Посты канала کارگاه دیالکتیک

https://tinyurl.com/yckdek67

پرونده‌ی سودان:
کمیته‌های محلات و منشور انقلابی

گفتگو با عثمان عبدالله

گفتگوکننده: مروان عثمان


توضیح کارگاه: زمانی که در کارگاه دیالکتیک پروژه‌ی «#درس‌های‌_انقلاب‌_سودان» را کلید زدیم (آبان ۱۴۰۱) مردمانِ جغرافیای سودان و ایران شاهد پویش جنبش‌های انقلابی بودند: اولی در میانه‌ی راهی ناهموار (پس از کودتای نظامیان در اکتبر ۲۰۲۱)؛ و دومی در ابتدای راهی پرشور که نویدبخش می‌نمود. پس، در آن‌ زمان، هدف اولیه‌ی ما که انتقال بخشی از تجارب انقلابیِ معاصر به فضای سیاسی ایران بود، با ضرورتی ملموس پیوند داشت و موجه به‌نظر می‌رسید. اکنون که هر کدام از آن جنبش‌های انقلابی، در چنبره‌ی دو دسته‌ی متفاوت از شرایط تاریخیِ ضدانقلابی، به افول گراییده‌اند شاید ایده‌ی «انتقال تجارب انقلابی» همچون نوعی لج‌بازی کودکانه به‌نظر برسد. با این حال، ما [نیز] بر آنیم که نزد مردمانی که برای رهایی از ستم چاره‌ای جز مبارزه ندارند، پویش انقلابی (و باور به انقلاب) گرچه دچار افول می‌شود، ولی نابود نمی‌شود. برای چنین مردمانی نه‌فقط نگریستن در دقایق پیشرویِ انقلابیِ دیگر مردمان، بلکه نگریستن در دقایق هزیمت و افول آنان نیز آموزنده خواهد بود. اگر جنبش‌های مردمی در هر لحظه از حرکت‌شان به تأمل در مسیر رفته و گام‌های بعدی خود نیاز دارند، نگریستن به دیگر جنبش‌ها امکانی برای این خودنگری به آن‌ها عرضه می‌‌کند. دیدگاهی که این داعیه را متناقض تلقی می‌کند، یحتمل بر تفاوت شرایط تاریخی–انضمامی‌ِ جنبش‌های مختلف در جغرافیاهای متفاوت تأکید دارد. حال آنکه از قضا این تفاوت‌ها خود میانجیِ تأمل انتقادی‌ست نه مانعی در برابر آن. (گو اینکه در مناسبات حاکم بر جهان امروز، تفاوت‌‌های موجود میان شرایط انضمامی ستمدیدگان در جوامع مختلف با شباهت‌های موجود در سازوکارهای بنیادین خالق آن شرایط تعدیل می‌شوند).

مخاطبان این مصاحبه همه‌ی کسانی‌اند که بازاندیشی درباره‌ی قیام ژینا و دلایل شکست آن را برای تدارک بهتر پیکارهای حال و آینده جدی می‌گیرند. اما مخاطبان ویژه‌ی این متن – از دید ما – کسانی‌اند که طی قیام ژینا (یا پس از آن) در برپایی یا تقویت کمیته‌های مقاومت محلات و سایر کمیته‌های مقاومت مردمی فعال بودند یا حتی سهمی در تقویت ایده‌ی کمیته‌های مقاومت داشته‌اند. چون به‌نظر ما تجربه‌ی کمیته‌ها در فضای مبارزاتی ایران تجربه‌ی ناتمام و بازگشت‌پذیری‌ست که با شروع ناگزیر خیزش توده‌ای بعدی، بار دیگر از خاکستر شکستِ خود برخواهد خاست. مشخصاً ما مخاطبان این متن را دعوت می‌کنیم به تعمق درباره‌ی دلایل ناکامیِ خیزش انقلابی سودان، با وجود توفیق قبلی‌اش در برپایی بیش از دوهزار کمیته‌ی مقاومت محلات. چون در پرتو این واکاوی می‌توان منظرهای بازاندیشی انتقادی درباره‌ی تجربه‌ی کمیته‌های برپاشده در قیام ژینا را گسترش داد، تا مسیرهای مطمئن‌تری برای بازسازی آتی کمیته‌های مقاومت مردمی نمایان شوند. برای مثال، آیا در این‌خصوص باید جمع‌بندی فشرده‌ی «گروه نویسندگان سرخط» را تصدیق کرد که [نقل به مضمون] پاشنه‌ی آشیل جنبش انقلابی سودان را غلبه‌ی انگاره‌ی افقی‌گرایی و لذا فقدان عزم و آمادگیِ لازم نزد کمیته‌ها برای تصاحب قدرت سیاسی ارزیابی کرده‌اند؟ پاسخ ما منفی‌ست و حتی ارزیابی فشرده‌ی این رفقا را یک‌سویه و تحریف‌آمیز تلقی می‌کنیم. چرا که این ارزیابی اگرچه به‌درستی به ضرورت کسب قدرت سیاسی از سوی جنبش‌های انقلابی ارجاع می‌دهد، اما بر ترسیم یک دوقطبی کاذب و خود–تاییدگر از «بیداد افقی‌گرایی» و «ضرورت انسجام سازمانی» استوار است؛ طوری‌که استخراج حکم مورد نظر از این طرح‌واره‌ی دوقطبیْ مستلزم آن است که سازوکار سازمانی حاکم بر کمیته‌های مقاومت سودان را از جنس «افقی‌گرایی» تلقی کنیم. بدین اعتبار، در ارزیابی این رفقا، نه‌فقط واقعیات تاریخیِ جنبش انقلابی سودان [به قرینه] تحریف شده است، بلکه – مهم‌تر از آن – درستی یک حکم عام و انتزاعیْ دست‌مایه‌ی نادیده‌گرفتن پیچیدگی‌های انضمامیِِ مسیر انقلابی شده است؛ پیچیدگی‌هایی که ازقضا بازشناسیِ و فهم جمعی و عبور از آنها چالشی اساسی برای ارتقای جنبش انقلابی به‌سمت تسخیر قدرت سیاسی‌ست. ذکر این مثال صرفاً تاکیدی‌ست بر اهمیت تحلیل ژرف‌تر شکستِ نسبیِ تجربه‌ی تاریخی کمیته‌های مقاومت سودان. چون اگر چشم‌انداز انقلاب اجتماعی با خودگردانیِ سازمان‌یافته‌ی توده‌ها پیوند داشته باشد، مسیر پیکار انقلابی نیز نمی‌تواند بدون «سازمان‌یابی متکثر و توامان هماهنگِ» توده‌های ستمدیده قابل تصور باشد. ایده‌ی برپایی سازمانی مشترک از کمیته‌‌های مقاومتِ مردمی الگوی مهمی برای تصور این مسیر انقلابی‌ست؛ و کمیته‌های انقلابی سودان بی‌گمان نمونه‌ی تاریخی زنده‌ای از پیکریابی مادی این ایده بوده‌اند (گیریم نارسا و ناتمام).

تحریریه‌ی کارگاه دیالکتیک - بهمن ۱۴۰۳

ادامه‌ی مطلب:

https://kaargaah.net/?p=1475

بیانیه

چرخه‌ی وحشت‌زا و نفرت‌انگیز اعدام را متوقف کنید





https://telegra.ph/%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D9%86%DB%8C%D9%87-02-15-2

♦️
قسمت ۲۴ دموکراسی درکار با عنوان «شبکه‌های ضداجتماعی» منتشر شد.
طی چند سال اخیر و با ظهور ترامپ چرخش بزرگی در جو و سویه و ساختار شبکه‌های اجتماعی پدید آمده است که وجهه پیشرو، مدرن و پروگرسیو آن‌ها را به چهره‌ای متهجر، ضد علم و سرشار از راست‌گرایی افراطی و فاشیسم کرده است. حضور ترامپ و ایلان ماسک در این شبکه‌ها و خریدن توییتر توسط ماسک و چرخش عظیم فس‌بوک و زاکربرگ در اتمام راستی‌آزامایی و تعدیل محتوا را می‌توان در این راستا دید. این تغییر و تاثیر مخرب آن در جامعه و سیاست دنیا را چطور باید ببینیم و چگونه از خود و اچتماع اطراف خود محافظت کنیم.

از هر جایی که پادکست‌هاتون رو‌ مشترک هستید بشنوید.
https://democracydarkar.com/episode0024/

از ضدانقلاب بهمن ۵۷ بیاموزیم
جلد دومِ تاریخ مفقود شوراهای ۵۷

@ManjanighCollective

🔴 از ضدانقلاب بهمن ۵۷ بیاموزیم
جلد دومِ تاریخ مفقود شوراهای ۵۷

اگر در جلد اول کتاب تاریخ مفقود شوراهای ۵۷ کوشیده بودیم با مستندسازی شوراها و کمیته‌هایی که در کارخانه‌ها، دانشگاه‌ها، مدارس، روستاها، ادارات، پادگان‌ها، محله‌ها و مناطقی از ایران شکل گرفته بود، امکاناتی را نشان دهیم که رویکردی ایجابی و رهایی‌بخش به آنها می‌توانست سرنوشت انقلاب ۵۷ را به شکل بنیادین تغییر دهد؛ در این کتاب سرگذشت انقلاب ۵۷ را از منظر ضدانقلابی مستند خواهیم کرد که شعارها و فرم‌های خود انقلاب را به چنگ گرفت و علیه انقلاب به کار بست. و نشان خواهیم داد که چرا انقلاب نه دزدیده شد و نه شکست خورد، بلکه به معنای دقیق کلمه سرکوب شد. در این کتاب تلاش می‌کنیم روایت‌های تکراری از تضاد میان «لیبرال‌ها» و «مکتبی‌ها» را کنار بزنیم تا سیمای حقیقی کسب قدرت سیاسی توسط «سازمان خمینی» آشکار شود، روندی که پیمود، تنش‌هایی که از آنها به سلامت عبور کرد، تقسیم کاری که انجام داد، سازماندهی سراسری‌ای که آن را نه از پیش بلکه از درون انقلاب بیرون کشید، شیوه‌هایی که برای انسجام به کار بست و افقی مبهم و رازآلود اما ایجابی که به آن امکان داد تمامی نیروهای پراکنده و متخالف خودش را متحد و منسجم کند.
در فصل‌های این کتاب با عناوین «قراول رو به آینده از پایگاه بهمن ۵۷»، «از آوردگاه انقلاب و ضدانقلاب»، «خیز بلند با قدم‌های کوتاه برای افتتاح جهنم»، «ارگان‌های تجمیع و سازش ارتجاع»، «حکمرانی از روی صندلی»، «وهم‌های دموکراتیک و پرچم‌های سرخ»، «عصر تثبیت جمهوری و پایان انقلاب» و «گذشته‌ی رستگارنشده و آینده‌ی منتظر»، قدم به قدم همراه با ضدانقلاب در روند انقلاب حرکت خواهیم کرد و بارها از حقیقتی که با کنار هم گذاشتن وقایعی به ظاهر منفصل پدیدار می‌شود شگفت‌زده خواهیم شد. در این کتاب ستاد مرکزی ضدانقلاب را خواهیم شناخت، دلیل اصلی سپردن دولت موقت به لیبرال‌ها را خواهیم فهمید، با جزئیات تشکیل «سازمان خمینی» آشنا خواهیم شد، با برخی تحریفات سهوی یا عمدی تاریخ انقلاب برخورد خواهیم کرد و از گروه فرقان اعاده‌ی حیثیت خواهیم نمود. سرانجام با این کتاب به آینده خواهیم اندیشید، به مسئله‌ی قدرت سیاسی که در فردای هر دگرگونی انقلابی مبرم‌ترین مسئله خواهد بود و به آوردگاهی میان انقلاب و ضدانقلاب که در پیش است.
‎بهمن ۱۴۰۳

🚩 برای تماس با منجنیق در تلگرام می‌توانید به اکانت زیر پیغام بدهید:
@ManjanighContact

#منجنیق
#کتاب
#تاریخ_مفقود_شوراهای_۵۷
@ManjanighCollective

https://tinyurl.com/574tw2z8

کانون‌های صنفی و منازعات سیاسی

نویسنده: هسته‌ی اِدنا

بهمن ۱۴۰۳

اخیراً کانال یوتیوبیِ استودیو پات گفتگویی دو قسمتی با محمد حبیبی1 منتشر کرد (بخش اول، بخش دوم) که به این بهانه تصمیم گرفتیم علاوه بر ارزیابی گفته‌های حبیبی، در رابطه با جهت‌گیری رسانه‌های داخلی و مواجهه‌ی نیروهای چپ نسبت به حضور برخی فعالین کارگری در این رسانه‌ها، نکاتی را به اختصار مطرح نماییم. از نظر ما بهتر بود انتشار این گفتگو در موقعیتی که محمد حبیبی در زندان است و محمودیان نیز به زندان فراخوانده شده انجام نمی‌شد به این خاطر که امکان نقد گفتگوی آنها به واسطه‌ی قرار گرفتن در معرض سرکوب پلیسی عریان دشوار است. اما اهمیت موضوع و احتمال تداوم این گفتگوها ما را به نوشتن این یادداشت ترغیب کرد. در یک ماه اخیر کانالی یوتیوبی با عنوان استودیو پات راه اندازی شده که توسط برخی چهره‌های «گذارطلب» همچون مهدی محمودیان، بهمن امویی، امیر سالار داوودی، مصطفی مهرآیین و… اداره می‌شود. (عبارت گذارطلب قبلاً توسط سعید مدنی در مصاحبه‌های زندان که با حسین رزاق انجام شده بود در تمایز با برانداز، اصلاح‌طلب استفاده می‌شود) از سوی دیگر اسفندیار عبدالهی که پیشتر در کانال دیدار نیوز مجری بود و با اسماعیل بخشی و یوسف بهمنی مصاحبه کرده بود، گرداننده‌ی کانالی با نام راه و چاه است که به‌نظر می‌رسد در عین استقلال دارای جهت‌گیری سیاسی مشترکی با گذارطلبان است. مشاهدات ما از فعالیت و رشد این کانال‌ها در چند ماه اخیر بیانگر این موضوع است که فضایی هر چند محدود در داخل برای حضور برخی چهره‌ها و فعالین اجتماعی و کارگری فراهم شده است. البته از اواخر سال ۱۴۰۲ کانال‌های آزاد و شرق حضور افرادی همچون محمد مالجو، اکبر معصوم بیگی، حسام سلامت، کیوان مهتدی و حتی محمدرضا نیکفر را فراهم کرده بوند، حضور این افراد در پلتفرم‌های تصویریِ داخلی در طی یک سال اخیر هم بی‌سابقه بوده و هم بسیار پرتکرار شده است. با این وصف سوال اینجاست؛ آن‌چنان که حبیبی در ابتدای گفتگو اشاره می‌کند قرار است افراد به‌عنوان شخصیت حقیقی در این رسانه‌ها حاضر شوند یا در مقام سخنگویِ سوژه‌ای جمعی و یا نماینده‌ی «صنفی» خاص؟ حتماً به‌خاطر دارید چه بحث‌های بی‌پایان و بی‌حاصلی در نفی یا تأیید حضور برخی چهره‌های چپ در تلویزیون‌های فارسی زبان خارج کشور وجود داشته است. برخی استدلال می‌کردند که نباید در رسانه‌های سلطنت‌طلب و دست راستی که بودجه آنها توسط نهادهای مشکوک و دولت‌هایی مثل عربستان تأمین می‌شود حضور پیدا کرد یا پس از نسل‌کشی اخیر اسرائیل در فلسطین تعداد زیادی از نیروهای سیاسی مصاحبه با ایران اینترنشنال ( تلویزیون فارسی اسرائیل) را تحریم کردند. پرسش دیگری که ذهن ما را مشغول کرده این است که این مصاحبه‌ها (به‌خصوص در رابطه با فعالین کارگری) به چه دلیل توسط رسانه‌های مجازی چپ بازنشر نمی‌شود؟ تعهد به بازتابِ صدای حذف‌شدگان و زحمتکشان شامل اسماعیل بخشی و محمد حبیبی هم می‌شود یا خیر؟

پاسخ اجمالی ما به این پرسش‌ها بیشتر از بابت اضطرار مبارزاتی این مسئله است؛ به‌نظر می‌رسد: اولاً در فضای داخلی ایران میزانی از آزادی عمل رسانه‌ای برای بیان برخی مواضع و رویکردهای سیاسی بیش از گذشته شده و برای مبارزانی که سابقه‌ی فعالیت علنی داشته‌اند ظرفیت بیشتری فراهم شده است. درک محدودیت‌های رسانه و ابعاد بت‌واره‌ی آن نباید منجر به منزه‌طلبی گردد مخصوصاً که این فضای ایجادشده از حسن‌نیت طبقه‌ی حاکم نیست و محصول مبارزاتی طولانی و تحمیل به آنان است. ثانیاً بازنشر این مصاحبه‌ها می‌تواند امکاناتی برای نقد و گفتگویی میان خود نیروهای چپ فراهم کند تا اتفاقاً از میان همین نقدها زمینه‌ی نظری و عملی بیشتری برای پیوندها و همبستگی‌های آتی فراهم شود. ثالثاً آراء کنشگران و پژوهشگران چپ در معرض نقد عمومی قرار می‌گیرد و امکان شیوع گفتمان چپ در سطحی فراگیرتر میسر خواهد شد.


------------------------

لینک مطلب در وبسایت‌ کارگاه:

https://kaargaah.net/?p=1469

-------------------------
@kdialectic

🚩 انقلاب٥٧ در کردستان
از دریچـه دوربیـن خالـد منصوری

⭕️ کردستان و گروه مفتی زاده

⭕️ تظاهرات و گردهمایی‌های احزاب سیاسی در سنندج (۱۳۵۷-۱۳۵۹)

⭕️ تصاویری از دیدار شیخ عزالدین حسینی با مردم سنندج

⭕️ تصاویری از جنگ ۲۴ روزه سنندج
تصاویری از شهر سنندج بعد از پایان درگیری‌های سال ۱۳۵۹

⭕️ دیدار دوم خالد منصوری با شیخ عزالدین حسینی در منطقه‌ی آزاد کردستان

⭕️ بازدید از اردوگاه نظامی حزب کومله کردستان

⭕️ تصاویری از قسمت درمان و خدمات پزشکی در اردوگاه‌های کومله - دهه‌ی ۶۰
عکاسی در دیگر شهرهای ایران

@collective98

نسخه‌ی کامل کتاب “بین‌الملل فمنیستی” اثر ورونیکا گاگو و با ترجمه گروهی زنان در ایران

🟣 نامه‌ی وریشه مرادی از زندان اوین: باید با معنا و متعالی زیست

وریشه مرادی، زندانی سیاسی کورد محکوم به اعدام، در این نامه، ضمن حمایت از #اعتصاب_سراسری_کردستان، آغاز دومین سال کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام و همچین جایگاه مبارزاتی زنان در منطقه، ایران و عصر حاضر، از ضرورت ایستادگی و مقاومت، حتی زیر احکام اعدام‌ها و سرکوب‌ها گفت.

از متن: «هنگام بازجویی همان بازجوی #فرزاد_کمانگر در برابرم نشسته و گفت ۱۵ سال پیش فرزاد نیز همین جای تو نشسته بود اما نتوانست کاری کند و مرگ را برای خودش آفرید! گفتم اگر امروز من اینجا نشسته‌ام، نتیجه‌ی تلاش و مبارزه‌ی فرزاد است. فرزاد با مرگش راه «زیستن بامعنا» را برایمان ترسیم کرد، او دوباره به ما زندگی بخشید. اگر یک فرزاد را سر به دار کردید، صدها تن دیگر راه او را در پیش گرفتند.
زیرا فرزاد، شیرین، فرهاد، سوران و ما نیز ایمان داریم هر گام در راه آزادی می‌تواند یک آزمون باشد و ما با فدا کردن جانمان در راه آزادی از این آزمون سربلند بیرون می‌آییم.

اکنون نیز بیشتر از فکر کردن به حکمم، به مبارزه‌مان می‌اندیشم، به خلقم، خلق‌ها و روزهایی که در انتظار منطقه‌ی ماست. مبارزه مشغله‌ی اساسی ماست و حکم ما نیز بخشی از آن. پشتیبانی از ما و مخالفت با حکم ما بخشی از پیکار ارزشمندی است که انسانیت در راه حیاتی انسانی انجام می‌دهد، حیاتی نیک، زیبا، صحیح و آزاد.

دراین راه نیز سرلوحه‌ی مبارزاتم این است: «می‌خواهم آن تقدیری را که همیشه در بازی‌های تراژیک زندگی تکرار می‌شود به نفع آزادی بر هم زنم. در این بازی که عنوانش حقیقت است و تنها از طریق مبارزه به انجام می‌رسد، اینبار تقدیر شکست خواهد خورد…»

⚪️ متن کامل نامه را در لینک زیر بخوانید:


https://shorturl.at/WzPmS


#قیام_علیه_اعدام
#ژن_ژیان_آزادی
#اعتراضات_سراسری


@bidarzani

هم‌پیوندی «نه به اعدام» و پیکار علیه «عادی‌سازی مرگ»
به‌بهانه‌ی سالگرد برپایی کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»
نسخه پی دی اف برای دانلود