Бир инсон бутун умри давомида бахтли яшабди. У ҳар доим жилмаяр, кулар, ҳеч ким ва ҳеч қачон уни хафа ҳолда кўрмас экан. Баъзан инсонлар бу борада унга турли саволлар берар эди.
- Нега сиз ҳеч қачон хафа бўлмайсиз? Қандай қилиб ҳар доим хурсанд ҳолда юрасиз? Бахтингизнинг сири нимада?
- Қачонлардир мен ҳам сен каби ғамгин эдим. Шунда тўсатдан англаб қолдим: ахир бу менинг танловим, менинг ҳаётим! Ахир бу танлов меники: ҳар кун, ҳар соат, ҳар дақиқада. Ўша ондан буён ҳар тонг, уйқудан туриб, мен ўзимга савол бераман: «Хўш, мен бугун нимани танлайман: қайғу ёки қувонч?» ва ҳар куни шундай бўладики, мен қувончни танлайман. Хуш, сиз-чи? Сиз нимани танлайсиз, қайғуними ёки қувончни?
«Қалбга таскин битиклар» китобидан.
https://t.me/ongkuchi_Rano_maqsudova