(ایمی مورین)
۱. فردی که تظاهر به قوی بودن میکنه
احساسات ناخوشایندش رو سرکوب میکنه و نادیده میگیره میگه دیگه هیچی منو ناراحت عصبانی یا مضطرب نمیکنه
ولی فردی که واقعاً به لحاظ روانی قویه وجود احساسات ناخوشایند و تاثیرشون رو تایید میکنه اما بلده که مدیریتشون کنه و اجازه نده مستقیماً روی عملش تاثیر بذارن.
۲. فردی که تظاهر به قوی بودن میکنه
میگه شکست و تسلیم شدن معنایی نداره و فقط باید تلاش کنی.
ولی فردی که واقعاً به لحاظ روانی قویه میفهمه که شکست بخش طبیعی از ماجرا هست و از شکستهاش به عنوان یک راهنما در جهت اصلاح، ادامه یا عدم ادامه استفاده میکنه.
۳. فردی که تظاهر به قوی بودن میکنه
اعتقاد داره که نیاز به کمک هیچکسی نداره و خودش به تنهایی میتونه از پس همه کارهاش بربیاد.
ولی فردی که واقعاً به لحاظ روانی قویه روی روابطش سرمایهگذاری میکنه میدونه که خودش نمیتونه همه کارها رو انجام بده هم به دیگران کمک میکنه و هم در مواقع نیاز از دیگران کمک میگیره
۴. فردی که تظاهر به قوی بودن میکنه
فکر میکنه بی نقصه و اشتباهی نمیکنه بنابراین معذرت خواهی خالصانه و درست انجام نمیده
ولی فردی که واقعاً به لحاظ روانی قویه خیلی مراقب تاثیر رفتار و کلامش بر دیگران هست اما میدونه که ناخواسته ممکنه دیگران رو ناراحت کنه و در مواقع لازم معذرت خواهی اصولی میکنه
۵. فردی که تظاهر به قوی بودن میکنه
اعتقاد داره که در همه چیز خوبه و اصلاً نقطه ضعفی نداره و به همین خاطر وانمود میکنه که همه چیز رو میدونه
ولی فردی که واقعاً به لحاظ روانی قویه اعتقاد داره که به عنوان یک انسان کامل نیست و یک سری نقاط قوت و ضعف داره و اونارو میشناسه و ازشون به بهترین شکل ممکن استفاده میکنه
حالا وقته اینه که ارزیابی کنی که وضعیت خودت چطوره؟
واقعاً به لحاظ روانی قوی هستی یا ادای قوی ها رو در میاری؟🔍🤍