قانتات _افغانستان

«سقوط دولت‌های ظالم، ناگهانی و غیر‌منتظره خواهد بود و هرگاه دیدی مردم سقوط ظالم را بعید می‌پندارند؛ بدان که آن‌هنگام، زمان مناسب سقوط و سرنگونی اوست. ﴿فَيَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ﴾ (شعرا: 202) ترجمه: پس ناگهان به سراغ‌شان می‌آید؛ در‌حالی‌که نمی‌فهمند!»
(شیخ عبد‌العزیز طریفی (حفظه الله))

بنابراین، چه‌گونه می‌توانیم محبت با فرزندان را افزایش دهیم و تعاملات منفی را جبران کنیم؟
1- حضور‌داشتن
گفته می‌شود زمانی که فاطمه (رضی الله عنها) نزد پدرشان، پیامبر (ﷺ) بودند، احساس می‌کردند که ایشان (ﷺ) به هیچ‌کس دیگری توجه ندارند، با وجود مسئولیت‌های فراوان پیامبر (ﷺ).
2- ابراز محبت
حالاتی چون ابراز محبت فیزیکی مانند در آغوش‌‎گرفتن، بوسیدن، دستش را‌ گرفتن و گفتن «دوستت دارم» تاثیر زیادی در اطمینان‌دادن به فرزندان در مورد محبت شما دارد. حتی هنگام تنبیه؛ می‌توان با یک دست‌گذاشتن بر شانه یا آغوش بعد از تنبیه، نشان داد که تنبیه برای خیر فرزند است و محبت شما را از بین نبرده است.
3- نشان‌دادن اهمیت‌ به آن‌ها
آن‌ها را نادیده نگیرید؛ به‌خصوص با افزایش سن، در تصمیم‌گیری‌ها نظرشان را جویا شوید و موضوعاتی که برایشان اهمیت دارد را به همان راحتی مطرح کنید که مسائل مهم خودتان را مطرح می‌کنید.
4- قدردانی آگاهانه
از اظهار قدردانی از اعمال و ویژگی‌های مثبت‌شان شرم نکنید. این کار را به موهبت الله نسبت دهید که این خوبی‌ها را به آن‌ها داده است تا از تمجید بی‌جا یا غرور آنان جلوگیری شود.
5- یافتن فرصت‌های توافق
فعالیت‌هایی را بیابید که همگی از آن‌ها لذت می‌برید و با هم انجام دهید.
6- همدلی
همدلی یکی از عمیق‌ترین انواع ارتباط انسانی است. نشان‌دادن این که احساسات‌شان را درک می‌کنید، می‌تواند از طریق حالات صورت یا ژست‌های فیزیکی انجام شود.
7- عذرخواهی
هنگامی‌که اشتباهی کردید یا کاری را به درستی انجام نداده‌اید، عذرخواهی کنید. گفتن «ببخشید» هرچند دشوار؛ اما به فرزند نشان می‌دهد که شما نیز انسان هستید و همۀ ما می‌توانیم از اشتباهات خود درس عبرت بگیریم.
8- پذیرش دیدگاه‌های مختلف
اگر موضوعی در چارچوب حلال باشد، آن را حتی اگر خودتان دوست ندارید، از فرزندتان بپذیرید. این کار احترام و اسلام را به عنوان اساس عمل تقویت می‌کند.
9- شوخ‌طبعی
شوخی و بازی با فرزندان اشکالی ندارد؛ به شرطی‌که به بی‌احترامی، دروغ یا چیزی که فرزند دوست ندارد، منجر نشود.
10- دعا
همواره از الله متعال بخواهید که حبّ الله را در قلب ایشان افزایش دهد و از طریق این محبت، رابطه بین شما و فرزندان‌تان نیز تقویت شود.
این نکات کمک می‌کنند تا رابطۀ قوی‌تر و مبتنی بر محبت با فرزندان‌تان داشته باشید.

آیا تاکنون متوجه شده‌اید که مردم همیشه تعاملات منفی را به یاد می‌آورند و تعاملات مثبت را فراموش می‌کنند؟
به عنوان مثال، فرزندان‌تان ممکن است بگویند: «تو فلان روز، در فلان ماه و فلان سال این کار را با من کردی»، در حالی که تمام کارهای مثبتی که در روزهای دیگر برای‌شان انجام داده‌اید را فراموش می‌کنند!
در این مورد تحقیقات زیادی صورت گرفته است؛ طبیعت انسان قسمی است که جنبه‌های منفی را بیشتر به یاد می‌آورد؛ زیرا معمولاً در مورد آن لحظات منفی، عمیق‌تر فکر می‌کنیم و احساسات ماندگارتری به آن‌ها وصل می‌کنیم. شاید این راهی برای محافظت از خود در برابر حوادث منفی آینده باشد.
حتی چیزی به نام «نسبت رابطه» وجود دارد که نشان می‌دهد برای هر حادثۀ منفی، باید پنج حادثه مثبت رخ دهد تا تعادل برقرار شود.
این موضوع برای والدین قابل توجه است؛ رابطۀ ما با فرزندان بر پایۀ محبت بنا شده است. هر شکافی که در فضای محبت‌آمیز آنان ایجاد شود، به راحتی می‌تواند توسط شیطان پُر شود. فرزندانی که احساس کنند دوست‌داشتنی نیستند؛ احتمال بیشتری دارد که از والدین خویش دور شوند و در جوامع امروزی، ممکن است از اسلام نیز فاصله بگیرند.
ادامه دارد…

حوادث مهم تاریخ امت اسلامی در ماه رجب
_فتح نخستین بیت‌المقدس: در سلسلۀ فتوحات لشکر اسلام، بیت‌المقدس قبلۀ نخستین و سومین مکان مقدس نزد مسلمانان به تاریخ ۱۷رجب سال پانزدهم هجری قمری، در زمان خلافت عمر فاروق (رضی‌الله عنه) فتح گردید و مسلمانان توانستند بعد از محاصرۀ لشکر امپراتوری روم شرقی این شهر را به تصرف خویش در‌آورند. این حادثۀ مهم تاریخی تداعی‌کنندۀ این مفهوم است که مسلمانان در زمانی‌که وحدت و همبستگی داشتند، از مرکز فرماندهی واحد رهبری می‌شدند و مفاهیم غلطی هم‌چون: مرز و حدود، قوم، نژاد و زبان نزد شان اهمیت نداشت؛ با لشکری‌که از نظر سازوبرگ نظامی و تعداد نظامیان بسیار کم‌تر از لشکر دشمنی چون امپراتوری روم بود، اما با ایمان راسخ و توکل بر الله متعال در کمترین زمان شام و بیت‌المقدس را فتح نمود و نماز شکر در آن اداء گردید.
_سقوط دردناک خلافت: از حوادث دردناک و رنج‌آوری‌که در ماه رجب اتفاق افتاده است و از آن پس آفتاب موفقیت در سرزمین اسلامی طلوع نکرده، سقوط دولت و کیان مسلمانان است. در بیست‌وهشتم رجب سال ۱۳۴۲هجری قمری برابر با سوم مارچ ۱۹۲۴میلادی؛ کفار استعمارگر به رهبری انگلیس وقت و با همکاری خائنین اعراب و ترک توانستند دولت خلافت را سقوط دهند. "مصطفی کمال اتاترک" با اعلام لغو خلافت اسلامی در استانبول مرتکب جنایت کفر بواح و آشکار شد و خلیفۀ مسلمانان از سرزمین خویش اخراج شد.‌
درس و عبرتی‌که از حوادث فوق می‌توان گرفت، اینست که ماه رجب برای ما یادآور می‌شود که فتح مسجدالاقصی و عزیز ساختن این امت ارتباط مستقیم با تأسیس خلافت دارد. امت اسلامی، اعم از ارتش‌ها، علماء، احزاب اسلامی، شخصیت‌های تأثیرگذار و ذی‌نفوذ؛ همه دست به دست هم داده؛ حکامی را که مانع وحدت و یک‌پارچگی امت‌اند؛ از کرسی حاکمیت به زیر کشیده و با تأسیس خلافت راشدۀ ثانی بر منهج نبوت، به همۀ این آلام و دردها پایان بخشند.
﴿وَذَكِّر فَإِنَّ ٱلذِّكرَىٰ تَنفَعُ ٱلمُؤمِنِينَ﴾ [ذاریات: 55]
‌ترجمه: و [همواره] پند ده؛ زیرا پند دادن، مؤمنان را سود مى‌بخشد!

ممکن است من خودبینی برای خشنودی الله سبحانه و تعالی داشته باشم و این یک خودبینی خوبی است. الله متعال در قرآن‌کریم می‌فرماید کسانی‌که می‌خواهند رقابت کنند باید به سمت جنّت و اعمال خیر رقابت کنند. این نوعی ارضای خواسته‌های من است؛ من دوست دارم الله را خشنود کنم و به بهشت بروم. این یک نیاز خوب است؛ زیرا به اعمال نیک منجر می‌شود و فداکارانه است.
برخی افراد می‌توانند خودبینیِ خود را برای فداکاری تربیت کنند و از کمک به دیگران، ایثار، امور خیریه، فروتنی و آسان‌گیری لذت ببرند اما باید این خودبینی را پرورش و تربیت کنند.

مزایای خودمحوری
الله سبحانه و‌تعالی می‌فرماید که هرکس نفس و خودبینی را با احترام، اهلی‌کردن، آموزش، پرورش به سمت حق، فروتنی، ترس از الله، ایثار، و اخلاق نیکو تربیت کند، موفق خواهند شد. یک بُعد سالم هم در خودبینی وجود دارد که الله متعال به‌عنوان یک آزمون ایجاد کرده است که آیا از آن پیروی می‌کنید یا بر آن غلبه می‌کنید؟ این آزمون وضعیت شما را نزد الله متعال و اطرافیان‌تان تعیین می‌کند. اگر از خودبینیِ خود پیروی کنید، اعتبار خود را نزد الله سبحانه و تعالی و مردم از دست می‌دهید؛ اما اگر بر آن غلبه کنید، اعتبار خود را نزد هر دو به دست خواهید آورد.
علاوه بر این، خودبینی مزایایی دارد که اگر کنترل شود، می‌تواند به یک انگیزه مبدل گردد. به هر حال، خودبینی به ارضای خواسته‌ها و تمایلات شما مربوط است. اما آیا خواسته‌ها و تمایلاتی که قابل ستایش باشند نیز وجود دارند؟ بله! وجود دارند به‌عنوان مثال، اگر می‌خواهید روابط خود را با همسر، فرزندان، والدین یا خواهر و برادران‌تان بهبود بخشید، مقدار اندکی از تورّم خودبینی می‌تواند مفید باشد، مشروط بر این که برای یک هدف مفید باشد.
ادامه دارد...

3. رمضان (برداشت محصول):
ماه رمضان، ماه عبادت، روزه‌داری، شب‌زنده‌داری و نزول قرآن، زمان برداشت ثمرات تلاش‌ها و عباداتی‌ست که در رجب و شعبان انجام شده است. طوری‌که شخص مؤمن نَفس و روان معنوی و عادت به اعمال خیر را در دو ماه پیشین در خود ایجاد کرده که سرانجام؛ عبادات و طاعات را برایش در رمضان آسان‌ و دلپذیر می‌کند، در واقع این خود به معنای برداشت محصول و دستیابی به نتیجه‌ی تلاش‌های مستمر در دو ماه قبلی می‌باشد.

در حقیقت، این سه ماه به‌سان مراحل کاشت، آبیاری و برداشت محصول، چرخه‌ای معنوی را شکل می‌دهند که هدف آن تقویت ایمان، تقرب به الله و پالایش نفس است. با تلاش مداوم در این مسیر، مؤمنان در رمضان به اوج بهره‌برداری معنوی دست می‌یابند و عادات نیکو را در زندگی خود تثبیت می‌کنند.

آمادگی روحی و معنوی در سه ماه رجب، شعبان و رمضان

1. رجب (کاشتن بذر):
ماه رجب، به‌عنوان یکی از ماه‌های حرام در اسلام، فرصتی ارزشمند برای بازگشت به سوی الله، توبه و تقویت آمادگی روحی است. در این ماه، بذر ایمان و نیت خیر در قلب کاشته می‌شود. اعمال مستحبی همچون روزه‌داری، ذکر و دعا در این ماه مورد تأکید قرار گرفته و به عنوان گام اول در مسیر پاکسازی روحی و معنوی شناخته می‌شود.

2. شعبان (آبیاری بذر):
ماه شعبان مرحله آماده‌سازی نهایی برای رمضان است. این ماه به آبیاری بذر ایمان کاشته‌شده در رجب شباهت دارد. مؤمنان در این ماه بیشتر به عبادات، صدقه و تزکیه‌ی قلب از گناهان می‌پردازند. این اعمال، زمینه‌ساز ایجاد ارتباط عمیق‌تر با الله متعال و آمادگی برای رمضان است.
ادامه دارد …👇🏼

﴿رَبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا﴾
(اسراء: 24)
ترجمه: پروردگارا، به پدر و مادرم رحم کن همان‌طور که در کودکی مرا تربیت کردند.

چه زمانی نقش والدین در قبال فرزندان‌شان تمام می‌شود؟
ممکن از سوی عدۀ از والدین این سوال مطرح گردد که تا چه‌زمانی فرزندش را مرتب باید  برای نماز‌خواندن و دیگر کارها یادآوری کند؛ یعنی چه زمانی متوقف می‌گردد؟
در حقیقت نقش والدین هیچگاه به پایان نمی‌رسد!
اگرچه از زمان بلوغ فرزندان، تکالیف شرعی آنان آغاز می‌شود؛ اما والدین تا آخر عمر باید با توصیه و نصیحت به هدایت فرزندان‌شان کمک کنند.
چندین آیات قرآنی دربارۀ مکلفیت والدین وجود دارد؛ چنانچه حضرت یعقوب (علیه‌السلام) نمونۀ از والدینی است که حتی در بستر مرگ نیز فرزندانش را نصیحت می‌کرد:
ترجمه: ای پسران من، به دنبال یوسف و برادرش بگردید و از رحمت الله ناامید نشوید. تنها گروه کافران از رحمت الله ناامید می‌شوند.
(یوسف: 87)
ترجمه: آیا شما حاضر بودید هنگامی‌که مرگ یعقوب فرارسید، وی از فرزندانش پرسید: «پس  از من چه چیزی را می‌پرستید؟» گفتند: «ما خدای تو و خدای پدرانت ابراهیم، اسماعیل و اسحاق، خدای یگانه را می‌پرستیم و ما تسلیم او هستیم.»
(بقره: 133)
ادامه...👇

اگر کارهای که از نظر من مناسب است را نکنند؛ مثل یک کودک رفتار می‌کنم _غُر می‌زنم، دعوا می‌کنم، إتهام می‌زنم و به دیگران نگاه تحقیرآمیز می‌کنم_ به دنبال راه‌هایی می‌گردم تا این تصویر غلط را اثبات کنم. امروزه شبکه‌های اجتماعی مکان ایده‌آلی برای تورّم خودبینی هستند تا جایی‌که آن‌قدر بزرگ می‌شود که می‌تواند به‌طور استعاری شیشه‌ را بشکند و به گنبد خود تبدیل شود. این چیزی است که خودبینی ناسالم به نظر می‌رسد؛ وقتی که از خودبینی و خواسته‌های خود پیروی می‌کنید.
کسانی‌که به نَفس خویش تسلیم می‌شوند و هر چه که نفس دستور می‌دهد انجام می‌دهند، در نهایت خودشان را نابود خواهند کرد.این سمت تاریک خودمحوری است که اگر از آن پیروی کنید، شما را نابود خواهد کرد
آیا می‌دانید این حالت از کجا می‌آید؟ از چندین منبع مختلف؛ اولاً، در فطرت ما نهفته است و ما با آن متولد می‌شویم؛ مانند یک تنظیمات کارخانه‌یی که الله متعال در فطرت هر یک از ما قرار داده است. از کجا می‌دانم؟ این در قرآن آمده است، الله متعال به نفس و نحوۀ ساختار آن سوگند می‌خورد، چنانچه به نَفس، ظرفیت تبدیل‌شدن به پست‌ترین حالت و همچنین توانایی رسیدن به سطحی بسیار والا از خدا‌‌شناسی را داده است؛ اما این خود انسان است که عاقلانه پیش می‌رود یا از روی احساسات و پیروی از خواسته‌های نفس.

عواقب خود‌محوری
نَفس و خودمحوری خطرناک هستند اگر از آن‌ها پیروی کنید؛ اما نَفس می‌تواند رشد کند تا شما به ارباب آن تبدیل شوید و آن را بندۀ خود کنید و یا این دینامیک را معکوس کنید؛ نَفس ارباب شما باشد و شما را بندۀ خود کند؛ این یک نیروی درونی است که شما را وادار می‌کند تنها به خودتان اهمیت دهید، تا زمانی که خواسته‌ها و نیازهای شخصی‌تان را برآورده کنید.
هدف نهایی آن، خودارضایی ذهنی است آن هم به هر قیمتی که شده، و این باعث می‌شود که به این دیدگاه برسید که مهم‌تر از چیزی هستید که واقعاً هستید و این یک باور نادرست دربارۀ هویت واقعی شما ایجاد می‌کند.
«من این هستم و می‌خواهم که مردم با من به این شکل رفتار کنند و با این لحن صحبت کنند.» احساس می‌کنم حق دارم، معتقدم بیشتر از آن‌چه مردم دربارۀ من فکر می‌کنند و حتی بیشتر از آن‌چه خودم دربارۀ خود فکر می‌کنم، هستم. خودم را در مقامی بالاتر می‌بینم. در واقعیت، ممکن است همۀ آن استعدادها یا ارزش‌ها را نداشته باشم. شاید به آن تصویر غلطی که از خود دارم، نزدیک هم نباشم! اما همچنان از دیگران انتظار دارم که با من بر اساس آن رفتار کنند.
ادامه دارد...

از ابو هریره (رضی‌الله‌عنه) روایت است که رسول الله (ﷺ) فرمودند: «الله متعال می‌فرماید: سه نفر هستند که در روز قیامت من دشمن ایشان هستم:
1- شخصی که با سوگند به من، وعده‌ای بدهد و بعد خلاف وعده عمل کند.
2 -شخصی که شخص آزادی را بفروشد و پول فروش او را بخورد.
3-شخصی که کارگری بگیرد و به خوبی از او کار بکشد و سپس اجرت او را نپردازد.» [بخاری]

حادثۀ اسراء و معراج پیامبر صلی‌الله علیه وسلم که یکی از حوادث مهم تاریخ اسلام به شمار می‌رود، در ۲۷ رجب سال دوازدهم بعثت اتفاق افتاد؛ از واقعه اسراء و معراج می‌توان به اسرار و نکته‌های زیادی دست یافت. این سفر اسرارآمیز نبوی، اهدافی دقیق و عمیق و دلالت‌های حکیمانه و نکاتی شگفت‌انگیزی در برداشت. داستان اسراء و معراج که سوره‌های اسراء و نجم در این باره نازل شده‌اند، صریحاً گویای این مطلب‌اند که محمد صلی‌الله علیه وسلم پیامبری برای همه ساکنان زمین، جانشین پیامبران گذشته و پیشوای نسل‌های آینده است. در سفر اسراء و معراج، مسجدالحرام با مسجدالاقصی پیوند معنوی یافت و سایر پیامبران به امامت پیامبر نماز خواندند.
این واقعه در حقیقت اعلام این مطلب بود که رسالت محمد صلی‌الله علیه وسلم فراگیر، امامتش همیشگی و پیامش صلاحیت رهبری بشر را در هر زمان و مکان دارا است. شخصیت پیامبر اکرم صلی‌الله علیه وسلم را به عنوان فرد برگزیده‌ای مشخص نمود، امامت و رهبری او را توصیف کرد، جایگاه امتی را که پیامبر اکرم صلی‌الله علیه وسلم در میان آن‌ها مبعوث شده بود، آنان به او ایمان آورده بودند نیز بیان نمود و نقش و رسالت این امت را که بهترین امت‌هاست، بازگو کرد.

رویدادهای سوریه و سقوط نظام اسد
برای روشن شدن موضوع، لازم است به حقایق زیر توجه کنیم:
اول: گروه‌های که حمله را آغاز کردند: بر اساس گزارش بی‌بی‌سی در تاریخ ۲۸ نوامبر ۲۰۲۴م، گروه‌های شرکت‌کننده در حمله عبارت‌اند از: «اتاق عملیات الفتح المبین» که توسط هیئت تحریر الشام رهبری می‌شود و شامل جبههٔ ملی آزادی‌بخش تحت حمایت ترکیه و گروه "جیش العزة" است. همچنین، «ارتش ملی سوریه» که نمایندهٔ ائتلافی از گروه‌های مخالفین تحت حمایت ترکیه است اما در اتاق عملیات الفتح المبین مشارکت ندارد. بنابراین، اکثر گروه‌های شرکت‌کننده در این حمله، گروه‌های وابسته به ترکیه و تحت حمایت این کشور هستند. ارتش ملی، ساخته و پرداخته‌ی ترکیه است و هیئت تحریر الشام نیز زیر نظر و تحت کنترول ترکیه فعالیت می‌کند. نزدیکی و هماهنگی میان این هیئت و ترکیه، امری است که توجه هر ناظری را به خود جلب می‌کند.
ادامه دارد...

دوم: این تحرکات در آغاز، بیشتر شبیه به پیامی تنبیهی برای بشار اسد بود، زیرا او به درخواست‌های اردوغان پاسخ نداد. اردوغان از ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، خواسته بود که در تسریع مذاکرات عادی‌سازی روابط میان آنکارا و دمشق تلاش کند و بشار اسد را ترغیب کند تا دعوت اردوغان برای دیدار را بپذیرد (خبرگزاری رویترز، ۲۵ اکتبر ۲۰۲۴م). اما بشار نه‌تنها از این درخواست‌ها استقبال نکرد، بلکه خواستار خروج نیروهای ترکیه از سوریه شد و شروطی تعیین کرد که موجب تأخیر در روند مذاکرات گردید. سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه و میانجی این گفتگوها، نیز این مسئله را تأیید کرد و در ۱ نوامبر ۲۰۲۴م به روزنامه حریت ترکیه گفت: بشار خواستار خروج نیروهای ترکیه می‌باشد و حضور نیروهای ترکیه در شمال سوریه، اصلی‌ترین مانع در این مسیر است. این رفتار باعث خشم اردوغان شد و به هیئت تحریر الشام و ارتش ملی چراغ سبز نشان داد تا حملات خود را آغاز کنند. (منابعی از مخالفین که با دستگاه استخباراتی ترکیه در ارتباط هستند به دویچه‌ولهٔ آلمان در تاریخ ۳۰ نوامبر ۲۰۲۴م اعلام کردند که آنکارا برای این حمله چراغ سبز نشان داده است).
سوم: هرچند این تحرکات در ابتدا با هدف آزادسازی مناطق جهت کاهش تنش اطراف ادلب و در واکنش به بی‌اعتنایی بشار اسد به پیشنهادهای ترکیه برای مذاکره و دستیابی به یک راه‌حل سیاسی میان او و مخالفین آغاز شد، اما به سرعت از این چارچوب فراتر رفت. بخش‌های وسیعی از مردم سوریه که سال‌ها از ظلم و سرکوب بشار رنج می‌بردند، این فرصت را غنیمت شمرده و در تمامی جبهه‌ها قیام خود را آغاز کردند. این حرکت‌ها به مناطق کاهش تنش در اطراف ادلب محدود نماند، بلکه به تمامی مناطق سوریه گسترش یافت. از سوی دیگر، ارتش سوریه که خود نیز تحت ظلم و فشار بشار قرار داشت و انگیزه‌ی برای دفاع از او نداشت، به طور پیوسته عقب‌نشینی کرد. با این عقب‌نشینی‌ها، نیروهای مردمی که قیام کرده بودند، توانستند پس از مناطق کاهش تنش، به سرعت وارد حلب، حماه و سپس حمص شوند. در نهایت، این موج مردمی به دمشق رسید. تمامی این پیشروی‌ها با سرعتی خیره‌کننده و در مدت تنها ده روز از آغاز این تحرکات در ۲۷ نوامبر ۲۰۲۴م به وقوع پیوست.
چهارم: مواضع طرف‌های منطقه‌ای و بین‌المللی
1. ایران و روسیه:  ایران و روسیه به شدت از تحولات اخیر در سوریه غافلگیر شدند. روسیه فوراً تدابیر امنیتی در پایگاه هوایی حمیمیم و بندر طرطوس را تقویت کرد و در همین راستا تماس‌های میان دو کشور برقرار شد. به گزارش خبرگزاری آناتولی در تاریخ ۳۰ نوامبر ۲۰۲۴م، وزیر امور خارجهٔ ایران، عباس عراقچی، و همتای روسی او، سرگئی لاوروف، دربارهٔ تحولات سوریه به رایزنی پرداختند. در واکنش به این رخدادها، ایران تلاش‌های دیپلماتیک خود را برای توقف درگیری‌ها و رفع تنش‌ها با ترکیه افزایش داد.   

در همین راستا، عباس عراقچی در ۲ دسامبر ۲۰۲۴م به آنکارا سفر کرد و با وزیر امور خارجهٔ ترکیه، حقان فیدان، دیدار کرد. از سوی دیگر، حقان فیدان با آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجهٔ امریکا، گفتگو کرد و تأکید نمود که: «فرآیند سیاسی میان نظام و مخالفین باید به نتایجی ملموس و مثبت منجر شود تا صلح و ثبات در سوریه برقرار گردد.» (خبرگزاری آناتولی، ۱ دسامبر ۲۰۲۴م)
2.    و اما ترکیه:  ترکیه خواستار دستیابی به یک راه‌حل سیاسی از طریق مذاکرهٔ مسالمت‌آمیز با بشار اسد بود، همان‌گونه که امریکا نیز چنین تمایلی داشت. اما بشار اسد تصور می‌کرد که می‌تواند از این وضعیت امتیازاتی به دست آورد و به همین دلیل، پاسخ‌های او به پیشنهادهای اردوغان همراه با تعلل و طفره‌رفتن بود. بشار گمان می‌کرد که این رفتار خشم امریکا را برنمی‌انگیزد. با این حال، این رفتار باعث نارضایتی اردوغان شد. او با جلب موافقت امریکا تصمیم گرفت به بشار درسی بدهد تا مذاکرات در فضایی پیش برود که در ظاهر، پیروزی از آن اردوغان باشد.
به همین دلیل، ترکیه گروه‌های مخالفین را به آغاز حملات ترغیب کرد و آن‌ها را با تسلیحات و اطلاعات استخباراتی لازم حمایت نمود.
الف: اردوغان در تاریخ ۲۵ اکتبر ۲۰۲۴م، پس از دیدار با ولادیمیر پوتین در حاشیهٔ نشست بریکس در کازان، به خبرنگاران گفت: «از رئیس‌جمهور روسیه، پوتین، درخواست کردم که برای تسریع مذاکرات عادی‌سازی روابط میان آنکارا و دمشق تلاش کند و بشار اسد، دعوت من برای دیدار را بپذیرد.» (خبرگزاری رویترز، ۲۵ اکتبر ۲۰۲۴م).
ب: روس‌ها که به‌عنوان میانجی عمل می‌کردند، چندین بار به اردوغان پاسخ دادند که بشار اسد برای دیدار و عادی‌سازی روابط، شروطی دارد که از جملهٔ آن‌ها خروج نیروهای ترکیه از سوریه است.

حزب‌الله در سوریه و لبنان جلوگیری نماید.
پنجم: خلاصه: با توجه به توضیحات بالا، نتایج به این صورت است:
1.    ترکیه، با پشتیبانی امریکا، مسئول آغاز حملات به مناطق کاهش تنش در سوریه بوده است.
2.     هدف، آغاز یک روند سیاسی جدی و ورود به مرحله‌ای جدید برای شکل‌دهی نظام جدید در سوریه است. بعضی از اظهارات مسؤولین امریکایی و ترک را در این مورد به عنوان نمونه تکرار می‌کنیم: شان سافیت، سخنگوی شورای امنیت ملی امریکا، گفته است: «ایالات متحده، همراه با شرکا و هم‌پیمانان خود، خواستار کاهش تنش، حفاظت از غیرنظامیان و اقلیت‌ها، و آغاز روندی سیاسی جدی و معتبر است که بتواند این جنگ داخلی را یک‌بار برای همیشه از طریق یک راه‌حل سیاسی مطابق با قطعنامه ۲۲۵۴ شورای امنیت پایان دهد.» (آر تی، ۱ دسامبر ۲۰۲۴م). رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه، در ۵ دسامبر ۲۰۲۴م گفت: «سوریه وارد مرحله‌ای جدید شده که با آرامش مدیریت می‌شود.» (عربی۲۱).
3.    اگرچه جزئیات راه‌حل مورد نظر آنها مشخص نشده، اما وضعیت فعلی و تعدد نیروهای درگیر نشان می‌دهد که امریکا و متحدانش به دنبال ایجاد یک نظام ائتلافی در سوریه هستند. این نظام از گروه‌های مختلف تشکیل شده و جایگزین دولت فعلی می‌شود. همچنین، مناطقی با خودمختاری مشابه منطقه کردستان عراق در این نظام پیش‌بینی خواهد شد.
4.    امریکا که هدایت این روند را بر عهده دارد، راه‌حلی ارائه می‌کند که منافع حکومت یهود را تضمین کند. این هدف در توافق آتش‌بس میان یهود و لبنان در ۲۷ نوامبر ۲۰۲۴م منعکس شده است؛ توافقی که هم‌زمان با آغاز درگیری‌ها در سوریه اعلام شد. هدف اصلی جلوگیری از بازگشت قدرتمند نظامی ایران به صحنهٔ سوریه برای حمایت از حزب‌الله و قطع ارتباط نظامی زمینی بین ایران و حزب‌الله لبنان است.
این نکات، مقصود اصلی اظهارات مقامات امریکایی و ترکی درباره آغاز حملات در سوریه را آشکار می‌سازد.
ششم: در پایان، آنچه امروز در سوریه رخ می‌دهد، از خون‌های ریخته شده، خانه‌های ویران‌شده و خانواده‌های آواره، حقیقتاً دردناک است؛ به‌ویژه که هدف از این فجایع، دستیابی به یک راه‌حل سیاسی و آغاز مرحله‌ای جدید است که تفاوت چندانی با نظام‌های سیکولار موجود در سرزمین‌های اسلامی ندارد. این شرایط پس از آن ایجاد شد که کفار استعمارگر و وابستگان آنان توانستند یک قرن پیش نظام حکومتی اسلام (خلافت) را نابود کنند. از آن زمان، امت  اسلامی همچون سفره‌ای برای هجوم دشمنان گشوده شده‌اند.
با این وجود، امت اسلامی بار دیگر به عزت و افتخار پیشین خود بازخواهد گشت، و خلافت راشده به اراده الهی برپا خواهد شد. اما سنت الهی بر این است که فرشتگان از آسمان برای برپایی خلافت فرود نیایند، در حالی که ما بی‌تفاوت نشسته‌ایم. بلکه این مسئولیت بر دوش مردانی است که به پروردگارشان ایمان دارند و در مسیر حق هدایت بیشتری یافته‌اند.

چنین افرادی، چه در ارتش باشند و چه در میان مخالفان، حتی اگر تعدادشان اندک باشد، وجود دارند. نگاهی به رویدادهای ده روز اخیر نشان می‌دهد کسانی که علیه نظام مقاومت می‌کنند، فقط گروه‌های نیستند که با حمایت ترکیه و امریکا برای دستیابی به تغییرات سیکولار وارد عمل شدند. بلکه گروه‌های دیگری نیز در این رویارویی حضور دارند؛ افرادی که از ظلم و ستم نظام به تنگ آمده‌اند و برای تحقق خواسته‌های مردم  مسلمان سوریه به میدان آمده‌اند.
به این افراد خطاب می‌کنیم: تمام تلاش خود را به کار گیرید تا نقشه‌های سیاسی سیکولار و فاسدی را که کفار استعمارگر و وابستگانشان دنبال می‌کنند، ناکام شود. مبادا فداکاری‌های شما بی‌ثمر بماند و به فراموشی سپرده شود! پس به یاری کسانی بشتابید که برای برپایی حکومت اسلامی و خلافت راشده تلاش می‌کنند، تا از پاداش بزرگ و پیروزی عظیم بهره‌مند شوید. در این صورت، شما از کسانی خواهید بود که به آنان بشارت داده شده است:
﴿نَصْرٌ مِنَ اللهِ وَفَتْحٌ قَرِيبٌ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ﴾ (الصّف: 13)
ترجمه: نصرت از جانب الله سبحانه و تعالی و پیروزی‌ای نزدیک است، و به مؤمنان بشارت ده.

سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجهٔ روسیه، در ۱ نوامبر ۲۰۲۴م به روزنامۀ حریت ترکیه گفت: «هر دو کشور، ترکیه و سوریه، علاقهٔ جدی به ازسرگیری گفتگوها برای عادی‌سازی روابط نشان می‌دهند، اما مانع اصلی در این مسیر، حضور نیروهای ترکیه در شمال سوریه است». این اظهارات نشان‌دهندهٔ سرسختی بشار اسد است که از اشتیاق شدید اردوغان برای عادی‌سازی روابط بهره‌برداری کرد. او همچنین از حمایت کشورهای عربی از خود سود جست و بر این باور بود که امریکا همچنان به او نیاز دارد، زیرا گزینهٔ جایگزینی برای او نیافته است.
ج: هنگامی که نظام ترکیه از دستیابی به یک راه‌حل مذاکره‌ای با بشار اسد در شرایط موجود ناامید شد، اردوغان موافقت امریکا را برای استفاده از فشار نظامی به‌عنوان مقدمهٔ برای راه‌حل سیاسی کسب کرد. بر این اساس، از ۲۷ نوامبر ۲۰۲۴م، گروه‌های مسلح را برای اعمال فشار بر نظام بشار اسد به حرکت درآورد. این مسئله نشان می‌دهد که نظام ترکیه با صدور مجوز برای این حملات، نقش کلیدی ایفا کرده است. (منابعی از مخالفین که با دستگاه اطلاعاتی ترکیه در ارتباط هستند به دویچه‌ولهٔ آلمان در تاریخ ۳۰ نوامبر ۲۰۲۴م، اعلام کردند که آنکارا برای این حملات چراغ سبز داده است). هدف اردوغان از این اقدام، وادار کردن بشار اسد به نشستن بر سر میز مذاکره، عادی‌سازی روابط با ترکیه و مصالحه با مخالفین بود تا در نهایت، یک راه‌حل سیاسی مطابق با خواسته‌های امریکا شکل گیرد. اردوغان این تحول را «مرحلهٔ جدید» برای سوریه توصیف کرد. او در تماس تلفنی خود با آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، تأکید کرد: «سوریه وارد مرحلهٔ جدید شده که با آرامش مدیریت می‌شود.» (عربی۲۱، ۵ دسامبر ۲۰۲۴م).
۳- اما امریکا:از حملهٔ مخالفین سوریه غافلگیر نشد. جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی امریکا، اظهار داشت: «بهره‌برداری مخالفین مسلح سوری از شرایط جدید ما را شگفت‌زده نکرد.» (الجزیره نت، ۱ دسامبر ۲۰۲۴م). امریکا نگرانی خاصی ابراز نکرد. طبق گزارشی که الجزیره نت در تاریخ ۱ دسامبر ۲۰۲۴م از کاخ سفید منتشر کرد: ما وضعیت سوریه را تحت نظر داریم و طی ۴۸ ساعت گذشته با چندین پایتخت منطقه‌ای ارتباط برقرار کرده‌ایم. همچنین، شان سافیت، سخنگوی شورای امنیت ملی امریکا، بیان کرد: «ایالات متحده همراه با شرکا و هم‌پیمانان خود خواستار کاهش تنش، حفاظت از غیرنظامیان و اقلیت‌ها، و آغاز یک روند سیاسی جدی و معتبر است که بتواند این جنگ داخلی را برای همیشه از طریق یک راه‌حل سیاسی مطابق با قطعنامه شماره ۲۲۵۴ شورای امنیت پایان دهد.» (آر تی، ۱ دسامبر ۲۰۲۴م). الجزیره نیز در تاریخ ۲ دسامبر ۲۰۲۴م گزارش داد: «وزارت امور خارجه امریکا در بیانیه‌ای اعلام کرد: "تنش کنونی، نیاز فوری به یک راه‌حل سیاسی به رهبری سوری‌ها را بیش از پیش نمایان می‌سازد، راه‌حلی که مطابق با قطعنامهٔ شماره ۲۲۵۴ شورای امنیت سازمان ملل باشد."» این قطعنامه که در سال ۲۰۱۵م تصویب شد، به اجرای  پروسۀ صلح در سوریه اشاره دارد که تاکنون عملی نشده است.

طبق مفاد این قطعنامه، مذاکرات صلح سوریه می‌بایست از جنوری ۲۰۱۶م آغاز می‌شد و ضمن تأکید بر این‌که ملت سوریه سرنوشت کشور را تعیین می‌کند، بر تشکیل یک دولت انتقالی، برگزاری انتخابات با نظارت سازمان ملل و توقف فوری هرگونه حمله علیه غیرنظامیان تأکید کرده بود. در تاریخ ۴ دسامبر ۲۰۲۴م، الحره گزارش داد: «بلینکن تأکید کرد که مهم‌ترین اقدام در حال حاضر، پیشبرد یک روند سیاسی بر اساس قطعنامهٔ شورای امنیت است تا به جنگ داخلی سوریه پایان داده شود.» خبرگزاری "الانباء" نیز در تاریخ ۷ دسامبر ۲۰۲۴م گزارش داد: «وزارت امور خارجه ترکیه اعلام کرد که ما به بلینکن تأکید کردیم دولت سوریه باید گفت‌وگو با مخالفین را آغاز کند.»
۴- رژیم یهود: یورونیوز عربی در تاریخ ۳۰ نوامبر ۲۰۲۴م گزارش داد: «بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر (رژیم اسرائیل)، سه‌شنبه شب گذشته در یک سخنرانی برای (اسرائیلی‌ها) اعلام کرد که آتش‌بس با حزب‌الله را پذیرفته است. او در این سخنرانی به بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه، اشاره کرد و گفت: "اسد با آتش بازی می‌کند." تنها چند ساعت بعد از این اظهارات، گروه‌های سوریه حمله‌ای هماهنگ را علیه نیروهای اسد در شمال سوریه آغاز کردند، که سؤالات زیادی را به همراه داشت. نتانیاهو همچنین یک نشست امنیتی ویژه درباره تحولات شمال سوریه برگزار کرد؛ اقدامی که رسانه‌های اسرائیلی آن را برای چنین موضوعی غیرمعمول توصیف کردند.» الجزیره نت در تاریخ ۱ دسامبر ۲۰۲۴م به نقل از روزنامهٔ یدیعوت آحارونوت گزارش داد: «ارتش (رژیم اسرائیل) جلوی فرود یک هواپیمای ایرانی در سوریه را گرفت، زیرا احتمال می‌داد این هواپیما تسلیحاتی برای حزب‌الله لبنان حمل می‌کرد.» به نظر می‌رسد حکومت یهود تلاش دارد بازگشت گستردهٔ ایران به صحنهٔ سوریه را با بهانهٔ حمل تسلیحات برای حزب‌الله متوقف کند و از تمرکز نظامی ایران یا

لبخند هنگام نماز
شب هنگامی‌که با دو فرزند بزرگتر‌ام نماز مغرب را به جماعت ادا می‌کردم؛ وقتی که با صدای بلند قرائت می‌کردم و در حالت قیام بودم، احساس کردم که فرزند کوچک‌ام که اکنون ۱۶ ماه دارد، مثل همیشه به چهاراطراف‌ام می‌چرخد. بعد احساس کردم که دست نرمی به جیب‌ام کشیده شد، او با دستان کوچک‌اش در جیب‌ام کاوش می‌کرد و سپس با حرکتی نرم چیزی از جیبم بیرون کشید و با خوشحالی و خنده از آن‌چه که پیدا کرده بود، دوید و رفت. نتوانستم خود‌ام را کنترل کنم و به صدای بلند خندیدم.
به یاد نمی‌آورم آخرین باری که به خاطر خنده نمازام را شکستم، چه زمانی بود. پسر و دختر بزرگ‌تر‌ام نیز وقتی متوجه این اتفاق شدند، خندیدند.
سبحان‌الله! چقدر کلمات الله راست و دقیق است:
﴿إِنَّمَآ أَمْوَٰلُكُمْ وَأَوْلَـٰدُكُمْ فِتْنَةٌ ۚ وَٱللَّهُ عِندَهُۥٓأَجْرٌ عَظِيمٌ﴾
(تغابن: ۱۵)
ترجمه: همانا اموال و فرزندان‌تان وسیلۀ آزمایش‌اند و پاداش بزرگ نزد الله‌ست.
بدون شک خنده‌ای آشکار نماز را باطل می‌کند.
ادامه دارد...

خنده نمی‌تواند با ایستادنِ با خشوع و تواضع و نیاز شدید در برابر پروردگارمان هماهنگ باشد.
﴿قَدْ أَفْلَحَ ٱلْمُؤْمِنُونَ ٱلَّذِينَ هُمْ فِى صَلَاتِهِمْ خَـٰشِعُونَ﴾
(مؤمنون: ۱-۲)
ترجمه: هر آینه مؤمنان رستگار شدند، آنانِ که در نمازشان خشوع دارند.
ممکن است روشن نباشد که طبق مذهب حنفی، اگر یک بزرگ‌سال در حال ادای نماز با صدای بلند بخندد، نماز و وضو‌اش باطل می‌شود. این حکم بر اساس روایتی از طبرانی است که در آن حادثه‌ای ذکر شده که پیامبر اکرم (ﷺ) در حال ادای نماز جماعت بودند و مردی که بینایی چشمان‌اش ضعیف بود، در مسجد درون چاله‌ای افتاد. برخی از حاضرین در نماز خندیدند و پیامبر (ﷺ) به کسانی‌که خندیده بودند، دستور داد وضو بگیرند و نماز را دوباره ادا کنند.
دیگر مذاهب این حدیث را به عنوان حدیث قوی نمی‌پذیرند و به همین دلیل نظرشان این نیست که خنده در نماز، وضو را باطل می‌کند.
این یک تذکر مفید بود درباره‌ای موضوعی که اغلب موجب نگرانی مسلمانان می‌شود - و آن اختلاف نظرها است- یک عالم ممکن است حدیثی را معتبر بداند و نظر خود را بر اساس آن شکل دهد. عالمِ دیگر ممکن است به همان حدیث نگاه کند و آن را معتبر نداند و بنابراین از آن برای نظر خود استفاده نکند.
چه‌گونه ممکن است دو نفر بر اساس یک حدیث به دو نظر کاملاً متفاوت برسند؟
یک راه ساده برای توضیح این مسئله این است که در نظر بگیریم چگونه خودمان به افراد نگاه می‌کنیم؛ من مردی را می‌شناسم و او را مردی صادق و راستگو می‌دانم وقتی او چیزی می‌گوید، من حرف او را قبول می‌کنم؛ زیرا از تجربه‌ام نسبت به او دلیلی برای عدم قبول حرف او ندارم. ممکن است مرد دیگری باشد که من او را نمی‌شناسم و بنابراین در قبول‌کردن حرف او محتاط‌تر باشم. ممکن است چیزی در مورد او شنیده باشم که این دیدگاه من را به او تقویت کند، چه به شکل مثبت و چه منفی. بنابراین ممکن است حرف او را بپذیرم یا رد کنم.
این فقط یک راه است که اختلاف نظرها از زنجیره‌ای راویان حدیث به وجود می‌آید. ممکن است زبان حدیث نیز باعث اختلاف در فهم شود.
بدیهی است که این موضوع بسیار پیچیده‌تر از این است و علما اند که می‌توانند تمام عمر خود را به تحقیق در این زمینه اختصاص دهند.
به عنوان غیر عالِم، ما می‌توانیم به سادگی نظر عالمی را که به وی اعتماد داریم، بپذیریم؛ اما به عنوان یک مسلمان که در تلاش است الله را بهتر عبادت کند، به ویژه در زمانی که افکار و احکام اسلامی به طور مداوم توسط سکولاریسم تحت فشار هستند، بهتر است سعی کنیم دلایل و فرآیندَ رسیدن به نظر علما را خودمان درک کنیم؛ نه برای این‌که عالِم شویم؛ بلکه برای این‌که علم و اعتماد ما به دین و دانش علما افزایش یابد.
(گفتنی یک برادر ما)

نَفس، شما را فرمان می‌دهد و همیشه شما را وادار می‌کند که به نیازها و خواسته‌های خود فکر کنید و به عنوان بخشی از شخصیت شما، بالای خواسته‌های شخصیِ شما نیز تمرکز می‌کند. با این حال، هدف اصلی آن خود‌راضی‌نگهداشتن ذهنی است و توجه دیگران را به هر طریقی جلب می‌کند به عنوان مثال؛ برخی افراد حتی پلیت موترهای با عبارت "همه چشم‌ها به من" را خریداری می‌کنند. ما در دنیایی واقعاً خودمحور زندگی می‌کنیم که بیشتر مردم بر ارضای خواسته‌ها و نیازهای شخصی خود تمرکز دارند.

نَفس و خود‌محوری
آیا تا به حال کسی را دیده‌اید که به‌طور اغراق‌آمیز دربارۀ خود صحبت می‌کند یا طوری رفتار می‌کند که گویا تمام جهان حول محور او می‌چرخد؟ طوری‌که به نظر می‌رسد که او اساس و مرکز همه چیز است. ما اغلب به چنین افرادی می‌گوییم "خود بزرگ‌بین" یا می‌گوییم "خودشان را کامل می‌دانند"، به این باور که جهان به دور آن‌ها می‌چرخد و همه چیز به آن‌ها مربوط می‌شود.
مطمئناً همۀ ما با این‌گونه افراد مواجه شده‌ایم و حتی ممکن خودمان هم گاهی مزاحم دیگران بوده باشیم. در واقع بسیاری از انسان‌ها خودمحور هستند و حتی متوجه هم نیستند. این حالت خطرناک است؛ زیرا هر مشکل و هر پیشرفتی نخست از شناسایی خود فرد و تشخیص آن؛ سپس به حل آن آغاز می‌شود.
در قرآن‌کریم، کلمۀ به نام "نَفس" وجود دارد که به معنای "خود‌درونی" است. نَفس از وجدان، ضمیر ناخودآگاه، خواسته‌ها، نیازها و تمایلات انسان تشکیل شده است. نَفس بخشی از شخصیت است و نَفس در بدن، بسیار کودکانه و شیطنت‌آمیز است و در عین حال بسیار خطرناک نیز هست.
ادامه دارد...

علی‌رغم این‌که زندان «صیدنایا» شکنجه‌گاه مردم سوریه و مخالفان رژیم اسد در سوریه بود؛ لبنانی‌ها، فلسطینی‌ها و اردنی‌ها نیز در شمار ده‌ها هزار تنی بودند که در زندان رژیم اسد در سوریه به بند کشیده شده بودند.

«اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْهَمِّ وَالْحَزَنِ وَالْعَجْزِ وَالْكَسَلِ وَالْبُخْلِ وَالْجُبْنِ وَضَلَعِ الدَّيْنِ وَغَلَبَةِ الرِّجَالِ»
[متفق علیه]
ترجمه: بار الها! به تو پناه می‌برم از غم و ناراحتی، ناتوانی و تنبلی، ترس و بُخل و غلبۀ دَین و چیرگی مردمان بر من.
در این حدیث پیامبر (ﷺ) از بسیاری خصلت‌ها و امراض قلبیِ که انسان را از هدف زندگی (کسب رضایت الله متعال) دور می‌‌سازد، به الله سبحانه و تعالی پناه می‌برد؛ زیرا به‌گونۀ در قلب انسان رخنه می‌کند که انسان متوجه نمی‌شود یکی از این خصائل، تنبلی و سستی می‌باشد.
زمانی‌که یک فرد دچار سستی و کاهلی شود، این حالت باعث می‌شود تا انجام‌دادن وظایف زندگی برایش دشوار گردد و فرقی نمی‌کند که این وظایف مکلفیت‌های اسلامی یا نیازهای اساسی، خواسته‌ها یا غرایز، مراقبت اطفال، مطالعه یا حتی کارهای کوچک منزل باشد، مانند اینست که مانعی سد راهش وجود داشته که وی را از انجام امور باز دارد و چنین حالتی را تنبلی می‌گویند.
اگر یک مسلمان نسبت به مکلفیت‌های شرعی خویش که عبارت از تأسیس دولت اسلامی و یا دیگر وظایف و مسئولیت‌های زندگی احساس تنبلی کند؛ باید برایش سؤال برانگیز باشد که چرا دچار چنین وضعیت شده است!؟
از آن‌جائی‌که افراد زیادی اند با آن‌که هدف مشخص دارند؛ اما برای رسیدن به آن تنبلی می‌کنند؛ بناءً تنبلی ارتباط مستقیم به فقدان انگیزه می‌گیرد، برخی مطالعات در مورد انگیزه نشان می‌دهد که تنبلی ممکن است ناشی از کاهش سطح انگیزه باشد. نظام اسلام، که مشکلات را از دید انسانی حل می‌کند، مشکل تنبلی را نیز از دید انسانی بررسی کرده که هرگاه یک فرد در انجام کار و فعالیت تنبلی و سهل‌انگاری کند، ممکن است ناشی از فقدان انگیزۀ باشد که مانع انجام وظایف شرعی به شکل صحیح می‌شود و مشکل بزرگ اینست که تنبلی و کاهلی به آخرت انسان صدمه می‌زند. برای این‌که تنبلی را از خود دور کنیم، نکتۀ بعدی اینست که چی وقت انسان‌ها به فقدان انگیزه دچار می‌شوند؟
افرادی‌که از نتیجۀ کار خویش ارزش کمی کمایی می‌کنند، به فقدان انگیزه دچار می‌شوند؛ اما اگر منافع، علاقه و هدف این افراد ارتباط مستقیم به کارشان داشته باشد، باعث ایجاد انگیزه در آن‌ها شده و اهمیت و ارزش بیشتری به کار خویش قایل شده و انرژی خویش را نیز همراه با انگیزه صرف آن کار می‌کنند.
محقّقان استرالیای حالت جدیدی را مشخص نمودند که تنبلی شدید بوده و آن عبارت از اختلال کمبود انگیزه می‌باشد. اختلال کمبود انگیزه را بی‌حوصله‌گی و خسته‌کننده توصیف نمودند. در نتیجه، فقدان انگیزه زمانی است که فرد به سرعت بی‌علاقه شده و کارهایی را که شروع نموده ناتمام رها کرده یا به تعویق می‌اندازد و احساس بیهودگی، تنهایی، مایوسی و گرفتگی می‌کند و مایل به بهبود زندگی خویش بوده؛ اما هیچ اقدامی در زمینه نکرده و بدون هدف و انگیزه بوده و اعتماد به نفس نداشته تا با چالش‌های جدید زندگی مقابله کند.
اما برای ما مسلمانان داشتن انگیزه بخاطر کار و فعالیت برای رضایت الله سبحانه وتعالی جهت تأسیس دولت اسلامی برمنهج نبوت ضروری می‌باشد؛ چرا که بدون داشتن انگیزه کار و فعالیت در این راستا غیرممکن است. زمانی‌که برای یک شخص واضح شود که زندگی این دنیا ابتلاء بوده و تنها کسی می‌تواند که از ابتلای الهی کامیاب شود، که تمام زندگی خویش را مطابق به اوامر و نواهی الله سبحانه وتعالی عیار ساخته است. بناءً داشتن چنین طرز فکر باعث ایجاد انگیزه در فرد شده و به شکل خودکار انرژی و توان خویش را صرف بدست‌آوردن هدف خویش-که عبارت از کسب رضایت الله سبحانه وتعالی است- می‌کند.

از ابوذر (رضی ‌الله عنه) روایت است که نبی اکرم (ﷺ) فرمود: «در روز قیامت، الله متعال با سه گروه حرف نمی‌زند، به سوی آنان نگاه نمی‌کند، آن‌ها را پاک نمی‌گرداند و دچار عذاب دردناکی می‌شوند.» رسول الله (ﷺ) این جملات را سه بار تکرار نمود. ابوذر (رضی ‌الله عنه) گفت: ناکام شدند و زیان کردند؛ یا رسول الله! آنان چه کسانی هستند؟ فرمود: «کسی‌که ازارش را پایین می‌اندازد، کسی‌که می‌بخشد و منّت می‌گذارد و کسی‌که با سوگند دروغین، بازار کالایش را گرم می‌کند.» [مسلم]
این حدیث، به سه رفتار مذموم اشاره دارد که نه‌تنها رابطه‌ای انسان را با الله؛ بلکه رابطه‌ای انسان را بااطرافیان نیز تخریب می‌کند.
1.  پایین‌انداختن ازار از روی تکبر
پیامبر اکرم (ﷺ) در این حدیث از کسی که لباس خود را از روی تکبر پایین می‌اندازد اشاره دارد، این عبارت به نوع خاصی از پوشیدن لباس اشاره دارد که در آن، فرد لباس (مانند شلوار یا ردایی) را به‌گونه‌ای می‌پوشد که به زمین کشیده شود، و این کار از روی تکبر و خودبزرگ‌بینی انجام می‌گیرد در زمان پیامبر (ﷺ)، افراد ثروت‎مند و متکبر گاهی لباس‌های بلند و گران‌قیمت می‌پوشیدند و آن را به‌گونه‌ای می‌کشیدند که به زمین بخورد. این کار نوعی نمایش اجتماعی برای نشان‎دادن برتری و قدرت بود.
این حالت را پیامبر (ﷺ) به عنوان نمادی از زشتی و پلیدیِ تکبر، خودنمایی، و برتری‌جویی بیان نمودند یعنی هرعملی (فارغ از نوع لباس یا ظاهر)،که بیانگر تکبر وبرتری‌جویی باشد، برای یک مسلمان جایز نیست و شامل این حدیث می‌گردد.
2. منت‌گذاشتن بعد از بخشش
بخشش و انفاق اسباب تقرب به الله سبحانه و تعالی است؛ اما وقتی بخشش با منّت همراه شود، نه‌تنها ارزش روحی خود را از دست می‌دهد؛ بلکه به ابزاری برای تحقیر دیگران تبدیل می‌شود.
منت‌‌گذاشتن به معنای یادآوری یا بیان مکرر بخششی است که شخصی به دیگری انجام داده، به‌گونه‌ای که طرف مقابل احساس تحقیر، شرمندگی یا کم‌ارزشی کند، مثال شخصی به نیازمندی کمک می‌کند و بعدها به او می‌گوید: "یادت هست وقتی به تو پول دادم؟ اگر نبودم، نمی‌توانستی کاری انجام دهی." فردی که در جمع می‌گوید: "من بودم که فلانی را از مشکلات مالی نجات دادم." یا کمک به کسی برای یافتن شغل و سپس مکرراً یادآوری این‌که "اگر من نبودم، تو حالا بی‌کار بودی." یا دعوت کسی به خانه یا مهمانی و بعداً گفتن: "یادت هست که فلان روز تو را دعوت کردم؟. یا بخشش مالی چون صدقه دادن، کمک به نیازمندان، دادن هدیه و سپس انتظار قدردانی افراطی یا یادآوری مکرر آن. همچنان گذشت از اشتباه کسی و سپس مداوم یادآوری آن اشتباه و بخشش.
همۀ این حالات سبب تحقیر طرف مقابل و از بین‌رفتن اثر معنوی بخشش می‌گردد، چنانچه الله متعال می‌فرماید:
﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِکُم بِالْمَنِّ وَالْأَذَىٰ...﴾
(بقره: 264)
ترجمه: (ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید، صدقات خود را با منت‌گذاشتن و آزار؛ باطل نکنید)
برای مسلمان جایز نیست که چنین خصلتی داشته باشد؛ زیرا اولین شرط قبل از انجام هرعمل، خلوص نیت برای کسب رضایت الله متعال است در غیر آن عمل‌اش را ضایع نموده از همه مهم‌تر این‌که اگر هدف یک مسلمان رضایت الله متعال باشد، هیچگاه توقعات بی‌جا از شخصی که برایش بخشش کرده است، ایجاد نمی‌گردد؛ چنین توقعاتِ محصول انجام عمل خیر برای غیر از الله متعال بوده است.
3. سوگند دروغ برای فروش کالا
سوگند دروغ برای جذب مشتری، یکی از اعمال رایج در جوامع تجاری ناسالم و  عمل غیرشرعیِ است که از ضعف و عدم ایمان به قضا و قدر سرچشمه می‌گیرد؛ چنانچه این نوع افراد سوگند دروغ را به این گمان یاد می‌کنند که گویا نعوذ بالله تعیین رزق به دست خود‌شان است و با سوگند دروغ و جلب اعتماد مشتری، به ثروت و آسایش دست می‌یابند؛ درحالی‌که دنیا و آخرت خود را نابود و مستحق عذاب دردناک الهی قرار خواهند گرفت.

﴿وَإِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ ۚ وَلَا تُمْسِكُوهُنَّ ضِرَارًا لِّتَعْتَدُوا ۚ وَمَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ ۚ وَلَا تَتَّخِذُوا آيَاتِ اللَّهِ هُزُوًا ۚ وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَمَا أَنزَلَ عَلَيْكُم مِّنَ الْكِتَابِ وَالْحِكْمَةِ يَعِظُكُم بِهِ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ﴾ (بقره: 231)
ترجمه: و هنگامی که زنان را طلاق دادید و به آخرین روزهای «عدّه» رسیدند، یا به طرز صحیحی آن‌ها را نگاه دارید (و آشتی کنید)، و یا به طرز پسندیده‌ای آن‌ها را رها سازید! و هیچ‌گاه به خاطر زیان‌رساندن و تعدّی‌کردن، آن‌ها را نگاه ندارید! و کسی‌که چنین کند، به خویشتن ستم کرده است. (و با این اعمال، و سوء استفاده از قوانین الهی،) آیات الله را به استهزا نگیرید! و به یاد بیاورید نعمت الله را بر خود، و کتاب آسمانی و علم و دانشی که بر شما نازل کرده، و شما را با آن، پند می‌دهد! و از الله پروا کنید! و بدانید بی‌گمان الله از هر چیزی آگاه است (و از نیات کسانی که از قوانین او، سوء استفاده می‌کنند، با خبر است)!
 
 

هرگاه دیدی که وقت و عمرت مى‌گذرد، بدون آن‌که کار مفیدی انجام داده باشی و در وقت‌ات برکت نیافتی؛ مراقب باش که مبادا مخاطب این کلام الهی قرار گرفته‌ باشی که می‌فرماید:

﴿وَلَا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَن ذِكْرِنَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ وَكَانَ أَمْرُهُ فُرُطًا﴾ [کهف:۲۸]

ترجمه:و از کسی پیروی مکن که دل او را از یاد خویش غافل نموده‌ایم و او از هوای نفس خود پیروی میکند و کار و بارش همه افراط و تفریط است.

در حقیقت وی دچار پریشانی است وبرکتی در آن نیست.

کفر ملت واحدِ است!
رژیم‌های حاکم در سرزمین‌های اسلامی بدون استثنا، مسلمانان غزه را تنها گذاشتند. علی‌رغم ظلم آشکار، حکام مسلمانان همچنان به همکاری با یهودیان و تسلیم در برابر غرب ادامه می‌دهند. آن‌ها تاج و تخت ناچیز، ثروت‌های دنیوی و خدمات خائنانۀ خود را به اربابان استعماری غربیِ خود بر دفاع از مستضعفان و ستم‌دیدگان ترجیح داده اند.

 
کفر ملت واحدِ است!
در حالی‌که "اقصی" همچنان تحت اشغال است و مسلمانان غزه زیر بمباران و گرسنگی شدید؛ حکام سرزمین‌های اسلامی به جای إعزام ارتش خود، به بستن مرزها و صدور بیانیه‌های توخالی ادامه می‌دهند. برخی از آن‌ها حتی مرزها را فقط برای انتقال آذوقه به یهودیان جنایتکار باز کرده‌اند؛ در حالی‌که عدۀ نیز خصومت رسمیِ خود را با یهودیان ابراز کردند؛ بدون هیچ‌گونه اقدام واقعی برای پایان‌دادن به إشغال و این چیزی است که اشغال‌گران را تشویق کرد که به جنایات خود ادامه بدهند. این شکست تنها ناشی از فقدان اراده نیست؛ بلکه خیانت مستقیم دیگری به امت مسلمة است که وفاداریِ این رژیم‌های دست‌نشانده را به دشمنان اسلام آشکار می‌کند.
 

 کفر ملت واحدِ است!
"دنیس راس" کارشناس سابق سیاست خارجی امریکا فاش کرد که پس از 7 اکتبر 2023م با تعدادی از رهبران عرب که از مدت‌ها قبل آن‌ها را می‌شناخت، صحبت کرده است و آن‌ها به او گفته‌اند که حماس باید در غزه نابود گردد؛ زیرا اگر در جنگ پیروز شود؛ به ایدئولوژیِ که به طور کلی اتخاذ می‌کند، مشروعیت می‌بخشد.

پدیده‌های جَوّی جلوۀ از نعمت‌های الهی
معمولا پدیده‌های جوّی چون باد، باران، رعد‌و‌برق، طوفان، ابر و ... در طول چهارفصل سال پدیدار می‌گردد و هر کدام از این حالات نشانۀ از عظیمت و قدرت الله سبحانه‌و‌تعالی می‌باشد.
آیات زیادی است که الله متعال در چندین سوره به پدیده‌های جوّی اشاره می‌کند؛ چنانچه می‌فرماید:
﴿وَنَزَّلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً مُّبَارَكًا فَأَنبَتْنَا بِهِ جَنَّاتٍ وَحَبَّ الْحَصِیدِ﴾
ترجمه: و از آسمان آبی پربرکت فرو فرستادیم، و به‌وسیله آن باغ‌ها و دانه‌های درَو‌کردنی رویاندیم. (ق: 9)
و همچنان می‌فرماید:
ترجمه: «و او کسی است که بادها را مژده دهندۀ رحمتش می‌فرستد تا زمانی که ابرهای سنگین را حمل کنند، آن‌ها را به سرزمین مردۀ می‌رانیم و از آن، آب نازل می‌کنیم و با آن، هرگونه میوۀ خارج می‌کنیم.» (اعراف: 57)
و نیز، احادیث و روایاتی وجود داردکه در آن رسول الله (ﷺ) در هنگام وقوع باران، باد و ... دست به دعا می‌شدند و از خالق جهانیان خیر و برکت آن‌را طلب می‌کردند؛ چنانچه در هنگام نزول باران این دعا را می‌خواندند:  «اللَّهُمَّ صَیِّباً نَافِعاً» [صحیح بخاری]
ترجمه: «یا الله! بارانی پر برکت و سودمند نازل کن.»
هنگام باد شدید و طوفان این دعا را می‌خواندند:  «اللَّهُمَّ اجْعَلْهَا رَحْمَةً وَلَا تَجْعَلْهَا عَذَابًا، اللَّهُمَّ اجْعَلْهَا رِيَاحًا وَلَا تَجْعَلْهَا رِيحًا.»
ترجمه: یا الله! آن را مایۀ رحمت قرار ده و نه عذاب، یاالله! آن را بادهایی گوارا قرار ده و نه بادی ویرانگر. [ابن ماجه]
و همین‌طور روایتی در بارۀ نفرین باد‌ فرمودند: ترجمه: باد را لعنت و ناسزا نگویید؛ زیرا باد از جانب روح (فرمان) الله است که رحمت یا عذاب را می‌آورد؛ اما از الله بخواهید که خیر آن را نصیب شما کند و از شرّ آن به الله پناه ببرید. [ترمذی]
همین‌طور که واضح شد روایات زیادی وجود دارد که در آن پیامبر (ﷺ) مسلمانان را ترغیب نمودند تا خیر و رحمت این پدیده‌های جوّی را از الله متعال بخواهند؛ زیرا حالاتی چون سیلاب شدید و طوفان شدید و ... ممکن خسارات هنگفت جانی و مالی یا حتی عکس‌العمل غیر‌شرعی بندۀ را در پی داشته باشد؛ اما به هر حال باید خیر حوادث را طلب کنیم و از تهِ قلب به این‌که همه و همه نعمتی از جانب الله است، ایمان داشته باشیم.

﴿وَإِنِ امْرَأَةٌ خَافَتْ مِن بَعْلِهَا نُشُوزًا أَوْ إِعْرَاضًا فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَن يُصْلِحَا بَيْنَهُمَا صُلْحًا ۚ وَالصُّلْحُ خَيْرٌ ۗ وَأُحْضِرَتِ الْأَنفُسُ الشُّحَّ ۚ وَإِن تُحْسِنُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا﴾ (نساء: 128)
ترجمه: و اگر زنی، از طغیان و سرکشی یا رویگردانی شوهرش بیمناک شد، پس مانعی ندارد با هم صلح کنند (و زن یا مرد، از پاره‌ای از حقوق خود، به‌خاطر صلح، صرف نظر نماید.) و صلح، بهتر است؛ اگر چه مردم (طبقغریزۀ حبّ ذات، در این گونه موارد) بخل می‌ورزند و اگر نیکی کنید و پرهیزگاری پیشه سازید (و بخاطر صلح، گذشت نمایید)، الله به آن‌چه انجام می‌دهید، آگاه است (و پاداش شایستۀ به شما خواهد داد).
 
 

کفر ملت واحدِ است!
پس از قتل عام مسلمانان در غزه، رام‌الله، لبنان و سایر مناطق توسط یهودیان؛ اردوغان از همه نهادهای مسئول در تأمین صلح، ثبات و امنیت جهانی به‌ویژه شورای امنیت سازمان ملل متحد و همه سازمان‌های حقوق بشری خواست تا سریع اقدام نمایند ...، او از نهادهای بین‌المللی که به اشغال، کشتار و ویرانی مشروعیت می‌دهند، کمک می‌گیرد؛ در حالی‌که یکی از قدرت‌مند‌ترین ارتش‌های جهان را در اختیار دارد که می‌تواند در نصف روز، فلسطین را آزاد کند و به این ترتیب به فاجعۀ فلسطین که بیش از هفت دهه است ادامه دارد، پایان دهد!!
 

 
کفر ملت واحدِ است!
سازمان‌های ملل متحد، سازمان‌های بین‌المللی مشکوکی هستند که ادعای بی‌طرفی دارند و در عین حال پوشش مشروعی برای اشغال اسرائیل غاصب در ارتکاب به حالات فاجعه‌بار و بازی با جان مسلمانان مظلوم؛ در خدمت قدرت‌های کافر غربی فراهم می‌کنند.
 

کفر ملت واحدِ است!
یکی از بارزترین موقعیت‌ها در شکست سازمان‌های بین‌المللی، امتناع کمیتۀ بین‌المللی از تخلیۀ نوزادان تازه متولد از شفاخانۀ «النصر» بود که بدون حتی یکی از اعضای خانوادۀ‌شان که مراقب آن‌ها باشند، روی بستر‌های شفاخانه تنها رها شدند و سپس آن‌ها را مُرده یافتند. این کمیته بهانه کرد که وضعیت امنیتی اجازۀ این کار را به ما نمی‌دهد!
 

 
کفر ملت واحدِ است!
سازمان‌های ملل متحد چیزی جز بازوهای دولت‌های استعماریِ وحشی که آتش جنگ را بیشتر شعله‌ور می‌کنند و سپس احساس اندوه و تأسف را نسبت به شرایط انسانی از خود نشان می‌دهند، نیستند. این واقعیتی است که ما قبلاً نیز در افغانستان، عراق، شام و فلسطین شاهد آن بوده‌ایم و این فهرست همچنان ادامه دارد!

کفر ملت واحدِ است!
مجمع عمومی سازمان ملل متحد در 26 اکتبر 2023م قطعنامۀ را تصویب کرد که در آن خواستار «آتش‌بس بشردوستانۀ فوری، دائمی و پایدار» در نوار غزه گردید. با این حال، اعضای اتحادیه اروپا مانند سوئد، دانمارک، هالند و آلمان از رای‌دادن خودداری کردند. امریکا نیز، به آن رای منفی داد و پیش از این نیز در قطعنامۀ مشابهی در شورای امنیت، وُتو کرده بود.
این موضوع علاوه بر تحقیقات دادگاه کیفری بین‌المللی که در سال 2021م در مورد اتهامات جنایات جنگی و سایر جنایات ارتش اشغالگر در فلسطین اشغالی آغاز شد؛ طبق معمول در دالان‌های سازمان‌های بین‌المللی به کندی پیش رفته است؛ برخلاف آن‌چه که در اوکراین اتفاق افتاد؛ چنانچه تعداد بی‌سابقۀ از کشورهای عضو دیوان کیفری بین‌المللی که بیشتر آن‌ها اروپایی بودند، بلافاصله پس از حملۀ روسیه به اوکراین، خواستار آغاز تحقیقات و رسیدگی شدند.

رسول الله (ﷺ) فرمودند:
«مؤمن طعنه‌‌زننده نیست، لعنت‌کننده نیست، فحش‌دهنده و بد‌‌دهان نیست.» [ترمذی]

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيرًا مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَ لَا تَجَسَّسُوا وَ لَا یَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضًا أَ يُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَنْ یَأْكُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتًا  فَكَرِهْتُمُوهُ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحِیمٌ﴾
)حجرات: 12)
ترجمه: ای کسانی‌که ایمان آورده اید از بسیاری از گمان‌ها بپرهیزید که پاره‌ای از گمان‌ها گناه است و تجسس نکنید و هیچ‌کدام از شما غیبت دیگری را نکند. آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده‌اش را بخورد؟ (در‌حالی‌که) از آن به شدت کراهت دارید. پس از الله بترسید که الله توبه‌پذیرِ مهربان است.
در آیات فوق تجسس، گمان بد و غیبت‌کردن از جملۀ گناهان کبیره گفته شده است و ارتکاب این سه گناه با خوردن گوشت برادر مُرده (مسلمان) تشبیه شده است.
سوءظن یا گمان بد ریشۀ بسیاری از گناهان دیگرِ چون تجسس، غیبت و کینه‌توزی و عداوت می‌شود زمانی‌که نسبت به یکی از نزدیکان، دوستان و یا همکاران‌مان گمان بد کنیم، در واقع نقطۀ سیاهی بر قلب‌مان گذاشتیم و همان نقطه است که هر لحظه با وسوسۀ شیطان رشد می‌کند و چون فرد به مرحلۀ یقین نسبت به همان مسئله نرسیده است، سعی می‌‌کند به تجسس روی بیاورد تا با یافتن اطلاعات بیشتر خودش را مطمئن سازد و چون زمان طولانیِ را درگیر افکار منفی است، ممکن به راحتی در غیبت‌نمودن همان فرد شریک گردد  و همواره ناآرام و سرگردان است و منفی‌گرایی می‌کند.
بناءً باید متوجه باشیم که به عنوان یک مسلمان چقدر سعی می‌کنیم تا از سوءظن نسبت به اطرافیان‌مان دوری کنیم!
در ادامۀ آیت الله متعال به تجسّس اشاره نموده است، تجسّس در لغت به معنای زیر نظارت قرار‌دادن و در اصطلاح آشکار‌نمودن عیب‌ها و زندگی پنهانی دیگران است. یعنی آشکار‌ساختن زندگی و امور دیگران طوری‌که خود آن فرد نخواهد که آشکار گردد.
در مجموع تجسّس به سه قسم است: ممکن است یک مسلمان نسبت به مسلمان دیگر تجسس کند؛ یا هم از طرف مسلمانان در مورد حکومت اسلامی و یا هم از طرف حکومت اسلامی در حریم شخصی یک مسلمان.
همانطور که تذکر داده شد، تجسس از گمان بد شروع می‌شود حدیثی از پیامبر (ﷺ) روایت شده است که می‌فرماید:
ترجمه: شما را از ظن و گمان بر حذر می‌دارم، زیرا ظن و گمان دروغ‌ترین سخن بشمار می‌رود و هرگز در پی یافتن عیوب دیگران نباشید و تجسس نکنید. (صحیح مسلم)
پس گفته می‌توانیم که تجسس‌کردن حرام است؛ چه در زندگی شخصی نسبت به همسر و نزدیکان و چه در امور جمعی و ...؛ زیرا سبب بی‌اعتباری، فاسد‌شدن روابط و همچنان در امور حکومت‌داری تجسس، هویت میان حکومت و رعیت را از بین می‌برد.تجسس تنها در یک حالت جایز است که حکومت اسلامی بر افراد امنیتی  و یا مجموعۀ از مسلمانان گمان کند که خطری به امنیت دولت و مسلمانان هستند و یا با کفار رابطۀ مخفی دارند پس در این حالت به حکومت اسلامی جایز است که تجسس کند. ‌
همین‌طور غیبت‌کردن که در واقع به معنای سخن‌گفتن در غیاب کسی به گونۀ که آن فرد حاضر نباشد و اگر در حضورش گفته شود، ممکن ناراحت گردد. که متاسفانه در میان عدۀ از مسلمانان نیز به وضوح دیده می‌شود و این گناه کبیره را خیلی راحت مرتکب می‌گردند؛ در حالی‌که در روایات زیادی الله متعال و رسول الله (ﷺ) مسلمانان را از این گناه برحذر کردند.
چنانچه واضح شد، هر سه گناه به هم مرتبط است و در صورت انجام هر یکی از آن‌ها، انسان به دیگری نیز روی می‌آورد و در نتیجه در دنیا سبب ناآرامی، اضطراب و تشویش پنهانی می‌شود؛ زیرا بر حسب گمان و در خفا انجام می‌شود و قلب انسان را مریض می‌سازد و در آخرت نیز مرتکبین چنین گناهان عظیمی مستحق عذاب الهی خواهند شد. پس زیبندۀ مسلمان است که همواره بیدار و هوشیار باشد تا مبادا شیطان، هوای نفس و اطرافیانش وسیلۀ دوزخ‌رفتنش گردند و در عوض آن نسبت به هر کسی‌که گمان بد کرده است؛ به وی رجوع نموده و همراهش صحبت نماید و هر آن‌چه را که سبب گنهکار‌شدنش می‌گردد، از خود دور نماید.

کفر ملت واحدی است!
دسیسه‌های سازمان‌های بین‌المللی که در پس شعار‌ها و کمک‌های بشردوستانه پنهان است، سراسر جهان را فراگرفته است این همان چیزی است که توسط دکتر "هدایت نور"، رئیس مجلس شورای اندونزی، در جملۀ معروف خود گفته شد: «این کمک‌های بشردوستانۀ سازمان ملل در ظاهر کمک‌های بشر‌دوستانه هستند؛ اما در واقع کمک‌های جهنمی و شیطانی اند؛ هدف‌شان استعمار است نه یاری‌رساندن به آسیب‌دیدگان!»
هرکسی‌که فعالیت‌های سازمان‌های به‌اصطلاح «بشردوستانه» را در سرتاسر جهان دنبال می‌کند؛ با تردیدهای زیادی مواجه می‌شود و ده‌ها علامت سوال در ذهن‌اش دربارۀ نقش واقعی این سازمان‌ها در سرزمین‌های که در آن فعالیت می‌کنند، ایجاد می‌شود.
بسیاری از ناظران بر این باورند که نقش این سازمان‌ها فراتر از فعالیت‌های بشردوستانه است و در واقع تلاش برای گمراه‌کردن افکار عمومی جهانی از طریق انتشار اطلاعات گمراه‌کننده و کاذب در مورد وضعیت واقعی در مناطقی است که در آن فعالیت می‌کنند تا بتوانند به اهداف‌شان ادامه دهند.

زن و شوهر باید به یکدیگر اعتماد داشته و از ظن و گمان در مورد همدیگر پرهیز کنند؛ چون سوءظن از وسوسه‌‌های شیطان است و منجر به ایجاد سوءتفاهمات و بروز مشکلات در میان افراد می‌گردد. رسول الله (صلی الله علیه و سلم) می‌فرماید: (إیاکم والظن، فإن الظن أکذب الحدیث) ترجمه: «ازگمان بد پرهیز کنید، چرا که گمان بد دروغ‌ترین سخن است.» [متفق علیه]

غزه در یک سال گذشته
امریکا از زمان شروع نسل‌کشی، حداقل 17.9 میلیارد دالر کمک‌های نظامی برای یهود اشغالگر هزینه کرده است. آنان با هم متحد و یکدست شدند تا مسلمانان را با سلاح‌های قدرت‌مندی که در اختیار دارند، قتل عام کنند؛ در حالی‌که حکام سرزمین‌های اسلامی سلاح‌های ارتش‌های مسلمان را سالانه در نمایشی به رخ جهانیان می‌کَشند؛ سپس انبار‌های از اسلحه را می‌بندند و مانع استفاده از آن برای نصرت و نجات کودکان و زنان مسلمانِ می‌شوند ‌که توسط پست‌ترین مردم یعنی یهودیان زیر  آوار مدفون می‌گردند!  
 
 

غزه در یک سال گذشته
در جریان نسل‌کشی مسلمانان غزه(115) کودک نوزاد به دنیا آمدند و  شهید شدند، برعلاوۀ آن‌ها (710)  کودک کمتر از یک سال داشتند که در جریان جنگ شهید شدند. در حالی‌که (36) فرد نیز در اثر قحطی و گرسنگی شهید شدند این جنگ بیش از (97 هزار) زخمی و مجروح برجای گذاشت چنانچه (69 درصد) قربانیان را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند.
 

غزه در یک سال گذشته
مساجد و مدارس غزه به پناهگاه آوارگانی که فرار می‌کردند، مبدل شدند و سپس این پناهگاه‌ها به گورستان تبدیل شدند. در غزه، سربازان اشغالگر تفاوتی میان مجاهدین حامل سلاح و غیر‌نظامیان غیر مسلح قائل نیستند؛ زیرا همه متهم هستند و این جنگ علیه هر کسی‌ است که مسلمان باشد.
 
اشغالگر برای توجیه بمباران غیر‌نظامیان با طیاره‌ها و کشتن آن‌ها با هجوم تانک‌ها در مدارس و اردوگاه‌ها؛ به دروغ می‌گوید که افراد مسلح در میان ساکنان رخنه کرده اند!
حالا چه چیزی کشتار هزاران کودک بی‌گناه را توجیه می‌کند؟ چه چیزی قتل عام مسلمانان مناطقی از رفح که خیمه‌های آوارگان را سوزانده و یاانسان‌هایی را که در حفره‌های چند متری زیر شِن‌های که روی آن خوابیده بودند، دفن کرد؛ توجیه می‌کند؟!

غزه در يك سال گذشته!
اسرائیل اشغالگر (178) پناهگاه را هدف قرار داده و (200) مقرّ دولتی و (123) مدرسه و پوهنتون را به‌طور کامل ویران کرده است و (335) مدرسه وپوهنتون را به‌شکل جزیی منهدم ساخته است. همچنان (150 هزار) واحد مسکونی را به‌طور کلی تخریب و
(80 هزار) واحد مسکونی غیر‌قابل سکونت و همچنان (200 هزار) واحد مسکونی نیز نیمه تخریب اند.

اسرائیل اشغالگر (178) پناهگاه را هدف قرار داده و (200) مقرّ دولتی و (123) مدرسه و پوهنتون را به‌طور کامل ویران کرده است و (335) مدرسه وپوهنتون را به‌شکل جزیی منهدم ساخته است. همچنان (150 هزار) واحد مسکونی را به‌طور کلی تخریب و
(80 هزار) واحد مسکونی غیر‌قابل سکونت و همچنان (200 هزار) واحد مسکونی نیز نیمه تخریب اند.
 

بعد از گذشت یک سال از حملات وحشیانۀ اسرائیل در غزه؛ ده‌ها هزار تن شهید، مجروح و مفقود بر جای گذاشت، صدها خانواده  از بین رفتند، زیر‌ساخت‌ها ویران شدند، خانه‌ها، مدارس، ‌مساجد و پوهنتون‌ها ویران شدند، شفاخانه‌ها و مراکز بهداشتی هدف قرار گرفتند تا آن‌که از فعالیت باز ماندند. حملات وحشیانۀ که غزه را به مکان غیر‌قابل سکونت تبدیل کرد.
پس یا رب! مسلمانان را به‌وسیلۀ أنصاری چون أنصار پیامبر ‌(ﷺ) عزت و کرامت ببخش که با آن‌ها دین با عزت و مستضعفان پیروز می‌گردند.
﴿وَيَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ * بِنَصْرِ اللهِ يَنْصُرُ مَنْ يَشَاءُ وَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ﴾
(روم:4 -5)
ترجمه: در آن روز مؤمنان [از تضعیف ابر قدرتی که بر آن‌ها سلطه داشت] خوشحال خواهند شد. به یاری الله، یاری می‌دهد آن را که بخواهد و اوست صاحب قدرت مهربان [بر مؤمنان].

 (902) خانواده در جریان نسل‌کشی غزه به طور کامل نابود شده اند!
روز چهارشنبه مؤرخ 2/10/2024 م دفتر رسانۀ دولتی در غزه در بیانیۀ مطبوعاتی اعلام کرد «طی ادامۀ جنایت نسل‌کشی که توسط ارتش اشغالگر به حمایت کامل امریکا طی یک سال در غزه انجام شد؛ این رژیم 902 خانواده را به‌طور کامل نابود و با شهید‌ساختن همۀ اعضای خانواده، نام آن‌ها را از ثبت احوال پاک نموده است. همچنان افزود که اشغالگر، 1364 خانوادۀ فلسطینی را شهید ساخته است که تنها یک نفر از هر خانواده باقی مانده است. همین‌طور 3472 خانواده را شهید ساخته است که از هر خانواده تنها دو نفر باقی مانده اند.» (منبع: العربي الجديد)
 
 👇🏼

وزارت اوقاف : «اشغالگر (814) مسجد را به طور کامل ویران کرده است. (19) قبرستان را هدف قرار داده است و نیز، خسارات هنگفتی را وارد کرده است در طول یک سال کامل از جنگ نابودگر نوار غزه.
 

پس آیا این‌که شب و روز به فکر جمع‌کردن مال و ثروت و امکانات خوب باشیم و یا به‌خاطر مریضی و مرگ اهل و فرزند خود جزع فزع نموده و عکس‌العمل غیر‌شرعی انجام بدهیم و یا برای تأمین نفقۀ خانوادۀ خود دنبال حرام بگردیم؛ کدام سودِ دارد در‌حالی‌که هیچ یک به جز اعمال همراه ما نمی‌مانند!
آیا در طول روز همان‌قدر که برای به‌دست‌آوردن ثروت و مقام و یا فراهم‌کردن امکانات برای خانواده و فرزند خود می‌تپید؛ برای اعمال‌تان و کسب رضایت الله متعال هم سعی می‌کنید؟
کسی‌که هدف زندگی‌اش رضایت الله سبحانه و تعالی باشد، در تمام اعمال‌اش چه تربیت فرزند باشد و احسان به والدین، چه تأمین نفقه و داشتن مقام و ثروت  و یا مواجه‌شدن با مشکلات و دشواری‌های زندگی؛ همه و همه را برای کسب رضایت الله سبحانه و تعالی جهت می‌دهد؛ زیرا اگر به فرزند خود از دید غریزوی رسیدگی کنید نه از دید رضایت الله و این‌که فرزند امانتی است که باید مراقب‌اش باشید، پشیمان گردیده و حسرت خواهید خورد و یا ثروت و مقام را تنها برای لذت‌بردن از دنیا بخواهید و در راه الله انفاق نکنید و صدقه ندهید، باز هم پشیمان گردیده و حسرت خواهید خورد؛ زیرا هیچ کدام انسان را یاری نمی‌کنند مگر تا نزدیک قبر، و این تنها  اعمال است که باید از ذره ذرۀ آن حساب بدهیم.

از انس (رضی الله عنه) روایت است که رسول الله (صلى الله عليه وسلم) فرمودند: «يتْبعُ الميْتَ ثلاثَةٌ: أهلُهُ ومالُه وعمَلُه، فيرْجِع اثنانِ ويبْقَى واحِدٌ: يرجعُ أهلُهُ ومالُهُ، ويبقَى عَمَلُهُ  [متفق علیه]
ترجمه: «سه چيز مُرده را همراهی می‌کند: خانواده، مال و عمل او. دو تا از آن‌ها باز می‌گردند و يکی با او می‌ماند: خانواده و مالش بر می‌گردند و عمل‌اش با او می‌ماند.»
از آن‌جایی‌که تنها هدف مسلمان در زندگی باید کسب رضایت الله متعال باشد و بس، چنانچه در طول عمر و در پروسۀ ابتلا چیزهای زیادی است که هر انسان به‌وسیلۀ آن مورد آزمایش قرار می‌گیرد؛ مثلا به داشتن اولاد، ثروت، مقام، فقر، مریضی‌ و ...  که طی آن انسان اعمال زیادی را انجام می‌دهد. همین‌طور که در حدیث فوق خواندیم تنها اعمالی را که در طول زندگی انجام داده‌ایم؛ تا روز حشر همراه ما هستند؛ نه فرزندان  و مقام و ثروت و ... زیرا اعمال انسان تعیین‌کنندۀ جایگاه انسان در جهنم یا در جنت است.
ادامه دارد... ‌

 
﴿يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَأَحْصُوا الْعِدَّةَ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ ۖ لَا تُخْرِجُوهُنَّ مِن بُيُوتِهِنَّ وَلَا يَخْرُجْنَ إِلَّا أَن يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُّبَيِّنَةٍ ۚ وَتِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ ۚ وَمَن يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ ۚ لَا تَدْرِي لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذَٰلِكَأَمْرًا﴾
(طلاق: 1) 
ترجمه: ای پیامبر! هر زمان خواستید زنان را طلاق دهید، در زمان عدّه، آن‌ها را طلاق گویید [زمانی که از عادت ماهانه پاک شده و با همسرشان نزدیکی نکرده باشند]، و حساب عدّه را نگه دارید؛ و از اللهِ که پروردگار شماست بپرهیزید؛ نه شما آن‌ها را از خانه‌های‌شان بیرون کنید و نه آن‌ها (در دوران عدّه) بیرون روند، مگر آن‌که کار زشت آشکاری انجام دهند؛ این حدود الله‌ست، و هر کس از حدود الهی تجاوز کند به خویشتن ستم کرده؛ تو نمی‌دانی شاید الله بعد از این، وضع تازه (و وسیله اصلاحی) فراهم کند!

از نُعمان بن بَشیر (رضی‌الله‌عنه) روایت است‌که رسول الله (ﷺ) فرمودند:
«مثال مؤمنان، در محبت، مهربانی و شفقتی که با یکدیگر دارند؛ مانند یک بدن هستند، که اگر عضوی از آن به درد آید، بقیهٔ اعضای بدن با بی‌خوابی و تب با آن همراهی می‌کنند.»[متفق علیه]

اگر این موضوع به‌طور مثبت تفسیر شود ممکن است این تاریخ به‌طور غیرمستقیم (یا حتی آشکار) به شاگردان طوری آموزش داده شود که دین را مورد سؤال قرار دهند و از سکولاریسم حمایت کنند.
به‌عنوان مثال؛ اگر "مارتین لوتر" توانست کاتولیک‌گرایی را نقد کند و ناهماهنگی‌ها و نواقص آن را نشان دهد، آیا همه ادیان قابل نقد نیستند؟! پس اسلام چطور؟
اگر دین موجب عقب‌ماندگی آن دوره شد و غرب زمانی پیشرفت کرد که دین را از زندگی عمومی کنار گذاشت؛ آیا همان عقب‌ماندگی دینی نیست که امروز جهان، اسلام را عقب نگه‌داشته است؟ و نباید اسلام نیز مانند غرب یک «اصلاحات» را تجربه کند؟
ما طبعاً تفسیر متفاوتی از این تاریخ داریم. کلیسای مسیحیت فاسد شد؛ زیرا آنانی‌که به آن‌ها امانت سپرده شده بود تا این پیام را حفظ کنند، با گذشت زمان آن پیام را تغییر دادند.
این تغییرات انسانیِ اجتناب‌ناپذیر دینی را ایجاد کرد که متناقض، غیرمنسجم و سرکوب‌گر بود. مردم به‌طور طبیعی می‌خواستند خود را از این سرکوب رها کنند؛ اما به‌جای این‌که ریشهٔ مشکل را شناسایی کنند، تصمیم گرفتند که به‌طور کلی دین را کنار بگذارند.
این تجربهٔ تلخ باعث شد که غرب همهٔ ادیان را غیرعقلانی، سرکوب‌گر و مخالف پیشرفت ببیند.
در واقع این دیدگاه اکنون به‌عنوان یک حقیقت جهانی معرفی شده و به زور بر دیگران تحمیل می‌شود، هرچند بقیهٔ دنیا چنین تجربۀ را نداشته است.
این حالت شبیه فردی است که تجربۀ منفی از ازدواج دارد و با شدت إصرار دارد که ازدواج یک مسئلۀ بی‌ارزش است‌ و هر کسی‌که ازدواج کند، محکوم به بدبختی است.
در حالی‌که تاریخ اسلام متفاوت است. نصوص مقدس ما برخلاف ادیان پیشین، توسط پروردگار جهانیان محافظت شده‌ اند و بدون تغییر همچنان پابرجاست و از هر گونه خطا و فساد مبرّا هستند.

﴿إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا ٱلذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُۥ لَحَـٰفِظُونَ﴾
(حجر: 9)
ترجمه: همانا ما خود این قرآن را نازل کرده‌ایم و مسلماً نگهبان آن نیز هستیم.
﴿ٱلْحَمْدُ لِلَّهِ ٱلَّذِىٓ أَنزَلَ عَلَىٰ عَبْدِهِ ٱلْكِتَـٰبَ وَلَمْ يَجْعَل لَّهُۥ عِوَجَا﴾
(کهف: ۱)
ترجمه: ستایش ویژۀ خدائی است که این کتاب [قرآن] را بر بندهٔ [برگزیدۀ] خویش نازل کرد و در آن هیچ انحرافی قرار نداده است.
اسلام، به‌عنوان وحی الهی، فراتر از هرگونه نقد است؛ زیرا توسط الله متعال کامل شده است.
﴿ٱلْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِى وَرَضِيتُ لَكُمُ ٱلْإِسْلَـٰمَ دِينًا﴾
(مائده: ۳)
ترجمه: امروز دین‌تان را برای شما کامل کردم و نعمت‌ام را بر شما تمام نمودم و اسلام را به‌عنوان دین برای شما پسندیدم.
اگر نقص یا کمبودیِ وجود دارد؛ این تنها نقص در فهم انسانیِ ما از نصوص شرعی و تطبیق آن‌ها است. اگر امت مسلمان عقب‌مانده‌اند، این به‌ علت تطبیق اسلام نیست؛ بلکه به‌خاطر عدم تطبیق آن در زند‌گی است.
به‌عنوان والدین، باید تلاش کنیم تا از آن‌چه که در صنوف درسیِ فرزندان‌مان تدریس می‌شود، آگاه باشیم و چارچوب درستی برای فرزند‌مان در تفسیر وقایع ایجاد کنیم تا افکار اسلامی را تقویت کرده و بذرهای شک و تردید و سردرگمی را که ممکن از چنین درس‌هایی در اذهان‌شان کاشته شود، برطرف سازد. (گفتنیِ یکی از بزرگان)

آیا همۀ ادیان قابل نقد اند؟
دختر‌م که اکنون صنف هشتم است؛ در مضمون تاریخ‌شان دربارهٔ دورهٔ قرون وسطی در اروپا (1066 - 1485م) را مطالعه می‌کند. وی مشکلاتی را که کلیسای کاتولیک روم با آن مواجه بود؛ چون نوشتن اعلامیۀ «95 تز» از "مارتین لوتر" و موضع‌گیری‌های شاه "هِنری هشتم" در مقابل کلیسا را یاد گرفته است. اکثر محتویات تاریخ شامل نام‌ها، مکان‌ها و تاریخ‌ها است؛ اما قسمت زیادی از آن نیز به‌گونۀ تفسیری است یعنی شامل فهم علل وقایع، پیامدهای آن‌ها، و درس‌هایی که می‌توانیم از آن‌ها بگیریم، می‌شود.
بنابراین؛ تاریخ قرون وسطی را می‌توان به‌عنوان صرفاً رویدادهای تاریخی و حقایق مرتبط با این‌که چه کسی چه کاری را در چه زمانی انجام داده است، در نظر گرفت؛ اما نکتۀ مهم این است که این دوره شامل آغاز سکولاریسم در اروپا نیز می‌شود، آنگاه که اروپا از نفوذ کلیسا فاصله گرفت و به ارزش‌های "روشنگری" روی آورد.
ادامه دارد...

از ابوهریره (رضی الله عنه) روایت است که رسول الله (ﷺ) فرمودند:
«کسی‌که عمداً بر من دروغ بندد، جایگاه خود را در آتش دوزخ مهیا سازد.» [متفق عليه]

و نیز از پیامبر (ﷺ) روایت شده است که فرمودند: «به‌دست‌آوردن غنائم سرد، روزه در زمستان است.» [ترمذی] پس از جهاد، غنائم به‌دست می‌آید پس از آن‌که انسان جان خود را فدا می‌کند یا مجروح می‌شود؛ اما غنائم سرد غنائمی است که انسان بدون جهاد کسب می‌کند که روزه در زمستان بسان همان غنائم است بدون زحمت و خستگی و بیرون‌رفتن از خانه و ... . 
از خصوصیات فصل زمستان؛ سردی هوا، بارندگی‌های شدید، رعد و برق و مِه فراوان است، آب یخ می‌زند، میوه‌ها کم می‌شود، حیوانات در جا و مکان‌شان بند می‌مانند، حرکت و فعالیت کم می‌شود و خواب زیاد؛ اما آیا به این فکر کرده اید چگونه این حالت زمستانی را برای خود بهار کنید؟ آ به فکر بهره‌گیری از شب‌های طولانی آن هستید؟
عدۀ از غافلان تنها دید استراحت و سرگرمی و شب‌نشینی و لهو و لعب و تماشای فلم و سریال، خود را از این فرصت بی‌بهره می‌کنند؛ اما زمستان برای مؤمن بهار است؛ بهار قلب مؤمن! بناءً یک مؤمن می‌تواند مقام‌اش را در این زمستان نزد الله متعال بالا ببرد، قلب مؤمن بسان بهار شگوفا و انشراح برای تقرب به الله دارد. عبیدالله بن عمیر (رضی الله عنه) وقتی زمستان می‌آمد می‌فرمود: «ای اهل قرآن! شب برای تلاوت قرآن طولانی شده، پس قرآن بخوانید.»
نگذارید زمستان شما را به خواب غفلت فرو برد! بلکه زمستان باید همگی ما را به یاد تاریکی و تنهایی قبر بیاندازد. تاریکی شب‌های زمستان و گاهی بدون برق، خاموشی، تاریکی و خواب طولانی باید قبر را به یادمان بیاورد تا برای نورانی‌شدن قبرمان بالای اعمال‌مان فکر کنیم.
زمستان باید ما را به یاد سرمای شدید جهنم (زمهریر) بیاندازد! که در آن نقطۀ از جهنم، از شدت سرما انسان تکه تکه می‌شود.
پس با دعا، قیام، إستغفار، تلاوت قرآن‌کریم و روزه‌گرفتن بهترین بهره را از شب‌های طولانی و روزهای کوتاه زمستان ببرید.‌

چرا زمستان بهار مؤمن است؟
رسول الله (ﷺ) فرموده اند: «الشتاء ربیع المؤمن» ترجمه: زمستان بهار مؤمن است. [احمد] امام بیهقی به آن افزود:  «شب‌هایش طولانی برای شب زنده‌داری و روز‌هایش کوتاه برای روزه گرفتن.» همان‌طور که می‌دانیم رسول الله (ﷺ) فصل زمستان را فرصتی برای مؤمن دانسته اند همان‌طور که فصل بهار به‌طور عموم فرصتی‌ست برای انسان؛ چنانچه زیبایی و تازگی طبیعت، شکوفۀ درختان و سبزی جوانۀ گیاهان و هوای معتدل برای انسان نشاط و انرژی می‌بخشد و از آن برای انواع فعالیت‌ها و رفتن به سفر و ... استفاده می‌کنیم! این‌جا پیامبر (ﷺ) بهار مؤمن را به این تعبیر نمودند که شب‌اش طولانی است و فرصت خوبی برای قیام و سجده و تلاوت قرآن‌کریم و استغفار از الله رحمن و روز آن کوتاه و ساعات آن کم است مؤمن با روزه‌گرفتن از آن بهره می‌برد شکی نیست که روزه، بعد از نماز بهترین عبادت جهت تقرب به الله متعال است؛ چنانچه در حدیث قدسی آمده است  که الله متعال می‌فرماید: «هر عمل بنی آدم برای اوست؛ مگر روزه که آن برای من است و من پاداش آن را می‌دهم.» [بخاری]
ادامه دارد...

مشکل مهاجرت در حالی است که حدود %۶۳ نفوس افغانستان را افراد پائین‌تر از سن ۲۵ تشکیل می‌دهد و این کشور از جمله‌ی جوان‌ترین کشورهای دنیا به‌حساب می‌آید. اگر این نیروی جوان مورد حمایت قرار نگیرد و فرصت‌های شغلی لازم برایش مساعد نگردد، طبعاً که دست به مهاجرت می‌زند.
نکتهٔ دیگر قابل‌توجه این است که؛ معضل افغانستان به‌عنوان سرزمین افغانستان قابل‌حل نیست؛ بلکه ما جزء از یک جماعت کلان بشر بنام امت اسلامی هستیم که درد و رنج و مشکلات و عقیده‌ی ما یکی است و ما در منابع نیز با هم شریک می‌باشیم. یعنی وقتی می‎توانیم مشکلات خویش را حل کنیم که به حیث امت به آن خود را مواجه کنیم و با تطبیق اسلام و تأسیس دولت اسلامی و ادامه دعوت به نسل جوان خویش مثل اسامه بن زید، عبدالله بن سهیل، عبدالله بن مسعود رضوان‌الله تعالی عنهم، چنین مفکوره را بدهیم که به‌عوض مهاجرت ذلیلانه و پر از حقارت به این کشورهای غربی به فکر تسلط و تطبیق اسلام در آن جا، تربیت شوند؛ امری که جهان‌بینی اسلامی که همانا پخش و نشر اسلام برای اظهار دین که رسالت جمعی امت اسلامی است، آن را از ما می‌خواهد. اگر نسل آینده‌ی ما باهویت اسلامی به حیث جزء از امت اسلامی، و حامل دعوت اسلامی به جهان، تربیت نشود، طبعاً که مشکل مهاجرت و ده‌ها مشکل دیگر دامن‌گیر ما خواهد بود، ما از حل آن عاجز خواهیم بود. مشکل مهاجرت و ده‌ها مشکل دیگر زمانی حل می‌شود که دستورات الله متعال که او حل‌کننده‌ی تمام مشکلات است، توسط تأسیس دولت خلافت تطبیق شود؛ تا عزت دنیا و آخرت را نصیب خود و بقیه امت اسلامی بسازیم.

مهاجرت معضل پیچیده‌ی که فقط راه‌حل مبدأی دارد
مسئله‌ی مهاجرت و پناهندگی یکی از معضلات دیرینه‌ی افغانستان است، اما در بعضی مواقع که وضعیت سیاسی و اقتصادی در این کشور تغییر می‌کند، تعداد آن کم‌وزیاد می‌شود. در طول ۲۰ سال گذشته هم مهاجرت در افغانستان جریان داشته و این کشور یکی از جمله کشورهای است که سطح مهاجرت به خارج در آن همیشه بلند بوده و در ردیف کشورهای مانند، سوریه و کشورهای افریقایی قرار دارد. ممکن مهاجرت در افغانستان دلایل مختلف داشته باشد، اما مهم‌ترین‌های این مهاجرت نامحدود و سیل‌آسا، آن هم به‌طرف غرب قرار ذیل می‌باشد:
بلند رفتن توقع نسبت به زندگی: بعد از اشغال افغانستان توسط ناتو و آمریکا در سال ۲۰۰۱ م افغانستان به دلیل این‌که مناطق شهری آن دارای کدام مبدأ و فکر خاص در زندگی نبود، بسیار به‌راحتی شکل زندگی غربی ترویج شد. بر اساس مدل غربی، تقاضای برای زندگی مادی و راحت که در ذهن جامعه از طرف رسانه‌ها و سریال‌ها مجسم شده بود، بالا رفت. این حالت سبب شد که یک تعداد زیاد از مردم به دنبال زندگی رؤیایی به‌طرف غرب هجوم ببرند. با وجود تحمل مشقت‌های راه که در بعضی مواقع چندین سال را در بر می‌گیرد و خطر مرگ نیز وجود دارد، مردم آماده‌اند تا دست به مهاجرت خطرناک، غیرقانونی از راه بحر و خشکی بزنند و زندگی خود و فامیل خویش را به خطر بیندازند. درحالی‌که یک تعداد از کسانی‌که دست به مهاجرت می‌زنند از دید مادی و زندگی آن‌قدر مشکل ندارند؛ حتی معاش و خانهٔ خوب هم دارند، مگر بازهم علاقه به مهاجرت به کشورهای غربی دارند و می‌خواهند که سرزمین و کشور خویش را ترک کنند.
نداشتن هدف زندگی درست: وقتی یک فرد هدف زندگی واضح نداشته باشد، طبعاً به دنبال مسیری می‌رود که هوای نفس آن می‌خواهد. انسان‌های هدفمند کوشش می‌کنند که تا حد ممکن هوای نفس را تنظیم کنند، در صورتی‌که خلاف هدف واقع شود از آن صرف‌نظر می‌کنند. زمانی که یک فرد هدف زندگی آن رسیدن به کمال مادی و اشباع تمام توقعاتش در این دنیا باشد، طبعاً که افغانستان با چنین شرایطی جای مناسبی برای زندگی‌کردن نخواهد بود و هر لحظهٔ آن ضایع خواهد شد. اما اگر فردی دیگری هدف زندگی خویش را بر اساس رضایت الله متعال تعیین کند، و این‌که زندگی امتحان الهی است؛ در این صورت برخورد با شرایطِ که به وجود آمده برایش آسان خواهد بود. در این صورت او هر لحظه را غنیمت شمرده و برای رسیدن به رضایت الله متعال و ادای تکلیف شرعی تلاش می‌کند. طبعاً که این فرد به دنبال محیطی تلاش خواهد نمود که این تکالیف شرعی به شکل احسن و آسان آن اجرا شود، و زمینه‌های خیر در آن زیاد باشد؛ در این حالت افغانستان جایی مناسب و بهتری خواهد بود، و‌لو اگر از نظر مادی و شرایط زندگی ممکن ما با مشکلات مواجه باشیم.
فقر و مشکلات اقتصادی: یکی از عوامل بسیار مهم و جدی در افغانستان همین مسئله‌ی فقر و بیکاری است که دامن‌گیر اکثریتِ از جوانان ما در افغانستان شده است. بر اساس آمار نهادهای بیرونی حدود هشتاد ‌درصد مردم بر اساس تعریف آن‌ها، زیرخط فقر زندگی می‌کنند و تعداد زیاد از این مردم به سه وعدهٔ غذایی دسترسی ندارند. روزانه حدود ۵۰۰۰ هزار نفر به ایران و بین ۳۰۰۰۰ هزار نفر به پاکستان می‌روند. این مهاجرت سیل‌آسا به دلیل فقر و مشکلات است که مردم ما به آن مواجه‌اند. به دلیل پیداکردن لقمه نانی می‌خواهند که به کشورهای خارجی آن هم به طور قاچاق با تحمل صدها مشکل سفر کنند.
دید اکثریت مهاجرین نسبت به اروپا این است که به‌مجرد رسیدن به آن‌جا زندگی راحتی شروع خواهد شد؛ و از مشکلات رهایی خواهند یافت. اول این‌که بعضی از مشکلات به طور طبیعی آمدنی است، و هر انسان به آن مبتلا می‌گردد، صرف‌نظر از این‌که در کجای دنیا زندگی می‌کنیم. دوم این‌که زندگی راحت در هیچ جایی از کره‌ی زمین وجود ندارد، و حتی سویس بهترین دموکراسی دنیا را دارد، برای خودکشی اتباع خودش کپسول ساخته است که فرد بسیار به‌راحتی می‌تواند به زندگی خودش خاتمه دهد. این به این معنی است که برای خودکشی تقاضا بسیار زیاد است که تکنولوژی آمده تا این ضرورت را رفع کند. مردم خودکشی می‌کنند؛ چون زندگی برایشان خسته‌کن شده و معنی زندگی را از دست‌ داده‌ اند، لذا در شعوری‌ترین حالت تصمیم می‌گیرند که آن را به پایان برسانند. اگر اروپا آن هم کشور سویس که مصؤن‌ترین جای برای زندگی مادی و بهترین دموکراسی دنیا نمی‌تواند خوشبختی را به وجود آورد، پس کجای این کره‌ی زمین محلی برای خوشبختی خواهد بود؟ این سؤال است که اصحاب خرد باید پاسخ آن را دریابند.

آن‌چه که تا کنون گفته شد در مورد افراد بود؛ اما برای حکام افغانستان لازم است که با دید عمیق و استوار به اسلام، مشکلات اساسی مردم را حل کرده و به آن تلاش کنند، تا این معضل بزرگ مهاجرت آهسته‌آهسته حل شود.
ادامه دارد...

 
﴿وَلَا تَنكِحُوا الْمُشْرِكَاتِ حَتَّىٰ يُؤْمِنَّ ۚ وَلَأَمَةٌ مُّؤْمِنَةٌ خَيْرٌ مِّن مُّشْرِكَةٍ وَلَوْ أَعْجَبَتْكُمْ ۗ وَلَا تُنكِحُوا الْمُشْرِكِينَ حَتَّىٰ يُؤْمِنُوا ۚ وَلَعَبْدٌ مُّؤْمِنٌ خَيْرٌ مِّن مُّشْرِكٍ وَلَوْ أَعْجَبَكُمْ ۗ أُولَٰئِكَيَدْعُونَ إِلَى النَّارِ ۖ وَاللَّهُ يَدْعُو إِلَى الْجَنَّةِ وَالْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ ۖ وَيُبَيِّنُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ﴾ (بقره: 221)
ترجمه: و با زنان مشرک و بت‌پرست، تا ایمان نیاورده‌اند، ازدواج نکنید! (اگر چه جز به ازدواج با کنیزان، دسترسی نداشته باشید؛ زیرا) کنیز باایمان، از زن آزاد بُت‌پرست، بهتر است؛ هر چند (زیبایی، یا ثروت، یا موقعیت او) شما را به شگفتی آورد و زنان خود را به ازدواج مردان بُت‌پرست، تا ایمان نیاورده‌اند، در نیاورید! (اگر چه ناچار شوید آن‌ها را به همسریِ غلامان باایمان درآورید؛ زیرا) یک غلام باایمان، از یک مرد آزاد بت‌پرست، بهتر است؛ هر چند (مال و موقعیت و زیبایی او،) شما را به شگفتی آورد، آن‌ها دعوت به سوی آتش می‌کنند؛ و الله دعوت به بهشت و آمرزش به فرمان خود می‌نماید و آیات خویش را برای مردم روشن می‌سازد؛ شاید متذکر شوند!
 

فرصت‌های روز جمعه را غنیمت بشمارید؛
«مردم در روز جمعه درجه‌های متفاوتی دارند، برنده از بین آنان در این تجارت کسی است که در نمازِ روز جمعه حاضر می‌شود و از نعمات و بخشش‌های الله سبحانه و تعالی در این روز استفاده می‌کند و بازنده از بین آنان در این تجارت کسی است که حضور در نمازِ این روز و نعمات و بخشش‌هایش را از دست می‌دهد؛ پس به درجهٔ خود چه در سود و چه در زیان در این روز بنگرید؛ زیرا سود و زیان شما در آخرت نیز این‌چنین خواهد بود.»[صالح العصیمی]

مشخص شده است که وی "شعبان الدالو" دانشجوی ۱۹ ساله‌ی انجینیری نرم افزار است که در سال دوم تحصیل در پوهنتون "الازهر" غزه تحصیل می‌کرد. وی و مادرش باهم در آتش سوختند. برادر "شعبان" گفت: «وقتی مادرم را دیدم او را نشناختم و به‌سختی جسد شعبان را شناسایی کردیم، زیرا هیچ یک‌از ویژگی‌های او مشخص نبود، حتی لباس‌هایش کاملاً سوخته بود و هیچ نشانی از او پیدا نکردیم.»
"محمد" 15 ساله از آتش‌سوزی جان سالم به در برد؛ زیرا در بیرون از خیمه‌ی بود که آتش گرفت. وی می‌گوید: «زمانی‌که شنید خیمه‌ی خانواده‌اش در حال سوختن است، شوکه‌ شده و خودش را به سرعت به آن‌جا رساند و امیدوار بود که آن‌ها را بیرون بیاورد، اما این نوجوان به محض رسیدن به محل، شاهد آتش‌سوزی عظیمی بود؛ برادر و مادرش را دید که در مقابل چشمانش می‌سوزند و کسی نمی‌تواند به آن‌ها نزدیک شود. پدر و برادرانش در یک خیمه بودند و پدرش سعی داشت خواهر و برادر کوچک‌ترش را نجات دهد حتی مادرش تلاش می‌کرد با لباس‌هایش آتش را خاموش کند؛ اما همه‌ی آن‌ها بر اثر شعله‌های آتش سوختند.
"محمد" گفت: «آتش به طور کامل خانواده‌اش را نابود کرد و چیزی از آن‌ها باقی نماند. چه‌گونه جهان تماشا می‌کند که ما بدون هیچ دلیل جان خود را از دست می‌دهیم؟! وجدان مسلمانان عرب و عجم کجاست؟!
چه‌گونه می‌توانم بدون برادر و مادرم به زندگی خود ادامه دهم. ارتش اسرائیل خانواده‌ی غیرنظامیِ من را که هیچ راه‌حل و قدرتی ندارند، هدف قرار داد و ما را از مادری که برای نجات ما از مرگ، سخت جنگید، محروم کرد.»
"شعبان الدالو" و خانواده‌اش از زمان شروع حمله‌ی اسرائیل به غزه، پنج‌بار آواره شده بودند و در زمان حمله در "الاقصی" پناه گرفته بودند. او قبلاً از حمله‌ی هوایی به مسجدی که حداقل 20 غیرنظامی را شهید ساخت، جان سالم به در برد. مانند خانواده‌ی "الدالو" ده‌ها فلسطینی در حیاط شفاخانه‌ی "‌ دیرالبلاح" در اردوگاهی که غیرنظامیان آواره را به دنبال دستور تخلیه‌ی ارتش اسرائیل در شمال غزه در آن سکونت می‌دادند، ساکن بودند. "شعبان" خیمه‌ی را ساخته بود که خود و خانواده‌اش در آن پناه گرفته بودند. به گزارش اکانت اینستاگرام‌اش به نام" shabanahmed19@"، وی بزرگ‌ترین فرزند خانواده بود و مسئولیت تأمین مخارج والدین و دو خواهر و برادر کوچک‌ترش را بر عهده داشت.
"الدالو" در یک ویدئوی گفت: «ما در شرایط بسیار سختی زندگی می‌کنیم و از شرایطی مختلف مانند آواره‌گی، غذای محدود و داروی بسیار محدود رنج می‌بریم و یگانه چیزی‌که بین ما و دمای انجماد وجود دارد همین خیمه‌ی است که خودمان ساخته‌ایم. وی قصد داشت با ذخیره‌‌کردن مقداری پول تا پایان جنگ اسرائیل، خانواده‌اش را به مصر انتقال دهد. کاربران شبکه‌های اجتماعی این حمله را محکوم کردند و به "الدالو" و بسیاری از افرادی که در آن شب شهید شدند ادای احترام کردند. «دیروز اولین‌باری نبود که شعبان از تمام جهان کمک خواست زیرا اسرائیل او را زنده زنده سوزاند. او از تمام جهان می‌خواست که او را نجات دهد زیرا او تنها تامین‌کننده‌ی مخارج خانواده‌اش بود. "یوسف الهلو" تحلیلگر سیاسی و نویسنده در تویتر‌اش می‌نویسد: «اکنون، او رفته است و دو خواهر و برادر کوچک‌اش را به جای گذاشته است که کسی نیست از آن‌ها مراقبت کند. نگذارید داستان او فراموش شود.» یکی از کاربران شبکه های اجتماعی گفت: «نام او "شعبان الدالو" بود ... او پس از بمباران شفاخانه‌ی" الاقصی" شب گذشته توسط اسرائیل زنده زنده در چادر سوزانده شد.
نامش را شعبان بگویید، مرد، انسان، روحی در پشت عکسی که در سراسر جهان دیده می‌شود. مردی که توسط رژیم شیطانی زنده زنده سوزانده شد، در حالی‌که در شفاخانه به دستگاه تزریق خون وصل بود. اصطلاح جنایت جنگی نمی‌تواند حتی این را پوشش دهد که وی یک عدد نیست!»

فلسطینی‌ها عزادار مرد غزه‌یی هستند که در حمله‌ی اسرائیل به شفاخانه، زنده زنده سوخته است.
"شعبان الدالو"، دانشجوی 19 ساله‌ی فلسطینی و مادرش در آتش‌سوزیِ پس‌از حمله‌ی هوایی اسرائیل به شفاخانه‌ی "الاقصی" در غزه به شهادت رسیدند. اخیراً حملات مرگبار هوایی اسرائیل شفاخانه‌ی "الاقصی" و اطراف آن در مرکز غزه را هدف قرار داد که باعث شهادت و زخمی‌شدن ده‌ها تن در یکشنبه شب گذشته شد، ویدئوها و عکس‌های غیرنظامیانی که زنده زنده سوزانده شده‌اند، در فضای مجازی منتشر شده و خشم افراد زیادی را برانگیخته است.
به‌خصوص، عکسی از یک شخص مریضی که متصل به دستگاه تزریق خون بود و توسط شعله‌های احاطه‌شده به آتش، به‌طور گسترده به اشتراک گذاشته شده است.
ادامه دارد...

قتل عام بی‌رحمانهٔ مسلمانان غزه در حدی ظالمانه است که حتی احساسات غیر‌مسلمانان را برانگیخته و آنان را وادار به اعتراضات شدید و فریاد در سرک‌ها نمود؛ در این میان چهرهٔ پلید رهبران دولت‌های غربی به همه آشکار شد و از  طرفی هم چهرهٔ واقعی حکام حلقه به‌گوش سرزمین‌های اسلامی به همهٔ جهانیان افشا گردید.
چنین وضعیت فاجعه‌باری که ناشی از تطبیق نظام فاسد و ناقص سرمایه‌داری در جهان است؛ بیانگر زوال و نابودی نه‌چندان‌دور این نظام‌ پست و رهبران‌‌اش در جهان است بإذن الله.

فلسطین سرزمین مربوط به قبایل اعراب کنعانی بود که بیش از 7  هزار سال قبل از میلاد در آن زندگی می‌کردند. حضرت ابراهیم (علیه‌السلام)  1900 سال قبل از میلاد در فلسطین اقامت داشته و مردم را به توحید دعوت می‌کرد.
اما بعد از ظهور  اسلام؛ در سال 10  بعثت، الله متعال پیامبر (ﷺ) را در سفر اسرا و معراج، شبانه به مسجد‌الاقصی در سرزمین مقدس فلسطین فرستاد و در مسجد‌الاقصی بود که رسول الله (ﷺ) پیامبران دیگر را امامت داد و از آن‌جا بود که به آسمان عروج نمود. مسجد‌الاقصی نخستین قبله‌گاه مسلمانان است که نخستین بار در زمان خلافت حضرت عمر (رضی‌الله‌عنه) بعد از نبرد "یرموک" به رهبری خالد بن ولید، بیت‌المقدس حدود سال‌های 16- 17 هجری قمری فتح شد و اسلام به آنجا رسید.
بعد از حدود پنجصد سال از حاکمیت مسلمانان در فلسطین،  در سال 1099 م اروپائیان در قالب جنگ‌های صلیبی فلسطین را اشغال کردند و سپس دوباره بعد از هشتاد و‌هشت سال، توسط صلاح‌الدین‌ایوبی در 1187 م فلسطین دوباره به آغوش مسلمانان بازگشت.
بریتانیا قبل از جنگ جهانی اول زمانی که قصد سیطرۀ منطقۀ عربی و کانال "سویز"  را داشت؛ مصر را اشغال کرد و یهودی‌ها را تشویق نمود تا ادعای بی‌اساس مبنی بر  داشتن حق  بازگشت به تپۀ صهیون داشته باشند .
در این راستا بریتانیا تلاش زیاد کرد و به همین هدف "تئودور هرتزل" خبرنگار یهود تبار اتریشی را که مسئول دعوت یهودی‌ها به فلسطین و تشکیل دولت صهیونیستی در فلسطین بود را در زمان خلافت عثمانی نزد "عبدالحمید ثانی"  خلیفۀ مسلمانان فرستاد و چون در آن زمان قبل از جنگ جهانی اول نظام اقتصادی دولت خلافت ضعیف شده بود؛ بریتانیا هم از فرصت استفاده کرد و در مقابل چندین میلیون سکۀ طلا  از خلیفۀ مسلمانان خواست تا شهرک یهودی‌نشین برای یهودیان در فلسطین ایجاد کند؛ اما خلیفۀ مسلمانان "عبدالحمید ثانی" چنان پاسخ دندان شکنی داد که درج  تاریخ گردید:
«نمی‌توانم حتی یک وجب از سرزمین فلسطین را رها کنم، چون زمین شخصی من نیست؛ بلکه سرزمین امت اسلامی است. مردم برای این سرزمین جنگیدند و آن را با خون‌شان آبیاری کردند، یهودیان پول و ثروت خود را نگهدارند. اگر روزی خلافت از هم پاشید، آن زمان می‌توانند فلسطین را مُفت بگیرند و لی تا من  زنده‌ام این اتفاق نخواهد افتاد.»
اما با وجود جواب قطعی و جدی در قبال امانت امت مسلمان از سوی خلیفه؛ باز هم "هرتزل" از هدفش دست‌بردار نشد و با کمک امریکا، بریتانیا و فرانسه بیانیۀ صادر کرد که باید حتما وطن و دولتی برای یهودیان در فلسطین تاسیس گردد و پس از جنگ جهانی اول همزمان با شکست نظامی خلافت عثمانی در مقابل دول اروپایی و انحطاط مسلمانان در آن زمان،  فلسطین اشغال گردید. جامعه ملل هم موافقت کرد  که بریتانیا در آنجا حاکم باشد و بریتانیا هم نمایندگان یهودی را استخدام کرد تا برای  یهودیان سراسر جهان زمینه را مساعد کنند که به فلسطین بیایند و زمین زیادی به اختیار آنان گذاشت تا شهرک بسازند و آبادی کنند.
سپس در سال 1948م پس از جنگ جهانی دوم، فلسطین به موافقت سازمان ملل میان یهودی‌ها و فلسطینی‌ها تقسیم شد و بریتانیا بعد از این‌که مطمئن شد که امریکا، روسیه و اروپا برای یهودی‌ها سرزمین مستقل می‌سازند؛ تسلیحات نظامی و فرماندهان و امکانات زیاد در اختیار آنان قرار داد و رهبر یهودی‌ها در 1948م رسماً تاسیس دولت اسراییل را در فلسطین اعلام کرد و سازمان ملل و دیگر نهاد‌های غرب آن‌را به رسمیت شناختند.
مسلمانان فلسطین، همان روز (15 ماه مه 1948م)  را بنام "یوم النکبه" یا روز فاجعه می‌گویند.

رسول الله (ﷺ) می‌فرماید:  «الله رحمت کند مردی را که [بخشی] از شب را [به نماز] برخیزد و همسر خود را بیدار کند پس اگر بیدار نشد در صورت او آب بپاشد، و الله رحمت کند زنی را که [بخشی] از شب را [به نماز] برخیزد و همسرش را بیدار کند و اگر بیدار نشد به صورت او آب بپاشد.» [ابوداوود]