وقتی کسی اذیتت کرده، اگر مدام بهش فکر کنی و ذهنت رو درگیرش نگه داری، انگار اجازه دادی توی سرت جا خوش کنه و اونجا زندگی کنه. در واقع، خودتو بیشتر از اون فرد اذیت میکنی...
بهترین کار اینه که به جای نگه داشتن اون افکار، ذهنت رو با چیزای بهتری پر کنی—چیزایی که برات آرامش، رشد و شادی میارن. مثل این که به جای نگه داشتن یه حیوان مزاحم توی خونه،
درو باز کنی و بیرونش کنی!
ارزش نداره انرژی و آرامشتو صرف آدمایی کنی که آزارت دادن.
ذهنتو مثل یه باغ نگه دار،
نه یه طویله پر از فکرای منفی!
اونی که آزارت داده، لیاقت اجاره‌ی ذهن تو رو نداره. بذارش بیرون و درو محکم ببند!
وقتی کسی بهت آسیب می‌زنه، چه از نظر روحی، احساسی یا حتی رفتاری، طبیعیِ که ذهنت درگیرش بشه. اما هر بار که دوباره بهش فکر میکنی، در واقع داری بهش اجازه می‌دی که دوباره بهت آسیب بزنه—این بار نه از بیرون، بلکه از درون خودت.
ذهن تو مثل یه خونه‌ست، یه جای ارزشمند که باید پرش کنی از آرامش، رشد و فکرهای مثبت. اگه هر آدم منفی و خاطره‌ی بدی رو راه بدی، کم‌کم ذهنت تبدیل به جایی میشه که خودت هم ازش خسته می‌شی. پس درست مثل یه خونه، وقتایی که چیزی یا کسی آرامش تو بهم می‌زنه، باید بتونی تصمیم بگیری که در رو روش ببندی و اجازه ندی که بیشتر از این توی ذهنت بمونه.
یادگیری رها کردن، یعنی یادگیری آرامش. هر وقت احساس کردی داری دوباره توی گذشته غرق می‌شی، از خودت بپرس:
"آیا این فکر کمکی به من میکنه؟ آیا قراره حالمو بهتر کنه؟" اگه جوابش نه بود، وقتشه که اون فکر یا آدم رو برای همیشه رها کنی.
بهترین کار اینه که به جای نگه داشتن اون افکار، ذهنت رو با چیزای بهتری پر کنی—چیزایی که برات آرامش، رشد و شادی میارن. مثل این که به جای نگه داشتن یه حیوان مزاحم توی خونه،
درو باز کنی و بیرونش کنی!
ارزش نداره انرژی و آرامشتو صرف آدمایی کنی که آزارت دادن.
ذهنتو مثل یه باغ نگه دار،
نه یه طویله پر از فکرای منفی!
اونی که آزارت داده، لیاقت اجاره‌ی ذهن تو رو نداره. بذارش بیرون و درو محکم ببند!
وقتی کسی بهت آسیب می‌زنه، چه از نظر روحی، احساسی یا حتی رفتاری، طبیعیِ که ذهنت درگیرش بشه. اما هر بار که دوباره بهش فکر میکنی، در واقع داری بهش اجازه می‌دی که دوباره بهت آسیب بزنه—این بار نه از بیرون، بلکه از درون خودت.
ذهن تو مثل یه خونه‌ست، یه جای ارزشمند که باید پرش کنی از آرامش، رشد و فکرهای مثبت. اگه هر آدم منفی و خاطره‌ی بدی رو راه بدی، کم‌کم ذهنت تبدیل به جایی میشه که خودت هم ازش خسته می‌شی. پس درست مثل یه خونه، وقتایی که چیزی یا کسی آرامش تو بهم می‌زنه، باید بتونی تصمیم بگیری که در رو روش ببندی و اجازه ندی که بیشتر از این توی ذهنت بمونه.
یادگیری رها کردن، یعنی یادگیری آرامش. هر وقت احساس کردی داری دوباره توی گذشته غرق می‌شی، از خودت بپرس:
"آیا این فکر کمکی به من میکنه؟ آیا قراره حالمو بهتر کنه؟" اگه جوابش نه بود، وقتشه که اون فکر یا آدم رو برای همیشه رها کنی.
