🦢 のテレグラム投稿

خیلی خوشحالم که زنده‌م

انگاری از وقتی راه افتاده از ما جلو زده. ما همون طوری موندیم. تو همون اتاقا با همون تابلو ها با همون موزیکا

می دونی بعضی وقتا فکر می کنم ما اصلا نگرفتیم که زندگی واقعا کی شروع شد.

ولی خوب ما "سارتر و سیمون دوبووار" نبودیم یا "شیرین و فرهادِ کوه کَن" ! ولی اصلا اهمیتی نداشت.

“واقعا ببخشید حق داری عصبانی باشی حق داشتی بری“

ممنون بابت دوستام