ពាក្យស្លោកនេះ ប្រកបទៅដោយភាពសត្យានុម័ត ព្រោះពុំមានន័យធៀបដែលធ្វើឱ្យពិបាកក្នុងការយល់ឡើយ ជាធម្មតារបស់សភាពជាថ្ម គឺតែងតែធ្ងន់ទៅតាមទំហំនៃថ្មនោះ ចំណែកឯរឿងក្ដីក្ដាំនេះវិញ គឺពុំមានមនុស្សណាដែលប្រាថ្នាចង់ឱ្យកើតមាននោះឡើយ។
ថេរដីការបស់សម្ដេចព្រះព្រហ្មរតនមុនី ពិន សែម "ដុំថ្មវាធ្ងន់ជាងគេទាំងអស់ រីឯរឿងក្ដី ជម្លោះឈ្លោះប្រកែក គឺជារឿងនាំឱ្យក្របំផុតសម្រាប់មនុស្សដែលកើតរឿងជម្លោះឈ្លោះប្រកែកនេះ មិនងាយដាច់ស្រេចទេ កើតក្ដីក្ដាំប្តឹងផ្តល់គ្នា រីកលើរីកក្រោមប្រៀបបានទៅនឹងត្បាល់កិនម្សៅយ៉ាងដូច្នោះដែរ ដែលជាហេតុនាំទៅរកក្ដីមហន្តរាយ បានជាបុរាណលោកថា ធ្ងន់នៅថ្ម ក្រនៅក្ដី ដូច្នេះ"។
ប្រសាសន៍ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់ឯកឧត្ដម កើត រិទ្ធ ឧបនាយករដ្ឋមន្ត្រី រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងយុត្តិធម៌ និងជាប្រធានអាជ្ញាធរជាតិដោះស្រាយវិវាទក្រៅប្រព័ន្ធតុលាការ បានលើកឡើងអំពីពាក្យ “ធ្ងន់នៅថ្ម ក្រនៅក្ដី” ថា កាលណាមានរឿងក្តីហើយ អ្វីដែលប្រជាពលរដ្ឋគាត់ចង់បានពិតប្រាកដ គឺរឿងឈ្នះហើយនិងចាញ់ ប្រសិនបើពួកគាត់គិតតែនឹងរឿងឈ្នះចាញ់ តើពួកគាត់មានពេលឯណាទៅគិតពីរឿងការរកស៊ីដើម្បីជីវភាព តើមានពេលឯណាទៅធ្វើសកម្មភាពសម្រាប់បម្រើឱ្យគ្រួសារ គឺមានតែមួយគត់ ប្រមូលមកពីគ្រួសារដើម្បីធ្វើសកម្មភាព ដើម្បីយកឈ្នះលើរឿងក្ដី ពឹងអ្នកនេះបន្តិច ពឹងអ្នកនោះបន្តិច ដែលជាហេតុបណ្ដាលឱ្យគ្មានពេលរកស៊ី ទាំងអារម្មណ៍ផ្លូវចិត្ត ទាំងពេលវេលា គឺខាតទាំងអស់។