مهمتر از همه اینکه برای انسان امروز زندگی معنایی ندارد... این حقیقت را نمیبینیم که معنا وقتی پیدا میشود که به بیهدفی آفرینش پی ببریم. ما نظم و نسق عالم را به حساب معنی داشتنش میگذاریم. نه تاب مفهوم بینظمی اولیه را داریم و نه زیر بار قبول هرج و مرج پیش از آفرینش (Chaos) میرویم در حالی که چنین اذعانی برایمان لازم است. همینطور هم گردن نهادن به عبث محض. برای فهم و درک عبث محض، نبوغ باید داشت. عبث، پادزهر این یکنواختی و پوچیای است که عطش ما به نظم پدیدآورده است. عشق و علاقه به نظمی که داریم. و پادزهری است که برای زور زدنهای ما در پی یافتن معنی در جایی که نیست.
📚 شیطان در بهشت
✍ هنری میلر 🇺🇸
📄 صفحه ۱۹۲
📘 @PouyaKetab 📘