رندان پارسا

فرق است میان آن که یارش در بر
با آنکه دو چشم انتظارش بر در

- سعدی

کیمیای عقل با کیمیای عشق فرق دارد.
عقل؛ محتاط است،
با احتیاط جلو می‌رود،
به خودش مدام می‌گوید: مراقب باش آسیب نبینی؛ امّا عشق این‌گونه نیست.
عشق می‌گوید: خودت را رها کن.
بگذار و برو.
عقل به سادگی از پا نمی‌افتد؛
امّا عشق،
مدام ضربه می‌خورد و خودش را ویران می‌کند.
فراموش نکن، گنج‌ها در میان خرابه‌ها مدفون می‌شوند.
هرچه که هست، در یک دلِ خراب است.

[ملتِ عشق | الیف‌ شافاک]

بیا به خاطرم آور ضمیر گم شده‌ام را...
من این کسی که در آیینه نقش بسته نبودم

- ریحانه ابوترابی

شب از خیالِ وصلِ تو خوابم نمی‌برد
چون کودکان ز خوشدلیِ روز عید خویش

- نظیری نیشابوری

باهم بشنویم؛
@rendan_parsaa

کجاست بارشی از ابر مهربان صدایت؟
که تشنه مانده دلم در هوای زمزمه هایت

- حسین منزوی

جُز تو یاری نگرفتیم و نخواهیم گرفت
بر همان عهد که بودیم بر آنیم هنوز

- ادیب نیشابوری

دل به هجرانِ تو عمریست شکیباست ولی
بار پیری شِکند پشت شکیبایی را

- شهریار

خود را چو یافتی همه عالم ازانِ توست
چشم از جهان بپوش، طلبکارِ خویش باش!

- صائب تبریزی

یاد باد آن‌که سرِ کویِ توام منزل بود
دیده را روشنی از خاکِ درت حاصل بود

راست چون سوسن و گل از اثرِ صحبتِ پاک
بر زبان بود مرا آن‌چه تو را در دل بود

دل چو از پیرِ خِرَد نَقلِ مَعانی می‌کرد
عشق می‌گفت به شرح آن‌چه بر او مشکل بود

آه از آن جور و تَطاول که در این دامگَه است
آه از آن سوز و نیازی که در آن محفل بود

در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز
چه توان کرد؟ که سعیِ من و دل باطل بود

دوش بر یادِ حریفان به خرابات شدم
خُمِ مِی دیدم، خون در دل و پا در گل بود

بس بِگَشتَم که بپرسم سببِ دردِ فِراق
مفتیِ عقل در این مسأله لایَعْقِل بود...

راستی خاتمِ فیروزهٔ بواسحاقی
خوش درخشید ولی دولتِ مُستَعجِل بود!

دیدی آن قهقههٔ کبکِ خِرامان حافظ
که ز سرپنجهٔ شاهینِ قضا غافل بود؟

- حافظ

حریمِ عشق را درگَه، بسی بالاتر از عقل است
کسی آن آستان بوسد، که جان در آستین دارد

- حافظ

ذوق شعرم را کجا بردی؟ که بعد از رفتنت
عشق و شعر و دفتر و خودکار آرامم نکرد

- نجمه زارع

دل به شادی‌های بی‌مقدار این عالم مبند
زندگی تنها فرازی در نشیبی ساخته است

- فاضل نظری

بازنگشتند؛
رودهایی که به دریا رفتند،
سربازانی که به جنگ
و یارانی که به دیارِ غریب.

- عباس کیارستمی

نسخه‌ی آشفته‌ی دیوانِ عمر ما، مپرس
خط غلط، معنی غلط، انشا غلط، املا غلط!

- اسیر شهرستانی

هر كسى از يار چيزى خواست هنگام وصال
من به محضِ ديدن او، خاطرش را خواستم

- محمد سهرابی

به کوی عشق تو راضی شدم به نقش گدائی
اگر چه شهره به هر شهر و شهریار تو بودم

- شهریار

دست‌هایت روسری را از وسط تا می‌کند
این مثلث در مربع سخت غوغا می‌کند

مثل یک منشور در برخورد با نور سفید
روسری، رویِ سرِ تو رنگ پیدا می‌کند

سبز، قرمز، سرمه‌ای، فرقی ندارد رنگ‌ها
صورت تو روسری‌ها را چه زیبا می‌کند!

می‌شود هر تار مو یک «شب» ولی یک روسری
این همه شب را چطوری در دلش جا می‌کند؟

باد می‌ریزد به دورت حسرتِ تلخ مرا
باد روزی روسری را از سرت وا می‌کند

- رامین عرب‌نژاد

#شما_فرستادید

شعر و شاعری را بیخیال...
این بار که به دنیا آمدم، گره روسری‌ات می‌شوم؛

- حمید جدیدی