🔰Odia story ଓଡ଼ିଆ ଗପ🔰

ଗୋଟାଏ ବଡ଼ ମାଳ ବାହାର କଲା ବେଳେ ତଳେ ଖଣ୍ଡେ କାଗଜ ଦେଖି ବାହାର କରି ଆଣି ଟର୍ଚ୍ଚ ପକାଇଲି ଚମକି ପଡ଼ିଲି। ଆରେ ପାଞ୍ଚ ଶହ ଟଙ୍କା ନୋଟଟେ ! କିଏ ସେହି ଗାନ୍ଧୀ ପ୍ରେମୀ ଯିଏ ମାଳରେ ଟଙ୍କା ଗୁନ୍ଥିଛି ? ପୁଣି ଖୋଜି ପକେଇଲି ନା ଆଉ ନ ଥିଲା ଏଥର ଟର୍ଚ୍ଚ ମାରି ପୁଣି ପରୀକ୍ଷା କଲି।
ନୋଟଟା ନକଲି!!!! ଏଇଟା ତାହାଲେ ମିଛ ଟଙ୍କା। ଏମିତି ଫଟ ପାଇଁ ଲଗାଇଥିବେ ବୋଧେ।
ଏତିକି ବେଳେ ପାଖରେ ମଟର ସାଇକେଲ ରହିବାର ଶବ୍ଦ ହେଲା ଏବଂ ହୁଇସିଲ୍ ବାଜିଲା।
-ସେଠି କିଏ ବେ ?" କର୍କଶ ସ୍ଵରରେ ଚମକି ପଡ଼ି ସେ ପାଞ୍ଚଶ ନୋଟ ଛାତି ପକେଟ୍‌ରେ ରଖୁ ରଖୁ ଦେଖିଲି ତଳେ ଜଣେ ପୋଲିସ କନେଷ୍ଟବଳ।
- ଆବେ ତା ଉପରେ କାହିଁକି ଚଢ଼ିଛୁ ?"
ନିଜ ସମ୍ମାନରେ ଆଞ୍ଚ ଆସୁଥିବାରୁ ଜଲଦି ତଳକୁ ଓହ୍ଲାଇ ଆସି କହିଲି
-ଦେଖନ୍ତୁ ମୁଁ ସେମିତି ଆଜେ ବାଜେ ଲୋକ ନୁହେଁ।"

ମୋ ମୁହଁଟାକୁ ଭଲ କରି ଦେଖି ସେ ଏକ ତାତ୍ସଲ୍ୟ ଭରା ହସ ହସି କହିଲା,
-ବୁଝିଲି ଯେ ତମେ ସେମିତିକା ନୁହେଁ, ହେଲେ ଏ ମୁର୍ତ୍ତି ଉପରେ କାହିଁକି ଚଢ଼ିଥିଲ ? ଏଇଟା ଗାନ୍ଧି ମୂର୍ତ୍ତି ବୋଲି ଜାଣିଛ ତ ?ତମେ ମୂର୍ତ୍ତି ଚୋର ନୁହଁ ତ ?"

ଶଙ୍କାକୂଳ ଅବସ୍ଥାରେ କହିଲି,
-ଛିଃ, ଛିଃ ,ନା,ନା;ଚୋର ଖଣ୍ଟ ମୁଁ ନୁହେଁ । ମୁଁ ତ କେବଳ ଏ ମୂର୍ତ୍ତି ବେକରୁ ଶୁଖିଲା ଫୁଲ ଓ ପଚାସଢ଼ା ମାଳ ସଫା କରୁଥିଲି।ଗତ କାଲି ଜଣେ ମୋହନ ଦାସ ବାବୁଙ୍କ କଥାରେ... କଥାକୁ ଅଧାରେ ରଖି କନେଷ୍ଟବଳ ଆଖିକୁ ଚାହିଁଲି । ସେତେବେଳକୁ କନେଷ୍ଟବଳ ମୂର୍ତ୍ତି ଚାରିଆଡ଼େ  ବୁଲି ସାରିଥିଲା ଏବଂ ହାତରେ ଧରିଥିବା ବାଡ଼ିରେ ମୂର୍ତ୍ତି ବେକରେ ପଡିଥିବା ମାଳ ଗୁଡ଼ାକୁ ଓଲଟାଇ ଦେଖୁଥିଲା । ମୁଁ ଟର୍ଚ୍ଚ ପକାଇ ଦେଖିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କଲି। ହଠାତ୍ ଟର୍ଚ୍ଚଟି ନେଇ ମୋତେ ଭଲ କରି ଦେଖିଲା  ଏବଂ ସର୍ଚ୍ଚ କରି, ମୋ ପକେଟ ଅଣ୍ଡାଳିଲା।ହାଫ୍ ପ୍ୟାଣ୍ଟ ପକେଟରେ ଖାଲି ରୁମାଲ୍ ଥିଲା। ମୋ ଅଫିସ୍ ଆଡ୍ରେସ୍, ଘର ଆଡ୍ରେସ୍ ମୁଁ କହିବି କି ନାହିଁ ଚିନ୍ତା କରୁଥିଲି। ସାର୍ଟର ଛାଡି ପକେଟ୍‌ରେ ହାତ ମାରି ନକଲି ଟଙ୍କାଟା ବାହାର କରି ଆଣିଲା ସେ।
ଛେପ ଢ଼ୋକି ମୁଁ କହିଲି ,
-ଏଇଟା ମୋର ନୁହେଁ,ମୂର୍ତ୍ତି ବେକରେ ପଡିଥିବା ମାଳରେ ଲାଗିଥିଲା।"
ଭଲକରି ମୋତେ ଦେଖି ଟର୍ଚ୍ଚ ମୋ ହାତରେ ଧରାଇ ଦେଲା ଏବଂ ପାଞ୍ଚଶ ନୋଟ୍‌ଟା ଚଟ୍‌କରି ପକେଟରେ ପୁରାଇ କହିଲା,
-ଆଚ୍ଛା କେବଳ ଏଇ ଗୋଟାଏ ନୋଟ୍ ଥିଲା ନା ଆଉ ଅଛି ?”

-ନାଇଁ ଆଜ୍ଞା ଏଇ ଗୋଟାଏ ଲାଗିଥିଲା।"
ନୋଟ ନକଲି ବୋଲି କହିବା ଆଗରୁ ପୋଲିସ୍‌ କନେଷ୍ଟବଳ ମୋ କଥାରେ ବାଧା ଦେଇ ପୁଣି କହିଲା,
-‘ଏମିତିକା କାମ ଆଉ କରିବନି, ଚାରିଆଡ଼େ ଏବେ ନକ୍ସଲବାଦୀମାନେ ମାତିଛନ୍ତି। ଯଦି ମୁଁ ଚାହିଁବି ତମକୁ ଆଗେଷ୍ଟ କରିପାରିବି। କିନ୍ତୁ ତମ ଢ଼ଙ୍ଗରଙ୍ଗରୁ ଲାଗୁଛି ତମେ ଜଣେ ଫ୍ୟାମିଲି ବଲା ଲୋକ। ନହେଲେ ତମକୁ ଜେଲ ମଜା ଚଖାଇଥାନ୍ତି। ଏ ଟଙ୍କା ସରକାରଙ୍କର।"
ନକଲି ୫୦୦ ଟଙ୍କିଆ ନୋଟ୍‌ଟା ପକେଟ୍‌ରେ ରଖୁରଖୁ ପୁଣି କହିଲା
- ଜଲଦି ଘରକୁ ଯାଅ କାହାକୁ କିଛି କହିବ ନାହିଁ ।"
ମୁଁ ଚୁପ୍ କରି ସବୁ ଶୁଣି ମୁଣ୍ଡ ହଲାଉ ଥୁଲି ସୁନା ପୁଅ ପରି । ମଟର ସାଇକେଲ୍ ଷ୍ଟାର୍ଟ କରି ପୋଲିସ୍‌ବାଲା ଚାଲିଗଲା । ମହାତ୍ମାଙ୍କ ମୂର୍ତ୍ତିଟାକୁ ମୁଁ ଅନାଉଥିଲି । ଲାଗୁଥିଲା ମହାତ୍ମା ହସୁଛନ୍ତି, ଠିକ୍‌ ୫୦୦ ଟଙ୍କିଆ ନୋଟ୍‌ର ଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ଫଟୋ ପରି । ଶୁଖୁଲା ଓ ପଚାସଢ଼ାମାଳ ଓ ଫୁଲ ଗୁଡ଼ାକ ସେମିତି ଓହଳି ଥିଲା ଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ମୂର୍ତ୍ତିରେ।
ମୋର ହଠାତ ମନେପଡ଼ିଲା ସେଦିନ ମୋହନ ଦାସ ଓରଫ ସେଇ ବୃଦ୍ଧଙ୍କ କଥା,
-"ଆଜି ଗାନ୍ଧୀ କେବଳ ଛବିର ମଣିଷ ଟିଏ ହୋଇ ରହିଯାଇଛନ୍ତି।ଅଫିସ, ସ୍କୁଲ କାନ୍ଥରେ ଥିବା ଫଟ , ବିଭିନ୍ନ ଛକ ରେ ଠିଆ ବା ବସା ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତି ,ବହି ପୃଷ୍ଠାରେ ଅଥବା କାଗଜ ଟଙ୍କା ଉପରେ ଛାପା ଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ଛବିରେ ହିଁ ଗାନ୍ଧୀ ସୀମିତ।ତେବେ ଆମେ ଭୁଲି ଯାଉଛୁ ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ଭିତରେ ଜଣେ ଜଣେ ଗାନ୍ଧୀ ଅଛନ୍ତି।ଦରକାର କେବଳ ଖୋଜିବା।"

(©️ଅରବିନ୍ଦଦାସ)


✿❣️༒ *ଜୟ  ଜଗନ୍ନାଥ* ༒❣️✿

🏵️🏵️🙏 *ଶୁଭ ରାତ୍ରି* 🙏🏵️🏵️

ତଥାପି ମୁଁ କହିଲି,
-‘ଏ ଛକର ନାଁ ଗାନ୍ଧୀ ଛକ। ଏଠାର ଲୋକମାନେ ରାସ୍ତାକୁ ଜୋରଜବରଦସ୍ତି ଭାବେ ଅକ୍ତିଆର କରି ଦୋକାନ ବଜାର, ଘର ବନେଇ ଦେଇଥିବାରୁ ଟିକେ ସଙ୍କୁଚିତ ହୋଇ ଯାଇଛି ଏଛକଟା। ନହେଲେ....
ମୋ କଥା ସରିବା ଆଗରୁ ପୁଣି ସେ ପ୍ରଶ୍ନ କଲେ
-‘‘ଏ ପଚା ଫୁଳମାଳ, କାଗଜ, ପ୍ଲାଷ୍ଟିକ ପ୍ଲେଟ୍, ବୋଧେ ଏମିତି ପଡ଼ି ରହିବ। ଅକ୍ଟୋବର ୨ ତାରିଖ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ । ମୋ ଘର ପାଖରେ ବି ଏମିତି ହେଉଥିଲା। ସେଠାର ସ୍କୁଲ ପିଲାଙ୍କୁ ମଣେଇ , ମୁଁ ସଫା କରାଇ ଦିଏ। ଆପଣ ତ ଏ ପାଖରେ ରହୁଥିବେ। ଏ ପାଖରେ ରହୁଥିବା ଲୋକମାନେ କିମ୍ବା ପ୍ରଶାସନଙ୍କୁ କହିଲେ କାମଟା ହୋଇ ଯାଆନ୍ତା। କିନ୍ତୁ ଆମେ ଚାହିଁଲେ ନିଜେ ବି ଏ କାମ କରିପାରିବା। ନା କଣ କହୁଛନ୍ତି ?”
-ହଁ ହଁ ଠିକ୍ କହୁଛନ୍ତି ଆପଣ। ଏଇଟା ପରିଷ୍କାର କରିବା ପାଇଁ କେତେ ସମୟ ଲାଗିବ ଅବା ?"
-ଆପଣ ଗାନ୍ଧୀବାଦ, ଆଦର୍ଶରେ ବିଶ୍ବାସ କରନ୍ତି ?”

ତାଙ୍କ ପ୍ରଶ୍ନରେ ଚମକି ପଡ଼ିଲି। ମୋତେ କଣ ଏ ବୁଢ଼ାଟା ପରୀକ୍ଷା କରୁଛି ନା କଣ ?

ମୁହଁରେ ମିଛ ହସ ଫୁଟାଇ କହିଲି,
-‘‘ହଁ, ହଁ, ମୁଁ କରେ କେଉଁ ଭାରତୀୟ ଅବା ଗାନ୍ଧୀଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ନ କରେ ଯେ ? ମୋ ପିଲାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ କହେ।"

-ଏବେକା ପିଲାମାନେ ରିଚାର୍ଡ଼ ଆଟେନ୍‌ବରାଙ୍କ ଗାନ୍ଧୀ, ଅଥବା ସଞ୍ଜୟଦତ୍ତଙ୍କ ଲଗେରହୋ ମୁନ୍ନାଭାଇ ଫିଲ୍ମର ଗାନ୍ଧୀଙ୍କୁ ଛାଡ଼ିଦେଲେ ଆଉ କଣ ଜାଣିଛନ୍ତି ? ଯାହାହେଉ ଖୁସି ଲାଗିଲା ଆପଣ ବି ସମ୍ମାନ କରନ୍ତି ମହାତ୍ମାଙ୍କୁ ।"

ମନେମନେ ଭାବିଲି, ମାରିଲା ଏ ବୁଢ଼ା ମୋତେ। ମୁଁ କଣ ମେହନ୍ତର ହୋଇଛି ନା ସମାଜସେବୀ ହୋଇଛି? ମୋ ଦୋଦୋ ପାଞ୍ଚ ଅବସ୍ଥା ଦେଖି ନିଜେ ପାଖରେ ପଡ଼ିଥିବା କାଗଜ ପେଟ, ପ୍ଲାଷ୍ଟିକ ଗ୍ଲାସ ଓ ଦୁଇଟା ଖାଲି ମଦବୋତଲ  ଉଠାଇବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲେ ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ।
ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ଜୋତାଟା ପିନ୍ଧି ନେଇ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଲାଗିଗଲି ସଫେଇ କାମରେ।
-ଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ମୂର୍ତ୍ତି ପାଖରେ ବସି ବି ମଦ୍ୟ ପାନ କରୁଛନ୍ତି ଲୋକେ ? ଆଉ ଜାଗା ମିଳି ଲାନି ? ଗାନ୍ଧୀ ଜୟନ୍ତୀ ଦିନ ମଦ ଦୋକାନ ବନ୍ଦ ହେଉଛି ନା ନାହିଁ ?"

ଅନ୍ୟମନସ୍କ ଭାବେ ମୋ ପାଟିରୁ ବାହାରି ଆସିଲା,
- ଗାନ୍ଧୀ ଜୟନ୍ତୀ ଦିନ ମଦ ଦୋକାନ ବନ୍ଦ ବୋଲି ପୂର୍ବ ଦିନ ରେକର୍ଡ ମଦ ବିକ୍ରୀ ହୁଏ। ସମସ୍ତେ ଆଗୁଆ ଷ୍ଟକ ନେଇଆସନ୍ତି ଓ ଅକ୍ଟୋବର ଦୁଇ ଛୁଟି ଦିନ ରେ...
ଦୀର୍ଘ ନିଶ୍ଵାସ ଟିଏ ଛାଡିଲେ ସେ ବୃଦ୍ଧ।
୫ ରୁ ୧୦ ମିନିଟ୍ ଭିତରେ ପରିଷ୍କାର ହୋଇଗଲା ପୁରା ଜାଗାଟା । ବାକି ରହିଲା ମହାତ୍ମାଙ୍କ ବେଳରେ ଲାଗିଥିବା ପଚା ଫୁଲମାଳଗୁଡ଼ାକ।
-ଫୁଲ ପ୍ୟାଣ୍ଟ ପିନ୍ଧି ଉପରକୁ ଚଢ଼ି ହେବନି । ହାଫ୍ ପ୍ୟାଣ୍ଟ ପିନ୍ଧି ଆସିଲେ ଚଢ଼ିବାକୁ ସୁବିଧା ହେବ ?" ପାଟିରେ ମୋର କେମିତି ଏ ଶବ୍ଦ ଆସିଲା ମୁଁ ଜାଣିନି
ମୁଦ୍ର ହସି ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ କହିଲେ
-ମୋର ବିଶ୍ବାସ ଅଛି ଆପଣ ନିଶ୍ଚୟ କରିବେ ।"

ବୋପାରାଣ ଢ଼ିଙ୍କି ଗିଳ , ଉକ୍ତ ଢ଼ଗଟି ମନେ ପକାଇ ପକାଇ ପାଦ ବଢ଼ାଇଲା ବେଳେ ପଛରୁ ସେ ପଚାରିଲେ,
-ଆପଣଙ୍କ ନାଁ?

-ଅବିନାଶ ମହାନ୍ତି ।ଆଉ ଆପଣ ?"
-ମୋହନ ଦାସ।"

-ଆଚ୍ଛା ଆଚ୍ଛା, କାଲି ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ପୁଣି ଏଇଠି ଦେଖା  ହେବ।" ହାତ ହଲାଇ ସମ୍ମତ୍ତି ଜଣାଇ ଘର ଅଭିମୁଖେ ଚାଲିଲି ।
ତା ପରଦିନ ସକାଳ ବେଳା ପ୍ରାତଃ ଭ୍ରମଣରେ ଯାଇ  ସେ ରାସ୍ତାରେ ଫେରିଲି । ସେ ବ୍ୟକ୍ତି ସେଠାରେ ନ ଥିଲେ ମନେ ମନେ ଭାବୁଥୁଲି ଏମ୍.କେ, ଦାସ; ମୋହନ ଦାସ, ସତରେ କଣ ଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ଭୂତ ଆସିଥିଲା କି ? ମନେ ମନେ ହସିଲି, ଲଗେରହୋ ମୁନ୍ନା ଭାଇ ସିନେମା ଦେଖି ଗାନ୍ଧୀଗିରୀ କଥା ଭାବୁଛି ବୋଧହୁଏ। ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ପୁଣି ସେହି ବାଟରେ ଫେରିଲା ବେଳେ ଛକପାଖରେ ଚମକି ପଡ଼ିଲି। ସେଇ ମୂର୍ତ୍ତି ସାମ୍ନାରେ ବସିଥିଲା ବୁଢ଼ାଟା। ମୋତେ ଦେଖି ହାତ ହଲାଇ ଡାକିଲେ । ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ପାଖକୁ ଗଲି।
-ବ୍ୟସ୍ତ ଥିଲେ ବୋଧେ ସକାଳବେଳା, ଏବେ ତ ପୁଣି ଫୁଲ୍‌ପ୍ୟାଣ୍ଟ ପିନ୍ଧିଛନ୍ତି । ମାଳଗୁଡ଼ାକ ପୁଣି ରହିଗଲା।’
-ଓହୋ, ପୁରା ଭୁଲିଗଲି, କାଲି ନିଶ୍ଚୟ କରାଇଦେବି।’’

ମୃଦୁ ହସି ସେ ପୁଣି କହିଲେ,
-ନିଜେ କରିବେ ନା ମେହେନ୍ତରଙ୍କ ହାତରେ କରାଇବେ ।”

-ଆରେ ନା ନା, ନିଜେ କଲେ କାହିଁକି ଖରାପ ଲାଗିବ? ସେମିତି ଭାବନା ମୋର ନାହିଁ। ଏବେ ତ ସ୍ଵଛତା ଅଭିଯାନ ଚାରିଆଡେ।ମନ୍ତ୍ରୀ, ଅଫିସର, ସ୍କୁଲ ପିଲେ ସମସ୍ତେ ସଫାସଫି କାମରେ ଲାଗିଛନ୍ତି।"
ଦେଶ ପ୍ରେମ ଓ ଗାନ୍ଧୀ ପ୍ରେମରେ ଉବୁଟୁବୁ ହୋଇ ଏ କଥା ପଦକ ବୋଧେ ପୁଣି ପାଟିରୁ ବାହାରି ପଡ଼ିଲା ।
ଘରେ ଯାଇ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ସବୁକଥା କହିଲାରୁ ମୋତେ ଆଗେ ଭଲକରି ଚାହିଁଲେ ଓ କହିଲେ,
- ଥାକ ଉପରୁ ମୋ ହାତ ନ ପାଇଲେ, ବଡ଼ି ଡବା କି ଆଚାର ଡବାଟେ ବାହାର କରିବାକୁ କହିଲେ, ସାତଖଣ୍ଡ ମହାଭାରତ ଶୁଣାଇଦିଅ। ଆଉ ଆଜି କେଉଁ ବୁଢ଼ା କଥାରେ ପଡ଼ି ଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ମାଳ ସଫା କରିବାକୁ ରେଡି ହେଉଛ ? ମନେ ମନେ ମୁନ୍ନାଭାଇ|"
ଭାବିଲି ମୋ ସହଧର୍ମିଣୀ ନିଶ୍ଚୟ ପୂର୍ବଜନ୍ମରେ ଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ବିରୋଧୀଙ୍କ ଦୂର ସଂପର୍କୀୟ ଥିବେ ।ପରଦିନ କେଜାଣି କାହିଁକି ବଡ଼ି ଭୋରରୁ ଉଠି ହାଫ୍‌ପ୍ୟାଣ୍ଟଟେ ପିନ୍ଧି ବାହାରି ପଡ଼ିଲି। ବାହାରେ ଜାଲୁଆ ଜାଲୁଆ ଅନ୍ଧାର। ଭଲ ହେଲା, ଏଇ ଅନ୍ଧାରିଆ ଅନ୍ଧାରିଆ ସମୟରେ ମୁଁ ସଫା କଲାବେଳେ କାହା ଆଖିରେ ପଡିବନି।
ଆଉ ଗାନ୍ଧୀ ମୂର୍ତ୍ତି ପାଖରେ ପହଞ୍ଚି ପକେଟରେ ଛୋଟ ଟର୍ଚ୍ଚ ମଧ୍ଯ ଥାଏ। ମୂର୍ତ୍ତି ପାଖରେ ସେ ବୁଢ଼ା ନ ଥିଲେ ।ମନେ ମନେ ଭାବିଲି ଗାନ୍ଧୀ ନିଜେ ଆସି ନାହାନ୍ତି ତ ? ନା ନା କାଲି ଭଲ କରି ଦେଖିଛି, ଆଖିରେ ଚଷମା ନଥିଲା ,ଓ ମୁଣ୍ଡରେ ଧଳାବାଳ। ନିଶ୍ଚୟ ଅନ୍ୟ କେହି ହୋଇଥିବ।
ଗୋଟାଏ ଖେପାରେ ପିଣ୍ଡି ଉପରକୁ ଚଢ଼ିଗଲି। ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ବାପୁଙ୍କ ମୂର୍ତ୍ତିକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରୁଥିଲି । ପଚାଫୁଲ ମାଳ ଗନ୍ଧରେ ନାକ ଫାଟି ପଡୁଥାଏ ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ମାଳ ସବୁ ବାହାର କରୁଥିଲି। ମନେମନେ ଭାବିଲି ବହୁତ ଲୋକ ନିଶ୍ଚୟ ଆସିଥିବେ ବୋଧେ।

◆ *💥ମୁଁ ମହାତ୍ମା ଓ ପୋଲିସ 💥* ◆◆

               
ଉଜ୍ଜ୍ଵଳ ହେଲୋଜେନ ଆଲୋକମାଳାରେ ରାସ୍ତାଟା ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଝଲସି ଉଠୁଥିଲା। ସମୁଦ୍ରକୂଳ ରାସ୍ତା କଡ଼ରେ ଥିବା ଦୋକାନ, ବଜାର ଗୁଡ଼ାକ ସବୁ ଚିକିମିକ୍ ଆଲୁଅରେ ନିଜକୁ ସଜାଇ ନେଇଥିଲେ ଠିକ ନବବଧୂ ପରି।
ଫୁଟପାଥ, ପାର୍କର ସବୁଜ ଘାସ ଲନ୍, ସମୁଦ୍ର କୂଳ ରାସ୍ତାରେ ଥିବା ବେଞ୍ଚ ଗୁଡ଼ାକରେ ସବୁଠି ଲୋକଙ୍କ ଭିଡ଼ । ଏତେ ଲୋକଙ୍କୁ ଦେଖି ସମୁଦ୍ର ଯେମିତି ମାତାଲ ହୋଇ ଯାଇ, ଢୋ, ଢୋ, ହୋଇ ମୁଣ୍ଡ ପିଟୁଛି। ରାସ୍ତାର ଗହଳି, ଯାନବାହାନର ଭିଡ଼ ଭିତରେ ସବୁ ଦିନ ପରି ଆଜି ମଧ୍ୟ ମୁଁ ସାନ୍ଧ୍ୟ ଭ୍ରମଣରେ ଚାଲିଥିଲି ଫୁଟପାଥ ଉପରେ ।
ଖୋଲା ପବନର ମଜା ନେବା ହେଉ, ଅଥବା ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟ ପ୍ରତି ଯତ୍ନବାନ ହେଉ କିମ୍ବା ବିଭିନ୍ନ ଲୋକଙ୍କୁ ଦେଖିବାର ଆଗ୍ରହ ହେଉ ନଚେତ ସୂର୍ଯ୍ୟୋଦୟ କିମ୍ବା ସୂର୍ଯ୍ୟାସ୍ତର ମଜା ହେଉ, ଦିନକୁ ଦୁଇଥର ଏଇ ରାସ୍ତାରେ ଅନ୍ତତଃ ୪|୫ କି.ମି. ମୁଁ ଚାଲେ । ମନରେ ଏହା ଆଣେ ସ୍ଫୁର୍ତ୍ତି ଓ ଆନନ୍ଦ । ସହରର ସମୁଦ୍ରକୂଳିଆ ରାସ୍ତାର ଅନ୍ୟ ଏକ ଆକର୍ଷଣ ହେଲା ସମୁଦ୍ରର ବିପରୀତ ପାର୍ଶ୍ବରେ ତିଆରି ହୋଇଥିବା ସୁନ୍ଦର ପାର୍କ ଏବଂ ତା’ ଭିତରେ ଦେଶ ତଥା ରାଜ୍ୟର ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଜନନାୟକମାନଙ୍କର ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତି ସବୁ। ତଳେ ସେମାନଙ୍କ ନାମ ମଧ୍ୟ ଲେଖା ହୋଇଛି । ନ ହେଲେ ଏ ଯୁଗର ପିଲାମାନେ କାହାକୁ ବା ଚିହ୍ନି ପାରିବେ ?
ଏ ମୂର୍ତ୍ତି ଗୁଡ଼ାକ ତ ଆଉ ଅମିତାଭ, ଶାହାରୁଖ ନୁହନ୍ତି ।ଦେଖଣାହାରୀମାନଙ୍କର ଭିଡ଼ ଜମେ କିଛି ସମୟ ପାଇଁ କେବଳ ଫଟ ଉଠାଇବା ପାଇଁ । ତାପରେ ଏମିତି ଏ ମୂର୍ତ୍ତିଗୁଡ଼ାକ ଏକୁଟିଆ ଠିଆ ହୋଇ ରହି ଥାଆନ୍ତି । ବର୍ଷ ତମାମ ଏମିତି ଗୋଟିଏ ଲୟରେ ଠିଆ ହୋଇଥାନ୍ତି ଖୋଲା ଆକାଶ ତଳେ। କାହା ହାତରେ ଖଣ୍ଡା ତ କାହା ହାତରେ ବହି, କାହା ବେକରେ ମାଳା କାହା ହାତରେ ଗୋଲାପ ଫୁଲ, ପାରା ଇତ୍ୟାଦି ଇତ୍ୟାଦି । ସବୁ ଗୁଡ଼ିକ ପଥର ଅଥବା ବ୍ରୋଞ୍ଜ ତିଆରି। ସବୁବେଳେ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଏମାନଙ୍କୁ ଅନାଇ ଅନାଇ ଚାଲେ । ଦେଶର ବରପୁତ୍ର ମାନଙ୍କୁ ଚାହିଁଚାହିଁ ଇତିହାସ କଥା ମନେପକାଏ ।ବେଳେବେଳେ ଅନ୍ୟମନସ୍କ ହୋଇ ଝୁଣ୍ଟି ପଡ଼ିଲେ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ମୂର୍ତ୍ତି ପାଇଁ ପାଟିରୁ ଆପେ ଆପେ ଗାଳି ବାହାରି ଆସେ। ମୂର୍ତ୍ତି ମାନେ ଖରା, ବର୍ଷାରେ ଠିଆ ହୋଇ ଧୂଳି ମଳି ଖାଇ ଚୁପଚାପ ଠିଆ ହୋଇଥାନ୍ତି, କେବେ ପ୍ରତିବାଦ କରନ୍ତି ନାହିଁ। ସେଥିପାଇଁ ସେମାନେ ମହା ପୁରୁଷ।
ପୁଣି ମନେ ମନେ କ୍ଷମା ମାଗି ଆଗକୁ ବଢ଼େ। ବରପୁତ୍ର ମାନଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ଜଣାଇ ରାଜ୍ୟ ସରକାର ଏମିତି କାମ କରିଥିବାରୁ ବାହାରୁ ଆସୁଥିବା ଭ୍ରମଣକାରୀମାନେ ଭୁରି ଭୁରି ପ୍ରଶଂସା କରନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ମୋତେ ଲାଗେ ସମସ୍ତଙ୍କ ମୁହଁରେ ଯେପରି ସେହି ଗୋଟିଏ ଭାବନା, ମୁଖର ଚିନ୍ତାଧାରା । ଅଭାବ, ଅନାଟନ, ଭୋକ ଉପାସ ଦାରିଦ୍ର୍ୟର କଷାଘାତରେ ଜୀବନ ବିତାଉଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କ ପରି ଏମାନେ ମଧ୍ୟ ଖୋଲା ଆକାଶ ତଳେ, ଅସହାୟ ଅବସ୍ଥାରେ ଠିଆ ହୋଇଥାନ୍ତି ।
ଭାବନାରେ ବ୍ୟାଘାତ ଆସିଲା। ସ୍ଵାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଦୁଇଜଣ ମୋତେ ଅନୁରୋଧ କରୁଥିଲେ,
-ଆଜ୍ଞା ଟିକେ ଫଟୋ ଉଠାଇ ଦେବେ କି ?"
ହଁ ମାରି କ୍ୟାମେରା ଧରି ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଗଲି। ପୁରୁଷ ଜଣକ ଗୋଟିଏ ମୂର୍ତ୍ତିର କୋଳ ଉପରେ ବସିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲେ। ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ କହି ଉଠିଲେ,
-ଏଇଟା କାହା ମୂର୍ତ୍ତି କି ? ବରଂ ସେପଟ ମୂର୍ତ୍ତି ସୁନ୍ଦର ହୋଇଛି।"

-ଓ ହୋ ବାବା, ଯେଉଁ ମୂର୍ତ୍ତି ହେଉ, ଜଲଦି ଠିଆ ହେଲା, ବସ୍ ଟାଇମ୍ ହୋଇ ଗଲାଣି।"

ସ୍ଵାମୀ ତାଙ୍କର ତାଗିଦ କରୁଥିଲେ । ଫଟୋ ଉଠାଇ କ୍ୟାମେରା ବଢ଼ାଇ ଦେଲି । ଜଲଦି ଜଲଦି ପାଦ ପକାଇଲି ଘର ଆଡ଼କୁ।ରାସ୍ତାର ତିନିଛକି ମୁହାଣ ପାଖରେ ପାଦଟା ଟିକେ ମୋଡ଼ି ହୋଇଗଲା । ଛୋଟେଇ ଛୋଟେଇ ବସିଗଲି ଅଳ୍ପ ଉଚ୍ଚ ବେଞ୍ଚ ଉପରେ ।
ଜୋତା ଓହ୍ଲାଇ ଗୋଡ଼କୁ ଆଉଁଷୁ ଥୁଲି । ପାଖରୁ ସ୍ବର ଶୁଭିଲା
-କଣ ହେଲା ? ପାଖରେ ବସିଥିଲେ ଜଣେ ବୟସ୍କ ଲୋକ। ଅଳ୍ପ ଆଲୋକରେ ସ୍ପଷ୍ଟ ଜଣା ପଡୁ ନଥିଲେ ବି ବୟସ ୭୦/ ୭୫ କି ତା ଠୁ ଅଧିକ  ବର୍ଷ ହେବ ବୋଲି ଅନୁମାନ କରୁଥିଲି।
-ନା ସେମିତି କିଛି ନୁହେଁ, ଟିକେ ମକଚି ହୋଇଗଲା।
- ହିଁ ଏପଟେ ରାସ୍ତା ଆଲୁଅ ନ ଥିବାରୁ ଗାସ୍ତା ଠିକ ଭାବେ ଜଣା ପଡ଼ୁନି।’’ ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ କହିଲେ ।

ମୁଣ୍ଡ ହଲାଇ ସମ୍ମତି ଜଣାଇ ପଚାରିଲି ,
- ଆପଣ କଣ ଏଇ ପାଖରେ ରୁହନ୍ତି ?"
-ନା, ମୁଁ ବୁଲି ଆସିଛି । ବିଭିନ୍ନ ଜାଗା ବୁଲିବାଟା ମୋର ସଉକ। ରାସ୍ତା ଘାଟ, ପାର୍କ, ବିଚ୍ ସବୁ ସୁନ୍ଦର ଏକ ସହରର । ହେଲେ ଏଇ ବାପୁଙ୍କ ମୂର୍ତ୍ତିଟା ଏମିତି ଅନ୍ଧାରିଆ କୋଣରେ କାହିଁକି ରଖା ଯାଇଛି ?"
ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ମୁଣ୍ଡ ଟେକି ପଛ ପଟକୁ ଅନାଇଲି । ସତେତ ! ଏଇଟା ଗାନ୍ଧୀଙ୍କର ମୂର୍ତ୍ତି ।କେମିତିକା ଏକ ଫୁରୁକୁଟିଆ ଦୁର୍ଗନ୍ଧ ଆସୁଥିଲା ପାଖରୁ ।ଚାରିଆଡ଼କୁ ଅନାଉଥଲି । ସବୁଆଡ ତ ପରିଷ୍କାର କରା ଯାଇଛି । ରଙ୍ଗ ମଧ୍ୟ କରି ଦିଆ ଯାଇଛି । ଦୁର୍ଗନ୍ଧ ଏଇ ପଚା ଫୁଲମାଳ ଗୁଡ଼ାକରୁ ଆସୁଛି ବୋଧହୁଏ ।
ଲଜ୍ଜିତ ହୋଇ ଗାନ୍ଧୀଙ୍କର ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତିକୁ ଦେଖୁଥିଲି। ଜାନୁୟାରୀ ୩୦ରେ ଶହୀଦ ଦିବସରେ ଓ ଗାନ୍ଧୀ ଜୟନ୍ତୀ ଦିନ ପ୍ରବଳ ଭିଡ଼ ହୋଇଥିଲା ସକାଳେ ଏଠାରେ। ଭିଡ଼କୁ ସେଦିନ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଆଡ଼େଇ ହୋଇ ଅନ୍ୟ ରାସ୍ତାରେ ଫେରିଥିଲି ଘରକୁ। ଛତୁ ଫୁଟିଲା ପରି ଟି.ଭି. ଚ୍ୟାନେଲ୍‌ଙ୍କ ପ୍ରସାରଣ ଯୋଗୁଁ ଏମିତି ସବୁ ଦିନରେ ଭିଡ଼ ଜମୁଛି ଦେଶ ନାୟକଙ୍କର ଜୟନ୍ତୀ ଅଥବା ମୃତ୍ୟୁ ଦିବସରେ।
ବୟସ୍କ ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣଙ୍କ ପୁଣି ପଚାରିଲେ,
-'ଅନ୍ୟ ସବୁ ମୂର୍ତ୍ତି ଗୁଡ଼ାକ ସମୁଦ୍ର କୂଳରେ ସଜା ହୋଇ ରଖା ହୋଇଥିବା ବେଳେ, ଗାନ୍ଧୀଙ୍କୁ ଏଇ ଅପନ୍ତରାରେ କାହିଁକି ରଖା ହୋଇଛି ?"
ସଠିକ୍ ଉତ୍ତର ମୋ ପାଖରେ ନ ଥିଲା କାରଣ ପ୍ରଥମତଃ ଏ ସହରରେ ମୁଁ ପୁରୁଣା ବାସିନ୍ଦା ନୁହେଁ । ତା ଛଡ଼ା ସରକାରଙ୍କ ନୀତି ମୁଁ ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ କରୁ ନାହିଁ। ହୁଏତ ମ୍ୟୁନିସିପାଲଟି କିମ୍ବା ନଗର ଉନ୍ନୟନ କର୍ମଚାରୀ କହିପାରିବେ।

Mr Ratan Tata's life has been a living example of institution building, lifelong reputation, equanimity in success, grace under pressure, courage in adversity & compassion towards all living beings. A gentle giant who will be in our hearts forever. Truly a Patriotic Businessman.

✿❣️༒ *ଜୟ ଜଗନ୍ନାଥ* ༒❣️✿

🏵️🏵️🙏 *ଶୁଭ ରାତ୍ରି* 🙏🏵️🏵️

◆ _*💥ନବରାତ୍ରୀ ଓ ନଅଶାଢ଼ୀ 💥*_ ◆






କିଟି ପାର୍ଟି ଗ୍ରୁପର ସାଙ୍ଗମାନେ ବାଧ୍ୟକଲେ ବୋଲି, ଏବର୍ଷ ନବରାତ୍ରୀ ବ୍ରତ ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ପାଳିବାକୁ ମନସ୍ଥ କରିଥିଲା ମନୀଷା।
- ଏଇ ବ୍ରତ କଲେ ସବୁ ମାନସିକ ନିଶ୍ଚୟ ପୂରଣ ହୁଏ। ମା ଭାରି ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ୍ୟ।"
ମିତାଲି ଅଗ୍ରୱାଲ କହୁଥିଲା,
-"ମୁଁ ପରା ଏତେଥର ଇଉରୋପ ଟ୍ରିପ ରେ ଯିବି ଯିବି ବୋଲି ଇଛା କରି ସୁଦ୍ଧା ଯାଇ ପାରୁ ନଥିଲି, ପ୍ରୀତିଶ ସବୁବେଳେ ବାହାନା ଦେଖାଇ ମନା କରନ୍ତି। ଗତବର୍ଷ ନବରାତ୍ରୀ କରି ମାନସିକ କରିଥିଲି ;ବିଶ୍ବାସ କରିବୁନି ଦଶହରା ପରଦିନ ପ୍ରୀତିଶ ଇଉରୋପ ଟ୍ରିପ ବୁକ କରିଦେଲେ।"

ସ୍ଵାଗତିକା ଧୀର ସ୍ୱରରେ କହିଲା,
-"ମୋ ମିଷ୍ଟରଙ୍କର ଗୋଟେ ଝିଅ ସହ ଚକ୍କର ଚାଲୁଥିଲା। ନବରାତ୍ରୀ କଲି, ସେଇ ଟୋକିର ବାହାଘର ଅନ୍ୟ ଲୋକ ସହ ହୋଇ ଦିଲ୍ଲୀ ଟ୍ରାନ୍ସଫର ହୋଇଗଲା। ଜୟ ମାତା ଦୀ।"

ମନୀଷା ପଚାରିଲା,
-"ତୁ ତ କିନ୍ତୁ କହୁଥିଲୁ ସନ୍ତୋଷୀ ମାତା ବ୍ରତ କରୁଥିଲୁ ବୋଲି ?"

ଟିକେ ବିରକ୍ତ ହୋଇ ସ୍ଵାଗତିକା କହିଲା,
- "କରୁଥିଲି, ହେଲେ ଏବେ ସନ୍ତୋଷୀ ମା ବ୍ରତ କାମ ଦେଉନି। ଷୋହଳ ଶୁକ୍ରବାର ରୁ ଛବିଷ ଶୁକ୍ରବାର ହୋଇଗଲା, କିଛି ଫଳ ମିଳିଲାନି। ନବରାତ୍ରୀ ବ୍ରତ କିନ୍ତୁ ଭଲ କାମ ଦେଲା। ତା ସାଙ୍ଗରେ ନଅଟା ଶାଢ଼ୀ ବି କିଣିବାର ମଉକା ମିଳିଲା। ଅବଶ୍ୟ ପୁରୁଣା ଶାଢୀ ପିନ୍ଧି ଏ ପୂଜା ହୋଇ ପାରିବ। ହେଲେ ତୋ ବାହାଘରକୁ ତ ବର୍ଷେ ପୁରିନି। ତୋ ହଜବ୍ୟାଣ୍ଡ କଣ ନଅ ଟା ଶାଢ଼ୀ ପାଇଁ ମନା କରିବେ ?"
ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ମନୀଷା ଅନେଇବାରୁ ମିତାଲି ଅଗ୍ରୱାଲ କହିଲା,
-"କଲର କୋଡ଼ ଅନୁସାରେ ନଅ ରଙ୍ଗର ଶାଢ଼ୀ ସମସ୍ତେ ପିନ୍ଧି ପୂଜା କରିବା, ସେଲ୍ଫି ଉଠାଇବା। ତୁ ତ ଏଇ ବର୍ଷ ନୂଆ ଆସିଛୁ। ତେଣୁ ପୂର୍ବ ବର୍ଷ ଆମ ଫଟ ସବୁ ଦେଖିନୁ।"
ମୋବାଇଲରେ ନବରାତ୍ରୀ ପୂଜା ଫଟ ଦେଖିଲା ମନୀଷା। ସମସ୍ତେ ଏକା ରଙ୍ଗର ଦାମୀ ଶାଢ଼ୀ ସହ ମେକପ ହୋଇ ଫଟ ଉଠାଇଛନ୍ତି। କେଉଁଠି ଅଣ୍ଟାକୁ ଅଣ୍ଟା ଧରି ତ କେଉଁଠି ପୂଜା ଆରତୀ ଥାଳି ଧରି। ବାଃ, କେତେ ସୁନ୍ଦର ଫଟ !

ଟିକେ ଚିନ୍ତାକରି ମନୀଷା କହିଲା,
- ସତ କହିବାକୁ ଗଲେ ମୁଁ ନିର୍ଜଳା କାଷ୍ଠା ଓପାସ କରିପାରେନା। ଦିନ ସାରା ଓପାସ ରହି ସନ୍ଧ୍ୟା ବେଳକୁ ଖାଇବା ବି ମୋ ଦେଇ ହୁଏନା। ମୁଣ୍ଡ ବୁଲାଏ ମୋର।"
ହସିଦେଇ ସେଜଲ କହିଲା,
- ନିର୍ଜଳା ଓପାସ କାହିଁକି କରିବୁ ? ଆଇଁଶ, ଭାତ ଇତ୍ୟାଦି କିଛି ଜିନିଷ ବାରଣ ଅଛି। ଇଣ୍ଟରନେଟ ଦେଖି ନବରାତ୍ରୀ ଖାଇବା ବନାଇବୁ । ତା ଛଡା ସେଇ ନଅ ଦିନ ସବୁ ସାଙ୍ଗଙ୍କ ଘରେ ଦିନେ ଦିନେ ପୂଜା ଓ ଏକାଠି ଖିଆପିଆ। ଆଉ ରାତିରେ କ୍ଳବରେ ଦାଣ୍ଡିଆ ଓ ସେଇଠି ଖାଇବା ଆରେଞ୍ଜ ହୁଏ। କିଛି ଚିନ୍ତା ନାହିଁ। ନଅ ଦିନ ସରିଗଲା ପରେ ଲାଗେ, ଆହା ଏ ବ୍ରତ ନବେଦିନ ହେଲେ ହୋଇଥାନ୍ତା ?"
ହସିଲେ ସମସ୍ତେ।

ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ନବରାତ୍ରୀ ପୁରୁଣା ଫଟ ସବୁ ଦେଖି ମନୀଷା ଭାବିଲା କଣ କହି ରାଜି କରାଇବ ସ୍ବାମୀକୁ ? ସୁମନ୍ତ ତ ଜମା ରାଜି ହେବନି। ଅଯଥା ଖର୍ଚ୍ଚ ବୋଲି ମନା କରିଦେଇପାରେ।
ଘରକୁ ଫେରି ମମିଙ୍କୁ ଫୋନ ଲଗାଇଲା ମନୀଷା।
- ମମି, ନଅ ରଙ୍ଗ ଶାଢ଼ୀ କଥା ଶୁଣି ସୁମନ୍ତ ରାଗିବେ ଓ ଏଇ ବ୍ରତ କରିବାକୁ ସିଧା ମନା କରିଦେବେ।ମୋପାଖରେ ଲାଲ, ହଳଦିଆ, ଶାଗୁଆ, କମଳା ଇତ୍ୟାଦି ରଙ୍ଗର ଶାଢ଼ୀ ଅଛି। କିନ୍ତୁ ଅନ୍ୟ କିଛି ରଙ୍ଗ ଶାଢ଼ୀ କିଣିବାକୁ ପଡିବ।ମୋ କିଟି ପାର୍ଟି ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କୁ ମୁଁ କଣ କହିବି ? ତୁ ଟିକେ ୟାଙ୍କୁ କହିଦେ ଯେ ଏଇ ବ୍ରତ ମୋତେ କରିବାକୁ ତୁ କହିଛୁ ବୋଲି। ତୋ କଥା ଇୟେ ଜମା କାଟି ପାରିବେ ନାହିଁ। ବାପାଙ୍କୁ ତୁ ତ ସବୁବେଳେ ବଢିଆ ପଟାଉ।"
ହସିଦେଇ ସଂଘମିତ୍ରା କହିଲେ,
-"ଇୟେ ଗୋଟେ କଥା ? ମୁଁ ପରା ଯେବେ ବ୍ରତକରେ, ସବୁବେଳେ ତୋ ଡ୍ୟାଡ଼ିଙ୍କୁ କହେ ଏଇ ଶାଢ଼ୀ ମୁଁ ନୁହେଁ ଦେବୀ ମା ପିନ୍ଧିବେ ବୋଲି। ତୋ ଡ୍ୟାଡ଼ି ଆଉ କେମିତି ମନା କରନ୍ତେ ? ତେବେ ଜ୍ବାଇଁ ଙ୍କୁ କହିବୁନି କି ତୋ ପାଖରେ କିଛି ଶାଢ଼ୀ ଅଛି ବୋଲି। ପୁରା ନଅ ଟା ରଙ୍ଗର ନବରାତ୍ରୀ ସେଟ ପାଟ ଶାଢ଼ୀ କିଣିବା ପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ରାଜି କରାଇଦେବି। କିଛି ଖର୍ଚ୍ଚ କରନ୍ତୁ ଜ୍ବାଇଁ ଆମର ଦଶହରା ରେ।"

ମମିଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ଉଲ୍ଲସିତ ହୋଇଉଠୁଥିଲା ମନୀଷା।
ସୁମନ୍ତ ଅଫିସରୁ ଫେରିବା ପରେ ମନୀଷା ଗେଳ୍ହେଇ ହୋଇ ସବୁ କହି ମମିଙ୍କୁ ଫୋନ ଲଗାଇ ଧରାଇ ଦେଲା। ଚୁପଚାପ ସବୁ ଶୁଣିଲା ସୁମନ୍ତ।
- ଏକାବେଳେ ନଅ ଟା ଶାଢ଼ୀ ? ତାହା ପୁଣି ପାଟ ?ଆଛା ଏ କିଟି ପାର୍ଟି ବାଲାଙ୍କ ନବରାତ୍ରୀ।"ଦୀର୍ଘ ନିଶ୍ବାସ ଛାଡିଲା ସୁମନ୍ତ।
ପରଦିନ ଅଫିସରୁ ଫେରି ସୁମନ୍ତ ହସିଦେଇ କହିଲା,
-"ଆମ ଘରକୁ ଫୋନ କରି ବୋଉକୁ ତମ ବ୍ରତ କଥା କହିବାରୁ ଭାରି ଖୁସି ହେଲା।ବୋଉ କହିବା ଅନୁସାରେ ବ୍ରତ ପାଇଁ ନଅଟା ରଙ୍ଗର ଶାଢ଼ୀ ଆଣି ଆଲମାରୀ ରେ ରଖିଛି।"

ନିଜ କାନକୁ ବିଶ୍ବାସ କରିପାରିଲାନି ମନୀଷା। ଶାଶୁ ବି ରାଜି ହୋଇଗଲେ ?ଗୋଟେ, ଯୋଡ଼େ ନୁହେଁ, ନଅ ଟା ଶାଢ଼ୀ ନେଇଆସିଲେ ସୁମନ୍ତ। ଦେବୀ ମାତା ଏତେ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ! ବ୍ରତ ପୂର୍ବରୁ ମନୋସ୍କାମନା ପୁରଣ କରିଦେଉଛନ୍ତି ! ଜୟ ମାତା ଦୀ।
ଆଲମାରୀରେ ଥିବା ପ୍ୟାକେଟ ଖୋଲି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ମନୀଷା ପଚାରିଲା,
-"ଏଇ କୁନି କୁନି ନଅଟା ଶାଢ଼ୀ କାହାର ? କଣ୍ଢେଇ ପିନ୍ଧିଲା ଭଳି ହୋଇଛି।"

-ସେଇଟା ଦେବୀ ମା ଙ୍କ ପାଇଁ।ତମ ମମି କହିଥିଲେ ପରା ।"

-ଆଉ ,ମୋ ଶାଢ଼ୀ ?"
ସୁମନ୍ତ କିଛି କହିବା ଆଗରୁ ମନୀଷା ର ମୋବାଇଲ ବାଜି ଉଠିଲା। ସେପଟୁ ମମିଙ୍କ ଫୋନ।
-ମା ମନୀଷା, ତୋ ଶାଶୁ ବୁଢ଼ୀ ଖଣ୍ଡକ ପକ୍କା ଚାଲାଖ। ମୋତେ ଫୋନ କରି କହିଲେ, ଝିଅକୁ ବ୍ରତ କରିବାକୁ କହି ମୋ ପୁଅକୁ ଶାଢ଼ୀ କିଣିବାକୁ ବରାଦ ଦେଉଛ ?ବାହାଘର ପ୍ରଥମ ବର୍ଷରେ ଝିଅ ପାଇଁ ସବୁ ପୂଜାଜିନିଷ, ଶାଢ଼ୀ,
ବେଭାର ପଠାଇବା ଦାୟିତ୍ୱ ପରା ବାପଘର'ର। ସାଙ୍ଗରେ ଶାଶୁ ପ୍ରଣାମୀ ବି ପଠାଇବ ସମୁଦୁଣି।"

ଟିକେ ନିଶ୍ବାସ ନେଇ ପୁଣି କହିଲେ,
-"ଏଇନା ତୋ ପାଇଁ ନଅଟା ରଙ୍ଗର ପାଟ ଶାଢ଼ୀ, ଯାହା ଜ୍ବାଇଁଙ୍କୁ କିଣିବାକୁ କହିଥିଲି, ତାହା ତୋ ବାପାଙ୍କୁ କିଣିବାକୁ କହିବାରୁ, ମୋତେ ମୋ ବାପଘରକୁ ଯିବାକୁ କହୁଛନ୍ତି। ତୁ ଆଛା ଏ ନବରାତ୍ରୀ ପୂଜା କଲୁଯେ ମୋର ଦଶହରା ବାହାରିଲାଣି।"

(©️ଅରବିନ୍ଦଦାସ)

ଖୁସି ହୋଇ ଗୋଟେ ଲଫାପାରେ କିଛି ଟଙ୍କା ତାଙ୍କ ହାତକୁ ବଢ଼ାଇ ଦେଲି।ପ୍ୟାକେଟ ଭିତରକୁ ଦେଖି କହିଲେ,
-ଏତେ ଅଧିକ ଟଙ୍କା ?"
-କାଲିକା ପାଇଁ ହେଉଥିବା ଖର୍ଚ୍ଚରେ ମୋ ଟଙ୍କା ମିଶିଲେ ମୁଁ ଭାବିବି କିଛି ପୁଣ୍ୟ ମୋତେ ମିଳିବ।"
ହସିଦେଇ ଭବାନୀ ମାଉସୀ ମୋ ମୁଣ୍ଡ ସାଉଁଳେଇ ଦେଲେ।
ପରଦିନ ତାଙ୍କୁ ସାଙ୍ଗରେ ନେଇ ମୁଁ ପହଞ୍ଚିଲି କେବଳ ମହିଳାମାନେ ରହୁଥିବା ବୃଦ୍ଧାଶ୍ରମ ରେ।ସେଠିକା ମହିଳାଙ୍କ ଅବସ୍ଥା ଦେଖି ଆଖିରେ ଲୁହ ଆସିଗଲା।ଭବାନୀ ଦେବୀ ମୋତେ ଅନ୍ୟ ମାନଙ୍କ ସହ ପରିଚିତ କରାଇଦେଲେ।ଅନେକ ଆସି ମୋତେ ଗେଲ କରି ଆଉଁଷି ପକାଇଲେ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ।ହୁଏତ ମୋ ଭିତରେ ନିଜ ପରିବାର ମଣିଷଙ୍କୁ ଦେଖୁଥିଲେ।
ହଲ ଭିତରେ ସବୁ ବ୍ୟବସ୍ଥା ହୋଇଥିଲା।ସବୁ ମହିଳା ଗୋଲା କାରରେ ବସିଥିଲେ।ଶ୍ରାଦ୍ଧ କର୍ମ ଆରମ୍ଭ ହୋଇ ପିଣ୍ଡ ବଢା ହେଲା।ଜଣଙ୍କ ପରେ ଜଣଙ୍କ ନାଁ ପଚାରୁଥିଲେ ଭବାନୀ ଦେବୀ।
ମୋର ଫୋନ ଆସିବାରୁ ମୁଁ ରୁମ ବାହାରକୁ ଚାଲିଆସିଲି।କିଛି ସମୟ ପରେ ସବୁ ମହିଳାମାନେ ନିଜ ହାତରେ ପିଣ୍ଡ ପତର ଧରି ପଛପଟେ ଥିବା ପୋଖରୀ ଆଡ଼କୁ ଗଲେ।
ସମସ୍ତଙ୍କ ପଛରେ ଚାଲୁଥିଲେ ଭବାନୀ ଦେବୀ।ପୋଖରୀ ପାଖରେ କର୍ମ ସାରି ସମସ୍ତେ ଫେରିଲାବେଳେ ମୁଁ ଭବାନୀ ଦେବୀଙ୍କୁ ପଚାରିଲି,
-ଏ ସମସ୍ତ ମାଉସୀମାନେ କାହା ପାଇଁ ଶ୍ରାଦ୍ଧ ଦେଉଛନ୍ତି ?"
ଗମ୍ଭୀର ସ୍ୱରରେ ଭବାନୀ ଦେବୀ କହିଲେ,
-ନିଜ ପାଇଁ ପିଣ୍ଡ ଦେଇ,ନିଜ ଶ୍ରାଦ୍ଧ ନିଜେ କରୁଛନ୍ତି।"
ଚମକି ପଡି କହିଲି,
-କିନ୍ତୁ ଏମାନେ ତ ଜୀବିତ।"
ଶୁଖିଲା ହସ ମୁହଁରେ ଖେଳାଇ ପାଖରେ ଠିଆ ହୋଇଥିବା ଜଣେ ମହିଳା କହିଲେ,
-ସ୍ୱାମୀ,ସନ୍ତାନଙ୍କ ସ୍ୱାର୍ଥପରତା, ଅବହେଳା,ନିଷ୍ଠୁରତା ଯୋଗୁଁ ଯେଉଁ ଅସହାୟ ମହିଳା ଆମ ଭଳି ଏଇ ନାରୀ ନିକେତନ,ବୃଦ୍ଧାଶ୍ରମ ରେ ଏଇ ବୁଢ଼ୀ ବୟସରେ ସଢ଼େ,ସେ କଣ ସତରେ ଜୀବିତ ?ଆମେ ସବୁ ଗୋଟେ ଗୋଟେ ଜୀଅନ୍ତା ଲାସ।ଖାଲି ସରକାରୀ ସ୍ତରରେ,ଆନୁଷ୍ଠାନିକ ଭାବେ ଆମର ମୃତ୍ୟ ହୋଇନି।"
ଅନ୍ୟଜଣେ ବୃଦ୍ଧା କହିଲେ,
-ଯେଉଁ ମହିଳାଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କ ସ୍ୱାମୀ ପରିତ୍ୟାଗ କରି ଅନ୍ୟ ମହିଳାଙ୍କ ସହ ରହୁଛନ୍ତି ସେଇ ମହିଳା ନିଜ ଦୁଷ୍ଟ ଜୀବିତ ସ୍ବାମୀଙ୍କ ପାଇଁ ଆଉ ଯେଉଁ ବୃଦ୍ଧା ମହିଳାଙ୍କ ସନ୍ତାନମାନେ ନିଜ ଘରେ ନରଖି ଅସହାୟ ଭାବେ ଜୀବନ ବିତାଇବା ପାଇଁ ଏମାନଙ୍କୁ ଏଠାରେ ଛାଡ଼ିଦେଇଛନ୍ତି ଇଛା ତ ହୁଏ,ସେଇ ଜୀବିତ ସ୍ୱାମୀ ବା ସନ୍ତାନ ମାନଙ୍କ ଶ୍ରାଦ୍ଧ କରିବାକୁ।ହେଲେ ଗୋଟେ ସ୍ତ୍ରୀ ବା ମା ହିସାବରେ ସେଭଳି କରିବାକୁ ହାତ ଯାଏନା।ବଞ୍ଚିଥିଲା ବେଳେ ତ ଏଇନା କେହି ପଚାରୁ ନାହାନ୍ତି।ମଲା ବେଳେ ମୁହଁରେ କିଏ ପାଣି ଦେବ ନା ମଲାପରେ କିଏ ଆମ ଶ୍ରାଦ୍ଧ କରିବ ?ସେଥିପାଇଁ ଭବାନୀ ଦେବୀଙ୍କୁ କହି ଆମେ ନିଜ ଆତ୍ମାର ସଦଗତି ପାଇଁ ନିଜେ ଶ୍ରାଦ୍ଧ କରୁଛୁ।"
ସ୍ତବ୍ଧ ହୋଇଗଲି ମୁଁ।ହେ ଭଗବାନ!!
ଭବାନୀ ଦେବୀ ମୋ କାନ୍ଧରେ ହାତ ରଖି କହିଲେ,
-ମୋ ସ୍ୱାମୀ ମୋତେ ଛାଡ଼ପତ୍ର ଦେଲା ପରେ ଆଉଥରେ ବିବାହ କଲିନି।ଏକୁଟିଆ ବଂଚିବାରେ ବି ମଜା ଥାଏ।ତୁମକୁ କହିଥିଲି ନା, ମହାଳୟା ଆଣେ ଦେବୀ'ଙ୍କ ଆଗମନୀ'ର ବାର୍ତ୍ତା।ଅସହାୟ ନୁହେଁ,ବରଂ ସ୍ୱାବଲମ୍ବୀ ହୋଇ ନିଜ ଶ୍ରାଦ୍ଧ ନିଜେ ଦେଇ,ଏଇ ଜୀବନରୁ ମୁକ୍ତିର ପଥ ବାଛି ନେଇଛନ୍ତି। ରାକ୍ଷାସ ସଂହାର କଲା ପୂର୍ବରୁ, ଘଟ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରି ,ମହାଳୟାରେ ଦେବୀ ବିଭିନ୍ନ ରୂପରେ ଧରାପୃଷ୍ଠରେ ଅବତରଣ କରନ୍ତି।ଆଜି ଏଇଠି ପ୍ରତ୍ୟେକ ନାରୀ ଜଣେ ଜଣେ ଦେବୀ।"
କେଉଁଠୁ ଭାସି ଆସୁଥିଲା ରେକର୍ଡ ସଙ୍ଗୀତ,"ଯା ଦେବୀ ସର୍ବ ଭୂତେଷୁ....

(©️ଅରବିନ୍ଦଦାସ)


✿❣️༒ *ଜୟ ଜଗନ୍ନାଥ* ༒❣️✿

🏵️🏵️🙏 *ଶୁଭ ରାତ୍ରି* 🙏🏵️🏵️

◆ _*💥ମହାଳୟା 💥*_ ◆



ପବିତ୍ର ମହାଳୟା।
ମହାଳୟା ଆଣେ ଦେବୀ'ଙ୍କ ଆଗମନୀ'ର ବାର୍ତ୍ତା.....
ଦେବୀ ବିଭିନ୍ନ ରୂପରେ ଧରାପୃଷ୍ଠରେ ଅବତରଣ କରନ୍ତି।ୟା ଦେବୀ ସର୍ଵଭୂତେଷୁ.....
ଜଣେ ମହିଳା ପୂଜକ ଏ ସହରରେ ଅଛନ୍ତି ଓ ମହିଳାମାନଙ୍କ ଆମନ୍ତ୍ରଣରେ ପୂଜା,ହୋମ ଇତ୍ୟାଦି କରିବାକୁ ଘରକୁ ଯାଆନ୍ତି ବୋଲି ଜାଣି ପ୍ରଥମେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଥିଲି।
ସେଇ ମହିଳା ପୂଜକଙ୍କ ସହ ମୋର ପରିଚୟ,ଅଫିସ ସହକର୍ମୀ ତନୁଜା ମାଧ୍ୟମରେ ହୋଇଥିଲା।
ଏ ସହରରେ ନୂଆ ତଥା ଏକୁଟିଆ କର୍ମଜୀବୀ ମହିଳା ହିସାବରେ ନିଜ ଘରେ ଗୋଟେ ପୂଜା କରାଇବା ପାଇଁ ଜଣେ ପୂଜକଙ୍କ ଆବଶ୍ୟକତା ପଡିବାରୁ,ତନୁଜା ମୋତେ କହିଥିଲା,
-ମିନତି,ତମେ ଜମା ବ୍ୟସ୍ତ ହୁଏନା।ତୁମ ଘରେ ହୋମ,ପୂଜା ଇତ୍ୟାଦି ଆମ ପିଙ୍କ ମାଉସୀ କରି, ତୁମର ସବୁ ଅସୁବିଧା ଦୂର କରିଦେବେ।"
ମୋ ପାଟିରୁ ବାହାରି ପଡ଼ିଲା,
-ପିଙ୍କ ମାଉସୀ !"
ଫେଁ କିନା ହସି ତନୁଜା କହିଲା,
-ପିଙ୍କ ଅଟୋ ଯେମିତି କେବଳ ମହିଳା ଯାତ୍ରୀଙ୍କ ପାଇଁ,ଠିକ ସେମିତି ଏଇ ବୟସ୍କା ମହିଳା ପୂଜକ, ଭବାନୀ ଦେବୀ, କେବଳ ମହିଳାମାନଙ୍କ ଘରେ ପୂଜା କରନ୍ତି।ବିଶେଷତଃ ଏକୁଟିଆ ମହିଳାଙ୍କ ଘରେ।
ସେଥିପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ମୁଁ ପିଙ୍କ ମାଉସୀ ବୋଲି ନାଁ ଦେଇଛି।"
-କେବଳ ମହିଳାଙ୍କ ଘରେ କାହିଁକି ?"
-ସେ କୁହନ୍ତି,ଏକୁଟିଆ ମହିଳାମାନେ ପୁରୁଷ ପୂଜକଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ମହିଳା ପୂଜକଙ୍କ ସହ ଅଧିକ ସହଜ ଓ ସୁରକ୍ଷିତ ମନେ କରନ୍ତି।ଆଉ ଖୁସି ବି ହୁଅନ୍ତି ଯେ,ଏଇ ପୂଜା ହୋମ କରିବା କେବଳ ପୁରୁଷଙ୍କ ଏକଚାଟିଆ ଅଧିକାର ନୁହେଁ,ମହିଳା ବି ଏ କାମ ଆରାମରେ କରି ପାରନ୍ତି।ଆର୍ଯ୍ୟସମାଜ ସହ ସେ
ସଂଶ୍ଳିଷ୍ଠ ବୋଲି କହୁଥିଲେ।ତାଙ୍କ ପୂଜା ବିଧି,ମନ୍ତ୍ର ଉଚ୍ଚାରଣ ଦେଖିଲେ ତୋ ମନ ଖୁସି ହୋଇଯିବ।ଏଇଟା ନାହିଁ,ସେଇଟା ନାହିଁ,ଏଇଟା ନହେଲେ ପୂଜା ହେବନି,ଏଇଠି ଟଙ୍କା ଥୁଅ, ମାର ତାଳି ଉଠା ଥାଳି ନୀତି ତାଙ୍କର ନାହିଁ।ଘରେ ଏକ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ବାତାବରଣ ଖେଳାଇ ଦିଅନ୍ତି ଭବାନୀ ମାଉସୀ।ତାଙ୍କର ଗୋଟେ ପୁରୁଣା ମୋପେଟ ଅଛି।ସେଥିରେ ଯିବା ଆସିବା କରନ୍ତି।"
-ପୂଜା ପାଇଁ ଦକ୍ଷିଣା ନିଅନ୍ତି ନା ମାଗଣା ?"
ହୋ ହୋ ହୋଇ ହସି ତନୁଜା କହିଲା,
-ଏ ମାମଲାରେ ସେ ପୁରୁଷ ପୂଜକଙ୍କ ସହ ସମକ୍ଷକ।ତେବେ ଯାହା ଦେବୁ ସେ ଖୁସିରେ ନେବେ।ଗରିବ ମହିଳାଙ୍କ ପାଇଁ ମାଗଣାରେ ପୂଜା କରନ୍ତି।ଆଉ ହଁ,ତାଙ୍କ ଅସଲ କାମ ବିଷୟରେ ଯେବେ ଜାଣିବୁ, ଖୁସିରେ ଯାଚି କରି ନିଶ୍ଚୟ ଟଙ୍କା ଦେବୁ ତୁ।"
ଖୁସିରେ ମୋ ମନ ପୁରିଗଲା।ଟେଲିଫୋନ ନମ୍ବର ନେଇ ଭବାନୀ ଦେବୀଙ୍କୁ,ତନୁଜା ପରିଚୟ ଦେଇ,ନିଜ ଘର ପୂଜା କରିବା ବିଷୟରେ ଜଣାଇଲି।ମୁଁ ଏ ସହରରେ ଏକୁଟିଆ ଓ କର୍ମଜୀବୀ ମହିଳା ବୋଲି ଶୁଣି ସାଙ୍ଗେସାଙ୍ଗେ ହଁ ଭରିଦେଲେ।
ସକାଳ ସାତଟା ବେଳେ କଲିଙ୍ଗବେଲ ବାଜିବା ଶୁଣି କବାଟ ଖୋଲି ସାମ୍ନା ରେ ଭବାନୀ ଦେବୀ ଙ୍କୁ ଦେଖିଲି।ସୂତା ଶାଢ଼ୀ ପରିହିତା,ଏକଦମ ସାଧାରଣ ସରଳ ମହିଳା ଟିଏ ।ମୁହଁରେ ହସ।
-ମିନୁ ?ମିନତି ?"
ତାଙ୍କ ଡାକରେ ଚମକି ପଡିଲି।ମୋତେ ଲାଗିଲା ଯେମିତି ମୋ ସାମ୍ନା ରେ ଚିହ୍ନା ମଣିଷଟିଏ ଠିଆ ହୋଇଛି।ମୋତେ ମିନୁ ବୋଲି ବୋଉ ହିଁ ଡାକେ।
ପୁଣି ସେଇ ଅମ୍ଳାନ ହସ।ନମସ୍କାର କରି ଭିତରକୁ ପାଛୋଟି ନେଲି ତାଙ୍କୁ।ପୂଜା ସାମଗ୍ରୀ ସବୁ ଭବାନୀ ଦେବୀ ନିଜେ ଆଣିଥିଲେ।ଠାକୁର ଘରେ ଆସ୍ଥାନ ରେ ଫଟ ରଖି, ପୂଜା ଆରମ୍ଭ କଲେ।ସୁନ୍ଦର ଭାବେ ମନ୍ତ୍ର,ଶ୍ଲୋକ ଉଚ୍ଚାରଣ କରି ତାର ଅର୍ଥ ବି ମୋତେ ବୁଝାଇଦେଉଥିଲେ।
ମୁଁ ବଲ ବଲ କରି ତାଙ୍କ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁଥାଏ।ପିଲାବେଳେ ବୋଉ ଏମିତି ଗୀତା, ରାମାୟଣ, ମହାଭାରତ ପଢି ମୋତେ ବୁଝାଉଥିଲା।ବୋଉ ଆଜି ସ୍ଵର୍ଗରେ।ନିଜ ଆଖି ପୋଛିଲି।
-କଣ ହେଲା ? କିଏ ମନେ ପଡୁଛି ?"
-ବୋଉ।"ଅକସ୍ମାତ ମୋ ପାଟିରୁ ବାହାରି ପଡ଼ିଲା।
-ମା କୁ ଭଲ ପାଉଥିବା ପିଲାର ସବୁବେଳେ ମଙ୍ଗଳ ହୁଏ।ତୁମ ମା କେଉଁଠି ?"
ନିରବ ରେ ଟେବୁଲ ଉପରେ ଥୁଆ ହୋଇଥିବା ବୋଉର ଫଟ କୁ ଦେଖାଇ କହିଲି,
-ମା ଙ୍କୁ ଭଲ ପାଉଥିବା ପିଲାଙ୍କୁ କାହିଁକି ଛାଡି ଚାଲି ଯାଆନ୍ତି ମା ମାନେ ?"
-ସେମାନେ ଭାଗ୍ୟବତୀ ବୋଲି।"ଧୀର ସ୍ୱରରେ କହିଲେ ଭବାନୀ ଦେବୀ।
ପୂଜା ସରିଲା ପରେ ତାଙ୍କ ଦକ୍ଷିଣା କଥା ପଚାରିବାରୁ ସେ କହିଲେ,
-ଅଗ୍ନି କୁ ଘୃତ ଏବଂ ବ୍ରାହ୍ମଣଙ୍କୁ ଦକ୍ଷିଣା କଥା କେବେ ପଚାରିବନି।ଯାହା ଖୁସି ତା ଦିଅ।ମୁଁ ପେନସନ ପାଏ। ଏସବୁ ପୂଜାରୁ ମିଳୁଥିବା ଦକ୍ଷିଣା ଟଙ୍କା ମୋ ଚଳିବା ପାଇଁ ନୁହେଁ,ବରଂ ଏଇ ସହରର ନିରାଶ୍ରୟ,ଅସହାୟ ମହିଳା ଙ୍କ ପାଇଁ ଖର୍ଚ୍ଚ କରେ।ଗୋଟେ ମହିଳା ଆଶ୍ରୟ କେନ୍ଦ୍ରକୁ ବରାବର ଯାଏ।"
ତନୁଜା କଥା ମୋର ମନେ ପଡିଗଲା।ତାଙ୍କୁ ସୋଫାରେ ବସାଇ ଆଗେ ଜଳଖିଆ ଦେଲି।
କଥା ଛଳରେ ଭବାନୀ ଦେବୀଙ୍କୁ ପଚାରିଲି,
-ମୋତେ ଆପଣଙ୍କ ସହିତ କେବେ ସେଇ ମହିଳା ଆଶ୍ରମ ନେଇଯିବେ ?କିଛି ସାହାଯ୍ୟ ବା କାମ ଯଦି ମୁଁ କରି ପାରନ୍ତି।"
ଟିକେ ରହି ସେ କହିଲେ,
-ଆସନ୍ତାକାଲି ପବିତ୍ର ମହାଳୟା।ମୁଁ ସେଠିକୁ ଯିବି।ଯଦି ଚାହିଁବ,ତେବେ ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ଆସିପାର।ତେବେ ମୋପେଟରେ ପଛପଟେ ବସି ଯାଇ ପାରିବ ତ ?"
ହସିଦେଇ କହିଲି,
-ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ଘରେ ଟ୍ୟାକ୍ସି ନେଇ ପହଁଞ୍ଚିବି।ସାଙ୍ଗ ହୋଇ ଯିବା ଓ ଆପଣଙ୍କୁ ଘରେ ଛାଡ଼ି ମୁଁ ଫେରିବି।ତେବେ ମହାଳ ୟା ରେ ସେଠି କଣ ପୂଜା ହୁଏ ?"
ଗମ୍ଭୀର ସ୍ୱରରେ ସେ କହିଲେ,
-ଶ୍ରାଦ୍ଧ।"
ଚମକି ପଡି ପଚାରିଲି,
-ଶ୍ରାଦ୍ଧ !ଏକୁଟିଆ ମହିଳାମାନେ କଣ ଶ୍ରାଦ୍ଧ ଦିଅନ୍ତି ?ଆଇ ଆମ ସରି।ମୋର ଏସବୁ ନୀତି ନିୟମ ଉପରେ ଏତେ ଜ୍ଞାନ ନାହିଁ।"
-ସନ୍ତାନ ହିଁ ତର୍ପଣ ଓ ଶ୍ରାଦ୍ଧ କରେ।ପୁଅ ଭଳି ଝିଅ ବି ଶ୍ରାଦ୍ଧ କର୍ମ କରିପାରିବ।ମହାଳୟା ଆଣେ ଦେବୀ'ଙ୍କ ଆଗମନୀ'ର ବାର୍ତ୍ତା।ଦେବୀ ବିଭିନ୍ନ ରୂପରେ ଧରାପୃଷ୍ଠରେ ଅବତରଣ କରନ୍ତି।ୟା ଦେବୀ ସର୍ଵଭୂତେଷୁ।କାଲି ଦେଖିବ ଦେବୀଙ୍କ ଭିନ୍ନ ରୂପ।ସେଠି ହେଉଥିବା ଶ୍ରାଦ୍ଧ କର୍ମର ସବୁ ଖର୍ଚ୍ଚ ସେଇ ମହିଳାଙ୍କ ପାଇଁ ମୁଁ କରେ।"

◆ _*💥ଖାସୀ 💥*_ ◆


           
ଭୀଷଣ ଭିଡ଼ ଥିଲା ମାଂସ ଦୋକାନ ସାମ୍ନାରେ।
"ନୂଆଖାଇ ବାସି ,ଘରେଘରେ ଖାସୀ" ସତେ ଯେମିତି ଏଇ ସ୍ଲୋଗାନ ପବନରେ ଉଡ଼ିବୁଲୁଥିଲା।
ଗତକାଲି ନବାନ୍ନ ଓ ଅନ୍ୟ ପାରମ୍ପରିକ ଖାଦ୍ୟ ପରେ ଆଜି ଆଇଁଷ ର ତଡ଼କା।
ପଦନା କାନରେ ପଡୁଥିଲା ଲୋକଙ୍କ କଥା ବାର୍ତ୍ତା," ଶଳେ ମାଂସ ଦୋକାନୀ ଗୁଡାକ ଆଜି ଡକାୟତ ପାଲଟି ଯାଇଛନ୍ତି। ଦିନ ଦି ପହର ରେ ଖୋଲାଖୋଲି ଲୁଟ ! ପାଣି ମିଶାଉଛନ୍ତି ଆଉ ସୁନା ଭାଉରେ ବିକୁଛନ୍ତି।"
     ଖୁସି ହୋଇଗଲା ପଦନା।ଆଜି ତାହେଲେ ତାକୁ ଭଲ ଟଙ୍କା ମିଳିବ। ସାଇକେଲ ଆଗ ହ୍ୟାଣ୍ଡେଲ ରେ ଓହଳା ହୋଇଥିବା ବ୍ୟାଗରେ ପଶାଇଛି ଛେଳିକୁ।ସହରରେ ଅଧିକ ଦାମ ମିଳିବ।ଗାଁ'ରେ ମାଂସ ଦୋକାନୀ କାଶିମ,, ଛେଳିଟାକୁ ଶାଗ ମାଛ ମୂଲରେ କିଣିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲା।
      ଆଠ କିଲୋମିଟର ସାଇକେଲ ଚଲାଇ ଆସିଲାଣି ସେ। ସାମ୍ନାରେ ଠାକୁରାଣୀ ମନ୍ଦିର। ହାତ ଯୋଡି ମାନସିକ କଲା ପଦନା।
-ମା, ଲୋ ଭଲ ରେଟରେ ଛେଳି ଗଲେ ଆଜିଫେରିଲା ବେଳକୁ ନଡ଼ିଆ ବାଡେଇବି।"
    ବ୍ୟାଗ ଭିତରୁ କରୁଣ ଚାହାଣୀରେ ଅନାଇଥିଲା ଛେଳି।ଠାକୁରାଣୀ ମନ୍ଦିର ଆଡ଼କୁ ଅନାଇ ମେଁ କିନା ଵୋବାଇ ଉଠିଲା।
     ସତେ ଯେମିତି ଆକୁଳ ପ୍ରାର୍ଥନା କରୁଥିଲା। ସମସ୍ତେ କୁହନ୍ତି ମା ଭାରି ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ।ଡାକିଲେ 'ଓ' ବୋଲି କୁହନ୍ତି। ତା ଡାକ କଣ ଶୁଣିବେ ମା ?
-ମୋ ଜୀବନ ଆଜି ବଞ୍ଚା ମା।"ମେଁ ମେଁ ସ୍ୱରରେ ସତେ ଯେମିତି କହୁଥିଲା। ହେଲେ ଆଜି ସେ ବଞ୍ଚିଲେ, ପ୍ରତିବଦଳରେ କଣ ଦେବ ମା'ଙ୍କୁ ?
    ମାଂସ  ହାଟରେ ପହଁଚିଲା ପଦନା। ଗୋଟିଏ ଦୋକାନରୁ ଆଉ ଗୋଟାଏ ଦୋକାନ। ସବୁଠି ସେଇ ଗୋଟିଏ ଉତ୍ତର ପାଉଥିଲା ପଦନା,
-ଆଜି ସମସ୍ତଙ୍କର ଖାସୀ ଦରକାର। ତୁ ତ ବୁଢ଼ୀ ଛେଳି ନେଇକି ଆସିଛୁ। ଯା, ଖାସୀ ନେଇକି ଆସେ।
- ଖାସୀ କେଉଁଠୁ ଆଣିବି ?ଯାହା ଦାମ ଦେଉଛ ଦିଅ,ଏଇଟାକୁ ନିଅ।"
-ପାଗଳ ହେଲୁକି ?ବୁଢ଼ୀ ଛେଳି କାଟିଛୁ ବୋଲି ଲୋକେ ଜାଣିଲେ, ଆମ ଦୋକାନ ମାଟି ମାଡିବେନି।ଯା ଏଠୁ।"
    ଖୁସି ହୋଇଗଲା ଛେଳି। ଭଲ ହୋଇଛି ସେ ଖାସୀ ହୋଇନି।
     ହତାଶ ହୋଇ ଗାଁ ରାସ୍ତାରେ ଫେରୁଥିଲା ପଦନା। ବାଟରେ ପଡ଼ିଲା ଠାକୁରାଣୀ ମନ୍ଦିର।
     ମୁଣ୍ଡରୁ ଝାଳ ପୋଛି ପଦନା ଧୀର ସ୍ୱରରେ କହିଲା,
-"ଆଜି ମାର୍କେଟରେ ଖାସୀଙ୍କ ଡିମାଣ୍ଡ ରଖି ମୋ ଡାକ ଶୁଣିଲୁନି । ମୋ ଛେଳିକି କେହି ନେଲେନି।ନଡ଼ିଆ ଆଉ କଣ ବାଡେଇବି ?"
  
ଛେଳିଟା କୃତଜ୍ଞତା ସ୍ୱରୂପ ଵୋବାଇ ଉଠିଲା,
-ମେଁ,ମେଁ। (ସତେ ଯେମିତି ଠାକୁରାଣୀଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଉଥିଲା ତା ଜୀବନ ବଞ୍ଚାଇଲେ ବୋଲି।)
    ସାଇକେଲ ପେଡାଲ ମାରୁମାରୁ ପଦନା ଠାକୁରାଣୀ ଙ୍କ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ କହିଲା,
-"ମା ଲୋ, ସମସ୍ତଙ୍କର ତ ଖାସୀ ଦରକାର। ମୋ ଡାକ ତ ଶୁଣିଲୁ ନାହିଁ। ଦଶହରାରେ ତୋତେ ହିଁ ବଳୀ ଚଢ଼ାଇବି ଏଇ ବୁଢ଼ୀ ଛେଳିକୁ।"

(©️)


✿❣️༒ *ଜୟ  ଜଗନ୍ନାଥ* ༒❣️✿

🏵️🏵️🙏 *ଶୁଭ ରାତ୍ରି* 🙏🏵️🏵️

ଏହି ଗ୍ରୁପ୍ ଟି କେବଳ ଆପଣ ମାନେ କିଛି Informations ଜାଣିବା ପାଇଁ କରାଯାଇଛି କିନ୍ତୁ ଖରାପ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ରଖି କିଛି ବ୍ୟକ୍ତି ଏହି ଗ୍ରୁପ୍ ରେ ଥିବା ଝିଅମାନଙ୍କୁ ମେସେଜ୍ କିମ୍ବା ବାରମ୍ବାର କଲ୍ କରି ହଇରାଣ କରୁଛନ୍ତି ଏବଂ ଧମକ ମଧ୍ୟ ଦେଉଛନ୍ତି । ମୁଁ ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜଣାଇଦେଉଛି ଯେ ଯଦି ଆପଣମାନେ କୌଣସି ଝିଅ କୁ Torture କିମ୍ବା Mental Harassment କରୁଥାଆନ୍ତି ତେବେ IPC ଧାରା 306 ଅନୁଯାୟୀ ଦୁଇ ବର୍ଷ ଜେଲ୍ ହୋଇପାରେ । ଆପଣ ଯେକୌଣସି ଚାକିରୀ କରନ୍ତୁ ନା କାହିଁକି Documents Verification ବେଳେ ଆପଣଙ୍କୁ Character Certificate ଦରକାର ହେବ। ଯଦି ଆପଣଙ୍କ ନାଁ ରେ କୌଣସି Police Station ରେ କିଛି ବି Complain ଥାଏ ତେବେ ଆପଣ କେଉଁଠାରେ ମଧ୍ୟ ଚାକିରୀ ଖଣ୍ଡେ ପାଇପାରିବେ ନାହିଁ  । ମୁଁ ଗ୍ରୁପ୍ ରେ ଥିବା ସମସ୍ତ ଝିଅ ମାନଙ୍କୁ ଜଣାଇ ଦେଉଛି କି ଯଦି Unknown number ରୁ ବାରମ୍ବାର କଲ୍ କିମ୍ବା ମେସେଜ୍ ଆସୁଥାଏ କିମ୍ବା କେହି ବ୍ୟକ୍ତି ଯଦି କୌଣସି ପ୍ରକାର ଧମକ ଦେଉଥାଏ ତେବେ Odisha Police ତରଫରୁ ଦିଆଯାଇଥିବା Helpline number ରେ କଲ୍ କରନ୍ତୁ ଏବଂ ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ବିଶେଷ ନାଁ ରେ Complain ଦିଅନ୍ତୁ ଏବଂ ଆପଣ ମାନେ ସମସ୍ତେ ନିଶ୍ଚିତ ଅବଗତ ଥିବେ ଯେ ସରକାର ପୁଅ ମାନଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ଝିଅ ମାନଙ୍କୁ ଅଧିକ ଗୁରୁତ୍ବ ଦେଇଥାଏ ।
*Odisha Police Helpline number for Women - 181,1091*

ଥାନାରୁ ଘରକୁ ଫେରିଲା ପରେ ଆମ୍ରପଲ୍କୀ ଆସିଥିଲା ବିଉଟିକୁ ଦେଖା କରିବାକୁ। ପ୍ରିନ୍ସପାଲ ସାର ବି ସାଙ୍ଗରେ ଥିଲେ। ନିଜ ବିବାହ ବିଚ୍ଛେଦ କେସ କୋର୍ଟରୁ
ପ୍ରତ୍ୟାହାର କରିନେଇଛି ବୋଲି ଜଣାଇଥିଲା ଆମ୍ରପଲ୍ଲୀ। ବହୁତ ଖୁସି ଥିଲା ସେ।
ସୌଭାଗ୍ୟବାବୁ ବି ବିନୟକୁ ଧୀର ସ୍ବରରେ ଜଣାଇଥିଲେ ମିୟା ନିଜେ ବାଛିଥିବା ପୁଅକୁ ସେମାନେ ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି ,ହେଲେ ସର୍ତ୍ତ ରଖିଛନ୍ତି ମିୟା ଆଗେ ନିଜ ପଢା ଶେଷକଲା ପରେ ବାହାଘର।ମଲ୍ଲିକା'ର ବାହାଘର ଡେଟ ଫାଇନାଲ ହୋଇଗଲା ବୋଲି ସେ ମେସେଜ କରିଥିଲା। ସମସ୍ତେ ବହୁତ ବ୍ୟସ୍ତ ଥିଲେ ବିଉଟି ପାଇଁ।ହେଲେ ବିନୟ ,ବିଉଟିକୁ ବିବାହ କରିବାର ନିଷ୍ପତ୍ତି ଶୁଣି ସମସ୍ତେ ବହୁତ ଖୁସି ହୋଇ ବିନୟ କୁ ଅନେକ ଶୁଭକାମନା ଜଣାଇଥିଲେ।
  ପରଦିନ ସକାଳେ ଖବରଟି ଶୁଣି ସମସ୍ତେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ଯାଇଥିଲେ। ବିଉଟି କେସରେ ଗିରଫ ହୋଇଥିବା ତିନି ଅଭିଯୁକ୍ତଙ୍କୁ ସାଙ୍ଗରେ ନେଇ ପୋଲିସ ଘଟଣାର ରି - କ୍ରିଏସନ୍ କରିବାକୁ ନଈ କୂଳରେ ଥିବା ସେଇ ଆମ୍ବତୋଟା ଯାଇଥିଲା ବେଳେ, ତିନି ଅଭିଯୁକ୍ତ କାଳେ ପୋଲିସ କବଳରୁ ଖସି ନଈରେ ଆସିଥିବା ବନ୍ୟା ପାଣିକୁ ଡେଇଁ ପଡିଛନ୍ତି।
ସନ୍ଧ୍ୟା ବେଳକୁ ତିନି ଜଣଙ୍କରଙ୍କ'ର ଖଣ୍ଡ ବିଖଣ୍ଡିତ ଲାସ ଉଦ୍ଧାର କରିଥିଲା ପୋଲିସ। ବନ୍ୟା ଜଳରେ ଥିବା କୁମ୍ଭୀରଙ୍କ ଆକ୍ରମଣରେ ଏଭଳି ଘଟିଥିଲା ବୋଲି ବୟାନ ଦେଉଥିଲା ପୋଲିସ।

ବିଉଟି ମୁହଁରେ ହସ। ସ୍ଵପ୍ନା ଠାକୁରଙ୍କ ଘରେ ଦୀପ ଲଗାଇଥିଲା।
ଅବିନାଶ କୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଜଣାଇ ବିନୟ ମେସେଜ କରିଥିଲା।
ଏଇ ସମୟରେ ହସ୍ପିଟାଲରୁ ଫୋନ। ସ୍ଵପ୍ନା ଫୋନ ଉଠାଇ ସେପଟୁ କଥା ଶୁଣି ହତବାକ୍ ହୋଇ ରହିଗଲା। ଦେବେଶ ପଚାରିଲା,
-କାହାର ଫୋନ ?"

-ବିନୟ'ର ମଟର ସାଇକେଲ ଆକ୍ସିଡେଣ୍ଟ ହୋଇ ହସ୍ପିଟାଲ ରେ ଆଡମିଟ ହୋଇଛି।"
+++++++++++++++++++++++
ଜନ୍ମାଷ୍ଟମୀ ଦିନ ଅରୁଣା , ବିଉଟିକୁ ମୁଦି ପିନ୍ଧାଇ ଆଶୀର୍ବାଦ କରିଥିଲେ।
ଆକ୍ସିଡେଣ୍ଟ ଯୋଗୁଁ ବାଁ ଗୋଡ଼ରେ ପ୍ଲାଷ୍ଟର ହୋଇଥିଲା ବିନୟ'ର।
ବିଉଟିକୁ ଏକୁଟିଆ ଦେଖି, ଆଶାବାଡ଼ି କାଖ ରେ ଜାକି ବିନୟ ତା ପାଖକୁ ଆସି ପଚାରିଲା,
-ଏଥର ମୋ କଥାକୁ ବିଶ୍ୱାସ କରୁଛ ତ? ବାପା, ବୋଉଙ୍କୁ ରାଜି କରାଇଦେଲି।
ତୁମ ଫାଇନାଲ ପରୀକ୍ଷା ପରେ ଆମ ବାହାଘର ଡେଟ ଫିକ୍ସ ହେବ। "

ଧୀର ସ୍ବରରେ ବିଉଟି ପଚାରିଲା,
-ମୋତେ ତୁମେ ନିଜେ କିଛି ଗିଫ୍ଟ ତ ଦେଲନି?"

ହସିଦେଇ ବିନୟ କହିଲା,
-ସୁନ୍ଦରୀ ଆମ୍ବ ରୁ ଆମ ପରିଚୟ।ଭାବିଥିଲି ଆଜି ତୁମକୁ ତୁମ ପ୍ରିୟ ଗୋଟେ ସୁନ୍ଦରୀ ଆମ୍ବ ଗିଫ୍ଟ ଦେବି ବୋଲି । ହେଲେ ସିଜିନ ସରି ଯାଇଛି ବୋଲି ସୁନ୍ଦରୀ ଆମ୍ବ ମିଳୁନି। ତେଣୁ ଏବେ ମାର୍କେଟରେ ମିଳୁଥିବା ଆମ୍ବ ସିଜିନର ଶେଷ ଭେରାଇଟିରୁ ଗୋଟେ ପାଚିଲା ଲେଙ୍ଗଡା ଆମ୍ବ ଆଣିଛି। ଏମିତି ରେ ଆକ୍ସିଡେଣ୍ଟ ଯୋଗୁଁ ସ୍ୱଳ୍ପ ସମୟ ପାଇଁ ମୁଁ ନିଜେ ଲେଙ୍ଗଡା ବନି ଯାଇଛି। ଏ ଆମ୍ବ ଚାଖି କି କୁହ ସୁଆଦ କେମିତି ଅଛି ?ଏଇ ଆମ୍ବ ଆମ ନୁଆ ଜୀବନର ସାକ୍ଷୀ।"

ମୃଦୁ ହସି ବିନୟକୁ ଆମ୍ବ ଟି ଫେରାଇ ଦେଇ ବିଉଟି କହିଲା,
-ସେଦିନ ଚଡଚଡି ମାଡ଼ରେ ତୁମେ ଅଚେତ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା ବୋଲି ଡରିଯାଇ  ମୁଁ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ପାଖରେ ମାନସିକ କରିଥିଲି। ପରଦିନ ଭୋରୁ ମୁଁ ଏକୁଟିଆ ପୁରୀ ଯାଇ କଳ୍ପବଟରେ ସୂତା ବାନ୍ଧି ମାନସିକ କଲାବେଳେ ଅବଶିଷ୍ଟ ଜୀବନ ପାଇଁ ମୋର ସବୁଠୁ ପ୍ରିୟ ଫଳ ଆମ୍ବ ଖାଇବା ଛାଡି ଦେବି ବୋଲି ମାନସିକ କରି ଫେରି ଆସିଥିଲି।"

ଆବାକାବା ହୋଇ ହାତରେ ଆମ୍ବକୁ ଧରି ବିନୟ ଦେଖୁଥିଲା ତା ସାମ୍ନାରେ ଠିଆ ହୋଇଥିବା ଭାବୀ ସୁନ୍ଦରୀ ପତ୍ନୀକୁ ଓ ଭାବିସ୍ଵାମୀ ପ୍ରତି ତାର ପ୍ରେମାକର୍ଷଣକୁ।

*(ସମାପ୍ତ)
[ଏତେ ଦିନ ଧରି ଧୈର୍ଯ୍ୟର ସହ ସମସ୍ତ ୨୧ ଟି ଅଧ୍ୟାୟ ପଢିଥିବା ସମସ୍ତ ପାଠକ/ପାଠିକା ମାନଙ୍କୁ ମୋର ଆନ୍ତରିକ ଧନ୍ୟବାଦ ଓ କୃତଜ୍ଞତା।]

(©️ଅରବିନ୍ଦଦାସ)


✿❣️༒ *ଜୟ  ଜଗନ୍ନାଥ* ༒❣️✿

🏵️🏵️🙏  🙏🏵️🏵️

ସେଦିନ ସନ୍ଧ୍ୟାବେଳେ ବିନୟ, ବିଉଟି ପାଖକୁ ଆସି କହିଲା,
-ଦୁଇ ଜଣ ଧରା ହୋଇଗଲେଣି।ଆର ବଦମାସ ବି ଗିରଫ ହେବ।"
ଏଇ ସମୟରେ ଟିଭି ରେ ବ୍ରେକିଂ ନିଉଜ ଦେଖାଇଲା; ସେଇ ତୃତୀୟ ବଦମାସ ତଥା ଭିଭିଆଇପି ଙ୍କ ପୁଅ, ଛଦ୍ମ ବେଶରେ ଲୁଚି ପଳାଉଥିଲା ବେଳେ ରାଜ୍ୟସୀମାରୁ ଗିରଫ।

ହଠାତ ବିନୟକୁ ପାଖକୁ ଡାକି ବିଉଟି ପଚାରିଲା,
-ଏତେ ସବୁ ଘଟଣା ଘଟିଗଲା ପରେ ବି ଆପଣ ମୋତେ ସତରେ ବାହା ହେବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି ? ଦୟା ବା ସମବେଦନା ଦେଖାଇବାକୁ ଆପଣ ଏସବୁ କରୁନାହାନ୍ତି ତ? ମୁଁ ଅବିବାହିତ ହୋଇ ଆରାମରେ ରହିପାରିବି। ଆପଣ ଇମୋସନାଲ ହୋଇ ଏଭଳି କିଛି ନିଷ୍ପତ୍ତି ନିଅନ୍ତୁ ନାହିଁ, ଯାହା ପାଇଁ ଭବିଷ୍ୟତରେ ପଶ୍ଚାତାପ କରିବେ।"

-ତୁମେ କଣ ମୋତେ ଅବିଶ୍ୱାସ କରୁଛ ? ଆଛା କୁହ, ତୁମେ ମୋତେ ବାହା ହେବାକୁ ରାଜି  ନା ନାହିଁ?"

ବିଉଟି କହିଲା,
-ଆପଣଙ୍କ ବାପା, ମା କଣ ରାଜି ହେବେ ? ସମାଜକୁ ସାମ୍ନା କରିବାକୁ ଅନେକ ସାହାସ ଦରକାର।"

ବିନୟ ଚିନ୍ତା କରୁଥିଲା କଣ ଉତ୍ତର ଦେବ ? ସେ କଣ ସତରେ ଏତେ ଭୀରୁ !
ହଠାତ୍ ତା ମୁଣ୍ଡରେ କଣ ଜୁଟିଲା କେଜାଣି, ବିଉଟିକୁ କୁଣ୍ଢାଇ ଧରି ତା ଓଠରେ ଗୋଟେ ଚୁମା ଦେଇ କହିଲା,
-ଦୁନିଆକୁ ଆଉ ମୁଁ ଡରୁନି।"
ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ଅନାଇଥିଲା ବିଉଟି।

କବାଟ ପାଖରେ ଠିଆ ହୋଇଥିବା ସ୍ଵପ୍ନା ଓ ଦେବେଶଙ୍କୁ ଦେଖି ଦୁହେଁ ଚମକି ପଡିଲେ।
ସେଦିନ ରାତିରେ ବିନୟ ଘରକୁ ଯିବାବେଳେ ବଗିଚାରେ ଠିଆହୋଇ ସ୍ଵପ୍ନା ବିନୟ କୁ ଧୀର ସ୍ବରରେ ପ୍ରଶ୍ନ କଲା,
-ତୁମେ ବିଉଟିକୁ ବିବାହ କରିବା ପ୍ରସ୍ତାବ ରୁ ଓହରି ଯିବନି ତ? ବିଚାରୀ ର ହୃଦୟ ଭାଙ୍ଗିବନି।ଯେଉଁ ପରିସ୍ଥିତି ଦେଇ ସେ ଗତି କରୁଛି.... ସତରେ ତୁମେ ବିଉଟିକୁ ପ୍ରେମ କର?"

ଶାନ୍ତ ଓ ଗମ୍ଭୀର ସ୍ବରରେ ବିନୟ କହିଲା,
-ବିବାହ ଓ ପ୍ରେମ ଦୁଇଟି ଭିନ୍ନ ଜିନିଷ। ବିବାହ ହେଉଛି ଦୁଇ ପୁରୁଷ ନାରୀଙ୍କ ଏକ ପବିତ୍ର ସମ୍ପର୍କର ଅୟମାରମ୍ଭ, ଯେଉଁଥିପାଇଁ ଉଭୟେ ନିଜପାଇଁ ଉଚିତ ଜୀବନସାଥି ବାଛନ୍ତି।ହେଲେ ପ୍ରେମ ପାଇଁ ସାଥୀ ବଛାଯାଏନା, ପ୍ରେମ ହୋଇଯାଏ, ଉଭୟଙ୍କ ଅଜାଣତରେ। ଦାମ୍ପତ୍ୟ ଜୀବନର ଭଲ ପାଇବା ଓ ବିବାହପୂର୍ବର ପ୍ରେମ ଯଦିଓ ସମାନ ଭଳି ଶୁଭେ, ତେବେ ଉଭୟ ଭିନ୍ନ।ଜଣେ ଏକାଧିକ ବିବାହ କରିପାରେ, ଏକାଧିକ ସାଥିଙ୍କ ସହ ସମ୍ପର୍କ ରଖିପାରେ, ହେଲେ ଜୀବନ ରେ ଥରେ ମାତ୍ର ଅସଲ ପ୍ରେମ ହୁଏ। ତାହା କେବେ, କାହା ସହିତ ହୁଏ, କେବଳ ହୃଦୟ ଜାଣେ। ପ୍ରେମରେ ସଫଳ ହୋଇ ନିଜ ପ୍ରେମିକ/ପ୍ରେମିକାକୁ ହୁଏତ ଜଣେ ବିବାହ କରେ ଅଥବା କୌଣସି କାରଣବଶତଃ ପ୍ରେମରେ  ବିଫଳ ହୋଇ ଅନ୍ୟ କାହାକୁ ମଣିଷ ବିବାହ କରେ ଓ ନିଜ ଜୀବନସାଥୀ ପ୍ରତି ବିଶ୍ୱସ୍ଥ ହୋଇ ସୁଖୀ ଦାମ୍ପତ୍ୟଜୀବନ ବିତାଏ ।ଆଉ ହଁ ଜୀବନ ର ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମକୁ ମଣିଷ ମରିବା ଯାଏଁ ଭୁଲି ପାରେନା।"

ବିନୟ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁ ନିଜ ଆଖିପୋଛି ସ୍ଵପ୍ନା କହିଲା,
-ତୁମେ ଏକଦମ ସତକଥା କହିଛ।ବିବାହିତ ଜୀବନରେ ବିଶ୍ୱାସ ଓ ନିଜ ଜୀବନସାଥୀ ପ୍ରତି ସମର୍ପଣଭାବ ନିହାତି ଲୋଡା।ତେବେ ପ୍ରେମ ର ପରିଭାଷା ବହୁତ ବ୍ୟାପ୍ତ। ବନ୍ଧୁତା ବି ପ୍ରେମ ର ଭିନ୍ନ ଏକ ରୂପ। ମୋର ଗୋଟେ ଅନୁରୋଧ ରଖିବ ବିନୟ ?"

ଅବାକ୍ ହୋଇ ଚାହିଁଲା ବିନୟ। କି ଅନୁରୋଧ କରିବ ସ୍ଵପ୍ନା ?
ସ୍ଵପ୍ନା ର ଅନୁରୋଧ ଶୁଣି ଚମକି ପଡ଼ିଲା ବିନୟ।
-ସନ୍ତାନ ସୁଖରୁ ସାରା ଜୀବନ ମୋତେ ଭଗବାନ ବଞ୍ଚିତ କଲେ।ତୁମ ଦୁହିଙ୍କ ସନ୍ତାନ ମୋତେ ପାଳିବାକୁ ଦେଇ ପାରିବ ବିନୟ ?"
**
ଘରକୁ ଫେରିବା ବାଟରେ କେରଳରୁ ଆଲ୍ଫା'ର ଫୋନ।
-ବିନୟ, ଆମେ ଦୁହେଁ ଓଡ଼ିଶା ଫେରୁଛୁ। ଆମ ଦୁହିଙ୍କ ଘର ଲୋକେ ଆମ ବିବାହ କୁ ମଞ୍ଜୁରୀ ଦେଇଛନ୍ତି।"
-ଆରେ ବାଃ, ବହୁତ ଖୁସି ଖବର।ରିସେପସନ ପାର୍ଟି ମିଳିବ ଆମକୁ।"

ଭଡ଼ାଘରେ ପହଞ୍ଚିଲା ପରେ ଗେଟ ପାଖରେ ନୀଲମ କୁ ଦେଖି ଅଟକି ଗଲା ବିନୟ।

ପାଖକୁ ଆସି ନୀଲମ କହିଲା,
- ଜେଜେମା କହୁଥିଲେ ଆପଣ ଏ ଘର ଛାଡ଼ି ଅନ୍ୟଗୋଟେ ନୂଆ ଭଡା ଘର କୁ ଚାଲିଯିବେ? ସେଦିନ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ କହିଥିବା କଥା ଆପଣଙ୍କ ମନକୁ ଆଘାତ ଦେଇଛି ବୋଲି ମୁଁ ହୃଦୟଙ୍ଗମ କରିଛି। ମୋତେ କ୍ଷମା କରିଦେବେ। ଏବେ ମୁଁ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇଛି ବିଦେଶକୁ ନ ଫେରି ମୁଁ ଏଇଠି ରହିବି, ଜେଜେ ଜେଜେମାଙ୍କ ସହିତ। ଆପଣ ଏଇଠି ରୁହନ୍ତୁ। ମୋ ପାଇଁ ଏ ଘର କାହିଁକି ଛାଡ଼ିବେ ?"

ମୃଦୁହସି ବିନୟ କହିଲା,
-ଆପଣଙ୍କ ନିଷ୍ପତ୍ତି ବଦଳିବନି ମୋର ଆଶା। ନିଜ ଆପଣାର ଲୋକଙ୍କ ବିଶ୍ୱାସ କେବେ ଭାଙ୍ଗିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ। ଯିଏ ବି ଆମକୁ ସ୍ନେହ, ଶ୍ରଦ୍ଧା ଦିଏ,  ତାକୁ ପ୍ରତିଦାନ ସ୍ୱରୂପ ଆମକୁ ସମପରିମାଣର ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଫେରାଇବା ଆମ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ। ତେବେ ଏ ଘର ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ପାଇଁ ଛାଡୁନି, ବରଂ ନିଜ ନୂଆ ଜୀବନ ଆରମ୍ଭ କରିବାକୁ ନୂଆ ଜାଗା ବାଛୁଛି।ବିଉଟିକୁ ବିବାହ କରିବାକୁ ନିଷ୍ପତ୍ତି କରିଛି।"

ବିନୟ କଥା ଶୁଣି ଟିକେ ରହିଗଲା ନୀଲମ। ହାତ ବଢ଼ାଇ ବିନୟ ସହ କରମର୍ଦ୍ଦନ କରି ଶୁଭେଛା ଜଣାଇଲା ନୀଲମ।
ରୁମରେ ଫ୍ରେସ ହୋଇ ସାରିଲା ପରେ ବୋଉକୁ ଫୋନ ଲଗାଇଲା ବିନୟ ଓ କହିଲା,
-ଦାଦାଙ୍କ ଦେହ କିପରି ଅଛି ? ଆସନ୍ତା ସପ୍ତାହରେ ତୁ ଓ ବାପା ଏଠିକି ଆସିପାରିବ?"

ସେପଟୁ ଅରୁଣାଙ୍କ ହସହସ ସ୍ବର,
-ଦାଦାଙ୍କ ଦେହ ଭଲ ଅଛି। ଆସନ୍ତା ସପ୍ତାହ ରେ ଜନ୍ମାଷ୍ଟମୀ, ତୋ ଜନ୍ମଦିନ। ସେଇଥିପାଇଁ ଆସିବାକୁ କହୁଛୁ କି ?"

ସାହାସ ସଞ୍ଚି ବିନୟ କହିଲା,
-ତୋ ଭାବୀ ବୋହୂକୁ ମୁଦି ପିନ୍ଧାଇବାକୁତୋତେ ଆସିବାକୁ ପଡିବ।"
**
ପରଦିନ ସକାଳେ ଥାନାକୁ ଯାଇ ଅବିନାଶ ସହ କଥା ହୋଇ କଲେଜ ଯାଇ ଉପର ଓଳି ଫେରି, ଦେବେଶ ଓ ସ୍ଵପ୍ନା ସହ ବିଉଟି କୁ ସାଙ୍ଗରେ ନେଇ ପୁଣି ଥାନାକୁ ଯାଇଥିଲା ଦୋଷୀଙ୍କୁ ଚିହ୍ନଟ କରିବାକୁ।
ଦେବେଶ ,ଅବିନାଶକୁ ନେହୁରା ହୋଇ ପଚାରିଥିଲା,
-ଏଇ ତିନିଜଣଙ୍କୁ କେବେ ଦଣ୍ଡ ମିଳିବ ?"

ମୁଣ୍ଡ ତଳକୁ କରି ଅବିନାଶ କହିଲା,
-ସବୁ ଭଗବାନ ଙ୍କ ଇଛା। ତାଙ୍କ ଉପରେ ଭରସା ରଖନ୍ତୁ।"

ସେମାନଙ୍କୁ ଆଶ୍ଵାସନା ଦେଇ ଅବିନାଶ ଯାହା କହିଲେ, ତା ଶୁଣି ହତମ୍ଭବ ହୋଇଗଲେ ଦୁହେଁ।
-ଆଜି ଭୋରରୁ ସହର ଉପକଣ୍ଠରେ ନଈ କୂଳରେ ଥିବା ଗୋଟେ ଆମ୍ବ ତୋଟାରୁ ଜଣେ ଝିଅଙ୍କୁ ବେହୋସ ଅବସ୍ଥାରେ ଉଦ୍ଧାର କରାଯାଇ ହସ୍ପିଟାଲରେ ଭର୍ତ୍ତି କରାଯାଇଛି।
ନଈ କୂଳକୁ ଶୌଚ ହେବାକୁ ଯାଇଥିବା କିଛି ସ୍ଥାନୀୟ ଲୋକ ଆମ ପି ସି ଆର ଭ୍ୟାନକୁ ଫୋନ କରିଥିଲେ। ହୋସ ଆସି ନଥିବାରୁ ପରିଚୟ ଏଯାଏଁ ମିଳିନି। ମୁଁ ବର୍ତ୍ତମାନ ସେଇ ହସ୍ପିଟାଲ ରୁ ଫେରୁଛି।
ଅନ୍ୟ ଏକ ସ୍ଥାନରୁ ରାସ୍ତା କଡରେ ଥିବା ନାଳରୁ ଗୋଟେ ଧଳାରଙ୍ଗର ସ୍କୁଟି ବି ମିଳିଛି ବୋଲି ଅଳ୍ପ ସମୟ ଆଗରୁ ଖବର ଆସିଛି । ତେବେ ଏ ଭିଡିଓ ଓ ଝିଅର ଚେହେରା ଓ ପିନ୍ଧା ପୋଷାକରୁ ଲାଗୁଛି ସେ ଝିଅ ବୋଧେ....
ବିନୟକୁ ଚାରିଆଡ ଅନ୍ଧାର ଦିଶୁଥିଲା। ଅମ୍ବରୀଶ ଆସି ଥାନାରେ ପହଞ୍ଚିଥିଲା। ସମସ୍ତେ ମିଶି ହସ୍ପିଟାଲରେ ପହଞ୍ଚି ଏମର୍ଜେନ୍ସି ୱାର୍ଡରେ ବିଉଟିକୁ ଦେଖି ନିର୍ବାକ ହୋଇଗଲେ।
ବିଉଟି ପାଖରେ ଠିଆ ହୋଇଥିଲା ମଲ୍ଲିକା।
ବିଉଟିକୁ ହୋସ ଆସିଯାଇଥିଲା।ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଦେଖି ବିଉଟି ନିଜକୁ ସମ୍ଭାଳି ପାରିଲାନି। ଛୋଟ ପିଲାଙ୍କ ଭଳି କାନ୍ଦିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲା।
**
ମାଜିଷ୍ଟେଟ ଙ୍କ ସାମ୍ନାରେ ବିଉଟି'ର ବୟାନ ରେକର୍ଡ କରି ଅବିନାଶକୁ ବାହାରକୁ ଆସିବାର ଦେଖି ବିନୟ ପାଖକୁ ଦୌଡ଼ିଯାଇ ପଚାରିଲା,
-କଣ କହିଲା ବିଉଟି ? ସେ ବଦମାସଙ୍କ ପରିଚୟ ମିଳିଲା ?"

ବିନୟ କାନ୍ଧରେ ହାତ ରଖି ଅବିନାଶ କହିଲା,
-ଝିଅଟା ବହୁତ ସାହାସୀ। ମଦ ଓ ଡ୍ରଗସ୍ ନିଶାରେ ଚୁର ସେଇ ତିନି ବଦମାସ, ରାସ୍ତାରୁ ବିଉଟିକୁ ଅପହରଣ କରି ଏଭଳି ଘୃଣ୍ୟ କାମ କରି , ଝିଅକୁ ଭୟଭୀତ ଓ ବ୍ଲାକମେଲ କରିବାକୁ ଗତକାଲି ଭିଡିଓ ବି କରିଥିଲେ। ନିଶା ପ୍ରଭାବରେ ବୋଧେ ଭୁଲବଶତଃ ସୋସିଆଲ ମିଡ଼ିଆରେ ଭିଡିଓ ଅପଲୋଡ କରି ଦେଇଥିବେ।ହୋସ ଆସିଲା ପରେ ଭିଡିଓ ଡିଲିଟ କରିଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ତା ପୂର୍ବରୁ ବୋଧେ କେହି ଏହାକୁ ଡାଉନଲୋଡ କରିଛି।"

ଟିକେ ରହି ଅବିନାଶ ପୁଣି କହିଲା,
-ଏହା ବହୁତ ସେନ୍ସିଟିଭ କେସ, ଅନ୍ୟ ମାନଙ୍କ ସହ ଏହି ବିଷୟରେ ତଥ୍ୟ ସେଆର କରିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ। ହେଲେ ତୁ ଓ ସ୍ଵପ୍ନା ମୋ ସାଙ୍ଗ। ତେବେ ଯେଉଁ ଅନ୍ଧାରୁଆ ସର୍ଟକର୍ଟ ଗଳି ରାସ୍ତାରେ ବିଉଟି ଫେରୁଥିଲା, ସେଇଠି ଏ ତିନିହେଁ କାରରେ ବସି ଡ୍ରଗସ ଖାଉଥିଲେ।ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟକୁ ସେଇ ଏରିଆରେ ସି ସି ଟିଭି କ୍ୟାମେରା ନାହିଁ। ତେବେ ଅନ୍ୟ ଜାଗାରୁ ଫୁଟେଜ ମିଳିଯିବ।ଦୁଇଜଣ ପିଲା ତୁମ କଲେଜର ପୁରୁଣା ଛାତ୍ର, ଧନୀ ପିତା ମାତାଙ୍କର କୁଳାଙ୍ଗାର ସନ୍ତାନ।ବିଉଟି ସେମାନଙ୍କୁ ଚିହ୍ନିଛି। ହେଲେ ତୃତୀୟ ପିଲା......

-ତୃତୀୟ ପିଲା କିଏ ?"

ଦୀର୍ଘନିଶ୍ଵାସ ଛାଡି ଅବିନାଶ କହିଲା,
-ବିଉଟିଙ୍କ ବୟାନ ଓ ଅଭିଯୋଗ ତଥା ସେଇ ପିଲାର ପରିଚୟ, ସତ୍ୟ ବୋଲି ପ୍ରମାଣିତ ହୋଇଗଲେ, ରାଜ୍ୟରେ ଏଇନା ଚହଳ ପଡ଼ିବ। ଜଣେ ଭିଭିଆଇପି'ଙ୍କ ପୁଅ।"

-ପଣ୍ଡିତ ଙ୍କ ପୁଅ ମାଙ୍କଡ ମାରିଲେ ଦୋଷ ନୁହେଁ ଭଳି ନୀତିରେ, ଭିଭିଆଇପି'ଙ୍କ ପୁଅ ଦୋଷ କଲେ ମାଫ !!"

ଅବିନାଶ ଧୀର ସ୍ବରରେ କହିଲା,
-ସେକଥା ନୁହଁ। ତେବେ ଏଇନା ବହୁତ ଚାପ ପଡ଼ିବ ଆମ ଉପରେ।ତେବେ ଝିଅ'ର ବଦନାମ ନହେବା ପାଇଁ, ମିଡିଆକୁ ଏସବୁ ଜଣାଇବା ଠିକ ହେବନି। ହେଲେ ତୁ ମୋ ଉପରେ ବିଶ୍ୱାସ ରଖ। ବିଉଟିକୁ ନ୍ୟାୟ ଦେବାକୁ ସମସ୍ତ ଚେଷ୍ଟା ମୁଁ କରିବି।"

ଶୁଖିଲା ସ୍ବରରେ ବିନୟ କହିଲା,
-ଖାଲି ଚେଷ୍ଟା କରିବୁ ?"

ଦେବେଶ ଓ ଅମ୍ବରୀଶ ପାଖକୁ ଆସିବାରୁ ଚୁପ ହୋଇଗଲେ ଦୁହେଁ।"
**
ମିଡିଆରେ ଖବର ବାହାରିଥିଲା।ହେଲେ  ସେତେ ବଡ ଅକ୍ଷରରେ ନୁହେଁ ଓ ଟିଭିରେ ବି ସେତେ ବେଶୀ ଚର୍ଚ୍ଚା ନଥିଲା। ଯେମିତି କିଛି ସାଧାରଣ ମାମୁଲି ଘଟଣା। ଅଜଣା ନମ୍ବରରୁ ଦେବେଶ କୁ ଅନେକ ଧମକ ଭରା କଲ ଆସୁଥିଲା ଓ କେସ ଉଠାଇ ନେବାକୁ ତାଗିଦ।  ବଦଳରେ କ୍ଷତିପୂରଣ ଟଙ୍କା ଅଫର ବି ଆସୁଥିଲା। ପୋଲିସକୁ କିଛି କହିଲେ ଜୀବନରୁ ମାରିଦେବାକୁ ଧମକ।
ଦୁଇଦିନ ପରେ, ହସ୍ପିଟାଲରୁ ଡିସଚାର୍ଜ ହୋଇ ଘରକୁ ଫେରିଥିଲା ବିଉଟି। ଦେବେଶକୁ ଅନୁନୟ ହୋଇ କହିଥିଲା,
-ଭାଇ, ଦୋଷୀଙ୍କୁ ଦଣ୍ଡଦେବାକୁ, ଆମକୁ ନିଜେ ମିଡିଆ ସାମ୍ନାକୁ ଯିବାକୁ ପଡିବ ଓ ସେମାନଙ୍କ ପରିଚୟ ସର୍ବସାଧାରଣ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ। ନହେଲେ  ଅସଲଦୋଷୀ ଖସିଯିବ।"

-ହେଲେ ଏଥିରେ ବଦନାମୀ ହେବ।"

ସ୍ଵପ୍ନା ପାଖକୁ ଆସି ତା ମୁଣ୍ଡରେ ଆଙ୍ଗୁଳି ଚଳାଇ କହିଲା,
-ତୁମ ଭାଇ ଠିକ କହୁଛନ୍ତି। ଆଗକୁ ତୁମ ଲାଇଫ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କର। ଥାନା ଅଫିସର
ମୋ କ୍ଲାସମେଟ ବୋଲି ବିନୟ କହୁଥିଲେ।
ଦୋଷୀକୁ ନିଶ୍ଚୟ ଆରେଷ୍ଟ କରିବ ସେ।"

-ଏତେ ବଡ ଲୋକର ପୁଅକୁ କଣ ଏତେ ସହଜରେ ଆରେଷ୍ଟ କରିବ ପୋଲିସ। ବଦନାମୀ ତ ହୋଇସାରିଲାଣି। ଆଉ ଅଧିକ କଣ ହେବ ?"

ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ ଦେବେଶ କହିଲା,
-ଏଇଟା ତୋର କଲେଜରେ ଶେଷ ବର୍ଷ। ଆଗକୁ ତୋର ବାହାଘର।ଏସବୁ ଜିନିଷ ପ୍ରଘଟ ହେଲେ, କେଉଁ ପୁଅ ରାଜି ହେବ ତୋତେ....

ଦେବେଶ ଙ୍କ କଥା ସମ୍ପୂର୍ଣ ହେବା ପୂର୍ବରୁ ରୁମ ଭିତରକୁ ପଶି ଆସୁଥିବା ବିନୟ କହିଲା,
-ମୁଁ ବିଉଟି କୁ ବିବାହ କରିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ, ଯଦି ତାର ଓ ଆପଣମାନଙ୍କର କିଛି ଆପତ୍ତି ନଥାଏ। ତେବେ ମୁଁ ଭାବୁଛି ବିଉଟି ଠିକ କହୁଛି  ଅପରାଧୀଙ୍କ ବିଷୟରେ ଆମକୁ ପ୍ରେସ ନିକଟକୁ ଯିବା ଉଚିତ। ଏଇ ଭିଭିଆଇପି ଯେଉଁ ଦଳର, ତାଙ୍କ ବିରୋଧୀ ନିଶ୍ଚୟ ଆମ ସପକ୍ଷରେ ଠିଆ ହେବେ ତାଙ୍କ ପୁଅକୁ ଦଣ୍ଡ ଦେବାରେ।"

ସମସ୍ତେ ଅବାକ ହୋଇ ଚାହିଁଥିଲେ ବିନୟକୁ।
ପ୍ରେସକନଫରେନ୍ସ କରିଥିଲେ ଦେବେଶ ଓ ବିନୟ।
ବିଉଟି ପଢୁଥିବା କଲେଜର ସମସ୍ତ ଛାତ୍ର ଛାତ୍ରୀଙ୍କ ସହିତ ସହରର ତଥା ରାଜ୍ୟର ସମସ୍ତ କଲେଜ ଓ ବିଶ୍ୱ ବିଦ୍ୟାଳୟର ଛାତ୍ର ଛାତ୍ରୀ ମାନେ ଧାରଣା ଓ ପ୍ରତିବାଦ କରି ରାଜ ରାସ୍ତାକୁ ଓହ୍ଲାଇଥିଲେ।
ଦୁଇ ଅଭିଯୁକ୍ତଙ୍କୁ ପୋଲିସ ଗିରଫ କରିଥିଲା। ହେଲେ ତୃତୀୟ ଯୁବକ ଫେରାର ଥିଲା। ଭିଭିଆଇପିଙ୍କ ପିଲାକୁ ପୋଲିସ ଜାଣିଶୁଣି ଗିରଫ ନକରି ସୁରକ୍ଷା ଦେଉଛି ବୋଲି ମିଡିଆରେ ପ୍ରଚାର ହେଉଥିଲା।

◆ _*💥ସୁନ୍ଦରୀ ଆମ୍ବ ଓ ପ୍ରେମାକର୍ଷଣ 💥*_ ◆
*ଭାଗ ୨୧/ଶେଷଭାଗ*


    
ପୂର୍ବରୁ ପଢ଼ିଥିଲେ.......
(....ଟ୍ୟାକ୍ସିରେ ବସିବା ପୂର୍ବରୁ ସ୍ଵପ୍ନା ଧୀର ସ୍ବରରେ କହିଲା,
-ବିଉଟିକୁ ତୁମେ ଭଲ ପାଉଛ ବିନୟ ?"
ବିନୟ ଜାଣି ପାରୁ ନଥିଲା କଣ କହିବ ? ପୁରୁଣା ପ୍ରେମିକା ନିଜ ନଣନ୍ଦ ବିଷୟରେ ତା ଠାରୁ ସ୍ପଷ୍ଟୀକରଣ ଚାହୁଁଛି ?

ଏଇ ସମୟରେ ଦେବେଶ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ କହିଲା,
-ପଡିଶା ଘର ମାଉସୀ ଏବେ ଫୋନ କରି କହୁଛନ୍ତି ଗତକାଲି ରାତିରେ ବିଉଟି ତାଙ୍କ ଘରକୁ ଶୋଇବାକୁ ଆସିନି। ସନ୍ଧ୍ୟା ବେଳେ କେଉଁ ସାଙ୍ଗ ବିଦିଶା ଘରକୁ ଗ୍ରୁପ ଷ୍ଟଡି କରିବାକୁ ଯିବ ବୋଲି କହୁଥିଲା ଓ ଆଜି କାହା ସହିତ ମିଶି ଏୟାରପୋର୍ଟ ଯାଇ ଆମକୁ ପିକ୍ ଅପ୍ କରିବାକୁ ଆସିବ ବୋଲି କହୁଥିଲା। ମାଉସୀ ଭାବିଲେ ରାତିରେ ସେ ବୋଧେ ସାଙ୍ଗ ଘରେ ରହି ଯାଇଛି ବୋଲି।ଭୋରୁ ଫୋନ ଲାଗୁନି ବିଉଟି'ର।ମୁଁ ଫୋନ କଲି, ହେଲେ ତା ଫୋନ ସୁଇଚ ଅଫ। ମୋତେ ଡର ମାଡ଼ୁଛି।
କାହାସହିତ ସେ ଏଆରପୋର୍ଟ ଆସିଥାନ୍ତା?"

ଅବାକ ହୋଇ ବିନୟ କହିଲା,
-ସେ ଓ ମୁଁ ମିଶି ଏଆର ପୋର୍ଟ ଆସିବୁ ବୋଲି ଠିକ କରିଥିଲୁ ।ହେଲେ ଆଜି ସକାଳୁ ମୁଁ ତାକୁ ଫୋନ ନକରି, ଏକୁଟିଆ ଚାଲି ଆସିଲି।"

ସ୍ଵପ୍ନା ମୁହଁରେ ଆଶଙ୍କାର ଚିହ୍ନ।ଏହି ସମୟ ରେ ଅମ୍ବରୀଶ ର ଫୋନ,
-ଆପଣଙ୍କୁ ଗୋଟେ ଭିଡିଓ କ୍ଲିପ ପଠାଉଛି। ଏହା ସତ କି ମିଛ ମୁଁ ଜାଣିନି। ଆଜିକାଲି ଫେକ୍ ଭିଡିଓ ବହୁତ ଭାଇରାଲ୍ ହେଉଛି। ତେବେ ଏହା ଆମ କଲେଜରେ ପଢୁଥିବା ଜଣେ ଝିଅ ବୋଲି, ମୋ ହଷ୍ଟେଲ ପିଲା ଜଣେ କହିଲା।ଆପଣଙ୍କ ଓଡ଼ିଆ ଡିପାର୍ଟମେଣ୍ଟ ଝିଅ। ଚିହ୍ନି ପାରୁଛନ୍ତି ? ପୁଅ ପିଲା ଦୁଇ ତିନି ଜଣ ଅଛନ୍ତି। କାହା ମୁଁହ କିନ୍ତୁ ଦିଶୁନି। ତେବେ ଏ ଭିଡିଓ ସତ ହୋଇଥିଲେ ବହୁତ ଭୟଙ୍କର ଅସୁବିଧା, ଲୋକ ଲଜ୍ଜ୍ୟା ଭୟରେ ଝିଅ ମାନେ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରି ଦେଉଛନ୍ତି।"

ଅଶ୍ଳୀଳ ଭିଡିଓ କ୍ଳିପଟି ଦେଖି ମୋବାଇଲ ବନ୍ଦ କରିଦେବା ପୂର୍ବରୁ ଏକ ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଆର୍ତ୍ତନାଦ ବିନୟ ମୁହଁରୁ ବାହାରି ପଡ଼ିଲା,
-ବିଉଟି .......)

ଏବେ ଆଗକୁ........
****
ବିନୟ ମୁହଁରୁ ବିଉଟି ନାଁ ଶୁଣି ଦେବେଶ ଓ ସ୍ଵପ୍ନା ଦୁହେଁ ବୁଲିପଡ଼ି ଅନାଇଲେ ଓ ପଚାରିଲେ,

-ବିଉଟି କେଉଁଠି ?"

ବିନୟ ପାଟି ଖନି ମାରି ଯାଉଥିଲା। କଣ କହିବ ସେ ?କେମିତି ଦେଖାଇବ ସେ ଏଇ ଭିଡିଓକୁ ?
ବିକଳ ହୋଇ ସେ ଚାହୁଁଥିଲା ଦେବେଶ ଓ ସ୍ଵପ୍ନାକୁ।

ସ୍ଵପ୍ନା ପୁଣି ପ୍ରଶ୍ନ କଲା,
-ବିନୟ ତୁମେ କିଛି କହିଲନି ଯେ ? ବିଉଟି'ର କିଛି ଖବର ?"

ବିନୟ ତଣ୍ଟି ଶୁଖି ଯାଉଥିଲା। କଣ କହିବ ସେ ବିଉଟି ବିଷୟରେ ? ଏଇ ଭିଡିଓରୁ ଯାହା ଜଣା ପଡ଼ୁଛି, କୌଣସି ଜଙ୍ଗଲିଆ ସ୍ଥାନରେ କିଛି ଯୁବକ ବିଉଟି ସହିତ....... କେଉଁଠି ଥିବ ବିଉଟି? କିପରି ଅବସ୍ଥାରେ ଥିବ ?
ଓଃ ଦେହଟା ଶୀତେଇ ଯାଉଥିଲା ବିନୟ'ର।
ସ୍ଵପ୍ନା ଓ ଦେବେଶ ଏ ଭିଡିଓ ଦେଖିଲେ ସେମାନଙ୍କ ଅବସ୍ଥା କଣ ହେବ? ବିଶେଷତଃ ସ୍ଵପ୍ନା, ବିଚାରୀ ହସ୍ପିଟାଲ ବେଡରୁ ଉଠିକି ଆସିଛି।ମାନସିକ ସ୍ତରରେ ବିରାଟ ଧକ୍କା ଲାଗିବ ବିଉଟି'ର ପରିବାରବର୍ଗକୁ।
ତାଛଡା ଏଇ ଭିଡିଓ ଯେ ସତ ତାର ଗ୍ୟାରେଣ୍ଟି କଣ ?

ନିଜକୁ ସମ୍ଭାଳି ବିନୟ ସ୍ୱପ୍ନାକୁ କହିଲା,
-ବିଉଟି ବୋଧେ କେଉଁ ସାଙ୍ଗ ଘରକୁ ରାତିରେ ଯାଇଛି ଓ ନିଦ ଲାଗିଛି ବୋଲି ଏବେ ଫୋନ ଉଠାଉନି। ତୁମେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୁଅନା, ଟାୟାର୍ଡ ହୋଇ ଯାଇଥିବ।ଟ୍ୟାକ୍ସିରେ ଘରକୁ ଯାଇ ଟିକେ ଆରାମ କର। ମୁଁ ଓ ଦେବେଶବାବୁ ବିଉଟିକୁ ସାଙ୍ଗରେ ନେଇ ଘରେ ପହଁଚିବୁ।"

ବିନୟ'ର ହାତକୁ ଧରି ତା ମୁହଁକୁ ସିଧା ଚାହିଁ ସ୍ଵପ୍ନା କହିଲା,
-ତୁମ ଆଖି କହୁଛି ତୁମେ ମିଛ କହୁଛ ଓ କିଛି ଲୁଚାଉଛ। ମୋ ଦେହ ଛୁଇଁ କୁହ,ସତ କଣ ?"

ବିନୟ ବିକଳ ହୋଇ ଦେବେଶ ଓ ସ୍ଵପ୍ନାକୁ ଚାହିଁଲା।
ନିଜ ମୋବାଇଲରେ ଆସିଥିବା ସେଇ ଭିଡିଓଟିକୁ କୁଣ୍ଠିତ ହୋଇ ଦେଖାଇଲା ଦେବେଶକୁ। ମୁଣ୍ଡରେ ହାତ ଦେଇ ଲଥ କରି ତଳେ ବସି ପଡିଲା ଦେବେଶ।
ତାକୁ ସାନ୍ତ୍ଵନା ଦେଇ ବିନୟ କହିଲା,
-ମୋତେ ଲାଗୁଛି ଏହା ଏକ ଫେକ ଭିଡିଓ। ବ୍ଲାକମେଲ, ବଦନାମୀ ପାଇଁ ଏମିତି କରୁଛନ୍ତି ଆଜିକାଲି।ଆମେ ପୋଲିସ ପାଖକୁ ଯିବା।"

ଅମ୍ବରୀଶକୁ ଫୋନ କରି, ବିନୟ ଥାନାକୁ ଆସିବାକୁ ଅନୁରୋଧ କଲା।
**
ସ୍ଵପ୍ନାକୁ ଘରେ ଛାଡି, ଥାନାରେ ପହଞ୍ଚି, ଦେବେଶ ଓ ବିନୟ , ଥାନା ସବଇନ୍ସପେକ୍ଟରଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କ ପରିଚୟ ଦେଇ, ବିଉଟି'ର ଗତକାଲି ରାତିରୁ ଘରକୁ ନଫେରିବା ଓ ମୋବାଇଲରେ ଆସିଥିବା ସେଇ ଭିଡିଓ କ୍ଳିପଟି ଦେଖାଇ ବିନୟ କହିଲା,
-ସାର, ଗୁଣ୍ଡା, ଖଳ ପ୍ରକୃତିର କିଛି ଯୁବକ ବୋଧେ ଏଭଳି ଫେକ ଭିଡ଼ିଓ କରି, ଝିଅକୁ ବଦନାମ ଓ ବ୍ଲାକମେଲ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି।ଆପଣ ପ୍ଲିଜ୍ ସାଇବର କ୍ରାଇମ ସେଲରେ ଏକ ଏଫଆଇଆର କରି ଏହାର ତଦନ୍ତ କରନ୍ତୁ ଓ ଦୋଷୀଙ୍କୁ ଉପଯୁକ୍ତ ଦଣ୍ଡ ଦିଅନ୍ତୁ।ହୁଏତ ତାକୁ କେଉଁଠି ଲୁଚାଇ ରଖିଛନ୍ତି। ଫୋନ ବି ଲାଗୁନି। ଧଳା ରଙ୍ଗର ସ୍କୁଟିରେ ସେ ଗତକାଲି ସାଙ୍ଗ ଘରକୁ ରାତିରେ ଯାଇ ଆଉ ଫେରିନି।"

ଏଇ ସମୟରେ ଥାନାର ଇନଚାର୍ଜ ଇନ୍ସପେକ୍ଟରଙ୍କୁ ଆସିବାର ଦେଖି ସବ ଇନ୍ସପେକ୍ଟର ତାଙ୍କୁ ସ୍ୟାଲ୍ୟୁଟ ମାରି ସଂକ୍ଷେପ ରେ ସବୁ ଘଟଣା ଜଣାଇଲାବେଳେ ଇନ୍ସପେକ୍ଟରବାବୁ ବିନୟକୁ ଦେଖି ପଚାରିଲେ,
-ଆରେ ବିନୟ ତୁ ?"

ନିଜ ସ୍କୁଲ କଲେଜ ବେଳର ସାଙ୍ଗ ଅବିନାଶକୁ ଦେଖି ଖୁସିର ସୀମା ରହିଲାନି ବିନୟ'ର। ଯା ହେଉ କେହି ଚିହ୍ନା ପୋଲିସ ଅଫିସର ମିଳିଗଲେ। ଧୀର ସ୍ବରରେ ବିନୟ କହିଲା,
-ଆମ କ୍ଲାସମେଟ ସ୍ଵପ୍ନା କଥା ତୋର ମନେଅଛି ଅବିନାଶ ? ତାରି ନଣନ୍ଦ ବିଉଟି, ମୋ କଲେଜ'ର ଷ୍ଟୁଡେଣ୍ଟ। ଇୟେ ତାଙ୍କ ଭାଇ ଦେବେଶ ବାବୁ। ପ୍ଲିଜ ଆମକୁ ସାହାଯ୍ୟ କର। କିଛି ସମୟ ପୂର୍ବରୁ ସ୍ଵପ୍ନା ଓ ଦେବେଶବାବୁ ବମ୍ବେ ରୁ ଫେରିଛନ୍ତି। ଏଠି ଘରେ ବିଉଟି ଏକୁଟିଆ ଥିଲା। କାଲି ରାତିରେ ସାଙ୍ଗ ଘରକୁ ଯାଇ ଫେରିନି । ଏ ଭିଡିଓ....

ଝାଡିଝୁଡ଼ି ହୋଇ ବିଛଣାରେ ବସିଲା ବିନୟ। ଆଲ୍ଫା ର ହସହସ ମୁହଁଟା ଆଖି ସାମ୍ନାରେ ଭାସି ଉଠିଲା। ଆହା ବିଚାରୀ ଆଲ୍ଫା।କେତେ ସଙ୍ଘର୍ଷ କରି ଲୁଚି ଛପି ପ୍ରେମ ବିବାହ କରିଥିଲା ଓ ହନିମୁନରେ ଯିବ ବୋଲି ଉତ୍ସାହିତ ଥିଲା। ପ୍ରେମ ସଙ୍ଗୀତ ପୁଣି ବିରହ ସଙ୍ଗୀତରେ ପରିଣତ ହେବାକୁ ଥିଲା ?
ଓଃ, ଗତ କାଲି ସନ୍ଧ୍ୟାରୁ କେବଳ ଖରାପ ସମ୍ବାଦ।ପ୍ରଥମେ ସ୍ଵପ୍ନା ର କ୍ୟାନସର ଖବର ଓ ଏଇନା ଆଲ୍ଫା ଖବର।
ଫୋନ ବନ୍ଦ କରି ଟିଭିରେ ପ୍ରାକୃତିକ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖି ତା ହୃଦୟ କମ୍ପି ଉଠିଲା। ୟୁ ଟ୍ୟୁବ୍ ରେ ଆହୁରି ଅନେକ ଦୃଶ୍ୟ। ଆଲ୍ଫା ସୁରକ୍ଷିତ ଥାଉ ବୋଲି ଠାକୁରଙ୍କ ପାଖରେ ଧୂପଟିଏ ଜଳାଇ ପ୍ରାର୍ଥନା କଲା ବିନୟ।

ନିଜ ମୋବାଇଲ ରେ ଆଲ୍ଫା ର ନୂଆ ନମ୍ବର କୁ ଫୋନ ଲଗାଇଲା। ସେପଟୁ ରିଙ୍ଗ ଟୋନ ଓ ପରେ ଆଲ୍ଫା ର ସ୍ବର ଶୁଣି ମନଟା ଖୁସିରେ ଭରିଗଲା ବିନୟର।
-ଆଲ୍ଫା ତୁମେ ଓ ତୁଷାର ଭଲ ଅଛ ତ? ଟିଭିରେ ୱେୟନାର୍ଡ ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖି ଆମେ ଡରି ଯାଇଛୁ। ତୁଷାର ଫୋନ ସୁଇଚ ଅଫ ଆସୁଛି ବୋଲି ଆମ୍ରପଲ୍ଲୀ କହୁଥିଲା।"

ସେପଟୁ ଆଲ୍ଫା କହିଲା,
-ପ୍ରବଳ ବର୍ଷା ଯୋଗୁଁ ଆମେ ମୁନ୍ନାରରେ ଅଟକି ଯାଇଥିଲୁ ବୋଲି ୱେୟନାଡ ଯାଇ ପାରିନଥିଲୁ। ଭଗବାନ ଆମକୁ ବଞ୍ଚାଇ ଦେଲେ। ଆମକୁ କାଳେ ପୋଲିସ ଟ୍ରାକ କରିବ ବୋଲି ତୁଷାର ନିଜର ପୁରୁଣା ସିମ୍ ବ୍ୟବହାର କରୁ ନାହାନ୍ତି। ଆପଣ ଟିକେ ତାଙ୍କୁ ଆମ ଖବର ଜଣାଇଦେବେ।"

କିଛି କଥାବାର୍ତ୍ତା ହୋଇ ଫୋନ ରଖିଲା ବିନୟ। ନିତ୍ୟକର୍ମ ସାରି ସେ ବିଉଟିକୁ ସାଙ୍ଗରେ ନନେଇ ଏୟାରପୋର୍ଟରେ ପହଞ୍ଚିଲା।
ହୁଇଲ ଚେୟାରରେ ବସି
ସ୍ଵାମୀ ସହ ବିମାନବନ୍ଦର ବାହାରକୁ ଆସି ଗେଟ ପାଖରେ ବିନୟ କୁ ଦେଖି ଅବାକ୍ ହୋଇଗଲା ସ୍ଵପ୍ନା। ସେ ନିଜ ସ୍ଵାମୀ ଦେବେଶ ସହ ବିନୟ ର ପରିଚୟ କରାଇବା ପୂର୍ବରୁ ବିନୟ ନିଜ ପରିଚୟ ଜଣାଇଲା ଓ ସ୍ଵପ୍ନା'ର ହୁଇଲ ଚେୟାରକୁ ଠେଲି ଟ୍ୟାକ୍ସି ଆଡକୁ ନେଲା ବେଳେ ଅଭିମାନ ଭରା ସ୍ବରରେ କହିଲା,
-ମୁଁ ତୁମ ଉପରେ ବହୁତ ରାଗିଛି।
ଏତେ ବଡ କଥା ମୋତେ କାହିଁକି ଲୁଚାଇଥିଲ ? ଘନିଷ୍ଠ ବନ୍ଧୁ ସହିତ ଏତକ ତ ସେଆର କରି ପାରିଥାନ୍ତ ? ବିଉଟି ବି କିଛି ଜାଣିନି। ମୋତେ ପର ଭାବିଲ ?ମଲ୍ଲିକା ଗତ କାଲି କହିଲା ମୋତେ।"

ବିନୟ'ର ହାତ ପାପୁଲି କୁ ଧରି ସ୍ଵପ୍ନା କହିଲା,
-ବେଳେବେଳେ ମିଛ କହିବାକୁ ପଡେ। ବିଉଟିଙ୍କ ମନରେ କିଛି ଆଘାତ ନଆସୁ ବୋଲି ଆମେ ଦୁହେଁ ତାଙ୍କୁ କିଛି ଜଣାଇ ନଥିଲୁ।ତୁମମାନଂକ ଭଲ ପାଇବା ଯୋଗୁଁ ମୁଁ ଭଲ ହୋଇ ଫେରିଛି। ତୁମ ସୁନ୍ଦରୀ ଆମ୍ବ, କ୍ୟାନସରକୁ ହରାଇ ଦେଇଛି ବିନୟ।"

ଆଖି ଛଳ ଛଳ ହୋଇ ଯାଉଥିଲା ବିନୟ ର।
ଦେବେଶ ପାଖକୁ ଆସି ବିନୟ କୁ କହିଲା,
-ଆପଣଙ୍କର ବହୁତ ପ୍ରଶଂସା କରୁ ଥିଲା ମୋ ଗେଲ୍ହି ଭଉଣୀ। ଆପଣ ଘରକୁ ଆସିଲା ବେଳେ ମୁଁ ନଥିଲି। ଯା ହେଉ ଦେଖା ହୋଇଗଲା।କଲେଜରେ ଆପଣଙ୍କୁ ବିଜୁଳି ମାରିଥିଲା ବୋଲି ବିଉଟି ମୋତେ କହିଥିଲା। ଆମ ଘରକୁ ଆସିବେ।"
ଆଖି ପୋଛି ହସିଦେଲା ବିନୟ।ଟ୍ୟାକ୍ସି ରେ ବସିବା ପୂର୍ବରୁ ସ୍ଵପ୍ନା ଧୀର ସ୍ବରରେ କହିଲା,
-ବିଉଟିକୁ ତୁମେ ଭଲ ପାଉଛ ବିନୟ ?"

ବିନୟ ଜାଣି ପାରୁ ନଥିଲା କଣ କହିବ ? ପୁରୁଣା ପ୍ରେମିକା ନିଜ ନଣନ୍ଦ ବିଷୟରେ ତା ଠାରୁ ସ୍ପଷ୍ଟୀକରଣ ଚାହୁଁଛି ?

ଏଇ ସମୟରେ ଦେବେଶ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ କହିଲା,
-ପଡିଶା ଘର ମାଉସୀ ଏବେ ଫୋନ କରି କହୁଛନ୍ତି ଗତକାଲି ରାତିରେ ବିଉଟି ତାଙ୍କ ଘରକୁ ଶୋଇବାକୁ ଆସିନି। ସନ୍ଧ୍ୟା ବେଳେ କେଉଁ ସାଙ୍ଗ ବିଦିଶା ଘରକୁ ଗ୍ରୁପ ଷ୍ଟଡି କରିବାକୁ ଯିବ ବୋଲି କହୁଥିଲା ଓ ଆଜି କାହା ସହିତ ମିଶି ଏୟାରପୋର୍ଟ ଯାଇ ଆମକୁ ପିକ୍ ଅପ୍ କରିବାକୁ ଆସିବ ବୋଲି କହୁଥିଲା। ମାଉସୀ ଭାବିଲେ ରାତିରେ ସେ ବୋଧେ ସାଙ୍ଗ ଘରେ ରହି ଯାଇଛି ବୋଲି।ଭୋରୁ ଫୋନ ଲାଗୁନି ବିଉଟି'ର।ମୁଁ ଫୋନ କଲି, ହେଲେ ତା ଫୋନ ସୁଇଚ ଅଫ। ବିଦିଶାକୁ ଫୋନ କରିବାରୁ ସେ କହିଲା ସନ୍ଧ୍ୟା ସାଢେ଼ ଆଠଟା ରେ ବି ଉଟି ତାଙ୍କ ଘରୁ ଚାଲି ଯାଇଥିଲା।ମୋତେ ଡର ମାଡ଼ୁଛି। କାହାସହିତ ସେ ଏଆରପୋର୍ଟ ଆସିଥାନ୍ତା?"

ଅବାକ୍ ହୋଇ ବିନୟ କହିଲା,
-ସେ ଓ ମୁଁ ମିଶି ଏଆରପୋର୍ଟ ଆସିବୁ ବୋଲି ଠିକ କରିଥିଲୁ ।ହେଲେ ଆଜି ସକାଳୁ ମୁଁ ତାକୁ ଫୋନ ନକରି, ଏକୁଟିଆ ଚାଲି ଆସିଲି।"

ସ୍ଵପ୍ନା ମୁହଁରେ ଆଶଙ୍କାର ଚିହ୍ନ।ଏହି ସମୟ ରେ ଅମ୍ବରୀଶ'ର ଫୋନ,
-ଆପଣଙ୍କୁ ଗୋଟେ ଭିଡିଓ କ୍ଲିପ ପଠାଉଛି। ଏହା ସତ କି ମିଛ ମୁଁ ଜାଣିନି। ଆଜିକାଲି ଫେକ୍ ଭିଡିଓ ବହୁତ ଭାଇରାଲ୍ ହେଉଛି। ତେବେ ଏହା ଆମ କଲେଜ ରେ ପଢୁଥିବା ଜଣେ ଝିଅ ବୋଲି, ମୋ ହଷ୍ଟେଲ ପିଲା ଜଣେ କହିଲା।ଆପଣଙ୍କ ଓଡ଼ିଆ ଡିପାର୍ଟମେଣ୍ଟ ଝିଅ। ଚିହ୍ନି ପାରୁଛନ୍ତି ? ପୁଅ ପିଲା ଦୁଇ ତିନି ଜଣ ଅଛନ୍ତି। କାହା ମୁଁହ କିନ୍ତୁ ଦିଶୁନି। ତେବେ ଏ ଭିଡିଓ ସତ ହୋଇଥିଲେ ବହୁତ ଭୟଙ୍କର ଅସୁବିଧା, ଲୋକ ଲଜ୍ଜ୍ୟା ଭୟରେ ଝିଅମାନେ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରି ଦେଉଛନ୍ତି।"

ଅଶ୍ଳୀଳ ଭିଡିଓ କ୍ଳିପଟି ଦେଖି ମୋବାଇଲ ବନ୍ଦ କରିଦେବା ପୂର୍ବରୁ ଏକ ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଆର୍ତ୍ତନାଦ ବିନୟ ମୁହଁରୁ ବାହାରି ପଡ଼ିଲା,
-ବିଉଟି .......

(କ୍ରମଶଃ......)

(©️ଅରବିନ୍ଦ ଦାସ)

✿❣️༒ *ଜୟ ଜଗନ୍ନାଥ* ༒❣️✿

🏵️🏵️🙏 *ଶୁଭ ରାତ୍ରି* 🙏🏵️🏵️

ଚମକିପଡ଼ିଲା ବିନୟ। କାହିଁକି ଅପେକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି ରେଖା ଦେବୀ ? ନୀଲମ ଓ ସେ ଆଜି କଫିସପରେ ଏକାଠି ହୋଇଥିଲେ ବୋଲି ନୀଲମ କଣ ତା ଜେଜେ, ଜେଜେମା ଙ୍କୁ କହିଥିଲା ? ସେ ବୋଧେ ଏବେ ପଚାରିବେ ବାହାଘର ବିଷୟରେ ତା ମତାମତ । କଣ କହିବ ସେ ?"

-ଆଜି ମୁଁ ଚାଉଳକ୍ଷୀରି ଓ ଆମ୍ବରସ ଦିଆ ଷ୍ଟିମ୍ ମିଠାଦହି ବନେଇଛି। ଆସ ଚାଖିବ। ନୀଲମ ର ଆଜି ଫେରିବାକୁ ଡେରି ହେବ ବୋଲି ଫୋନ କରିଥିଲା। ଏ ଝିଅଟା ନିଜ କାମରେ ଏତେ ବ୍ୟସ୍ତ ଯେ, ଖାଇବା ପିଇବାରେ ଲକ୍ଷ ନାହିଁ। ଆମ ଗଲାପରେ କେମିତି ଏ ଘରବାଡ଼ି ଦେଖାଶୁଣା ସହ ନିଜ ବ୍ୟବସାୟ ଦେଖିବ ତା ମୁଁ ବୁଝିପାରୁନି। ତମେ ଆଗ ଚାଖିକି କୁହ ଏ ବୁଢ଼ୀ କେମିତି ବନେଇଛି।"

ବିନୟ ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ଡାଇନିଂ ଟେବୁଲ ପାଖକୁ ଗଲା। ବହୁତ ସୁଆଦିଆ ହୋଇଥିଲା ଦୁଇଟିଯାକ ଆଇଟମ। ଚାଉଳକ୍ଷୀରି ଖାଇଲା ବେଳେ ବୋଉ କଥା ମନେ ପଡିଗଲା ବିନୟ ର। ମିଷ୍ଟିଦହି ସେ ଗାଂଗୁରାମ ଦୋକାନରୁ ଖାଇଥିଲା। ହେଲେ ଆମ୍ବରସ ଦିଆ ଷ୍ଟିମ ମିଠାଦହି ପ୍ରଥମଥର ପାଇଁ ଚାଖୁଥିଲା।

ରେଖା ଦେବୀ ପଚାରିଲେ,
-କେମିତି ହୋଇଛି ? ମିଠା କମିଗଲା କି ?"

ହୋ ହୋଇ ହସି ଘନଶ୍ୟାମ ବାବୁ କହିଲେ,
-ତୁମେ ଭଲ ହୋଇଛି ନକହିଲା ଯାଏଁ ସେ ଏମିତି ପଚାରୁଥିବ।ନାତୁଣୀ ପାଇଁ ଖୁସିରେ ଅନେକ ଦେଶୀ ଜିନିଷ ବନେଇବ ,ହେଲେ ଆମ ନାତୁଣୀକୁ ବିଦେଶୀ ଖାଇବା ବେଶୀ ପସନ୍ଦ। ସେଇ ନୁଡୁଲ, ପାସ୍ତା, ପାଉଁରୁଟି ଇତ୍ୟାଦି।"

ରେଖା କହିଲେ,
-ବୁଝିଲ ପୁଅ, ନୀଲମ ବାହାଘର ପରେ ଘର ବାଡ଼ି, ଜମି ତୋଟା ସବୁ ତା ନାଁ ରେ କରିଦେଇ ଆମେ ଦୁହେଁ ହରିଦ୍ଵାର ଯାଇ ସବୁ ମାୟାରୁ ଦୂରେଇ ରହିବୁ।"

ହୋ ହୋ ହୋଇ ହସି ଘନଶ୍ୟାମ ବାବୁ କହିଲେ,
-ଇୟେ ପୁଣି ହରିଦ୍ଵାର ଆଶ୍ରମରେ ରହିବ ? ନାତୁଣୀ'ର ପିଲାଛୁଆ ହେବା ଖବର ଶୁଣିଲେ ଆଶ୍ରମରୁ ଡିଆଁ ମାରି ଘରେ ହାଜର ହୋଇଯିବ। ମୁଁ ଭାବୁଛି ଖାଲି ନୀଲମ ନାଁ ରେ ସବୁ ସମ୍ପତ୍ତି ନକରି, କିଛି ସମ୍ପତ୍ତି ନାତୁଣୀଜ୍ବାଇଁ ନାଁ ରେ ବି କରିବୁ।"

ବିନୟ ଦେଖୁଥିଲା ଦୁଇ ସରଳ ମଣିଷଙ୍କୁ। ନାତୁଣୀ ର ବାହାଘର ପାଇଁ ଅନେଇ ବସିଛନ୍ତି ଦୁହେଁ।ହେଲେ କଣ୍ଟ୍ରାକ୍ଟ ମ୍ୟାରେଜ ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଉଛି ନୀଲମ। ଅବଶ୍ୟ ଏହା ମଜାରେ କହୁଥିଲା ବୋଲି ନୀଲମ ସଫେଇ ଦେଉଥିଲା।ହେଲେ ତାହା ବିଶ୍ୱାସଯୋଗ୍ୟ ନୁହେଁ।

ବିନୟ ଧୀର ସ୍ବରରେ କହିଲା,
-ସାଂସାରିକ ମୋହମାୟାରୁ କଣ କିଏ ମୁକୁଳି ପାରେ ? ବହୁତ ସୁଆଦିଆ ହୋଇଛି ଦୁଇଟା ଯାକ ଦେଶୀ ଆଇଟମ। ନୀଲମଙ୍କୁ ବିଦେଶୀ ଜିନିଷ ପସନ୍ଦ। କିଏ ଜାଣେ କେବେ ଏ ଜାଗା ଛାଡି ବିଦେଶ ନପଳାଇବେ । ଆପଣ ବରଂ ଆପଣଙ୍କ ସବୁ ସମ୍ପତ୍ତି ନିଜ ନାତୁଣୀ ବା ଭାବି ନାତୁଣୀ ଜ୍ବାଇଁଙ୍କ ନାଁ ରେ ନକରି, ଆପଣଙ୍କ ଅଣ ନାତି ଓ ନାତୁଣୀଙ୍କ ନାଁ ରେ ଉଇଲ୍ କରି ଦେଇ ସର୍ତ୍ତ ରଖନ୍ତୁ କି ସେଇ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଷାଠିଏ ବର୍ଷ ହେଲା ଯାଏଁ ଏ ସମ୍ପତ୍ତି କେହି ବିକି ପାରିବେ ନାହିଁ।"

ହଠାତ କବାଟ ପାଖରେ ନୀଲମକୁ ଦେଖି,
ଚେଆରରୁ ଉଠି ଯାଉ ଯାଉ ବିନୟ କହିଲା,
-ଅନ୍ୟର ବିଶ୍ୱାସ ସହ ଖେଳିବାକୁ ଲୋକମାନେ ଆଜିକାଲି ବେଶ ଆଗ୍ରହୀ।"

ଘନଶ୍ୟାମ ବାବୁ ଓ ରେଖା ଦେବୀ ଅବାକ୍ ହୋଇ ଅନେଇଥିଲେ।
******
ଶୋଇବା ପୁର୍ବରୁ ବୋଉର ଫୋନ ପାଇ ବିନୟ ଜାଣୁଥିଲା କି ପ୍ରଶ୍ନ ଆସିବ, ହେଲେ ତା ଉତ୍ତର କଣ ଦେବ ସେ ?

-ବିନୁ, କଥା ହେଲୁ ନୀଲମ ସହ ? ତାକୁ ତୁ କହିଛୁ ତ କି ବାହାଘର ପରେ ସେ ତୋ ସହିତ ସହରରେ ହିଁ ରହିବ ବୋଲି ? କାରଣ ଆମେ ଗାଁ ରେ ରହୁଛୁ ବୋଲି ଝିଅ ଘର ଭାବିବେ କି ବାହାଘର ପରେ ଝିଅକୁ ଗାଁ ରେ ରହିବାକୁ ପଡିପାରେ ବୋଲି। ମୁଁ ତ ତା ଜେଜେମା କୁ ସଫା ସଫା କହିଥିଲି କି ବିନୁ ସହ ବୋହୁ ସହରରେ ରହିବ ବୋଲି। ଝିଅଟି ଦେଖିବାକୁ ସୁନ୍ଦର, ଘର ସମ୍ପତ୍ତି ସବୁ ତାର......

ଆରୁଣା'ଙ୍କ କଥା ସମ୍ପୂର୍ଣ ହେବା ପୂର୍ବରୁ ବିନୟ କହିଲା,
-ସେ ଝିଅ ଏଠାର ନିଜର ସମ୍ପତ୍ତି, ଜମିବାଡ଼ି ବିକି, ବାହାଘର ପରେ ବିଦେଶରେ ଚାକିରୀ କରି, ସେଟେଲ ହେବାକୁ ଚାହୁଁଛି। ସେଠି ଘରଦ୍ବାର କରି ରହିବାକୁ ତା ଇଛା।"

ବିନୟ ଜାଣୁଥିଲା ବୋଉ ଏବେ ବଡ ଶକ୍ ପାଇବ। ହେଲେ ସେପଟୁ ଆରୁଣାଙ୍କର ସ୍ବର,
-ଭଲ ହେଲା ତମ ଦୁହିଙ୍କ ସହ, ତୋ ବାପା ଓ ମୁଁ ବି ବିଦେଶରେ ରହିବୁ। ବିଦେଶ ବୁଲିବାକୁ ମୋର ବହୁତ ଦିନରୁ ଇଛା ଥିଲା। ତୁ ବି ସେଠାରେ କୌଣସି କଲେଜରେ ପାଠ ପଢ଼ାଇବୁ, ଅସୁବିଧା କିଛି ହେବନି।"

ଅବାକ୍ ହୋଇ ବିନୟ କହିଲା,
-ବିଦେଶରେ ମୁଁ ଓଡ଼ିଆ ପଢେଇବି ?"

-ମଲା ମୋର, ଏଠି ଆମ ପିଲେ ଇଂରାଜୀ ପଢ଼ୁଛନ୍ତି, ସେଠିକା ପିଲେ ଓଡ଼ିଆ ପଢ଼ିବେନି ?ବିଦେଶରେ କଣ ଓଡ଼ିଆ ଲୋକେ ନଥିବେ ନା ସେଠିକା ଲୋକେ ଆମ ଭାଷା ଶିଖିବେନି ? ସେଥିରେ ପୁଣି ତୁ ଡବଲ ପିଏଚଡି।"

ବିଜୁଳି ଶକ ବୋଧେ ବିନୟ କୁ ଲାଗୁଥିଲା।
ଫୋନ ବନ୍ଦ କରିବା ପୂର୍ବରୁ ବିନୟ କହିଲା,
-ତୁ ବ୍ୟସ୍ତ ହଅନା, ମୁଁ ନିଜେ ଠିକ୍ କରିବି ଝିଅ।"

ରାତି ସାରା ବିନୟ ଅସ୍ଥିର ଭାବେ
ବିଛଣାରେ ଏପଟସେପଟ ହେଉଥିଲା । ବାରମ୍ବାର ଆଖି ସାମ୍ନାରେ ଗୋଟିଏ ମୁହଁ... ସେ ପ୍ରାର୍ଥନା କରୁଥିଲା, ସ୍ଵପ୍ନା ଭଲ ହୋଇଯାଉ। ତା ଆଖି ଲାଗି ଯାଇଥିଲା।
ଭୋରୁ ଫୋନ ଶବ୍ଦରେ ଉଠି ପଡ଼ି ମୋବାଇଲ ସ୍କ୍ରିନରେ ଆମ୍ରପଲ୍ଲୀର ନାଁ ଦେଖି ମନେମନେ ଟିକେ ଭୟଭୀତ ହୋଇଗଲା।
-ହାଲୋ, ମ୍ୟାଡମ ...

-ବିନୟ, ନିଉଜରେ ଆକ୍ସିଡେଣ୍ଟ କଥା ଦେଖିଲଣି ?"

ଚମକି ପଡ଼ିଲା ବିନୟ।କେଉଁ ଆକ୍ସିଡେଣ୍ଟ କଥା କହୁଛି ଆମ୍ରପଲ୍ଲୀ? ସ୍ଵପ୍ନା' ର ଫ୍ଲାଇଟ ସକାଳୁ ପହଞ୍ଚିବାର ଥିଲା।ହେ ଭଗବାନ !

ଛେପ ଢ଼ୋକି ସେ କହିଲା,
-ମ୍ୟାଡମ ,କେଉଁ ଆକ୍ସିଡେଣ୍ଟ ?"
- କେରଳ ୱାୟନାଡରେ ମାଟି ଅତଡା ଖସି ବିରାଟ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ହୋଇଛି। କାଦୁଅ ବନ୍ୟାରେ ଶହଶହ ଲୋକ ମୃତ ଓ ନିଖୋଜ।ତୁଷାର ଓ ଆଲ୍ଫା ଦୁହେଁ ହନିମୁନରେ ସେଠାକୁ ଯିବେ ବୋଲି କହିଥିଲେ। ତୁଷାର ଫୋନ ସୁଇଚ ଅଫ। ଦୁହେଁ ଏବେ କେଉଁଠି ଓ କେମିତି ଥିବେ ଭାବି ଡର ମାଡ଼ୁଛି। ତୁମେ ଟିକେ କେଉଁଠୁ ଖବର .....

◆ _*💥ସୁନ୍ଦରୀ ଆମ୍ବ ଓ ପ୍ରେମାକର୍ଷଣ 💥*_ ◆
*ଭାଗ ୨୦*


ପୂର୍ବରୁ ପଢ଼ିଥିଲେ.......
(......ମୃଦୁ ହସି ବିନୟ କଥା ବଦଳାଇବା ପାଇଁ କହିଲା,
-କାଲି ସ୍ଵପ୍ନା ବମ୍ବେରୁ ଆସୁଛି।ସମସ୍ତେ ମିଶି କଫି ସପରେ ବସିବା।"

ଦୀର୍ଘନିଶ୍ଵାସ ଛାଡି ମଲ୍ଲିକା କହିଲା,
-ହଁ ତାର କେମୋ ଟ୍ରିଟମେଣ୍ଟ ସକ୍ସେସଫୁଲ ହୋଇଛି ବୋଲି ତା ହଜବ୍ୟାଣ୍ଡ କହୁଥିଲେ।"

ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ବିନୟ ପାଟିରୁ ବାହାରି ପଡ଼ିଲା,
-କେମୋ ଟ୍ରିଟମେଣ୍ଟ !କାହାର ?"

-ବମ୍ବେର ଟାଟା ମେମୋରିଆଲ ହସପିଟାଲ ରେ ସ୍ଵପ୍ନା ନିଜର କ୍ୟାନ୍ସର ପାଇଁ କେମୋ ଟ୍ରିଟମେଣ୍ଟ ନେବାକୁ ଯାଇଥିଲା ବୋଲି ତୁମେ କଣ ଜାଣିନ? ତୁମେ ତ ମୋତେ ସେଦିନ କହୁଥିଲ ସ୍ଵପ୍ନା କଥା ତୁମେ ଜାଣିଛ ବୋଲି ? "

ବିନୟକୁ ଲାଗିଲା ତା ଚାରିପଟେ ପୃଥିବୀଟା ଘୁରୁଛି।)
ଏବେ ଆଗକୁ.........
******
ଅବିଶ୍ୱାସଭରା ଚାହାଣୀରେ ବିନୟ ଚାହିଁଥିଲା ମଲ୍ଲିକାକୁ। ତାର ମନେପଡିଗଲା ହସ୍ପିଟାଲରେ
ମଲ୍ଲିକା ସହ କଥାବାର୍ତ୍ତା ବେଳେ ସ୍ଵପ୍ନା ବିଷୟରେ ଆଲୋଚନା ବେଳେ ମଲ୍ଲିକା, ସ୍ଵପ୍ନାର ଅସୁବିଧା କଥା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଥିଲା ବେଳେ ବିନୟ, ସ୍ଵପ୍ନା ତା ସ୍ବାମୀ ସହ ଆଉ ବେଶୀ ଦିନ ରହିନପାରେ କଥା ମନେ ପକାଇ ଭାବିଥିଲା ଯେ ବୋଧେ ଦାମ୍ପତ୍ୟ କଳହ ବା ବିବାହ ବିଚ୍ଛେଦ ବୋଲି; ସ୍ଵପ୍ନା ଯେ କ୍ୟାନସର ସହ ଲଢ଼ୁଛି ଓ ତାହା ଅଧିକ ବଢି ତା ଜୀବନକୁ ବିପଦ ଆଣିଛି ବୋଲି ନିଜ ଦାମ୍ପତ୍ୟ ଜୀବନ ଅଳ୍ପଦିନ ବୋଲି ଅନୁମାନ କରି ଇସାରାରେ ଏତେବଡ କଥାକୁ ଏଭଳି କହିଥିଲା !!!!!

କୋହ ଭରା ସ୍ବରରେ ବିନୟ, ମଲ୍ଲିକାକୁ ପଚାରିଲା,
-ଏତେ ବଡ କଥା କେମିତି ଲୁଚାଇ ଥିଲା ସ୍ଵପ୍ନା? ତୁମକୁ ପଚାରିବାକୁ ଖରାପ ଲାଗୁଛି ହେଲେ ନ ପଚାରି ରହିପାରୁନି। ସ୍ଵପ୍ନାକୁ କି କ୍ୟାନସର ? କେଉଁ ଷ୍ଟେଜ ? ଏବେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଭଲ ହୋଇଗଲା ତ?"

ବିନୟ କାନ୍ଧରେ ହାତ ରଖି ମଲ୍ଲିକା କହିଲା,
-ବିଚାରୀର ଜରାୟୁ/ ୟୁଟରସ କ୍ୟାନସର, ଦ୍ଵିତୀୟ ଷ୍ଟେଜ। ରୋଗ ଜଣା ପଡ଼ିବା ପରେ ଅପରେସନ ହୋଇ ତାର ଗର୍ଭାଶୟ ରିମୁଭ କରାଯାଇଥିଲା ଓ ମୁଁ ରେଡ଼ିଓଲୋଜିଷ୍ଟ ଭାବେ ଏଠି ଅଛି ବୋଲି ଜାଣି ମୋ ପାଖକୁ ରେଡ଼ିଓଥେରାପି ଟ୍ରିଟମେଣ୍ଟ ପାଇଁ ଆସୁଥିଲା।ଭବିଷ୍ୟତରେ ଆଉ ସେ ମା ବନି ପାରିବନି ବୋଲି ପ୍ରଥମେ ଅପରେସନ କରାଇବାକୁ ମନା କରୁଥିଲା। ମା ବନିବାକୁ ବହୁତ ବ୍ୟାକୁଳ ଥିଲା ବିଚାରୀ। ମୁଁ ତାକୁ ଆଶ୍ଵାସନା ଦେଇଥିଲି ଯେ ସେମାନେ ଦୁହେଁ କୌଣସି ପିଲାକୁ ଆଡ଼ପ୍ଟ କରିପାରିବେ ତା ସ୍ବାମୀ ବି ଏକଥା ସମର୍ଥନ କରିଥିଲେ।ସତରେ ତା ସ୍ଵାମୀ ଦେବେଶ ବହୁତ ଭଲ ମଣିଷ।ଲାଇଟଥେରାପି ପରେ ସେ ଭଲ ଥିଲା, ହେଲେ ପୁଣି ଇନ୍ଫେକସନ ଆରମ୍ଭ ହୋଇ କ୍ୟାନସର ଲକ୍ଷଣ ଦେଖା ଯିବାରୁ ଶୀଘ୍ର ଦିଲ୍ଲୀ କିମ୍ବା ବମ୍ବେ ଯିବାକୁ ପରାମର୍ଶ ଦେଇଥିଲେ ତା ଅଙ୍କୋଲୋଜିଷ୍ଟ ଓ ମୁଁ ବି।"

କଫିସପ 'ର କାଚ ଭିତରୁ ନୀଲମ ଏ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ଦେଖୁଥିଲା। କିଛି ସମୟ ପରେ ଦ୍ଵିତୀୟ ଦ୍ଵାର ଦେଇ ସେ ବାହାରିଗଲା।

ବିନୟ ପୁଣି ମଲ୍ଲିକାକୁ ପଚାରିଲା,
-ଏତେବଡ ଘଟଣା, ହେଲେ ବିଉଟି କାହିଁକି ମୋତେ କିଛି ଜଣାଇ ନାହିଁ ?"

ଦୀର୍ଘ ନିଶ୍ଵାସ ଛାଡି ମଲ୍ଲିକା କହିଲା,
-ବିଉଟିକୁ କିଛି ଜଣାଇ ନାହାନ୍ତି ସ୍ଵପ୍ନା ଓ ତା ବର। କାରଣ ବିଉଟି କାଳେ ବହୁତ ସେନ୍ସିଟିଭ ଝିଅ ଓ ତା ମା କ୍ୟାନସରରେ ଚାଲିଯିବା ପରେ ବିଉଟି କାଳେ କିଛିଦିନ ପାଇଁ ଡିପ୍ରେସନକୁ ଚାଲିଯାଇ ଥିଲା। ଏମିତି କଥା ଶୁଣି ତା ଉପରେ କାଳେ କିଛି କୁପ୍ରଭାବ ପଡ଼ିବ ବା ସେ ପୁଣି ଡିପ୍ରେସନ'ର ଶିକାର ହେବ ଏକଥା ବିଚାର କରି ତା ଭାଇ ଭାଉଜ ତାକୁ ଏସବୁ ଲୁଚାଇଛନ୍ତି।"

ମୁଣ୍ଡ ତଳକୁ କରି କିଛି ଭାବିଲା ବିନୟ ଓ ଧୀର ସ୍ବରରେ କହିଲା,
-ସରି, ତୁମେ ବୋଧେ କାହାକୁ ଭେଟିବା ପାଇଁ କଫିସପ ଆସିଥିଲ, ମୋ ସହ ଏଠି.... ଡେରି ହୋଇଗଲାଣି।"

-ନା, ନା ,ମୁଁ ଏକୁଟିଆ ଆସିଛି କଫି ପିଇ ଟିକେ ଫ୍ରେସ ହେବାକୁ।ଆମ ହସ୍ପିଟାଲରେ ଆଜି ହାଉସସର୍ଜନମାନେ ଷ୍ଟ୍ରାଇକ କରିଛନ୍ତି ବୋଲି ମୋତେ ଡବଲ ଡ୍ୟୁଟି କରିବାକୁ ପଡ଼ିଥିଲା। ବହୁତ ପେସେଣ୍ଟଙ୍କ ଭିଡ, ଅଥଚ ପିଲାଙ୍କର ଷ୍ଟ୍ରାଇକ ଡାକରା। ଅନ୍ୟ କେଉଁ ହସ୍ପିଟାଲରେ ଗୋଟେ ଜୁନିଅର ଡାକ୍ତରକୁ ପେସେଣ୍ଟଙ୍କ ରିଲେଟିଭ ମାଡ ମାରିଛନ୍ତି ।ଡାକ୍ତର, ମହିଳା ହେଉ କି ପୁରୁଷ, ସୁରକ୍ଷା କମ। ଖବରକାଗଜ ରେ ଏସବୁ ନିତିଦିନିଆ ଖବର ହୋଇଗଲାଣି। କେଉଁଠି ମହିଳା ଡାକ୍ତର ଅଥବା ନର୍ସ ଙ୍କୁ ବଳାତ୍କାର ଓ ହତ୍ୟା। ସେଥିପାଇଁ ଚାରିଆଡେ ହରତାଳ।"

ବିନୟ ଛେପଢ଼ୋକି କହିଲା,
-ହେଲେ ସାଧାରଣ ଲୋକ, ରୋଗୀ କେତେ ହଇରାଣ ହନ୍ତସନ୍ତ ହେଉଛନ୍ତି ? ବଳତ୍କାର ଡାକ୍ତରାଣୀଙ୍କର ହେଉ ଅବା ନର୍ସ ଅଥବା କଲେଜ ପଢୁଆ ଝିଅ, ମହିଳା ଶ୍ରମିକ ଅବା ଶିଶୁକନ୍ୟା , ଏସବୁ ଘୃଣ୍ୟ ଓ ଦୋଷୀ ଦଣ୍ଡ ପାଇବା ଉଚିତ। ହେଲେ ସବୁ ବଳାତ୍କାର କେସ ପାଇଁ ଏମିତି ହଇଚଇ କାହିଁକି ହୁଏନା ? ସବୁ ବଳାତ୍କାର କେସ ସିବିଆଇ କୁ କଣ ହସ୍ତାନ୍ତର ହୁଏ ନା ଲୋକେ ସୁପ୍ରିମକୋର୍ଟ ଯାଇ ପ୍ରତିବାଦ କରନ୍ତି ? ମୁଁ କାମ କରୁଥିବା ପୂର୍ବ ସହରରେ ଜଣେ ଶ୍ରମିକର ଝିଅକୁ କିଏ ଦୁଷ୍କର୍ମ କରି ନଈରେ ଫିଙ୍ଗି ଦେଇଥିଲା। ଦୋଷୀ ର ପତ୍ତା ମିଳିଲାନି। ତା ପାଇଁ କ୍ୟାଣ୍ଡେଲ ମାର୍ଚ୍ଚ ହୋଇନଥିଲା। ଦୁଷର୍ମରେ ବି ରାଜନୀତି ରଙ୍ଗ। ହେଲେ ବଞ୍ଚି ଯାଉଥିବା ଦୁଷର୍ମ ପୀଡ଼ିତା ଓ ତା ପରିବାର ଲୋକଙ୍କ ଅବସ୍ଥା କଣ ଯେ ହେଉଥିବ ତାହା କଣ ଆମେ ସତରେ ଅନୁମାନ କରିପାରୁ ? ଆମ ପାଇଁ ଏସବୁ ଗୋଟେ ଗୋଟେ ଖବର। କିଏ ଫଟ ପୋଷ୍ଟ କରେ ତ କିଏ ଗପ, କବିତା।ବାସ... ଠିକ ଅଛି ମୁଁ ଚାଲିଲି ମଲ୍ଲିକା।"

-ଦେଖିକି ଡ୍ରାଇଭ କରିବ।"

ରାସ୍ତା ଆଡ଼କୁ ଗଲାବେଳେ ବିନୟ ଆଖି ଆଗରେ ନାଚି ଉଠୁଥିଲା ସ୍ଵପ୍ନାର ମୁହଁଟା।
******
ଘରେ ପହଞ୍ଚିଲା ପରେ ବିନୟ ଦେଖିଲା, ଦାଣ୍ଡ ପିଣ୍ଡାରେ ଠିଆ ହୋଇଛନ୍ତି ନୀଲମ'ର ଜେଜେମା ରେଖାଦେବୀ ଓ ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଘନଶ୍ୟାମ ବାବୁ। ତାକୁ ଦେଖି ହସିଦେଇ ରେଖା ଦେବୀ କହିଲେ,
-ମୁଁ କେତେ ବେଳୁ ଅନେଇଛି ତୁମ ଆସିବା ବାଟକୁ।"

ଅବାକ୍ ହୋଇ ବିନୟ କହିଲା,
-ନିଜ ଜେଜେ, ଜେଜେମାଙ୍କ ବିଶ୍ୱାସ ସହ ଖେଳିବେ ? ସାମାନ୍ୟ ସମ୍ପତ୍ତି ପାଇଁ ଏତେ ସବୁ ଚକ୍ରାନ୍ତ !ଯଦି ସେ ବିଦେଶୀ ପିଲା ଆପଣଙ୍କୁ ଧୋକା ଦିଏ ? ତାର ଯେ ଅନ୍ୟକେହି ଗାର୍ଲଫ୍ରେଣ୍ଡ ନଥିବେ ଏହାର ଗ୍ୟାରେଣ୍ଟି କଣ ? ପ୍ଲିଜ୍ ଆପଣ ଏସବୁ ଖେଳ ଅନ୍ୟ କାହାକୁ ସାଙ୍ଗରେ ନେଇ ଖେଳନ୍ତୁ ଓ ମୋତେ କ୍ଷମା କରନ୍ତୁ।"

ଚେଆର୍ ରୁ ଉଠି ଚାଲି ଆସିଲା ବେଳେ ବିନୟ ର ମନ ଘୃଣାରେ ଥରି ଉଠୁଥିଲା।

ହଠାତ ପଛପଟୁ ନୀଲମର ସ୍ବର,
-ଆରେ ମୁଁ ତ ଆପଣଙ୍କୁ ପରୀକ୍ଷା କରୁଥିଲି। ଆପଣ ନାଟକ କୁ ସତ ବୋଲି ଭାବିଲେ ? ନିଜେ ପରା ଆଲ୍ଫାଦେବୀଙ୍କ ସହ ନାଟକ ରେ ଭାଗ ନେଇଥିଲେ। ଭାବନ୍ତୁ ଏଇଟା ଗୋଟେ ଲାଇଭ ଶୋ ନାଟକ।"

ବିନୟ ହତବାକ ହୋଇ ଅଟକିଗଲା। ଭାବୁଥିଲା ସତରେ କଣ ଏଭଳି ଝିଅଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱାସ କରିହେବ ? ପରୀକ୍ଷା କରିବା ନାଁ ରେ, ସମ୍ପର୍କ ଆରମ୍ଭ କରିବା ପୂର୍ବରୁ ଏତେ ମିଛ ନାଟକ !!!

ଦୀର୍ଘନିଶ୍ଵାସ ଛାଡି ବିନୟ କହିଲା,
-ଅସଲ ଜୀବନ ଓ ନାଟକ ଭିତରେ ବହୁତ ଫରକ ନୀଲମ।ଆମ ଦୁହିଙ୍କ ଜାତକ ହୁଏତ ମିଶିଛି, ହେଲେ ଆମ ଦୁହିଙ୍କ ଚିନ୍ତାଧାରା ସମୂର୍ଣ୍ଣ ଭିନ୍ନ। ଗୁଡନାଇଟ।"

କଫିସପର କାଚ କବାଟ ଖୋଲି ବାହାରି ଗଲାବେଳେ ସାମ୍ନାରେ ଦେଖା ହୋଇଗଲା ମଲ୍ଲିକା। ତାକୁ ଓ କାଚ କବାଟ ପଛରେ ଠିଆ ହୋଇଥିବା ନୀଲମକୁ ଦେଖି ମଲ୍ଲିକା ହସିଦେଇ ପଚାରିଲା,
-ନୂଆ ସାଙ୍ଗ ?"

ନିଜକୁ ସମ୍ଭାଳି ବିନୟ କହିଲା,
-ନା, ନା ଇୟେ ମୋ ଭଡ଼ା ଘର ମାଲିକଙ୍କ ନାତୁଣୀ। ରେଣ୍ଟ ଏଗରିମେଣ୍ଟ ସାଇନ ପାଇଁ କଥା ହେଉଥିଲୁ।"

-ଏଗ୍ରିମେଣ୍ଟ କଫି ସପରେ ? ବାଃ ବିନୟ ତୁମ ଚଏସ ବହୁତ ଉନ୍ନତ ହେଲାଣି। ତୁମ ଡବଲ ପିଏଚଡି ଟ୍ରିଟ ପାଇଁ ମୋତେ ବି କେବେ କଫି ସପ୍ କୁ ଡାକ।"

ମୃଦୁ ହସି ବିନୟ କଥା ବଦଳାଇବା ପାଇଁ କହିଲା,
-କାଲି ସ୍ଵପ୍ନା ବମ୍ବେରୁ ଆସୁଛି।ସମସ୍ତେ ମିଶି କଫି ସପରେ ବସିବା।"

ଦୀର୍ଘନିଶ୍ଵାସ ଛାଡି ମଲ୍ଲିକା କହିଲା,
-ହଁ ତାର କେମୋ ଟ୍ରିଟମେଣ୍ଟ ସକ୍ସେସଫୁଲ ହୋଇଛି ବୋଲି ତା ହଜବ୍ୟାଣ୍ଡ କହୁଥିଲେ।"

ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ବିନୟ ପାଟିରୁ ବାହାରି ପଡ଼ିଲା,
-କେମୋ ଟ୍ରିଟମେଣ୍ଟ !କାହାର ?"

-ବମ୍ବେର ଟାଟା ମେମୋରିଆଲ ହସପିଟାଲ ରେ ସ୍ଵପ୍ନା ନିଜର କ୍ୟାନ୍ସର ପାଇଁ କେମୋ ଟ୍ରିଟମେଣ୍ଟ ନେବାକୁ ଯାଇଥିଲା ବୋଲି ତୁମେ କଣ ଜାଣିନ? ତୁମେ ତ ମୋତେ ସେଦିନ କହୁଥିଲ ସ୍ଵପ୍ନା କଥା ତୁମେ ଜାଣିଛ ବୋଲି ? "

ବିନୟକୁ ଲାଗିଲା ତା ଚାରିପଟେ ପୃଥିବୀଟା ଘୂରୁଛି।

(କ୍ରମଶଃ......)

(©️ଅରବିନ୍ଦ ଦାସ)

✿❣️༒ *ଜୟ ଜଗନ୍ନାଥ* ༒❣️✿

🏵️🏵️🙏 *ଶୁଭ ସକାଳ* 🙏🏵️🏵️

ବିନୟ ଆଖି ଆଗରେ ନାଚିଗଲା ମିୟା ଓ ତା ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ର ମୁହଁ।ଧୀର ସ୍ୱରରେ ସେ ଉତ୍ତର ଦେଲା,
-ମିୟା ଆପଣଙ୍କର ଗୋଟିଏ ବୋଲି ଝିଅ। ଜାତକରେ ମୋ ବୋଉ ବହୁତ ବିଶ୍ୱାସ କରେ ।ଗଣନା ଅନୁସାରେ ଏ ବିବାହରେ ଝିଅର ଜୀବନକୁ ବିପଦ ଅଛି ବୋଲି ରିସ୍କ ନେବା ଉଚିତ ନୁହେଁ ବୋଲି ମୋର ବିଚାର। ମୁଁ ଭାବୁଛି ଆପଣ ମିୟାକୁ ତା ନିଜ ପସନ୍ଦର ଜୀବନସାଥୀ ବାଛିବାକୁ କୁହନ୍ତୁ।"

ଗୁମ ହୋଇ ବସିଲେ ସୌଭାଗ୍ୟ ବାବୁ ଓ କିଛି ସମୟପରେ କହିଲେ,
-ତୁମ ବିଚାରକୁ ମୁଁ ସମ୍ମାନ ଦେଉଛି।"

ରୁମ ବାହାରକୁ ଆସିଲାବେଳେ ମିୟାକୁ ଦେଖି ହସିଦେଇ କହିଲା,
-ସାହାସ କରି ସତକଥା ନିଜ ବାପାଙ୍କ ସାମ୍ନାରେ ରଖ। ମୁଁ ଭାବୁଛି ସେ ଗ୍ରହଣ କରିବେ।"
ଅବାକ୍ ହୋଇ ଆନେଇଥିଲା ମିୟା।
+++++++++++++++++++++++
ସମୟ ଗଡ଼ିଚାଲିଥିଲା।
କିଛିଦିନ ପରେ ଅରୁଣା'ଙ୍କ ଫୋନ।
-ବିନୁ, ନୀଲମ ଓ ତୋର ରାଜଯୋଟକ ପଡ଼ିଛି। ଝିଅ ଦେଖିବାକୁ ଭଲ, ଘର ପରିବାର ବି ଭଲ, ଗୋଟିଏ ବୋଲି ନାତୁଣୀକୁ ଛାଡିଦେଲେ ତାଙ୍କର ଆଉ କେହି ନାହାଁନ୍ତି। ଏମିତି ପ୍ରସ୍ତାବ ଆସିବନି। ତୁ ଓ ସେ ଝିଅ ତ ପରସ୍ପରକୁ ଦେଖିଛ, ତୁ ତା କମ୍ପାନୀ ଯାଇଥିଲୁ ବୋଲି ରେଖାଦେବୀ କହୁଥିଲେ। ତା ଜେଜେମାଙ୍କୁ ଆଜି ଫୋନ କରି ଜଣାଇଦେଇଛି। ମୁଁ ଭାବୁଛି ଶୀଘ୍ର ନିର୍ବନ୍ଧ ସାରିଦେବା। "

ବିନୟ ଜାଣି ପାରୁନଥିଲା କଣ କହିବ? ତା ଆଖି ଆଗରେ ଭାସି ଉଠିଲା ବିଉଟି'ର ମୁହଁ।
ନିଜ ପୂର୍ବ ପ୍ରେମିକାର ନଣନ୍ଦ.... ସ୍ଵପ୍ନା ଅବଶ୍ୟ ତା ବିଷୟରେ ବିଉଟି କୁ କହିଛି। ହେଲେ ବିନୟ ଓ ସ୍ଵପ୍ନା ଯେ ପରସ୍ପରକୁ ଭଲ ପାଉଥିଲେ ଓ ଉଭୟେ ପରସ୍ପରର ବହୁତ ନିକଟତର ଥିଲେ, ଏକଥା ବିଉଟି ଜାଣିନି। ଯଦି ସେ ଜାଣେ ? ବିଉଟି ତାକୁ ବିଶ୍ୱାସ କରୁଛି, ତାକୁ ନିଜ ପୂର୍ବ ସମ୍ପର୍କ ବିଷୟରେ ବିଉଟିକୁ କହିଦେବା ଉଚିତ।ହେଲେ କେମିତି କହିବ ?
ତା ଛଡା ବିଉଟି କଣ ତା ପାଇଁ ସିରିଅସ?
ସିଧାସଳଖ ବିଉଟିକୁ ପଚାରିଲେ କେମିତି ହୁଅନ୍ତା ?
ହଠାତ ତାର ପୁଣି ମନେ ପଡ଼ିଲା ସ୍ଵପ୍ନା କହିଥିବା କଥା,
"ବିନୟ, ମୋତେ ଲାଗୁଛି ସୋମେଶଙ୍କ ସହ ଅଧିକ ଦିନ ବୋଧେ ମୁଁ ଏକାଠି ରହିବନି।ଅଲଗା ହୋଇଯିବି।"
ବିନୟ ଚିନ୍ତା କଲା ନିଜ ସ୍ଵାମୀ ଠୁ ଅଲଗା ହୋଇ, ଡାଇଭର୍ସ ନେଇ ସ୍ଵପ୍ନା କୁଆଡ଼େ ଯିବ ?ତେବେ ଏମିତିରେ ସ୍ଵପ୍ନା'ର ହବଭାବ ଦେଖିଲେ ଲାଗୁନି ସେ ଡାଇଭର୍ସ ପାଇଁ ଆଗେଇଛି ଅଥବା କୋର୍ଟରେ କେସ ଫାଇଲ କରିଛି।ନହେଲେ ବିଉଟି ତ ତାକୁ କହିଥାନ୍ତା।
ସ୍ଵାମୀ ଠୁ ଯଦି ଅଲଗା ହେବ ,ତେବେ ବମ୍ବେ କେମିତି ଏତେଦିନ ପାଇଁ ଯାଇଛି ? ସନ୍ତାନ ନହେବା କାରଣ ପାଇଁ କଣ ଅଲଗା ହେଉଛନ୍ତି ଦୁହେଁ ? କିନ୍ତୁ ସ୍ଵପ୍ନା ତ କଲେଜ ବେଳେ ମା..
ଚମକି ପଡ଼ିଲା ବିନୟ।
ପୁଣି ସେ ଭାବିଲା ସ୍ଵପ୍ନା ସ୍ଵାମୀ ର ଅନ୍ୟ କେଉଁ ମହିଳା ସହ ସମ୍ପର୍କ ନାହିଁ ତ? ବିଚାରୀ ସ୍ଵପ୍ନା ,କେତେ ମାନସିକ ଚାପରେ ଥିବ ? ତେବେ ସ୍ଵପ୍ନା ମନରେ ବିନୟ ନାହିଁ ତ ?
ଆକାଶ କୁ ଅନାଇ ସେ ଭାବିଲା, ସ୍ଵପ୍ନାକୁ କଣ ସତରେ ସେ ଆଜି ଯାଏଁ ଭୁଲିପାରିଛି ?
ଏବେ ନିଜ ପୁରୁଣା ପ୍ରେମିକାର ନଣନ୍ଦ ଓ ବୋଉ କହିଥିବା ପ୍ରସ୍ତାବ ଭିତରେ ସେ କାହାକୁ ବାଛିବ ?ଦ୍ଵନ୍ଦରେ ପଡୁଥିଲା ବିନୟ।
ପରଦିନ ସକାଳେ ରେଖାଦେବୀ ବିନୟ କୁ ଦେଖି ହସିଦେଇ କହିଲେ,
-ତୁମ ଦୁହିଁଙ୍କର ଜାତକ ଶୁଝିଛି।ନୀଲମ ଓ ତୁମେ ଦୁହେଁ ଜାଣିବା ଶୁଣିବା ପିଲା, ଆମେ ମୂରବୀ ହିସାବରେ କାହାକୁ ବାଧ୍ୟ କରିବୁନି। ଦୁହେଁ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରି ଆମକୁ କୁହ, ତୁମ ଦୁହିଙ୍କ ନିଷ୍ପତ୍ତି ଆମେ ମାନିବୁ।"

ବିନୟ ଚାହିଁଲା ନୀଲମକୁ।
ଏଇ ସମୟ ରେ ବିନୟ ର ମୋବାଇଲ ବାଜିଲା। ସେପଟୁ ବିଉଟି ର ଫୋନ,
-କାଲି ଭାଇ ଓ ଭାଉଜ ଆସି ପହଁଚୁଛନ୍ତି। ରସିଭ କରିବାକୁ ଆମେ ଏୟାରପୋର୍ଟ ଯାଇ ସେମାନଙ୍କୁ ସରପ୍ରାଇଜ ଦେବା କି ?"

-ହଁ" କହି ଫୋନ ରଖିଲା ବିନୟ।"
**
ସେଦିନ ସନ୍ଧ୍ୟାବେଳେ କଫି ସପକୁ ବିନୟକୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରିଥିଲା ନୀଲମ। ବିନୟ ଭାବୁଥିଲା ସେ କହିବ କି ଏ ପ୍ରସ୍ତାବ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରିବାକୁ କିଛିଦିନ ସମୟ ମାଗିବ। ଅନ୍ତତଃ ନୀଲମକୁ ଠିକ ଭାବେ ଜାଣିବାକୁ ତା ସହ କିଛି ଦିନ ମିଶିବା ନିହାତି ଦରକାର।
କଫିସପରେ ବିନୟ ଓ ନୀଲମ ସାମ୍ନାସାମ୍ନି ବସିଥିଲେ । ନିଜଆଡୁ ନୀଲମ କଥା ଆରମ୍ଭ କଲା,
-ଏତେ ଦିନ ପରେ ମୋ ଜାତକ, ମୋ ଜେଜେମା ଓ ଜେଜେ ଚାହୁଁଥିବା ଗୋଟେ ପୁଅ'ର ଜାତକ ସହ ମିଳିଛି ବୋଲି ଦୁହେଁ ବହୁତ ଖୁସି । ଆପଣଙ୍କ ବାପା, ବୋଉ ବି ଏ ପ୍ରସ୍ତାବ ପାଇଁ ବହୁତ୍ ଇଛୁକ ବୋଲି ଜେଜେମା କହୁଥିଲା।ହେଲେ ମୁଁ ଜାଣେ ଜେଜେଙ୍କ ପ୍ରପର୍ଟି ପାଇଁ .....
ତା କଥାରେ ବାଧା ଦେଇ ବିନୟ କହିଲା,
-ଆପଣ କେମିତି ଭାବିଲେ ଯେ ଆମ ଘର ଲୋକେ ଓ ମୁଁ ପ୍ରପର୍ଟି ପାଇଁ..... ଦେଖନ୍ତୁ ବିବାହ ହେଉଛି ଦୁଇ ମଣିଷଙ୍କ ହୃଦୟ, ମନ ର ମିଳନ।"

ମୃଦୁହସି ନୀଲମ କହିଲା,
-ଆପଣ ସାହିତ୍ୟ ଅଧ୍ୟାପକ, ତେଣୁ ଏମିତି କହୁଛନ୍ତି। ଛାଡ଼ନ୍ତୁ ସେକଥା, ମୁଁ ଏହି ପ୍ରସ୍ତାବରେ ରାଜି।"

ଚମକି ପଡ଼ି ବିନୟ କହିଲା,
-ଆପଣ ମୋତେ ବିବାହ କରିବାକୁ ରାଜି ? ହେଲେ ଆପଣ ମୋ ସହିତ ବେଶୀ ନମିଶି, ମୋ ବିଷୟରେ ସବୁ ନଜାଣି ଏତେ ଶୀଘ୍ର ... ବିବାହ ଖେଳଘର ନୁହେଁ କି ଆଜି ବିବାହ କରି କିଛି ଦିନ ପରେ ... ବିବାହ ସାରାଜୀବନ ର ବନ୍ଧନ।"
ଗମ୍ଭୀର ସ୍ବରରେ ନୀଲମ କିଛିକାଗଜ ନିଜ ଭ୍ୟାନିଟି ବ୍ୟାଗରୁ କାଢି ବିନୟକୁ କହିଲା,
-ସାରାଜୀବନ ବନ୍ଧନ ନୁହେଁ, ଆମେ କଣ୍ଟ୍ରାକ୍ଟ ମ୍ୟାରେଜ କରିବା।ଜେଜେ, ଜେଜେମା ଙ୍କର ଅଦ୍ଭୁତ ସର୍ତ୍ତ ହେଉଛି ମୋର ବାହାଘର ପରେସେମାନଙ୍କର ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ସମ୍ପତ୍ତି ମୋ ନାଁ କୁ ଟ୍ରାନସଫର୍ କରିବେ।ହେଲେ ମୁଁ ସର୍ତ୍ତ ରଖିଛି ନିର୍ବନ୍ଧ ପରେ ପ୍ରପର୍ଟି ଟ୍ରାନ୍ସଫର ପାଇଁ।ଅସଲରେ ବିଦେଶରେ ମୋର ଜଣେ ବିଦେଶୀ ବନ୍ଧୁ ଅଛି ଯାହା ସହ ମୁଁ ଲିଭ୍ ଇନ୍ ରେ ଥିଲି। ତା ସହ ବାହା କରିବାକୁ ଜେଜେ, ଜେଜେମା ରାଜି ହେବନି ଓ ଅନାଥାଶ୍ରମ ନାଁ ରେ ସବୁ ସମ୍ପତ୍ତି ଉଇଲ କରିଦେବେ। ଖାସ ସେଇଥିପାଇଁ ମୁଁ ଭାରତ ଆସିଛି। ଆମ ନିର୍ବନ୍ଧ ପରେ, ପ୍ରପର୍ଟି ମୋ ନାଁ କୁ ଟ୍ରାଂସଫର ହୋଇଗଲେ ଆମେ ଅଲଗା ନେଇଯିବା। ଆପଣଙ୍କୁ କିଛି ସେଆର୍ ଦେବି ଓ ଆପଣ ଆପଣଙ୍କ ବାଟରେ ଓ ମୁଁ ମୋ ବାଟରେ।"