#حدیث_حق ۳
ح🕯ق: ظاهر متن نقد خط احمدی‌نژاد بود و باطنش یعنی میان‌سطور صدالبته بسیار واضح و روشنش انتقاد از خط مصباح که روشن بنویسم: هنوز هم این دو خط را در امتداد هم می‌بینم و فراموش نمی‌کنم که اساساً خروجی سیاست‌ورزی مصباح همیشه به رشد پوپولیست‌ها ختم می‌شود؛ گاه به احمدی‌نژاد و گاه به رئیسی و گاه به یکی بدتر از این دو یعنی قهرمان چراگاه انقلاب؛ سعید جلیلی. مخلص کلام: من از عاشورای هشتاد و نه خرجم را به جد و جهد از مصباح و مصباحیست‌ها جدا کردم و بعد که در سال‌های نود و نود و یک آن دو متن متین و پیش‌رو را نوشتم، یادمان باشد هنوز مصباح حزب پایداری را تأسیس نکرده بود! هم مصباح و هم عمال باند مافیایی‌ش از آن‌جا که هیچ جوابی در رد یادداشت‌های جلوتر از روزگارم نداشتند، بنا کردند شامورتی‌بازی و مظلوم‌نمایی. من در آن دو متن از این نوشته بودم که از مصباح #بهشتی در نمی‌آید و کار حزبی نه آن کاری است که در تخصص مصباح یزدی باشد. تا پیش از آن مصباح را فقط دوم خردادی‌ها نقد می‌کردند که از قضا آن نقدها باعث می‌شد مصباح در طیف اصول‌گرا یا حزب‌اللهی محبوب‌تر هم بشود. در واقع من بتی را شکستم که روی آرم الله جمهوری اسلامی بسیار بالاتر از خمینی و خامنه‌ای نشسته بود! به سبب این ذنب لایغفر از همان زمان تا سال هزار و چهارصد مکرر مصباحیست‌ها علیه راقم این سطور کرم ریختند و فحش دادند و هتاکی کردند که اگر نه به شریعت‌مداری، اقلاً به صفار هرندی بسیاری از این متلک‌پرانی‌های وقیحانه را نشان داده بودم. حاج‌آقا همیشه به من می‌گفت صبوری کن و البته در حالی همیشه‌ی خدا مرا نصیحت می‌کرد که تو نباید خودت را به سیبل عشاق مصباح تبدیل کنی که مکرر از مطالبم در دفاع از امثال قالی‌باف و لاریجانی و رفسنجانی تشکر می‌کرد! سال نود و دو که من از همه محکم‌تر و رساتر از باقر حمایت کردم، خود همین هرندی و بسیار دیگر از حضرات انقلابی به من می‌گفتند که حضرت آقا به بسیاری سپرده‌ند بروید مطالب ح🕯ق را بخوانید؛ از آقای وحید بگیر تا افراد بیرون بیت. دروغ می‌گویم آقای هرندی؟ دروغ می‌گویم آقای وحید؟ دروغ می‌گویم آقای حجازی؟ دروغ می‌گویم آقای خامنه‌ای؟ سلمنا! من سال هزار و چهارصد ناگهان از کوره در رفتم، چون عمال وحشی مصباح علاوه بر شکستن حرمت خودم، حرمت پدرم را هم نگه نداشتند. روشن‌تر می‌نویسم: هر چه به مصباح و عشاقش گفته‌م حق‌شان بوده و البته که آه پشت جبهه‌ی سارق کلمه‌ی انقلاب است. باز بروید و در کلاس‌های طرح ولایت، بت مصباح را گنده‌تر کنید! آن لاتی که رسایی باشد، ضرر زمخت به خامنه‌ای می‌زند، نه ظریف!
بیست و پنجم بهمن هزار و چهارصد و سه
ح🕯ق: ظاهر متن نقد خط احمدی‌نژاد بود و باطنش یعنی میان‌سطور صدالبته بسیار واضح و روشنش انتقاد از خط مصباح که روشن بنویسم: هنوز هم این دو خط را در امتداد هم می‌بینم و فراموش نمی‌کنم که اساساً خروجی سیاست‌ورزی مصباح همیشه به رشد پوپولیست‌ها ختم می‌شود؛ گاه به احمدی‌نژاد و گاه به رئیسی و گاه به یکی بدتر از این دو یعنی قهرمان چراگاه انقلاب؛ سعید جلیلی. مخلص کلام: من از عاشورای هشتاد و نه خرجم را به جد و جهد از مصباح و مصباحیست‌ها جدا کردم و بعد که در سال‌های نود و نود و یک آن دو متن متین و پیش‌رو را نوشتم، یادمان باشد هنوز مصباح حزب پایداری را تأسیس نکرده بود! هم مصباح و هم عمال باند مافیایی‌ش از آن‌جا که هیچ جوابی در رد یادداشت‌های جلوتر از روزگارم نداشتند، بنا کردند شامورتی‌بازی و مظلوم‌نمایی. من در آن دو متن از این نوشته بودم که از مصباح #بهشتی در نمی‌آید و کار حزبی نه آن کاری است که در تخصص مصباح یزدی باشد. تا پیش از آن مصباح را فقط دوم خردادی‌ها نقد می‌کردند که از قضا آن نقدها باعث می‌شد مصباح در طیف اصول‌گرا یا حزب‌اللهی محبوب‌تر هم بشود. در واقع من بتی را شکستم که روی آرم الله جمهوری اسلامی بسیار بالاتر از خمینی و خامنه‌ای نشسته بود! به سبب این ذنب لایغفر از همان زمان تا سال هزار و چهارصد مکرر مصباحیست‌ها علیه راقم این سطور کرم ریختند و فحش دادند و هتاکی کردند که اگر نه به شریعت‌مداری، اقلاً به صفار هرندی بسیاری از این متلک‌پرانی‌های وقیحانه را نشان داده بودم. حاج‌آقا همیشه به من می‌گفت صبوری کن و البته در حالی همیشه‌ی خدا مرا نصیحت می‌کرد که تو نباید خودت را به سیبل عشاق مصباح تبدیل کنی که مکرر از مطالبم در دفاع از امثال قالی‌باف و لاریجانی و رفسنجانی تشکر می‌کرد! سال نود و دو که من از همه محکم‌تر و رساتر از باقر حمایت کردم، خود همین هرندی و بسیار دیگر از حضرات انقلابی به من می‌گفتند که حضرت آقا به بسیاری سپرده‌ند بروید مطالب ح🕯ق را بخوانید؛ از آقای وحید بگیر تا افراد بیرون بیت. دروغ می‌گویم آقای هرندی؟ دروغ می‌گویم آقای وحید؟ دروغ می‌گویم آقای حجازی؟ دروغ می‌گویم آقای خامنه‌ای؟ سلمنا! من سال هزار و چهارصد ناگهان از کوره در رفتم، چون عمال وحشی مصباح علاوه بر شکستن حرمت خودم، حرمت پدرم را هم نگه نداشتند. روشن‌تر می‌نویسم: هر چه به مصباح و عشاقش گفته‌م حق‌شان بوده و البته که آه پشت جبهه‌ی سارق کلمه‌ی انقلاب است. باز بروید و در کلاس‌های طرح ولایت، بت مصباح را گنده‌تر کنید! آن لاتی که رسایی باشد، ضرر زمخت به خامنه‌ای می‌زند، نه ظریف!
بیست و پنجم بهمن هزار و چهارصد و سه
