هفت اقلیم (سعید معدنی)

‍ 💥به مناسبت ۱۴ اسفند سالروز خاموشی مصدق.
✍️علی مرادی مراغه ای

♦️مصدق یکی از جالبترین فرزندان تاریخ معاصر ماست، وقتی هنوز جوان بود محمدعلی شاه مستبد از او خواست در رفع اختلاف بین او و سیدمحمد بهبهانی مشروطه خواه، میانجیگری کند، مصدق که خود در اردوی مشروطه طلبان بود جمله ای در جواب شاه مستبد گفت که خودش در تمام عمر بدان پایبند بود او گفت:
«سیدمحمد بهبهانی کالایی بنام مشروطیت میفروشد که مردم خریدار آن هستند اگر میخواهی دکان او و دکانهای دیگر را تخته کنی و ببندی باید خود طرفدار و فروشنده همان کالا باشی...!»
شاه مستبد نه تنها از پیشنهاد مصدق جوان خوشش نیامد بلکه نگاهی به قیافه این جوان انداخت و گفت:
«سرش بوی قیمه سبزی می دهد!»
خطای محمدعلی شاه در این بود که فکر میکرد چون مصدق از طبقه اعیان است حتما در طرفداری از شاه خواهد بود! همان حربه نخ نمایی که دشمنان مصدق همیشه خواسته اند او را با لقب مصدق السلطنه تحقیرش کنند!

♦️زمانیکه ۱۷ سال بیشتر نداشت مستوفی‌ خراسان میشود یعنی شغل دریافت مالیات که منفورترین شغل نزد رعایا بود. یعنی با کتک و شلاق، مالیات را از مردم ستاندن...!
اما نویسنده افضل التواریخ، مصدقِ ۱۷ ساله را در شغل منفورِ مستوفی گری چنین معرفی میکند:
«ميرزامحمدخان مصدق السلطنه، با حداثت سن به اعلا مراتب تجربه و كهولت رسيده و داراى فضل و سواد و هوش سرشار است...مشاراليه مراتب ديگر دارند كه بر عظم ايشان مى ‏افزايد از اهل هوش و فضل، و به قدرى آداب ‏دان و قاعده پرداز است، كه هيچ مزيدى بر آن تصور نيست. گفتار و رفتار و پذيرايى و احترامات در حق مردمش، به طورى است كه خود او از متانت و بزرگى خارج نمی‏شود... چنين شخصى كه در سن شباب اينطور جلوه ‏گرى كند، بايد از آيات بزرگ گردد»
( افضل التواریخ...ص۸۳)

♦️آقای شیخ فلسفی خاطره ای از دیدارش با مصدق در زمانِ نخست وزیری نقل می کند که نشانگر منش مصدق در کلِ مسند زمامداری است مینویسد:
«بهایی ها در شهرستانها مسئله ساز شده بودند و قدرت نمایی میکردند. به امر آیت الله العظمی آقای بروجردی، نزد مصدق رفتم...پیام آقای بروجردی را به ایشان رساندم و گفتم شما رئیس دولت اسلامی هستید و الان بهایی ها در شهرستانها فعال هستند...ایشان(آیت الله بروجردی) لازم دانستند که شما در این باره اقدامی بفرمایید. دکتر مصدق بعد از تمام شدن صحبتهای من، به گونه ای تمسخرآمیزی قاه قاه و با صدای بلند خندید و گفت:
آقای فلسفی، از نظر من مسلمان و بهایی فرق ندارند، همه از یک ملت و ایرانی هستند».
این پاسخ برای من بسیار شگفت آور بود. با این خنده ی تمسخرآمیز و موهن، دیگر جایی برای صحبت کردن و توضیح دادن باقی نماند.»
(خاطرات محمدتقی فلسفی...ص۱۳۹).

♦️در آبان ۱۳۰۴ش. در مجلس پنجم در زمانی که قزاقان رضاخان مجلس را در حصار خود گرفته بودند تا با تغییر سلطنت، رضاخان را به رضاشاه تبدیل کنند، مصدق جزو پنج نماینده بود که جانشان را بر کف گرفته و مخالفت کردند، اما بزودی پس از تحکیم پایه های دیکتاتوری رضاشاه، خشم اش دامن همه را گرفت، مصدق نیز راهی جز انزوا و پناه گرفتن در کنج احمدآباد نداشت، اما سرپاس مختاری در آنجا هم به سراغش رفت و تمام خانه را زیرو رو کردند تا برای بازداشتش مستمسکی یابند حتی شکایتی از گرانی نرخها! .
بقول ایلیا ارنبورگ در کشورهای گرفتار توتالیتر حتی «رویش یک گل نیز رویداد سیاسی محسوب میگردد»! چیزی نیافتند اما باز به زندان بیرجند منتقل کردند.
از فرط فشار در بین راه خودکشی کرد، مقدار زیادی قرص بلعید اما ناهمواری جاده باعث استفراغش شده و قرصها جذب نشدند!
زنده بیرون آمدنش از چنگ رضاشاه به معجزه شباهت داشت در تهران ارنست پرون (یار غار ولیعهد)مریض شده در بیمارستان نجمیه که مادر مصدق آنرا احداث کرده بود بهبودی یافت در زمان تشکر، دکتر غلامحسین مصدق رییس بیمارستان از او خواهش کرد از طریق ولیعهد واسطه گردد برای آزادی پدرش...و بدین ترتیب مصدق از خطر جست! اما نتایج زندان و خشم دیکتاتور بر پدر، گریبان دختر کوچکش خدیجه را گرفته و برای همیشه راهی بیمارستان روانی ساخت...!

♦️با ورود متفقین و سقوط دیکتاتوری پدر، مصدق به سیاست بازگشت در مدت ۱۲ سال تا زمان کودتا و آغاز دیکتاتوری پسر، کارستانی چون ملی کردن صنعت نفت و درافتادن با استعمار پیر انگلستان را رهبری کرد که برای همیشه در خاطره تاریخی ایرانیان ماندگار شد، اما با کودتا و آغاز دیکتاتوری پسر، بار دیگر و برای همیشه به تبعید و کنج احمدآباد بازگشت...

✅در آن لحظات آخر که سرطان بر جانش چنگ انداخته و استبدادِ پسر، مانع درمانش در خارج گشته بود در لحظات درد و رنج و توام با فشارهای عصبی دیرینه که بسراغش بازگشته بود، شاید بارها به ياد این جمله‌ شکسپير می افتاد زمانی که «مرکوتيو» در «رومئو و ژوليت» از ته دل فرياد برمی آورد:
«بر هر دو تبارتان لعنت باد...»

⏹️لینک کانال: @Ali_Moradi_maragheie

🔺تصاویر: مراسم سالگرد درگذشت محمد مصدق در ۱۴ اسفند ۵۷

یک خاطره از ماه عسل انقلاب!

در گردهمایی ۱۴ اسفند ۱۳۵۷ بعنوان یک نوجوان ۱۴ ساله و کنجکاو به همراه دوستانی به احمد آباد مصدق رفتم. از روستای ما تا ده احمد آباد راهی نبود. ان‌روزها هنوز حجاب برای زنان قانونی نشده بود،همه گروه‌های سیاسی از چپ و راست و مسلمان و مارکسیست حضور داشتند. دنیای اتحاد و اتفاق و زیبایی بود.

یادم هست که درآن سن شناخت خط و مشی‌ها دشوار بود. یکی از دوستان به بقیه گفت هر اطلاعیه‌ای را پخش نکنید. برخی کمونیست هستند مثلا گروههایی که بالای آرم شان آیه قرآن است پخش کنید( منظور مجاهدین و آیه فضل الله المجاهدین...بود)و آنهایی که داس و چکش دارند اطلاعیه هایشان راپخش نکنید (منظور چریک های فداییان خلق بود)!
یادم هست یک آقای میانسال با سیبیل کلفت سر کم مو و صدای خش دار گفت:"جوون بیا این اطلاعیه ها رو پخش کن"
من هم گرفتم و ازاو دور شدم. دیدم که آرم داس و چکش دارد و آیه قرآن هم ندارد حس کردم که دچار گناه کبیره می شوم اگر پخش کنم! و بسته را بیخ دیواری رها کردم و نزد دوستانم رفتم.

و اختلافات در ماه عسل انقلاب از همین جاها شروع شد!

@Saeed_Maadani

🔺تصویر بازسازی شده از خاک‌سپاری مصدق در روستای احمد آباد.

آزاده اخلاقی (عکاس معاصر) در عکس منتشر شده‌ای، تلاش کرده براساس گزارش‌های تاریخی، صحنه خاک سپاری دکتر محمد مصدق در روستای احمدآباد را بازسازی کند.

● ۱۴ اسفند(۱۳۴۵) سالروز درگذشت دکتر محمد مصدق است.

@Saeed_Maadani

برای هیچکس مهم نبود!

✍سعید معدنی

استیضاح وزیر اقتصاد توسط مجلس موجی ایجاد نکرد و هیچ احساس و واکنشی را از سوی جامعه بر نیانگیخت. اصلا جامعه نفهمید خانی آمده و خانی رفته است. یاد استیضاح عطاالله مهاجرانی در دولت اول سید محمد خاتمی افتادم مردم یک هفته قبل از استیضاح در باره آن صحبت می کردند و روز استیضاح اکثرا به رادیو گوش سپرده بودند. در حالی که برای یک جامعه جهان سومی ظاهرا اقتصاد بسیار مهمتر از فرهنگ است، اما در آن زمان استیضاح وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی چنان موج و غوغایی به یادماندنی ایجاد کرد. اما امروزه چرا بود و نبود مجلس و دولت و وزیر و وکیل و عملکردشان دیگر مهم نیست و مردم بی‌اعتنا از کنار آن رد می‌شوند؟ فکر می‌کنم مردم می‌دانند که مشکل کجاست. اما نمایندگان جرات پرداختن به آن را ندارند و آن "مذاکره برای رفع تحریم هاست".

اگر ده سال قبل یک متخصص اقتصادی یعنی علی طیب‌نیا وزیر دور اول دولت روحانی فهمید و در دور دوم وقتش را تلف نکرد به زیر بار وزارت نرفت تا دوباره بیهوده وزیر شود، و گفت " مشکل اقتصاد ایران اقتصادی نیست مشکل اقتصاد ایران سیاسی است". اما حالا دیگر نیازی نیست اقتصاددان و کارشناس و متخصص باشی، همگان می‌دانند مشکل اقتصاد ایران تحریم است و تحریم است و تحریم. تا این مشکل حل نشود همه اقدامات خنثی و بیهوده است و از دست هیچکس هیچ کاری بر نمی آید. چه همتی یا طیب‌نیا در راس وزارتخانه باشند و چه یک عدد چوب خشک! فرقی نمی‌کند.

امروز در محل کار، در مترو و در خیابان با انبوهی از مردم برخورد داشتم. از بی تفاوتی مردم نسبت به برکناری وزیر اقتصاد می‌شد فهمید که انگار اصلا مجلس و وزیر و وکیل و دولتی که همگی برآمده از رای اقلیت هستند برایشان بی‌اهمیت است. چون همگان می‌دانند اقتصاد کشور قفل شده و هیچ‌کدام این رفتارها گره‌گشا نبوده و سرگرمی بیش نیست. دیگر هر کسی می‌داند مشکل این مملکت کجاست. اما مجلس و دولت و وزیر و نماینده با مردم صادق و روراست نیستند و سر زیر برف کرده و جرات گفتن واقعیت را ندارند.
خلاصه آنکه همه می‌دانیم این نوع استیضاح‌ها هیچ تاثیری در بهبود وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم فقرزده‌ی ایران ندارد.

۱۳ اسفند ۱۴۰۳

#سعید_معدنی
#استیضاح
#مجلس
#همتی
#جامعه_فقرزده

@Saeed_Maadani