Faramarz Aslani

۱۷ ژانویه ۲۰۱۳، سیاتل. فرامرز اصلانی در حال نواختن دیلمان اثر غلامحسین بنان برای یک طرفدار مات وحیرت‌زده خود که هیچ‌وقت او را پشت پیانو ندیده بود.

یک لذت نادر برای یک هوادار قدیمی که خلاقیت در تنهایی یک انسان هنرمند و انسان‌دوست را شاهد می بود. 🖤 همیشه در قلب ما خواهی بود.
.
‎January 17 2013, Seattle. Faramarz Aslani spontaneously playing Deylaman by Gholam-Hossein Banan to an audience of one bewildered fan who had never seen him play the piano.

A rare treat for a lifelong fan to witness the creative solitude of a true artist and humanitarian. 🖤 Forever in our hearts.
.
| @Faramarz_Aslani_Official |

فرامرز ارتباط عمیقی با آهنگش "چکه"‌ داشت. در مصاحبه‌ها و اظهارنظر‌های عمومی، همیشه می‌گفت که "چکه" جای ویژه‌ای در قلب او دارد، چرا که این آهنگ عشق، اشتیاق و پیچیدگی‌های احساسات انسانی را به خوبی به تصویر می‌کشد و با طیف گسترده‌ای از مخاطبان از نسل‌های مختلف ارتباط برقرار می‌کند.

تعریف کرده بود که متن اولیه آهنگ دیرهنگام شبی به وجود آمد، هنگامی که روی یک ملودی کار می‌کرد و متوجه شد که پیاله آب نزدیک او خالی است، و متن "یک چکه نیست، در این سبو، حرفی بزن، چیزی بگو..." متولد شد. از آنجا، ملودی و متن آهنگ شکل گرفت و حس یک نوستالژی و درون‌گرایی را برانگیخت. اثری که شنوندگانش می توانند بلافاصله با آن ارتباط پیدا کرده و تاثیر ماندگار آن را احساس کنند.

طبیعت شخصی و فکری "چکه"، نشانی‌ست از دیدگاه هنری فرامرز و توانایی او برای برقراری ارتباطی عمیق با مخاطبان خود.

| @Faramarz_Aslani_Official |

"Creativity takes courage" ~ Henri Matisse
در کنار موسیقی، آواز، شعر، و ترانه‌سرایی، فرامرز در زمینه‌های دیگری از هنر هم فعالیت می‌کرد. از نقاشی تا نواختن انواع سازها، خطاطی، حکاکی و ... . او دارای استعدادی ذاتی بود و هرگز از کاوش قلمروی هنری جدید نترسید.

به عنوان دوستداران وفادار، همراه باشید که در آینده قصد داریم بخشی از دیگر آثار منحصر به فرد او را با شما به اشتراک بگذاریم.


Next to creating music, singing, writing lyrics and poetry, Faramarz dabbled in other forms of art, as well. From drawing and painting to playing various instruments, calligraphy, sculpting, and more. He had a natural gift and was never afraid to explore new artistic territories. Stay tuned, loyal fans, as we will be sharing some of his unique work with you in the future.
.
| @Faramarz_Aslani_Official |

‎کوتاهی پس از درگذشت لئونارد کوهن، در نوامبر 2016، فرامرز بابک امینی و رعنا منصور، یک آهنگ احترامی به هنرمند محبوب فرامرز، در تورنتو، کانادا اجرا کردند. بازخورد و مشارکت مخاطبان دلنشین بود و بسیاری اظهار کردند که فرامرز آنها را به خاطر کوهن یادآوری می کند؛ نه تنها از طریق هنرش بلکه همچنین ظاهری، بخصوص زمانی که یکی از آهنگ های مورد علاقه خود از کوهن را اجرا می کرد و شناخته شده "با من برقص تا به انتهای عشق.

Shortly after Leonard Cohen passed away, in November 2016, Faramarz Babak Amini and Rana Mansour, performed a tribute song to Faramarz’s beloved artist, in Toronto, Canada. The audience feedback and engagement was heartwarming and many remarked how Faramarz reminded them of Cohen; not only through his artistry but also visually, especially when he donned the iconic hat while performing one of his favorite songs of Cohen; “Dance Me To The End of Love”.
.
| @Faramarz_Aslani_Official |

‎ایم ‎صدایم کن، تا قلب من همراه آهنگ تو بجهاند.
.
Call Out To Me, so that my heart echoes with your melody.
.
-Inspired by Faramarz Aslani’s Writings
.
| @Faramarz_Aslani_Official |

مهرورزی و مهربانی، هدایایی درونی اند — تا صرف رفتارهایی ساده — که بر تار و پود جانهایمان حک می شوند. نزدیک به یک دهه پیش، من و فرامرز با نغمه‌های گروه پالت آشنا شدیم. اولین اجرای آنها در واشنگتن دی‌سی به میزبانی "گروه فرهنگی ترنج " بود که بلافاصله پیوندی ایجاد شد - پیوندی فراتر از حوزه سرگرمی. هر دوی ما، من و فرامرز، مجذوب استعداد شاعرانه و مهارت حرفه‌ای تک‌تک اعضای گروه شدیم.

آخر هفته گذشته، افتخار داشتم که بار دیگر شاهد هنرنمایی آنها باشم و از ادای احترام عمیق و صمیمانه‌شان به فرامرز متاثر شدم. سروده‌شان با احساسی عمیق طنین‌انداز شد که تا عمق وجودم را لمس کرد، شهادتی بر عشق و محبتی که به ما ارزانی داشته‌اند.

برای من، آنشب مملو از احساسات و پاسداشت پیوندی ماندگار بود که از طریق زبان جهانی موسیقی شکل گرفته است; پیوندی که تا ابد در اعماق قلب من طنین‌انداز خواهد بود.

~مرجان
.
Acts of kindness are not mere gestures, but profound gifts that etch themselves into the tapestry of our lives. Nearly a decade ago, Faramarz and I were introduced to the melodies of the Palette Band. It was their inaugural performance in Washington DC, organized by Toranj Cultural Organization, and an instant connection was forged – a bond that transcended the realms of mere entertainment. Both , Faramarz and I, were captivated by their lyrical prowess and the virtuosic mastery of each band member.

This past weekend, I had the privilege of witnessing their artistry once more, and I was overwhelmed by the depth of their heartfelt tribute to Faramarz. Their ode resonated with a poignancy that touched the very core of my being, a testament to the love and kindness they have bestowed upon us.

For me, the evening was filled with emotions, a celebration of the enduring bond forged through the universal language of music, a bond that shall forever echo in the chambers of my heart.

~Marjan
.
| @Faramarz_Aslani_Official |

‎در چندین مصاحبه، فرامرز درباره ترانه “دیوار” حرف زده‌ست…

‎دیوار مثل یک دیوانه‌‌ای‌ست که انگار رازهای درونش پنهان شده‌اند. این ترانه برایم احساسی بسیار خاص دارد، چرا که در آن با رویدادهیی از زندگی کنار آمده‌ام که ممکن بود تا به خود راه پیدا کنند. دیوار، نمادی از موانع و راه‌های بسته‌ای‌ست که در زندگی با آنها مواجه می‌شویم، اما در همین میان، امیدی به شکست دیوارها و پیدا کردن راهی برای عبور از آنها نیز همواره موجود است


In several interviews. Faramarz shared his thoughts about his song “Divar” [The Wall]…

“The wall is like a madman, holding secrets within. This song holds a very special sentiment for me, as it encapsulates events from my life that could have found their own way. The wall symbolizes the obstacles and closed paths we encounter in life, but amidst it all, there's always hope to break down those walls and find a way to pass through them.
.
| @Faramarz_Aslani_Official |

.
‎هنرِ فرامرز در ظرفِ زمان و مکان نمی‌گُنجید...
‎باور داشت که تمامِ هستی، یک نور است و نور ، دلیلِ پیدایشِ هنر...
‎می‌گفت؛ هیچ چیز در آفرینش نیست که در نهادِ پنهانِ خود ، هنر نباشد.
‎کلامی‌که از اندیشه‌اش می‌گذشت را خوش می‌‌بارید، بارانِ واژه‌هایش را خوش می‌نواخت، آهنگِ درونش را خوش می‌خوانْد و خوانشِ گرمَش را خوش می‌نوشت...
‎قرار بود به همراهِ کسریٰ ، پس از قطعه‌ی «تو» ، «قلعه‌ی تنهایی» را در آغازِ نوروز به‌اشتراک بگذارند. اما پروازش مجالِ همرسانی این هدیه‌ به شما را در روز‌های بودنش نداد.
‎اثری که می‌بینید، حاصلِ گفتگوی فرامرز و کسریٰ از نوامبر سالِ گذشته‌است. و یادداشتی که فرامرز برای این کار به یادگار نوشت...
‎پیشکش به نگاهِتان
‎مرجان

‎قلعه‌ی تنهایی ، برای من یکجهانِ دیگر است تا باور کنم، عشق چونان نورمحور است که می‌‌تواند مرزها را به بی مرزی، دورها را به نزدیک ، زمین‌باوَران را به پرواز و پُردانگی‌ها را به مهر و شگفتی‌ها و افزونی‌ها بکشاند.
‎سالکِ بینایِ حقیقتِ عشق می‌داند که طعنه‌ی هیچ پیکارمدارِ بَداندیشی نمی‌تواند پناهِ آنکس که به جذبه‌ی آغوشِ عشق وارد گشته را به ‌ناآسودگی مایل گرداند...
‎چرا که آنکس که قلعه‌ی تنهاییِ عشق را زندگانی کرده، به اشتیاقِ سکوتی نفس‌میکشد که نهیبِ موجِ هیچ طوفانی، صخره‌ی مهرش را تکان نمی‌دهد...
‎تمامِ آواز‌هایی که خواندم، تمام شعرهایی که از اندیشه‌ و احساسم گذرکرد، تمامِ نوشته‌ها و نانوشته‌های من، دنباله‌ی یک گوشه ی پنهان است که«تویی»....
‎آه ‌اگر روزی صـدا‌ی تو، گوشـه‌ی آواز مـن باشد
‎قلعه‌ی سنگینِ تنهایی، چهار دیوارش ز‌هم پاشد...

‎فرامرز اصلانی

‎خوشنویسی:
‎ کسری کرکزی

‎کارگردان هنری:
‎مسعود فتحی
.
| @Faramarz_Aslani_Official |

.
"امید" معجونی قوی‌ست که مسیرهایی به سمت مقاصدی را روشن می‌کند که در ابتدا فراتر از دسترس به نظر می‌رسند. وقتی این ترانه را نوشتم، تنها هدف من بیان جوهره امید و متکی کردن خودم به این باور بود که حتی در میان ناملایمات، "این نیز خواهد گذشت".
.

"Hope" is a potent tonic, igniting pathways to destinations that initially appear beyond reach. When I penned this song, my sole aim was to articulate the essence of hope and anchor myself in the belief that even amidst adversity, "this too shall pass".
.
| @Faramarz_Aslani_Official |

.
گاهی در زمان عکاسی، کسی یک جوک بامزه میگوید و انکه پشت دوربینست واکنش ما را به آن میگیرد.
آیا کسی از شما یک جوک خوب (و تمیز) دارد؟
.
Sometimes, during a photo shoot, someone says a funny joke, and the photographer accidentally captures our reactions to it. Do any of you know a good and clean joke?
.
Photo: Yasmine Asha
.
| @Faramarz_Aslani_Official |

.
همیشه عادت داشتم که هرچه را که میشد و توانم میرسید بر انگشتان بایستانم‌‌. هنگام که بسیار جوان بودم و همدم داییم، فرهاد، به باشگاه میرفتیم، من یک صندلی چوبی، یا ارج را میتوانستم‌ بر انگشت بنشانم. او گهگاه میزی را! باستانی کار بود و بازوانی چون پولاد داشت.اینک از اینکه میتوانم گیتار برگیرم بسیار خوشحال میشوم. زمانه و نیرو بیکسان نمیماند.
.
When I was quite young and accompanied my uncle Farhud to the gym, I could balance a lot of objects, like a wooden chair, on my forefinger. He could do the same with a table. He worked the ancient workout routine and had arm muscles of steel! Now, when I can balance a guitar, I am quite happy! Time and strength do not remain the same.
.
Photo: Yasmine Asha
.
| @Faramarz_Aslani_Official |

.
با شاهین براتپور، دوستیکه مهر بگیتار، بیلیارد، و فیلمهای تخیلی را با یکدیگر در میان میگذاریم.‎خودش نوازنده چند سبک گیتار هست و گهگاه اهنگ نیز میسازد. بزودی پروژه تازه اش را خواهید دید. چند بار نیز با یکدیگر بر صحنه رفته ایم
.
‎
With Shahin Baratpour, a friend, with whom I share the love for guitar, billiards and Science Fiction movies.
He plays several styles on the guitar and, on occasions, writes and produces songs. We have been on stage together a few times.
Soon you will hear about his latest project.
.
| @Faramarz_Aslani_Official |

.
یاماها خدمت بزرگی به نوازندگان گیتار که سفر زیاد میکنند کرد. گیتار خاموش این کمپانی، دو تکه میشود و در جلدش که میگذاری، باندازه کمی بزرگتر از ویولن میشود. نه تنها بسیار قابلیت دارد، که برای بردن درون هواپیما نیز دردسری ندارد.
.
Yamaha did a great service to traveling musicians. Their Silent Guitar dismantles into two pieces, which allows it to fit into a very compact case; a little larger than a violin case!
So the guitar not only sounds great, but also travels well.
.
| @Faramarz_Aslani_Official |

نگاه میکنم به سازی که از ۱۳ سالگی مونس و یار من بوده. چه شب و روزهایی با یکدیگر داشته ایم و اشکها و لبخند ها که بیاد داریم.
نه اینکه همین ساز همیشه با من بوده باشد؛ لیکن شکل ان نمودار همانیست که در تمام این سالها در کنار داشتم.
I am gazing at an instrument which has been my inseparable companion since I was 13 years old. We’ve had many days and nights together, some with tears and some with elations.
Not that this is that same guitar, but its symbolic of the one I remember.
.
| @faramarz_Aslani_Official |

.
سالها پیش در لندن. . این اجرا مال یک کنسرت یکنفره ان روزگارست. شوربختانه کجا و چه زمانی یادم نیست.
Many years ago in London. This was a one-man show at a concert. Unfortunately i do not recall where and when.
.
| @Faramarz_Aslani_Official |

.
سالها پیش، این مرد بزرگ را در یکی از میخانه های یک دورآبه،
( جزیره) در یونان دیدم.
با این گفتار یادی میکنم از او که هنرمندی والا بود.
.
I met this great man by chance, at a taverna on a greek island. Here, I recall that brief meeting with this great artist.
.
| @Faramarz_Aslani_Official |

.
رژیم جنایتکار در ایران جوانان سرزمینمان را یک بیک میکشند، لیکن:
دنیا همه خواب و اهل دنیا همه خواب.
.
One by one the bloodthirsty regime in Iran kills our youngsters, but:
The world is asleep, and so are its people!
.
| @Faramarz_Aslani_Official |

.
هیچ چیز در دنیا دلپذیر تر از ان نیست که با خانواده دورهم باشیم و در این دنیا که بیشتر ما دور از یکدیگریم، چند روزی همگی بزیر یک سقف باشیم.
امسال در انگلستان مرجان و من با دخترانم، مادرشان، نوه ام، وداماد هایم بودیم و بدرود گفتن بانان، بسیار دشوار.
.
There is nothing more pleasant in this world than being together with the family and spend time together and be under the same roof, specially in this day and age that most of us are living in different parts of the world.
This holiday season, Marjan and I spent a joyful time with my daughters, their mother, my granddaughter, and my son-in-laws in England. Saying goodbye to them is always extremely hard.
.
| @Faramarz_Aslani_Official |

.
پشت بامهای کاهگلی در شبهای تابستان، بویژه در گوشه های کهن تهران، زمان کودکیهای من دنیایی داشت.
چون بامها بیکدیگر نزدیک بودند، بیشتر شبها هم ان بالا تا پاسی از شب رفته با همسایه ها میهمانی بود.
یادش بخیر!
When a child, in hot summer nights, hay-mud roofs of old Tehran had a life of their own.
Because of the proximity of the houses, neighbors partied up there way past midnight.
Good old times!
.
| @Faramarz_Aslani_Official |

هنوز روزهای برفی تهران پیش از این را بیاد دارم. بسیار میبارید. بیشتر هم دبستانها را میبستند و ما در کوچه و خیابان برف بازی میکردیم
یادش خوش.
I still recall the heavy snows in my childhood’ Tehran. It fell heavy.
The schools would aslo close. We fought snowballs in the deserted streets.
Good old days.
.
| @Faramarz_Aslani_Official