Publicaciones de Telegram de The Feelings

دست‌هایش را دراز می‌کند
سوی وطنِ مرده، سوی خیابان‌هایِ لال،
و مرگ که به دیدگانش می‌چسبد
پوستِ زمین و اشیا را تنش می‌کند
و در دست‌های خویش به خواب می‌رود.

کاش نبودن.

نه.

کاش مرگ.

از نامه‌های "جیمز جویس" به همسرش "نورا بارنِکل" :))

میدونی احسان برام مهم نیست که تو این دنیا حضور داشته باشم یا نه ولی همچین میلیم به نبودن ندارم یا به عکس فقط میزارم بگذره بدون اینکه دیگه اجازه بدم چیزی تو زندگی حالمو بد کنه چون دیگه روحی درونم نمونده

روزهایی که بهترم ناراحت نمیشم اگه بمیرم، باقی روزها هر لحظه آرزوی مرگ میکنم. هرچی فکر میکنم دلیلی برای ادامه دادن نمیبینم، در واقع من چیزی رو از زندگی میخوام به هیچ نوع امکان به دست آوردنش وجود نداره. چیزی شبیه به همون حسی که میگن دلتنگی برای خونه‌ای که دیگه وجود نداره. اون خونه رفته، منم باهاش رفتم.

وقتی که اون آدم مهم دیگه برات حس و حال همیشگی رو نداره و شروع میکنه به غریبه شدن و تو برات همه چیز ناراحت کننده میشه و دیگه هرچیزی و هر اتفاقی از اون فرد تورو آزرده میکنه و تو شروع میکنی به زوال و تنها بودن

سلام تا حالا اینطوری بودین که ندونین یکی و دوست دارید یا نه ندارید الان دقیقاً عاشقید یا نیستید باید باهاش حرف بزنید یا نباید حرف بزنید ...
من الان دقیقاً اینطوریم
امروز با خودم فکر کردم مردن دیگه چیزیو درست نمیکنه
هم باید مرد هم فراموش شد

واقعا دلم برای اون آدم تنگ شده اما حرفای آخرش چیزی جز خراب کردنم نبود، و من بین دلتنگی و نفرت داشتن گیر کردم و دارم جر میخورم
کاش اونم به اندازه ی من ناراحت بود
اما دیدن اینکه زندگی اون بدون من جریان داره و همه چیز براش امن و امانه خیلی بهم احساس بدی میده
انگار من یه نقطه ی کوچیک توی زندگی اون بودم و اون برای من همه چیز بود.