📚#Марғилон_алломалари
📖МЕҲНАТСИЗ КЕЛГАН НОННИ ЕМАЙМАН
Марғилонлик таниқли уламо мулла Аҳмаджон охунд хаётида (ваф.1959) ҳам шу каби воқеа содир бўлганини кўрамиз.
Айтишларича, охунд даданинг талабалик даври қаттиқ риёзат билан кечган. Таътил пайти меҳнат қилиб, одамларнинг хизматини қилиб, ҳовузини ковлаб бериб кун кўрганлар. Кўпинча оч-наҳор қолар эканлар. Бир гал мадрасада саккиз кун оч қолиб кетадилар. Ўзларининг эслашларича, сичқонни инини қидириб ҳам бир тишлам нон топа олмаган эканлар. Шунда емиш излашни тўхтатиб, намозга киришибдилар. Чунки ибодатнинг завқидан очликларини унутар эканлар.
Шундай кунларнинг бирида мадраса ёнгинасидан Тошпўлат бой дастурхон ёзиб, талабаларни таклиф килади. Охунд дада эса зиёфатга кирмайдилар. Бундан хабардор бўлган бой Охунд дадани чақириб: «Ахир, оч қолибсан, нега менга айтмадинг, эҳсонга ҳам кирмадинг», - деб сўрайди.
Охунд дада: «Мен бундай меҳнатсиз келган эҳсонни емайман», дейдилар. Бой ўйланиб: «Нима килсам, мени эҳсонимни ейсан?» — дейди. «Менга бир юмуш айтинг, шуни қилай, эвазига менга нон беринг», - дейдилар. Бой: «Ундай бўлса, ҳар куни иккита қанор қопга пахта қоплайсан, эвазига битта патир нон бераман», дейди. Охунд дада рози бўладилар. Шундай қилиб, Охунд дада ҳар куни ишлаб битта нон топар, унинг ярмини ўзлари еб, ярмини оналари ва сингилларига олиб бориб берар эканлар...
Охунд дадани кейинчалик халқ орасида «хатм карда мулла» («муайян диний илмларни мукаммал ўзлаштирган олим») унвонига сазовор бўлиб, беназир илм соҳиби бўлиши мазкур риёзатлар натижаси экани аниқ.
Шайх ул-ислом Зарнужий «Таълим ул-мутааллим» китобида шундай келтирадилар: «Буюк аллома шайх ул-ислом Фахриддин Арсобандий талабалик пайтларида ташлаб юборилган қовун-тарвуз пўчоқларини тўплаб, уларни еб кун кўрганлар. Бир куни бир чўри буни кўриб қолади ва бу ҳақда хўжайинига хабар қилади. Хўжайин бундан таъсирланиб, зиёфат ташкил қилиб йигитни таклиф қилади. Лекин йигит буни қабул килмайди».
Зарнужий: «Толиби илмнинг ҳиммати шу каби баланд бўлиши, кишилар қўлидаги нарсалардан бутунлай кўнглини узиши керак», - дея таъкидлайдилар.
Мазкур вокеаларни келтирар эканмиз, Ибнул Ҳажар Ал-Асқалонийнинг «Ад-дурар ал-Комина» асарида келтирган. Муъиниддин Абул Аъло Муҳаммад ибн Маҳмуд ал-Ғазнавий ан-Найсобурийнинг қуйидаги шеъри ёдимизга келади. Талабалик йилларини қийинчиликда ўтказган, кейинчалик замон алломаси бўлган чоғида ҳам қорни учун бирор-бир киши ҳузурига бош эгиб боришни хоҳламаган ва бу билан дини ва обрўсини ҳимоя қилишга эриша олган аллома мазкур шеърида шундай деган эди.
«Бир тишламгина нон мени тўйдиради, бир ҳўплам сув эса чанқоғимни қондиради. Увада кийим тириклигимда менга аскатиб, вафот топганимда кафан бўлади. Шу туфайли, бировларнинг эшигига омочга қўшилган ҳўкиз қайта-кайта бориб келаётганидек, суқилиб-тиланиб бормайман. Менга синов сифатида берилган бу мартабамни обруйимни сақлаш, дунёни эса динимни сақлаш йўлида фидо қилдим.
📖Устоз Раҳматуллоҳ Файзуллаевнинг: "МУҲАММАД ЮСУФ ҲАЗИН" (Хонақоҳий Ҳазрат Марғиноний) китобидан.
✈️ Telegram |✅ Facebook
🌐 Instagram |📹 YouTube
🌐 Umma life | ✅ Tik tok