غروب جمعه انگار تصمیم داره تمام هفته رو شانه‌به‌شانه‌م بیاد و من خسته‌تر از اونم که بتونم مانعی باشم یا رد اندوه سرایت کرده رو از پیشانی برداشته، جایی دور از تنم زمین بذارم.
| سایه‌بان
@saayeh_baan
[ در سایه و ستایش کلمات ]
به یاد وبلاگی که رهایش کردم.
https://t.me/HarfinoBot?start=3f4d564f1df53a8
| سایه‌بان (Persian)
سایه‌بان یک کانال تلگرامی فوق‌العاده برای علاقمندان به کلمات و ادبیات است. اگر عاشق قصاید شعری، نثرهای زیبا و عبارات الهام‌بخش هستید، این کانال برای شماست. در سایه‌بان، با جذاب‌ترین و زیباترین کلمات و اصطلاحات زبان فارسی آشنا خواهید شد.
اینجا جایی است که هنر کلام و تندیس زبان به اوج خود می‌رسد. اگر عشق به کلمات و توانایی زبانی شما را وادار به خواندن و تأمل در ادبیات می‌کند، حتماً این کانال را دنبال کنید.
از اشعار زیبا و دلنشین گرفته تا نقل‌قولات الهام‌بخش و متون نثری شگفت‌انگیز، در سایه‌بان محتواهای گوناگونی برای شما فراهم شده است.
هدف اصلی سایه‌بان، ترویج عشق به کلمات و ارائه محتوای متنوع و جذاب برای خوانندگان عزیز است. این کانال یک فضای آموزشی و سرگرم‌کننده برای افرادی است که به دنبال افزایش دایره واژگان و بهبود استفاده از زبان فارسی هستند.
اگر دوست دارید در دنیای جذاب کلمات و ادبیات غرق شوید، به سایه‌بان بپیوندید و از محتواهای فوق‌العاده آن لذت ببرید. حتماً اگر یک علاقه‌مند به کلمات هنرمندانه هستید، این کانال را از دست ندهید و با دنیای دل‌باخته‌کننده کلمات آشنا شوید.
برای عضویت در کانال و دسترسی به تمامی محتواهای آن، به لینک زیر مراجعه کنید: https://t.me/HarfinoBot?start=3f4d564f1df53a8
| سایه‌بان
03 Nov, 10:43
دستمو رها کرد. چند قدم روی برگای خشکِ خیس از بارون جلو رفت. بعد برگشت و خیره تو چشمام گفت: می‌دونی، تو از رفتن فقط محو شدن رو بلدی. از عبور کردن هیچی نمی‌دونی.
| سایه‌بان
02 Nov, 15:31
حدود دو سال و سه ماهه که پیوسته در درون درگیر مسئله‌ای هستم. و استاد عرفانم حدود یک ساله که قاطعانه دست گذاشتن روی همین مسئله. روی همین نقطه‌ضعف. سر کلاس‌ها، مراسم‌‌ها، ارائه‌‌ی تکالیف، دهه‌ی اول محرم، سفر اخیر مشهد، جلسات روزانه‌ی حسینیه، زیارت جمعی حرم.
واقعیت اینه که کمی ترسیدم. هربار شروع به صحبت می‌کنن، دستم می‌لرزه. نگاهم پایین میفته. با خودم می‌گم نکنه می‌دونه، نکنه می‌بینه...
و بعد به خدایی فکر می‌کنم که نه به شک که به یقین می‌بینه، می‌شنوه، می‌دونه. و منِ عبد، منِ مخلوق هبوط کرده، دست و دلم از عظمت این حضور نمی‌لرزه. نگاهم از این تلاقی نگاه پایین نمیفته. قلبم از این عمق، از این وسعت آگاهی فشرده نمی‌شه، نمی‌ایسته.
واقعیت اینه که کمی ترسیدم. هربار شروع به صحبت می‌کنن، دستم می‌لرزه. نگاهم پایین میفته. با خودم می‌گم نکنه می‌دونه، نکنه می‌بینه...
و بعد به خدایی فکر می‌کنم که نه به شک که به یقین می‌بینه، می‌شنوه، می‌دونه. و منِ عبد، منِ مخلوق هبوط کرده، دست و دلم از عظمت این حضور نمی‌لرزه. نگاهم از این تلاقی نگاه پایین نمیفته. قلبم از این عمق، از این وسعت آگاهی فشرده نمی‌شه، نمی‌ایسته.
| سایه‌بان
22 Oct, 11:47
چشم‌انداز و دستور‌کار یک سال آینده‌ی پروژه رو گذاشت روی میز. سرم رو بالا آوردم خیلی جدی پرسیدم زنده‌ایم تا اون‌موقع؟ خیلی جدی جواب داد شهیدیم ان‌شاءالله.
| سایه‌بان
16 Oct, 14:17
صدام می‌زد ماه‌گردون؛ مهم نبود که ماشین و شب و جاده کجا می‌رن، من باید رو به ماه می‌چرخیدم.
| سایه‌بان
14 Oct, 19:43
- قلبم؟ کشتی نوح؛ ھزار سال بعد از طوفان. از یاد رفته، مهجور و جداماندہ.
| سایه‌بان
14 Oct, 18:43
با انگشت‌های کوچیکش آروم می‌زنه به پام می‌پرسه جاییت درد می‌کنه؟ به قفسه‌سینه‌م اشاره می‌کنم که: اینجا. می‌پرسه دلت برای کسی تنگ شده؟ با تردید نگاهش می‌کنم. نگاهم رو می‌خونه. دست می‌ذاره روی قلبش می‌گه عزیزجون گفته آدما از اینجا دلشون برای هم تنگ می‌شه.
| سایه‌بان
22 Sep, 13:39
صرف حضور در حوزه‌ی خبر، در هر زمینه و با هر واسطه‌ای کم‌کم به تو یاد می‌دهد که هرلحظه/ هرکجا آماده‌ی مواجهه با نشانه‌هایی باشی که شاید سال‌ها ذهن و زمان صرف کرده بودی تا فراموششان کنی.
امروز حوالی سه و چهل دقیقه‌ی بعداز‌ظهر در میان انبوه اطلاعات کارفرما، با دو فیلم کوتاه مواجه شدم از اولین شخصی که مفهوم عکس و نگاه، راه و رفاقت، اشتیاق و اندوه توامان و بسیار تراژدی دیگر را با او شناختم.
مهم نیست چرا و چگونه و با چه واسطه‌ای گذر نگاه من به خاطرات افتاده است. مهم این است که من فکر می‌کنم فراموشی فریب بزرگی بود که انسان رنج‌کشیده آن را به امید رهایی از جراحت‌های به‌جامانده از خاطرات آفرید، اما هرگز در تحقق امید خودساخته‌اش توفیقی نیافت. و به‌گمانم الی‌الابد نیز توفیقی نخواهد یافت.
امروز حوالی سه و چهل دقیقه‌ی بعداز‌ظهر در میان انبوه اطلاعات کارفرما، با دو فیلم کوتاه مواجه شدم از اولین شخصی که مفهوم عکس و نگاه، راه و رفاقت، اشتیاق و اندوه توامان و بسیار تراژدی دیگر را با او شناختم.
مهم نیست چرا و چگونه و با چه واسطه‌ای گذر نگاه من به خاطرات افتاده است. مهم این است که من فکر می‌کنم فراموشی فریب بزرگی بود که انسان رنج‌کشیده آن را به امید رهایی از جراحت‌های به‌جامانده از خاطرات آفرید، اما هرگز در تحقق امید خودساخته‌اش توفیقی نیافت. و به‌گمانم الی‌الابد نیز توفیقی نخواهد یافت.
| سایه‌بان
17 Sep, 18:51
گفت‌و‌گو بر سر آن بود که شاید این اعتقاد که شبْ پایان‌بخش مناسبی برای وقایع یک روز است، عقیده‌ی اشتباهی باشد. چراکه روز برای آدمی زمانی تمام می‌شود که توانسته باشد واقعه‌‌اش را پشت‌سر بگذارد.
کسی گفت: مثلاً روز من از پنج بهمن هشتاد و هفت دیگر تمام نشد. هزار شب هم که بیاید و بگذرد، آن روز هنوز در من ادامه دارد.
سکوت شد.
و من ترسیدم. ترسیدم از آن‌که به‌یاد بیاورم تقویم از کِی بود که ثابت ماند. و روز از کِی بود که دیگر تمام نشد. و تو، از طلوع کدام روز، تا نهایت کدامین شب در من ادامه خواهی داشت.
کسی گفت: مثلاً روز من از پنج بهمن هشتاد و هفت دیگر تمام نشد. هزار شب هم که بیاید و بگذرد، آن روز هنوز در من ادامه دارد.
سکوت شد.
و من ترسیدم. ترسیدم از آن‌که به‌یاد بیاورم تقویم از کِی بود که ثابت ماند. و روز از کِی بود که دیگر تمام نشد. و تو، از طلوع کدام روز، تا نهایت کدامین شب در من ادامه خواهی داشت.
| سایه‌بان
11 Aug, 12:47
بابا عکس سه سالگی من رو گذاشته پروفایلش. می‌گم بابا جان اینجا که جای من نیست. جای عکس خودت، نشون‌دهنده‌ی هویت خودته. می‌گه و چه کسی می‌تونه بگه که شما هویت من نیستی؟
| سایه‌بان
02 Aug, 19:32
چنان غریب و سرد و خاموشیم، گویی هیچ‌گاه در یاد و جان یکدگر خانه نداشته‌ایم.
| سایه‌بان
02 Jul, 01:24
ساعت دو و پنجاه دقیقه‌ی صبح نسخه رو تحویل پذیرش داد. نشست کنارم. سرم رو خم کرد رو شونه‌ش. گفتم فکر می‌کنی این زندگی ارزش این‌همه تاب‌آوری رو داشته باشه؟ گفت اگه باشن کسایی که نفس‌شون به نفس‌هات گره خورده باشه.
1,200
subscribers
92
photos
3
videos
