوری مثل این یکی هم هست که نمی‌توانم ساکت بمانم.

من این خط‌ِ احتجاجی، یا درست‌تر بگویم، این سنگرِ توپخانه خطابی در سیاست آمریکا که در اینجا جفری ساکس دارد از آن آتشباری‌ تحلیلی/هشداری می‌کند را خوب می‌شناسم.
سَرِ اندیشنده‌ این سنگر و به یک معنا بنیان‌گذارش، نوآم چامسکی بود، ولی بازوهای کنشگرش در جناح چپِ حزب دمکرات آمریکاست. ولی به‌جهت ساختارستیزیی که دارند، این‌ها را بیشتر در بیرون از احزاب رسمی ایالات‌متحده می‌توان پیدایشان کرد.

این‌گفتمان، بیش از آن‌که "جریان یا نهاد" باشد، متکی به کاریزماست، که مَثَلِ اعلایش خودِ چامسکی بود، ولی در این ميان کنشگرانی چون رمزی‌کلارک پریروزی تا جودیت‌باتلر امروزی نیز از تعزیه‌گردانان میدانی‌اش هستند. غیرنهادی، بل کاریزماتیک بودن این خط‌ِ گفتمانی، رونمایی از خصلت پیشامدرن "پیامبرگونگی" آنان می‌کند، الا این‌که این‌ها آدم‌های بشدت "سکولار"ی هستند.

این‌ها ایالات‌متحده آمریکا را شرّ مجسم و "یهودای اسخریوطیِ" سیاستِ جهانی می‌دانند! و بجز او همه‌دیگران سیاسی را اگر در برابر ایالات متحده "تنزیه‌" نکنند، چندان تقبیح نیز نمی‌‌کنند! خواه فاسدان گندیده‌ دِماغی مثل کاسترو‌های کوبا باشند یا گانگسترهای آدم‌کش بی‌مروتی چون ولادیمیر پوتین باشد و یا حتی گله‌گرگ‌های درنده‌ای چون خاندان سونگ در کره‌شمالی باشد.
برای این‌ها، آن نمادِ افراشته‌ "رَمی‌ِجَمَره" در مناسکِ سیاست، منحصراً "ایالات‌متحده آمریکا" و نه هیچ موجودیت دیگری است!

این سخن من هرگز به معنای تنزیه ایالات‌متحده از شرارت‌ها نیست که دو بلوک شرق و غرب، پس از پایان جنگ‌دوم جهانی در رقابت هم از هیچ شرارت خرد و کلانی فروگذار نکردند. اما بیماردلی این جماعت در دیدنِ منحصر شرارت در ایالات‌متحده، و خود را به کوری شرارت‌های طرف مقابل زدن است؛ اگر خیلی تحت‌فشارشان بگذاری، محض‌خالی‌نبودن عریضه چیزکِ خنکی هم در محکومیت طرف مقابل می‌گویند ولی بسرعت عنان را از نو به سمت ایالات‌متحده برمی‌گردانند!!! این وقاحت تحلیلی، این نگاه "توطئه‌اندیشِ" کودک‌صفت، تنها قابل قیاس با بی‌شرمی آینه‌وارش در طرف مقابل است، از نیکسون‌ها تا ترامپ‌ها.

در اینجا هم توجه بکنید که جفری ساکس چطور زیرجُلَکی دارد پوتین را تنزیه می‌کند و درست خلافِ بینات از گفته‌های علنیِ دور و نزدیک خودِ او، چنین وانمود می‌کند که زیاده‌روی اوکراین بود که پوتین را به بلعیدنش واداشت، والا از اول اشتهایی برای تصرف سرزمینی نداشت. نمی‌گوید قدرتش را نداشت تا اراده‌ بکند، می‌گوید اصلا بچه خوب و مودبی بود و "نمی‌خواست" اوکراین را به روسیه ضمیمه کند؛ تقصیر زیاده‌روی اوکراین بود که به بداخلاق شدن پوتین انجامید، اصل تقصیر مال آمریکا و ناتو بود! پس اگر کریمه و شرق اوکراین از دست رفت، این تقصیر آمریکا و "سیا" است که اصلا کاروبارشان به گند کشیدن جهان است، این‌ها حتی آدم‌های خوب و بی‌خطر را هم بدل به جانی‌ و گانگستر می‌کنند! پس بدانید و آگاه باشید ایهاالناس که به آمریکا نزدیک نشوید! با او دشمنی هم نکنید چون این هیولایِ شرور، بل شَرّ مجسم، نابودتان می‌کند!

چپ‌ افراطی و راست افراطی در بیش از چندین خصلت به‌هم می‌رسند. "توطئه‌اندیشی" یک از این خصلت‌هاست که در این سخنان ساکس به‌همان برجستگی ذهن پریش و هذیانیِ دونالد ترامپ است.

ارابه جهنم به دو اسب دیوانه چپ‌ افراطی و راست‌افراطی بسته شده است که بیقرار به سوی مغاک ستیزه بی‌امان و نابودی همه‌چیز می‌تازند...

‍ تاریخِ معوج‌شده به دروغ‌ها، و کارکرد امروزه و هر روزه آن در میادین هنجاری

بخش دوم

✍#علی‌صاحب‌الحواشی
(۲/۲)

پالایش تاریخ برای بیرون‌ریختن دروغ‌های سازمان‌یافته درج‌شده در او، و رونمایی از واقعیتِ تا حدامکان اولیه وقایع، پروژه سنگلاخ‌آسا و جانکاهِ مورخان مدرن است. در جهان پیشامدرن ما "علم‌تاریخ" نداشتیم، راویانِ وقایع‌نگار داشتیم که نهایت صحت‌ِعمل‌شان آن بود که "خبرها" را از منابع مورد وثوق نقل کرده و مرجع‌ نقل را هم مشخص می‌کردند. "نقادی‌تاریخ" به منظور پالایش آن از دروغ‌ها، یک پروژه مدرن است تا برسیم به مقولات اضافه‌تری چون "سیرِ تاریخ" و "معنا در تاریخ" و "فلسفه تاریخ" و بیش از این‌ها که همگی مقولات و بصائر مدرن‌اند.

‍ سازمان‌یافتگی دروغ‌های درج‌شده در تاریخ را هم نباید "توطئه‌اندیشانه" فهمید، بلکه با همان سازوکار "داوینیسم‌واژگانی" که هانس‌بلومنبرگ می‌گفت دروغ‌ها در فراگرد زمان، بسامان و معقول‌نما گشته و در تاروپود روایت‌ تاریخ درج گردیدند.

بهرحال "گذشته" صرفاً مرده‌ریگ نیست، "گذشته" در میادین "هنجاری" و "برحقی" کارکرد دارد! ماجرای فلسطین‌واسرائیل، شاهد امروزی این واقعیت است، که آغاز و انجام روایت فلسطینی‌اش از ۱۹۴۸ تا امروز پیش‌روی ماست  ولو آن که آغاز روایت اسرائیلی‌اش که به پیش از جنگ‌های یهودی دوهزارسال پیش برمی‌گردد، در دوردست تاریخ است و یهود با تمسک بدان ادعای "مالکیت" و "برحقی" بر سرزمین فلسطین می‌کنند.

همین واقعیت که "گذشته" کارکرد دارد است که تلاش‌ها برای درج دروغ‌‌ها در تاریخ را فرایندی همچنان در کار می‌کند، دروغ‌زنی به تاریخ امری متعلق به گذشته نیست، کارِ امروز و هر روزه است، در آینده‌ هم خواهد بود!

در این کلیپ هم شاهدیم که این "روضه‌خوانِ" اهل سنت چگونه در روایت "ذالنورین" بودن عثمان، دارد برای آن پیرمرد ناکارآمد و فسادافزا و پر عصبیت‌قبایلی، "وجهه" می‌تراشد و در روایت قتلش حین تلاوت‌قرآن، دارد برایش "شرف‌الاهیاتی" درست می‌کند و به‌خورد مخاطبان می‌دهد! مگر ما با ترور علی در حین نماز، همین فریبِ خطابی را در کار نمی‌کنیم؟! مگر روضه‌های پر از دروغ شیعیان کاری غیر از این کرده و می‌کنند که این اهل‌سنت در مقیاس مینیاتوری می‌کند؟! حداقل آن است که صورتِ روایتِ تاریخیِ این "روضه‌خوان" سنی، دروغ نیست، بلکه "بارهایِ" هنجاری/الاهیاتی که برآن صورت وقایع می‌‌افکند دروغ است! در روضه‌های شیعیان، علاوه بر "بارها"، غالبا اصل روایات هم از بیخ‌وبن دروغ است، آن هم نه دروغ معمولی که اقسام‌ شاخدارش!

لینک بخش اول

کانال نویسنده

‍ ‍ تاریخِ معوج‌شده به دروغ‌ها، و کارکرد امروزه و هر روزه آن در میادین هنجاری

بخش اول

✍#علی‌صاحب‌الحواشی
(۱/۲)


این‌ هم "روضه‌متقابل" اهل‌سنت برای شهادت "حضرت‌عثمان"!
البته اهل‌سنت، خلاف شیعه نوعاً اهل گریه‌کردن و یقه‌پاره‌کردن برای "مظلومیت" نبوده‌‌اند. دلیلش هم روشن است؛ آنان پیروزمندان قبایلی در تاریخ اسلام بودند که "اکثریت‌مطلق" هم یافتند. شیعه نمایندگی از جناح شکست‌خورده طایفه بنی‌هاشم می‌کرد که سراپا غیظ و گریه و آه و فغانِ "مظلومیت" شد، یا درست‌تر آن‌که "نقابِ برحق‌نمایِ مظلومیت" بر چهره زدند؛ خاصه که به سرنوشت خود در تاریخ اسلام که نگاه می‌کردند، نه یک شکست، که دو شکست می‌دیدند! دومی شوربخت‌تر از اولی هم شد:
نخست شکست بنی‌هاشم از بنی‌امیه که به خلافت امویان انجامید، و دوم شکست‌ علویان از عباسیان، که در درون طایفه بنی‌هاشم اتفاق افتاد و به خلافت دیرپای عباسیان منتهی‌شد.

همین است که محققان متاخر تاریخ‌اسلام در انتساب "تشیع" به بنی‌عباس پر بیراه نمی‌گویند. عباسیان همچون علویان در ستیزه قدرتی، کباده‌کشیِ بنی‌هاشم را در برابر بنی‌امیه می‌کردند تا با شمشیر ابومسلم، امویان را شکستند و بر سریر خلافت نشستند. اینجا بود که "علویان" از عباسیان جداشدند و درست‌تر آنست که گفته شود، آنان "نو شیعیان" گشتند.

اگر بنی‌هاشم در ستیزه با بنی‌امیه تاکید را بر ماجرای "غدیر" می‌گذاشت تا مشروعیت خلافت ابوبکر و دوتای بعدی را ابطال کند، "نو شیعیانِ" علوی در ستیز با تیره بنی‌عباسِ بنی‌هاشم، "فدک" را بهانه اصلی خطابی کردند و جابجا مطالبه‌اش می‌کردند، آن هم "فدک"‌ای نه قطعه‌باغی مشخص، که استعاره‌ای از سلطنت بود!
شاهدش آن‌که زمخشری نقل کرد که وقتی هارون‌الرشید دل‌زده از غرغر ائمه شیعه درباره "فدک"، از موسی‌ابن‌جعفر پرسید حدود "فدک" را مشخص کن تا به شما علویان پس‌دهم، او گفت از سمرقند تا آفریقا...! 

این ستیز قبایلی شیعه با امویان و آنگاه ستیزه علویان با عباسیان، جنگ‌مغلوبه‌ای برای علویان گشت، زیرا به مطلوب‌ اصلی که سریر خلافت بود نرسیدند هیچ، گفتمان‌ِ الهیاتی‌سیاسی‌شان هم در میان قاطبه مسلمانان درنگرفت باز هم هیچ، در کنج مهجوری غالباً مطعونِ اکثریت مسلمین هم شدند! تا در خود فرورفتند.

اگر ایرانیان نبودند، شیعه سرنوشتی بهتر از خوارج نمی‌یافت که کر‌ّوفرّی کردند و زایل شدند و امروزه نشان‌ِ بقایای آنان را شاید جز در بادیه‌نشینان پراکنده‌ جنوب خلیج‌فارس و اندک‌شمارانی در شمال آفریقا نتوان یافت.
در این ستیزه‌جویی‌های قدرتیِ "خلافت"، ایرانیان از غیضِ اعرابِ اشغالگرِ سرزمین‌شان که آنان را در خانه مردمان درجه‌ دوم کرده بودند، همواره طرفِ جناحِ شکست‌خورده را می‌گرفتند تا جانب بنی‌هاشم را در مصاف با بنی‌امیه، و سپس طرف علویان در چالش با عباسیان را گرفتند. ایرانیان کشته‌مرده علی‌ابن‌ابی‌طالب نبودند، این قصه‌ها را بعداً ساخته و دهان‌ها انداختند.

صفویان بودند که پس از هزارسال، اصل‌ و بن‌مایه سوگیری نفرتی دیرین ایرانیان از اعراب را برملا نمودند. پیش از صفویان "تشیع" در ایران وضعیت تکه‌تکه داشت، مثل رواجش در گیلان (که آل‌بویه از آن برخاستند) و طبرستان تا بیهق (سبزوار)، اندکی در طوس (مثل تشیع فردوسی)، و البته در قم. علت موفقیت صفویان در بسط تشیع در ایران، سوای رویه‌های وحشیانه و تبلیغات متمرکز، همین سوگیری بنیادی ایرانیان در نفرت از اعراب بود (که تا امروز هم هست). این نفرت، در قالب انزجار ایرانیان از اسلام سنی متجلی گشته بود و نیم‌خودآگاه ادراک می‌شد و صفویان با دستیازی بدان، تشیعِ تکه‌تکه در ایران را گسترش دادند.

این‌که "از بین سه‌خلیفه اول، "عمرابن‌خطاب" است که از دیرباز آماج انزجار ایرانیان بوده و همچنان هست، به جهت نقش فعال او در فتح ایران بود. علت پرده‌پوشی ایرانیان بر تشجیع و معاضدت صمیمانه علی‌ابن‌ابی‌طالب با ابوبکر و عمر در حمله و فتح ایران آن بود که نمی‌بایست این دستاویزِ ستیز ایرانیان با اعراب از دست‌شان بیرون رود! همین هم بود که تصویر تماماً دروغینِ ایرانی‌دوستی را بر علی افکندند!!

ادامه دارد👇

لینک بخش دوم

کانال نویسنده

‍ تأملات و ملاحظاتی درباره همه‌گیری طاعون قرون‌وسطا در اروپا

بخش اول

✍#علی‌صاحب‌الحواشی
(۱/۲)

از مقطع ۲۶ دقیقه و ۴۸ ثانیه تا آخر این اپیزودِ خوانشِ کتاب "آئینه‌ای در دوردست" نوشته مورخ معاصر باربارا تاکمن، روایت همه‌گیری طاعون در قرن چهاردهم میلادی اروپاست. در ادامه، نکات چندی را در ارتباط با این مرگبارترین همه‌گیری ثبت‌شده در تاریخ، و واکنش‌ها بدان و ملاحظاتی درباره آن را ذکر خواهم نمود. ولی نخست مختصری درباره خودِ این بیماری:

طاعون یک بیماری حاد عفونی است که عامل آن باسیلی به‌نام "یرسینیا (پاستورلا) پِستیس" است. مخزن این بیماری جوندگانی مثل موش است که کَک‌های روی تن موش آلوده می‌شوند و وقتی به بدن انسان دست‌یابند با گزش‌‌شان باسیل طاعون وارد بدن انسان می‌شود.
طاعون انسانی دو شکل بالینی دارد: خیارکی(لنفاوی) و تنفسی.
در حالت نخست، غددلنفاوی منطقه گزش کک آلوده، متورم شده و سپس عفونت وارد خون گشته و بیمار در تابلوی عفونت خونی می‌میرد. در شکل تنفسی، باسیل طاعون ریه‌ها را مبتلا کرده و تابلوی ذات‌الریه طاعونی بروز می‌کند.
از ابتلا به طاعون تا مرگ حدود یکهفته طول می‌کشد که در نوع تنفسی، کوتاه‌تر از این هم می‌شود.

☆☆☆☆

طاعون قرن چهاردهم اروپا از موش‌های آلوده کشتی تجاری که از شبه‌جزیره کریمه به بندر جنوا در جنوب ایتالیا آمده بود شروع شد و بسرعت همه اروپا را درگیر نمود. تخمین زده می‌شود که بین نصف تا دوسوم جمعیت اروپا در این همه‌گیری که از سال ۱۳۴۸ میلادی شروع و برای چندسال ادامه داشت، مردند.

به جهت شرایط بسیار نامطلوب بهداشتی دنیای قدیم، مردم اعم از فقیر یا غنی، کک و شپش داشتند. این نکته اخیر غالباً به‌نحوی زمان‌پریش و قیاس‌به امروز، مورد غفلت واقع می‌شود.

۱) ما از طاعون قرن‌چهاردهم اروپا انبوهی اسناد تصویری و نوشتاری در اختیار داریم. این طاعون بسیار بعید است ایران را نیالوده باشد، زیرا اندکی پیشتر در هند هم شایع شده بود. آن زمان در ایران مقارن با تیموریان و حکومت‌های محلی در فارس بود (زمانه حافظ و خواجوی‌کرمانی و عبید زاکانی، شاه نعمت‌الله ولی). البته ایران عصرتیموری درپی ایلخانیان همچنان دوران پرآشوبی را از سر می‌گذراند. ولی بهرحال انتظار می‌رود لااقل عبید زاکانی اشارتی به شیوع طاعون می‌داشت، که نداشت!

یا باید گفت طاعون در آن زمان یا اندکی پیشترش در ایران همه‌گیر نگشت، یا باید حکم کرد که اهل قلم اشارتی بدان ننمودند. احتمال اول بعید است، بویژه که طاعون از کریمه به اروپا رفت و کریمه از ایران چندان دور نیست. البته این هم هست که آشفتگی گسترده اجتماعی دوران ایلخانیان و سپس تیموریان، مانع از تجارت می‌شد. می‌توان تصور نمود که به جهت ازهم گسیختگی شیرازه حیات اجتماعی، رونقی از تجارت نبود تا طاعون کریمه از طریق راه‌های تجاری به ایران برسد. بهرحال این‌نکته‌ای برای تحقیق اهل تاریخ است که مقارن طاعون قرن‌چهاردهم اروپا، آیا ایران هم درگیر  این‌بیماری شده بود یا نه؛ اگر نشد چرا نشد، و اگر شد چرا سخنوران آن زمان - تاجایی که من می‌دانم - اشارتی بدان ننمودند.

۲) چرا تاریخ اروپا در قیاس با تاریخ ما این‌قدر به وسعت مستند شده است، اعم از متون مکتوب و آثار تصویری و تجسمی؟ ما حتی می‌دانیم که اندکی پیش از طاعون قرن‌چهاردم اروپا، سرمای سختی برای چندین‌سال اروپا را درگیر نمود که به جهت افت شدید تولید کشاورزی، قحطی و مرگ‌ومیر، و سوء‌تغذیه شدید و گسترده‌ای را موجب گشت که زنده‌ماندگان از این قحطی، بزودی قربانی همه‌گیری طاعون شدند. آن سرمای غریب که از آن به "عصر یخبندان کوچک" یاد می‌شود، در اروپا مستند شده است ولی در اسناد تاریخی ما هیچ ردپایی از آن نیست. این یکی دیگر نمی‌توانست ویژه اروپا باشد، زیرا ناشی از تحولات آب‌وهوایی کره‌زمین بود.

ادامه دارد👇

لینک بخش دوم

کانال نویسنده