🌻کانال رسمی نیلوفرلاری نویسنده ایگل و رازهایش

اگر «نیکوتین»، «هشت‌متری» و «بدِخوب» رو خوندین و دوست داشتین، برای خوندنِ «عروس اسکاندیناوی»، تعلل نکنید. و‌اگر تا به حال اثری از «شقایق لامعی »نخوندین، فقط کافیه به اندازه‌ی خوندن چند پارت به عروسِ اسکاندیناوی فرصت بدین تا نظرتون رو جلب کنه.
فضای این داستان دوستانه‌ست و روایت داستانِ گروهی از دختر وپسرهای ایرانیه که بعد از مهاجرت به اسلو، تو یک خونه‌ی بزرگِ اشتراکی باهم زندگی می‌کنند.
ژانر این داستان عاشقانه‌ست؛ عشقی که وسط نبایدها شکل می‌گیره، نه یه شروع معمولی داره، و نه حتی یه روند معمولی.

https://t.me/+Yc8vyccUR-VhYzQ0

- زیبا بود ، جوراب نازک پوشیده بود و خدمتکار خانه خوشش نیامده بود که‌ در گوشش پچ پچ می کرد: والله که لخت و عور بچرخی بهتره، تا با اون جوراب ساق پات رو بکنی تو چشم!


کمربند پیراهنش را مرتب کرد. به سمتش رفتم خدمتکار همچنان نجوا کنان می‌گفت:


-به فکر مردای این خونه هم باش، اونا کی می‌ذارن زناشون این‌طوری بپوشن، فکر می‌کنن داری براشون دلبری می‌کنی؛ شهریار خان هم که همین‌طوری‌ش سر و گوشش می‌جنبه، هوایی‌ش کنی خودت ضرر می‌کنیا، گفته باشم.


خدمتکار بینوا خبری از وجود من پشت سرش نداشت که این دختر را تنها گیر آورده بود و در مورد من هشدار می‌داد

فکر می‌کرد او را فقط با جوراب نازکش دیده‌ام!


-زن صیغه‌ایش رو هم که دیدی دست به سر کرده، حالا تو سرخاب‌سفیداب کن، مو افشون کن و جلوش قر و قمیش بیا، ببین چه کارت می‌کنه!

https://t.me/+Qij6MyH7MxJBVnLU
https://t.me/+Qij6MyH7MxJBVnLU

#پارت_۲۱
‌
هنوز گلستان خانم نیامده بود و من هم مشغول وارسی هدیه های دوست‌داشتنی‌ام بودم که صدای مردانه‌ای بدجور از جا پراندم.‌

‌_بوستان خانم ناهارت آماده نشد؟

چند لحظه‌ای طول کشید تا صاحب صدا از توی همان راهروی آشپزخانه که نمی‌دانم انتهایش به کجا می‌رسید بیرون بیاید.

لعنت به این شانس!
مرا که دید حس کردم باز چشم‌هایش خندید.

ابرو بالا انداخت و گفت:
_بَــه!

گلستان خانم از اتاق بیرون آمد.
_بیدار شدی عزیزکم؟

مادربزرگش را نگاه کرد.
_یه ربعی میشه، منتظر بودم صدام کنی؛ نمی‌دونستم مهمون داری.

گلستان خانم با لبخند نگاهش را به سمت من چرخاند.
_این قشنگ خانمو قبلا یه بار دیدی، شناختیش؟

توی دلم گفتم: «دو بار دیده»

چشمانش را روی صورتم چرخاند. مثلا داشت ادای فکر کردن را در می‌آورد.

هر چه حرص داشتم توی نگاهم ریختم.
دوباره چشمانش یک حالتی شدند که انگار می‌خواهد بخندد‌.

_نه یادم نمیاد، کجا دیدمشون؟

گلستان خانم هم که انگار متوجه‌ی مارموذ بازی نوه‌اش شده بود، یک جور خاصی نگاهش کرد و لحنش طعنه دار شد:
_همون دختر خانمیه که رفتی در خونه‌شون دنبال من، درو برات باز کرد، یادت اومد؟

با کمی مکث و طمأنینه گفت:
_آها! بله یادم اومد.

بعد رو به من اضافه کرد:
_خوبی شما؟

دلم نمی‌خواست جواب احوال پرسی الکی‌اش را بدهم، در عوض دلم می‌خواست یک مشت زیر چشمش بخوابانم تا آن‌طور نگاهم نکند.

قصه‌ی عاشقانه‌ای که تا صبح بیدار نگه‌تون میداره 🫠

https://t.me/+koEt4c7WoZhlNGE0
https://t.me/+koEt4c7WoZhlNGE0
‌

♥️قسمت دیگری از عاشقانه‌های رمان:

پیام جدیدش رسید:
«اونی که نوش جونم شد بوسیدن تو بود»

قلبم توی سینه فرو ریخت و چشم‌هایم روی کلماتش سُر خوردند.

چرا این‌قدر پررو و بی شرم بود؟!

با قلبی که توی گلویم می‌تپید تند تند نوشتم:
«اینجوری نباش زمان»

«چطوری؟»

«اینقد گستاخ و عوضی»

«خوشت نمیاد؟»
‌
نتوانستم بنویسم نه!
اَه لعنتی چرا خوشم می‌آمد؟!
‌

شروع کنید به خوندنش قول میدم عاشقش بشید و نتونید یه لحظه از کانالش بیاید بیرون.
پر از عاشقانه‌های حال خوب و لطیف و پرهیجانه.
پر از دعوا و قهر و آشتی و عصبانیت و بوسه‌ و...🤭🫣
‌
خلاصه‌‌ی رمان:

همه چیز از اونجا شروع شد که پسر همسایه جدید اومد دم در خونه ما و من تحویلش نگرفتم و جواب سلامشو ندادم.
اون افتاد به تلافی و من افتادم به کَـل‌کَـل کردن.
رفتیم و اومدیم و به هم چنگ و دندون نشون دادیم تا بعد یه مدت به خودم اومدم دیدم تسلیمم کرده،
دیدم دلم برای اون جذابیت مردونه و صدای خش‌دارش رفته... اما اون فقط داشت با من تفریح می‌کرد.‌

خطر کردم و رابطه‌ی یواشکی‌مو باهاش شروع کردم... شدم دوست دخترش.
حالا اگه خونواده‌‌ی شلوغ و سنتی من
می‌فهمیدن دختر ته‌تغاری خونه، دوست پسر داره‌
به معنای واقعی بیچاره می‌شدم.

https://t.me/+8KrLXLlA0DpjZjA0
https://t.me/+8KrLXLlA0DpjZjA0
https://t.me/+8KrLXLlA0DpjZjA0


🔥 با ۷۰۰ پارت آماده در عمومی 🔥
‌

- مامان میگه یا عاقم میکنه یا طلاقت بدم.

نم بارون روی موهاش نشسته بود، کنارش نشستم و جعبه غذام رو باز کردم.
کیف دانشگاهم رو اون ور گذاشتم.

- تصمیمت چیه؟
عاق بشی یا طلاقم بدی.

موهاش با باد تکون خورد و استخون فک جذابش دل برد از من، مثل همیشه.
صدای داد و فریاد و فش میشنیدم.

از عمارتی که مثل عروس با تخت طلا اومدم توش و حالا مثل یه تاپاله میخواستن پرتم کنن بیرون.

دانا اما، شوهرم بود ولی صوری.
صوری که بین خودمون بود. نه محبتی، نه زناشویی. صرفا یه تخت و یه دیوار از بالشت.

شونه بالا انداخت و سیگار توی دستش رو بوسید.

- نمیدونم.
- من یا مادرت؟ جوابش آسونه. مادرت دیگه.

با لودگی گفتم ولی مطمئنم بوی قلب سوختم رو حس کرد.
کج شد و نگاهش به لقمه های نون و پنیر توی ظرفم افتاد.

- عین بچه دبستانیا میری دانشگاه.

بغض کردم و اون لقمه ب تو دهن خودم رو برد. جای لب هام رو گاز زد.

داشت عذاب میکشید، شونه های مردونش زیر بار سنگین له شدن. باری که من بودم.

حماقتی که خودم کردم.

- مادرت رو انتخاب کن دانا‌. با رضایت اون زنت نشدم و توام هیچ وقت دوسم نداشتی.

چشم های مشکی رنگش روم ثابت شد.

- تو چی؟ دوسم داشتی؟

لبم به خنده باز شد ولی توی چشمم اشک بود.
مشتی به شونش زدم.

- داش منیا، معلومه دوست دارم. رفیق منی، شریک غم منی.

- و حالا این شریک غم میخواد تورو ببره دادگاه و طلاقت بده.

چشمکی بهش زدم.

- مهریه ام رو میبرم ازت، شاید اگه پسر خوبی هم بودی بهت تخفیف بدم و گاهی وقتا ناهار دعوتت کنم.

سرش رو پایین انداخت.
غمگین بود، انتخاب بین من و مادرش واسش سخت بود.
یک طرف زنی بود که شیرش داده و اون طرف دختری بود که نسبت بهش ادای دین داشت.
غیرت و شرافتش اجازه نمیداد منو ول کنه.

با ملایمت نزدیکش شدم و سرم رو روی شونه اش گذاشتم.

- نترس. واسم یه خونه بگیر یه واحد اپارتمان. من جام امنه. نگران چی هستی؟

- نگران این که تاحالا یک بار هم نتونستم بغلت کنم و بخوابم.

با بهت نگاهش کردم که لب هام داغ شد، یه بوسه با بارون.

- ببخشید خانوم. ببخشید رفیق همیشگی.

https://t.me/+QjGOJ9zL1K4xMDM8
https://t.me/+QjGOJ9zL1K4xMDM8
https://t.me/+QjGOJ9zL1K4xMDM8

❌مجبور شدن ازدواج کنن و وقتی داشتن عاشق میشدن جداشون کردن.
حالا سال ها گذشته و اون ها هنوز رفیقن ولی چی میشه اگه رقیبی بیاد وسط؟

https://t.me/+QjGOJ9zL1K4xMDM8