د شاعرانو ادبي جونګړه

نعت شریف
پــــــه ټــــولو انــبیــاوو کې بهتر یی مدني
امام مــو یی پیشوا مو یی رهبر یې مدني

وصال ته دی زه ډیر ډیر ناقراره یم جانانه
زمـــــا د زړه ټــکور د زړګي سر یې مدني

سپیڅلی پاکه مینه دی له شاتو نه خوږه ده
دا ځـــکـــه زمـــا زړه زمــا ځیګر یې مدني

ته زړه وی د صدیق او د عمر خوږه حبیبه
جانان ده ګران عثمان علي خیدار یې مدني

ستا حسن نه میثال لري نه سیال لري زړګیه
حسین یې لــه سپوږمې او له قمر یې مدني

منهاج الله زهیر دی درنه ځار درنه قربان شي
زړګی مې یی جانان مې یی دلبر یې مدني

             منهاج الله زهیر

نور یې وساتې له هر رنګ خطرونو
دا وطن خالقه نور ګلِ ګلزار کړې

دا مظلوم ملت بیخي ډیر کړیدلی
له غمونو یې خواښی ته جوړه لار کړې

هره دښته یې شه ډکه له ګلونو
هره خوا یې د جنت په شان سنګار کړې

چي هر څوک ورته په سپکو سترګو ګوري
خدایه ته یې د ظالمې بلا ښکار کړې

سپینې وړانګې د حریت یې تتې مه شه
زر کلن یې دا راغلی سپین سهار کړې

ده زیارمل منګل وطن امن موندلی
امن خپور ربه د هر مومن په ښار کړې

زیارمل منګل

غزل
زړه تنګون ده راشه یاره
ورک سکون ده راشه یاره

را خورې کړه سپینې وړانګي
تور بیلتون ده راشه یاره

ستا له پامه یم لویدلئ
که ازمون ده راشه یاره

له تا لیری او غمونه
دا ژوندون ده راشه یاره

چي مې زړه لره مرهم ده
ستا کتون ده راشه یاره

دغمونو و طرف ته
زما یون ده راشه یاره

عبدالله عُمر وفا کي
همایون ده راشه یاره
1403/8/3
عبدالله الڪوزی

غــزل
ـــــــــــــ
چې د هجر مهین درد ور باندي ویاړي هغه څوک دی؟
چې د مینې اسویلېو سره ژاړي هغه څوک دی؟

چې په وینو یې لړلي د وطن ړنګ دیوالونه
هغه کس یې! رغوي ورانې ویجاړي هغه څوک دی؟

شو له خاورو سره خاورې، هوا راوړ ستا تر سترګو
وړي یې اوښکې جنازه تر پورې شاړي هغه څوک دی؟

د زړه تاخ کې یې نالوستی، د دردونو کتاب پروت دی
ګرمې اوښکې یې، د هجر ورته ژباړي هغه څوک دی؟

شو د مینې شپونکی سپور د خیال پر زین لټوي دښتې
د ښکلا ورکې رمې، ور په کې غواړي هغه څوک دی؟

د خپلواک فکر په تل کې، ګریوان څیرې مات روان دی
چې شوې پاتې یې د سپین څادر ریتاړي هغه څوک دی؟

ثاقب خپلواک

غزل

نظر به د جانان پرېوت مدام په دېوالونو
موږ ځکه باید وکاندو اوس پام په دېوالونو

منمه چې بدن به یې ټول خاورو وي خوړلای
خو موږ یې لا تر اوسه وینو نام په دېوالونو

جلوې د خدای د فضل شي حلقې د سکون جوړې
موندلای نه شي ځان ته څوک ارام په دېوالونو

را لوېږي په پردیو اوږو بر ختلي خلک
تر څو به ځان بالا وساتي بام په دېوالونو

صحرا ځکه محبوبه ده چې هر سړی ورتلای شي
محل که ښایسته دی، دی ناکام په دېوالونو

کیسې د محبت به مو انسه! ښاپېرۍ شي
لیکلې مو په وینو د باګرام په دېوالونو

انس حقاني

په کراره به دا پاتې کار سمیږی
ددې ګران وطن به هره لار جوړیږی

موافق دې شي نظام او اولس داسې
لکه سنګه چي یو ځوی او پلار اوسیږی

د اولس مو لڪه شیتې ملغلری
په رورو به د وحدت په تار ټولیږی

پوره شل کاله فکري یرغل وو دلته
دا خراب ذهنونه وار په وار پاکیږی

مسولینو د اولس زړونه هم ساتی
ملامت نه دې ګیله له خپل یار کیږی

چا چې دلته خیّانت کړي قسم ده
دهم هغو پاتی ژوند په نار تیریږی

عبدالله خدایﷻ دې مدام اباده ساتي
دغه باغ مو په همدې مالیار چلیږي

عبدالله  عمر الڪوزی

چي سترګي پټي کړمه تا وینمه
دخپل مین زړګي رفا وینمه

د اشنا سنګ کي مي علمه واوری
د ناعِلاجه رنځ دوا وینمه

خدایه چي ورځ راباندي ښه تیره شي
حتمي په شپه کي زه ژړا وینمه

خدایه دمرګ په تمه تمه ناست یم
زه په مرګي کي ځان هوسا وینمه

عبدالله زړه مي له دنیا نه تور شي
چي زه ددې خلکو جفا وینمه 
1403/8/3/
عبدالله الڪوزی

زما سترګی نه پټیږي،شپه تیریږی
دچا سترګې مې یادیږی،شپه تیریږی

د جمال خاونده!راشه ستا بیلتون دی
زندګې په غم تیریږی،شپه تیریږی

دلته مینه ناروا بولې دا خلڪ
هر مئین سره بیلیږی،شپه تیریږی

ژونده!تا هم په ما ډیرې لوبې وکړې
ژونده!تا څه مې بد کیږی،شپه تیریږی

عبدالله!دلته نفرت دی زور اغشتی
دنفرت سودا خرسیږي، شپه تیریږی
عبدالله الکوزی

ګل شو تازه شو بوستان شو وطن
اوس په جهان  قـهرمان شو وطن
هم شـو سـرلیک پـه تـاریخ د نړۍ
بیــا مـې غازي خراسـان شو وطن

خلاص له انګریز له صلیب له وحشي
راغی د حق سپین لښکر سپین زلمي
شول یې ټپونه په مینه درمان
ښه دی پوره یې ارمان شو وطن

ختمی شو راج خاورې خاورې یې ځان
هم یې لندې هم ترې پاتې کمان
شول بر شکست د اسلام مقابل
چې د جهاد تود میدان شو وطن

وکړو زلمو چی رباط د جهاد
بیا یې له ملک څخه ورکړو الحاد
جوړ له فولاد یې سېنه کې زړګی
هر غلمګي ته سندان شو وطن

لوله تاریخ د هیواد ده غزا
دوی په لهجه یې مات کړی بابا
چا چې اوږه ورکړه شو ورسره
شکر چې خلاص له دوران شو وطن

ای حمزه وکړو تورزنو پاڅون
شولو ولس مو په امن سکون
خدای دی جهان ته رسا کړی اسلام
ستورو نه ډک بیا اسمان شو وطن

~ شاهین حمزه

عجیب صورت سیرت و د نعمان ابن ثابت
ستر علم او حکمت و د نعمان ابن ثابت

د فقه ترجمان و د امت د سترګو نور و
د مینې قیادت و د نعمان ابن ثابت

قائل د قال اللّٰه قال الرسول و  مجتهد و
هر قول حقیقت و  د نعمان ابن ثابت

پر دین باندې قائم و او په دین کې مهربان و
بېحده شفقت و د نعمان ابن ثابت

عابد و او ذاکر و پیروان و د قرآن
یوه دنیا همت و د نعمان ابن ثابت

فضل الرحمان فضلي ورپسې کړې اقتدا ده
پر دین باندې بیعت و د نعمان ابن ثابت

فضل الرحمان فضلي

مینه!!!!!


دا وعده به په جومات کي ورکوم
زړه دښـــکلي مخ زکات کي ورکوم

حال په خوله نه حال په سترګو ودلبرته
په اول ځـــــــل مـــــــــلاقات کي ورکوم

دا ځل نه ورځم بغــــــیر له احرامه
قسم اوس لا په میقات کي ورکوم

سر اومال مي نظرانه کي ورته ږدمه
او دا وینـــه مي سوغات کي ورکوم

پرې مئين يمه زاهد له حـــــده زیات
ګـــــــــواهي به عرصات کي ورکـوم


هدایت الله زاهد

1403/8/27

ځمه!!!!


زه له  انکار څخه اقــــــرار ته ځمه
دبــــــڼه ورو خــــــلګو ښار ته ځمه

دشپې ناوخته وي چي کورته راځم
ســــهار وختي وي بېرته کار ته ځمه

دځان ښودنې په مطلب روان سم
دعـــــــــملونــــــــو واظهار ته ځمه

دیوه ښــــــــکلي پــــــه لیدلو پسې
آن میخانې ته وخـــــــــمار ته ځمه

په کومه خوله به زه ځواب ورکوم
په کــــــومو سترګو به نګار ته ځمه

دځان پېشــــــن ته مي هم فکر کوم
ورځ کي پنـــــځه ځله سنګار ته ځمه

سترګې مي ډکې سي له اوښــکو څه
چي دتنـــــــــکي شهيد مزار ته ځــمه

پـــــــــــر ســــپاره دوړاه لاسونه ږدمه
زاهـــــــــد بــــه ولي وسنګسار ته ځمه



هدایت الله زاهد


1403/8/26

تاسره مې زړۀ بند دی، لۀ تاسره مې مینه ده
مینه ده شیرینه ده او مینه ده شیرینه ده

وادې خلم بلا، درنه قربان مې سر او سترګې شه
تاته نذرانه شه که مې تن دی که مې وینه ده

دښتو دې راوړي بیا شهید ـ شهید ګلونه دي
ستا فضا پۀ وینو د شهید عطرورینه ده

دوست د وطن دوست بولو، دښمن یې دی زموږ دښمن
دا زموږ اعلان دی، زموږ دا خبره سپینه ده

وریې قربانۍ کړې ځوانان ستا پۀ حُریت خاورې شول
ځکه دې فضا د آزادۍ پۀ رنګ رنګینه ده

ستا پۀ کارنامو دي پۀ تاریخ کې کتابونه ډک
ستا د تاریخ هره پاڼه ستا پۀ ننګ زرینه ده

کور مو یې او ګور مو یې، د پلار، نیکه ټاټوبی یې!
ځکه ستا پالنه تر هر څۀ راته اړینه ده

کړی یې اظهار دی د وطن د حقیقي مینې
ځکه د مخبت وردګ غزل دومره حسینه ده.

مخبت وردګ

غزل!!!!!



دبېلتون پر وچه للمه لګوم دعشق اوبه
دوصال په تمه تمه مي خوړلی دی نیم زړه

فراقت دیوه ښکلي غوټ مات کړی يم پرملا
دپخوا په څېر اوس نه يم زه اوس نه يم هغه زه

رسموم يې تصويرونه پرې لګیايم هرسهار
دخپل خیال په چاپېريال کي دخپل خیال پردېواله

ژوند انګار دی ژوند لمبه ده ژوندبصری دی داور
ژوند مثال دوچ لرګي دی پاس پر سر دتناره

دزاهد سترګو کي عکس دی دګل غوندي معشوق
دزاهد ژوند بې معنا دی چي تېريږي بې له ده


هدایت الله زاهد

1403/8/26

حضرت شیخ الحدیث امیرالمؤمنین
هِبت الله اخند زاده حفظه الله

جانشین د ستر عمر او د منصور دی
د هیبت او شفقت مینې سمبول دی
شیخ صاحب زمونږ امیر حفظه الله
امارت مو له هر لوري پرې راټول دی

بل مشال د اخوت او محبت دی
شتون یې دې مظلوم امت لره نعمت دی
ستر مالیار د ګلابونو او غاټول دی

د زړګي ټوټه یې ځار له ښکلي دینه
د تاریخ صفحه یې څومره کړه زرینه
دی غازي د شهیدانو له کهول دی

د امت مسلمه ښکلی سالار دی
لاروی د خپل محبوب په ښکلې لار دی
جوړ د تکو سپینو ستورو باندې شپول دی

د تقوا مینې اخلاص عجيب مثال دی
رهبریت یې هر بې دین لره زوال دی
د ازمون زړۀ ته پوره د عشق په تول دی

مسعود ازمون

ګیله کاومه

د ســتـــړي جوند د ارمانو څخه ګیله کاومه
زه مې د مات زړه له دردو څخه ګیله کاومه

چــی سوګ د خپلو دښمني کوي پردو لپاره
تل مې د خپل وجود لاسو څخه ګیله کاومه

ځـــان مـسـلمان ګڼي د کفر نه انکار نه کوي
داســی خیرن خیرن فکرو څخه ګیله کاومه

چی څوګ د علم او عالم په قدر نه پوهیږي
د جــــاهــــلانـــو لـه خیالو څخه ګیله کاومه

دا چی د دین او د اسلام په نوم فتنی خوریږي
د دغــــی رنــګــه رنګ فتنو څخه ګیله کاومه

مــنـهاج الله زهیر نور فام کومه له ځان سره
ســـتـا لـــه غمونو او یادو څخه ګیله کاومه

              منهاج الله زهیر

غزل: محمد علیم بسمل

زه د خدای په رنګ کې رنګ يم؛ د یوې ډلې هم نه یم
که نا اشنا يم مؤمنانو! یو دې داسې هم په کې وي

د رقیب کړنې به زغمو، په مرګي مو پېرزو نه دی
دا خو ژوند دی ای يارانو! یو دې داسې هم په کې وي

ما به خدای بخښي شېخانو! خالي لاس به ځم جنت ته
خدای به وايي جنتيانو! یو دې داسې هم په کې وي

دا به هم د خدای تقدیر وي؛ چې دا کوږ لرګی سيخ نه شو
بسمل پرېږدئ ملايانو! یو دې داسې هم په کې وي

څه عظیم خلک دي چې لرې وړي له ښاره سترګې
کړي د جهاد په مورچلو کې  پیره داره سترګې

څه شبګیرونو زورولي،څه غبار پرې پروت دی
ته یې خوږې په فتوحاتو کړه باداره سترګې

د ژوند په حال یې بیا پوهیږم، ته بس دا ووایه
د هغه دنګ جانان مې څنګه وې ریباره سترګې

ښایي چې حورې یې لیدلي وي شهید اشنا مې
نیمې یې پټې وې او نیمې یې بیداره سترګې

چې نړیوال کفرته سپر یې نړیواله ملنګه
د مظلومانو انتظار درته  په لاره سترګې

آه! لویه خدایه د امت د مظلومانو په درد
څنګه ونه ژاړم او څنګه کړم قراره سترګې

یو  د قرآن په پاڼو بل د والیدینو په دید
ګله حسان کوچیه تل ساته خماره سترګې
حسان کوچی

غزل

له مینې له سکون ډکه ښایسته د وطن غیږه
طالبه ستا په شتون ښکاري تازه د وطن غیږه

پرون د رڼاګانو قاتلان وو په دې ښار کې
او نن ترې نه خالي ښکاریږي ښه د وطن غیږه

زړګی په کې قرار اخلي که هرڅومره وي ستړی
د مور پشان حسینه  ده پسته د وطن غیږه

د مینې محبت سپینې شغلې ترېنه تاویږي
رڼا رڼا ځلا ځلا ډیوه د وطن غیږه

شي تنده د وختونو د هرچا ورباندې ماته
اوبه اوبه ده خاص لکه چینه د وطن غیږه

په هر رنګه ګلونو ښایستونو چې سینګار ده
باغچه ده ګلدسته ده اوغونچه د وطن غیږه

ځلانده خدای دې نوره ترقیامته کړي په امن
ده مونږ ته درحمت ښکلې سایه د وطن غیږه

بدرالدین ځلاند

طالبه!!!!



ته دستورو  کلیوال يې ده سپوږمۍ پرتا مئینه
طالب جانه در لوګی سم ازادۍ پر تا مئينه

ګلابي رنګه څهره دي دیوسف په څېر ښائسته ده
زلیخې درپسې مړې دي ښاپېرۍ پرتا مئينه

ته  اتل دزمانې يې ته د عصر  میرویس خان يې
ته ایوب ددې وطن يې ملالۍ پر تا مئينه

تا ګټلې معرکه ده له سر کښــــو فرعونیانو
فلسطین درباندي ویاړي او نړۍ پر تا مئینه

دزاهد دقلم کرښې درنه دود اوسپـــــلني سه
غزل تا باندي  شیدا دی کاکړۍ پر تا مئـــــينه


هدایت الله زاهد

140/8/23

غزل

دي له خوږو نه ډکې
زما د جانان ـ خبرې

په سړي ښې لګیږي
د جار قربان ـ خبرې

دا دی د مینې اظهار
دي ښې اعیان ـ خبرې

چې له هر څه پاکې دي
دي د سبحان ـ خبرې

مونږه چې خدای ته پاک وو
کړي د جهان ـ خبرې

زړه له ګناه پاکوي
د پاک قرآن ـ خبرې

خان او مالدار ته مه کړئ
هیڅ د تاوان ـ خبرې

ده ستا جمال او کمال
کړي ستا په شان' خبرې

په ځیر یې هر حرف څیړه
بیا کړه بیان ـ خبرې

زه لکه غرونه دومره
وړومه په ځان ـ خبرې

غزل کې نغاړي مخبت
تل په ټول توان ـ خبرې

مخبت وردګ

خبري کوم !

لیونۍ نه یم له یادو !سره خبري کوم
جانانه ستاله تصویرو !سره خبري کوم

څه قتل سوي دي اوڅه یه سوه پرنیمه پاته
له پاته سوو ارمانوو !سره خبري کوم

اوښکي تم نشوي ترګریوانه یه کړي لاري جوړې
باڼه یه مات کړه له بڼو !سره خبري کوم

درد مي له زغم وتلۍ دردسره مي ورانه کړله
دزخمي زړه له پرهرو !سره خبري کوم

نه په زاریوګیرشوي اونه په تأویزدملا
وران شوي ندي ستاله پلو !سره خبري کوم

چي مهاجرته دي یادګاریوه تسبیح پري ښوده
قراریي شمارم له تسبو !سره خبري کوم

مهاجرهروي

مجاهده چې د جنګ زغره کېنږدې
ټول امت دې په نمجنو سترګو ګوري
مجاهده فریضه دې لا هم پاتې
آرزوګانې در کږې دي ستا په لوري
دا وړه غوندې وقفه ده مجاهده
دغه وخت ستا د راتلونکې د اعداد دی
امارت به رسوې تر خلافته
تر قیامته دا مسیر دی دا جهاد دی
مجاهده له غزې خو به خبر یې
ها معصوم معصوم غږونه خو به اورې
ها په وینو کې لت پت خلک خو وینې
هغه چیغې فریادونه خو به اورې
مجاهده محمد ابن قاسم شه
راجه ګانو دې تور سرې خور نیولې
د کشمیر له خولې نه تورې وینې څاڅي
مرهټانو یې د ژوند ښکلا خوړلې
مجاهده د طارق د غره په څوکه
د صلیب بدرنګ نشان چا درولی
د اندلس درې د حال په  ژبه وایي
چا یې هغه پخوانی برم وژلی
مجاهده ترکستان ټوټې ټوټې دی
قتیبه ابن مسلم ته ضرورت دی
د کاشغر ښکلا پیت پوزو ده لوټلې
بیا په کار هلته یو نوي قیادت دی
په ترمذ د سایبېریا لېوان ګډ شوي
بخاریٰ کې بخاري له خلکو هېر دی
فرغانه او شیشان دواړه یتیمان دي
ما وراء النهر ټول په ورکو شمېر دی
مجاهده دا د څو ورځو چوکۍ دي
دا دفتر او بلډینګونه عارضي دي
د دنیا په رنګینۍ دې زړه بند نشي
دغه لوړ پاخه کورونه عارضي دي
مجاهده ستا پر غاړه رسالت دی
کړې دفاع به د الله له پاکه دینه
په دې لاره به تر مرګه پورې درومې
نذرانه به دې وي دې لاره کې وینه
مجاهده د ستړیا احساس ونکړې
ته د دغه تیت پرک امت پاسبان یې
قیادت او سیادت له خلکو ورک دي
اوس ور ګډ د خدای په دې ستر امتحان یې
مجاهده د ملا عاکف کلام کې
دغه څو توري فقط  د اِنْتِباه وو
مجاهده بیا بښنه درنه غواړم
که څه ستوغ ؤ یا ضعیف او اشتباه وو
ملا عاکف امارتي
۸ جمادى الأولى ۱۴۴۶

غزل!!!!



په لوی لاس زؤرونه وخپل تن ته ورکوې
زره زره حساب به يې څېښتن ته ورکوې

ګناه کوې توبه دې هېره کړې ده مؤمينه
چانسونه  دبري لعین دوښمن ته ورکوې

کومک دي له بې وزله او یتېم سره ونه کړ
تانې لا اضـــــــــاپه وهر اړمن ته ورکوې

هغه چي وفاداره دی له زهنه دي ایستلی
وعدې درفاقت ودروغجن ته ور کوې

په دوې ورځې ژوندون څنګه باور کوې زاهده
پاخه پاخه لفظونه چي مئين ته ور کوې


هدایت الله زاهد


1403/8/20

غزل
ـــــــــ
د یو درد د انعکاس مهرباني ده
زړه کې غوټه د احساس مهرباني ده

په اوږه مې ستا د لاس مهرباني ده
که د وهم او وسواس مهرباني ده

د هر ښکلي څېره تاته ورته پایم
د تمثیل او د قیاس مهرباني ده

بغاوت له هر جابر په هسکه غاړه
د خپل رب په مونږه خاص مهرباني ده

چې غوسه دې هم په نرمه مسکا اخلم
څه بې ځایه د اخلاص مهرباني ده

شاعري څۀ ده؟ زاهده خو کوو یې
چې د خوړین زړۀ د بړاس مهرباني ده
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
زاهد ساپی

د امت شهید ته ډالۍ

شین کړ د تاریخ په پاڼو نوی فصل بیا سنوار
هسکه غاړه ناست د شهادت جام ته یحيی سنوار

لاړو زنګي لاړو هیلې پاتې ایوبي ته شوې
توغ د ازادۍ رسول غواړي تر ايلیا سنوار

سترګو د فرعون ته نن درس وايي امسا باندې
داسې يې تفسیر کړلو مآرب اخری سنوار

ناست لکه پاچا دی، ورکوي د ازادۍ حکم
لا خو په زخمونو کې طوفان دی د اقصا سنوار

تښتي له امته د غفلت تیارې انسه! بيا
پورته د غزې له کهکشانه کړه رڼا سنوار

انس حقاني

دتللو زلمو ياد!



یادونه دې سړی داسي فکرو کي را حصارکړي
چي ځان وسرښندنې او وژنې ته تیار کړي

په نوم پسې دي بعضي خلګ سپکې سپوري وايې
خو داسي خلګ هم سته په نامه دي افتخار کړي

ملګري دسنګردي   خاطرې  قبر ته لولي
ملــــــګري دسنګر دي يادونه پر مزار کړي

دي ښکلې ښکلې حوري دجنت پرتا مينې
شهیده ځکه لوبي دي په څڼو او روخسار کړي

زاهد دي لا اوس هم دقدمو تره پا ته غوږوي
زاهد دي لا اوس هم دبیا راتللو انتظار کړي


هدایت الله زاهد


1403/8/19

....................................................
ټرم او دهغي غلامانو ته پیغام
....................................................
بیا ټرم پاچا شو بیا خوشال منافقان شول
پدی عمل باندي ډیر خلک بی ایمان شول
ـــ۱ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پدی خوشاله دي چې بیابه دلته ټرم رادرومي
هغه چې راغلي ول په کوم شرم روان شول
ــــ۲ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ته بی ایمانه ورته بیا څوکیدارۍ ته طمعه
دا ستا په شانتي په بوشکو ډیر تر اسمان شول
ــــ۳ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
اول راتلی نشي که راشي بیا دي سل ځل راشي
ځکه معلوم مونږ ته په تیر وخت په میدان شول
ـــــ۴ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
هغه چې راغلی ول نو څو وړکو جهاد ته لاس کړو
نور څه مزدور څه نوکران څه غلامان شول
ـــــ۵ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مونږه لا هغسي واسکټ بم او موټر بم ته تیار
راځی په سترګو خوشال بیا مو فدایان شول
ـــــ۶ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بیا به لمړی قدم غلام وژنو او بیا یی بادار
تشکیل راجوړ راټول ملګري د عثمان شول
ـــ۷ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
نن ورځ 
۷ جمادى الأولى ۱۴۴۶
۲۴ عقرب ۱۴۰۳......

هوا ته هيڅ نه پورته کیږي او وزر نلري
د بخت کوتره مې د شپوغیږ کې ، سحر نلري

د خولې خبرو کی قیمت د ملغلرو لري
په ظاهری څېره فقیر دی سِم او زر نلري

دباچاهي سړی دی حال یې قال ویلی نشي
سپر تواضع لري او شا ته کوم عسکر نلري

له هغه چاسره یی قطـع رابطه کــړې ده
څوک چی له عشقه لرې شوی دی اثر نلري

پوره مین دی او د مینې قدر ښه پيژني
خو خلک وایي وحیدي جانان دلبر نلري

وحیدالله وحیدي

غزل

له جنګ' او له جګړو او له جنجاله لیرې لیرې
دا خلک' دا دي ولاړل له بد حاله لیرې لیرې!

هغو دا دي مزه د امنیت او امن حس کړه
چې څوک وو څو پیړۍ له استقلاله لیرې لیرې

مؤمنې عقیدې! د په مؤمن زېور' سمبال وي!
الله' خو یې د ساتي له دجاله لیرې لیرې

ټغر د اشغال ټول وي آزادي وي په وطن کې?
دا هسې تصور' ؤ له هر خیاله لیرې لیرې

دې خلکو ځکه دومره د جهاد' استقبال وکړ
ساتلی یې ضمیر ؤ له زواله لیرې لیرې

مخبت' درته دعا کوم طالبه یوسف مخیه!
ته مه شې له جمال او له کماله لیرې لیرې

مخبت وردګ

غزل!!!!!


دعشــــــــق رازونه په ګلونو کي وي
انــــــتخابونه په ګــــــــلونو کي وي

اغزي خو هر څوک کري بد دي که ښه
خـــــــو نظرونه پـــــــه ګلونو کي وي

ښکلي که هر څومره مغرور وي وي دې
داعادتــــــــــونه په ګـــــــــلونه کي وي

ژر ژر غـــــــوسه په جــــادوګرو کي وي
ډېر ډېــــــر ســـوچونه په ګلونو کي وي

پــــــــــــرې تازه کېږمه  روحا او جسما
څـــــــــــــومره خــوندونه په ګلونو کي وي

زاهد پـــــــــه ښــــــکلو پسې سر ماتوم 
اوس مي خیالونه پـــــــه ګلونو کي وي


هدایت الله زاهد

1403/8/18

د هجر شپې درنې درنې څنګه یې تېرې کړمه
نوردې نوم نه اخلم له ذهنه به یې لېرې کړمه

د وصال تندې یم اخیستی یاره مرم درپسې
څنګه داستاخواږې کیسې به یاره هِېرې کړمه

ته به هم وژاړي زخمي به شې په زړه جانانه
که مړاوې هیلې دزخمي زړګي برسېرې کړمه

سترګې مې سرې شي له دردو جانانه مړبه شمه
ستایاد مې واخلي له دردو غېږې چاپِېرې کړمه

زړه مې چودلی دی اوس وینې ترېنه څاڅي یاره
د زړه له درده یاره چيغې څه نادېرې کړمه

څنګه رنځور دې کړمه پرېدې ښودم لاړې رانه
اوس به سلګۍدرپسې یاره زه بې شمېرې کړمه

څنګه له درد څخه قسیم بدري زړګی قرارکړم
سلګۍوهم اوښکي به نورې لا هم ډېرې کړمه
قسیم بدري

غزل!!!!


بېلتون به دي په ما غریب نوکاره لګوله
ډېوه چي به مې هره شپه  نیګاره لګوله

زما ژوند خو په تیارو کي هم ممکن وو یوسف مخې
خو خاص مي ستا ددوو سترګو دپاره لګوله

دزړه پر سر مې ستا سپېڅلی نوم نقش کاوو
دزړه پر سر مي تاپسې  هنــــــداره لګوله

نعره دیه قربان به مي له خولې نه راوتله
ټپه دیـــــــــــکه زار به مــې پر لاره لګوله

په خیال کي به له حورو لا راتېره وې حسينې
جنت کي به مې تاته خدمتګاره لګوله

دمينې اندازه مې ورقیب ته ور ښودله
دميـــــــــنې نتیجه مي له رویباره لګوله

ماښام به مې رباب درپسې ترنګاوه زاهد
او خـوا کي دسپېدو به مې دوتاره لګوله



هدایت الله زاهد

1403/8/17

محمد علیم بسمل

شاعرانو، ليکوالانو او نعت خوانانو ملګرو!!
الله تعالی په قران کريم کې يا موسی! يا عيسی! او نور ویلي دي؛ خو يا محمدا! يې نه دي ويلي؛ بلکې په قران کريم کې د ځینو وجوهاتو له امله منع هم راغلې ده. چې هغه يو څه تفصيلي موضوع ده.
بهتره به وي، چې په شعر، نثر او ترنم کې د يامحمدا! وا محمدا! او يا هم له محمد نوم څخه ډډه وکړو؛ ځکه چې دا د نبی عليه السلام په حق کې د ادب له چوکاټ نه يو څه لرې مالومېږي.
#بسمل

اکثره شاعران او نعت خوانان د رسول کريم علیه السلام د ظاهري ښایست صفت کوي، لکه ستا سترګې مبارکې، ستا زلفې، ستا مخ مبارک، ستا قد او قامت او...
همدارنګه د خپل عشق يادونه ډېره کوي، چې په اصل کې شاعر او نعت خوان د رسول علیه السلام صفت نه کوي، په حقيقت کې يې د ځان صفت شروع کړی وي. لکه، زه دې په ښایست مين يم، ته مې دلبر يې، بې له تا مې ژوند په انګار دی او داسې نور.

مګر د نبي عليه السلام د اخلاقو، کردار او سنتو بیخي کمه يادونه کېږي؛ سره ددې چې اخلاقو مبارکو ته یې د خلکو رابلل مهم کار دی او ټولنه پرې هدایت ته رسېږي.
مثلا! نبي علیه السلام فرمایي: هغه کس مؤمن نه دی، چې ګاونډي يې نهر وي؛ دی يې په حال خبروي، د نهرې خېټې د مړولو توان یې لري، خو بیا هم د خپل ګاونډي غم نه خوري.

همدارنګه د مور او پلار اداب، په ټولنه کې د مختلفو وګړو سره نېک چلند، عفوه، صله رحمي، عدالت، سخاوت، عاجزي او... دارنګه سلګونه سنت، اخلاق او لارښوونې د رسول علیه السلام له مونږ پاتې دي، چې نورو ته یې ورسوو؛ خو بيا هم مونږ د رسول کريم عليه السلام په ظاهري ښایست او خپل عشق باندې زیات تمرکز کړی.

له شاعرانو او نعت خوانانو مې هيله ده، چې کوښښ وکړي تر ډېره د نبي عليه السلام اخلاق، سنت او کردار تر خلکو ورسوئ؛ ان شاءالله نتيجه به یې د اجر ترڅنګ ګټوره او دوامداره وي.
#بسمل

ځه به زړه ته راته ځان وایه جانانه
ځه دې ومرم ته ارمان وایه جانانه
چي دي نوم کله په خوله باندي هم راوړم
چي در غږ کړم ته قربان وایه جانانه

چي مې ویني له زخمي زړه نه څڅیږي
چي ځه آه کړم ته درمان وایه جانانه

پس له مرګه مې هم یاد ساته دلبره
رافسي ښکلی قران وایه جانانه

لږوه سترګې په مینه هره خواکې
ورته ګل افغانستان وایه جانانه

په تاهم دومره خوږ لږمه کنه لږم
خداي راستي چي په ایمان وایه جانانه

ځه رنځور سیف العمر په تامین یم
ته دخپل دزړه فرمان وایه جانانه

ړنګ سیف العمر

و چا ته چیغي وکـــــــړي اخ چاته فریاد وکړي
اقصی  بې وسه ده اوڅوک به یې امداد وکړي

د ايټم بم خاوندان، هغه واکداران ویده دي!!
داسي حاکم نشته چې ستاپه ننګ جهاد وکړي

په میلونو مسلمانانو کې څوک داسي نسته
چې د غزې ازاده ولو ته اعـــــــــداد وکړي

په اوښکو ډکي سترګي پورته کړه درب لوري ته
چې دي کومک زموږ دعجمو په هیواد وکړي

افسوس داستا پرځای یې مرسته ویهودو ته ځي
داسي مؤمن به نو څه کرکه له فساد وکړي

تا خو موږ ټول په امتحان کي دربﷻ واچولو
څوک به شي وړاندي څوک به دفعه دالحاد وکړي

طالب فیضانه! چي کافرو تـه مډال ورکوي?!
دا رزیلان  به نو د کفر څه تضـــــــــاد وکړي.

1446/5/3
1403/8/15

ښکلا وشینده' په زړونو د ښکلا ارزښت معلوم کړه
لارویه' په تیارو کې د رڼا ارزښت معلوم کړه

د دنیا تاوان او ګټه په انصاف باندې تقسیم کړه
په دې ښې څیړنې وکړه د دنیا ارزښت معلوم کړه

بیا د تیر اسلامي برم' زنګ وهلې توره واخله
پاڅه بیا دا قیام وکړه ته یې بیا ارزښت معلوم کړه

د وجدان آزادي څه ده ویښ ضمیر او ایمان څه دي?
چې دا څه دي په څه ارزي ته همدا ارزښت معلوم کړه


د بربنډ جهان په وړاندې خورې! ته خپل عفت ساته
د حیاء پړونی ټینګ کړه د حیاء ارزښت معلوم کړه

ښه په ځیر مطالعه کړه کتابونه! د خپل ژوند دې
تبصره' پر هر چا وکړه د هر چا ارزښت معلوم کړه

چې ما څه عنوان راوړی ګټور دی او که ندی?
مخبت دا دی درته ناست یم ته زما ارزښت معلوم کړه

مخبت وردګ

غزل!!

نامه دي بې اختیاره په خبرو کي راځي
او حسن دي په ډېرو جادوګرو کي راځي

دقد مثال دي زه څنګه تعبیر کړم دنګه یاره
خو نه په چنارونو نه نښــــترو کي راځي

یادونو دي دژوند هره لحظه مشغوله کړې
که ویښ يم که ویده يمه اکثرو کي راځي

تنکۍ مینې دي زه يم داسي حد ته رسولی
چي حال مي اوس په بدو او بدترو کي
راځي

ديؤ ځل ملاقات خوند دي لالیه دومره ډېر دی
چي ټولو شــــــېرينئيو او شکرو کي راځي

په زهن کي دي ساتم زاهد څنکه به دې هېر کړم
څهره دي خیال ته څو ښکلو نپرو کي راځي

هدايت الله زاهد

‏يو څوک دی رڼې اوښکې یې خبرو سره ځي
د زړه درد يې له تاندو ملغلرو سره ځي

دا ځوان راته ښکاريږي له تپې د ملالۍ
چې جنګ ته له ټپو او له سندرو سره ځي

یو زوی دی شپه او ورځ سولوي ګوتې په ټچ سکرين
يو پلار دی د لاس پوست یې له ډبرو سره ځي

دا خوب که واقعيت دی چې «sنوار» او «هنيه» وي
جنت ته د حطين له سرلښکرو سره ځي

را یاد شي ها د ډرون او د غازيانو پټپټانی
شپانه چې ستړي ستړي له نښترو سره ځي

سعيده! تش د وچې توکل هم کافي نه دی
غیور نبي احد ته چې له زغرو سره ځي

‏يو څوک دی رڼې اوښکې یې خبرو سره ځي
د زړه درد يې له تاندو ملغلرو سره ځي

دا ځوان راته ښکاريږي له تپې د ملالۍ
چې جنګ ته له ټپو او له سندرو سره ځي

یو زوی دی شپه او ورځ سولوي ګوتې په ټچ سکرين
يو پلار دی د لاس پوست یې له ډبرو سره ځي

دا خوب که واقعيت دی چې «sنوار» او «هنيه» وي
جنت ته د حطين له سرلښکرو سره ځي

را یاد شي ها د ډرون او د غازيانو پټپټانی
شپانه چې ستړي ستړي له نښترو سره ځي

سعيده! تش د وچې توکل هم کافي نه دی
غیور نبي احد ته چې له زغرو سره ځي

غزل


ساتۍ له بنګو له کوکنارو وطن
دغه حسین دا دګلزارو وطن

دا مجاهده مبارزه خاوره
دمیړنیو داحرارو وطن

دا دیاقوتو زمرو دو معدن
دا دنښترو دچینارو وطن

دا دزمرو دا دمردانو مسکن
دا دښاغلیو دشهکارو وطن

درې یې شنې یخې چینې دزمزم
دا مستانه دا دابشارو وطن

زړه ته سکون او اطمینان وربښي
دا دعطرونو دزرتارو وطن

په ننګ غیرت باندې ولاړ دی مدام
په مقابل کې دخونخوارو وطن

مونږه پرې ویاړو بدرالدین ځلانده
دا ښایسته دا دبهارو وطن


بدرالدین ځلاند

غزل


دی قیمتي یې له الماس حسن
جانان لري څومره حساس حسن

چې په هر زړه دمینې راج چلوي
چې لري هر زړه ته تماس حسن

څومره په لوړ کمال اداء وي کوي
څه په هنر کړي انعٍکاس حسن

داستر څیښتن دی لورولئ په یار
نه يې له چا دی   اقتباس حسن

خامخا لارکوي و ډیرو زړوته
ډک دی  له ښکلي سپین احساس حسن

ځلانده زه ورته ښه فکر لرم
تعبیروم په ښه قیاس حسن

بدرالدین ځلاند

ای نجاره د تابوت وراني نقشی کړه
د دې ښار ویجاړې جوړې دروازې کړه

د کفن تانونه ټول کړه دوکانداره
نوري ګز پیغلو ته ښکلي لوپټي کړه

توخم وشینده مالیاره چی ګلزار شي
خړی دښتي په شنو  للمو زرغوني کړه

ته شپیلي شپونکیه بیا ځل ترنم کړه
پټي کیګده دي دردمنو ته ټپي کړه

ته هم مه کینه وزګار طالبه ځوانه
د وطن لپاره تویي دي خولي کړه

نور وطنه افغانانو ته جنت شه
په سرو وینو یي راشني غوټې غونچي کړه

هر یو بیت د استقلال په باب کي لیکه
ته شاعر شهکار شپونکیه زمزمي کړه

شهکار شپونکی

غزل



دوخت له غدارانو.شولو خلاص افغانستان
تاریخ لري دننګ غیرت حساس افغانستان

دنګ غرونه دغیرت لري غیور باتور وطن مو
ښکلایې له چانه ده اقتباس افغانستان

دهر دښمن په مخ کې تل ولاړ ده په میړانه
له هیچا څخه نلرې هراس افغانستان

څیښتن ډیر قیمتي دئ فیدا کړی شکر شکر
یاقوت دی زمرود دی او الماس افغانستان

چې مونږ ته یې جنت جنت ښایسته غیږه خوږه ده
په تن دمحبت لري لباس افغانستان

له وخته مجاهد ده مبارز ده قهرمان ده
ځلانده له چا نلري وسواس افغانستان

بدرالدین ځلاند

ورپسې ستړی سوم ستومان مړ سوم
دیدن مي وَنکړ د ګران مړ سوم

فِکر کاوه مي چې پيدا به يې کړم
خو په زړه پاته مي ارمان مړ سوم

اوس مي هم تمه سته چې کیږي دیدن
خَیر که لاړم له جهان مړ سوم

ستا فیراقت راباندي زور سو یاره
ځکه په وینو سور ګرېوان مړ سوم

هرڅوک لري نه داسي ښکولی صنم
چې ځان پرې وسوځوي ځوان مړ سوم

اوس مي له قبر نه خوردې وړي خلګ
فاروقه دومره په ایمان مړ سوم

سیف الفاروق رافع

غزل
ــــــــ
ستا له تلو وروسته ژوند د لویې حادثې نامه ده
د بېلتانه د شپې صحنه، د هرې شپې نامه ده

مړ ژواندې هیلې مې په څېر لکه کوچنیان د غزې
زړه مې کټ مټ د دغه ورانې ښاریې نامه ده

د دوران غم دی د جانان غم ته وخت نه بیامومم
عشقه بخښنه، اوس مې هېره د "هغې" نامه ده

له ما یې شپول د عاطفې او دعاګانو تاو دی
خوږه په ټول کاله کې ځکه د "ادې" نامه ده

یو لاروي ورته په لار د جنون پلونه پرېښي
زاهد ته پاتې زندګي نوره په دې نامه ده
ـــــــــــــــــــ
زاهد ساپی
۲۵ اکتوبر ۲۰۲۴م

ارمــــانه سه شوې

زمـــا د سټړې ذنـداګۍ سـټـړیه ارمــانه سه شوې
رانـــه جـودا شـــوې رانه لاړلې جــانانه سه شوې

تـه خـو زمـا د سـتـرګو تـور د زړه ټکور وی ګرانه
اوس مې زړګی درپسې دردکوي درمانه سه شوې

یاره دا ستا د بیلیدو سره جوندون تریخ شه وی
نــشـته مــــزه په جوندانه کې قدردانه سه شوې

د هـېـراولو خــو ته نه یـــې دا به څـنګه شي نو
درپسـې مات شولمه ړنګ شولمه ګرانه سه شوې

د ځیـنو خلکو جودایې رانه خپل ځان ورک کړی
ځان ته هیران شم ځان ته واوایم چې ځانه سه شوی

تـېر انــقــلاب کــې رانه لاړلـی بیا مې ونه لیدی
ما ویلې را به شې خو را نه غلی ناځوانه سه شوی

*مـنـهاج الله زهـیر* دی یاد سـاتم تر هغې پوری
چې یا دی خپل کړم یادی هېر کړمه قربانه سه شوی

           منهاج الله زهیر

شهید یٰحیٰ السنوار

زخمي زخمي په وینو سور څه دنګ چنار پروت دی
د رب! په دین شو قرباني یٰحیٰ سِنوار پروت دی

ته وا حمزه دی لګېدلی پر سینه په نېزې
له وجود وتي یې مرمئ دي ټول پرهار پروت دی

له غیرت جوړ په پوره تول د غیرتونو رهبر
و پر یهودو باندي تندر او ښامار پروت دی

د تکبیر چیغه یې خاموشه کاروان پاتې یتیم
زلمي په چیغو په سلګو شهید سالار پروت دی

درب! لقأيې شه نصیب ځای یې جنّْتْ الفیردوس
یٰحـیٰ شهید د یو چا مینه کي خمار پروت دی

له ستړي ژونده یې رخصت واخیست دمه یې وکړه
د سپینو حورو پر څنګل څه په کرار پروت دی

ټوټې ټوټې اعضاء دې شه د رب! دربار کي قبول
أنـس حمّاسي! ستا دغم په سخت ګزار پروت دی

أنـس حـمّاسي
#النبوي_بصري_څانګه

د،دردشپه !

لکه لمرداسي ډوبیږمه !په شپه کې
ویده نیم خورالویږمه !په شپه کې

چي رایاده ستاغزل غزل ځوانې شې
ترنم کوم  ږغیږمه !په شپه کې

مادي دومره انتظاردراتلو کړۍ
ستړۍ شوی یم ځنګیږمه !په شپه کې

دخزان سیلۍ مي بیاپرهیلوراغله
مړاوۍ ګل یمه رژیږمه !په شپه کې

ستافراق مي پرزړه دومره اثرکړۍ
زړه مي درد کوي کړیږمه !په شپه کې

مهاجرچي دي رایادکړم ورکه یاره
بس له ځان سره ژړیږمه !په شپه کې

مهاجرهروي

غــزل

د چا انـځور ته څڅومه تر سهاره اوښکې
رخصتوم یې له دردو سره قراره اوښکې

په ظاهر کړم ورته خندا په ځان څوک نه پوه کوم
په تنهايي کې تویوم بیا بې اختیاره اوښکې

کړي یې سودا نې پاکوي ښیم یې نه هر چا ته
سترګو کې ځکه کله کله کړم حصاره اوښکې

په چا باور وکړم او چاته ورکړم زړه حیران یم
اکثره خلک تویوي بې اعتباره اوښکې

یو وخت به راشي ته به هم شې زما په پشانې اشنا
یو وخت به رسم کړې ته هم په دغه لاره اوښکې

د دې نړۍ خلکو یم دومره ځورولی خدایه
ځکه ساتمه عبیده له هر یاره اوښکې

صبر کړه د ښکلو نه خبر به شې
کله چې خبرېږي برابر به شې

مينه کې بازي هم چا ګټلي ده؟
تشه ځولۍ پاڅې به ترور به شې

ته به په خپل عقل باوري ښه يې
بار يې که دې وکتو اوتر به شې

ښکلے چې در وکسي پخلا به شې
بل پله چې ګوري مرور به شې

لافې د پۍ مخو مخ کې څه معنى
لر و بر چې کېږې لاسي بر به شې

سر د پاسه سر دې اورېدلے دی
ته مې د زړه سر ته ګوره سر به شې

مه اچوه لاس مجذوبه ښکلو ته
در به په لاس نه شي در په در به شې

عبدالرحیم مجذوب

‏د حال په ژبه، د ډرون او قومندان مکالمه

قومندان په دوړو پټ په سوفه ناست دی
له راسته لاسه یې سرې وينې بهیږي
درد هم شته، خو دی په دې فکر کې ډوب دی
بې تورزن لاسه به څنګه نور جنګيږي؟

قومندان دوه شپېته کاله راتېر کړي
په هجرت، په هتکړو کې په جګړو کې
د ایمان په زور یې هر آزمون مات کړی
د سندان غوندې پوخ شوی ګوزارو کې

نن ټپي دی، نن ترې ګرمه وینه څاڅي
بې وسلې دی، تنهایي ده، کلابند دی
مګر بیا هم څوک نږدې نه شي ورتللای
که هر څو لکه زمری په جال کې بند دی

صهيوني لښکريان لور په لور خزه دي
فولادي ټانګونه هره خوا غوریږي
جرأت نشته په هیچا کې چې ورمخ شي
له ناکامه، کوچنی ډرون ورلېږل کیږي

درد نيولی قومندان چې ډرون ته ګوري
ورته وایي: ته لا څه یې؟ دلته څه کړې
ها اصلی بدي داران دې شي رامخکې
تښته! ځان به په پردي جنګ کې لمبه کړې

ډرون بُنګيږي ورته وایي زه جاسوس يم
رالېږلی یمه، ستا بدي دارانو
مګر ته راته شناخته غوندې معلوم شوې
راته ښکاري له ټولۍ د مسلمانو

زه هم تاسو نه پردی نه یم، خو های چې!
اوس مې واک د بل لاسو ته دی لوېدلی
زه د علم د حکمت وروستی مولود یم
زما زړی ستا اسلافو دی کرلی

زه د هغه علم جوړ یم، مؤسس چې ــ
ــ یې جابر بن حیان، ابن هیثم دی
خوارزمي، البيروني چې دی پاللی
د کِندي او ادريسي په نُسخو تم دی

د عربو د رېګزارو فارِسان چې
د نړۍ په لر او بر باندې خپاره شول
ورسره شوه هم په دين نړۍ روښانه
هم هر ځای د تمدن زړي راشنه شول

ها غازيان چې د طارق له ابنا تېر شول
اروپا ته ښکلی دين یې و راوړی
تمدن، ساینس او حکمت هم ورسره و
له علومو ډک خورجين یې و راوړی

د علومو څراغ بل شو اندلس کې
راز او رمز د طبيعت په لوڅېدو شو
د حکمت، د عناصرو علوم دود شول
یو عجيب نوی جهان په کشفېدو شو

لکه شرق چې د علومو خزانه وه
په ديني او دنيوي حساب رهبر و
د یورپ په منځنو تیاره پېړیو
اندلس نه په ختو د علم لمر و

ها نهال چې تاسو کېښود اندلس کې
درنه پاتې شو همالته، بيا مو هېر کړ
ها چې تاسو وې د زړه وينې ورکړې
دښمن خپل کړلو او لاس یې پرې راتېر کړ

غرب هماغو فارمولو ته وده ورکړه
ګاليله و، که جيمز واټ و، که نيوټن و
د طوسي، د زهراوي په پلونو تلل، خو
دغه وخت تاسو پرې ایښی دغه فن و

نن چې غرب په ټول جهان باندې خاني کړي
ستا له لاس لویدلې توره یې ده لاس کې
دا سورسترګی ما ته ډېر ښه رامعلوم دی
بې له دې يې نشه نشته په ګیلاس کې

قومندان لرګي ته لاس کړل ډرون ته وایي
ځغله! ته اوس دلته چا ته لارې ښایې؟
ورشه! مړ امت له خوبه رابيدار کړه
دلته څه کړې چې دردمنو ته لګيا یې

څه چې وايې واړه سم دي مګر واوره!
تنها توره هم کافي نه ده په جنګ کې
ايمان غواړي، عزم غواړي، احساس غواړي
توره بې عزمه ده اوسپنه په څنګ کې

د الوت لپاره دوه وزر په کار دي
هم ايمان او هم کمان به درسره وي
د دنيا کار د دنيا په تدبير کیږي
خو رڼا د پاک قرآن به درسره وي

حيف، چې نن چا په ايمان منګولې ایښي
ځينو ځينو یې کمان دی غورځولی
ځينو نورو په کمان ايمان راوړی
له سينو یې حق ايمان دی غورځولی

قومندان کرار کرار له جوشه لويږي
غږ يې ټيټ خو د زړګي دربی یې لوړ دی
اراده يې د صخرې غوندې پړکا، کا
که هر څو يې ځان په خاورو باندې خړ دی

قاري عبدالستار سعيد

غزل

تاسې يې حال واخلی داڅوک دی چي تنهاګرځې
زړه يې په لپو کې نيولی په ژړا ګرځې

دخپلي ورانې زندګی کيسه کې ندی درومې
نازکې پښي دژوند په ستني غوندې ملا ګرځې

بيرته راتګ ته به دي دامعنا په مخ وليکم
لکه تياره ښار ته چي بيا ځلي رڼا ګرځې

دومره هم مه تړی په چاپسې مؤمنو زړونه
شته خلک نه پاتيږې نن وې که صبا ګرځي

دهمسفرو زخمي ګوتو ته لاس مه وهه چې
ژوند دی روان دی په هر رنګ لکه دنيا ګرځي

زموږ دوصال کيسه لا هغسې پيچلې ايښې
زړه مې لا هغسې ددرد پرکربلا ګرځي

ته يې په حقه لار در وغواړه خالقه خدايه
درمل عرفان چي کله بيرته ستا په خوا ګرځي

درمل عرفان

ستړی یمه ستړی یم

بــس له انتظاره نور ستړی یمه ستړی یم
ای د مـینی یاره نور ستړی یمه ستړی یم

نـــــشــتـــه دی له ما څخه قرار ورک دی
چیرت یې قراره نور ستړی یمه سټری یم

تـــــا راســــــره کــــړی وعــــده مات کړه
نه راځې په لاره نور ستړی یمه ستړی یم

مــــا دی د یــــاري نه لاس اخیستی دی
پـرمیږده عداره نور ستړی یمه ستړی یم

تا نه زمـــــا زړه داســــې تـــور شـوی دی
نه دی ستا لپاره نور ستړی یمه ستړی یم

زړه مــــې پـــه ســینه کې درد نیوالی دی
ستادغم له واره نور ستړی یمه ستړی یم

مــــا مــنــهــــاج الله زهــیر هم پریښودو
نـه یمه بی کاره نور ستړی یمه ستړی یم

            منهاج الله زهیر

غمجنې ټپې

شهیده یاره هیرمي نه یی
دهرلمانځه پسي دوعا درته کومه

غم دي هرځای کي راسره دۍ
په نیمه شپه کي مي لَخوبه پاڅوینه

سترګي مي ستادلاروڅارکړي
زه دي په هجرلکه شمعه ویلي سومه

دمازدیګرنری شماله
زماترشهیدلالي مي یوسه سلامونه

زړه مي له غمه راته ساته
لکه طالب چي دوطن کوي ساتنه

جانانه دومره رایادیږې
چي نوم دي واورم غلی غلی وژاړمه

ډیرګیله من له شهادت یم
سړی تنهاکړي یارترحورو رسوینه

دسمال دي جیب کي راسره دی
شهیده یاره تامدام پري یادومه

دقبرسرته دي ولاړ یم
سردي راپورته کړه ترتاراغلی یمه

حجري ته راسم په ژړاسم
راته یادیږي دشهیدلالې وختونه

چي ته به کټ کټ په خنداسوي
مابدي واخسته په غلاڅوانځورونه

کتاب مي خلاس سو ته رانغلې
زه دي لااوس هم دراتلو په طمه یمه

دانقبلاب وزور ته ګوره
پرشازلمیو موجنډې ولاړي دینه

ومورته یودانه ځوي پاته
له ډیره نازه یه پرټنډه ښکوله وینه

آزادی مه مغروره کیږه
ستاپه ولورکي موورکړي دي سرونه

نه  مي هیریږې څنګه وړم
له ډیره درده په زړه ونیسم لاسونه

ستادڅادرتر حاشو ځارشم
طالب لالیه ځه په تا فخر کومه

غم دي لاځوان دی زه یی زوړ کړم
زه دي له غم سره وختونه تیره ومه

ماته دي ټوله ژوندون اورکړ
ستانصیب شوي دي دحورومجلسونه

زړه کي مي بلي لمبي تاوشي
چي راپه زړه شي ستا ټوټي ټوټي هډونه

دمهاجر دحجري یاره
رب دي نصیب کړه ښکلې ښکلې جنتونه

زمامهاجرشفاعت غواړه
ورځ دمحشرکي چي کوي شفاعتونه

مهاجرهروي

غزل

په ژوندکي مي پوره نشوې ارمانه !ځواني مرګه
پرنیمه لاردي پریښودم جانانه !ځواني مرګه

داهجردی که داداسرافیل دشپیلی غګ دۍ
قیامت دي راته جوړکړلو هجرانه !ځواني مرګه

له درده مي په ستوني کي ساه لنډه لنډه کیږې
خومړدي کړمه مړدي کړم خفګانه !ځواني مرګه

له وخته یه راکړي دوصال وعده خوداچې
دریږې نه اوس څنګه کړم بارانه !ځواني مرګه

دزړه له پرهرومي په څک څک ویني راڅاڅي
نوکله به درمل راوړې درمانه !ځواني نرګه

کَوَمه مهاجردرته زاری چي نوریی پریږده
قیصه یه نوره مه کوه ګومانه !ځواني مرګیه

مهاجرهروي

یو وخت و ښه اباد وې ما لیدلې به چناره
مرغۍ قطار قطار درته راتللې به چناره

ښه یاد مې دي چې دلته کله جنګ نه و راغلی
د امن په بادونو ځنګېدلې به چناره

ګودر کې به هم شور و ستا به وخت ورسره تیر و
د ځان سره مُسکی وې خندیدلې به چناره

سیلۍ سره چې کله به دې څانګې په مستۍ شوې
څه ښکلي ترنم کې غږیدلې به چناره

ستا سیوري ته به ناست چې دوه مئین چرته خفه شو
ته څومره مینه ناک وې ژړیدلې به چناره

اخ ګرانه ستا د ډیرو احسانونو په بدل کې
خفه به شوم چې کله سوځیدلې به چناره

هاشم به دخپل ژوند ستړې کیسې چې درته راؤړې
په څومره خاموشۍ تا اوریدلې به چناره
ـــــــــــــــــــــــ
هاشم سادات

یم راغلی دې تر دره ډیر عاصي یم
ګناهونو باندې بار یا الهې یم
ستا د رحم په طلب یم پاک سبحانه
عفوه غواړم په هر حکم دې راضي یم

درته نیسمه ستا روۍ وکړه بخښنه
خطاکار یم ګنهګار یمه څښتنه
کړه پرده مې ستا د خپل رحم لمنه
توبه باسم لایزاله پس له ننه
ته قادِر او مهربان خدای زه سوالې یم

خیال او فکر مې بندي ستا په اعمال کړه
هدایت دې راپېرزو د ستر کمال کړه
ستا رحمت سیوري کې پټ مې لایزال کړه
ښایسته مې زندګي ستا په جمال کړه
ستا وصال پسې لوګی او قربانې یم

کړه محبوب مې ستا په عشق کي چې بې حال شم
ستا په مینه کې چې تیر له سر او مال شم
دا سې مرګ را کړه چې بس یې کلیوال شم
د حبیب ﷺ په جنتو کې انډیوال شم
تېر له خپلې دې ځوانۍ او زندګې یم

انسُ جن دې ثناء وا یې پاک غفاره
ته مالک یې د هر څه پروردیګاره
یم راغلی تاته نه لرمه چاره
په ګرېوان مې اښکې درومې بې اختیاره
لپه لاس درته نیولی أیوبې یم

آیوبي الهام

غزل

په ژوندکي مي پوره نشوې ارمانه !ځواني مرګه
پرنیمه لاردي پریښودم جانانه !ځواني مرګه

داهجردی که داداسرافیل دشپیلی غګ دۍ
قیامت دي راته جوړکړلو هجرانه !ځواني مرګه

له درده مي په ستوني کي ساه لنډه لنډه کیږې
خومړدي کړمه مړدي کړم خفګانه !ځواني مرګه

له وخته یه راکړي دوصال وعده خوداچې
دریږې نه اوس څنګه کړم بارانه !ځواني مرګه

دزړه له پرهرومي په څک څک ویني راڅاڅي
نوکله به درمل راوړې درمانه !ځواني نرګه

کومه مهاجردرته زاری چي نوریی پریږده
قیصه یه نوره مه کوه ګومانه !ځواني مرګیه

مهاجرهروي

نعت شريف

له درستې نړۍ غوره قدردان رسول الله
جانان رسول الله
سید المرسلین دی زما ګران رسول الله
جانان رسول الله

ماته به یې تنده شي د ټول عمر جنت کې
اوبه چې پر کوثر کړي جنتیان رسول الله
جانان رسول الله

مسکا به یې په شونډو کې نرۍ ونڅیده
بلال چې به آذان کې کړ بیان رسول الله
جانان رسول الله

حالت د زنکدن کې د امت غم ورسره
له مور او پلاره ډیر و مهربان رسول الله
جانان رسول الله

ګلګون شو په سرو وینو په طائف کې ژړیده
احد کې و د خدای له دین قربان رسول الله
جانان رسول الله

جابر دې په امید د شفاعت دی مدني
د حشر او حساب پر لوی میدان رسول الله
جانان رسول الله

جابر

غزل

چي ستا دسترګو له طبيبه سوم پردی اوکنه
خدای!خبر جوړ به شي زما ناروغ زړګی اوکنه

څنګه دهغه ميني ګل نه زۀ پالنه وکړم
چي يې ترڅنګ وي راشین سوی ستر ازغی اوکنه

دغه سړي پر خپل وعده باندي وفا وکړله
دا ستا په مينه يې خپل ځان کړو سپېلنی اوکنه

څنګه به هغه قام يوبل ته دورور مينه ورکړي
چي يې په زړو کي نفرت پاته وي زلمی او کنه

ستاپه نشتون کي زۀ په ځان باندي ډاډه نه يمه
چي تر سبا به احساس پاتي سم ژوندی اوکنه

ابراهيم احساس

نعتیه غزل


څنګه به دې درشمه تر در دخدای حبییه
زړه مې له هجرانه دئ پرهر دخدای حبیبه

زه یې په ارمان یم په عجم کې محترمه
ستادچم دښکلي ماذیګر دخدای حبیبه

ستا دشفاعت مې دي ډیوې بلې ساتلي
ته مې شه شافع ورځ په محشر دخدای حبیبه

ستا څلور یاران داستا دسختو ورځو شپو مل وو
ګران صدیق عمر عثمان حیدردخدای حبیبه

ستا دغزاګانو ټول یادونه ډیر خواږه خواږه
بدر که اُحد وو که خبیر دخدای حبیبه

زړه مې دبیلتون په لمبو سوي دې جانانه
یمه له خوښیو مرور دخدای حبیبه

ستا امت کې شماریم بدرالدین ځلاند خوشحال یمه
ستا دلاس نصیب مې کړې کوثر دخدای حبیبه


بدرالدین ځلاند

کاش چې همغه وخت کوچنی   مړ وی
یـــــا لیـــونی وی   لیـــــونی    مړ وی

ما!! مسلمه  امت پــــــداسې حـــــالت
کاش!! لویه خــــدایه نه لیدی   مړ وی

اوس چې ژوندی یم د اقصی په ننګه
ټـــول په مرمـــو سوری سوری   مړ وی

که غـــیرتي وی د غـــزې خورجانې
ستا له فریاد قســـم په خدای   مړ وی

ځان دې غمــــخوار ګڼي  اقدام نکوي
غزې !!په ځـــای دې ګاونډی    مړ وی

زه چــې بربــــاد یم دا د ده له لاســـه
زما ګــــاونډ کې چې داسپی   مړ وی

کــاش متحد وی مســـلمان ملکونــــه
کاش! هر ورځ  یو  فرنګی    مړ وی

غمـــو به نــه خـــوړم حســان کوچیه
زه انقلاب کې ځای په ځای   مړ وی
حسان کوچی

په زړګي شومه بیمار اوازه راغله
شهید شوی دی سنوار اوازه راغله

مظلومیت مي د غزې زړګي ته راغلو
د ظالمو پـــــرې بمبار اوازه راغله

ربه نور يې له دي بد حالته خلاص کړه
تللــی بـــــل د ننــګ منار اوازه راغله

د غفلت خوبو په سر باندي اخیستي
ناست اُمة ورتـــه قرار اوازه راغله

یو غمجنه سلګکۍ مي خوله ته راغله
ای فاروقه چــــــي د یار اوازه راغله

سیف الفاروق رافع

ما زنګوي نری شمال د وطن
دی په زړه پورې استقلال د وطن

دا ګورګوتې څڼې پګړۍ د زلمو
طالب دی حسن او جمال د وطن

د مسلمه امت د سر سایه بان
خدایه ته وساته هلال د وطن

چي مستفید شي ترې نسلونه زمونږ
همداسې بل لرې مشال د وطن

دا سپین بیرغ چې پرې وزرې وهي
دی په څو چنده پرې جلال د وطن

ایوبي وکړه د الفت خبرې
اوس ختم شوی دی جنجال د وطن

م ایوبي

غزل

مینه اظهار که ماته وګوره سترګک ووهه
اې نازولې غمازان ټول په کوتک ووهه

په تورپېکي کي دي لونګ دی اوسنګاردي کړی
سترګي دي هم توري مامه وژنه عینک ووهه

راشه ترڅنګ کینه کوه خوږې کیسې دمیني
تبسم خانده رقیب زخم کي نمک ووهه

سترګي ردیف خندا قافیه اوستا خبري روي
زه به غزل غوندي تکرار وکړم ته پړک ووهه

که خزان یووړم د فراق غم ته تنها پاته شوې
په دیواله کي مي یادګار دا تصویر کلک ووهه

ستا دښایست لښکر جنګونه کوي زړونه وژني
عابد عُزیره قاتل حسن په ټوپک ووهه

عابد عُزیر

کندهار.   1403 -7- 17

د دوو زړو مجاهدینو مجلس......
بې مطلع غزل .....
س: یاره وایه کنه ژوند څنګه تیریږي ؟
ج: بس تیریږي ښه په سور ده انډیواله

س: نور زاړه ملګري چیرته دي نښکاري?
ج: دلګی تیت او لور په لور ده انډیواله

س: ته هغه ملګری ښایې چې زخمي وو ؟
ج: هغه فلج شو او په کور ده انډیواله

د مـــرمیو د تجار او هـــــا د تیلــــو
منــــې!! پاتې یـــې لا پور ده انډیواله

ستا تپوس رانه کـــــوي کله نــــا کله 
د جهـــاد د ورځـــــو مور ده انډیواله

س :ته د بر کلي شهید ماشومان ښایې ؟
ج :دوه خورګانې او یو ورور ده انډیواله 

س :د بګرام د ځنځیرونو به وي نښه ؟
دا مړوند دې چې تک تور ده انډیواله

س: ها زمونږ د کلي بد سړی دې پیژاند?
اوس هغه سره ام   ایم فور د انډیواله

ځه دکلي په چوپتیا کې بیرته ورک شو
پدې شار کې څومره شور د انډیواله

س: اوس شعرونه بیخي کم لیکې کوچیه?
ج: اوس اوبه مې د زړه زور ده انډیواله 

حسان کوچی

مهار کړه لېونۍ مینه هوښیارې زمانې
د ننګ په پاڼو پاتې شوې د وینو نذرانې

څه ځلند غمی ولوېدۀ له غاړې د اقصی
د ټولې اسلامي نړۍ شو زړۀ دانې دانې

د مرګ په پولو ګام اخلي په هیله د کوثر
په سرو لمبو ګډېږي د تنځارو پروانې

د وخت مصلحتونه به یو یو رانه ماتېږي
مونږ کله صبرېدای شو د امت له یارانې

د خپل باور لاسونه مې پخپلو وینو سرۀ دي
پرېمانه شوې مالت کې د بې لوظو بهانې

د مینې سوز مې واخله د ایمان له سویو ساندو
د زړۀ بې غږه غږه! بې جرسه ترانې

رضوانه! په دنیا کې خواخوږي او مینه شته لا
شهید قدس ته وژړل کابل او فرغانې

منتظر رضوان

شهیده  غزه

غــزل

نشته سکون نشته درمان نشته قرار د غزې
له خوږ ژوندون لاړو جانان اتل سالار د غزې

لمبې د هجر به مو څو بلیږي زړونو باندې
ځي له دنیا ډیر په ارمان یحی سنوار د غزې

د اسماعیل هنیه د هجر غم مو هېر نه و لا
چه رانه لاړلو یحی سنوار غمخوار د غزې

تنګي ګلونه ماشومان تر دېوالو لاندې شول
بوی د معصومو وینو خیژي له پرهار د غزي

ته یې په خپل حفظ امان کې وساتې خالقه
یتیم ګلان کور د جانان او هره لار د غزې

حماس لښکر به کامیابیږي په نصرت د پاک رب ج
دښمن به مات کړي ورپسې یې ده آزار د غزې

غمجن بهیر به څنګه نه ژاړي د یار په بیلتون
څو به نړیږي مسجدونه او مینار د غزې

غږ دې نه راځي!

څه شوې د القدس څوکیداره! غږ دې نه راځي
څه شوې په بمونو کې ایساره! غږ دې نه راځي

وا د ستر جلال او د وقار خاونده چېرته یې
څه شوې د غلیم د سترګو خاره! غږ دې نه راځي

تن سوری سوری، مات اندامونه په پاخه وجود
وا زخمي زخمي پټ په غباره، غږ دې نه راځي

چېرته یې غزه دې د سپین روب بشر لیده غواړي
وا د شهادت په خوند خماره! غږ دې نه راځي

خاوري دې په وینو نه، په خپلو زخمو ګډي کړې
طی دې د آزمون کړه ستړې لاره، غږ دې نه راځي

جوړ له قربانۍ، غیرت، ایثاره غږ دې نه راځي
وا د حکمت یاره، یاره، یاره! غږ دې نه راځي.

حکمت

دشهید سِنوارپه یادکې !

غزه شهیده شوه غزایه شوه یتیمه پاته
قافله سر،وله خوبیا،شوله پرنیمه پاته

ټوله یهودسره یوشوي دي اقصي ورانوې
خود اُمة جزبه لاهغه سي پرمیمه پاته

نسیم خفه خفه دی حال دفتحي نه راژباڼې
هغه قیصه نه کوي هغه له نسیمه پاته

چي قافیلي یی تکل کړی وُاوږده مزل ته
سالارشهیدشوقافله یی له تصمیمه پاته

خیر دتقدیر په فیصلوکي به نوڅه ووایو
داخو لیکلې له ازله له تقسیمه پاته

اي مهاجره دیوسف وروڼه به کله پوه شې
چي لاره بله ده داولي مستقیمه پاته

مهاجرهروي