کانال اختصاصی قاسم کاکایی @ghkakaie Channel on Telegram

کانال اختصاصی قاسم کاکایی

@ghkakaie

پایگاه اطّلاع رسانی حجّت الاسلام و المسلمین دکتر قاسم کاکایی

www.kakaie.com

ارتباط با مدیر کانال:
@amkakaie

لینک ورود به صفحه اینستاگرام:
https://instagram.com/ghkakaie?utm_medium=copy_link

کانال اختصاصی قاسم کاکایی (Persian)

با خوش آمدید به کانال اختصاصی قاسم کاکایی! این کانال یک پایگاه اطّلاع رسانی است که توسط حجّت الاسلام و المسلمین دکتر قاسم کاکایی اداره می‌شود. در اینجا شما می‌توانید از آخرین اخبار، مقالات، ویدیوها و تحقیقات این عالم برجسته دینی بهره ببرید. بیشتر بدانید و از دانش و تجربه ارزشمند ایشان بهره مند شوید. برای ارتباط با مدیر کانال، می‌توانید به آیدی @amkakaie پیام دهید. همچنین می‌توانید از لینک زیر برای ورود به صفحه اینستاگرام قاسم کاکایی استفاده کنید: https://instagram.com/ghkakaie?utm_medium=copy_link

کانال اختصاصی قاسم کاکایی

07 Feb, 01:43

Journal of Muhyiddin Ibn Arabi Society
حقیر تا کنون دو مقاله در این مجله منتشر کرده‌ام. دوستی حقیر با این مجموعه از سال ۱۳۸۴ تا کنون ادامه دارد. همین امسال (۱۴۰۳)، از هیر‌تنشتاین دعوت کردم تا در کنفرانس ابن‌عربی و جهان معاصر که از طرف مؤسسهٔ آموزشی و پژوهشی حکمت و فلسفهٔ ایران در تهران برگزار می‌شود، شرکت کند که پذیرفت. ولی چون مشکلات بلیط و ویزا وجود داشت، شمقالهٔ خود را به صورت برخط (آنلاین) در فضای مجازی ارائه داد. انجمن ابن‌عربی در آکسفورد، هم جلسات هفتگی دارد و هم جلسات ماهانه؛ این دو در سطح داخل آکسفورد و انگلستان برگزار می‌شود. بنده در یکی از جلسات ماهانهٔ آن‌ها شرکت کردم. در آن‌جا بود که از بنده به همراه خانواده‌ام دعوت کردند تا در کنفرانس سالانهٔ آنها شرکت و سخنرانی کنم. کنفرانس سالانهٔ آن‌ها در آکسفورد، به صورت بین‌المللی برگزار می‌شود. در هر سال، یکی از موضوعات مربوط به اندیشهٔ ابن‌عربی را محور قرار می‌دهند و از اندیشمندانی که حوزهٔ تحقیقاتی آن‌ها به ابن‌عربی مربوط می‌شود برای سخنرانی و ارائهٔ مقاله دعوت به عمل می‌آید. موضوع کنفرانس آن سال، نفس شناسیِ ابن‌عربی بود که تحت عنوان خود را بشناس Know Yourself از آن یاد کردند. بنده در مقاله‌ام ریشه‌های اندیشهٔ ابن‌عربی را در این مورد از قرآن و احادیث پی‌گرفتم. مقاله‌ و سخنرانی‌ام مورد استقبال عاشقان ابن‌عربی قرار گرفت. دو روز مهمان انجمن ابن‌عربی بودیم. این دو روز، حضور در جمع خانوادهٔ خون‌گرم انجمن ابن‌عربی، در دل آکسفورد برای بنده و خانواده‌ام فوق‌العاده گیرا بود و تجربهٔ مهمی محسوب می‌شد.
بعدا این انجمن از حقیر برای شرکت در دو کنفرانس، یکی در ترکیه و سوریه و دیگری در آذربایجان (باکو) دعوت به عمل آوردند.
✅ @ghkakaie
149
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

07 Feb, 01:41

«بسم الله الرحمن الرحیم»

🗒#یاد_ایام

🖋فصل چهارم: سفرهای علمی خارج از کشور

قسمت سیزدهم: انگلستان ۴ (پیاپی پنجاه و دوم)

دانشگاه کمبریج: دانشکده مطالعات شرق شناسی
انجمن دانشجویان شیعه دانشگاه کمبریج

۱- همان‌طور که قبلا اشاره شد، کمبریج شهر فرهنگی نسبتا کوچکی است که از قدیم الایام برای مقاصد آکادمیک بنا شده است. قدمت دانشگاه آن از هشتصدسال متجاوز است‌. مسئولان هرگز اجازه نداده‌اند که غیر از دانشگاه، دانشکده، کلیسا، و مراکز فرهنگی، چیز دیگری بر این شهر حاکم شود به نحوی‌که هیچ نوع کارخانه و یا کارگاه صنعتی در کمبریج دیده نمی‌شود ولی همه‌جا مملو است از مدارس علمیه، کالج‌ها و دانشکده‌ها. حتی سعی شده است که بافت قدیمی شهر حفظ شود و نمای بیرونی ساختمان‌ها در بافت قدیمی، یادآور همان کمبریج قدیم باشد، هرچند درون ساختمان‌ها مدرن شده باشد. اصولا کمبریج و آکسفورد، هر دو، مظهر دانش و دانشگاه و امور آکادمیک هستند. حال تصور کنید بنده با چهار عنوانِ «روحانیِ دانشگاهیِ شیعهٔ ایرانی» که به حق یا ناحق، به دوش می‌کشم، در چنین شهر کوچکی ظاهر شوم؛ هر یک از این چهار عنوان، تا چه رسد به ترکیب آن‌ها، کافی بود تا حساسیت‌ها، کنجکاوی‌ها، سؤالات و میل به دانستن را در افرادی که با آن‌ها برخورد داشتم، برانگیزد. دفتر بنده در دانشکدهٔ الهیات، محل مراجعات بسیاری بود و بنده نمی‌توانستم در برابر آن مقاومت کنم. ولی دانشجویان مسلمان و شیعه را تشنه‌تر از همه یافتم. خداوند نیز لطف فرمود و توفیقاتی در زمینهٔ تبلیغ و کار فرهنگی برایم فراهم آورد. توفیقاتی که اگر در میان آن مردم زندگی نمی‌کردم و مثلا از لندن می‌آمدم و برمی‌گشتم، هرگز حاصل نمی‌شد.

۲- چگونگی تشکیل انجمن دانشجویان شیعهٔ دانشگاه کمبریج را قبلا توضیح دادم. ماجرا از همان اوائل ورود حقیر به کمبریج آغاز شد و از ماه مبارک رمضان، شب قدر و افطاری و سحری در منزل بنده (در آن زمان و در آن فصل، شب‌ها کوتاه بود)؛ با حضور نوزده دانشجوی شیعه. دانشجویان دختر در آن جلسه حضور نداشتند. با هم‌فکری این ۱۹ نفر، هستهٔ اولیهٔ انجمن دانشجویان شیعهٔ دانشگاه کمبریج را تشکیل دادیم. در تاریخ این دانشگاه برای اولین بار بود که چنین انجمنی تشکیل می‌شد. بعدا تعداد آن‌ها بسیار بیشتر شد و دانشجویان شیعهٔ دختر هم به آن‌ها اضافه شدند. حدود ۱۰ ماه خدمتشان بودم و برنامه‌های متنوعی داشتیم. البته تا امروز هم با وجود آن‌که آن دانشجویان همه فارغ‌التحصیل شده‌اند، این انجمن به کار خود ادامه می‌دهد. همان‌طور که به آن‌ها توصیه کردم، وحدت خود را با دانشجویان اهل سنت حفظ کردند. از امکانات نمازخانهٔ بزرگ دانشگاه کمبریج نیز استفاده می‌کنند. نام انجمن را هم انجمن حامیان (محبان) اهل‌البیت علیهم‌السلام در کمبریج: CambridgeAhlul-BaytSupporters گذاشتند که مخفف آن، CABS می‌شود. این عنوان هم دانشجویان اهل سنت را بیش‌تر جلب می‌کند و کم‌تر برای آن‌ها حساسیت برانگیز است و هم شیعیان غیر دانشجو را نیز زیر پوشش قرار می‌دهد. چنان‌که خانم دکتر آنابل (زینب) کیلر مرحوم آقای حسن شایسته را به ما معرفی کرد که اتفاقا شیرازی بود. ایشان نیز به این انجمن پیوست. خانوادهٔ آقای جعفرمیرزای پاکستانی نیز که از شیعیانی بودند که حدود سی‌سال در کمبریج زیسته بودند نیز به این انجمن وصل شدند. خانوادهٔ معصوم‌زاده (والدین سجاد و جواد پیش‌گفته! نگویید این عنوان شبیه عنوان پدر پسر شجاع است!) نیز از دیگر پیوستگان به این انجمن بودند. هر هفته دعای کمیل و حتی دعای توسل در نمازخانهٔ دانشگاه برگزار می‌شد. دعای کمیل را معمولا دو دانشجوی بحرینی، رضا (الفردان) و احمد (الخواجه) تلاوت می‌کردند. این دو، همان دو نفری بودند که اول بار در نمازخانه دیده بودم و از آن‌ها خواسته بودم تا دانشجویان شیعه را شناسایی و جمع کنند. ترجمهٔ انگلیسی پروفسور چیتیک از دعای کمیل را نیز، شب‌های جمعه، در اختیار غیر عرب‌زبانان قرار می‌دادیم. شب‌های جمعهٔ بسیار پرمعنویتی داشتیم. برخی از بچه‌های اهل سنت نیز با ولع در مراسم دعای کمیل شرکت می‌کردند؛ آن‌چنان‌که گویا هرگز جلسات و مراسم دعا نداشته‌اند. بچه‌های شیعه جوگیر شده بودند و می‌خواستند مجلس زیارت عاشورا و دعای ندبه را هم در نمازخانه برگزار کنند که منعشان کردم! سخنرانی‌های بنده به انگلیسی در باب معنویت اسلامیIslamic Spirituality که آشنایی با عرفان اسلامی بود، دانشجویان شیعه و سنی، هر دو، را جذب می‌کرد. صفا و صمیمیت فراوانی بین دانشجویان شیعه و سنی برقرار شده بود. بسیاری از اعضای هیئت علمی دانشکدهٔ الهیات کمبریج و نیز دانشجویان مختلف، سایت دانشگاه شیراز را از روی اینترنت پیدا کرده و به آن‌جا سری زده بودند تا هم از کار حقیر سر دربیاورند و هم حال و هوای دانشگاه شیراز را بشناسند.
115
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

07 Feb, 01:41

بچه‌های انجمن دانشجویان شیعه و نیز پیرمردهای انجمن، همه با صفا بودند ( پاکستانی، هندی، ایرانی، عراقی، نیجریه‌ای، بحرینی، انگلیسی و...). همهٔ نام‌ها یادم نمانده است. برخی از آن‌ها: رضا، احمد، ذی‌شأن، شهو، عایشه، لیلا، پروین و...ولی از میان آن‌ها دو تن بیش‌تر در ذهن و ضمیرم جای گرفته‌اند: شهو (ابوتراب) عبدالسلام و مرحوم آقای حسن شایسته.

۳- گفتم که هستهٔ اولیهٔ انجمن دانشجویان شیعهٔ دانشگاه کمبریج از یک شب قدر در منزل ما پی‌ریزی شد. آن شب، دانشجویان کتاب مفاتیح هم برای احیا آورده بودند. یک دانشجو از همه زیباتر و نورانی‌تر بود. مفاتیح خودش را هم جلد گرفته بود و عکس حضرت امام خمینی را روی آن نصب کرده بود: یک دانشجوی سیاه‌پوست اهل نیجریه! مشغول گذراندن دورهٔ دکترای فیزیک در آن دانشگاه بود. نامش «شهو» و فامیلش «عبدالسلام» بود. در آن جمع، وی بیش از همه مرا جذب کرد. متقابلا او هم رفاقت را با حقیر، به حد تام رساند. علاوه بر آن‌که در تمام جلسات شرکت می‌کرد، مرا وادار کرد که خصوصی هم به او درس بدهم. متن را هم خودش انتخاب کرد: کتاب اربعین حدیث حضرت امام! البته عربی هم خیلی خوب نمی‌دانست و فقط بر انگلیسی مسلط بود!
به قدری خاکی و متواضع و اهل سجده‌های طولانی بود که او را ابوتراب نامیدیم! اهل خواب و مکاشفه بود! به جنبهٔ استکبار ستیزی امام خمینی خیلی علاقه‌مند بود. در خواب، امام خمینی را دیده بود و امام خمینی دست او را در دست امام حسین علیه‌السلام گذاشته بودند. حضرت سیدالشهدا نیز او را در بغل گرفته و دست نوازش بر سرش کشیده بودند. آن‌قدر توفیق داشت که روزی هفت جزء قرآن تلاوت می‌نمود. بیش‌تر شب‌ها را شب‌زنده‌داری می‌کرد و روزها را روزه می‌گرفت.
آن‌قدر شیفتهٔ امام و ایران شده بود که سرسختانه می‌خواست درسش را رها کند و به ایران بیاید ولی مانعش شدم‌ و گفتم حتما درست را تمام کن و بعدا بیا! اما چون خیلی مشتاق بود، پس از بازگشت به ایران برای یک ماه برایش دعوت‌نامه فرستادم و کارش را جور کردم که به ایران بیاید و به زیارت امام رضا علیه‌السلام برود و علاوه بر شیراز سری هم به قم بزند. البته روش خودم در کمبریج را استصحاب کردم و دعوت ایشان و هزینه‌هایش، به عهدهٔ خود حقیربود! در شیراز چند روزی مهمان ما بود. با هم به حوزهٔ علمیهٔ شهید محمدحسین نجابت رفتیم. خدمت مرحوم آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نجابت رسیدیم. ایشان به نحو عجیبی تأکید داشتند که ابوتراب باید احسان به مادرش را که در نیجریه است در رأس اولویت‌هایش قرار دهد (پدرش از دنیا رفته بود). پس از بازگشت به کمبریج چندسال طول کشید تا دکترا گرفت و سرانجام به ایران آمد. برایش دنبال همسر می‌گشتیم. برخی از دوستان، مریم خانم را معرفی کردند که فوق لیسانس حقوق می‌خواند و از خانواده‌ای بود تهرانی، اصیل، بسیار متدین و اهل معنا. پدرش مرد بسیار فرهنگی و محترمی است. خود مریم خانم بانوی بسیار مؤمن و با‌خدایی بود‌. غیر از خدا را طلب نمی‌کرد. اوصاف ابوتراب را که از زبان بنده شنید به ازدواج رضایت داد‌. با وساطت حقیر، ازدواج آن‌ها صورت گرفت. الآن پسر یازده‌ساله‌ای دارند به‌نام محمدحسین! کلاس پنجم است و در تهران درس می‌خواند! از تیزهوشان مدرسه است‌.
با کمک دوست گرامی آقای دکتر نعمت‌الله ریاضی، استاد سابق دانشگاه شیراز که به دانشگاه شهید بهشتی منتقل شده‌اند، دکتر شهو (ابوتراب) عبدالسلام در گروه فیزیک دانشگاه شهید بهشتی استخدام شده و جزو استادان موفق آن‌جاست. ایشان یکی از مبلغان جمهوری اسلامی در نیجریه و آفریقا نیز هستند. یکی از نعمت‌های خداوند به بنده در سفر مطالعاتی کمبریج آشنایی با این جوان خالص و عاشق امام خمینی و امام حسین بود. اخیرا، پس از سال‌ها مادرش را به ایران دعوت کرده بود‌، مادرش را زیارت نموده و در فرودگاه بر پای مادر افتاده و پای ایشان را بوسیده بود‌ یاد توصیهٔ مرحوم آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نجابت افتادم.
بقیهٔ بچه‌های انجمن هم بعضا رفاقتشان را با بنده و یک‌دیگر ادامه دادند ولی ابوتراب چیز دیگری بود! یکی از دانشجویان دختر پاکستانی به نام روشن با دختر بنده دوست شده بود. وی حدود یک ماه سفری علمی و گردش‌گری به ایران داشت و در شیراز مهمان ما بود. آن‌قدر مهربان بود که مرحوم مادرم سخت شیفتهٔ او شده بود. به‌هرحال، این انجمنِ محبان اهل بیت علیهم‌السلام در کمبریج نیز بحمدالله مانند مرکز فرهنگی امام علی علیه‌السلام در شهر رالی آمریکا، تداوم خود را دارد و از درگاه خداوند می‌طلبم که آن را جزو باقیات صالحات حقیر قرار دهد.
86
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

07 Feb, 01:41

۴- مرحوم آقای حسن شایسته پیرمردی بسیار نورانی و دوست‌داشتنی بود. از آن دست شیرازیان اصیلی که سعدی می‌ستایدشان و حافظ دوستشان دارد. مردی مخلص، بی‌ریا و خداترس بود. قریب چهل سال بود که مقیم انگلستان و کمبریج شده بود. سال‌ها بود که همسرش از دنیا رفته بود و فرزندانش در شهر دیگری زندگی می‌کردند. خودش هم‌چون درویش باباکوهی شیرازی تنها در یک خانه در حومهٔ کمبریج زندگی می‌کرد. خانه‌اش دو طبقه بود. یک طبقهٔ آن را اجاره داده بود. به علت تنهایی، آشپز بسیار ماهری شده بود. مخصوصا غذاهای شیرازی مثل کلم‌پلو و فسنجان را بسیار خوب می‌پخت. همسرم که آشپز بسیار خوبی است، می‌گفت که آقای شایسته یک کدبانوی تمام عیار است! خانه‌اش همیشه تمیز و نظیف بود. با آن‌که بیش از هشتاد سال سن داشت تمام آمد و رفتش با دوچرخه بود! همان‌طور که گفتم، خانم دکتر کیلر ایشان را به ما معرفی کرد. از آن پس ایشان یکی از ارکان اصلی انجمن ما شد. بچه‌ها ایشان را به عنوان پدربزرگ جمع پذیرفته بودند. در تمام مراسم انجمن شرکت می‌کرد. برخی از جلسات در منزل خود آن مرحوم برگزار می‌شد. برای کل جمعیت غذا می‌پخت در حالی‌که شادی و نور ایمان در وجناتش هویدا بود. او هم مثل بنده به ابوتراب علاقهٔ خاصی پیدا کرده بود. مدت اجارهٔ مستأجرش که تمام شد، طبقهٔ دوم خانه را در اختیار ابوتراب قرار داد، هرچند که نام آن را اجاره گذاشته بود! بدین‌ترتیب خانه‌اش نور علی نور شد! پس از بازگشت ما از کمبریج، مرحوم شایسته یک‌بار برای دیدن اقوامش به شیراز آمده بود. ضمن دعوت ایشان به منزلمان، دیدارمان هم تازه شد. واقعاً خودش هم احساس پدربزرگی نسبت به بچه‌های انجمن، از جمله فرزندان بنده داشت. در عین صحت و سلامت، سرانجام سن ایشان از نود گذشته بود که در کمبریج دار فانی را ‌وداع نمود و به لقاءالله پیوست. خدا او را با سیدالشهدا علیه‌السلام محشور نماید.

۵- گفتم که پنج‌سال در دههٔ محرم در حسینیهٔ مه شهیدان شیراز منبر و روضه داشتم‌. این منبرها قاعدتا در آن سال، ۱۳۸۴، به واسطهٔ سفر به انگلستان، تعطیل می‌شد. اما عنایت حضرت ابا‌عبدالله علیه‌السلام در کمبریج نیز شامل حالم شد. نزدیک محرم بود. آقای جعفر میرزا، شیعهٔ مخلص پاکستانی می‌گفت: «من بیش از سی سال است که در کمبریج سکونت دارم، در این سی‌سال، در ایام محرم حتی یک روحانی هم برای تبلیغ و عزاداری به کمبریج نیامده است تا چه رسد به دانشگاه کمبریج؛ با آن که کمبریج به لندن خیلی نزدیک است و روحانیون زیادی در لندن حضور دارند. ما هر سال ناچار می‌شویم برای مراسم محرم، به‌خصوص تاسوعا و عاشورا به لندن برویم». مرحوم آقای شایسته نیز همین امر را تأیید می‌کرد. این‌جا ابوتراب که عاشق شیفتهٔ حضرت اباعبدالله علیه‌السلام بود به میدان آمد و با تصمیمی جدی و سخنی قاطع از بنده خواست که مراسم دههٔ محرم را امسال در کمبریج راه‌اندازی کنیم و بنده منبر بروم و روضه بخوانم، آن هم به انگلیسی! گفتم:« ای بابا! بنده به فارسی هم نمی‌توانم درست روضه بخوانم تا چه رسد به انگلیسی!». اما ابوتراب از عشق سخن می‌گفت که:

بیستون را عشق کند و شهرتش فرهاد برد

دیگران هم روی زور ابوتراب آمدند و بنده را تسلیم کردند! این امر با استقبال خانواده‌ها نیز روبرو شد. برخی از جلسات در نمازخانهٔ دانشگاه و بقیه در منازل برگزار شد. طبق سنت روضه‌خوانی در ایران، روضهٔ هر شب، به یکی از اصحاب حضرت اباعبدالله علیه‌السلام اختصاص داشت‌؛ شب هشتم به حضرت علی اکبر، شب تاسوعا به حضرت اباالفضل و شب عاشورا به امام حسین علیه‌السلام اختصاص داشت. دادن شام هم پس از عزاداری جزو برنامه بود. سال‌ها بود که همسرم نیت داشت که شب هشتم محرم در شیراز برای حضرت علی‌اکبر در منزلمان مجلس عزاداری و شام برگزار کند. آن سال نیت ایشان در منزلمان در کمبریج محقق شد! به هرحال، آن سال هم، حضرت اباعبدالله علیه‌السلام توفیق عزاداری و روضه‌خوانی را از حقیر سلب نکرد. انصافا همهٔ اعضای انجمن در این دهه سنگ تمام گذاشتند. حتی بچه‌ها و دانشجویان جوان، هر نوحه‌ای به هر زبانی که بلد بودند می‌خواندند: عربی، فارسی، انگلیسی و حتی اردو! علیمحمد پسرم هم نوحه‌خوان شده بود؛ لیکن به فارسی! خلاصه، بدون این که یک ریال از هیچ دستگاهی دریافت کنیم با یاری خود سیدالشهدا علیه‌السلام مجالس پر معنویتی در جمع شیعیان مخلص کمبریج برگزار شد. نمی‌دانم چرا تا کنون به ذهن هیچ‌یک از گردانندگان دفاتر مراجع و نیز مرکز اسلامی لندن، نرسیده بود که چنین مجالسی را در چنین دانشگاه مهمی برگزار کنند. بنده هم این بیلان کار را برای اولین بار است که در این‌جا مطرح می‌کنم! تا گوشه‌ای از درد تبلیغ را که حضرت استاد مرحوم آیت‌‌الله نجابت در جانم کاشتند، بیان کرده باشم. هرچند که به قول حافظ:
89
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

07 Feb, 01:41

دردم نهفته به ز طبیبان مدعی
باشد که از خزانهٔ غیبم دوا کنند

جشن عید غدیر را باشکوه و در میان شیعیان کمبریج برگزار کردیم. اما جشن میلاد پیامبر(ص) را، بسیار با شکوه در سطح شهر و دانشگاه کمبریج به‌پا داشتیم. دانشجویان اهل سنت و دانشجویان شیعه، بسیار فعال در برگزاری این جشن همت کردند. نمایشگاهی نیز راجع به پیامبر رحمت بر پا نمودیم. شیرینی و خوراکی و شربت هم مزهٔ کار بود. بازدیدکنندگان غیر مسلمان هم از شور و نشاط بچه‌ها شاد می‌شدند. خود بچه‌های مسلمان، اعم از شیعه و سنی، سر از پا نمی‌شناختند. باز هم اول بار بود که در دانشگاه و شهر کمبریج برگزار می‌شد؛ بدون این که یک ریال و یا یک پوند از هیچ ارگانی، کمک دریافت داریم.

ای گرامی نبیِّ فرخنده
خَلقی از دعوت تو شد زنده

احمدی و محمّد و محمود
هم رئوف و جواد و بخشنده

قاسم عُمْری‌ست می‌زند درِ تو
درِ دیگر نداند این بنده

۶- گفتم که یکی از محل‌های فعالیت بنده در دانشگاه کمبریج، دانشکدهٔ مطالعات شرق‌شناسی است که یکی از بخش‌های این دانشکده، بخش مطالعات آسیایی و خاورمیانه است. بنده در این بخش، از قبل، سرکارخانم پروفسور آنابل (زینب) کیلر را می‌شناختم. ایشان ما را با پروفسور پیتر ایوری آشنا کرد‌. وی پیشکسوت این بخش در زبان فارسی بود. در کینگز کالج به تنهایی زندگی می‌کرد. بیش از هشتاد سال سن داشت . پیر و زمین‌گیر شده بود و اسیر صندلی چرخ‌دار. به توصیهٔ خانم پروفسور کیلر، برخی از بچه‌ها، از جمله پسرم علیمحمد، برای کمک به پروفسور ایوری به کینگز کالج می‌رفتند و متقابلا از ایشان، استفادهٔ علمی می‌کردند. این را هم اضافه کنم که بر خلاف انتظار، در این دانشکده اثری از کرسی شیعه‌شناسی ندیدیم‌.
در این دانشکده، زبان‌های شرقی مثل عربی، عبری، اردو، ترکی و فارسی توسط استادان انگلیسی تدریس می‌شود. هر دو‌شنبه یک نشست علمی برگزار می‌شود. نام این برنامهٔ گروهی، گروه متن‌خوانی زبان‌های خاورمیانه sMiddle Eastern Languages Text Reading است. شکل کار بدین نحو است که در هر جلسه، یک کتاب از یکی از زبان‌های شرقی معرفی می‌شود. قسمتی از آن کتاب به زبان اصلی قرائت و سپس به زبان انگلیسی، به ترجمه و شرح آن می‌پردازند؛ و بعد دربارهٔ آن موضوع پرسش و پاسخ انجام می‌شود. بنده با خانم پروفسور کیلر تماس گرفتم و گفتم در یکی از این دوشنبه‌ها می‌خواهم دیوان شعر فارسی یک عارف کم‌تر شناخته شدهٔ قرن بیستم را معرفی و دربارهٔ آن صحبت کنم. مورد استقبال قرار گرفت. آگهی آن، هم به صورت کاغذی و هم به صورت مجازی اطلاع‌رسانی شد. نام ارائه‌دهنده یعنی نام بنده نیز اعلام شد. الآن که دارم این خاطرات را می‌نویسم پوستر تبلیغاتی آن جلسه مقابل چشمم است. تاریخ دقیق جلسه: دوشنبه ۲۸ فوریهٔ ۲۰۰۶ میلادی. مراد من از آن عارف ناشناخته، حضرت امام خمینی رضوان‌الله تعالی علیه بود. واقعا بُعد عرفانی ایشان را در غرب کم‌تر می‌شناسند. البته به دو دلیل نام امام را در آگهی ذکر نکردم، یکی این‌که مبادا دست‌اندرکاران به دلایلی از انجام آن سرباز زنند، دیگر آن‌که مبادا ضدانقلاب‌های ایرانی مانند کنفرانسی که مشهور به کنفرانس برلین شد، بیایند و به امام و انقلاب اهانت کنند.
معمولا در آن‌جا، در این نشست‌ها چند نفر معدود که واقعا به آن بحث علاقمند هستند شرکت می‌کنند. کمیت مخاطبان اصلا اهمیت ندارد. لیکن بنا به گفتهٔ رئیس آن دانشکده رکورد تعداد شرکت‌کنندگان در این جلسات تا آن زمان ۱۲ نفر بوده است. ولی در جلسهٔ مربوط به حقیر، این رکورد شکسته شده و از مرز ۶۰ نفر رد شده و باعث تعجب رئیس دانشکده شده بود! اما دلیل این زیاد شدن جمعیت آن بود که بنده با گروه‌های زیادی در ارتباط بودم، از دانشجویان سنی و دانشجویان شیعی گرفته تا مسیحیان و حتی یهودیان؛ تا آن‌جا که یادم است استوارت و سو و پدر جان هم آمده بودند. بچه‌های انجمن محبان اهل بیت نیز در فضای مجازی خبر برگزاری این جلسه را در سایت، با پیامک و یا با ایمیل، به همهٔ آن‌ها که بنده را می‌شناختند، رسانده بودند‌‌. این، غیر از تبلیغی بود که خود دانشکده متکفل آن بود. لذا جمعیت زیادی آمدند. چند نفر از ایرانیان هم که مرا نمی‌شناختند فکر کرده بودند که آن عارف کم‌تر شناخته شده کسی مثل سهراب سپهری است! اینان نیز به هوای چنین شخصی آمده بودند! مرحوم پروفسور پیتر ایوری که استاد تمام کرسی زبان فارسی آن دانشکده بود نیز با صندلی چرخ‌دار آمده بود. ایوری دیوان حافظ و عطار را به انگلیسی ترجمه کرده بود و به نوعی، حافظ‌پژوه محسوب می‌شد. البته برداشت او از حافظ اصلا عرفانی نبود و شراب حافظ را نیز شراب انگوری می‌دانست! در جلسه گفتم که منظور از آن عارف کم‌تر شناخته شده (A little known mystic) امام خمینی است.
99
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

07 Feb, 01:41

علت این انتخاب هم دو امر است: یکی آن‌که همهٔ شما از امام خمینی یک سیاست‌مدار قهار در ذهن دارید که با ابرقدرتی چون آمریکا در افتاده است. لذا باورش سخت است که او عارفی تمام عیار باشد. دیگر آن‌که برخی از ما برداشتمان از امثال حافظ، رندی دین‌گریز و شریعت‌ستیز و اهل شاهد و شراب است؛ حجت ما نیز اشعار او است که از شراب و مستی و خال لب و رخ شاهد و...سخن‌ گفته است. ما حافظ را ندیده‌ایم. به نگاه سطحی شاید همین‌طور بوده است. ولی همین عبارات، عینا در دیوان امام خمینی نیز هست. یکی دو غزل از غزلیات حضرت امام را خواندم و ترجمه کردم. از جمله این غزل را:

من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم
چشم بیمـار تـو را دیـدم و بیمار شدم

فارغ از خود شدم و كوس اناالحق بزدم
همچو منصور خریدار سر دار شدم

غم دلدار فكنده است به جانم، شررى
كه به جان آمدم و شهره بازار شدم

درِ میخانه گشایید به رویم، شب و روز
كه من از مسجد و از مدرسه، بیزار شدم

جامهٔ زهد و ریا كَندم و بر تن كردم
خرقهٔ پیر خراباتى و هشیار شدم

واعظ شهر كه از پند خود آزارم داد
از دم رند مى‌آلوده مددكار شدم

بگذارید كه از بتکده یادى بكنم
من كه با دست بت میكده بیدار شدم

سپس در ادامهٔ مقایسهٔ امام و حافظ گفتم: هیچ‌کس در دنیا نمی‌تواند بگوید امام ولو در یک مقطع از زندگی، اهل شراب و شاهد و یا دین‌گریز و شریعت‌ستیز بوده است. پس باید دید که اولا چرا امثال امام از چنین تعابیری استفاده می‌کنند؛ ثانیا معانی آن‌ها چیست. ثالثا آیا این احتمال وجود دارد که حافظ نیز چنین بوده است؟ و بالاخره دربارهٔ این احتمال تحقیق کنیم.
سپس به تفصیل، به این امور پرداختم. در پایان جلسه، پرسش و پاسخ هم صورت گرفت. زمان جلسه از حد مقرر عبور کرد. به فضل الهی جلسه بسیار خوب و پرشور برگزار شد؛ به نحوی‌که دانشجویان مسلمان و به‌ویژه دانشجویان شیعه از مطرح شدن رهبری مسلمان چون امام خمینی، در دل دانشگاهی بزرگ چون کمبریج، به وجد آمدند. تأثیر خوبی نیز روی سایر حضار داشت.
این سطور را نوشتم تا اولا بیان کنم که پوشیدن لباس طلبگی تشبه جستن به پیامبر (ص) است‌. همان پیامبری که بر زحمات و سختی‌های رسالت، هیچ اجری نخواست. لذا به برکت عنایت آن حضرت حقیر به‌عنوان یک دانشگاهی، گاهی موفق به کارهای کوچکی شده‌ام، که در انجام آن‌ها، هیچ نظری حتی به امتیاز، ارتقا، اضافه‌حقوق و درج در پرونده نداشته‌ام! و ثانیا به آن محافل و برادران عزیز مورد نظری که هم‌واره زیر ذره‌بین آن‌ها بوده‌ام و سفرهای خارجی‌ام را به‌جای آن‌که فرصتی در جهت ترویج دین ببینند، تهدیدی برای کیان مملکت دیده‌اند، بگویم که: «عزیزان! کسی که بخواهد آینده‌نگری کند و جایی در محافل علمی غرب داشته باشد، از اموری که حساسیت‌زا باشد، مثل دفاع جانانه از حضرت امام خمینی می‌پرهیزد. مگر آن‌که اولا از جان عاشق امام باشد و ثانیا به جایگاه و بنیهٔ علمی خود اطمینان داشته باشد». در کمبریج، چه در دانشکدهٔ الهیات و چه در مرکز گفت‌وگوی ادیان، خواستار حقیر بودند.
این گزارش‌ها را نیز تا کنون به هیچ ارگان داخلی ارائه نداده‌ام تا چشم‌داشت و تقاضایی داشته باشم. همین‌قدر که منت حضرت امام بر سرم باشد برایم کافی است.

۷- از توفیقات دیگرم در این سفر این بود که *دوبار به آکسفورد سفر کردم. در جمع اعضای انجمن ابن عربیMuhyiddin Ibn Arabi Society قرار گرفتم و به عضویت این انجمن در آمدم. در آن زمان، از شروع فعالیت این انجمن حدود بیست سال می‌گذشت. در آکسفورد از نزدیک با این انجمن و اعضای آن آشنا شدم. مردمی بسیار خون‌گرم و بی‌ریا هستند. علاقه‌مندی به ابن‌عربی، آن‌ها را دور هم جمع کرده و باعث دوستی و رفت‌وآمد خانوادگی آن‌ها شده است. علاوه بر اهالی آکسفورد و انگلستان، اندیشمندانی از آمریکا، فرانسه، اسپانیا، لبنان، سوریه و بسیاری از کشورهای دیگر، عضو این انجمن هستند و تحقیقات خود را بر روی ابن‌عربی متمرکز کرده‌اند. برخی از اعضای این انجمن اصالتا مسلمان‌اند و برخی نیز مسلمان شده‌اند. البته غیر مسلمانِ عارف‌مسلک نیز در میان آن‌ها یافت می‌شود. فعال‌ترین و شمحوری‌ترین چهرهٔ این انجمن، استفان هیرتنشتاین Stephen Hirtenestein است که علاوه بر فعالیت در این انجمن، انتشاراتی به نام عنقا (Anqa) را نیز اداره می‌کند که به چاپ آثار حوزهٔ عرفان اسلامی و به‌خصوص ابن‌عربی، به انگلیسی، اهتمام دارد. این انجمن ۳۶ سال است که نشریهٔ دوفصل‌نامهٔ بسیار معتبری را در جهت اشاعهٔ افکار و اندیشه‌های ابن عربی به انگلیسی منتشر می‌کند تحت عنوان:
129
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

06 Feb, 06:31

کانال اختصاصی قاسم کاکایی pinned «🗂فهرست سلسله نشست‌های طلب و اخلاق طلبگی : 🔗(برای درسترسی به هر قسمت بر روی جلسه کلیک بفرمایید.) 🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۱ 🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۲ 🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۳ 🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۴ 🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۵ 🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۶ 🎧طلب و اخلاق…»
0
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

06 Feb, 06:30

🗂فهرست سلسله نشست‌های طلب و اخلاق طلبگی :

🔗(برای درسترسی به هر قسمت بر روی جلسه کلیک بفرمایید.)

🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۱
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۲
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۳
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۴
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۵
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۶
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۷
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۸
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۹
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۱۰
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۱۱
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۱۲
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۱۳
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۱۴
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۱۵
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۱۶
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۱۷
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۱۸
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۱۹
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۲۰
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۲۱
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۲۲
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۲۳
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۲۴
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۲۵
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۲۶
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۲۷
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۲۸
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۲۹
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۳۰
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۳۱
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۳۲
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۳۳
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۳۴
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۳۵
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۳۶
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۳۷
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۳۸
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۳۹
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۴۰
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۴۱
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۴۲
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۴۳
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۴۴
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۴۵
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۴۶
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۴۷
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۴۸
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۴۹
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۵۰
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۵۱
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۵۲
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۵۳
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۵۴
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۵۵
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۵۶
🎧طلب و اخلاق طلبگی جلسه۵۷

✅@ghkakaie
136
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

06 Feb, 04:15

درسگفتار شرح الاسماءالحسنی (شرح دعای جوشن کبیر)، جلسهٔ ۱۳۱:

یا من هو قبل کل شیئ، یا من هو بعد کل شیئ

يا من هو بعد كلشئ كما ان في الباديات وجودا مجردا عن كل التعينات وجميع المظاهر قبل كلشئ كذلك في العايدات هذا الوجود بعد كلشئ وكما ان في الاول وجوده منزه عن كل اسم وعين وفيضه مقدس عن كل نقص وشين كذلك في الاخر كل من على ارض المهية فان ويبقى وجه ربك ذى الجلال والاكرام الا إلى الله تصير الامور يا من هو فوق كلشيئ فوقية احاطية لانه القاهر فوق عباده

يا من هو عالم بكلشئ كليات الاشياء وجزئياتها كما ان اصل مسألة العلم معركة للاراء كذلك مسألة علمه بالجزئيات الداثرة الزايلة من المشكلات فهو على غير اهله صعب عسير لكنه عند اهله سهل يسير فاعلم انه كما قال الحكماء جميع الارمنة والزمانيات بالنسبة إليه تعالى كالان كما ان جميع الامكنة والمكانيات بالنسبة إليه كالنقطة بل الامر هكذا بالنسبة إلى مقربي حضرته فضلا عن جنابه تعالى المحيط بكل شئ فلا ماضى عنده ولا حال ولا استقبال بل الكل مقهور تحت كبريائه ولا يخرج عن ملكه وسلطانه شيئ من الائه فكل في حده حاضر لديه ولا دثور ولا زوال بالقياس إليه ما عند كم ينفد وما عند الله باق لا ينقص من خزائنه ولا يزيد في ملكه شئ كيف ولو كانت الماضوية والمستقبلية مناط العدم لم يكن فرق ببديهة العقل بين ما كانت ماضويته مثلا بالاف سنين وبين ما كانت بدقيقة فلم يكن العالم موجودا اصلا إذ لا يقف القسمة عند حد وليس له وجود قار فالكل بالنسبة إليه تعالى ثابتات واجبات وان كانت في انفسها متغيرات ممكنات
✅ @ghkakaie
137
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

06 Feb, 04:14

🎙️|فایل صوتی کامل |

▶️#درسگفتار_شرح_الاسماء_الحسنی
جلسه : ۱۳۱

🌍 محل تدریس :
شیراز ، حوزه علمیه شهید محمد حسین نجابت ( ره )

📅 تاریخ : ۲۲ خرداد ۱۳۹۲

🕝مدت زمان صوت :
۳۲ دقیقه و ۲۸ثانیه

✅ @ghkakaie
132
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

04 Feb, 13:01

کانال اختصاصی قاسم کاکایی pinned «🗂فهرست جلسات درسگفتار شرح مثنوی معنوی اثر مولانا:(قسمت اول) 🔗(برای درسترسی به هر قسمت بر روی جلسه کلیک بفرمایید.) 🎧شرح مثنوی معنوی جلسه۱ 🎧شرح مثنوی معنوی جلسه۲ 🎧شرح مثنوی معنوی جلسه۳ 🎧شرح مثنوی معنوی جلسه۴ 🎧شرح مثنوی معنوی جلسه۵ 🎧شرح مثنوی معنوی جلسه۶ 🎧شرح…»
0
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

04 Feb, 07:09

💠 همزمان با اعیاد مبارکه شعبان و ایام الله دهه فجر، میزگردهای تخصصی بازخوانی اندیشه های حِکمی امام خمینی (ره) برگزار می گردد:

📚 نشست اول:
دکتر محمدرضا ارشادی نیا
تأثیر مبانی فلسفی در تفسیر متون دینی از منظر امام (ره)

📚 نشست دوم:
حجت الاسلام سیداحمد غفاری
نقش مبانی حِکمی و عرفانی امام (ره) بر مباحث اجتماعی

📚 نشست سوم:
حجت الاسلام سیدعلی حسینی شریف
ولایت از منظر روایات و عرفان با محوریت زیارت جامعه و مصباح الهدایه امام (ره)

📚 نشست چهارم:
حجت الاسلام قاسم کاکایی
مؤلفه های عرفان و سیاست در تفسیر سوره حمد امام (ره)
⏳زمان سخنرانی: پنجشنبه ۱۸بهمن ساعت ۱۴تا۱۷:۳۰

🖥 لینک مجازی نشست:
https://www.aparat.com/abasgholikhan_ir/live

🔗لینک کانال رسمی پژوهش👇
eitaa.com/joinchat/1846018082C067d491c5f
🆔@howzehpajohesh

🌐تارنمای پژوهش 👇
🌐http://pajuhesh.hozehkh.com

✅ @ghkakaie
183
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

03 Feb, 12:48

🖋#اطلاع_رسانی

سلام علیکم.
با تبریک اعیاد شعبانیه خدمت همه ی سروران گرامی اعلام میشود این هفته جلسات درس‌گفتار های شرح مثنوی و طلب و اخلاق طلبگی در روزهای سه‌شنبه و پنجشنبه برگزار نمی گردد.

✅@ghkakaie
222
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

02 Feb, 16:36

💛جلوه خورشید💛

🖊 مصاحبه حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر قاسم کاکایی با خبرگزاری مهر بازنشر به مناسبت میلاد با سعادت حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام.

🔗متن کامل مصاحبه

✅ @ghkakaie
255
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

02 Feb, 05:32

💠 فیض سرشار💠

🎙بیانات حضرت آیت الله جوادی آملی
باز نشر به مناسبت آغاز شعبان المعظم

ماه شعبان مَنِه از دست قدح، کاین خورشید
از نظر تا شبِ عیدِ رمضان خواهد شد

گل عزیز است غنیمت شِمُریدَش صحبت
که به باغ آمد از این راه و از آن خواهد شد

🔸 ماه پُر برکت شعبان صدر و ساقه اش #رحمت_و_برکت است؛ تنها ماهی که در آن هیچ عزا و غمی نیست، همین ماه است، بسیاری از عیدها و جشن ‌ها در همین ماه است. در این صلوات نورانی که «عند الزوال» می ‌خوانند، دارد که این ماه پیچیده و #محفوف_به_رحمت است، هیچ جای این ماه خالی از رحمت نیست: «شَهْرُ ... حَفَفْتَهُ بِالرَّحْمَةِ وَ الرِّضْوَان‌‏»...

⏳زمان: ۳ دقیقه و ۹ ثانیه

👇👇👇👇

🌐 https://esra.ir
🆔 @a_javadiamoli_esra

#کلیپ #ماه_مبارک_شعبان
#آیت_الله_جوادی_آملی

✅ @ghkakaie
265
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

02 Feb, 03:42

درسگفتار شرح گلشن راز، جلسهٔ ۱۳۱، معنی زنار بستن

همه احوال عالم باژگون است
اگر تو عاقلی بنگر که چون است

کسی کارباب لعن و طرد و مقت است
پدر نیکو بد، اکنون شیخ وقت است

خضر می‌کشت آن فرزند طالح
که او را بد پدر با جد صالح

کنون با شیخ خود کردی تو ای خر
خری را کز خری هست از تو خرتر

چو او «یعرف الهر من البر»
چگونه پاک گرداند تو را سر

و گر دارد نشان باب خود پور
چه گویم چون بود «نور علی نور»

پسر کو نیک‌رای و نیک‌بخت است
چو میوه زبده و سر درخت است

ولیکن شیخ دین کی گردد آن کو
نداند نیک از بد بد ز نیکو

مریدی علم دین آموختن بود
چراغ دل ز نور افروختن بود

کسی از مرده علم آموخت هرگز
ز خاکستر چراغ افروخت هرگز

مرا در دل همی آید کز این کار
ببندم بر میان خویش زنار

نه زان معنی که من شهرت ندارم
که دارم لیک از وی هست عارم

✅ @ghkakaie
207
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

02 Feb, 03:41

🎙️ باز نشر  فایل صوتی #درسگفتار_شرح_گلشن_راز
اثر منظوم شیخ محمود شبستری (ره)

▶️ جلسه ۱۳۱

🕝مدت زمان صوت:
۲۶ دقیقه و ۰۸ ثانیه

🗓️تاریخ تدریس:
۱۰ تیر ۱۳۹۱

✅تدریس شده در حوزهٔ علمیهٔ شهید محمد حسین نجابت( ره)

✅ @ghkakaie
210
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

01 Feb, 16:32

💚فاتح ملک عشق و دل💚

🖊گفتاری از حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر قاسم کاکایی منتشر شده در روزنامه ایران بازنشر به مناسبت میلاد پر‌سعادت امام حسین علیه السلام.

🔗متن کامل گفتار

✅ @ghkakaie
652
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

31 Jan, 02:07

در آن‌جا در جمع اندیشمندان، گفته بود که شما در اروپا اسلام را از دو کانال شناخته‌اید یکی اسلامی که ترکان عثمانی مبلّغ آن بودند که خشونتی کوهستانی در آن است و دیگری اسلامی که وهابیان تبلیغ می‌کنند که آن هم یک نوع خشونت بدوی را در بر دارد. اما اگر می‌خواهید با اسلامی معنوی و عرفانی آشنا شوید، حتما باید به ایران سری بزنید! بنده به متن سخنرانی ایشان دسترسی پیدا کردم و دانستم که این رفت و آمدها و تبادل اندیشه‌ها چه برکاتی می‌تواند داشته باشد.  برومر برای سومین و آخرین بار در سال ۱۳۸۹ برای روز جهانی فلسفه به ایران آمد که این سفر، باعث شد تا با اجازهٔ او و با هم‌کاری دو دانشجویم، آقایان، اشکان بحرانی و مسعود رهبری کتاب بسیار ارزشمند او تحت عنوان «هنگام نیایش چه می‌کنیم؟» را به فارسی ترجمه کنیم که انتشارات هرمس آن را چاپ و منتشر کرد.
خداوند بورل و برومر، هر دو را بیامرزد و آنان را با اولیایشان محشور کند. از حضرت ختمی‌مرتبت (ص) روایت شده است که:
«ولَو أنَّ رَجُلاً أحَبَّ حَجَرًا لَحَشَرَهُ اللّه ُ مَعَهُ»
(انسان حتى اگر سنگى را دوست بدارد، خداوند او را با همان سنگ محشور مى‌كند).

✅@ghkakaie
331
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

31 Jan, 02:06

۹- همان‌طور که گفتم، در سایهٔ معارف اهل بیت علیهم‌السلام، و به برکت انفاس حضرت استاد، مرحوم آیت‌الله حاج شیخ حسنعلی نجابت، رضوان‌الله تعالی علیه، در دانشکدهٔ الهیات دانشگاه کمبریج و مرکز گفت‌وگوی ادیان ابراهیمی، در این دانشکده، توفیق و ظهور و بروزی یافتم.  قرار بود که در سال ۱۳۸۵ کنفرانس بسیار بزرگ، بین‌المللی و معتبری در زمینهٔ فلسفهٔ دین در دانشگاه لیدز و در شهر لیدز انگلستان برگزار شود. یکی از اعضای هیئت علمی برگزار کنندهٔ این کنفرانس پروفسور دیوید فورد از دانشگاه کمبریج بود. ایشان از بنده دعوت کرد تا با هزینهٔ برگزار کنندگان، بدون این‌که مقاله‌ای داشته باشم، به‌عنوان شخصیت علمی مدعو دانشگاه کمبریج در آن کنفرانس شرکت کنم. کنفرانسی بسیار مفید و به یادماندنی بود. فیلسوفان برجستهٔ دین از اقصی نقاط جهان، و البته عمدتا از  اروپا و آمریکا، در آن‌جا جمع بودند و در باب آخرین تحقیقات و کاوش‌های خود سخن می‌گفتند و اظهار نظر می‌کردند. ولی برای بنده، خاطره‌انگیزتر از همه این بود که پس از دو سال، دوباره دو دوست و دو انسان خدادوست و معتقد را دوباره در این کنفرانس زیارت کردم. مرحوم پروفسور دیوید بورِل (کشیش صاحب نام کاتولیک) از آمریکا آمده بود و مرحوم  پروفسور ونسان برومر (یکی از برجسته‌ترین فیلسوفان دین و واعظ پروتستان) از هلند.

«از هر چه می‌رود، سخنِ دوست خوش‌تر است
پیغام آشنا، نفَسِ روح‌پرور است»

دیدم دو تن که هر دو خدا‌دوست بوده‌اند
از ذکر دوست، بین که فضامان معطر است!

شیراز بود و ماه مبارک که خاطرش
در لیدز زنده گشته و اکنون چه دلبر است!

قضیه از این قرار بود که در سال ۱۳۸۳، در ماه مبارک رمضان، این هر دو نفر، به دعوت حقیر مهمان دانشگاه شیراز و هرکدام هم جداگانه شبی در منزل ما مهمان بودند. بورل چون کشیش کاتولیک بود، همسر نداشت و به تنهایی مهمان ما بود. اما برومرِ پروتستان با همسرش آمده بود. روز اول ماه مبارک رمضان، برومر یک سخنرانی در دانشگاه شیراز و در تالار علامهٔ جعفری داشت تحت عنوان: «آشتی با خدا» و روز پانزدهم همان ماه مبارک، یعنی در روز تولد امام حسن مجتبی(ع) و در همان سالن، بورل سخنرانی داشت تحت عنوان: « دعا در ادیان ابراهیمی». هر دو سخنرانی به انگلیسی ایراد می‌شد و هر دو بسیار مورد استقبال دانشجویان و استادان رشته‌های مختلف قرار گرفت به نحوی‌که تالار علامهٔ جعفری مملو از جمعیت دانشجو بود. حتی روی سن را نیز دانشجویان پر کرده بودند! در سالن بیرون تالار نیز دانشجویان زیادی، از طریق تلویزیون مداربسته، سخنرانی را می‌دیدند. در هر دو سخنرانی نیز بنده کنار هر دو سخنران نشسته و سخنرانی‌ها را پاراگراف به پاراگرف ترجمه می‌کردم و گاهی هم با اجازهٔ سخنرانان، نکته یا تکمله‌ای بدان می‌افزودم. هر دو سخنرانی در ماه مبارک رمضان، فضا را کاملا معنوی کرده بود. پرسش و پاسخ هم در کار بود. برخی از استادان و دانشجویان رشتهٔ زبان و ادبیات انگلیسی هم سؤالات خود را به انگلیسی مطرح می‌کردند و ترجمهٔ آن به فارسی را بر دوش حقیر می‌گذاشتند. ولی پاسخ‌ها هم سمت و سوی معنوی می‌یافت. اکنون پس از دو سال، باز هم آن دو پیرمرد معنوی مسیحی را می‌دیدم لیکن در شهر لیدز انگلستان.
غیر از تفاوت کاتولیک بودن و پروتستان بودن، بورل و برومر، تفاوت‌های دیگری هم با هم داشتند. بورل بارها به ایران سفر کرده بود. به خاورمیانه هم سفرهای زیادی داشته بود. زبان عربی را تسلط داشت. به فلسفهٔ اسلامی آشنا بود. بنیاد حکمت صدرا ترجمهٔ یک جلد از اسفار را از عربی به انگلیسی به وی سپرده بود. با فرهنگ ما مسلمانان کاملا آشنا بود. شبی که در شیراز مهمان ما بود، افطار و سحری هم در خدمتش بودیم و با خوردن سحری، یک روز کامل با ما روزه گرفت! اما برومر چندان با فرهنگ ما آشنا نبود. اول بار در سال ۱۳۷۹ به ایران و به شیراز آمد. فرق جمهوری اسلامی ایران را با طالبان (اول) در افغانستان نمی‌دانست و در سفر اولش به ایران و شیراز، دربارهٔ ایران و ایرانیان احتیاط می‌کرد که مبادا با او و همسرش رفتاری چونان طالبان داشته باشیم! حتی از دیدن آن همه دختران دانشجو در دانشگاه شیراز شوکه شده بود. فکر می‌کرد ما نیز چون طالبان به دخترها اجازهٔ تحصیل نمی‌دهیم. اما بعدا که آشنایی بیش‌تری پیدا کرد، این بار در سال ۱۳۸۳، باز هم به شیراز آمد و ده روز در شیراز ماند و چند سخنرانی در شیراز داشت، هفت سمینار هم برای دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه شیراز برگزار کرد. به هلند که برگشته بود، در جمع دانشگاهیان آن‌جا سخنرانی ترتیب داده بود.
74
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

31 Jan, 02:04

هر دانشجویی پس از یکی دو جلسه باید یکی از آن موضوعات را به‌عنوان موضوع تحقیق خود انتخاب کند، به استاد اعلام نماید و در آخر نیم‌سال، تحقیق خود را تحویل دهد‌.

۷- گفتم که در رشته‌های ما علوم انسانی‌ها، کتاب نقش بسیار مهمی دارد و حرف اول را می‌زند. دست‌رسی به کتاب‌ها و منابع لاتین مدت‌هاست که برای ما در ایران خیلی مشکل شده است. کتاب‌ها، هم بسیار گرانند و هم سخت به دست ما می‌رسند! البته در سال‌های اخیر، جوانان، به‌خصوص دانشجویان دورهٔ دکتری، به سایت‌هایی راه پیدا کرده‌اند که بعضا چهل میلیون کتاب را مجانی و به صورت pdf در اختیار شما می‌گذارد و می‌توانید آن‌ها را به راحتی دانلود کنید. ولی در آن زمان که بنده در فرصت مطالعاتی بودم، این جوانان هنوز تا این حد تحریم‌ها را دور نزده بودند! کتاب‌ها در انگلستان و آمریکا بسیار گران هستند. لذا برخی از دوستان وقتی از آمریکا و انگلیس می‌آیند و برمی‌گردند‌، راه حلی را جسته‌اند. برخی از کتاب‌های انگلیسی  را بعضی از انتشاراتی‌ها به صورت اسکن‌شده منتشر می‌کنند که قیمت آن‌ها برای صاحبان دلار و پوند خیلی ارزان در می‌آید. لذا این کتاب‌ها را می‌خرند و به مراکز اصلی می‌برند. مثلا یک کتاب که در انگلیس، حدود ۶۰ پوند (حدود شش میلیون تومان) قیمت دارد، اسکن شدهٔ آن در ایران، پانصد هزار تومان قیمت می‌خورد! این که ما کپی رایت (copy right) را امضا نکرده و عضو نشده‌ایم، دست ما را در این زمینه باز گذاشته است! مراجع محترم تقلید هم بعضا به شرعی بودن آن فتوا داده‌اند‌.
در کتابخانه‌های دانشگاه کمبریج، کتاب‌های بسیار ارزنده و مفیدی برای بنده وجود داشت. قطعا یک سال عمر سفر مطالعاتی بنده به‌هیچ‌وجه امکان مطالعه و استفاده از همهٔ آن‌ها را نمی‌داد.

افتاده‌ام به دام کتب من به کمبریج
فرصت نباشدم که بخوانم، مُشوّشم!

«شهری است پر کرشمهٔ حوران ز شش جهت
چیزیم نیست ورنه خریدار هر ششم»!

از یک طرف آزادی از کپی رایت وسوسه‌ام می‌کرد، از طرف دیگر، برخی مراجع هم نظرشان این بود که اگر کتابی را در اختیار شما قرار داده و حق مطالعهٔ آن را دارید، می‌توانید از آن کتاب عکس بگیرید و بعدا مطالعه کنید! به شرط آن‌که اولا، عکس گرفتن شما آسیبی به آن کتاب نزند و ثانیا آن عکس را در اختیار دیگری قرار ندهید و منتشر نکنید‌. یعنی فقط برای استفادهٔ شخصی خودتان باشد‌.
از کتاب‌هایی که در کتاب‌های دانشکده‌ها موجود بود، حداقل دو نسخه از هر کدام از آن‌ها، در کتابخانهٔ مرکزی هم موجود است. بنده از هر کدام از دو کتابخانهٔ دانشکدهٔ الهیات و مرکزی در هر نوبت می‌توانستم ۱۰ کتاب به امانت بگیرم. یعنی هم‌واره ۲۰ کتاب از این دو کتابخانه می‌توانستم برای مطالعه در خانه داشته باشم. این‌جا بود که فکری به ذهنم رسید. لپ‌تاپ خودم را از ایران با خودم برده بودم. یک اسکنر، دست اول و خیلی مرغوب هم از آن‌جا خریدم، به قیمت ۳۰ پوند؛ یعنی نصف قیمت برخی از کتاب‌ها! به کمک همسرم، پسرم و دخترم، هر هفته حداقل ۲۰ کتاب را اسکن و ذخیره می‌کردم و کتاب‌های جدید به امانت می‌گرفتم! بعد هم این مجموعه را از روی لپ‌تاپ بر روی CD و DVD  کشیدیم و صاحب یک کتابخانهٔ تخصصی انگلیسی بسیار غنی شدم که هم‌واره مورد استفاده‌ام است. آن اسکنر هم هنوز باقی است! البته با پیشرفت تکنولوژی‌های جدید، فکر می‌کنم بهتر است این اسکنر را به موزهٔ تکنولوژی دانشگاه شیراز هدیه کنم!

۸- گفتم که یکی از مراکزی که در مدت اقامتم در کمبریج، در آن فعال بودم، مرکز گفت‌وگو بین ادیان ابراهیمی به ریاست پروفسور دیوید فورد بود. در آن زمان، این مرکز ده عضو پیوسته داشت؛ همگی از اعضای علمی دانشگاه کمبریج؛ پنج نفر مسیحی، سه نفر یهودی و دو نفر مسلمان. خانم دکتر آنابل کیلر یکی از این دو مسلمان بود. بنده را هم به‌عنوان یازدهمین عضو پیوسته و سومین مسلمان آن مجموعه پذیرفتند. جمع زیادی نیز عضو وابستهٔ آن مرکز بودند و در جلسات مرکز  شرکت می‌کردند. این جلسات، هفتگی و در روزهای شنبه (روز تعطیل) برگزار می‌شد. در هر جلسه، موضوع خاصی را در مسائل اعتقادی، تعیین می‌کردند. آیاتی از قرآن کریم، عهد عتیق و عهد جدید که به آن موضوع مربوط می‌شد استخراج می‌شد و در اختیار مستمعان قرار می‌گرفت. آن گاه هریک از معتقدان به این سه دین، متن مقدس دین خود را (به انگلیسی) می‌خواند و تفسیر می‌کرد. سپس دیگران هم نظرها و سؤالات خود را مطرح می‌کردند، گفت‌وگو شکل می‌گرفت و در پایان، جمع‌بندی به عمل می‌آمد. با توجه به آن‌که به برکت قرآن، تسلط اینجانب به مباحث اسلامی و قرآنی بیش از دو دیگر عضو مسلمان بود، توانستم که در آن جلسات، تا حد زیادی مفید باشم. ضمن آن‌که شخصا نیز، در شناخت نگاه یهودیان و مسیحیان به متون مقدس خویش، به نکات ارزنده‌ای دست پیدا کنم.
61
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

31 Jan, 02:03

همین امر باعث شد که پروفسور هدلی در یکی از مباحث کلاسی‌اش در مورد فلسفهٔ دین، در دورهٔ فوق لیسانس، در موضوعی که مرتبط با عرفان بود، از بنده دعوت کند تا یک جلسه برای دانشجویانش در مورد عرفان اسلامی کنفرانس بدهم. با توجه به تجربهٔ قبلی‌ام در آمریکا، و تجربهٔ فعلی‌ام در کمبریج، به این نتیجه رسیدم که ما در زمینهٔ عرفان اسلامی، حرف‌های زیادی برای گفتن داریم که مورد استقبال محافل دانشگاهی غرب است. پروفسور لیپنر، رئیس دانشکدهٔ الهیات دانشگاه کمبریج نیز همین نکته را به حقیر یادآور شد.

۴- از کلاس‌های دیگری که حاضر می‌شدم کلاس‌های پروفسور لیپنر بود. با ایشان بیش از سایر استادان دانشکدهٔ الهیات رفیق شده بودم. البته نه به‌خاطر این‌که رئیس دانشکده شده بود، بلکه بسیار خون‌گرم و مهربان و قابل رفاقت بود. میزان رفاقتم با ایشان را بعدا بیش‌تر توضیح خواهم داد. کلاس ادیان مقایسه‌ای ایشان به لحاظ روش‌شناسی برای کارهای تطبیقی و مقایسه‌ای، بسیار ارزش‌مند بود‌. کلاس آشنایی با آیین هندو نیز برای بنده که بر روی عرفان مقایسه‌ای کار می‌کنم، حاوی نکات ارزنده‌ای بود.
یک بار سر کلاس آیین هندو، ایشان مطلبی را از متون هندو، به زبان سنسکریت می‌خواند مبنی بر این‌که زبان اهل بهشت سنسکریت است! بنده بی‌اختیار خندیدم. با خنده پرسید چرا می‌خندی؟ گفتم: «والله ما روایت داریم که زبان اهل بهشت عربی است. به نظر می‌آید هرچند بنده و شما با هم رفیقیم ولی در بهشت، بین بنده و شما جدایی می‌افتد! یعنی یکی از ما دو نفر بهشت نمی‌رود! چون من سنسکریت نمی‌دانم و شما عربی!» هم او و هم دانشجویان دکتری زدند زیر خنده! یکی از بچه‌های شیطان گفت: «احتیاطا هرکدام از شما، آن زبان دیگر را هم بیاموزید!».

۵- روزی در دانشکده با پروفسور لیپنر کار داشتم. به اتاقش رفتم. در آن‌جا هر عضو هیئت‌علمی که رئیس می‌شود، همان اتاق خودش می‌شود اتاق ریاست! صرفا تابلو ریاست را از اتاق رئیس قبلی بر می‌دارند و به اتاق رئیس جدید نصب می‌کنند. بدین‌وسیله، حداقل در یک اتاق، صرفه‌جویی می‌شود. در زدم و وقتی گفت بفرمایید، وارد شدم و رفتم تا بنشینم و با او صحبت کنم. دیدم که خیلی جدی و رسمی چنان سخن گفت «که گویی نبوده است هیچ آشنایی!». بدون هیچ تعارفی، گفت‌: «مگر کاغذ پشت در اتاق را ندیدی»؟ گفتم: «دقت نکردم». گفت: «این ساعت با یکی از دانشجویانی که من راهنمای رساله‌اش هستم قرار دارم. چند دقیقه دیر آمده است. ولی منتظرش هستم». عذرخواهی کردم و بیرون آمدم. ما در ایران پشت در اتاقمان، برنامهٔ هفتگی را می‌زنیم. یکی دو ساعت در هفته هم خالی می‌گذاریم و می‌نویسیم: «مشاوره». خیلی وقت‌ها دانشجویان رجوع می‌کنند و استاد در اتاق نیست. گاهی هم چندین دانشجو رجوع می‌کنند ولی بیش از یک یا دو نفر نوبتشان نمی‌شود. رفتم کاغذ پشت در اتاق پروفسور لیپنر را پیدا کردم و شروع کردم به خواندن. دیدم که برنامهٔ کل ترم ایشان را بر روی در اتاق نوشته‌اند!! ساعاتی به کارهای ریاست اختصاص دارد. در هر هفته، علاوه بر ساعت‌های کلاس، ساعت‌های مشاوره و راهنمایی دانشجویان مختلف را با ذکر نام هر دانشجو به‌طور مجزا نوشته است. یعنی مثلا رسالهٔ دکتری آقای الف اگر ۱۸ واحد است، در برنامهٔ چند ترم به اندازهٔ ۱۸ واحد، درست مثل ساعت کلاسی، نام آقای الف نوشته شده است. در این ساعت‌ها آن دانشجو باید حتما برای مشاوره مراجعه کند و اگر مراجعه نکرد استاد برای او غیبت می‌زند‌. بدین‌وسیله استاد و دانشجو، هر دو مقید بر حضور در آن ساعتند. مقایسه کنید با وضعیت راهنمایی و مشاورهٔ رساله‌ها در دانشگاه‌‌های خودمان! بعضا پس از تصویب پروپوزال، استاد و دانشجو، یک‌دیگر را نمی‌بینند تا زمانی که دانشجو، رسالهٔ نوشته شده را تقدیم استاد می‌کند و تقاضای تعیین زمان دفاع می‌نماید.

۶- از نکات بسیار جالب توجه این‌که در همهٔ کلاس‌های دانشکدهٔ الهیات، برای دانشجویان، علاوه‌بر جنبهٔ آموزشی، بر بُعد پژوهشی نیز تأکید داشتند؛ حتی کلاس‌های دورهٔ کارشناسی. در کلاس‌ها، همهٔ دانشجویان، به‌جای قلم و کاغذ، لپ‌تاپ داشتند! و با سرعت بسیار زیادی، از مطالب کلاس یادداشت‌برداری می‌کردند. سرعتشان در تایپ، اعجاب‌انگیز بود. قبل از شروع ترم تحصیلی، برنامه و سرفصل‌های آن درس و مباحثی که قرار بود در هر جلسه مطرح شود، از طریق اینترنت در اختیار همهٔ دانشجویان قرار می‌گرفت. منابع درسی معرفی شده بود. همهٔ منابع نیز در کتابخانهٔ دانشکدهٔ الهیات موجود بود و آدرس دقیق هر کتاب همراه با کد کتاب نیز ذکر شده بود که کار یافتن آن‌ها را در کتابخانه، کاملا آسان کرده بود. برای هر درس هم گاهی تا پنجاه الی شصت موضوع تحقیق، معرفی و اعلام شده بود. برای هر موضوعی هم حدود پنجاه منبع معرفی شده بود! همراه با کد کتاب که در کتابخانهٔ دانشکدهٔ الهیات موجود بود.
55
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

31 Jan, 02:02

«بسم الله الرحمن الرحیم»

🗒 #یاد_ایام

🖋فصل چهارم: سفرهای علمی خارج از کشور

قسمت دوازدهم: انگلستان ۳ (پیاپی پنجاه و دوم)

دانشگاه کمبریج: دانشکدهٔ الهیات و مرکز گفت‌وگوی بین ادیان ابراهیمی

۱- در رشته‌های علوم یا فنی و مهندسی، یعنی رشته‌های غیر علوم انسانی، معمولاً هدف از سفر مطالعاتی استفاده از امکاناتی است که بعضاً در مملکت خودمان وجود ندارد؛ مانند حضور در آزمایشگاه‌ها، دسترسی به مواد آزمایشگاهی، استفاده از تجربیات صاحب نظران و متخصصان در طرح‌های تحقیقاتی و سرانجام ارائهٔ نتیجهٔ تحقیقات و کارهای آزمایشگاهی در قالب یک یا چند مقاله علمی. اما در مورد رشته‌های علوم انسانی، برخورد و شناخت انسان‌ها و آشنایی با فرهنگ‌ها و اندیشه‌ها اهمیت درجه اول را دارد. اینان نیز آزمایشگاهشان کتابخانه و مواد آزمایشگاهی‌شان کتاب و مقاله است. اما در مورد این رشته‌ها، ارائهٔ یک مقالهٔ علمی به‌عنوان نتیجهٔ طرح تحقیقاتی نمی‌تواند توجیهی کافی برای سفر مطالعاتی با آن هزینه‌های گزاف باشد؛ چرا که با استفاده از امکانات موجود در ایران و به‌خصوص اینترنت (البته به شرطی که فیلتر نبوده و پر سرعت باشد)، این کار به آسانی در خود مملکت قابل انجام است. ولی آن‌چه مربوط به شناخت انسان‌ها و فرهنگ‌هاست از راه اینترنت به‌دست نمی‌آید. بنابراین برای رشته‌های علوم انسانی جنبه‌های فرهنگی سفر مطالعاتی، یعنی شناخت تفاوت‌ها و تشابه‌های فرهنگیِ کشوری که به آن سفر کرده‌ایم با سرزمین اسلامی خودمان، آشنایی با نظام آموزشی و پژوهشی کشور مورد تحقیق، حضور در جمع استادان و دانشجویان، داد و سِتَد فرهنگی، معرفی ایران و اسلام در وهلهٔ اول و معرفی دانشگاه اعزام کننده در وهلهٔ دوم، شناخت فرهنگ خودمان از دریچه چشمِ اندیشمندان غرب و شناخت فرهنگ بیگانه و غرب با حضور در جمع‌های دوستانه و حتی جمع‌های خانوادگی، از اهمیت خاصی برخوردار است. به اعتقاد حقیر، در فرصت مطالعاتی، این جنبهٔ فرهنگی برای رشته‌های علوم انسانی، اهمیتش به هیچ وجه کم‌تر از جنبه نخست (تحقیق آکادمیک) نیست.

۲- مرکز اصلی فعالیت بنده در دانشگاه کمبریج، دانشکدهٔ الهیات (Divinity) بود. همان‌طور که گفتم، طرح تحقیقاتی بنده در باب گفت‌وگو بین ادیان ابراهیمی بود. در دانشکدهٔ الهیات، علاوه بر تعقیب این طرح، تجارب دیگری نیز به لحاظ ساختار آموزشی، پژوهشی و اداری را از این دانشکده، به دست می‌آوردم. در این دانشکده، چهارده استاد با تخصص‌های مختلف، و بیست و چهار دانش‌یار و استادیار، تدریس می‌کردند. برخی از آن‌ها را قبلا نام بردم. پروفسور ژولیوس لیپنر، متخصص آیین هندو بود و درس ادیان مقایسه‌ای را برای دانشجویان تدریس می‌کرد. خانم پروفسور جانت ساسکیس متخصص متون مقدس مسیحی، پروفسور داگلاس هدلی Doglass Hedley متخصص فلسفهٔ دین، پروفسور دافی (Duffy) متخصص تاریخ مسیحیت، پروفسور دیوید فورد متخصص کلام مسیحی، خانم پروفسور آنا ویلیامز Anna Williams متخصص کلام عرفانی، و پروفسور تیم وینتر (عبدالحکیم مراد) متخصص اسلام‌ شناسی بودند. بنده به تناسب کار و تحقیقاتم در کلاس‌های این استادان حاضر می‌شدم و از محتوای آموزشی و نیز روش تدریس آن اساتید بهره می‌بردم و متقابلا آن‌ها نیز از حضور بنده در کلاس‌هایشان که منجر به بیان مطالب از منظری دیگر می‌شد، استقبال می‌کردند. به یکی دو نمونه از آنها اشاره می‌کنم.

۳- در دانشکدهٔ الهیات کمبریج پروفسور تیم وینتر اسلام‌شناسی تدریس می‌کرد. در آن زمان از مسلمان شدنش بیست و پنج سال می‌گذشت. البته همان‌طور که قبلا گفتم تسنن را انتخاب کرده و امام جمعهٔ اهل سنت در کمبریج بود. مردی بسیار دوست‌داشتنی  بود.در ابتدای ورودم، دو جلسه با وی بحث و گفت‌وگو داشتم. ولی اواخر اکتبر (آبان) همان سال برای گذراندن یک فرصت مطالعاتی عازم ترکیه شد و به‌جای وی، دکتر تونی استریت Tony Street استرالیایی، دروس وی (اسلام‌شناسی) را تدریس می‌کرد. وی هم در استرالیا و هم در کمبریج تدریس داشت‌. به هیچ دینی متدین نبود. یعنی لائیک محض بود. مطالعاتی در زمینهٔ فلسفهٔ اسلامی و به‌خصوص منطق داشت. سوادش در زمینهٔ مسایل اسلامی، به‌هیچ‌وجه قابل مقایسه با تیم وینتر نبود. ولی تواضع علمی‌اش مثال‌زدنی بود. در ضمن کلاس‌هایش در اسلام‌شناسی، چندین جلسه از بنده دعوت کرد تا برای دانشجویان، تدریس کنم (البته قربةً الی الله!). بنده هم از خدا خواسته، قبول کردم. به‌خصوص که دیدگاه‌های شیعی در سرفصل‌های دروس، خیلی کم‌رنگ بود. خود پروفسور استریت نیز در کلاسی که تدریس می‌کردم حضور داشت و از گفتن نمی‌دانم، سؤال از بنده و تشکر از حقیر، در سر کلاس و در حضور دانشجویان هیچ ملاحظه یا واهمه‌ای نداشت. این کلاس‌ها بسیار مورد استقبال دانشجویان قرار گرفت.
66
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

30 Jan, 04:29

درسگفتار شرح الاسماء‌الحسنی،(شرح  دعای جوشن کبیر جلسه ۱۳۰

یا ذا العظمة و السلطان، یا ذا الرأفة و المستعان

يا ذا العظمة والسلطان في القاموس السلطان الحجة وقدرة الملك ويضم لامه والوالى والثانى هو المراد هنا يا ذا الرافة والمستعان الرافة كما في بعض كتب اهل اللغة ارق من الرحمة لا يكاد تقطع في الكراهة والرحمة قد تقطع في الكراهة للمصلحة والمستعان هنا مصدر ميمى يا ذا العفو والغفران سبحانك الخ يا من هو رب كل شئ في السلسلة الصعودية يا من هو اله كل شئ في السلسلة النزولية يا من هو خالق كلشئ في عالم الخلق يا من هو صانع كلشيئ في عالم الامر الا له الخلق والامر يا من هو قبل كل شئقبلية بالحق والحقيقة وقبلية سرمدية لادهرية ولازمانية لان المرتبة الاحدية والوجود المجرد عن المجالى والمظاهر اولى المراتب في السلسلة الطولية قبل الدهريات والزمانيات كان الله ولم يكن معه شئ وكذا الوجود الذى هو ذاته واشراقه قبل كل اسم وصفة وعين ومهية بجميع انحاء القبليات لان الوجود الحق وامره بما هو داخل في صقعه وساقط الاضافة وعن المهيات كما قيل التوحيد اسقاط الاضافات ولا حكم له في نفسه اذلا نفس له بهذا النظر قبل كل تعين إذ الاطلاق عن جميع القيود حتى عن هذا قبل التقييد والصرف قبل المخلوط فالوجود قبل كلشيئ عينا كما ان عنوانه ابده البديهيات واول كل تصور ذهنا فالمعنون مبدء المبادى واول الاوايل والعنوان اول الاوليات ولذا قال (ع) ما رايت شيئا الا ورايت الله قبله على بعض الروايات كما مر في اول الشرح

✅ @ghkakaie
108
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

30 Jan, 04:29

🎙️|فایل صوتی کامل |

▶️#درسگفتار_شرح_الاسماء_الحسنی
جلسه : ۱۳۰

🌍 محل تدریس :
شیراز ، حوزه علمیه شهید محمد حسین نجابت ( ره )

📅 تاریخ : ۲۱ خرداد ۱۳۹۲

🕝مدت زمان صوت :
۳۰ دقیقه و ۳۶ثانیه

✅ @ghkakaie
106
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

28 Jan, 14:25

درسگفتار شرح مثنوی معنوی معنوی، جلسهٔ ۱۳۰، دفتر دوم ابیات ۸۷ تا ۱۲۸


کاندرین چشم منیر بی زوال
از حقایق راه کی یابد خیال‌؟

در دو چشم غیر من تو نقش خود
گر ببینی آن خیالی دان و رد

زانک سرمهٔ نیستی در می‌کشد
باده از تصویر شیطان می‌چشد

چشمشان خانهٔ خیالست و عدم
نیست‌ها را هست بیند لاجرم

چشم من چون سرمه دید از ذوالجلال
خانهٔ هستی‌ست نه خانهٔ خیال

تا یکی مو باشد از تو پیش چشم
در خیالت گوهری باشد چو یشم

یشم را آنگه شناسی از گهر
کز خیال خود کنی کلی عبر

یک حکایت بشنو ای گوهر‌شناس
تا بدانی تو عیان را از قیاس

هلال پنداشتن آن شخص خیال را در عهد عمر رضی الله عنه

ماه روزه گشت در عهد عمر
بر سر کوهی دویدند آن نفر

تا هلال روزه را گیرند فال
آن یکی گفت ای عمر اینک هلال

چون عمر بر آسمان مه را ندید
گفت کین مه از خیال تو دمید

ورنه من بیناترم افلاک را
چون نمی‌بینم هلال پاک را

گفت تر کن دست و بر ابرو بمال
آنگهان تو در نگر سوی هلال

چونکه او تر کرد ابرو‌، مه ندید
گفت ای شه نیست مه شد ناپدید

گفت آری موی ابرو شد کمان
سوی تو افکند تیری از گمان

چون یکی مو کژ شد‌، او را راه زد
تا به‌دعوی لاف‌ِ دید‌ِ ماه زد

موی کژ چون پردهٔ گردون بود
چون همه اجزات کژ شد‌، چون بوَد‌؟

راست کن اجزات را از راستان
سر مکش ای راست‌رو ز آن آستان

هم ترازو را ترازو راست کرد
هم ترازو را ترازو کاست کرد

هر که با ناراستان هم‌سنگ شد
در کمی افتاد و عقلش دنگ شد

رو اشداء علی‌الکفار باش
خاک بر دلداری اغیار پاش

بر سر اغیار چون شمشیر باش
هین مکن روباه‌بازی شیر باش

تا ز غیرت از تو یاران نسکلند
زانکه آن خاران عدو این گلند

آتش اندر زن به گرگان چون سپند
زانکه آن گرگان عدو یوسفند

«‌جان بابا‌» گویدت ابلیس هین
تا به دَم بفریبدت دیو لعین

این چنین تلبیس با بابات کرد
آدمی را این سیه‌رخ مات کرد

✅ @ghakakie
155
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

28 Jan, 14:25

🎙| فایل صوتی کامل |

جلسه۱۳۰ #شرح_مثنوی_معنوی (دفتر دوم)

⬜️با ارائه حجت الاسلام والمسلمین دکتر قاسم کاکایی

🗓تاریخ جلسه :
سه شنبه ۹‌ بهمن ۱۴۰۳

🕝 مدت زمان ۶۱دقیقه و ۱۵ثانیه

#شرح_شعر
#مولانا
✅ @ghkakaie
131
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

28 Jan, 12:31

🎙هم اکنون کلاس درحال برگزاری است .

📎لینک ورود :
https://vroom.shirazu.ac.ir/elmi23

✅ @ghkakaie
141
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

28 Jan, 05:35

🩵حقیقت مطلقه🩵

📜نشر گزیده‌ای از تفسیر سوره بقره از کتاب بصائر مرحوم آیت الله حاج شیخ حسنعلی نجابت«رحمت الله علیه» به مناسبت مبعث حضرت ختمی مرتبت «صلوات الله علیه»

✅ @ghkakaie
168
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

27 Jan, 15:43

💚پیامبر عشق💚

🖊 گزیده‌ای از مصاحبه حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر قاسم کاکایی با خبرنگار ایسنا به مناسبت مبعث پیامبر اکرم«صلوات الله علیه»

🔗متن کامل مصاحبه

✅ @ghkakaie
500
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

27 Jan, 12:45

📣 انجمن علمی - دانشجویی دانشکده الهیات دانشگاه شیراز برگزار می کند:📣

💠 دوره شرح مثنوی معنوی💠

✅ با ارائه حجت الاسلام والمسلمین دکتر قاسم کاکایی

جلسه: ۱۳۰

⏳زمان برگزاری :
سه‌شنبه، ۹ بهمن ۱۴۰۳ _   ساعت ۱۶

🖇️لینک شرکت آنلاین در دوره :
https://vroom.shirazu.ac.ir/elmi23

📌(شرکت برای عموم آزاد است )

✅ @ghkakaie
179
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

26 Jan, 03:43

درسگفتار شرح گلشن راز، جلسهٔ ۱۳۰

همه روی تو در خلق است زنهار
مکن خود را بدین علت گرفتار

چو با عامه نشینی مسخ گردی
چه جای مسخ یک سر نسخ گردی

مبادا هیچ با عامت سر و کار
که از فطرت شوی ناگه نگونسار

تلف کردی به هرزه نازنین عمر
نگویی در چه کاری با چنین عمر

به جمعیت لقب کردند تشویش
خری را پیشوا کردی زهی ریش

فتاده سروری اکنون به جهال
از این گشتند مردم جمله بدحال

نگر دجال اعور تا چگونه
فرستاده است در عالم نمونه

نمونه باز بین ای مرد حساس
خر او را که نامش هست جساس

خران را بین همه در تنگ آن خر
شده از جهل پیش‌آهنگ آن خر

چو خواجه قصهٔ آخر زمان کرد
به چندین جا از این معنی نشان کرد

ببین اکنون که کور و کر شبان شد
علوم دین همه بر آسمان شد

نماند اندر میانه رفق و آزرم
نمی‌دارد کسی از جاهلی شرم

همه احوال عالم باژگون است
اگر تو عاقلی بنگر که چون است

✅ @ghkakaie
202
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

26 Jan, 03:43

🎙️ باز نشر  فایل صوتی #درسگفتار_شرح_گلشن_راز
اثر منظوم شیخ محمود شبستری (ره)

▶️ جلسه ۱۳۰

🕝مدت زمان صوت:
۳۰ دقیقه و ۰۲ ثانیه

🗓️تاریخ تدریس:
۲۱ خرداد ۱۳۹۲

✅تدریس شده در حوزهٔ علمیهٔ شهید محمد حسین نجابت( ره)

✅ @ghkakaie
180
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

24 Jan, 02:16

مثلا اگر در خیابان اصلی باشند و ببینند که اتومبیلی می‌خواهد وارد خیابان اصلی شود، می‌ایستند و برای او چراغ می‌زنند که «شما بفرمایید» تا او بتواند به آسانی وارد خیابان اصلی شود‌. نه آن‌که مثل ما سرعت اتومبیل را زیاد کنند و چراغ بزنند و به او راه ندهند! گویا گناهی کرده که می‌خواهد از این کوچه بیرون بیاید.
گاهی در کمبریج یا لندن می‌‌دیدم که برخی بافت‌های قدیمی را که خواسته‌اند حفظ کنند، کوچه‌ها و خیابان‌ها را به همان صورت قدیمی، باریک گرفته‌اند. خیابان‌هایی که عرض آن‌ها به اندازهٔ دو اتومبیل است. اجازهٔ پارک را در یک طرف خیابان داده‌اند. یعنی فقط یک اتومبیل می‌تواند در آن‌ها حرکت کند. جالب و عجیب آن‌که برخی از این خیابان‌ها هم دو طرفه است! در این‌جا اگر دو اتومبیل در جهت خلاف هم بیایند و یکی زودتر جایی خالی بین ماشین‌های پارک کرده پیدا می‌کند، چراغ می‌زند، کنار می‌گیرد و پس از عبور ماشین روبه‌رو، خودش حرکت می‌کند. نه از فحش خبری است و نه از قفل فرمان و سایر وسائل ضرب و جرح!
از مسائل جالب دیگر، آرامشی است که در هنگام رانندگی وجود دارد. همه می‌دانند که دیگران رعایت مقررات را می‌کنند و حتی بنای کمک به یک‌دیگر را دارند. لذا از بوق به ندرت استفاده می‌کنند چه برسد به بوق بلند و ممتد‌. حتی در ترافیک‌ها به‌جای بوق زدن، روزنامه یا کتاب می‌خوانند. بنده در مدتی که آن‌جا بودم تنها دو سه بار بوق بلند و ممتد شنیدم؛ آن هم وقتی بود که به عادت مألوف ایران، خودم بوق زدم!
نکتهٔ آخر ترافیکی آن‌که روی بدنهٔ برخی از چراغ راهنمایی‌ها دکمه‌ای وجود دارد؛ اگر عابر پیاده‌ای  بخواهد از خیابان عبور کند این دکمه را میزند، چراغ برای عبور اتومبیل‌ها قرمز می‌شود. همهٔ اتومبیل‌ها می‌ایستند تا این عابر پیاده عبور کند. پس از چند دقیقه، چراغ سبز می‌شود. جالب آن‌که حتی اگر آن عابر عبور کرده ولی چراغ هنوز سبز نشده باشد، اتومبیل‌ها هم‌چنان منتظر سبز شدن چراغ می‌مانند. فکرش را بکنید اگر این دکمه در ایران بود، چه ابزار خوبی   برای برای بیماران روانی در جهت مردم‌آزاری!
این تصویری بود از شهر کمبریج، محیط آن، محل‌هایی که کارم در آن‌ جاها متمرکز بود و دوستان و آشنایانم در آن شهر؛ در قسمت‌های آینده از فعالیت‌ها و خاطراتم سخن خواهم گفت و به همهٔ نام‌هایی که در این‌جا ذکر کردم، بازخواهم گشت.

✅ @ghkakaie
351
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

20 Jan, 12:33

📣 انجمن علمی - دانشجویی دانشکده الهیات دانشگاه شیراز برگزار می کند:📣

💠 دوره شرح مثنوی معنوی💠

✅ با ارائه حجت الاسلام والمسلمین دکتر قاسم کاکایی

جلسه: ۱۲۹

⏳زمان برگزاری :
سه‌شنبه، ۲ بهمن ۱۴۰۳ _   ساعت ۱۶

🖇️لینک شرکت آنلاین در دوره :
https://vroom.shirazu.ac.ir/elmi23

📌(شرکت برای عموم آزاد است )

✅ @ghkakaie
66
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

19 Jan, 03:45

کانال اختصاصی قاسم کاکایی pinned «🗂فهرست جلسات درسگفتار شرح تفسیر دعای اسماء الحسنی(دعای جوشن کبیر) اثر ملاهادی سبزواری:(قسمت اول) 🔗(برای درسترسی به هر قسمت بر روی جلسه کلیک بفرمایید.) 🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱ 🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۲ 🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۳ 🎧شرح دعای اسماء…»
0
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

19 Jan, 03:41

درسگفتار شرح گلشن راز، جلسه ۱۲۹:

زنار بستن و بندگی کردن

همی‌داند ز تو احوال پنهان
در آرد در تو کفر و فسق و عصیان

شد ابلیست امام و در پسی تو
بدو لیکن بدین‌ها کی رسی تو

کرامات تو گر در خودنمایی است
تو فرعونی و این دعوی خدایی است

کسی کو راست با حق آشنایی
نیاید هرگز از وی خودنمایی

همه روی تو در خلق است زنهار
مکن خود را بدین علت گرفتار

چو با عامه نشینی مسخ گردی
چه جای مسخ یک سر نسخ گردی

مبادا هیچ با عامت سر و کار
که از فطرت شوی ناگه نگونسار

تلف کردی به هرزه نازنین عمر
نگویی در چه کاری با چنین عمر

✅ @ghkakaie
157
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

19 Jan, 03:41

🎙️ باز نشر  فایل صوتی #درسگفتار_شرح_گلشن_راز
اثر منظوم شیخ محمود شبستری (ره)

▶️ جلسه ۱۲۹

🕝مدت زمان صوت:
۲۸ دقیقه و ۲۶ ثانیه

🗓️تاریخ تدریس:
۶ تیر ۱۳۹۱

✅تدریس شده در حوزهٔ علمیهٔ شهید محمد حسین نجابت( ره)

✅ @ghkakaie
140
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

17 Jan, 03:09

ایشان گفتند که تو پروندهٔ مفتوحی در این دادگاه داری که باید برای پاره‌ای توضیحات به این دادگاه بیایی. پرسیدم پرونده راجع به چیست؟ گفتند تو زیاد سفر خارج از کشور می‌روی. گفتم مشکلش چیست؟. ایشان سؤال را با سؤال پاسخ دادند: «با اجازهٔ دانشگاه می‌روی یا بدون اجازه؟». عرض کردم؛  «حاج‌آقا! فرض کنید که بدون اجازهٔ دانشگاه بروم. من چون در استخدام دانشگاه هستم آن کسی که باید مرا توبیخ و بازخواست کند سیستم دانشگاه است نه دادگاه ویژهٔ روحانیت! ولی جهت اطلاع شما (که ظاهرا از قوانین دانشگاه بی‌اطلاعید) این سفرها نه با اجازهٔ دانشگاه، بلکه با حکم مأموریت دانشگاه انجام می‌شود و دانشگاه برای انجام آن‌ها پول و ارز هم در اختیار ما قرار می‌دهد! به‌علاوه، خودم دنبال این سفرها نیستم ولی به واسطهٔ توان علمی و زبان علمی که خداوند عطا فرموده و یک ولی خدا در یک زمان بدان نظر کرده است، این سفرها دنبال بنده می‌آیند نه من دنبال آن‌ها!
پیش خود گفتم که: «برادر گرامی! حاج آقا محسن قمی عزیز! این چه رفاقتی بود که در حق ما کردی و این چه هدیه‌ای بود که در کاسهٔ ما گذاشتی و ما را با ادارهٔ اطلاعات و دادگاه ویژهٔ روحانیت مواجه ساختی!؟».
البته مسئولان نیز به بی‌‌مبنا بودن آن حرف و حدیث‌های مفت و  نیز به تأثیرگذاری سفرهای علمی بنده پی برده بودند. بنده بعد از آن، هم به فرصت مطالعاتی انگلستان اعزام شدم و هم به سفرهای علمی به کشورهای یونان، ایتالیا، نیوزیلند، ترکیه، سوریه، مالزی، ارمنستان، آذربایجان (باکو) و بوسنی و هرزگوین!

۱۳- بعدا متوجه شدم که آن تخریب‌ها و نامه‌نگاری‌ها به لندن و به حاج آقا معزی از کجا شروع شده بود. قبل از سفر مطالعاتی بنده، یکی از حجج اسلامِ شیراز که علاقهٔ معکوسی به بنده دارد، در قم، دوستی را دیده بود که از مرکز اسلامی لندن برای انجام کاری به قم آمده بود. این دوست شیرازی از آن دوست لندنی شنیده بود که قرار است بنده به لندن مشرف شوم و با مرکز مقدس اسلامی لندن در ارتباط باشم! سخت برآشفته و شاکی شده بود. با کمک سایر حجج اسلام، کار شکایت را به دفتر امام جمعه و درنتیجه به نامه‌نگاری آن دفتر به حاج‌آقای معزی در لندن و بعد از آن، به ادارهٔ اطلاعات و دادگاه ویژهٔ روحانیت کشانده بود تا زیرآب بنده را بزند! اما ایشان نمی‌دانست که ناخواسته مأموریتی الهی را انجام داده است! ماجرا فراتر از این بود که مثلا حجت‌الاسلام (عین. غین.) زیرآب حجت‌الاسلام(قاف. کاف.) را زده باشد. بلکه اولی مأموریتی الهی داشته است تا دومی را از مهلکه برهاند و خیر کثیری به او برساند! به قول مولانا:

آلت حقی تو، فاعل دست حق
چون زنم بر آلت حق طعن و ذق!؟

حضرت استاد، آیت‌الله نجابت، رضوان‌الله تعالی علیه نیز این بیت را زیاد می‌خواندند:

از خدا دان خلاف دشمن و دوست
که دل هر دو در تصرف اوست

بنده در سفر علمی به کمبریج خیرات بسیار کثیری نصیبم شد که مطمئنم اگر در لندن مستقر شده بودم، چنین توفیقاتی را نداشتم. در قسمت‌های بعد، از این توفیقات سخن خواهم گفت.

✅ @ghkakaie
279
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

17 Jan, 02:03

هر بار که از خارج از شیراز مثلا از قم یا تهران برای بنده مسئولیتی در نظر گرفته‌اند، از بیت امام جمعه و دفتر نمایندهٔ ولی فقیه در استان، فعالیت‌های تقابلی و نامه‌نگاری‌ها شروع شده است! روزی که قرار بود رئیس گروه معارف دانشگاه شیراز شوم، و همین‌طور زمانی که قرار بود مسئول امور روحانیون فارس در بعثهٔ حج شوم نیز وضعیت به همین منوال بود. حتی در تقابل با حضور بنده در مستند حدیث سرو و برنامهٔ ضیافت در شبکهٔ چهار سیما نیز، همین نامه‌نگاری‌ها و تماس‌ها انجام شده بود. گویا عده‌ای هنوز مثل دورهٔ قاجاریه و قبل از آن، معتقد به ملوک الطوایفی هستند؛ نمایندهٔ ولی فقیه را همه کارهٔ استان می‌دانند. مردم و کارکنان تمام ادارات و ارگان‌ها و حتی اندیشمندان آن استان را رعایای خویش می‌پندارند.  این اندیشمندان کجا بروند یا نروند، کی بروند و چگونه بروند، همه به صلاحدید آن بزرگانِ صاحب رعیت باید باشد. می‌گویند که همهٔ استان بلکه همهٔ کشور، اسلام و انقلاب، به قول آن هنرپیشهٔ قمی در سریال طنز، همه‌اش واس ماس!
اما یقین داشتم که دست خدا پشت این قضیه بوده و جلو آن لغزش‌های ناشی از غفلت و عدم اخلاص بنده را  گرفته و خیر عظیمی برای حقیر در آن قرار داده است. بی اختیار این غزل حافظ در ذهنم طنین‌انداز شد:

بر سر آنم که گر ز دست برآید
دست به‌کاری زنم که غصّه سرآید

خلوتِ دل نیست جایِ صحبتِ اَضداد
دیو چو بیرون رود فرشته درآید

صحبت حُکّام ظلمتِ شبِ یلداست
نور ز خورشید جوی بو که برآید

بر درِ اربابِ بی‌مروّتِ دنیا
چند نشینی که خواجه کی به درآید

تَرکِ گدایی مکن که گنج بیابی
از نظرِ رهرُوی که در گذر آید

صالح و طالِح مَتاعِ خویش نمودند
تا که قبول افتد و که در نظر آید

بلبلِ عاشق تو عمر خواه که آخِر
باغ شود سبز و شاخِ گُل به بر‌آید

غفلتِ حافظ در این سراچه عجب نیست
هر که به میخانه رفت بی‌خبر آید

۱۲- چند روزی از این قضیه نگذشته بود که بعضی از دوستانِ ادارهٔ اطلاعات فارس تماس گرفتند و ضمن احترام، گفتند برای پاره‌ای مسائل لازم است که جلسه‌ای با حقیر داشته باشند! اما احترامم را حفظ کردند و از احضار حقیر به ادارهٔ اطلاعات صرف‌نظر کرده، خود به دفتر بنده در ریاست دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی آمدند. چهار نفر تشریف آوردند که نشان از اهمیت موضوع داشت! قبل از آن‌که شروع کنند خودم می‌دانستم که موضوع از چه قرار است! ابتدا فصل مشبعی دربارهٔ نفوذ و جاسوسان خارج از کشور و راه‌های نفوذ آن‌ها سخن گفتند و بعد به موضوع سفر بنده به کشورِ روباه پیر، یعنی انگلستان، اشاره کردند. می‌خواستند هشدارهای لازم را به بنده بدهند البته سن همهٔ آن‌ها از حقیر کم‌تر بود و برخی هم خیلی کم‌تر! گفتم: «امسال حدود بیست نفر از همکاران دانشگاه شیراز عازم فرصت مطالعاتی هستند و حراست دانشگاه، وزارت علوم و وزارت خارجه پروندهٔ همهٔ آن‌ها را بررسی و تأیید کرده‌اند؛ آیا شما سراغ همهٔ آن‌ها رفته‌اید!؟». گفتند: «خیر، ولی شما تنها روحانی اعزامی هستید و دشمن چشم طمعش به امثال شما بیش‌تر است!». عرض کردم: « پارسال یکی دیگر از روحانیون محترم دانشگاه شیراز نیز به فرصت مطالعاتی و از قضا به انگلستان اعزام شدند آیا سراغ ایشان هم رفتید؟ گفتند: خیر. گفتم: «پس این که امسال سراغ بنده می‌آیید یا به‌خاطر این است که پتانسیل جاسوسی بنده از همه بیش‌تر است و یا موضوع دیگری در کار است. اما من قبلا به آمریکا، آلمان و اتریش هم سفر کرده‌ام (از اندونزی نامی نبردم چون مادرم آن را خارج نمی‌دانست و فکر کنم این دوستان هم با مادرم هم‌عقیده بودند!). حال اگر پتانسیل جاسوسی بنده این‌قدر بالاست چرا در سه مورد قبلی سراغم نیامدید!؟ به عنوان ادارهٔ اطلاعات نمی‌توانید بگویید که اطلاع نداشتید به‌خصوص که حراست دانشگاه و وزارت علوم کاملا در جریان بودند. پس موضوع دیگری در کار است و آن این‌که از جانب دفتر نمایندهٔ ولی فقیه در استان، و بادمجان دور قاب چین‌های آن‌جا تحت فشار قرار دارید؛ و این زیبندهٔ ادارهٔ اطلاعات نیست. چرا که شما همان‌قدر که نسبت به بنده و احتمال نفوذ از جانب بنده حساسید، به همان میزان و بلکه بیش‌تر، باید نسبت به آن دفتر هم حساس بوده، بر آن دفتر، اشراف اطلاعاتی خود را حفظ کنید. نه آن‌که مطیع اوامر آن دفتر باشید. ولی درهرحال، بنده حساسیت شما را ارج می‌نهم و تشکر می‌‌نمایم و سعی بلیغ می‌کنم که نکات گفته شده را رعایت نمایم تا ناخواسته جاسوس نشوم! با شوخی و خوش‌رویی خداحافظی کردند و از دفتر بنده رفتند! بعدها همان دوستی که تماس گرفت و جلسه را برقرار کرد، می‌گفت که قرار بوده که تصمیم محکم بگیرند و مانع اعزام بنده به فرصت مطالعاتی شوند! ولی دلیل موجهی پیدا نکرده‌اند! از همه جالب‌تر آن‌که مدتی بعد، در جایی، رئیس دادگاه ویژهٔ روحانیت شیراز را دیدم.
254
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

17 Jan, 02:02

۱۰- در این سفر، در اطاعت امر حاج آقا محسن قمی، ملاقاتی با حجت‌الاسلام و المسلمین حاج آقای معزی، مسئول مرکز اسلامی لندن داشتم که زیر نظر ایران اداره می‌شد. این مرکز در برگزاری همایش «گفت‌وگوی شیعه و کاتولیک» نیز نقش مهمی داشت. به‌علاوه، آن کرسی شیعه‌شناسی که ادعا شده بود در دانشگاه کمبریج برقرار است، زیر نظر همین مرکز قرار داشت و طبعا وقتی که به کمبریج می‌آمدم به لحاظ اداری می‌بایست با این مرکز در تماس باشم. حاج‌آقای معزی بنده را خیلی تحویل گرفتند و راجع به کارها و برنامه‌های مرکز، توضیحات مبسوطی دادند. گفتند که: «حاج‌آقای قمی از تو تعریف زیادی کرده است. تصمیم گرفته‌ایم که وقتی که تو  به انگلیس آمدی، مسئولیت معاونت پژوهشی مرکز را به تو واگذار کنیم. تصویب هم شده است». عرض کردم که: «حاج‌آقا! این کار اصلا با برنامه‌های بنده جور نیست. بنده به‌عنوان عضو هیئت علمی دانشگاه شیراز برای فرصت مطالعاتی به دانشگاه کمبریج، آن هم برای حداکثر یک سال، می‌آیم. بسیار تلاش کرده‌ام که دست و پای خود را از کارهای اجرایی جمع کنم و این یک سال را در تحقیق و پژوهش ممحض شوم و از دانشگاه بسیار مهمی مثل کمبریج بیشترین استفاده را کنم.
الکمبریج و ما ادریک ما الکمبریج!؟
آمدن به لندن، مرا از این اهداف دور می‌کند. به علاوه، برای برنامه‌ریزی‌ها و اجرای آن‌ها در معاونت پژوهشی مرکز، زمانی بسیار بیش‌تر از یک سال لازم است که برای حقیر اصلا امکان ندارد». ایشان گفتند که: «کمبریج به لندن خیلی نزدیک است. با قطار سه ربع ساعت فاصله است. ما از طرف مرکز، در لندن خانه‌ای در اختیار تو و خانواده‌ات قرار می‌دهیم و برای کارهای مطالعاتی و نیز آن کرسی شیعه‌شناسی می‌توانی حتی هر روز با خرج مرکز به کمبریج بروی و برگردی. فعلا برای همان یک سال برنامه‌ریزی می‌کنیم تا بعد ببینیم چه می‌شود». بنده می‌دانستم که مبلغ اجارهٔ خانه در انگلیس خیلی بالاست. پیش خود گفتم حال که در لندن، منزل مجانی در اختیارم قرار می‌دهند، در هزینه‌ها بسیار صرفه‌جویی می‌شود و مبالغ زیادی را می‌توانم پس‌انداز کنم. این دومین لغزشِ خلاف اخلاص بنده برای سفر مطالعاتی بود. دنیا فریبم داد! بالاخره در اثر اصرار حاج‌آقای معزی و بر اثر وسوسهٔ درونی خودم که بدان اشاره کردم، کار را قبول نمودم. قرار شد که کارهای اداری را مرکز اسلامی لندن با تهران هماهنگ کند و حتی در جهت اخذ ویزا برای بنده و خانواده اقدام نمایند تا ان‌شاءالله مهر ۸۴ در لندن و کمبریج باشم.

۱۱- در تیرماه ۸۴ به شیراز باز گشتم. منتظر بودم تا صدایم بزنند. تیر و مرداد گذشت. شهریور شروع شده بود. بنده اقدامی برای گرفتن ویزا انجام نداده بودم و هم‌چنان منتظر بودم. گرفتن ویزا زمان‌بر بود. تعداد زیادی از همکاران دیگری که عازم فرصت مطالعاتی بودند یا رفته بودند و یا آمادهٔ پرواز بودند. ماه سپتامبر و شروع سال تحصیلی انگلستان داشت شروع می‌شد. شهر کمبریج شهری دانشگاهی است. با شروع سال تحصیلی و افزایش تقاضا، قیمت اجارهٔ مسکن خیلی بالا می‌رود. هیچ خبری از لندن نشده بود. ناچار خودم تلفنی تماس گرفتم. با سختی به حاج‌آقای معزی وصل شدم. دیدم که حاج‌آقا خیلی گرم نمی‌گیرد! حس خاصی در من زنده شد! عرض کردم که قضیهٔ کار بنده به کجا رسید؟ ایشان کمی این دست و آن دست کردند و گفتند: «مشکلی در تهران پیش آمده است، با دفتر در  تهران تماس بگیرید»! دو زاری‌ام افتاد! نخواستم مزاحم حاج‌آقای قمی شوم! با دفتر در تهران تماس گرفتم که مشکل چیست؟ گفتند: «این‌جا مشکلی نیست، هر مشکلی هست در لندن است با حاج‌آقای معزی در لندن تماس بگیرید!». دیگر حدسم داشت به یقین تبدیل می‌شد! برای این‌که تعیین تکلیف و مسأله را نهایی کنم با لندن و حاج‌آقای معزی تماس گرفتم. عرض کردم: «حاج‌آقا! تهران هم می‌گوید مسأله در لندن است ! بنده مشکلی ندارم! قضیه را یک‌سره کنید تا تکلیفم را بفهمم» با کمی شرم و حیا عذرخواهی کردند. عین جملهٔ ایشان که هنوز در گوشم است چنین بود: «والله ما مشکلی نداریم. ولی سری را که درد نمی‌کند دستمال نمی‌بندند! هر مشکلی هست در شیراز است»! از ایشان بسیار تشکر کردم و گفتم: « حاج‌آقا بسیار عذرخواهم که ناخواسته باعث سردرد و بلکه درد سرتان شدم! والله بنده هم مثل بقیهٔ همکاران خودم در دانشگاه شیراز به طور طبیعی عازم فرصت مطالعاتی بودم که دوست گرامی حاج آقای قمی این نسخه را برای بنده پیچید و باعث شد که در کارم گره بیفتد!» از ایشان خداحافظی کردم. شک‌ام مبدل به یقین شد‌. همهٔ این امور، مسبوق به سابقه بود‌. از زمان شهادت شهید دستغیب به بعد، هم‌واره برای بنده در شیراز در بر همین پاشنه چرخیده است. این تنگ‌نظری‌ها در قم و یا تهران نیست و یا خیلی کم‌تر است.
215
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

17 Jan, 02:02

۹- در هنگام گردش در کلیسا، چشمم به ویترینی بر روی دیوار افتاد. در این ویترین، کتاب‌هایی به نمایش گذاشته شده بود که آن‌ها را اصحاب آن کلیسا تألیف و منتشر کرده بودند. برخی از کتاب‌ها از پدر سیپرین اسمیت
Father Cyprian Smith
بود. این تصادف برایم خیلی جالب و شگفت‌انگیز بود. چندین کتاب عرفانی در مورد مایستر اکهارت، به انگلیسی، از سیپرین اسمیت خوانده و لذت برده بودم. از فنا و وصال الهی گرفته تا پارادوکس‌های عرفانی. الآن فهمیدم که وی یکی از پدران و به اصطلاح، یکی از آیت‌الله‌های مقدس آن کلیسا است! بسیار علاقه‌مند بودم او را ملاقات کنم و با وی هم‌سخن شوم. سراغ او را گرفتم. گفتند در قسمت اندرونی کلیساست که محیطی کاملا مقدس است‌. لذا ورود اغیار، به‌خصوص غیر مسیحیان به آن‌جا ممنوع است! التماس و التجا هم فایده نداشت! می‌خواستم بگویم که: «بابا بنده نه شیعه‌ام و نه مسلمان! قرار است با مسیحیانی چون مالبرانش و مایستر اکهارت محشور شوم. یک کافر تمام عیارم! در این مورد می‌توانید از مسئولان شهر شیراز بپرسید و جست‌وجو کنید!». رئیس همایش را دیدم و ماجرای آشنایی خودم را با پدر اسمیت توضیح دادم و خواهش کردم که اگر ممکن است تقاضای بنده را با پدر اسمیت در میان بگذارند و تصمیم بر پذیرش و یا عدم پذیرش بنده را به عهدهٔ خود ایشان قرار دهند. ظاهرا این خواهش در دلشان تأثیر گذاشت. ماجرا را با پدر اسمیت در میان گذاشتند و ایشان اذن دخول را داد! راهنمایی‌ام کردند. وارد منطقهٔ ممنوعه شدم. همه‌جا ساکت و آرام و نیمه‌تاریک بود. یعنی وارد صومعه و عبادت‌گاه راهبان کاتولیک شده بودم. مرا به اتاق بسیار کوچکی هدایت کردند. چراغ نسبتا کم‌نوری در آن‌جا روشن بود، میز مطالعه‌ای در گوشه‌ای قرار داشت. تختی برای خوابیدن نیز در گوشه‌ای دیگر! پیرمردی بسیار لاغراندام پشت میز بود. با چشمانی بسیار نافذ و درخشان. به تمام معنا یک راهب کاتولیکِ تارک دنیا بود. بله این اتاق بسیار کوچک متعلق به پدر اسمیت بود. پیرمرد هم خود او بود. دیدم که با صندلی چرخ‌دار از پشت میز حرکت کرد و به استقبالم آمد.‌ از صندلی چرخ‌دار نمی‌توانست بلند شود. فهمیدم که پاهایش فلج شده است. باور کردنی نبود که در قرن ۲۱ چنین راهبانی وجود داشته باشند که عمری را با آن وضعیت، بدون ازدواج و دور از سر و صدای جهان مدرن، در این صومعه‌ها بگذرانند و کتاب‌ها و آثار عمیق عرفانی بسیار مفیدی پدید آورند! متولد ۱۹۳۷ و دقیقا بیست سال از من بزرگتر بود. پس از سلام و احوال‌پرسیِ معمول و  معنوی و پس از این‌که مدتی به چشم هم خیره بودیم، سخن را از اکهارت و جایگاه عرفانی او آغاز کردیم. جایگاه اکهارت را در عرفان شهودی بسیار بالا می‌دانست. فهمیدم که خودش هم اهل مکاشفه است. نام خدا که به میان می‌آمد اشکی در چشمانش می‌غلتید. در بین سخنانش، از بنده خواست که اگر در مکاشفات عرفانی خود چیزی درک کرده‌ام برایش بازگو کنم. خیلی تعجب کردم. انتظار داشتم که بیش‌تر از کتاب و مطالعه سخن گوید تا از کشف و مشاهده! گفتم که خودم به این وادی وارد نشده‌ام. ولی مسائلی را از حضرت استاد، آیت‌الله نجابت رضوان‌الله تعالی علیه برایش بازگو کردم. خیلی منبسط شد. او را مصداق این آیات قرآن یافتم:
«مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ أُمَّةٌ قَائِمَةٌ يَتْلُونَ آيَاتِ اللَّهِ آنَاءَ اللَّيْلِ وَهُمْ يَسْجُدُونَ»
«ثُمَّ قَفَّيْنَا عَلَىٰ آثَارِهِمْ بِرُسُلِنَا وَقَفَّيْنَا بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَآتَيْنَاهُ الْإِنْجِيلَ وَجَعَلْنَا فِي قُلُوبِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَرَحْمَةً وَرَهْبَانِيَّةً ابْتَدَعُوهَا مَا كَتَبْنَاهَا عَلَيْهِمْ إِلَّا ابْتِغَاءَ رِضْوَانِ اللَّهِ»
«از ميان اهل كتاب، گروهى درستكردارند كه آيات الهى را در دل شب مى‌خوانند و سر به سجده مى‌نهند»
«آنگاه به دنبال آنان پيامبران خود را، پى‌درپى، آورديم، و عيسى پسر مريم را در پى [آنان‌] آورديم و به او انجيل عطا كرديم، و در دلهاى كسانى كه از او پيروى كردند رأفت و رحمت نهاديم و [اما] ترك دنيايى كه از پيش خود درآوردند ما آن را بر ايشان مقرّر نكرديم مگر براى آنكه كسب خشنودى خدا كنند»

با آن‌که ملاقاتمان بین سی تا چهل و پنج دقیقه بیش‌تر طول نکشید، ولی به اندازهٔ خواندن چند کتاب از او استفادهٔ علمی کردم و سخت تحت تأثیر معنویتش قرار گرفتم. با فرح و شادی خاصی خداحافظی کردیم و بنده به سایر دوستان پیوستم.  مرحوم آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نجابت معتقد بودند که نفس شریف حضرت استاد، آیت‌الله حاج شیخ حسنعلی نجابت، در آن‌جا نیز بر نفس پدر اسمیت اثر گذاشته و برایم اذن دخول گرفته است! پدر اسمیت در سال ۲۰۱۹ میلادی در سن ۸۴ سالگی از دنیا رفت. خداوند او را با اولیایش محشور کند!
215
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

17 Jan, 02:01

تو بیا و این مسئولیت را ولو برای یک سال در دانشگاه کمبریج قبول کن. حقوق و مزایا هم برای آن در نظر گرفته‌ایم». بنده این ح‍ُسن تصادف را به فال نیک گرفتم و به دو دلیل قبول کردم. یکی آن‌که عهده‌داری کرسی شیعه‌شناسی، کاملا در راستای مسئولیت مقدسی بود که از پوشیدن لباس مقدس پیامبر (ص) در ذهن داشتم و از جهات مختلف زمینهٔ خدمت و رشدم را فراهم می‌آورد. دیگر آن‌که شنیده بودم که هزینه‌ها در کشور انگلستان خیلی بالاست و همهٔ کسانی که فرصت مطالعاتی‌شان را در انگلستان گذرانده‌اند ناچار شده‌اند که علاوه بر هزینه‌هایی که دانشگاه در اختیارشان قرار می‌دهد، مبالغ زیادی را نیز از جیب مبارک خرج کنند. این حقوق و مزایایی که آقای قمی اشاره فرمود می‌تواند کمک هزینهٔ خیلی خوبی باشد و حتی می‌توانم مبالغی از آن را نیز پس‌انداز کنم! اما این اولین قدمِ خلاف اخلاص بود که در این سفر بر می‌داشتم!  جناب آقای قمی نیز همهٔ مراحل اداری کار را در روابط بین‌المللِ بیت پی‌گیری نمود و در آن‌جا تصویب شد که حقیر مسئولیت آن کرسی شیعه‌شناسی را از مهر ۸۴ در دانشگاه کمبریج به‌عهده بگیرم.

۶- چند ماه به اعزامم باقی بود که دوستانی در قم به بنده اطلاع دادند که برای تیر ۸۴، از طرف دانشگاه لندن و کالج آمپلفورت (Ampleforth) برای شرکت و ارائهٔ مقاله در کنفرانس «گفت‌وگوی شیعه و کاتولیک» به انگلستان دعوت شده‌ام. طبعا زبان همایش انگلیسی بود. گویا قبلا این کنفرانس، با همین عنوان در قم برگزار شده بود و جمعی از کشیشان کاتولیک انگلیس به قم دعوت شده بودند. کنفرانس فعلی در واقع، بخش دوم همان کنفرانس بود که جای میهمان و میزبان در آن، عوض شده بود! عده‌ای از روحانیون دانشگاهی مستقر در قم و مسلط به زبان انگلیسی دعوت شده بودند. اکثر آنان از مؤسسهٔ آموزشی و پژوهشی امام خمینی مربوط به آقای مصباح بودند که برخی از آنان دورهٔ دکتری خود را در انگلستان و کانادا گذرانده بودند. از خارج از قم فقط بنده در این کنفرانس شرکت داشتم.

۷- عناوین و موضوعات متعددی برای کنفرانس «گفت‌وگوی شیعه و کاتولیک» در نظر گرفته بودند. هر موضوعی در یک پنل بررسی می‌‌شد و دیدگاه‌های کاتولیک‌ها و شیعیان در آن موضوع به بحث گذاشته می‌شد. در هر پنل یک نفر به نمایندگی از کاتولیک‌ها و یک نفر به نمایندگی از شیعه مقاله ارائه می‌داد. سپس پرسش و پاسخ انجام می‌شد. هم کاتولیک‌ها و هم دوستان ما در قم به حسب تخصص خویش موضوعات را بین خود تقسیم کرده بودند. یکی از موضوعات تحت عنوان
Authority and  Tradition
(قدرت و سنت) به بحث مرجعیت دینی در هر دو گروه می‌پرداخت. در دیدگاه تشیع، بحث ولایت فقیه نیز در همین موضوع جای می‌گیرد. ولی متأسفانه هیچ‌یک از برادران ایرانی، داوطلب ارائهٔ مقاله در این مورد و در پنل یادشده نبودند. شاید علائقشان چیزهای دیگر بود و یا شاید چون بحث چالشی می‌شد و در پرسش و پاسخ کار سخت می‌گشت، تمایل نشان نمی‌دادند. ولی بنده این بحث را پذیرفتم و مقالهٔ موفقی در این زمینه ارائه دادم و از عهدهٔ پرسش و پاسخ هم برآمدم. این مقاله را بعدا یکی از مؤسسات شیعه‌شناسی لندن در مجلهٔ خود به چاپ رسانید. مجموعه مقالات این همایش، خیلی زود از طرف دست‌اندرکاران همایش، به انگلیسی، چاپ و منتشر شد.

۸- افتتاحیهٔ همایش در دانشگاه لندن و اختتامیهٔ آن در کالج آمپلفورت واقع در کلیسای جامع کاتولیک‌ها در شهر یورک در شمال انگلستان بود. در واقع آن‌جا یک حوزهٔ علمیهٔ کاتولیک بود.
شهر یورک یکی از قدیمی‌ترین شهرهای انگلستان است که در سال ۷۱ میلادی ساخته شده است. شهر نیویورک در آمریکا ‌در واقع، یورک جدید است که در آن‌جا ساخته شده است. کلیسای جامع این شهر نیز از قدمت بسیار زیاد برخوردار است. انجام چند سخنرانی و بازدید از قسمت‌های مختلف کلیسا، از جملهٔ برنامه‌های پیش‌بینی شده بود. یکی از دوستان جوان روحانی با همسر و کودک خیلی خردسالش در همایش شرکت کرده بود. در سالن بزرگ کلیسا نشسته بودیم و داشتیم به سخنرانی پر شور یکی از کشیشان کلیسا گوش می‌دادیم. همه ساکت بودند. ناگهان فرزند دوستمان، یعنی همان کودک دوست‌داشتنی خردسال، چشمش به مجسمهٔ کودکی عیسی علیه‌السلام در دامان مجسمهٔ حضرت مریم سلام‌الله‌علیها افتاد و در آن سکوت مطلق با صدای بلند شروع کرد به نشان دادن آن مجسمه به مادرش و فریاد می‌زد: «نینی! نینی!». یکی از مسیحیانی که کنار دست بنده نشسته بود فکر کرد که معجزه شده و الهاماتی از جانب عیسی علیه‌السلام به آن کودک صورت پذیرفته است. پرسید که این کودک چه می‌گوید؟ عرض کردم که می‌گوید:   «baby ,baby»
بحمدالله، رفع سوء‌تفاهم شد!
182
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

17 Jan, 02:00

«بسم الله الرحمن الرحیم»

🗒 #یاد_ایام

🖋 فصل چهارم: سفرهای علمی خارج از کشور

قسمت دهم: انگلستان ۱ (پیاپی پنجاهم)


۱- در سال ۱۳۸۳، پروندهٔ تقاضای فرصت مطالعاتی بنده در کمیتهٔ پژوهشی دانشگاه شیراز مورد بررسی قرار گرفت. متقاضی زیاد بود و بودجه و امکانات دانشگاه کم.  امتیازدهی به پرونده‌ها شروع شد. قرار شد که از بین متقاضیان، به ترتیبِ بالاترین امتیازات کسب شده، حدود بیست نفر را مجوز اعزام به خارج دهند.  رقبای قَد‍َری از رشته‌های فنی، مهندسی و علوم پایه در کار بودند. ولی خوش‌بختانه به علت امتیازات بالای پژوهشی، جزو نفرات بالای لیست قرار گرفتم‌. مصوب شد به شرط اخذ پذیرش از یکی از دانشگاه‌های معتبر خارج از کشور در مهرماه ۱۳۸۴ عازم سفر مطالعاتی شوم.

۲- برای اخذ پذیرش، طرح تحقیق لازم است. طرح تحقیقم را در باب گفت‌وگوی بین ادیان ابراهیمی نوشتم که به نوعی، ادامهٔ کارم در دورهٔ دکتری محسوب می‌شد. اولویت خودم برای فرصت مطالعاتی، کشور انگلستان و اولویت اولم در انگلستان، دانشگاه کمبریج بود. ولی احتیاطا علاوه بر دانشگاه کمبریج و استادان دانشکدهٔ الهیاتِ (Divinity) آن‌جا، با چند دانشگاه دیگر نیز مکاتبه کردم. هم از دانشگاه کمبریج پذیرش گرفتم و هم از دو دانشگاه دیگر. دانشگاه کمبریج را انتخاب کردم.
دانشگاه کمبریج یکی از قدیمی‌ترین دانشگاه‌های فعلی دنیاست که قدمتی هشت‌صد‌ ساله دارد. در رتبه‌بندی دانشگاه‌های جهان، هم‌واره پس از دو دانشگاه در آمریکا، سومین دانشگاه معتبر جهان و اولین دانشگاه در اروپاست. دانشمندان و بزرگان بسیاری از این دانشگاه برخاسته و در آن‌جا تدریس کرده‌اند. نیوتن در فیزیک و داروین در زیست‌شناسی از مشهورترین آن‌ها هستند. در علوم انسانی، مستشرقان بزرگی چون نیکلسون (مصحح و شارح مثنوی معنوی)، آربری (اسلام‌پژوه و مترجم بزرگ قرآن به انگلیسی) و ادوارد براون (ایران‌شناس مشهور) از استادان این دانشگاه بوده‌اند. مرحوم اقبال لاهوری فارغ‌التحصیل همین دانشگاه بوده است. کتابخانه‌های بزرگ و جهانیِ این دانشگاه، نیز بی‌نظیر و بی‌نیاز از توصیفند. یعنی این‌که این فرصت مطالعاتی برای بنده واقعا فرصت بسیار مناسبی برای تحقیق و پژوهش  به حساب می‌آمد.

۳- با تعیین تکلیف کشور و دانشگاه محل اعزام، روال اداری کار دنبال شد و پس از اخذ مجوزهای لازم از وزارت علوم و وزارت خارجه و ارگان‌های اطلاعاتی و امنیتی، قرار شد که بنده در معیت همسرم، پسرم و یکی از دخترانم که هنوز ازدواج نکرده بود به مدت شش‌ماه و حداکثر یک سال، با هزینهٔ دانشگاه شیراز، عازم فرصت مطالعاتی در دانشگاه کمبریج انگلستان شوم.

۴- مثل هر سفر طولانی‌مدت دیگر، باید دست و پایم را جمع می‌کردم. اما در طول چندین سال، دست و پایم آن‌قدر در مسئولیت‌های تدریس و مشاغل اجرایی پهن شده بود که جمع کردن آن‌ها کاری بس سترگ و سخت بود! واگذاری دروس دانشگاهی‌ام آسان‌ترین آن‌ها بود. خودم از تدریس در حوزهٔ علمیهٔ شهید نجابت، به سختی دل می‌کندم. اما مرحوم آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نجابت، برای این سفر به شدت تشجیع، تشویق و ترغیبم کردند و از این نظر خاطرم را آسوده ساختند. دلبستگی دیگرم نیز به منبرهای مهد شهیدان شیراز بود که مدت پنج سال در ایام محرم،  آن‌جا منبر می‌رفتم. یک سال از این منبرها محروم می‌شدم. مرحوم آیت‌الله حاج شیخ محمد تقی نجابت، جایگزین آن‌جا را نیز مشخص کردند. اما مسئولیت‌های اجرایی‌‌ام، یکی ریاست دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شیراز و حضور در برخی از شوراها و کمیته‌های دانشگاه شیراز و وزارت علوم بود که به‌طور طبیعی جایگزین پیدا شد. مسئولیتی هم در خارج از دانشگاه داشتم: مسئول امور روحانیون حج و عمرهٔ بعثهٔ مقام معظم رهبری در سه استان فارس، بوشهر و کهگیلویه و بویر احمد. این‌جا هم به‌طور طبیعی معاونم جایگزین بنده شد.

۵- یکی از مسئولیت‌های دیگرم این بود: دبیر شورای گروه‌های معارف اسلامیِ دانشگاه‌های استان‌های فارس، بوشهر، کهگیلویه و بویر احمد. می‌بینید که چه‌قدر دست و پایم پهن شده بود! این فرصت مطالعاتی، فرصتی بود برای جمع کردن دست و پایم! مسئولیت گروه‌های معارف به عهدهٔ نمایندهٔ ولی فقیه در دانشگاه‌های کشور است. در آن تاریخ، این نمایندگی را دوست گرامی‌ام جناب حجت‌الاسلام و المسلمین آقای محسن قمی عهده‌دار بود. طبعا موضوع واگذاری مسئولیتم در گروه‌های معارف اسلامی را بایستی با ایشان مطرح می‌کردم. در جلسه‌ای خصوصی موضوع را با ایشان در میان گذاشتم. ایشان پرسید: « کدام دانشگاه می‌خواهی بروی؟». عرض کردم: «کمبریج». دیدم که خطوط چهرهٔ ایشان تغییر کرد و لبخندی از تعجب و رضایت در چهرهٔ آرام ایشان ظاهر شد و گفت: «چه جالب! ما در روابط بین‌الملل بیت رهبری، یک کرسی شیعه‌شناسی در دانشگاه کمبریج داریم. مسئول این کرسی اکنون پس از پنج سال دارد به قم بر می‌گردد.
210
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

16 Jan, 10:20

🖤بانوی صبر و استقامت🖤

🖊 گزیده‌ای از کتاب گلبانگ سربلندی نوشته حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر قاسم کاکایی به مناسبت سالروز وفات حضرت زینب سلام الله علیها

✅ @ghkakaie
206
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

16 Jan, 04:57

درسگفتار شرح الاسماء الحسنی (شرح دعای جوشن کبیر)، جلسهٔ ۱۲۸:

یا ذا الحجة و البرهان

نك ترى طالب العلم مثلا ير جو ان ينال طرفا من علم الادب فإذا نال يريد ان يبلغ كماله وإذا بلغ يشتاق ان يصير فقيها عالما بالفروع وإذا صار يحب ان يكون متكلما عالما بالاصول وإذا كان يبتغى ان يعلم حكمة المشائية وإذا علم يتخطى في الاشراق والتاله وإذا تاله يهم ان يتوغل في التاله والبحث وإذا توغل يعشق ان يتمكن في مقام حق اليقين وبالجملة النفوس كنيران مضطرمة لاقرار لها ولا تتسلى عن غير حبيبها فلو لا في الوجود كامل مطلق لجاز الوقوف واذ لا وقوف فقامت الحجة على ان هنا مقصد اللاشواق هو غاية مراد المريدين ومنتهى طلب الطالبين ومظهر نوره قلوب الكاملين

يا صنم يا صنم از خلق جهان ميشنوم
اين صنم كيست كه عالم همه ديوانه اوست

ومن براهينه وحججه خلفائه في ارضه لان الحق هو الحى العليم المريد القدير السميع البصير المتكلم السبوح القدوس الهادى المضل النافع الضار الاول الاخر الباطن الظاهر إلى اخر الاسماء الحسنى المتقابلة ونوابه وخلفائه ايض احياء عالمون كما هو البين قادرون على الامور العجيبة في مقام كن قد يسون بارواحهم المجردة ها دون بعقولهم المرشدة مضلون خاذلون لاهل الخذ لان بنفوسهم المشقمة وهكذا متعلمون بكل الاسماء الحسنى فسبحان من اعمى ابصار المنكرين إذ رأوا مظاهره وانكروه وشاهدوا انواره وما عرفوه ومن حججه النفوس المتعلمه بالاسماء بالقوة كما مر في الحديث ان النفس الانسانية اكبر حجة الله على خلقه فان الزنديق المنكر للصانع بان الموجود الذى هو ليس داخلا في العالم ولا خارجا عنه وهو الظاهر الباطن والعالي الدانى محال لاستلزامه اجتماع النقيضين لم يلاحظ نفسه حتى يرى انها اعجوبة من هذا القبيل كما قال الشيخ فريد الدين العطار النيشابوري:

جزو كل شد چون فرو شد جان بجسم
كس نسازد زين عجايب تر طلسم

جسم وجان پاك با هم يار شد
آدمى اعجوبۀ اسرار شد

فلم ير هذا الاعمى انها ليست داخلة في بدنه

✅ @ghkakaie
197
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

16 Jan, 04:57

🎙️|فایل صوتی کامل |

▶️#درسگفتار_شرح_الاسماء_الحسنی
جلسه : ۱۲۸

🌍 محل تدریس :
شیراز ، حوزه علمیه شهید محمد حسین نجابت ( ره )

📅 تاریخ : ۱۹ خرداد ۱۳۹۲

🕝مدت زمان صوت :
۲۹ دقیقه و ۲ثانیه

✅ @ghkakaie
199
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

15 Jan, 06:30

🗂فهرست جلسات درسگفتار شرح تفسیر دعای اسماء الحسنی(دعای جوشن کبیر) اثر ملاهادی سبزواری:(قسمت دوم)

🔗(برای درسترسی به هر قسمت بر روی جلسه کلیک بفرمایید.)

🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۰۱
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۰۲
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۰۳
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۰۴
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۰۵
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۰۶
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۰۷
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۰۸
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۰۹
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۱۰
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۱۱
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۱۲
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۱۳
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۱۴
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۱۵
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۱۶
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۱۷
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۱۸
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۱۹
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۲۰
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۲۱
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۲۲
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۲۳
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۲۴
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۲۵
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۲۶
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۲۷
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۲۸
252
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

15 Jan, 06:30

🗂فهرست جلسات درسگفتار شرح تفسیر دعای اسماء الحسنی(دعای جوشن کبیر) اثر ملاهادی سبزواری:(قسمت اول)

🔗(برای درسترسی به هر قسمت بر روی جلسه کلیک بفرمایید.)

🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۲
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۳
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۴
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۵
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۶
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۷
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۸
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۹
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۰
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۱
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۲
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۳
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۴
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۵
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۶
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۷
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۸
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۹
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۲۰
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۲۱
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۲۲
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۲۳
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۲۴
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۲۵
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۲۶
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۲۷
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۲۸
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۲۹
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۳۰
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۳۱
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۳۲
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۳۳
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۳۴
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۳۵
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۳۶
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۳۷
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۳۸
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۳۹
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۴۰
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۴۱
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۴۲
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۴۳
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۴۴
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۴۵
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۴۶
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۴۷
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۴۸
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۴۹
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۵۰
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۵۱
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۵۲
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۵۳
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۵۴
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۵۵
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۵۶
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۵۷
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۵۸
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۵۹
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۶۰
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۶۱
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۶۲
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۶۳
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۶۴
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۶۵
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۶۶
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۶۷
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۶۸
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۶۹
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۷۰
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۷۱
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۷۲
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۷۳
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۷۴
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۷۵
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۷۶
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۷۷
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۷۸
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۷۹
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۸۰
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۸۱
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۸۲
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۸۳
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۸۴
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۸۵
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۸۶
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۸۷
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۸۸
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۸۹
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۹۰
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۹۱
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۹۲
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۹۳
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۹۴
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۹۵
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۹۶
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۹۷
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۹۸
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۹۹
🎧شرح دعای اسماء الحسنی جلسه۱۰۰
216
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

14 Jan, 14:49

درسگفتار شرح مثنوی معنوی  جلسه۱۲۸،ابیات۲۰تا۵۳ دفتر دوم:

زانک با عقلی چو عقلی جفت شد
مانع بد فعلی و بد گفت شد

نفس با نفس دگر چون یار شد
عقل جزوی عاطل و بی‌کار شد

چون ز تنهایی تو نومیدی شوی
زیر سایهٔ یار خورشیدی شوی

رو بجو یار خدایی را تو زود
چون چنان کردی خدا یار تو بود

آنک در خلوت نظر بر دوخته‌ست
آخر آن را هم ز یار آموخته‌ست

خلوت از اغیار باید نه ز یار
پوستین بهر دی آمد نه بهار

عقل با عقل دگر دوتا شود
نور افزون گشت و ره پیدا شود

نفس با نفس دگر خندان شود
ظلمت افزون گشت و ره پنهان شود

یار چشم تست ای مرد شکار
از خس و خاشاک او را پاک دار

هین به جاروبِ زبان گردی مکن
چشم را از خس ره‌آوردی مکن

چون که مؤمن آینهٔ مؤمن بود
روی او ز آلودگی ایمن بود

یار آیینه‌ست جان را در حزن
در رخ آیینه ای جان دم مزن

تا نپوشد روی خود را در دمت
دم فرو خوردن بباید هر دمت

کم ز خاکی چونک خاکی یار یافت
از بهاری صد هزار انوار یافت

آن درختی کو شود با یار جفت
از هوای خوش ز سر تا پا شکفت

در خزان چون دید او یار خلاف
در کشید او رو و سر زیر لحاف

گفت یار بد بلا آشفتن است
چونک او آمد طریقم خفتن است

پس بخسپم باشم از اصحاب کهف
به ز دقیانوس آن محبوس لهف

یقظه‌شان مصروف دقیانوس بود
خوابشان سرمایهٔ ناموس بود

خواب بیداری‌ست چون با دانش‌است
وای بیداری که با نادان نشست

چونک زاغان خیمه بر بهمن زدند
بلبلان پنهان شدند و تن زدند

زانک بی‌گلزار بلبل خامش است
غیبت خورشید بیداری‌کش است

آفتابا ترک این گلشن کنی
تا که تحت‌الارض را روشن کنی

آفتاب معرفت را نقل نیست
مشرق او غیر جان و عقل نیست

خاصه خورشید ِ‌کمالی کان سری‌ست
روز و شب کردار او روشن‌گری‌ست

مطلع شمس آی گر اسکندری
بعد از آن هرجا روی نیکو فری

بعد از آن هر‌جا روی مشرق شود
شرق‌ها بر مغربت عاشق شود

حس خفاشت سوی مغرب دوان
حس درپاشت سوی مشرق روان

راه حس راه خرانست ای سوار
ای خران را تو مزاحم‌، شرم دار

پنج حسی هست جز این پنج حس
آن چو زر سرخ و این حسها چو مس

اندر آن بازار که‌اهل محشرند
حس مس را چون حس زر کی خرند‌؟

حس ابدان قوُت ظلمت می‌خورد
حس جان از آفتابی می‌چرد

ای ببرده رخت حسها سوی غیب
دست چون موسی برون آور ز جیب

ای صفاتت آفتاب معرفت
و آفتاب چرخ بند یک صفت

✅ @ghkakaie
233
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

14 Jan, 14:48

🎙| فایل صوتی کامل |

جلسه۱۲۸ #شرح_مثنوی_معنوی (دفتر دوم)

⬜️با ارائه حجت الاسلام والمسلمین دکتر قاسم کاکایی

🗓تاریخ جلسه :
سه شنبه ۲۵ دی ۱۴۰۳

🕝 مدت زمان ۵۹دقیقه و ۴۷ثانیه

#شرح_شعر
#مولانا
✅ @ghkakaie
185
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

07 Jan, 15:42

درسگفتار شرح مثنوی معنوی جلسه۱۲۷،ابیات ۳۹۹۰دفتر اول تا۲۰دفتر دوم:

ای دریغا لقمه‌ای دو خورده شد
جوشش فکرت از آن افسرده شد

گندمی خورشید آدم را کسوف
چون ذنب شعشاع بدری را خسوف

اینت لطف دل که از یک مشت گل
ماه او چون می‌شود پروین‌گسل

نان چو معنی بود خوردش سود بود
چونک صورت گشت انگیزد جحود

همچو خار سبز کاشتر می‌خورد
زان خورش صد نفع و لذت می‌برد

چونک آن سبزیش رفت و خشک گشت
چون همان را می‌خورد اشتر ز دشت

می‌دراند کام و لنجش ای دریغ
کانچنان ورد مربی گشت تیغ

نان چو معنی بود، بود آن خار سبز
چونک صورت شد کنون خشکست و گبز

تو بدان عادت که او را پیش ازین
خورده بودی ای وجود نازنین

بر همان بو می‌خوری این خشک را
بعد از آن کامیخت معنی با ثری

گشت خاک‌آمیز و خشک و گوشت‌بر
زان گیاه اکنون بپرهیز ای شتر

سخت خاک‌آلود می‌آید سخن
آب تیره شد سر چه بند کن

تا خدایش باز صاف و خوش کند
او که تیره کرد هم صافش کند

صبر آرد آرزو را نه شتاب
صبر کن والله اعلم بالصواب

دفتر دوم:

بخش ۱ - سر آغاز:

مدتی این مثنوی تأخیر شد
مهلتی بایست تا خون شیر شد

تا نزاید بخت تو فرزند نو
خون نگردد شیر‌ِ شیرین‌، خوش شنو

چون ضیاء‌الحق حسام‌الدین عنان
باز گردانید ز اوج آسمان

چون به معراج حقایق رفته بود
بی‌بهارش غنچه‌ها ناکَفته بود

چون ز دریا سوی ساحل بازگشت
چنگ شعر مثنوی با‌ساز گشت

مثنوی که صیقل ارواح بود
بازگشتش روز استفتاح بود

مطلع تاریخ این سودا و سود
سال اندر ششصد و شصت و دو بود

بلبلی زینجا برفت و بازگشت
بهر صید این معانی باز گشت

ساعد شَه مسکن این باز باد
تا ابد بر خلق این در باز باد

آفت این در هوا و شهوت است
ورنه اینجا شربت اندر شربت است

این دهان بربند تا بینی عیان
چشم‌بند آن جهان حلق و دهان

ای دهان تو خود دهانهٔ دوزخی
وی جهان تو بر مثال برزخی

نور باقی پهلوی دنیای دون
شیر صافی پهلوی جوهای خون

چون درو گامی زنی بی احتیاط
شیر تو خون می‌شود از اختلاط

یک قدم زد آدم اندر ذوق نفس
شد فراق صدر جنّت طوق نفس

همچو دیو از وی فرشته می‌گریخت
بهر نانی چند آب چشم ریخت

گرچه یک مو بُد گنه کو جسته بود
لیک آن مو در دو دیده رسته بود

بود آدم دیدهٔ نور قدیم
موی در دیده بود کوه عظیم

گر در آن آدم بکردی مشورت
در پشیمانی نگفتی معذرت

زانک با عقلی چو عقلی جفت شد
مانع بد فعلی و بد گفت شد

✅ @ghkakaie
82
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

07 Jan, 15:18

🎙| فایل صوتی کامل |

جلسه۱۲۷ #شرح_مثنوی_معنوی (آخر دفتر اول و شروع دفتر دوم)

⬜️با ارائه حجت الاسلام والمسلمین دکتر قاسم کاکایی

🗓تاریخ جلسه :
سه شنبه ۱۸دی ۱۴۰۳

🕝 مدت زمان ۵۸دقیقه و ۵۱ثانیه

#شرح_شعر
#مولانا
✅ @ghkakaie
79
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

07 Jan, 12:31

🎙هم اکنون کلاس درحال برگزاری است .

📎لینک ورود :
https://vroom.shirazu.ac.ir/elmi23

✅ @ghkakaie
100
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

06 Jan, 12:50

📣 انجمن علمی - دانشجویی دانشکده الهیات دانشگاه شیراز برگزار می کند:📣

💠 دوره شرح مثنوی معنوی💠

✅ با ارائه حجت الاسلام والمسلمین دکتر قاسم کاکایی

جلسه: ۱۲۷

⏳زمان برگزاری :
سه‌شنبه، ۱۸ دی ۱۴۰۳ _   ساعت ۱۶

🖇️لینک شرکت آنلاین در دوره :
https://vroom.shirazu.ac.ir/elmi23

📌(شرکت برای عموم آزاد است )

✅ @ghkakaie
139
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

05 Jan, 03:56

درسگفتار شرح گلشن راز جلسهٔ ۱۲۷:

زنّار چیست؟

نظر کردم بدیدم اصل هر کار
نشان خدمت آمد عقد زنار

نباشد اهل دانش را مؤول
ز هر چیزی مگر بر وضع اول

میان در بند چون مردان به مردی
درآ در زمرهٔ «اوفوا بعهدی»

تو را از بهر این کار آفریدند
اگر چه خلق بسیار آفریدند


به رخش علم و چوگان عبادت
ز میدان در ربا گوی سعادت

پدر چون علم و مادر هست اعمال
به سان قرةالعین است احوال

نباشد بی‌پدر انسان شکی نیست
مسیح اندر جهان بیش از یکی نیست

رها کن ترهات و شطح و طامات
خیال خلوت و نور کرامات

✅@ghkakaie
165
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

05 Jan, 03:55

🎙️ باز نشر  فایل صوتی #درسگفتار_شرح_گلشن_راز
اثر منظوم شیخ محمود شبستری (ره)

▶️ جلسه ۱۲۷

🕝مدت زمان صوت:
۳۳ دقیقه و ۲ ثانیه

🗓️تاریخ تدریس:
۳ تیر ۱۳۹۱

✅تدریس شده در حوزهٔ علمیهٔ شهید محمد حسین نجابت( ره)

✅ @ghkakaie
152
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

04 Jan, 06:20

🖤🖤ماییم و آب دیده در کنج غم خزیده

📖نشر خاطره حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر قاسم کاکایی از اولین روز وفات مرحوم آیت الله حاج شیخ حسنعلی نجابت رضوان الله تعالی به مناسبت سی و ششمین سالگرد وفات مرحوم آیت الله حاج شیخ حسنعلی نجابت رضوان الله تعالی.

📚گزیده ای از کتاب حدیث سرو نوشته حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر قاسم کاکایی.

✅ @ghkakaie
221
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

03 Jan, 02:28

از یکی دو نفر که انگلیسی می‌دانستند سؤال کردم، گفتند هر هفته این خطیب چنین عمل می‌کند! دلم می‌خواست که آن خطیب را از نزدیک ببینم ولی جمعیت انبوه بود و وقت ما محدود.

۴- مسجد ایاصوفیه یکی از شاه‌کارهای معماری در ترکیه است. واقعا اعجاب‌نگیز است. سبک معماری رومی که در دورهٔ دولت عثمانی رايج بوده، این‌جا هم جلب توجه می‌کند؛ هرچند که این مسجد قبلا کلیسا بوده و بعد معماری جدید یافته و به مسجد تبدیل شده است. گوشه‌هایی از این مسجد، بنده را به یاد آن قسمت‌هایی از مسجد‌النبی می‌انداخت که در زمان دولت عثمانی ساخته شده است. در هر دو مسجد، علاوه بر نام حضرت ختمی مرتبت(ص)، و خلفای چهارگانهٔ ایشان -به اعتقاد اهل سنت- نام ائمهٔ شیعه را در میان نام‌های حک شده بر دیوارها می‌توانی ببینی؛ در مسجدالنبی نام همهٔ ائمه را و در مسجد ایا صوفیه نام امام حسن(ع) و نام امام حسین(ع) را. واقعا آن‌جا حب اهل بیت را جزو دین و لازمهٔ دین‌داری می‌شمارند. حتی در برنامهٔ سماع دراویش، خودم شاهد بودم که مرشد آنان نام همهٔ ائمه علیهم‌السلام را با صوت جلی می‌آورد و بر ایشان سلام ‌می‌کرد.

۶- با اتمام همایش در استانبول، همهٔ شرکت‌کنندگان در این کنگره با یک هواپیمای چارتر عازم سوریه شدیم. برای اولین و آخرین بار در هواپیما در قسمت First Class نشستیم! همان‌طور که گفته شد ادامهٔ کنگرهٔ بزرگ‌داشت ابن‌عربی در شهر دمشق برگزار شد. علوی‌های سوریه نیز از این برنامه استقبال کرده بودند. چند سخنرانی محدود در دانشگاه دمشق انجام شد. برخی از علویان نیز بازارگرمی خاص خود را داشتند که اصلا به دل حقیر ننشست.

۷- برنامهٔ اصلی در دمشق، زیارت و به‌اصطلاح غبارروبی از مقبرهٔ شیخ اکبر، ابن‌عربی، در دمشق بود. اول بار بود که مقبرهٔ شیخ را زیارت می‌کردم. انصافا گسترش عرفان و تصوف در دو کشور ترکیه و سوریه مرهون و مدیون شمس تبریزی و ابن‌عربی در یک نسل، و مولانا و صدرالدین قونوی در نسل بعد بوده است. هرچند مقبرهٔ شیخ اکبر، به لحاظ زائران و بازدیدکنندگان به پای مقبرهٔ مولانا در قونیه نمی‌رسد، ولی معنویت و زیارت‌کنندگان خاص خود را دارد. یکی از فرقه‌های صوفیه که در ترکیه و سوریه پیروان زیادی دارد، در کنار انجمن ابن‌عربی در آکسفورد، از حامیان اصلی این همایش محسوب می‌شد.

۸- در این سفر، فرصتی پیش آمد تا با پروفسور جیمز موریس آشنایی بیش‌تری پیدا کنم. قبلا در انگلستان و در برخی همایش‌ها او را ملاقات کرده بودم. مرد نازنینی است. قبل از انقلاب چندین سال در ایران و در انجمن حکمت و فلسفه فعالیت داشته است. مسلمان و شیعه شده است. از دکتر نصر ، کوربن، ایزوتسو و مرحوم سید جلال‌الدین آشتیانی استفادهٔ علمی کرده است. سال‌ها است که دربارهٔ ابن‌عربی کار می‌کند و به همراه چیتیک، میشل خودکیوویچ و دنیس گریل از  گردانندگان اصلی پروژهٔ عظیم ترجمهٔ فتوحات مکیه به انگلیسی بوده است.

۹- بازدید از مراکز تاریخی دمشق و در رأس آن‌ها حرم حضرت زینب سلام‌الله علیها از دیگر برنامه‌های همایش بود. حقیر هم که اولین بار -و تا کنون آخرین‌بار- بود که حرم آن حضرت را زیارت می‌کردم، حال خوشی داشتم برای ذکر امام حسین علیه‌السلام و حضرت زینب سلام‌الله علیها در آن جمع. چه در اتوبوس و چه در حرم، رسما برای فرهیختگان به انگلیسی روضه خواندم! البته به سبک خودم که در کتاب گلبانگ سربلندی منعکس است. نم اشکی بر چشم‌ها نشست. حرارت عشق امام حسین و حضرت زینب سلام‌الله علیهما را در قلوب حاضران مشاهده کردم ولو که شیعه و یا حتی مسلمان نباشند.
دو زیارتگاه در دمشق برای دو همسر از همسران پیامبر(ص) یافت می‌شود : ام حبیبه و ام سلمه. هرچند که روایت معتبرتر، دفن هر دو در قبرستان بقیع در مدینه است. ولی به‌عنوان استحباب از برخی از دوستان مثل پروفسور چیتیک دعوت کردم به این زیارتگاه برویم. ابتدا چیتیک گفت زیارت قبر همسران پیامبر(ص) چه جایگاهی می‌تواند داشته باشد؟ ولی وقتی که گفتم پس از حضرت خدیجه ام سلمه در میان زنان پیامبر(ص) بالاترین جایگاه را دارد و‌ در حب اهل بیت علیهم‌السلام، بی‌نظیر است، پروفسور چیتیک هم در زیارت این بانوی بزرگوار و خواندن فاتحه برای ایشان با بنده همراه شد.

اللهم تقبّل منّا

✅@ghkakaie
440
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

03 Jan, 02:27

یکی از این استادان الجزایری می‌گفت مردم الجزایر به قدری به اهل‌بیت علیهم‌السلام علاقه دارند که برخی از آن‌ها دو اسم حسن و حسین را با هم روی پسرشان می‌گذارند و او را «حسن‌حسین» (مثل محمدعلی) صدا می‌زنند! زیارت مقبرهٔ مولانا برای بار دوم و زیارت مقبرهٔ صدرالدین قونوی، باز هم برای بار دوم، و بازدید از آثار تاریخی و مراکز فرهنگی و موزه‌های قونیه از برنامه‌های جنبی همایش بود که بنده از آن بهره‌مند شدم.

۵- دیداری هم با شهردار قونیه داشتیم که هدایای نفیسی را به یادبود قونیه و بزرگان مدفون در آن، به ما اهدا کرد. همسرم را هم جداگانه هدیه دادند. از جمله، صاحب دو دوره مثنوی نفیس در شش مجلد، به شکل جیبی و با کاغذ بسیار نازک، نفیس و سبک شدیم. این مجموعه بر اساس نسخهٔ قونیه تصحیح شده بود.

ج- کنگرهٔ بزرگداشت ابن‌عربی

۱- پس از پایان همایش صدر‌الدین قونوی، با هزینهٔ کنگرهٔ ابن‌عربی در معیت همسرم با هواپیما  از قونیه عازم استانبول شدیم. کنگرهٔ ابن‌عربی، کنگرهٔ بسیار بزرگی بود. تقریبا همهٔ ابن‌عربی‌پژوهان برجستهٔ دنیا در آن حضور داشتند. عرفان‌پژوهان متعددی نیز از سراسر عالم دعوت شده بودند. سعی شده بود که کنگره در حد نام و شأن شیخ اکبر برگزار شود. ویلیام چیتیک، جیمز موریس و کارل ارنست از آمریکا، اعضای برجستهٔ انجمن ابن‌عربی از انگلستان، دنیس گریل و کلود عداس نیز از فرانسه شرکت داشتند. کلود عداس نویسندهٔ کتاب «در جست‌وجوی کبریت احمر» و دختر مرحوم میشل خودکیویچ ابن‌عربی‌‌پژوه معروف فرانسوی است. پدرش کتاب ارزندهٔ «ابن‌عربی اقیانوس بی‌کران» را نوشته بود و خود وی کتاب «در جست‌وجوی کبریت احمر» را به عنوان تکمله‌ای بر کتاب پدرش و شناساندن ابعاد دیگری از شخصیت ابن‌عربی نگاشته است. از اسپانیا پابلو بنیتو شرکت داشت که به‌نوعی خود را با ابن‌عربی هم‌وطن می‌داند. از لبنان سعاد حکیم شرکت داشت و از ترکیه محمود قلیچ. البته این‌ها جزو مشاهیر بودند ولی ده‌ها متفکر دیگر نیز شرکت داشتند که نام همهٔ آن‌ها را به خاطر ندارم. اما از ایران نیز دو نفر شرکت داشتند: دکتر شهرام پازوکی و بنده.
بسته به موضوعات مقالات، پنل‌های چهار یا پنج نفرهٔ متعددی پیش‌بینی شده بود که همه در سالن بزرگ دانشگاه استانبول و به شکل متوالی برگزار می‌شد. زبان همایش صرفا انگلیسی بود. دکتر پازوکی مقالهٔ خودش را به عرفان در ایران اختصاص داده بود و بنده مقاله‌ام به گفت‌وگوی دینی از منظر ابن‌عربی اختصاص داشت، البته هرکدام در یک پنل مجزا.

۲- در حاشیهٔ همایش و در شهر استانبول بازدیدهای متعددی از مراکز تاریخی، فرهنگی و دینی ترتیب داده شده بود. البته چون حقیر تنها کسی بودم که در آن جمع، ملبس به لباس روحانیت بودم، با توجه به جو آن روزِ ترکیه، حضور بنده، به‌خصوص در میان مردم کوچه و بازار با حواشی مختلفی همراه بود که همه حاکی از احترام، عشق و علاقهٔ مسلمانان خون‌گرم و باصفای ترکیه به حضرت امام خمینی رضوان‌الله تعالی علیه بود. حتی در سالن‌های برگزاری همایش در دانشگاه، تقریبا همهٔ بانوان بی حجاب بودند. دولتی‌ها هم به‌عنوان یک کار فرهنگی به این همایش اجازهٔ برگزاری را داده بودند. به نحوی‌که وقتی همسر بنده با حجاب کامل و چادر خاص خود در همایش شرکت کرد، بسیاری از بانوان نگاه خاصی توأم با تعجب و اعجاب به ایشان داشتند. ولی وقتی که به شیعه و ایرانی بودن ایشان واقف گشتند، بسیاری از این بانوان در گرفتن عکس با همسر حقیر بر یک‌دیگر سبقت می‌جستند!

۳- با جمعی از شرکت‌کنندگان در همایش، توفیق یافتیم که در نماز جمعهٔ اهل سنت استانبول شرکت کنیم. مردمی که سال‌ها از بی‌مهری حکومت لائیک نسبت به دین رنج برده بودند، استقبال گسترده‌ای از نماز جمعه داشتند که برای بنده خیلی جالب بود. به‌خصوص استقبال نسل جوان از  مراسم نماز جمعه حیرت‌آور بود. ما را که رنگ و بوی ایران و امام خمینی داشتیم خیلی احترام می‌کردند. جوانان، اعم از پسر و دختران کاملا محجبه جلو می‌آمدند و با عشق سلام می‌کردند.  دختران جوانِ بسیار زیادی با عشق و محبت خاصی اطراف همسر بنده جمع شده بودند که با چادر مشکی در نماز جمعه شرکت کرده بود. هرچند زبان هم‌دیگر را نمی‌فهمیدیم، لیکن با زبان هم‌دلی سخن می‌گفتیم. البته واژگان فارسی در لغت ترکی استانبولی فراوان است. این جوانان، به‌خصوص به فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی بعد از انقلاب ابراز علاقهٔ زیادی از خود نشان می‌دادند مثل سریال امام علی (ع).
بنده از خطبه‌های نماز جمعه که به ترکی ایراد می‌شد چیز چندانی متوجه نمی‌شدم، ولی در آخر خطبه متوجه شدم که خطیب جمعه چیزی دربارهٔ امام حسین علیه‌السلام می‌گوید و جمعیت هم گریه می‌کنند با آن که ماه محرم نبود برایم عجیب بود، آن هم از امام جمعهٔ اهل سنت.
380
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

03 Jan, 02:26

سراغ ائمه علیهم‌السلام رفتید و عصمت و خطا‌ناپذیری ایشان را منکر شدید و آن‌ها را تا حد علمای ابرار پایین آوردید. الآن هم سراغ پیامبر رفته‌اید و از تجربهٔ خطا‌پذیر رسول سخن می‌گویید تا کی نوبتِ خود خدا برسد! باز هم ایشان کمی خندید و سپس گفت: «من نمی‌دانم که انگیزۀ سایر آقایان چه بوده، ولی همان‌طور که گفتم مسائلی را که من بیان می‌کنم اصلا با انگیزهٔ سیاسی نیست و حاصل مطالعات و تأملات خودم است‌». این اولین و آخرین دیدار و گفت‌وگوی بنده با دکتر سروش بود. کاش می‌توانستیم با سرمایه‌های علمی این مملکت مثل دکتر سروش، استاد مصطفی ملکیان، دکتر سیدعطاء‌الله مهاجرانی و دکتر کدیور مهربانانه‌تر برخورد کنیم. هرچند که این چهار بزرگوار به لحاظ فکری، منش اخلاقی و اعتقادی و موضع سیاسی با یک‌دیگر و با جریانات داخل کشور، اختلاف دارند،  قطعا این برخوردهای مهربانانه با ایشان و حفظ این شخصیت‌ها، ثمرات بهتر و بیش‌تری برای جامعهٔ فرهنگی و اسلامی ما می‌توانست داشته باشد‌.

۱۰- در انتهای همایش بزرگداشت مولانا در قونیه، پروفسور محمود ارول قلیچ دعوت‌نامه‌ای به دستم داد برای شرکت در همایش بزرگداشت صدرالدین قونوی  که سال بعد (۱۳۸۷) در قونیه برگزار می‌شد. برخی از دانشگاه‌ها، وزارت فرهنگ ترکیه و شهرداری قونیه برگزار کنندهٔ این همایش بودند.
در کشور ترکیه فرقه‌های فراوانی از صوفیه با گرایش‌های مختلف وجود دارند. خانقاه‌های گوناگون علاوه بر مساجد، مبین فضای دینی و معنوی ترکیه ولو در حکومت سکولار پس از آتاتورک است. هرکدام از فرقه‌ها نیز سلسلهٔ خود را به یکی از بزرگان عرفان می‌رسانند.‌ مثلا فرقهٔ مولویه به مولانا و فرقهٔ اکبریه به شیخ اکبر، ابن‌عربی منسوبند. دعوت پروفسور قلیچ را پذیرفته بوده و به ایران آمده بودم که دعوت‌نامهٔ دیگری از جانب انجمن ابن‌عربی واقع در آکسفورد انگلستان دریافت کردم برای شرکت در همایش  بزرگداشت ابن‌عربی در استانبول و دمشق! این همایش از سوی وزارت فرهنگ ترکیه، دانشگاه استانبول، انجمن ابن‌عربی، برخی از فرقه‌های پیرو ابن‌عربی، دانشگاه دمشق و تولیت مقبرهٔ ابن‌عربی در دمشق برگزار می‌شد. با برنامه‌ریزی وزارت فرهنگ ترکیه، این همایش دقیقا یک روز پس از اتمام همایش بزرگداشت صدرالدین قونوی برگزار می‌شد! یعنی در یک سفر به ترکیه در دو همایش متوالی شیخ کبیر (قونوی) و شیخ اکبر (ابن‌عربی) شرکت می‌کردم.

ب- همایش بین‌المللی بزرگداشت صدرالدین قونوی

۱- این همایش دو روزه با حضور جمعی از متفکران ترک و عده‌ای از عرفان‌پژو‌هان خارج از ترکیه در قونیه برگزار می‌شد. از ایران نیز دونفر شرکت داشتند: مرحوم استاد محمدخواجوی و بنده. مرحوم خواجوی از دوستان صمیمی بنده بود. تعدادی از کتاب‌های صدرالدین قونوی را تصحیح و توسط انتشارات مولی منتشر کرده بود.

۲- مسئول انجمن ابن‌عربی مستقر در آکسفورد، به بنده گفته بود که می‌توانم همسرم را با هزینهٔ همایشِ بزرگداشت ابن‌عربی همراه با خودم به این همایش بیاورم. پس از این‌که مطمئن شدیم که دوستان دیگر مثل ویلیام چیتیک و کارل ارنست نیز با همسرانشان می‌آیند، همسرم هم رضایت داد تا به این همایش بیاید. اما باید به دست‌اندرکاران همایش صدرالدین قونوی نیز حضور همسرم را اطلاع می‌دادم. دکتر محمود ارول قلیچ وقتی که مطلع شد، بسیار استقبال کرد، هرچند بنده شرمنده بودم. مرحوم خواجوی جزو اقطاب ذهبیه در رشت بود. لذا ۲۵ نفر از مریدان ایشان نیز ایشان را در این همایش همراهی می‌کردند! اخلاق مرحوم خواجوی اخلاقی کاملا درویشی بود. توکل ایشان در همراه کردن این ۲۵ نفر، بی‌نظیر بود!  مسئولان همایش نیز خم به ابرو نیاوردند و از هر ۲۶ نفر به گرمی استقبال کردند! هم اسکان در هتل و هم پذیرایی مفصل! لذا شرمندگی بنده در همراه داشتن همسرم، به یک بیست و پنجم تقلیل پیدا کرد!

۳- زبان همایش ترکی، فارسی و انگلیسی بود.
بنده به مناسبتِ جَوّ معنوی قونیه و این‌که مولانا و صدرالدین قونوی هر دو در قونیه آرمیده‌اند، مقالهٔ خود را به اشتراکات نظری و رفاقت عملی این دو قطبِ عرفان اختصاص دادم که بسیار مورد استقبال قرار گرفت. اصل مقاله به فارسی را می‌توانید در این آدرس بیابید:

https://kakaie.com/1058

البته پرسش و پاسخ به انگلیسی انجام شد.
مرحوم استاد خواجوی نیز سخنرانی خود را معطوف به شخصیت قونوی و آثار او کرده بود.

۴- همان‌طور که عرض شد فرقه‌های صوفیه در ترکیه فراوانند. این فرقه‌ها در میان استادان دانشگاه نیز پیروان زیادی دارند. در این همایش با برخی از این  استادان آشنا شدم. هم‌چنین استادان صوفی مسلکی از الجزایر در این همایش شرکت کرده بودند. نکتهٔ مهم آن بود که با وجود آن که اکثر آن‌ها اهل سنت بودند، ولی علاقهٔ عجیبی به اهل بیت علیهم‌السلام داشتند.
334
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

03 Jan, 02:25

بنده شگفت‌زده بودم که کسی که رشته‌اش دارو‌شناسی است چه وقت توانسته این همه را حفظ کند. ایشان خود، کمکم کرد و گفت: *«از کودکی هر مطلب را یک‌بار که می‌خواندم حفظ می‌شدم»! از این حیث مطمئنم که دکتر سروش یک نابغه است. ولی نوابغ بسیاری قربانی نبوغ خود شده‌اند!

ب- ایشان طبع شعر خوبی دارند. به عنوان شوخی، شعری را که در قدح عمامه‌سرها سروده بود، شاید قریب پنجاه بیت از حفظ برایم‌خواند!

ج- یاد خاطره‌ای از حضرت استاد آیت‌الله نجابت افتادم که برخی از ظهرها که در آشپزخانهٔ حوزه بین طلاب، ناهار قسمت می‌کردند، سخنرانی دکتر سروش را از رادیو گوش می‌دادند. شرح خطبهٔ متقیان بود. چون از مولانا و حافظ اشعار زیادی می‌خواند، می‌فرمودند: «از خیلی از عمامه‌سرها بهتر سخن می‌گوید». ولی انتقاد مهمی هم به ایشان داشتند که در صفحهٔ ۸۲ و ۸۳ کتاب «حدیث سرو» آورده‌ام.

د- ایشان از کتاب بنده، «وحدت وجود به روایت ابن‌عربی و مایستر اکهارت» تعریف کرد و گفت اگر همین روش تحقیقی را ادامه دهی به یک خدای غیرمتشخص می‌رسی که واقعیتِ خداست! پاسخ دادم که بنده به‌هیچ‌وجه به دنبال چنین نتیجه‌ای نبوده و نیستم. البته چنین نتیجه‌ای هم از وحدت وجود گرفته نمی‌شود؛ و اگر چنین استنباطی بخواهد از وحدت وجود بشود باید بگویم که این کتاب برای بنده یک تحقیق آکادمیک و رسالهٔ دکتری و رفع تکلیف بوده است! وگرنه در عمل به خدای متشخص و حتی انسان‌وار پایبندم و همان خدای شبان داستان مثنوی را در برابر خدای تنزیهی ترجیح می‌دهم؛ به درگاهش نیایش می‌کنم؛ سر بر سجده می‌گذارم؛ و راز دل با او می‌گویم!

ه‍- به ایشان عرض کردم که جناب استاد! شما این مطالبی را که در تشکیک در مبانی اعتقادی مطرح می‌کنید، به‌جای رسانه‌ای کردن و مانور دادن روی آن، بیایید در محافل آکادمیک مطرح کنید و در بحث آکادمیک جویای حقیقت باشید. ایشان گفت‌: تو هم که داری حرف صادق لاریجانی را می‌زنی! ( البته آن زمان صادق لاریجانی رئیس قوهٔ قضائیه نبود ولی فکر می‌کنم در شورای نگهبان بود). ایشان معتقد بود که بر طبق «فبشر عباد الذین یستمعون القول فیتبعون احسنه»، باید آزادی بیانی باشد که همه حرفشان را بزنند پس از آن، حقیقت، خودش را برای اهلش نشان می‌دهد.
عرض کردم من کار به صادق لاریجانی ندارم ولی سخنان شما و ایمان جوانان ما در این وانفسا که از هر سو تهاجمی به آن صورت می‌گیرد، حکایت همان بار شیشه بر روی شتر است که داروغه در حالی‌که برای امتحان، لگدی به آن بار می‌زد از شتربان پرسید که در بارت چه داری؟ شتربان جواب داد که اگر لگدی هم به آن طرف بزنی، هیچ! یک طرف عمل‌کرد مسئولان تحت عنوان اسلام باعث دین‌گریزی است و یک طرف هم تشکیک‌های امثال شما.

و- به ایشان گفتم که من شنیده‌ام که شما عبا دوش می‌گیرید و نماز شب می‌خوانید و به خدای شریعت کاملا پای‌بندید. پس به نظرم، این مطالبی که در باب قبض و بسط شریعت و تجربهٔ نبوی می‌گویید (فکر می‌کنم در آن زمان ایشان هنوز روی رؤیای پیامبر خیلی مانور نداده بود) خودتان هم در عمل قبول ندارید! بیش‌تر می‌خواهید سربه‌سر ما آخوندها بگذارید و اثبات کنید که نمی‌توانیم جوابتان را بدهیم! ابتدا خندهٔ معنی‌داری کرد ولی سرانجام به جِد گفت که خیر، این‌ها حاصل تأملات صادقانهٔ من است!

ز- به ایشان گفتم که البته در بحث‌های علمی، انگیزه‌خوانی راه ندارد. ولی من حس می‌کنم که شما و برخی دیگر از دوستان که الآن خارج از کشور مقیم‌اند، برخی موضع‌گیری‌های فکری‌تان، به خاطر ناملایمات و بی‌مهری‌ها ست! مرحوم استادِ ما حضرت آیت‌الله نجابت رضوان‌الله تعالی علیه، هرگاه از ولایت فقیه می‌گفتند و می‌نوشتند، واژهٔ شرعیه را حتما تأکید می‌کردند: «ولایت شرعیهٔ فقیه». اما امثال آقای مصباح اخیرا (و نه در زمان امام) کوشیدند که این ولایت را ولایتی تکوینی تصویر کنند و برای ولی فقیه نوعی عصمت قائل شوند که این عصمت و ولایت به نوعی به همهٔ منصوبانِ ولی فقیه مثل احمدی‌نژاد (پس از تنفیذ) و نیز به همهٔ ائمهٔ جمعه و نمایندگان ولی فقیه سرایت می‌کند، لیکن با درجات متفاوت! حال شما در برابر برخی ناملایمات و برخوردهای سیاسی با خودتان، و در برابر رادیکالیسم امثال آقای مصباح، رادیکالیسمی از دیگر سو ساختید. ابتدا منتقد سیاست‌های منصوبان شدید، بعد بالاتر رفتید و منتقد مصداق ولایت فقیه شدید، آن‌گاه جلوتر رفتید و منتقد مفهوم و معنای ولایت فقیه شدید، بعد چون گفتند که ولایت فقیه استمرار ولایت ائمه علیهم‌السلام است، به حکم:

سرِ چشمه شاید گرفتن به بیل
چو پر شد نشاید گرفتن به پیل
334
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

03 Jan, 02:24

از دیدگاه‌های بنده به عنوان یک روحانی شیعه دربارهٔ عرفان، ابن‌عربی، مولانا و حتی سماع دراویش گرفته تا نقش و اهمیت دین در مسائل اجتماعی و حتی جایگاه و شأن اهل بیت علیهم‌السلام‌ مورد سؤال مصاحبه‌کنندگان بود. البته بنده سعی وافر داشتم که وارد مسائل حساسیت برانگیز و به‌خصوص سیاسی نشوم. این را به مصاحبه‌کنندگان نیز عرض کردم و ایشان هم در آن مصاحبه رعایت کردند.

۷- از مسائل مهم و قابل استفادهٔ همایش این بود که بسیاری از مولوی‌پژوهان مهم دنیا، بلکه همه یا اکثر آن‌ها را در این همایش می‌توانستی بیابی. حتی آن‌ها هم که مثل مرحوم خانم آن‌ماری شیمل از دنیا رفته بودند، شاگردانشان در این همایش ده‌روزه حضور داشتند و این، فرصت بسیار مناسبی به وجود می‌آورد برای آشنایی، بحث، تبادل نظر و استفاده از تجربیات یک‌دیگر. از سیدحسین نصر گرفته تا ویلیام چیتیک، جیمز موریس و کارل ارنست که از آمریکا آمده بودند تا فرانکلین لوئیس و دکتر عبدالکریم سروش که آن زمان در اروپا زندگی می‌کرد و تا استادان ایرانی عرفان، فلسفه و ادبیات و تا اندیشمندان ترکیه مثل دکتر محمود ارول قلیچ.

۸- دکتر سیدحسین نصر تا حدودی روحیهٔ شاه‌زادگی خود را حفظ کرده است. در حالی که همهٔ شرکت کنندگان در هتل‌های مجلل (فکر می‌کنم پنج ستاره)   کنار هم ساکن بودند، دکتر نصر را با برخی از همراهانش در هتل مجلل‌تری (فکر می‌کنم *هفت ستاره*) اسکان داده بودند. البته بنده چون ستاره‌شناس نیستم شاید در تعداد ستاره‌ها اشتباه کنم ولی هیچ‌کدام کم‌تر از پنج ستاره نبودند!
مدتی بود که روابط بین دکتر نصر و دکتر سروش به اصطلاح عوام شکراب شده و دکتر سروش با آن زبان تیز و ادبی‌اش، دکتر نصر را از دم تیغ گذرانده بود! قضیه از این قرار بود که دکتر نصر مواضعی در مورد مسايلی چون علم مقدس و سنت‌گرایی گرفته بود و ضمن آن انتقادی از روشن‌فکران دینی کرده بود که مورد استقبال مسئولان جمهوری قرار گرفته بود. دکتر حداد عادل نیز جایی از آن تمجید کرده بود. این بود که دکتر سروش طی سخنان و نوشته‌های متعدد از خجالت هر دو (نصر و حداد) درآمده بود! دکتر نصر نیز از وی حسابی دل‌گیر بود. برنامه‌های همایش در هتل ما برگزار می‌شد. در جلسه‌ای که دکتر نصر هم به هتل ما آمده بود، برخی از دوستان مشترکِ نصر و سروش، در پی برقراری جلسهٔ آشتی‌کنان بین این دو اندیشمند بودند. با برنامه‌ریزی قبلی، شرایطی را در لابی هتل به‌وجود آوردند تا دکتر نصر و دکتر سروش کنار هم قرار بگیرند و روبوسی و آشتی نمایند!

۹- بنده هیچ‌گاه تا آن زمان، ملاقات یا گفت‌وگویی با دکتر سروش نداشتم. هرچند با فرزند ایشان، دکتر سروش دباغ، آشنایی و جلساتی داشتم، اما در ایران حتی اتفاق نیفتاده بود که در یک جلسه با دکتر سروش هم‌جلسه باشیم! اما این‌جا به برکت مولانا، در حاشیهٔ برنامه‌ها و حتی در اتوبوسی که ما را برای بازدید به این‌طرف و آن‌طرف می‌‌برد، فراوان پیش آمد که با دکتر سروش به گفت‌وگو بپردازم. این فرصت برایم بسیار مغتنم بود. به ویژه آن‌که هرچند نقدهایی بر دیدگاه‌های اخیر ایشان داشتم، ولی نسل ما جوانان انقلابی دانشگاهی، هنوز خاطرهٔ نوارهای سخنرانی و کتاب‌های ایشان در آستانهٔ پیروزی انفلاب و اوائل انقلاب را به یاد داریم؛ کتاب‌هایی که در برابر جریانات مارکسیستی چپ باعث افتخار ما بود؛ مثل «نهاد نا آرام جهان» و یا «دانش و ارزش». مصاحبهٔ ایشان با شهید مطهری در همان آغاز پیروزی انقلاب تحت عنوان «پیرامون جمهوری اسلامی» حاوی نکات مهمی بود. شرکت در مناظرهٔ ایدئولوژیک تلویزیونی با متفکران مارکسیست، به‌خصوص احسان طبری، هنوز از خاطرم محو نشده است. در طول سالیان حضور در خارج از کشور، دکتر سروش همواره بر تمامیت ایران، مرزبندی با ضد انقلاب و سلطنت‌طلبان، محکوم کردن رژیم جنایت‌کار صهیونیستی و مظلومیت مردم فلسطین، پای فشرده است. به‌هرحال، بنده به نوعی خود را از این لحاظ مدیون دکتر سروش می‌دانستم و در حاشیهٔ کنفرانس، از میان ایرانی‌ها بیش از هرکس با ایشان نشست و برخاست داشتم. سن و سال ایشان نیز از شصت گذشته بود و بنده همه‌جا احترام ایشان را حفظ کردم که در واقع احترام علم و احترم کبار بود. موارد زیر، در گپ و گفت بسیار صمیمانه‌ام با ایشان، قابل ذکر است. از این حیث نیز مدیون مولانایم:

الف- ایشان را بسیار پرمطالعه یافتم. افراد زیادی داریم که پرمطالعه‌اند ولی ویژگی خاص سروش، حافظهٔ بسیار قوی اوست. غیر از مثنوی و دیوان شمس که بسیاری از ابیات وغزل‌های آن‌ها را حفظ دارد، حافظ را هم حافظ است. سعدی را هم به شرح ایضا! خیلی از اشعار سعدی را از حفظ برایم خواند! از نظامی و سنایی و دیگران هم ابیاتی به رخم کشید. از نهج‌البلاغه نیز عبارات عربی را سلیس و روان می‌خواند.
300
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

03 Jan, 02:23

۴- شهر قونیه به برکت حضور مولانا و مرقد مولانا در آن، چه در حیات و چه پس از حیاتش، واقعا دارای فضای معنوی فوق‌العاده‌ ای است. حضور مقبرهٔ مولانا، پدر و پسرش و برخی از شاگردان عارفش در یک‌جا، و نیز وجود قبر صدرالدین قونوی در همان نزدیکی‌ها و وجود قبر منسوب به شمس تبریزی در این شهر، جوّی استثنایی در آن‌جا ایجاد کرده است. وجود چندین مسجد در هر خیابان و بلند شدن صدای اذان از همهٔ این مساجدِ فراوان به هنگام صبح، ظهر، عصر، مغرب و عشا، فریاد عشق را در فضای شهر طنین‌انداز می‌کند، بالا می‌برد؛ به گوش آسمان می‌رساند؛ و پیش‌‌گویی شمس و مولانا را در بارهٔ این شهر، محقق می‌سازد؛ و لذت قدم زدن در این شهر را صدچندان می‌کند.
اول بار بود که به قونیه قدم می‌گذاشتم و توفیق زیارت مقبرهٔ مولانا را می‌یافتم. مقررات مسئولان و تولیت مقبره ولو به نیت تبلیغاتی و تجاری و گرفتن بهای معتنابه بلیط، جو خاصی را اطراف مقبره ایجاد کرده بود، سرشار از معنویت. مقبره کاملا سر پوشیده است. با کفش نمی‌توان داخل شد مگر آن‌که روی کفشت پوشش طاهر و تمیزی که تا زیر زانو را می‌پوشاند، به‌پا کنی. از درب ورود با مثنوی و نی مواجهی:

بشنو این نی چون حکایت می‌کند

همه ساکتند. صدای آهستهٔ نیِ سوزناک و پر معنایی همهٔ فضا را پوشش داده است. هرکس به کار خویش با مولانا مشغول است. یا زیر لب چیزی را زمزمه می‌کند، یا اشک می‌ریزد یا اشعار مثنوی و دیوان را که بر در و دیوار نوشته شده می‌خواند و زمزمه می‌کند؛ و یا گوشه‌ای نشسته و غرق در تأمل است. تنوع افراد از ملیت‌های مختلف و با عقاید و افکار گوناگون، زبان نی را یاد آوری می‌کند، همان نی‌ای که خود مولاناست:

من به هر جمعیتی نالان شدم
جفت بدحالان و خوش‌حالان شدم

هر کسی از ظن خود شد یار من
از درون من نجست اسرار من

نی حریف هر که از یاری برید
پرده‌هایش پرده‌های ما درید

بدون اغراق در طول زیارت، حضور مولانا را در آن محیط کاملا حس می‌کردم

این ادب حضور در اطراف مقبرهٔ مولانا، باعث می‌شد که از مقبرهٔ حافظ درشیراز و نحوهٔ حضور زائرانش در آن‌جا، خجالت‌زده شوم.  

۵- دست‌اندرکاران همایش، در کنار برنامه‌های سخنرانی، برنامه‌های جنبی دیگری نیز در نظر گرفته بودند. بازدید از مراکز فرهنگی، تاریخی و تفریحی استانبول و قونیه جزو برنامه‌های همایش بود. شهر استانبول یک شهر توریستی بسیار مهم است. هم به لحاظ تاریخ امپراطوری روم شرقی و هم به لحاظ دینی در تبدیل شدن از مرکزی مسیحی به مرکزی اسلامی. در قسمت بعد، از استانبول بیش‌تر عرض خواهم کرد.
اما در قونیه برنامه‌های کنسرت و موسیقی پیش‌بینی شده بود که البته بنده از شرکت در آن‌ها معذور بودم! مگر برنامهٔ سماع و چرخش (رقص) دراویش که خاص شرکت‌کنندگان در همایش در نظرگرفته شده بود. این برنامه و عکس‌های آن، همه‌جا در کنار مقبرهٔ مولانا به عنوان نماد عرفان مولانا، شهر قونیه و کشور ترکیه شناخته شده است. چیزی که شاید زمانی به عنوان یک امر غیر‌اختیاری و معنوی در حالت رهاشدگی و آزادی نفس، نوعی «نیایش» تلقی می‌شد، امروز به صورت یک «نمایش» درآمده است؛ نمایشی تبلیغاتی و تجاری برای جلب مشتری! حتی گروه درویشانِ چرخنده برای اجرای برنامه و نمایش به کشورهای مختلف دعوت می‌شوند و درآمدزایی برای خود و ترکیه می‌کنند!
در این برنامه عده‌ای از مردانِ به‌اصطلاح درویش، با لباس مخصوص و کلاه درویشی، همراه با آهنگ نی ملایمی برای مدتی طولانی در حالی که دو دستشان باز و سرشان بر روی شانه خم است شروع می‌کنند به چرخیدنِ آرام همراه با نی و برخلاف جهت عقربهٔ ساعت که تداعی‌کنندهٔ چرخش افلاک و همهٔ هستی حول محور عشق است. این گروه، مرشدی دارند که گاه‌به‌گاه شروع می‌کند به مثنوی‌خوانی با صوت بلند(و البته با لهجهٔ ترکی غلیظ!). ترکیب نی و چرخشی که گاه تا یک ساعت طول می‌کشد، همراه با اشعار پر معنای مثنوی می‌تواند جذاب باشد. ولی تصنعی بودن و پول‌گرفتن بابت آن، روح آن را از بین برده است

۶- با توجه به این‌که این همایش اتفاق فرهنگی بزرگی بود که در شهر استانبول جریان داشت، پای شبکه‌های  تلویزیونی متعددی به حاشیهٔ همایش باز شده بود. اتاق‌های مخصوصی برای مصاحبهٔ تلویزیونی با شرکت کنندگان در نظر گرفته بودند. با توجه به لباس روحانیت شیعهٔ ایرانی بر تن حقیر، سوژهٔ مهم و جذابی برای شبکه‌‌های تلویزیونی بودم. غیر از سؤال و جواب کوتاه و معمول در راهرو‌های همایش، دو مصاحبهٔ نسبتا مفصل با دو شبکهٔ فرهنگی آن‌جا داشتم البته به انگلیسی؛ اما از وضعیت و کیفیت پخش آن برای ترک‌زبانان خبر ندارم.
311
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

03 Jan, 02:23

«بسم الله الرحمن الرحیم»

🗒 #یاد_ایام

🖋 فصل چهارم: سفرهای علمی خارج از کشور

قسمت هشتم: ترکیه و سوریه (پیاپی: چهل و هفتم)

الف- کنفرانس جهانی بزرگداشت مولانا

ب- کنفرانس بین المللی بزرگداشت صدرالدین قونوی

ج_ کنفرانس بین المللی بزرگداشت ابن‌عربی

این روزها اوضاع خاصی در سوریه به وجود آمده است و ترکیه نیز در آن دخیل است.  سرزمین‌هایی که عارفانی چون مولانا، صدر الدین قونوی، ابن‌عربی و به روایتی، شمس تبریزی در آن‌ها آرمیده‌اند، محل تاخت و تاز سیاست‌بازان و جولان‌‌گاه تکفیریانی چون جولانی قرار گرفته است. بدین مناسبت به نظرم رسید، گزارش دو سفر و شرکت در سه همایش در ترکیه و سوریه را که در سال‌های ۱۳۸۶ و ۱۳۸۷ انجام گرفت، بر گزارش سایر سفرها مقدم بدارم.

الف- کنفرانس جهانی بزرگداشت مولانا

۱- از طرف یونسکو، سال۲۰۰۷ میلادی به مناسبت هشتصدمین سال تولد مولانا به نام مولانا نام‌گذاری شده بود. لذا در کشورهای ایران، افغانستان و ترکیه، برنامه‌های متعددی در جهت بزرگداشت مولانا به شکلی رقابت‌آمیز به انجام رسید. هر کدام نیز مولانا را از آن خود می‌دانستند. در ایران برنامه‌های متعددی برگزار شد با عناوین گوناگون و در دانشگاه‌های مختلف. دانشگاه شیراز نیز متکفل همایش «مولانا و دین» شد که با موفقیت و  شکوه تمام به انجام رسید و مجموعهٔ مقالات آن نیز خیلی زود چاپ شد. در آبان ۸۶، همایش بین‌المللی بزرگداشت مولانا در تهران برگزار شد که سه روز به طول انجامید. در افغانستان نیز همایش‌هایی به همین مناسبت برپا شده بود.
اما در آذر ۱۳۸۶ نوبت به همایش جهانی بزرگداشت مولانا در ترکیه رسید. با کمک شایان یونسکو و بودجه‌ای که دولت ترکیه برای این کار اختصاص داده بود، همایشی بود واقعا جهانی. با جهانی شدن مولانا و توجهِ روز افزون به او، وجود مقبرهٔ مولانا در قونیه، یک درآمد بزرگ ملی برای ترکیه است. درآمدش برای ترکیه در سال‌های اخیر شاید معادل درآمد نفتی ایران در دورهٔ محمود احمدی‌نژاد باشد. لذا ترکیه سعی وافر داشته و دارد که مولانا را به نام خود ثبت کند. این بود که عرفان‌پژوهان، مولوی‌پژوهان، اهالی ادبیات و شخصیت‌های فرهنگی بسیاری را از سراسر دنیا برای سخنرانی، ارائهٔ مقاله و حتی حضورِ بدون مقاله به این  همایش که در استانبول و قونیه برگزار می‌شد، دعوت کرده و همهٔ مخارج آن‌ها را پذیرفته بود. البته وزرای فرهنگ و ارشادِ ایران ، افغانستان و ترکیه نیز در مراسم افتتاحیه یا اختتامیه سخنرانی کردند و هر یک مولانا را متعلق به خود دانستند! زبان همایش نیز ترکی، فارسی و انگلیسی بود.

۲-سخنرانان بسیار مشهور و زیادی از آمریکا، اروپا، آسیا و حتی آفریقا و کشورهای عربی در این همایش  شرکت کرده بودند. از ایران هم بیست نفر که برخی از آن‌ها استاد بنده محسوب می‌شدند، در این همایش شرکت داشتند؛ کسانی چون دکتر محمدعلی موحد، دکتر غلام‌رضا اعوانی، دکتر شهرام پازوکی، دکتر توفیق سبحانی و دکتر کریم زمانی. بنده طبق معمول، با لباس روحانی خودم در همایش، شرکت کردم. این امر از جهات مختلف می‌توانست تأثیرهای جانبی داشته باشد. هم این‌که ربط و نسبت مولانا با دین را مشخص  می‌کرد، هم این‌که حاکی از آن بود که مصادره کردن مولانا به نفع جریانات خاص غیر دینی به این آسانی نیست و هم این‌که باعث خوشحالی مسلمانان و شیعیان ترکیه می‌شد که برنامه‌ها را دنبال می‌کردند؛ هرچند که دوست بسیار نازنینم پروفسور محمود ارول قلیچ که یکی از برگزارکنندگان همایش بود، به من گفت که حضور در دانشگاه‌های ترکیه با لباس روحانیت ممنوع است. اتفاقا بسیاری از سخنرانی‌ها در دانشگاه استانبول برگزار می‌شد! ولی به بنده به عنوان مهمانِ مدعو احترام گذاشته و خلع لباسم نکرده‌اند! البته ظاهرا اینک چندسالی است که  این جو شکسته شده است. ولی در آن زمان، می‌توانست مسأله‌ساز باشد.

۳- به علت تعداد بسیار زیاد شرکت کنندگان، ارائهٔ مقالات در اتاق‌های موازی در استانبول و سپس در قونیه انجام می‌پذیرفت. همان‌طور که گفته شد زبان همایش، فارسی، ترکی و انگلیسی بود. ولی دوستان ایرانی، به پیشنهاد دکتر اعوانی و برخی از استادان ادبیات، قرار گذاشته بودند که برای این که نشان دهیم مولانا متعلق به ایران است، همه، مقالات خود را به فارسی بنویسند و به فارسی ارائه دهند. بنده نیز مقالهٔ خود را تحت عنوان «بررسی یک بیت از مثنوی در وحدت وجود» به فارسی ارائه دادم که در مجموعه مقالات همایش چاپ شد. این مجموعه در چهار جلد و هر جلد بین ۶۰۰ تا ۷۰۰ صفحه خیلی زود به چاپ رسید.
365
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

02 Jan, 19:48

⬜️🟩استقامت در طلب

📜تفسیر فرازی از دعای رجبیه توسط مرحوم آیت الله حاج شیخ حسنعلی نجابت منتشر شده در کتاب انوار هدایت به مناسبت شروع ماه رجب.

✅@ghkakaie
216
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

02 Jan, 03:21

درسگفتار شرح الاسماءالحسنی( شرح دعای جوشن کبیر)، جلسهٔ ۱۲۶

یا ذا الحکمة و البیان

اصناف و گروه‌های حکما

قال الشارح في وجه ضبط المراتب هي عشرة على ما ذكره وانما انحصرت فيه لان الحكيم اما ان يكون متوغلا في التاله والبحث أي في الحكمة الذوقية والبحثية أو في احديهما فقط أو لا يكون متوغلا في شى منهما والاول قسم واحد والثانى ستة اقسام لان التوغل في احديهما اما ان يكون متوسطا في الاخرى أو ضعيفا فيها أو خاليا عنها والثالث وان كان تسعة اقسام هي الحاصلة من ضرب الثلثة التى هي التوسط والضعف والخلو في مثلها لكن يسقط عنه قسم واحد هو الخالى عنهما لمنافاته لمورد القسمة لانه لا يسمى حكيما ويرجع الثمانية الباقية باعتبار طلب التوغل إلى ثلثه لان كلا منها اما ان يكون طالبا للتوغل فيهما أو في احد هما فقط فالاقسام عشرة لا غير انتهى ووجه ضبط افتراق اهل العلم والمعرفة إلى المتكلم والحكيم المشائى والاشراقى والصوفى ان المتصدين لمعرفة حقايق الاشياء اما ان يبحثوا بحيث يطابق الظاهر من الشريعة في الاغلب فيقال لهم المتكلمون واما ان لا يراعوا المطابقة ولا المخالفة فاما ان يقتصروا على المجاهدة والتصفية فيقال لهم الصوفية واما ان يكتفوا بمجرد النظر والبيان والدليل والبرهان فيقال لهم المشاؤن فان عقولهم في المشى الفكري فان النظر والفكر عبارة عن حركة من المطالب إلى المبادى ومن المبادى إلى المطالب واما ان يجمعوا بين الامرين فيقال لهم الاشراقيون فانهم لجا فيهم عن عالم الغرور واجتنابهم عن قول الزور مستشرفون إلى عالم النور فيشملهم العناية الالهية باشراقات القلوب وشرح الصدور

✅ @ghkakaie
207
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

02 Jan, 03:21

🎙️|فایل صوتی کامل |

▶️#درسگفتار_شرح_الاسماء_الحسنی
جلسه : ۱۲۶

🌍 محل تدریس :
شیراز ، حوزه علمیه شهید محمد حسین نجابت ( ره )

📅 تاریخ : ۳۱ خرداد ۱۳۹۲

🕝مدت زمان صوت :
۳۵ دقیقه و ۴۳ثانیه

✅ @ghkakaie
201
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

31 Dec, 15:55

درسگفتار شرح مثنوی معنوی جلسه ۱۲۶،ابیات ۳۹۳۶تا ۳۹۸۹ دفتر اول:

فرقتی لو لم تکن فی ذا السکون
لم یقل انا الیه راجعون

راجع آن باشد که باز آید به شهر
سوی وحدت آید از تفریق دهر

بخش ۱۷۱ - افتادن رکابدار هر باری پیش امیر المؤمنین علی کرم الله وجهه کی ای امیر المؤمنین مرا بکش و ازین قضا برهان

باز آمد کای علی زودم بکش
تا نبینم آن دم و وقت ترش

من حلالت می‌کنم خونم بریز
تا نبیند چشم من آن رستخیز

گفتم ار هر ذره‌ای خونی شود
خنجر اندر کف به قصد تو رود

یک سر مو از تو نتواند برید
چون قلم بر تو چنان خطی کشید

لیک بی غم شو شفیع تو منم
خواجهٔ روحم نه مملوک تنم

پیش من این تن ندارد قیمتی
بی تن خویشم فتی ابن الفتی

خنجر و شمشیر شد ریحان من
مرگ من شد بزم و نرگسدان من

آنک او تن را بدین سان پی کند
حرص میری و خلافت کی کند

زان به ظاهر کو شد اندر جاه و حکم
تا امیران را نماید راه و حکم

تا امیری را دهد جانی دگر
تا دهد نخل خلافت را ثمر

بخش ۱۷۲ - بیان آنک فتح طلبیدن مصطفی صلی الله علیه و سلم مکه را و غیر مکه را جهت دوستی ملک دنیا نبود چون فرموده است الدنیا جیفة بلک بامر بود

جهد پیغامبر بفتح مکه هم
کی بود در حب دنیا متهم

آنک او از مخزن هفت آسمان
چشم و دل بر بست روز امتحان

از پی نظارهٔ او حور و جان
پر شده آفاق هر هفت آسمان

خویشتن آراسته از بهر او
خود ورا پروای غیر دوست کو

آنچنان پر گشته از اجلال حق
که درو هم ره نیابد آل حق

لا یسع فینا نبی مرسل
والملک و الروح ایضا فاعقلوا

گفت ما زاغیم همچون زاغ نه
مست صباغیم مست باغ نه

چونک مخزنهای افلاک و عقول
چون خسی آمد بر چشم رسول

پس چه باشد مکه و شام و عراق
که نماید او نبرد و اشتیاق

آن گمان بر وی ضمیر بد کند
کو قیاس از جهل و حرص خود کند

آبگینهٔ زرد چون سازی نقاب
زرد بینی جمله نور آفتاب

بشکن آن شیشهٔ کبود و زرد را
تا شناسی گرد را و مرد را

گرد فارس گرد سر افراشته
گرد را تو مرد حق پنداشته

گرد دید ابلیس و گفت این فرع طین
چون فزاید بر من آتش‌جبین

تا تو می‌بینی عزیزان را بشر
دانک میراث بلیسست آن نظر

گر نه فرزندی بلیسی ای عنید
پس به تو میراث آن سگ چون رسید

من نیم سگ شیر حقم حق‌پرست
شیر حق آنست کز صورت برست

شیر دنیا جوید اشکاری و برگ
شیر مولی جوید آزادی و مرگ

چونک اندر مرگ بیند صد وجود
همچو پروانه بسوزاند وجود

شد هوای مرگ طوق صادقان
که جهودان را بد این دم امتحان

در نبی فرمود کای قوم یهود
صادقان را مرگ باشد گنج و سود

همچنانک آرزوی سود هست
آرزوی مرگ بردن زان بهست

ای جهودان بهر ناموس کسان
بگذرانید این تمنا بر زبان

یک جهودی این قدر زهره نداشت
چون محمد این علم را بر فراشت

گفت اگر رانید این را بر زبان
یک یهودی خود نماند در جهان

پس یهودان مال بردند و خراج
که مکن رسوا تو ما را ای سراج

این سخن را نیست پایانی پدید
دست با من ده چو چشمت دوست دید

بخش ۱۷۳ - گفتن امیر المؤمنین علی کرم الله وجهه با قرین خود کی چون خدو انداختی در روی من نفس من جنبید و اخلاص عمل نماند مانع کشتن تو آن شد

گفت امیر المؤمنین با آن جوان
که به هنگام نبرد ای پهلوان

چون خدو انداختی در روی من
نفس جنبید و تبه شد خوی من

نیم بهر حق شد و نیمی هوا
شرکت اندر کار حق نبود روا

تو نگاریدهٔ کف مولیستی
آنِ حقی کردهٔ من نیستی

نقش حق را هم به امر حق شکن
بر زجاجهٔ دوست سنگ دوست زن

گبر این بشنید و نوری شد پدید
در دل او تا که زناری برید

گفت من تخم جفا می‌کاشتم
من ترا نوعی دگر پنداشتم

تو ترازوی احدخو بوده‌ای
بل زبانهٔ هر ترازو بوده‌ای

تو تبار و اصل و خویشم بوده‌ای
تو فروغ شمع کیشم بوده‌ای

من غلام آن چراغ چشم‌جو
که چراغت روشنی پذرفت ازو

من غلام موج آن دریای نور
که چنین گوهر بر آرد در ظهور

عرضه کن بر من شهادت را که من
مر ترا دیدم سرافراز زمن

قرب پنجه کس ز خویش و قوم او
عاشقانه سوی دین کردند رو

او به تیغ حلم چندین حلق را
وا خرید از تیغ و چندین خلق را

تیغ حلم از تیغ آهن تیزتر
بل ز صد لشکر ظفر انگیزتر

✅ @ghkakaie
250
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

31 Dec, 15:54

🎙| فایل صوتی کامل |

جلسه۱۲۶ #شرح_مثنوی_معنوی (دفتر اول)

⬜️با ارائه حجت الاسلام والمسلمین دکتر قاسم کاکایی

🗓تاریخ جلسه :
سه شنبه ۱۱دی ۱۴۰۳

🕝 مدت زمان ۶۲دقیقه و ۲۷ ثانیه

#شرح_شعر
#مولانا
✅ @ghkakaie
185
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

31 Dec, 12:34

🎙هم اکنون کلاس درحال برگزاری است .

📎لینک ورود :
https://vroom.shirazu.ac.ir/elmi23

✅ @ghkakaie
126
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

31 Dec, 04:09

باسمه عزَّ شأنُه

📖 أَلا إِنَّ أَوْلِياءَ اللهِ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ

📣به اطلاع مؤمنین و طالبین حق می‌رساند، به مناسبت سی و ششمین سالگرد ارتحال عارف واصل حضرت آیت‌الله العظمیٰ حاج شیخ حسنعلی نجابت شیرازی (رحمةالله‌علیه) و سومین سالگرد رحلت خلف صالح ایشان، حضرت استاد آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نجابت (رحمةالله‌علیه)، مراسم بزرگداشتی در شب شهادت حضرت امام علی النقی علیه‌السلام برگزار می‌گردد.

⏳زمان: جمعه ۱۴ دی ماه ۱۴۰۳ ه.ش (۲ رجب ۱۴۴۶ ه.ق) بعد از نماز مغرب و عشاء
🕌مکان: حوزه علمیه شهید محمدحسین نجابت (رحمةالله‌علیه)

🎥پخش مستقیم از طریق آدرس:

https://www.aparat.com/howzeh_shahidmhnejabat/live


‼️ضمنا به اطلاع می‌رساند که متأسفانه به علت سردی هوا و کمی جا، توفیق پذیرایی از بانوان محترم را نداریم.

✅ @ghkakaie
158
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

30 Dec, 12:33

📣 انجمن علمی - دانشجویی دانشکده الهیات دانشگاه شیراز برگزار می کند:📣

💠 دوره شرح مثنوی معنوی💠

✅ با ارائه حجت الاسلام والمسلمین دکتر قاسم کاکایی

جلسهٔ: ۱۲۶

⏳زمان برگزاری :
سه‌شنبه، ۱۱دی ۱۴۰۳ _   ساعت ۱۶

🖇️لینک شرکت آنلاین در دوره :
https://vroom.shirazu.ac.ir/elmi23

📌(شرکت برای عموم آزاد است )

✅ @ghkakaie
169
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

29 Dec, 03:45

درسگفتار شرح‌گلشن راز، جلسهٔ ۱۲۶:

بت چیست؟
پرستش جبری
جبر و اختیار
تکوین و تشریع

چه می‌گویم که دور افتادم از راه
«فذرهم بعد ما جائت قل الله»

بدان خوبی رخ بت را که آراست
که گشتی بت‌پرست ار حق نمی‌خواست

هم او کرد و هم او گفت و هم او بود
نکو کرد و نکو گفت و نکو بود

یکی بین و یکی گوی و یکی دان
بدین ختم آمد اصل و فرع ایمان

نه من می‌گویم این بشنو ز قرآن
تفاوت نیست اندر خلق رحمان

✅ @ghkakaie
196
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

29 Dec, 03:45

🎙️ باز نشر  فایل صوتی #درسگفتار_شرح_گلشن_راز
اثر منظوم شیخ محمود شبستری (ره)

▶️ جلسه ۱۲۶

🕝مدت زمان صوت:
۳۱ دقیقه و ۲۹ ثانیه

🗓️تاریخ تدریس:
۳۱خرداد ۱۳۹۱

✅تدریس شده در حوزهٔ علمیهٔ شهید محمد حسین نجابت( ره)

✅ @ghkakaie
197
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

27 Dec, 03:30

وقتی که از سفر آلمان برگشته بودم، برای این که نشان دهم که تبلیغات منفی دربارهٔ پوشش زنان در اروپا، راه افراط، طی کرده‌ است، به همسر و دخترانم گفتم که: « بابا! این بیچاره‌ها وضع پوششان چندان هم بد و افتضاح نبود. پوشیده بودنشان خیلی بیش از آن چیزی بود که من فکر می‌کردم». اما از سفر اتریش که برگشتم، به همسر و دخترانم گفتم: « ای بابا! من عجب ساده بودم! سفر آلمان در بهمن‌ماه بود که درست وسط زمستان بود. خود آلمان هم از مناطق سردسیر است. در آن سرما پوشیده بودنشان خیلی طبیعی و مربوط به سرمای هوا بوده است! ولی در ماه خرداد در وین با گرم شدن هوا پوشش‌ها هم کنار رفته بود و برای ما ایجاد زحمت می‌کرد! البته به نظر نمی‌رسید که قصد خودنمایی انگیزهٔ اصلی باشد!»
در سفر آلمان و اتریش دست‌رسی به تلفن و موبایل نداشتم. ولی سال بعد، یعنی سال ۱۳۸۳ که در سومین سفر علمی به آمریکا رفته بودم، گاهی با تلفن هم‌راه اکبرآقا و یا محمدکارپرور با بچه‌ها در شیراز تماس می‌گرفتم. یکی از سؤالاتی که همیشه می‌پرسیدند این بود: « هوا چطوره!؟». اگه می‌گفتم سرده، می‌گفتند: «الحمدلله». اما اگه می‌گفتم: «هوا داره گرم میشه!», می‌گفتند: «پناه بر خدا!»؛ و دفعهٔ بعد می‌پرسیدند: «هوا گرم‌تر نشده!؟».
غرض آن‌که می‌توان بین جنبه‌های مثبت و جنبه‌های منفی فرهنگ غرب تمایز قائل شد و آن‌ها را با هم خلط نکرد. این درهم تنیدگی امری اجتناب ناپذیر نیست.  برخلاف دیدگاه خام‌اندیشان و مقلدان بی‌مایه نکته‌های مثبت زاییدهٔ نقائص آن فرهنگ نیست. هم‌چنین برخلاف دیدگاه غرب‌ستیزان، فرهنگ غربی آکنده از نقائص و نواقص نیست.

۱۴- یهودی‌ها هم در آلمان و هم در اتریش، جای‌گاه اجتماعی مناسبی دارند. گویی هولوکاست و یهودی‌ستیزی هیتلر، باعث شده است که این دو ملت آلمانی‌زبان، به نوعی خود را بده‌کار یهودیان بدانند. در میدان بزرگی در شهر وین، برای یهودیانی که در واقعهٔ هولوکاست و در کوره‌های آدم‌سوزی هیتلر جانشان را از دست داده‌اند، بنای یادبودی ساخته‌اند و نام و تاریخ تولد و تاریخ کشته‌شدن بسیاری از آن‌ها بر روی سنگ‌های این بنا، حک شده است. مردم حس ترحم عجیبی نسبت به این اسامی دارند و به آن‌ها ادای احترام می‌کنند.‌ در سراسر اروپا، با تفاوت در شدت و ضعف، همین امر تبلیغ می‌شود و همین حس وجود دارد. بنده که در کودکی در شیراز و در نزدیک محلهٔ یهودی‌ها زندگی کرده‌ام می‌دانم که «مظلوم‌‌نمایی» و یا حداقل «احساس مظلومیت» از ویژگی‌های یهودیان است که همیشه و همه‌جا در اقلیت بوده‌اند. رژیم صهیونیستی از این ویژگی و تبلیغ آن در حد اعلا استفاده و آن را تبلیغ می‌کند.
در چنین شرایطی، معجزهٔ هزارهٔ سوم، محمود احمدی‌نژاد، در ایران ظهور می‌کند و رئیس‌جمهور می‌شود. با شعارهای به شدت تند و انقلابی‌. در تمام سخنرانی‌هایش، «هولوکاست» را به شدت نفی می‌کند و آن را یک افسانه می‌شمارد. از نظر مردم عادی اروپا و بالتبع آمریکا، این امر تطهیر هیتلر و دال بر یهودی‌ستیزی قلمداد می‌شود! بنده نمی‌دانم چه لزوم و ضرورتی در مطرح کردن این امر در این مقطع تاریخی وجود داشت. رژیم صهیونیستی به شدت از این امر استقبال کرد و دست به مظلوم‌نمایی زد! بعد هم احمدی‌نژاد که شعارهای مرگ بر اسرائیل اش گوش آسمان را کر می‌کرد، شروع کرد بر این شعار در کوچه و بازار که «انرژی هسته‌ای حق مسلم ماست». تمام قطع‌نامه‌های سازمان ملل را نیز کاغذپاره خواند. گره خوردن این شعارها  و این موضع‌گیری‌ها با هم، این بهانه را به دست صهیونیست‌ها داد که تبلیغ کنند: «ایران در پی ساختن بمب اتم برای نابودی یهودیان اسرائیل است!». دیگر بقیهٔ ماجرا را ادامه نمی‌دهم. از همه جالب‌تر آن‌که در وقایع اخیر و در برابر جنایات و نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در غزه و لبنان، محمودخانِ ضد صهیونیستِ دو‌آتشه حتی یک کلمه هم در محکومیت آن سخن نگفت!!
یکی از بزرگترین نفوذی‌های اسرائیل در سوریه شخصی یهودی‌الاصل به نام «ایلی کوهن» بود که با نام «کامل امین» در سیستم سیاسی سوریه نفوذ کرد و تا بالاترین مقامات رسید و ضربه‌های سختی به نظام سیاسی سوریه زد. در فیلم مستندی می‌دیدم که روزی که او می‌خواست عازم سوریه شود ژنرال میرامید رئیس سازمان اطلاعات اسرائیل به او گفت: « آقای کامل امین! یادت نرود، تا می‌توانی به ما فحش بده! ما دوست داریم شعار "مرگ بر اسرائیل" تو از دمشق تا تل‌آویو برسد!».
غرض از این تطویل یادآوری این نکته بود که در کجاها باید به دنبال نفوذی‌ها بگردیم! یا حداقل بفهمیم آن‌ها که مورد نفوذ نفوذی‌ها هستند کجاها ممکن است قرار گیرند.

✅@ghkakaie
450
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

27 Dec, 03:29

در گوشهٔ کلیسا، در حالی‌که مردم کلیسا دعای خودشان را با زبان خودشان می‌خوانند، او نیز نشسته و دعای خودش را با زبان خودش می‌خواند. وقتی پلیس برای ممانعت از این امر وارد صحنه می‌شود، پدر روحانیِ کلیسا به پلیس می‌گوید که: «این مرد دوست من است» (چرا که دوستِ دوست من "خدا" دوست من است!). صحنه‌هایی دیگر از این پیام فرهنگی در این فیلم کم نیست. اجمالی از این فیلم را در جلسات بیان کردم. این فیلم می‌توانست پیام خوبی از امام و انقلاب را نیز برای شرکت‌کنندگان در بر‌داشته باشد.
به هرحال، بسیاری از شرکت‌کنندگان در همایش، مشتاق دیدن فیلم شدند و قرار شد که بنده فیلم را تهیه کنم و در یکی از شب‌ها نمایش داده شود. مطمئن بودم که این فیلم زیرنویس انگلیسی هم دارد. به‌علاوه، این فیلم در آلمان فیلم‌برداری شده و خانم هما روستا، خواهر سعید رزمنده و شوهرش در فیلم، آلمانی صحبت می‌کنند و زبان مردم اتریش نیز آلمانی است و حتما در اینجا تأثیر بیش‌تری خواهد داشت.
ولی باور کنید که به رایزنی فرهنگی ایران، کاردار فرهنگی، سفارت ایران و مرکز اسلامی اتریش که زیر نظر جمهوری اسلامی اداره می‌شود، به همه، مراجعه کردم. هیچ‌کدام این فیلم را نداشتند! درحالی‌که هر یک از این مراکز، دارای مرکز سمعی بصری مفصلی بودند. وقتی از مسئول ایرانیِ سمعی بصری مرکز اسلامی اتریش که زیر نظر ایران اداره می‌شود، پرسیدم فیلم از کرخه تا راین را دارید، گفت چی هست؟ توضیح دادم. گفت نداریم! گفتم پس چی دارید؟ گفت: دعای کمیل، دعای ندبه و...! افسوس خوردم که مراکز فرهنگی ما در خارج از کشور این‌قدر ضعیف عمل می‌کنند. این در حالی است که فیلم‌های مخملباف و‌ کیارستمی که از حمایت مسئولان فرهنگی ایران برخوردار نیستند، این‌چنین در دسترس است.
به‌هرحال، این ماجرا باعث شرمنده و سنگ روی یخ شدن حقیر در آن جمع شد. برخی خیلی ابراز علاقه برای دیدن فیلم کردند که آدرس آن‌ها در کشورشان را به‌ مسئولان فرهنگی دادم تا  فیلم را تهیه و برایشان ارسال کنند. یک نفر را می‌دانم که برایش ارسال شده بود. ولی بقیه مشمول کم‌کاری و بی‌توجهی ما شدند!

۱۲- شهر وین جاذبه‌های توریستی فراوانی دارد. از بناها و کلیساهای تاریخی گرفته تا طبیعت سرسبز، آب، رودخانه و دریا. در فصل خرداد، بهار و گل‌های بهاری بر زیبایی‌های طبیعی افزوده بود. انواع و اقسام پرندگان با پرواز و آواز خوششان حس و حال بسیار خوشی از حیات و آزادی را به نمایش می‌گذاشتند. اگر بگویم که تعداد بلبل‌ها و قناری‌های غزل‌خوان در شهر وین به تعداد گنجشک‌های شهر ما شیراز است، سخن به گزاف نگفته‌ام! این پرندگان زیبا اصلا از آدمیزاد فراری نبودند. کافی بود که کمی دانه یا غذا برایشان بریزی تا اطرافت جمع شوند. برای این‌که با خواندنشان دلت را شاد کنند لازم نبود که آن‌ها را در قفس کنی! یاد مولانا افتادم و بازرگان و طوطی در قفس و طوطیان هند:

گفت طوطی را چه خواهی ارمغان
کارمت از خطهٔ هندوستان

گفتش آن طوطی که آن‌جا طوطیان
چون ببینی کن ز حال من بیان

کان فلان طوطی که مشتاق شماست
از قضای آسمان در حبس ماست

بر شما کرد او سلام و داد خواست
وز شما چاره وْ رهِ ارشاد خواست

گفت می‌شاید که من در اشتیاق
جان دهم اینجا بمیرم در فراق

این روا باشد که من در بند سخت
گه شما بر سبزه گاهی بر درخت

این چنین باشد وفای دوستان
من درین حبس و شما در گلستان

یاد آرید ای مهان زین مرغِ زار
یک صبوحی در میان مرغ‌زار

۱۳- سفر اتریش، پس از سفر آلمان دومین سفر علمی بنده به خارج از کشور بود. چه در دانشگاه برلین و چه در دانشگاه وین، در میان دانشجویان دختر، تجملات و آرایش‌های آن‌چنانی و مدگرایی و مسائلی از این قبیل خیلی‌ کم دیدم. کتابخانه‌هایشان بسیار پر رونق بود. کتاب‌خوانی و فرهنگ کتاب‌خوانی مردم اعم از زن و مرد و پیر و جوان، در همه‌جا، حتی در مترو و اتوبوس، بسیار برایم جالب توجه بود. 
به شوخی به یکی از دوستان می‌گفتم که این اروپایی‌ها خیلی مهربان و ایثارگرند! محصولات کارخانه‌های اتومبیل‌سازی شان، بنز و بی.ام.و. را در اختیار ما و عرب‌ها قرار می‌دهند و بیچاره‌ها خودشان از مترو استفاده می‌کنند و یا سوار دوچرخه می‌شوند! و هم آن که وسائل و مواد آرایشیِ تولیدی خود را در اختیار ما و عرب‌ها می‌گذارند و اما زنان خودشان کم‌تر استفاده می‌کنند!
نکتهٔ‌دیگر آن‌که بنده در آلمان و برلین، مشکل و لزوم غض بصر برایم کم‌تر پیش می‌آمد. ولی در اتریش و وین، در خیلی از جاهای عمومی ناچار می‌شدم که چشمم را ببندم یا کفشم را نگاه کنم!
387
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

27 Dec, 03:28

ه‍- در جلسهٔ مجدد، ابتدا سه استاد جدید، هریک به نقد یکی از سه مقالهٔ قبلی می‌پرداختند. آن‌گاه نمایندگان هر یک از آن سه گروه می‌آمدند و سه سؤال برگزیدهٔ خود را راجع به سه مقالهٔ ارائه شده مطرح می‌کردند.
و- پس از آن مجددا نوبت به هرکدام از ارائه دهندگان مقاله می‌رسید تا بیایند و هم به نقد ناقد و هم به سه سؤالِ سه گروه، پاسخ گویند.
بیچاره ارائه دهنده حسابی روغنش کشیده می‌شد!!  فکرش را بکنید که در کنفرانس‌های داخلی، سخنرانان ما بخواهند با چنین وضعیتی روبرو شوند! خیلی از سخنرانان را می‌شناسیم که قبل از کنفرانس نه مقاله‌ای می‌دهند و نه حتی خلاصه مقاله‌ای! صرفا سخنرانی می‌کنند! به علاوه قبل از سخنرانی، هیچ‌یک از مخاطبان به متن سخنرانی دسترسی ندارند تا چه رسد به این‌که بخواهند مقاله را نقد کنند و سخنران مجبور باشد به نقدها پاسخ دهد!
به‌هرحال، این نوع ارائهٔ مقاله هم کارگاه آموزشی بسیار جدی برای دانشجویان است و هم عامل چکش‌‌کاری عالمانهٔ مقالات برای استادان.
ز- این که هریک دانشجویان دکتری، ولو که مقاله داشتند، برای اجازهٔ شرکت در کنفرانس ملزم به پرداخت صد یورو بودند، جدیت آنان را در شرکت و یادگیری، خیلی بالا می‌برد، چرا که به قول مولانا:

هرکه او ارزان خرد‌، ارزان دهد
گوهری طفلی به قرصی نان دهد

ح- پس از اتمام کنفرانس، از استادان خواسته شد که مقالات خود را اگر میل داشتند حک و اصلاح کنند و دوباره برگردانند. سرانجام مجموعهٔ مقالات چهل استاد در مجموعه‌ای نفیس چاپ شد و مجموعهٔ مقالات دانشجویان در مجموعه‌ای دیگر.

۹- در اسکان و تغذیه هم ابتکار گردانندگان کنفرانس جالب بود. شأن و اعتقاد مهمانان را پاس می‌داشتند. در وین هم هتل‌های زیبایی قرار دارد و هم کلیساهایی بسیار زیبا. بنده را به عنوان یک فرد روحانی در مهمان‌سرای یکی از کلیساهای زیبای وین اسکان دادند. مهمان‌سرایی که به مهمانان ویژهٔ کلیسا اختصاص داشت‌؛ این مهمان‌سرا از هر جهت مجهز بود؛ محیطی بسیار ساکت و آرام و معنوی داشت و از شلوغی‌ها و سایر امور هتل‌ها به‌دور بود. بیرونِ مهمان‌سرا، در دل کلیسا، پدران روحانی مشغول عبادت بودند و در مهمان‌سرا، بنده نماز می‌خواندم!
در مورد غذا هم، صبحانه را در مهمان‌سرا صرف می‌کردم و ناهار، عصرانه و شام را در محل کنفرانس و بعضا در رستوران‌هایی که برای شرکت‌کنندگان کنفرانس قُرق شده بود. زمان‌های عصرانه، ناهار و شام، فرصت‌های خوبی برای ارتباط و گپ زدن با استادان و دانشجویان بود. بنده با اعلام این که گیاه‌خوارم غذایم را با هزینهٔ کنفرانس، خودم سفارش می‌دادم. در این ده‌روز، گوشت نخوردم؛ جز یکی دوبار در محل رایزنی فرهنگی ایران و یک بار هم در روز جمعه در نماز جمعهٔ مرکز اسلامی اتریش که زیر نظر جمهوری اسلامی اداره می‌شد و برای جلب مشتری،بعد از نماز، ناهار هم می‌دادند!

۱۰- از جنبه‌های جالب توجه کنفرانسِ «خدا و جهانی شدن» که نام دیگری هم داشت: «خدا اندیشی» (Thinking God)، تنوع ملیت‌های شرکت‌کنندگان، تعداد زیاد صاحبان مقاله، طولانی بودن مدت آن (۱۰ روز) و تنوع گرایش‌های مختلف الهیاتی شرکت‌کنندگان بود. ربط و نسبت الهیات با اندیشه، تعقل، علم، فلسفه، هنر (سینما، تئاتر، موسیقی، رمان و..) مورد توجه شرکت‌کنندگان بود. در زمان‌های استراحت، در حاشیهٔ همایش، در برنامه‌های جنبی همایش و در هتل اصلی محل اسکانِ عمدهٔ مهمانان، در این ده روز، فرصت‌های خیلی مفیدی برای آشنایی، گفت‌وگو، بحث و تبادل نظر پیرامون مسائل مختلف علمی و فرهنگی بود. با بسیاری از استادان و نیز با بسیاری از دانشجویان در همین حواشی کنفرانس آشنا و با یک‌دیگر صمیمی شدیم. شب‌ها هم سخنرانی‌های فرهنگی و نمایش فیلم‌های سینمایی معنویت‌گرا جزو برنامهٔ جنبی کنفرانس بود.

۱۱- اکثر شرکت‌کنندگان معتقد بودند که سینمای ایران پس از انقلاب، دچار یک دگرگونی مثبت و عمیق شده و سینمای اصیل، معناگرا، اجتماعی و فلسفی جایگاه مهمی در سینمای ایران یافته است. بسیاری از آنان که از کشورهای مختلف مثل آمریکا، آلمان، انگلستان، فرانسه، رومانی، اسپانیا و...آمده بودند،  فیلم‌های مخملباف مثل گبه و  فیلم‌های کیارستمی مثل طعم گیلاس را دیده بودند و تمجید می‌کردند. بنده هم به مناسبتِ نام همایش که گفت‌وگو حول محور خدا بود، فیلم از کرخه تا راینِ حاتمی‌کیا را برای نمایش در این سمینار بسیار مفید می‌دانستم: رزمندهٔ مجروح مسلمان ایرانی که خدا را در صحنهٔ جنگ و خوزستان و کنار رودخانهٔ کرخه جست‌وجو می‌کرد،  اینک که پس از مجروحیت و نابینا شدن، برای معالجه به آلمان اعزام شده بود، خدا را در کشوری غیر مسلمان و در فضایی کاملا متفاوت کنار رودخانهٔ راین می‌یابد.
337
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

27 Dec, 03:27

با توجه به این که شرکت کنندگان در کنفرانس همه دارای کارتی بر روی سینه بودند که نامشان و نقششان را در کنفرانس مشخص می‌کرد، حضور این دو برادر بدون آن کارت، و عکس‌گرفتنشان، خیلی غیر متعارف  به نظر می‌رسید؛  چراکه برای هیچ سخنران دیگری و از هیچ کشور دیگری، چنین امری واقع نشد که کسی از بیرون بیاید و پای سخنرانی آن‌ها بنشیند و عکس بگیرد و برود! این بود که رئیس کنفرانس، که استادی بسیار سال‌خورده بود، در زمان استراحت، به بنده گفت: «فکر کنم این دو نفر از نیروهای امنیتی ایران
بودند؛ آمده بودند تا اولا تو را کنترل کنند که حرف نامربوط نزنی و ثانیا گزارش اطلاعاتی تهیه کنند!». بنده خندیدم و گفتم: «نه بابا! شما هنوز تصورتان از نظام ایدئولوژیک، همان شوروی کمونیستی مخوف زمان استالین است! نظام ایران هرچند ایدئولوژیک است ولی یکی از عقل‌گراترین نظام‌های دنیاست. این دو نفر از دوستان بنده در وین بودند؛ از آمدن بنده خوش‌حال شدند و به محل سخنرانی آمدند»! بدین ترتیب سعی کردم رفع سوء تفاهم کنم!

۶- به‌هرحال، به علت وضعیت خاص لباسم و حرارتی که بنده معمولا در سخنرانی‌ها و پرسش و پاسخ‌ها دارم،  سخنرانی‌ام در این همایش و پرسش و پاسخ‌های پس از آن بسیار مورد استقبال قرار گرفت؛ به‌نحوی‌که پرفسور نوربرت هینتر اشتاینر، دبیر همایش، در پایان همایش می‌گفت که: « در نظرسنجی از دانشجویان در بارهٔ جالب‌ترین سخنرانی از نظر آنان، حدود ۸۰ درصد دانشجویان سخنرانی تو را نام برده‌اند». حتی در پایان همایش، عکسی که به صورت آرم همایش در همهٔ گزارش‌ها آمده بود، عکس چهار استاد از میان چهل استاد بود. عکس حقیر یکی از آن چهار نفر بود. این عکس در بالای این قسمت از یاد ایام آمده است. در معرفی استادان داری مقاله، در صفحهٔ اولِ معرفی کنفرانس نیز، نام هر استاد، نام دانشگاه و نام کشورش همراه با آدرس ایمیل او و نیز عکس پرچم آن کشور درج شده بود. خدا را شاکرم که به عنوان یک مبلغ شیعه، در اوج جو اسلام‌هراسی، شیعه‌هراسی و ایران‌هراسی، در زمانی که جورج بوش ایران را محور شرارت خوانده بود، این توفیق را داشتم که باعث شوم که نام ایران و شیعه و عکس پرچم مقدس ایران که مزین به نام مقدس «الله» است در صفحهٔ اول معرفی کنفرانسی درج شود که در دل اروپا، داعیهٔ صلح، معنویت و گفت‌وگو را داشت.

حافظ اگر قدم زنی در ره خاندان به صدق
بدرقهٔ رهت شود همت شحنهٔ نجف

۷- پس از سخنرانی بنده بسیاری از دانشجویان و استادان به بنده مراجعه می‌کردند و با توجه به جو سنگینی که علیه مسلمان‌ها مطرح بود سؤلات متعددی راجع به ایران و تفاوت مواضع آن با جریانات افراطی داشتند. تبلیغاتی که علیه روحانیون تحت عنوان «ملایان» و حکومت ملایان، صورت گرفته بود نیز در این امر بی‌تأثیر نبود. یکی از دانشجویان آمد و سؤال کرد شما «ملا» هستید!؟ عرض کردم به یک معنا بله! با لحنی بین شوخی و جدی سؤل کرد که پس کلاشینکف شما کو؟ گفتم آن ملاعمر است که کلاشینکف دارد روحانیون ما چیزی جز کتاب ندارند! البته نمی‌دانست که چندین سال در جبهه با کلاشینکف رفیق بوده‌ام!!

۸- در کنفرانس ده روزهٔ «خدا و جهانی شدن» چهل مقاله از استادان شرکت کننده در سالن اصلی، و نود مقاله از دانشجویان دکتری الهیات در سالن‌های فرعی ارائه می‌شد. یعنی مجموعا ۱۳۰ مقاله ارائه می‌شد. این همایش به جهت نظم، نحوهٔ فراخوان مقالات و سبک و کیفیت ارزیابی مقالات، جدی‌ترین و آکادمیک‌ترین همایشی بود که بنده تا کنون در داخل و خارج از کشور دیده‌ام:
الف- پس از فراخوان و پس از ارزیابی دقیق خلاصه مقاله و اصل مقاله و پس از اعلام پذیرش مقالات، به فاصلهٔ یک ماه تا قبل از شروع کنفرانس، تمام مقالات را روی سایت مختص همایش قرار داده بودند. به هر کدام از شرکت کنندگان یک یوزرنیم و پسورد داده بودند تا بتوانند به سایت داخل شده و مقالات را ببینند.
ب- به هرکدام از استادان گفته بودند که بنا به تخصص خود آمادگی نقد دو مقاله را داشته باشند تا در زمان کنفرانس به نقد آن‌ها بپردازند. این دو مقاله را باید به فاصلهٔ سه‌هفته از شروع کنفرانس، به دست‌اندرکاران اعلام کنند.
ج- در زمان کنفرانس در هر جلسه در سالن اصلی ۳ استاد سخنرانی می‌کردند و هرکدام به یکی دو پرسش پاسخ می‌دادند. با توجه به این که همه، قبلا همهٔ مقالات را دیده بودند سؤالات حساب‌شده‌تر بود.
د- پس از پایان این سه سخنرانی، کل ۹۰ دانشجو به سه گروه تقسیم می‌شدند و زیر نظر دو‌ یا سه استاد به بررسی و اظهار نظر دربارهٔ آن سه سخنرانی می‌پرداختند و در نهایت، هر گروه برای هر سخنران یک سؤال مهم را جمع‌بندی می‌کردند. یعنی مجموعا ۹ سؤال، و برای هر سخنران، سه سؤال تولید می‌شد و دوباره جلسهٔ اصلی تشکیل می‌‌شد.
362
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

27 Dec, 03:27

«بسم الله الرحمن الرحیم»

  🗒 #یاد_ایام

🖋 فصل چهارم: سفرهای علمی خارج از کشور

قسمت هفتم: اتریش (پیاپی چهل و ششم)

کنفرانس خدا و جهانی شدن


۱- در خردادماه سال ۱۳۸۲ (2003 میلادی) کنفرانس بسیار بزرگی در شهر وین، پایتخت کشور اتریش و در دانشگاه وین برگزار شد، تحت عنوان «خدا و جهانی شدن». شانزده کشور عضو اتحادیهٔ اروپا هم‌راه با اتریش از این همایش حمایت می‌کردند.  چهل استاد از بیست کشور جهان، عمدتا از اروپا، در این همایش ده روزه به ارائهٔ مقاله در سالن اصلی می‌پرداختند. تنها شش استاد از خارج از اروپا مقاله‌شان پذیرفته و به کنفرانس، دعوت شده بودند: سه استاد از آمریکا، یک استاد از کانادا  و دو استاد از آسیا. دو استاد آسیایی یکی از هند بود و دومی بندهٔ حقیر بودم از ایران. تمام مخارج این استادان، اعم از بلیط رفت و برگشت، اسکان و غذا، را همایش متقبل شده بود.

۲- همایش را دانشکدهٔ الهیات کاتولیک دانشگاه وین سامان داده بود. رشتهٔ اصلی شرکت‌کنندگان اکثرا الهیات (Theology) بود. لیکن شاخه‌های بسیار متنوع مثل: الهیات و فلسفه، الهیات و موسیقی، الهیات و رمان، الهیات و فیلم، الهیات و تئاتر و...را شامل می‌شد. بنده این همه تنوع در شاخه‌های مختلف الهیات برایم شگفت‌آور بود. به هرکدام از شانزده کشور اتحادیهٔ اروپا، پنج دانشجوی دکتری رشتهٔ الهیات برای شرکت در این همایش اختصاص داده شده بود با همین گرایش‌ها. به اتریش چون میزبان بود ده دانشجوی دکتری الهیات اختصاص داده بودند که مجموعا ۹۰ دانشجوی دکتری را شامل می‌شد.

۳- همهٔ این دانشجویان نیز با مقاله شرکت می‌کردند. لیکن مقاله خودشان را در سالن‌های فرعی ارائه می‌دادند. هرکدام از دانشجویان برای ثبت‌ نام در همایش ۱۰۰ یورو پرداخت می‌کردند. زبان همایش نیز انگلیسی بود.

۴- موضوع جهانی شدن یا جهانی ساختن که آن روزها داغ بود در آن کنفرانس الهیاتی، به این سمت رفته بود که حول  محور خدا به وحدت و جهانی شدن برسیم! لذا بحث گفت‌وگوی بین ادیان از مباحث مهم آن کنفرانس بود. بنده هم مقاله‌ام را به گفت‌وگوی بین اسلام و مسیحیت اختصاص داده بودم، البته بر مبنای آرای عرفانی امثال ابن‌عربی و مایستر اکهارت.

۵- برخی از برادران رایزنی فرهنگی ایران در وین از برگزاری این کنفرانس در وین مطلع شده و نام بنده را نیز جزو سخنرانان دیده بودند. لذا با خوشحالی از برنامه و از بنده استقبال کردند. یکی از آن برادران مدت‌ها مسئولیت رایزنی فرهنگی ایران در اتریش را به عهده داشته و خود نیز در قم در سلک روحانیت بوده است؛ البته در اتریش، خود را خلع لباس کرده بود! وقایع ۱۱ سپتامبر آمریکا نیز تازه رخ داده و نام بن‌لادن و ملاعمر همه جا سر زبان‌ها افتاده بود. آن برادر و یکی دیگر از همکارانشان، به این حقیر نیز توصیهٔ اکید داشتند که با لباس روحانیت در این کنفرانس شرکت نکنم؛ چراکه به گفتهٔ ایشان: «اولا، اوضاعِ امنیتی پس از وقایع ۱۱ سپتامبر، برای مسلمانان و به‌خصوص برای این لباس، خوب نیست؛ و ثانیا، این لباس برای این جماعت، معنی و مفهوم خاصی ندارد». بنده عرض کردم که: «اولا بنده روزی که این لباس را پوشیدم به همهٔ لوازمش که مهم‌ترین آن‌ها تبلیغ دین و تشیع است ملتزم شده‌ام؛ بدون این لباس مقالهٔ بنده صرفا یک مقالهٔ پروهشی خواهد بود که ارائهٔ آن از هر فردِ دانشگاهی دیگری ساخته است و در میان صد و سی مقاله گم خواهد شد. ثانیا، الآن می‌توانیم این تهدید را به فرصت تبدیل کنیم. اگر با این لباس، مقالهٔ بنده به‌خوبی ارائه شود و از عهدهٔ سؤال و جواب هم برآیم، تبلیغ مؤثری برای تشیع خواهد بود و حساب ما را از امثال بن‌لادن و ملاعمر جدا خواهند کرد!» 
به‌هرحال، برادران رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در وین، موفق به خلع لباس بنده در آن همایش نشدند! البته چون برگزاری این کنفرانس، اتفاق فرهنگیِ  مهمی بود و از ایران هم یک سخنران شرکت داشت، آن را در گزارش‌های رایزنی فرهنگی ایران هم آوردند و مخابره کردند!
بر خلاف همایش‌های ایران که تبلیغات و جمعیتِ شرکت‌کننده حرف اول را می‌زند، در آن‌جا، صرفا بر محتوا تأکید دارند و مقالات بعدا به صورت کتاب در مجموعه مقالات چاپ و منتشر می‌گردد. لذا جمعیت حاضر در کنفرانس را در این ده روز عمدتا همان ۴۰ استاد و ۹۰ دانشجوی دکتری و عوامل اجرایی کنفرانس تشکیل می‌دادند. در روز سخنرانیِ بنده، رایزن فرهنگی ایران در وین، و یکی دیگر از دست‌اندرکاران آن رایزنی نیز در جلسه حاضر شدند و ضمن گرفتن چند عکس برای نشریهٔ رایزنی، پس از سخنرانیِ بنده و پرسش و پاسخ مربوط به آن، محل کنفرانس را ترک کردند.
357
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

26 Dec, 18:39

🎙️|فایل صوتی کامل|

💡 #سلسله_نشست_ها_طلب_و_اخلاق_طلبگی

🎤حجت الاسلام و المسلمین دکتر قاسم کاکایی

جلسهٔ ۵۵

🗓️تاریخ برگزاری : ۶ دی ۱۴۰۳

⏳ مدت زمان : ۳۶ دقیقه و ۴۲ ثانیه

✅ @ghkakaie
191
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

26 Dec, 14:29

هم اکنون در حال پخش می‌باشد.

https://www.aparat.com/dastgheib/live

✅ @ghkakaie
168
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

26 Dec, 03:36

درسگفتار شرح الاسماءالحسنی (شرح دعای جوشن کبیر)، جلسهٔ ۱۲۵

یا ذا القدس و السبحان، یا ذا الحکمة و البیان

اصناف حکما

والنقض بالقابل ظاهر البطلان لانه مستفيد فلا يلزم تقدمه على المقبول بالوجود وكذا بالمهية ولازمها وذاتياتها لان تقدمها عليها بالتقرر والقوام لا بالوجود فظهر انه القدوس السبوح الفرد الذى ليس كمثله شيئ يا ذا الحكمة والبيان ابان حكمة واظهرها كما ذكرنا سابقا ان الوجود على الاطلاق اعراب عما في الضمير فهو كاشف عن كونه تعالى في مرتبة ذاته حكيما عالما بالاشياء على ما هي عليه لا كالحكيم ذى الوجدان منا الذى لا بيان له فانا نثبت له من الكمالات التى في عالمنا ما هو الاشرف الاكمل قال صاحب الاشراق الشيخ المقتول شهاب الدين السهروردى س والمراتب أي مراتب الحكمة والحكماء كثيرة وهم على طبقات وهى هذه حكيم الهى متوغل في التاله عديم البحث حكيم بحاث عديم التاله حكيم الهى متوغل في التاله والبحث حكيم الهى متوغل في التاله متوسط في البحث أو ضعيفه حكيم متوغل في البحث متوسط في التاله أو ضعيفه طالب للتاله والبحث طالب للتاله فحسب طالب للبحث فحسب فان اتفق في الوقت متوغل في التاله والبحث فله الرياسة وهو خليفة الله تعالى وان لم يتفق فالمتوغل في التاله المتوسط في البحث وان لم يتفق فالحكيم المتوغل في التاله عديم البحث وهو خليفة الله ولا يخلو الارض عن متوغل في التاله ولا رياسة في ارض الله للباحث المتوغل في البحث الذى لم يتوغل في التاله فان المتوغل في التاله لا لا يخلو العالم منه وهو احق من الباحث فحسب إذ لا بد من التلقى للخلافة ولست اعني بهذه الرياسة التغلب بل قد يكون الامام المتأله مستوليا ظاهرا وقد يكون خفيا وهو الذى سماه الكافة القطب فله الرياسة وان كان في غاية الخمول وإذا كان السياسة بيده كان الزمان نوريا وإذا خلا الزمان عن تدبير الهى كانت الظلمات غالبة واجود الطلبة طالب التاله والبحث ثم طالب التاله ثم طالب البحث

✅ @ghkakaie
214
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

26 Dec, 03:36

🎙️|فایل صوتی کامل |

▶️#درسگفتار_شرح_الاسماء_الحسنی
جلسه : ۱۲۵

🌍 محل تدریس :
شیراز ، حوزه علمیه شهید محمد حسین نجابت ( ره )

📅 تاریخ : ۱۱ خرداد ۱۳۹۲

🕝مدت زمان صوت :
۳۴ دقیقه و ۵۳ ثانیه

✅ @ghkakaie
177
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

25 Dec, 16:41

📢اعلام برنامه

💡 سلسله نشست هایِ
(طلب و اخلاق طلبگی)

🎤حجت الاسلام و المسلمین دکتر قاسم کاکایی

🎥بستر های پخش از فضای مجازی :
۱ http://Dastgheibqoba.info/live

۲ https://www.aparat.com/dastgheib/live


🗓️زمان :
پنجشنبه ها هر دو هفته یک بار
پس از نماز مغرب و عشاء
جلسهٔ پنجاه و پنجم ۶ دی ماه ۱۴۰۳



🕌مکان :
شیراز_ مسجد قبا (آتشیها)


✅ @ghkakaie
195
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

24 Dec, 14:48

درسگفتار شرح مثنوی معنوی جلسه۱۲۵،ابیات۳۸۹۳تا۳۹۳۵:

بخش ۱۶۹ - تعجب کردن آدم علیه‌السلام از ضلالت ابلیس لعین و عجب آوردن

چشم آدم بر بلیسی کو شقی‌ست
از حقارت وز زیافت بنگریست

خویش‌بینی کرد و آمد خودگزین
خنده زد بر کار ابلیس لعین

بانگ بر زد غیرت حق کای صفی
تو نمی‌دانی ز اسرار خفی

پوستین را بازگونه گر کند
کوه را از بیخ و از بن برکند

پردهٔ صد آدم آن دم بر درد
صد بلیس نو مسلمان آورد

گفت آدم توبه کردم زین نظر
این چنین گستاخ نندیشم دگر

یا غیاث المستغیثین اهدنا
لا افتخار بالعلوم و الغنی

لا تزغ قلبا هدیت بالکرم
واصرف السؤ الذی خط القلم

بگذران از جان ما سؤ القضا
وامبر ما را ز اخوان صفا

تلخ‌تر از فرقت تو هیچ نیست
بی پناهت غیر پیچاپیچ نیست

رخت ما هم رخت ما را راه‌زن
جسم ما مر جان ما را جامه کن

دست ما چون پای ما را می‌خورد
بی امان تو کسی جان چون برد

ور برد جان زین خطرهای عظیم
برده باشد مایهٔ ادبار و بیم

زانک جان چون واصل جانان نبود
تا ابد با خویش کورست و کبود

چون تو ندهی راه جان خود برده گیر
جان که بی تو زنده باشد مرده گیر

گر تو طعنه می‌زنی بر بندگان
مر ترا آن می‌رسد ای کامران

ور تو ماه و مهر را گویی جفا
ور تو قد سرو را گویی دوتا

ور تو چرخ و عرش را خوانی حقیر
ور تو کان و بحر را گویی فقیر

آن به نسبت با کمال تو رواست
ملک اکمال فناها مر تراست

که تو پاکی از خطر وز نیستی
نیستان را موجد و مغنیستی

آنک رویانید داند سوختن
زانک چون بدرید داند دوختن

می‌بسوزد هر خزان مر باغ را
باز رویاند گل صباغ را

کای بسوزیده برون آ تازه شو
بار دیگر خوب و خوب‌آوازه شو

چشم نرگس کور شد بازش بساخت
حلق نی ببرید و بازش خود نواخت

ما چو مصنوعیم و صانع نیستیم
جز زبون و جز که قانع نیستیم

ما همه نفسی و نفسی می‌زنیم
گر نخواهی ما همه آهرمنیم

زان ز آهرمن رهیدستیم ما
که خریدی جان ما را از عمی

تو عصاکش هر کرا که زندگیست
بی عصا و بی عصاکش کور چیست

غیر تو هر چه خوشست و ناخوشست
آدمی سوزست و عین آتشست

هر که را آتش پناه و پشت شد
هم مجوسی گشت و هم زردشت شد

کل شیء ما خلا الله باطل
ان فضل الله غیم هاطل

بخش۱۷۰ - بازگشتن به حکایت علی کرم الله وجهه و مسامحت کردن او با خونی خویش

باز رو سوی علی و خونیش
وان کرم با خونی و افزونیش

گفت دشمن را همی‌بینم به چشم
روز و شب بر وی ندارم هیچ خشم

زانک مرگم همچو من خوش آمدست
مرگ من در بعث چنگ اندر زدست

مرگ بی مرگی بود ما را حلال
برگ بی برگی بود ما را نوال

ظاهرش مرگ و به باطن زندگی
ظاهرش ابتر نهان پایندگی

در رحم زادن جنین را رفتنست
در جهان او را ز نو بشکفتنست

چون مرا سوی اجل عشق و هواست
نهی لا تلقوا بایدیکم مراست

زانک نهی از دانهٔ شیرین بود
تلخ را خود نهی حاجت کی شود

دانه‌ای کش تلخ باشد مغز و پوست
تلخی و مکروهیش خود نهی اوست

دانهٔ مردن مرا شیرین شدست
بل هم احیاء پی من آمدست

اقتلونی یا ثقاتی لائما
ان فی قتلی حیاتی دائما

ان فی موتی حیاتی یا فتی
کم افارق موطنی حتی متی

✅@ghkakaie
176
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

24 Dec, 14:48

🎙| فایل صوتی کامل |

جلسه۱۲۵ #شرح_مثنوی_معنوی (دفتر اول)

⬜️با ارائه حجت الاسلام والمسلمین دکتر قاسم کاکایی

🗓تاریخ جلسه :
سه شنبه ۴ دی ۱۴۰۳

🕝 مدت زمان ۶۰دقیقه و ۵۷ ثانیه

#شرح_شعر
#مولانا
✅ @ghkakaie
150
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

24 Dec, 12:29

🎙هم اکنون کلاس درحال برگزاری است .

📎لینک ورود :
https://vroom.shirazu.ac.ir/elmi23

✅ @ghkakaie
161
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

23 Dec, 12:29

📣 انجمن علمی - دانشجویی دانشکده الهیات دانشگاه شیراز برگزار می کند:📣

💠 دوره شرح مثنوی معنوی💠

✅ با ارائه حجت الاسلام والمسلمین دکتر قاسم کاکایی

جلسهٔ: ۱۲۵

⏳زمان برگزاری :
سه‌شنبه، ۴دی ۱۴۰۳ _   ساعت ۱۶

🖇️لینک شرکت آنلاین در دوره :
https://vroom.shirazu.ac.ir/elmi23

📌(شرکت برای عموم آزاد است )

✅ @ghkakaie
203
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

22 Dec, 06:32

💟💟جدا شده از بدی ها

📖نشر گزیده‌ای از سخنان آیت الله شهید دستغیب برگرفته از کتاب «بندگی راز آفرینش» به مناسبت سالروز ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها

✅ @ghkakaie
215
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

22 Dec, 03:53

درسگفتار شرح گلشن راز، جلسهٔ ۱۲۵
بُت چیست؟

بت اینجا مظهر عشق است و وحدت
بود زنار بستن عقد خدمت

چو کفر و دین بود قائم به هستی
شود توحید عین بت‌پرستی

چو اشیا هست هستی را مظاهر
از آن جمله یکی بت باشد آخر

نکو اندیشه کن ای مرد عاقل
که بت از روی هستی نیست باطل

بدان که ایزد تعالی خالق اوست
ز نیکو هر چه صادر گشت نیکوست

وجود آنجا که باشد محض خیر است
وگر شری است در وی آن ز غیر است

مسلمان گر بدانستی که بت چیست
بدانستی که دین در بت‌پرستی است

وگر مشرک ز بت آگاه گشتی
کجا در دین خود گمراه گشتی

ندید او از بت الا خلق ظاهر
بدین علت شد اندر شرع کافر

تو هم گر زو ببینی حق پنهان
به شرع اندر نخوانندت مسلمان

ز اسلام مجازی گشت بیزار
که را کفر حقیقی شد پدیدار

درون هر بتی جانی است پنهان
به زیر کفر ایمانی است پنهان

همیشه کفر در تسبیح حق است
و «ان من شیء» گفت اینجا چه دق است

چه می‌گویم که دور افتادم از راه
«فذرهم بعد ما جائت قل الله»

✅ @ghkakaie
236
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

25 Nov, 12:26

📣 انجمن علمی - دانشجویی دانشکده الهیات دانشگاه شیراز برگزار می کند:📣

💠 دوره شرح مثنوی معنوی💠

✅ با ارائه حجت الاسلام والمسلمین دکتر قاسم کاکایی

جلسهٔ: ۱۲۱

⏳زمان برگزاری :
سه‌شنبه،  ۶ آذر ۱۴۰۳ _   ساعت ۱۶

🖇️لینک شرکت آنلاین در دوره :
https://vroom.shirazu.ac.ir/elmi23

📌(شرکت برای عموم آزاد است )

✅ @ghkakaie
67
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

24 Nov, 03:39

درسگفتار شرح گلشن راز، جلسهٔ ۱۲۱:

معنای خرابات

خراباتی است بی حد و نهایت
نه آغازش کسی دیده نه غایت

اگر صد سال در وی می‌شتابی
نه کس را و نه خود را بازیابی

گروهی اندر او بی پا و بی سر
همه نه مؤمن و نه نیز کافر

شراب بیخودی در سر گرفته
به ترک جمله خیر و شر گرفته

شرابی خورده هر یک بی‌لب و کام
فراغت یافته از ننگ و از نام

حدیث و ماجرای شطح و طامات
خیال خلوت و نور کرامات

به بوی دردیی از دست داده
ز ذوق نیستی مست اوفتاده

عصا و رکوه و تسبیح و مسواک
گرو کرده به دردی جمله را پاک

میان آب و گل افتان و خیزان
به جای اشک خون از دیده ریزان

گهی از سرخوشی در عالم ناز
شده چون شاطران گردن افراز

گهی از روسیاهی رو به دیوار
گهی از سرخ‌رویی بر سر دار

گهی اندر سماع از شوق جانان
شده بی پا و سر چون چرخ گردان

به هر نغمه که از مطرب شنیده
بدو وجدی از آن عالم رسیده

سماع جان نه آخر صوت و حرف است
که در هر پرده‌ای سری شگرف است

ز سر بیرون کشیده دلق ده تو
مجرد گشته از هر رنگ و هر بو

فرو شسته بدان صاف مروق
همه رنگ سیاه و سبز و ازرق

یکی پیمانه خورده از می صاف
شده زان صوفی صافی ز اوصاف

به مژگان خاک مزبل پاک رفته
ز هر چ آن دیده از صد یک نگفته

گرفته دامن رندان خمار
ز شیخی و مریدی گشته بیزار

چه شیخی و مریدی این چه قید است
چه جای زهد و تقوی این چه شید است

اگر روی تو باشد در که و مه
بت و زنار و ترسایی تو را به

✅ @ghkakaie
112
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

24 Nov, 03:37

🎙️ باز نشر  فایل صوتی #درسگفتار_شرح_گلشن_راز
اثر منظوم شیخ محمود شبستری (ره)

▶️ جلسه ۱۲۱

🕝مدت زمان صوت:
۳۶ دقیقه و ۴۸ ثانیه

🗓️تاریخ تدریس:
۲۲ خرداد ۱۳۹۱

✅تدریس شده در حوزهٔ علمیهٔ شهید محمد حسین نجابت( ره)

✅ @ghkakaie
109
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

22 Nov, 01:31

در خانهٔ کوچکشان، نمازخانه‌ای داشتند با یک محراب بسیار زیبا که آیات زیبای قرآنی در آن حک شده بود. تحت تأثیر همین معنویت نام پسر سه‌ساله‌شان را جبریل (جبرئیل ) گذاشته بودند!  رفتار و سکناتشان مملو از اخلاق و معنویت بود‌. به نحوی، تازه مسلمانان صدر اسلام را تداعی می‌کردند. در خانهٔ آن‌ها بیش از هرجای واشنگتن به ما خوش گذشت. البته شرمندهٔ اکبر آقا و همسرشان بودم که در واشنگتن بزرگ برادری را تمام کرده و نقش رانندهٔ حقیر را به‌عهده گرفته بود!

ملاقات با دکتر سیدحسین نصر

دکتر سیدحسین نصر یکی از معروف‌ترین فیلسوفان و اندیشمندان حال حاضر ایرانی مسلمان در سطح بین‌المللی است. وی دکترای فلسفه را از آمریکا گرفته بود. در ایران نیز، استادان بسیار بزرگ حکمت متعالیه را زیارت و شاگردی کرده و با مرحومان علامه طباطبایی، شهید مطهری، سید جلال آشتیانی، جواد مصلح، محمود شهابی، فاضل تونی، کاظم عصار و دکتر شریعتی همکاری داشته است. از هم‌کاران و بلکه مؤسسان حسینیه ارشاد، قبل از انقلاب بوده است. انجمن حکمت و فلسفه در تهران را نیز ایشان تأسیس کرد و مدت‌ها ریاست آن را به‌عهده داشت. پای امثال هانری کوربن، توشیهیکو ایزوتسو، ویلیام چیتیک، جیمز موریس، هرمان لندلت و بسیاری از اندیشمندان دیگر را او به ایران باز کرد. از توفیقات دیگر ایشان این است که باعث مسلمان شدن جمع بسیاری، در داخل و خارج کشور شده است. دو تن از آن‌ها را در بالا معرفی کردم. تألیفات دکتر نصر به فارسی و انگلیسی پرشمار و بسیار ارزش‌مند است. در تهران قبل از انقلاب، یکی از بزرگ‌ترین کتابخانه‌های شخصی را در زمینه فلسفه داشته است. به عللی، پیش‌نهاد دفتر فرح پهلوی برای پذیرش ریاست فرهنگی آن دفتر را پذیرفت. البته این امرصرف نظر از بلندپروازی دکتر نصر، حکایت از زیرکی رژیم پهلوی در کسب اعتبار از قِبَلِ چهره‌های فرهنگی نیز می‌کرد.
به هرحال، دکتر نصر، در آستانهٔ پیروزی انقلاب، به علت جو غیرقابل پیش‌بینی انقلاب، از ایران به آمریکا رفت. کتابخانه بزرگ ایشان نیز از بین رفت. ولی علی‌رغم همهٔ این‌ها، دکتر نصر در طول این چهل و چند سال، نه تنها هیچ موضعی علیه جمهوری اسلامی نگرفته، بلکه تاییدهای مختلفی نیز داشته است. بنده خود سخنرانی ایشان را در جمع بزرگی دیده بودم که رؤسای جمهور آمریکا را که هنرپیشه، تاجر و... هستند با رهبر و رؤسای جمهور ایران (قبل از احمدی‌نژاد) مقایسه کرده بود و گفته بود که در ایران، علما و حکما حاکمند، بر خلاف آمریکا که رئیس‌جمهورشان گاهی هنرپیشه و گاهی تاجر است.
دکتر نصر، هم‌اکنون استاد (بازنشستهٔ) دانشگاه جورج واشنگتن آمریکاست. وی در سلک جریان فکری موسوم به سنت گرایان -امثال شوان، تیتوس بورکهارت، مارتین لینگز و...- شناخته می‌شود. 
ایشان از سال ۱۳۷۴ که سلسله مقالات بنده تحت عنوان مکتب شیراز در خردنامهٔ صدرا چاپ می‌شد و به دست ایشان می‌رسید، طی نامه‌هایی با دست خط خود، این حقیر را مورد تشویق قرار می‌داد. هم‌کاران و شاگردان او، هم‌چون ابراهیم کالین، دیوید و مری دکاکه (که هر دو توسط دکتر نصر مسلمان شدند)، وقتی به ایران می‌آمدند و مهمان بنده می‌شدند، باعث می‌شدند که رابطهٔ بنده و دکتر نصر قوی‌تر و عمیق‌تر شود. عده‌ای چون دکتر حداد عادل نیز در صدد بودند که اگر بشود دکتر نصر را به ایران دعوت کنند و یخ رابطه این شخصیت فرهنگی و بزرگ بین‌المللی با نظام جمهوری اسلامی آب شود؛ ولی با عکس‌العمل‌های حاد تندروهای انقلابی روبرو شدند و در این امر موفق نشدند.
با این اوصاف، با ایشان تماس گرفتم و در دانشگاه جورج واشنگتن به ملاقاتش رفتم. خیلی خوشحال شد و تحویل گرفت. از هر در سخن پیش آمد. در ضمن بحث‌ها، آهی کشید و گفت من همه چیزم ایران است. آرزو دارم که قبل از مرگ بتوانم به ایران بیایم و حداقل قبر پدرم را در تهران زیارت کنم، حال، امام رضا و مشهد که جای خود دارد! با حسرت تمام می‌گفت که آرزوی دیگرم این است که در ایران دفن شوم. بعد بلند شد و از قفسهٔ کتابخانهٔ دفترش، دو بریدهٔ روزنامه را آورد و نشانم داد. یکی از منافقین، در خارج از کشور، که نصر را مزدور کثیف جمهوری اسلامی خوانده بودند و دیگری روزنامه‌های اخیر داخل کشور، که از او به‌عنوان مزدور رژیم شاه یاد کرده بودند!!

نه در مسجد گذارندم که رند است
نه در میخانه کین خمار خام است

میان مسجد و میخانه راهی است
بجویید ای عزیزان کین کدام است

بنده، غیر از آرزوی توفیق و آرزوی بهبود اوضاع برای ایشان، چه می‌توانستم بگویم! با این آرزوها و به امید دیدار در ایران، از ایشان جدا شدم.

چند سال بعد، ایشان برای افتتاحیهٔ اولین کنفرانس مکتب شیراز در دانشگاه شیراز، که دبیری علمی آن را بنده به‌عهده داشتم، پیامی مهم و مبسوط داد که در کتاب غیاث‌الدین منصور و فلسفهٔ عرفان آورده‌ام.

✅ @ghkakaie
221
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

22 Nov, 01:31

دکتر مهدوی دامغانی از درس‌خواندگان، علما، فضلا و مجتهدان حوزهٔ خراسان و از هم‌درسان حضرت آیت‌الله سیستانی بوده‌اند. ایشان در فقه، اصول، فلسفه اسلامی، کلام و ادبیات فارسی متبحر و در ادبیات عرب کم‌نظیر بودند. متأسفانه در اوايل انقلاب، به علت برخی ‌تند‌روی‌ها، با ایشان برخورد خوبی نشد. و ایشان سخت اذیت و دل‌آزرده شدند. بعدا دل‌جویی بزرگانی چون مرحوم آیت‌الله گیلانی و مرحوم آیت‌الله مهدوی کنی هم نتوانست آن زخم را التیام بخشد و ایشان ناچار به هجرت شدند.
بنده با کتاب‌های ایشان آشنایی داشتم، ولی قبلا هیچ ارتباطی با ایشان نداشتم. ایشان هم اصلا شناختی از حقیر نداشتند. علی‌رغم جو سنگین بعد از ۱۱ سپتامبر، با لباس روحانیت در آن مجلس شرکت کردم! جمعیت بسیار پرشماری در مجلس بودند. از همه طیفی. تعداد خانم‌های چادری خیلی اندک بود. تعداد خانم‌های مانتویی، متوسط و بی‌حجاب‌ها زیاد بودند. این را گفتم  که جو آن‌جا را نشان دهم! واقعا تعداد جمعیت خیلی زیاد بود، آن هم در مجلسی صرفا دینی! این امر نشان می‌داد که این مردم به هرچه قهر کرده باشند با دین قهر نکرده‌اند! تنها روحانی مجلس به حسب ظاهر، بنده بودم! غیر از محمد کارپرور، دو تن دیگر از دوستان دبیرستان رازی یعنی شاهرخ صباغ و مسعود کوچک‌افتخار که شنیده بودند بنده به آمریکا آمده‌ام، برای دیدنم از ایالت‌های دیگر خود را به آن مجلس رسانده بودند.
استاد دامغانی در آن‌جا ملبس به لباس روحانیت نبودند. در آن زمان(سال۸۳) حدود ۸۰ سال داشتند و بنده ۴۷ ساله بودم. ایشان وقتی وارد شدند، آمدند و کنار حقیر نشستند! به دلیلی، هیچ‌کس دیگر حاضر نبود کنار بنده بنشیند، به‌جز همان سه نفر از دوستان!  ایشان خوش و بشی با بنده  کردند و از نام و وضع و کارم جویا شدند. در همین هنگام بندهٔ خدایی که دلِ پُری از جمهوری اسلامی داشت آمد و تا می‌توانست به بندهٔ حقیر و روحانیت معظم، هر فحش و ناسزایی که بلد بود نثار کرد! فکر می‌کرد که دکتر مهدوی دامغانی هم دلش خنک می‌شود! شاهرخ که خیلی حزب‌اللهی بود و خود را بادی‌گارد بنده حس می‌کرد، بلند شد تا با آن فرد درگیر شود و حسابش را کف دستش بگذارد! جناب دکتر مهدوی دامغانی مانع درگیری شدند. از برخورد آن فرد خیلی ناراحت شده بودند و هرجور بود آن بندهٔ خدا را رد کردند تا برود! بعد به من گفتند که: «ناراحت نشو! این‌ها صرفا از سر جهالت سخن می‌گویند!». بعد از مدتی، سخنرانی استاد دامغانی شروع شد. در ابتدای سخنرانی از پشت تریبون به بنده سلام دادند و خوش‌آمد گفتند. سپس در طی سخنرانی چندین‌بار گفتند که: «من در مقابل فلانی درس پس می‌دهم». در حالی‌که هیچ شناخت قبلی از حقیر نداشتند و سنشان تقریبا دوبرابر سن حقیر بود؛ بگذریم از فضلشان و علمشان. هیچ در این فکر نبودند که آن خیلِ مریدان، با آن جو فرهنگی, دربارهٔ ایشان چه قضاوتی می‌کنند!
معنای مهمان‌نوازی، تواضع، آزادگی و پاس‌‌داشت علم را بنده در محضر ایشان درس گرفتم!
به هرحال در خانهٔ محمد کارپرور، همهٔ خاطرات تقریبا چهل سالهٔ من و او زنده شد. بچه‌های او هم از این خاطرات به وجد آمدند. شخص او و خانواده‌اش گرم‌ترین مهمان‌نوازی را نسبت به حقیر انجام دادند. در پایان این سفر از لس‌آنجلس به رالی برگشتم.

واشنگتن

وقتی تصمیم به رفتن از رالی به واشنگتن گرفتم، اکبرآقا که در خانهٔ ایشان زندگی می‌کردم، گفت که با اتومبیل خودم -که اتومبیل بسیار جادار و خوبی بود- شما را به واشنگتن می‌برم و بر‌می‌گردانم. واشنگتن به نسبت لس‌آنجلس خیلی به رالی نزدیک‌تر است، کمتر از ۱۰۰۰ کیلومتر! گفتم نه، شما از کار و زندگی باز می‌‌مانید. اصرار کرد و گفت: زن و بچه‌ام را هم می‌آورم تا تفریحی هم کرده باشیم. بالاخره قبول کردم و راه افتادیم. جاده‌های عالی و تمام اتوبان و سرسبز، اصلا خستگی‌آور نبود.

در منزل زوج دانشجوی مسلمان آمریکایی

در واشنگتن زوج سفیدپوست آمریکایی که مسلمان شده بودند، یعنی دیوید و مری دکاکه مرا برای شام به منزلشان دعوت کردند. در ایران و در کنفرانس ملاصدرا با آن‌ها آشنا شده بودم. در شیراز هم دوبار به خانهٔ بنده آمده بودند. یک‌بار در کنفرانس جهانی ملاصدرا در سال ۷۸، هم‌راه با چندین نفر دیگر مثل ویلیام چیتیک و ساچیکو موراتا، یک روز تمام مهمان بنده و خانواده‌ام بودند. یک بار نیز مری و دیوید تنها به شیراز آمده بودند. هنوز فرزندی نداشتند. مهمان ما بودند. مری، به‌خصوص خون‌گرم‌تر از دیوید بود و حسابی با همسر و دو دختر بنده رفیق شده بود. هر دو، دکترای فلسفهٔ اسلامی از آمریکا داشتند. شاگرد دکتر سید‌حسین نصر بودند و توسط وی مسلمان شده بودند. تألیفات مهم و اثرگذاری در اندیشهٔ اسلامی دارند. خانه‌ای کوچک ولی بسیار باصفا داشتند. همه‌چیزش رنگ معنوی داشت.
178
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

22 Nov, 01:30

مشهد می‌رفتم. امسال امام رضا طلبیدند، آمریکا آمده‌ام!». گفت مگر برای آمریکا هم می‌طلبند!؟ عرض کردم که: «اگر نطلبند ما حتی به خانهٔ خود هم نمی‌توانیم برویم!». حالا هر وقت تماس می‌گیرند سؤال می‌کنند که: «هنوز امام رضا نطلبیده‌اند که به آمریکا بیایی!؟».

ب- در جمع ایرانیان لس‌آنجلس

پس از پایان‌یافتن برنامه‌های پیش‌بینی شده در دانشگاه کارولینای شمالی، دو‌هفتهٔ آخر سفرم به بازدید مراکز مختلف فرهنگی و ملاقات بزرگانی چون دکتر سیدحسین نصر، ویلیام چیتیک و برخی دیگر گذشت.
دوستم، محمد کارپرور،  که بیش از سی‌ و شش سال از دوستی‌ام با او در محلهٔ اصلاح‌نژاد، می‌گذشت(و امروز بیش از پنجاه و شش سال می‌گذرد)، پس از اتمام  دبیرستان(دبیرستان رازی شیراز) بلافاصله به آمریکا رفت. در ایالت کالیفرنیا و شهر لس‌آنجلس ساکن بود. وقتی که شنیدند بنده به آمریکا آمده‌ام، مرا به لس‌آنجلس دعوت کرد. چون به گران بودن پول بلیط به ریال، برای بنده واقف بود خودش به رسم رفاقت و رسم مهمانی، به صورت اینترنتی بلیط رفت و برگشت از رالی به لس‌آنجلس را خرید و برایم فرستاد تا در خانه‌شان مهمان او باشم!
کارولینای شمالی در شرق آمریکا و کالیفرنیا در غرب آمریکا قرار دارد. پرواز از رالی تا لس‌آنجلس حدود پنج ساعت و نیم طول می‌کشد! در خانهٔ محمد محبت و صمیمیت موج می‌زد. هم خودش و هم خانمش حزب‌اللهی اصیل و سفت و محکم هستند و البته فرزندانشان بهرام و یگانه، طبق معمول همهٔ مهاجران، به سبک زندگی آمریکایی بیش‌تر عادت دارند! البته بسیار بچه‌های با محبتی هستند. مدتی با یگانه خانم که فکر می‌کنم دانشگاه را تازه شروع کرده بود سر نام «یگانه» بحث داشتیم! من «یَگانه» تلفظ می‌کردم و آن‌ها «یِگانه»! آن‌ها می‌گفتند که تلفظ تو شبیه افغان‌هاست و من اثبات می‌کردم که تلفظ افغان‌ها فارسی صحیح دَری است! چرا که «یَک» درست است نه «یِک» و یگانه «منسوب به یَک» است‌!   
از نکاتی که برایم جالب بود این بود که طبیعت ایالت کالیفرنیا به ایران و شیراز خیلی شبیه است! مثلا در کارولینای شمالی، همه جا، حتی کوه‌ها، مثل سواحل خزر کاملا سبز است و شما صحرای خشک یا کوه برهنه از درخت نمی‌بینید. ولی در کالیفرنیا که هم‌مرز با مکزیک است، صحرا و کوه برهنه از درخت، فراوان می‌بینید. حتی محمد یک روز مرا در آمریکا به باباکوهی برد! در آن‌جا کاملا شیراز برایم تداعی می‌‌شد.
نکتهٔ دیگر آن‌که جمعیت ایرانی‌ها در لس‌آنجلس فوق‌العاده زیاد است، به نحوی‌که نام ایران‌جلس یا تهران‌جلس برای آن، نامی با مسما است! در چندین خیابان بزرگ آن‌جا, اکثر تابلوهای فروشگاه‌ها به فارسی نوشته شده! است: مثلا: قنادی کل‌عباس، بستنی‌‌بندی داش حسن، چلو کباب سلطانی با سالاد شیرازی و...که نشانی از دلتنگی نسبت به ایران نیز دارد. محمد یک روز بنده را به سه‌راه پهلوی (طالقانی) برد! جایی بود که مغازه‌های کوچک لباس و دست‌فروشی‌های کنار خیابان کاملا سه‌راه طالقانی شیراز را تداعی می‌کرد. البته بسیاری از دست‌فروش‌ها مکزیکی‌های فقیری بودند که به کالیفرنیا مهاجرت کرده‌اند.
به همین ترتیب مراکز فرهنگی ایرانی زیادی نیز در لس‌آنجلس وجود دارد. البته اگر به کسی نگویید، محمد مرا با لباس مبدل برای کسب تجربه به تماشای شهرک «هالیوود» و خیابان‌ها و کوچه‌های آن برد!  این شهرک هرچند مستقل است، اما به لحاظ ساختار اداری جزو لس‌آنجلس است. از کنار صنعت و هنر سینما که امروز یکی از تأثیرگذارترین هنرهای جهان است، نمی‌توان به آسانی گذشت. تاریخ صنعت سینما، تاریخ هالیوود و نقاط عطف این تاریخ را در خیابان‌های این شهرک بازسازی کرده‌اند. برای کسی که بخواهد با واقعیت‌های جهان روبرو شود، بازدید از این شهرک تجربهٔ مفیدی است! ماکت و یا نمونهٔ زندهٔ اشخاص و فیلم‌های برندهٔ اسکار و مشاهیر و تأثیرگذارانی مثل والت‌ دیسنی، چارلی چاپلین، لارل و هاردی و... برای همه، از کودکان تا پیر و جوان، جاذبه دارد.

ملاقات با مرحوم دکتر احمد مهدوی دامغانی

رفتن بنده به لس‌آنجلس، مصادف بود با ایام ولادت حضرت مهدی عجل‌الله تعالی فرجه‌الشریف. از شب سیزدهم تا شب پانزدهم شعبان، *به مدت سه شب، مراکز فرهنگی مختل برنامه داشتند. بنده در شب چهاردهم شعبان، در جلسهٔ دانشجویان شیعهٔ مقیم لس‌آنجلس، اعم از ایرانی و غیر ایرانی، سخنرانی کردم و در سه جلسهٔ دیگر که متعلق به ایرانی‌ها بود، صرفا حضور یافتم.
شب نیمهٔ شعبان, به اتفاق محمد کارپرور، به مرکزی فرهنگی رفتیم به نام هجرت یا رسالت (تردید از بنده است که به یادم نمی‌آید). اعلام شده بود که سخنرانش استاد دکتر احمد مهدوی دامغانی، استاد دانشگاه هاروارد است.
138
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

22 Nov, 01:30

با خانمی ایرانی از اقوام خودم ازدواج کرده و یک فرزند دارم. از همان زمان ورودم به آمریکا پیش خود گفتم حال که توفیق حضور در جبهه را نداشته‌ام، می‌خواهم به هر کسی که به امام خمینی ارادت دارد و در جبهه بوده خدمت کنم (از فحوای سخنرانی فهمیده بود که در جبهه بوده‌ام). خانه‌ای ویلایی در رالی دارم که دو طبقه است. طبقهٔ دوم  خانه را خالی گذاشته و تبدیل به یک حسینیه کرده‌ام. از شما خواهش می‌کنم که مدتی که این‌جا هستید بیایید در طبقهٔ دوم خانهٔ ما مستقر شوید و مهمان ما باشید و جلسات هفتگی را همان‌جا تشکیل دهید!». جا خوردم! گفتم: «من محل کارم در دانشگاه و در چپل‌هیل است؛ مشکلِ وقت و مشکلِ آمد و رفت داریم». گفت: «من خودم شما را به دانشگاه می‌رسانم و بر می‌گردانم». گفتم آخر فاصله سه ربع ساعت راه است! یعنی شما باید روزی چهار بار به مدت سه ساعت در راه باشی. به کار و زندگیت لطمه می‌خورد! گفت: «اشکال ندارد، همان چیزی است که از خدا خواسته‌ام. تازه شنبه و یکشنبه هم دانشگاه تعطیل است!». به هرحال، این جوان نازنین و معنوی به قول مرحوم حاج اسماعیل دولابی، قاپ ما را دزدید! در عین تعجب و ناباوریِ دکتر ارنست، بنده به خانهٔ این مرد که نامش اکبرآقا (زمانی) بود نقل مکان کردم. خانهٔ وسیعی بود. طبقهٔ دوم که حسینیه بود کاملا در اختیار بنده بود. هال بزرگی داشت که کاملا مانند یک حسینیهٔ سنتی تزیین شده بود. همسر اکبر آقا، مرضیه خانم،  یک کدبانوی تمام عیار بود. به‌همین جهت، از نعمت هر روزهٔ غذای حلال و خوش‌مزهٔ ایرانی برخوردار بودم؛ مشکل نجاست و طهارت خانه را نداشتم؛ نازنینی چون اکبرآقا رانندهٔ اختصاصی‌ام بود و نازنین دیگری چون احمدآقا، از مریدان قدیمی حضرت آیت‌الله انصاری همدانی، هر روز به من سر می‌زد؛ از همهٔ این‌ها بالاتر، زیر نام و پرچم امام حسین(ع) زندگی می کردم.   
یادم به لحظات سختِ بدوِ ورودم در فرودگاه و برخورد با نظامیان امنیتی می‌افتاد؛ نمی دانستم فرج بعد از شدت را چگونه تفسیر و شکر کنم!
از آن پس، روزها در دانشگاه مشغول بودم و شب‌ها به برنامه‌های فرهنگی در آن حسینیه اشتغال داشتم. دیگر همهٔ سخنرانی‌ها در همین حسینیه ا،نجام می‌شد. آن‌جا واقعا خلأ معنوی کاملا محسوس بود به نحوی‌که هر جلسه به تعداد شرکت‌کنندگان اضافه می شد. کم‌کم پای جوان‌ترها و بچه‌ها هم به مجلس باز شد و بعضا غیرایرانی‌های شیعه هم می‌آمدن،د به نحوی‌که آن حسینیه دیگر کفاف جمعیت را نمی داد. برخی از اعضا، پیشنهاد دادند که برنامه‌های بنده فیلم‌برداری شود، سپس هفته ای یکی دو ساعت آنتن کانال‌های خصوصی تلویزیون، مثل شبکه رنگارنگ، را اجاره کنند و برنامه‌های بنده از آن‌جا پخش شود! هر ساعت اجارهٔ این کانال‌ها ۲۵۰ دلار خرج برمی‌داشت. برای آن جمع که وضع مالی‌شان خوب بود این مبلع زیاد نبود. در شبکهٔ رنگارنگ، ایرانیان مختلف برنامه داشتند. پشت سر هم. هر عده هم شروع می‌کردند به عدهٔ قبلی فحش دادن! حتی یک آدم خُلی بود به نام هخا که می‌خواست به تهران بیاید و در فرودگاه مهرآباد مردم از او استقبال کنند، از همین کانال تلویزیونی برنامه پخش می‌کرد! البته برنامه‌های علمی و دینی خوبی هم آن وسط‌ها پیدا می‌شد. ولی بنده چنین برنامه‌ای را صلاح ندیدم! اگر برنامه‌ام کنار هخا پخش می‌شد، باید در همان آمریکا می‌ماندم!
در شهر رالی، اهل سنت چند گروهِ فعال داشتند. حتی نماز  جمعه اقامه می‌کردند. ولی شیعیان گروه فعالی نداشتند. یک عده از ایرانیان نیز گروه و انجمن فعالی داشتند، ولی به تنها چیزی که کار نداشتند دین بود! این‌جا بود که احمدآقا پیشنهاد تشکیل یک مرکز فرهنگی شیعی را داد به‌نام مرکز فرهنگی امام علی علیه‌السلام. بنده و اکبر آقا هم سخت استقبال کردیم. دیگران هم حمایت کردند. کارهای اولیه را انجام دادند. به دنبال جایی برای اجاره بودند. ابتدا یک ساختمان را پیدا کردند که قبلا کلیسا بوده و تعطیل شده بود. پس از آن، ساختمان بسیار مناسب‌تری را پیدا کردند و مرکز را راه انداختند.

از آن زمان تا‌کنون، مرکز فرهنگی امام علی علیه‌السلام، فعالیت مستمر و پرباری در میان شیعیان ایالت کارولینای شمالی، اعم از ایرانی و غیر ایرانی، دارد. بنده ارتباطم را با آن مرکز حفظ کرده‌ام. کاملا در جریان امورشان هستم. در آغاز، نوارها و سی‌دی‌های بنده را  استفاده می‌کردند. اما، هم‌اکنون، کلاس‌های مختلف در مرکز برگزار می‌کنند و به مناسبت اعیاد و وفیات سخنرانان خوبی را به زبان انگلیسی و فارسی از سراسر آمریکا دعوت می‌کنند.
با آن که در عرض بیست سال گذشته، هم آن‌ها و هم پروفسور ارنست بارها بنده را دعوت مجدد کرده‌اند، ولی دیگر توفیق بنده را یار نشد! یاد دارم که در یکی از جلسات، یکی از ایرانیان از بنده پرسید که حاج‌آقا چه شد که به آمریکا آمدید؟ همان آمریکایی که شیطان بزرگ است! عرض کردم: «هر تابستان امام‌رضا علیه‌السلام می‌طلبیدند و
132
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

22 Nov, 01:29

«بسم الله الرحمن الرحیم»

🗒 #یاد_ایام

🖋فصل چهارم، سفرهای علمی خارج از کشور

قسمت دوم، آمریکا ۲، (پیاپی چهل و یکم)

در جمع ایرانیان مقیم آمریکا

همان‌طور که می‌دانیم، ایرانیان زیادی مقیم آمریکا هستند. در هر ایالتی تعداد زیادی ایرانی سکونت دارند. بنده در طول اقامتم در آمریکا، فقط به شهرهای رالی، چپل‌هیل، نیویورک، لس‌آنجلس و واشنگتن سفر داشتم.

الف- ایرانیان مقیم کارولینای شمالی

محل اسکان بنده در شهر چپل‌هیل در یک آپارتمان کوچک ولی کاملا مجهز و با مبلمان تمام، در جنب دانشگاه محل کارم بود. پس از گذشت چند روز، پروفسور ارنست گفت: « تعدادی از ایرانیان هستند که هفته‌ای یک بار در جلسات خانگی در رالی جمع می‌شوند و تفسیر و سخنرانی و گفت‌وگو دارند. شنیده‌اند که تو به این‌جا آمده‌ای. دعوت کرده‌اند که در جلسه امشب‌شان صحبت و سخنرانی کنی. اگر مایل باشی برویم». دکتر ارنست میانه خوبی با ایرانیان آن‌جا دارد. قبول کردم. بین چپل‌هیل و رالی، سه ربع ساعت راه است. شب با اتومبیلِ دکتر ارنست راه افتادیم. در راه، پروفسور ارنست می‌گفت که: «هفتهٔ قبل یکی از این‌ها به من می‌گفت: "اگر ممکن است دعوت‌نامه برای فلانی(کاکایی) بفرست و از او دعوت کن تا به دانشگاه شما بیاید و ما هم از ایشان استفاده کنیم". من هم به او گفتم که اتفاقا دعوت کرده‌ام و الآن در راه است!». بنده خودم هم متعجب بودم که چرا اینان از میان پیامبران نام جرجیس را انتخاب کرده‌اند! در جلسه که رفتیم، رئیس جلسه شخصی بود بنام احمد‌آقا (فرهودمند). هم ایشان آن درخواست را از دکتر ارنست کرده بود. بعدا معلوم شد که ایشان در نوجوانی، در همدان از خویشان و مریدان مرحوم آیت‌الله حاج شیخ محمدجواد انصاری همدانی رضوان‌الله تعالی علیه بوده است و اکنون بیش از چهل سال است که در آمریکاست. کتاب‌های بنده را در باب عرفان (که برخی هم مزین به تمثال حضرات آیات قاضی، انصاری و نجابت اعلی‌الله مقامهم است) دیده بود و علاقمند شده بود.

آن جمعِ سی و چند نفره، متشکل از افراد مختلف با گرایش‌های گوناگون بود. از  احمد‌آقا با گرایش عرفانی، تا آقای دکتر پایدارفرد با گرایش نهضت آزادی، تا برخی که میانه‌ای با انقلاب نداشتند و یا خویشاوند پرویز ثابتی مسئول ردهٔ بالای ساواک، تا چند حزب‌اللهی دو آتشه! آن‌چه آن‌ها را گرد هم جمع کرده بود یاد ایران و ذکر قرآن بود. بچه‌هاشان در این جلسات شرکت نمی‌کردند، چرا که دیگر جذب فرهنگ آمریکایی شده‌ بودند، حتی زبان فارسی را به سختی صحبت می‌کردند. چه رسد به نوه‌هایشان! البته اکنون از آن جمع، چندین نفراز دنیا رفته‌اند، از جمله آقای دکتر پایدارفرد. 
مرحوم دکتر پایدارفرد شوهر خواهر مرحوم دکتر ابراهیم یزدی، عضو نهضت آزادی و وزیر خارجهٔ دولت مهندس بازرگان بود. دکتر پایدارفرد و همسرش (خانم یزدی) از فعالان آن جلسه بودند و تفسیر قرآن را به سبک مهندس بازرگان ارائه می‌دادند.
از عجایب روزگار آن که پس از کمی، فهمیدم که این دکتر پایدارفرد، استاد بنده در دانشگاه پهلوی قبل از انقلاب بوده است! طبیعی بود که او پس از گذشت سی‌سال، مرا، آن هم با این شکل و شمایل، نشناسد! داستان از این قرار بود که در دانشگاه پهلوی که سبک آمریکایی داشت و زبان اصلی‌اش انگلیسی بود، هر دانشجو در هر رشته ای که بود می بایست ۹ واحد درس عمومی در علوم انسانی بگذراند. بنده هم که رشته‌ام مهندسی برق بود، ۳ واحد از آن ۹ واحد را درس جامعه‌شناسی گرفتم. استاد آن درس نیز دو نفر به‌طور مشترک بودند؛ یکی آمریکایی که نامش یادم نیست و دیگری همین دکترپایدارفرد که آمریکا درس خوانده و عضو بخش جامعه‌شناسی دانشگاه پهلوی بود و درس را به انگلیسی ارائه می‌داد.
به هرحال، وقتی که موضوع را با دکتر پایدارفرد مطرح کردم، خیلی متعجب و خوش‌حال شد و گفت: دنیا چقدر کوچک است! از آن به بعد، دیگر به بنده نه صرفا به چشم یک آخوند، بلکه به چشم دانش‌آموختهٔ دانشگاه پهلوی می‌نگریست!
به هرحال، اولین جلسهٔ ما برگزار شد. قرار بود که در همهٔ جلساتشان که گاهی به مناسبت‌های مختلف به دو جلسه در هفته بالغ می‌شد سخنرانی کنم. در شب اول، سخنرانی و تفسیر عرفانیِ قرآن داشتم. مورد استقبال قرار گرفت. در حین سخنرانی مرد نسبتا جوانی توجهم را جلب کرد. خیلی نورانی بود و خیلی به دلم نشست.اکثرا سرش زیر بود. پس از جلسه، او از دکتر ارنست خواهش کرد تا خودش بنده را به چپل‌هیل برگرداند. بنده هم پذیرفتم. در راه که در اتومبیل تنها بودیم با شرم بسیار سر حرف را باز کرد. اهل مکاشفه بود. نقل می‌کرد که: «اهل خوزستانم. پانزده ساله بودم که جنگ در ایران شروع شد و من خیلی دل در گرو امام و انقلاب بسته بودم. پدر و مادرم از ترس این که به جبهه بروم، به زور مرا به آمریکا نزد بعضی اقوام فرستادند. اکنون ۲۴ سال است که در آمریکا هستم.
163
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

21 Nov, 03:26

درسگفتار شرح الاسماء الحسنی ) شرح دعای جوشن کبیر)، جلسهٔ ۱۲۰:

یا عون المؤمنین یا راحم المساکین
مراتب ایمان

الم يكن مخالفو هم اشد نكرا عليهم منهم الم يكن النبي الامي صلى الله عليه وآله ولا سيما في اول امره حيث كان حب دين موسى أو عيسى أو الصنم في قلب اليهود أو النصارى أو عبدة الاصنام راسخا إذا امرهم بشئ لم يالفوا أو نها هم عن نسكهم تانفوا واستوعروا واستنكفوا حتى سلوا السيوف من الاغماد واوقدوا نيران الكيد في الاكباد يكادوا يميزوا من الغيظ وتعلق بافئدتهم حميا حمية احمى من نهار القيظ ولعلكم لم تتلوا قوله تعالى حكاية عن قوم شعيب اصلوتك تأمرك ان نترك ما يعبد اباؤنا وغير ذلك من الايات والبينات حتى تزنوا بالقسطاس المستقيم ايمانكم مع ايقانهم وانى كما قال مولاى الصادق (ع) لوددت ان اضرب رؤسكم بالسياط حتى تتفقهوا في الدين وتستنبطوا اصول عقايد كم بالحجج والبراهين كما قال تعالى قل هاتوا برهانكم انكنتم صادقين وكان يصدق به بعض انحر برؤية الدخان فيحكم بان هناك موجودا هذا اثره وهذا بمثابة اهل النظر المستدلين عليه تعالى بالدلائل الانيه والوا المراتب الاخر كمن يصل إليه حرارة النار أو منافع النار أو يشاهد نور النار وبه يشاهد الاشياء الاخرى أو يعاين حرم النار أو يقرب إليه شيئا فشيئا ويجاوره حتى يصل إليه فيتلاشى ويفنى بالكليه يا راحم المساكين المسكين كالفقير فيما تقدم وقال صلى الله عليه وآله اللهم احينى مسكينا وامتنى مسكينا واحشرني في زمرة المساكين وفى الفقيه ان الفقراء هم اهل الزمانة أي اهل الافة والابتلاء والمساكين اهل الحاجة من غير زمانة ويفهم منه ان الفقير اسؤ حالا من المسكين وايد بقوله تعالى واما السفينة فكانت لمساكين ولكن روى الكليني في الصحيح ان الفقير الذى لا يسئل والمسكين الذى هو اجهد منه الذى يسئل وفى الصحيح عن ابي بصير قال قلت لابي عبد الله (ع)  قول الله عزوجل انما الصدقات للفقراء والمساكين قال الفقير لا يسئل الناس والمسكين اجهد منه والبائس اجهدهم

✅ @ghkakaie
205
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

21 Nov, 03:26

🎙️|فایل صوتی کامل |

▶️#درسگفتار_شرح_الاسماء_الحسنی
جلسه : ۱۲۰

🌍 محل تدریس :
شیراز ، حوزه علمیه شهید محمد حسین نجابت ( ره )

📅 تاریخ : ۴ خرداد ۱۳۹۲

🕝مدت زمان صوت :
۳۲ دقیقه و ۱۰ ثانیه
✅ @ghkakaie
183
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

18 Nov, 13:01

«بسم الله الرحمن الرحیم »

سلام علیکم.

به اطلاع عزیزان همراه می‌رساند که

به علت سفر اضطراری استاد، این هفته درسگفتار شرح مثنوی معنوی برگزار نمی‌شود.

✅ @ghkakaie
289
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

18 Nov, 06:57

پخش زنده هم‌اکنون در ادوبی کانکت و اینستاگرام

ادوبی کانکت:
http://vroom.shirazu.ac.ir/theoldogyytheology1

اینستاگرام:
https://instagram.com/ghkakaie?utm_medium=copy_link

✅ @ghkakaie
297
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

18 Nov, 06:50

Live stream finished (5 minutes)
0
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

18 Nov, 06:44

Live stream started
0
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

18 Nov, 06:43

Live stream finished (30 seconds)
0
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

18 Nov, 06:43

Live stream started
0
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

17 Nov, 03:43

درسگفتار شرح گلشن راز، جلسهٔ ۱۲۰:
معنای خرابات

شرابی خورده هر یک بی‌لب و کام
فراغت یافته از ننگ و از نام

حدیث و ماجرای شطح و طامات
خیال خلوت و نور کرامات

به بوی دردیی از دست داده
ز ذوق نیستی مست اوفتاده

عصا و رکوه و تسبیح و مسواک
گرو کرده به دردی جمله را پاک

میان آب و گل افتان و خیزان
به جای اشک خون از دیده ریزان

گهی از سرخوشی در عالم ناز
شده چون شاطران گردن افراز

گهی از روسیاهی رو به دیوار
گهی از سرخ‌رویی بر سر دار

گهی اندر سماع از شوق جانان
شده بی پا و سر چون چرخ گردان

✅ @ghkakaie
328
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

17 Nov, 03:41

🎙️ باز نشر  فایل صوتی #درسگفتار_شرح_گلشن_راز
اثر منظوم شیخ محمود شبستری (ره)

▶️ جلسه ۱۲۰

🕝مدت زمان صوت:
۳۳ دقیقه و ۴۴ ثانیه

🗓️تاریخ تدریس:
۲۱ خرداد ۱۳۹۱

✅تدریس شده در حوزهٔ علمیهٔ شهید محمد حسین نجابت( ره)

✅ @ghkakaie
260
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

16 Nov, 07:43

🟫⬜️به مناسبت سالگرد رحلت و بزرگداشت علامه طباطبایی و مقارن با روز جهانی فلسفه،مجمع عالی حکمت اسلامی با همکاری دانشکده الهیات دانشگاه شیراز برگزار میکند.

📋موضوع:جایگاه کتاب روش رئالیسم در نظام اندیشه فلسفی ایران معاصر

🎙سخنران: حجت الاسلام و المسلمین دکتر قاسم کاکایی

🗓زمان :دوشنبه ۲۸ آبان ۱۴۰۳ ساعت ۱۰ تا ۱۲

🏢مکان:دانشگاه شیراز ،پردیس ارم، دانشکده الهیات و معارف اسلامی،سالن کنفرانس دکتر شهیدی

💻به همراه لایو و پخش زنده در ادوبی کانکت

✅ @ghkakaie
299
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

15 Nov, 01:37

اكثريت دانشجويان دختر اين جلسات دارای حجاب اسلامی بودند، چند نفری نيز كه بی‌حجاب بودند، وقار اسلامی خاصی از خود نشان می‌دادند. عشق و علاقهٔ اين دانشجويان به اين جلسات مرا به ياد جلسات انجمن اسلامي دانشجويان خودمان در قبل از انقلاب می‌انداخت!
امّا دستهٔ دوم، يعنی آمريكايی‌هایی كه مسلمان شده‌اند؛ تعداد زيادی از آن‌ها تحت تأثير جريانات سنی مذهب و به‌ويژه تبليغات سعودی‌ها قرار داشتند؛ ولی تعدادی نيز شيفتهٔ تشيع شده بودند كه متأسفانه از جايي حمايت نمی‌شدند. اين‌ها با عشق و علاقه و با پول خويش مسجد كوچکی به نام اهل بيت (ع) ‌تأسيس كرده‌ بودند كه تعدادی از جوانان آمريكایی، اعم از سياه و سفيد در آن‌جا جمع شده و به آموختن معارف شيعه می‌پرداختند. امام جماعت اين مسجد يك جوان سياه‌پوست آمريكايي بود كه نام و نام خانوادگی خود را جعفر محب الله قرار داده و در كسوت روحانيت شيعه بود.
اين جوان ابتدا مسلمان شده و به اهل سنت گراييده بود؛ ولي تسنن او را ارضا نكرده و سرانجام گمشدهٔ خود را در تشيع يافته بود. شخصيت امام خمينی (ره) در اين زمينه نقش كليدی داشته است. سپس اين جوان علی‌رغم فقر مالی، با خرج خود هفت سال به ايران آمده و در حوزهٔ علميهٔ قم آموزش ديده بود و در آن زمان، ساير شيعيان را در شهر رالی آموزش می‌داد.
جوان سياه ديگری كه خود را محمدعلی می‌ناميد، راننده اتوبوس بود و حدود پانزده سال بود كه شيعه شده بود. نزد من آمد و از من خواست كه هفتگی وقتی را به او اختصاص دهم و معارف شيعه را برای او بازگو كنم. وی هر هفته از محل خويش در خارج از شهر چپل هیل به دفتر من در دانشگاه كه بيش از دو ساعت فاصله داشت می‌آمد و حدود دو ساعت به سؤال و جواب و مسائل معنوی می‌گذشت. وی به شدت عاشق امام خمينی (ره) بود و تصورش اين بود كه بنده به علّت شكل لباسم، بويی از خمينی برده‌ام. هم علاقهٔ او و هم وقت‌گذاری من برای پروفسور ارنست به‌عنوان يك محقق دانشگاهی تعجب‌انگيز بود؛ چرا كه وی انتظار داشت بنده در اين فرصت كوتاهی كه در آمريكا داشتم، وقتم را بيش‌تر در كتابخانه و مراكز تحقيقاتی بگذرانم؛ نه اين‌كه دو ساعت وقت را به يك رانندهٔ اتوبوس اختصاص دهم. ولی وی غافل بود از اين‌كه اين تازه مسلمانان آمريكايی مرا به ياد مسلمانان صدر اسلام می‌انداختند و من نيز در كسوت روحانيت خود را چيزی جز سفير پيامبر اسلام نمی‌ديدم. به‌هر‌حال، ايام رجب و شعبان در دل آمريكا و در ميان شيعيان آمريكايی، نعمت عظيمی بود خارج از حد آرزوی طلبهٔ ساده‌ای چون من.

✅ @ghkakaie
90
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

15 Nov, 01:37

۵- عده‌اي اسلام را مترادف با تروريسم می‌شناختند.
6- تنها عدهٔ كمی بودند كه شناختي مختصر از اسلام داشتند كه بايد احتمال بدهيم كه اين‌ها همان دانشجويان مسلمان كلاس بودند!
بنابراين، شايد اقبال فراوان دانشجويان به اين كلاس‌ها تا حدودي از سر حس كنجكاوی يا علاقه به دشمن‌شناسی بوده است؛ ولی به‌هرحال، كار مسئولان اين دانشگاه در ارائهٔ اين درس و كتاب‌های نسبتاً خوبی كه در اين زمينه در اختيار دانشجويان قرار می‌دادند قابل تقدير است.
نكتهٔ مهم ديگر اين‌كه، اكثريت قريب به اتفاق دانشجويان، اسلام را تنها از طريق اهل سنت و كشور عربستان می‌شناختند. براي آن‌ها تصور مسلمان غير عرب بسيار دشوار بود. اكثر آن‌ها پر جمعيت‌ترين كشور مسلمان را عربستان سعودي می‌دانستند و وقتي نام اندونزي را به‌عنوان پرجمعيت‌ترين كشور مسلمان می‌شنيدند شگفت‌زده می‌شدند!
متن اصلي اين درس برای دانشجويان، كتاب Following Muhammad نوشته پروفسور كارل ارنست بود كه كاملاً‌ از سر انصاف، اسلام را بررسي كرده است. بنده این کتاب را تحت عنوان «اقتدا به محمد»، به فارسی ترجمه و از طریق انتشارات هرمس آن را منتشر کرده‌ام که به چاپ پنجم رسیده است. در اين كلاس‌ها، وقتی كه قسمت‌هايی از آيات قرآن كه با كتاب مقدس كاملاً‌ هم‌خوانی داشت تلاوت و ترجمه می‌شد، براي اكثر دانشجويان بسيار تعجب‌انگيز و غير قابل باور بود؛ چرا كه اسلام را نه دينی ابراهيمی، بلكه خطری سياسی برای تمدن غرب تلقی می‌كردند.
به‌هرحال، بنده توفيق داشتم كه در اين كلاس‌ها به معرفی اسلام و تشيع بپردازم و خدا را شاكرم كه توفيق چنين تبليغي را به عنوان يک طلبه به اين حقير عطا كرد. از آن پس، تعداد زيادی از دانشجويان، مراجعات مكرری به دفترم برای دريافت پاسخ سؤالات خويش داشتند؛ به نحوی‌كه تعجب پروفسور ارنست و ساير استادان برانگيخته شده بود. بنده در بعضی از گروه‌های بیست نفره كه توسط دانشجويان دكتری اداره می‌شد نيز شركت كردم تا با ديدگاه و سؤالات دانشجويان بيش‌تر آشنا شوم. به‌هر‌حال، در پايان كلاس‌ها يك بار ديگر از دانشجويان خواسته شد كه شناخت جديد خود را از اسلام بنويسند. آن‌چه به دست آمد، حكايت از توفيق اين كلاس‌ها و آمادگی فطرت پاک همهٔ جوانان در كل عالم برای پذيرش حق و گرايش به خدا داشت.
نكتهٔ جالب ديگر آن‌كه، وقتي از پروفسور ارنست خواستم كه يك كپی از نظرخواهی‌های دانشجويان را به من بدهد، سوگندی را يادآور شد كه به‌عنوان معلم خورده است و آن اين‌كه همهٔ تكاليف دانشجويان، خصوصی و محرمانه تلقی می‌شود ولو این‌که پاسخ‌نامه‌ها بدون نام تحویل می‌شد. مسائل خصوصی دانشجويان نبايد در جایی افشا شود. به‌هرحال با تعارفات و توجيهاتی كه خاص ما ايرانی‌هاست ايشان را متقاعد كردم كه برای ترجمهٔ آن كتاب و نگاشتن مقدمه‌ای بر آن، به اين نظرخواهی‌ها احتياج دارم! از اين رو، اسامي دانشجويان حذف شد و قسمتي از تكاليف دانشجويان در اختيار من قرار گرفت كه در اين مختصر نمی‌توان به تحليل آن‌ها پرداخت.

درس تفسير برای دانشجويان دكتری الهيات

در آن‌جا يك درس با عنوان قرائت متون عربی داشتند كه بنده توفيق پيدا كردم كه تفسير منسوب به امام صادق(ع) را به‌عنوان يک تفسير شيعی با صبغة عرفانی، هم‌راه با پروفسور ارنست، در يكی از اين كلاس‌ها ارائه دهم (حدود ۸ جلسه). شور و نشاط دانشجويان و استقبال آنان از مطالب عرفانی واقعاً مرا شگفت‌زده كرد و ظرافت‌ها و تأويل و تفسيرپذيری قرآن آن‌ها را متعجب ساخت؛ به نحوي‌كه افزون بر شش نفر دانشجوی اصلی كلاس، عدهٔ ديگری از دوستانِ آن‌ها نيز در كلاس‌ها و مباحث شركت می‌كردند. هم‌چنین دانشجویان چندين مهمانی خصوصی برای اينجانب ترتيب دادند و مباحث ارزنده‌ای مطرح شد. روز وداع، روزی خاطره‌انگيز و فضایی معنوی بود؛ هم برای حقير و هم براي آن جمع.

در جمع مسلمانان كاروليناي شمالي

مسلمانان اين ايالت را دو دسته تشكيل می‌دهند؛ يكی مهاجران كشورهای اسلامی و ديگر آمريكايی‌هایی كه مسلمان شده‌اند. در ميان مهاجران كشورهای اسلامی، به ويژه جوانان دانشجوی آن‌ها، حرارت و علاقهٔ فراوانی به اسلام ديده می‌شود. دانشجويانی كه مسلمان‌زاده هستند و بيش‌تر آن‌ها در آمريكا متولد شده‌اند؛ ولی والدينشان از كشورهای مختلف اسلامی به آمريكا مهاجرت كرده‌اند، در دانشگاه كاروليناي شمالي يك‌ديگر را پيدا كرده و با هم جلسات هفتگی تفسير قرآن داشتند. چندين جلسه از بنده دعوت كردند كه در جلساتشان شركت كنم. هرچند اكثر قريب به اتفاق آن‌ها اهل سنت بودند؛ ولي از درس و بحث بنده استقبال شايانی كردند و از اين‌كه يک روحانی مسلمان و يک استاد دانشگاه دعوت آن‌ها را پذيرفته و برای ايشان وقت گذاشته است، بسيار مشعوف بودند.
84
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

15 Nov, 01:36

همه با کامپیوتر و در کم‌تر از دو ساعت تهیه شد. بهترین عینکی بود که تا کنون داشتم! چون دانشگاه کارولینای شمالی همهٔ مخارج مرا پذیرفته بود، دکتر ارنست خرج عینک را که خیلی گران بود از جانب دانشگاه به عهده گرفت. به هر حال فرج بعد از شدت مصداق پیدا کرده بود!* اسکان، آرامش دل، احترام، التیام زخم پیشانی و ترمیم عینک. *کاش چیزهای بیش‌تر و بهتری از خدا خواسته بودم!

پروفسور ارنست و همسرش

پروفسور ارنست، شخصی متواضع و انسان‌دوست است. علاقهٔ خاصی به حضرت ختمی‌مرتبت و فرهنگ اسلامی دارد. بر در اتاقش در دانشگاه، به‌جای هر عبارت دیگر، به عربی نوشته است: «احقرالعباد؛ کارل ارنست»! خود و همسرش از منتقدان سیاست‌های جورج بوش در ایجاد اسلام‌هراسی و ایران‌هراسی بودند. حدود یک سال بعد از سفر بنده، هر دو سفری به ایران داشتند. در شیراز مهمان ما بودند. با بنده و خانواده‌ام و همسر و فرزندانم هم از نزدیک بیش‌تر آشنا شدند. دکتر امید صفی که مقیم آمریکاست، در یکی از کنفرانس‌های خارج از کشور، بنده را دید و گفت که شما چه کردید که ارنست و همسرش پس از بازگشت از ایران به شدت علیه بوش موضع گرفته و در روزنامه مقاله نوشته‌اند. همسر پروفسور ارنست، جودی ارنست که هنرمند معروفی در زمینهٔ سفال‌گری و سرامیک است، پس از بازگشت از ایران مقالهٔ تندی با عنوان «آقای بوش شما از چه چیزی می‌ترسید و مردم را از چه چیزی می‌ترسانید؟» در یکی از روزنامه‌های پر تیراژ آمریکا منتشر کرده و در آن ضمن توصیف ایران و مردم فهیم، مهربان و آزاده‌اش، از سیاست ایران‌هراسی بوش، رئیس جمهور آمریکا، به شدت انتقاد کرده بود. امید صفی بعدا این مقاله را برایم فرستاد.

تدريس دروس عمومي

دروس عمومي در  دانشگاه کارولینای شمالی، مثل سایر دانشگاه‌های آمریکا، از جاي‌گاه خاصي برخوردار است. همهٔ دانشجويان دورهٔ كارشناسی اين دانشگاه، در هر رشته‌اي كه باشند، بايد در اولين تابستان قبل از شروع دورهٔ تحصيلي خود، يک كتاب در علوم انسانی را كه دانشگاه معرفی مي‌كند بخوانند و امتحان بدهند. جالب است بدانيد كه دو سال پيش، مسؤولان اين دانشگاه، گزيده‌ای از قرآن و تفسير آن، نوشته مايكل سلز (Michael Sells) را براي حدود هفت‌هزار دانشجوی ورودی معرفی كرده بودند. با توجه به جريانات ۱۱ سپتامبر، اين امر سر و صدای زيادي ايجاد كرده بود و عده‌اي از پدر و مادرها عليه دانشگاه، شکایتی اقامه كرده بودند مبنی بر اين‌كه اين آموزش‌ها باعث انحراف فرزندانشان می‌شود؛ ولی در دادگاه، مسئولان دانشگاه تبرئه شده بودند.

به‌هرحال، در ميان دوازده واحد عمومی، سه واحد درسی وجود دارد که دانشجويان اين سه واحد را به صورت اختياري از بين چهار عنوان درسي انتخاب مي‌كنند. يكي از اين عناوین،‌ درسي است با عنوان «آشنايي اجمالي با اسلام» (An Introduction to Islam). این درس در دو گروه، یعنی در دو کلاس مجزا تدریس می‌شود. سقف دانشجويان مورد پذیرش اين كلاس‌ها قبلاً‌ ۳۰ نفر بوده است؛ ولي پس از وقايع ۱۱ سپتامبر، استقبال دانشجويان از درس آشنايي با اسلام به قدري بوده است كه مسؤولان دانشگاه مجبور شده‌اند سقف اين كلاس را تا ۱۲۰ نفر دانشجو افزايش دهند. همين درس در دانشگاه جورج واشنگتن، اخيراً در سقف ۲۵۰ نفر در سالن آمفی‌تئاتر ارائه می‌شود.

بنده به‌عنوان هم‌كار پروفسور كارل ارنست (Carl Ernst)، تدريس در يكي از اين كلاس‌ها را به صورت مشترک به‌عهده داشتم. وای که اگر آن افسران هیکلی یک متر در دو مترِ فرودگاه از این موضوع مطلع می‌شدند! اين ۱۲۰ دانشجوی کلاس، پس از ارائهٔ درس اصلی در طول هفته، به ۶ گروه ۲۰ نفری تقسيم می‌شدند و ۶ نفر از دانشجويان دكتري و كارشناسی ارشد الهيات در اين ۶ گروه به بررسي و تحليل مطالب كلاس اصلی و پاسخ‌گويی به سؤالات دانشجويان می‌پرداختند.

روش شروع كار اين بود كه در اولين جلسه، از كليهٔ دانشجويان خواسته شد به‌عنوان اولين تكليف درسی، هرچه درباره اسلام مي‌دانند، بنويسند و هفتهٔ بعد تحويل دهند. مطالب جالبی از لابلای نوشته‌های دانشجويان به دست می‌آمد :
۱- عده‌ای هيچ شناختی از اسلام نداشتند.
۲- عده‌ای اسلام را نه به عنوان يك دين وحياني و آسماني، بلكه ساخته و پرداختهٔ شخصي به نام محمد مي‌دانستند كه جنگ‌افروز و خون‌ريز بوده است.
۳- عده‌ای گفته بودند كه فقط مي‌دانيم كه محمدعلی كِلِی مسلمان بوده است!
۴- جمعی مسلمانان را گروهی می‌دانستند كه با جمعيتشان كه به نحو انفجاری در حال افزايش است، خطری برای آيندهٔ تمدن آمريكا و اروپا به حساب می‌آيند.
66
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

15 Nov, 01:35

پیشانیِ زخمی، عینکِ شکسته که اگر آن را از چشم بر‌ می‌داشتم نمی‌توانستم درست ببینم، و اگر بر چشم می‌گذاشتم همه چیز را نصف و نیمه می‌دیدم! بالاتر از آن، دلِ شکسته بود؛ احساس می‌کردم تحقیر شده‌ام. پرواز از دست داده، خستهٔ یک سفر بسیار طولانی از شیراز تا این‌جا. نه موبایل داشتم و نه هیچ‌ وسیلهٔ دیگری که وضعیتم را به پروفسور کارل ارنست که در فرودگاه رالی منتطرم بود، اطلاع دهم. نمی‌دانستم باید به رالی بروم و یا باید به ایران برگردم!، از طرف دیگر، کتاب‌ها روی زمین ریخته بود و هیچ چسبی هم برای چسب‌کاری کارتن نداشتم!
از خودم خیلی بدم آمده بود. هر فحشی که بلد بودم به خودم می‌دادم: «خاک بر سرت کنند! بیچارهٔ بدبخت! آمدی در قلب شیطان بزرگ که این همه سختی و مصیبت بکشی!؟ مگر این‌جا طواف کعبه است که: سرزنش‌ها گر کند خار مغیلان غم مخور!؟ اصلا نمی‌بایستی به این سفر می‌آمدی!». بالاخره دست به دامن خود خدا شدم که: «رَبِّ إِنِّي لِمَا أَنْزَلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ»
رفتم به طرف کتاب‌ها و کارتن، که ناگهان یکی از همان نظامیان یک متر در دو متری جلو آمد و گفت چکار می‌کنی!؟ گفتم میخواهم کتاب‌هایم را بسته‌بندی کنم. گفت برو کنار این وظیفهٔ من است! چون ما کارتن را باز کرده‌ایم خود باید آن را ببندیم. بعد شروع کرد به بسته‌بندی کتاب‌ها با بهترین ابزار و چسب آمریکایی! گویی فرج بعد از شدت شروع شده بود! با کیفیت عالی و بهتر از اول بسته‌بندی کرد.

عیب می جمله بگفتی هنرش نیز بگو!

سپس یک افسر دو متری دیگر آمد و راهنمایی کرد که شرکتی که بلیط من به رالی مربوط به آن شرکت است، دفترش در کجای فرودگاه قرار دارد. به آن دفتر رجوع کردم. خانم بسیار مهربانی که متصدی بلیط بود، وقتی نگرانی و ناراحتی مرا دید گفت: «ناراحت نباشید چون در کنسل شدن بلیطتان‌ شما مقصر نبوده‌اید به عهدهٔ ماست که با پرواز بعدی شما را به رالی بفرستیم. اولین پرواز کم‌تر از یک ساعت دیگر و هواپیمایش نیز از قبلی بهتر است». کمی آرامش پیدا کردم.

در خانهٔ پروفسور ارنست

بالاخره به فرودگاه رالی رسیدم. بیچاره پروفسور ارنست بیش از سه ساعت در فرودگاه رالی منتظر بود. در پرواز قبلی هم مرا ندیده بود و سخت نگران شده بود. ماجرا را تعریف کردم. خیلی از جانب خودش عذرخواهی کرد که باعث به زحمت‌افتادن بنده شده است. از جانب دولت بوش هم عذرخواهی کرد که به علت مسائلی که خود مسببش بوده، این همه مسلمانان را به زحمت انداخته است.
با پروفسور ارنست از رالی به شهر دانشگاهی چپل‌هیل رفتیم؛ به خانهٔ ویلایی دکتر ارنست. خانه در محیطی پر درخت و سر سبز و آرام قرار داشت. تا فاصلهٔ صد متری از اطراف، هیچ خانهٔ دیگری نزدیک آن نبود. خانواده‌اش نیز از بنده استقبال گرمی کردند. سگشان هم به استقبال آمد تا ابراز مهربانی کند! من خودم را عقب می‌کشیدم. سگ جلوتر می‌آمد؛ می‌ترسیدم که لیسم بزند و برای نماز دچار مشکل شوم. پرفسور ارنست و همسرش فکر کردند که بنده از سگ می‌ترسم لذا آن سگ را دعوا کردند و او را از هال به یک پاسیو شیشه‌ای فرستادند که ما را می‌دید. در را هم به رویش بستند که به هال نیاید. همین‌طور که ما روی مبل نشسته بودیم و صحبت می‌کردیم، دیدم که آن سگ در پاسیو روی زمین نشسته و ناله‌ها و زوزه‌های جان‌سوزی دارد! دلم برایش سوخت. گفتم: «این سگ چه ناراحتی دارد؟». گفتند: «هیچی! فکر می‌کند که شما دوستش ندارید! هر کس داخل خانه می‌شود او را تحویل می‌گیرد ولی شما او را تحویل نگرفتید!». توضیح دادم که مشکلم ترس یا نفرت از سگ نیست مسألهٔ نماز است. می‌ترسم مرا لیس بزند. گفتم: «خوب حالا چطور می‌شود او را آرام کرد؟». گفتند: « اگر کمی نوازشش کنی مطمئن می‌شود که دوستش داری و آرام می‌شود!  گفتم: «اگر قول می‌دهد که مرا لیس نزد نوازشش می‌کنم!». آن سگ را که همین‌طور ناله می‌کرد آوردند و بنده با مهربانی گردن و پشتش را چند بار نوازش کردم؛ لذا خیلی خوش‌حال و آرام مثل بچهٔ آدم رفت و گوشه‌ای نشست! چه می‌کند این محبت! از محبت خارها گل می‌شود!
محل اسکان من یک آپارتمان کوچک با مبلمان و تجهیزات کامل، جنب محل کار در دانشگاه بود. ولی پروفسور ارنست و خانواده‌اش مرا در خانهٔ خویش سه روز مهمان کردند. یک
پماد مخصوص به بنده دادند برای زخم پیشانیم که روزی چندبار استفاده کنم. شاید باورکردنی نباشد که در عرض سه روز آن زخم کاملا خوب شد. در اولین فرصت، پروفسور ارنست  مرا به یک مرکز چشم‌پزشکی برد. هم آزمایش چشم بود، هم تعیین شمارهٔ عینک، هم انتخاب فرام جدید و هم تهیهٔ شیشهٔ نشکن. یک عینک با سه محور دور و نزدیک و آستیگمات.
51
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

15 Nov, 01:35

این دوستی در طول زمان، شدیدتر و پایدارتر گشت و تا همین امروز باقی است.

مرا عهدی‌ست با جانان، که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم

پروفسور ارنست در دانشگاه کارولینای شمالی آمریکا  تدریس دروس عرفان و اسلام‌شناسی را به عهده داشت و اخیرا بازنشست شده است. در تابستان ۱۳۸۳، با معرفی و وساطت پروفسور کارل ارنست، به دعوت دانشگاه كارولينای شمالي، به مدت چهار ماه (يک نيمسال) به اين دانشگاه دعوت شدم تا ضمن همكاری با استادان آمريكايي در تدريس دروس اسلامي، چند سخنراني داشته باشم و نيز ترجمهٔ يك كتاب را از انگليسی به فارسی به عهده بگيرم؛ ولي با توافق آنان، اين برنامه به‌صورت فشرده، در دو ماه انجام يافت.

مركز ایالت كارولينای شمالی، شهر «رالی» است. بزرگ‌ترين دانشگاه اين ايالت، يعني دانشگاه كارولينای شمالي با سی هزار دانشجو در شهر چپل‌هیل Chapel Hill واقع است كه شهری كوچك می‌باشد و صرفاً‌ به بهانهٔ تأسيس اين دانشگاه در نزديكی رالی ايجاد شده است و اكثر ساكنان آن را دانشجويان، استادان و كارمندان اين دانشگاه تشكيل مي‌دهند. اين دانشگاه در تمام مقاطع تحصيلي و در اكثر رشته‌هاي دانشگاهي، دانشجو مي‌پذيرد و دارای كتابخانه‌ها و آزمايش‌گاه‌های بسيار بزرگ است. مركز انتشارات اين دانشگاه در سطح اروپا و آمريكا بسيار معتبر است و كتاب‌های ارزنده‌ای در تيراژ بسيار بالا منتشر مي‌كند.

از شیراز تا رالی

بنده بلیط پروازم به ترتیب به شرح زیر بود:
شیراز- تهران- دبی- پاریس- فرودگاه محل بازرسی (که الآن یادم نیست کجا بود)- فرودگاه رالی
یعنی شش فرودگاه باید عوض می‌کردم تا به مقصد برسم. دو چمدان و یک کارتن بزرگ داشتم که حاوی تعداد زیادی کتاب بود و آن را به خوبی بسته‌بندی کرده بودم. با مشقت بسیار به فرودگاه پاریس رسیدم. هنگام نماز ظهر برای وضو به دست‌شویی رفتم که برای امثال ما تعبیه نشده است! رعایت مسائل طهارت و نجاست خیلی سخت بود. چند روزی بود که دملی نیز در پیشانیم پیدا شده و زخم شده بود. تطهیر محل زخم نیز مزید بر علت شد و باعث گشت که آن‌جا عینکم از چشمم بیفتد‌ و یک شیشهٔ آن کلا خرد شد و روی زمین ریخت و شیشهٔ دیگرش نیز یکی دو تَرَک برداشت!
با مصیبت بیش‌تری، از جمله با عینک یک‌چشمی شکسته، به فرودگاه محل تفتیش در آمریکا رسیدم.

ورود به آمریکا

ورود حقیر به آمریکا در سال ۲۰۰۳ میلادی بود؛ یعنی درست در اوج وقایع پس از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ و امنیتی شدن شدید همهٔ فرودگاه‌های آمریکا. بوش، رئیس جمهور آمریکا، ایران را یکی از محورهای شرارت خوانده‌بود. در آن‌جا و در آن فرودگاه، ابتدا مسافران را برای تفتیش به دو گروه آمریکایی و غیره تقسیم کردند. آمریکاییان زودتر تفتیش و خلاص می‌شدند. سپس آن غیره، به دو گروه اروپایی و غیره تقسیم می‌شدند. اروپایی‌ها زودتر خلاص می‌شدند. آن‌گاه این غیرهٔ دومی را به مسلمان و غیره تقسیم می‌کردند. در این‌جا این غیرهٔ سومی زودتر خلاص می‌شدند! خلاصه مسلمانان هم به دو دستهٔ خطرناک و غیر خطرناک تقسیم می‌شدند که طبعا بنده در گروه خطرناک قرار می‌گرفتم! خلاصه دردسرتان ندهم، در گروه خطرناک هم همه را خلاص کرده بودند و فقط بندهٔ سراپا تقصیر باقی مانده بودم!! افسران نظامی با ابعاد یک متر در دو متر مقابلم ایستاده بودند!! هرچه گفتم که: «من به رالی پرواز دارم و با این وضعیت پروازم را از دست می‌دهم»، گفتند: «این مسأله و مشکل شماست نه ما!»
شروع کردند به تفتیش ساک‌ها؛ کارتن را هم باز کردند و همهٔ کتاب‌ها را روی زمین ریختند. سپس شروع کردند به تطبیق چهره، بررسی پاسپورت و سایر مسائل امنیتی؛ ضرب انگشت، بررسی چشم و غیره. یک سؤال افسر مربوطه این بود که: «چرا این زخم پیشانی در عکس پاسپورتت نیست؟» به نظر شما یک فیلسوف چه جوابی می‌تواند به این سؤال بدهد!؟ توضیح دادم که: «ببخشید! عکس پاسپورت مربوط به دو سال قبل است و این زخم دو سه روز است که پیدا شده!!». یک قبله‌نما با خودم داشتم. گیر داده بودند که این قطب‌نما را برای چه می‌خواهی!؟ توضیح دادم که قطب‌نما نیست؛ قبله‌نماست. برای پیدا‌کردن جهت قبله برای نماز لازم دارم. سؤال کرد که: «جهت قبله که می‌خواهی پیدا کنی اورشلیم است!؟». گفتم نه، مکه است. سؤال کرد: «عینکت چرا شکسته است!؟» و... پس از مدت زیادی سؤال و جواب و در حالی‌که یک ساعت هم از زمان پروازم به رالی گذشته بود و پرواز را از دست داده بودم گفتند: «مرخصی و می‌توانی بروی»!
وضعیت اسفناکی بود. هیچ هم‌سفر و هم‌راهی نداشتم. دو چمدان بزرگ و یک کارتن کتاب را باید حمل می‌کردم که همهٔ کتاب‌هایش پخش شده بود. گیج شده بودم. اصلا نمی‌دانستم به کدام سمت باید بروم.
59
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

15 Nov, 01:34

«بسم الله الرحمن الرحیم»

🗒 #یاد_ایام

🖋فصل چهارم، سفرهای علمی خارج از کشور

قسمت اول، آمریکا ۱ (پیاپی چهلم)

همان‌طور که قبلاً آوردم، حقیر در دوره دبیرستان دوره کامل دوازده پایه ( level ) زبانِ انگلیسی را در انجمن ایران و آمریکای آن زمان گذراندم و دیپلم این انجمن را دریافت کردم. قبل از انقلاب دانشجوی رشتهٔ مهندسی برق و الکترونیک دانشگاه پهلوی (شیراز) بودم. همان‌طور که در قسمت‌های قبل آمد، با توجه به این‌که زبان رسمی دانشگاه پهلوی انگلیسی بود، ما در بدو ورود به دانشگاه، هجده واحد زبان انگلیسی را می‌گذراندیم و در حد پروفشنسی و تافل بر زبان انگلیسی مسلط شدیم. تمام کتاب‌هایمان به انگلیسی بود و استادانمان نیز یا انگلیسی زبان بودند و یا به زبان انگلیسی تدریس می‌کردند؛ البته به جز درس ادبیات فارسی! لذا بنیهٔ زبان انگلیسی این حقیر قوی شده بود. بعد از رحلت حضرت آیت‌الله نجابت رضوان‌الله تعالی علیه، با نظر مرحوم آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نجابت، دورهٔ فوق لیسانس الهیات را در دانشگاه قم (مرکز تربیت مدرس) و دکتری فلسفه و کلام را در دانشگاه تربیت مدرس تهران گذراندم. باز هم با نظر مرحوم حاج شیخ محمدتقی نجابت، به استخدام دانشگاه شیراز درآمدم و از سال ۷۳، مراحل ارتقا از مربی، استادیاری، دانشیاری و استادی را در این دانشگاه در کم‌ترین زمان ممکن طی کردم. در همین حین، فرصت‌های مطالعاتی علمی و نیز حضور در کنفرانس‌های متعددی در خارج از کشور برایم فراهم شد. ضمن این سفرها و در حاشیه آن‌ها، فرصت‌های تبلیغ دینی به زبان انگلیسی نیز در خارج کشور برای حقیر حاصل شد. همان‌طور که قبلاً عرض کردم، این توفیقات نیز از یک گفت‌وگوی ساده به زبان انگلیسی با یک زائر خارجی در مدینهٔ منوره و کنار حرم مطهر حضرت ختمی مرتبت صلی‌الله علیه و آله و سلم آغاز شد؛ گفت‌وگویی که حضرت استاد، آیت‌الله نجابت در آفتاب سوزان مرداد ۱۳۶۵ شاهد آن بودند‌؛ ایستاده به ادامهٔ آن گفت‌وگو تشویقم کردند و دعا. دعای ایشان را عامل توفیقات در سفرهای خارجی می‌دانم، که همگی پس از رحلت حضرت استاد و با عنایت و تشویق مرحوم آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نجابت انجام گرفت. این سفرها شامل سفرهای علمی به کشورهای آمریکا، انگلستان، آلمان، اتریش، ایتالیا، یونان، نیوزیلند، بوسنی و هرزگوین، مالزی، اندونزی، ترکیه، سوریه، آذربایجان و ارمنستان بود. به برخی از این کشورها چند بار سفر داشتم. گزارش این سفرها و دستاوردهای علمی و تبلیغی آن‌ها می‌تواند برای برخی از پژوهش‌گران و مبلغان و نیز عامهٔ علاقمندان به این مباحث مفید باشد.

آمریکا ۱

دانشگاه کارولینای شمالی، پروفسور کارل اِرنْسْت

تقریباً در سال ۱۳۷۳ بود که مقاله‌ای را به زبان انگلیسی در مجلهٔ انجمن ابن عربی ( Ibn Arabi Society )  که در آکسفورد چاپ می‌شد، مطالعه می‌کردم تحت عنوان: «انسان عاری از صفات» ( The Man Without Attributes ) که در باب فنای صفاتی بایزید بسطامی بود. محتوای مقاله آن‌چنان مرا مجذوب کرد که نام نویسنده چندان در ذهنم نقش نبست. به ویژه آن‌که سخن از عریان شدن از صفات بود تا چه رسد به اسم و رسم. پنج سال بعد در خرداد ماه ۱۳۷۸، هنگامی که همایش جهانی ملاصدرا در تهران و شیراز برگزار می‌شد و بیش از دویست مهمان داشت، در برخورد با یکی از مهمانان خارجی، بی‌اختیار با وی احساس نوعی قرابت و آشنایی می‌کردم؛ هرچند که وی را هیچ‌گاه ندیده بودم. پس از مدتی در یک فرصت مناسب جلو رفتم و نامش را پرسیدم .پاسخ داد: «کارل ارنست». در ذهنم به جست‌وجو پرداختم. این نام را جایی خوانده و یا شنیده بودم. ناگهان برقی در ذهنم زد و پرسیدم: «شما مؤلف مقالهٔ "انسان عاری از صفات" نیستید؟». چهره‌اش سرخ شده بود؛ با حالتی که شرم و تواضع را با هم آمیخته بود، پاسخ داد: «آری»؛ و این آغاز آشنایی من با پروفسور کارل ارنست بود. بعداً نیز که در شیراز بدون آن‌که متوجه باشد وی را بر سر مقبرهٔ شیخ روزبهان بقلی زیر نظر گرفته‌ بودم، اشک در چشمان و بغضی در گلو داشت؛ عشقش به روزبهان مثال زدنی بود و تواضعش نسبت به شیخ بر رفعتش در ذهن من می‌افزود؛ و این باعث شد که کتاب‌هایش در مورد روزبهان را تهیه و مطالعه کنم. وی دو کتاب درباره روزبهان داشت که در آن تاریخ هنوز هیچ‌کدام به فارسی ترجمه نشده بود و حکایت از علاقهٔ بی‌حد و اندازه‌اش به عرفان اسلامی و تصوف داشت. بعد از مدتی فهمیدم که ایشان شاگرد مرحومه پروفسور آن‌ماری شیمل نیز بوده است. حقیر دو بار مرحوم شیمل را در شیراز و تهران ملاقات کرده و با وی هم‌سخن شده بودم. به خوبی احساس می‌کردم که برکات وجودی خانم پروفسور شیمل باید خیلی بیش‌تر از کتاب‌هایش باشد و اکنون کارل ارنست را شاهد صدق آن احساس می‌یافتم. بدین ترتیب دوستی‌ام با پروفسور ارنست آغاز شد.
76
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

14 Nov, 12:41

🟧🟩مراقبه

📖گزیده‌ای از کتاب حدیث سرو نوشته حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر قاسم کاکایی به مناسبت روز سالگرد وفات و بزرگداشت مرحوم علامه سید محمد‌حسین طباطبایی

✅ @ghkakaie
123
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

14 Nov, 07:53

🟫🟨جلوه گر نور خدا

🎙سرودهٔ حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر قاسم کاکایی در تکریم مقام مرحوم علامه سید محمد‌حسین طباطبایی به مناسبت روز بزرگداشت و وفات ایشان

⏳مدت زمان: ۴دقیقه و ۴۳ ثانیه

✅ @ghkakaie
171
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

14 Nov, 03:26

درسگفتار شرح الاسماء الحسنی (شرح دعای جوشن کبیر)،جلسه۱۱۹:

معنی ایمان و مراتب آن

و هم ايضا على اصناف فمنهم السابقون المقربون ومنهم من دونهم بحسب تفاوت سيرهم وسلوكهم فان السير في الله لا نهاية له وان كان السير إلى الله متناهيا ويرفع الله الذين امنوا والذين اوتوا العلم درجات وبعد المرتبة الادنى من الايمان المرتبة الدنيا منه وهى التصديق الجازم التقليدي بما ذكر وفائدتها كالاولى حقن الدماء والاموال نعم ان كان مشفوعة بالعمل الصالح والقلب السليم يحشر صاحبه مع اصحاب اليمين ويثاب على حسب عمله وبعد هذه المرتبة الايمان البرهانى لاهل النظر فيستدلون بالاثار على المؤثر وبعده مرتبة الايمان بالغيب يعرفون الصانع تعالى من وراء حجاب ولها عرض وجميع هذه المراتب لاهل العلم إلى ان ينتهى إلى حد العين فيسمى صاحبه عارفا ونهاية العرفان مقام حق اليقين والفناء المحض ومثال المراتب العلم والمعرفة بالنار كان يصدق بعض الناس بالنار بان يسمع ان النار شيئ يجعل كل شئ يصل إليه شبيها به وكل ما يماسه يحيله إلى نفسه وكلما يؤخذ منه لا يتطرق فيه نقصان وله على ما يجاوره اشراق ولمعان هيئته من الاشكال الصنوبرية وخليفة في الانارة للانوار العلوية وذلك الشئ اسمه النار وهذا بحذاء ايمان المقلدين الذين يتبعون اكابر الدين بلا برهان يقودهم إلى علم اليقين وان اشتبه على كثير منهم الغش والثمين وسموا الظن والتخمين باليقين وربما نرى كثيرا ممن اقتفى اثر اصحاب الظن ولا حجة قاطعة بيده يقول ايقانى في المطلب الفلاني بمثابة لو قال قائل بنقيضه لاقتلنه أو لاحرقنه واخوانه إذا سمعوا ذلك يمدونه في الغى فيبسطون من اشتداد ايقانه وينشطون من استحكام ايمانه وكلهم استسنموا ذوى ورم ونفخوا من غير ضرم الم
✅ @ghkakaie
141
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

14 Nov, 03:26

🎙️|فایل صوتی کامل |

▶️#درسگفتار_شرح_الاسماء_الحسنی
جلسه : ۱۱۹

🌍 محل تدریس :
شیراز ، حوزه علمیه شهید محمد حسین نجابت ( ره )

📅 تاریخ : ۱ خرداد ۱۳۹۲

🕝مدت زمان صوت :
۳۴ دقیقه و ۴۱ ثانیه
✅ @ghkakaie
137
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

13 Nov, 19:22

🟦⬜️مهر خوبان

🎥بازنشر گزیده‌ای از مصاحبه با مرحوم علامه سید محمد‌حسین طباطبایی به مناسبت بزرگداشت و سالروز وفات ایشان

⏳مدت زمان: ۳ دقیقه و ۲۶ ثانیه

✅ @ghkakaie
151
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

12 Nov, 17:38

درسگفتار شرح مثنوی معنوی جلسه۱۲۰،ابیات ۳۶۷۰تا۳۷۲۹:

شد حواس و نطقِ باپایان ما
محو نور دانش سلطان ما

حسها و عقلهاشان در درون
موج در موج لدینا محضرون

چون بیاید صبح وقت بار شد
انجم پنهان شده بر کار شد

بیهشان را وا دهد حق هوشها
حلقه حلقه، حلقه‌ها در گوشها

پای‌کوبان دست‌افشان در ثنا
ناز نازان ربنا احییتنا

آن جلود و آن عظام ریخته
فارسان گشته غبار انگیخته

حمله آرند از عدم سوی وجود
در قیامت هم شکور و هم کنود

سر چه می‌پیچی کنی نادیده‌ای
در عدم ز اول نه سر پیچیده‌ای

در عدم افشرده بودی پای خویش
که مرا کی بر کند از جای خویش

می‌نبینی صنع ربانیت را
که کشید او موی پیشانیت را

تا کشیدت اندرین انواع حال
که نبودت در گمان و در خیال

آن عدم او را هماره بنده است
کار کن دیوا سلیمان زنده است

دیو می‌سازد جفان کالجواب
زهره نه تا دفع گوید یا جواب

خویش را بین چون همی‌لرزی ز بیم
مر عدم را نیز لرزان دان مقیم

ور تو دست اندر مناصب می‌زنی
هم ز ترس است آن که جانی می‌کنی

هرچه جز عشق خدای احسنست
گر شکرخواریست آن جان کندنست

چیست جان کندن سوی مرگ آمدن
دست در آب حیاتی نازدن

خلق را دو دیده در خاک و ممات
صد گمان دارند در آب حیات

جهد کن تا صد گمان گردد نود
شب برو ور تو بخسپی شب رود

در شب تاریک جوی آن روز را
پیش کن آن عقل ظلمت‌سوز را

در شب بدرنگ بس نیکی بود
آب حیوان جفت تاریکی بود

سر ز خفتن کی توان برداشتن
با چنین صد تخم غفلت کاشتن

خواب مرده لقمه مرده یار شد
خواجه خفت و دزد شب بر کار شد

تو نمی‌دانی که خصمانت کیند
ناریان خصم وجود خاکیند

نار خصم آب و فرزندان اوست
همچنانک آب خصم جان اوست

آب آتش را کشد زیرا که او
خصم فرزندان آبست و عدو

بعد از آن این نار نار شهوتست
کاندرو اصل گناه و زلتست

نار بیرونی به آبی بفسرد
نار شهوت تا به دوزخ می‌برد

نار شهوت می‌نیارامد به آب
زانک دارد طبع دوزخ در عذاب

نار شهوت را چه چاره نور دین
نورکم اطفاء نار الکافرین

چه کشد این نار را نور خدا
نور ابراهیم را ساز اوستا

تا ز نار نفس چون نمرود تو
وا رهد این جسم همچون عود تو

شهوت ناری به راندن کم نشد
او بماندن کم شود بی هیچ بد

تا که هیزم می‌نهی بر آتشی
کی بمیرد آتش از هیزم‌کشی

چونک هیزم باز گیری نار مرد
زانک تقوی آب سوی نار برد

کی سیه گردد ز آتش روی خوب
کو نهد گلگونه از تقوی القلوب

بخش ۱۶۳ - آتش افتادن در شهر به ایام عمر رضی الله عنه

آتشی افتاد در عهد عمر
همچو چوب خشک می‌خورد او حجر

در فتاد اندر بنا و خانه‌ها
تا زد اندر پر مرغ و لانه‌ها

نیم شهر از شعله‌ها آتش گرفت
آب می‌ترسید از آن و می‌شکفت

مشکهای آب و سرکه می‌زدند
بر سر آتش کسان هوشمند

آتش از استیزه افزون می‌شدی
می‌رسید او را مدد از بی حدی

خلق آمد جانب عمر شتاب
کآتش ما می‌نمیرد هیچ از آب

گفت آن آتش ز آیات خداست
شعله‌ای از آتش بخل شماست

آب و سرکه چیست نان قسمت کنید
بخل بگذارید اگر آل منید

خلق گفتندش که در بگشوده‌ایم
ما سخی و اهل فتوت بوده‌ایم

گفت نان در رسم و عادت داده‌اید
دست از بهر خدا نگشاده‌اید

بهر فخر و بهر بوش و بهر ناز
نه از برای ترس و تقوی و نیاز

مال تخمست و بهر شوره منه
تیغ را در دست هر ره‌زن مده

اهل دین را باز دان از اهل کین
همنشین حق بجو با او نشین

هر کسی بر قوم خود ایثار کرد
کاغه پندارد که او خود کار کرد

بخش ۱۶۴ - خدو انداختن خصم در روی امیر المؤمنین علی کرم الله وجهه و انداختن امیرالمؤمنین علی شمشیر از دست

از علی آموز اخلاص عمل
شیر حق را دان مطهر از دغل

در غزا بر پهلوانی دست یافت
زود شمشیری بر آورد و شتافت

او خدو انداخت در روی علی
افتخار هر نبی و هر ولی

آن خدو زد بر رخی که روی ماه
سجده آرد پیش او در سجده‌گاه

در زمان انداخت شمشیر آن علی
کرد او اندر غزااش کاهلی

گشت حیران آن مبارز زین عمل
وز نمودن عفو و رحمت بی‌محل

گفت بر من تیغ تیز افراشتی
از چه افکندی مرا بگذاشتی

آن چه دیدی بهتر از پیکار من
تا شدی تو سست در اشکار من

آن چه دیدی که چنین خشمت نشست
تا چنان برقی نمود و باز جست

آن چه دیدی که مرا زان عکس دید
در دل و جان شعله‌ای آمد پدید

✅ @ghkakaie
147
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

12 Nov, 17:34

🎙| فایل صوتی کامل |

جلسه ۱۲۰ #شرح_مثنوی_معنوی (دفتر اول)

⬜️با ارائه حجت الاسلام والمسلمین دکتر قاسم کاکایی

🗓تاریخ جلسه :
سه شنبه ۲۲آبان ۱۴۰۳

🕝 مدت زمان: ۶۴ دقیقه و ۴۰ ثانیه

#شرح_شعر
#مولانا
✅ @ghkakaie
142
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

12 Nov, 12:30

🎙هم اکنون کلاس درحال برگزاری است .

📎لینک ورود :
https://vroom.shirazu.ac.ir/elmi23

✅ @ghkakaie
159
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

11 Nov, 12:33

📣 انجمن علمی - دانشجویی دانشکده الهیات دانشگاه شیراز برگزار می کند:📣

💠 دوره شرح مثنوی معنوی💠

✅ با ارائه حجت الاسلام والمسلمین دکتر قاسم کاکایی

جلسهٔ: ۱۲۰

⏳زمان برگزاری :
سه‌شنبه،  ۲۲ آبان ۱۴۰۳ _   ساعت ۱۶

🖇️لینک شرکت آنلاین در دوره :
https://vroom.shirazu.ac.ir/elmi23

📌(شرکت برای عموم آزاد است )

✅ @ghkakaie
196
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

10 Nov, 03:38

درسگفتار شرح گلشن راز، جلسهٔ ۱۱۹:

خراباتی شدن از خود رهایی است
خودی کفر است ور خود پارسایی است

نشانی داده‌اندت از خرابات
که «التوحید اسقاط الاضافات»

خرابات از جهان بی‌مثالی است
مقام عاشقان لاابالی است

خرابات آشیان مرغ جان است
خرابات آستان لامکان است

خراباتی خراب اندر خراب است
که در صحرای او عالم سراب است

خراباتی است بی حد و نهایت
نه آغازش کسی دیده نه غایت

اگر صد سال در وی می‌شتابی
نه کس را و نه خود را بازیابی

گروهی اندر او بی پا و بی سر
همه نه مؤمن و نه نیز کافر

شراب بیخودی در سر گرفته
به ترک جمله خیر و شر گرفته

شرابی خورده هر یک بی‌لب و کام
فراغت یافته از ننگ و از نام

حدیث و ماجرای شطح و طامات
خیال خلوت و نور کرامات
✅ @ghkakaie
154
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

10 Nov, 03:37

🎙️ باز نشر  فایل صوتی #درسگفتار_شرح_گلشن_راز
اثر منظوم شیخ محمود شبستری (ره)

▶️ جلسه ۱۱۹

🕝مدت زمان صوت:
۲۸ دقیقه و ۴۷ ثانیه

🗓️تاریخ تدریس:
۲۰ خرداد ۱۳۹۱

✅تدریس شده در حوزهٔ علمیهٔ شهید محمد حسین نجابت( ره)

✅ @ghkakaie
131
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

09 Nov, 12:32

🌷🌷حدیث سرو،گل و لاله

📝دستنوشته شهید حبیب روزیطلب برگفته از کتاب عشق و شهادت به مناسبت سالگرد شهادت شهید حبیب روزیطلب

#شهید_حبیب_روزی‌طلب
✅ @ghkakaie
161
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

09 Nov, 05:44

🌺🌺حُبِّ حَبیب

🎥بازنشر گزیده‌ای از سخنرانی حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر قاسم کاکایی در مراسم چهلمین سالگرد شهادت شهید حبیب روزیطلب

⏳مدت زمان: ۲دقیقه و ۴۳ثانیه
#کلیپ
#شهید_حبیب_روزی‌طلب
#گزیده_بیانات
✅ @ghkakaie
177
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

08 Nov, 16:52

🌼🌼 انقطاع تام

📜 بازنشر بیانات مرحوم آیت الله نجابت رضوان الله تعالی درباره شهید حبیب روزیطلب به مناسبت سالگرد شهادت شهید حبیب روزیطلب

#متن_عکس
#شهید_حبیب_روزی‌طلب
✅ @ghkakaie
214
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

08 Nov, 01:31

الف- می‌گفت که: «در زمان جوانی یک روز جلو قنسولخانه (کنسولگری انگلیس) در شیراز عبور می‌کردم. دیدم که یکی از انگلیسی‌ها که معلوم بود رئیس است، اتومبیلش خراب شده است؛ راننده و مکانیک هر کار می‌کنند نمی‌توانند درستش کنند. خود آن فرد انگلیسی یک کتاب از جیبش بیرون آورد و کمی آن را برگ زد و مطالعه کرد. سپس سراغ راننده و مکانیک که بالای سر اتومبیل بودند رفت و گفت: "این‌جای ماشین را این کار کنید و آن‌جای ماشین را اون کار". چند دستور داد. آن‌ها هم همین کار را کردند. این بار تا استارت زدند، اتومبیل روشن شد. من (سید) تعجب کردم. جلو رفتم و از آن فرد انگلیسی پرسیدم که "این چه کتابی بود که این‌چنین حیرت‌آور به درست شدن اتومبیل کمک کرد؟"» (ما هم از سید نمی‌پرسیدیم که با چه زبانی با آن فرد انگلیسی سخن گفتی!) سید ادامه داد که: «آن فرد انگلیسی گفت: "این کتاب قرآن بود! شما مسلمان‌ها از این کتاب استفاده نکردید، ولی ما خیلی از این کتاب استفاده کردیم. بیش‌تر پیشرفت‌هایی که می‌بینید نصیب ما شده است، همه ناشی از این کتاب است".» سپس خود سید می‌گفت: که: «بله عزیزانم خود قرآن هم همین مسئله را تایید می‌کند و می‌گوید که: "هر تر و خشکی در این کتاب هست.  وَلَا رَطْبٍ وَلَا يَابِسٍ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُبِينٍ». البته بنده الان بعد از سال‌ها، هرچه قرآن مطالعه می‌کنم چیزی راجع به مثلا شمع و پلاتین اتومبیل در آن پیدا نکرده‌ام!. معلوم است که آن فرد انگلیسی، به قرآن خیلی عالم‌تر از بنده بوده است و مسائلی را در قرآن می‌یافته که منِ عمامه سر از یافتن آن عاجزم. هیچ احتمال دیگری غیر از این ندهید!!

ب- یک بار نیز از یک منبع موثق برایمان نقل می‌کرد که وقتی که روس‌ها خواستند که گنبد امام رضا علیه‌السلام را به توپ ببندند، هیچ گلولهٔ توپی به گنبد اصابت نمی‌کرد! بلکه هر گلولهٔ توپ پس از شلیک می‌آمد و یک طواف کامل دور  گنبد امام رضا علیه‌السلام انجام می‌داد و بعد دوباره باز می‌گشت و در لولهٔ همان توپی که از آن شلیک شده بود فرو می‌رفت!!

اللّهُمَّ اجْعَلْ عَواقِبَ امُورِنا خَیْراً

✅ @ghkakaie
216
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

08 Nov, 01:30

۱۵- علی پیروزمند، رزمنده‌ای بود هم‌سن و رفیق گرمابه و گلستان برادرم نادر. او هم مثل برادرم در سن ۱۶ سالگی، با دست بردن در کپی شناسنامه، به جبهه آمده بود. وی نوهٔ دختری مرحوم آقای حاج علی‌اصغر سیف بود و پدرش نیز معلم کلاس پنجم ابتدایی حقیر. از کودکی در برنامه‌های مختلف، با برادرم نادر هم‌راه بود. یک زمان در جبهه، یکی از بچه‌های رزمنده لباس‌های خودش را شسته و گذاشته بود که خشک بشود. پیراهن نظامی علی پیروزمند را قرض گرفته بود تا بپوشد و پس از خشک شدن لباس‌هایش، آن را به علی برگرداند. اتفاقاً کارت و پلاک علی پیروزمند در همین پیراهن بوده است. آن برادر عزیز با همان پیراهن به فیض شهادت رسیده بود. ستاد آمار شهدا، با توجه به کارت و پلاکی که در جیبش بود، نام علی پیروزمند را جزو شهدا آورده بودند. خبر به شیراز رسیده بود. خانوادهٔ علی پیروزمند سوگوار شده و بسیار گریه و زاری کرده و به یک‌دیگر تسلیت گفته بودند. در همین هنگام، علی پیروزمند که از ماجرا بی‌خبر بوده است با پایان یافتن ماموریتش به شیراز برگشته بود. پس از نیمه شب به خانه رسیده بود. زنگ نزده بود.حال کلید داشته و یا  از دیوار به حیاط پریده بود، بنده خاطرم نیست. ولی به هر حال، اهالی خانه ناگهان با شهید علی پیروزمندی روبرو می‌شوند که زنده شده و مقابل آن‌ها حاضر شده است‌! حالِ آن خانواده را خودتان به تصویر بکشید! وحشت، خوش‌حالی، حیرت، شُکر و یا آمیخته‌ای از همهٔ این‌ها.

۱۶- از کادوهایی که رزمندگان جبهه برای بچه‌های کوچک خانواده می‌آوردند، یکی چتر منوّر بود‌. این چتر در اصل برای نگه داشتن منورهای پرتابی در هوا استفاده می‌شد، به خصوص در شب‌های عملیات. این چترها، منورها را در هوا، به مدت بیش‌تری نگه می‌داشتند، تا راه برای رزمندگان روشن شود و یا مانع حرکت مخفیانهٔ طرف مقابل گردد. اما در شهر هم می‌‌شد که به نخ‌های آن چتر، ابزار و آلات دیگری بست و به هوا پرتاب کرد. در این صورت، چتر با حالتی زیبا و آهسته پایین می‌آمد. دیگر تحفهٔ جبهه پوکه‌های فشنگ بود‌. رزمندگان با اقسام آن‌ها کاردستی‌های جالب و زیبایی می‌ساختند و به بچه‌های خانواده هدیه می‌دادند.

۱۷- در مقطعی در یکی از گردان‌ها شایع شده بود که یکی از رزمندگان پس از مجروحیت و بهبود یافتن، با معصومین علیهم‌السلام در تماس است. هم‌چنین با حضرت ولی عصر عجل‌الله تعالی فرجه‌‌الشریف و نیز با حضرت اباالفضل علیه‌السلام در تماس است و با آن بزرگواران گفت‌وگو می‌کند. می‌گفتند که وقتی‌که آن معصومان و بزرگواران با این رزمنده ارتباط می‌گیرند، او نیمه مدهوش می‌شود و تکلم او با آن بزرگواران در همین حالت نیمه مدهوشی است. با نوار کاست، برخی از مکالمات او را در این حالتِ از خود بی‌خودی ضبط کرده بودند. البته قاعدتاً صدای معصومین علیهم‌السلام را ما نمی‌شنیدیم و تنها صدای این رزمندهٔ عزیز قابل شنیدن بود. بعداً این نوار تکثیر و به شدت در همهٔ جبهه‌ها پخش شد. دست به دست می‌گشت. یکی از این نوارها هم به دست بنده رسید. با آن‌که باورش برایم سخت بود، ولی حرمت جبهه و رزمندگان مرا به باور می‌خواند. تا آن‌که امکان و صحت موضوع را از حضرت استاد سؤال کردم. ایشان فرمودند که باید نوار را گوش بدهم تا نظر بدهم. بنده نوار را خدمت ایشان بردم. کاست را در ضبط گذاشتم. ضبط صوت را روشن کردم. همان کلمهٔ اول و یا دوم این رزمنده را که شنیدند با شدت تمام دست‌هایشان را تکان دادند و گفتند: «خاموشش کن، خاموشش کن! یا حقه‌بازی‌ است و یا توهم صرف! به‌هرحال، دروغ است». البته یقین دارم که حضرت استاد قبل از پخش نوار هم از موضوع کاملا آگاه بودند. لیکن می‌خواستند رد گم کنند! من از این دروغی که در حد وسیع پخش شده بود تا باعث تقویت ایمان مومنین گردد (و نمونه‌های آن را امروز هم به شکل‌های مختلف در تریبون‌های گوناگون  می‌بینیم) یاد حکایت‌هایی افتادم که ذکر آن در این‌جا به عنوان حسن ختام، خالی از لطف نیست:
مرحوم پدرم به گُل و گیاه علاقهٔ زیادی داشت. باغچه و  گلدان‌های خانه، همیشه جزو دغدغه‌های ایشان بود. سید، پیرمردی که کار باغبانی انجام می‌داد و مثل پدرم بی‌سواد بود، با پدرم دوست بود. وی بسیار خوش بیان بود. پای منبرهای زیادی نشسته بود. همیشه پند و نصایح تاریخی و اخلاقی زیادی برای نقل کردن داشت! ایشان برای کمک به پدرم به خانهٔ ما می‌آمد و در کار باغبانی به پدرم کمک می‌کرد. معمولاً ناهار هم می‌ماند و در خدمت او بودیم. سر سفره و بعد از آن، حکایت‌های زیادی برای ما نقل می‌کرد. این حکایت‌ها را بدان سبب نقل می‌کرد که ایمانمان به امور دینی زیاد شود و متدین بار بیاییم. البته طلبه شدن حقیر ربطی به این حکایت‌ها ندارد. بی‌خودی شایعه درست نکنید! دو تا از آن حکایت‌ها را در این‌جا نقل می‌کنم:
163
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

08 Nov, 01:30

۱۱- به سعید ابوالاحرار هم خیلی علاقه داشتم. سعید و حبیب روزی‌طلب از دبیرستان با هم هم‌کلاس بودند؛ هر دو عارف مسلک؛ هر دو دانشجو؛ هر دو طلبه؛ هر دو نیز خدمت مرحوم حضرت آیت‌الله نجابت می‌رسیدند؛ ولی سعید بیش‌تر مظهر قبض و حبیب بیش‌تر مظهر بسط الهی بود. هر دو نیز در ماه محرم به شهادت رسیدند. سعید در محرم ۱۳۶۰ و حبیب در محرم ۱۳۶۱. پس از شهادت سعید، و قبل از شهادت حبیب، در یکی از عملیات‌ها در اتوبوسی عازم خط مقدم برای عملیات بودیم. حبیب با من نبود. در جمع بچه‌ها در اتوبوس، برایشان سخنرانی کردم. از خدا و شهادت و لقاءالله گفتم. بچه‌ها حال خوشی نصیبشان شده بود. از حال خوش آن‌ها، حال من هم نیز خوش شد. اتوبوس در حال حرکت بود. سرم را روی صندلی گذاشته بودم. بین حالت خواب و بیداری، ناگهان سعید ابوالاحرار را دیدم. چهره‌ای بسیار نورانی داشت. نورش مثل مغناطیس مرا جذب خود کرد. مرا از خودم ربود و با سرعت به طرف خودش کشید. وقتی که نزدیکش رسیدم، گویا مدرّسی شده بود که در حوزه مشغول تدریس است. جمعی نیز اطرافش حلقه زده بودند. برخی از آن‌ها را بعداً در محضر درس حضرت آیت‌الله نجابت دیدم. اما آن زمان و در آن اتوبوس، آن‌قدر غرق در تمنای شهادت بودم که متوجه نشدم سعید دارد به من گِرای طلبگی را می‌دهد! بعدها اصرار حبیب روزی‌طلب بر طلبه شدن این حقیر نیز این اشارت را تکمیل کرد. به توفیق الهی، حضرت آیت‌الله نجابت رضوان‌الله تعالی علیه، دستم را گرفتند و آن رویا و آن اشارات را به منصه ظهور رساندند.

۱۲- روزی در چزابه، در خط مقدم در سنگری نشسته بودیم. با بچه‌ها مشغول ناهار خوردن بودیم؛ سفره‌مان خاک، بدن‌هایمان گردآلود و لباس‌هایمان خاکی و بعضاً خونی بود. آب برای شستن دست‌ها نداشتیم. نان خشکی داشتیم که با غذایی که یادم نیست چه بود، با همان دست‌ها، در دهان می‌گذاشتیم. یکی از بچه‌ها، یک رادیو ترانزیستوری کوچک داشت که خیلی قوی بود؛ موج‌ها و ایستگاه‌های مختلفی را می‌گرفت؛ هم از عراق و هم از ایران! رادیو روشن بود. این بار ایران را گرفته بود. همان‌طور که غذا می‌خوردیم، برنامه‌ای بهداشتی پخش می‌شد. خانم گوینده توصیه‌های بهداشتی برای غذا خوردن را ذکر می‌کرد: دست‌ها را چگونه و با چه صابونی باید بشوییم، سبزی خوردن را  حتما با پرمنگنات بشوییم، پس از مصرف غذا، چگونه ظرف غذا را سرپوشیده در یخچال بگذاریم تا میکروب به آن‌ها نفوذ نکند و...! ما غذا می‌خوردیم؛ به آن خانم گوینده گوش می‌دادیم؛ هم‌دیگر را نگاه میکردیم؛ و فقط می‌خندیدیم؛ خیلی زیاد!

۱۳- در سنگرهای جزیرهٔ فاو بودیم. یکی از بچه‌ها داشت نقل می‌کرد که این‌جا سگ‌ های وحشی دارد که شب‌ها مزاحم هستند. هرچه آن‌ها را چخ می‌کنیم، نمی‌‌ترسند و در نمی‌روند. یکی دیگر از بچه‌ها گفت: «خب بندهٔ خدا! سگ‌های اینجا که فارسی بلد نیستند لذا معنی چخ را نمی‌فهمند! چیز دیگری باید به آن‌ها بگویی. باید به عربی چخشان کنی». اولی گفت: «مثلاً چی باید بگیم؟!» دومی جواب داد: «الجِخ» چون چ هم ندارند ج باید بگویی»!!

۱۴- در همین جزیرهٔ فاو در خط مقدم بودیم. مسئول خط شهید منصور خادم‌صادق بود. دیدم که بچه‌های خط کمی از او ابراز نارضایتی می‌کنند. علت را که جویا شدم، فهمیدم که شهید خادم‌صادق بر اجرای مقررات خیلی تاکید می‌کند. همه باید در بیرون سنگر کلاه ایمنی به سر داشته باشند. پوتین‌ها باید واکس زده باشند. وقتی آن‌ها را به پا می‌کنی، باید بندهای آن‌ها را محکم ببندی، ولو که برای کاری عادی از سنگر خارج شوی. غیر از موارد ضروری، از سنگر نباید بیرون بیایی. نگهبانی‌ها و پست‌ها باید درست سر ساعت مشخص عوض شوند و... . بچه‌ها می‌گفتند که قبلاً یک مسئول خط داشتیم به نام محمد اسلامی‌نسب که خیلی خوش بود. به ما هم خیلی آسان می‌گرفت. همه‌اش می‌خندید. خودش روی خاک‌ریز، بدون کلاه ایمنی می‌نشست و وقتی عراقی‌ها خمپاره شلیک می‌کردند و به هدف اصابت نمی‌کرد، بلند بلند می‌خندید. می‌گفت: «هُو هُو، نخورد، نخورد!» بدین ترتیب به ما روحیه می‌داد. البته این بچه‌ها در اواخر حیات شهید محمد اسلامی‌نسب با او آشنا شده بودند. شمر بودن او را ندیده بودند! به هرحال، این هر دو مسئول خط، از خط ناسوت گذشتند و به ملکوت پیوستند. یعنی هم خادم‌صادق و هم اسلامی‌نسب، شهید شدند. هر دو الآن نزد خود خدا نشسته‌اند و از یک جا روزی می‌خورند. می‌دانم که خدا با آن‌ها به شکل مقرراتی برخورد نمی‌کند و بر هیچ‌کدام سخت نمی‌گیرد. رحمت و رضوان خداوند بر هر دو بزرگوار شهید.
الهی عامِِلنا بِفَضلک و لا تُعامِلنا بِعَدلک
148
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

08 Nov, 01:29

از هر اتومبیلی که می‌خواهد وارد شود،  برگ تردد طلب می‌کند تا راهشان دهد. بعد حاج نبی برگه‌ای از جیب پیراهنش درآورد؛ قبض مربوط به خشک‌شویی لباسش در شیراز بود که حاج نبی هنگام مرخصی لباسش را به آن‌جا برای شست‌وشو داده بود، اما قبض خشک‌شویی هنوز در جیبش مانده بود‌. گفت می‌خواهی با همین قبض رد بشویم! خنده‌ام گرفت! به پیرمرد که رسیدیم خیلی جدی از ما و اتومبیلمان تقاضای رؤیت برگ تردد کرد. حاج نبی هم با جدیت قبض خشک‌شویی را به دست او داد. پیرمرد قبض را به دقت بررسی کرد. فکر کنم نازی‌ها هم در جنگ دوم جهانی برگ تردد را این‌چنین با دقت بررسی نمی‌کردند!! بعد از آن که از صحت آن برگه مطمئن شد، قبض را پس داد و گفت: بسیار خوب می‌توانید رد شوید. بدین ترتیب اجازهٔ عبور داد. خدا ما را ببخشاید و در قیامت شرمندهٔ آن پیرمرد مجاهدِ ساده دل نگرداند و همه ما را با امام حسین علیه‌السلام محشور فرماید.

۸- در جبههٔ جنوب، به خصوص در تابستان و به ویژه در شب‌ها، پشه‌هایی حمله می‌کردند که گزش آن‌ها وحشتناک بود. وقتی می‌گزیدند، تا مدت‌ها خارش محل گزیدن، ما را اذیت می‌کرد. شب‌ها تا صبح از دست آن‌ها خواب نداشتیم. مجبور بودیم که تمام قسمت‌های بدن را بپوشانیم. گاهی دست و صورت را هم کرمی می‌زدیم که ضد پشه بود. گاهی هم با پوتین می‌خوابیدیم. ولی هیچ‌کدام از این تمهیدات، در برابر آن پشه‌های هوشمند فایده نداشت. معروف بود که این پشه‌ها حتی از روی پوتین نیز پای آدم را می‌گزند چه برسد از روی جوراب یا دستکش! بچه‌ها نام آن‌ها را فانتوم گذاشته بودند. علت هم آن بود که ابتدا کنار گوشمان صدایشان را حس می‌کردیم که با سرعت عبور می‌کردند، عین یک فانتوم. این بدان معنی بود که حمله حتماً انجام خواهد شد! منتظر بودیم تا یک نقطه از سر و بدن بمباران شود. و همیشه هم بمبارانشان حتمی بود! باز هم مثل فانتوم که1 صدای پرواز و بعد انداختن بمبشان در گوشمان بود: ویژ- بُم

۹- در تیپ امام سجاد علیه‌السلام، که بعداً به لشکر فجر ارتقا پیدا کرد، پیرمردی بود که وی را حاجی صلواتی می‌گفتیم. چرا که مرتب و به مناسبت‌های مختلف، صلوات می‌فرستاد و یا طلب صلوات می‌کرد. در قسمت تبلیغات تیپ و لشکر فعال بود؛ بسیار مومن بود و نماز شب خوان؛ اما امان از وقتی که صبح‌ها و قبل از اذان صبح می‌خواست همه را بیدار کند و به نماز شب وادارد! یک چراغ قوهٔ کوچک داشت و یک بلندگوی دستی! صدای خودش هم غرا بود. نزدیک تک تک سنگرها می‌رفت. از سنگر فرماندهی شروع می‌کرد. هرچه شعر برای نماز شب و اهمیت آن بلد بود می‌خواند و در بلندگو فریاد می‌کرد

شب خیز که عاشقان به شب راز کنند
گرد در و بام دوست پرواز کنند

هرجا که دری بود به شب بر بندند
الا درِ عاشقان که شب باز کنند

بعد یکی یکی اشخاص را در بلندگو صدا می‌زد: «آقای فلانی چه قدر می‌خوابی؟ بلند شو نماز بخوان. وقت برای خواب زیاد است. آن‌قدر زیر خاک‌های قبر بخوابیم تا خسته شویم! پاشو بابا! یا الله!». همه به زور و یا با شوق بلند می‌شدند و آماده نماز شب. من فکر نمی‌کنم هیچ‌جا و هیچ‌وقت دیگر عاشقان را این‌گونه به درگاه معشوق صدا زده باشند! حتی معشوق حافظ هم او را این چنین صدا نزده بود! بلکه یواشکی در گوش او زمزمه کرده  و بیدارش نموده بود که:

سر فرا گوش من آورد و به آواز حزین
گفت ای عاشق دیرینه من خوابت هست!؟

۱۰- عملیات فتح‌المبین بود. در یک دسته از یک گروهان مربوط به یکی از گردان‌ها که فرمانده گردان عباس رفاهیت بود، حدود بیست تا سی نفر از بچه‌هایی بودند که از محلی از مناطق بوشهر اعزام شده بودند؛ همه اهل یک محل، همه داش مشتی، اهل سیگار و ...به ظاهر، اصلاً اهل جبهه نبودند. دورهمی، تفریحی و پیک‌نیکی به جبهه آمده بودند! شب‌ها می‌گفتند، می‌خندیدند، سیگار می‌کشیدند و حرف‌های به اصطلاح بچه‌ها، ریچال می‌زدند. زیر بار احدی نمی‌رفتند. همه از دستشان کلافه بودند و حتی معتقد بودند که باید به عقب برگردند‌. اما عباس رفاهیت قبل از شب عملیات، از حبیب روزی‌طلب خواست که برای آن‌ها سخنرانی کند. حدود نیم ساعت تا سه ربع ساعت، حبیب برای آن‌ها سخنرانی کرد. حبیب سحر کرد یا جادو نمی‌دانم! آن‌قدر حال همهٔ آن‌ها منقلب شده بود که به گریه و هق‌هق افتادند. دست در گردن هم انداخته، از هم حلال بودی می‌طلبیدند؛ همین‌طور از مسئولان گروهان و گردان و تیپ. چشم‌هاشان مملو از اشک بود. قادر به کنترل هق‌هق گریه خود نبودند. بعد هم سوار ماشین‌ها شدند و دسته جمعی به خط مقدم رفتند! از سرنوشت آن‌ها دیگر خبری پیدا نکردم. حتی یادم نیست که حبیب چه می‌گفت! فقط یادم است که خودم هم در گوشه‌ای دور از آن مجموعه نشسته بودم و به حبیب گوش می‌دادم و سراپا گریه بودم.
136
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

08 Nov, 01:29

گفت: ای ناقه چو هر دو عاشقیم
ما دو ضد بس هم‌ره نالایقیم

سرنگون خود را از اشتر درفکند
گفت سوزیدم ز غم تا چند چند

حال پیدا کنید ناقه و مجنون را در این داستان جبهه!!

بالاخره در آن کشش دوسویه، یک ماه بیشتر دوام نیاوردم. برادرم در آستانهٔ ازدواج بود. مشکلی برایش پیش آمده بود که ظاهرا حضور من در شیراز لازم شده بود. همان را بهانه کردم و بازگشتم! خدمت استاد که رسیدم لبخند معنی‌داری تحویلم دادند؛ بله؛ حکمت این را که چرا برخلاف مواقع دیگر، این بار برای جبهه همه را بسیج نکردند، فهمیدم‌. البته این‌که به حقیر اجازه دادند، حکمت دیگری داشت که بماند.

حال که دارم این قسمت را می‌نویسم به‌عنوان حسن ختام برای فصل مربوط به جبهه، خاطرات پراکندۀ تلخ و شیرینی که از حضور در جبهه در زمان‌ها و مکان‌های مختلف داشتم به صورت یک جُنگ و یا کشکول مختصر، تقدیم می‌کنم. البته سعی می‌کنم تا خاطراتی را که بیش‌تر جنبه شیرینی داشته باشند، در اولویت قرار دهم. به علت این‌که در جبهه غلّ و غش از سینهٔ بچه‌ها رخت بر بسته بود، حالت شوخ‌طبعی در بسیاری از آنان ظهور و بروز زیادی داشت.

۴- قبلاً گفتم که امکانات ارتش عراق به لحاظ تجهیزات، تدارکات، تغذیه و لجستیک بسیار زیاد بود. از همه جا حمایت می‌شد. به همین سبب، مهمات را مثل نقل و نبات، بر سر ما می‌ریختند. خمپاره‌های ۶۰ ،۸۰ و ۱۲۰ خوراک صبح و ظهر و شام ما بود که از جانب بعثی‌ها سِرو می‌شد! در یکی از جبهه‌ها در خط مقدم، آتش دشمن خیلی سنگین بود؛ به نحوی که بارش اقسام خمپاره لحظه‌ای قطع نمی‌شد! یکی از بچه‌ها می‌گفت:  «گمانم عراقی‌ها چند کارگرِ مهاجر‍ِ عملهٔ بی‌سواد را به نحو کنتراتی استخدام کرده اند؛ لوله‌های خمپاره را در اختیار آن‌ها قرار داده و گلوله‌های خمپاره را نیز کنارشان گذاشته‌اند؛ به آن‌ها گفته‌اند که این لوله‌ها را با این گلوله‌ها پر کنید و مزد بگیرید! آن بیچاره‌ها هم هرچه گلوله را در لوله می‌اندازند گیر نمی‌کند بلکه شلیک می‌شود! دوباره می‌اندازند، باز هم شلیک می‌شود!  خلاصه آن لوله پر نمی‌شود تا شب! آن‌وقت نوبت شیفت شب می‌رسد تا لوله را پر کند!».

۵- قبل از عملیات فتح‌المبین بود. امکانات ما خیلی کم بود. حتی کلاه ایمنی نظامی که محافظ سر رزمندگان باشد، کم داشتیم. به هر کدام از رزمندگان یک کلاه می‌دادند. معمولاً رزمندگان با خودکار یا ماژیک، بر روی این کلاه هم شعار می‌نوشتند و هم نام خودشان را. شعارها بیش‌ترینش این بود: عاشق شهادت و یا مسافر کربلا. پس از این شعارها، نام خودشان را می‌نوشتند. از فرماندهی دستور آمده بود از نوشتن روی کلاه‌ها پرهیز کنند. چون این کلاه‌ها را بعداً در اختیار رزمندگان جایگزین قرار می‌دهند و اگر قرار باشد هر کس یادگاری و یا شعاری روی کلاه بنویسد، معلوم است که چه می‌شود و چه بر سر کلاه می‌آید! فرماندهٔ گروهان ما که یک شیرازیِ اصیل و از بچه‌های مسجد آتشی‌ها بود، سر صبح‌گاه گفت: «این مسخره بازی‌ها چیست که در می‌آورید؟ هی روی کلاهتان شعار می‌نویسید! رزمنده هم‌واره باید به فکر کشتن دشمن باشد تا مردن خودش! پس هی روی کلاه ننویسید: عاشق شهادت، دلواپسِ مُردن!». از این اصطلاح دوم یعنی دلواپسِ مردن همه زیر خنده زدند! چرا که کم‌تر این واژهٔ دلواپس را شنیده بودند! مگر این اواخر در صحنه سیاسی که دلواپسانِ سیاسی را دیدیم!

۶- سنگرهای دسته جمعی، خانه رزمندگان محسوب می‌شد. مجموعه‌ای از امور باید در این سنگرها رعایت شود: نظافت، بهداشت، تغذیه و امثال آن. این امور را هفتگی و گاهی هم روزانه به یکی از بچه‌های سنگر واگذار می‌کردند. نام او در این مدت یک هفته و یا در همان یک روز شهردار بود. شهردار باید سنگر را تمیز می‌کرد، وسایل را مرتب می‌نمود، غذا را از ماشین‌های پخش غذا می‌گرفت و به سنگر می‌آورد، ظرف‌ها را می‌شست و کارهای دیگری از این دست. بچه‌های جبهه گه‌گاه برای خانواده‌شان نامه می‌نوشتند؛ پستچی آنها را می‌گرفت و به شهر می‌برد و ارسال می‌کرد. جواب‌ها را نیز می‌گرفت و نامه‌ها را بین سنگرها و بچه‌ها تقسیم می‌کرد. یکی از بچه‌ها که اهل یکی از شهرستان‌ها بود می‌گفت: «در نامه‌ای که برای مادرم نوشته بودم آورده بودم که: مادر جان امروز در جبهه شهردار شدم! مادرم  هم در جواب نوشته بود که:  پسرم خیلی خوشحال شدم که بالاخره به جایی رسیدی اگر ممکن است یک کار هم برای برادرت که بیکار است پیدا کن.

۷- یک بار با نبی رودکی فرمانده تیپ امام سجاد علیه‌السلام، با اتومبیل ایشان، نمی‌دانم که به کجا رفته بودیم و داشتیم به مقر تیپ باز می‌گشتیم. دم در نگهبانی پیرمردی بسیجی نگهبانی می‌داد تا غریبه‌ها را راه ندهد. قبل از آن‌که به دم در نگهبانی برسیم حاج نبی گفت: این پیرمرد سواد ندارد. من را هم که فرمانده تیپ هستم نمی‌شناسد.
116
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

08 Nov, 01:28

🗒 #یاد_ایام

🖋 فصل سوم (جبهه) قسمت دوازدهم (پیاپی سی و نهم)

پذیرش قطع‌نامه ۵۹۸

عمل به تکلیف
جُنگِ جَنگ
کشکول جبهه
ختامه مِسک

۱- جنگ خیلی طولانی شده بود. از جبهه عبور کرده و به شهرها رسیده بود. بعثی‌ها هر روز شهری را با موشک هدف قرارمی‌دادند. هواپیماهاشان بر سر مردم کوچه و بازار و زن و کودک بمب می‌ریختند. دیگر تمام معاهدات بین‌المللی و اخلاق جنگ نیز زیر پا گذاشته شده بود. استفاده از سلاح شیمیایی نه تنها در جبهه که در شهرهایی امثال حلبچه، درنده خویی صدام و دیوانگی و دروغگویی حامیان شرقی و غربی و بی‌دینش را روز به روز آشکارتر می‌کرد. پشت پرده تصمیمات ستادی فرماندهان جنگ- نیز هنوز روشن نیست و در پس درگیری‌ها و تسویه حساب‌های سیاسی مخفی مانده است. نامه‌هایی که از جانب فرماندهان جنگ به امام نگاشته شد، سمت و سویش معلوم نیست. هرچه بود باعث شد که قطع‌نامه ۵۹۸ از جانب امام پذیرفته شود و به تعبیر خودشان جام زهر را به تلخی بنوشند. البته تصمیمی حکیمانه و شجاعانه بود؛ هم‌راه با پا گذاشتن بر روی نفس خودشان و پس گرفتن همه شعارهایی که داده بودند و ابطال این سخن که «حرف مرد یکی است»؛ و نشان دادن این‌که «مرد آن است که اگر حکمت اقتضا کند حرفش دو تا شود». حداقلش آن‌که تصمیم امام عمل به تکلیف بود. این کار فقط از بزرگ‌مرد ز خود رسته‌ای مانند امام ساخته بود.

۲- پس از پذیرش قطع‌نامه از سوی حضرت امام در سال ۶۷، هم منافقین به تکاپو افتادند و هم صدام؛ تا به زعم خود تا تنور گرم است نان را بچسبانند و به خیال خود، عقب‌نشینی امام را تکمیل کنند. حملهٔ منافقین از غرب کشور و تحرکات صدام در جنوب، قطعه‌ای از همین پازل بود. ظاهراً جبهه‌ها خالی شده و نوعی سستی در آن‌ها به وجود آمده بود. امام در پیامی از مردم خواست که باز هم مقابل تجاوز دشمن بایستند. مردم نیز در پاسخ به امام به سوی جبهه‌ها سرازیر شدند. حقیر از سال ۵۸ در کردستان تا سال ۶۷ در جبههٔ جنوب، هم‌واره هم عمل به تکلیف را در ذهن داشتم و هم آرزوی شهادت را در دل. اما شهادت نصیبم نشده و عزیزان بسیار عزیزی در این مدت طولانی از کنارم پرواز کرده بودند. حفظ دستاوردهای این نُه سال و نیز پاسداری از خون آن عزیزان، علاوه بر پیام امام، باز هم احساس تکلیف را روی دوشم آورد. اما عجیب بود که برخلاف همیشه، حضرت استاد بر وجود خلأ در جبهه‌ها تأکید نداشتند. لذا همه را برای جبهه بسیج نکردند و  درس‌ها را تعطیل ننمودند. اما وقتی که بنده خدمتشان رسیدم تا اجازهٔ جبهه بگیرم و درس‌هایم را تعطیل کنم، با خوش‌رویی اجازه‌ام دادند و برایم دعا کردند‌.

۳- این بار که به جبهه می‌رفتم تعلقات پشت جبهه‌ام کمّاً و کیفاً بیش از هر بار دیگر بود. غیر از مادرم، همسرم و سه فرزند خردسالم، تعلق بزرگ‌تری هم داشتم: حضرت استاد؛ گوهر گران‌بهایی که به سختی به دست آورده بودم و نمی‌خواستم به آسانی ایشان را از دست بدهم. بهشت من حوزه و حضور در خدمت حضرت استاد بود. خیلی پخته‌تر از سال ۵۸ یا ۶۰ شده بودم؛ کم‌تر اسیر احساس می‌شدم. از سوی دیگر آن سخت‌گیری‌ها و فشارهای تربیتی هم در محضر استاد در کار نبود؛ همه نوازش بود و محبت از حبیب روزی‌طلب هم در کنارم خبری نبود. کسی دیگر از رفقای حوزه هم نیز با من هم‌راه نشده بود؛ حضرت استاد هم ضرورت حضور را در جبهه برای رفقا اعلام نکرده بودند. عشق مرا به پشت جبهه می‌خواند و تکلیف حضورم را در جبهه الزام می‌کرد!! وقتی که در جبهه حضور پیدا کردم دیدم ماشاءالله! با لب جنباندن حضرت امام آن‌قدر نیرو در جبهه زیاد شده بود که مسئولان ستادی نمی‌دانستند با این نیروها چه کنند. نیروها را از این پادگان به آن پادگان منتقل می‌کردند. بنده می‌توانستم پارتی بازی کنم و به همت مسئولان، در پادگان‌ها نخوابم و مستقیم به خط مقدم بروم؛ همین هم شد! به خط مقدم رفتم اما آن‌جا هم آن‌قدر نیرو زیاد بود که شگفت‌زده شدم. دانستم که حضرت استاد گویی در عالم معنا جبهه و خاک‌ریزها را ز نزدیک دیده‌ و به همین علت، درس‌ها را تعطیل ننموده و طلاب را اعزام نکرده بودند‌. اما بنده درس‌هایم را تعطیل کرده بودم؛ هم درس‌هایی را که از حضرت استاد می‌گرفتم و هم درس‌هایی را که خودم در حوزه تدریس می‌کردم. لذا یک نوع فشار و کشش دو سویه در خودم احساس می‌کردم. در این فشار و دوگانگیِ بین عشق و تکلیف و یا بین دو عشق، یاد مجنون و شترش افتادم. در مثنوی، مجنون سوار بر شتر به سوی شهر لیلی می‌رفت و شتر هم پشت سر خویش در شهر مجنون فرزندی جاگذاشته بود و شدیدا میلش به برگشتن نزد فرزندش بود. لذا مقصود این دو نفر در دو جهت مخالف بود.

هم‌چو مجنونند و چون ناقش یقین
می‌کشد آن پیش و این واپس به کین

میل مجنون پیش آن لیلی روان
میل ناقه پس پی کُرّه دوان

یک دم ار مجنون ز خود غافل بُدی
ناقه گردیدی و واپس آمدی
145
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

07 Nov, 17:37

🎙️|فایل صوتی کامل|

💡 #سلسله_نشست_ها_طلب_و_اخلاق_طلبگی

🎤حجت الاسلام و المسلمین دکتر قاسم کاکایی

جلسهٔ ۵۲

🗓️تاریخ برگزاری : ۱۷ آبان ۱۴۰۳

⏳ مدت زمان : ۴۸ دقیقه و ۰۲ ثانیه

✅ @ghkakaie
157
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

07 Nov, 14:35

هم اکنون در حال پخش می‌باشد.

https://www.aparat.com/dastgheib/live

✅ @ghkakaie
145
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

07 Nov, 05:33

🩷🤍پرستار پرستوها🤍🩷

🎙سرودۀ حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر قاسم کاکایی به مناسبت ولادت پر سعادت حضرت زینب سلام الله علیه

⏳مدت زمان: ۳ دقیقه و ۱۵ ثانیه

#سروده #شعر
#کلیپ
#حضرت_زینب س

✅ @ghkakaie
169
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

07 Nov, 03:27

درسگفتار شرح الاسماء الحسنی (شرح دعای جوشن کبیر)، جلسه ۱۱۸:

یا دلیل المتحیرین، یا غیاث المستغیثین، یا صریخ المستصرخین، یا جار المستجیرین، یا امان الخائفین، یا عون المؤمنین

يا دليل المتحيرين يا غياث المستغيثين يا صريخ المستصرخين في القاموس الصرخة الصيحة الشديدة وكغراب الصوت أو شديده وتصرخ تكلفه والصارخ المغيث والمستغيث ضد كالصريخ فيهما يا جار المستجيرين في القاموس الجار المجاور والذى اجرته من ان تظلم والمجير يا امان الخائفين الخوف له مراتب ففى مقام خوف الموت قبل التوبة وخوف العقوبة وفى مقام خوف المكر افامنوا مكر الله فلا يأمن مكر الله الا القوم الخاسرون وفى مقام خوف النقص عن درجة الابرار إلى ان ينتهى إلى بيته القهر عند مبادى تجلى الذات وطمس رسم العبد واعلم انه إذا وصل السالك إلى درجة الرضا يبدل خوفه بالامن اولئك لهم الا من وهم مهتدون الا ان اولياء الله لا خوف عليهم ولا هم يحزنون وفى مقام الفناء المحض لاخوف ولاخشية ولا دهش ولا هيبة لان كلها اسام ورسوم لا بد من طمسها ومحقها فعند هذا هو تعالى امان الخائفين ولا امان في ما دونه إذ ما لم يصلوا إلى مقام الفناء لم يخلوا عن خوف أو خشية أو هيبة يا عون المؤمنين الايمان لغة التصديق وشرعا ايض هو التصديق الا انه اختص بالتصديق بالله تعالى وبالنبى صلى الله عليه وآله وبما علم مجيئه به ضرورة وله مراتب ادناها الاقرار باللسان واعلاها تنور في القلب ينكشف به حقيقة الاشياء على ما هي عليه فيرى ان الكل من الله والى الله واقتدار في الباطن يوصل به إلى مقام كن فيتحظون في المقامات ويعاينون في انفسهم الكرامات فيصدقون على اتم وجه بالنبوات والولايات من دون اثبات المعجزات بالاسانيد والروايات كما قيل اخذتم علمكم ميتا عن ميت واخذنا علمنا عن الحي الذى لا يموت وهؤلاء هم المؤمنون حقا وفيهم ان المؤمن اعز من الكبريت الاحمر وهم ايضا على اصناف فمنهم السابقون المقربون ومنهم من دونهم بحسب تفاوت سيرهم وسلوكهم فان السير في الله لا نهاية له وان كان السير إلى الله متناهيا ويرفع الله الذين امنوا والذين اوتوا العلم درجات وبعد المرتبة الادنى من الايمان المرتبة الدنيا منه وهى التصديق الجازم التقليدي بما ذكر وفائدتها كالاولى حقن الدماء والاموال
✅ @ghkakaie
153
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

25 Oct, 04:56

برای شلیک، تا سینه از جای برخاست که ناگهان:
الله اکبر! دیدم نشست. چشم‌ها را بست. به آرامی اسلحه را زمین گذاشت. دست‌ها را محکم به جلو دراز کرده بود. گویی کسی یا چیزی را در بغل گرفته است. چهره‌اش حالتی خاص داشت. من این حالت چهره‌اش را فقط در تشهد و در سلام‌های نمازش دیده بودم.
آری معلوم بود که تیری به سینه‌اش نشسته است. مقداری چرخید. فکر می‌کنم پاها را رو به قبله کرد. بعد به پشت خوابید. دست‌هایش به‌سوی آسمان بلند بود. دیگر چیزی ندیدم. کفار بعثی بر سر تپه حاضر بودند و از هر طرف بچه‌ها را زیر آتش گرفته بودند. نبی رودکی دستور عقب‌نشینی داده بود. همۀ برادران تیپ امام حسین (ع) برگشته بودند. جمع هفت یا هشت نفری ما نیز برگشته بود. نبی برزنده من را هرطور بود عقب کشیده و با خود آورده بود. تنها چیزی که برجای مانده بود جسد حبیب شهید بود. هیچ‌کس نمی‌داند که چرا؟ و چطور؟ و هیچ‌کس نمی‌داند که چه شد. آیا جسدش برجای ماند ؟ خودش در خاطراتش می نویسد :
«هیچ دلم نمی‌خواهد از جسمم هم ذره‌ای بر خاک بماند. رجعت به‌طرف الله، حق است و این حق هرچه تمام‌عیارتر، حق‌تر».
و بدینسان بود که حبیب روزی‌طلب که «روزیِ» شهادت و لقاء الله را ازخدا «طلب» کرده بود به آرزوی خود رسید که «من طلبنی وجدنی». آن‌چنان که خواسته بود از جسمش نیز اثری برجای نماند، زیرا که جمله «جان» شده بود.

باید که جمله جان شوی تا لایق جانان شوی
گر سوی مستان می‌روی مستانه شو مستانه شو

۱۱- برگشتنم از جبهه پس از پایان ماموریت و رجعتم به طلبگی در خدمت حضرت آیت‌الله نجابت، چرایی و چگونگی آن را قبلاً به اختصار در یاد ایام آوردم‌؛ و در کتاب حدیث سرو (صفحه ۳۰ تا ۳۳)، توضیحات آن را آورده‌ام‌‌.

✅ @ghkakaie
83
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

25 Oct, 01:32

ازآخرین وداع حسین (ع) می‌گفت و از گودال قتل‌گاه. خوب یادم هست، داشت روضۀ “سینۀ” آقا را می‌خواند و می‌گفت: «این خونی که بر سینهٔ امام جاری شد همان خون دلی بود که یک عمر امام در دل داشتند و اینک امام آن خون دل را از سینۀ مبارک جاری ساختند». حبیب به این‌جا که رسید زینب (ع) را به حسین (ع) قسم داد که از خدا بخواهد که ذره‌ای از خون حسین(ع) را در دل ما و ذره‌ای از درد او را به سینه‌مان بیندازد.

۸- هنوز روضه کاملاً تمام نشده بود که خبر آوردند که برادران تیپ امام حسین (ع) در تپه ۱۷۵ احتیاج به کمک دارند. عراق برای بازپس‌گرفتن تپه اقدام به پاتک کرده است. چند تن از برادران مسئول برای بازبینی منطقۀ نبرد عازم تپه ۱۷۵ شدند. اما شاید اولین نفری که داخل ماشین پرید حبیب بود. حقیر هم خودم را در آن تویوتا جا کردم. حدود هفت الی هشت نفر بودیم. به منطقه رسیدیم. بوی باروت فضا را کاملاً پرکرده بود. از زمین و آسمان آتش می‌بارید. پاتک عراق فوق‌العاده سنگین بود. خمپاره ، توپ ، تیر مستقیم ، آر-پی-جی زمانی و …، یک لحظه قطع نمی‌شد. انبوه شهدایی که بر زمین افتاده بودند نشان‌گر مقاومت دلیرانۀ برادارن تیپ امام حسین(ع) بود. بوی باروت، زوزۀ تیر، غرش تانک‌ها و انفجار خمپاره‌ها، هم‌راه با ناله‌ها و «یا مهدی» گفتن‌های مجروحین، فضای خاص و غیرقابل توصیفی را ایجاد کرده بود. عراق تقریباً توانسته بود با شهید کردن بسیاری از بچه‌ها، سپاه اسلام را کمی عقب براند. فرمانده‌مان، نبی رودکی، برادرانی را که عقب‌نشینی کرده بودند تشویق می‌کرد که بمانند و مقاومت کنند. می‌گفت که: حفظ این تپه برای ما خیلی حیاتی است. دیگر هیچ چیز جلودار حبیب نبود. ماه محرم بود و سپاه، سپاه حسین(ع). لشکریان یزید بر پاره‌های جگر امام یورش آورده بودند و همه چیز را به آتش کشیده بودند. فریاد «هل من ناصر ینصرنی» حسین را گویی حبیب از لبان نبی رودکی شنیده بود. دیگر معطلش نکرد. یک آر-پی-جی و یک کلاشینکف مربوط به برادران مجروح را برداشت و گفت: «مهمات آر-پی-جی را بردار برویم». یک کیسه پر از مهمات آر-پی-جی را برداشتم. روی دوش انداختم و دنبال حبیب می‌دویدم. قبلا اگر شاگرد سلمانی و یا شاگرد سقایی حبیب بودم، اکنون کمک آر-پی-جی‌زن حبیب شده بودم.  قبل از حرکت، حبیب گفت: «پیراهن‌هایمان را درآوریم تا بهتر بتوانیم بدویم». پیراهنش را درآورد. یک زیرپیراهن سبز به تن داشت. این کندن پیراهن عطش او را به سبکی نشان می‌داد. مگر نه این است که گفته بود: «جسمم برایم سنگینی می کند»؟، پس بعید نیست که پیراهنِ جسم را هم بدرّد و جان را به جانان سپارد.

۹- حبیب آن‌قدر سریع می‌دوید و از تپه‌ها و شیارها بالا می‌رفت که حسابی از او عقب افتاده بودیم. در طول راه، قدم به قدم، شهدا و مجروحین بر روی خاک افتاده بودند. فرصت جمع‌آوری و عقب آوردن آن‌ها نبود.
حبیب هم‌چنان می‌رفت. نمی‌دانم رفتنش را به چه چیز تشبیه کنم؟ گویی یک پرستوست که به آشیانه‌اش باز می‌گردد و یا یکی از اصحاب حسین(ع) است که خشم‌گینانه بر سپاه یزید می‌تازد. اصلاً حبیب نمی‌دوید گویی پرواز می‌کرد.حبیب را کبوتری می‌یافتم که مدت‌ها بال‌هایش را بسته بودند و اینک بال برگشوده است.
حبیب را می‌دیدم که شتابان می‌رود. تشنگی خدا را درسراپای وجودش حس می‌کردم.
آری حبیب می‌رفت که سیراب شود و می‌رفت که صاحب خبرتر شود.

ای بی‌خبر بکوش که صاحب خبر شوی
تا راهرو نباشی کی راهبر شوی

می‌رفت تا به وجه خدا نظر کند که «شهید نظر می‌کند به وجه‌الله»

«جزء ها را روی‌ها سوی کل است»
«آن‌چه از دریا به دریا می‌رود»

۱۰- بالاخره به مقصد رسیدیم. تپۀ ۱۷۵. مزدوارن بعثی آن‌چه در توان داشتند، آتش بر سر رزمندگان اسلام می‌ریختند و با حمایت آتش سنگین خود، سربازان مزدورشان را جلو می‌فرستادند. دیگر قیافۀ نحس آن‌ها کاملاً مشخص شده بود. حبیب مهمات آر-پی-جی خواست. مهمات آماده شده‌ای را به او دادم. درون لوله گذاشت. از همه مقدم‌تر بود. یک صف‌شکن شده بود. من ترکشی به ابرویم اصابت کرده بود. خون صورتم را گرفته بود. یک چشمم باز نمی‌شد. حبیب خواست آر-پی-جی را شلیک کند. هرچه بر ماشه فشار آورد شلیک نکرد. آخر، شب گذشته این مهمات آن‌قدر باران خورده بودند که دیگر عمل نمی‌کردند. حبیب با عصبانیت فریاد کشید: «این آر-پی-جی چرا شلیک نمی‌کند؟» گویی انتظار داشت که غیرت اسلحه نیز مانند غیرت خودش از جلو آمدن کفار بعثی به جوش آید و شلیک کند. ناچار آر-پی-جی را بر زمین انداخت و کلاشینکف را برداشت و آماده شلیک شد.
102
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

25 Oct, 01:30

فوراً به زیر وانت‌بار رفته و آن‌جا خوابیدیم. سردی هوا نیز بیش از حد بود. با خندۀ مخصوص خودش گفت: «چقدر خدا به ما نعمت داده است! دیگر در زندگی هیچ‌گاه ممکن نیست که این همه نعمت گیرمان بیاید! در جبهه که هستیم، خمپاره که می‌آید، هوا نیز که سرد است، باران هم که می‌بارد، دیگر چه می‌خواهیم!؟ ». بعد هم لبخندی بر چهره‌ام زد که از وضعیت موجود زیاد دل‌خور نباشم.
اما این یک شوخی و یا تعارف نبود. حبیب واقعآً خود را غرق در نعمت می‌دید.
در هرحال، همان‌طورکه زیر وانت‌بار خوابیده بودیم شروع کردیم به صحبت. صحبت از نعمت‌هایی بود که در جبهه موجود است. سخن به این‌جا که رسید گفتم: «اهل معرفت فرموده‌اند که به تحقیق، رزمندگان ما در جبهه نصف راه سیر و سلوک را طی می‌کنند». لبخندی زد و گفت: «درست فرموده‌اند ولی حیف! حیف که وقتی به شهر بر می‌گردیم پاتک می‌خوریم!» حالت کسی که از بهشت به جهنم سقوط می‌کند. بی مناسبت نیست که حبیب پس از شهادتش به خواب یکی از براداران آمده بود و گفته بود که شما سرگرم بازی هستید ، همه کارهایتان بازی است!
در هرحال، سحر با آن‌که بیدار شده بود، برای این‌که من بیدار نشوم از جای بلند نشده بود. نزدیک صبح بود. نماز شبش را نشسته خواند. بعد شروع کرد با صدای بلند اذان گفتن. آن‌قدر بلند که برادران برای نماز بیدار شوند و آماده گردند. پس از اذان، می‌خواند که: «اللهم اغفر للمؤمنین و المؤمنات … الاحیاء منهم والاموات»  و با صدای بلند: «مؤمنین! عجلوا بالصلوة …. مؤمنین! عجلوا بالصلوة  عجلوا بالصلوة یا اولیاء الله! عجلوا بالصلوة یا اولیاء الله!».
حبیب معتقد بود که این برادرانی که در جبهه هستند به فرمودۀ علی (ع) همه اولیاء، و بلکه اولیاء خاص خدا هستند؛ آن‌جا که فرمودند: « ان الجهاد باب من ابواب الجنة فتحه الله لخاصه اولیائه» (جهاد دری از درهای بهشت است که خدا آن را بر اولیاء خاص خودش گشوده است).
پس از اذان، حبیب شروع کرد با آواز بلند و سبک خاص و کشیده، صلوات فرستادن:
اول به مدینه مصطفی را صلوات
دوم به نجف شیر خدا را صلوات
در کرب‌وبلا به شمر ملعون لعنت
در طوس غریب الغربا را صلوات

برادران نیز دسته جمعی با فرستادن صلوات‌های مکرر جوابش می‌گفتند و از نشاط او آن‌ها هم مسرور می‌شدند.
یکی از برادران با خوشحالی آمد و گفت:
«دیشب برادران تیپ امام حسین (ع) تپه ۱۷۵ را گرفته‌اند». حبیب لبخندی زد و گفت: «یعنی می‌گویی دیگر لقاءا… تمام شد؟ فکر نمی کنم!»

۷- نماز صبح برپا شد. بازهم به اصرار برادران، نماز را به جماعت با حبیب خواندیم. طبق معمول سورۀ «انا انزلنا» را تلاوت کرد و در سجده زمزمه می‌کرد:
«اللهم انی اسألک الراحة عند الموت و المغفرة بعد الموت و العفو عند الحساب»
و بعد از نماز می‌خواند:
«اللهم اجعل النور فی بصری و البصیره فی دینی و الیقین فی قلبی و الاخلاص فی عملی»
پس از آن زیارت عاشورا را داشتیم. تا آن‌جا که یاد دارم، هیچ روز صبح در جبهه زیارت عاشورای حبیب ترک نشده بود؛به‌خصوص حالا که محرم بود. امسال حال حبیب دگرگون بود. یادم هست که از رمضان انتظار محرم را می‌کشید. یاد محرم و عاشورا آتش دل حبیب را دو چندان می‌کرد. در این آخرین سفر جبهه، دو کتاب از شیخ شوشتری به‌دست آورده و با روضه‌های شیخ مأنوس شده بود. احساس می‌کردم که حبیب هم هم‌چون شیخ، مصائب امام حسین(ع) را با رگ و پوست خود حس می‌کند . ماه ذی‌الحجه را حبیب تماماً صبح و شام برای برادران روضه می‌خواند و سینه می‌زد. و آن روز، روز عرفه، چه روز بزرگ و زیبایی بود. صبح به زیارت جناب علی ابن مهزیار رفتیم و عصر در گلزار شهدای اهواز، دعای عرفۀ امام حسین علیه‌السلام، را خواندیم. کاش بودی و می‌دیدی که حبیب چگونه از محرم و عاشورا و حسین (ع) یاد می‌کند. آری! اکنون انتظار حبیب به سرآمده بود. ماه محرم فرا رسیده بود: ماه عاشقان عاشورا در جبهه بودن نعمت و توفیق بزرگی است. از برادر شهیدمان سعید ابوالاحراری یاد می‌کرد که چگونه عاشورای پارسال را در جبهه به عزاداری پرداخته و چگونه با پای برهنه و اطراف سنگرها در سوسنگرد، بچه ها را به سینه‌زنی واداشته است. حبیب یاد سعید که می‌افتاد با حالت خاصی می گفت: « بله، شهادتش مزد عزاداریش بود». آری سعید در ۱۴ محرم پارسال شهید شده بود.
امسال، محرم، از ابتدای ماه، حبیب در جبهه بود. یاد ندارم که هیچ‌گاه حبیب در سفر جبهه چیزی به هم‌راه برده باشد. از هرچیز که رنگ پشت جبهه را داشت بدش می‌آمد. اما امسال دو کتاب با خود آورده بود: زندگی امام حسین (ع) از ناسخ التواریخ و کتاب زینب کبری. این دو را هم به یاد «شهدا» و «اسرا» به جبهه آورده بود. امسال هیچ‌کس از برادران جبهه نبود که صدای «حسین، حسین» و «زینب، زینبِ» حبیب را نشنیده باشد. امروزصبح نیز روضۀ آخرین لحظات امام حسین را می‌خواند.
86
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

25 Oct, 01:30

۵- دیگر آفتاب غروب کرده بود . آتش عراقی‌ها که از صبح بی‌وقفه ادامه داشت اینک شدید‌تر شده بود. حبیب از پاسگاه بیرون رفت و با صدای بلند اذان گفت. به اصرار برادران، نماز مغرب و عشا را به حبیب اقتدا کردیم. در نماز حالی دیگر داشت. سورۀ “نصر” را به‌عنوان نوید پیروزی در نماز خواند. دعایش در قنوت این بود:
«اللهم احینی حیاة محمد و آل محمد و امتنی مماة محمد و آل محمد»
(خداوندا مرا زنده بدار چونان زندگی محمد (ص) و آل محمد(ع) و بمیران چونان مرگ محمد (ص) و آل محمد(ص).
و در سجده زمزمه می‌کرد: «خدایا از سرای غرور برهانم و به جای‌گاه سرور برسانم».
پس از نماز، دعای فرج را برای پیروزی اسلام، همه با حبیب زمزمه کردیم. حبیب به “یا محمد یا علی” که می‌رسید فریاد می‌زد: «مگر غیر از این‌ها کسی را هم داریم؟»
سپس چون همه جمع بودند، به‌خواهش برادران، حبیب کمی برایمان سخن گفت. از قرآن خواند: «کتب الله لاغلین انا و رسلی ان الله قوی عزیز».
وعدۀ پیروزی می‌داد. می‌گفت: « برادارن! ما پیروز می‌شویم اما حیف است که این‌جا بیاییم و شهید نشویم. برادران! سعی کنیم که همیشه با وضو باشیم چراکه هر آن در این‌جا احتمال رفتن است و چه خوبست که با وضو به لقاء پروردگار برسیم . برادران! این‌جا وادی مقدسی است، نبایستی یک لحظه از ذکر و تسبیح غافل باشیم».
شام که خوردیم، خبر دادند که امشب شب حمله است و پاسگاه شرهانی احتیاج به مهمات دارد. حبیب در پوست خود نمی‌گنجید. حالات حبیب را نمی‌شود با کلمات بیان کرد و جز با «حبیب» شدن نمی توان حال او را فهمید. یک‌پارچه شور و شعف و عشق شده بود. همه از شمع وجود او نور می‌گرفتند. همه از حرارتش گرم می‌شدند. اگر بگویم که حالت «ترقص» پیدا کرده بود سخن به خطا نگفته‌ام. چراکه بارها خود برایمان می‌خواند:

زیر شمشیر غمش رقص کنان باید رفت
کانکه شد کشتۀ او نیک سرانجام افتاد

اما درعین شادی، هرگاه یادش به دوستان شهید می‌افتاد، بغض خاصی پیدا می‌کرد. نفرت عجیبی در دلش نسبت به کفار بعثی پیدا شده بود. هیچ فکر نمی‌کردم که حبیب عاشق بتواند تا این حد غضبناک شود. مصداق کامل «اشداء علی الکفار رحماء بینهم» شده بود.
بر بالای بام پاسگاه رفته بودیم. حبیب با حالت یک نظامی متخصص، که برای من خیلی تازگی داشت، موقعیت جبهه را تشریح می‌کرد: «نیروهای ما این‌جا مستقرند، عراقی‌ها در آن‌جا هستند. حمله از طرف غرب و جنوب است. آن تپه را که می‌بینی تپۀ ۱۷۵ است. تنها همین یک تپه باقی مانده است. این تپه از موقعیت نظامی خاصی برخوردار است. اگر برادران به یاری خدا بتوانند امشب این تپه را بگیرند کار تمام است».
«تپه ۱۷۵». امشب حبیب از این تپه زیاد گفته است. خدایا مگر رمز و رازی بین حبیب و این تپه وجود دارد؟

۶- حدود یکی دو ساعت از شب گذشته بود. شروع کردیم به بار زدن مقداری مهمات و پتو برای برادران مستقر در پاسگاه شرهانی. شور و شعف حبیب همه را سر شوق آورده بود. می‌گفت: «باور کن که در و دیوار این پاسگاه (ابوغریو) نیز از آمدن بچه‌ها به این‌جا و از این‌که از چنگال عراقی‌ها بیرون آمده‌اند خوش‌حالند». با خوش‌حالیِ خاصی مهمات را بار می‌کرد. درست مانند خوش‌حالی آن کودکانی که قرار است به مهمانی بروند و یا خوشحالی مسافرینی که اسبابشان را بار می‌کنند تا به وطن بازگردند. درضمن کارکردن چیزهایی را با خود زمزمه می‌کرد. مقداری از آن را شنیدم:
«اللهم ارحم ضعف بدنی و رقة جلدی و دقة عظمی»
جالب این بود که این فرازها را نه به شیوۀ مجالس دعای کمیل بلکه با آهنگ خاصی می‌خواند. خواندنش حالت ترانه خواندن و یا سرود خواندن را داشت. موسیقی خاصی داشت.
شب به پاسگاه شرهانی رسیدیم. قرار بود که شب را برادران استراحت کنند و سحرگاهان بر دشمن یورش برند. مزدوران بعثی منطقه را خمپاره باران کرده بودند. زوزه‌های خمپاره‌ها و انفجار آن‌ها یک لحظه قطع نمی‌شد. اما برادران فارغ و سبک‌بال به خواب رفته بودند. درست مانند مجاهدان جنگ بدر: «اذ یغشیکم النعاس امنة منه».
به سنگرها سر می‌کشیدیم. همه برادران خواب بودند. جایی برای خوابیدن ما وجود نداشت. هوا خیلی سرد بود. حبیب دوتا پتو برداشت و گفت: «بیا برویم پشت ماشین بخوابیم».  به‌طرف وانت‌باری که مهمات را حمل کرده و خالی نموده بود به‌راه افتاد. عین خیالش نبود که منطقه زیر آتش خمپاره است. وضویی گرفت و دو رکعت نماز نشسته به‌جا آورد و بعد دراز کشید. هر شب قبل از خوابش این نماز را می‌خواند. فکر می‌کنم نافله عشایش بود. پشت وانت در قسمت سر باز آن خوابیده بودیم. داشتیم از این در و آن در سخن می‌گفتیم که ناگهان باران بسیار شدیدی شروع به باریدن کرد. خدایا امشب عجب شبی است‌. در فکر چاره بودیم که حبیب گفت: «زود پتو را بردار که به زیر ماشین برویم و آن‌جا بخوابیم». سرعت در تصمیم‌گیری او نیز به شگفتی‌ام واداشته بود.
63
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

25 Oct, 01:29

می‌گفتند که تاسوعا و عاشورا سینه‌زنیِ عجیبی راه انداخته بود؛ بچه‌های تیپ امام سجاد علیه‌السلام(از فارس) و تیپ امام حسین علیه‌السلام( از اصفهان) در عزاداری پرشور حبیب شرکت داشتند. می‌توانستم حدس بزنم که پیوند نام این دو امام بزرگوار با تاسوعا و عاشورا و عملیات محرم و با عرفان و حرارت حبیب، چه فضایی ایجاد کرده است. ولی می‌گفتند که یک نوع حالت بی‌قراری به حبیب دست داده است؛ به قول مولانا:

جملهٔ بی‌قراری‌ات از طلبِ قرار توست
طالبِ بی‌قرار شو تا که قرار آیدت

می‌گفتند که حبیب هر زمان در یک واحد است؛ طبق آخرین خبر یا در واحد تسلیحات است و یا در واحد تدارکات! آن‌جاها هم رفتم نیافتمش. در مسیرِ خط مقدم بودم که ناگهان دیدم حبیب با یک ماشین تانکر آبِ خوردن کنار راننده نشسته است و سقایی می‌کند! فوری از ماشینی که در آن بودم بیرون پریده و صدا زدم: حبیب! حبیب! ایستاد. باز هم دنیا را به من دادند پریدم و شادمانه در آغوشش گرفتم. در همان ماشین تانکر آب، کنارش نشستم شاگرد سقا شدم. قبلاً شاگردِ سلمانیِ حبیب شده بودم حالا شاگردِ سقایی‌اش!

مرا مپرس که چونی به هر صفت که تو خواهی
مرا مگو که چه نامی به هر لقب که تو خوانی!

یک شبانه روز تا زمان پروازش در خدمتش بودم. بقیهٔ خاطره را از تنها خاطره‌ای که در پاییز ۱۳۶۱ در جبهه نگاشتم می‌آورم.

۴- بعد از ظهر روز بیست و دوم محرم است. عملیات محرم با شکوه‌مندی بسیار، پیروزمندانه ادامه پیدا می‌کند. پاسگاه‌های عراقی «شرهانی» و «ابوغریو» سقوط کرده‌اند. دراطراف پاسگاه «شرهانی» حبیب را دیدم. با تانکر پخش آب به پاسگاه "ابوغریو" رفتیم. حبیب مثل غریبه‌ها می‌نمود. با آن‌که می‌گفت و می‌خندید، اما معلوم بود که او در میان جمع و دلش جای دیگر است. مأمور حمل مهمات شده بود. برای همۀ آن‌ها که با وی آشنایی داشتند واضح است که با روح لطیف ، دل پر عشق وسر پر شور او، حمل مهمات چندان سازگار نبود .آری حبیب که ساعت‌ها می‌نشست و با عشق، طلوع و غروب خورشید را تماشا می کرد، همان حبیب که شبانه‌روزش را با قرآن مأنوس بود، همان حبیب که شب‌هایش را با صحیفۀ سجادیه می‌گذراند و روزهایش را با حافظ ، اینک یک نظامی تمام عیارشده بود. یک جنگ‌جوی عاشق؛ هم‌چون اسوه‌هایش در کربلا.
قرار بود که مقداری مهمات از پاسگاه ابوغریو به پاسگاه شرهانی منتقل شود . در آنجا، قبل از هرچیز، مقداری انار را که در پاسگاه وجود داشت با عشق خاصی به کنار می‌گذاشت و می‌گفت که بچه ها در پاسگاه شرهانی مدت‌هاست که انار نخورده‌اند. جالب این بود که پاسگاه ابوغریو انبار تدارکات به حساب می آمد و هرچیز از هرنوع، در آن یافت می‌شد. ولی حبیب دوست می‌داشت از آن‌چه خود دوست می‌دارد برای بچه‌ها ببرد.
هنوز ساعتی تا غروب آفتاب فاصله بود. بچه‌ها مقداری چای درست کرده بودند که یکی از برادران جهاد سازندگی اصفهان هم‌راه با یک روحانی جوان داخل پاسگاه شدند. معلوم بود که خیلی خسته‌اند. حبیب فوراً بساط چای را جلوی آن‌ها پهن کرد. آن‌قدر با آن‌ها گرم گرفت و گفت و خندید که هر دو، به‌کلی خستگی خود را فراموش کرده و با حبیب مأنوس شده بودند. از خصوصیات و ویژگی‌های اخلاقی حبیب «جاذبه» فوق‌العاده زیاد او بود. هرکس که با او برخورد می‌کرد در همان برخورد اول شیفتۀ او می‌شد. مجلس گرم شده بود. حبیب از آن برادر روحانی سؤال کرد: «درکجا درس می‌خوانید؟» آن برادر پاسخ داد: «درمشهد». به‌محض شنیدن این کلمه، خطوط چهرۀ حبیب تغییر کرد. «در مشهد!؟ شما بایستی قول بدهید که این‌بار که به مشهد رفتید به نیابت بنده قبر امام(ع) را زیارت کنید». آن برادر روحانی فکر می کرد که این درخواست حبیب نیز مانند التماس دعا های تعارفی است که بعضاً بین برادران ردوبدل می‌شود. لذا با لحن تعارف‌آمیزی گفت «ان‌شاء‌الله». حبیب گفت: «این‌جور که نمی‌شود! شما بایستی قول قطعی بدهید». حبیب طوری درخواست خود را بیان می‌کرد که گویی دیگر «مشهد» را نخواهد دید. برادر روحانی ناچار دفترچه‌ای را از جیبش بیرون آورد و پرسید:
- نام شما چیست؟
ـ حبیب.
ـ فقط حبیب؟
ـ بله فقط حبیب.
و برادر روحانی یادداشت کرد.
بعد از چند دقیقه آن دو برادر با شوق و شعف زیادی خداحافظی کرده، سوار شدند و رفتند. جالب این‌که آن دو برادر هیچ‌کاری در پاسگاه نداشتند! تنها در سرِ راه خود به مقر خویش، سری به این پاسگاه زده بودند. گویی مأموریت آن‌ها این بود که بیایند و نام حبیب را در دفتر خویش ثبت کنند و شوق «مشهد» را در دل حبیب شعله‌ور.
56
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

25 Oct, 01:29

«بسم الله الرحمن الرحیم»

🗒 #یاد_ایام

🖋 فصل سوم (جبهه) قسمت دهم (پیاپی سی‌وهفتم)

عملیات محرم (پروازِ شهید حبیب روزی طلب)

۱- زمانی‌که به بهانهٔ رفتن به عروسی(!) از جبهه برگشتیم، ماه ذی‌الحجه بود؛ سال ۱۳۶۱. می‌دانستیم که پس از شکست عملیات رمضان، قرار است عملیات بزرگ و مهمی در ماه محرم انجام شود. البته آن عملیات رمضان و این عملیات محرم هیچ‌کدام با عملیات رمضان و محرم لشکر ۶۴ شهید محمدجواد صالحی شباهتی نداشت!! قرارمان با حبیب روزی‌طلب این بود که حتماً حضرت آیت‌الله نجابت را زیارت کنیم؛ بنده میل به طلبگی و میل به جبهه، هر دو، را با ایشان در میان بگذارم و هر آن‌چه ایشان صلاح دیدند عمل کنم. ولی بندهٔ حقیر روسیاه چگونه می‌توانستم خدمت آن ولیّ خدا برسم؟ جز به هم‌راهی و دست‌گیری حبیب!؟ البته بنا را بر این گذاشته بودیم که یا هر دو با هم به جبهه برویم و یا هر دو با هم بمانیم و طلبگی را ادامه دهیم. در آن تاریخ، حضرت آیت‌الله نجابت به حج تمتع مشرف شده و هنوز برنگشته بودند. حبیب طبق معمول برنامه‌های دیگری هم داشت. هر روز به جمعیتی نالان می‌شد! یعنی او را به محفل خویش دعوت می‌کردند؛ مخصوصاً بچه‌های اتحادیه دانش‌آموزان. اما من کارها را کنار گذاشته و تنها برای بازگشت حضرت آیت‌الله نجابت از حج روزشماری می‌کردم!

۲- ماه ذی‌الحجه گذشت‌ روز اول محرم بود. عملیات بزرگ محرم داشت آغاز می‌شد ولی هنوز آیت‌الله نجابت از سفر حج بازنگشته بودند. یک موتور هوندا ۱۲۵ متعلق به برادران سپاه دستم بود. یک شب برای نماز به مسجد آتشی‌ها رفتم. از موتور پیاده شدم. دمِ در مسجد، محمود شاطرپور را دیدم. نمی‌دانم چه شد که بدون مقدمه گفت: حبیب روزی‌طلب هم عازم جبهه شد. با تعجب بسیار گفتم: کِی؟ گفت همین پنج یا شش دقیقه قبل دیدمش، می‌خواست با لوان‌تور عازم اهواز و جبهه شود. پارکینگ اتوبوس‌های لوان‌تور چهارراه زند بود؛ فاصلهٔ زیادی با مسجد آتشی‌ها نداشت. دیگر معطل نکردم. داخل مسجد نشدم. روی موتور پریدم و با سرعت به پارکینگ لوان‌تور رفتم. حبیب را دیدم. از دیدن من خیلی جا خورد. شاید از این‌که باز هم می‌خواست مثل عملیات بیت‌المقدس، به قول بچه‌ها، قالم بگذارد و تنها برود کمی شرمنده شده بود. خلاف عهد هم کرده بود! هیچ بار و اسبابی نداشت‌ غیر از یکی دو کتاب‌؛ مهم‌ترین و حجیم‌ترینش کتاب زینب کبری بود که در دستش گرفته و به سینه‌اش چسبانده بود. در آغوشش گرفتم‌، آهسته کنار گوشش گفتم: خیلی بی‌وفا شدی. تنها می‌روی! اشک در چشمانش غلطید. قسم خورد و گفت: دست خودم نیست باید بروم! جوری می‌گفت که یقین کردم در خواب یا مکاشفه صدایش کرده‌اند! گفتم: خوب! به سلامتی، شهادت یا اسارت!؟ آخر، کتاب زینب کبری خیلی بوی اسارت می‌داد! لبخندی زد و سر را به زیر انداخت. مدت‌ها بود که می‌گفت: پس از آن که رضا یوسفیان قبل از عملیات فتح‌المبین اسیر شد، همیشه می‌خواستم ببینم که اسارت چه دنیایی دارد! این بود که من پیش خود گفتم شاید این بار حبیب عزم اسارت کرده است! اتوبوس کم کم آمادهٔ حرکت به اهواز بود. به حبیب گفتم: رهایت نمی‌کنم من هم می‌آیم. سوئیچ موتور را به دفتر لوان‌تور می‌دهم و تلفن یکی از بچه‌ها را هم می‌دهم تا به دفتر بیاید و موتور را ببرد. گفت: نه! تو قول دادی که دربارهٔ طلبه شدن با حاج شیخ (حضرت آیت‌الله نجابت) مشورت کنی. با برخی دیگر از دوستان قرار بگذار و خدمت ایشان برس. از من اصرار که به جبهه بروم و از او اصرار که بمانم. خلاصه، گفتم: با آقا مشورت می‌کنم و حتماً اذن جبهه را می‌گیرم و می‌آیم! باز هم در آغوشش گرفتم‌‌ گریه امانم نمی‌داد. هیچ‌کدام به چشم دیگری نمی‌نگریستیم. می‌دانستم که چشم حبیب هم طبق معمول پر از اشک است. هرطور بود رفت. من هم با چشم اشک‌بار برگشتم. دیگر وقت نماز جماعت گذشته بود. مستقیم به خانه رفتم.

۳- سرانجام در چهارم محرم ۱۳۶۱حضرت استاد آیت‌الله نجابت رضوان‌الله تعالی علیه از سفر حج بازگشتند. توفیق شد به حضورشان برسم؛ حضور سخت و پر از جلال و جمال. اما جلالش برای من کمرشکن بود. در پاسخم که گفتم: می‌خواهم طلبه شوم، فرمودند: «طلبگی اولش رنج و آخرش قتل است». داستان این حضور را قبلاً به طور خلاصه در یاد ایام آوردم. تفصیل آن را نیز در کتاب حدیث سرو (صفحه ۲۴ تا ۳۰) آورده‌ام.  تصمیم بر طلبه شدن گرفتم. اما جلالت محضر ایشان و برخورد و فشار تربیتی آن حضرت به حدی بود که احساس کردم لایق آن محضر نیستم و روزیِ من جای دیگری است: نزد حبیب روزی طلب؛ یعنی جبهه و شهادت! دو هفته بیش‌تر دوام نیاوردم از حضرت استاد اذن جبهه گرفتم. هم اذن دادند و هم ذکر! روز بیستم محرم به طرف اهواز راه افتادم و بیست‌و‌یکم محرم در جبهه بودم. اولین کارم تعقیب حبیب بود! حبیب؛ چه اسم با مسمایی! هرچه بیش‌تر می‌گشتم کمتر نشان از او می‌دیدم. می‌گفتند نمی‌دانیم کجاست و در کدام واحد، دسته و یا رسته است.
78
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

24 Oct, 16:27

🎙️|فایل صوتی کامل|

💡 #سلسله_نشست_ها_طلب_و_اخلاق_طلبگی

🎤حجت الاسلام و المسلمین دکتر قاسم کاکایی

جلسهٔ ۵۱

🗓️تاریخ برگزاری : ۳ آبان ۱۴۰۳

⏳ مدت زمان : ۳۹ دقیقه و ۵۵ ثانیه

✅ @ghkakaie
108
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

24 Oct, 14:47

هم اکنون در حال پخش می‌باشد.

https://www.aparat.com/dastgheib/live

✅ @ghkakaie
109
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

24 Oct, 03:56

درسگفتار شرح الاسماء الحسنی، جلسهٔ ۱۱۶:

یا جلیلُ، یا جمیلُ، یا وکیلُ، یا کفیلُ، یا دلیلُ، یا قبیلُ، یا مُدیلُ، یا مُنیلُ، یا مقیلُ

اللهم انى اسئلك بسمك يا جليل يا جميل نعم ما قيل جمالك في كل الحقايق ساير وليس له الا جلالك ساتر تجليت للاكوان خلف ستورها فتمت بما ضمت عليه الستائريا وكيل ومن وكل الامر إليه فالسالك يتكل في جميع اموره على الله ويرى توفيقه وسيره وسلوكه بحول الله وقوته ولكن إذا اشتد سلوكه وقويت بصيرته يبلغ إلى مقام تحقق ان الامر كله لله له من الامر شئ حتى يكله إليه ولا ملك له حتى تتخذه وكيلا للتصرف فيه فيستحيى منه فرارا من سوء الادب يا كفيل هو الضامن لغة وكلاهما من اسمائه الحسنى وعند الفقها الكفالة التعهد بالنفس فهو تعالى يكفل لعباده ان يحضر لهم جميع ما يحتاجون في معيشتهم ويستحقون ويوفى حقوقهم منها يا دليل يدل على خلقه على طرق نجاتهم ودلالة الادلاء على الله شعبة من دلالته فهو الدليل على ذاته كما على غيره وهو المدلول لذاته كما لغيره وفى دعاء ابى حمزه وانا واثق من دليلى بدلالتك وساكن من شفيعي إلى شفاعتك يا قبيل اما فعيل بمعنى المفعول أي مقبول طباع الاشياء واما فعيل بمعنى الفاعل أي قابل توباتهم و معاذيرهم واما من قولهم رايته قبيلا أي عيانا لمعانية نوره الفعلى كما في توحيد القاضى سعيد القمى من قوله (ع) لا ارى الا وجهك ولا اسمع الا صوتك واما من قولهم ما يعرف قبيلا من دبير أي ما يعرف من يقبل عليه ممن يدبر عنه لكثرة ما يقبل على عباده كما في الحديث القدسي الذى ذكرنا من تقرب إلى شبرا تقربت إليه ذراعا الحديث والقبيل ايضا الكفيل والعريف والضامن كما في القاموس يا مديد من الادالة من الدولة أي انقلاب الزمان ومنه التداول قال تعالى وتلك الايام نداولها بين الناس يا منيل من انلته أي اعطيته والنوال العطا يا مقيل عثرات الخاطئين ومزيلها

✅ @ghkakaie
138
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

24 Oct, 03:55

🎙️|فایل صوتی کامل |

▶️#درسگفتار_شرح_الاسماء_الحسنی
جلسه : ۱۱۶

🌍 محل تدریس :
شیراز ، حوزه علمیه شهید محمد حسین نجابت ( ره )

📅 تاریخ : ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۲

🕝مدت زمان صوت :
۲۸ دقیقه و ۱۸ ثانیه
✅ @ghkakaie
122
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

23 Oct, 13:52

📢اعلام برنامه

💡 سلسله نشست هایِ
(طلب و اخلاق طلبگی)

🎤حجت الاسلام و المسلمین دکتر قاسم کاکایی

🎥بستر های پخش از فضای مجازی :
۱ http://Dastgheibqoba.info/live

۲ https://www.aparat.com/dastgheib/live


🗓️زمان :
پنجشنبه ها هر دو هفته یک بار
پس از نماز مغرب و عشاء
جلسهٔ پنجاه و یکم ۳ آبان ماه ۱۴۰۳



🕌مکان :
شیراز_ مسجد قبا (آتشیها)


✅ @ghkakaie
134
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

23 Oct, 10:35

درسگفتار شرح مثنوی معنوی جلسه ۱۱۷، ابیات۳۴۸۸تا ۳۵۴۹:
زانک محدودست و معدودست آن
آینهٔ دل را نباشد حد بدان

عقل اینجا ساکت آمد یا مضل
زانک دل یا اوست یا خود اوست دل

عکس هر نقشی نتابد تا ابد
جز ز دل هم با عدد هم بی عدد

تا ابد هر نقش نو کاید برو
می‌نماید بی حجابی اندرو

اهل صیقل رسته‌اند از بوی و رنگ
هر دمی بینند خوبی بی درنگ

نقش و قشر علم را بگذاشتند
رایت عین الیقین افراشتند

رفت فکر و روشنایی یافتند
نحر و بحر آشنایی یافتند

مرگ کین جمله ازو در وحشتند
می‌کنند این قوم بر وی ریش‌خند

کس نیابد بر دل ایشان ظفر
بر صدف آید ضرر نه بر گهر

گرچه نحو و فقه را بگذاشتند
لیک محو فقر را بر داشتند

تا نقوش هشت جنت تافتست
لوح دلشان را پذیرا یافتست

برترند از عرش و کرسی و خلا
ساکنان مقعد صدق خدا

بخش ۱۵۹ - پرسیدن پیغمبر صلی الله علیه و سلم مر زید را که امروز چونی و چون برخاستی و جواب گفتن او که اصبحت ممنا یا رسول الله

گفت پیغامبر صباحی زید را
کیف اصبحت ای رفیق با صفا

گفت عبدا مؤمنا باز اوش گفت
کو نشان از باغ ایمان گر شکفت

گفت تشنه بوده‌ام من روزها
شب نخفتستم ز عشق و سوزها

تا ز روز و شب گذر کردم چنان
که ز اسپر بگذرد نوک سنان

که از آن سو جملهٔ ملت یکیست
صد هزاران سال و یک ساعت یکیست

هست ازل را و ابد را اتحاد
عقل را ره نیست آن سو ز افتقاد

گفت ازین ره کو ره‌آوردی بیار
در خور فهم و عقول این دیار

گفت خلقان چون ببینند آسمان
من ببینم عرش را با عرشیان

هشت جنت هفت دوزخ پیش من
هست پیدا همچو بت پیش شمن

یک به یک وا می‌شناسم خلق را
همچو گندم من ز جو در آسیا

که بهشتی کیست و بیگانه کیست
پیش من پیدا چو مار و ماهیست

این زمان پیدا شده بر این گروه
یوم تبیض و تسودالوجوه

پیش ازین هرچند جان پر عیب بود
در رحم بود و ز خلقان غیب بود

الشقی من شقی فی بطن الام
من سمات الجسم یعرف حالهم

تن چو مادر طفل جان را حامله
مرگ درد زادنست و زلزله

جمله جانهای گذشته منتظر
تا چگونه زاید آن جان بطر

زنگیان گویند خود از ماست او
رومیان گویند بس زیباست او

چون بزاید در جهان جان و جود
پس نماند اختلاف بیض و سود

گر بود زنگی برندش زنگیان
روم را رومی برد هم از میان

تا نزاد او مشکلات عالمست
آنک نازاده شناسد او کمست

او مگر ینظر بنور الله بود
کاندرون پوست او را ره بود

اصل آب نطفه اسپیدست و خوش
لیک عکس جان رومی و حبش

می‌دهد رنگ احسن التقویم را
تا به اسفل می‌برد این نیم را

این سخن پایان ندارد باز ران
تا نمانیم از قطار کاروان

یوم تبیض و تسود وجوه
ترک و هندو شهره گردد زان گروه

در رحم پیدا نباشد هند و ترک
چونک زاید بیندش زار و سترگ

جمله را چون روز رستاخیز من
فاش می‌بینم عیان از مرد و زن

هین بگویم یا فرو بندم نفس
لب گزیدش مصطفی یعنی که بس

یا رسول الله بگویم سر حشر
در جهان پیدا کنم امروز نشر

هل مرا تا پرده‌ها را بر درم
تا چو خورشیدی بتابد گوهرم

تا کسوف آید ز من خورشید را
تا نمایم نخل را و بید را

وا نمایم راز رستاخیز را
نقد را و نقد قلب‌آمیز را

دستها ببریده اصحاب شمال
وا نمایم رنگ کفر و رنگ آل

وا گشایم هفت سوراخ نفاق
در ضیای ماه بی خسف و محاق

وا نمایم من پلاس اشقیا
بشنوانم طبل و کوس انبیا

دوزخ و جنات و برزخ در میان
پیش چشم کافران آرم عیان

وا نمایم حوض کوثر را به جوش
کاب بر روشان زند بانگش به گوش

وان کسان که تشنه بر گردش دوان
گشته‌اند این دم نمایم من عیان

می‌بساید دوششان بر دوش من
نعره‌هاشان می‌رسد در گوش من

اهل جنت پیش چشمم ز اختیار
در کشیده یک‌دگر را در کنار

دست همدیگر زیارت می‌کنند
از لبان هم بوسه غارت می‌کنند

کر شد این گوشم ز بانگ آه آه
از خسان و نعرهٔ واحسرتاه

این اشارتهاست گویم از نغول
لیک می‌ترسم ز آزار رسول

همچنین می‌گفت سرمست و خراب
داد پیغامبر گریبانش بتاب

گفت هین در کش که اسبت گرم شد
عکس حق لا یستحی زد شرم شد

آینهٔ تو جست بیرون از غلاف
آینه و میزان کجا گوید خلاف

آینه و میزان کجا بندد نفس
بهر آزار و حیاء هیچ‌کس

آینه و میزان محکهای سنی
گر دو صد سالش تو خدمتها کنی

کز برای من بپوشان راستی
بر فزون بنما و منما کاستی

اوت گوید ریش و سبلت بر مخند
آینه و میزان و آنگه ریو و بند
✅ @ghkakaie
137
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

23 Oct, 10:35

🎙| فایل صوتی کامل |

جلسه ۱۱۷ #شرح_مثنوی_معنوی (دفتر اول)

⬜️با ارائه حجت الاسلام والمسلمین دکتر قاسم کاکایی

🗓تاریخ جلسه :
سه شنبه ۱آبان ۱۴۰۳

🕝 مدت زمان: ۵۸ دقیقه و ۳۱ ثانیه

#شرح_شعر
#مولانا
✅ @ghkakaie
124
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

22 Oct, 12:30

🎙هم اکنون کلاس درحال برگزاری است .

📎لینک ورود :
https://vroom.shirazu.ac.ir/elmi23

✅ @ghkakaie
150
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

21 Oct, 12:25

📣 انجمن علمی - دانشجویی دانشکده الهیات دانشگاه شیراز برگزار می کند:📣

💠 دوره شرح مثنوی معنوی💠

✅ با ارائه حجت الاسلام والمسلمین دکتر قاسم کاکایی

جلسهٔ: ۱۱۷

⏳زمان برگزاری :
سه‌شنبه،  ۱ آبان ۱۴۰۳ _   ساعت ۱۶

🖇️لینک شرکت آنلاین در دوره :
https://vroom.shirazu.ac.ir/elmi23

📌(شرکت برای عموم آزاد است )

✅ @ghkakaie
185
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

20 Oct, 05:52

درسگفتار شرح گلشن راز، جلسهٔ ۱۱۶:


بخور می وارهان خود را ز سردی
که بد مستی به است از نیک مردی

کسی کو افتد از درگاه حق دور
حجاب ظلمت او را بهتر از نور

که آدم را ز ظلمت صد مدد شد
ز نور، ابلیس، ملعونِ ابد شد

اگر آیینهٔ دل را زدوده است
چو خود را بیند اندر وی چه سود است

ز رویش پرتوی چون بر می‌ افتاد
بسی شکل حبابی بر وی افتاد

جهانِ جان در او شکلِ حباب است
حبابش اولیائی را قباب است

✅ @ghkakaie
199
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

20 Oct, 05:52

🎙️ باز نشر  فایل صوتی #درسگفتار_شرح_گلشن_راز
اثر منظوم شیخ محمود شبستری (ره)

▶️ جلسه ۱۱۶

🕝مدت زمان صوت:
۲۸ دقیقه و ۱۶ ثانیه

🗓️تاریخ تدریس:
۸ خرداد ۱۳۹۱

✅تدریس شده در حوزهٔ علمیهٔ شهید محمد حسین نجابت( ره)

✅ @ghkakaie
191
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

18 Oct, 01:32

پرسیدم: چرا؟ گفت: شامپوهایش همه بوی عطر سیب می‌دهد و می‌دانی که عطر سیب کنایه از عطر امام حسین علیه‌السلام است.

۹- ماموریتمان برای عملیات رمضان مدت‌ها بود که تمام شده بود؛ ولی هنوز در جبهه بودیم. نادر برادرم بهبود یافته بود. به‌عنوان پاداش، او و سایر بچه‌های شناسایی را برای زیارت، با قطار از اهواز به مشهد فرستادند. ماه ذی‌الحجه بود. چیزی به ماه محرم نمانده بود. بازار عروسی‌ها داغ بود.  یکی از بچه‌های اتحادیهٔ دانش‌آموزان، یعنی رضا محمدی در شیراز، عروسی داشت. مهرداد توحیدی، پسرخاله مادرم، از بچه‌های اتحادیه و از مریدان حبیب، پاسدار بود. مهرداد درخواستِ رضا محمدی را به حبیب رساند؛ رضا اصرار داشت که حبیب و بنده در مجلس عروسی او شرکت کنیم. گفتیم: عروسی کِی هست؟ مهرداد گفت: فردا شب‌! گفتیم: ای بابا امکان ندارد که شرکت کنیم. ما نه تسویه حساب کرده‌ایم، نه برگ پایان ماموریت گرفته‌ایم و نه هیچ آمادگی داریم‌. گفت: فردا صبح من ماشین تدارکاتِ لشکر را که یک کانتینرِ خالی در پشت آن وصل است قرار است به شیراز ببرم و از آن‌جا تدارکات را به جبهه بیاورم. شما هم دور از چشم بقیه در آن کانتینر سوار شوید. شما را بدون احتیاج به گرفتن مرخصی یا تسویه حساب به شیراز می‌برم!!! حبیب هم اصرار داشت که قبول کنیم. قبلا هم قرار گذاشته بودیم که حبیب مرا نزد حضرت آیت‌الله نجابت ببرد که آن سال به حج تمتع مشرف شده بودند. فرصت خوبی بود که خدمت ایشان برسم و دربارهٔ طلبه شدنم با ایشان مشورت کنم. دوتایی یواشکی صبح، سوار کانتینر شدیم. بدون هیچ برگه‌ای از جبهه خارج شدیم!! حبیب بود دیگر! در هیچ قالبی نمی‌گنجید؛ حتی در قالب تن! حال خوشی در کانتینر داشتیم؛ حافظ و شعر و دعا و ذکر. شب، دو ساعت بعد از غروب، به شیراز رسیدیم. حبیب گفت همین الان برویم به عروسی! گفتم بابا با این لباس‌های خاکی که نمی‌شود! اصلا مناسب عروسی نیست. حبیب گفت: رضا محمدی خودمان را می‌خواهد و نه لباسمان را! گفتم خوب سایرین هم در عروسی هستند ما با این لباس‌های نظامیِ جبهه در عروسی انگشت‌نما می‌شویم. همین لباسمان می‌شود لباس شهرت که باید از آن بپرهیزیم. گفت مگر ما برای خدا نمی‌رویم؟ گفتم: چرا ان‌شاءالله! گفت: پس چه کار به حرف مردم داریم؛ اتفاقاً خود این امر یک تمرین خوب و جهاد با نفس است. به‌هرحال، قبل از این‌که پس از نزدیک ۴ ماه، خانواده و به‌خصوص مادرم را ببینم، به عروسی رفتیم. با همان قیافه و همان لباس!

۱۰- پس از مراسم عروسی دیر وقت به خانه رفتم. با احتیاط زنگ زدم. مادرم بیدار بود. انتظار مرا نداشت. ابتدا خیلی خوش‌حال شد. اما همین که صدای نادر را نشنید، با اضطراب پرسید: کو نادر؟ هرچه می‌گفتم که به مشهد رفته است، باورش نمی‌شد. با خبرهای قبلی، می‌گفت: حتما نادر شهید شده و تو نمی‌خواهی به من بگویی. خیلی گریه و بی‌تابی می‌کرد. پدرم هم ایستاده بود. اشک در چشمانش غلتیده بود و فقط نگاه می‌کرد. خودم هم گریه‌ام گرفته بود. مادرم را در آغوش گرفتم و چندین قسم خوردم تا باورش شد و آرام گرفت. پیش خود می‌گفتم: خدایا مادرم خیلی زجر کشیده است. نکند که جبهه رفتن من و نادر زجر او را بیش‌تر کرده باشد. خودت برایش جبران کن. قلبش را آرامش و استحکام ببخش. چشم‌های نابینایش را نور بده. من را هم آدم کن!

رَبَّنَا ٱغۡفِرۡ لِي وَلِوَٰلِدَيَّ وَلِلۡمُؤۡمِنِينَ يَوۡمَ يَقُومُ ٱلۡحِسَابُ

✅ @ghkakaie
288
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

18 Oct, 01:31

مثلاً می‌گفتند که حضرت مهدی علیه‌السلام دو شب پیش میان اصفهانی‌ها بوده‌اند، دیشب در میان یزدی‌ها، امشب حتماً در میان استان فارسی‌ها خواهند بود! حتی یک شب که چراغ‌ها هم خاموش بود، وسط دعا در بلندگو گفتند: بچه‌ها دقت کنید بوی عطر امام زمان می‌آید.  پس از این اعلام، ما  که بیرون سنگر نشسته بودیم، فریاد و ضجه بچه‌های معصوم را از سنگر بزرگ دعا می‌شنیدیم. گویا همه با هم بوی عطر امام زمان علیه‌السلام را استشمام کرده بودند! بعداً مسئولان یک نفر را گرفتند که در تاریکی سنگر و هنگام خاموش شدن چراغ‌ها، عطر آمریکایی تیروزِ اصل را در فضا می‌پراکَنْد تا به زعم خود، بازار امام زمان علیه‌السلام را گرم کند! متاسفانه یکی از بازارهای دروغینی که از آن ‌پس گرم شد، همین معرکه‌گیری به نام امام زمان بود که اوج آن را در دروغ‌گویی‌های امثال محمود احمدی‌نژاد و اطرافیانش دیدیم. حتی به خواندن دعای فرج و دیدن هالهٔ نور در سازمان ملل نیز  انجامید!  همین مسائل باعث می‌شد که حبیب به شدت از این‌گونه جلسات فرار کند و مرا هم فراری بدهد! سیرهٔ بزرگان دین و علما و عرفای بزرگ هم‌چون آیت‌الله نجابت نیز مخالف این معرکه‌گیری‌ها بود.

۷- حبیب در جبهه نیز آنی از زحمت و خدمت باز نمی‌نشست. عملیات خوابیده بود و بچه‌ها بی‌کار بودند. هوای تیر و مرداد در شلمچه و جنوب به‌شدت گرم بود. حبیب یک آرایش‌گاه صلواتی در جبهه راه انداخته بود. او آرایش‌گر و درواقع پیرایش‌گر ماهری بود. قبل از همه، نفسش را خوب پیرایش کرده بود. من پیرایش نفس را در نزد او شاگردی می‌کردم‌. حبیب در آرایش‌گاه صلواتی، سر بچه‌ها را ماشین می‌کرد، با شامپو می‌شست، با حوله خشک می‌کرد و تمیز، تحویل می‌داد‌. ‌آن‌هایی که نمی‌خواستند موها را از ته بزنند تعدادشان کم بود‌. یک سنگر را کرده بود سنگر آرایش‌گاه. یک روز از صبح تا ظهر، حدود ده تا پانزده سر را تراشیده، شسته و خشک کرده بود. من به اصطلاح ور‌دستش بودم! ظهر ساعت ۱ بعد از ظهر در اوج گرما، خیلی خسته بود. نماز خوانده و خوابیده بود. استراحت می‌کرد. شاید هنوز چشمانش گرم نشده بود که دو تا از بچه‌های اصفهانی با حالت بسیار طلب‌کارانه آمدند و گفتند: آرایش‌گاه صلواتی همین‌جاست؟ آمده‌ایم سرمان را بتراشیم. گفتم کمی آهسته‌تر صحبت کنید. الان مسئولش خوابیده و استراحت می‌کند بروید گشتی بزنید حدود نیم‌ساعت دیگر بیایید. متاسفانه خودم هم این سرتراشی را مثل خیلی از کارهای دیگر، از حبیب یاد نگرفتم تا کارشان را راه بیندازم! ناگهان خیلی عصبانی شدند و گفتند: این مسخره‌بازی‌ها چیست؟ ما از راه دور آمده‌ایم. همین الان باید سرمان را بزنید. کار داریم. نمی‌توانیم صبر کنیم. در اثر داد و بی‌داد آن‌ها حبیب بیدار شد. من از دست آن دو نفر اوقاتم تلخ بود. ولی حبیب با لبخند از هر دو استقبال کرد. معمولاً بدون وضو، کاری را انجام نمی‌داد. ولی چون این دو برادر اصفهانی خیلی عجله داشتند فوری دست به‌کار شد. مرتب و شیک، کله‌هایشان را تراشید و شست‌وشو کرد و مانند دو تا شازده داماد تحویل داد!  تازه در ضمن اصلاح هم، شوخی می‌کرد و خاطره تعریف می‌کرد. آن‌ها خودشان از برخورد خودشان شرمنده شده بودند. حبیب را در آغوش کشیدند و خیلی از او تشکر کردند. البته با من هم مصافحه و معانقه کردند ولی می‌دانستم که تشریفاتی است!

۸- قبلاً گفتم که جریانات سیاسی و تنگ نظران در جبهه هم، ما را رها نمی‌کردند. نام بنده و حبیب را «از ما بهتران» گذاشته بودند!  مومنان را از ارتباط با ما به شدت پرهیز می‌دادند‌. ولی حبیب واقعاً مرکز حُبّ و محبت بود. چون خورشیدِ مهر افروز می‌درخشید و افراد زیادی پنهان و آشکار به سراغش می‌آمدند.

حکم بر ظاهر اگر هم می‌کنی
چیست ظاهرتر بگو زین روشنی؟

عشق را با پنج و با شش کار نیست
مقصد او جز که جذب یار نیست

معمولاً برای مرخصی یک‌روزه و یا نیم‌روزه به اهواز می‌رفتیم. ماه ذی‌الحجه بود؛ نُهُم ذی‌الحجه؛ روز عرفه. با حبیب و برخی از بچه‌های دیگر، به اهواز رفتیم؛ صبح به زیارت علی ابن مهزیار مشرف شدیم و  عصر در گلزار شهدای اهواز دعای عرفهٔ امام حسین علیه‌السلام را حبیب خواند‌. روز عجیبی بود‌. عجب دعایی! عجب دعاخوانی! و عجب عرفه‌ای! فرازهای بلند و پرمعنای دعای عرفه ربطی وثیق با فنا و شهادت داشت‌. در آن‌جا به جِدّ از خداوند طلب شهادت کردیم. ولی نصیب من نشد. خدا خریدارم نبود. ولی شهادت خیلی زود در عملیات بعدی، عملیات محرم، نصیب حبیب شد و خدا خریدارش گشت.
شب گفت به پادگان شهید بهشتی یا پایگاه منتظران شهادت در اهواز برویم. می‌گفت همه چیز این پادگان را دوست دارم. چرا که سکوی پرواز بسیاری از شهدا بوده است‌. اما به خصوص استحمام آن‌جا را خیلی دوست دارم.
229
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

18 Oct, 01:31

سردار کریم شایق، مسئول اطلاعات و عملیات لشکر فجر بود. آمد و تعدادی از افرادِ گردان‌ها را برگزید برای گروه شناسایی؛ از جمله برادر من نادر را که ۱۶ سال بیش‌تر نداشت. من هم پیکِ جبهه شدم‌. موتوری در اختیار داشتم و بین خطوط مختلف جبهه کار پیک را انجام می‌دادم. سه راه شلمچه زیر آتش سنگین عراق قرار داشت‌‌. تعداد زیادی از بچه‌ها در همین منطقه، با خمپاره‌های عراقی‌ها شهید شده بودند. رادیو عراق که به زبان فارسی برنامه پخش می‌کرد و بنایش تضعیف روحیه رزمندگان بود، گاهی واژهٔ شربت شهادت نوشیدن را مسخره می‌کرد‌. می‌گفت که هرکس شربت شهادت خیلی دوست دارد قرار ما سه راه شلمچه. ولی من با موتور از آن‌جا زیاد عبور کردم و متاسفانه چنین شربتی نصیبم نشد!
هم‌چنین، به درخواست جمعی از بچه‌ها، کلاس‌هایی را نیز برای گردان‌ها برگزار می‌کردم. محتوای آن، شرح کتاب بسیار معنویٍ معاد اثر حضرت آیت‌الله شهید دستغیب بود. این کتاب با برزخ جبهه بسیار تناسب داشت. تنگ‌نظران و مخالفان سیاسی، طبق معمول، مشکلاتی برایم ایجاد کردند که قبلاً اشاره‌ای به آن‌ها شد.

۴- در یکی از شب‌های شناسایی، برادرم نادر تیر خورد و مجروح شد. او را به بیمارستان صحرایی برده بودند. ولی جراحتش آن‌قدر نبود که ناچار باشند او را به پشت جبهه اعزام کنند. پس از بهبود، باز هم به جبهه آمد. یکی از هم‌مسجدی‌ها در شیراز، خبر مجروحیت نادر را شنیده بود و آن را در شیراز به دایی مادرم منتقل کرده بود. ولی دایی مادرم نادر را با قاسم اشتباه گرفته بود! بعد این مسئله زبان به زبان گشته و خبر مجروحیت تبدیل به شهادت شده بود! ما هم نه تلفن داشتیم و نه این‌که از رفتن این خبر به شیراز مطلع بودیم. متأسفانه خبر به مادرم هم رسیده بود. بسیار گریسته وبی‌تابی کرده بود‌. روزی دو نفر بانو از قسمت امداد رزمندگان که در غیاب رزمندگان به خانوادهٔ آن‌ها سر می‌زدند، از روی آدرس ثبت نامی نادر، به در خانهٔ مادرم رفته بودند و از ایشان سؤال کرده بودند که آیا چیزی لازم دارند یا خیر. مادرم دیگر یقین کرده بود که یکی از ما دو نفر شهید شده‌ایم و این دو بانو نمی‌خواهند راستش را بگویند! البته بعداً کسانی برای مادرم  خبر قطعی برده بودند که: «ما هر دو را سالم در جبهه دیده‌ایم».

۵- سرانجام آن نعمت غیر مترقبه به من رو کرد؛ حبیب پس از مرخص شدن احمد خلوصی از بیمارستان، به جبهه آمد‌. بساط عیش فراهم شد‌. گفتمش:

«دیر آمدی ای نگار سرمست
زودت ندهیم دامن از دست»

آنگه که نیامدی تو با من
قلبم ز جفای یار بشکست!

لیکن چو خدا تو را بیاورد
غم رفت و دلم به عشق پیوست!

گویا همه دنیا را به من داده بودند. گذران روزهای تکراری جبهه در کنار حبیب، تکراری نبود. من کمتر اهل اُنس گرفتن با کسی بودم. تمام اُنس‍َم خلاصه در حبیب بود! باز هم حافظ، باز هم نجوا و باز هم لحظاتِ جز خدا ندیدن. البته درس عربی و جامع المقدمات را نیز نزد طلابی که به جبهه می‌آمدند می‌خواندیم.

۶- شب‌ها در سنگرهای جمعی، دعای توسل یا دعای کمیل برگزار می‌شد؛ صبح‌ها نیز زیارت عاشورا و یا دعای ندبه با بلندگوهای بسیار قوی! البته دعا، زیارت و سینه‌زنی تأثیر فراوانی در افزایش محبت الهی و عشق به اهل بیت علیهم السلام دارد، ولی خطر آن است که نیایش به نمایش تبدیل شود. هر درختی که بالنده‌تر و بارورتر باشد، آفات خطرناک‌تری نیز دارد و محتاج هرس و پیراستن شاخ و برگ‌های اضافی و کندن علف‌های هرز از اطراف آن است. به‌هرحال، راستش را بخواهید حبیب اکثرا دور از این مراسم، بیرون سنگرها، جایی که کسی او را نبیند، می‌نشست و من را هم می‌نشاند!  دوتایی با هم دعا و یا زیارت می‌خواندیم؛ هرچند صدای بلندگوی نوحه خوان‌ها و زیارت‌خوان‌ها آرامش مناجات را به هم می‌زد‌. علت فرارمان هم این بود که رسم شده بود که عده‌ای در دفترهاشان شعرهایی را می‌نوشتند و یادداشت می‌کردند برای مراسم دعا. همه هم می‌خواستند که همهٔ شعرهایشان را در مجلس واحد بخوانند! با آوازهای مختلف و متنوع‌! جلسات خیلی طول می‌کشید و خسته‌کننده می‌شد! از محتوا و متونِ معرفتی دعاها کم می‌شد و به حواشی شعر و آهنگ افزوده می‌‌گشت! مداحی‌های غیر سنتی، یواش یواش از همین‌جا شروع شد و پس از جنگ و جبهه، به‌صورت یک شغل و یک حرفه درآمد و شد آنچه شد. مداحان مختلف مثل قارچ روییدند و مداحیِ رَپ و لوس‌آنجلسی هم باب شد! علت دیگرِ فرار، این بود که به‌تدریج داستان پردازی دربارهٔ خواب‌هایی که از معصومین دیده‌اند و نیز داستان‌ها از حضور حضرت مهدی(عج) در جمع رزمندگان ساری و جاری شده بود. در جلسات دعا از این داستان‌ها زیاد نقل می‌کردند.
183
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

18 Oct, 01:29

جواد بلافاصله در خدمت حضرت آیت‌الله نجابت رضوان‌الله تعالی علیه طلبه شد‌. استعدادهایش در این مدت طلبگی، بسیار شکوفا گشت‌. وی طلبهٔ بسیار درس‌خوانی بود. اما سرانجام دوام نیاورد و در سال ۱۳۶۵ در عملیات والفجر ۲ در منطقه حاج عمران در کردستان شهید شد و به برادر شهیدش پیوست‌. جسد مبارکش هیچ‌گاه به‌دست نیامد، ولی در سال ۱۳۷۹ پس از تفحص و از روی پلاک شناسایی و پس از ۱۴ سال در شیراز به‌خاک سپرده شد‌.
با جواد در حوزهٔ شهید نجابت، به شدت دوست بودم. او همیشه، مرا مانند برادر بزرگش می‌دانست. رشتهٔ دبیرستانی‌اش ریاضی بود. خط خوشی داشت‌ پلاکارد می‌نوشت. خودش از ستونِ مستقیم برق بالا می‌رفت و پلاکارد را نصب می‌کرد! اما بیش از همه، شوخ طبعی‌اش مثال زدنی بود.  مثلا، به شوخی، لشکری را ترتیب داده بود به نام لشکر ۶۴‌؛ البته مرادش شست و چهار انگشتِ دست بود! کار این لشکر ،حمله به مکان‌هایی بود که سفره و نذری می‌دادند! با شست و چهار انگشت، لقمه‌های بزرگ می‌گرفتند و سه‌سوته سفره و منطقه را پاک‌سازی می‌کردند! این لشکر، یک گروه شناسایی هم داشت که کارشان شناسایی این بود که کجا و کِی سفره یا نذری می‌دهند! سپس نیروهای این لشکر به صورت چتر باز در محل سفره و نذری فرود می‌آمدند. جواد با الگوبرداری از آرم سپاهِ پاسداران آرمی را برای لشکر ۶۴ طراحی کرده بود. در آرم سپاه، دستی وجود دارد که تفنگی را به دست گرفته است. آیهٔ «اَعِدّوا لَهُم مَا اسْتَطَعْتم مِن قوة»، نیز نوشته شده است یعنی: «علیه دشمنان آن‌چه را که می‌توانید و در استطاعت دارید، فراهم آورید». اما در آرم لشکر ۶۴، یک دست بود که قاشق و چنگالی را در دست داشت.  این آیه(!) نیز بر بالای آن حک شده بود که «کُلُوا و اشْرَبوا مَا اسْتَطَعْتم مِن قُوَّة» یعنی «تا آن‌جا که در توان دارید، بخورید و بیاشامید!». چون سفره‌ها و نذری‌ها بیش‌تر در ماه محرم و ماه رمضان قرار داشتند، نام عملیات‌های لشکر ۶۴، همه یا عملیات رمضان بود و یا عملیات محرم. مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی عملیاتِ پس از رمضان را عملیات والفجر نامیده و در خطبه‌های جمعه گفته بودند که این عملیاتِ والفجر آخرین عملیات ما خواهد بود که به شکست کامل صدام خواهد انجامید. اما این عملیات در منطقهٔ دهلران لو رفت و شکست خورد. مرحوم آیت‌الله هاشمی گفتند که این عملیات نامش والفجر مقدماتی بود! دیگر تا آخر، طبق برنامه، همهٔ عملیات‌های ما نامش والفجر است و هر عملیات یک مرحله از عملیات والفجر است: والفجر ۱، والفجر ۲، والفجر ۳ و همین‌طور. جواد صالحی نیز مراحل عملیات‌های محرم و رمضانِ لشکر ۶۴ را والأکل نامیده بود: والأکل۱، والأکل۲، والأکل۳ و... در یک شب ممکن بود چند مرحله از عملیات والأکل در مناطق مختلف صورت بگیرد! یک سرود هم برای لشکر ۶۴ خودش سروده، خوانده و ضبط کرده بود؛ به همان سبک و آهنگ صادق آهنگران؛ ولی شعرش مناسب با لشکر ۶۴ بود:

این لشکر اسلام است، این لشکر اسلام است،
دل شور دگر دارد، دل شور دگر دارد

حقا که بر این لشکر، حقا که بر این لشکر،
الله نظر دارد، الله نظر دارد

تا آخر.

خدایش رحمت کند و با حضرت اباعبدالله(ع) محشور باشد.

۳- بالاخره به جبهه اعزام شدیم. پس از مدتی که پشت خط خوابیده بودیم با گردان ۹۵۲ به خاک‌ریزهای شلمچه رفتیم. هدف نهایی عملیات، فتح بصره بود. همهٔ روحانیونی که به جبهه می‌آمدند، احادیث آخرالزمانی را برای رزمندگان می‌خواندند، مبنی بر این‌که قبل از ظهور امام زمان علیه‌السلام قومی از ایران حرکت می‌کنند؛ مانند پاره‌های آهن می‌مانند. تحت لوای یک سید، بصره را می‌گیرند و راهی کربلا می‌شوند‌. بعد هم این سید پرچم را به دست امام زمان علیه‌السلام می‌دهد. آن سید را بر امام خمینی رضوان‌الله تعالی علیه تطبیق می‌دادند. نظیر این احادیث تا به امروز مستمسک عده‌ای از روحانیون تریبون‌دار است که هم‌واره ما را در پیچ آخر تاریخیِ ظهور امام زمان علیه‌السلام می‌بینند. هرچند که حضرت امام و علمای بزرگی چون حضرت آیت‌الله نجابت سخت با این سخنان و تطبیق‌ها مخالف بودند. ‌
به‌هرحال، عده‌ای از بچه‌ها آرزوی کربلا را داشتند و عده‌ای تمنای شهادت را. بالاخره پس از مدتی انتظار، شب عملیات فرا رسید. برادرم در گردان ۹۴۸ بود و خودم در گردان ۹۵۲. به خط عراقی‌ها زدیم. ولی ارتش کلاسیک عراق تله‌های مختلفی را تعبیه کرده بود و مثلثی‌های خاصی را پیش بینی نموده بود که باعث شهید و یا اسیر شدن جمعی از بچه‌ها و گردان‌ها می‌شد. این عملیات شکست خورد‌ و دستور عقب نشینی دادند. باز هم برگشتیم به پشت خط‌. هنوز مدت زیادی از زمانِ ماموریت گردان‌ها باقی مانده بود. سخت‌ترین قسمت جبهه همین انتظار بود که نیروها باید بمانند و با یک‌نواختی جبهه عادت کنند و منتظر شوند تا خدا چه خواهد‌.
149
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

18 Oct, 01:29

«بسم الله الرحمن الرحیم»

🗒#یاد_ایام
🖋فصل سوم (جبهه) قسمت نهم (پیاپی سی و ششم)

عملیات رمضان (به یاد شهید محمدجواد صالحی‌جوان)

پس از آزادی خرمشهر، در ۳ خرداد ۱۳۶۱، قرار بود که عملیات بزرگ دیگری شروع شود و در این عملیات وارد خاک عراق شویم، بر عراق فشار آوریم تا زمین‌های اشغالیِ دیگر ما را آزاد کند، صدام محاکمه شود و غرامت جنگی ما را بپردازد. سرانجام، ۴۵ روز بعد، یعنی در تیر ماه و رمضان سال ۱۳۶۱، این عملیات از منطقهٔ شلمچه و در شمال شرقی شهر بصره آغاز شد و عملیات رمضان نام گرفت.

۱- با حبیب روزی‌طلب قرار گذاشته بودیم که با هم در این عملیات شرکت کنیم. نیروها داشتند اعزام می‌شدند. برادرم نادر که ۱۶ سال بیش‌تر نداشت، با دست بردن در کپی شناسنامه‌اش با گردان ۹۴۸ به جبههٔ جنوب اعزام شد. من منتظر حبیب بودم. اما حبیب تصمیمی دیگر گرفته بود. یکی از بچه‌های خوب و دوست داشتنیِ مسجد آتشی‌ها به نام احمد خلوصی، قطع نخاع شده بود. یعنی بدنش فلج شده بود و بی‌حرکت روی تخت بیمارستان نمازی قرار داشت. حبیب این ماهِ رمضان را در بیمارستان نمازی شیراز اتراق کرده بود تا از احمد پرستاری کند؛ کاری سخت و طاقت‌فرسا که نه تنها برای پرستاران، بلکه برای خانوادهٔ احمد هم بسیار سخت بود. هرچه منتظر شدم که کارِ پرستاری‌اش تمام شود و عازم شویم، نشد. یک شب به بیمارستان نمازی رفتم تا افطار و سحر نزد حبیب و احمد باشم و در ضمن، ببینم که حبیب چه می‌کند، به جبهه می‌آید یا خیر. شبی بود به یاد ماندنی. زحماتی که حبیب برای احمد می‌کشید واقعا قابل وصف نبود؛ واژه طاقت‌فرسا برای توصیف آن کم است. این کار از هیچ‌کس دیگر جز حبیب ساخته نبود. قطع نخاعی یعنی این‌که هیچ یک از کارهایش را خودش نمی‌تواند انجام دهد. همهٔ کارها را پرستارش حبیب باید برایش انجام می‌داد. حتی غذا خوردن و غذا در دهان گذاشتن را. لذا باید  علاوه بر غذا دادن و لگن گذاشتن، روزی چندبار هم اورا جابه‌جا کند تا بدنش دچار زخم و تاول نشود. احمد خیلی هم رشید و سنگین بود. حبیب تمام این کارها را با زبان روزه انجام می‌داد‌. هم‌واره لبخند بسیار زیبایی را تحویل احمد می‌داد. قطعاً این عملِ حبیب از جبهه رفتن خیلی سخت‌تر بود! حبیب هم‌واره سخت‌ترین کارها را انتخاب می‌کرد که افضلُ الأعمالِ احمزُها (برترین اعمال پرزحمت‌ترین آن‌هاست). پس از آن‌که حبیب همهٔ کارها را انجام داد و احمد خوابید، افطاری مختصری خوردیم.  پس از نماز، حبیب راه افتاد که به اتاق‌های دیگر بیمارستان که مجروحان دیگری در آن‌جا بودند سر بزند؛ من هم به دنبالش. با همهٔ مجروحان رفیق شده بود؛ می‌گفت، شوخی می‌کرد و می‌خندید. یادم است که به یکی از اتاق‌ها که رفتیم، رزمنده‌ای مجروح، کنار تختش کتاب شعر شیراز را داشت از مرحوم بیژن سمندر. حبیب پس از خوش و بش با او، خیلی خوش‌حال، کتاب شعر را باز کرد؛ شعرهای مختلفی می‌آمد. حبیب با لهجهٔ غلیظ شیرازی، بلند می‌خواند. از خواندن او، خودش، بنده، آن رزمندهٔ مجروحِ صاحب کتاب و سایر مجروحانی که در آن اتاق بودند، همه، از خنده روده‌بُر می‌شدیم. می‌خواند و توضیح می‌داد و یا توضیح می‌خواست:

شیرازِ می‌گَن نازه واسِیْ آفتُوِ جِنْگِش
قَلبا رِ گِرِن می‌زنه به هم، تیرشهٔ تِنْگِش!

بلبل تو کوچه تو پَس‌کوچا غزل می‌خونه
شِعرُیْ تَرِ حافظ می‌چِکه از سَرِ چِنْگِش!

قَلْبُیْ پیزوری نیس تو سینِه‌یْ مردمِ شیراز
تا بی‌خودی ریشمیز بزنه تو دَرْزِ دِنْگِش!

و شعرهای دیگر. حبیب ناچار بود که برای خاطر مجروحان، شب را به‌جای اذکار سحرهای ماه رمضان این‌جوری بگذراند. فهمیدم که حبیب دارد با نفسش مخالفت می‌کند و به‌جای جبهه رفتن، این کار سخت، خدمت به مومنین و شاد کردن دل آن‌ها را برگزیده است. به‌هرحال، فهمیدم که حبیب الآن جبهه بیا نیست! سحر با هم سحری خوردیم. با چشم‌های پر از اشک، در آغوشش گرفتم. شاید قریب ده دقیقه همین‌طور هر دو، اشک می‌ریختیم. از او خداحافظی کردم، تا تنها به جبهه بروم. ولی قول داد که اگر توانست در اولین فرصت به ما ملحق شود. من هم در گردان دیگری اسم نوشته بودم تا عازم شلمچه شوم. در گردان ۹۵۲. هرچند نُه سال از نادر، برادرم بزرگتر بودم، ولی این‌جا چهار گُردان از او عقب افتاده بودم!

۲- در گردانی که نام نویسی کرده بودم، محمدجواد صالحی‌جوان هم نام نوشته بود. جواد برادر کوچکتر حمید صالحی بود که ذکر خیرش قبلاً رفت. حمید حدود یک ماه قبل از آن، در عملیات بیت‌المقدس شهید شده بود. جواد ۱۸ سال داشت. رتبه اول مدرسه‌شان شده بود؛ خیلی محجوب، آرام و دوست‌داشتنی‌؛ اما درست زمانی که داشتیم اعزام می‌شدیم، پدر و مادر داغ‌دارش که تازه شهید از دست داده بودند، پای اتوبوس ظاهر شدند و با گریه و التماس به جواد و مسئولان گردان، هر طور بود جواد را برگرداندند.
169
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

17 Oct, 03:32

درسگفتار شرح الاسماء الحسنی، جلسهٔ ۱۱۵:

یا طبیب القلوب، یا انیس القلوب

يا طبيب القلوب التى امرضها علل الاخلاق الرزيلة وداء الجهل بمداواة تسديدها للصواب والهامها الذكر اللهجى والقلبى كما في مناجات خمسة عشر لسيد الساجدين (ع) وانسنا بالذكر الخفى واستعملنا بالعمل الزكي فان اسمه تعالى دواء وذكره شفاء والتى اسقمها حبه الذى لا دواء له الا وصاله إذ المحب لا يتسلى بغير محبوبه ولا يسكن الا بوجدانه من طلبني وجدني من كان لله كان الله له يا انيس القلوب أي كل قلب اما قلوب اصفيائه ومريديه ومن لا انيس له وذاكريه كما في الاسماء الاتية فلانها لا تانس بغيره كالطير الذى لا ياوى إلى الناس وحيدا فريدا واما قلوب غير هم فلان انسها بغيره لاجل ان ذلك الغير ليس خلوا عن نوره النافذ ورحمته الشاملة فانه نور المستوحشين في الظلم يا مفرج الهموم يا منفس الغموم نفس تنفيسا أي فرج تفريجا وفى شرح الاسباب الهم عبارة عن الفكر في مكروه يخاف الانسان حدوثه ويرجو فواته فيكون مركبا من الخوف والرجاء والغم لا فكر فيه لانه انما يكون فيما مضى سبحانك الخ اللهم انى اسئلك بسمك يا جليل يا جميل نعم ما قيل جمالك في كل الحقايق ساير وليس له الا جلالك ساتر تجليت للاكوان خلف ستورها فتمت بما ضمت عليه الستائر

✅ @ghkakaie
205
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

17 Oct, 03:32

🎙️|فایل صوتی کامل |

▶️#درسگفتار_شرح_الاسماء_الحسنی
جلسه : ۱۱۵

🌍 محل تدریس :
شیراز ، حوزه علمیه شهید محمد حسین نجابت ( ره )

📅 تاریخ : ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۲

🕝مدت زمان صوت :
۲۸ دقیقه و ۵۹ ثانیه
✅ @ghkakaie
178
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

16 Oct, 09:04

درسگفتار شرح مثنوی معنوی جلسه ۱۱۶، ابیات۳۴۴۲تا۳۴۸۷:

از حق ان الظن لا یغنی رسید
مرکب ظن بر فلکها کی دوید

اغلب الظنین فی ترجیح ذا
لا تماری الشمس فی توضیحها

آنگهی بینید مرکبهای خویش
مرکبی سازیده‌ایت از پای خویش

وهم و فکر و حس و ادراک شما
همچو نی دان مرکب کودک هلا

علمهای اهل دل حمالشان
علمهای اهل تن احمالشان

علم چون بر دل زند یاری شود
علم چون بر تن زند باری شود

گفت ایزد یحمل اسفاره
بار باشد علم کان نبود ز هو

علم کان نبود ز هو بی واسطه
آن نپاید همچو رنگ ماشطه

لیک چون این بار را نیکو کشی
بار بر گیرند و بخشندت خوشی

هین مکش بهر هوا آن بار علم
تا ببینی در درون انبار علم

تا که بر رهوار علم آیی سوار
بعد از آن افتد ترا از دوش بار

از هواها کی رهی بی جام هو
ای ز هو قانع شده با نام هو

از صفت وز نام چه زاید خیال
و آن خیالش هست دلال وصال

دیده‌ای دلال بی مدلول هیچ
تا نباشد جاده نبود غول هیچ

هیچ نامی بی حقیقت دیده‌ای
یا ز گاف و لامِ گُل، گُل چیده‌ای

اسم خواندی رو مسمی را بجو
مه به بالا دان نه اندر آب جو

گر ز نام و حرف خواهی بگذری
پاک کن خود را ز خود هین یکسری

همچو آهن ز آهنی بی رنگ شو
در ریاضت آینهٔ بی زنگ شو

خویش را صافی کن از اوصاف خود
تا ببینی ذات پاک صاف خود

بینی اندر دل علوم انبیا
بی کتاب و بی معید و اوستا

گفت پیغامبر که هست از امتم
کو بود هم گوهر و هم همتم

مر مرا زان نور بیند جانشان
که من ایشان را همی‌بینم بدان

بی صحیحین و احادیث و روات
بلک اندر مشرب آب حیات

سر امسینا لکردیا بدان
راز اصبحنا عرابیا بخوان

ور مثالی خواهی از علم نهان
قصه‌گو از رومیان و چینیان

بخش ۱۵۸ - قصهٔ مری کردن رومیان و چینیان در علم نقاشی و صورت‌گری

چینیان گفتند ما نقاش‌تر
رومیان گفتند ما را کر و فر

گفت سلطان امتحان خواهم درین
کز شماها کیست در دعوی گزین

چینیان و رومیان بحث آمدند
رومیان از بحث در مکث آمدند

چینیان گفتند یک خانه به ما
خاص بسپارید و یک آن شما

بود دو خانه مقابل در بدر
زان یکی چینی ستد رومی دگر

چینیان صد رنگ از شه خواستند
پس خزینه باز کرد آن ارجمند

چینیان گفتند یک خانه به ما
خاص بسپارید و یک آن شما

بود دو خانه مقابل در بدر
زان یکی چینی ستد رومی دگر

چینیان صد رنگ از شه خواستند
پس خزینه باز کرد آن ارجمند

هر صباحی از خزینه رنگها
چینیان را راتبه بود از عطا

رومیان گفتند نه نقش و نه رنگ
در خور آید کار را جز دفع زنگ

در فرو بستند و صیقل می‌زدند
همچو گردون ساده و صافی شدند

از دو صد رنگی به بی‌رنگی رهیست
رنگ چون ابرست و بی‌رنگی مهیست

هرچه اندر ابر ضو بینی و تاب
آن ز اختر دان و ماه و آفتاب

چینیان چون از عمل فارغ شدند
از پی شادی دهلها می‌زدند

شه در آمد دید آنجا نقشها
می‌ربود آن عقل را و فهم را

بعد از آن آمد به سوی رومیان
پرده را بالا کشیدند از میان

عکس آن تصویر و آن کردارها
زد برین صافی شده دیوارها

هر چه آنجا دید اینجا به نمود
دیده را از دیده‌خانه می‌ربود

رومیان آن صوفیانند ای پدر
بی ز تکرار و کتاب و بی هنر

لیک صیقل کرده‌اند آن سینه‌ها
پاک از آز و حرص و بخل و کینه‌ها

آن صفای آینه وصف دلست
صورت بی منتها را قابلست

صورت بی‌صورت بی حد غیب
ز آینهٔ دل تافت بر موسی ز جیب

گرچه آن صورت نگنجد در فلک
نه بعرش و فرش و دریا و سمک

✅ @ghkakaie
204
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

16 Oct, 09:04

🎙| فایل صوتی کامل |

جلسه ۱۱۶ #شرح_مثنوی_معنوی (دفتر اول)

⬜️با ارائه حجت الاسلام والمسلمین دکتر قاسم کاکایی

🗓تاریخ جلسه :
سه شنبه ۲۴ مهر ۱۴۰۳

🕝 مدت زمان: ۶۲ دقیقه و ۳۱ ثانیه

#شرح_شعر
#مولانا
✅ @ghkakaie
191
کانال اختصاصی قاسم کاکایی

15 Oct, 12:32

🎙هم اکنون کلاس درحال برگزاری است .

📎لینک ورود :
https://vroom.shirazu.ac.ir/elmi23

✅ @ghkakaie
201

2025 All Right Reserved

Disclaimer: The content displayed on this website is solely provided by the respective Telegram channels. We hold no ownership or responsibility for the content shared by these channels.