گروه تنبور نوازان مستور

آبان هم رخت بست
و آذر آمـد
زرد و نارنجی
این روزها را
از یـاد نبـر
چتر خیال باز کن
و زیر باران قدم بزن
صدای خش خش برگ‌ها
ملودی زنـدگیست
پاییزتان هـزار رنگ

#آذر

آن‌چه را عاشقانه دوست می‌داری،
بیاب،
و بگذار تو را بکُشد.
بگذار خالی‌ات کند،
از هرچه هستی.
بگذار بر شانه‌هایت بچسبد،
سنگینت کند،
به سوی یک پوچی تدریجی.
بگذار بکشدت
و باقیمانده‌ات را ببلعد.
زیرا هر چیزی تو را خواهد کشت،
دیر یا زود.
اما چه بهتر که آن‌چه دوست می‌داری،
بکشدت.

#بوکوفسکی

#کارگاه

.
طرف ما هم بیایید
سخت نمیگذرد
یک لقمه نان و عشق هست برای نفس کشیدن!
بیایید از این ور ها
اینجا همیشه پاییز است
همیشه شعر میبارد
بغض میجوشد
راستی...
راضی به زحمت نیستیم
وقت آمدن دست خالی بیایید
تا شاید شد و دست تان را گرفتیم!
شاید شد و...هیچ!
عرض شود خدمتتان این سمت ها...
آفتاب سوزان نیست!
و باران سرد نیست !
پس چتر همراهتان نبود هم نبود!

اینجا چایی داغ و چند خرمای شیرازی
و چند انار ترک خورده
چند خط شعر در بضاعتمان هست
و رویی گشاده پر از لبخند از دیدارتان
خیالتان راحت!
شاید به خواب و رویایی دعوتتان کنیم
در خیالی ،وهمی،چیزی...!
طرف ما اگر آمدید
کمی نمک بیاورید برای تازگی زخم هایمان
و کمی بوسه برای بریدن نفس ها!
بیایید از این ور ها
بد نمیگذرد
بیایید!

خیلی مهم است
زندگی‌ات را
با افرادی بگذرانی
که نه تنها خوبی تو را می‌بینند؛
بلکه تو را
به آدم بهتری
تبدیل می‌کنند.

از چیزهای کوچک در زندگیتان لذت ببرید !
چون روزی به گذشته نگاه می‌کنید
و متوجه میشوید آنها چیزهای بزرگی بودند .


#آخ_چقدر_زود_دیرمیشود

‌‌‌
‏خودت را بساز تا آدم امنی شوی،
برای روزهایی که نمی‌شود به کسی پناه برد.

خنیا گر آیین مستان سوخت‌...‌



یوسفِ من!
من از تبار یعقوب ام..
نگاه کن؛
چه صبورانه درد می کشم
           دوری ات را!؟
 

خدا به بعضی‌ها نزدیک‌تر است. همان‌ها که آدم دوست دارد بیشتر نگاهشان کند و بی‌مقدمه به دل می‌نشینند و بی‌مقدمه، دل می‌برند از آدم‌.
همان ها که حتی برایت شکلک در بیارن و زبان بیرون بیاورند تا حرص تورا در بياورند ولی تو زیبا تر از همیشه با نگاهت بدرقه اش میکنی و برای زیبایشان کیف میکنی
همان ‌ها که آدم کِیف می‌کند با آن‌ها حرف بزند، همان‌ها که عزیزند و دلنشینند و خواستنی، همان‌ها که نابند و دوست‌داشتنی.
همان‌ها که بوی خدا می‌دهد نگاه و کلام و دست‌هاشان و حرف که می‌زنند، به طرز عجیبی، آرام می‌شوی؛ انگار خدا از میان کلماتشان آغوش باز کرده‌باشد و محکم تو را بغل کند.
خدا به بعضی‌ها نزدیک‌تر است، بس‌که دل‌نازک و مهربان و اصیل‌اند و خالصانه و عمیق توکل کرده‌اند به او. که خدا رفیق‌ترینِ کسانی‌ست که به جز خودش رفیقی ندارند.
بعضی‌ها بوی خدا می‌دهند؛ از بس خدا برای دلگرمی در آغوش‌شان گرفته و نوازش‌شان کرده.
آدم دوست دارد بیشتر با آن‌ها حرف بزند و بیشتر کنارشان بنشیند و بیشتر گرمیِ وجودشان را حس کند.
بس‌که حس خوب می‌دهند به آدم.


#دردانه

بی مقدمه از عمق جانش گفت: "چه خوب که هستی!" و من آماده بودم تا کوه را از جا بکنم و دنیا را با همین دست‌های خالی‌ام فتح کنم...
گاهی یک قدردانیِ به‌جا، معجزه می‌کند و مرهم همه جانبه‌ای می‌شود روی عمیق‌ترین زخم‌ها...
آدم‌ها فقط می‌خواهند دیده شوند. مهم نیست چقدر برایشان سخت بوده، چقدر راه آمده‌اند و چقدر تاوان داده‌اند، همین که بدانند قدرشان دانسته می‌شود، برایشان بزرگ‌ترین پاداش و دلچسب‌ترین حالت احترام و دوست داشتن است.
گاهی بدون مقدمه از خوبیِ آدم‌ها حرف بزنید، از کارهای ارزشمندشان، از گذشت‌هایی که داشته‌اند، ذکاوتی که به خرج داده‌اند، عشقی که بی‌چشمداشت نثار کرده‌اند و جهانی که به یمن حضور آنان بهتر شده...
آدم‌ها را ببینید و به آنان بگویید: چه خوب که در جهانِ شما هستند...
آدم‌ها را ببینید، پیش از آن‌که ناچار شوند با بغض و تقلا، خودشان را به شما یادآوری کنند...
که دیدن، مادامی ارزش دارد
که هنوز به التماس آلوده نشده‌باشد...


#مستور

گفت خیلی مراقب باش!!
شاخه های درخت خرمالو
خیلی ترد و شکننده س
مراقب باش....
نیفتی!
دست و پات طوری نشه..
گفتم فدای سرش..
گفت چی ؟ فدای چی؟ خرمالو ها؟
گفتم نه که
اون خیلی خرمالو دوست داره...
فدای سر اونی که عاشق خرمالو ه..
گفت پس خوب هاشو بچین!


#یک_عاشقانه_خفیف

سالهاست..
غروب ها
قطعه ای بی کلام
بنام خزان
مرا به حالی می‌برد
که پر است از شور و شیدایی
مرا می‌برد و می‌برد و می‌برد
تا به

زردی های زندگی ام
می‌رسم
به خستگي ها
به روزهای خاکستري
به نارنجی های افق
و کبودی های آسمان دلم
و در سفري دور و دراز و خيالی مرا تا هفت کهکشان
تا مرز .. خط استوا و گرما ی سوزان تا ....
نصف نهار مبدا هم، حيران از دماي تب و حال من
خزان حالم را خوب میکند گاهی هم نه..
گرمی و حال خوبم را بسته‌ بندی میکنم می‌برم برای مردمان سرزمین های دور
تا ونکوور و کمی آنطرف تر حوالی خيابان های سنگ فرش شده و یخ بسته‌ و برفی تورنتو
تا .... چهار بحر پهناور
و باز دومیزان دف کامکار مرا برمی‌گرداند به سرزمین ام.. کنار درختان عریان انار

زمزمه میکنم...


هی باخه وان .. باغی ژیانم
واده ی و هار ه وو رووو له
خه زانم


#خزان
#مشکاتیان
#پریشان
#مستور
#تنبور
#دلبر
#پاییز
#هیچ

#پست‌_موقت

همراهان عزیز.. زنجانی های هنر دوست
این کنسرت زیبا رو از دست ندین...‌

.


دستم به تو نمی رسد،

حتی در شعرهایی

که با دست خودم می نویسم..
همچنان
در ارتفاع
دورترین
استعاره‌ها بمان !
مبادا که
دست کسی
جز من
به تو برسد...

نبودنت چقدر  دور است
چقدر خسته کننده..‌
انگار از کوچه باغ های قصرالدشت
تا خود معالی آباد پیاده رفته باشم
و لبانم از تشنگی خشکیده باشد
و ندیدنت چقدر  گران   سوو ی چشمانم
را گرفته...
اما هر لحظه
در من خیال تو موج می‌زند،موج،
گاهی به دریای دلم..‌گاهی به موهایم
گاهی هم برسیم های تنبوری  شوریده !
از تلاطم پریشانی هایم
تو را با کوک حزین به تمنا  صدا میکنم 
تکرار کردن نامت مرا
مست میکند و به پرواز در می آورد
و شوق دیدارت   مرا تا بلخ و بخارا میبرد..
تا کمی آنطرف تر شرق آسیا به خیابان های توکیو و شکوفه‌های گیلاس .. کمی دور تر در  خيابانی  فرعی (یونگه ) در گوشه ای دنج در دل شهر تورنتو در سرمای شدید پشت ويترين مغازه ای به دنبال گرمی نگاهت میگردم .و باز بر میگردم به خیالت
خیالت به عطرِ نارنج
در خیابان های شیراز میماند
آه که چه طعمی ست
نامت در دهانم...
کاش  تو هم
صدایم کنی ،
اگر تو صدایم کنی
دلم  همچون
نارنجستانِ قوام شکوفا میشود
پر از شکوفه های تو...

#پریشان

و پایان پریشانی های من انار ها..
#خانه‌_اناری



فَه سلیِ پاییزه و گه لا ریژان عومری با خه وان
چه پکه گولی بونه کردم له و وه هارم له و وه هار

بی خودا تاکی بنیشم ؟ دورییت مالم رمان
جور بیاوان روویت و هوشکم شوره زارم شوره زار

کی بتالت کردیه تا بشوری دس له دلم ؟
چوو دلت هات؟ سه ر نکیشیته ئنتزارم ئنتزار

عزيز جانم.....
تو انسان خوبی هستی، تا وقتی که برای کسی بد نمی‌خواهی و قلب کسی را به عمد نمی‌شکنی و آرامش کسی را به عمد نمی‌خراشی.
تو انسان خوبی هستی، حتی اگر گاهی خسته می‌شوی، از کوره در می‌روی و از رفتارها و حرف‌ها می‌رنجی. تو انسان خوبی هستی، حتی اگر گاهی نتوانی کارها را خوب پیش ببری، موفق نشوی، یا نیمه تمام رها کنی.
تو انسان خوبی هستی، حتی اگر گاهی خشمگین شوی، بغض کنی، نپذیری، متوقف شوی و در خودت فرو بروی.
تو انسان خوبی هستی و آدم‌های خوب حق دارند خسته شوند، نتوانند، نه بگویند، فاصله بگیرند یا حتی گاهی ناآرام، غمگین و خشمگین باشند.
خودت را سرزنش نکن، ادامه بده و به این فکر کن که فرق است میان کسی که شنا بلد بوده و دل به دریا زده، با کسی که دل به دریا زده و خودش به مکافات، شنا آموخته...

به تو فکر میکنم
نارنجی میشود دنیایم
چون برگ های رها
سرخ می‌شود گونه هايم
چون اناری
عاشق

اما سبز میشود
پریشانی هايم وقتی
تو را که میبینم
و تو بکر ترین منظره ای
مثل درخت پرتقالی
با برگ های سبز و پهن که در پاییز
به بار نشسته باشد! . . و
دوستتت دارم های پر برکتی
که از دخل دلم
سر ریز شده‌ است...

#تنبورمستور



#پریشان

در زندگی از یک‌جایی به بعد فقط خوبی‌های دیگران را می‌بینی و بدی‌های خودت را... تو سازگارتر می‌شوی و زندگی دقیقا از همان‌جاست که برای تو آسان‌تر پیش می‌رود و آدم‌ها دقیقا از همان‌جاست که با تو راحت‌تر تعامل می‌کنند...
از یک‌جایی به بعد تو بخشنده تر میشوی
و هيچ جیز این دنیای مادی را برای خودت نمیخواهی
تو مهربان‌تر می‌شوی، خودت را می‌بخشی و دیگران را دوست‌تر می‌داری.
در زندگی از یک‌جایی به بعد فقط دلت می‌خواهد آسان بگیری و به جز ارتقای خودت، به هیچ‌ تغییر دیگری فکر نکنی؛ دست نزنی به تغییر جهان، دست نزنی به تغییر آدم‌ها و بپذیری که همه چیز همین است که هست و این تویی که باید همانی شوی که دلت می‌خواهد!
در زندگی از یک جایی به بعد تنها تلاشی که می‌کنی، کار کردن روی درونت است و بعد از آن به چشم می‌بینی که چطور همه چیز، آن بیرون بهتر پیش می‌رود... تو خودت را تغییر می‌دهی و این جهان است که تغییر می‌کند!

منتظرِ ناجیِ از غیب نباش!
هر کاری خودت کرده‌ای، کرده‌ای،
هر راهی که خودت رفته‌ای، رفته‌ا‌ی و هر علاجی که خودت یافته‌ای، یافته‌ای.
این دنیای توست و این تویی که در قبال آن مسئولی! هرکس دغدغه‌ی خودش را دارد و قبل از هرچیزی به حل مسائل خودش می‌اندیشد.
با توقع یاری از آدم‌ها، فقط داری وقتت را تلف می‌کنی...

#تنبورصحنه

کاش همیشه شادی باشد و عشق باشد و سلامتی باشد و آدم‌ها عمیقا لبخند بزنند.
کاش همیشه شور باشد و رقص باشد و جشن باشد و هیجان باشد و سرور باشد...
کاش همیشه آدم‌ها را در حال خوشحالی و خوشبختی و لبخند ببینیم که چقدر پیراهن شادی به قامت این مردم اندازه است و چقدر کم داریم خوشبختی‌های عمیق و چقدر کم داریم لبخندهای از ته دل...
کاش همیشه شادی باشد و مهربانی باشد و خدا آن بالا دست به سینه بایستد و نگاه کند و لبخند بزند.

تنبور جان
هر صبح
             زِ عشقِ تو

                    این عقل 
شود شیدا..
و
عشقِ تو
در سنگ در چوب در سیم
رسوخ می کند
من که
پوستی بیش نیستم...!

تنبور جان
«تو
قشنگ‌ترین
چیزی
هستی
که هر شب
در قلبم می‌تپد»

#تنبور
#مستور

به خودت بگو
هیچ چیزی در این جهان گرانتر از انرژی من نیست، برای چیزهای کوچک آن را معامله نمیکنم.


فردا به خودت قول بده از دیروزت یکم بهتر باشی.
فقط یک درصد بهتر از دیروزت باش
مهم نیست زندگیت اون طور که میخوای نیست.
مهم نیست آدمای اطرافت چجوری هستن.مهم نیست اگه از خودت خیلی راضی نیستی.
فقط این مهمه که تو همون آدم دیـروز نباشی.

وقتی یک درصد بهتر از دیروزت باشی یعنی امروز یه آدم جدید هستی.

فردا به خودت بگو :
فقط یک درصد کمتر به افکار منفیت فکر کن.
یک درصد بیشتر بخند .
یک درصد بیشتر شاد بـاش.
یک درصد آروم تر باش.
یک درصد بیشتر به رویات فکر کن.
اگه میخوای عوض بشی ، نیازی نیست حتما یک شبه متحول بشی
از قانون "یک درصد" شروع کن.
صبح آغاز دیگری است
  برای دویدن در روزگار
  در پیچ و خم های تردید.
  نمی دانند که زندگی
  آتشی همیشه فروزنده است
  و سرد نمی شود هرگز
  زندگی جریان دارد هنوز
  در ناودان های بلند
  در آب راهه های کوچک
 
 
#مستور

#کارگاه
#پریشان
#بهترازدیروزباشیم

با صدهزار جلوه برون آمدی
که من با صدهزار دیده
تماشا کنم "تـو" را...!



#داوودی_دلبر

عشق تو خواند مرا کز من چه مي گذري
نيکو نگر که منم آن را که مي نگري

اين شمع و خانه منم اين دام و دانه منم
زين دام بي خبري چون دانه مي شمري

دوري ز ميوه ما چون برگ مي طلبي
دوري ز شيوه ما زيرا که شيوه گري

عقل از تو تازه بود جان از تو زنده بود
تو عقل عقل منی تو جان جان منی

#مستور

#به_زودی

گاهی دلم می خواهد
بگذارم بروم بی هر چه آشنا،
گوشه ی دوری گمنام
حوالی جایی بی اسم
بعد بی هیچ گذشته ای
به یاد نیارم از کجا آمده،
کیستم،
اینجا چه می کنم.
بعد بی هیچ امروزی
به یاد نیاورم که فرقی هست،
فاصله ای هست،
فردایی هست.
گاهی واقعا خیال می کنم
روی دست خدا مانده ام
خسته اش کرده ام.
راهی نیست
باید چمدانم را ببندم
راه بیفتم...بروم. به غروب
غم انگیز سلام میدهم
ومی روم
اما به درگاه نرسیده از خود می پرسم
کجا...؟!
کجا را دارم٫ کجا بروم؟
و
دوباره
برمیگردم به
پريشاني ام

🍂
دلم
چند پائیز
باید برگ به برگ
زرد شود
و بلرزد
و بریزد به پای آمدنت ...

.


چون دلم زمزمه‌ی شوق برآرد  ،
هر صبح

از سر حال به رقص آیم و
چرخی بزنم...




#یانور

ای تو
با روحِ من
از روز ازل یارترین ...

#یاعشق

باوانەگەم!

ئیمە زایمن تا زامیگ کووڵ وە کووڵ بکەیم
تا بار ڕەنجێگ دەس وە دەس
وڵام گێشکەس
بارکوڵەێ ت
لە بارکوڵەێ ئەێ قافڵەێ ڕەنجە جیاس
چۊن زام ت
سەرگوڵ زامەیل دنیاس !…

افرادی که خود واقعی شان هستند
و بهداشت روانی سالمی دارند؛
معمولا دوستان کمتری دارند.
آنان سخت پسند هستند،
مرزبندی دارند،
و از تنهایی راضی‌اند...

ناله تنبور

گروه مستور

#پریشان
#میلادابراهیمی

.

فریاد رس جان
امان از روز های سرد
اَمان اَز شَب…
امان از هجران
کِه هَر دَردی را تَشدید میکُند
فریاد رس نازار
بِه کُدامین زَبان فَریاد بِزَنَم؟؟؟
واژِه ها دِرد میکِشَند…
کَم می آوَرَند،
خَم میشَوند، میمیرند
دلِ تَنگ را چِگونه…
با واژِه هایَم بَرایَت وَصف کُنم؟
اینجا ادمها فراموش کار شده‌ اند

دخیل فریاد رس
کـــــُجایی؟؟؟

کجایی که ببینی بی تو
چگونه غریبانه
سر بر شانه ی بی کسی گذاشته ام!!!

#پریشان



#فریادرس
#پردیور

دریغ اگر
من و تو بجای
این گله ها
پناه هم نشویم..

دریغ اگر
من و تو
به شوق دیدن
هم
حریف غم
نشویم

#علیرضاقربانی

#پریشان

دریغ اگر
من و تو بجای
این گله ها
پناه هم نشویم..

دریغ اگر
من و تو
به شوق دیدن
هم
حریف غم
نشویم

#علیرضاقربانی

#پریشان

آرام که می‌شوی، همه چیز درست می‌شود.

باید تجربه کرده‌باشی تا بفهمی از چه حرف می‌زنم، باید از همه طرف مورد هجوم مشکلات قرار گرفته‌باشی و ذهنت میان اینکه اول کدامشان را حل کنی، گیر افتاده‌باشد. باید گیر افتاده‌باشی میان هزار راهِ نرفته و هزاران کار نیمه‌تمام... باید حسابِ همه چیز از دستت در رفته‌باشد و بی‌تاب و درمانده، کنج رینگ زندگی افتاده‌‌باشی تا بفهمی فقط در صورتی نجات پیدا می‌کنی که تمام نگرانی‌های بی‌فایده‌ات را بریزی دور، اطرافت را مرتب و ذهنت را خلوت کنی و در نهایت آرامش ببینی می‌خواهی اولین حریفی که به رینگ فرا می‌خوانی کدام راه نرفته و کارِ نکرده و آرزوهای وقوع نیافته‌‌ات باشد؟ باید منظم و به ترتیب با همه چیز مواجه شوی و مطابق قاعده‌ی اولویت‌ها پیش بروی.
معلوم است که یک ذهن از هم گسیخته و انسجام نیافته، حتی در نهایت توانمندی‌اش هم ناتوان است! باید خودت را آرام کنی، باید قبل از هر چیزی، خودت را آرام کنی...

مهم است؛
مهم است که در چه محیطی قرار بگیری و با کدام آدم‌ها و با کدامین سطح تفکر و آستانه‌ی پذیرشی همنشین باشی. مهم است که زیر سایه باشی یا در آفتاب، جایی باشی که دیگران آنجا ریشه‌های عمیق دوانده‌اند و تو هم ریشه بدوانی و قد بکشی، یا جایی که خاک قابل نفوذی نداشته‌باشد و به اطرافت که نگاه کنی، همه پژمرده و خموده و سر به زمین باشند، نه آسمان!
کنار آدم‌های بزرگ باش و کنار آنان قد بکش، آدم‌های کوچک تو را کوچک نگه می‌دارند و زیر سقف کوتاه فکری‌شان که بمانی، ناگزیری یا رشد نکنی، یا سر خم کنی و مچاله شوی.
خیلی مهم است سرت را که از پنجره‌ی جهانت بیرون گرفتی، نهال‌های در حال تعالی را ببینی یا درختان خشک و رو به زوال. خیلی مهم است کجای جهانی، با چه کسانی حرف می‌زنی و این تعامل و هم‌زیستیِ مدام، چه رفتار و باور و تفکری را در تو نهادینه می‌کند...


#خانه_اناری

هیچکس نمی تواند کسی را که تا ته تنهایی رفته است ، بترساند. همه ترس ها از تنها شدن است ،همه ترس ها از تنها ماندن است ،آدم ها از ترس تنهایی ست که تن می دهند  به هر خفت و خواری به هر قصه و غصه.

اما در انتهایی تنهایی شجاعتی ست که تنها، تنهایان آن را به دست می آورند.

در نهایت تنهایی، جماعتی ایستاده اند که تو را انتظار می کشند ،جمعیتی از «خودت» که تو را  به پیشواز می آیند.


#عرفان_نظرآهاری
#رهبری_زاده

می برد از هوش ،
پیش از آمدن
بویش مرا....



#مهرسا
#تنبورمستور

اه
میبیتی

دل انار ها ترک برد

امروز دوباره
تو
در جان من
زاده میشوی
و من در خیالم
به پاییز فکر میکنم
به واژه هایی که
زیر نم‌نم
اشک هایم
خیس شده اند...
صدایم میزنی و
فصلی عوض می شود
و در این چرخه ی ابدی
من هنوز
به دنبال سیاه چاله ای
برای پرت شدن
به جهان تو می‌گردم

هنوز خوابِ
انار وُ غزل وُ
فالِ حافظ می بینیم
و شب ها از پیِ سپیده دم
منتظرِ تعبیرِ اینهمه
استعاره یِ زیبا
که از پسِ رویایی ،
حریرِ عریانِ
حقیقت بر تنِ نازکِ خویش
برکشد،
صبورم وُ باز هم
خوابِ یاس وُ بهار
و شکوفه های بادام را می بینیم،
شاید فردا لبِ حوضچه یِ آبی
دو استکان چای خوش عطر و پر از هل
سرد شود ،از نگاه گرم ما
خدا را چه دیدی
شاید







#شهریورعشق

جُز
در
دلِ
من
جایِ دِگر بَر تو حرام است...!

‎‌‌‌‌‌‌‌

روشنایی دیده م چاوانم تونی
ئستیره ی گه شی شاوانم تونی

چراخِ مال و ژیانم تونی
هُلم هه ناسه م هَر گیانم تونی

دار و ندار و باوانم تونی
رمه ی دل رَمیا شوانم تونی

په پووله ی رنگین گُلزران تونی
جیرکه ی مَلوچک پاساران تونی

غزاله زرده ی کوه ساران تونی
خوونکی بفرآو نساران تونی

شَکتی درار ایواران تونی
قرار دلِ پریشان تونی

رفیق روژ و روژگاران تونی
نسیم خوش بوی وهاران تونی

نغمه بلبلان سر شاخان تونی
نگار خوش روی خوش زوان تونی

خروش تافگه ی سراوان تونی
توله زرینه شون واران تونی

دردت وَ چه مم چاوه راسه کم
دوس گیان گیانی فره خاسه کم

بوی عطر جوز و ریحانم تونی
گُلباخی پرچین باخانم تونی

یاس و شمدانی ایوانم تونی
قصیده و غزل دیوانم تونی

ده نگ تمیره و آوازم تونی
شکرانه ی پای جم نیازم تونی

وَ برزی آسمان شهبازم تونی
بیستون به رز پر رازم تونی

وَ گرد کم و کسر بسازم تونی
شعرم تمام بوو آغازم تونی

مه چوو فرهادم شیرینم تونی
دلبر چه م کال دیرینم تونی

گولاله ی سوور و نَسرینم تونی
خرمان گه نم زرینم تونی

که ینی زولال دروه نم تونی
گولیل رنگین گولشنم تونی

یار بی ریا بی فه نم تونی
ترمه ی تلیسه ی سرونم تونی

نازِک نازنین نازارم تونی
سر و سر رونق بازارم تونی

سرم و نذری چه مل رنگینت
خرمان زولفان چوو گل عطرینت

دخیلم دلبر دس و دامانت
هستیم و فدای ناز چاوانت

هرچی بنووسم شعر و گورانی
و زوان لکی و جاف و سورانی

صد دفتر باچم یه ک وَ هزاره
دووری جمالت دل کردن پاره

پی هجران تو دل و هاواره
پریشان وی طور چاره ش ناچاره

#پریشان ✏️

#پریشان ✏️

#شعرکوردی #لکی
بداهه
#شهریورعشق

.
بعضی آدم‌ها دارونَما هستند برای آدم.

مثلا تصوری ازشان داری و به همان تصور دلخوشی و امیدوار، اما حقیقتا آن‌ها اصلا شبیه به چیزی که تو در ذهنت ساخته‌ای نیستند! تو در ذهنت از آن‌ها برای خودت مرهم ساخته‌ای و خودت را مدیون حضورشان می‌دانی و بدون دلیل به حضورشان دلخوشی، در حالی که آن‌ها حتی تلاشی هم برای مرهمِ تو بودن نکرده‌اند. در حقیقت آن‌ها نه مرهم‌اند، نه درد... آن‌ها هیچ چیزِ تو نیستند و در این راستا هیچ تلاشی هم نکرده‌اند، فقط زمانی سر و کله‌شان پیدا شده که تو شدیداً نیاز به مرهم‌ داشته‌ای، درگیر احساسات شده و جوری که نبوده‌اند تصورشان کردی، از آن‌ها در ذهنت، ناجی ساختی و تمام زخم‌های روحت، برای مدتی التیام یافته. اما مشکل اصلی اینجاست که معمولا این آدم‌ها ابدا احساسی که تو فکر می‌کنی را به تو ندارند و هرگز کسی که تو فکر می‌کنی نیستند.

به مرور زمان واقعیت‌ها دلت را می‌زنند، رفتارهای متناقض می‌بینی، به همه‌چیز شک می‌کنی و دلسرد می‌شوی، حس می‌کنی فریب خورده‌ای، آنوقت است که زخم‌های روحت دوباره سر باز می‌کنند و عمیق‌تر می‌شوند.

دارونما ها موقتی‌اند و تأثیرشان دائمی نیست. بالاخره به خودت می‌آیی و می‌بینی فقط به یک خیال دلخوش بوده‌ای و از یک نفر، چیزی را ساخته‌ای که نبوده و توقعاتی داشته‌ای که نباید...
در واقع این تو بوده‌ای که با تصوراتت، روی یک آدم، برچسبِ «مرهم» زده‌ای و می‌فهمی که این قدرت باور خودت بوده که حال تو را بهتر کرده، نه حضور هیچ‌ چیز و هیچ‌کس دیگری.
اولش سخت است پذیرش این واقعیت اما کم کم دل می‌کَنی از خطاهای احساسی و به مرور زمان یاد می‌گیری بدون واسطه زخم‌های روحت را مرهم بگذاری، خودت را فریب ندهی و درگیر مرهم‌های موقتی نباشی...


#گروه_تنبورمستور

آرام جان او مشو، آزار جان ما نکن!




#شفیعی_کدکنی

‌

.

تو زیاده ای زِ ماه و دگران کم از ستاره...




#تک_مصرع_های_ناب

#شهریورعشق

.
دلم میخواست های من زیادند !
بلندند ... طولانیند ؛
اما مهم ترین دلم میخواست ها اینست که انسان باشم ...
انسان بمانم !
انسان محشور شوم چقدر وقت کم است ،
تا وقت دارم باید مهرورزی کنم ...
به همین چند نفر که از تمام مردم دنیا با من نفس میکشند !
باید مهر بورزم به همین جغرافیایی که سهم من است از جهان ...
وقت کم است باید خوب باشم
مهربان باشم ؛
و دوست بدارم همه زیبایی ها را ...
میگویند انسان های خوب به بهشت میروند ،
اما من میگویم انسان های خوب هر کجا باشند آنجا بهشت است ...!

جایی بمان که قلبت می‌خندد...

. چند وقت پیش یه معلمی پای تخته نوشته بود
همه مردود هستید...‌
جنبه شوخی و جدی اش را در نظر نمی‌گیرم..

اما جدی جدی دل بعضی ها میشکند...‌جدی جدی بعضی سرخورده میشن و جدی جدی از شما چهره زشتی در وجودشون شکل میگیره...‌
چون شاید با ایشان مجال ديدار ميسر نشود
اینجا برایش مینویسم..
خانم معلم
اولا برایت شعور و اداب معاشرت آرزو میکنم..‌
برایت ارزو میکنم. اگر کسی برای شما ارزش قائل شد. بخاطر برتری و ارزش شما نیست. برایت ارزو میکنم با دید باز پیرامون و جهان هستی و مخصوصا ادم ها رو ببينيد...‌
و خیلی آرزوی های ديگه که حیف است‌ خرج شما شود..
خانم معلم ماها به عنوان یک مدرس رسالتی جز خدمتگذاری. نداریم..
.. البته با پاداش و دستمزد ! که بعضی ها پادش شان را معنوی از خدا طلب میکنند..‌ بعضی ها هم مث شما سرماه دستمزدشان را بر اساس قرداد کاری می‌گیرند..
بگذریم فقط خواستم یاداور بشوم که
يادمون باشه كه اگر به جايي رسيديم و زندگي بر وفق مراد ماست ،
اگر توي خيلي چيزا توانمنديهاي ويژه داريم ،
اگر هميشه توسط ديگران تحسين ميشيم،
اگر پله هاي موفقيت را يكي يكي طي مي كنيم ،
اگر گره ي كار بسياري از آدما توسط ما باز شده و ميشه ،
اگر توي وفور نعمتيم،
هوا برمون نداره
ما فقط يك وسيله ايم كه ماموريت اين كارها به ما سپرده شده
ما فقط يك وسيله ايم كه به واسطه ي توانايي هايي كه همونها هم لطف خدا به ماست بهمون كار سپرده شده ،
اگر روزي كارمون را خوب انجام نديم و استحقاق جايگاهمون را  نداشته باشيم ، كسي كه رييس تمام دنياست جا به جامون مي كنه
به همين راحتي
يه موقع هوا برمون نداره كه دنياي به پاشنه ي ما مي چرخه.
مراقب استحقاق هامون باشيم و زكات جايگاهمون را با خدمت به بندگان خدا بديم .
مراقب سلام و خداحافظی هايمان باشیم..
مراقب باشیم که در پاس کردن یک واحد انسانیت تجدید دوره نشویم و در کارنامه زندگیمان ننویسند نیاز به تلاش بيشتر..

مراقب باش که

نردبان اين جهان ما و مني ست
عاقبت اين نردبان افتادنيست
لاجرم آنكس كه بالاتر نشست
استخوانش سخت تر خواهد شكست