https://shorturl.at/Amfwc
HT-Afghanistan
@ht_afghanistan
این کانال جهت پخش، نشر و همرسانی هرچه بیشتر مطالب، دیدگاه و موقفهای رسمی حزبی ایجاد گردیده است!
لطفا تا حد توان مطالب را همرسانی کنید!
HT-Afghanistan (Persian)
HT-Afghanistan یک کانال تلگرامی است که به منظور پخش، نشر و همرسانی مطالب، دیدگاه و موقفهای رسمی حزبی ایجاد شده است. این کانال برای افرادی که علاقهمند به آگاهی از مطالب و دیدگاههای حزبی هستند، فضایی مناسب برای دریافت اطلاعات موثق و رسمی فراهم میکند. با عضویت در این کانال، شما به روزرسانیهای مهم و تحلیلهای کارشناسی از سوی حزب خواهید دریافت. لطفا توجه داشته باشید که در این کانال فقط مطالب رسمی حزبی منتشر میشوند، بنابراین امکان دریافت اخبار واقعی و دقیق از منابع معتبر و اعتباری وجود دارد. برای اطلاعات بیشتر و پیوستن به این فضا، به کانال HT-Afghanistan در تلگرام ملحق شوید و از اخبار برجسته و تحلیلهای عمیق حزبی بهرهمند شوید.
HT-Afghanistan
25 Dec, 06:39
ستاسو مغز څو ضربې خوړلې دي؟
سل کاله وړاندې ان د اسلامي ټولنې سیکولرانو له خلافت نه دومره په زغرده د انکار جرات نه لاره؛ خو نن ورځ یې ځينې اسلامپالي کوي. د تاریخ په اوږدو کې خلافت تل د مشروع او واجب نظام په توګه پیژندل کېده. د معتزلهوو له اصم او د خوارجو له نجدات قبیلې پرته؛ یوې فرقې هم له خلافته انکار نه دی کړی. دغه راز امارتونه او سیمهییز حکومتونه هم تل له اسلامه د انحراف او د خلیفه پر وړاندې د بغاوت پایله ګڼل کېده.
خو په ۱۹مه پېړۍ کې د غرب د بریدونو له زیاتېدو او د اسلامي امت له انحراف سره؛ نشنلستانو او نواندیشانو (د دین په اړه نوي فکر کوونکو) لومړی ځل ادعا وکړه چې ملي نظامونه هم مشروع دي. دغې ادعا د اسلام په سیاسي فهم کې لوی درز رامنځته کړ. سره له دې هم سیکولرانو، نشنلستانو، نواندیشانو او ان هغو نامسلمانانو چې د خلافت اتباع وو، له خلافت څخه انکار نه کاوه. له سید جمال الدین افغان نیولې تر محمد عبده، رشید رضا او عبدالرحمن کواکبي پورې ټولو سره له دې چې «نواندیشانه» فکر یې درلود، خلافت ته یې ارزښت ورکاوه. د خان عبدالغفار خان پشان نشنلست په پېښور کې د خلافت خوځښت د څانګې مشر و او ان د بریتانیې د مزدور، شریف حسین پشان کسانو هم له عجم څخه عرب ته د خلافت پر لېږد باور درلود. بلاخره په ۱۹۲۵م کال کې، د ازهر شیخ، علي عبدالرازق لومړنی کس و چې په ډیر جرات او صراحت یې خلافت «تاریخي تجربه» وبلله او انکار یې ترې وکړ؛ چې بیا له ازهر څخه وایستل شو، د شیخ لقب ترې واخیستل شو او ځینو خو ان تکفیر کړ.
نن ورځ ځینې اسلامپالي چې یوه ورځ یې عبدالرازق مردود ګاڼه، پخپله د هغه افکار تکراروي. دوی په خپلې دغې ادعا چې هر ملت باید له خپل تاریخ او فرهنګ سره متناسب نظام ولري، په حقیقت کې خلافت نفی کوي او سیاست د ارزښتونو پر ځای، د واقعیتونو تابع ګڼي. د دغو کسانو ستونزه د دلیل یا برهان نشتون نه دی؛ بلکې دوی په داسې یوه نړۍ کې ژوند کوي چې تر عبدالرازق سل کاله وروسته د امت انحطاط څو برابره شوی او پر مغزونو یې د غرب فکري ضربې د عبدالرازق د دورې په پرتله ډیرې درنې او زیانمنوونکې دي!
سل کاله وړاندې ان د اسلامي ټولنې سیکولرانو له خلافت نه دومره په زغرده د انکار جرات نه لاره؛ خو نن ورځ یې ځينې اسلامپالي کوي. د تاریخ په اوږدو کې خلافت تل د مشروع او واجب نظام په توګه پیژندل کېده. د معتزلهوو له اصم او د خوارجو له نجدات قبیلې پرته؛ یوې فرقې هم له خلافته انکار نه دی کړی. دغه راز امارتونه او سیمهییز حکومتونه هم تل له اسلامه د انحراف او د خلیفه پر وړاندې د بغاوت پایله ګڼل کېده.
خو په ۱۹مه پېړۍ کې د غرب د بریدونو له زیاتېدو او د اسلامي امت له انحراف سره؛ نشنلستانو او نواندیشانو (د دین په اړه نوي فکر کوونکو) لومړی ځل ادعا وکړه چې ملي نظامونه هم مشروع دي. دغې ادعا د اسلام په سیاسي فهم کې لوی درز رامنځته کړ. سره له دې هم سیکولرانو، نشنلستانو، نواندیشانو او ان هغو نامسلمانانو چې د خلافت اتباع وو، له خلافت څخه انکار نه کاوه. له سید جمال الدین افغان نیولې تر محمد عبده، رشید رضا او عبدالرحمن کواکبي پورې ټولو سره له دې چې «نواندیشانه» فکر یې درلود، خلافت ته یې ارزښت ورکاوه. د خان عبدالغفار خان پشان نشنلست په پېښور کې د خلافت خوځښت د څانګې مشر و او ان د بریتانیې د مزدور، شریف حسین پشان کسانو هم له عجم څخه عرب ته د خلافت پر لېږد باور درلود. بلاخره په ۱۹۲۵م کال کې، د ازهر شیخ، علي عبدالرازق لومړنی کس و چې په ډیر جرات او صراحت یې خلافت «تاریخي تجربه» وبلله او انکار یې ترې وکړ؛ چې بیا له ازهر څخه وایستل شو، د شیخ لقب ترې واخیستل شو او ځینو خو ان تکفیر کړ.
نن ورځ ځینې اسلامپالي چې یوه ورځ یې عبدالرازق مردود ګاڼه، پخپله د هغه افکار تکراروي. دوی په خپلې دغې ادعا چې هر ملت باید له خپل تاریخ او فرهنګ سره متناسب نظام ولري، په حقیقت کې خلافت نفی کوي او سیاست د ارزښتونو پر ځای، د واقعیتونو تابع ګڼي. د دغو کسانو ستونزه د دلیل یا برهان نشتون نه دی؛ بلکې دوی په داسې یوه نړۍ کې ژوند کوي چې تر عبدالرازق سل کاله وروسته د امت انحطاط څو برابره شوی او پر مغزونو یې د غرب فکري ضربې د عبدالرازق د دورې په پرتله ډیرې درنې او زیانمنوونکې دي!
HT-Afghanistan
13 Nov, 08:52
د اسلام تدریجي پلي کول د تفرقې سبب کېږي
د اسلام تدریجي پلي کول په اسلامي نړۍ کې له نویو مفکورو ده. ډیری اسلامي ډلې چې واک ته رسېږي، د دغه فکر پر اساس عمل کوي او د اسلام د احکامو پلي کول -له یو څو پرته - پرېږدي. دوی اسلام په داخل کې په انقلابي (یو وار) ډول نه پلی کوي او په بهرني سیاست کې د دعوت او جهاد د حکم له مخې عمل نه کوي. دا فکر د وخت مطابق ګڼل کېږي او څوک چې باور پرې لري، ځان واقعبین او بصیرت لرونکي ورته ښکاري. سره له دې چې تدرج او د اسلام تدریجي پلي کول هیڅ شرعي دلیل نه لري، دا کار د هغو ډلو د تجربو او واقعیت خلاف هم دی چې دغه مفکوره یې عملي کړې او ناکام شوي.
ځینې فکر کوي چې اسلامي احزاب د تفرقې او فتنې سبب کېږي؛ په داسې حال کې چې پر اسلام د خپلې خوښې له مخې عمل فتنې او تفرقې ته لار هواروي؛ ځکه چې ټولنه د اسلام له هر اړخیز پلي کولو سره روزل کېږي او یوازې د اسلام په انقلابي اقامې سره په ټولنه کې ایماني فضا جوړېږي. خو په تدریجي پلي کولو یې خلک د اسلام پر اساس نه روزل کېږي او اسلامي نظام یوازې د حکامو په نیتونو کې پاتې کېږي او ورسره خښېږي. دا د دې سبب کېږي چې خلک له خپل حکومت څخه نااسلامي غوښتنې وکړي او یا د نااسلامي فضا پر بنسټ فتنې شدیدې او تفرقې ډیرې شي؛ ځکه چې تفرقه د خلکو له جهالت او د دښمن له مکر څخه راوځي. حضرت ابوبکر صدیق رضي الله عنه د زکات له مانعینو سره، چې د اسلام پر یوه برخه یې عمل کاوه او بله یې پرېښوده، جدي چلند وکړ او په پایله کې یې د مسلمانانو ترمنځ د تر ټولو سترې فتنې او تفرقې مخه ونیول شوه. بني اسرایل هم د تدریج پر اساس د فتنې او تفرقې خواته لاړل. دوی شرعي احکام یوازې د خپلو مصالحو له مخې پلي کول؛ دا چاره یې نه یوازې دا چې د پایښت او خوښۍ سبب نه شوه، بلکې له تفرقې، ذلت او مسکنت سره مخ شول.
أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَتَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ ۚ فَمَا جَزَاءُ مَن یَفْعَلُ ذَٰلِكَ مِنكُمْ إِلَّا خِزْیٌ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ۖ وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ یُرَدُّونَ إِلَىٰ أَشَدِّ الْعَذَابِ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ [٢: ٨۵]
ژباړه: «ايا د (اسماني) كتاب ځینې برخې منئ او ځینې نه منئ!؟ (نو) په تاسې كې، چې څوك دغه چاره (په الهي احكامو كې تبعيض) كوي؛ نو سزا يې په دنيا كې سپکاوی دی او د قيامت پر ورځ به پر سختو عذابونو اخته شي او څه چې تاسې كوئ، الله ترې ناخبره نه دى.»
ډاکتر ابراهیم حنیف
د اسلام تدریجي پلي کول په اسلامي نړۍ کې له نویو مفکورو ده. ډیری اسلامي ډلې چې واک ته رسېږي، د دغه فکر پر اساس عمل کوي او د اسلام د احکامو پلي کول -له یو څو پرته - پرېږدي. دوی اسلام په داخل کې په انقلابي (یو وار) ډول نه پلی کوي او په بهرني سیاست کې د دعوت او جهاد د حکم له مخې عمل نه کوي. دا فکر د وخت مطابق ګڼل کېږي او څوک چې باور پرې لري، ځان واقعبین او بصیرت لرونکي ورته ښکاري. سره له دې چې تدرج او د اسلام تدریجي پلي کول هیڅ شرعي دلیل نه لري، دا کار د هغو ډلو د تجربو او واقعیت خلاف هم دی چې دغه مفکوره یې عملي کړې او ناکام شوي.
ځینې فکر کوي چې اسلامي احزاب د تفرقې او فتنې سبب کېږي؛ په داسې حال کې چې پر اسلام د خپلې خوښې له مخې عمل فتنې او تفرقې ته لار هواروي؛ ځکه چې ټولنه د اسلام له هر اړخیز پلي کولو سره روزل کېږي او یوازې د اسلام په انقلابي اقامې سره په ټولنه کې ایماني فضا جوړېږي. خو په تدریجي پلي کولو یې خلک د اسلام پر اساس نه روزل کېږي او اسلامي نظام یوازې د حکامو په نیتونو کې پاتې کېږي او ورسره خښېږي. دا د دې سبب کېږي چې خلک له خپل حکومت څخه نااسلامي غوښتنې وکړي او یا د نااسلامي فضا پر بنسټ فتنې شدیدې او تفرقې ډیرې شي؛ ځکه چې تفرقه د خلکو له جهالت او د دښمن له مکر څخه راوځي. حضرت ابوبکر صدیق رضي الله عنه د زکات له مانعینو سره، چې د اسلام پر یوه برخه یې عمل کاوه او بله یې پرېښوده، جدي چلند وکړ او په پایله کې یې د مسلمانانو ترمنځ د تر ټولو سترې فتنې او تفرقې مخه ونیول شوه. بني اسرایل هم د تدریج پر اساس د فتنې او تفرقې خواته لاړل. دوی شرعي احکام یوازې د خپلو مصالحو له مخې پلي کول؛ دا چاره یې نه یوازې دا چې د پایښت او خوښۍ سبب نه شوه، بلکې له تفرقې، ذلت او مسکنت سره مخ شول.
أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَتَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ ۚ فَمَا جَزَاءُ مَن یَفْعَلُ ذَٰلِكَ مِنكُمْ إِلَّا خِزْیٌ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ۖ وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ یُرَدُّونَ إِلَىٰ أَشَدِّ الْعَذَابِ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ [٢: ٨۵]
ژباړه: «ايا د (اسماني) كتاب ځینې برخې منئ او ځینې نه منئ!؟ (نو) په تاسې كې، چې څوك دغه چاره (په الهي احكامو كې تبعيض) كوي؛ نو سزا يې په دنيا كې سپکاوی دی او د قيامت پر ورځ به پر سختو عذابونو اخته شي او څه چې تاسې كوئ، الله ترې ناخبره نه دى.»
ډاکتر ابراهیم حنیف
HT-Afghanistan
10 Nov, 05:27
نصر و نصرت چی معنی دارد، مترادفات آن کدامها استند، مفهوم شرعي نصرت چیست، نصرت الله متعال برای بندهگان و نصرت دادن از طرف بندهگان به الله متعال چه معنی دارد؟ پاسخ دقیق و تفصیلی به این و سؤالات مهم مشابه دیگر را در روشنی نصوص شرعي در این رساله مطالعه کرده میتوانید.
HT-Afghanistan
10 Nov, 05:26
نصر او نصرت څه معنا لري، مترادفات يې څه دي، د نصرت شرعي مفهوم څه دی، له بندګانو سره د الله تعالی نصرت او د بندګانو لخوا الله تعالی ته د نصرت ورکړه څه معنا لري؟ د دغو او ورته نورو مهمو پوښتو دقيق او تفصيلي ځوابونه د شرعي نصوصو په رڼا کې په دې رساله کې لوستلی شئ.
HT-Afghanistan
23 Oct, 14:31
کله چې د شریعت د «بشپړ» پلي کولو خبره کوو!
څوک چې د «سوچه او خالص نظام» او د اسلام د بشپړ پلي کولو خبره کوي؛ آیا دوی پوهېږي چې د څه په اړه خبرې کوي؟ د اسلام بشپړ پلي کول دا معنا لري چې د اسلام احکام په هر اړخیزه توګه او له تدریج پرته د ژوند په ټولو برخو کې پلي شي. دا پلي کول د اسلامي ژوند د بیا راژوندي کولو او د نړۍ په کچه د اسلام دین د اظهار به معنی دي؛ داسې چې اسلام عملاً د نړۍ د سیاسي او فکري نظم د برترۍ لپاره د یوازیني انتخاب په توګه معرفي شي.
کله چې د اسلام د پلي کولو خبره کوو؛ په حقیقت کې د بشریت د رهبرۍ لپاره د اسلامي امت رسالت ته اشاره کوو. ځکه چې، اسلامي امت د بشر د هدایت لپاره د تر ټولو غوره امت په توګه غوره شوی چې امر بالمعروف او نهي عن المنکر وکړي. باید پام وکړو چې اسلام بشپړ دین دی او د اسلام بشپړوالی د امر بالمعروف او نهي عن المنکر پر بنسټ ولاړ دی. دا امر بالمعروف تر یوه ځانګړي بنسټ یا ادارې او ځانګړو فردي اعمالو پورې محدود نه دی؛ بلکې د قدرت، قضاوت، ټولنې، اقتصاد، زدهکړو او تعلیم او بهرني سیاست د مسایلو حل او تنظیم رانغاړي.
د قدرت د مشروعیت ستونزه باید د مسلمانانو د بیعت له لارې حل شي؛ قضاوت باید د اسلامي شریعت پر بنسټ او د زواجر او جوابر (زجر ورکوونکو او جبرانوونکو) د تحقق په موخه وي؛ ټولنیز نظام باید د ښځې او نارینه د ګډ ژوند پر بنسټ او د دواړو د حقونو او مسولیتونو په رعایت تنظیم شي. اقتصاد باید د پانګې د عادلانه ویش او د حرامو تولیداتو (سود، مالیاتو او ...) د مخنیوي پر بنسټ وي. تعلیم او زدهکړې هم باید د ټولو نارینهوو او ښځو لپاره د اسلامي شخصیتونو او متخصصو کسانو د روزلو په موخه وي. بهرنی سیاست هم باید د اسلام د حمل او د دین د اظهار (غلبه او لاسبري) په موخه مخته لاړ شي چې د دې یوازینۍ لار او طریقه د اسلامي دولت له پولو بهر د دولت د پوځ جهاد دی.
په پای کې؛ یوازې په دغه صورت کې د اسلام د بشپړ پلي کولو خبره کولی شو. دغې موخې ته له مليپاله دولتونو او اقتصادمحوره او ریالیستي سیاستونو سره نه شو رسېدی؛ بلکې یوازې د راشده خلافت د تاسیس له لارې ورته رسېدی شو. ځکه چې؛ یوازې خلافت دی چې موخه یې د اسلامي ژوند بیا راوستل او د نړۍ پر ټولو دینونو او ایډیالوژیو د اسلام اظهار او لاسبري ده.
څوک چې د «سوچه او خالص نظام» او د اسلام د بشپړ پلي کولو خبره کوي؛ آیا دوی پوهېږي چې د څه په اړه خبرې کوي؟ د اسلام بشپړ پلي کول دا معنا لري چې د اسلام احکام په هر اړخیزه توګه او له تدریج پرته د ژوند په ټولو برخو کې پلي شي. دا پلي کول د اسلامي ژوند د بیا راژوندي کولو او د نړۍ په کچه د اسلام دین د اظهار به معنی دي؛ داسې چې اسلام عملاً د نړۍ د سیاسي او فکري نظم د برترۍ لپاره د یوازیني انتخاب په توګه معرفي شي.
کله چې د اسلام د پلي کولو خبره کوو؛ په حقیقت کې د بشریت د رهبرۍ لپاره د اسلامي امت رسالت ته اشاره کوو. ځکه چې، اسلامي امت د بشر د هدایت لپاره د تر ټولو غوره امت په توګه غوره شوی چې امر بالمعروف او نهي عن المنکر وکړي. باید پام وکړو چې اسلام بشپړ دین دی او د اسلام بشپړوالی د امر بالمعروف او نهي عن المنکر پر بنسټ ولاړ دی. دا امر بالمعروف تر یوه ځانګړي بنسټ یا ادارې او ځانګړو فردي اعمالو پورې محدود نه دی؛ بلکې د قدرت، قضاوت، ټولنې، اقتصاد، زدهکړو او تعلیم او بهرني سیاست د مسایلو حل او تنظیم رانغاړي.
د قدرت د مشروعیت ستونزه باید د مسلمانانو د بیعت له لارې حل شي؛ قضاوت باید د اسلامي شریعت پر بنسټ او د زواجر او جوابر (زجر ورکوونکو او جبرانوونکو) د تحقق په موخه وي؛ ټولنیز نظام باید د ښځې او نارینه د ګډ ژوند پر بنسټ او د دواړو د حقونو او مسولیتونو په رعایت تنظیم شي. اقتصاد باید د پانګې د عادلانه ویش او د حرامو تولیداتو (سود، مالیاتو او ...) د مخنیوي پر بنسټ وي. تعلیم او زدهکړې هم باید د ټولو نارینهوو او ښځو لپاره د اسلامي شخصیتونو او متخصصو کسانو د روزلو په موخه وي. بهرنی سیاست هم باید د اسلام د حمل او د دین د اظهار (غلبه او لاسبري) په موخه مخته لاړ شي چې د دې یوازینۍ لار او طریقه د اسلامي دولت له پولو بهر د دولت د پوځ جهاد دی.
په پای کې؛ یوازې په دغه صورت کې د اسلام د بشپړ پلي کولو خبره کولی شو. دغې موخې ته له مليپاله دولتونو او اقتصادمحوره او ریالیستي سیاستونو سره نه شو رسېدی؛ بلکې یوازې د راشده خلافت د تاسیس له لارې ورته رسېدی شو. ځکه چې؛ یوازې خلافت دی چې موخه یې د اسلامي ژوند بیا راوستل او د نړۍ پر ټولو دینونو او ایډیالوژیو د اسلام اظهار او لاسبري ده.
6,605
subscribers
1,249
photos
252
videos
