خود را کاملا به " او " بسپار ... درست مانند قایقی که بر روی رودخانه شناور است ... نباید پارو بزنی ، فقط طناب را شل کن ... نباید شنا کنی ، فقط شناور باش ... آنگاه رودخانه خودش تو را به دریا خواهد برد ، دریا بسیار نزدیک است ، دریای او در جان ماست ، اما فقط برای کسانی که شناورند ، نه برای کسانی که شنا میکنند ، از غرق شدن نترس ، زیرا ترس تو را وادار به شنا میکند ... حقیقت آن است که ، کسانی که خود را بدون واهمه در خدا غرق میکنند ، برای همیشه نجات میابند ... مقصدی را هم برای خودت تعیین مکن ، زیرا کسی که هدف تعیین میکند ، شروع میکند به شنا کردن ... همواره به یاد داشته باش، زمانی که قایق زندگی ات را به جریان اراده الهی بسپاری ، به هر جا برسی مقصد همانجاست ...