˓𓄹 ࣪˖𝑴𝒆𝒕𝒂𝒎𝒐𝒓𝒑𝒉𝒐𝒔𝒊𝒔˖⋆ ִֶָ

If the world was endind i wanna be next to you...

ما همه در قفس هستیم ولی برخی از ما چشم به ستارگان دارند…

در واقع وقتی انسان با جهان روبرو می‌شود، از آن انتظار پاسخ و معنا دارد. ولی جهان در مقابل پرسش و خواسته او سکوت می‌کند. و در اینجاست که پوچی زاده می‌شود. ولی پوچی انتهای راه انسان نیست، بلکه نقطه آغاز اوست. زیرا آگاهی انسان از اینجا شروع می‌شود. پس پوچی زندگی آگاهانه را به‌دنبال دارد.
•افسانه سیزیف
آلبر کامو

«بله، من سزاوار یک بهار هستم. به هیچکس هیچ‌چیزی بدهکار نیستم.»
|ویرجینیا وولف

-این پیامو فوروارد کنید تا بهتون یه دیالوگ از یه کتاب باتوجه به وایبتون هدیه بدم📦📖

-شب بخیر

به گمان من، همین چیزهای کوچک بود که روح مرا به وجود آورد.

یه لحظه ای از شب فرا می‌رسه که می‌بینی هیچ صدایی تو سرت نیست جز صدای شخصیت های داستانی که داری می‌خونی...
درسته که هر لحظه ای که کتاب بخونی تو بند زمان و مکان نیستی ، ولی واقعاً توی شب کتاب خوندن ـ در حالی‌که همه خوابن ـ یه جور دیگه می‌چسبه ؛
|مشحون

من دلخوشی های کوچکی دارم.
دیدن آسمان بالای سرم زمانی که سرشار از ستاره های درخشان است برایم دلخوشی است..
دوست دارم با پای پیاده روی علف های زیر پایم قدم بگذارم و مالکِ طبیعت خودم باشم.
دوست دارم در سکوت به تماشای درختان بنشینم و موسیقی گوش هایم را ببلعد.
دوست دارم برای موجود خیالی ذهنم نامه بنویسم و به دنیای او سفر کنم،
دلخوشی های من کوچکند ، دلخوشی های شما چطور؟

اگر در جایی انسان های کوچک سایه های بزرگی داشتند ، یعنی خورشید آن جا در حال غروب است .