Gallery;

نمیدانم، نمیدانم پایان این هفته کی سر میرسد، شاید قبلش من به پایان رسیدم، هرچه که هست، اینقدر سوال نفرمائید.

“Chess moon number 2” by an Iranian painter “Maahyar Charmchi” (1358)
Composition of materials on the canvas/ 170Cm . 220Cm/ 2023
In “private Collection”, Iran

درد هرکس اندازه خودش بزرگه، اما میدونی درد من نسبت به قلب کوچیکم چقدر زیاده؟

“زیبایی، توی واضح و کامل بودنته”

این نقاشی، گروهی از کارگران را نشان میدهد که در واگن درجه سه قطار، به صورت فشرده جا داده شده‌اند و به جای صندلی‌های مخملی و جادار واگن‌های درجه اول روی نیمکت‌های خشک و سخت نشسته‌اند. تیپ‌های متفاوت، همگی ناشناس و بخشی از جمعیت روبه رشد شهری، رنج رفت‌وآمد روزانه‌شان را تاب می‌آورند. مرکز تصویر خانوادهٔ خسته‌ای که در پیش زمینه به تصویر کشیده شده‌اند. آن‌ها ساده‌تر و فقیر تر از برژواهای پشت سرشان هستند و به نظر نمایندهٔ فقرای روستایی بی‌خانمان هستند که به دنبال فرصتی بهتر به پاریس آماده‌اند و اکنون به قربانیان شهرنشینی مدرن تبدیل شده‌اند. ساکت و خسته، آن‌ها در تیرگی و نومیدی ای مبالغه‌آمیز گرفتار شده‌اند و از نور درخشان پنجره‌ها جا مانده‌اند. اما نقاش آن‌ها را با وقار و شکیبا نشان داده‌است، چرا که دو زن استواری و عظمت خاصی را دارند.

“The Third-class Carriage” By a french painter “Honoré Daumier” (1808-1879)
Oil on Canvas/ 67Cm × 93Cm/ 1862
In “National Gallery of Canada”, Ottawa

روزی که نبودم، تو نقاشی هامو ببین و از خودت بپرس که چرا سال ها نا تموم گذاشتمشون؟

"The Allegory of Water" / "Wasser" By an Italian Painter "Giuseppe Arcimboldo" (1527-1593)
Oil on Canvas/ 66.5Cm × 50.5Cm/ 1566
In "Kunsthistorisches Museum", Vienna, Austria

من با آنکه انتقام‌جو و کینه‌توز نیستم، حافظه‌ام در مورد جراحات و تحقیرها، به رغم بزرگواری‌ام، بسیار قوی است.

_داستایفسکی

این نقاشی زنی برهنه را دراز کشیده روی شکم نشان میدهد. "Marie-Louise O'Murphy" / "ماری لوئیز اومورفی"، یک زن ایرلندی-فرانسوی است که به نام "لوئیسون" نیز شناخته می شود. او در سال 1737 به دنیا آمد و زمانی که برای این نقاشی مدل شد، تنها 14 سال داشت. پس از سفارش این نقاشی توسط دربار رژیم باستانی فرانسه به بوچیلی، پادشاه "لوئی پانزدهم فرانسه" چنان مجذوب این نقاشی شد که او را برای خود احضار کرد و پس از مدتی تبدیل به جوانترین معشوقه پادشاه شد. او به مدت دو سال، نزد شاه ماند تا اینکه به عنوان تهدیدی برای سایر معشوقه های شاه از جمله "مادام پومپادور" تلقی شد و در حال پرسیدن سؤالات شخصی از شاه گرفتار شد. بعداً به دستور مادام پومپادور، از "Parc-aux-Cerfs"، فاحشه خانه مخفی لویی پانزدهم بیرون رانده شد. معشوقه هایی که رابطه آنها با پادشاه بیشتر از یک شب طول میکشید به این مکان منتقل میشدند و ماری از سال 1753-1755 در آنجا اقامت داشت. مادام دو پومپادور، معروف ترین معشوقه لویی پانزدهم، به طور مرتب معشوقه های جوان را به دلیل تلاش برای نزدیک شدن به لویی پانزدهم اخراج می کرد. رنگ بندی این نقاشی، با رنگ‌های پاستلی ملایم مانند صورتی، زرد و آبی است. سایه های مختلف زرد در سراسر قطعه، لحنی آرام ایجاد می کند که تنِ برهنه و صورتی دختر را برجسته می کند. چشم بیننده به وسیله پرده هایی که در کنار اتاق آویزان است به سمت دختر هدایت می شود. کتاب باز و گل رزی تنها روی زمین رها شده اند و چهره دختر را می توان چند جور تفسیر کرد. او می تواند متعجب یا مضطرب باشد. شاید کسی در حال ورود به اتاقی است که او انتظارش را نداشت، یا ممکن است با نگرانی منتظر رسیدن کسی باشد. نقاشی، او را بسیار نرم و لطیف بیان کرده است.

"The Blonde Odalisque" Or "Resting Girl" By a French painter "François Boucher" (1703-1770)
Oil on Canvas/ 59.5Cm × 73.5Cm/ 1751
In "Wallraf-Richartz Museum", Cologne, Germany

مغزم، مغزم درد می‌کند از حرف زدن؛
چقدر حرف زده‌ام، چقدر در ذهنم حرف زده ام. خروار خروار با لحن و حالت های مختلف مغایر و متضاد. شنیده‌ام و خاموش شده و باز برافروخته‌ام، پرخاش کرده و باز خوددار شده‌ام، خشم گرفته‌ام و لحظاتی بعد احساس کرده‌ام چشمانم داغ شده‌اند و دارند گُر می‌گیرند، مثل وقتی که انسان بخواهد اشک بریزد و نتواند.

_محمود دولت آبادی

شماره یک، "Frederick the Great" / "فردریک کبیر (فردریک دوم)"، پادشاه پروس
شماره دو، "Johann Joachim Quantz" / "یوهام یواخیم کوانتز"، استاد فلوت پادشاه
شماره سه، "Franz Benda" / "فرانتس بندا"، ویلونیست و آهنگساز بوهمیایی
شماره چهار، "Carl Philipp Emanuel Bach" / "کارل فیلیپ امانوئل باخ"، نوازنده و آهنگساز آلمانی در حال نواختن هارپسیکورد
شماره پنج، "Gustav Adolf von Gotter" / "گوستاو آدولف فون گوتر"، دیپلمات
شماره شیش، "Jakob Friedrich von Bielfeld" / "جیکوب فردریش فون بیلفلد"، نویسنده و دولتمرد آلمانی
شماره هفت، "Pierre Louis Maupertuis" / "پیر لوئیس ماپرتویس"، ریاضیدان و فیلسوف فرانسوی
شماره هشت، "Wilhelmine von Bayreuth" / "ویلهلمین فون بایروث"، خواهر پادشاه
شماره نه، "Amalie von Preussen" / "امالی فون پروسن"، آهنگساز و خواهر پادشاه + شماره ده، یک خانم حامله، دوست امالی
شماره یازده، "Carl Heinrich Graun" / "کارل هاینریش گراون"، آهنگساز آلمانی و رهبر ارکستر دربار
شماره دوازده، "Countess Camas" / "کنتس کاماس"، بانوی مسن از اقوام
شماره سیزده، "Egmont von Chasot" / "اگمونت فون چاسوت"، دوست پادشاه

این نقاشی، یک مهمانی موسیقی قرن هجدهم را در کاخ تابستانی فردریک در پوتسدام که نزدیک برلین بود به تصویر می‌کشد که در آن قطعه‌ای موسیقی با خود پادشاه فردریک در حال نواختن بر صحنه فلوت در مرکز سالن درحال اجرا است. پادشاه بدون هیچ محافظ و مراقبتی در سالن حضور دارد و ویژگی‌های پادشاه نشان‌داده‌شده در این نقاشی بسیار ایده‌آل‌سازی شده‌اند؛ برای مثال فردریک بینی بسیار ناهموار و کج داشت، اما نقاش عادت داشت بینی او را بسیار صاف و قلمی به تصویر بکشد. در مقابل فردریک، گروه مجلسی او و پشت سر او، مخاطبانی متشکل از افراد برجسته و بانوان نجیب زاده هستند. تمرکز کار بر روی موسیقی نیست، بلکه بر فردریک و فضای ایجاد شده توسط طراحی داخلی، مبلمان، لوستر و نور شمع و لباس های استادانه خانم ها با توجه به جزئیات سرشار آنهاست.