📌 ۲۲ نوامبر ۱۸۱۳ مرگ رِیل پایه‌گذار روان‌پزشکی
🟣#تقویم_تاریخ_پزشکی
🟡 بابک عزیزافشاری، ۲ آذر ۱۴۰۳
🟢 [email protected]
▫️یوهان کریستین رِیل متولد ۲۰ فوریه ۱۷۵۹ پزشک، کالبدشناس، فیزیولوژیست، و روان‌پزشک آلمانی بود که اصطلاح روان‌پزشکی (پسیکیاتری از ریشه یونانی پسیکه به معنی روح و یاتروس به معنی شفابخش) را در ۱۸۰۸ ابداع کرد.
وی با وجود انتقاد از فیلیپ پینل (روان‌پزشک فرانسوی و پدر روان‌پزشکی نوین) خواستار تأسیس یک رشته تخصصی پزشکی برای درمان بیماران روانی براساس روش‌های علمی و اخلاقی شد.
او برخلاف پینل تجربه عملی کمتری داشت، هرچند نوشته‌های وی با الهام از آثار فردریش شلینگ و به سبک رمانتیسم آلمانی به‌ویژه «چند حماسه پیرامون به‌کارگیری روش درمان روان‌شناختی فروپاشی روانی» (۱۸۰۳) نشان‌دهنده تسلط رِیل بر مباحث نظری است و نقش به‌سزا در جلب حمایت عمومی از تأسیس بیمارستان‌های روانی داشت.
از اصطلاحات پزشکی به نام او می‌توان به انگشت رِیل (انگشت مُرده، دیجیتوس مورتوس، سندرم رینود) و جزایر رِیل در قشر مغز (قشر جزیره‌ای، اینسولا) اشاره کرد. رِیل اولین کسی بود که در ۱۸۰۹ مسیر ماده سفید مغز موسوم به رشته‌های کمانی (الیاف قوسی، آرکوئیت فاسیکولوس) را توصیف کرد.
کشف نقطه آبی (لُکوس سِرولئوس) اغلب به اشتباه به او نسبت داده می‌شود اما این بخش از مغز نخستین بار در ۱۷۸۶ توسط فلیکس ویک دازیر پزشک و آناتومیست فرانسوی توصیف شد.
وی در راده، رادِرفن به دنیا آمد و هنگام تحصیل در دانشگاه گوتینگن با یوهان فریدریش بلومنباخ پزشک و آنتروپولوژیست آلمانی و پدر طبقه‌بندی نژادی آشنا شد. رِیل «نیروی حیاتی» جانداران را که توسط بلومنباخ «بیلدونگ‌استریب» نامیده می‌شد عامل ایجاد، حفظ و ترمیم شکل آن‌ها می‌دانست.
او در ۱۷۸۰ به دانشگاه هاله و نزد اساتیدی چون فیلیپ فردریش تئودور مِکِل (فرزند یوهان فردریش مِکِل پزشک و آناتومیست آلمانی) و یوهان فریدریش گاتلیب گلدهاگن (استاد طب و تاریخ طبیعی و مؤسس مدرسه بالینی یا اسکولا کلینیکا) رفت و در ۱۷۸۸ جانشین گلدهاگن شد.
رِیل استاد فلسفه طبیعی دانشگاه هاله بود و در ۱۷۹۵ «آرشیو فیزیولوژی» (نخستین مجله فیزیولوژی به زبان آلمانی) را منتشر کرد. او از حامیان مسمریزم و بنیان‌گذار مجله «ترویج روش‌های درمانی روان‌شناختی» در ۱۸۰۸ بود و در ۱۸۱۰ به عنوان یکی از اولین اساتید روان‌پزشکی و نخستین رئیس دانشکده پزشکی به دانشگاه برلین رفت.
وی همچنین طرفدار آب‌درمانی و از بنیان‌گذاران مرکز آب‌درمانی هاله در ۱۸۰۹ بود و در جریان نبرد لایپزیک (جنگ ملت‌ها بین فرانسه و ائتلاف روس، پروس، اتریش، و سوئد که به شکست ناپلئون اول انجامید) اداره بیمارستان‌های نظامی پروس را برعهده داشت. او به دنبال ابتلا به حصبه در ۵۴ سالگی در هاله درگذشت.
از آثار دیگر وی به «ساختار اعصاب» (۱۷۹۷) و از افتخاراتش به عضویت در آکادمی علوم لئوپلدی و آکادمی علوم باواریا می‌توان اشاره کرد. شخصیت پزشک اهل راده (حکیم‌باشی همه‌چیزدان) در «قصه‌های برادران گریم» (داستان‌های کودکان و خانواده، ویلهلم و یاکوب گریم، ۱۸۱۲) که مخالف جادو و خرافات است و به حل معماهای جنایی کمک می‌کند (دکتر هارپر در مجموعه تلویزیونی گریم، ان‌بی‌سی، ۲۰۱۱) احتمالاً از او اقتباس شده است. فردریش ویلهلم پادشاه پروس در ۱۸۰۳ بخشی از منطقه ییلاقی شمال هاله را به رِیل بخشید که بعدها رِیلزبرگ نام گرفت و به پارک تبدیل شد.
📌تصویر: پرتره رِیل، اثر هاینریش آنتون دالینگ نقاش آلمانی، حکاکی از اف. دبلیو. بولینگر، ۱۸۱۱.
🔗تصاویر بیشتر در اینستاگرام
کانال تلگرامی پزشکان گیل
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
🟣#تقویم_تاریخ_پزشکی
🟡 بابک عزیزافشاری، ۲ آذر ۱۴۰۳
🟢 [email protected]
▫️یوهان کریستین رِیل متولد ۲۰ فوریه ۱۷۵۹ پزشک، کالبدشناس، فیزیولوژیست، و روان‌پزشک آلمانی بود که اصطلاح روان‌پزشکی (پسیکیاتری از ریشه یونانی پسیکه به معنی روح و یاتروس به معنی شفابخش) را در ۱۸۰۸ ابداع کرد.
وی با وجود انتقاد از فیلیپ پینل (روان‌پزشک فرانسوی و پدر روان‌پزشکی نوین) خواستار تأسیس یک رشته تخصصی پزشکی برای درمان بیماران روانی براساس روش‌های علمی و اخلاقی شد.
او برخلاف پینل تجربه عملی کمتری داشت، هرچند نوشته‌های وی با الهام از آثار فردریش شلینگ و به سبک رمانتیسم آلمانی به‌ویژه «چند حماسه پیرامون به‌کارگیری روش درمان روان‌شناختی فروپاشی روانی» (۱۸۰۳) نشان‌دهنده تسلط رِیل بر مباحث نظری است و نقش به‌سزا در جلب حمایت عمومی از تأسیس بیمارستان‌های روانی داشت.
از اصطلاحات پزشکی به نام او می‌توان به انگشت رِیل (انگشت مُرده، دیجیتوس مورتوس، سندرم رینود) و جزایر رِیل در قشر مغز (قشر جزیره‌ای، اینسولا) اشاره کرد. رِیل اولین کسی بود که در ۱۸۰۹ مسیر ماده سفید مغز موسوم به رشته‌های کمانی (الیاف قوسی، آرکوئیت فاسیکولوس) را توصیف کرد.
کشف نقطه آبی (لُکوس سِرولئوس) اغلب به اشتباه به او نسبت داده می‌شود اما این بخش از مغز نخستین بار در ۱۷۸۶ توسط فلیکس ویک دازیر پزشک و آناتومیست فرانسوی توصیف شد.
وی در راده، رادِرفن به دنیا آمد و هنگام تحصیل در دانشگاه گوتینگن با یوهان فریدریش بلومنباخ پزشک و آنتروپولوژیست آلمانی و پدر طبقه‌بندی نژادی آشنا شد. رِیل «نیروی حیاتی» جانداران را که توسط بلومنباخ «بیلدونگ‌استریب» نامیده می‌شد عامل ایجاد، حفظ و ترمیم شکل آن‌ها می‌دانست.
او در ۱۷۸۰ به دانشگاه هاله و نزد اساتیدی چون فیلیپ فردریش تئودور مِکِل (فرزند یوهان فردریش مِکِل پزشک و آناتومیست آلمانی) و یوهان فریدریش گاتلیب گلدهاگن (استاد طب و تاریخ طبیعی و مؤسس مدرسه بالینی یا اسکولا کلینیکا) رفت و در ۱۷۸۸ جانشین گلدهاگن شد.
رِیل استاد فلسفه طبیعی دانشگاه هاله بود و در ۱۷۹۵ «آرشیو فیزیولوژی» (نخستین مجله فیزیولوژی به زبان آلمانی) را منتشر کرد. او از حامیان مسمریزم و بنیان‌گذار مجله «ترویج روش‌های درمانی روان‌شناختی» در ۱۸۰۸ بود و در ۱۸۱۰ به عنوان یکی از اولین اساتید روان‌پزشکی و نخستین رئیس دانشکده پزشکی به دانشگاه برلین رفت.
وی همچنین طرفدار آب‌درمانی و از بنیان‌گذاران مرکز آب‌درمانی هاله در ۱۸۰۹ بود و در جریان نبرد لایپزیک (جنگ ملت‌ها بین فرانسه و ائتلاف روس، پروس، اتریش، و سوئد که به شکست ناپلئون اول انجامید) اداره بیمارستان‌های نظامی پروس را برعهده داشت. او به دنبال ابتلا به حصبه در ۵۴ سالگی در هاله درگذشت.
از آثار دیگر وی به «ساختار اعصاب» (۱۷۹۷) و از افتخاراتش به عضویت در آکادمی علوم لئوپلدی و آکادمی علوم باواریا می‌توان اشاره کرد. شخصیت پزشک اهل راده (حکیم‌باشی همه‌چیزدان) در «قصه‌های برادران گریم» (داستان‌های کودکان و خانواده، ویلهلم و یاکوب گریم، ۱۸۱۲) که مخالف جادو و خرافات است و به حل معماهای جنایی کمک می‌کند (دکتر هارپر در مجموعه تلویزیونی گریم، ان‌بی‌سی، ۲۰۱۱) احتمالاً از او اقتباس شده است. فردریش ویلهلم پادشاه پروس در ۱۸۰۳ بخشی از منطقه ییلاقی شمال هاله را به رِیل بخشید که بعدها رِیلزبرگ نام گرفت و به پارک تبدیل شد.
📌تصویر: پرتره رِیل، اثر هاینریش آنتون دالینگ نقاش آلمانی، حکاکی از اف. دبلیو. بولینگر، ۱۸۱۱.
🔗تصاویر بیشتر در اینستاگرام
کانال تلگرامی پزشکان گیل
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
