Jonixonov

АҚШнинг янги администрацияси USAID грант дастурларини молиялаштиришни “музлатиши” оқибатида Ўзбекистондаги қатор фуқаролик жамияти институтлари лойиҳалари ҳам тўхтаб қолди.

Парламент ҳузуридаги Фуқаролик жамияти институтларини қўллаб-қувватлаш жамоат фонди директори Отабек Ҳусанов бундай лойиҳаларни давом эттириш учун шарт-шароитлар яратилишини маълум қилди.

Унинг қайд этишича, фонд хорижий грантлар билан муаммога дуч келган ташкилотлар учун 2025 йилда алоҳида дастур жорий этишга тайёр.

Видео: Sevimli

КАНАЛИМИЗ КУЗАТУВЧИСИДАН ФИКР:
ДЕПУТАТ АЛИШЕР ҚОДИРОВГА ЖАВОБ
Бизнинг олдимизда мактаб қуришми ё ўқитувчининг ойлигини ошириш деган танлов бўлмаслиги керак! Бу – ёмон. Бу ўринда икки зарардан бирини танлаш принципи ишламайди: барибир натижа ўша бўлади – таълим ўлади!
Бир товуққа ҳам дон керак, ҳам сув – бир ўқувчига ҳам замонавий мактаб биноси, ҳам унинг ичида яхши ўқитувчи керак!
Битта бутунни иккига айириб, сохта танлов яратмаслик керак. Ойлик маоши яхши ўқитувчилик касби ҳам, шароити яхши мактаб ҳам шарт.

Умид хўжамқулов.

Бебаҳо мулк

Ишхонамиз яқинида ошхона бор. Баъзан шу ерга тушлик учун чиқиб турамиз. Таомлари ниҳоятда мазали, аммо менинг таъбимни хира қиладиган бир нарса бор: қачон қарама, бу ернинг эгаси бир шерик топиб нарда ўйнаётган бўлади. Шунинг ўрнига бир китоб ўқиса бўлмасмикан, деб қоламан. Беминнат ҳамроҳ бўлган китоб наф келтирса келтирадики, асло зиёни йўқ.
Одатда машинамда ҳам ўн-ўн бешта китоб олиб юраман. Бировни кутиш ёки зерикмасликда китобга етадигани йўқ. Ўғил ёки қизимизга китоб ўқи, яхши ўқи, десагу ўзимиз телефондан бош кўтармасак бунинг ҳеч қандай таъсири йўқ. Сиз китоб ўқинг, болангиз ўз-ўзидан мутолаага берилади.
Яқинда хизмат сафари билан вилоятдан келаётсам, йўл патрул хизмати ходимлари тўхтатди. Машина газдами, деди, йўқ, дедим. Кўрайликчи, деди, юкхонани очдим. Юкхонада китобларни кўриб, сотгани олиб кетяпсизми, деди. Йўқ, сизга ўхшаган китобни яхши кўрувчиларга совға учун олиб юраман, дедим. Бояги ходим ростдан китоб ўқирканми йўқми билмадиму, аммо гапим таъсир қилди шекилли текширувни ҳам эсдан чиқарди. Унга Расул Ҳамзатовнинг “Менинг Доғистоним” асарини совға қилдим. Нима ҳақида бу китоб деди, сизга ўхшаган яхши одамлар ҳақида дедим. Мени яхшилигимни қаердан биласиз, танимайсизку, деди. Э, дўстим, ҳайдовчини ўйлаб, тўхтатиб текширасизу ёмон одам бўласизми, қолаверса, яхши одам ктиобга қизиқади, сиз ҳам шунақа экансиз дегандим, роса хурсанд бўлди. Мана шу мисолнинг ўзиёқ китобда ҳикмат борлигини кўрсатади.
Яна бошқа бир сафарда Ғаллаоролда Бахмал олмалари сотиладиган растада тўхтадим. Олмани юкхонага ортаётган йигитча китобларни кўриб, Тоҳир Маликнинг “Одамийлик мулки” деган китобини менга беринг шуни, деди. Шу китобга қўшиб ўзимнинг ҳам яқинда чиққан китобимни совға қилдим. Э, сиз ҳам китоб ёзасизми, деди. Ҳа, дедим. Унда олманинг пулини қайтариб бераман, тирик ёзувчини кўрганим учун, деди. Кўнмадим, олманиям сот, китобниям ўқи, дедим. Рақамимни ёзиб олувди, ҳалигача телефон қилиб туради, китоб ҳақида гаплашамиз у билан.
Энг яхши суҳбат ҳам китоб ҳақидаги суҳбатлардир. Фалончи наҳорги ошга икки минг кишини айтибди, писмадончи Умрадан қайтиб тўрт юз кишига совға тарқатибди, деган майда гаплардан юз карра, минг карра баланд туради китоб ҳақидаги гаплар. Миллатни тўйларда жилпиллаган раққосага пул сочадиганлар эмас, метро ёки автобусда китоб ўқиб кетаётганлар кўтаради.
Китоб бойлик келтирмайди, аммо бойлик ҳам китобдек наф бермайди.

Кўнгил зиёрати

Бир тадбиркор дўстимиз бор. Жуда кўп ибратли амалларни бажариб юради. Кўришганда, суҳбатлашганда, бундай ишларни асло тилга олмайди, аммо ортидан, бошқалардан эшитамиз нуқул. Яқинда унинг яна бир ибратли ҳаракатини эшитиб, қувондим, таъсирландим.
Кўп фарзандли, топиш-тутиши ҳам ўртача бўлган қўшнисини Умра зиёратига юбориш ниятида, ўша ҳамсояникига чиқипти дўстимиз. Унинг гапларини эшитган қўшни аввал ишонмабди, кейин барибир бир куни миннат қилмасин, деб касалман, бир ўзим қийналаман, дея баҳоналар қилибди. Шундай баҳоналар бўлишини олдиндан билгандек, тадбиркор дўстимиз аёлини ҳам қўшнисининг уйига олиб чиққан экан, у тилга кирибди:
— Қўшнижон, сиз касалман, деманг, ёнингизга янгани олинг. Бирга-бирга улуғ зиёратларни адо этиб келинг. Харажатларни ўйламанг, биз яхши ният билан шуни зиммамизга олдик.
Шу тариқа бу ҳақда орзу қилмаган, истаган бўлса-да, боришга кўзи ва қурби етмаган бир хоксор оилага қувонч улашилди. Диллар обод бўлди, қалб кўзлари равшан тортди. “Ҳеч кимга айтманг, Аллоҳ билса бўлди”, деган тадбиркорнинг гапи ерда қолди. Зиёратдан тўлқинланиб, тетиклашиб қайтган акамиз ҳар дуода қўшнининг исмини айтиб, унинг ҳаққига дуолар қилаверди. Бунга биров тушунди, биров тушунмади. Тушунмаганларга: “Мени зиёратга шу қўшним юборди”, барака топсин, деб тушунтирди қўшнимиз. Тушунганлар эса: “Аллоҳ кўнглига солибди, кўп савобли иш бўлибди”, дея муборакбод этишди.
Умрадан қайтган оилани жуда яхши билганим ва ҳурмат қилганим учун бу эзгу амаллардан ҳаяжонланиб, дўстимга телефон қилдим ва раҳмат айтдим. Кўчаларни обод қилишда, етим-есир, муҳтожларга кўмак беришда тенги топилмайдиган дўстимиз эса гапни одатдагидек бошқа мавзуга бурмоқчи бўлди. Мен бунга имкон қолдирмай: “икки кило чириган картошкани бировга бериш учун саккизта одамни овора қилиб, камига бу ишини уялмай-нетмай кўз кўз қиладиганлардан бўлмаганингиз, тилда халқ дарду ҳасратидан гапириб, амалда шу халқнинг қонини ичаётганлар сафида йўқлигингиз, назарингиз тўқлиги, мисқолча кибр йўқлиги учун ҳам сизга ҳар куни раҳмат айтишимиз керак”, дея ўз миннатдорлигимни изҳор этдим.